തകഴി ശി​വ​ശ​ങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള, വൈ​ക്കം മു​ഹ​മ്മ​ദ്ബ​ഷീർ, പി. കേ​ശ​വ​ദേ​വ് ഇവ​രു​ടെ സാ​ഹി​ത്യ​സൃ​ഷ്ടി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഈ ലേ​ഖ​ക​നു​ള്ള അഭി​പ്രാ​യ​മെ​ന്തു​മാ​ക​ട്ടെ. അവ​രു​ടെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ എന്റെ നാ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ന്നു് എനി​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടു്. ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ ‘ഇന്ദു​ലേഖ’, ‘ശാരദ’ ഈ നോ​വ​ലു​ക​ളി​ലെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും പറ​യാ​നു​ള്ള​തു് ഇതു തന്നെ. സി. വി. രാമൻ പിള്ള യുടെ പാ​റു​ക്കു​ട്ടി​യെ​യും കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി അമ്മ​യേ​യും പവ​തി​ക്കൊ​ച്ചി​യേ​യും ഞാൻ കാ​ണാ​ത്ത ദി​വ​സ​മി​ല്ല. കേ​ശ​വ​ദേ​വി​ന്റെ പപ്പു വി​ക്തോർ​യൂ​ഗോ യുടെ ‘പാ​വ​ങ്ങ’ളിലെ ഷാങ് വൽ ഷാ​ങ്ങി​ന്റെ പ്ര​തി​രൂ​പ​മാ​ണോ? ലക്ഷ്മി കോ​സ​ത്തു് തന്നെ​യോ? ആയി​ക്കൊ​ള്ള​ട്ടെ. എങ്കി​ലും ലക്ഷ്മി​യെ ഞാൻ ഇന്ന​ലെ കണ്ടു. ‘അച്ഛൻ റി​ക്ഷ​യും കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഇരി​ക്കു, ഇപ്പോൾ വരും’ എന്നു് വി​ന​യ​മ​ധു​ര​മാ​യി അവൾ എന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു. ഈ വ്യ​ക്തി​കൾ, തങ്ങൾ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന വീ​ടു​ക​ളി​ലെ വാ​താ​യ​ന​ങ്ങൾ മലർ​ക്കെ തു​റ​ന്നി​ടു​ന്നു. ‘വരൂ, സ്വാ​ഗ​തം’ എന്നു ക്ഷ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ അങ്ങോ​ട്ടു ചെ​ല്ലു​ന്നു. അവ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഒരാ​ളാ​യി മാ​റു​ന്നു.

ഈ അനു​ഭ​വം നവീന കഥാ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ​നി​ന്നും ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളിൽ നി​ന്നും എനി​ക്കു ഉണ്ടാ​കു​ന്നി​ല്ല. മു​കു​ന്ദ​ന്റെ ‘ദൽഹി’യിലെ, ആന​ന്ദി ന്റെ ‘മരണ സർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക’റ്റി​ലെ, കാ​ക്ക​നാ​ട​ന്റെ ‘സാ​ക്ഷി’യിലെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു “മാം​സ​ത്തി​ന്റെ​യും ചോ​ര​യു​ടെ​യും സത്യാ​ത്മ​കത”യില്ല. അവർ രച​യി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ജീ​വ​ര​ക്ത​ത്തിൽ നി​ന്നു ജനി​ച്ച​വ​ര​ല്ല. ചിലർ കാഫ്ക യുടെ ‘കെ’യെ​പ്പോ​ലെ​യി​രി​ക്കു​ന്നു; മറ്റു ചിലർ കമ്യു വി​ന്റെ മെർ​സോ​യെ​പ്പോ​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാം സാ​യി​പ്പി​ന്റെ പ്രേ​ത​ങ്ങൾ. അവർ ഹോൺട് ചെ​യ്യു​ന്ന ഭവ​ന​ങ്ങൾ എനി​ക്കാ​യി തു​റ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല. വാ​താ​യ​ന​ങ്ങൾ തു​റ​ന്നാ​ലും എനി​ക്കു അക​ത്തോ​ട്ടു കയറാൻ ധൈ​ര്യ​വു​മി​ല്ല. അതാ അങ്ങോ​ട്ടു നോ​ക്കു. “ഏതു കെ​ര​ന്തം കൊ​ച്ച​മ്മ, എന്നും വാ​യി​ക്ക​ണ​തോ? നോ​മ്പി​നു വാ​യി​ക്ക​ണ​തോ?” എന്നോ മറ്റോ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന പരി​ചാ​രിക മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ എന്ന ആഖ്യാ​യി​ക​യി​ലാ​ണു​ള്ള​തു്. അവൾ കണ​ങ്കാ​ലു​വ​രെ എത്തു​ന്ന മട്ടിൽ മു​ണ്ടു​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. റവു​ക്ക ഇട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. നവീ​ന​ന്മാ​രു​ടെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു് എക്സി​സ്റ്റെൻ​ഷ്യൽ കഞ്ചു​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു​ള്ള​തു്. ആ യൂ​ണി​ഫോം ധരി​ച്ച് അവർ ‘മരണം’, ‘ശൂ​ന്യത’ എന്നു മാ​റി​മാ​റി​പ്പ​റ​ഞ്ഞ് ലെ​ഫ്റ്റ്, റൈ​റ്റ് ചവി​ട്ടു​ന്നു.

നവീന കവി​ത​യെ നീ​തി​മ​ത്ക​രി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി ഡോ​ക്ടർ കെ. അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്കർ എഴു​തിയ ‘സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ വി​ധ്വം​സന പ്ര​ക്രിയ’ എന്ന ലേഖനം കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു് ഞാൻ വാ​യി​ച്ച​തു്. അതു വാ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ പാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന അമ്പു് പാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു സ്ഥാ​പി​ച്ച സീനോ യുടെ ബു​ദ്ധി വൈഭവം എനി​ക്കു ഓർമ്മ വരി​ക​യും ചെ​യ്തു. ശക്തി​യാർ​ന്ന പാ​ര​മ്പ​ര്യം വി​ധ്വം​സ​ന​ത്തി​ന്റെ സൃ​ഷ്ടി​യാ​ണെ​ന്നും ഇന്നു നമ്മൾ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളും ആചാ​ര​ങ്ങ​ളും ഒരു കാ​ല​ത്തു് വി​ധ്വം​സ​ക​ങ്ങ​ളാ​യി കരു​ത​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെ​ന്നും അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്കർ പറ​യു​ന്നു. അപ്പോൾ ‘രാ​മ​ച​രിത’ത്തിൽ നട​ത്തിയ വി​ധ്വം​സ​നം ‘കണ്ണ​ശ്ശ​രാ​മാ​യണ’മായി മാറി. ‘കണ്ണ​ശ്ശ​രാ​മാ​യണ’ത്തിൽ വി​ധ്വം​സ​നം നട​ത്തി​യ​പ്പോൾ എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ അദ്ധ്യാ​ത്മ​രാ​മാ​യണ മു​ണ്ടാ​യി. കു​ഞ്ചൻ​ന​മ്പ്യാർ അതിൽ വി​ധ്വം​സ​നം നട​ത്തി​യ​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രാ​മ​ക​ഥാ​പ്ര​തി​പാ​ദ​ക​ങ്ങ​ളായ തു​ള്ള​ലു​കൾ ജനി​ച്ചു. ചില ആട്ട​ക്ക​ഥാ കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ വി​ധ്വം​സ​ക​രാ​യ​പ്പോൾ രാ​മാ​യണ വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളായ ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ ആവിർ​ഭ​വി​ച്ചു. ആ ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ വാ​യി​ച്ച കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ വി​ധ്വം​സക പ്ര​വർ​ത്ത​ന​മാ​ണു് “ചി​ന്താ​വി​ഷ്ട​യായ സീത ”. അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്കർ അവിടെ നിർ​ത്തു​ന്നു. ‘ചി​ന്താ​വി​ഷ്ട​യായ സീത’യിൽ സി. എൻ. ശ്രീ​ക​ണ്ഠൻ​നാ​യർ വി​ധ്വം​സ​നം നട​ത്തി​യ​പ്പോൾ ‘കാ​ഞ്ച​ന​സീത’യു​ണ്ടാ​യി എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​യു​ന്നി​ല്ല. പറ​യാ​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. കാ​ഞ്ച​ന​സീ​ത​യിൽ കയറി അര​വി​ന്ദൻ നട​ത്തിയ വി​ധ്വം​സ​ന​മാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സിനിമ എന്നും മൊ​ഴി​യാ​ടാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഡോ​ക്ടർ മൊ​ഴി​യാ​ടാ​തെ മൗനം അവ​ലം​ബി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. The rest is silence. ആ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യിൽ നി​ന്നു് ഉണ്ടാ​കു​ന്ന മഹാ​ശ​ബ്ദം മറ്റൊ​ന്നാ​ണു്. അതു ഞാൻ പറ​യ​ട്ടെ. വെൺ​മ​ണി ക്ക​വി​ത​യിൽ നട​ത്തിയ വി​ധ്വം​സ​നം വള്ള​ത്തോൾ ക്ക​വിത. വള്ള​ത്തോൾ​ക്ക​വി​ത​യിൽ നട​ത്തിയ വി​ധ്വം​സ​നം ചങ്ങ​മ്പുഴ ക്ക​വിത. ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​ക്ക​വി​ത​യി​ലു​ള്ള വി​ധ്വം​സ​നം അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ കവിത. അങ്ങ​നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​ത​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ട്ടു​കാ​രായ സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദൻ, ആറ്റൂർ രവി​വർ​മ്മ ഇവ​രു​ടെ കവി​ത​യും ‘ഫു​ള്ളി ജസ്റ്റി​ഫൈ​ഡ്’.

അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ വാ​ദ​ങ്ങൾ, മി​ഥ്യാ​ബോ​ധ​ജ​ന​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു്. വി​ധ്വം​സ​ക​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ പു​രോ​ഗ​മ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കും വി​കാ​സ​ത്തി​ലേ​ക്കും നയി​ച്ചെ​ങ്കി​ലേ അവ ആദ​ര​ണീ​യ​ങ്ങ​ളാ​കൂ. എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ രാ​മാ​യ​ണ​ത്തെ​ക്കാൾ ഉത്കൃ​ഷ്ട​മാ​ണോ ശ്രീ​ക​ണ്ഠൻ​നാ​യ​രു​ടെ കാ​ഞ്ച​ന​സീത? അല്ല എന്നാ​ണെ​ങ്കിൽ ആ വി​ധ്വം​സ​നം കൊ​ണ്ടെ​ന്തു പ്ര​യോ​ജ​നം? വള്ള​ത്തോ​ളി​ന്റെ​യും കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ​യും കവി​ത​യെ​ക്കാൾ ഉത്കൃ​ഷ്ട​മാ​ണോ അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ​യും സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദ​ന്റെ​യും കവിത? അല്ലെ​ങ്കിൽ അവ​രു​ടെ വി​ധ്വം​സ​ക​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ​ക്കു മാ​ന്യത വരു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ? മുൻ​പു​ള്ള കവി​ത​യിൽ ഇല്ലാ​ത്ത നൂതന ബാ​ദ്ധ്യ​ത​കൾ പി​ന്നീ​ടു വരു​ന്ന കവി കണ്ടു​പി​ടി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് കവി​ത​യിൽ പു​രോ​ഗ​മ​നം ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​തു്. ഐൻ​സ്റ്റൈൻ ന്യൂ​ട്ട​നെ ക്കാൾ വലിയ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​യ​തു് വി​ധ്വം​സ​ന​പ്ര​വർ​ത്ത​നം കൊ​ണ്ട​ല്ല. ന്യൂ​ട്ട​ന്റെ എല്ലാ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി, അവയെ ജയി​ച്ച​ട​ക്കി​യ​തി​നു​ശേ​ഷം നൂ​ത​ന​ങ്ങ​ളായ സാ​ദ്ധ്യ​ത​കൾ അവയിൽ കണ്ടെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണു് ഐൻ​സ്റ്റൈൻ ന്യൂ​ട്ട​നെ​ക്കാൾ വലിയ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​യ​തു്. കവി​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചും ഇതാ​ണു​ശ​രി. തന്റെ മുൻ​ഗാ​മി​ക​ളെ പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും മന​സ്സി​ലാ​ക്കിയ ഷേ​ക്സ്പി​യർ നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ​യും കവി​ത​യു​ടെ​യും മണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളിൽ നവീന സാ​ദ്ധ്യ​ത​കൾ സാ​ക്ഷാ​ത്ക​രി​ച്ചു. അപ്പോൾ ആ രണ്ടു മണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും പു​രോ​ഗ​മ​ന​മു​ണ്ടാ​യി. ചി​ല​പ്പോൾ നൂ​ത​ന​ങ്ങ​ളായ കഴി​വു​ക​ളു​ടെ കണ്ടെ​ത്ത​ലു​കൾ ദോഷം വരു​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യും. ഛന്ദ​സ്സിൽ നി​ന്നു് കവി​ത​യെ മോ​ചി​പ്പി​ക്കുക എന്ന​തു് ഒരു നൂതന സാ​ദ്ധ്യ​ത​യു​ടെ സാ​ക്ഷാ​ത്കാ​ര​മാ​ണെ​ന്നു് വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ വാ​ദി​ക്കാം. കാകളി വൃ​ത്ത​ത്തിൽ മൂ​ന്ന​ക്ഷ​രം കൂടി ചേർ​ത്തു​വ​ച്ചാൽ അർ​ത്ഥ​വ്യാ​പ്തി നല്കാ​മെ​ന്നു് ചിലർ പറ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇതു കവി​ത​യ്ക്കു ഹാനി സം​ഭ​വി​പ്പി​ച്ചു. അതു​കൊ​ണ്ടു് അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ​യും കൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യും ഈ “സാ​ക്ഷാ​ത്കാ​ര​ങ്ങൾ” കവി​ത​യെ അധഃ​പ​തി​പ്പി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളൂ. മാ​യാ​മ​യൻ പാ​മ​ര​ന്മാ​രെ ഒപ്പി​പ്പാ​നാ​യി നട​ന്നു​വെ​ന്നു് എവി​ടെ​യോ വാ​യി​ച്ച ഓർമ്മ. യഥാർ​ത്ഥ യു​ക്തി എന്നു തോ​ന്നു​ന്ന കപട യു​ക്തി​കൊ​ണ്ടു് ഡോ​ക്ടർ അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്കർ പാ​മ​ര​ന്മാ​രായ ഞങ്ങ​ളെ ഒപ്പി​ക്കു​ന്നു. (അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ലേഖനം മനോ​രാ​ജ്യം വാ​രി​ക​യിൽ).

നാ​ഴി​ക​മ​ണി നി​ന്നു​പോ​കാ​തെ അതിനെ തൊടാൻ സാ​ധി​ക്കും. അതു​കൊ​ണ്ടു് അതിനെ തൊ​ടാ​തെ ചലി​പ്പി​ക്കാ​നും കഴി​യും (It is possible to touch a clock without stopping it. So it is possible to start a clock without touching it). ഇതാ​ണു് യു​ക്തി​യു​ടെ ആഭാസം.

കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി എടു​ത്തെ​ഴു​തു​ന്ന “നമ്പൂ​രി ഫലി​ത​ങ്ങൾ” ഈ ലേ​ഖ​ക​നു് ഏറെ​യി​ഷ്ട​മാ​ണു്. കലാ​കൗ​മു​ദി​യിൽ നൽ​കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ആദ്യ​ത്തെ ഫലിതം കേ​ട്ടാ​ലും:

ഒരി​ല്ല​ത്തു് അതി​ഥി​യാ​യി ചെന്ന മാ​ട​മ്പു് കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ട​നോ​ടു് ആതി​ഥേ​യൻ നമ്പൂ​തി​രി കു​ശ​ല​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം കഴി​ഞ്ഞു്

ട്ടോ മാ​ട​മ്പു്, വടെ മു​റു​ക്ക​ണോ​രാ​രൂ​ല്ല്യ.

അതോ​ണ്ടു് വി​രോ​ധ​ല്ല്യ

ബീഡി, സി​ഗ​ര​റ്റ്—ആ വകേം പതി​വി​ല്ല്യ

അതോ​ണ്ടും വെ​ഷ​മ​ല്ല്യ

കാ​പ്പി, ചായ അങ്ങ​നേം—പതി​വി​ല്ല്യ. ഒക്ക്യൊ​രു പഴേ മട്ടാ​വ​ട്ടെ. മാ​ട​മ്പി​ന്റ​വ​ട്യൊ​ക്കെ​ങ്ങ​നാ?

അവടേം ഇതൊ​ന്നും പതി​വി​ല്ല്യാ​ത്തോ​ര്ണ്ടു്. പക്ഷേ, അവ​രൊ​ക്കെ തൊ​ഴ്ത്തി​ലാ​ന്നു് മാ​ത്രം.

ആരോ​ഗ്യം സം​ര​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​ക​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് വാ​തോ​രാ​തെ പ്ര​സം​ഗി​ച്ച​തി​നു ശേഷം ഒരു യോ​ഗാ​സ​ന​ക്കാ​രൻ പല ‘യോ​ഗാ​സ​ന​ങ്ങ​ളും’ പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം ഇരു​ന്ന​പ്പോൾ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്ന നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​സ്സാർ (യൂ​ണി​വേ​ഴ്സി​റ്റി കോ​ളേ​ജി​ലെ​യും മഹാ​ത്മാ​ഗാ​ന്ധി കോ​ളേ​ജി​ലെ​യും പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലാ​യി​രു​ന്ന വ്യ​ക്തി) എഴു​ന്നേ​റ്റു. നൂറു വയ​സ്സു​വ​രെ ജീ​വി​ക്കാ​നു​ള്ള മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച യോ​ഗാ​സ​നാ​ചാ​ര്യ​നെ കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം സദ​സ്സി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഉത്ത​ര​വും അദ്ദേ​ഹം നൽകി.

നി​ങ്ങൾ സി​ഗ​ര​റ്റ് വലി​ക്കു​മോ?

ഇല്ല

നി​ങ്ങൾ സിനിമ കാ​ണു​മോ?

ഇല്ല

നി​ങ്ങൾ കാ​പ്പി​യോ ചായയോ കു​ടി​ക്കു​മോ?

ഇല്ല

നി​ങ്ങൾ സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ഒരു വാ​ക്കെ​ങ്കി​ലും സ്ത്രീ​യോ​ടു പറ​യു​മോ?

ഇല്ല

പി​ന്നെ നി​ങ്ങൾ നൂറു് വയ​സ്സു​വ​രെ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടെ​ന്തു പ്ര​യോ​ജ​നം?

സദ​സ്സു് കൈ​യ​ടി​ച്ചു.

ആത്മ​ക​ഥ​കൾ പല​ത​ര​ത്തി​ലെ​ഴു​താം. താൻ തൊ​ട്ടി​ലിൽ കി​ട​ന്ന​തും, അമ്മ താ​രാ​ട്ടു് പാ​ടി​യ​തും, ഉറ​ങ്ങാ​തെ കി​ട​ന്ന​തും തൊ​ട്ടു് തു​ട​ങ്ങും ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ. ജീ​വി​താ​മ​സ്ത​മ​യം വരെ അതു നീളും. ഇട​യ്ക്കു​ള്ള ദീർ​ഘ​കാ​ല​ത്തെ സകല ബോറൻ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും നി​ര​ത്തി​വ​യ്ക്കും. വേറെ ചിലർ നാ​ട​കീ​യത ആവ​ഹി​ക്കു​ന്ന ഏതെ​ങ്കി​ലും സംഭവം വർ​ണ്ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ആരം​ഭി​ക്കും. നോ​വ​ലി​സ്റ്റായ സു​രേ​ന്ദ്രൻ അമ്മ​ട്ടി​ലാ​ണു് ജീ​വി​ത​ക​ഥ​യു​ടെ ആഖ്യാ​നം തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. അതു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉചി​ത​ജ്ഞ​ത​യെ​യും കലാ​താ​ല്പ​ര്യ​ത്തേ​യും പ്ര​ക​ട​മാ​ക്കു​ന്നു. താ​ര​ത​മ്യേന ആകർ​ഷ​ക​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ആദ്യ​ത്തെ രണ്ടു് ഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളും. അതല്ല മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ഖണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ അവസ്ഥ. അതു് തി​ക​ച്ചും രസ​ക​ര​മ​ത്രേ. ജീവിത സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് താ​നെ​ന്തു് പഠി​ച്ചു, ഏതു് സാ​ന്മാർ​ഗ്ഗി​കാ​ശ​യം തനി​ക്ക് ലഭി​ച്ചു എന്നു് ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ വി​ശ​ദ​മാ​ക്കു​മ്പോൾ വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നും ആ വി​ധ​ത്തിൽ സമ്പ​ന്നത ആർ​ജ്ജി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. തന്നെ ആഹ്ലാ​ദി​പ്പി​ച്ച​തും, വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ച​തും, കര​യി​പ്പി​ച്ച​തും, ക്ഷോ​ഭി​പ്പി​ച്ച​തും എഴു​ത്തു​കാ​രൻ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ അവ​യു​ടെ ലൗ​കി​കാം​ശം നശി​ച്ചി​ട്ടു് ആസ്വാ​ദ്യ​മാ​യി ഭവി​ക്കു​ന്നു. കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന കേ​ശ​വ​ദേ​വി​നെ മി​സ്സി​സ്സ് കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. അന്ന​ത്തെ നി​ല​യ്ക്ക് ഭേ​ദ​പ്പെ​ട്ട ഒരു തുക സു​രേ​ന്ദ്രൻ വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. അതി​ന്റെ വർ​ണ്ണ​നം വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ സു​രേ​ന്ദ്ര​നും കേ​ശ​വ​ദേ​വും നമ്മു​ടെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രാ​യി മാ​റു​ന്നു. അതാ​ണു് രച​ന​യു​ടെ ശക്തി. ആത്മ​ക​ഥ​യു​ടെ ഇനി​യു​ള്ള ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളും ഇതു​പോ​ലെ മനു​ഷ്യ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ സ്പ​ന്ദ​ന​ത്താൽ സജീ​വ​മാ​യി ഭവി​ക്ക​ട്ടെ (കലാ​കൗ​മു​ദി—ജീ​വി​ത​വും ഞാനും).

ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രെ​യും ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​യും ‘ഫി​ക്ഷ​ണൽ ലെ​വ​ലിൽ’ നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന നോ​വ​ലി​സ്റ്റാ​ണു് സു​രേ​ന്ദ്രൻ. ആ വ്യ​ക്തി​ക​ളു​ടെ ഏതേ​തം​ശ​ങ്ങ​ളെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചാ​ലാ​ണു് അവ​രു​ടെ പ്ര​തീ​തി ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​തെ​ന്നു് നോ​വ​ലി​സ്റ്റി​നു് അറി​യാ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ആത്മ​ക​ഥ​യിൽ വരു​ന്ന വ്യ​ക്തി​ക​ളെ​യും അങ്ങ​നെ തന്നെ വേണം ആലേ​ഖ​നം ചെ​യ്യാൻ. ഈ സാ​ര​സ്വ​ത​ര​ഹ​സ്യം സു​രേ​ന്ദ്ര​നു് അറി​യാ​മെ​ന്നു് ഞൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു.

പ്രൂ​സ്തി ന്റെ ‘മഹാ​നോ​വ​ലാ’യ ‘ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള സ്മ​ര​ണ​ക​ളി’ൽ ബർ​ഷൊ​തു് എന്ന പേരിൽ ഒരു നോ​വ​ലി​സ്റ്റു​ണ്ടു്. ഫ്ര​ഞ്ച് സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നായ എനാ​തൊൽ ഫ്രാ​ങ്സി ന്റെ പ്ര​തി​രൂ​പ​മാ​ണു് അയാൾ. പക്ഷേ, ഫ്രാ​ങ്സി​നെ യഥാർഥ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ​ന്ന പോലെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചി​ല്ല പ്രൂ​സ്തു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് ആ കഥാ​പാ​ത്രം ദൃ​ഢ​പ്ര​ത്യ​യം ജനി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

സാ​ഹി​ത്യ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ലെ വലിയ പാ​പി​കൾ സെ​ക്സി​നു് പര​മ​പ്രാ​ധാ​ന്യം നൽ​കു​ന്ന​വ​രാ​ണു്. പാ​പ​ഭാ​രം കൊ​ണ്ടു് കൂ​നി​പ്പോയ കഥ​യാ​ണു് ‘ജന​യു​ഗം’ വാ​രി​ക​യി​ലെ “ജലജ കാ​തോർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു” എന്ന​തു്. ജല​ജ​യ്ക്ക് ഭർ​ത്താ​വിൽ നി​ന്നു് കു​ഞ്ഞ് ജനി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അതു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്ത സു​ന്ദ​ര​നും ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നു​മായ ഡോ​ക്ട​റു​മാ​യി അവൾ ലൈം​ഗി​ക​ബ​ന്ധം പു​ലർ​ത്തു​ന്നു. അതു​വ​രെ ഭർ​ത്താ​വി​നെ ഉപേ​ക്ഷി​ക്ക​ണോ വേ​ണ്ട​യോ എന്നു് സം​ശ​യി​ച്ചി​രു​ന്ന അവൾ​ക്ക് പി​ന്നെ സം​ശ​യ​മേ​യി​ല്ല. ജലജ ഡോ​ക്ട​റെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച് ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ കഥ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു. മൂ​ക്കോർ​ത്തു് രഞ്ജി​ത്തു് എഴു​തി​യ​താ​ണു് ഈ കഥ. ലൈം​ഗി​ക​ത്വ​ത്തി​ലൂ​ടെ സ്ത്രീ തന്നെ കണ്ടെ​ത്തു​ന്ന കഥകൾ ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടു്. ആ കണ്ടെ​ത്ത​ലു​ക​ളു​ടെ ആവി​ഷ്കാ​രം വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്ക് രസോ​ത്പാ​ദ​ക​വു​മാ​ണു്. ഇവിടെ അതൊ​ന്നു​മി​ല്ല. പെൺ​പി​ള്ളേ​രെ​യും ആൺ​പി​ള്ളേ​രെ​യും ഇക്കി​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന കുറേ ലൈം​ഗിക വർ​ണ്ണ​ന​ക​ളും മധു​ര​പ​ദ​നി​വേ​ശ​ന​ങ്ങ​ളും മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ ഇതിൽ. “ബ്രേ​സി​യ​റി​ന്റെ ഹു​ക്ക​ഴി​ച്ച​പ്പോൾ വി​ടർ​ന്ന അവ​ളു​ടെ മു​ല​ഞെ​ട്ടു​ക​ളിൽ മു​ഖ​മ​മർ​ത്തി അയാൾ ചും​ബി​ച്ചു (പുറം 18). പി​ന്നെ അയാൾ അവ​ളു​ടെ മു​ല​ഞെ​ട്ടു​ക​ളിൽ ഒരു കൊ​ച്ചു കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ ചു​ണ്ട​മർ​ത്തി വർ​ദ്ധി​ച്ച ആർ​ത്തി​യോ​ടെ സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉറവകൾ തേടി (പുറം 21).” ഇങ്ങ​നെ കഥാ​കാ​രൻ ചൂ​ചു​ക​ഭ്രാ​ന്തു് കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്തി​നാ​ണാ​വോ? ജല​ജ​യ്ക്ക് കുറെ കട്ടി​ച്ചെ​ന്ന്യാ​യം (ചെ​ന്നി​നാ​യ​ക​മാ​ണോ ശരി?) കൊ​ടു​ക്കാൻ ആരു​മി​ല്ലേ? അതു സ്ത​നാ​ഗ്ര​ത്തിൽ തേ​യ്ച്ചു കി​ട​ന്നാൽ അവളും വാ​യ​ന​ക്കാ​രും രക്ഷ​പ്പെ​ടും.

ഹെൻ​ട്രി എട്ടാ​മ​ന്റെ രണ്ടാ​മ​ത്തെ ഭാ​ര്യ​യാ​യി​രു​ന്ന അൻ ബു​ലി​നു് (Anne Boleyn) അനേകം സ്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇലി​സ​ബ​ത്തു് രാ​ജ്ഞി അൻ​ബു​ലീ​ന്റെ മക​ളാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​ണു് എന്റെ ഓർമ്മ. താൻ കന്യ​ക​യാ​ണെ​ന്നു് പ്ര​ജ​ക​ളെ അറി​യി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി ഇലി​സ​ബ​ത്തു് സ്ത​ന​ങ്ങൾ വെ​ളി​യിൽ കാ​ണു​ന്ന വി​ധ​ത്തിൽ വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണം ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. മൂർ​ക്കോ​ത്തു് രഞ്ജി​ത്തി​ന്റെ കഥാ​പാ​ത്രം അൻ​ബു​ലീ​ന്റെ​യോ ഇലി​സ​ബ​ത്തി​ന്റെ​യോ കാ​ല​ത്തു് ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ! എന്തു സം​ഭ​വി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് ഞാൻ പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല.

അമേ​രി​ക്കൻ നോ​വ​ലി​സ്റ്റും കഥ​യെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യു​മാ​ണു്—ഫ്ലാ​ന​റി ഓ കൊണർ (Flannery O‘Connor, 1925–64) അവ​രു​ടെ നോ​വ​ലു​ക​ളോ കഥകളോ ഞാൻ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ഉജ്ജ്വ​ല​ങ്ങ​ളായ നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവ​രു​ടെ ‘Writing Short Stories’ എന്ന പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തി​ലെ ഒരു ഭാഗം: “കഥ​യു​ടെ അവ​സാ​ന​ത്തിൽ ആരെ​ങ്കി​ലും വി​വാ​ഹം കഴി​ക്കു​ക​യോ വെ​ടി​യേ​റ്റു മരി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ആ കഥയിൽ ഒന്നും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു് വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന ഒര​മ്മാ​യി എനി​ക്കു​ണ്ടു്. ഒരു വൃ​ദ്ധ​യു​ടെ കാറ് സ്വാ​യ​ത്ത​മാ​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി അവ​രു​ടെ ബു​ദ്ധി​യി​ല്ലാ​ത്ത മകളെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച ഒരു ‘കാൽ​ന​ട​ക്കാ’രന്റെ കഥ ഞാ​നെ​ഴു​തി. വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു ശേഷം അവൻ അവളെ കാറിൽ കയ​റ്റി യാത്ര പോ​കു​ന്നു. ഒരു ഭക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യിൽ വച്ച് ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു പോ​കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടു് കാറ് ഓടി​ച്ചു കട​ന്നു കള​യു​ക​യാ​ണു്. ഇതു് സമ്പൂർ​ണ്ണ​മായ കഥ​യാ​ണ്… പക്ഷേ, ഇതു് സമ്പൂർ​ണ്ണ​മായ കഥ​യാ​ണെ​ന്നു് എന്റെ അമ്മാ​യി​യെ വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാൻ എനി​ക്കു കഴി​യു​ന്നി​ല്ല. ബു​ദ്ധി​ശൂ​ന്യ​യായ ആ പെൺ​കു​ട്ടി​ക്ക് പി​ന്നീ​ടെ​ന്തു സം​ഭ​വി​ച്ചു​വെ​ന്നു് അവർ​ക്ക് അറി​യ​ണം. ഫ്ലാ​ന​റി ഒ കൊ​ണ​റു​ടെ കഥ സമ്പൂർ​ണ്ണ​മാ​ണെ​ന്നു് നമ്മ​ളും സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. സമ്മ​തി​ക്കാ​ത്ത​വർ ആ പെൺ​കു​ട്ടി​യെ​ക്കാൾ ബു​ദ്ധി​മാ​ന്ദ്യം ഉള്ള​വ​രാ​ണു്. എൻ. ടി. ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ “മഴ​ത്തു​ള്ളി​കൾ” സമ്പൂർ​ണ്ണ​മായ കഥ തന്നെ. അച്ഛ​നും അമ്മ​യും കൊ​ച്ചു​മ​ക​ളും കൂടി വി​ദേ​ശ​ത്തേ​ക്കു പോ​യ​പ്പോൾ കൊ​ച്ചു​മ​ക​നെ അപ്പൂ​പ്പ​ന്റെ​യും അമ്മൂ​മ്മ​യു​ടേ​യും വീ​ട്ടി​ലാ​ക്കി. വർ​ഷ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞ് അവർ തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​ന്നു. മകനെ അവ​ഗ​ണി​ക്കു​ന്നു. അവർ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന വീ​ട്ടിൽ അവൻ കാ​ല​ത്തെ​ത്തി​യി​ട്ടും അവഗണന തന്നെ. സമ്പൂർ​ണ്ണ​മായ കഥ. ബു​ദ്ധി​യി​ല്ലാ​ത്ത അമ്മാ​യി ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​നോ എനി​ക്കോ ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ ആ പയ്യ​നു പി​ന്നെ​ന്തു സം​ഭ​വി​ച്ചു​വെ​ന്നു ചോ​ദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഹ്ര​സ്വ​മായ കഥ​യെ​ഴു​താൻ ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​നു് താ​ത്പ​ര്യ​മി​ല്ല. ഏതു കൊ​ച്ചു സം​ഭ​വ​വും വി​സ്ത​രി​ച്ച് അങ്ങു എഴു​തി​യേ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് മന​സ്സി​നു സമാ​ധാ​ന​മു​ള്ളൂ. ആ സമാ​ധാ​നം സൃ​ഷ്ടി​ക്കൽ ഇതി​ലു​മു​ണ്ടു്. എങ്കി​ലും ആഖ്യാ​ന​പാ​ട​വു​മു​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു്. കു​ട്ടി​യു​ടെ മന​സ്സി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​ച്ചെ​ന്നു് അവ​ന്റെ വിചാര വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കാൻ കഴി​യും. പക്ഷേ അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ ഒരു അവാ​സ്ത​വി​കത ഇക്ക​ഥ​യ്ക്കു​ണ്ടു്. ദൂരെ ഏറെ​ക്കാ​ലം താ​മ​സി​ച്ചി​ട്ടു് നാ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന മാ​താ​പി​താ​ക്കൾ മൂ​ത്ത​മ​ക​നെ കാ​ണാ​തെ അവിടെ നി​ന്നു് ഇറ​ങ്ങി സ്വ​ന്തം വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​കു​മോ? ആ കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി പാടം താ​ണ്ടി ആ വീ​ട്ടിൽ കാ​ല​ത്തെ​ത്തി​യി​ട്ടും അവനെ അവ​ഗ​ണി​ച്ചു കള​യു​മോ? അവൻ തന്ത​യ്ക്കു പി​റ​ന്ന​വ​ന​ല്ലേ? എന്നാ​ലും തള്ള അവ​നെ​യൊ​ന്നു നോ​ക്കാ​തെ പോ​കു​മോ? ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ കഥ ‘ഞാ​ന​ങ്ങു വാടി വീ​ഴ​ട്ടോ?’ എന്നു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന പഴ​ക്ക​മു​ള്ള റോ​സാ​പ്പൂ​വ​ല്ല. നിറം മങ്ങിയ കട​ലാ​സ്സു​പൂ​വാ​ണു്. അതി​ന്റെ ഉള്ള് അസ​ത്യം കൊ​ണ്ടു കറു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അസ​ത്യ​ത്തെ ദൂ​രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന വി​മർ​ശ​ന​പ​ര​മായ പ്ര​വർ​ത്ത​നം ഭാ​വ​ന​യു​ടെ ഒരു ഘട​ക​മാ​ണു്. ആ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​വർ കഥ​യെ​ഴു​തി​യാൽ ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ കഥ പോ​ലെ​യാ​കും.

കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള യുടെ ഡയറി വാ​യി​ക്കാൻ കി​ട്ടി. അതിൽ നി​ന്നൊ​രു ഭാഗം:

1081 കും​ഭ​മാ​സം 4-ആം തീയതി. കൊ​ട്ടാ​രം അദ്ധ്യാ​പ​നം രണ്ടു നേ​ര​വും ഗൃ​ഹാ​ദ്ധ്യാ​പ​ന​വും നട​ത്തി. സ്വ​ന്തം പു​സ്തക പരി​ശോ​ധന മു​ഴു​വ​നാ​ക്കി. ‘സദാ​രാമ’യെ​പ്പ​റ്റി നി​ന്ദ്യാ​രൂ​പ​മായ ഒരു നി​രൂ​പ​ണം ‘സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി’ എന്ന ആഭാ​സ​പ്പ​ത്ര​ത്തിൽ തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കണ്ടു. അതു നട​ത്തു​ന്ന രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അയാ​ളു​ടെ പൂർ​വ്വ ഭാ​ര്യാ​മാ​തു​ല​നു് വി​രോ​ധ​മാ​യി കള്ള​സാ​ക്ഷി പറയാൻ എന്നെ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും സാ​ക്ഷി​യാ​യി ചേർ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്നു. വാ​സ്തവ വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി സാ​ക്ഷി എഴു​തി​കി​ല്ലെ​ന്നു് അയാ​ളു​ടെ വക്കീൽ മി​സ്റ്റർ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള​യോ​ടു് പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു. അയാ​ളു​ടെ അസൂ​യാ​വി​ഷ​യ​ത്തി​നു് ഇതും ഒരു വള​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ ദു​ഷി​ച്ച് നാ​ട​ക​വും സദാ​ന​ന്ദ​സ്വാ​മി, വർ​ഗ്ഗീ​സ് മാ​പ്പിള മു​ത​ലായ മഹാ​ന്മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ച് ദു​രാ​ക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ളും എഴുതി നി​ശ്ശ​ങ്കം പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ക്കിയ ഈ ദു​ഷ്ട​സ​ത്വം ഇതി​ല​ധി​ക​വും ചെ​യ്യു​ന്ന​തിൽ ആശ്ച​ര്യ​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല.”

6-ആം തീയതി: “ …മൂ​ന്നേ​കാൽ മണി​ക്കു പോയി വലിയ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്കു മുഖം കാ​ണി​ച്ചു. പലതും കല്പി​ച്ചു. സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യിൽ ‘സദാ​രാമ’യെ ദു​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി, ‘ഇതു​കൊ​ണ്ടു് അയാ​ളു​ടെ ദൗ​ഷ്ട്യം വെ​ളി​പ്പെ​ടും എന്ന​ല്ലാ​തെ കവി​ത​യ്ക്കു യാ​തൊ​രു ന്യൂ​ന​ത​യും വരു​ന്ന​ത​ല്ല’ എന്നാ​ണു് കല്പി​ച്ച​തു്. രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ എം. എ. അവർ​ക​ളേ​യും കണ്ടു. അവി​ട​ന്നു് അവിടെ വന്നി​ട്ടു് തി​രി​യേ പോ​കു​ന്ന മദ്ധ്യേ​യാ​ണു് കണ്ട​തു്. ‘സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യോ? ആ പത്രം ഞാൻ വാ​യി​ക്കാ​റി​ല്ല. പണ്ടേ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അവർ പൈ​ത്യാ​ര​ത്ത​നം പറ​യു​ന്ന​തി​നെ ഗണി​ക്കാ​നി​ല്ല. അവ​ന്റെ സ്തു​തി കൊ​ണ്ടു മെ​ച്ച​വും ദുഷി കൊ​ണ്ടു് താ​ഴ്ച്ച​യും ഒന്നും വരാ​നി​ല്ല’ എന്നു് അവ​ട​ന്നു പറ​യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.”

എനി​ക്കു കി​ട്ടിയ ഒരു കത്തിൽ ഒരു വാ​യ​ന​ക്കാ​രൻ ഇങ്ങ​നെ പറ​യു​ന്നു: “

പൈ​ങ്കി​ളി​ക്ക​ഥ​ക​ളെ വധി​ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങൾ അവ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന പത്രാ​ധി​പ​ന്മാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒന്നും എതിർ​ത്തു പറ​യാ​ത്ത​തെ​ന്ത്? അവരെ നി​ങ്ങൾ​ക്കു പേ​ടി​യാ​ണോ? നാ​സ്റ്റി ഫെലോ”. വാ​രി​ക​ക​ളിൽ വരു​ന്ന കഥ​ക​ളെ​യും കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ണു് എന്റേ​തു്. അവ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​വ​രെ വി​മർ​ശി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ല എനി​ക്ക്. ഞാ​നി​ക്കാ​ര്യം കത്ത​യ​ച്ച ആളി​നു് എഴുതി അയ​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം വീ​ണ്ടും എഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. “ഹം​ഗ​റി​യി​ലെ രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്ന ബേല ഒരു മന്ത്ര​വാ​ദി​നി​യെ കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലാ​ക്കി പട്ടി​ണി​യി​ട്ടു. അവൾ വി​ശ​പ്പു സഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ സ്വ​ന്തം വല​തു​കാൽ കടി​ച്ചു തി​ന്നു. കാലു തിന്ന അവ​ളു​ടെ ദു​ഷ്ട​ത​യെ​യാ​ണു് ഹം​ഗ​റി​യി​ലു​ള്ള​വർ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്. ബേലയെ ആരും നി​ന്ദി​ച്ചു​മി​ല്ല. നി​ങ്ങൾ മന്ത്ര​വാ​ദി​നി​യെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന മനു​ഷ്യ​നാ​ണു്. നീ​ച​ത്വ​ത്തി​നു അതി​രി​ല്ലേ?”

കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ ഇ. കെ. രാ​ധാ​വർ​മ്മ എഴു​തിയ “മകനു വേ​ണ്ടി” എന്ന ബീ​ഭ​ത്സ​മായ ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ ഈ “എഴു​ത്തു​ക​ത്തു്” വെ​ളി​ച്ച​ത്തു കൊ​ണ്ടു വര​ണ​മെ​ന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നി. മീര ദേ​വേ​ട്ട​നെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അയാൾ അമേ​രി​ക്ക​യിൽ പോ​യി​ട്ടു തി​രി​ച്ചു വന്നു. വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു അറി​യി​ച്ചു. പക്ഷേ, അമേ​രി​ക്ക​യി​ലെ ഒരു മദാ​മ്മ​യെ​യാ​ണു് ദേവൻ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്ത​തു്. മീര വേ​റൊ​രാ​ളി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യു​മാ​യി. അവൾ​ക്ക് ഒരു കു​ഞ്ഞു​ണ്ടാ​യി. ദേവൻ വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം കഴി​ഞ്ഞ് നി​രാ​ശ​നാ​യി നാ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. മീ​ര​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് സ്നേ​ഹി​ക്കാ​ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​ത്ത​വൻ. ദേവൻ അപ്പോ​ഴും അവളെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. എങ്കി​ലും കു​ഞ്ഞി​നു വേ​ണ്ടി അവൾ ദേ​വേ​ട്ട​നോ​ടു കൂടി പോകാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. വി​ഷാ​ദ​ഗ്ര​സ്ത​മായ ജീ​വി​തം തന്നെ നയി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. എനി​ക്കു ഭയ​മാ​ണെ​ന്നു തന്നെ​യി​രു​ന്നോ​ട്ടെ. ഇക്കഥ ബീ​ഭ​ത്സ​ത​യാ​ണെ​ന്നും ഇതു നമ്മെ മാ​ലി​ന്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് എറി​യു​ന്നു​വെ​ന്നും പറയാൻ എന്നെ അനു​വ​ദി​ച്ചാ​ലും. ഇദ്ദീ അമീനെ മറ​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ വാ​യ​ന​ക്കാർ? യന്ത്ര​ത്തോ​ക്കും മറ്റും വേണ്ട. കു​റ​ഞ്ഞ വി​ല​യ്ക്ക് വാ​ങ്ങാ​വു​ന്ന ഹൈ​ഡ്ര​ജൻ ബോം​ബു​കൾ ലോ​ക​മെ​മ്പാ​ടും വി​ത​ര​ണം ചെ​യ്യേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നു് അയാൾ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു. ആ അവസ്ഥ വന്നു ചേർ​ന്നാ​ലു​ണ്ടാ​കാ​വു​ന്ന വി​പ​ത്തി​നെ​ക്കാൾ വലിയ വി​പ​ത്താ​ണു് ഇമ്മാ​തി​രി കഥകൾ ഉള​വാ​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഞാൻ പോ​ലീ​സ് മന്ത്രി​യാ​യാൽ ഡയ​റ​ക്ടർ ജനറൽ ഒഫ് പോ​ലീ​സി​നു് നൽ​കു​ന്ന കല്പന: “കേ​ര​ള​ത്തിൽ എല്ലാ രാ​ത്രി​യും പെൺ​പി​ള്ളേ​രും ആൺ​പി​ള്ളേ​രും പൈ​ങ്കി​ളി​ക്ക​ഥ​കൾ എഴു​തു​ന്നു. കള്ള​നോ​ട്ട് അടി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ പി​ന്നീ​ടു് പിടി കൂടാം. ആദ്യ​മാ​യി ഈ പി​ള്ളേ​രേ അറ​സ്റ്റു ചെ​യ്യൂ. ജാ​മ്യം കൊ​ടു​ക്ക​രു​തെ​ന്നു് പ്രോ​സി​ക്യൂ​ട്ട​റെ​ക്കൊ​ണ്ടു് കോ​ട​തി​യിൽ വാ​ദി​പ്പി​ക്കൂ.