SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/The_Fan_by_Agapit_Stevens.jpg
The Fan, a painting by Agapit Stevens (1848–1924).
ദോ­ഷാ­നു­ദർ­ശ­ന­വും സം­ശ­യാ­ത്മ­ക­ത­യും
കു­റ്റി­പ്പു­ഴ കൃ­ഷ്ണ­പി­ള്ള

അ­ല­ക്സാ­ണ്ടർ ച­ക്ര­വർ­ത്തി യുടെ കാ­ല­ത്തു് യ­വ­ന­ത­ത്ത്വ­ജ്ഞാ­ന­മേ­ഖ­ല­യിൽ നാ­ലു­ത­രം ചി­ന്താ­പ­ദ്ധ­തി­കൾ പൊ­ന്തി­വ­ന്നു. അവയിൽ സു­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യ ര­ണ്ടെ­ണ്ണ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി മു­മ്പു പ്ര­തി­പാ­ദി­ച്ചു ക­ഴി­ഞ്ഞു. താ­ര­ത­മ്യേ­ന അ­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യ ര­ണ്ടെ­ണ്ണം—സി­നി­സി­സ(Cynicism)വും സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സ (Scepticism)വും—ഇവിടെ വി­ചാ­ര­ണ ചെ­യ്യാം. ആ­ദ്യ­ത്തേ­തു ദോ­ഷ­ദർ­ശ­ന­മ­നോ­ഭാ­വ­ത്തി­ലും ര­ണ്ടാ­മ­ത്തേ­തു സം­ശ­യാ­ത്മ­ക­ത­യി­ലു­മാ­ണു് അ­ധി­ഷ്ഠി­ത­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഈ ര­ണ്ടു­ത­രം മ­നോ­ഭാ­വ­ങ്ങ­ളെ­യും വ­ളർ­ത്തി­യെ­ടു­ക്കാൻ പ­റ്റി­യ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങൾ അ­ന്നു് ആതൻസ് ന­ഗ­ര­ത്തി­ലു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. അ­ല­ക്സാ­ണ്ട­റു­ടെ ആ­ക്ര­മ­ണ­ത്തി­നി­ര­യാ­യ­തോ­ടെ ഈ ന­ഗ­ര­ത്തി­ന്റെ സു­വർ­ണ­കാ­ലം അ­സ്ത­മി­ച്ചു. സ­മ­ച­തു­ര­രാ­യ ന­ഗ­ര­വാ­സി­കൾ നിർ­വീ­ര്യ­രാ­യി. അവരെ അ­ഭി­മാ­നം കൊ­ള്ളി­ച്ച ച­രി­ത്ര­പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­യ ജ­നാ­യ­ത്ത ഭരണം ത­കർ­ന്നു. അ­ല­ക്സാ­ണ്ട­റു­ടെ ഏ­കാ­ധി­പ­ത്യം എ­വി­ടെ­യും ന­ട­മാ­ടി. നൈ­രാ­ശ്യം നി­റ­ഞ്ഞ ഈ പ­രി­തഃ­സ്ഥി­തി­യിൽ ജ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടു­ത­ന്നെ ഒരു വെ­റു­പ്പും വി­ദ്വേ­ഷ­വും തോ­ന്നി­ത്തു­ട­ങ്ങി. അവർ ഒ­ന്നി­ലും വി­ശ്വ­സി­ക്കാ­ത്ത സം­ശ­യാ­ത്മാ­ക്ക­ളാ­യി. ഭൗ­തി­ക­ജീ­വി­ത­ത്തിൽ നിർ­വേ­ദം പൂ­ണ്ടു് ആ­ത്മാ­വിൽ അഭയം തേടാൻ പലരും ഒ­രു­മ്പെ­ട്ടു. ചു­രു­ക്ക­ത്തിൽ ഒ­രു­ത­രം ദോ­ഷ­ദർ­ശി­ക­ളോ അ­നി­ശ്ചി­ത­ബു­ദ്ധി­ക­ളോ ആകാൻ ആ­ളു­ക­ളെ പ്രേ­രി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഒരു കാ­ലാ­വ­സ്ഥ­യാ­ണു് അ­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തു്.

അ­യാ­ളൊ­രു സി­നി­ക്കാ­ണു് എന്നു നാം സാ­ധാ­ര­ണ പ­റ­യാ­റു­ണ്ട­ല്ലോ. സർ­വ­നി­ന്ദ­ക­നെ­ന്നോ സർ­വ­വി­ദ്വേ­ഷി­യെ­ന്നോ സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഒരു സ­ങ്കു­ചി­താർ­ത്ഥ­മേ അ­പ്പോൾ അതിൽ വി­വ­ക്ഷി­ത­മാ­കു­ന്നു­ള്ളു. ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക ‘ഫി­ലോ­സ­ഫി­യി’യിൽ വി­ശ്വ­സി­ക്കു­ന്ന­വൻ എ­ന്നി­ട­ത്തോ­ളം വ്യാ­പ­ക­മാ­യ അർത്ഥ നാം അതിനു കൊ­ടു­ക്കാ­റി­ല്ല. ഇന്നു സി­നി­സി­സം അ­തി­ന്റെ സൈ­ദ്ധാ­ന്തി­ക­പ­ദ­വി­യിൽ­നി­ന്നു് അ­ധഃ­പ­തി­ച്ചു് ഒരു സ്വ­ഭാ­വ­വി­ശേ­ഷ­ത്തി­ന്റെ പേ­രാ­യി­ച്ചു­രു­ങ്ങി­പ്പോ­യി­രി­ക്കു­ന്നു. അ­ല­ക്സാ­ണ്ടർ ച­ക്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­പോ­ലും ആ­രാ­ധ്യ­നാ­യി­ത്തോ­ന്നി­യ ഡ­യോ­ജ­നി­സ് (Diogenes) ആണു് സി­നി­സി­സ­ത്തി­ന്റെ സ്ഥാ­പ­കൻ. പ­ല­തു­കൊ­ണ്ടും ഒരു വി­ചി­ത്ര­ജീ­വി­യാ­യി­രു­ന്നു ഈ ചി­ന്ത­കൻ. മ­നു­ഷ്യ­സാ­ധാ­ര­ണ­മാ­യ ആ­ചാ­ര്യ­മ­ര്യാ­ദ­ക­ളെ­യും പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ന­ട­പ­ടി­ക­ളെ­യും അ­ദ്ദേ­ഹം നി­ഷേ­ധി­ച്ചു. ഭാ­ര­തീ­യർ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ സി­ദ്ധ­നെ­ന്നു വി­ളി­ച്ചേ­ക്കാം. ഡ­യോ­ജ­നി­സ് ഒരു ഇൻ­ഡ്യൻ ഫ­ക്കീ­റി­നെ­പ്പോ­ലെ­യാ­ണു ജി­വി­ച്ചി­രു­ന്ന­തെ­ന്നു റസ്സൽ പ­റ­യു­ന്നു. ‘സി­നി­സി­സം’ എന്ന പ­ദ­ത്തി­ന്റെ ആഗമം തന്നെ നേരം പോ­ക്കു­ള്ള­താ­ണു് ‘സി­നി­ക്ക്’ എ­ന്നാൽ ശ്വാ­ന­സം­ബ­ന്ധി (Canine) എ­ന്നാ­ണർ­ത്ഥം. ഡ­യോ­ജ­നി­സ് ഒരു ശ്വാ­വി­നെ­പ്പോ­ലെ ജീ­വി­ക്കാ­നാ­ണു് ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ട­ത­ത്രെ അ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു മൂ­പ്പർ സി­നി­ക്കാ­യ­തു്. സി­നി­ക്കി­ന്റെ സൂ­ക്തി­കൾ­ക്കു സി­നി­സി­സം എന്ന പേരും വന്നു. അ­ശ­ന­ശ­യ­ന­വി­സർ­ജ്ജ­നാ­ദി­കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ ഡ­യോ­ജ­നി­സ് മൃ­ഗ­സ­ദൃ­ശം പെ­രു­മാ­റി­യി­രു­ന്നു. ഒരു പാർ­പ്പി­ട­മോ ഉ­ട­യ­വ­രോ ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. ഒരു ഭി­ക്ഷാ­പാ­ത്രം, ഒരു വ­സ്ത്രം ഒരു വടി—ഇ­ത്ര­യു­മാ­ണു സ്വ­ത്തു്. കി­ട്ടു­ന്ന­തു ഭ­ക്ഷി­ക്കും. തോ­ന്നു­ന്നി­ട­ത്തേ­ക്കു പോകും. വ­ലി­യൊ­രു തൊ­ട്ടി­യി­ലോ വീ­പ്പ­യി­ലോ കേ­റി­ക്കി­ട­ന്നാ­യി­രു­ന്നു ഉ­റ­ക്ക­മെ­ന്നു പ­റ­യ­പ്പെ­ടു­ന്നു. ഒരു മ­ഹാ­ജ്ഞാ­നി­യെ­ന്ന നി­ല­യിൽ ന­ഗ­ര­വാ­സി­കൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ കൊ­ണ്ടാ­ടി. അ­ല­ക്സാ­ണ്ടർ ഈ ജ്ഞാ­നി­യെ ക­ണ്ടു­മു­ട്ടി­യ കഥ പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­ണു്: ഞാൻ മ­ഹാ­നാ­യ അ­ല­ക്സാ­ണ്ട­റാ­ണു്’ ( I am Alexander the great) എ­ന്നു് ച­ക്ര­വർ­ത്തി അ­റി­യി­ച്ച­പ്പോൾ ‘ഞാൻ ഡ­യോ­ജ­നി­സ് എന്ന പ­ട്ടി­യാ­ണു്’ (I am Diogeness the dog) എ­ന്നാ­യി­രു­ന്നു­പോൽ പ്ര­ത്യു­ത്ത­രം. ‘അ­ങ്ങ­യ്ക്കു എ­ന്താ­ണു് വേ­ണ്ട­തു്’ എന്നു വീ­ണ്ടും ചോ­ദി­ച്ച­തി­നു ‘വെ­യി­ലു മ­റ­യ്ക്കാ­തെ മാ­റി­നിൽ­ക്കു്’ എന്നു മ­റു­പ­ടി. അ­ന്ന­ത്തെ വി­ശ്വ­ജേ­താ­വാ­യ ച­ക്ര­വർ­ത്തി ഈവിധം തൃ­ണ­വ­ത്കൃ­ത­നാ­യി­ട്ടും ക്രു­ദ്ധ­നാ­കാ­തെ ‘ഞാൻ അ­ല­ക്സാ­ണ്ട­റാ­യി­ല്ലെ­ങ്കിൽ ഡ­യോ­ജ­നി­സ്സാ­യേ­നേ’ എന്നു ബ­ഹു­മ­തി­യോ­ടെ പ­റ­യു­ക­യാ­ണു­ണ്ടാ­യ­തു്. ഇ­തൊ­ക്കെ വാ­സ്ത­വ­ത്തിൽ സം­ഭ­വി­ച്ച­തോ പ­ര­മ്പ­ര­യോ പ­റ­ഞ്ഞു പോ­രു­ന്ന കെ­ട്ടു­ക­ഥ­ക­ളോ എന്നു നി­ശ്ച­യി­ച്ചു­കൂ­ടാ. അ­സാ­ധാ­ര­ണ­ന്മാ­രെ­പ്പ­റ്റി പല ക­ഥ­ക­ളും ജ­ന­സ­മൂ­ഹം പ­റ­ഞ്ഞു പ­ര­ത്തു­ക എ­ക്കാ­ല­ത്തും പ­തി­വാ­ണു്. ഏ­താ­യാ­ലും അ­ല­ക്സാ­ണ്ട­റെ­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞാൽ അ­ക്കാ­ല­ത്തു് ഏ­റ്റ­വും വലിയ മ­ഹാ­നാ­യി ഗ­ണി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന­തു് ഡ­യോ­ജ­നി­സ്സാ­ണു്.

ഈ അ­പൂർ­വ­മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ പൂർ­വ­ച­രി­ത്രം അത്ര വ്യ­ക്ത­മ­ല്ല. ക­ള്ള­നാ­ണ­യ­ക്കേ­സ്സിൽ ജ­യി­ലി­ല­ട­യ്ക്ക­പ്പെ­ട്ട ഒ­രാ­ളാ­ണു് പി­താ­വു്. കു­ടും­ബ­നി­ല­യും മോ­ശ­മാ­യി­രു­ന്നു. ഡ­യോ­ജ­നി­സ് സി­നി­സി­സ­ത്തി­ന്റെ സ്ഥാ­പ­ക­നാ­ണെ­ങ്കി­ലും അതിലെ അ­ടി­സ്ഥാ­നാ­ശ­യ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­ഥ­മാ­വ­താ­ര­കൻ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ആ­ചാ­ര്യ­നാ­യ അ­ന്റി­സ്തെ­നി­സ് (Antistheness) എ­ന്നൊ­രു പ­ണ്ഡി­ത­നാ­ണു്. സോ­ക്ര­ട്ടി­സി ന്റെ ശി­ഷ്യ­ന്മാ­രിൽ ഒ­രാ­ളാ­യി­രു­ന്നു അ­ന്റി­സ്തെ­നി­സ്. ഗു­രു­വി­ന്റെ മ­ര­ണ­ത്തി­നു­ശേ­ഷം ഈ ശി­ഷ്യ­ന്റെ ന­ട­പ­ടി­ക­ളി­ലും ചി­ന്താ­ഗ­തി­യി­ലും ചില മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­യി. തന്റെ സ്ഥാ­ന­വും സ്വ­ത്തു­മെ­ല്ലാം ഉ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു് അ­ദ്ദേ­ഹം സ­മു­ദാ­യ­ത്തി­ലെ ഏ­റ്റ­വും താ­ണ­പ­ടി­യി­ലു­ള്ള വേ­ല­ക്കാ­രും അ­ടി­മ­ക­ളും മ­റ്റു­മാ­യി ഇ­ട­പ­ഴ­കി ക­ഴി­ഞ്ഞു­കൂ­ടി. പാ­മ­ര­ന്മാർ­ക്കും മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്ക­ത്ത­ക്ക­വി­ധം മൈ­താ­ന­പ്ര­സം­ഗ­ങ്ങൾ ചെ­യ്യു­ക അ­ന്റി­സ്തെ­നി­സ് ഒരു തൊ­ഴി­ലാ­ക്കി. ഗ­വ­ണ്മെ­ന്റ്, സ്വ­കാ­ര്യ­സ്വ­ത്തു്, വി­വാ­ഹം, മതം ഇ­വ­യൊ­ന്നും മ­നു­ഷ്യർ­ക്കാ­വ­ശ്യ­മി­ല്ല; ആ­ന്ത­ര­മാ­യ നന്മ നേടുക, ല­ഘു­ജീ­വി­തം ന­യി­ക്കു­ക—ഇ­ങ്ങ­നെ ചില ന­വീ­നാ­ശ­യ­ങ്ങ­ളെ അ­ദ്ദേ­ഹം പ്ര­ച­രി­പ്പി­ച്ചു. ഡ­യോ­ജ­നി­സ് വളരെ പ്ര­യാ­സ­പ്പെ­ട്ടാ­ണു് ഈ ഗു­രു­വി­ന്റെ ശി­ഷ്യ­സം­ഘ­ത്തിൽ ക­ട­ന്നു­കൂ­ടി­യ­തു്. കൊ­ള്ള­രു­താ­ത്ത കു­ടും­ബ­ത്തിൽ­പ്പെ­ട്ട­വ­നാ­ണെ­ന്നു ക­രു­തി­യി­ട്ടോ എന്തോ അ­ന്റി­സ്തെ­നി­സ് ആദ്യം അയാളെ അ­ടി­ച്ചോ­ടി­ക്കാൻ പോലും ശ്ര­മി­ച്ചു­നോ­ക്കി. എ­ന്താ­യാ­ലും തന്റെ മു­മ്പിൽ­നി­ന്നു മാ­റു­ക­യി­ല്ലെ­ന്നു ക­ണ്ട­പ്പോൾ മാ­ത്ര­മേ അ­ദ്ദേ­ഹം അയാളെ ശി­ഷ്യ­നാ­യി സ്വീ­ക­രി­ച്ചു­ള്ളു.

അ­ന്റി­സ്തെ­നി­സ് പ്ര­ച­രി­പ്പി­ച്ച ആ­ശ­യ­ങ്ങൾ­ക്കു പൂർ­ത്തി­വ­രു­ത്തി ഒരു സി­ദ്ധാ­ന്ത­രൂ­പം കൊ­ടു­ക്ക­യാ­ണു് ഡ­യോ­ജ­നി­സ് ചെ­യ്ത­തു്. ഭൗ­തി­ക­മാ­യ ഐ­ശ്വ­ര്യ­ങ്ങൾ­ക്കു് സി­നി­സി­സ­ത്തിൽ സ്ഥാ­ന­മി­ല്ല. നന്മ, സൗ­ശീ­ല്യം—അതിനേ വി­ല­യു­ള്ളു. ഈ ലോകം ന­ല്ല­ത­ല്ല. അ­തിൽ­നി­ന്നു മോചനം നേടണം. അതേ സമയം സ്വ­ജീ­വി­തം പ­ര­ഹി­ത­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി വി­നി­യോ­ഗി­ക്ക­യും വേണം. ഒ­ന്നും കൈവശം വ­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്ക­രു­തു്. ഒ­ന്നും ആ­ഗ്ര­ഹി­ക്ക­രു­തു്. അ­പ്പോൾ ജീ­വി­ത­ഭ­യ­ത്തിൽ­നി­ന്നു മു­ക്തി ല­ഭി­ക്കും. ബാ­ഹ്യ­സു­ഖ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം ഭാ­ഗ്യ­ക്കു­റി കി­ട്ടു­ന്ന­തു­പോ­ലെ യാ­ദൃ­ച്ഛി­ക ല­ബ്ധ­വും ക്ഷ­ണ­ഭം­ഗു­ര­വു­മാ­ണു്. അ­വ­യെ­ക്കൊ­ണ്ടു മ­നു­ഷ്യ­നു് ഒരു പ്ര­യോ­ജ­ന­വു­മി­ല്ല. ആ­ത്മ­ശാ­ന്തി­മാ­ത്ര­മാ­ണു് അ­ഭി­ല­ഷ­ണീ­യം. നാ­ഗ­രി­ക­ത നി­ന്ദ്യ­വും വർ­ജ്യ­വു­മ­ത്രെ സ്വ­ദേ­ശ­സ്നേ­ഹം­പോ­ലും കാ­മ്യ­മ­ല്ല. പ­ക്ഷി­മൃ­ഗാ­ദി­ക­ളെ­പ്പോ­ലെ കേവലം പ്രാ­കൃ­തി­ക­ജീ­വി­തം ന­യി­ക്കു­ക­യാ­ണു് ഉ­ത്ത­മം—ഇ­താ­ണു് ഡ­യോ­ജ­നി­സ്സി­ന്റെ വേ­ദാ­ന്തം. പ്ര­കൃ­തി­യി­ലേ­ക്കു മ­ട­ങ്ങു­ക എ­ന്ന­താ­യി­രു­ന്നു അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന­സ­ന്ദേ­ശം. മൊ­ത്ത­ത്തിൽ ജീ­വി­ത­ത്തിൽ­നി­ന്നു­ള്ള ഒ­രൊ­ളി­ച്ചോ­ട­ലാ­ണു് പ്ര­കൃ­തി­സി­ദ്ധാ­ന്ത­മെ­ന്നു പറയാം. ന­മ്മി­ലു­ള്ള യു­ക്തി­ബോ­ധ­മാ­ണു് ദൈവം എ­ന്നും ഡ­യോ­ജ­നി­സ് പ­ഠി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നു. അതു മാ­ത്ര­മേ സർ­വാ­ദ­ര­ണീ­യ­മാ­യ ഒരു ത­ത്ത്വ­മാ­യി ഇ­ന്നും സ്വീ­കാ­ര്യ­മാ­യി­ട്ടു­ള്ളു.

മ­ര­ണ­വേ­ള­യിൽ ശി­ഷ്യ­ന്മാർ ഡ­യോ­ജ­നി­സി­നോ­ടു സം­സ്കാ­ര­കർ­മ്മ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി ചോ­ദി­ച്ചു. ‘ജഡം’ ചെ­ന്നാ­യ്ക്കൾ­ക്കും പ­ട്ടി­കൾ­ക്കും ഇ­ട്ടു­കൊ­ടു­ക്കു­ക. ‘എന്റെ സ­ഹോ­ദ­ര­ങ്ങൾ­ക്കു് എ­ന്നെ­ക്കൊ­ണ്ടു് കു­റ­ച്ചെ­ങ്കി­ലും ഉ­പ­കാ­ര­മു­ണ്ടാ­ക­ട്ടെ’ എ­ന്നാ­യി­രു­ന്നു മ­റു­പ­ടി. അ­വി­ടെ­യും അ­ദ്ദേ­ഹം ചി­ന്തി­ക്കാൻ വ­ക­യു­ണ്ടാ­ക്കി.

സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സം

ഇതൊരു സി­ദ്ധാ­ന്ത­മെ­ന്ന നി­ല­യിൽ ആ­ദ്യ­മാ­യി അ­വ­ത­രി­പ്പി­ച്ച­തു് പൈറൊ (Pyrrho) എ­ന്നൊ­രു ചി­ന്ത­ക­നാ­ണു്. അയാൾ അ­ല­ക്സാ­ണ്ട­റു­ടെ സൈ­ന്യ­ത്തി­ലെ ഒരു യോ­ദ്ധാ­വാ­യി­രു­ന്നു. ച­ക്ര­വർ­ത്തി­യു­ടെ വി­ദേ­ശാ­ക്ര­മ­ണ­ങ്ങ­ളിൽ പ­ങ്കു­കൊ­ണ്ടു് അയാൾ ഇ­ന്ത്യ­യി­ലും വ­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടു്. ദീർ­ഘ­സ­ഞ്ചാ­ര­വും സ­മ­ര­ങ്ങ­ളും പൈ­റോ­വി­നെ അ­നു­ഭ­വ­സ­മ്പ­ന്ന­നും ത­ത്ത്വ­ചി­ന്ത­ക­നു­മാ­ക്കി. സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സം തി­ക­ച്ചും ന­വീ­ന­മാ­യ ഒരു സി­ദ്ധാ­ന്ത­മാ­ണെ­ന്നു പ­റ­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ. പുതിയ ആ­ശ­യ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നും അ­തി­ലി­ല്ല. പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ജ്ഞാ­നം വി­ശ്വ­സ­നീ­യ­മാ­ണോ എന്ന പ്ര­ശ്നം മു­മ്പു തന്നെ പല ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രു­ടെ­യും വി­ചാ­ര­ണ­യ്ക്കു വി­ഷ­യ­മാ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. അതൊരു ത­ത്ത്വ­പ­ദ്ധ­തി­യു­ടെ ച­ട്ട­ക്കൂ­ടി­ലാ­ക്കു­ക മാ­ത്ര­മാ­ണു് പൈറോ ചെ­യ്ത­തു്. ഒ­ര­റി­വും വി­ശ്വ­സ­നീ­യ­മ­ല്ല. സർ­വ്വ­വും സം­ശ­യ­ഗ്ര­സ്ത­മാ­ണു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഒ­ന്നും തി­ക­ച്ചും ശ­രി­യെ­ന്നു തീർ­ത്തു­പ­റ­യു­ക വയ്യ. ഇ­താ­ണു് സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സ­ത്തി­ന്റെ കാതൽ.

പൈ­റോ­വി­ന്റെ ശി­ഷ്യ­നാ­യ ടൈമൺ (Timon) ചില വാ­ദ­മു­ഖ­ങ്ങൾ­കൊ­ണ്ടു് ഇ­തി­നൊ­രു കനം പി­ടി­പ്പി­ച്ചു. സാ­മാ­ന്യം­കൊ­ണ്ടു വി­ശേ­ഷ­ത്തെ സ­മർ­ത്ഥി­ക്കു­ന്ന തർ­ക്ക­ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­ലെ വാ­ദ­രീ­തി­യെ­പ്പോ­ലും ഈ താർ­ക്കി­കൻ ചോ­ദ്യം ചെ­യ്തു. യു­ക്ലി­ഡ് ഗ­ണി­ത­ശാ­സ്ത്ര­ത്തിൽ സ്വീ­ക­രി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ള­തു­പോ­ലെ സ്വ­തഃ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ങ്ങ­ളാ­യ (Self-​evident) ചില സാ­മാ­ന്യ­ത­ത്ത്വ­ങ്ങൾ (General priniciples) നൈ­യാ­യി­ക­പ്ര­ക്രി­യ­യ്ക്കും ആ­വ­ശ്യ­മാ­ണു്. ഈ സാ­മാ­ന്യ­ത­ത്ത്വ­ങ്ങൾ സ്വ­തഃ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ങ്ങ­ള­ല്ലെ­ന്നാ­ണു് ടൈമൺ വാ­ദി­ക്കു­ന്ന­തു്. അ­വ­യ്ക്കും തെ­ളി­വു് വേ­ണ്ട­താ­ണു് അതിനു തു­നി­യു­മ്പോൾ ഒന്നു തെ­ളി­യി­ക്കാൻ മ­റ്റൊ­ന്നു്, അതു് തെ­ളി­യി­ക്കാൻ വേ­റൊ­ന്നു് എ­ന്നി­ങ്ങ­നെ ഒരു ശൃം­ഖ­ലാ­സ­മ്പ്ര­ദാ­യം സ്വീ­ക­രി­ക്കേ­ണ്ടി­വ­രും. അ­പ്പോൾ തർ­ക്ക­ശാ­സ്ത്ര­ത്തിൽ പ­റ­യു­ന്ന പ­ര­മ്പ­രാ­രോ­പ­ജ­ന്യ­മാ­യ അ­ന­വ­സ്ഥ (Argumentum Infinitum) എന്ന വാ­ദ­ദോ­ഷ­ത്തി­ലോ അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ച­ക്ര­വാ­ദ­ത്തി­ലോ (Arguing Circle) ചെ­ന്നു ചാടും. ഇ­ങ്ങ­നെ നോ­ക്കി­യാൽ ഈ ലോ­ക­ത്തിൽ ഒ­ന്നും­ത­ന്നെ സം­ശ­യാ­തീ­ത­മാ­യി തെ­ളി­യി­ക്കാൻ സാ­ദ്ധ്യ­മ­ല്ലെ­ന്നു വ­രു­ന്നു. ടൈ­മൺ­ന്റെ ഈ വാദം അ­ക്കാ­ല­ത്തെ സർ­വ­വി­ജ്ഞാ­നാ­ചാ­ര്യ­നാ­യ അ­രി­സ്റ്റോ­ട്ടൽ കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ത്ത തർ­ക്ക­ശാ­സ്ത്ര­രീ­തി­യെ വെ­ല്ലു­വി­ളി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

സം­ശ­യി­ക്കു­ക, ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യു­ക എന്ന ശീലം ഒ­ര­ള­വിൽ ന­ല്ല­തു­ത­ന്നെ. ബു­ദ്ധി സി­ദ്ധാ­ന്ത­ബ­ദ്ധ­മാ­കാ­തി­രി­ക്കാ­നും സ്വ­ത­ന്ത്ര­മാ­യി ചി­ന്തി­ക്കാ­നും അ­തു­പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചും പ്ര­യോ­ജ­ന­പ്പെ­ടും.

പക്ഷേ, സ്കെ­പ്റ്റി­ക്കി­നെ­പ്പോ­ലെ അതു് എ­വി­ടേ­ക്കും വ­ലി­ച്ചു നീ­ട്ടി സർ­വ­ത്ര വ്യാ­പ­രി­പ്പി­ച്ചാൽ ഗു­ണ­ത്തി­നു പകരം ദോഷം ചെ­യ്യു­മെ­ന്നു പ­റ­യേ­ണ്ടി­യി­രി­ക്കു­ന്നു. ‘സം­ശ­യാ­ത്മാ­വി­ന­ശ്യ­തി’ എന്ന വാ­ക്യം ഇ­ത്ത­ര­ക്കാർ­ക്കാ­ണു കൂ­ടു­തൽ യോ­ജി­ക്കു­ക. തേൻ മ­ധു­രി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നു് ഉ­റ­പ്പി­ച്ചു പ­റ­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ എ­ന്നാ­ണു ടൈ­മൺ­ന്റെ വാദം. മ­ധു­രി­ക്കു­ന്ന­താ­യി തോ­ന്നു­ന്നു­വെ­ന്നു ക­ഷ്ടി­ച്ചു പ­റ­യാ­മ­ത്രെ. എ­ന്തെ­ന്നാൽ, ആ തോ­ന്നൽ ശ­രി­യാ­ണെ­ന്നു് ആ­ര­റി­ഞ്ഞു? ത­ത്സം­ബ­ന്ധ­മാ­യ ര­സ­നേ­ന്ദ്രി­യ­ജ്ഞാ­ന­ത്തെ എ­ങ്ങ­നെ വി­ശ്വ­സി­ക്കാം?

സാ­ധാ­ര­ണ രീ­തി­യി­ലു­ള്ള സം­ശ­യ­മ­ല്ല സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സ­ത്തി­ലു­ള്ള­തെ­ന്നോർ­ക്ക­ണം. സൈ­ദ്ധാ­ന്തി­ക­മാ­യ സം­ശ­യ­മാ­ണ­തു് (Dogmatic doubt). അ­ക്കാ­ര­ണ­ത്താൽ­ത്ത­ന്നെ അതു വി­ജ്ഞാ­ന­പു­രോ­ഗ­തി­ക്കു വി­ഘാ­ത­മാ­യി­ത്തീ­രാം. സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സം അ­ല­സ­ന്റെ ആ­ശ്വാ­സ­മാ­ണെ­ന്നും (Lazyman’s consolation) അതു പാ­മ­ര­ന്മാ­രെ­യും ജ്ഞാ­നി­ക­ളാ­ക്കി പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നും മ­റ്റും ആ­ക്ഷേ­പ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. ബി. സി. 240-ൽ ടൈമൺ അ­ന്ത­രി­ച്ചു. അ­ന­ന്ത­രം നാ­ല­ഞ്ചു നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­കൂ­ടി ഈ ചി­ന്താ­പ്ര­സ്ഥാ­നം ആ­തൻ­സി­ലും റോ­മി­ലും മ­റ്റും പ്ര­ച­രി­ച്ചു­വ­ന്നു. പ്രാ­ചീ­ന­രാ­യ സ്കെ­പ്റ്റി­ക് ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രിൽ സെ­ക്റ്റ്സ് എ­പ്പി­രി­ക്ക­സ് എ­ന്നൊ­രാ­ളു­ടെ ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങൾ മാ­ത്ര­മേ ഇ­പ്പോൾ അ­വേ­ശേ­ഷി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ളൂ. ‘ദൈ­വ­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­നെ­തി­രാ­യു­ള്ള വാ­ദ­ങ്ങൾ’ എ­ന്നൊ­രു ല­ഘു­ഗ്ര­ന്ഥ­മാ­ണു് അവയിൽ ഏ­റ്റ­വും ശ്ര­ദ്ധാർ­ഹം. എ. ഡി. ര­ണ്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടിൽ ജീ­വി­ച്ച ഈ ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­ര­ന്റെ കാ­ല­ത്തി­നു­ശേ­ഷം സ്കെ­പ്റ്റി­സി­സം അ­സ്തോ­ന്മു­ഖ­മാ­യി സം­ഘ­ടി­ത­മ­ത­ത്തി­ന്റെ അ­ന്ധ­വി­ശ്വാ­സ­ക്കോ­ട്ട­കൾ തർ­ക്കാൻ അതിനു ശ­ക്തി­യു­ണ്ടാ­വി­ല്ല.

മ­ന­ന­മ­ണ്ഡ­ലം 1964.

കു­റ്റി­പ്പു­ഴ കൃ­ഷ്ണ­പി­ള്ള
images/kuttipuzha-n.png

ജനനം: 1-8-1900

പി­താ­വു്: ഊ­രു­മ­ന­യ്ക്കൽ ശ­ങ്ക­രൻ ന­മ്പൂ­തി­രി

മാ­താ­വു്: കു­റു­ങ്ങാ­ട്ടു് ദേവകി അമ്മ

വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം: വി­ദ്വാൻ പ­രീ­ക്ഷ, എം. എ.

ആലുവാ അ­ദ്വൈ­താ­ശ്ര­മം ഹൈ­സ്ക്കൂൾ അ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ, ആലുവ യൂ­ണി­യൻ ക്രി­സ്ത്യൻ കോ­ളേ­ജ് അ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ, കേരള സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി പ്ര­സി­ഡ­ന്റ് 1968–71, കേ­ന്ദ്ര സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി അംഗം, ഭാഷാ ഇൻ­സ്റ്റി­റ്റ്യൂ­ട്ടു് ഭ­ര­ണ­സ­മി­തി­യം­ഗം, കേരള സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യു­ടെ സെ­ന­റ്റം­ഗം, ബോർഡ് ഓഫ് സ്റ്റ­ഡീ­സ് അംഗം, പാഠ്യ പു­സ്ത­ക ക­മ്മി­റ്റി കൺ­വീ­നർ (1958), ബാല സാ­ഹി­ത്യ ശി­ല്പ­ശാ­ല ഡ­യ­റ­ക്ടർ (1958), ‘ദാസ് ക്യാ­പി­റ്റൽ’ മ­ല­യാ­ള­പ­രി­ഭാ­ഷ­യു­ടെ ചീഫ് എ­ഡി­റ്റർ, കേരള സാ­ഹി­ത്യ സമിതി പ്ര­സി­ഡ­ന്റ്.

കൃ­തി­കൾ

സാ­ഹി­തീ­യം, വി­ചാ­ര­വി­പ്ല­വം, വിമർശ രശ്മി, നി­രീ­ക്ഷ­ണം, ഗ്ര­ന്ഥാ­വ­ലോ­ക­നം, ചി­ന്താ­ത­രം­ഗം, മാ­ന­സോ­ല്ലാ­സം, മനന മ­ണ്ഡ­ലം, സാ­ഹി­തീ­കൗ­തു­കം, ന­വ­ദർ­ശ­നം, ദീ­പാ­വ­ലി, സ്മ­ര­ണ­മ­ഞ്ജ­രി, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ തി­ര­ഞ്ഞെ­ടു­ത്ത ഉ­പ­ന്യാ­സ­ങ്ങൾ, വിമർശ ദീ­പ്തി, യു­ക്തി­വി­ഹാ­രം, വി­മർ­ശ­ന­വും വീ­ക്ഷ­ണ­വും, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ—ത­ത്വ­ചി­ന്ത, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ—സാ­ഹി­ത്യ­വി­മർ­ശം, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ— നി­രീ­ക്ഷ­ണം.

ചരമം: 11-2-1971

Colophon

Title: Dosanudarsanavum Samsayathmakathayum (ml: ദോ­ഷാ­നു­ദർ­ശ­ന­വും സം­ശ­യാ­ത്മ­ക­ത­യും).

Author(s): Kuttipuzha Krishnapilla.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, Kuttipuzha Krishnapilla, Dosanudarsanavum Samsayathmakathayum, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ കൃ­ഷ്ണ­പി­ള്ള, ദോ­ഷാ­നു­ദർ­ശ­ന­വും സം­ശ­യാ­ത്മ­ക­ത­യും, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: April 3, 2024.

Credits: The text of the original item is copyrighted to Sahitya Akademi. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Fan, a painting by Agapit Stevens (1848–1924). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.