images/Tiziano-Sísifo.jpg
Sisyphus, oil on canvas painting by Titian (1490–1576).
എ­ന്താ­ണു് പ്ര­പ­ഞ്ചം?
കെ. വേണു

മ­നു­ഷ്യ­വം­ശ­ത്തോ­ളം പ­ഴ­ക്ക­മു­ള്ള ഒരു ചോ­ദ്യ­മാ­ണി­തു്. ആ­ദ്യ­ത്തെ മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ ചോ­ദ്യം ഇതേ രൂ­പ­ത്തിൽ ആ­യി­രു­ന്നി­രി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. എ­ങ്കി­ലും, മാ­നു­ഷി­ക­മാ­യ സ­വി­ശേ­ഷ­ത­കൾ, പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചും വി­ചി­ന്തി­ന­പാ­ട­വം ഉ­രു­ത്തി­രി­യാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ കാലം മു­തൽ­ക്കേ, വിവിധ രൂ­പ­ങ്ങ­ളി­ലാ­യി മ­നു­ഷ്യൻ ഈ ചോ­ദ്യം നി­ര­ന്ത­രം ആ­വർ­ത്തി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു എ­ന്ന­തു് ഒരു യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­മാ­ണു്.

മ­നു­ഷ്യ­ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഏതൊരു ഘ­ട്ട­മെ­ടു­ത്തു പ­രി­ശോ­ധി­ച്ചാ­ലും, ഈ അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ത്വ­ര അ­വ­ന്റെ കൂ­ട­പ്പി­റ­പ്പാ­യി­രു­ന്നെ­ന്നു­കാ­ണാം. ഹീ­ഡൽ­ബർ­ഗ് മ­നു­ഷ്യ­നും നി­യാ­ണ്ടർ­ത്താൽ മ­നു­ഷ്യ­നും ശേഷം, ഏ­താ­ണ്ടു് അ­മ്പ­തി­നാ­യി­രം വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു മു­മ്പു് ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന ന­മ്മു­ടെ യ­ഥാർ­ത്ഥ പൂർ­വ്വി­ക­രാ­യി­രു­ന്ന ‘ക്രോ­മാ­ഗ്നൻ മ­നു­ഷ്യൻ’ തു­ട­ങ്ങി തന്നെ, ഈ പ്ര­വ­ണ­ത വ്യ­ക്ത­മാ­യി കാ­ണാ­വു­ന്ന­താ­ണു്. അ­മ്പ­തി­നാ­യി­രം വർഷം മു­മ്പു മുതൽ ഇ­രു­പ­തി­നാ­യി­രം വർഷം മു­മ്പു­വ­രെ­യു­ള്ള കാ­ല­ഘ­ട്ട­ങ്ങ­ളി­ലെ ഹി­മ­യു­ഗ­ഗു­ഹ­കൾ അ­ത്യ­ന്ത­മ­നോ­ഹ­ര­ങ്ങ­ളാ­യ വർ­ണ്ണ­ചി­ത്ര­ങ്ങൾ­കൊ­ണ്ടു് അ­ല­ങ്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­വ­യാ­യി­രു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യ­നി­ലെ സൗ­ന്ദ­ര്യ­ബോ­ധ­ത്തി­ന്റെ­യും അ­തോ­ടൊ­പ്പം പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളിൽ അ­വ­നു­ള്ള താ­ല്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ­യും ഊർ­ജ്ജ­സ്വ­ല­മാ­യ വ­ളർ­ച്ച­യു­ടെ ച­രി­ത്രം മൗ­ന­മു­ദ്ര­ണം ചെ­യ്തി­ട്ടു­ള്ള സ്പെ­യി­നി­ലെ­യും മ­റ്റും നി­ര­വ­ധി ഗുഹകൾ മാ­ന­വ­സം­സ്ക്കാ­ര­ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ഥ­മാ­ദ്ധ്യാ­യ­ങ്ങ­ളാ­ണു്.

ഇ­രു­പ­തി­നാ­യി­രം വർഷം മു­മ്പു­മു­തൽ പ­തി­നാ­യി­രം വർഷം മു­മ്പു­വ­രെ­യു­ള്ള കാ­ല­ഘ­ട്ടം മാ­ന­വ­സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ലെ പല സു­പ്ര­ധാ­ന പ­രി­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ദൃ­ക്സാ­ക്ഷി­യാ­ണു്. പു­രാ­ത­ന ശി­ലാ­യു­ഗ­ത്തി­ലെ പ­രു­പ­രു­ത്ത ആ­യു­ധ­ങ്ങൾ­ക്കു പകരം കൂ­ടു­തൽ പ­രി­ഷ്കൃ­താ­യു­ധ­ങ്ങൾ രം­ഗ­പ്ര­വേ­ശം ചെ­യ്ത­തോ­ടെ ന­വീ­ന­ശി­ലാ­യു­ഗ­ത്തി­നു് ആ­രം­ഭ­മി­ട്ടു. നൈലും യൂ­ഫ്ര­ട്ടീ­സും സി­ന്ധു­വും ത­ങ്ങ­ളു­ടെ വ­ള­ക്കൂ­റു­ള്ള മ­ണ്ണിൽ വെ­ച്ചു് ആ­ദി­മ­നു­ഷ്യ­നെ കൃ­ഷി­യു­ടെ ബാ­ല­പാ­ഠ­ങ്ങൾ പ­ഠി­പ്പി­ച്ചു. ഇതു പു­തി­യൊ­രു സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­നു് ക­ള­മൊ­രു­ക്കി. വേ­ട്ട­യാ­ടി­ക്കൊ­ണ്ട­ല­ഞ്ഞു­തി­രി­യു­ന്ന സ­മ്പ്ര­ദാ­യം അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യി. കൃ­ഷി­യെ ആ­ശ്ര­യി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് ന­ദീ­തീ­ര­ങ്ങ­ളിൽ ഒ­ത്തു­കൂ­ടി­യ മ­നു­ഷ്യർ പുതിയ സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ ഉ­പ­ജ്ഞാ­താ­ക്ക­ളാ­യി മാറി. അ­ങ്ങ­നെ ക്രി­സ്തു­വി­നു­മു­മ്പു് 8000-നും 3000-നും മ­ദ്ധ്യേ­യു­ള്ള കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ വിവിധ ന­ഗ­ര­ങ്ങ­ളും രാ­ഷ്ട്ര­ങ്ങ­ളും രൂപം പ്രാ­പി­ച്ചു. പുതിയ പുതിയ ആ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളും സാ­മൂ­ഹ്യ­ബ­ന്ധ­ങ്ങ­ളും നി­ല­വിൽ­വ­ന്നു. അ­തോ­ടൊ­പ്പം തന്നെ അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ബു­ദ്ധി­യും വി­ചി­ന്ത­ന­പാ­ട­വ­വും നാ­മ്പെ­ടു­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി.

ആദിമ ചി­ന്താ­സ­ര­ണി­കൾ

മ­നു­ഷ്യ­വം­ശ­ത്തി­ന്റെ ഏ­റ്റ­വും വി­ല­പ്പെ­ട്ട പൊ­തു­സ്വ­ത്താ­യ സു­ഘ­ടി­ത­മാ­യ ചി­ന്താ­പാ­ട­വം അ­തി­ദീർ­ഘ­മാ­യ ഒരു കാ­ല­യ­ള­വി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് ഉ­രു­ത്തി­രി­ഞ്ഞു­വ­ന്ന­തു്. ഈ പ­രി­വർ­ത്ത­ന­ദ­ശ­യിൽ മ­നു­ഷ്യർ പു­ലർ­ത്തി­പ്പോ­ന്നി­രു­ന്ന ചി­ന്താ­ഗ­തി­ക­ളെ­ന്താ­യി­രു­ന്നു­വെ­ന്നു് ക­ണ്ടെ­ത്താൻ വ്യ­ക്ത­മാ­യ മാർ­ഗ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ല. ഏ­താ­ണ്ടു് അ­യ്യാ­യി­രം വർ­ഷ­ങ്ങൾ മു­മ്പു് മു­തൽ­ക്കി­ങ്ങോ­ട്ടു­ള്ള മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ സാം­സ്കാ­രി­ക മ­ണ്ഡ­ല­ത്തി­ലെ വ­ളർ­ച്ച­യെ­ക്കു­റി­ച്ചു് മാ­ത്ര­മേ അ­പൂർ­ണ്ണ­മെ­ങ്കി­ലും, ഒ­രേ­ക­ദേ­ശ­രൂ­പം ല­ഭി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ളു. അ­ന്നു­മു­തൽ വിവിധ സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­തി­നി­ധി­കൾ പു­ലർ­ത്തി പോ­ന്നി­രു­ന്ന പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­ധാ­ര­ണ­ക­ളെ­ന്താ­യി­രു­ന്നു­വെ­ന്നു നോ­ക്കാം.

ബാ­ബി­ലോ­ണി­യൻ സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ ആ­ദി­മ­പ്രോ­ക്താ­ക്ക­ളു­ടെ ദൃ­ഷ്ടി­യിൽ ഭൂമി ഒരു പരന്ന ത­ളി­ക­പോ­ലെ­യാ­യി­രു­ന്നു. ആ ത­ളി­ക­യ്ക്കു ചു­റ്റും സ­മു­ദ്ര­വും. ഭൂ­മി­യെ­യും സ­മു­ദ്ര­ത്തെ­യും മൂ­ടി­ക്കൊ­ണ്ടു­ള്ള ക­മ­ഴ്ത്തി­വെ­ച്ചൊ­രു പാ­ത്ര­മ­ത്രെ ആകാശം. ആ പാ­ത്ര­ത്തിൽ പ­തി­ച്ചു­വെ­ച്ച ര­ത്ന­ങ്ങ­ളാ­ണു് ന­ക്ഷ­ത്ര­ങ്ങൾ! ന­ക്ഷ­ത്ര­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം ഇ­ള­ക്ക­മി­ല്ലാ­ത്ത­വ­യാ­ണെ­ങ്കി­ലും, സൂ­ര്യ­നും ച­ന്ദ്ര­നും മ­റ്റു് അഞ്ചു ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളും ന­ക്ഷ­ത്ര­ങ്ങൾ­ക്കി­ട­യിൽ നീ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന ജ്യോ­തിർ­ഗോ­ള­ങ്ങ­ളാ­ണെ­ന്നു് അവർ ക­രു­തി­യി­രു­ന്നു. ആ സ­ങ്ക­ല്പ­ങ്ങൾ വി­ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളാ­യി ഇന്നു തോ­ന്നു­മെ­ങ്കി­ലും അ­ന്ന­ത്തെ കു­ശാ­ഗ്ര­ബു­ദ്ധി­ക­ളു­ടെ സു­ചി­ന്തി­താ­ഭി­പ്രാ­യ­ങ്ങ­ളാ­യി­രു­ന്നു ഇ­വ­യെ­ന്നു് നാ­മോർ­ക്ക­ണം.

നി­ഗൂ­ഢ­ത

ഇതേ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രും പു­ലർ­ത്തി­പ്പോ­ന്നി­രു­ന്ന ധാ­ര­ണ­ക­ളേ­റെ­ക്കു­റെ ഇ­തു­ത­ന്നെ­യാ­യി­രു­ന്നു. ആദിമ ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രിൽ പ്ര­ഗ­ത്ഭ­നാ­യി­രു­ന്ന ഥെ­യിൽ­സി­ന്റെ (ബി. സി. 640–562) അ­ഭി­പ്രാ­യ­ത്തിൽ ഭൂമി ജ­ല­ത്തിൽ പൊ­ന്തി­ക്കി­ട­ന്നി­രു­ന്ന ഒരു വൃ­ത്താ­കാ­ര­ത­ളി­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ മൂ­ല­വ­സ്തു ജ­ല­മാ­ണെ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം സി­ദ്ധാ­ന്തി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഇതിനു വളരെ മു­മ്പു­ത­ന്നെ ഭാ­ര­ത­ത്തി­ലെ ഋ­ഗ്വേ­ദ ചി­ന്ത­ക­ന്മാർ ഈ അ­ഭി­പ്രാ­യം പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നു. ആ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ങ്ങ­ളിൽ പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­ക­ത്തും പൗ­ര­സ്ത്യ­ലോ­ക­ത്തും രൂ­പം­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന ചി­ന്ത­കൾ­ക്കെ­ല്ലാം­ത­ന്നെ ഒരു നി­ഗൂ­ഢ­സ്വ­ഭാ­വ­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. എല്ലാ പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക പ്ര­തി­ഭാ­സ­ങ്ങ­ളെ­യും അ­ജ്ഞേ­യ ശ­ക്തി­ക­ളു­ടെ പേരിൽ വ്യാ­ഖ്യാ­നി­ക്കാ­നു­ള്ള ഒരു പ്ര­വ­ണ­ത ഏ­റ്റ­വു­മ­ധി­കം പ്ര­ക­ട­മാ­യി­രു­ന്നു. ഭാ­ര­തീ­യ വൈ­ദി­ക­സാ­ഹി­ത്യ­ങ്ങ­ളി­ലും മ­റ്റും ഇ­ത­ത്യ­ധി­കം മു­ന്നി­ട്ടു നി­ന്നി­രു­ന്നു.

ഋ­ഗ്വേ­ദ­ത്തി­ന്റെ­യും ഉ­പ­നി­ഷ­ത്തു­ക്ക­ളു­ടെ­യും താ­ളു­ക­ളിൽ, നി­ഗൂ­ഢ­ഭാ­ഷ­യു­ടെ ആ­വ­ര­ണ­ത്തോ­ടു­കൂ­ടി­യ, പ്ര­പ­ഞ്ച­വ്യാ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങൾ ഒ­ട്ടേ­റെ ചി­ത­റി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. വ്യ­ത്യ­സ്ത­ങ്ങ­ളും ചി­ല­പ്പോൾ പ­ര­സ്പ­ര­വി­രു­ദ്ധ­ങ്ങൾ­പോ­ലു­മാ­യ വീ­ക്ഷ­ണ­ഗ­തി­കൾ അ­വ­യിൽ­കാ­ണാം. എ­ങ്കി­ലും പൊ­തു­വിൽ ഭൂ­മി­യും ആ­കാ­ശ­വും സ്വർ­ഗ്ഗ­വും ചേർ­ന്ന­താ­ണു് പ്ര­പ­ഞ്ച­മെ­ന്നു് അവർ ക­രു­തി­യി­രു­ന്നു. ആ ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രിൽ ചിലർ, ഭൂമി ഉ­രു­ണ്ട­താ­ണെ­ന്നും വാ­യു­വിൽ ത­ങ്ങി­നിൽ­ക്കു­ന്ന­താ­ണെ­ന്നും ക­രു­തി­യി­രു­ന്നു. ഭൂമി സ്വയം തി­രി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു­വെ­ന്നും പ്ര­ദ­ക്ഷി­ണം വെ­ച്ചി­രു­ന്നു­വെ­ന്നും അ­വർ­ക്ക­റി­യാ­മാ­യി­രു­ന്നു­വെ­ന്ന­തി­നു ഋ­ഗ്വേ­ദ­ത്തി­ലും മ­റ്റും സൂ­ച­ന­ക­ളു­ണ്ടെ­ന്നു് ചി­ല­ര­വ­കാ­ശ­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്. സൂ­ര്യൻ ഒ­രി­ക്ക­ലും ഉ­ദി­ക്കു­ക­യോ അ­സ്ത­മി­ക്കു­ക­യോ ചെ­യ്യു­ന്നി­ല്ലെ­ന്നും, ഭൂ­മി­യെ­യും മറ്റു ജ്യോ­തിർ­ഗോ­ള­ങ്ങ­ളെ­യും അതാതു സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളിൽ നിർ­ത്തു­ന്ന­തു് സൂ­ര്യ­നാ­ണെ­ന്നും ഐതരീയ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­ത്തിൽ പ്ര­സ്താ­വി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. പക്ഷേ, തി­ക­ച്ചും അ­വ്യ­ക്ത­മാ­യും വി­ചി­ത്ര­സ­ങ്ക­ല്പ­ങ്ങ­ളോ­ടു് കൂ­ട്ടി­യി­ണ­ക്കി­യു­മാ­ണു് ഇ­ങ്ങ­നെ­യു­ള്ള ധാ­ര­ണ­കൾ നി­ല­നി­ന്നി­രു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇ­വ­യ്ക്കു് വ­സ്തു­നി­ഷ്ഠ­ത­യു­ടെ പ­രി­വേ­ഷം ചാർ­ത്താൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു് വൃ­ഥാ­വി­ലാ­ണു്.

പൈ­ത്ത­ഗോ­റ­സും അ­രി­സ്റ്റോ­ട്ടി­ലും

പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­ക­ത്തു്, ശാ­സ്ത്രീ­യ­ചി­ന്താ­ഗ­തി­യു­ടെ ആ­ദി­മ­ഘ­ട്ട­ങ്ങ­ളാ­യി ക­ണ­ക്കാ­ക്കാ­വു­ന്ന രീ­തി­യി­ലു­ള്ള പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക വീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ ഉ­രു­ത്തി­രി­യു­ന്ന­തു് ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രാ­യ പൈ­ത്ത­ഗോ­റ­സി­ന്റെ­യും (ബി. സി. 582–493) അ­രി­സ്റ്റോ­ട്ടി­ലി­ന്റെ­യും (ബി. സി. 384–322) കാ­ല­ത്തി­നി­ട­യി­ലാ­ണു്. ഈ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ വ്യ­ക്ത­മാ­യ തെ­ളി­വു­ക­ളു­ടെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ തന്നെ ഭൂമി ഉ­രു­ണ്ട­താ­ണെ­ന്നു് ക­ണ­ക്കാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ഭൂമി നി­ശ്ച­ല­മാ­ണെ­ന്നു് അ­രി­സ്റ്റോ­ട്ടിൽ കരുതി. അ­തേ­സ­മ­യം മറ്റു ചില ചി­ന്ത­ക­ന്മാർ, ഭൂമി ച­ലി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ന്നു് അ­ഭി­പ്രാ­യ­പ്പെ­ട്ടു. പിൽ­ക്കാ­ല ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­ക­ന്മാ­രു­ടെ വീ­ക്ഷ­ണ­ത്തിൽ, ആകാശം ഭൂ­മി­ക്കു് ചു­റ്റും നി­ല­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന പൊ­ള്ള­യാ­യ ഗോ­ള­മാ­യി­രു­ന്നു. ഭൂ­മി­യിൽ­ക്കൂ­ടി ക­ട­ന്നു­പോ­യി­രു­ന്ന ഒരു അ­ക്ഷ­ത്തിൽ നി­ന്നു­കൊ­ണ്ടു് ആകാശം പ­ടി­ഞ്ഞാ­റോ­ട്ടു് തി­രി­ഞ്ഞു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു്, ആ­കാ­ശ­ത്തിൽ പ­തി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്ന ന­ക്ഷ­ത്ര­ങ്ങ­ളും മറ്റു ജ്യോ­തിർ­ഗോ­ള­ങ്ങ­ളും ദി­വ­സേ­ന ഉ­ദി­ക്കു­ക­യും അ­സ്ത­മി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന­തു്. ഈ ചി­ന്താ­ഗ­തി, കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സി­ന്റെ കാ­ലം­വ­രെ, കാ­ര്യ­മാ­യ മാ­റ്റ­മൊ­ന്നും കൂ­ടാ­തെ തന്നെ നി­ല­നി­ന്നു­പോ­ന്നു.

ഹെ­രാ­ക്ലി­റ്റ­സും ബു­ദ്ധ­നും

ഈ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ­ത്ത­ന്നെ പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ മൂ­ല­വ­സ്തു ഏ­താ­ണെ­ന്നു ക­ണ്ടു­പി­ടി­ക്കാ­നു­ള്ള അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളും ന­ട­ന്നു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. ഭാ­ര­തീ­യ ചി­ന്ത­ക­ന്മാർ­ക്കി­ട­യി­ലും ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­കൻ­മാർ­ക്കി­ട­യി­ലും ജലവും അ­ഗ്നി­യും പ­ല­പ്പോ­ഴും മൂ­ല­വ­സ്തു­വാ­യി അ­വ­രോ­ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്നു. എ­ന്നാൽ കു­റേ­ക്കൂ­ടി വ്യ­ക്ത­മാ­യി പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തെ അ­പ­ഗ്ര­ഥി­ക്കാൻ ആ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ­ത്ത­ന്നെ ചില ചി­ന്ത­ക­ന്മാർ­ക്കു ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു. ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­ക­നാ­യ ഹെ­രാ­ക്ലി­റ്റ­സ് (ബി. സി. 535–425) നി­ര­ന്ത­ര­മാ­യ പ­രി­വർ­ത്ത­നം പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ അ­നി­ഷേ­ധ്യ­സ്വ­ഭാ­വ­മാ­ണെ­ന്നു സ­മർ­ത്ഥി­ച്ചു. ഒ­ര­ഭൗ­തി­ക­പ്ര­തി­ഭാ­സ­ത്തെ­യും പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക പ്ര­തി­ഭാ­സ­ങ്ങൾ­ക്കു പി­ന്നിൽ അ­വ­രോ­ധി­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ക്കാ­തി­രു­ന്ന അ­ദ്ദേ­ഹം വൈ­രു­ദ്ധ്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ ചേർ­ച്ച­യാ­ണു് പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തിൽ ദർ­ശി­ച്ച­തു്. മ­ന­സ്സി­നോ ഭൗ­തി­ക­ത്വ­ത്തി­നോ കൂ­ടു­തൽ പ്രാ­ധാ­ന്യം നൽ­കാ­ത്ത അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ചിന്ത ആ­ധു­നി­ക­വൈ­രു­ധ്യാ­ധി­ഷ്ഠി­ത ഭൗ­തി­ക­വാ­ദ­ത്തി­ന്റെ ആ­ദി­മ­രൂ­പ­മാ­ണെ­ന്നു പറയാം. ഇതേ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ­ത്ത­ന്നെ ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന ഗൗ­ത­മ­ബു­ദ്ധ­നും (ബി. സി. 563–483) ഒരു പ­രി­ണാ­മ­വാ­ദി­യാ­യി­രു­ന്നു. ഒരു വൈ­രു­ധ്യാ­ധി­ഷ്ഠി­ത ചിന്ത രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ത്താൻ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു് ക­ഴി­ഞ്ഞു­വെ­ങ്കി­ലും, ആ­ധ്യാ­ത്മി­ക­ത­യു­ടെ ഒരു പ­രി­വേ­ഷം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ചി­ന്ത­യ്ക്കു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് അ­തി­നു് കൂ­ടു­തൽ പു­രോ­ഗ­മി­ക്കാൻ ക­ഴി­ഞ്ഞി­ല്ല.

ഡി­മോ­ക്രി­റ്റ­സും ക­ണാ­ദ­നും

ഗ്രീ­ക്കു­ദ്വൈ­ത­വാ­ദി­യാ­യി­രു­ന്ന ഡി­മോ­ക്രി­റ്റ­സു് (ബി. സി. 460–370) ആണു് സു­പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­യ പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദം ആ­ദ്യ­മാ­യി ആ­വി­ഷ്ക­രി­ച്ച­തു്. അ­തി­സൂ­ക്ഷ്മ­വും അ­വി­ഭാ­ജ്യ­വു­മാ­യ പ­ര­മാ­ണു­ക്ക­ളാ­ണു് പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ മൂ­ല­ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളെ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം സി­ദ്ധാ­ന്തി­ച്ചു. അ­ദ്ദേ­ഹം വി­ഭാ­വ­നം ചെയ്ത പ­ര­മാ­ണു­വി­ന്റെ സ്വ­ഭാ­വ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നും തന്നെ യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­വു­മാ­യി പൊ­രു­ത്ത­പ്പെ­ടാ­ത്ത­താ­ണെ­ങ്കി­ലും വളരെ പ­രി­മി­ത­മാ­യ അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ ആ­ധു­നി­ക പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക വീ­ക്ഷ­ണ­വു­മാ­യി ഡി­മോ­ക്രി­റ്റ­സി­ന്റെ ചി­ന്താ­ഗ­തി­ക്കു സാ­ദൃ­ശ്യ­മു­ണ്ടു്. ആർ­ഷ­ഭാ­ര­ത­ത്തി­ലെ വൈ­ശേ­ഷി­ക­വാ­ദി­യാ­യി­രു­ന്ന ക­ണാ­ദ­നും പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദം ആ­വി­ഷ്ക­രി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ക­ണാ­ദ­ന്റെ കാ­ല­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് വ്യ­ക്ത­മാ­യ തെ­ളി­വു­ക­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും, ഡി­മോ­ക്രി­റ്റ­സി­നു ശേ­ഷ­മാ­ണു് കണാദൻ ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന­തെ­ന്നു പലരും സ­മർ­ത്ഥി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഗ്രീ­ക്കു­ചി­ന്ത­ക­ളു­മാ­യി വൈ­ശേ­ഷി­ക­വാ­ദ­ത്തി­നു് അ­ടു­ത്ത ബ­ന്ധ­വു­മു­ണ്ടു്. ആ നി­ല­യ്ക്കു് ഡി­മോ­ക്രി­റ്റ­സിൽ നി­ന്നാ­ണു് പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദം ഭാ­ര­ത­ത്തി­ലെ­ത്തി­യ­തെ­ന്നു ക­രു­ത­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്.

ടോളമി

എ. ഡി. ര­ണ്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടിൽ ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന ടോളമി അ­ല­ക്സാൻ­ഡ്രി­യ­യി­ലെ ഏ­റ്റ­വും പ്ര­ഗ­ത്ഭ­നാ­യ ജ്യോ­തി­ശ്ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­നാ­യി­രു­ന്നു. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ നി­ഗ­മ­ന­മ­നു­സ­രി­ച്ചു് ഓരോ ഗ്ര­ഹ­വും സൂ­ര്യ­ന്റെ സ്ഥാ­ന­ത്തി­നു് ആ­പേ­ക്ഷി­ക­മാ­യി ഓരോ ചെറിയ വൃ­ത്ത­ത്തിൽ അഥവാ ഉ­പ­വൃ­ത്ത­ത്തിൽ ക­റ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. അ­തേ­സ­മ­യം ഈ ഉ­പ­വൃ­ത്ത­ത്തി­ന്റെ കേ­ന്ദ്രം ഭൂ­മി­ക്കു­ചു­റ്റു­മു­ള്ള വ­ലി­യൊ­രു വൃ­ത്ത­ത്തി­ലൂ­ടെ ചു­റ്റി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു.

അ­ല­ക്സാൻ­ഡ്രി­യ­യി­ലെ അ­വ­സാ­ന­ത്തെ പ്ര­ഗ­ത്ഭ­ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­നാ­യി­രു­ന്നു ടോളമി. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു­ശേ­ഷം നീ­ണ്ടൊ­രു കാ­ല­ഘ­ട്ടം മു­ഴു­വ­നും മ­റ്റെ­ല്ലാ ശാ­സ്ത്ര­ശാ­ഖ­ക­ളി­ലു­മെ­ന്ന­പോ­ലെ പ്ര­പ­ഞ്ച­ശാ­സ്ത്ര­രം­ഗ­ത്തും കാ­ര്യ­മാ­യ യാ­തൊ­രു പു­രോ­ഗ­തി­യു­മു­ണ്ടാ­യി­ല്ല. ഈ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തെ പൊ­തു­വിൽ ഇ­രു­ണ്ട­യു­ഗ­മെ­ന്നു വി­ളി­ക്കു­ന്നു. പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­ക­ത്തു് മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഈ ഇ­രു­ണ്ട­യു­ഗം നി­ല­നി­ന്നി­രു­ന്ന­തു്. പൗ­ര­സ്ത്യ­ലോ­ക­വും ഇ­ത്ത­ര­മൊ­രു കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് ക­ട­ന്നു പോ­ന്നി­രു­ന്ന­തു്. ഉ­പ­നി­ഷ­ത്തു­ക്ക­ളു­ടെ­യും ജൈന, ബു­ദ്ധ­മ­ത­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും കാ­ല­ത്തി­നു­ശേ­ഷം ഭാ­ര­ത­ത്തി­ന്റെ ഏ­റെ­ക്കു­റെ എല്ലാ വി­ജ്ഞാ­ന മേ­ഖ­ല­ക­ളും മു­ര­ടി­ക്കു­ക­യാ­ണു­ണ്ടാ­യ­തു്. എ­ന്നാൽ പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­കം പ­തി­ന­ഞ്ചാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­മു­തൽ ഉ­ണർ­ന്നെ­ഴു­ന്നേ­ല്ക്കു­ക­യും പൂർ­വ്വാ­ധി­കം ശ­ക്തി­യോ­ടെ വ­ള­രു­ക­യും ചെ­യ്തു. പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­ക­ത്തി­ന്റെ ഈ വ­ളർ­ച്ച അവരെ സാ­മ്രാ­ജ്യ­മോ­ഹി­ക­ളാ­ക്കു­ക­യും തൽ­ഫ­ല­മാ­യി കി­ഴ­ക്കൻ ലോകം അ­ധി­ക­പ­ക്ഷ­വും അ­വ­രു­ടെ കോ­ള­നി­ക­ളാ­യി­ത്തീ­രു­ക­യും ചെ­യ്തു. ത­ന്മൂ­ലം പൗ­ര­സ്ത്യ­ലോ­കം ആ ഇ­രു­ണ്ട­യു­ഗ­ത്തിൽ­നി­ന്നു് മോ­ചി­ത­രാ­യി­ല്ല; അ­തേ­സ­മ­യം പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­കം, ശാ­സ്ത്ര­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തി­ലും അ­തേ­ത്തു­ടർ­ന്നു് എല്ലാ സാം­സ്ക്കാ­രി­ക മേ­ഖ­ല­ക­ളി­ലും അ­ഭൂ­ത­പൂർ­വ്വ­മാ­യ വിജയം നേടി. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് പി­ല്ക്കാ­ല­ത്തു് മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­വീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ലു­ണ്ടാ­യ പു­രോ­ഗ­തി­യെ­ക്കു­റി­ച്ചു് പ­ഠി­ക്കു­മ്പോൾ പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ലോ­ക­ത്തി­ന്റെ ശാ­സ്ത്രീ­യ­നേ­ട്ട­ങ്ങൾ മാ­ത്ര­മാ­ണു് ന­മ്മു­ടെ മു­ന്നിൽ അ­ണി­നി­ര­ക്കു­ന്ന­തു്.

കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സി­ന്റെ വി­പ്ല­വം

പോ­ളി­ഷ് പ്ര­ഷ്യ­യി­ലെ നി­ക്കോ­ളാ­സ് കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സ് (ഏ. ഡി. 1473–1543) അ­തു­വ­രെ നി­ല­നി­ന്നി­രു­ന്ന പ്ര­പ­ഞ്ച­ധാ­ര­ണ­യെ ആകെ കീ­ഴ്മേൽ മ­റി­ച്ചു. അ­ന്നു­വ­രെ പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ­യെ­ല്ലാം കേ­ന്ദ്ര­ബി­ന്ദു ഭൂ­മി­യും അതിലെ മ­നു­ഷ്യ­നു­മാ­യി­രു­ന്നു. എ­ന്നാൽ കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സ് മ­നു­ഷ്യ­നെ അ­സൂ­യാ­വ­ഹ­മാ­യ സ്ഥാ­ന­ത്തു­നി­ന്നു നിർ­ദ്ദാ­ക്ഷി­ണ്യം പി­ടി­ച്ചു താ­ഴെ­യി­ട്ടു. കേ­ന്ദ്ര­സ്ഥാ­ന­ത്തു സൂ­ര്യൻ അ­വ­രോ­ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ഭൂമി ച­ന്ദ്ര­നോ­ടു­കൂ­ടി സൂ­ര്യ­നു­ചു­റ്റും ക­റ­ങ്ങാൻ തു­ട­ങ്ങി. പക്ഷെ, ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം വൃ­ത്താ­കാ­ര­ഭ്ര­മ­ണ­പ­ഥ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് സ­ഞ്ച­രി­ച്ചി­രു­ന്ന­തെ­ന്ന ടോ­ള­മി­യു­ടെ സി­ദ്ധാ­ന്തം അ­തേ­പ­ടി നി­ല­നിർ­ത്ത­പ്പെ­ട്ടു. ത­ന്മൂ­ലം ചില ഉ­പ­വൃ­ത്ത­ങ്ങ­ളും മ­റ്റും അ­തേ­പ­ടി നി­ല­നി­ല്ക്കാ­നി­ട­യാ­യി. ഭൂമി സ്വ­ന്തം അ­ച്ചു­ത­ണ്ടിൽ ദി­വ­സേ­ന പ­ടി­ഞ്ഞാ­റു­നി­ന്നു് കി­ഴ­ക്കോ­ട്ടു് തി­രി­ഞ്ഞു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ന്നും കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സ് വ്യ­ക്ത­മാ­ക്കി. അ­ങ്ങ­നെ ന­മു­ക്കു ചു­റ്റു­മു­ള്ള ജ്യോ­തിർ­ഗോ­ള­ങ്ങൾ ദി­വ­സേ­ന ചു­റ്റി­ക്ക­റ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ന്ന പഴയ സ­ങ്ക­ല്പം പൊ­ളി­ച്ചു­മാ­റ്റാൻ ക­ഴി­ഞ്ഞു.

മ­നു­ഷ്യ­നെ പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ കേ­ന്ദ്ര­സ്ഥാ­ന­ത്തു­നി­ന്നു് ഇ­റ­ക്കി തരം താ­ഴ്ത്താ­നു­ള്ള ദു­രു­പ­ദി­ഷ്ട­മാ­യ ശ്ര­മ­മാ­ണു് ഈ സി­ദ്ധാ­ന്ത­ത്തി­ലു­ള്ള­തെ­ന്നു മ­ത­മേ­ധാ­വി­കൾ സി­ദ്ധാ­ന്തി­ച്ചു. അവർ അ­തു­വ­രെ സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­രെ പ­റ­ഞ്ഞു ഫ­ലി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്ന കെ­ട്ടു­ക­ഥ­ക­ളെ­ല്ലാം ത­കർ­ന്നു­വീ­ണ­തു­കൊ­ണ്ടു­ണ്ടാ­യ ആഘാതം മൂലം എല്ലാ മ­ത­നേ­താ­ക്ക­ന്മാ­രും കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സി­ന്റെ സി­ദ്ധാ­ന്ത­ങ്ങ­ളെ ന­ഖ­ശി­ഖാ­ന്തം എ­തിർ­ത്തു. വാ­സ്ത­വ­ത്തിൽ മ­ധ്യ­യു­ഗം ഇ­രു­ണ്ട കാ­ല­ഘ­ട്ട­മാ­യി­ത്തീ­രാ­നു­ണ്ടാ­യ പ്ര­ധാ­ന­കാ­ര­ണ­വും ഈ മ­ത­മേ­ധാ­വി­ത്വം ത­ന്നെ­യാ­യി­രു­ന്നു. ഈ വ­സ്തു­ത ന­ല്ല­പോ­ലെ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യി­രു­ന്ന കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സ് വളരെ ത­ന്ത്ര­പൂർ­വ്വ­മാ­ണു് പെ­രു­മാ­റി­യ­തു്. തന്റെ സി­ദ്ധാ­ന്ത­വും അ­തു­മൂ­ലം താനും മ­ത­ഭ്രാ­ന്ത­ന്മാ­രു­ടെ ക്രൂ­ര­മാ­യ ആ­ക്ര­മ­ണ­ത്തി­നു വി­ധേ­യ­മാ­കും എന്നു മുൻ­കൂ­ട്ടി കണ്ട കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സ് തന്റെ ജീ­വി­ത­കാ­ല­ത്തു് ഈ സി­ദ്ധാ­ന്ത­ങ്ങൾ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി­ല്ല. അ­ങ്ങ­നെ 1543-ൽ അ­ദ്ദേ­ഹം മ­രി­ച്ച വർ­ഷ­ത്തി­ലാ­ണു് ഈ സു­പ്ര­സി­ദ്ധ സി­ദ്ധാ­ന്തം പ്ര­സി­ദ്ധീ­കൃ­ത­മാ­യ­തു്.

ജോ­ഹ­ന്ന­സ് കെ­പ്ലർ

ടോ­ള­മി­യു­ടെ പഴയ സി­ദ്ധാ­ന്ത­ത്തി­ലെ മൗ­ലി­ക­മാ­യ തെ­റ്റു­കൾ കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സ് തി­രു­ത്തി­യെ­ങ്കി­ലും, തെ­റ്റു­കൾ പി­ന്നെ­യും അ­വ­ശേ­ഷി­ച്ചി­രു­ന്നു. ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം വൃ­ത്ത­ങ്ങ­ളി­ലാ­യി­ട്ടാ­ണു് സൂ­ര്യ­നു ചു­റ്റും സ­ഞ്ച­രി­ച്ചി­രു­ന്ന­തെ­ന്ന നി­ഗ­മ­ന­മാ­ണു് കു­ഴ­പ്പ­മു­ണ്ടാ­ക്കി­യി­രു­ന്ന­തു്. കെ­പ്ലർ (1571–1630) അതിനു പ­രി­ഹാ­രം ക­ണ്ടെ­ത്തി. അ­ദ്ദേ­ഹം ആ­വി­ഷ്ക­രി­ച്ച നി­യ­മ­ങ്ങൾ­പ്ര­കാ­രം ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ വൃ­ത്ത­ങ്ങ­ളി­ല­ല്ല അ­ണ്ഡ­വൃ­ത്ത­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു് സൂ­ര്യ­നെ പ്ര­ദ­ക്ഷി­ണം വ­യ്ക്കു­ന്ന­തു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ എ­ല്ലാ­യ്പ്പോ­ഴും സൂ­ര്യ­നു ചു­റ്റും തുല്യ ദൂ­ര­ത്തി­ല­ല്ല സ­ഞ്ച­രി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. കൂ­ടാ­തെ സൂ­ര്യ­നിൽ­നി­ന്നും ഒരു ഗ്ര­ഹ­ത്തി­ന്റെ ദൂരം മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞാൽ മ­റ്റു­ള്ള­വ­യു­ടെ ദൂരം ക­ണ­ക്കാ­ക്കാ­നു­ള്ള ത­ത്ത്വ­വും കെ­പ്ലർ ആ­വി­ഷ്ക­രി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി.

കെ­പ്ല­റു­ടെ സ­മ­കാ­ലീ­ന­നാ­യി­രു­ന്ന ഗ­ലീ­ലി­യോ ഗലീലി (1564–1642) സ്വ­ന്ത­മാ­യൊ­രു ദൂ­ര­ദർ­ശി­നി­യു­ണ്ടാ­ക്കി ജ്യോ­തിർ­ഗോ­ള­ങ്ങ­ളെ നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ക­യും പ­ഠി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. നി­ലാ­വി­ല്ലാ­ത്ത തെ­ളി­ഞ്ഞ രാ­ത്രി­ക­ളിൽ ആ­കാ­ശ­ത്തു വ്യ­ക്ത­മാ­യി കാ­ണാ­വു­ന്ന ‘ക്ഷീ­ര­പ­ഥം’ അ­സം­ഖ്യം ന­ക്ഷ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ ഒരു സ­ഞ്ച­യ­മാ­ണെ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം ക­ണ്ടെ­ത്തി. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം തന്നെ കോ­പ്പർ­നി­ക്ക­സി­ന്റെ സി­ദ്ധാ­ന്ത­ങ്ങ­ളു­മാ­യി തി­ക­ച്ചും പൊ­രു­ത്ത­പ്പെ­ടു­ന്ന­വ­യാ­യി­രു­ന്നു. ത­ന്മൂ­ലം ഗ­ലീ­ലി­യോ കോ­പ്പർ­നി­ക്കൻ സി­ദ്ധാ­ന്ത­ങ്ങൾ പ്ര­ച­രി­പ്പി­ക്കു­ക­യും, അ­തി­നെ­തി­രെ വന്ന എല്ലാ വി­മർ­ശ­ന­ങ്ങ­ളെ­യും പ­രാ­ജ­യ­പ്പെ­ടു­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടു് അതിനെ സം­ര­ക്ഷി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. ഇ­തി­ന്റെ ഫലം ക്രൂ­ര­ന്മാ­രാ­യ മ­ത­മേ­ധാ­വി­ക­ളിൽ­നി­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു ല­ഭി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു.

ഐസക് ന്യൂ­ട്ടൻ

ഗ­ലീ­ലി­യോ മ­രി­ച്ച വർ­ഷ­ത്തി­ലാ­ണു് ന്യൂ­ട്ടൻ (1642–1737) ജ­നി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും മ­റ്റും ച­ല­ന­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചു് അ­ന്നു­വ­രെ ഉ­ന്ന­യി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന ഏ­റെ­ക്കു­റെ എല്ലാ പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ­ക്കും പ­രി­ഹാ­രം ക­ണ്ടെ­ത്താൻ ന്യൂ­ട്ടൻ ശ്ര­മി­ച്ചു. ഒരേ പ്ര­കൃ­തി­നി­യ­മ­ങ്ങൾ തന്നെ, പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചും ആ­കർ­ഷ­ണ­നി­യ­മം, ഭൂ­മി­യി­ലും ബാ­ഹ്യാ­കാ­ശ­ത്തും പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ന്നു ക­രു­തു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ എല്ലാ ജ്യോ­തിർ ഗോ­ള­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ച­ല­ന­ത്തി­നു വി­ശ­ദീ­ക­ര­ണം നൽകാൻ ക­ഴി­യും. കെ­പ്ല­റു­ടെ നി­യ­മ­ങ്ങൾ­ക്ക­നു­സ­രി­ച്ചു­ള്ള ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ ച­ല­ന­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം തന്നെ മൂ­ന്നു് അ­ടി­സ്ഥാ­ന ച­ല­ന­നി­യ­മ­ങ്ങ­ളു­ടെ സ­ഹാ­യ­ത്തോ­ടെ വ്യാ­ഖ്യാ­നി­ക്കാൻ ന്യൂ­ട്ട­നു ക­ഴി­ഞ്ഞു. ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക ദി­ശ­യി­ലേ­യ്ക്കു് ഒരു ഗ്ര­ഹ­ത്തെ ച­ലി­പ്പി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ, മറ്റു ത­ട­സ്സ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മു­ണ്ടാ­യി­ല്ലെ­ങ്കിൽ അതു് ഒരേ നേർ­വ­ര­യി­ലൂ­ടെ തുല്യ വേ­ഗ­ത­യിൽ എ­ന്നെ­ന്നും നീ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കും. പക്ഷേ, ഗ്രഹം സ്ഥി­ര­മാ­യി സൂ­ര്യ­നാൽ ആ­കർ­ഷി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്ക­യാ­ണു്. ത­ന്മൂ­ലം നേർ­വ­ര­യിൽ നി­ന്നു സൂ­ര്യ­നു­നേ­രെ വ്യ­തി­ച­ലി­ക്കാൻ അതു നിർ­ബ­ദ്ധ­മാ­കു­ന്നു, അ­ങ്ങ­നെ വ­രു­മ്പോൾ ഗ്രഹം സൂ­ര്യ­നു ചു­റ്റും കി­ട­ന്നു തി­രി­യാൻ തു­ട­ങ്ങു­ന്നു. ഈ ആ­കർ­ഷ­ണ­ശ­ക്തി പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തു സൂ­ര്യ­നും ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ­ക്കു­മി­ട­യിൽ മാ­ത്ര­മ­ല്ല; പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ലെ­ങ്ങും അതു നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ലു­ള്ള ഓരോ പ­ദാർ­ത്ഥ­ക­ണി­ക­യും മ­റ്റോ­രോ ക­ണി­ക­യെ­യും ആ­കർ­ഷി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്നു.

ന്യൂ­ട്ട­നു ശേ­ഷ­മു­ള്ള കാ­ല­ഘ­ട്ട­ങ്ങ­ളിൽ, സൗ­ര­യൂ­ഥ­ത്തി­ന­പ്പു­റ­മു­ള്ള ന­ഭോ­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് വ്യ­ക്ത­മാ­യ ധാരണ ല­ഭി­ക്കാ­നു­ള്ള ഗ­വേ­ഷ­ണ­ങ്ങൾ നി­ര­ന്ത­ര­മാ­യി ന­ട­ന്നു. ദൂ­ര­ദർ­ശി­നി­ക­ളും മറ്റു നി­രീ­ക്ഷ­ണോ­പാ­ധി­ക­ളും കൂ­ടു­തൽ കാ­ര്യ­ക്ഷ­മ­മാ­യി­ത്തീ­രാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­തോ­ടെ ഈ മ­ണ്ഡ­ല­ത്തിൽ കാ­ര്യ­മാ­യ പു­രോ­ഗ­തി­യു­ണ്ടാ­യി. മ­റ്റേ­തൊ­രു ജ്യോ­തി­ശ്ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­നേ­യും അ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു് ഈ മേ­ഖ­ല­യിൽ ഏ­റ്റ­വും അധികം സം­ഭാ­വ­ന­കൾ നൽ­കി­യ­തു് വി­ല്യം ഹെർ­ഷ­ലാ­ണു് (1728–1822). അ­ന­ന്ത­വി­ശാ­ല­മാ­യ ന­ക്ഷ­ത്ര­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തി­ന്റെ അ­ഗാ­ധ­ത­ക­ളി­ലേ­യ്ക്കു് ചു­ഴി­ഞ്ഞി­റ­ങ്ങാ­നും, ന­ക്ഷ­ത്ര­സ­മൂ­ഹ­ങ്ങ­ളെ­യും നെ­ബു­ല­ക­ളെ­യും കു­റി­ച്ചു­ള്ള നി­യ­ത­മാ­യ വി­വ­ര­ങ്ങൾ ശേ­ഖ­രി­ക്കാ­നും അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു് ക­ഴി­ഞ്ഞു.

കൂ­ടു­തൽ ശ­ക്ത­മാ­യ ദൂ­ര­ദർ­ശി­നി­ക­ളും മറ്റു നി­രീ­ക്ഷ­ണോ­പാ­ധി­ക­ളും ആ­വി­ഷ്കൃ­ത­മാ­വും തോറും പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ ആഴവും പ­ര­പ്പും ഊ­ഹാ­തീ­ത­മാം­വ­ണ്ണം വി­പു­ല­മാ­യി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. ഇ­ന്നു് കാ­ലി­ഫോർ­ണി­യ­യി­ലെ മൗ­ണ്ട് പ­ലോ­മ­റി­ലു­ള്ള ഏ­റ്റ­വും വലിയ ദൂ­ര­ദർ­ശി­നി ന­മു­ക്കു് കാ­ണി­ച്ചു­ത­രു­ന്ന എ­ണ്ണ­മ­റ്റ ന­ക്ഷ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും നെ­ബു­ല­ക­ളു­ടെ­യും ലോകം, അ­ന­ന്ത­മാ­യ പ്ര­പ­ഞ്ച­മേ­ഖ­ല­യു­ടെ വളരെ പ­രി­മി­ത­മാ­യ ഒരു ഭാഗം മാ­ത്ര­മാ­ണെ­ന്നു് ന­മു­ക്ക­റി­യാം.

ഈ കാ­ല­മ­ത്ര­യും, പഴയ ഗ്രീ­ക്കു­പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദം ശാ­സ്ത്ര­ലോ­ക­ത്തു് ഏ­റെ­ക്കു­റെ വി­സ്മ­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. അ­തി­നു­പ­ക­രം, എ­മ്പ­ദോ­ക്ലി­സും അ­രി­സ്റ്റോ­ട്ടി­ലും രൂപം നൽ­കി­യി­രു­ന്ന ഒരു വീ­ക്ഷ­ണ­ഗ­തി മ­ധ്യ­യു­ഗ­ത്തി­ലെ ര­സ­ത­ന്ത്ര­ജ്ഞ­ന്മാ­രെ മു­ഴു­വ­നും, ഒരു വ­മ്പി­ച്ച പാ­ഴ്‌­വേ­ല­യ്ക്കു് പ്രേ­രി­പ്പി­ച്ചു. എല്ലാ വ­സ്തു­ക്ക­ളി­ലും സ­മാ­ന­മാ­യി നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്ന ‘ഹൈൽ’ എന്നു വി­ളി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു പ്രാ­ഥ­മി­ക­വ­സ്തു­വാ­ണു് പ­ദാർ­ത്ഥ­ത്തി­ന്റെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മെ­ന്നു് അവർ സി­ദ്ധാ­ന്തി­ച്ചി­രു­ന്നു. ഈ സി­ദ്ധാ­ന്ത­മാ­ണു് മ­ദ്ധ്യ­യു­ഗ­ത്തി­ലെ ആൽ­ക്കെ­മി­സ്റ്റു­ക­ളെ ആ­കർ­ഷി­ച്ച­തു്. വി­ല­കു­റ­ഞ്ഞ ലോ­ഹ­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു് സ്വർ­ണ്ണ­വും വെ­ള്ളി­യും മ­റ്റും രാ­സ­മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ സൃ­ഷ്ടി­ക്കാ­നു­ള്ള ശ്ര­മ­മാ­ണു് അവർ ന­ട­ത്തി­യ­തു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഈ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ങ്ങ­ളി­ലെ­ല്ലാം പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദ­ത്തെ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കാ­നാ­ളു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല.

പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ ആ­രം­ഭ­ത്തിൽ ജോൺ ഡാൽ­ട്ട­നാ­ണു് പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദ­ത്തെ പു­ന­രു­ദ്ധ­രി­ച്ച­തു്. എ­ങ്കി­ലും പ­ര­മാ­ണു­വി­ന്റെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ­ര­മാ­യ ഘ­ട­ന­യെ­ക്കു­റി­ച്ചോ സ്വ­ഭാ­വ­വി­ശേ­ഷ­ങ്ങ­ളെ­ക്കു­റി­ച്ചോ വ്യ­ക്ത­മാ­യ ധാരണ രൂ­പം­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തു് ഇ­രു­പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടിൽ മാ­ത്ര­മാ­ണു്. വൈ­ദ്യു­തി, വൈ­ദ്യു­ത­കാ­ന്ത­ത­രം­ഗ­ങ്ങൾ, റേ­ഡി­യേ­ഷ­നു­കൾ തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­യെ­ക്കു­റി­ച്ചു് പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടിൽ തന്നെ ഏ­റെ­ക്കു­റെ വ്യ­ക്ത­മാ­യ ധാ­ര­ണ­ക­ളു­ട­ലെ­ടു­ത്തി­രു­ന്നു. വാ­സ്ത­വ­ത്തിൽ പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ അ­ന്ത്യ­മാ­യ­പ്പോ­ഴേ­യ്ക്കു് ഭൗ­തി­ക­ശാ­സ്ത്രം അ­തി­ന്റെ അ­ന്തി­മ­ല­ക്ഷ്യ­ത്തി­ലെ­ത്തി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞു­വെ­ന്നു് പല ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­ന്മാ­രും വി­ശ്വ­സി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു. എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടെ­ന്നാൽ, തി­ക­ച്ചും തൃ­പ്തി­ക­ര­മെ­ന്നു് തോ­ന്നാ­വു­ന്ന ഒരു പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­ചി­ത്രം രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ത്താൻ, ഭൗ­തി­ക­ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­നു് അ­ന്നു് ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു.

പഴയ പ്ര­പ­ഞ്ച­ചി­ത്രം

എല്ലാ പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­വ­സ്തു­ക്ക­ളു­ടെ­യും ത്രി­മാ­ന­ചി­ത്രം രൂ­പീ­ക­രി­ക്കാ­നു­ത­കു­ന്ന, അ­നി­ഷേ­ധ്യ­മെ­ന്നു ക­രു­ത­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന യൂ­ക്ലി­ഡി­യൻ ജ്യാ­മി­തി, ‘ശൂ­ന്യ­സ്ഥ­ല­വും പ­ര­മാ­ണു­ക്ക­ളും മാ­ത്ര­മാ­ണു് നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന­തെ’ന്നു­ള്ള പ­ര­മാ­ണു­വാ­ദം; ന്യൂ­ട്ടോ­ണി­യൻ നി­യ­മ­ങ്ങ­ളെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കി­യു­ള്ള യാ­ന്ത്രി­ക­നി­യ­മ­ങ്ങൾ ഇ­വ­യാ­ണു് പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ലെ പ്ര­പ­ഞ്ച­ചി­ത്ര­ത്തെ രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­രു­ന്ന ഘ­ട­ക­ങ്ങൾ. ഇ­ന്നും, ആ­ധു­നി­ക ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഉ­യർ­ന്ന മേ­ഖ­ല­ക­ളു­മാ­യി അ­ടു­ത്ത ബ­ന്ധ­മി­ല്ലാ­ത്ത­വർ ഭൂ­രി­പ­ക്ഷ­വും പു­ലർ­ത്തി­പ്പോ­രു­ന്ന പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­ധാ­ര­ണ, പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ലെ ചി­ന്താ­ഗ­തി­യോ­ടു് സാ­ദൃ­ശ്യം പു­ലർ­ത്തു­ന്ന­താ­ണു്.

സർ­വ്വ­വി­ധ പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­വ­സ്തു­ക്ക­ളും നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ള്ള­തു് നി­യ­ത­രൂ­പ­ത്തി­ലു­ള്ള സൂ­ക്ഷ്മ­ക­ണി­ക­കൾ അഥവാ പ­ര­മാ­ണു­ക്കൾ­കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ഈ ക­ണി­ക­കൾ സ്ഥ­ല­ത്തി­ലൂ­ടെ സദാ ച­ലി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. പ­ദാർ­ത്ഥം ഖ­രാ­വ­സ്ഥ­യി­ലോ വാ­ത­കാ­വ­സ്ഥ­യി­ലോ ദ്ര­വാ­വ­സ്ഥ­യി­ലോ നി­ല­നിൽ­ക്കാം. താപം, ത­ണു­പ്പു്, പ്ര­കാ­ശം, നിറം, ശബ്ദം തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­യെ­ല്ലാം പ­ദാർ­ത്ഥ­ത്തി­ന്റെ വിവിധ ഗു­ണ­ങ്ങ­ളാ­ണു്. വിവിധ ഗു­ണ­ങ്ങ­ളു­ള്ള പ­ദാർ­ത്ഥ­ക­ണി­ക­കൾ വിവിധ രീ­തി­യിൽ സം­യോ­ജി­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ ഫ­ല­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് എല്ലാ പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­വ­സ്തു­ക്ക­ളും ഉ­ണ്ടാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തും വിവിധ സ്വ­ഭാ­വ­ങ്ങൾ പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തും. ന­മ്മു­ടെ ഇ­ന്ദ്രി­യ­ങ്ങൾ­ക്കു നേ­രി­ട്ടു് ഗ്ര­ഹി­ക്കാ­വു­ന്ന ഈ സ്വ­ഭാ­വ­വി­ശേ­ഷ­ങ്ങ­ളു­ള്ള പ­ദാർ­ത്ഥ­മാ­ണു് യ­ഥാർ­ത്ഥ പ്ര­പ­ഞ്ചം. കൂ­ട്ട­ത്തിൽ വൈ­ദ്യു­തി കൂടി ആ പ്ര­പ­ഞ്ച­ചി­ത്ര­ത്തിൽ സ്ഥാ­നം പി­ടി­ച്ചി­രു­ന്നു. അ­തി­ന്റെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം നേ­രി­ട്ടു് അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കാൻ ക­ഴി­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും, വിവിധ രൂ­പ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന വൈ­ദ്യു­തി പൊ­തു­വിൽ എ­ല്ലാ­വ­രാ­ലും അം­ഗീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ള്ള­താ­ണു്. ഇ­തു­പോ­ലെ, ബാ­ഹ്യാ­കാ­ശ പ്ര­പ­ഞ്ച മേ­ഖ­ല­യെ­ക്കു­റി­ച്ചും അ­ടി­യു­റ­ച്ച ധാ­ര­ണ­കൾ രൂ­പ­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്നു. സ്ഥ­ല­കാ­ല­ങ്ങ­ളിൽ നി­മ­ഗ്ന­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന ന­ക്ഷ­ത്ര­സ­മൂ­ഹ­ങ്ങൾ സൂ­ര്യ­നു­മ­പ്പു­റം അ­സം­ഖ്യം നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നു് ശ­രി­യാ­യ വി­ധ­ത്തിൽ തന്നെ ക­രു­തി­പ്പോ­ന്നു.

ഈ പ്ര­പ­ഞ്ച ചി­ത്ര­ത്തി­നാ­ധാ­ര­മാ­യ യൂ­ക്ലി­ഡി­യൻ ജ്യാ­മി­തി­യും ന്യൂ­ട്ടോ­ണി­യൻ നി­യ­മ­ങ്ങ­ളും അ­നി­ഷേ­ധ്യ­ങ്ങ­ളാ­ണെ­ന്നു് ക­രു­ത­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്നു. ആ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തി­ലാ­ണു് ഭൗ­തി­ക­ശാ­സ്ത്രം, പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ അ­ന്ത്യ­ത്തിൽ അ­തി­ന്റെ പാ­ര­മ്യ­ത്തി­ലെ­ത്തി­യെ­ന്നു് ക­ണ­ക്കാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു്.

നവീന പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക ധാരണ

ഇ­രു­പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടു് ആ­രം­ഭി­ച്ച­തു് ഭൗ­തി­ക­ശാ­സ്ത്ര­രം­ഗ­ത്തു് മു­മ്പെ­ങ്ങു­മു­ണ്ടാ­യി­ട്ടി­ല്ലാ­ത്ത ത­ര­ത്തി­ലു­ള്ള വി­പ്ല­വ­ങ്ങൾ­ക്കു് ക­ള­മൊ­രു­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ഐൻ­സ്റ്റീ­ന്റെ സാ­പേ­ക്ഷ­താ­സി­ദ്ധാ­ന്ത­മാ­ണു് ഈ രം­ഗ­ത്തു് സു­പ്ര­ധാ­ന പ­ങ്കു­വ­ഹി­ച്ച­തു്. ക­ഴി­ഞ്ഞ നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ അ­ന്ത്യം മു­ത­ല്ക്കേ യൂ­ക്ലി­ഡി­ന്റെ ജ്യാ­മി­തി ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ടാൻ തു­ട­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു. മ­റ്റൊ­രു സു­പ്ര­ധാ­ന പ്ര­ശ്നം കൂടി ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­ന്മാ­രെ അ­ല­ട്ടി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു; അ­ന്നു്, അ­റി­യ­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന എല്ലാ ത­രം­ഗ­ങ്ങ­ളും ഏ­തെ­ങ്കി­ലും മാ­ധ്യ­മ­ത്തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് ക­ട­ന്നു­പൊ­യ്ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന­തു്. എ­ന്നാൽ വൈ­ദ്യു­ത­കാ­ന്ത­ത­രം­ഗ­ങ്ങ­ളെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം അ­ത്ത­ര­മൊ­രു മാ­ധ്യ­മം അ­റി­യ­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്നി­ല്ല. ത­ന്മൂ­ലം, തൽ­സ്ഥാ­ന­ത്തു് ‘ഈതർ’ എന്ന സാ­ങ്ക­ല്പി­ക­മാ­ധ്യ­മം ആ­വി­ഷ്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. പക്ഷേ ഇ­ത്ത­രം പ­രി­ക­ല്പ­ന­കൾ നി­ല­നിൽ­ക്ക­ത്ത­ക്ക­താ­യി­രു­ന്നി­ല്ല.

ഈ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തിൽ ആ­വി­ഷ്കൃ­ത­മാ­യ സാ­പേ­ക്ഷ­താ­സി­ദ്ധാ­ന്തം അന്നു നി­ല­നി­ന്നി­രു­ന്ന ഒ­ട്ടേ­റെ പ്ര­ഹേ­ളി­ക­കൾ­ക്കു് ഉ­ത്ത­ര­മേ­കി. സ്ഥ­ല­വും കാ­ല­വും പ­ദാർ­ത്ഥ­വും വേർ­തി­രി­ച്ചു നി­റു­ത്താൻ പ­റ്റു­ന്ന പ്ര­തി­ഭാ­സ­ങ്ങ­ള­ല്ലാ­താ­യി മാറി. അ­വ­യു­ടെ അ­നു­സ്യൂ­ത­മാ­യ പ­ര­സ്പ­ര­ബ­ന്ധ­മാ­ണു് യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­മെ­ന്നു­ള്ള­തു വ്യ­ക്ത­മാ­യി. പ­ര­മാ­ണു­ഘ­ട­ന­യെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള വ്യ­ക്ത­മാ­യ ചി­ത്രം ഉ­രു­ത്തി­രി­ഞ്ഞു­വ­ന്ന­തോ­ടെ പ­ദാർ­ത്ഥം നി­യ­ത­മാ­യ ക­ണി­ക­ക­ളാ­ണെ­ന്ന ധാരണ ത­കർ­ന്നു. ആ­ധു­നി­ക പ­ര­മാ­ണു ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­ന്റെ ദൃ­ഷ്ടി­യിൽ ന­മ്മു­ടെ ന­ഗ്ന­നേ­ത്ര­ങ്ങൾ­ക്കു് ദൃ­ശ്യ­മാ­യ ഈ പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­നു് യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­മി­ല്ല. നി­ര­ന്ത­രം ക­റ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പ­ര­മാ­ണു­ക­ണി­ക­ക­ളു­ടെ സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­മാ­യ ഒരു വ്യ­വ­സ്ഥ­യാ­ണു് ഈ പ്ര­പ­ഞ്ച­മൊ­ട്ടാ­കെ. അ­വ­യ്ക്കി­ട­യിൽ നി­യ­ത­മാ­യ അ­തിർ­ത്തി­രേ­ഖ­ക­ളൊ­ന്നും ത­ന്നെ­യി­ല്ല. സാ­പേ­ക്ഷ­താ സി­ദ്ധാ­ന്തം, ഊർ­ജ്ജ­വും ദ്ര­വ്യ­മാ­ന­വും ത­മ്മി­ലു­ള്ള അ­ന്ത­രം ഇ­ല്ലാ­താ­ക്കി­യ­തോ­ടെ, ഈ പ്ര­പ­ഞ്ച­ധാ­ര­ണ കു­റെ­ക്കൂ­ടി വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി­ത്തീർ­ന്നു. ക്വാ­ണ്ടം തി­യ­റി­യാ­ക­ട്ടെ, അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ­ര­മാ­യ ഭൗതിക പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളി­ലെ നിർ­ണ്ണി­ത സ്വ­ഭാ­വ­ത്തെ നി­ഷേ­ധി­ച്ചു. പ്ര­പ­ഞ്ച­പ­ദാർ­ത്ഥം പ്ലാ­സ്മ­യ­ട­ക്ക­മു­ള്ള അ­തി­ന്റെ നാ­ല­വ­സ്ഥ­ക­ളിൽ മാ­ത്ര­മ­ല്ല നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന­തു്; വൈ­ദ്യു­ത­കാ­ന്ത, അ­ണു­കേ­ന്ദ്ര മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങ­ളു­ടെ രൂ­പ­ത്തി­ലാ­ണു് അതു പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ അ­ന­ന്ത­മേ­ഖ­ല­ക­ളി­ല­ധി­ക­വും നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന­തു്. വൈ­ദ്യു­ത­കാ­ന്ത, അ­ണു­കേ­ന്ദ്ര­മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങൾ ത­രം­ഗ­രൂ­പ­ത്തി­ലാ­ണു് നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തു്. ഗു­രു­ത്വാ­കർ­ഷ­ണ­മേ­ഖ­ല­യും ഗ്രാ­വി­റ്റോൺ ക­ണി­ക­ക­ളാൽ നി­ബ­ദ്ധ­മാ­ണെ­ന്നു് ഇ­പ്പോൾ വ്യ­ക്ത­മാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. ചു­രു­ക്ക­ത്തിൽ, സ്ഥ­ല­ത്തി­ലും കാ­ല­ത്തി­ലും ച­ലി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന നി­യ­ത­രൂ­പ­ത്തി­ലു­ള്ള പഴയ അ­തിർ­ത്തി­ക­ളെ ഭേ­ദി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് പ­ര­സ്പ­രം സ­മ­ന്വ­യി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­വ്യ­വ­സ്ഥ ഉ­രു­ത്തി­രി­ഞ്ഞു­വ­ന്നു. പ­ഴ­യ­തു് ഒരു പ്ര­പ­ഞ്ച­ചി­ത്ര­മാ­യി­രു­ന്നെ­ങ്കിൽ, ഇ­ന്ന­തു് പ്ര­പ­ഞ്ച­ധാ­ര­ണ­യാ­യി മാ­റി­യി­രി­ക്കു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ മാ­ന­സി­ക മേ­ഖ­ല­ക­ളിൽ­നി­ന്നു് മു­ക്ത­മാ­യ, നി­ശ്ചി­ത­കാ­ല­ത്തു്, നി­ശ്ചി­ത­സ­മ­യ­ത്തു് നി­ല­കൊ­ണ്ട ഒരു ചി­ത്ര­മാ­യി­രു­ന്നു പഴയ പ്ര­പ­ഞ്ചം. ഇ­ന്നാ­ക­ട്ടെ, പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് നാ­മു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന ധാ­ര­ണ­യി­ലെ ഒരു സ­ജീ­വ­പ­ങ്കാ­ളി­യാ­ണു് നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്ന വ്യ­ക്തി­യു­ടെ മാ­ന­സി­ക­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങൾ. ആ ഘടകം കൂ­ടി­യി­ല്ലാ­ത്ത പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക ധാരണ അ­പൂർ­ണ്ണ­വും അ­വ്യ­ക്ത­വു­മാ­ണു്.

പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ലെ പ്ര­പ­ഞ്ചം പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ലെ ഇ­ട­ത്ത­രം വ­സ്തു­ക്ക­ളെ­യും മേ­ഖ­ല­ക­ളെ­യും പ്ര­തി­ഭാ­സ­ങ്ങ­ളെ­യും മാ­ത്രം സം­ബ­ന്ധി­ക്കു­ന്ന­താ­യി­രു­ന്നു. ആ പ്ര­പ­ഞ്ച ചി­ത്ര­ത്തിൽ, പ­ദാർ­ത്ഥ­ത്തി­ന്റെ അ­തി­സൂ­ക്ഷ്മ­മേ­ഖ­ല­യും, പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ന്റെ അ­ന­ന്ത­മേ­ഖ­ല­യും ഉൾ­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്നി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് ആ ചി­ത്രം അ­പൂർ­ണ്ണ­മാ­യി­ത്തീർ­ന്ന­തു്. വാ­സ്ത­വ­ത്തിൽ പുതിയ പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക ധാരണ പഴയ ചി­ത്ര­ത്തെ ത­കർ­ക്കു­ക­യ­ല്ല, അ­തി­ന­പ്രാ­പ്യ­മാ­യി­രു­ന്ന അ­തി­സൂ­ക്ഷ്മ മേ­ഖ­ല­യി­ലേ­യ്ക്കും അ­തി­വി­സ്തൃ­ത­മേ­ഖ­ല­യി­ലേ­യ്ക്കും അതിനെ വി­ക­സി­പ്പി­ക്കു­ക­യാ­ണു ചെ­യ്ത­തു്. ആ­ധു­നി­ക ശാ­സ്ത്ര രം­ഗ­ത്തു­ണ്ടാ­യി­ട്ടു­ള്ള അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ­ര­മാ­യ ഈ പ­രി­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങൾ കു­റേ­ക്കൂ­ടി വി­ശ­ദ­മാ­യി അ­ടു­ത്ത അ­ദ്ധ്യാ­യ­ങ്ങ­ളിൽ ന­മു­ക്കു പ­രി­ശോ­ധി­ക്കാം.

കെ. വേണു
images/KVenu1.png

കെ. വേണു കേ­ര­ള­ത്തിൽ അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന സാ­മൂ­ഹി­ക­ചി­ന്ത­ക­നും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­നി­രീ­ക്ഷ­ക­നും കർ­മ്മോ­ന്മു­ഖ­നാ­യ ധൈ­ഷ­ണി­ക­നു­മാ­ണു്. ശാ­സ്ത്ര­പു­രോ­ഗ­തി­യി­ലും അ­തു­മൂ­ല­മു­ണ്ടാ­യ സാ­മൂ­ഹി­ക­പ­രി­ണാ­മ­ങ്ങ­ളി­ലും അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ സ്വ­ന്തം നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങ­ളെ­യും നി­ഗ­മ­ന­ങ്ങ­ളെ­യും അ­ങ്ങേ­യ­റ്റം സൂ­ക്ഷ്മ­മാ­യി, വി­മർ­ശ­നാ­ത്മ­ക­മാ­യി വി­ല­യി­രു­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടു­ള്ള അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ സ­മീ­പ­നം ചി­ന്താ­ലോ­ക­ത്തു് ഒരു പു­തു­വ­ഴി­യു­ണ്ടാ­ക്കി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. വേണു തന്റെ ഇ­രു­പ­തു­ക­ളിൽ ബി­രു­ദാ­ന­ന്ത­ര­ബി­രു­ദ വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­യാ­യി­രി­ക്കെ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ച, വ­ള­രെ­യ­ധി­കം വാ­യി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട, പു­സ്ത­ക­മാ­ണു് ‘പ്ര­പ­ഞ്ച­വും മ­നു­ഷ്യ­നും’. ഈ കൃതി ഇ­ന്നും ശാ­സ്ത്ര­സാ­ഹി­ത്യ­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ എ­ഴു­ത­പ്പെ­ട്ട ഉ­ത്ത­മ­ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നാ­യി ക­രു­ത­പ്പെ­ടു­ന്നു.

ഏ­താ­ണ്ടു് ര­ണ്ടു് ദ­ശാ­ബ്ദ­ക്കാ­ലം മാ­വോ­യി­സ്റ്റ് പാർ­ട്ടി­ക്കു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ, സൈ­ദ്ധാ­ന്തി­ക നേ­തൃ­ത്വം നൽ­കി­യ­തി­നൊ­ടു­വിൽ, അ­തി­ന്റെ അ­ഖി­ലേ­ന്ത്യാ സെ­ക്ര­ട്ട­റി സ്ഥാ­ന­ത്തു് നി­ന്നു് വേണു രാജി വെ­യ്ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഒരു ക­മ്മ്യൂ­ണി­സ്റ്റ് പാർ­ട്ടി­ക്കു് ഒ­രി­ക്ക­ലും ഒരു ജ­നാ­ധി­പ­ത്യ­വ്യ­വ­സ്ഥി­തി­യു­മാ­യി യോ­ജി­ക്കാ­നാ­വി­ല്ല എ­ന്ന­താ­യി­രു­ന്നു അ­തി­നു് കാ­ര­ണ­മാ­യി അ­ദ്ദേ­ഹം ചൂ­ണ്ടി­ക്കാ­ണി­ച്ച­തു്.

തൃശൂർ ജി­ല്ല­യി­ലെ കൊ­ടു­ങ്ങ­ല്ലൂ­രി­ന­ടു­ത്തു­ള്ള പു­ല്ലൂ­റ്റിൽ 1945 ഡി­സം­ബ­റിൽ വേ­ലാ­യു­ധൻ നാ­യ­രു­ടെ­യും അ­മ്മാ­ളു­വ­മ്മ­യു­ടെ­യും ഏഴു മ­ക്ക­ളിൽ ഒ­രാ­ളാ­യി വേണു ജ­നി­ച്ചു. കൊ­ടു­ങ്ങ­ല്ലൂ­രിൽ നി­ന്നും സ്കൂൾ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­വും, ഇ­രി­ങ്ങാ­ല­ക്കു­ട ക്രൈ­സ്റ്റ് കോ­ളേ­ജിൽ നി­ന്നു ബി­രു­ദ­വും, മലബാർ ക്രി­സ്റ്റ്യൻ കോ­ളേ­ജിൽ നി­ന്നു ബി­രു­ദാ­ന­ന്ത­ര­ബി­രു­ദ­വും നേടി. മണിയെ 1981-ൽ വി­വാ­ഹം ചെ­യ്തു. അനൂപ്, അരുൺ എന്നീ രണ്ടു ആൺ­കു­ട്ടി­ക­ളു­ണ്ട് ഇ­വർ­ക്ക്.

പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ
  • പ്ര­പ­ഞ്ച­വും മ­നു­ഷ്യ­നും (1970)
  • വി­പ്ല­വ­ത്തി­ന്റെ ദാർ­ശ­നി­ക പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ (1979)
  • Philosophical Problems of Revolution (1982)
  • സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തി­ന്റെ സാ­ക്ഷാൽ­ക്കാ­രം (1984)
  • കേരള പ­ഠ­ന­ത്തി­നൊ­രു മു­ഖ­വു­ര (1987)
  • ഇ­ന്ത്യൻ വി­പ്ല­വ­ത്തി­ന്റെ കാ­ഴ്ച­പ്പാ­ട്
  • ഒരു ക­മ്മ്യൂ­ണി­സ്റ്റു­കാ­ര­ന്റെ ജ­നാ­ധി­പ­ത്യ സ­ങ്കൽ­പം (1992)
  • ഒരു ജ­നാ­ധി­പ­ത്യ­വാ­ദി­യു­ടെ വീ­ണ്ടു­വി­ചാ­ര­ങ്ങൾ (2003)
  • ഇ­ന്ത്യൻ ജ­നാ­ധി­പ­ത്യം പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളും സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളും (2010)
  • ജ­നാ­ധി­പ­ത്യ­ത്തി­ന്റെ മ­നു­ഷ്യാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ (2010)
  • രാ­ഷ്ട്രീ­യം, ജീ­വി­തം (2019)
  • പ്ര­കൃ­തി, ജ­നാ­ധി­പ­ത്യം, സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യം (കൊ­ല്ലം ന­ല്കി­യി­ട്ടി­ല്ല)

Colophon

Title: Enthanu Prapancham? (ml: എ­ന്താ­ണു് പ്ര­പ­ഞ്ചം?).

Author(s): K. Venu.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-05-23.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Scientific literature, K. Venu, Enthanu Prapancham?, കെ. വേണു, എ­ന്താ­ണു് പ്ര­പ­ഞ്ചം?, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: November 5, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Sisyphus, oil on canvas painting by Titian (1490–1576). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: Anupa Ann Joseph; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.