SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/The_Dead_Body_of_St_John_of_Nepomunk.jpg
The Dead Body of St John of Nepomuk, a painting by Franz Xavier Karl Palko (1724–1767).
ശവപൂജ
കു­റ്റി­പ്പു­ഴ കൃ­ഷ്ണ­പി­ള്ള

ശവം എ­ങ്ങ­നെ സം­സ്ക­രി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നു് ഒരാൾ ശ്രീ­നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു വി­നോ­ടു ചോ­ദി­ച്ച­പ്പോൾ ‘ച­ക്കി­ലി­ട്ടാ­ട്ടി­യാൽ വ­ള­മാ­യി­ട്ടു­പ­യോ­ഗി­ക്കാ­മ­ല്ലോ’ എ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം മ­റു­പ­ടി പ­റ­ഞ്ഞ­താ­യി കേ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. ധ്വ­ന്യാ­ത്മ­ക­മാ­യ ഒരു മ­റു­പ­ടി­യാ­ണി­തു്. കേ­ട്ടു­നി­ന്ന ആളുടെ മുഖം ചൂ­ളു­ന്ന­തു­ക­ണ്ടു് ‘എന്താ നോ­വു­മോ?’ എ­ന്നു­കൂ­ടി അ­ദ്ദേ­ഹം ചോ­ദി­ച്ചു­വ­ത്രെ. ശ­വ­ത്തി­ന്റെ പേരിൽ മ­നു­ഷ്യൻ കാ­ട്ടി­ക്കൂ­ട്ടു­ന്ന കോ­പ്രാ­യ­ങ്ങ­ളു­ടെ നേരെ രൂ­ക്ഷ­മാ­യ പ­രി­ഹാ­സം പൊ­ഴി­ക്കാ­നാ­യി­രി­ക്ക­ണം സ്വാ­മി ഇ­ങ്ങ­നെ ക­ളി­യാ­ക്കി­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തു്.

എ­ന്താ­യാ­ലും ഇ­ക്കാ­ര്യ­ത്തിൽ മ­നു­ഷ്യർ പാ­ര­മ്പ­ര്യ­മാ­യി അ­നു­വർ­ത്തി­ച്ചു­പോ­രു­ന്ന അ­ന്ധാ­ചാ­ര­ങ്ങൾ­ക്കു് ഒരു വി­രാ­മ­മി­ടേ­ണ്ട കാലം അ­തി­ക്ര­മി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. ച­രി­ത്രാ­തീ­ത­കാ­ലം മുതൽ ഇ­ന്നേ­വ­രെ ശ­വ­സം­സ്കാ­ര­ച്ച­ട­ങ്ങു­കൾ നിർ­വ­ഹി­ക്കാൻ എത്ര കോടി ചെ­ല­വാ­യി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നു ഒന്നു ക­ണ­ക്കാ­ക്കാൻ പോലും സാ­ദ്ധ്യ­മോ? ക­ഞ്ഞി­കു­ടി­ക്കാൻ വ­യ­കി­ല്ലാ­ത്ത­വ­നും ക­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടു് ഈ മൂ­ഢാ­ചാ­ര­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി പ­ണ­മു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്നു! ഈ­ജി­പ്തി­ലെ പ്രാ­ചീ­ന ച­ക്ര­വർ­ത്തി­മാ­രു­ടെ ശ­വ­കു­ടീ­ര­ങ്ങ­ളാ­യ പി­ര­മി­ഡു­കൾ (Pyramid) ക്കു­വേ­ണ്ടി എ­ന്തു­മാ­ത്രം ധനം ദുർ­വ്യ­യം ചെ­യ്തു! ശ­വ­സം­ബ­ന്ധി­യാ­യ അ­ന്ധ­വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഹി­മാ­ല­യ­വി­ലാ­സ­മാ­ണു് അ­വി­ട­ത്തെ ഓരോ പി­ര­മി­ഡും. എ­ത്ര­യോ ലക്ഷം തൊ­ഴി­ലാ­ളി­കൾ ഇ­രു­പ­തിൽ­പ്പ­രം കൊ­ല്ലം തു­ടർ­ച്ച­യാ­യി ജോലി ചെ­യ്തി­ട്ടാ­ണ­ത്രെ ഈ അ­ന്ധ­വി­ശ്വാ­സ­പ്പെ­രും­പാ­റ­കൾ പ­ണി­തു­യർ­ത്തി­യ­തു്! ഇ­വ­യ്ക്കു ഇന്നു വലിയ ച­രി­ത്ര­പ്രാ­ധാ­ന്യം ഉ­ണ്ടെ­ന്നു ചി­ലർ­വാ­ദി­ക്കു­മാ­യി­രി­ക്കാം. പക്ഷേ, ഇ­ങ്ങ­നെ അ­ള­വ­റ്റ മ­നു­ഷ്യ­പ്ര­യ­ത്ന­വും സ­മ്പ­ത്തും ന­ശി­പ്പി­ച്ചി­ട്ടു­വേ­ണോ ച­രി­ത്രം സൃ­ഷ്ടി­ക്കാൻ? ഇനി ന­മ്മു­ടെ ലോ­ക­പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­യ ടാ­ജ്മ­ഹാൾ നോ­ക്കു­ക! അതിനു ക­ലാ­പ­ര­മാ­യ മൂ­ല്യം എ­ന്തു­മാ­ത്ര­മു­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും അ­തി­ന്റെ­യും അ­ടി­യിൽ കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു് ചീ­ഞ്ഞു­നാ­റു­ന്ന ഒരു ശ­വ­മാ­ണെ­ന്ന വ­സ്തു­ത വി­സ്മ­രി­ക്ക­വ­യ്യ.

ച­ന്ദ്രി­കാ­ചർ­ച്ചി­ത­മാ­യ രാ­ത്രി­യിൽ ടാ­ജി­ന്റെ സൗ­ന്ദ­ര്യം ക­ണ്ടു് ആ­ന­ന്ദ­ഭ­രി­ത­നാ­യ മ­ഹാ­ക­വി ടാ­ഗൂ­റി നോടു് മ­ഹാ­ത്മാ­ഗാ­ന്ധി പ­റ­ഞ്ഞ­തു് ന­ട്ടെ­ല്ലു് മു­റി­ഞ്ഞു പ­ണി­യെ­ടു­ത്ത എ­ത്ര­യോ ലക്ഷം വേ­ല­ക്കാ­രു­ടെ വി­യർ­പ്പി­ലും ചോ­ര­യി­ലു­മാ­ണ­ല്ലോ അതു കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ത്ത­തെ­ന്നോർ­ത്തു­ള്ള ശോ­ക­മാ­ണു് ആ ക­ലാ­സൗ­ധം കാ­ണു­മ്പോൾ ത­നി­ക്കു­ണ്ടാ­കു­ന്ന­തെ­ന്ന­ത്രെ. മ­ഹാ­ത്മ­ജി ക­വി­യാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല­ല്ലോ.

മ­ത­ത്തി­ന്റെ മ­യ­ക്കു­മ­രു­ന്നു് ധാ­രാ­ളം വി­റ്റ­ഴി­യു­ന്ന ന­മ്മു­ടെ രാ­ജ്യ­ത്തു ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന മ­നു­ഷ്യ­നേ­ക്കാൾ കൂ­ടു­തൽ വില അ­വ­ന്റെ ശ­വ­ത്തി­നാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു. ഒ­രി­ക്കൽ പ­ന­മ്പി­ള്ളി ഒരു പ്ര­സം­ഗ­ത്തിൽ ത­നി­ക്കു നേ­രി­ട്ട­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ട്ട ഒരു സംഭവം വി­വ­രി­ക്ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഒരു നാ­യർ­ത­റ­വാ­ട്ടി­ലെ കാ­ര­ണ­വർ രോ­ഗ­ശ­യ്യ­യിൽ വീണു. അ­ന­ന്ത­ര­വ­ന്മാർ നോ­ക്കി­ക്കൊ­ള്ളു­മെ­ന്നു കരുതി മ­ക്ക­ളും, മക്കൾ കടമ നിർ­വ­ഹി­ക്കു­മെ­ന്നു വി­ശ്വ­സി­ച്ചു അ­ന­ന്ത­ര­വ­ന്മാ­രും കാ­ര­ണ­വ­രു­ടെ ചി­കി­ത്സാ­വി­ഷ­യ­ത്തിൽ വേ­ണ്ട­ത്ര ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചി­ല്ല. അ­ങ്ങ­നെ ഇ­രു­കൂ­ട്ട­രു­ടെ­യും ശു­ശ്രൂ­ഷ ല­ഭി­ക്കാ­തെ പാവം ക­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടു മ­രി­ച്ചു.

കാ­ര­ണ­വർ ശ­വ­മാ­യി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ അ­തു­വ­രെ ഒ­ഴി­ഞ്ഞു മാ­റി­നി­ന്ന­വ­രെ­ല്ലാം ഒ­ത്തു­കൂ­ടി ത­റ­വാ­ട്ടു­മ­ഹി­മ­യ്ക്കു ചേർ­ന്ന­വി­ധം ശ­വ­ദാ­ഹ­വും അ­ടി­യ­ന്ത­ര­വും ന­ട­ത്തേ­ണ്ട­തി­നെ­പ്പ­റ്റി ആ­ലോ­ച­ന­യാ­യി. രണ്ടു കൂ­ട്ട­രും ഒ­ത്തൊ­രു­മി­ച്ചു പണം ചെ­ല­വാ­ക്കി ‘പ­തി­നാ­റു’ ഘോ­ഷി­ച്ചു. ആ പ­ണ­ത്തി­ന്റെ നാ­ലി­ലൊ­ന്നെ­ങ്കി­ലും ചെ­ല­വാ­ക്കി ന­ല്ലൊ­രു ഡോ­ക്ട­രെ­ക്കാ­ണ്ടു ചി­കി­ത്സി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നെ­ങ്കിൽ കാ­ര­ണ­വർ­ക്കു് ഇ­ത്ര­വേ­ഗം യാ­ത്ര­പ­റ­യേ­ണ്ടി­വ­രി­ക­യി­ല്ലാ­യി­രു­ന്നു.

ഇ­തൊ­രൊ­റ്റ സംഭവം മാ­ത്ര­മാ­ണോ? ഇ­തു­പോ­ലെ എ­ത്ര­യെ­ത്ര ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങൾ ന­മ്മു­ടെ നാ­ട്ടിൽ ക­ണ്ടെ­ത്താൻ ക­ഴി­യും! ഈവക പെ­രു­മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളിൽ യാ­തൊ­രു പ­ന്തി­കേ­ടും കാണാൻ ക­ണ്ണി­ല്ലാ­ത്ത­വി­ധം അ­വ­യോ­ടു് ന­മ്മു­ടെ സ­മൂ­ഹ­മ­ന­സ്സു് ഇ­ണ­ങ്ങി­ച്ചേർ­ന്നി­രി­ക്കു­ന്നു.

images/Rabindranath_Tagore_in_1909.jpg
ടാഗൂർ

ഒരു സെ­മി­ന്ദാർ മ­രി­ക്കാൻ കി­ട­ക്കു­ന്ന കി­ട­പ്പു് ടാഗൂർ ഒരു ചെ­റു­ക­ഥ­യിൽ സ­ര­സ­മാ­യി വി­വ­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ധ­ന­മ­ത്ത­രാ­യ മ­ക്ക­ളെ­ല്ലാം ചു­റ്റും കൂടി നോ­ക്കി­യി­രി­ക്ക­യാ­ണു് ത­ന്ത­യൊ­ന്നു മ­രി­ച്ചു കി­ട്ടാൻ വേ­ണ്ടി. അതിനു മു­മ്പു­ത­ന്നെ അവർ വി­ല­പി­ടി­ച്ച കാർ­ഡിൽ മാ­ര­ണ­വാർ­ത്ത അ­ച്ച­ടി­പ്പി­ച്ചു ക­ഴി­ഞ്ഞി­രി­ക്കു­ന്നു. അതു വി­ത­ര­ണം ചെ­യ്യാ­നും വി­ലാ­പ­യാ­ത്ര ക­ഴി­യു­ന്ന­ത്ര മോ­ടി­പി­ടി­പ്പി­ക്കാ­നും അവർ കാ­ത്തി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. ചു­രു­ക്ക­ത്തിൽ ശ്ര­ദ്ധ മു­ഴു­വൻ മ­ര­ണാ­ന­ന്ത­ര­കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു്. പക്ഷേ, സെ­മി­ന്ദാർ അത്ര വേ­ഗ­ത്തി­ലൊ­ന്നും മ­രി­ക്കു­ന്ന ല­ക്ഷ­ണ­മി­ല്ല. എ­ന്തു­ചെ­യ്യും? ദിവസം ക­ഴി­യു­ന്തോ­റും മക്കൾ അ­തി­ല­ധി­കം അ­ക്ഷ­മ­രാ­കു­ന്നു ഇതാണു കഥ.

മ­നു­ഷ്യ സ്വ­ഭാ­വ­ത്തി­ന്റെ ഒരു വി­ചി­ത്ര­വ­ശ­മാ­ണു് ഇതിൽ നി­ഴ­ലി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഒരുവൻ പ­ട്ടി­ണി കി­ട­ന്നു് എ­രി­പൊ­രി­കൊ­ള്ളു­മ്പോൾ ആരും തി­രി­ഞ്ഞു­നോ­ക്കാ­നു­ണ്ടാ­യി­ല്ലെ­ന്നു­വ­രും. അവൻ വ­ഴി­യിൽ വീണു മ­രി­ച്ചു­വെ­ന്നു വ­ര­ട്ടെ, അ­പ്പോൾ കാണാം ആളുകൾ കൂ­ട്ടം­കൂ­ടു­ന്ന­തും പോ­ലീ­സും ഡോ­ക്ട­രും മ­റ്റും വ­ന്നെ­ത്തു­ന്ന­തും. അ­തു­വ­രെ ആ ശ­രീ­ര­ത്തിൽ ജീ­വ­നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തു കൊ­ണ്ടു ആരും ഗൗ­നി­ച്ചി­ല്ല. ശ­വ­മാ­യ­പ്പോൾ അതു് സർ­ക്കാ­രി­ന്റെ­യും ബ­ഹു­ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ശ്ര­ദ്ധാ­കേ­ന്ദ്ര­മാ­യി. ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട­വർ അ­വ­ന്റെ മ­താ­ചാ­ര­പ്ര­കാ­രം ശ­വ­സം­സ്കാ­രം ന­ട­ത്താ­നും നി­ഷ്കർ­ഷി­ക്കും. അ­തി­നു­വേ­ണ്ടി ഒരു പ­ണ­പ്പി­രി­വു­ത­ന്നെ ന­ട­ന്നേ­ക്കും.

മ­ത­പ­ര­മാ­യ യാ­തൊ­രു ച­ട­ങ്ങും കൂ­ടാ­തെ തന്റെ ദേഹം ദ­ഹി­പ്പി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നു് ജ­വ­ഹർ­ലാൽ നെ­ഹ്രു മ­ര­ണ­പ­ത്ര­ത്തിൽ ഏ­റ്റ­വും സ്പ­ഷ്ട­മാ­യ ഭാ­ഷ­യിൽ എ­ഴു­തി­വ­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ലോ? എ­ന്നി­ട്ടെ­ന്തു­ണ്ടാ­യി? അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ അ­ന്ത്യാ­ഭി­ലാ­ഷ­ത്തി­നു നേരെ വി­പ­രീ­ത­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് അ­ധി­കാ­രി­കൾ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­തു്. ആ­യു­ഷ്കാ­ലം മു­ഴു­വൻ ജാ­തി­മ­ത­വർ­ഗ്ഗ­ഭേ­ദ­ത്തി­ന­തീ­ത­നാ­യി കേവലം മ­നു­ഷ്യ­നാ­യി ജീ­വി­ച്ച ആ മ­ഹാ­ത്മാ­വി­ന്റെ ജ­ഡ­ത്തെ കു­ളി­പ്പി­ച്ചു പൂ­ണു­നൂ­ലി­ട്ടു് തനി ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­ന്റേ­താ­ക്കി. മ­ന്ത്രം ചൊ­ല്ലി പു­രോ­ഹി­ത വി­ക്രി­യ­ക­ളെ­ല്ലാം ന­ട­ത്തി. ചി­താ­ഭ­സ്മം രാം­ധുൻ പാടി ഘോ­ഷ­യാ­ത്ര­യാ­യി കൊ­ണ്ടു ചെ­ന്നു് കണ്ട പു­ണ്യ­ന­ദി­ക­ളി­ലൊ­ക്കെ വിതറി. എ­ല്ലാം മ­ത­ത്തി­ന്റെ മു­ദ്ര­യ­ടി­ച്ചു തന്നെ ചെ­യ്തു. ആ മ­ര­ണ­പ­ത്ര­വാ­ക്യ­ങ്ങൾ­ക്കു് അ­വ­യെ­ഴു­തി­യ ക­ട­ലാ­സി­ന്റെ വി­ല­പോ­ലും ക­ല്പി­ച്ചി­ല്ല. ഇ­തിൽ­പ്പ­ര­മൊ­രു ധി­ക്കാ­രം, കൃ­ത­ഘ്ന­ത, അവമതി സ­ങ്ക­ല്പി­ക്കാൻ ക­ഴി­യു­മോ? മ­നു­ഷ്യൻ മ­താ­ന്ധ­നാ­യാൽ എന്തു ചെ­യ്യു­മെ­ന്ന­തി­നു് ഇതും ഒരു ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­ണു്.

ശ­വ­ത്തെ ബ­ഹു­ജ­ന­ചൂ­ഷ­ണ­ത്തി­നു­ള്ള ഉ­പ­ക­ര­ണ­മാ­ക്കു­ന്ന പതിവു പണ്ടേ ഉ­ള്ള­താ­ണ­ല്ലോ. സെ­യി­ന്റ് ഫ്രാൻ­സി­സ് സേ­വ്യ­റു ടെ ശവം ഗോ­വ­യിൽ കൊ­ല്ലം­തോ­റും പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ച്ചു­വ­രു­ന്നു. പു­രോ­ഹി­ത­ന്മാർ ഉ­ദ്ഘോ­ഷി­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ലെ പ്ര­ദർ­ശ­ന­വ­സ്തു ഈ പു­ണ്യ­വാ­ള­ന്റേ­തു­ത­ന്നെ­യാ­ണോ എന്ന കാ­ര്യ­ത്തിൽ ആർ­ക്കും ഒരു തീർ­ച്ച­യി­ല്ല. പ­ര­മ്പ­ര­യാ പ്ര­ച­രി­ച്ചു­വ­രു­ന്ന ഐ­തി­ഹ്യം മാ­ത്ര­മാ­ണു് അ­വ­ലം­ബം. വി­ശ്വാ­സി­കൾ­ക്കു് അതു മ­തി­യ­ല്ലോ. ശവം ഇത്ര ദീർ­ഘ­കാ­ലം അ­ഴു­കി­ന­ശി­ക്കാ­തെ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ങ്ങ­നെ­യെ­ന്നു ശാ­സ്ത്രീ­യ­മാ­യി അ­ന്വേ­ഷി­ക്കാൻ ആർ­ക്കും സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­വു­മി­ല്ല. മി­ണ്ടി­പ്പോ­യാൽ അതു മ­ത­വി­കാ­ര­ങ്ങ­ളെ വ്ര­ണ­പ്പെ­ടു­ത്തും. അ­തി­ന്മേൽ പി­ടി­ച്ചു വി­ശ്വാ­സി­കൾ ബ­ഹ­ളം­കൂ­ട്ടും. കാ­ശ്മീ­രിൽ സൂ­ക്ഷി­ച്ചി­രു­ന്ന വി­ശു­ദ്ധ­രോ­മം കാ­ണാ­താ­യ­പ്പോൾ അ­വി­ട­ത്തെ മു­സ്ലീ­ങ്ങൾ പ്ര­ക്ഷു­ബ്ധ­രാ­യ­തു് അ­ടു­ത്ത­കാ­ല­ത്ത­ണ­ല്ലോ. വി­ശു­ദ്ധ­രോ­മം വീ­ണ്ടും പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ട്ട­പ്പോൾ എ­ല്ലാം ശാ­ന്ത­മാ­യി. ശവം ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ദി­വ്യ­ന്റേ­താ­യാൽ മതി അ­തി­ന്റെ പ­ല്ലു്, നഖം, രോമം മു­ത­ലാ­യ അ­വ­യ­വ­ങ്ങൾ­ക്കെ­ല്ലാം നല്ല വി­ല­യും വി­ശു­ദ്ധി­യും ഉ­ണ്ടാ­കും. കാലം ചെ­ല്ലു­ന്തോ­റും അവ ല­ക്ഷ­ക്ക­ണ­ക്കി­നു് ആ­ളു­ക­ളെ ആ­കർ­ഷി­ക്കു­ന്ന ആ­രാ­ധ­നാ­വ­സ്തു­ക്ക­ളാ­യി­ത്തീ­രും. ബു­ദ്ധ­ന്റെ പ­ല്ലും നഖവും മ­റ്റും വി­ല­പി­ടി­ച്ച പേ­ട­ക­ങ്ങ­ളി­ലാ­ക്കി വ­മ്പി­ച്ച ഘോ­ഷ­യാ­ത്ര­യാ­യി കൊ­ണ്ടു­ന­ട­ക്കു­ന്ന കാഴ്ച ഇ­ക്കാ­ല­ത്തും കാണാം.

images/Upton_Beall_Sinclair.jpg
അപ്ടൺ സി­ങ്ക്ള­യർ

ര­ണ്ടാ­യി­ര­ത്ത­ഞ്ഞൂ­റു വർഷം മു­മ്പു ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന ബു­ദ്ധ­ന്റെ­യാ­ണു് ഇ­വ­യൊ­ക്കെ എ­ന്നാ­രു­ക­ണ്ടു! ഇ­ത്ത­രം മ­ത­വ്യാ­പാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ പി­ന്നി­ലു­ള്ള­തു് ഒരു തരം ‘വി­ശു­ദ്ധ­ചൂ­ഷ­ണ’മാ­ണെ­ന്ന കാ­ര്യം ആരും ഓർ­മി­ക്കാ­റി­ല്ല. ക­രി­ഞ്ച­ന്ത­യും മാ­യം­ചേർ­ക്ക­ലും ശ­വ­പ്ര­ദർ­ശ­ന­ത്തി­ലും ന­ട­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടു്, ഇ­പ്പോ­ഴും ന­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടാ­കാം. റ­ഷ്യൻ­പ­ള്ളി­ക­ളിൽ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന ശ­വ­ശ­രീ­ര­ങ്ങൾ വെറും മെ­ഴു­കു­കൊ­ണ്ടു നിർ­മ്മി­ച്ച­വ­യാ­യി­രു­ന്നു­വെ­ന്ന സത്യം വി­പ്ല­വ­ത്തി­നു ശേഷം പു­റ­ത്തു­വ­ന്നു. ഇ­തു­പോ­ലെ മ­ത­ത്തി­ന്റെ പേരിൽ എ­ത്ര­യെ­ത്ര ക­ള്ള­ക്ക­ച്ച­വ­ടം ക­ഴി­ഞ്ഞ കാ­ല­ങ്ങ­ളിൽ ന­ട­ന്നി­രി­ക്കാം? മ­നു­ഷ്യ­നാ­ണു സ്വ­വർ­ഗ­ത്തെ ചൂഷണം ചെ­യ്യു­ന്ന ഏക ജന്തു (The only beast that exploits his own kind is man) എ­ന്നു് അപ്ടൺ സി­ങ്ക്ള­യർ പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ള്ള­തു വെ­റു­തെ­യ­ല്ല.

ശവം ആ­രു­ടേ­താ­യാ­ലും അ­തി­ന്റെ അം­ശ­ങ്ങൾ സൂ­ക്ഷി­ച്ചു വച്ചു പൂ­ജി­ക്കു­ന്ന­തു് അ­റ­പ്പും വെ­റു­പ്പു­മു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന കി­രാ­ത­സ­മ്പ്ര­ദാ­യ­മാ­കു­ന്നു. ശ­വ­ത്തി­നു് ഇത്ര പ്രാ­ധാ­ന്യ­വും വി­ശു­ദ്ധി­യും എ­ങ്ങ­നെ വ­ന്നു­ചേർ­ന്നു? പല പ­രി­ണ­ത­രൂ­പ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു് ശ­വ­പൂ­ജ­യ്ക്കു്.

സം­സ്കാ­ര­കർ­മ്മം അ­തി­ലൊ­ന്നു മാ­ത്ര­മാ­ണു്. ആ­ത്മാ­വി­നെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചു പു­രാ­ത­ന­കാ­ല­ത്തു മ­നു­ഷ്യർ­ക്കു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന മൂ­ഢ­വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളാ­ണു് ഇ­വ­യ്ക്കെ­ല്ലാം ആ­സ്പ­ദം. ദേ­ഹ­ത്തെ വി­ട്ടു­പി­രി­യു­ന്ന ദേഹി വീ­ണ്ടും തി­രി­ച്ചു വ­രു­മെ­ന്നും കു­റേ­ക്കാ­ല­ത്തേ­ക്കെ­ങ്കി­ലും അതിനെ ചു­റ്റി­പ്പ­റ്റി നി­ല­കൊ­ള്ളു­മെ­ന്നും ആദിമ മ­നു­ഷ്യൻ വി­ശ്വ­സി­ച്ചി­രു­ന്നു. തി­രി­ച്ചു­വ­രു­മ്പോൾ മു­മ്പു് ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചി­രു­ന്ന ആ­ഹാ­ര­വും വ­സ്ത്ര­ങ്ങ­ളും മ­റ്റും വേ­ണ്ടേ? ഇ­മ്മാ­തി­രി വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ ഫ­ല­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് പ­രേ­ത­ന്റെ ജഡം അ­ട­ക്കം­ചെ­യ്യു­മ്പോൾ അ­തി­ന്റെ­കൂ­ടെ അ­വ­ന്റെ വ­സ്ത്ര­ങ്ങൾ ആ­യു­ധ­ങ്ങൾ ആ­ഹാ­ര­സാ­ധ­ന­ങ്ങൾ മു­ത­ലാ­യ­വ നി­ക്ഷേ­പി­ക്കു­ന്ന ച­ട­ങ്ങു ന­ട­പ്പാ­യ­തു്. പരേതൻ വർ­ഗ­നേ­താ­വോ, പ­ട­ത്ത­ല­വ­നോ, പു­രോ­ഹി­ത­നോ മറ്റോ ആ­ണെ­ങ്കിൽ ആ ജ­ഡ­മ­ട­ക്കു­ന്ന സ്ഥലം ക്ര­മേ­ണ ഒരു തീർ­ത്ഥാ­ട­ന­കേ­ന്ദ്ര­മാ­കും. ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ പല പ്ര­സി­ദ്ധ­ക്ഷേ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ആഗമം ഇ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണെ­ന്നു പ­റ­യ­പ്പെ­ടു­ന്നു. അ­വ­യെ­ല്ലാം ചില സ­ന്ന്യാ­സി­ശ്രേ­ഷ്ഠ­ന്മാ­രു­ടെ സ­മാ­ധി­സ്ഥ­ല­ങ്ങൾ രൂ­പാ­ന്ത­രം പൂ­ണ്ട­വ­യാ­ണ­ത്രെ. ച­രി­ത്രാ­തീ­ത­മ­നു­ഷ്യൻ ഇ­ന്നും ന­മ്മു­ടെ അ­ബോ­ധ­മ­ന­സ്സിൽ ജീ­വി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നു­ള്ള­തി­നു് ഈ ശ­വ­പൂ­ജ­യു­ടെ രൂ­പ­ഭേ­ദ­ങ്ങൾ ഒരു തെ­ളി­വാ­കു­ന്നു.

യു­ക്തി­വി­ഹാ­രം 1968.

കു­റ്റി­പ്പു­ഴ കൃ­ഷ്ണ­പി­ള്ള
images/kuttipuzha-n.png

ജനനം: 1-8-1900

പി­താ­വു്: ഊ­രു­മ­ന­യ്ക്കൽ ശ­ങ്ക­രൻ ന­മ്പൂ­തി­രി

മാ­താ­വു്: കു­റു­ങ്ങാ­ട്ടു് ദേവകി അമ്മ

വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം: വി­ദ്വാൻ പ­രീ­ക്ഷ, എം. എ.

ആലുവാ അ­ദ്വൈ­താ­ശ്ര­മം ഹൈ­സ്ക്കൂൾ അ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ, ആലുവ യൂ­ണി­യൻ ക്രി­സ്ത്യൻ കോ­ളേ­ജ് അ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ, കേരള സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി പ്ര­സി­ഡ­ന്റ് 1968–71, കേ­ന്ദ്ര സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി അംഗം, ഭാഷാ ഇൻ­സ്റ്റി­റ്റ്യൂ­ട്ടു് ഭ­ര­ണ­സ­മി­തി­യം­ഗം, കേരള സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യു­ടെ സെ­ന­റ്റം­ഗം, ബോർഡ് ഓഫ് സ്റ്റ­ഡീ­സ് അംഗം, പാഠ്യ പു­സ്ത­ക ക­മ്മി­റ്റി കൺ­വീ­നർ (1958), ബാല സാ­ഹി­ത്യ ശി­ല്പ­ശാ­ല ഡ­യ­റ­ക്ടർ (1958), ‘ദാസ് ക്യാ­പി­റ്റൽ’ മ­ല­യാ­ള­പ­രി­ഭാ­ഷ­യു­ടെ ചീഫ് എ­ഡി­റ്റർ, കേരള സാ­ഹി­ത്യ സമിതി പ്ര­സി­ഡ­ന്റ്.

കൃ­തി­കൾ

സാ­ഹി­തീ­യം, വി­ചാ­ര­വി­പ്ല­വം, വിമർശ രശ്മി, നി­രീ­ക്ഷ­ണം, ഗ്ര­ന്ഥാ­വ­ലോ­ക­നം, ചി­ന്താ­ത­രം­ഗം, മാ­ന­സോ­ല്ലാ­സം, മനന മ­ണ്ഡ­ലം, സാ­ഹി­തീ­കൗ­തു­കം, ന­വ­ദർ­ശ­നം, ദീ­പാ­വ­ലി, സ്മ­ര­ണ­മ­ഞ്ജ­രി, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ തി­ര­ഞ്ഞെ­ടു­ത്ത ഉ­പ­ന്യാ­സ­ങ്ങൾ, വിമർശ ദീ­പ്തി, യു­ക്തി­വി­ഹാ­രം, വി­മർ­ശ­ന­വും വീ­ക്ഷ­ണ­വും, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ—ത­ത്വ­ചി­ന്ത, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ—സാ­ഹി­ത്യ­വി­മർ­ശം, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ­യു­ടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ— നി­രീ­ക്ഷ­ണം.

ചരമം: 11-2-1971

Colophon

Title: Savapooja (ml: ശവപൂജ).

Author(s): Kuttipuzha Krishnapilla.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, Kuttipuzha Krishnapilla, Savapooja, കു­റ്റി­പ്പു­ഴ കൃ­ഷ്ണ­പി­ള്ള, ശവപൂജ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: May 11, 2024.

Credits: The text of the original item is copyrighted to Sahitya Akademi. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Dead Body of St John of Nepomuk, a painting by Franz Xavier Karl Palko (1724–1767). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.