ലഘൂ​ക​ര​ണ​മാ​ണു് റി​ഡൿ​ഷ​നി​സ​മാ​ണു് നമ്മു​ടെ ലോ​ക​ത്തി​നു കി​ട്ടിയ വലിയ ശാ​പ​മെ​ന്നു ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ പറയാൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു കാലം വള​രെ​യാ​യി. ഭൗതിക ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും മനഃ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും ജന്തു​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും ഒക്കെ അതി​ന്റെ വി​ള​യാ​ട്ടം കാണാം. ഭൗ​തി​ക​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ അടി​സ്ഥാന ഘടകം ദ്ര​വ്യ​മാ​ണെ​ന്നു് (മാ​റ്റ​മാ​ണെ​ന്നു്) ചില തത്ത്വ​ചി​ന്ത​കർ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു. അപ്പോൾ ലോ​ക​മെ​ന്ന​തു കുറെ ദ്ര​വ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഘാ​ത​മാ​ണെ​ന്നും സങ്കീർ​ണ്ണ​ത​യു​ള്ള ഏതു പ്ര​തി​ഭാ​സ​ത്തെ​യും ലഘൂ​ക​രി​ച്ചു ലഘൂ​ക​രി​ച്ചു് അന്ത്യ​ത്തി​ലെ​ത്താ​മെ​ന്നും അവർ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. ആ ദ്ര​വ്യ​ത്തി​ന്റെ സവി​ശേ​ഷ​ത​യെ ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ​യാ​കെ​യു​ള്ള സവി​ശേ​ഷ​ത​യാ​യി ആ തത്ത്വ​ചി​ന്ത​കർ ദർ​ശി​ച്ചു. ഇതി​നെ​യാ​ണു് ലഘൂ​ക​ര​ണം അല്ലെ​ങ്കിൽ റി​ഡൿ​ഷ​നി​സം എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. ദ്ര​വ്യ​മോ, ജഡ​വ​സ്തു​വോ? അതിനെ ലഘൂ​ക​രി​ക്കൂ. പര​മാ​ണു​ക്ക​ളി​ലെ​ത്താം. പര​മാ​ണു​ക്കൾ ഭ്ര​മ​ണം ചെ​യ്യു​ന്നു, അങ്ങ​നെ​യാ​യാൽ ജീ​വി​ത​മെ​ന്ന​തു് പര​മാ​ണു​ക്ക​ളു​ടെ ഭ്ര​മ​ണം തന്നെ​യാ​ണു്. ഇതു് ഭൗ​തി​ക​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലെ റി​ഡൿ​ഷ​നി​സം, മത്സ്യം, പക്ഷി, വാത്ത ഇവയിൽ പരീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ നട​ത്തിയ ആസ്ട്രി​യൻ ജന്തു​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ കോൺ​റാ​റ്റ് ലൊ​റ​ന്റ്സ് (Konrad Lorenz) അവ​യി​ലു​ള്ള ആക്ര​മ​ണോ​ത്സു​ക​ങ്ങ​ളായ വാ​സ​ന​കൾ സഹ​ജ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നു സ്ഥാ​പി​ച്ചു. എന്നി​ട്ടു് മനു​ഷ്യ​ന്റെ​യും ഇവ​യു​ടെ​യും ചേ​ഷ്ട​കൾ സദൃ​ശ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നു് അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. എലി​യി​ലും പ്രാ​വി​ലു​മാ​ണു് അമേ​രി​ക്കൻ മനഃ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ ബി. എഫ്. സ്കി​ന്നർ പരീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ നട​ത്തി​യ​തു്. ബാഹ്യ പ്രേ​ര​ക​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു അവ​യ്ക്കു​ണ്ടാ​കു​ന്ന പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ നി​രീ​ക്ഷ​ണം ചെയ്ത സ്കി​ന്നർ മനു​ഷ്യ​ന്റെ ചേ​ഷ്ട​കൾ​ക്കു അവ​യു​മാ​യി വ്യ​ത്യാ​സ​മി​ല്ലെ​ന്നു് ഉദ്ഘോ​ഷി​ച്ചു. ഇവ​യെ​ക്കാൾ പരി​ഹാ​സ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഡെ​സ്മ​ണ്ട് മോ​റീ​സി ന്റെ അനു​മാ​ന​ങ്ങൾ. നഗ്ന​വാ​ന​ര​നെ​യും മനു​ഷ്യ​നെ​യും ഒന്നാ​യി​ക്ക​ണ്ട ആളാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം. ഗൃ​ഹ​നാ​യ​കൻ വീ​ട്ടി​ന്റെ മുൻ​പിൽ പേരു് എഴു​തിയ ബോർഡ് വയ്ക്കു​ന്ന​തി​നും പട്ടി കാ​ലു​യർ​ത്തി വി​ള​ക്കു മര​ത്തിൽ മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നും തമ്മിൽ ഒരു വ്യ​ത്യാ​സ​വു​മി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു് മോ​റീ​സി​ന്റെ മതം. രണ്ടും സ്വ​ന്ത​മായ അട​യാ​ളം ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളാ​ണു്. ചി​ത്ര​കാ​രൻ ചായം ക്യാൻ​വാ​സ്സിൽ തേ​ക്കു​ന്ന​തും സാ​മാ​ന്യ മനു​ഷ്യൻ മലം ചു​വ​രിൽ പൂ​ശു​ന്ന​തും ഒന്നാ​ണ​ത്രേ. ഇതെ​ല്ലാം ജന്തു​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലെ റി​ഡൿ​ഷ​നി​സം. മനഃ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലെ റി​ഡൿ​ഷ​നി​സം കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഫ്രാ​യി​റ്റി ന്റെ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​യാൽ മതി. ലൈം​ഗിക പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം എല്ലാം ഒതു​ക്കു​ന്നു. സി​ഗ​റ​റ്റോ ചു​രു​ട്ടോ വലി​ക്കു​ന്ന​തു് സ്വ​വർ​ഗ്ഗാ​നു​രാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ പ്രേ​ര​ണ​യാ​ലാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​യു​ന്നു. ഈ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം സത്യ​ത്തി​ന്റെ അം​ശ​ങ്ങൾ കാ​ണു​മെ​ന്നു സമ്മ​തി​ക്കാം. പക്ഷേ, അവ പരി​പൂർ​ണ്ണ​സ​ത്യ​ങ്ങ​ള​ല്ല. ഈ റി​ഡൿ​ഷ​നി​സ​ത്തി​നു് എതി​രാ​യു​ള്ള ഒരു പ്ര​സ്താ​വ​മു​ണ്ടു് ഗർ​ട്യൂ​ഡ് സ്റ്റൈ​നി ന്റേ​താ​യി, Rose is a rose is a rose is a rose (Sacred Emily). പനി​നീർ​പ്പൂ​വി​നെ അതി​ല​ട​ങ്ങിയ രാ​സ​വ​സ്തു​ക്ക​ളാ​യി ലഘൂ​ക​രി​ക്കാം. പക്ഷേ, പനി​നീർ​പ്പൂ​വെ​ന്ന സത്യം അപ്പോൾ അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്നു. ആ രാ​സ​വ​സ്തു​ക്ക​ളെ​ല്ലാം ഒരു​മി​ച്ചു കൂ​ട്ടി​യാ​ലും അതി​ല​ധി​ക​മാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തേ​തോ അതാണു റോ​സാ​പ്പൂ. കലാ​സൃ​ഷ്ടി റോ​സാ​പ്പൂ​വാ​ണു്, അതി​നെ​നോ​ക്കി Rose is a rose is a rose is a rose എന്നാ​ണു് പറ​യേ​ണ്ട​തു്. നവീ​ന​നി​രൂ​പ​ണം ഒരു തര​ത്തി​ലു​ള്ള റി​ഡൿ​ഷ​നി​സ​മാ​ണു്. എഴു​ത്ത​ച്ഛ​നും ഇട​പ്പ​ള്ളി രാഘവൻ പിള്ള യ്ക്കും ഒ. വി. വി​ജ​യ​നും എക്സി​സ്റ്റെൻ​ഷ്യൽ ദുഃഖം എന്നു് എഴു​തി​പ്പി​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന നവീന നി​രൂ​പ​കൻ ലഘൂ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ വ്യാ​പ​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ലഘൂ​ക​ര​ണം സാ​ക​ല്യാ​വ​സ്ഥ​യി​ലു​ള്ള സത്യ​ദർ​ശ​ന​മ​ല്ല; അതു് ഭാഗിക വീ​ക്ഷ​ണ​മ​ത്രേ. കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ​ക്കു പാലു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള അവ​യ​വ​മ​ല്ല സ്ത​ന​ങ്ങൾ. അവ സ്ത്രീ​നി​തം​ബ​ത്തി​നു പക​ര​മു​ള്ള​വ​യാ​ണെ​ന്നു് വാ​ദി​ക്കു​ന്ന ഡെ​സ്മ​ണ്ട് മോ​റീ​സി​നും ഈ നവീന നി​രൂ​പ​കർ​ക്കും തമ്മിൽ വലിയ വ്യ​ത്യാ​സ​മി​ല്ല. (“…female breast-​shape has evolved as a mimic of female buttock-​signals… ” Man Watching, Desmond Morris, Jonathan Cape, p. 240.)

കണി​യാൻ രാ​ത്രി പത്തു മണി​യോ​ടു് അടു​പ്പി​ച്ചു് ഒരി​ട​വ​ഴി​യിൽ കയറി. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​കാ​രു​ടെ പ്ര​യോ​ഗ​മ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ മു​ടു​ക്കിൽ കയറി. ഇട​വ​ഴി​യു​ടെ മുൻ​വ​ശ​ത്തു നി​ന്നു് ആന മദം​പൊ​ട്ടി ഓടി​വ​ന്നാ​ലോ എന്നു് അയാൾ​ക്കു സംശയം. എന്നാൽ തി​രി​ഞ്ഞോ​ടാം. ആന പി​റ​കു​വ​ശ​ത്തു നി​ന്നാ​ണു് ഓടി​വ​രു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ? മു​ന്നോ​ട്ടു് ഓടി രക്ഷ​പ്പെ​ടാം. അപ്പോൾ അയാൾ​ക്കു മറ്റൊ​രു വി​ചാ​രം. രണ്ട​റ്റ​ത്തു നി​ന്നും ഓരോ ആന മദ​മി​ള​കി പാ​ഞ്ഞു വന്നാൽ? താൻ ചത​ഞ്ഞ​ര​ഞ്ഞു പോ​കി​ല്ലേ? കണി​യാൻ നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. നി​ല​വി​ളി കേ​ട്ടു് ആളുകൾ ഓടി​ക്കൂ​ടി. അവർ അയാ​ളു​ടെ കഥ​യി​ല്ലാ​യ്മ കണ്ടു ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു തി​രി​ച്ചു​പോ​യി.

സി​റ്റി സർ​വ്വീ​സ് ബസ്സ് കാ​ത്തു​നി​ല്ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. എനി​ക്കു കയ​റേ​ണ്ട ബസ്സ​ല്ല. അതു് സ്റ്റോ​പ്പിൽ എത്തി പതു​ക്കെ നീ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അതിൽ കയറാൻ ഓടി​വ​ന്ന ഒരാൾ എന്റെ നെ​ഞ്ചി​ലി​ടി​ച്ചു് എന്നെ തള്ളി​ത്താ​ഴെ​യി​ട്ടു. തലയിൽ വീല് തൊ​ട്ടു​തൊ​ട്ടി​ല്ല എന്ന മട്ടിൽ ഞാൻ റോഡിൽ കി​ട​ന്നു. പി​ട​ഞ്ഞെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. വളരെ നേ​ര​ത്തേ​ക്കു ഹൃദയം ത്ര​സി​ച്ചു. കഷ്ടി​ച്ചു മര​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നേ​യു​ള്ളു.

കണി​യാൻ നി​ല​വി​ളി​ച്ച​തു തെ​റ്റാ​ണെ​ങ്കി​ലും അയാളെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ആവുമോ? വയ്യ. യാ​ത്ര​ക്കാ​രൻ ഓടി​ക്ക​യ​റി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ബസ്സ് അയാ​ളി​ല്ലാ​തെ പോകും. അതു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ എന്നെ ഇടി​ച്ചു് മര​ണ​വ​ക്ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് തള്ളി​യ​തും തെ​റ്റ​ല്ല. എങ്കി​ലും രണ്ടു പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഫല​ങ്ങൾ നി​ന്ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. ഇനി ഗൃ​ഹ​ല​ക്ഷ്മി മാ​സി​ക​യി​ലെ ഒരു ചോ​ദ്യ​വും അതി​നു​ള്ള ഉത്ത​ര​വും വാ​യി​ച്ചാ​ലും.

എസ്.

ബോംബെ.

ചോ​ദ്യം:

24കാ​രി​യായ എന്റെ വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഒരു വർ​ഷ​മാ​യി. രണ്ടു​പേ​രും ഒരു​മി​ച്ചാ​ണു് താമസം. സം​ഭോ​ഗ​സ​മ​യ​ത്തു് യോ​നി​യിൽ നി​ന്നും ലിംഗം പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്താൽ ശു​ക്ലം അപ്പോൾ തന്നെ പു​റ​ത്തു പോ​കു​ന്നു. സം​ഭോ​ഗ​സ​മ​യ​ത്തു് എനി​ക്കു് തീരെ സുഖം തോ​ന്നാ​റി​ല്ല. ഞങ്ങൾ ഒരു ഗൈ​ന​ക്കോ​ള​ജി​സ്റ്റി​ന്റെ അടു​ത്തു​പോ​യി അവ​രു​ടെ നിർ​ദ്ദേ​ശ​പ്ര​കാ​രം ഡി. ആൻഡ് സി. ചെ​യ്തു. എനി​ക്കു് എപ്പോ​ഴും യോ​നി​യിൽ നി​ന്നു് കൊ​ഴു​ത്ത ദ്രാ​വ​കം പോകും. ആർ​ത്ത​വം കൃ​ത്യ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഞങ്ങൾ​ക്കു് കു​ട്ടി​കൾ ഉണ്ടാ​കു​മോ?

ഉത്ത​രം:

ലൈം​ഗി​ക​ബ​ന്ധ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ശു​ക്ലം കുറെ വെ​ളി​യിൽ പോ​കു​ന്ന​തു് സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണു്. നി​ങ്ങൾ​ക്കു് യോ​നി​യിൽ നി​ന്നും എപ്പോ​ഴും ദ്രാ​വ​കം പോ​കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അതു് സാ​ധാ​രണ എല്ലാ​വർ​ക്കും തന്നെ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന തര​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കാം. കൃ​ത്യ​മാ​യി ആർ​ത്ത​വ​വും ആരോ​ഗ്യ​വു​മു​ള്ള നി​ങ്ങൾ​ക്കു് കു​ട്ടി​ക​ളു​ണ്ടാ​വാ​തി​രി​ക്കാൻ കാ​ര​ണ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല​ല്ലോ. കല്യാ​ണം കഴി​ഞ്ഞു് ഒരു വർഷം ആയ നി​ല​യ്ക്കു്, ഗർ​ഭ​ധാ​ര​ണം നട​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ രണ്ടു​പേ​രു​ടെ​യും പരി​ശോ​ധ​ന​കൾ തു​ട​ങ്ങു​വാ​നു​ള്ള സമ​യ​മാ​യി.

ഈ ചോ​ദ്യ​വും ഉത്ത​ര​വും അന്ത​സ്സു​ള്ള ഒരു മാ​സി​ക​യിൽ വരാമോ എന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ ശാ​സ്ത്ര​മാ​ണു് പ്ര​തി​പാ​ദ​നം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്നു മറു​പ​ടി കി​ട്ടും. ശരി. കണി​യാൻ നി​ല​വി​ളി​ച്ച​തു തെ​റ്റ​ല്ല. യാ​ത്ര​ക്കാ​രൻ എന്നെ കൊ​ല്ലാൻ പോ​യ​തും തെ​റ്റ​ല്ല. പക്ഷേ, രണ്ടി​ന്റെ​യും ഫല​ങ്ങൾ ആദ്യം സൂ​ചി​പ്പി​ച്ച​തു പോലെ ഭയ​ങ്ക​ര​ങ്ങൾ. ശാ​സ്ത്ര​മാ​ണു് പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും പ്രാ​യം കൂടിയ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു് അറ​പ്പും വെ​റു​പ്പും. വി​വാ​ഹ​പ്രാ​യ​മെ​ത്തിയ യു​വാ​വി​നും യു​വ​തി​ക്കും ഇള​ക്കം. ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ മറവിൽ പച്ച​ത്തെ​റി കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യു​ന്ന ഈ ഏർ​പ്പാ​ടു് സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ നേർ​ക്കു​ള്ള കൊ​ഞ്ഞ​നം കാ​ണി​ക്ക​ലാ​യി വി​വേ​ക​ശാ​ലി​കൾ പരി​ഗ​ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. മാ​സി​ക​യിൽ ആകെ ഏഴു ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും അവ​യ്ക്കു​ള്ള ഉത്ത​ര​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടു്. അവയിൽ ആറു ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും സെ​ക്സി​നോ​ടു്—വൾഗർ സെ​ക്സി​നോ​ടു്—ബന്ധ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഭസ്മം കൊ​ണ്ടു തു​ട​ച്ചാൽ കണ്ണാ​ടി മി​നു​ങ്ങും. കു​ളി​ച്ചാൽ വി​യർ​പ്പി​ന്റെ വാട പോകും. ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ ജലാ​ശ​യ​ത്തിൽ അസ​ഭ്യ​ത്തെ എത്ര തവണ സോ​പ്പ് തേ​ച്ചു കു​ളി​പ്പി​ച്ചാ​ലും അതി​ന്റെ നാ​റ്റം പോ​വു​ക​യി​ല്ല.

പനി​നീർ​പ്പൂ ഉണ്ടാ​കാ​ത്ത ഒരു ഋതു​വിൽ അതു നിർ​മ്മി​ക്കാ​നാ​യി ഹൃദയം പനി​നീർ​ച്ചെ​ടി​യു​ടെ മു​ള്ളോ​ടു ചേർ​ത്തു വച്ചു പാടിയ രാ​പ്പാ​ടി​യു​ടെ കഥ പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്. പാ​ടു​ന്തോ​റും ദല​ങ്ങൾ വി​ടർ​ന്നു വി​ടർ​ന്നു വന്നു. പക്ഷേ, പൂ​വി​ന്റെ അന്തർ​ഭാ​ഗം വെ​ളു​ത്തു തന്നെ​യി​രു​ന്നു. ഉള്ളു ചു​വ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു കണ്ടു് രാ​പ്പാ​ടി ഹൃദയം മു​ള്ളി​ല​മർ​ത്തി. അതു കീറി രക്ത​മൊ​ലി​ച്ചു. ചെ​ടി​യു​ടെ സി​ര​ക​ളിൽ ആ ചോര ഒഴു​കി​ച്ചേർ​ന്ന​പ്പോൾ പൂ​വി​ന്റെ ഉള്ളു് ചു​വ​ന്നു. രാ​പ്പാ​ടി മരി​ച്ചു വീ​ഴു​ക​യും ചെ​യ്തു. മല​യാ​ള​നാ​ടു വാ​രി​ക​യിൽ ‘സ്വർ​ണ്ണ​മേ​ഘ​ങ്ങ​ളും കാർ​മു​കി​ലു​ക​ളും’ എന്ന കഥ​യെ​ഴു​തിയ സീ​ന​ത്തി​നു് അതി​ന്റെ അന്തർ​ഭാ​ഗ​ത്തി​നു് ചു​വ​പ്പു നിറം വരു​ത്താൻ അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. മൂ​ന്നു​നില മാ​ളി​ക​വ​ച്ചു ജീ​വി​ക്കാൻ കൊ​തി​യു​ള്ള ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​ക്കു് ദരി​ദ്ര​രു​ടെ കു​ടി​ലു​കൾ കണ്ട​പ്പോൾ ആ കൊതി കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നാ​ണു് കഥാ​കാ​രൻ പറ​യു​ന്ന​തു്. സമ​കാ​ലിക ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ പര​സ്പര വി​രു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളായ രണ്ടു മണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളെ സീ​ന​ത്തു് അനാ​വ​ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ചെ​മ്പി​നെ സ്വർ​ണ്ണ​മാ​ക്കു​ന്ന ആൽ​ക്ക​മി വി​ദ്യ​യിൽ അദ്ദേ​ഹം അന​ഭി​ജ്ഞ​നാ​ണു്.

ജന​വാ​സ​മി​ല്ലാ​തെ​യാ​യി ജീർ​ണ്ണി​ച്ചു പോയ അയോ​ദ്ധ്യ​യിൽ കുശൻ വന്നു വാ​ഴ​ണ​മെ​ന്നു് നഗ​രി​യു​ടെ അധി​ദേ​വത അപേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന ഒരു ഭാ​ഗ​മു​ണ്ടു് രഘു​വം​ശ​ത്തിൽ. അയോ​ദ്ധ്യ​യു​ടെ ജീർ​ണ്ണി​ച്ച അവസ്ഥ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന വേ​ള​യിൽ അധി​ദേ​വത പറ​യു​ന്നു:

(പത്മ​വ​ന​ത്തിൽ—താ​മ​ര​പ്പൂ​ക്കൾ കൂ​ട്ട​മാ​യി വി​ടർ​ന്നു​നി​ല്ക്കു​ന്നി​ട​ത്തു്—പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു പി​ടി​യാ​ന​കൾ താ​മ​ര​വ​ള​യം പൊ​ട്ടി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യിൽ (ചു​വ​രു​ക​ളിൽ) ആലേ​ഖ​നം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ട ആനകൾ (അതിലേ പോയ) സിം​ഹ​ത്തി​ന്റെ അടി​യേ​റ്റു നഖാ​ങ്കു​ര​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടു പി​ളർ​ന്ന മസ്ത​ക​വു​മാ​യി നി​ല്ക്കു​ന്നു.)

ചി​ത്ര​ത്തി​ലെ​ഴു​ത​പ്പെ​ട്ട ആനകളെ ജീ​വ​നു​ള്ള ആന​ക​ളാ​യി സിംഹം തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ച്ചി​ട്ടാ​ണു് അവ​യു​ടെ മസ്ത​കം അടി​ച്ചു പൊ​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഈ ‘ഇല്യൂ​ഷൻ’ ഉള​വാ​ക്കാ​ത്ത​തൊ​ന്നും കല​യ​ല്ല.

പൂർവ കാ​മു​കൻ കൊ​ടു​ത്ത കമ്മ​ലു​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് അവൾ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ വീ​ട്ടിൽ കാ​ലൂ​ന്നി​യ​തു്. കു​റെ​ക്കാ​ലം ഒളി​ച്ചു വച്ചി​ട്ടു് ഒരു ദിവസം അവൾ അതെ​ടു​ത്തു കാ​തി​ലി​ട്ടു. എവി​ടെ​നി​ന്നു കി​ട്ടി​യെ​ന്നു ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ചോ​ദ്യം. കള​ഞ്ഞു കി​ട്ടി​യെ​ന്നു് അവ​ളു​ടെ ഉത്ത​രം. “രണ്ടു കമ്മ​ലാ​യി​ട്ടു് ഇതു കള​ഞ്ഞ​വ​നാ​ര​ടാ” എന്നു് അയാ​ളു​ടെ വീ​ണ്ടു​മു​ള്ള ചോ​ദ്യം. എങ്കി​ലും അയാൾ ഒഥ​ല്ലോ ആയി​ല്ല. അവൾ ആശു​പ​ത്രി​യിൽ കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ പൂർ​വ​കാ​മു​കൻ ഭ്രാ​ന്ത​നാ​യി എത്തു​ന്ന​തു കാ​ണു​ന്നു. ബോ​ധ​ക്കേ​ടു്. ബോധം വീ​ണ്ടു കി​ട്ടി​യ​പ്പോൾ ഭർ​ത്താ​വു് അവ​ളു​ടെ മുൻ​പിൽ നി​ല്ക്കു​ന്നു. വി​മർ​ശ​നം അർ​ഹി​ക്കാ​ത്ത വിധം സെ​ന്റി​മെ​ന്റ​ലായ അതു​കൊ​ണ്ടു തന്നെ വി​ല​ക്ഷ​ണ​മായ കഥ​യാ​ണി​തു്. (എം. പി. രാജൻ മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ലെ​ഴു​തിയ കമ്മൽ എന്ന കഥ.)

ദീർ​ഘ​കാ​ലം ജീ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഗൗ​ര​വ​മു​ള്ള എന്തെ​ങ്കി​ലും രോ​ഗ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നാൽ മതി​യെ​ന്നു് ആരോ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നു് ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന സമയം വരെ ഒരു രോ​ഗ​വു​മി​ല്ല. എങ്കി​ലും കടു​ത്ത ഹൃ​ദ്രോ​ഗ​മു​ള്ള​വ​നെ​ക്കാൾ ഞാൻ വളരെ മുൻ​പു് മരി​ച്ചു പോകും. ഹൃ​ദ്രോ​ഗി പു​ക​വ​ലി​ക്കി​ല്ല, അമിത ഭക്ഷ​ണം വർ​ജ്ജി​ക്കും, കൊ​ഴു​പ്പു​ള്ള ആഹാരം കഴി​ക്കി​ല്ല, മദ്യം കു​ടി​ക്കി​ല്ല, അമി​ത​മാ​യി വ്യാ​യാ​മം ചെ​യ്യു​കി​ല്ല, ആവ​ശ്യ​ക​ത​യ്ക്കു യോ​ജി​ച്ച വ്യാ​യാ​മം ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. നി​ദ്ര​യ്ക്കു ഭംഗം വരു​ത്തി​ല്ല, ഉത്കട വി​കാ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു വി​ധേ​യ​നാ​വി​ല്ല. ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന ആൾ പു​ക​വ​ലി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും ദോഷം വരു​ന്ന രീ​തി​യിൽ പു​ക​വ​ലി​ക്കാ​റി​ല്ല. വള​രെ​ക്കു​റ​ച്ചേ ആഹാരം കഴി​ക്കു. വെ​ജി​റ്റേ​റി​യ​നായ ഞാൻ കൊ​ഴു​പ്പു് അധി​ക​മു​ള്ള ഭക്ഷ​ണം കഴി​ക്കി​ല്ല. മദ്യം കു​ടി​ക്കി​ല്ല. അങ്ങ​നെ ദോ​ഷ​മു​ള്ള​തെ​ല്ലാം ഞാൻ ഒഴി​വാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എങ്കി​ലും ആദ്യം പറ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ഹൃ​ദ്രോ​ഗി​യെ​ക്കാൾ മുൻപേ ഞാൻ മരി​ച്ചു​പോ​കും. കാരണം, പതി​വാ​യി ഞാൻ മനോ​ര​മ​യി​ലെ കഥകൾ വാ​യി​ക്കു​ന്നു എന്ന​താ​ണു്. മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ന്റെ എഡി​റ്റ​റാ​യി​രു​ന്ന കള​ത്തിൽ വർ​ഗ്ഗീ​സ് എന്റെ വലിയ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ഒരു​മി​ച്ചു യൂ​ണി​വേ​ഴ്സി​റ്റി കോ​ളേ​ജിൽ പഠി​ച്ചു. വർ​ഗ്ഗീ​സി​ന്റെ ചേ​ട്ടൻ തി​രു​വ​ല്ല​യി​ലെ എസ്. ബി. സ്കൂ​ളി​ലെ അദ്ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ എന്റെ​യും ഗു​രു​നാ​ഥ​നാ​യി ഞാൻ കരു​തി​പ്പോ​ന്നു. എന്റെ അഭി​വ​ന്ദ്യ​സു​ഹൃ​ത്തു് കള​ത്തിൽ വർ​ഗ്ഗീ​സ് ഹൃ​ദ​യാ​ഘാ​ത​ത്താൽ മരി​ച്ചു. മനോ​ര​മ​യി​ലെ പൈ​ങ്കി​ളി​ക്ക​ഥ​കൾ വാ​യി​ച്ച​തു കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം അതു സം​ഭ​വി​ച്ച​തു്. ഒരി​ക്കൽ പി. സി. കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​നോ​ടു് ഒരു കഥാ​കാ​ര​ന്റെ കഥ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ത്ത​തെ​ന്തു് എന്നു ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾ​ക്കു (മനോ​ര​മ​യ്ക്കു്—പി. സി. ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ന്റെ എഡി​റ്റ​റാ​യി​രു​ന്നു) പറ്റിയ കഥ​യ​ല്ല അതു്”. “നല്ല കഥ​യ​ല്ലേ, ഞാൻ വാ​യി​ച്ചു നോ​ക്കി അതു് സാ​റി​നു് അയ​ച്ചു​ത​രു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു്” എന്നു ഞാൻ. പി. സി. വീ​ണ്ടും പറ​ഞ്ഞു: “നല്ല കഥ​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു തന്നെ​യാ​ണു് കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത​തു്. മനോ​ര​മ​യ്ക്കു വരു​ന്ന കഥ​ക​ളെ​ല്ലാം ഞാൻ വാ​യി​ക്കു​ന്നു. വാ​രി​ക​യ്ക്കു പറ്റിയ കഥകൾ തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു വയ്ക്കു​ന്നു”. പി. സി. കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ അകാല ചര​മ​ത്തി​ന്റെ ഹേതു സ്പ​ഷ്ട​മാ​യി​ല്ലേ. അഭി​വ​ന്ദ്യ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ, കള​ത്തിൽ വർ​ഗ്ഗീ​സ്, പി. സി., ഞാനും നി​ങ്ങ​ളോ​ടു ചേരാൻ വൈ​കാ​തെ വരും. അപ്പോൾ പി. സി. താ​ങ്കൾ ‘വാടക വീ​ടു​കൾ’, ‘രാ​ച്ചി​യ​മ്മ’ ഈ കഥകൾ വാ​യി​ച്ചു കേൾ​പ്പി​ക്കും. ഞാനും കള​ത്തി​ലും രസി​ക്കും. വർ​ഗ്ഗീ​സ്, താ​ങ്ക​ളു​ടെ നർമ്മ മധു​ര​മായ വർ​ത്ത​മാ​നം കേൾ​ക്കാൻ കൊ​തി​യാ​വു​ന്നു. ഞാനും പി. സി.-യും അതു കേ​ട്ടു ചി​രി​ക്കും. ഞാൻ ‘കമ്മൽ’ പോ​ലു​ള്ള കഥകൾ ഇട​വി​ടാ​തെ വാ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. അല്പം കൂടെ കാ​ത്തി​രി​ക്കു. മരണം നി​സ്സാ​രം. കഥ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വേദന അസ​ഹ​നീ​യം.

സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങൾ സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു​മാ​ത്രം വേ​ണ്ടി​യ​താ​യി ഭവി​ക്കു​മ്പോൾ പ്ര​യോ​ജന ശൂ​ന്യ​ങ്ങ​ളാ​വു​ന്നു. സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​ക​ളി​ലെ വി​വി​ധ​ങ്ങ​ളായ വകു​പ്പു​കൾ നോ​ക്കുക. അവ​കൊ​ണ്ടു് അവിടെ പഠി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കോ സമൂ​ഹ​ത്തി​നോ ഒരു പ്ര​യോ​ജ​ന​വു​മി​ല്ല. കാ​ന്റി ന്റെ ‘ക്യാ​റ്റി​ഗോ​റി​ക്കൽ ഇം​പ​ര​റ്റീ​വ് ’ എന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​മാ​യി എഴുതി വയ്ക്കു​ന്ന വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക്കു് നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അതു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​യോ​ജ​നം കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. ഒരാ​ഫീ​സിൽ അയാൾ​ക്കു ജോലി കി​ട്ടി​യാൽ തെ​റ്റു കൂ​ടാ​തെ ക്യാ​ഷ്വൽ ലീ​വി​നു് അപേ​ക്ഷ​യെ​ഴു​താൻ അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​ക​ളി​ലെ പല വകു​പ്പു​ക​ളും അവിടെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു മാ​സ​ന്തോ​റും വലിയ ശംബളം വാ​ങ്ങാ​നേ പ്ര​യോ​ജ​കീ​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു. ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​ക​ളും ഏതാ​ണ്ടു് ഇമ്മ​ട്ടി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ജ്ഞാ​നം വി​ത​ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​കൾ​ക്കും മനു​ഷ്യ​നെ നന്നാ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. ആവു​മെ​ങ്കിൽ ഈ ലോ​ക​ത്തു് ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​കൾ കൂ​ടു​ന്തോ​റും അക്ര​മം കൂ​ടി​വ​രു​ന്ന​തെ​ന്തു്? ഈ സത്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ഇ. വി. ശ്രീ​ധ​രൻ ഒരു ചെ​റു​ക​ഥ​യി​ലൂ​ടെ കൈ​ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഒരു ഗ്ര​ന്ഥാ​ല​യ​ത്തി​നു് എന്തു ചെ​യ്യാൻ കഴി​യും (കലാ​കൗ​മു​ദി). ഈ ചെ​റു​കഥ സറ്റ​യ​റാ​ണു്. സറ്റ​യ​റിൽ രച​യി​താ​വി​ന്റെ ധർ​മ്മ​രോ​ഷം കാണും. ധർ​മ്മ​രോ​ഷം ഹാ​സ്യ​വു​മാ​യി ഇട​ക​ല​രു​മ്പോൾ സറ്റ​യർ വിജയം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്നു. ഇ.വി.യുടെ കഥയിൽ ഹാ​സ്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അതു (കഥ) പരി​ണാമ രമ​ണീ​യ​മ​ല്ല. കഥ ആന്റി​ക്ലൈ​മാ​ക്സിൽ എത്താ​തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അതി​ന്റെ ശക്തി കൂ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ജ്ഞാ​ന​ത്തി​നു മനു​ഷ്യ​ന്റെ അക്ര​മാ​സ​ക്തി​യെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും സാ​ഹി​ത്യ​സൃ​ഷ്ടി​ക്കു് മനു​ഷ്യ​നി​ലു​ള്ള അതി​പ്ര​സ​രം അസാ​മാ​ന്യ​മാ​ണു്. ഞാൻ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ എന്നെ ഏറ്റ​വും ചലി​പ്പി​ച്ച​തു ടോൾ​സ്റ്റോ​യി യുടെ ‘അന്നാ​ക​രേ​നിന’യാണു്. അതിൽ ഒരു കു​തി​ര​പ്പ​ന്ത​യ​ത്തി​ന്റെ വി​വ​ര​ണ​മു​ണ്ടു്. അന്ന ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് വണ്ടി​യി​ലി​രു​ന്നു ചി​ന്ത​യിൽ വ്യാ​പ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വി​വ​ര​ണ​മു​ണ്ടു്. ഈ രണ്ടി​നെ​യും അതി​ശ​യി​ക്കു​ന്ന ഒന്നും ഞാൻ വി​ശ്വ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. ഹോമറി നും ഷേ​ക്സ്പി​യർ ക്കും ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ ടോൾ​സ്റ്റോ​യി​യെ സമീ​പി​ക്കാൻ പോലും സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല.

ഞാൻ തി​രു​വി​താം​കൂർ സർ​ക്കാർ സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യ​റ്റിൽ ഗു​മ​സ്ത​നാ​യി​ട്ടാ​ണു് ‘ഔദ്യോ​ഗിക’ ജീ​വി​തം തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. രാ​ജ​വാ​ഴ്ച പോയി. പട്ടം താണു പിള്ള യുടെ ജനാ​ധി​പ​ത്യ ഗവൺ​മെ​ന്റ് വന്നു. അക്കാ​ല​ത്തു് ഒരു നേ​തൃ​മാ​ന്യൻ കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ ഞാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന സെ​ക്ഷ​നിൽ കയറി വരു​മാ​യി​രു​ന്നു. മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യോ​ടു് (അന്നു പ്രൈം​മി​നി​സ്റ്റർ) അടു​ത്ത ആളാ​യ​തു കൊ​ണ്ടു് ആരും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​വേ​ശം നി​രോ​ധി​ച്ചി​ല്ല. ഒരു​ദി​വ​സം അദ്ദേ​ഹം എന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു: “ഹേ, സർ​ക്കാ​രു് അരി വാ​ങ്ങി​യ​തി​ന്റെ​യും ചെ​ല​വാ​ക്കി​യ​തി​ന്റെ​യും കണ​ക്കു തരൂ. എനി​ക്കു പൊ​തു​ജ​ന​ത്തെ അറി​യി​ക്കാ​നാ​ണു്”. ഞാൻ അറി​യി​ച്ചു: “സാർ, വെറും ക്ലാർ​ക്കായ ഞാ​നെ​ങ്ങ​നെ അതു തരും. ഒഫി​ഷ്യൽ സീ​ക്ര​ട്ട് പര​സ്യ​മാ​ക്കി​യെ​ന്ന​തി​ന്റെ പേരിൽ എന്നെ ഡി​സ്മി​സ്സ് ചെ​യ്യു​ക​യി​ല്ലേ. താണു പി​ള്ള​സ്സാ​റ് കല്പി​ച്ചാൽ കണ​ക്കു് ഇന്നു റസി​ഡൻ​സി​യിൽ എത്തി​ക്കാം”. നേ​താ​വു് ക്ഷോ​ഭി​ച്ചു് “You are the foolest of fools” എന്നു പറ​ഞ്ഞു. നേ​താ​വി​നു യോ​ജി​ച്ച ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്. fool, fooler, foolest എന്നു ഡി​ഗ്രീ​സ് ഒഫ് കം​പാ​രി​സൺ. അദ്ദേ​ഹം നേരേ പോ​യ​തു് സ്വ​ന്തം വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് ആയി​രി​ക്കും. ഊണു കഴി​ഞ്ഞു് ഉറ​ങ്ങി വൈ​കു​ന്നേ​രം വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ ഭാ​ര്യ​യെ വി​ളി​ച്ചു പറയും. “ഞാൻ കേരള സം​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ അതിരു നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കാൻ വട​ക്കോ​ട്ടു പോ​വു​ക​യാ​ണു്. ചി​ല​പ്പോൾ പത്തു ദിവസം കഴി​ഞ്ഞേ വരൂ”. അക്കാ​ല​ത്തു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ പു​ളി​മൂ​ടു് എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് ഒരു മാ​ന്യൻ “രാ​ഷ്ട്രീയ ഹോ​ട്ടൽ” നട​ത്തി​യി​രു​ന്നു. കേരള സം​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ അതിരു നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കാൻ വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നു യാത്ര ചോ​ദി​ച്ചി​റ​ങ്ങിയ നേ​താ​വു് അവിടെ നി​ന്നു് രണ്ടു പരി​പ്പു​വട വാ​ങ്ങി​ച്ചു തി​ന്നും. അര ഗ്ലാ​സ്സ് ചായ കു​ടി​ക്കും. തി​രി​ച്ചു വീ​ട്ടിൽ​ച്ചെ​ല്ലും. ഭാ​ര്യ​യ്ക്കു ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ വി​പ്ല​വ​ബോ​ധം കണ്ടു ചി​രി​യാ​യി​രി​ക്കും. ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണാ​തെ തന്നെ ഇ. വി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ഒരു കഥാ​പാ​ത്ര​ത്തെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​കു​മ്പോൾ അയാൾ ഭാ​ര്യ​യെ വി​ളി​ച്ചു പറയും: “എടീ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടീ ഇന്നു ഞാൻ തീ​പ്പൊ​രി പ്ര​സം​ഗം നട​ത്താൻ പോ​വു​ക​യാ​ണു്. സർ​ക്കാർ എന്നെ അറ​സ്റ്റ് ചെ​യ്യും. ഞാൻ ജയി​ലി​ലാ​കും”. (ഓർ​മ്മ​യിൽ നി​ന്നെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്.) രാ​ത്രി​യാ​കു​മ്പോൾ പരി​പ്പു​വ​ട​യും തി​ന്നി​ട്ടു് അയാൾ വീ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തും. എന്നും വൈ​കി​ട്ടു് ഇതു തന്നെ പരി​പാ​ടി. ഒരു ദിവസം അയാൾ ഭാ​ര്യ​യോ​ടു് താൻ ജയി​ലി​ലാ​കാൻ പോ​കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ആവേ​ശ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഭാര്യ മറു​പ​ടി നൽകി: “ഓ ഇളയ കൊ​ച്ചി​നു വയ​റി​ള​ക്ക​മാ​ണു്. തി​രി​ച്ചു വരു​മ്പോൾ എന്തെ​ങ്കി​ലും മരു​ന്നു കൂടെ വാ​ങ്ങി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പോരണേ”. അന്നും അയാൾ പരി​പ്പു​വട തി​ന്നി​രി​ക്കും. മരു​ന്നു വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു വീ​ട്ടിൽ പോ​യി​രി​ക്കും.

വി​പ്ല​വ​ത്തെ ഇങ്ങ​നെ ഇവ​രെ​പ്പോ​ലെ വി​പ്ല​വാ​ഭാ​സ​മാ​ക്കു​ന്ന ചില കഥ​യെ​ഴു​ത്തു​കാ​രു​ണ്ടു്. അവരിൽ ഒരാ​ളാ​ണു് ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യിൽ “ഒരു കി​ളി​യും ഞങ്ങ​ളും” എന്ന കഥ​യെ​ഴു​തിയ സജിനി എസ്. ഒരു​ത്ത​നു ജോലി കി​ട്ടാൻ പ്ര​യാ​സം. ഒടു​വിൽ പോ​സ്റ്റ്മാ​ന്റെ ജോലി ലഭി​ക്കു​ന്നു. അതു നോ​ക്കി നോ​ക്കി അയാൾ മരി​ക്കു​ന്നു. വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യു​ടെ തക​രാ​റു കൊ​ണ്ടാ​ണു് ജോലി കി​ട്ടാ​ത്ത​തു്; കി​ട്ടിയ ജോലി അപ​ര്യാ​പ്ത​മാ​യ​തു്; മരണം സം​ഭ​വി​ച്ച​തി​ന്റെ ഹേ​തു​വും വേ​റൊ​ന്നു​മ​ല്ല—ഇതാ​ണു് സജിനി കഥ​യി​ലൂ​ടെ ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇങ്ങ​നെ പരി​വർ​ത്ത​ന​ത്തെ പരി​വർ​ത്ത​നാ​ഭാ​സ​മാ​യും വി​പ്ല​വ​ത്തെ വി​പ്ല​വാ​ഭാ​സ​മാ​യും ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു മാവോ യുടെ കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും ലൂ​ഷ​ന്റെ കഥ​ക​ളും ഒരു​മി​ച്ചു ചേർ​ത്തു കഷായം വച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​ണം. മേ​മ്പൊ​ടി​യാ​യി ഗ്രീ​ക്ക് കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് കവി യാ​നീ​സ് റീ​റ്റ്സോ​സി ന്റെ കാ​വ്യ​ങ്ങൾ കൊ​ടു​ക്കാം. കഥാ​കാര ശി​ശു​ക്കൾ കഷായം കു​ടി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ “ഗോ​കർ​ണ്ണ”മെ​ടു​ത്തു് അതിൽ ചെ​ഗു​വേര യുടെ കാ​വ്യ​ങ്ങൾ ഒഴി​ച്ചു് ദെ​ബ്രേ യുടെ ആദ്യ​കാ​ല​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ദ്രാ​വ​കം കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തു് തൊ​ണ്ട​ക്കു​ഴി​യി​ലേ​ക്കു് ഒഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​ണം.

ഈ ലേഖകൻ മാർ​ക്സി​സ്റ്റ് സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​യും മാർ​ക്സി​സ്റ്റ് സാ​ഹി​ത്യ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തെ​യും മാ​നി​ക്കു​ന്നു. ചി​ല​പ്പോൾ അവ റി​ഡൿ​ഷ​നി​സ​ത്തി​ലേ​ക്കു ചെ​ല്ലാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ചൈ​ന​യി​ലും റഷ്യ​യി​ലും മാർ​ക്സി​സ്റ്റ് സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളിൽ അടി​യു​റ​ച്ച എത്ര​യെ​ത്ര ഉത്കൃ​ഷ്ണ​ങ്ങ​ളായ കൃ​തി​ക​ളാ​ണു് ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്. അവ​യു​ടെ രാ​മ​ണീ​യ​ക​ത്തി​ന്റെ നേർ​ക്കു് കണ്ണ​ട​യ്ക്കു​ന്ന​വൻ മനു​ഷ്യ​ന​ല്ല. മി​ഹാ​യീൽ ഷാ​ലോ​ഹൊ​ഫി ന്റെ Fate of a Man എന്ന നീണ്ട ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ക്കൂ. എന്തൊ​രു ചേ​തോ​ഹ​ര​മായ കലാ​ശി​ല്പ​മാ​ണ​തു്! അതും ഷൊ​ലോ​ഹോ​ഫ് മോ​ഷ്ടി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നു സോൾ​ഷെ​നി​റ്റ്സ്യൻ പറ​യു​മോ?

സാ​ഹി​ത്യ​നി​രൂ​പ​ണ​ത്തിൽ ലൂ​ക്കാ​ച്ചി​നെ യും വൊൾ​ട്ടർ ബൻ​യ​മി​നെ യും വി​ട്ടു​ക​ള​യൂ. അവർ മഹാ​ന്മാ​രാ​ണ​ല്ലോ. ബൻ​യ​മി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു Terry Eagleton എഴു​തിയ Walter Benjamin—On towards a revolutionary criticism എന്ന പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കൂ. മാർ​ക്സി​സ്റ്റ് സാ​ഹി​ത്യ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു് എത്ര​ത്തോ​ളം ഉയരാൻ കഴി​യു​മെ​ന്ന​തി​നു് ആ ഗ്ര​ന്ഥം നി​ദർ​ശ​ക​മാ​ണു്. ഇവി​ടെ​യെ​ങ്ങും കി​ട്ടാ​ത്ത ആ പു​സ്ത​കം എനി​ക്കു വാ​യി​ക്കാൻ​ത​ന്ന സമു​ന്ന​ത​നായ നേ​താ​വി​ന്റെ പേരു് ഇവിടെ എഴു​തു​ന്നി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു നന്ദി പറ​യു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ.

“സബ​റ്റാ​ഷ്” (Sabotage) എന്ന പേരിൽ ഞാ​നൊ​രു ഫ്ര​ഞ്ച് ഏകാ​ങ്ക നാടകം വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. രച​യി​താ​വി​ന്റെ പേരു് ഓർ​മ്മ​യി​ല്ല. പീ​റ്റർ ട്രേ​ഡ്യൂ​ണി​യൻ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നാ​ണു്. ഇല​ക്ട്രീ​ഷ്യ​നാ​ണു്. പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട പല പാർ​ട്ടി സമ്മേ​ള​ന​ങ്ങ​ളും അയാൾ​ക്കു നഷ്ട​മാ​യി. കാരണം അയാ​ളു​ടെ കു​ഞ്ഞി​നു സു​ഖ​മി​ല്ല എന്ന​താ​ണു്. അന്നു് അയൽ​ക്കാ​ര​നെ കു​ട്ടി​യെ ഏല്പി​ച്ചി​ട്ടു് അയാൾ മീ​റ്റി​ങ്ങി​നു പോയി. അയാൾ പോ​യ​യു​ട​നെ കു​ഞ്ഞി​ന്റെ രോഗം കൂടി. അയ​ല്ക്കാ​രൻ വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വന്ന ഡോ​ക്ടർ കു​ട്ടി​യെ ഇല​ക്ട്രി​ക് ലൈ​റ്റി​ന്റെ താ​ഴെ​ക്കി​ട​ത്തി ‘ട്രേ​ക്കി​യോ​റ്റ​മി’ എന്ന ശസ്ത്ര​ക്രി​യ​യ്ക്കു ഭാ​വി​ച്ചു. കഴു​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം ഒരു കീ​റ​ലു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​തേ​യു​ള്ളൂ. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഇല​ക്ട്രി​ക് ലൈ​റ്റ് കെ​ട്ടു. മെ​ഴു​കു​തി​രി കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് കു​ട്ടി മരി​ച്ചു. Somebody has killed the child എന്നു ഡോ​ക്ടർ. ആ സന്ദർ​ഭ​ത്തിൽ കു​ടി​ച്ചു ലക്കി​ല്ലാ​തെ പീ​റ്റർ പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്നു. അയാൾ പറ​യു​ക​യാ​ണു്: “ഇനി ലൈ​റ്റി​ല്ല. ഞാൻ ഡയനമോ ഒളി​ച്ചു വച്ചു. പണി മു​ട​ക്കു​കാർ ജാ​ഥ​യാ​യി പോ​കു​ന്ന ശബ്ദം കേൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ?” അയാ​ളെ​ക്ക​ണ്ട​യു​ട​നെ You miserable fool എന്നു ഡോ​ക്ടർ വി​ളി​ച്ചു. “കൊ​ല​പാ​ത​കി, കൊ​ല​പാ​ത​കി, നീ എന്റെ കു​ഞ്ഞി​നെ കൊ​ന്നു” എന്നു പറ​ഞ്ഞു് ഭാര്യ അയാ​ളു​ടെ നേർ​ക്കു ചാ​ടു​മ്പോൾ യവനിക വീ​ഴു​ന്നു. ഈ നാടകം വെറും ക്രാ​ഫ്റ്റാ​ണു്. ഈ കര​വി​രു​തു​പോ​ലും എം. പദ്മ​നാ​ഭൻ കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ “രക്ത​സാ​ക്ഷി​കൾ” എന്ന കഥ​യി​ലി​ല്ല. വി​ദ്യു​ച്ഛ​ക്തി സമ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്ത ഒരു​ത്ത​ന്റെ കു​ഞ്ഞു് ആശു​പ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് മരി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് ഇക്ക​ഥ​യു​ടെ വിഷയം. ഇത്ത​രം കഥകൾ വാ​യി​ച്ചാ​ലു​ട​നെ താ​ളു​കൾ കീറി കാ​റ്റിൽ പറ​ത്താ​നാ​ണു് ഈശ്വ​രൻ നമു​ക്കു കൈകൾ തന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. Do it please…

ഒരു തരു​ണി​യു​ടെ ആഗമനം ഒരു യു​വാ​വിൽ ഉള​വാ​ക്കിയ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ കാ​ല്പ​നി​ക​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു സു​രേ​ന്ദ്രൻ പയ്യാ​ന​ക്കൽ (ആഗമനം, ചന്ദ്രിക വാരിക). ഇക്ക​ഥ​യി​ലെ ഒരു വാ​ക്യം. “അവ​ളു​ടെ സമൃ​ദ്ധ​മായ കളേ​ബ​രം കാ​റ്റിൽ പറ​ക്കു​ന്നു”. കളേ​ബ​ര​ത്തി​നു ശരീ​ര​മെ​ന്നേ അർ​ത്ഥ​മു​ള്ളു തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു്. പയ്യാ​ന​ക്ക​ലിൽ മു​ടി​യെ​ന്ന അർ​ത്ഥം കാണും. അരി​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രൻ അരി​യിൽ മണൽ ചേർ​ക്കു​ന്ന​ത്രേ (ജോൺ ആലു​ങ്ക​ലി​ന്റെ കഥ മനോ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ). കള്ള​നോ​ട്ട​ടി​ച്ചാൽ ജയി​ലിൽ പോകും. വ്യാ​ജ​സാ​ഹി​ത്യം രചി​ച്ചാൽ പ്ര​തി​ഫ​ല​വും വാ​ങ്ങി സു​ഖ​മാ​യി കഴി​യാം. ജി. ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള യുടെ “രാ​പ്പ​ക്ഷി​കൾ” എന്ന ഏകാ​ങ്ക നാടകം (മാ​തൃ​ഭൂ​മി വാരിക) എനി​ക്കി​തു മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. പട​ച്ച​വ​നാ​ണെ സത്യം.

വി​കാ​രം സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി വരും, വരണം. അതു് ആരും മാ​നു​ഫാ​ക്ചർ ചെ​യ്യ​രു​തു്.