SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/Weaving_coconut_leaf.jpg
Weaving coconut leaf, a photograph by Clain and Perl studio .
വി­പ്ല­വ­ത്തിൽ നി­ന്നു് വി­ഗ്ര­ഹ­നിർ­മ്മി­തി­യി­ലേ­ക്കു്:
സി. ബി. മോ­ഹൻ­ദാ­സ്
കേരള ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­ന്റെ ചില പ്രതി-​രൂപങ്ങൾ

പാശ്ചാത്യ-​ജ്ഞാനോദയത്തിന്റെ (enlightenment) കാ­ര്യ­ത്തി­ലെ­ന്ന­പോ­ലെ തന്നെ, ഇ­രു­ട്ടിൽ നി­ന്നു് വെ­ളി­ച്ച­ത്തി­ലേ­ക്കു നീ­ങ്ങു­ന്ന പ്ര­ക്രി­യ­ക­ളു­ടെ ല­ളി­ത­മാ­യ ഒരു ആ­ഖ്യാ­ന­മ­ല്ല കേരള ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­ന്റെ ച­രി­ത്രം. ഇ­രു­ട്ടു്, വെ­ളി­ച്ചം തു­ട­ങ്ങി­യ രൂ­പ­ക­ങ്ങൾ കൊ­ണ്ടു മാ­ത്രം നീ­തി­പൂർ­വ്വ­മാ­യ ച­രി­ത്ര ധാ­ര­ണ­കൾ നിർ­മ്മി­ക്കു­വാൻ ക­ഴി­യി­ല്ല എ­ന്നു് വീ­ണ്ടും കാ­ണി­ച്ചു­ത­രു­ന്ന മ­റ്റൊ­രു സ­ന്ദർ­ഭം എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു് കേ­ര­ള­ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലെ ന­വോ­ത്ഥാ­ന ഘട്ടം പ­ഠി­ക്ക­പ്പെ­ടേ­ണ്ട­തു്. പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ അവസാന വർ­ഷ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു തു­ട­ങ്ങി ഇ­രു­പ­ത്തൊ­ന്നാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ ര­ണ്ടാം ദ­ശ­ക­ത്തി­ലെ­ത്തി­യി­ട്ടും, പ­രി­ഹ­രി­ക്കാ­നോ, അ­ഭി­മു­ഖീ­ക­രി­ക്കാ­നോ തി­രി­ച്ച­റി­യാൻ പോ­ലു­മോ ക­ഴി­യാ­ത്ത നി­ര­വ­ധി സാമൂഹ്യ-​സാംസ്കാരിക-മാനസിക പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ ച­രി­ത്ര­ത്തോ­ടൊ­പ്പം (അ­ദൃ­ശ്യ­മാ­യും തി­ര­സ്കൃ­ത­മാ­യും) നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ, ദൈ­നം­ദി­ന സമൂഹ ജീ­വി­ത­ത്തി­ലെ ചില പ്ര­ധാ­ന പ്ര­തി­സ­ന്ധി­കൾ ഈ ച­രി­ത്ര­ത്തിൽ എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് അ­ദൃ­ശ്യ­മാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ക­യും തി­ര­സ്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന­തെ­ന്നു് പ­രി­ശോ­ധി­ക്കേ­ണ്ട­തു് നിർ­ണ്ണാ­യ­ക­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു.

അപമാന-​അഭിമാന വി­കാ­ര­ങ്ങൾ മു­തൽ­മു­ട­ക്കാ­യി മാ­റു­ന്ന ഒരു മ­ണ്ഡ­ലം എന്ന നി­ല­യിൽ ജാ­തി­ധാ­ര­ണ­കൾ ഇ­പ്പോ­ഴും കേ­ര­ള­ത്തിൽ തു­ട­രു­ന്ന­തി­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന കാ­ര­ണ­വും ഇ­തു­ത­ന്നെ­യാ­ണു്.

ന­വോ­ത്ഥാ­ന­പ്ര­ക്രി­യ­കൾ കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ലും ചി­ന്ത­യി­ലും ക്രി­യാ­ത്മ­ക­ത­യി­ലും സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കി­യ പ­രി­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങൾ നി­സ്സാ­ര­മാ­ണു് എ­ന്ന­ല്ല ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. പക്ഷേ, ഇവ സ­മ­ഗ്ര­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­തും, പല പ്ര­ധാ­ന അനുഭവ-​വ്യവഹാര മേ­ഖ­ല­ക­ളെ­യും കാ­ഴ്ച­യി­ലോ വി­ശ­ക­ല­ന­ത്തി­ലോ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­തും അവ വ­രു­ത്തി­യ മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളോ­ളം തന്നെ പ്ര­സ­ക്ത­മാ­ണു്. ന­വോ­ത്ഥാ­നം നേ­രി­ട്ടെ­തിർ­ത്ത അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­ക­ളിൽ പ്ര­ധാ­ന­മാ­യ ഒ­ന്നു് ജാ­തി­വ്യ­വ­സ്ഥ എന്ന പ്രയോഗ-​അനുഭവ പാ­ര­മ്പ­ര്യ­മാ­യി­രു­ന്നു. ആ­ചാ­ര­ങ്ങൾ, വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങൾ എ­ന്നി­വ­യിൽ­നി­ന്നു വേർ­പെ­ടു­ത്തി, ഒരു ച­രി­ത്ര­വ­സ്തു­ത അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ പ്ര­ക്രി­യ എന്ന നി­ല­യിൽ ജാ­തി­യെ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­ന്ന­തി­ലു­ണ്ടാ­യ സ­ന്ദേ­ഹ­ങ്ങ­ളും വി­മു­ഖ­ത­യും ഈ എ­തിർ­പ്പി­നെ ദുർ­ബ്ബ­ല­മാ­ക്കി­യെ­ന്നു കാണാൻ ഇ­ന്നു് കൂ­ടു­തൽ എ­ളു­പ്പ­മാ­ണു്. ച­രി­ത്ര­വ­ല്ക്ക­രി­ക്കു­ക­യും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വ­ല്ക്ക­രി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­മ്പോ­ഴാ­ണു് ജാ­തി­യു­ടെ അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന ഉ­ല­യു­ന്ന­തും, അ­തു­ള­വാ­ക്കു­ന്ന അഭിമാന-​അപകർഷത ബോ­ധ­ങ്ങൾ­ക്കു് നി­ല­നി­ല്പി­ല്ലാ­തെ­യാ­കു­ന്ന­തും. ച­രി­ത്ര­വ­ല്ക്ക­ര­ണ­ത്തിൽ സം­ഭ­വി­ച്ച പ­രാ­ജ­യ­ങ്ങൾ കൊ­ണ്ടോ, അ­തി­ന്റെ അഭാവം കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ­യോ ആകാം ഇ­ത്ത­രം ഇ­ട­ങ്ങ­ളിൽ മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന കാ­ര്യ­ത്തിൽ ന­വോ­ത്ഥാ­ന പ്ര­സ്ഥാ­ന­ങ്ങൾ വേ­ണ്ട­ത്ര വി­ജ­യി­ക്കാ­തി­രു­ന്ന­തു്. അപമാന-​അഭിമാന വി­കാ­ര­ങ്ങൾ മു­തൽ­മു­ട­ക്കാ­യി മാ­റു­ന്ന ഒരു മ­ണ്ഡ­ലം എന്ന നി­ല­യിൽ ജാ­തി­ധാ­ര­ണ­കൾ ഇ­പ്പോ­ഴും കേ­ര­ള­ത്തിൽ തു­ട­രു­ന്ന­തി­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന കാ­ര­ണ­വും ഇ­തു­ത­ന്നെ­യാ­ണു്.

മാറിയ ഒരു ലോ­ക­സ്ഥി­തി­യിൽ നി­ന്നു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഇ­ന്നു് ഇ­തെ­ല്ലാം നോ­ക്കി­ക്കാ­ണു­ന്ന­തും ചർച്ച ചെ­യ്യു­ന്ന­തും. കൊ­ളോ­ണി­യ­ലി­സ­ത്തി­ന്റെ ഹ്യൂ­മ­നി­സ്റ്റ് നാ­ട്യ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ലാ­ത്ത ഒരു കോർ­പൊ­റെ­യ്റ്റ് അ­ധി­കാ­ര ഘ­ട­ന­യാ­ണു് ഇ­പ്പോൾ ഇൻ­ഡ്യ­യിൽ നി­ല­വി­ലു­ള്ള­തു്. ഫ്യൂ­ഡൽ മൂ­ല്യ­ങ്ങൾ ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യാൻ നിർ­ബ്ബ­ന്ധി­ത­മാ­യ ആ­ദ്യ­കാ­ല മു­ത­ലാ­ളി­ത്ത രീ­തി­കൾ ഇതിൽ നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നി­ല്ല. അ­ടി­മ­ത്ത­കാ­ലം മുതൽ നി­ല­നി­ന്ന ഏ­തു­ത­രം അ­നീ­തി­യും നി­യ­മ­വി­ധേ­യ­മാ­ക്കി മാ­റ്റി പ്ര­യോ­ഗ­ത്തിൽ കൊ­ണ്ടു­വ­രു­ന്ന­തി­നു് ഈ വ്യ­വ­സ്ഥ ഒ­രി­ക്ക­ലും മ­ടി­ക്കു­ന്നു­മി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു തന്നെ, മ­നു­സ്മൃ­തി­യും അനു-​സ്മൃതികളും പ്ര­മാ­ണ­മാ­യി ക­രു­തു­ന്ന ഹി­ന്ദു­ത്വ വ­ല­തു­പ­ക്ഷം പുതിയ സാ­മ്പ­ത്തി­കാ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­യു­ടെ പ­ങ്കാ­ളി­യാ­യി­രി­ക്കു­ന്നു എ­ന്ന­തു് സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­ണു്. ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ മൂ­ല്യ­ങ്ങ­ളും, അ­തി­ന­നു­ബ­ന്ധ­മാ­യി വ­രു­ന്ന തൊഴിലാളി-​സ്ത്രീ-ദലിത്-ന്യൂനപക്ഷ വി­രു­ദ്ധ­ത­യും ഈ അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­യ്ക്കു് തി­ക­ച്ചും സ്വീ­കാ­ര്യ­മാ­കു­ന്നു. മത-​ജാതി അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പ­ങ്ങൾ ഉ­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു് ക്രോ­ണി കാ­പ്പി­റ്റ­ലി­സ ത്തി­നു് അ­നു­കൂ­ല സാ­ഹ­ച­ര്യ­മു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന ഒരു ഘ­ട­ക­വു­മാ­ണു്. ഈ പ്ര­ത്യേ­ക സ­ന്ദർ­ഭ­ത്തിൽ ന­വോ­ത്ഥാ­ന പ്ര­ക്രി­യ­ക­ളു­ടെ പു­നർ­വാ­യ­ന­കൾ പ്ര­ധാ­ന­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു.

ഒ­ന്നു്: ജാതി: സ്ഥൂ­ല­രൂ­പ­ങ്ങ­ളും സൂ­ക്ഷ്മ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളും

രാ­ജ­സ്ഥാൻ, ഗു­ജ­റാ­ത്തു് ഹ­രി­യാ­ണ തു­ട­ങ്ങി­യ പ്ര­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­നി­ര­ത­മാ­യ അക്രമാസക്ത-​ജാതീയത പോ­ലെ­ത­ന്നെ നീ­തി­വി­രു­ദ്ധ­മാ­യ ദൃശ്യ-​അദൃശ്യജാതീയത കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ പൊ­തു­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തി­ലും അ­ന്തർ­മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങ­ളി­ലും നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

ജാ­തി­യും അ­തി­ന­നു­ബ­ന്ധ­മാ­യ അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളും പെ­ട്ടെ­ന്നു കാ­ഴ്ച­യിൽ വ­രാ­ത്ത ഒരു പ്ര­ദേ­ശ­വും സം­സ്കാ­ര­വു­മാ­ണു് കേരളം എന്ന ധാരണ വ്യാ­പ­ക­മാ­യി നി­ല­വി­ലു­ണ്ടു്. ജാതി-​സൂചകങ്ങൾ സാ­ധാ­ര­ണ­മാ­ണെ­ങ്കി­ലും (മെയിൽ ഐഡികൾ, സോ­ഷ്യൽ മീ­ഡി­യ­യി­ലു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന പേ­രു­കൾ എ­ന്നി­വ­യിൽ ഇതു കൂ­ടു­ത­ലാ­ണു്) ഒരു അ­പ­രി­ചി­ത­നെ ത­ട­ഞ്ഞു­നിർ­ത്തി ജാതി ചോ­ദി­ക്കു­ന്ന സ­മ്പ്ര­ദാ­യം ഇവിടെ അ­പൂർ­വ്വ­മാ­ണു്. യാ­ത്ര­ചെ­യ്യു­മ്പോൾ അ­ടു­ത്തി­രി­ക്കു­ന്ന­യാൾ ജാതി-​മതങ്ങളിൽ എ­വി­ടെ­യാ­ണു നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തു് ഉ­റ­ക്കെ ചോ­ദി­ക്കാ­വു­ന്ന ഒരു അ­ന്ത­രീ­ക്ഷം ഇ­വി­ടെ­യി­ല്ല. ഇൻ­ഡ്യ­യി­ലെ പല സം­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളി­ലു­ള്ള­തു­പോ­ലെ ദ­ലി­തർ­ക്കും മ­റ്റു­ള്ള­വർ­ക്കും ഭ­ക്ഷ­ണ­ശാ­ല­ക­ളിൽ രണ്ടു തരം പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന പതിവോ ചില പ്ര­ത്യേ­ക തെ­രു­വു­ക­ളിൽ ന­ട­ക്കു­മ്പോൾ ചെ­രി­പ്പു­ക­ള­ഴി­ച്ചു് ക­യ്യിൽ പി­ടി­ക്കേ­ണ്ട അ­വ­സ്ഥ­യോ കേ­ര­ള­ത്തി­ലി­ല്ല.

ഇ­തെ­ല്ലാം ഒരു നി­ല­യിൽ ശ­രി­യാ­യി­രി­ക്കു­മ്പോൾ തന്നെ, ഇ­ത്ത­രം ദൃ­ശ്യ­ങ്ങൾ ഒരു ഉ­പ­രി­ത­ലം മാ­ത്ര­മാ­ണു് കാ­ണി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തും മ­റ­ഞ്ഞി­രി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. പൊ­തു­മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു സ്വ­കാ­ര്യ മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു നീ­ങ്ങു­മ്പോൾ ജാ­തി­യു­ടെ അ­ദൃ­ശ്യ­ത സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യും കു­റ­യു­ന്നു. ദൈ­നം­ദി­ന­ജീ­വി­ത­ത്തിൽ ഇ­ട­പ­ഴ­കു­ന്ന­വ­രു­ടെ മത-​ജാതി നി­ല­ക­ളെ­പ്പ­റ്റി അ­വ്യ­ക്ത­മാ­യെ­ങ്കി­ലു­മു­ള്ള ധാ­ര­ണ­ക­ളി­ല്ലാ­ത്ത ‘ആ­ധു­നി­ക’/‘ഉ­ത്ത­രാ­ധു­നി­ക’ മ­ല­യാ­ളി­ക­ളെ ക­ണ്ടെ­ത്താൻ വി­ഷ­മ­മാ­യി­രി­ക്കും. കൂ­ടു­തൽ അ­ടു­പ്പ­മു­ള്ള ബ­ന്ധ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കെ­ത്തു­മ്പോൾ ഇ­ക്കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ ഒരു ത­ര­ത്തി­ലു­ള്ള അ­വ്യ­ക്ത­ത­യു­മി­ല്ല. വിവാഹ-​പരസ്യങ്ങളുടെ ഫ­ലി­ത­ങ്ങൾ വരെ പോ­കാ­തെ തന്നെ ഇതു മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാം. കൂ­ടു­തൽ തൊ­ഴി­ലി­ട­ങ്ങ­ളി­ലു­മു­ള്ള ഒരു നി­ശ്ശ­ബ്ദ­സാ­ന്നി­ദ്ധ്യ­മെ­ങ്കി­ലു­മാ­ണു് അ­ടു­ത്തു­നിൽ­ക്കു­ന്ന­വ­രു­ടെ മത-​ജാതി നി­ല­ക­ളും അ­വ­യെ­പ്പ­റി­യു­ള്ള ബോ­ധ­വും. തന്റെ മു­ഖ­ത്തു് ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക ജാ­തി­മു­ദ്ര കാ­ണ­പ്പെ­ട്ട­തു­കൊ­ണ്ടു് കോ­ട്ട­യ­ത്തു് ഒരു വീടു ക­ണ്ടെ­ത്താൻ എ­ത്ര­മാ­ത്രം പ­ണി­പ്പെ­ടേ­ണ്ടി­വ­ന്നു എ­ന്നു് സനൽ മോഹൻ ഒരു ചർ­ച്ച­യിൽ സൂ­ചി­പ്പി­ച്ച­താ­ണു് ഈ സ­ന്ദർ­ഭ­ത്തിൽ ഒർമ്മ വ­രു­ന്ന­തു് (സനൽ മോഹൻ 2014). പേ­രാ­മ്പ്ര­യി­ലെ ഒരു സ്കൂ­ളിൽ­നി­ന്നു്, ദ­ലി­തു് കു­ട്ടി­ക­ളു­ടെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം താ­ല്പ­ര്യ­മി­ല്ലാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു്, ഇ­ത­ര­ജാ­തി­ക­ളിൽ പെട്ട വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­കൾ വി­ട്ടു­പോ­യ­തു് ഏ­താ­നും വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു മുൻ­പാ­ണു്. ഇതു് ഒരു ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട്ട പ്ര­തി­ക­ര­ണ­മ­ല്ല. പ്രി-​മെട്രിക് ഹോ­സ്റ്റ­ലു­ക­ളിൽ ന­ട­ക്കു­ന്ന അ­നീ­തി­ക­ളെ­പ്പ­റ്റി വ­രു­ന്ന വാർ­ത്ത­കൾ ഇ­തി­നു് അ­ടി­വ­ര­യി­ടു­ന്നു. ഇ­രി­ങ്ങാ­ല­ക്കു­ട­യിൽ അ­ടു­ത്ത­കാ­ല­ത്താ­ണു് ഒരു ക്ഷേ­ത്ര­പ­രി­സ­ര­ത്തു­ള്ള ഒരു വഴി (പു­റ­ത്തു പറഞ്ഞ കാ­ര­ണ­ങ്ങൾ എ­ന്താ­യി­രു­ന്നാ­ലും) ‘ശു­ദ്ധി’യുടെ പേരിൽ ‘അ­ശു­ദ്ധർ­ക്കു’ മുൻ­പിൽ അ­ട­യ്ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു്. വാർ­ത്ത­ക­ളി­ലേ­ക്കു വ­രാ­ത്ത പല ഇ­ട­ങ്ങ­ളി­ലും ഇതൊരു ദൈ­നം­ദി­നാ­നു­ഭ­വ­മാ­ണു്. ഒരു പ്ര­ധാ­ന സാ­മൂ­ഹ്യ­രോ­ഗ­മാ­യി പ­രി­ഗ­ണി­ക്കേ­ണ്ട ഒരു പ്ര­വ­ണ­ത­യാ­ണി­തു്. മറ്റു വാ­ക്കു­ക­ളിൽ പ­റ­ഞ്ഞാൽ, രാ­ജ­സ്ഥാൻ, ഗു­ജ­റാ­ത്തു് ഹ­രി­യാ­ണ തു­ട­ങ്ങി­യ പ്ര­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­നി­ര­ത­മാ­യ അക്രമാസക്ത-​ജാതീയത പോ­ലെ­ത­ന്നെ നീ­തി­വി­രു­ദ്ധ­മാ­യ ദൃശ്യ-​അദൃശ്യജാതീയത കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ പൊ­തു­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തി­ലും അ­ന്തർ­മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങ­ളി­ലും നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

ഇ­രി­ങ്ങാ­ല­ക്കു­ട­യി­ലെ വ­ഴി­യ­ട­യ്ക്കൽ നടപടി ക്ഷേ­ത്ര­പ്ര­വേ­ശ­ന­സ­മ­ര­ങ്ങൾ­ക്കു മുൻ­പു­ള്ള കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തി­ലേ­യ്ക്കാ­ണു് കേ­ര­ള­ത്തെ തി­രി­ച്ചു­ന­ട­ത്തു­ന്ന­തു്. ഈ വിഷയം ഗൗ­ര­വ­മാ­യി ചർ­ച്ച­ചെ­യ്തി­ല്ല എ­ന്ന­തു­ത­ന്നെ ചിന്ത എ­ത്ര­മാ­ത്രം ദുർ­ബ്ബ­ല­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന ഒരു സ­മൂ­ഹ­മാ­ണി­തെ­ന്നു സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. പേ­രാ­മ്പ്ര സ്കൂൾ ബ­ഹി­ഷ്ക­ര­ണ­ത്തിൽ കാ­ണു­ന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത­ന്ത്ര­ത്തി­നു് നൂ­റി­ല­ധി­കം വർ­ഷ­ങ്ങ­ളു­ടെ ച­രി­ത്ര­മാ­ണു­ള്ള­തു്. വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സാ­വ­കാ­ശ­ത്തി­നു വേ­ണ്ടി അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ നേ­തൃ­ത്വ­ത്തിൽ നടന്ന സ­മ­ര­കാ­ല­ത്തെ സാ­മൂ­ഹ്യാ­വ­സ്ഥ­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള ഒരു തി­രി­ച്ചു­പോ­ക്കു് ഇതിൽ സം­ഭ­വി­ക്കു­ന്നു. അ­ന്ന­ത്തെ തി­രു­വി­താം­കൂർ ഭ­ര­ണ­കൂ­ടം നി­യ­മ­പ­ര­മാ­യ­നു­വ­ദി­ച്ച കീ­ഴാ­ള­വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സാ­വ­കാ­ശം അ­ന്ന­ത്തെ തി­രു­വി­താം­കൂർ ‘സമൂഹം’ ത­ട­ഞ്ഞ­തി­നെ­തി­രെ നടന്ന സ­മ­ര­മാ­യി­രു­ന്നു അതു്. ഇ­ത്ത­രം അ­വ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളോ­ടു­ള്ള പ്ര­തി­രോ­ധം ഇ­നി­യു­മ­വ­സാ­നി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല എ­ന്നു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് പേ­രാ­മ്പ്ര സ്കൂൾ രാ­ഷ്ട്രീ­യം, മു­ണ്ടൂർ ഹോ­സ്റ്റൽ രാ­ഷ്ട്രീ­യം തു­ട­ങ്ങി­യ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ നൽ­കു­ന്ന സൂചന.

ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­നു മുൻ­പു­ള്ള മലബാർ-​കൊച്ചി-തിരുവിതാംകൂർ പ്ര­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ല­നി­ന്ന അ­ധി­കാ­ര രീ­തി­ക­ളെ­ച്ചു­റ്റി­യു­ള്ള ചില നൊ­സ്റ്റാൾ­ജി­ക് വി­കാ­ര­ങ്ങൾ ഇ­ന്നും തു­ട­രു­ന്ന­താ­യാ­ണു് ക­ണ്ടു­വ­രു­ന്ന­തു്. ജാ­തി­നി­ല­യിൽ താ­ഴേ­യ്ക്കു­പോ­കും­തോ­റും അ­ധി­കാ­രം കു­റ­യു­ന്ന ഒരു ഘ­ട­ന­യാ­ണു് അ­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തു്. ഈ ഘ­ട­ന­യിൽ താ­ത­മ്യേ­ന മു­ക­ളി­ലു­ള്ള­വർ­ക്കു്, അ­തി­ലും മു­ക­ളി­ലു­ള്ള ന്യൂ­ന­പ­ക്ഷ­ത്തെ പ്രീ­തി­പ്പെ­ടു­ത്തി­യാൽ ല­ഭി­ക്കു­ന്ന­തു് വി­പു­ല­മാ­യ അ­നാർ­കി­ക് സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ങ്ങ­ളാ­യി­രു­ന്നു. ചില ജാ­തി­യിൽ പെ­ട്ട­വ­രെ മ­റ്റു­ചി­ല ജാ­തി­ക­ളിൽ പെ­ട്ട­വർ കൊ­ല്ലു­ന്ന­തു തന്നെ അ­ന്നു് ഒരു ക്രി­മി­നൽ കു­റ്റ­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. മാ­റു­മ­റ­യ്ക്കു­ന്ന­തു് (പല ജാ­തി­ക­ളു­ടെ കാ­ര്യ­ത്തി­ലും,) ക്രി­മി­നൽ കു­റ്റ­മാ­യി­രു­ന്നു താനും. ല­ഭ്യ­മാ­യ അ­ധി­കാ­ര­ത്തി­ന്റെ തോ­ത­നു­സ­രി­ച്ചു്, ഇ­ഷ്ട­മു­ള്ള­തു ചെ­യ്യാൻ അ­നു­മ­തി നൽ­കു­ന്ന സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തി­ന്റെ ഒരു വി­പു­ല­മേ­ഖ­ല­യാ­ണു് അ­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തു്. ഈ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­മാ­ണു് ന­വോ­ത്ഥാ­നം എ­ന്നു് ഇ­ന്ന­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന പ്ര­ക്രി­യ ചോ­ദ്യം ചെ­യ്ത­തും ഒരു പ­രി­ധി­വ­രെ ത­ട­ഞ്ഞ­തും. സ­മാ­ന്ത­ര­മാ­യി, മാ­റു­മ­റ­യ്ക്കൽ സമരം, വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സാ­വ­കാ­ശ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി നടന്ന ആ­ദ്യ­ത്തെ തൊഴിൽ സമരം തു­ട­ങ്ങി, സ­മ­ര­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം തന്നെ ധി­ക്കാ­ര­പ­ര­വും പ്ര­തി­ലോ­മ­ക­ര­വു­മാ­ണു് എന്നു ചി­ന്തി­ക്കു­ന്ന ഒരു അ­ബോ­ധ­വും ഒരു ന്യൂ­ന­പ­ക്ഷ­ത്തിൽ സൃ­ഷ്ടി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. തൊഴിലാളി-​കീഴാള പ്ര­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളോ­ടും അവ ഇന്നു ന­ട­ത്തു­ന്ന പ്ര­തി­രോ­ധ­ങ്ങ­ളോ­ടും കാ­ണു­ന്ന അ­സി­ഷ്ണു­ത­യു­ടെ തു­ട­ക്കം ഈ ആ­ദ്യ­കാ­ല ധ്രു­വീ­ക­ര­ണ­ത്തിൽ തന്നെ കാണാം.

അ­തി­ദൃ­ഢ­മാ­യ മ­താ­ധി­കാ­ര­ത്തി­ന്റെ ച­ട്ട­ക്കൂ­ടു് ദുർ­ബ്ബ­ല­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തി­നും ത­കർ­ക്കു­ന്ന­തി­നു­മു­ള്ള ശ്രമം വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണ­ത്തിൽ ന­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­തി­നു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന പ്ര­ധാ­ന ആയുധം പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ജ്ഞാ­ന­മാ­ണു് എ­ന്ന­തു് അ­തീ­വ­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യി വ­രു­ന്നു.

ചി­ന്ത­കർ, പ്ര­വർ­ത്ത­കർ എന്ന നി­ല­ക­ളിൽ ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­ന്റെ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളാ­യി പി­ന്നീ­ടു് മാറിയ മൂ­ന്നു പേർ—ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­കൾ, നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു, അയ്യൻ കാളി—ഇ­ന്നു് എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ധ­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തെ­ന്നും ഈ ധാ­ര­ണ­കൾ എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് പ്ര­യോ­ഗി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു് എ­ന്നു­മു­ള്ള ഒ­ര­ന്വേ­ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ പ്രാ­രം­ഭ­മാ­ണു് ഈ കു­റി­പ്പു്. വ്യ­ക്തി­കൾ എന്ന നി­ല­യി­ല­ല്ല ഇവർ ഈ ചർ­ച്ച­യിൽ പ്ര­സ­ക്ത­രാ­കു­ന്ന­തു്. മോചനം എന്ന സമൂഹ-​ഇച്ഛയുടെ പ്ര­വൃ­ത്തി­മേ­ഖ­ല­കൾ എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു്. ഇതു് മൂ­ന്നു പേ­രി­ലൊ­തു­ങ്ങു­ന്ന ഒ­ന്ന­ല്ല; പൊ­യ്ക­യിൽ അ­പ്പ­ച്ചൻ, വക്കം അ­ബ്ദുൾ ഖാദർ മൗലവി, വി. ടി. ഭ­ട്ട­തി­രി­പ്പാ­ടു് എ­ന്നി­വർ തു­ട­ങ്ങി പേ­ര­റി­യാ­വു­ന്ന­തും അ­ല്ലാ­ത്ത­തു­മാ­യ നി­ര­വ­ധി­യാ­ളു­കൾ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ ഇ­ച്ഛ­യിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­കൾ എ­ഴു­തി­യ വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണം, നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­ന്റെ ‘ഒരു വി­ളം­ബ­രം’ (1916),[1] അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ സ­മ­ര­ങ്ങൾ­ക്കു പി­ന്നി­ലു­ള്ള ചി­ന്ത­യു­ടെ ഒരു വായന എ­ന്നി­വ­യിൽ നി­ന്നു് തൽ­കാ­ലം തു­ട­ങ്ങാം.

കു­റി­പ്പു­കൾ

[1] 1091-ൽ ജാതി ഇല്ല എ­ന്നൊ­രു വി­ളം­ബ­രം സ്വാ­മി­കൾ പു­റ­പ്പെ­ടു­വി­ച്ചു. 1091 ഇ­ട­വ­ത്തി­ലെ പ്ര­ബു­ദ്ധ കേ­ര­ള­ത്തിൽ വന്ന ആ വി­ളം­ബ­രം ഇ­ങ്ങ­നെ­യാ­യി­രു­ന്നു. ‘നാം ജാ­തി­ഭേ­ദം വി­ട്ടി­ട്ടു് ഇ­പ്പോൾ ഏ­താ­നും സം­വ­ത്സ­ര­ങ്ങൾ ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ക്കു­ന്നു. എ­ന്നി­ട്ടും ചില പ്ര­ത്യേ­ക വർ­ഗ്ഗ­ക്കാർ നമ്മെ അ­വ­രു­ടെ കൂ­ട്ട­ത്തിൽ പെ­ട്ട­താ­യി വി­ചാ­രി­ച്ചും പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ചും വ­രു­ന്ന­താ­യും അതു ഹേ­തു­വാൽ പ­ലർ­ക്കും ന­മ്മു­ടെ വാ­സ്ത­വ­ത്തി­നു വി­രു­ദ്ധ­മാ­യ ധാ­ര­ണ­യ്ക്കി­ട­വ­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നും അ­റി­യു­ന്നു. നാം പ്ര­ത്യേ­ക ജാ­തി­യി­ലോ മ­ത­ത്തി­ലോ ഉൾ­പ്പെ­ടു­ന്നി­ല്ല. വി­ശേ­ഷി­ച്ചും ന­മ്മു­ടെ ശി­ഷ്യ­വർ­ഗ­ത്തിൽ നി­ന്നും മേൽ പ്ര­കാ­ര­മു­ള്ള­വ­രെ മാ­ത്ര­മേ ന­മ്മു­ടെ പിൻ­ഗാ­മി­യാ­യി വ­ര­ത്ത­ക്ക­വ­ണ്ണം ആലുവാ അ­ദ്വൈ­താ­ശ്ര­മ­ത്തിൽ ശി­ഷ്യ­സം­ഘ­ത്തിൽ ചേർ­ത്തി­ട്ടു­ള്ളൂ എ­ന്നും മേലും ചേർ­ക്ക­യു­ള്ളൂ എ­ന്നും വ്യ­വ­സ്ഥ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­മാ­കു­ന്നു.’

ര­ണ്ടു്: ന­വോ­ത്ഥാ­ന­വും അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന ചി­ന്ത­യും

ചിന്ത, പ്ര­വൃ­ത്തി, അ­റി­വു­നേ­ടൽ എന്നീ മേ­ഖ­ല­ക­ളിൽ ബ്രാ­ഹ്മ­ണാ­ധി­കാ­ര­മേർ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ വി­ല­ക്കു­ക­ളിൽ നി­ന്നു­ള്ള മോ­ച­ന­മാ­ണു് ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­കൾ തന്റെ സാ­മൂ­ഹ്യ­പ്ര­വർ­ത്ത­നം കൊ­ണ്ടു് പ്ര­ധാ­ന­മാ­യും ശ്ര­മി­ച്ച­തു്. ഈ ദി­ശ­യിൽ ആദ്യം സ­ഞ്ച­രി­ച്ച ആൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല; അ­ക്ര­മം കൊ­ണ്ടു് അ­ടി­ച്ച­മർ­ത്ത­പ്പെ­ട്ട പല സം­ഭ­വ­ങ്ങ­ളും പ­ത്തൊൻ­പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടിൽ ഇ­തി­നോ­ടു ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടു് സം­ഭ­വി­ച്ചി­രു­ന്നു. ബ്രാ­ഹ്മ­ണാ­ധി­കാ­ര­ത്തെ, അ­തി­ന്റെ­ത­ന്നെ ഭാ­ഷ­യി­ലും യു­ക്തി­യി­ലും ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യു­ന്ന ഒരു താർ­ക്കി­ക ലേ­ഖ­ന­ത്തി­ന്റെ (വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണം) കർ­ത്താ­വു് എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു് ഇവിടെ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­സ­ക്തി. വേ­ദ­ങ്ങൾ മ­നു­ഷ്യ­നിർ­മ്മി­ത­മാ­ണെ­ന്ന­തു് വാ­ദ­ത്തി­ലൂ­ടെ ഉ­റ­പ്പി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണം തു­ട­ങ്ങു­ന്ന­തു തന്നെ. നേ­രി­ട്ട­റി­യു­ന്ന­തി­നു മു­ക­ളിൽ, കേ­ട്ടു­കേൾ­വി­യു­ടെ പ­കർ­ച്ച­യാ­യി വ­രു­ന്ന ‘ശ്രു­തി’യെ പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ക്കു­ന്ന­തു് വി­വേ­ക­മ­ല്ലെ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം തു­ടർ­ന്നു നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു: ‘ഇതര ശ­ബ്ദ­പ്ര­മാ­ണ­ങ്ങ­ളെ അ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു വേ­ദ­ത്തി­നു പ്രാ­ബ­ല്യം ഇ­രി­ക്കാ­മെ­ങ്കി­ലും പ്ര­ത്യ­ക്ഷാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളെ അ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു് അതു ദുർ­ബ്ബ­ലം ത­ന്നെ­യാ­ണു്’ (ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­കൾ 1921). ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­ക­ളു­ടെ ചി­ന്ത­യിൽ, വേദം, ‘ശ്രു­തി’ എന്ന വൈ­ദി­ക­സം­വർ­ഗ്ഗ­മോ, അ­തി­ന്റെ ലിഖിത രൂ­പ­ങ്ങ­ളോ അല്ല. ‘യാ­തൊ­ന്നു­കൊ­ണ്ടു പ­ര­മാ­ത്മാ­വി­നെ അ­റി­യാൻ ക­ഴി­യു­മോ അതിനെ വേ­ദ­മെ­ന്നു പ­റ­യു­ന്നു’ എന്ന നി­രീ­ക്ഷ­ണം തന്നെ ഇതു വ്യ­ക്ത­മാ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. കർ­ക്ക­ശ­മാ­യ­തും സ്വ­ന്തം അ­ധി­കാ­ര­സ്ഥാ­ന­മു­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തിൽ വി­ട്ടു­വീ­ഴ്ച­യി­ല്ലാ­ത്ത­തു­മാ­യ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­ത്തി­ന്റെ ച­ട്ട­ക്കൂ­ടി­നു പു­റ­ത്തു് ‘ആ­ത്മാ­ന്വേ­ഷ­ണം’ ന­ട­ത്തു­ന്ന­തു് ഒരു പുതിയ സം­ഭ­വ­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. പക്ഷേ, പ­ത്തൊൻ­പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ അ­വ­സാ­ന­വർ­ഷ­ങ്ങ­ളി­ലെ തെ­ക്കൻ കേ­ര­ള­ത്തിൽ, ‘ശൂ­ദ്ര­നു്’ വേ­ദ­ജ്ഞാ­നം നേ­ടു­ന്ന­തി­നും അതു പ­കർ­ന്നു കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­നും അ­വ­കാ­ശ­മു­ണ്ടു് എന്നു വാ­ദി­ക്കു­ന്ന­തി­നു് കൃ­ത്യ­മാ­യ ഒരു രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­സ­ക്തി­യു­ണ്ടു്. വൈ­ദി­ക­ത­യു­ടെ അ­പ­നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തി­നു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന ഉ­പ­ക­ര­ണ­ങ്ങൾ പ്ര­ധാ­ന­മാ­യും വേ­ദ­ങ്ങൾ, ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­ങ്ങൾ, ഉ­പ­നി­ഷ­ത്തു­കൾ, ഇ­തി­ഹാ­സ­കാ­വ്യ­ങ്ങൾ എ­ന്നി­വ­യിൽ നി­ന്നാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹം എ­ടു­ത്തി­ട്ടു­ള്ള­തു് എ­ന്ന­തു് ഈ പ്ര­സ­ക്തി­യെ ഒ­ന്നു­കൂ­ടി മൂർ­ച്ച­യു­ള്ള­താ­ക്കു­ന്നു. വൈ­ദി­ക­പൗ­രോ­ഹി­ത്യ­ത്തി­ന്റെ­യും അ­തി­ന­നു­വർ­ത്തി­യാ­യി നി­ല­നി­ന്ന നാ­ട്ടു­രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും അ­ധി­കാ­ര­സം­ഹി­ത­കൾ ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യു­ന്ന ഈ നി­ല­പാ­ടു് കേ­ര­ള­ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തിൽ നിർ­ണ്ണാ­യ­ക­മാ­ണു്. ഏ­ക­ദേ­ശം ഇ­രു­പ­തു­വർ­ഷം മുൻ­പു­ത­ന്നെ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­ത്തി­ന്റെ വി­ല­ക്കു­കൾ ചി­ന്ത­യി­ലും പ്ര­വൃ­ത്തി­യി­ലും നി­ഷേ­ധി­ച്ച­തി­നു ശേ­ഷ­മാ­ണു് ച­ട്ട­മ്പി സ്വാ­മി­കൾ വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണം എ­ഴു­തു­ന്ന­തു തന്നെ. ‘ശൂദ്ര’നു വി­ല­ക്ക­പ്പെ­ട്ട വൈദിക രചനകൾ വാ­യി­ക്കു­ന്ന­തു മുതൽ അവയെ വി­മർ­ശി­ക്കു­ന്ന­തും, അ­തോ­ടൊ­പ്പം അ­തി­ശൂ­ദ്ര­രു­മാ­യി ഇ­ട­പ­ഴ­കു­ന്ന­തും ഈ നി­ഷേ­ധ­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­ണു്.

എ­ഴു­ത്തി­ല­ല്ല, പ്ര­വൃ­ത്തി­യി­ലാ­ണു് ചാതുർവർണ്യ-​അധികാരഘടന അ­ദ്ദേ­ഹം ചോ­ദ്യം ചെ­യ്ത­തു്. അ­ദ്ധ്വാ­ന­ശേ­ഷി ആ­രു­ടേ­താ­ണെ­ന്നും അ­തി­ന്റെ ഫ­ല­ങ്ങൾ കൂ­ടു­ത­ലു­മ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു് ആ­രാ­ണെ­ന്നും അ­നു­ഭ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കി­യ ഒ­ന്നാ­യി­രു­ന്നു അയ്യൻ കാളി ന­യി­ച്ച തൊഴിൽ സമരം.

(ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­ക­ളു­ടെ ആ­ശ­യ­ങ്ങ­ളെ പൂർ­ണ്ണ­മാ­യി പി­ന്തു­ണ­യ്ക്കു­ന്ന നി­ല­പാ­ട­ല്ല ഇവിടെ സ്വീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്നു് എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യ­ണ­മെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു. ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­യി, ക്രി­സ്തു­മ­ത­ഛേ­ദ­നം എന്ന കൃ­തി­യിൽ കാ­ണു­ന്ന വാ­ദ­ങ്ങ­ളു­മാ­യി എ­നി­ക്കു് ഒരു യോ­ജി­പ്പു­മി­ല്ല. പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ജ്ഞാ­നം അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കു­ന്ന വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണ­ത്തി­ന്റെ ആ­ധു­നി­ക­മെ­ന്നു­വി­ളി­ക്കാ­വു­ന്ന ചി­ന്താ­രീ­തി ഇ­ത്ത­രം ര­ച­ന­ക­ളിൽ കാ­ണു­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­താ­ണു കാരണം. ഇവിടെ പ്ര­സ­ക്ത­മ­ല്ലാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു് വി­ശ­ദാം­ശ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു ക­ട­ക്കു­ന്നി­ല്ല.) അ­തി­ദൃ­ഢ­മാ­യ മ­താ­ധി­കാ­ര­ത്തി­ന്റെ ച­ട്ട­ക്കൂ­ടു് ദുർ­ബ്ബ­ല­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തി­നും ത­കർ­ക്കു­ന്ന­തി­നു­മു­ള്ള ശ്രമം വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണ­ത്തിൽ ന­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­തി­നു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന പ്ര­ധാ­ന ആയുധം പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ജ്ഞാ­ന­മാ­ണു് എ­ന്ന­തു് അ­തീ­വ­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യി വ­രു­ന്നു. ‘നേ­ര­ല്ല ദൃ­ശ്യ­മി­തു ദൃ­ക്കി­നെ നീ­ക്കി നോ­ക്കിൽ’ (‘അ­ദ്വൈ­ത­ദീ­പി­ക’ 2) എന്ന കാഴ്ച ഉ­ട­നീ­ളം തു­ട­രു­ന്ന അ­ദ്വൈ­ത­ദർ­ശ­ന­മാ­യി­രു­ന്നു നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റേ­തു്. എ­ന്നി­രു­ന്നാ­ലും, അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ലും പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളി­ലും, പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­ജ്ഞാ­ന­ത്തി­ന്റെ അ­തി­സൂ­ക്ഷ്മ­മാ­യ പ്ര­യോ­ഗം ന­ട­ന്നി­രു­ന്നു­വെ­ന്നു കാണാം. ചു­റ്റു­മു­ള്ള­വ­രെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള വ്യ­ക്തി­പ­ര­മാ­യ നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ മുതൽ സാ­മൂ­ഹ്യ­പ്ര­തി­ഭാ­സ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­പ­ഗ്ര­ഥ­നം വരെ ഇതു തു­ട­രു­ന്നു­ണ്ടു്. 1910-നു ശേ­ഷ­മു­ള്ള വർ­ഷ­ങ്ങ­ളിൽ നടന്ന സം­ഭാ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളി­ലും കു­റി­പ്പു­ക­ളി­ലും പ്ര­സം­ഗ­ങ്ങ­ളി­ലും ഇതു കൂ­ടു­തൽ വ്യ­ക്ത­മാ­യി വ­രു­ന്നു. മതം, ജാതി, വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ എന്നീ വി­ഷ­യ­ങ്ങ­ളി­ലു­ള്ള നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങ­ളാ­ണു് ഇവയിൽ മു­ഖ്യ­മാ­യു­ള്ള­തു്. ജാതി-​മത ഘടനകൾ നി­ല­നിൽ­ക്ക­രു­തെ­ന്നും ത­നി­ക്കു് അ­വ­യു­മാ­യി ബ­ന്ധ­മൊ­ന്നു­മി­ല്ലെ­ന്നും എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യു­ന്ന ഘ­ട്ട­ങ്ങൾ തന്നെ നി­ര­വ­ധി­യാ­ണു്. (വി­ശ­ദാം­ശ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു് പി­ന്നീ­ടു മ­ട­ങ്ങി വരാം.) ന­ട­ത്തി­യ വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ­ക­ളു­ടെ ച­രി­ത്ര­മു­പ­യോ­ഗി­ച്ചു്, യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­ബോ­ധ­ത്തി­ലൂ­ന്നി­യ തന്റെ പുതിയ നി­ല­പാ­ടി­നെ ത­മ­സ്ക­രി­ക്കു­ന്ന­തു് ത­ട­യു­ന്ന­തി­നും അ­ദ്ദേ­ഹം ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചി­രു­ന്നു: ചില ഹി­ന്ദു­ക്ക­ളു­ടെ ആ­ഗ്ര­ഹ­മ­നു­സ­രി­ച്ചാ­ണു് താൻ പ്ര­തി­ഷ്ഠ ന­ട­ത്തി­യ­തെ­ന്നും പ്ര­സ്തു­ത­മ­ത­ത്തോ­ടു് എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും മ­മ­ത­യു­ണ്ടാ­യി­ട്ട­ല്ല അതു ചെ­യ്ത­തെ­ന്നും നാ­രാ­യ­ണ ഗുരു ആ­വർ­ത്തി­ച്ചു പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടു്. ‘അ­നു­യാ­യി’ക­ളെ­യും ചു­റ്റു­പാ­ടു­ക­ളെ­യും സൂ­ക്ഷ്മ­മാ­യി നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ക­യും അ­പ­ഗ്ര­ഥി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്ത­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് താൻ ഒരു ഹി­ന്ദു­വാ­യി അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­മെ­ന്നും അതു് ത­ട­യേ­ണ്ട­താ­വ­ശ്യ­മാ­ണെ­ന്നും അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു് വ്യ­ക്ത­മാ­യി­ട്ടു­ണ്ടാ­വു­ക.

ചിന്ത ഒരു വി­ഗ്ര­ഹ­രൂ­പം പോലെ ഉ­റ­ഞ്ഞു­പോ­യ ഒ­ന്ന­ല്ലെ­ന്നും, അതു് ച­ല­നാ­ത്മ­ക­മാ­ണെ­ന്നും, ഈ ച­ല­ന­സ്വ­ഭാ­വം ത­ട­യു­ന്ന പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത­വും അ­ല്ലാ­ത്ത­തു­മാ­യ ഘ­ട­ക­ങ്ങൾ­ക്കെ­തി­രെ തു­ടർ­ച്ച­യാ­യ ജാ­ഗ്ര­ത വേ­ണ­മെ­ന്നും ഉള്ള ധാ­ര­ണ­ക­ളാ­ണു് കേരള ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന ശക്തി സ്രോ­ത­സ്സു­കൾ. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ, അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന­ത്തി­ലൂ­ന്നി­യ ചി­ന്താ­രീ­തി­കൾ അ­തി­ന്റെ മു­ഖ്യ­ധാ­ര­ക­ളിൽ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­നി­ര­ത­മാ­ണു്. അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ ഇ­ട­പെ­ട­ലു­ക­ളിൽ ഇതു് കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ക­ട­മാ­കു­ന്നു­ണ്ടു്. ഒരു അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന നി­ല­പാ­ടിൽ നി­ന്നാ­ണു്, ദർ­ശ­ന­ത്തിൽ നി­ന്നോ വാ­യ­ന­യിൽ നി­ന്നോ അല്ല, അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ­പ്ര­വർ­ത്ത­നം തു­ട­ങ്ങു­ന്ന­തു്. ഇതേ നി­ല­പാ­ടി­ലൂ­ന്നി­യ ഒരു ചി­ന്താ­പ­ദ്ധ­തി­യാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹം തു­ടർ­ന്നു ന­ട­ത്തി­യ സ­മ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­ധാ­ന പ്രേ­ര­കം. ഈ പ­ദ്ധ­തി­യു­ടെ ഘ­ട­ന­യും രൂ­പ­വും അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ഇ­ട­പെ­ട­ലു­ക­ളിൽ നി­ന്നു് വാ­യി­ച്ചെ­ടു­ക്കേ­ണ്ടി­വ­രു­ന്നു. പ്ര­ജാ­സ­ഭ­യിൽ ന­ട­ത്തി­യ പ്ര­സം­ഗ­ങ്ങ­ളു­ടെ രേ­ഖ­ക­ളൊ­ഴി­കെ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ചി­ന്ത­ക­ള­ധി­ക­മൊ­ന്നും എഴുതി സൂ­ക്ഷി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടി­ല്ല എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഈ വാ­യി­ച്ചെ­ടു­ക്കൽ കൂ­ടു­തൽ പ്ര­സ­ക്ത­മാ­ണു്. എ­ഴു­ത്തി­ല­ല്ല, പ്ര­വൃ­ത്തി­യി­ലാ­ണു് ചാതുർവർണ്യ-​അധികാരഘടന അ­ദ്ദേ­ഹം ചോ­ദ്യം ചെ­യ്ത­തു്. അ­ദ്ധ്വാ­ന­ശേ­ഷി ആ­രു­ടേ­താ­ണെ­ന്നും അ­തി­ന്റെ ഫ­ല­ങ്ങൾ കൂ­ടു­ത­ലു­മ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു് ആ­രാ­ണെ­ന്നും അ­നു­ഭ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കി­യ ഒ­ന്നാ­യി­രു­ന്നു അയ്യൻ കാളി ന­യി­ച്ച തൊഴിൽ സമരം. ചൂഷണം ഒരു പ്ര­കൃ­തി­നി­യ­മ­ല്ല എന്ന ധാ­ര­ണ­യും അ­ദ്ധ്വാ­നി­ക്കു­ന്ന­വർ­ക്കു് നി­ഷേ­ധി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന അ­വ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളു­ടെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ വി­ട്ടു­വീ­ഴ്ച­യി­ല്ല എന്ന തീ­രു­മാ­ന­വും ഈ സ­മ­ര­ത്തി­ന്റെ കേ­ന്ദ്ര­ഭാ­ഗ­ത്തു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. കീഴാളജാതി-​തൊഴിലാളി സഖ്യം എന്ന ആശയം ഇ­തി­ന്റെ വി­ജ­യ­ത്തിൽ ത­ന്ത്ര­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യ ഒ­ന്നാ­യി­രു­ന്നു. ഏ­ക­ദേ­ശം അര നൂ­റ്റാ­ണ്ടു മുൻ­പു­വ­രെ അടിമ-​ഉടമ സ­മ്പ്ര­ദാ­യം നി­യ­മ­വി­ധേ­യ­മാ­യി­രു­ന്ന ഒരു സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലാ­ണു് ഇ­തെ­ല്ലാം സം­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തു് അ­വ­യു­ടെ വി­പ്ല­വ­സ്വ­ഭാ­വം എ­ടു­ത്തു­കാ­ണി­ക്കു­ന്നു.

അ­രു­വി­പ്പു­റം പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യും അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ കാ­ള­വ­ണ്ടി യാ­ത്ര­യും ത­മ്മിൽ അ­ഞ്ചു­വർ­ഷ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­ക­ല­മേ­യു­ള്ളു. എ­ങ്കി­ലും, ഇതിൽ ഒ­ന്നു് മ­റ്റൊ­ന്നി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച­യ­ല്ല. സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­കൊ­ണ്ടും സാ­മീ­പ്യം കൊ­ണ്ടും അവ ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു­താ­നും. കാ­ള­വ­ണ്ടി യാ­ത്ര­യ്ക്കു മുൻ­പു­ത­ന്നെ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ചി­ന്ത­യു­ടെ രൂ­പീ­ക­ര­ണം ന­ട­ന്നി­രു­ന്നു എന്നു വേണം മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ; ചി­ന്ത­യു­ടെ ആ­ദ്യ­പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു് എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു് ഈ യാ­ത്ര­യെ­ത്ത­ന്നെ കാ­ണേ­ണ്ട­തു്. ന­ട­പ്പി­ലു­ള്ള ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ദർ­ശ­ന­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല പ്ര­സ്തു­ത യാ­ത്ര­യു­ടെ പ്രേ­ര­കം; അ­ധി­കാ­ര­ത്തിൽ നിന്ന ചി­ന്താ­രീ­തി­ക­ളു­ടെ നി­രാ­സ­മാ­യി­രു­ന്നു അതു്. ദൈ­നം­ദി­നാ­വ­സ്ഥ­യിൽ നി­ന്നാ­ണു് അയ്യൻ കാളി ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച­ക­ളി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കു­ന്ന­തു്. നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ ആ­ദ്യ­കാ­ല ചി­ന്ത­യിൽ ഇതു് നേരെ തി­രി­ച്ചാ­ണു്. നൈ­ര­ന്ത­ര്യം അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ സ്ഥാ­യി­ത്വം ആണു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ സ്ത്രോ­ത്ര­കൃ­തി­ക­ളി­ലെ­യും ആ­ദ്യ­കാ­ല സം­ഭാ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളി­ലെ­യും പ്ര­ധാ­ന­വി­ഷ­യം. വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു ശേ­ഷ­മാ­ണു് ദൈ­നം­ദി­ന ജീ­വി­തം, ചി­ന്ത­യു­ടെ വിഷയം എന്ന നി­ല­യിൽ, നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വിൽ ഒരു നിർ­ണ്ണാ­യ­ക ഘ­ട­ക­മാ­കു­ന്ന­തു്. ഇതിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന അ­ടി­ത്ത­റ വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു മുൻ­പു­ത­ന്നെ അയ്യൻ കാളി തന്റെ പ്ര­വർ­ത്ത­ന കേ­ന്ദ്ര­മാ­ക്കി­യി­രു­ന്നു എ­ന്ന­തു് എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യേ­ണ്ട­തു­മാ­ണു്.

എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ച­ട്ട­മ്പി സ്വാ­മി­ക­ളും നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വും വ­ള­രെ­പ്പെ­ട്ടെ­ന്നു് ആ­രാ­ധ്യ­പു­രു­ഷ­രാ­യി മാ­റി­യ­തു് എന്ന ചോ­ദ്യ­ത്തേ­ക്കാൾ, ആർ­ക്കാ­ണു്, എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഇ­ത്ത­രം ആ­രാ­ധ­നാ­രൂ­പ­ങ്ങൾ ആ­വ­ശ്യ­മാ­യി വ­ന്ന­തു് എ­ന്നും എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് അ­നു­ബ­ന്ധ­മാ­യ ആ­രാ­ധ­നാ­രീ­തി­കൾ നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു് എ­ന്നു­മു­ള്ള ചോ­ദ്യ­ങ്ങൾ പ്ര­ധാ­ന­മാ­കു­ന്നു.

വ്യ­ത്യ­സ്ത­മെ­ന്നു തോ­ന്നാ­വു­ന്ന ഈ ആ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം­ത­ന്നെ ഒരേ പ്ര­വ­ണ­ത­യു­ടെ തു­ടർ­ച്ച­യിൽ വ്യ­ക്ത­മാ­കു­ന്ന സാ­മൂ­ഹ്യേ­ച്ഛ­യു­ടെ കേ­ന്ദ്രീ­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളാ­ണെ­ന്നു കാണാം. മുൻ­പു­ത­ന്നെ വ­ളർ­ന്നു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന സ­മൂ­ഹ­തൃ­ഷ്ണ­ക­ളാ­ണു് ഇ­വ­രു­ടെ വി­പ്ല­വ­നി­ല­പാ­ടു­കൾ സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­ന്ന­തും നി­ല­നിർ­ത്തു­ന്ന­തും. അയ്യാ വൈ­കു­ണ്ഠർ, ആ­റാ­ട്ടു­പു­ഴ വേ­ലാ­യു­ധ­പ്പ­ണി­ക്കർ, ന­ങ്ങേ­ലി തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­രിൽ മുൻ­പു­ത­ന്നെ ഈ സ­മ­ര­രൂ­പ­ങ്ങൾ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യി­രു­ന്നു. ഇവ വ­ളർ­ന്ന­തു് അ­ടി­മ­ത്ത­ത്തി­ന്റെ­യും ജാ­തീ­യ­ചൂ­ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട അ­ക്ര­മ­ത്തി­ന്റെ­യും ദൈ­നം­ദി­നാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നാ­ണെ­ന്ന­തിൽ സം­ശ­യ­മൊ­ന്നു­മി­ല്ല. ശ­രീ­ര­ത്തി­നും ചി­ന്ത­യ്ക്കും മേൽ അ­ടി­ച്ചേൽ­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന സാ­മ്പ­ത്തി­ക­വും, മ­ത­പ­ര­വും ജാ­തീ­യ­വു­മാ­യ നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ങ്ങൾ പ്ര­തി­രോ­ധി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് കേരള ന­വോ­ത്ഥാ­നം രൂ­പ­പ്പെ­ട്ട­തു് എ­ന്നാ­ണു് മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കേ­ണ്ട­തു്.

മൂ­ന്നു്: ചി­ന്ത­യിൽ നി­ന്നു് വി­ഗ്ര­ഹ­നിർ­മ്മി­തി­യി­ലേ­ക്കു്

മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ നി­ല­പാ­ടിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന­രീ­തി­യും അതിനെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ ചി­ന്ത­യും അ­വ­യു­ടെ വി­പ്ല­വ­സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളും കേരള ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തിൽ അ­ധി­ക­നാൾ പ്ര­ബ­ല­മാ­യി നി­ല­നി­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­തു് ഇ­തോ­ടൊ­പ്പം തന്നെ പ­രി­ഗ­ണി­ക്കേ­ണ്ട ഒരു വ­സ്തു­ത­യാ­ണു്. ചിന്ത നിർ­വീ­ര്യ­മാ­ക്കു­ക­യോ പാർ­ശ്വ­വൽ­ക്ക­രി­ക്കു­ക­യോ ചെ­യ്യു­ന്ന­തി­നു­ള്ള ബോ­ധ­പൂർ­വ്വ­മോ അ­ല്ലാ­ത്ത­തോ ആയ ശ്ര­മ­ങ്ങൾ­ക്കു് ഈ തി­രി­ച്ചു­പോ­ക്കു് സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന­തിൽ ഒരു പ്ര­ധാ­ന പ­ങ്കാ­ണു­ള്ള­തു്. സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലും സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ലും ന­ട­ക്കേ­ണ്ട വി­പ്ല­വ­ങ്ങ­ളിൽ കേ­ന്ദ്രീ­ക­രി­ക്കേ­ണ്ട­തി­നു പകരം, അ­വ­യു­ടെ പ്ര­യോ­ക്താ­ക്ക­ളിൽ കൂ­ടു­തൽ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കു­ക­യും, തു­ടർ­ന്നു് അ­വ­രെ­ച്ചു­റ്റി നിൽ­ക്കു­ന്ന ആ­രാ­ധ­നാ സ­മ്പ്ര­ദാ­യ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു നീ­ങ്ങു­ക­യും ചെ­യ്യു­ക എ­ന്ന­തു തന്നെ ചിന്ത ദുർ­ബ്ബ­ല­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തി­ലെ ഒരു നിർ­ണ്ണാ­യ­ക നീ­ക്ക­മാ­യി­രു­ന്നു. ഇതു് തി­ക­ച്ചും ബോ­ധ­പൂർ­വ്വ­മാ­യ പ്ര­ക്രി­യ­യാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­തു് കാ­ര്യ­ങ്ങൾ കൂ­ടു­തൽ സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­മാ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ, എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ച­ട്ട­മ്പി സ്വാ­മി­ക­ളും നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വും വ­ള­രെ­പ്പെ­ട്ടെ­ന്നു് ആ­രാ­ധ്യ­പു­രു­ഷ­രാ­യി മാ­റി­യ­തു് എന്ന ചോ­ദ്യ­ത്തേ­ക്കാൾ, ആർ­ക്കാ­ണു്, എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഇ­ത്ത­രം ആ­രാ­ധ­നാ­രൂ­പ­ങ്ങൾ ആ­വ­ശ്യ­മാ­യി വ­ന്ന­തു് എ­ന്നും എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് അ­നു­ബ­ന്ധ­മാ­യ ആ­രാ­ധ­നാ­രീ­തി­കൾ നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു് എ­ന്നു­മു­ള്ള ചോ­ദ്യ­ങ്ങൾ പ്ര­ധാ­ന­മാ­കു­ന്നു.

വൈ­ദി­ക­ത­യെ നി­ഷേ­ധി­ച്ചു് അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ചോ­ദ്യം ചെ­യ്തു് സ­മൂ­ഹ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ലെ­ത്തി­യ മൂ­ന്നു­പേർ തന്നെ, ഏ­ക­ദേ­ശം മു­പ്പ­തു് വർ­ഷ­ങ്ങ­ളു­ടെ കാ­ല­യ­ള­വിൽ (1888–1918) ഒരു പുതുവൈദിക-​ജാതീയതയുടെ വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളാ­യി മാ­റു­ന്ന സാ­ഹ­ച­ര്യ­മാ­ണു­ണ്ടാ­യ­തു്. അധികം വൈ­കാ­തെ­ത­ന്നെ, അ­ക്ഷ­രാർ­ത്ഥ­ത്തി­ലു­ള്ള പ്ര­തി­മാ­നിർ­മ്മാ­ണ­മാ­യി ഇ­തി­നോ­ടു ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടു­പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന വൈ­ദി­കോ­ത്ത­ര ആ­രാ­ധ­നാ­രീ­തി­കൾ പ­രി­ണ­മി­ച്ചു. പ്ര­തി­മ­ക­ളു­ടെ എ­ണ്ണ­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വാ­ണു മുൻ­പിൽ; ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­കൾ ഛാ­യാ­പ­ട­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു് കൂ­ടു­തൽ കാ­ണ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. അയ്യൻ കാ­ളി­യും, കൂടെ നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരാൾ എന്ന നി­ല­യിൽ നി­ന്നു് ആ­രാ­ധി­ക്കേ­ണ്ട ഒരാൾ എന്ന നി­ല­യി­ലേ­ക്കു മാ­റ്റ­പ്പെ­ട്ടു. ഇ­വി­ടെ­യും ഛാ­യാ­പ­ട­ങ്ങൾ­ക്കാ­ണു് മുൻ­തൂ­ക്കം; അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ ചിന്ത, പ്ര­വൃ­ത്തി എ­ന്നി­വ­യെ­ക്കാൾ പൊ­തു­ബോ­ധ­ത്തിൽ സ­ഞ്ച­രി­ക്കു­ന്ന­തു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ രൂ­പ­വും ഐ­തി­ഹ്യ­സ്വ­ഭാ­വ­മു­ള്ള ക­ഥ­ക­ളു­മാ­ണു്. മൂ­ന്നു­പേ­രു­ടെ­യും ജീ­വ­ച­രി­ത്ര­ങ്ങ­ളും അ­വ­രെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ഓർ­മ്മ­ക്കു­റി­പ്പു­ക­ളും ഒരു മി­ഥി­ക് സ­മീ­പ­നം പൊ­തു­വെ സ്വീ­ക­രി­ച്ചു കാ­ണു­ന്നു. അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം സു­വ്യ­ക്ത­മാ­യ ചി­ന്ത­യിൽ നി­ന്നു­രു­ത്തി­രി­ഞ്ഞ­താ­ണു് എ­ന്ന­തും, ഈ ചി­ന്ത­യി­ലാ­ണു് മ­ല­യാ­ളി ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ഒരു പ്ര­ധാ­ന ഘടകം പ്ര­വൃ­ത്തി­യി­ലെ­ത്തി­യ­തു് എ­ന്ന­തും പല നി­ല­ക­ളിൽ മ­റ­യ്ക്കു­ന്ന­തി­നു് സ­ഹാ­യി­ക്കു­ന്ന­വ­യാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള പല ര­ച­ന­ക­ളും എന്നു തന്നെ പ­റ­യേ­ണ്ടി­വ­രു­ന്നു. മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ തണലിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു് അ­ദ്ദേ­ഹം ദൈ­വ­വൽ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ല്ല എന്നു മാ­ത്രം. എ­ങ്കി­ലും, സ­ഹ­വി­പ്ല­വ­കാ­രി എന്ന നി­ല­യി­ല­ല്ല, ‘പു­ല­യ­രാ­ജാ­വു്’ എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹം പ­ല­പ്പോ­ഴും പ­രി­ഗ­ണി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്.

സാ­മ്പ­ത്തി­ക ലാ­ഭ­ത്തെ­ക്കാൾ ഉ­പ­രി­യാ­യി, മ­റ്റൊ­രാ­ളെ സ്വ­ന്തം അ­ധി­കാ­ര­ത്തിൻ­കീ­ഴിൽ നി­റു­ത്തു­ന്ന­തി­ന്റെ ശാ­രീ­രി­കം ത­ന്നെ­യാ­യ രസവും സു­ഖ­വു­മാ­ണു് പ­ല­പ്പോ­ഴും ഇതിനു പ്രേ­ര­ക­മാ­കു­ന്ന­തെ­ന്നു് വ്യ­ക്ത­മാ­കാ­നും വി­പു­ല­മാ­യ ഒ­ര­ന്വേ­ഷ­ണം ആ­വ­ശ്യ­മി­ല്ല.

അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന­ത്തെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കി­യ ഒരു അ­ന്വേ­ഷ­ണ­രീ­തി­യും അ­തി­ന്റെ വി­പ്ല­വ­സ്വ­ഭാ­വ­വും ദുർ­ബ്ബ­ല­മാ­ക്കു­ക­യെ­ന്ന­താ­ണു് മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ ആ­രാ­ധ­നാ­പ്ര­വ­ണ­ത­കൾ ന­ട­ത്തി­യ പ്ര­ധാ­ന പ്ര­തി­പ്ര­വർ­ത്ത­നം. മുൻ­പു­ത­ന്നെ (എ­ട്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­നു ശേഷം) ക്ഷേ­ത്ര­കേ­ന്ദ്രീ­കൃ­ത­മാ­യി മാ­റി­യി­രു­ന്ന വൈ­ദി­ക­ത­യു­ടെ രീ­തി­കൾ ച­ട്ട­മ്പി സ്വാ­മി­ക­ളു­ടെ­യും നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ­യും പി­ന്തു­ടർ­ച്ച­ക്കാ­രിൽ ആ­ധി­കാ­രി­ക­ങ്ങ­ളാ­യി പു­നഃ­സ്ഥാ­പി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ഇതു് ഒരു ബോ­ധ­പൂർ­വ­മാ­യ പ്ര­ക്രി­യ­യാ­യി­രു­ന്നു എന്നു പ­റ­യു­ന്നി­ല്ല. ചി­ന്ത­യു­പ­യോ­ഗി­ക്കാ­തി­രി­ക്കു­ക­യും ആ­രാ­ധ­ന­യിൽ മു­ഴു­കു­വാൻ ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു­മാ­യ ഒരു അബോധം സൃ­ഷ്ടി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു് നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­കൾ നീ­ണ്ടു­നി­ന്ന നി­ര­വ­ധി പ­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ­ക്കു ശേ­ഷ­മാ­ണു്. അതേ സമയം തന്നെ, ഈ അ­ബോ­ധ­ത്തി­ന്റെ സൃ­ഷ്ടി തി­ക­ച്ചും ബോ­ധ­പൂർ­വ്വ­മാ­യ പ്ര­ക്രി­യ­യാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്നു് എ­ടു­ത്തു­കാ­ണേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു താനും. ഇ­തി­ന്റെ ബ­ല­ത്തി­ലാ­ണു് ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­മ­തം ഇ­ന്നും നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു­ത­ന്നെ. ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തിൽ നടന്ന അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പീ­ക­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­ന്റെ­യും ച­രി­ത്രം നിർ­ണ്ണ­യി­ച്ച­തു­ത­ന്നെ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ അ­ബോ­ധ­ത്തി­ന്റെ ഉ­പ­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളാ­ണു്. ഇ­തി­ന്റെ വി­ശ­ദാം­ശ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു പോ­കു­ന്ന­തി­നു­മുൻ­പു് ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട മറ്റു ചില കാ­ര്യ­ങ്ങൾ കൂടി പ­രി­ശോ­ധി­ക്കേ­ണ്ട­താ­വ­ശ്യ­മാ­ണു്.

‘ജാതി ചോ­ദി­ക്ക­രു­തു്, പ­റ­യ­രു­തു്, ചി­ന്തി­ക്ക­രു­തു്’ എന്ന നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­ന്റെ നിർ­ദ്ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ ആ­ദ്യ­ത്തേ­തു ര­ണ്ടും സ­മൂ­ഹ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ഉ­പ­രി­ത­ല­ത്തിൽ ഇ­ന്നും ഏ­റെ­ക്കു­റെ പാ­ലി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു എന്നു പറയാം. എ­ന്നി­രു­ന്നാ­ലും സൗ­ക­ര്യ­വും സ­ന്ദർ­ഭ­വും ഒ­ത്തു­വ­ന്നാൽ ജാ­തീ­യാ­ക്ര­മ­ത്തി­ന്റെ­യോ ചൂ­ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ­യോ ഏതു നി­ല­വ­രെ­യും പോകാൻ ത­യ്യാ­റു­ള്ള നി­ര­വ­ധി­പേർ ഇ­പ്പോ­ഴും മ­ല­യാ­ളി സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലു­ണ്ടെ­ന്നു കാണാൻ ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടി­ല്ല. മുൻപു സൂ­ചി­പ്പി­ച്ച­തു­പോ­ലെ, ആദിവാസി-​ദളിതു് ക്ഷേ­മ­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ഒന്നോ രണ്ടോ സർ­ക്കാർ സ്ഥാ­പ­ന­ങ്ങ­ളിൽ അ­ന്വേ­ഷ­ണം ന­ട­ത്തി­യാൽ ആ­വ­ശ്യ­ത്തി­ല­ധി­കം വി­വ­ര­ങ്ങൾ ല­ഭി­ക്കും. സാ­മ്പ­ത്തി­ക ലാ­ഭ­ത്തെ­ക്കാൾ ഉ­പ­രി­യാ­യി, മ­റ്റൊ­രാ­ളെ സ്വ­ന്തം അ­ധി­കാ­ര­ത്തിൻ­കീ­ഴിൽ നി­റു­ത്തു­ന്ന­തി­ന്റെ ശാ­രീ­രി­കം ത­ന്നെ­യാ­യ രസവും സു­ഖ­വു­മാ­ണു് പ­ല­പ്പോ­ഴും ഇതിനു പ്രേ­ര­ക­മാ­കു­ന്ന­തെ­ന്നു് വ്യ­ക്ത­മാ­കാ­നും വി­പു­ല­മാ­യ ഒ­ര­ന്വേ­ഷ­ണം ആ­വ­ശ്യ­മി­ല്ല.

‘ജാതി ചി­ന്തി­ക്ക­രു­തു്’ എന്ന മൂ­ന്നാ­മ­ത്തെ നിർ­ദ്ദേ­ശം അ­തി­ന്റെ ലം­ഘ­ന­ത്തി­ലാ­ണു് കൂ­ടു­തൽ പാ­ലി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു­കാ­ണു­ന്ന­തു്. ‘ശു­ദ്ധ­ചി­ന്ത’യുടെ (ഇ­ല്ലാ­ത്ത) ത­ല­ത്തി­ല­ല്ല ഈ ലംഘനം ന­ട­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു തന്നെ ഈ ലം­ഘ­ന­ത്തി­ന്റെ ഇ­ന്ന­ത്തെ നി­ല­യ­ന്വേ­ഷി­ക്കേ­ണ്ട­തു് ‘ചിന്ത’യുടെ മ­ണ്ഡ­ല­ത്തി­ല­ല്ല. ജാതി-​മതം, ചി­ന്ത­യിൽ മാ­ത്ര­മ­ല്ല പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തു്; അതൊരു വൈ­കാ­രി­ക പ്ര­യോ­ഗം കൂ­ടി­യാ­ണു്. ത­ന്നിൽ­നി­ന്നും മ­റ്റു­ള്ള­വ­രിൽ­നി­ന്നും, ത­ന്നി­ലേ­ക്കും മ­റ്റു­ള്ള­വ­രി­ലേ­ക്കും അതു് തു­ടർ­ച്ച­യാ­യി പ­കർ­ന്നു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളി­ലും ആ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളി­ലും കൂടി വ്യാ­പി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ള­താ­ണു് ജാ­തി­യു­ടെ വേ­രു­കൾ; അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ ബോ­ധ­ചി­ന്ത­യു­ടെ ത­ല­ത്തിൽ ഒ­തു­ങ്ങി­നിൽ­ക്കു­ന്ന അ­ന്വേ­ഷ­ണം ഇവിടെ ഫ­ല­പ്ര­ദ­മാ­യി­രി­ക്കി­ല്ല. ജാ­തി­യു­ടെ ഉ­ല്പ­ത്തി­കാ­ലം ച­രി­ത്ര­പ­ര­മാ­യോ ന­ര­വം­ശ­ശാ­സ്ത്ര­പ­ര­മാ­യോ അ­പ­ഗ്ര­ഥി­ച്ച­തു­കൊ­ണ്ടു മാ­ത്രം ല­ഭി­ക്കു­ന്ന ധാ­ര­ണ­ക­ളും അ­ങ്ങ­നെ ത­ന്നെ­യാ­കാ­നാ­ണു് സ­ദ്ധ്യ­ത. സ­ഹാ­യ­ക­മാ­യ സൂ­ച­ന­കൾ ഇ­ത്ത­രം പ­ഠ­ന­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു ല­ഭി­ക്കു­മെ­ന്ന­തു് ശ­രി­യാ­ണു്. പക്ഷേ, വർ­ത്ത­മാ­ന­കാ­ല­ത്തിൽ എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ഒരു പ്ര­തി­ഭാ­സം പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­റി­യു­ന്ന­തി­നു് അ­തു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട പ്ര­ക്രി­യ­ക­ളെ­ല്ലാം തന്നെ അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ത്തിൽ ഉൾ­പെ­ടേ­ണ്ട­താ­ണു്. ഇതിൽ അബോധ-​പ്രക്രിയകൾ മു­ഖ്യ­മാ­യി­രി­ക്കും; അ­വ­യാ­ണു് ഇതു പ­ഠി­ക്കു­ന്ന­തി­ലു­ള്ള വെ­ല്ലു­വി­ളി­ക­ളിൽ മു­ഖ്യം.

ഉ­പ­രി­ത­ല­ത്തിൽ നി­ന്നു മാ­റി­നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരു മേ­ഖ­ല­യി­ലാ­ണു് ജാതി-​മതത്തിന്റെ പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങൾ സം­വി­ധാ­നം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. അബോധ/അർദ്ധബോധ-​ഘടനകൾക്കാണു് ഇവിടെ നി­യ­ന്ത്ര­ണാ­ധി­കാ­രം. ദൃ­ശ്യ­മ­ല്ലാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇവയെ വ്യ­ക്ത­മാ­യി അ­ട­യാ­ള­പ്പെ­ടു­ത്തു­വാൻ തന്നെ എ­ളു­പ്പ­മ­ല്ല. ആ­രാ­ധ­നാ­രീ­തി­കൾ, ആ­ചാ­ര­ങ്ങൾ എ­ന്നി­വ­യിൽ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ ഘടനകൾ വ്യാ­പ­ക­മാ­ണു്; വ്യാ­പ­ക­മാ­യി അ­ദൃ­ശ്യ­വു­മാ­ണു്. ബോ­ധ­ത്തി­നു്, സ്വയം ഒരു ബോ­ധ­മാ­ണു് എ­ന്നു് ബോ­ധ­മു­ണ്ടാ­കു­ന്ന അ­വ­സ്ഥ­യോ­ടു് ചേർ­ന്നു നിൽ­ക്കാ­ത്ത അ­വ­സ്ഥ­ക­ളാ­ണു് ആ­രാ­ധ­ന­യു­ടെ കർമ്മ-​മേഖല. ‘എന്റെ’ ചി­ന്ത­യെ ഇ­ല്ലാ­താ­ക്കു­ക എന്ന ആ­ത്മ­ബ­ലി­യ്ക്ക­പ്പു­റം ആരാധന ഒ­ന്നു­മാ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്നു­മി­ല്ല. അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗം എ­ന്ന­നി­ല­യിൽ നോ­ക്കു­മ്പോൾ ഇ­തി­ല­പ്പു­റം ഒ­ന്നും ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടാ­നു­മി­ല്ല. ആ­ത്മ­പ­രി­ശോ­ധ­ന, ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യൽ തു­ട­ങ്ങി­യ ‘വി­ധ്വം­സ­ക’ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങൾ ഈ പ്ര­ക്രി­യ­ക­ളിൽ നി­ന്നു വളരെ ദൂ­രെ­യാ­ണു്. ആ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളി­ലാ­ക­ട്ടെ, ആത്മം, ബോധം, ചോ­ദ്യം, ഉ­ത്ത­രം എന്ന ആ­ഡം­ബ­ര­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ല; ഓർമ്മ, അഥവാ സ്മൃ­തി മാ­ത്ര­മേ­യു­ള്ളു. ഇ­വ­യ്ക്കു് ച­രി­ത്ര­മ­ല്ല ഉ­ള്ള­തു്; ചൂ­ഴ്‌­ന്നു­നിൽ­ക്കു­ന്ന ഐ­തി­ഹ്യ­ങ്ങ­ളു­പ­യോ­ഗി­ച്ചു് ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഭൗ­തി­ക­ത­യെ നീ­ക്കം ചെ­യ്ത­തി­നു ശേ­ഷ­മാ­ണു് ആ­ചാ­ര­ങ്ങൾ സ്ഥാ­പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു­ത­ന്നെ. ഐ­തി­ഹ്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ­രി­വേ­ഷ­ത്തിൽ നി­ന്നി­റ­ങ്ങി ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലേ­ക്കു ക­ട­ക്കാൻ ഇവയിൽ പ­ല­തി­നും അ­നു­വാ­ദ­വു­മി­ല്ല. ബോ­ധ­ത്തി­നു് അധികം ബോധം ആ­വ­ശ്യ­മി­ല്ല എന്ന ഭ­ര­ണ­കൂ­ട ന്യാ­യം ഇ­തിൽ­നി­ന്നു് വേ­റി­ട്ടു നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒ­ന്ന­ല്ല എ­ന്നും ഇവിടെ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കേ­ണ്ട­താ­ണു്.

വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന, ഗു­രു­പൂ­ജ എ­ന്നി­വ വ്യക്തി-​സമൂഹ തൃ­ഷ്ണ­ക­ളു­ടെ നി­ല­യി­ലേ­ക്കു മാ­റു­ന്ന­തെ­ങ്ങ­നെ­യെ­ന്നും ഇ­തു­ല്പാ­ദി­പ്പി­ക്കു­ന്ന സാംസ്കാരിക-​അബോധം എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നും കാണാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു് കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണെ­ന്നു വ­രു­ന്നു.

ഏ­താ­നും വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു­ള്ളിൽ, ‘ന­വോ­ത്ഥാ­ന സ്വ­ഭാ­വം’ അ­വ­കാ­ശ­പ്പെ­ടാൻ ക­ഴി­യു­ന്ന സർവ്വ പ്ര­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളും സ്വയം സ്ഥാ­പ­ന­വൽ­ക്ക­രി­ച്ച­താ­യി കാണാം. ഇ­തി­നോ­ടൊ­പ്പം, പ്ര­ചാ­ര­ത്തിൽ നി­ല­നി­ന്ന പാ­ര­മ്പ­ര്യ­വി­രു­ദ്ധ­മാ­യ ചി­ന്താ­രീ­തി­ക­ളിൽ പലതും മാ­ന­സാ­ന്ത­ര­പ്പെ­ട്ടു് സ്വീ­കാ­ര്യ­ത നേടി. വി­ഗ്ര­ഹ­വ­ല്ക്ക­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ ഈ കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തി­ലാ­ണു് കേ­ര­ള­ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഇ­ന്ന­ത്തെ ഘട്ടം തു­ട­ങ്ങു­ന്ന­തു് എന്നു തന്നെ പ­റ­യേ­ണ്ടി­വ­രു­ന്നു. ജ­നാ­ധി­പ­ത്യ രീ­തി­യി­ലു­ള്ള തി­ര­ഞ്ഞെ­ടു­പ്പു­കൾ തു­ട­ങ്ങി­യ­തി­നു­ശേ­ഷ­വും ഭൂ­ത­കാ­ല­സ്വ­ഭാ­വ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാ­മുൾ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്ന വി­ഗ്ര­ഹ­നിർ­മ്മി­തി തു­ടർ­ന്നു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. അധികം വൈ­കാ­തെ, സ്ഥാ­പി­താ­വ­സ്ഥ­യി­ലു­ള്ള ഇ­വ­യു­ടെ ഉ­പ­യോ­ഗ­ങ്ങൾ ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ഭ­ര­ണ­കൂ­ട­കാ­ര്യാ­ല­യ­ങ്ങൾ തി­രി­ച്ച­റി­യു­ക­യും അ­തി­ന്റെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ പ്ര­സ്തു­ത സ്ഥാ­പ­ന­ങ്ങ­ളെ ഏ­റ്റെ­ടു­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. അധികാര-​സാമ്പത്തിക ഘ­ട­ന­ക­ളെ ഒരു മ­റ­യ്ക്കു­പി­ന്നിൽ സ്ഥാ­പി­ക്കു­ക എന്ന ധർ­മ്മം നിർ­വ­ഹി­ക്കു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇ­ത്ത­രം വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ മൂ­ല­ധ­ന­വ്യ­വ­സ്ഥ­ക്കു് ആ­വ­ശ്യ­മാ­ണു്. ഇ­ങ്ങ­നെ കൂ­ട്ടി­ച്ചേർ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ­ക്കി­ട­യി­ലാ­ണു് ‘ന­വോ­ത്ഥാ­ന നായകർ’ എന്ന പേരിൽ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ വ്യ­ക്തി­കൾ ഇ­ന്നു് പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ള്ള­തു്.

ഒരു തെ­ളി­ഞ്ഞ കാലം, അ­തി­നു­ശേ­ഷം ഒരു ഇ­രു­ണ്ട കാലം, എന്ന യു­ക്തി­യ­ല്ല ഇവിടെ ഞാ­നു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന­തു്. രണ്ടു കാ­ല­ങ്ങ­ളും ഒരേ സമയം ഇ­രു­ണ്ട­തും തെ­ളി­ഞ്ഞ­തു­മാ­ക്കു­ന്ന ഘ­ട­ക­ങ്ങൾ ഇതിലെ പ്ര­ധാ­ന പ്ര­വർ­ത്ത­ക­രു­ടെ ചി­ന്താ­പ­ദ്ധ­തി­ക­ളിൽ ത­ന്നെ­യു­ണ്ടു്. ച­ട്ട­മ്പി­സ്വാ­മി­ക­ളു­ടെ­യും നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­ന്റെ­യും കാ­ര്യ­ത്തിൽ വി­ഗ്ര­ഹ­വൽ­ക­ര­ണം എ­ളു­പ്പ­മാ­ക്കി­യ­തു്, അ­വ­രു­ടെ ചി­ന്ത­യിൽ തു­ടർ­ച്ച ക­ണ്ടെ­ത്തു­ന്ന വൈദിക-​അദ്വൈതചിന്താധാരകളാണു് എന്നു കാണാൻ വി­ഷ­മ­മി­ല്ല. ഇ­തി­നോ­ടു ചേർ­ത്തു­കാ­ണേ­ണ്ട മ­റ്റൊ­രു വി­ശ­ദാം­ശ­മാ­ണു് ആ­ത്മോ­പ­ദേ­ശ­ശ­ത­ക­മ­ല്ല നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ കൂ­ടു­തൽ വാ­യി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന കൃതി എ­ന്ന­തു്; വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്ന ദൈ­വ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളെ സ്തു­തി­ച്ചു് അ­ദ്ദേ­ഹ­മെ­ഴു­തി­യ ക­വി­ത­കൾ­ക്കു് കൂ­ടു­തൽ ജ­ന­സ­മ്മി­തി­യു­ണ്ടു്. ഇവിടെ ന­ട­ക്കു­ന്ന തി­ര­ഞ്ഞെ­ടു­പ്പി­ന്റെ ച­രി­ത്രം ഒരു പത്തു നൂ­റ്റാ­ണ്ടോ­ള­മെ­ങ്കി­ലും പ­ഴ­താ­ണെ­ന്നു കാണാം. ബു­ദ്ധ­മ­തം ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തിൽ നി­ന്നു തു­ര­ത്ത­പ്പെ­ട്ട­തി­നു­ശേ­ഷം പ­ര­ക്കെ നി­ല­വിൽ വന്ന പുതിയ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­ത്തി­ന്റെ ഉ­പ­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളു­ടെ തു­ടർ­ച്ച എന്ന നി­ല­യി­ലേ­ക്കു് നാ­രാ­യ­ണ ഗുരു പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ച്ച വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളെ തി­രി­ച്ചു­വി­ളി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ളു­പ്പ­മാ­യി­രു­ന്നു. ഈ തി­രി­ച്ചു­വി­ളി­ക്കൽ ത­ന്നെ­യാ­ണു് നാ­രാ­യ­ണ ഗുരു ഒരു വി­ഗ്ര­ഹ­മാ­യി പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തി­ലേ­ക്കു ന­യി­ച്ച­തും. വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന, ഗു­രു­പൂ­ജ എ­ന്നി­വ വ്യക്തി-​സമൂഹ തൃ­ഷ്ണ­ക­ളു­ടെ നി­ല­യി­ലേ­ക്കു മാ­റു­ന്ന­തെ­ങ്ങ­നെ­യെ­ന്നും ഇ­തു­ല്പാ­ദി­പ്പി­ക്കു­ന്ന സാംസ്കാരിക-​അബോധം എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നും കാണാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു് കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണെ­ന്നു വ­രു­ന്നു. ഇതേ അബോധം ത­ന്നെ­യാ­ണു് ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട വി­ഗ്ര­ഹ­നിർ­മ്മാ­ണം ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തും.

പ്ര­സ്തു­ത ഭാ­ണ്ഡ­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ര­മി­ല്ലാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു്, മുൻപു സൂ­ചി­പ്പി­ച്ച­തു­പോ­ലെ, അയ്യൻ കാളി പൂർ­ണ്ണ­മാ­യും ഒരു ദ­ലി­തു് ദൈവ-​വിഗ്രഹമായി പ­രി­ണ­മി­ക്കാ­തി­രു­ന്ന­തു്. അ­ദ്വൈ­ത­ദർ­ശ­നം ചി­ന്താ പ­ദ്ധ­തി­ക­ളു­ടെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­യി സ്വീ­ക­രി­ച്ച­വർ എന്ന ന്യാ­യ­ത്തി­ലാ­ണു് ച­ട്ട­മ്പി സ്വാ­മി­ക­ളെ­യും നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­നെ­യും വി­ഗ്ര­ഹ­വൽ­ക്ക­രി­ച്ച­തു് എ­ന്ന­താ­യി­രി­ക്കും ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലെ മി­ക­ച്ച ഫ­ലി­ത­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു്. അ­ദ്വൈ­ത­ചി­ന്ത­യും വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന­യും ത­മ്മിൽ ഒരു വൈ­രു­ദ്ധ്യ­വും കാണാൻ കൂ­ട്ടാ­ക്കാ­ത്ത ഒരു ‘ഹി­ന്ദു’സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലാ­ണു് ഇതു സം­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തു തന്നെ ഈ പ്ര­ക്രി­യ വി­ശ­ദീ­ക­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ‘വി­മു­ക്തി’ വാ­ഗ്ദാ­നം ചെ­യ്യു­ന്ന അ­ദ്വൈ­ത­ദർ­ശ­ന­ത്തെ­ക്കാൾ, അ­തി­ലേ­ക്കു വിരൽ ചൂ­ണ്ടു­ന്ന ഗു­രു­വി­നു പ്രാ­ധാ­ന്യം നൽ­കു­ന്ന ഒ­രാൾ­ക്കൂ­ട്ട­മാ­ണു് യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­ത്തി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കു­ന്ന­തി­നു് ത­ട­യാ­യി ഗു­രു­ഭ­ക്തി ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു­വ­രു­ന്ന­തു്. ഇതു് വേ­ദ­കാ­ലം മുതൽ നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരു ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച­യാ­ണു് എന്നു സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു തന്നെ ഈ ആൾ­ക്കൂ­ട്ട­ത്തി­നു് അ­രോ­ച­ക­മാ­യി അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ടു­ന്നു. ഗുരു എന്ന അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പം ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന അ­നു­സ­ര­ണ­യും വി­ധേ­യ­ത്വ­വും ജ്ഞാ­നാർ­ജ്ജ­ന­ത്തെ­ക്കാൾ പ്ര­ധാ­ന­മാ­കു­ന്ന­തു് ആ­ഘോ­ഷി­ക്കു­ന്ന ആൾക്കൂട്ട-​സംസ്കാരം ഇ­ന്നു് കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ബ­ല­മാ­ണു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ, ജ­ന്മി­ത്വ­വ്യ­വ­സ്ഥ­യിൽ, ചെ­റു­ത­മ്പു­രാ­ക്ക­ന്മാർ മുതൽ കാ­ണ­പ്പെ­ട്ട ദൈവം എന്ന നി­ല­യി­ലു­ള്ള പൊ­ന്നു­ത­മ്പു­രാൻ വരെ വി­ഗ്ര­ഹ­രൂ­പ­ത്തി­ലും അ­ല്ലാ­തെ­യും ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ദൈ­നം­ദി­ന ജീ­വി­ത­ത്തിൽ ഇ­ട­പെ­ട്ടി­രു­ന്ന തി­രു­വി­താം­കൂർ രാ­ജ്യ­ത്തു്, വി­മോ­ച­ന­ത്തെ­പ്പ­റ്റി സം­സാ­രി­ച്ച­വ­രും വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളാ­യി മാ­റി­യ­തു് സ്വാ­ഭാ­വി­ക ഒരു പ്ര­ക്രി­യ­യാ­ണെ­ന്നു വ­രു­ന്നു.

മു­മ്പു സൂ­ചി­പ്പി­ച്ച­തു­പോ­ലെ,പ്ര­തി­മ­ക­ളി­ലോ ഛാ­യാ­പ­ട­ങ്ങ­ളി­ലോ മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഈ വി­ഗ്ര­ഹ­വ­ല്ക്ക­ര­ണം അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ­ര­മാ­യി സം­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു്. ജീവചരിത്ര-​അനുസ്മരണ ര­ച­ന­ക­ളി­ലും, ഐ­തി­ഹ്യ­നിർ­മ്മി­തി­യി­ലും, ദി­നാ­ച­ര­ണ­ങ്ങ­ളി­ലും, ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട സ്ഥാ­പ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ന­ട­ത്തി­പ്പി­ലും, ഇ­തി­ലെ­ല്ലാ­മു­പ­രി, തു­റ­ന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യോ­പ­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളി­ലും ഈ പ്ര­ക്രി­യ കൂ­ടു­തൽ വ്യാ­പ­ക­മാ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. ചി­ന്ത­യു­ടെ മേ­ഖ­ല­യിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന ഒരാൾ വി­ഗ്ര­ഹ­മാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­മ്പോൾ ചി­ന്ത­യിൽ നി­ന്നു് ര­ക്ഷ­പ്പെ­ടാ­നു­ള്ള ഏ­റ്റ­വും ല­ളി­ത­മാ­യ വ­ഴി­യാ­ണു് തെ­ളി­യു­ന്ന­തെ­ന്നു കാ­ണു­ന്ന­തു് നിർ­ണ്ണാ­യ­ക­മാ­ണു്. ചി­ന്ത­യെ നേ­രി­ടു­ക എന്ന ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടു­ള്ള പ­ണി­യിൽ­നി­ന്നു് ഇതു് വി­ടു­തൽ ത­രു­ന്നു. മ­റ്റേ­തൊ­രു ഫെ­റ്റി­ഷ് വ­സ്തു­വും ചെ­യ്യു­ന്ന­തു­പോ­ലെ­ത­ന്നെ, ശ്ര­ദ്ധ മ­റ്റൊ­ന്നി­ലേ­ക്കു തി­രി­ച്ചു വിടുക എന്ന ധർ­മ്മം വി­ഗ്ര­ഹം ഇ­വി­ടെ­യും നിർ­വ­ഹി­ക്കു­ന്നു. അ­ടി­ച്ച­മർ­ത്ത­ലി­ന്റെ സ­മ്മർ­ദ്ദ­മി­ല്ലാ­തെ തന്നെ, മ­റ­വി­യു­ടെ­യും അതു നൽ­കു­ന്ന സു­ഖ­ത്തി­ന്റെ­യും സു­ര­ക്ഷി­ത­ത്വ­ത്തി­ലേ­ക്കു­ള്ള പ­റി­ച്ചു­ന­ടൽ അ­ങ്ങ­നെ എ­ളു­പ്പ­മാ­കു­ന്നു. അ­തു­വ­ഴി, ‘പാ­ര­മ്പ­ര്യ’വി­രു­ദ്ധ­വും വി­പ്ല­വ­ക­ര­വു­മാ­യ ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നെ­ല്ലാം വി­മു­ക്ത­രാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട, തി­ക­ച്ചും സ്വീ­കാ­ര്യ­രാ­യി മാ­റ്റ­പ്പെ­ട്ട രൂ­പ­ക­ങ്ങ­ളാ­യി ‘ന­വോ­ത്ഥാ­ന നായകർ’ അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്നു.

ഇവിടെ വി­ഷ­യ­മാ­കു­ന്ന പ്ര­ക്രി­യ­കൾ ഒരു പ­ദ്ധ­തി­പ്ര­കാ­ര­മോ ഒരു ഗൂ­ഢാ­ലോ­ച­ന­യു­ടെ കൃ­ത്യ­ത­യി­ലോ സം­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­ത­ല്ല. അ­തേ­സ­മ­യം തന്നെ ഇ­വ­യു­ടെ പ­ര­സ്പ­ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ യാ­ദൃ­ശ്ചി­ക­മ­ല്ല താനും. ആരാധന, ആ­ചാ­ര­രീ­തി­കൾ എ­ന്നി­വ­യ്ക്കു പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തി­നു് ഒരു നൂ­റ്റാ­ണ്ടു മു­മ്പു­ള്ള­തി­ലും വ്യാ­പ­ക­മാ­യ മേ­ഖ­ല­കൾ ഇന്നു സാ­ധാ­ര­ണ­മാ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ലും സി­നി­മ­യി­ലും സാ­ഹി­ത്യ­ത്തി­ലും തു­ട­ങ്ങി, ആ­ത്മീ­യ­വി­പ­ണി­യി­ലെ പുതിയ ഉ­ല്പ­ന്ന­ങ്ങൾ വരെ എ­ത്തി­നിൽ­ക്കു­ന്ന വി­പു­ല­മാ­യ ഒരു ശ്രേ­ണി­യി­ലാ­ണു് ഇ­ന്ന­ത്തെ ആ­രാ­ധ­നാ­മൂർ­ത്തി­കൾ പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. തി­ര­ഞ്ഞെ­ടു­ക്കു­ന്ന കാ­ര്യ­ത്തിൽ ഇവ കാ­ണി­ക്കു­ന്ന സ­ഹി­ഷ്ണു­ത അ­തി­വി­ശാ­ല­വു­മാ­ണു്.

ഇതിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന അബോധ (ലി­ബി­ഡി­നൽ) ഘടനകൾ പ­ഠി­ക്കു­ക­യെ­ന്ന­തു് പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു്. അ­തി­ന്റെ പല വി­ശ­ദാം­ശ­ങ്ങ­ളും ഈ ചർ­ച്ച­യിൽ പ്ര­സ­ക്ത­മാ­വി­ല്ല എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് തൽ­ക്കാ­ലം അ­തി­ലേ­ക്കു ക­ട­ക്കു­ന്നി­ല്ല.

നാലു്: ന­വ­ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­വും വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ രാ­ഷ്ട്രീ­യോ­പ­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളും

അ­രു­വി­പ്പു­റം സം­ഭ­വ­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ, ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­വി­ധി­പ്ര­കാ­രം വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ ന­ട­ത്തു­വാൻ അ­നു­വാ­ദ­മി­ല്ലാ­ത്ത ഒരാൾ അതു ചെ­യ്തു എന്ന വി­പ്ല­വം എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യു­മ്പോൾ തന്നെ, എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യേ­ണ്ട മ­റ്റൊ­ന്നു കൂ­ടി­യു­ണ്ടു്. ബു­ദ്ധ­ചി­ന്ത­യും ഭൗ­തി­ക­വാ­ദ­വും (ലോ­കാ­യ­ത) മാ­യ്ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തി­നു ശേഷം ബ്രാ­ഹ്മ­ണാ­ധി­കാ­രം ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തിൽ സ്ഥാ­പി­ത­മാ­കു­ന്ന­തും വ്യാ­പി­ക്കു­ന്ന­തും വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ­ക­ളിൽ കൂ­ടി­യും അ­നു­ബ­ന്ധ­മാ­യ ‘സാം­സ്കാ­രി­ക’ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളിൽ കൂ­ടി­യു­മാ­ണു്. എ. ഡി. എ­ട്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടു മുതൽ പ­തി­നൊ­ന്നാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടു വ­രെ­യു­ള്ള കാ­ല­യ­ള­വിൽ ഇതു് എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് സം­ഭ­വി­ച്ച­തു് എന്നു ചു­രു­ക്കി­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തി­നു ശേഷം സ്വാ­മി ധർ­മ­തീർ­ത്ഥ മു­ന്നോ­ട്ടു­വ­യ്ക്കു­ന്ന നി­രീ­ക്ഷ­ണം ഈ പ്ര­ക്രി­യ­യു­ടെ സ്വ­ഭാ­വ­വും വ്യാ­പ്തി­യും വ്യ­ക്ത­മാ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്:

ഹി­ന്ദു­മ­ത­മെ­ന്ന­പേ­രിൽ അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന രാ­ജ്യ­വ്യാ­പ­ക­മാ­യ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­ദു­ഷ്പ്ര­ഭു­ത്വ­ത്തെ താ­ങ്ങി­നിൽ­ക്കു­ന്ന മൂ­ന്നു വൻ­തൂ­ണു­ക­ളാ­ണു് ജാ­തി­യും ക്ഷേ­ത്ര­വും കു­യു­ക്തി­വാ­ദ­വും (philosophy എ­ന്നു് ധർ­മ്മ­തീർ­ത്ഥ­യു­ടെ (1941) ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് മൂ­ല­ത്തിൽ; എന്റെ കു­റി­പ്പു്). ഭ­രി­ക്കു­ന്ന­വ­രു­ടെ­യും അ­ടി­മ­ക­ളു­ടെ­യും അ­ധി­കാ­രാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളും ചു­മ­ത­ല­ക­ളും നി­ശ്ച­യി­ക്കു­ന്ന­തു് ജാ­തി­യാ­ണു്. പാ­ശ്ചാ­ത്യ­രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളി­ലെ സാ­മ്രാ­ജ്യ­മേ­ധാ­വി­കൾ അ­വ­രു­ടെ കീ­ഴി­ലു­ള്ള അ­ടി­മ­ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ മേൽ അ­ടി­ച്ചേ­ല്പി­ച്ച ച­ട്ട­ങ്ങ­ളേ­ക്കാൾ എ­ത്ര­യോ അധികം ഭ­യ­ങ്ക­ര­ങ്ങ­ളാ­ണു് ജാ­തി­വ്യ­വ­സ്ഥ­കൾ… മു­ത­ലാ­ളി­ത്തം വെറും സാ­മ്പ­ത്തി­ക ചൂഷണം മാ­ത്ര­മാ­കു­ന്നു. ക്ഷേ­ത്ര­പ്ര­സ്ഥാ­നം മാ­ന­സി­ക­വും സാ­മ്പ­ത്തി­ക­വും ആ­ത്മി­ക­വു­ക­വു­മാ­യ ചൂ­ഷ­ണ­വ്യ­വ­സ്ഥ­യാ­ണു്. പ­ട്ടാ­ള­ശ­ക്തി­യെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കി സാ­മ്രാ­ജ്യ­ങ്ങൾ കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ലെ കു­യു­ക്തി­വാ­ദ­ങ്ങൾ പ്ര­യോ­ഗി­ച്ചാ­ണു് ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­ദു­ഷ്പ്ര­ഭു­ത്വം നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു്. പാ­ശ്ചാ­ത്യ­രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളിൽ ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞാ­നം മ­നു­ഷ്യ­രേ­യും സം­സ്കാ­ര­ത്തെ­യും ന­ശി­പ്പി­ക്കു­വാൻ പ­ല­പ്പോ­ഴും സാ­മ്രാ­ജ്യ­മോ­ഹി­കൾ ഉ­പ­യോ­ഗ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തു­പോ­ലെ ഹി­ന്ദു­ക്ക­ളു­ടെ മ­ദ്ധ്യ­ത്തിൽ അ­സ­ത്യ­ങ്ങ­ളെ­യും അ­ധർ­മ്മ­ങ്ങ­ളേ­യും ചൂ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളേ­യും താ­ങ്ങി­നിർ­ത്തു­വാൻ പു­രോ­ഹി­തർ കു­യു­ക്തി­വാ­ദ­ങ്ങൾ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്നു. (2015: 115–16)

ഒരു വി­പ്ല­വ­ത്തി­നു­ള്ളിൽ തന്നെ പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യെ­ന്ന സ­മ്പ്ര­ദാ­യം തു­ട­രു­ന്നു എ­ന്ന­തു് ഇവിടെ കാ­ഴ്ച­യിൽ വ­രു­ന്ന­തു­മി­ല്ല. ഈ തു­ടർ­ച്ച­യു­ടെ സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­ത­യാ­ണു് പി­ന്നീ­ടു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­നെ ശി­വ­കാ­ശി പ­ട­ങ്ങ­ളി­ലും പ്ര­തി­മ­ക­ളി­ലും കാ­ണ­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യാ­യി മാ­റ്റി­യ ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളിൽ മു­ഖ്യ­മാ­യ­തു്.

മ­നു­ഷ്യാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങൾ­ക്കു പ­രി­ഗ­ണ­ന­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തും ബു­ദ്ധ­ചി­ന്ത­യുൾ­ക്കൊ­ണ്ട­തു­മാ­യ ഒരു രാ­ഷ്ട്രീ­യ സം­സ്കാ­ര­ത്തെ ഉ­ന്മൂ­ല­നം ചെ­യ്തു് അതിനു പ­ക­ര­മാ­യി സ്വയം പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ച്ച രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ശ­ക്തി­യെ­പ്പ­റ്റി­യാ­ണു് ധർ­മ്മ­തീർ­ത്ഥ ഇതു പ­റ­യു­ന്ന­തു്. ക്ഷേ­ത്രം എന്ന ഘ­ട­ന­യു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­മ്പോൾ അ­തി­നോ­ടൊ­പ്പം ക­ട­ന്നു­വ­രു­ന്ന ചരിത്ര-​അബോധം എ­വി­ടെ­യെ­ല്ലാം പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു് എന്നു നോ­ക്കു­ന്ന­തു് തു­ടർ­ന്നു­ള്ള അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു്. പ്ര­തി­ഷ്ഠ ന­ട­ത്തി­യ ക്ഷേ­ത്ര­ങ്ങ­ളിൽ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ പ്ര­സ്തു­ത ശ­ക്തി­ഘ­ട­ന­യു­ടെ (power structure) നി­ഴ­ലിൽ നി­ന്നു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു ഒരു പ­രി­ധി­വ­രെ സ്വ­ത­ന്ത്ര­നാ­യി­രു­ന്നു. എ­ന്നാൽ ഇ­ത്ത­രം ക്ഷേ­ത്ര­ങ്ങൾ ആ­രാ­ധ­ന­യ്ക്കു­പ­യോ­ഗി­ച്ച­വർ എ­ന്തെ­ല്ലാ­മാ­ണു് അവയിൽ മൂർ­ത്ത­മാ­യി ക­ണ്ട­തു് എ­ന്നു് അ­ന്വേ­ഷി­ക്കു­ന്ന­തു് ത­ന്ത്ര­പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു്. ഇവരിൽ പലരും തി­രി­ച്ചു­പോ­യ­തു് പ­ത്തു്, പ­തി­നൊ­ന്നു് നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­ക­ളിൽ സ്ഥാ­പി­ത­മാ­യ ക്ഷേ­ത്ര­സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളി­ളേ­ക്കും ആ­രാ­ധ­ന­യു­ടെ മാ­സ്മ­രി­ക­ത­യി­ലേ­ക്കു­മാ­ണു് എന്ന സാ­ദ്ധ്യ­ത പ­രി­ഗ­ണി­ക്കാ­തെ നി­വൃ­ത്തി­യി­ല്ല. വി­ള­ക്കു്, ക­ണ്ണാ­ടി തു­ട­ങ്ങി­യ പ്ര­തി­ഷ്ഠ­ക­ളേ­ക്കാൾ അ­നു­യാ­യി­ക­ളാ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ട്ട­തു് പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത­മാ­യി ആ­രാ­ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു­പോ­ന്ന ഹൈ­ന്ദ­വ വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്ന­തു തന്നെ, എ­ന്താ­ണു് തു­ടർ­ന്നു സം­ഭ­വി­ച്ച­തു് എന്നു സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

ഇതേ മാ­സ്മ­രി­ക­ത­യു­ടെ ക­ണ്ണാ­ടി ത­ന്നെ­യാ­ണു് തു­ടർ­ന്നു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­നെ വി­ഗ്ര­ഹ­വൽ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ വ്യാ­പ­നം കൊ­ണ്ടു് ബ്രാ­ഹ്മ­ണാ­ധി­കാ­രം എ­ങ്ങ­നെ ‘സ്വാ­ഭാ­വി­ക’മായി എന്ന ചി­ന്ത­യിൽ നി­ന്നു വി­ട്ടു് അ­രു­വി­പ്പു­റം നീ­ക്കം ചി­ന്തി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തി­ലു­ള്ള ഒരു പ്ര­ധാ­ന പ്ര­ശ്ന­മാ­ണി­തു്. 1888-ലെ വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ, അ­തി­നു­ള്ള ബ്രാഹ്മണ്യാനുമതി-​നിഷേധത്തെ നി­ഷേ­ധി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു് എ­ന്ന­തു് ശ­രി­യാ­ണു്. അ­തോ­ടൊ­പ്പം തന്നെ കാ­ണേ­ണ്ട മ­റ്റൊ­രു വി­ശ­ദാം­ശ­മു­ണ്ടു്: വി­ഗ്ര­ഹം മാ­റു­ന്നി­ല്ല; പ്ര­തി­ഷ്ഠാ­പ­കൻ മാ­ത്ര­മാ­ണു് മാ­റു­ന്ന­തു്. വി­ഗ്ര­ഹ­ത്തി­ന്റെ ച­രി­ത്ര­വും അ­തി­നെ­ച്ചു­റ്റി­നി­ല്ക്കു­ന്ന ഭ­ക്തി­യും മാ­റു­ന്നി­ല്ല. ഒരു വി­പ്ല­വ­ത്തി­നു­ള്ളിൽ തന്നെ പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യെ­ന്ന സ­മ്പ്ര­ദാ­യം തു­ട­രു­ന്നു എ­ന്ന­തു് ഇവിടെ കാ­ഴ്ച­യിൽ വ­രു­ന്ന­തു­മി­ല്ല. ഈ തു­ടർ­ച്ച­യു­ടെ സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­ത­യാ­ണു് പി­ന്നീ­ടു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­നെ ശി­വ­കാ­ശി പ­ട­ങ്ങ­ളി­ലും പ്ര­തി­മ­ക­ളി­ലും കാ­ണ­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യാ­യി മാ­റ്റി­യ ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളിൽ മു­ഖ്യ­മാ­യ­തു്.

മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ പ്ര­വ­ണ­ത­ക­ളിൽ നി­ന്നും അ­വ­യു­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നും, അ­വ­യു­ടെ ഉൽ­ഭ­വ­സ്ഥാ­നം അ­നു­ഭ­വ­ത്തിൽ നി­ന്നു മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി പു­റ­ത്തു­ക­ട­ക്കാ­നു­ള്ള ഒരു ശ്രമം ന­ട­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നാ­ണു് ‘ഒരു വി­ളം­ബ­ര­വും’ തു­ടർ­ന്നു് പല സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളി­ലാ­യെ­ഴു­തി­യ കു­റി­പ്പു­ക­ളും സം­ഭാ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളും സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഈ പ­രി­വർ­ത്ത­ന­മാ­ണു്, മു­മ്പു ന­ട­ത്തി­യ വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യ­ല്ല, കേ­ര­ള­ത്തിൽ നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന സാ­മൂ­ഹ്യാ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­ത്തിൽ നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കി­യ ചലനം. ഇതു് വേ­ണ്ട­ത്ര പ­ഠി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നി­ല്ല. വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന­യും വി­ഗ്ര­ഹ­വ­ല്ക്ക­ര­ണ­വും എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നും എ­ന്താ­ണു സാ­ധി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നും മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­ക­യെ­ന്ന സാം­സ്കാ­രി­ക പ­രി­വർ­ത്ത­നം ഇ­പ്പോ­ഴും അ­തി­ന്റെ ആ­ദ്യ­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ ത­ന്നെ­യാ­ണു് നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു്.

1912-ൽ നടന്ന നാരായണഗുരു-​അയ്യങ്കാളി കൂ­ടി­ക്കാ­ഴ്ച­യും, തു­ടർ­ന്നു് ചി­ന്ത­യിൽ വന്ന വി­കാ­സ­ങ്ങ­ളും, ‘വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം’ എന്ന പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ത്തി­നു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­ന്റെ എ­ഴു­ത്തി­ലും സം­ഭാ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളി­ലും ല­ഭി­ക്കു­ന്ന അധിക ശ്ര­ദ്ധ­യും ചേർ­ത്തു­വാ­യി­ക്കേ­ണ്ട­താ­ണു്. 1913-ൽ അയ്യൻ കാ­ളി­യു­ടെ നേ­തൃ­ത്വ­ത്തി­ലാ­രം­ഭി­ച്ച സ­മ­ര­ത്തി­ലേ­ക്കു് കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളെ­ത്തി­ക്കു­ന്ന­തിൽ തി­രു­വി­താം­കൂ­റി­ലെ നായർ-​ഈഴവ സ­മു­ദാ­യ­ങ്ങൾ എ­ത്ര­മാ­ത്രം ഉ­ത്ത­ര­വാ­ദി­ക­ളാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്ന­തി­നെ­പ്പ­റ്റി നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­നു് ധാ­ര­ണ­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു എന്നു വേണം ക­രു­താൻ. പ്ര­തി­ലോ­മ­ക­ര­മാ­യ നി­ല­പാ­ടു­ക­ളാ­ണു് രണ്ടു ജാ­തി­ക­ളി­ലും പെട്ട ആളുകൾ പൊ­തു­വെ സ്വീ­ക­രി­ച്ച­തു്. ഈ വി­ഷ­യ­ത്തിൽ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ രണ്ടു സ­മു­ദാ­യ­ങ്ങ­ളും ‘ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ’മ­നു­ഷ്ഠി­ക്കു­ന്ന­തു് വളരെ പ­ര­സ്യ­മാ­യ രീ­തി­യി­ലാ­യി­രു­ന്നു. കൂ­ടു­തൽ കീ­ഴാ­ള­രാ­യ­വർ വി­ദ്യാ­ല­യ­ത്തി­ലേ­ക്കു വ­രു­മ്പോൾ അവിടം വി­ട്ടു­പോ­കു­ന്ന­തിൽ ഈ രണ്ടു കൂ­ട്ടർ­ക്കും സ­ന്ദേ­ഹ­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. കൂടുതൽ-​കീഴാളർക്കെതിരെയുള്ള അ­ക്ര­മ­ങ്ങ­ളി­ലും ഇവർ പ­ങ്കാ­ളി­ക­ളാ­യി­രു­ന്നു. സ്വ­ന്തം ചി­ന്ത­യും പ്ര­വൃ­ത്തി­യും വി­ല­യി­രു­ത്തു­ന്ന­തി­നു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­നെ പ്രേ­രി­പ്പി­ച്ച പ്ര­ധാ­ന­ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു് ഇ­ത്ത­രം സം­ഭ­വ­വി­കാ­സ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ധാ­ര­ണ­യാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്ന­തിൽ സം­ശ­യ­മി­ല്ല.

വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന­യു­ടെ ആ­രം­ഭ­ത്തെ­യും പു­രു­ഷ­സൂ­ക്ത­ത്തി­ന്റെ യു­ക്തി­യെ­യും കു­റി­ച്ചു്, അ­വ­യു­ടെ പ­രി­വേ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു പു­റ­ത്തു­നി­ന്നു്, അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­ന ചി­ന്ത­യു­ടെ രീ­തി­യി­ലു­ള്ള നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങ­ളും നാ­രാ­യ­ണ ഗുരു ഇ­ക്കാ­ല­ത്താ­ണു് ന­ട­ത്തു­ന്ന­തു്. ഗു­ണ­സ­മ്പ­ന്ന­നും പ്ര­മാ­ണി­യു­മാ­യി­രു­ന്ന ഒരാളെ ജ­ന­ങ്ങൾ സ്തു­തി­ക്കു­ക­യും പി­ന്നീ­ടു് ദൈ­വ­സ­മാ­ന­നാ­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു എന്ന ശി­വ­നെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ഒരു പ­രാ­മർ­ശം (‘ശി­വ­നും ശ്രീ­രാ­മ­നും ഓരോ കാ­ല­ത്തു­ള്ള നേ­താ­ക്ക­ന്മാർ ആ­യി­രു­ന്നു എ­ന്നാ­ണു് ന­മ്മു­ടെ പക്ഷം’ പി. കെ. ബാ­ല­കൃ­ഷ്ണൻ, നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു, 156–57), അ­ദ്ദേ­ഹം മുൻപു ന­ട­ത്തി­യ ശി­വ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ­ക­ളി­ലും, എ­ഴു­തി­യ ശി­വ­സ്ത്രോ­ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലു­മു­ള്ള നി­ല­ക­ളിൽ നി­ന്നു­ള്ള ഒരു വ്യ­തി­യാ­ന­മാ­യി വേണം കാണാൻ. ഈ നി­ല­പാ­ടു് ഒരു ഭൗ­തി­ക­വാ­ദി­യു­ടേ­താ­ണെ­ന്ന­ല്ല ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്; ഇതു് ഒരു അ­ദ്വൈ­തി­യു­ടെ നി­ല­പാ­ടാ­ണു്. ഇതേ നി­ല­യിൽ നി­ന്നു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് ജാ­തി­വ്യ­വ­സ്ഥ­യു­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തിൽ ‘ശ­ങ്ക­രാ­ചാ­ര്യ­രും തെ­റ്റു­കാ­ര­നാ­ണു്’ (231) എന്ന നി­രീ­ക്ഷ­ണ­വും അ­ദ്ദേ­ഹം ന­ട­ത്തി­യ­തു്. അ­ദ്വൈ­ത­ചി­ന്ത­യു­മാ­യി വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന, ജാ­തി­വ്യ­വ­സ്ഥ എ­ന്നി­വ അ­വി­ശ്വ­സി­നീ­യ­മാ­യ രീ­തി­യിൽ സ­മ­ന്വ­യി­പ്പി­ച്ച ശ­ങ്ക­രാ­ചാ­ര്യർ എന്ന സ്ഥാ­പ­നം ഇവിടെ രൂ­ക്ഷ­മാ­യി വി­മർ­ശി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്. പു­രു­ഷ­സൂ­ക്ത­ത്തെ­പ്പ­റി­യു­ള്ള നി­ല­പാ­ടു് ഇ­തി­ലും കർ­ക്ക­ശ­മാ­ണു്: ‘ബ്ര­ഹ്മാ­വി­ന്റെ മു­ഖ­ത്തു­നി­ന്നു ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­നും ബാ­ഹു­വിൽ­നി­ന്നു ക്ഷ­ത്രി­യ­നും ഊ­രു­വിൽ നി­ന്നു വൈ­ശ്യ­നും പാ­ദ­ത്തിൽ നി­ന്നു ശൂ­ദ്ര­നും ഉ­ണ്ടാ­യി എന്നു പ­റ­യു­ന്നു. അ­തെ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു്? മരം പൊ­ട്ടി­യു­ണ്ടാ­കു­മ്പോ­ലെ­യാ­ണോ? എ­ല്ലാം ക­വി­ക­ളു­ടെ സൃ­ഷ്ടി. ‘ക­വി­ര­പ­രോ ബ്ര­ഹ്മാ’ എ­ന്ന­ല്ലേ?’ (ബാ­ല­കൃ­ഷ്ണൻ, 158–59). നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­ക­ളാ­യി അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­നു­പ­യോ­ഗി­ച്ചി­രു­ന്ന ഒരു കഥ, ഒരു ക­ഥ­മാ­ത്ര­മാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്നു് ല­ളി­ത­മാ­യി (ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­ഭാ­ഷ്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ എ­തിർ­ദി­ശ­യിൽ നീ­ങ്ങു­ന്ന ഭാ­ഷ­യിൽ എ­ന്നർ­ത്ഥം) തു­റ­ന്നു­പ­റ­യു­ക­യാ­ണു് ഇവിടെ ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ഭൗതികവാദ-​ചരിത്രാപഗ്രഥനത്തോടു് ഇതു് അ­ടു­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു് എ­ന്ന­തു് ശ­രി­യാ­ണു്. പക്ഷേ, ഇതു് കൂ­ടു­തൽ അ­ടു­ത്തു­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു് വൈ­ദി­ക­ത­യോ­ടു് ബു­ദ്ധൻ സ്വീ­ക­രി­ച്ച നി­ല­പാ­ടി­നോ­ടാ­ണു്. അ­ദ്വൈ­ത­ത്തി­ന്റെ ഹൈ­ന്ദ­വ­രൂ­പീ­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു് വേ­റി­ട്ടു­നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരു നി­ല­യാ­ണി­തു്. അ­ദ്വൈ­തം, വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന, ജാ­തി­വ്യ­വ­സ്ഥ എ­ന്നി­വ കൂ­ട്ടി­ച്ചേർ­ക്കു­മ്പോ­ഴു­ണ്ടാ­കു­ന്ന (നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­കൾ പ­ഴ­ക്ക­മു­ള്ള) ജടിലത ഇ­വി­ടെ­യി­ല്ല എ­ന്ന­തു് പ്ര­ത്യേ­കം ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­കു­ന്നു. അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി നിർ­മ്മി­ച്ചെ­ടു­ത്ത ഉ­പ­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നും അ­വ­യു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന ജ­ടി­ല­ത­ക­ളിൽ നി­ന്നു പു­റ­ത്തു­ക­ട­ക്കു­ക­യെ­ന്ന മ­ല­യാ­ളി ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­ന്റെ മു­ഖ്യ­പ­ദ്ധ­തി­യോ­ടു് നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ ചിന്ത ഏ­റ്റ­വു­മ­ടു­ത്തു­വ­രു­ന്ന­തു് ഇ­ത്ത­രം സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു്.

ജാതി മാ­ത്ര­മ­ല്ല മ­നു­ഷ്യ­നിർ­മ്മി­ത­മാ­യി­ട്ടു­ള്ള­തു്, മ­ത­ങ്ങ­ളും ജ്ഞാ­ന­മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളും അ­ങ്ങ­നെ­ത­ന്നെ­യാ­ണു് എന്നു തു­റ­ന്നു­കാ­ണി­ക്കു­ന്ന നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു തു­ടർ­ന്നും ന­ട­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. 1917-ൽ എ­ഴു­തി­യ ഒരു സ­ന്ദേ­ശ­ത്തിൽ ഇ­ങ്ങ­നെ കാ­ണു­ന്നു: ‘ക്ഷേ­ത്രം ജാ­തി­വ്യ­ത്യാ­സ­ത്തെ അ­ധി­ക­മാ­ക്കു­ന്നു. ഇനി ജ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം കൊ­ടു­പ്പാൻ ശ്ര­ദ്ധി­ക്ക­ണം. അ­വർ­ക്കു അ­റി­വു­ണ്ടാ­ക­ട്ടെ. അ­തു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് അവരെ ന­ന്നാ­ക്കു­വാ­നു­ള്ള മ­രു­ന്നു്.’ (ബാ­ല­കൃ­ഷ്ണൻ, 75) ബു­ദ്ധ­മ­തം ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തിൽ നി­ന്നു് തു­ട­ച്ചു­നീ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തി­നു ശേ­ഷ­മാ­ണു് ബ്രാ­ഹ്മ­ണാ­ധി­കാ­ര­കേ­ന്ദ്ര­ങ്ങൾ എന്ന നി­ല­യിൽ ക്ഷേ­ത്ര­ങ്ങൾ വ്യാ­പ­ക­മാ­കു­ന്ന­തു് എ­ന്നു് മുൻപു പ­റ­ഞ്ഞ­തി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച­യാ­യി­ട്ടാ­ണു് ഇതു് ഇന്നു വാ­യി­ക്കേ­ണ്ട­തു്. ജാ­തി­വ്യ­ത്യാ­സ­മാ­യി­രു­ന്നു ഈ അ­ധി­കാ­ര­സ്ഥാ­പ­ന­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന അ­ടി­സ്ഥാ­നം. ഈ രൂ­പ­ത്തിൽ തന്നെ ഇതു് ഇ­പ്പോ­ഴും നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നു­മു­ണ്ടു്. ജാ­തീ­യ­ത മൂ­ല­ക്ക­ല്ലാ­യു­ള്ള ക്ഷേ­ത്രം എന്ന സ്ഥാ­പ­നം തന്റെ ആ­ദ്യ­വി­പ്ല­വ­ത്തി­ന്റെ രം­ഗ­മാ­യെ­ടു­ത്ത­തി­ന്റെ പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ബോധം വ്യ­ക്ത­മാ­ക്കു­ന്ന പ്ര­സ്താ­വ­ന­ക­ളാ­ണി­വ. ക്ഷേ­ത്ര­ഘ­ട­ന­യു­ടെ ജാ­തീ­യ­യ­ത മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഇവയിൽ പ­രാ­മർ­ശി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. ജാ­തി­നി­രാ­ക­ര­ണ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി താൻ തു­ട­ങ്ങി­വ­ച്ച കർ­മ്മ­രീ­തി­കൾ തന്നെ, ജാ­തി­യെ കൂ­ടു­തൽ ഉ­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തി­നും ‘ജാ­ത്യാ­ഭി­മാ­നം’ വ­ളർ­ത്തു­ന്ന­തി­നും വ­ഴി­വെ­യ്ക്കു­ന്നു­ണ്ടു് എന്ന മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കൽ നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­ന്റെ ചി­ന്ത­യിൽ ഒരു മാ­റ്റ­മു­ണ്ടാ­ക്കി എ­ന്നു് ഇതു സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. അ­രു­വി­പ്പു­റ­ത്ത­ല്ല, ഈ നി­ല­പാ­ടെ­ടു­ക്കു­ന്ന കു­റി­പ്പു­ക­ളി­ലും സം­ഭാ­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളി­ലു­മാ­ണു് നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു മ­ല­യാ­ളി ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ ഇ­ട­പെ­ടു­ന്ന­തു് എ­ന്നു് മു­മ്പു പ­റ­ഞ്ഞ­തു് ഈ ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളെ ആ­സ്പ­ദ­മാ­ക്കി­യാ­ണു്.

അ­യ്യ­പ്പ­നെ പു­റ­ത്തു­നി­റു­ത്തി­യ­തും ചെ­രി­പ്പെ­റി­ഞ്ഞ­തും കൊ­ല്ലു­മെ­ന്നു ഭീ­ഷ­ണി­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ­തും നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ അ­നു­യാ­യി­കൾ എ­ന്നു് അ­വ­കാ­ശ­പ്പെ­ട്ട­വർ ത­ന്നെ­യാ­യി­രു­ന്നു. ഈ എ­തിർ­പ്പു് അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ കു­ടും­ബ­ത്തിൽ നി­ന്നു­ത­ന്നെ­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു.

സ്വ­ന്തം ജാ­തി­ക്കു­മീ­തെ­യു­ള്ള­വ­രു­ടെ അ­ധി­കാ­ര­ത്തിൽ നി­ന്നു് സ്വ­ത­ന്ത്ര­മാ­വു­ക എ­ന്ന­താ­യി­രു­ന്നു ഓരോ ജാ­തി­ക്കു­ള്ളി­ലും നടന്ന പ­രി­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­ധാ­ന ല­ക്ഷ്യം. ബ്രാ­ഹ്മ­ണർ­ക്കി­ട­യിൽ അതു് സ്വ­ന്തം ജാ­തി­യു­ടെ­ത­ന്നെ അ­ധി­കാ­ര­ത്തിൽ നി­ന്നു­ള്ള മോ­ച­ന­മാ­യി­രു­ന്നു. മ­നു­സ്മൃ­തി­പ്ര­കാ­ര­വും (പി­ന്നീ­ടു്, കൊ­ളോ­ണി­യൽ നി­യ­മ­പ്ര­കാ­ര­വും) താ­ഴെ­നിൽ­ക്കു­ന്ന ജാ­തി­ക­ളെ­ക്കു­റി­ച്ചും അ­വ­യി­ലു­ള്ള­വ­രു­ടെ അ­വ­സ്ഥ­യെ­ക്കു­റി­ച്ചും മു­മ്പു പറഞ്ഞ ന­വോ­ത്ഥാ­ന പ്ര­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടു പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­വ­രിൽ പ­ലർ­ക്കും ഒരു ചി­ന്ത­യു­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. താഴെ നി­ല്ക്കു­ന്ന ഒ­രാ­ളു­ടെ­മേൽ നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന നി­യ­മ­വി­ധേ­യ­മാ­യ അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­നു­ള്ള അവസരം വി­ട്ടു­ക­ള­യാൻ പലരും ത­യ്യാ­റാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­താ­ണു് ഈ ചി­ന്ത­യെ ത­ട­ഞ്ഞു­നിർ­ത്തി­യ പ്ര­ധാ­ന ഘടകം. ജാതി-​ശ്രേണിയെപ്പറ്റിയുള്ള അം­ബേ­ദ്ക­റു ടെ നി­രീ­ക്ഷ­ണം ഈ പ്ര­ക്രി­യ വി­ശ­ദീ­ക­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്:

Each caste takes its pride and its consolation in the fact that in the scale of castes it is above some other caste… Castes form a graded system of sovereignties, high and low, which are jealous of their status and which know that if a general dissolution came, some of them stand to lose more of their prestige and power than others do. You cannot, therefore, have a general mobilization of the Hindus, to use a military expression, for an attack on the Caste System. (Ambedkar 2014, 72).

നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ­ക­ളി­ലും സ്ത്രോ­ത്ര­കൃ­തി­ക­ളി­ലും അ­ഭി­ര­മി­ക്കു­ക­യും അ­തു­വ­ഴി ത­ങ്ങൾ­ക്കു് ഒരു വൈദിക-​ബ്രാഹ്മണ്യ സ്വ­ത്വം സ­ങ്ക­ല്പി­ച്ചെ­ടു­ക്കു­ക­യും ചെയ്ത അ­നു­യാ­യി­കൾ­ക്കു് ഇ­ത്ത­രം പ­രു­ക്കൻ സാ­മൂ­ഹ്യ­സ­ത്യ­ങ്ങ­ളിൽ താ­ല്പ­ര്യ­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. ജാ­തി­യു­ടെ ഉ­ന്മൂ­ല­നം സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന­തെ­ങ്ങ­നെ എ­ന്ന­ന്വേ­ഷി­ക്കു­ന്ന­തി­നു പകരം ജാ­ത്യ­ഭി­മാ­നം എ­ങ്ങ­നെ ഉ­റ­പ്പി­ക്കാം എ­ന്ന­തി­ലാ­ണു് പല അ­നു­യാ­യി­ക­ളും കൂ­ടു­തൽ ശ്ര­ദ്ധി­ച്ച­തു്. ഇതു് ഇവരിൽ മനു-​വാദ മൂ­ല്യ­ങ്ങൾ വ­ളർ­ത്തി എ­ന്ന­തി­ന്റെ തെ­ളി­വാ­ണു് മി­ശ്ര­ഭോ­ജ­ന­പ്ര­സ്ഥാ­നം ആ­രം­ഭി­ച്ച സ­മ­യ­ത്തു് കെ. അ­യ്യ­പ്പ­നു് നേ­രി­ടേ­ണ്ടി­വ­ന്ന അ­ക്ര­മ­വും വെ­ല്ലു­വി­ളി­ക­ളും. അ­യ്യ­പ്പ­നെ പു­റ­ത്തു­നി­റു­ത്തി­യ­തും ചെ­രി­പ്പെ­റി­ഞ്ഞ­തും കൊ­ല്ലു­മെ­ന്നു ഭീ­ഷ­ണി­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ­തും നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ അ­നു­യാ­യി­കൾ എ­ന്നു് അ­വ­കാ­ശ­പ്പെ­ട്ട­വർ ത­ന്നെ­യാ­യി­രു­ന്നു. ഈ എ­തിർ­പ്പു് അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ കു­ടും­ബ­ത്തിൽ നി­ന്നു­ത­ന്നെ­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു.

തങ്ങൾ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­ത്തിൽ നി­ന്നു മോചനം ല­ഭി­ക്കു­ന്ന­തി­നു­വേ­ണ്ടി പ­രി­ശ്ര­മി­ക്കു­മ്പോൾ അതേ മോചനം മറ്റു കീ­ഴാ­ളർ­ക്കും ആ­വ­ശ്യ­മാ­യി­രു­ന്നു എന്നു കാണാൻ ത­യ്യാ­റാ­വാ­തി­രി­ക്കു­ക എ­ന്ന­തു മാ­ത്ര­മ­ല്ല ‘അ­നു­യാ­യി’കളുടെ ഈ നി­ല­പാ­ടി­ലു­ള്ള­തു്. മു­ക­ളിൽ നി­ന്ന­ടി­ച്ചേ­ല്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തെ­ല്ലാം താഴെ നിൽ­ക്കു­ന്ന­വ­രി­ലേ­ക്കു പ­കർ­ന്നു് അ­ഭി­മാ­ന­ക്ഷ­തം മ­റ­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ക എന്ന അ­ക്ര­മ­വും ഇതിൽ ന­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ഈ അ­ക്ര­മം ജാ­തി­വ്യ­വ­സ്ഥ­യിൽ പെ­ട്ടു­പോ­യ­വ­രു­ടെ സാ­മാ­ന്യ­പ്ര­തി­ക­ര­ണ­മാ­ണു്. ജാ­തി­ശ്രേ­ണി­യു­ടെ ഏ­റ്റ­വും മു­ക­ളി­ലും ഏ­റ്റ­വും താ­ഴെ­യും നിൽ­ക്കു­ന്ന­വർ മാ­ത്ര­മാ­ണു് ഇതിൽ നി­ന്നു് ത­ത്വ­ത്തിൽ സ്വ­ത­ന്ത്ര­രാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്; അതും, മു­ക­ളി­ലും താ­ഴെ­യും ആ­രു­മി­ല്ല എന്ന ല­ളി­ത­മാ­യ കാരണം കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്രം. നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­വി­ന്റെ ചി­ന്ത­യു­മാ­യി പ­രി­ച­യ­മു­ണ്ടാ­യി­ട്ടു­പോ­ലും പു­ല­യ­രോ­ട­ടു­ക്കു­ന്ന­തും അ­വ­രോ­ടൊ­ന്നി­ച്ചു ഭ­ക്ഷ­ണം ക­ഴി­ക്കു­ന്ന­തും ത­ങ്ങ­ളെ അ­ശു­ദ്ധ­രാ­ക്കും എ­ന്നു് വി­ശ്വ­സി­ക്കാ­നാ­ണു് അ­യ്യ­പ്പ­നെ എ­തിർ­ത്ത­വർ ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ട­തു്. ത­ങ്ങൾ­ക്കു കി­ട്ടാ­നി­ട­യാ­യ അ­യി­ത്താ­ധി­കാ­ര­ത്തി­ന്റെ നി­സ്സാ­ര­മാ­യ ഈ അംശം പോലും കൈ­വി­ടാൻ ഈ ആൾ­ക്കൂ­ട്ടം ത­യ്യാ­റാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­തു­ത­ന്നെ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യം/മനു-​ചിന്ത അ­ജ്ജ­യ്യ­മാ­ണു് എന്ന പ്ര­തീ­തി­യു­ള­വാ­ക്കു­ന്ന അ­തി­ന്റെ ഉൾ­ബ­ല­ത്തി­നു­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­ണു്. ഇ­ന്നു്, ഇൻ­ഡ്യ­യിൽ പ­ല­യി­ട­ത്തും SC/ST-​OBC വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങൾ ത­മ്മി­ലു­ള്ള സം­ഘർ­ഷ­ങ്ങൾ നിർ­മ്മി­ച്ചെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തും, നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തോ­ടൊ­പ്പം തന്നെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ലാ­ഭ­മെ­ടു­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങു­ന്ന­തും ഈ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തി­ലാ­ണു് കാ­ണേ­ണ്ട­തു്. വർ­ഗ്ഗീ­യ­ക­ലാ­പ­ങ്ങ­ളിൽ മു­സ്ലി­ങ്ങൾ­ക്കെ­തി­രെ മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളെ അ­ക്ര­മ­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളിൽ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും ഇതേ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യം പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

സ­മാ­ന­മാ­യ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളോ­ടു­ള്ള ഒരു പ്ര­തി­ക­ര­ണ­മാ­ണു് ‘ജാതി വേണ്ട, മതം വേണ്ട ദൈവം വേണ്ട മ­നു­ഷ്യ­നു് ’ എന്ന കെ. അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ നി­ല­പാ­ടു്. മി­ശ്ര­ഭോ­ജ­ന­പ്ര­സ്ഥാ­നം ആ­ര­ഭി­ച്ച­തി­നു ശേഷം, തൊ­ട്ടു­കൂ­ടാ­യ്മ എന്ന ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­വി­ശ്വാ­സം ചു­മ­ക്കു­ന്ന ഈ­ഴ­വ­രാ­ണു് അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന എ­തി­രാ­ളി­ക­ളാ­യി മാ­റി­യ­തു്. അ­നു­ഭ­വ­ജ്ഞാ­നീ­യ­ത­യു­ടെ ഒരു പുതിയ ത­ല­മാ­യി­രു­ന്നു ഇതു്: എ­തിർ­പ്പു­കൾ അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ ശ­രീ­ര­ത്തിൽ പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചും, ജീവിത സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ പൊ­തു­വെ­യും രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്ത­പ്പെ­ട്ടു. ‘അ­യ്യ­പ്പൻ പ­റ­ഞ്ഞ­താ­ണു് ശരി’ എ­ന്നു് നാ­രാ­യ­ണ ഗുരു ഈ നി­ല­പാ­ടി­നോ­ടു് പ്ര­തി­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തും അ­നു­ഭ­വ­ത്തെ­യ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കി­ത്ത­ന്നെ­യാ­ണു്. പ്ര­തി­ഷ്ഠ­കൾ ആ­വ­ശ്യ­മാ­ണു് എന്നു നിർ­ബ്ബ­ന്ധി­ച്ച ചി­ല­രോ­ടു് അ­വ­രു­ടെ നി­ല­പാ­ടു് ശ­രി­യാ­ണെ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­ഞ്ഞു എ­ന്ന­തു് അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ വാ­ദ­ത്തെ ഖ­ണ്ഡി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ ശാ­ഠ്യ­മു­ള്ള ആ­ളു­ക­ളു­ടെ­മേൽ യു­ക്തി­ചി­ന്ത അ­ടി­ച്ചേൽ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു് വ്യർ­ഥ­മാ­ണെ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഇതു് പ­റ­യേ­ണ്ടി­വ­ന്ന­തു് എന്ന വാ­യ­ന­യാ­ണു് ഇവിടെ സ്വീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തു്.

അ­ഞ്ചു്: കാ­ഴ്ച­ക്കു­റ­വു് എന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ നി­ല­പാ­ടു്

തു­ട­ക്ക­ത്തിൽ പ­റ­ഞ്ഞ­തു­പോ­ലെ, തീ­ണ്ടൽ, തൊഴിൽ-​ചൂഷണം, ജാ­ത്യ­വ­കാ­ശ­ത്തി­ന്റെ തു­റ­ന്ന അ­ക്ര­മ­ങ്ങൾ (വാ­ക്കി­ലും പ്ര­വൃ­ത്തി­യി­ലും) തു­ട­ങ്ങി­യ പ്രാ­കൃ­ത­ത­ന്ത്ര­ങ്ങൾ ഇ­ന്നു് മ­ല­യാ­ളി ജീ­വി­താ­വ­സ്ഥ­ക­ളു­ടെ ഉ­പ­രി­ത­ല­ത്തിൽ സാ­ധാ­ര­ണ­മാ­യി കാ­ണ­പ്പെ­ടു­ന്നി­ല്ല. ഇതു് സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കി­യ­തിൽ ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­നു് ഒരു പ്ര­ധാ­ന പ­ങ്കു­ണ്ടു് എ­ന്ന­തു് വ്യ­ക്ത­മാ­ണു­താ­നും. ശ­രീ­ര­ഭാ­ഷ­യു­ടെ വ്യാ­ക­ര­ണ­ത്തി­ലൂ­ന്നി­യ സാ­മൂ­ഹ്യ­രീ­തി­ക­ളിൽ (ദൂരം പാ­ലി­യ്ക്കൽ, അരയിൽ മു­ണ്ടു കെ­ട്ടൽ, മാറു മ­റ­യ്ക്കാ­തി­രി­ക്കൽ തു­ട­ങ്ങി­യ­വ) മാ­റ്റം വ­രു­ത്തി എ­ന്ന­തു് ഒരു നേ­ട്ട­മാ­യി പ­രി­ഗ­ണി­ക്കു­മ്പോൾ തന്നെ, ചി­ന്ത­യി­ലും ഭാ­വ­ന­യി­ലും സം­സ്കാ­ര­ത്തിൽ പൊ­തു­വെ­യും എ­ത്ര­മാ­ത്രം മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­യി എ­ന്ന­തു് കൃ­ത്യ­മാ­യി പ­രി­ശോ­ധി­ക്കു­ന്ന­തും ആ­വ­ശ്യ­മാ­യി വ­രു­ന്നു. ഈ രീ­തി­യി­യിൽ മാ­ത്ര­മേ ന­വോ­ത്ഥാ­നം ഏ­തെ­ല്ലാം നി­ല­ക­ളിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നും എ­വി­ടെ­യൊ­ക്കെ പ­രി­വർ­ത്ത­ന­മു­ണ്ടാ­ക്കി­യി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നും നിർ­ണ്ണ­യി­ക്കാൻ കഴിയൂ.

ജാ­തീ­യ­ത മാ­ത്രം ചി­ന്തി­ച്ചി­രു­ന്ന ചിലർ ജാ­തി­പ്പേ­രു­പ­യോ­ഗി­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ല, ജാ­തി­യു­പേ­ക്ഷി­ച്ച പലരും ജാ­തി­പ്പേ­രു­ക­ളു­പേ­ക്ഷി­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ല എന്ന സാ­ഹ­ച­ര്യം നി­ല­നി­ന്നി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇതു് വേ­ണ്ട­ത്ര ശ്ര­ദ്ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു­മി­ല്ല.

പെ­ട്ടെ­ന്നു­ള്ള ഒരു അ­വ­ലോ­ക­ന­ത്തിൽ കി­ട്ടു­ന്ന ചി­ത്രം അത്ര ആ­ശാ­വ­ഹ­മ­ല്ല. പ്ര­ക­ട­മാ­യ മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളേ­ക്കാൾ ആ­ഴ­ത്തിൽ നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു് ജാ­തീ­യ­ത­യു­ടെ എ­ല്ലാ­യ്പോ­ഴും പ്ര­ക­ട­മ­ല്ലാ­ത്ത രൂ­പ­ങ്ങ­ളാ­ണു്. ‘ന­മ്മു­ടെ സം­സ്കാ­രം, പാ­ര­മ്പ­ര്യം’ തു­ട­ങ്ങി­യ ഉൽ­പ്രേ­ക്ഷ­ക­ളി­ലാ­ണു് ഇവ പ­ല­പ്പോ­ഴും അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു തന്നെ. ജാതി നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നി­ല്ലെ­ന്നു ധ­രി­ക്കു­ക­യും/പ­റ­യു­ക­യും, അ­തേ­സ­മ­യം ജാ­തീ­യ­ത മ­റ­ക്കാ­തി­രി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന നി­ര­വ­ധി­പേ­രു­ള്ള ഒരു സ­മൂ­ഹ­മാ­ണി­തു്. ഇതിൽ ഒരു വൈ­രു­ദ്ധ്യ­വും കാണാൻ ക­ഴി­യാ­ത്ത, ‘നി­ഷ്ക­ള­ങ്ക­ത’യുടെ പ­രി­വേ­ഷ­മു­ള്ള ഒരു ത­ല­ത്തി­ലാ­ണു് പലരും നി­ല­യു­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു­ത­ന്നെ. അ­ദ്വൈ­ത­വും വി­ഗ്ര­ഹാ­രാ­ധ­ന­യും ത­മ്മിൽ വൈ­രു­ദ്ധ്യം കാ­ണാ­തി­രി­ക്കു­ന്ന, നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­കൾ പ­ഴ­ക്ക­മു­ള്ള പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ ഒരു സ­മ­കാ­ലീ­ന രൂ­പ­മാ­ണി­തു്. ഒരാളെ അ­ട­യാ­ള­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തി­ന്റെ ആദ്യ ചി­ഹ്ന­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു് ഇ­ന്നും മതമോ ജാ­തി­യോ ആണു്. ഇതു് സാ­ധാ­ര­ണ/ദൈ­നം­ദി­ന ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ (ചോ­ദ്യം ചെ­യ്യൽ പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്കു­ന്ന) ഒരു ഭാ­ഗ­വു­മാ­ണു്. ഇ­ത്ത­രം മ­ണ്ഡ­ല­ങ്ങ­ളിൽ ന­വോ­ത്ഥാ­നം വ­രു­ത്തി­യ മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളു­ടെ തു­ടർ­ച്ച അ­തി­ന്റെ പ­രി­മി­തി­ക­ളിൽ നി­ന്നു വി­മു­ക്ത­മാ­യി­ട്ടി­ല്ല. ഇതേ സമയം തന്നെ, വ­ന്നു­ചേർ­ന്ന മാ­റ്റ­ങ്ങൾ മ­റി­ക­ട­ക്കു­ന്ന­തി­നും പഴയ മൂ­ല്യ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു തി­രി­ച്ചു പോ­കു­ന്ന­തി­നു­മു­ള്ള സം­ഘ­ടി­ത­മാ­യ ശ്ര­മ­ങ്ങൾ തു­ടർ­ന്നും ന­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു താനും.

ഫ­ലി­ത­ത്തോ­ട­ടു­ത്തു­നിൽ­ക്കു­ന്ന മ­റ്റൊ­രു സൂ­ച­ന­യാ­ണു് ആ­യി­ര­ത്തി തൊ­ള്ളാ­യി­ര­ത്തി എൺ­പ­തു­ക­ളോ­ടു­കൂ­ടി ജാ­തി­പ്പേ­രു­കൾ കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ സ്കൂൾ രേ­ഖ­ക­ളിൽ കൂ­ടു­ത­ലാ­യി പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടാൻ തു­ട­ങ്ങി എ­ന്ന­തു്. ഫ്യു­ഡ­ലി­സ­ത്തി­ന്റെ ത­കർ­ച്ച­യ­ല്ല, ഭൂ­പ­രി­ഷ്ക­ര­ണ­ന­യ­ങ്ങ­ളാ­ണു് ത­ങ്ങ­ളെ സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­രാ­ക്കി­യ­തു് എന്നു ക­രു­തു­ന്ന കു­റെ­യേ­റെ­യാ­ളു­കൾ­ക്കു് ഇ­ത്ത­രം പേ­രു­കൾ ഒരു വൈകാരിക-​നിക്ഷേപമായിരുന്നു. മറ്റു സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­രിൽ നി­ന്നു് സ്വയം വേർ­തി­രി­ക്കു­ന്ന­തി­നു­ള്ള ഒരു എ­ളു­പ്പ­വ­ഴി എന്ന നി­ല­യിൽ ഇതു് പ്ര­ച­രി­ച്ച­തു് സ്വാ­ഭാ­വി­ക­വു­മാ­ണു്. ജാ­തീ­യ­ത മാ­ത്രം ചി­ന്തി­ച്ചി­രു­ന്ന ചിലർ ജാ­തി­പ്പേ­രു­പ­യോ­ഗി­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ല, ജാ­തി­യു­പേ­ക്ഷി­ച്ച പലരും ജാ­തി­പ്പേ­രു­ക­ളു­പേ­ക്ഷി­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ല എന്ന സാ­ഹ­ച­ര്യം നി­ല­നി­ന്നി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇതു് വേ­ണ്ട­ത്ര ശ്ര­ദ്ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു­മി­ല്ല. നി­സ്സാ­ര­മാ­യി കാ­ണാ­വു­ന്ന ഒരു രോ­ഗ­ല­ക്ഷ­ണ­മാ­ണി­തു്. പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യ ഈ നി­സ്സാ­ര­ത ത­ന്നെ­യാ­ണു് പ്ര­ധാ­ന രോ­ഗ­ല­ക്ഷ­ണം. ജാ­തി­നാ­മ­ങ്ങ­ള­ല്ല വിഷയം; അ­വ­യി­ലേ­ക്കു തി­രി­ച്ചു പോ­കു­ന്ന­തി­ലു­ള്ള ചി­ന്താ­ദാ­രി­ദ്ര്യ­മാ­ണു്. ചാ­തുർ­വർ­ണ്യം പോലെ പ്രാ­ചീ­ന­വും അ­പ­രി­ഷ്കൃ­ത­വും നീ­തി­ര­ഹി­ത­വു­മാ­യു­ള്ള ഒരു വ്യ­വ­സ്ഥി­തി­യു­ടെ മി­ഥോ­ള­ജി­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള മ­ട­ക്ക­മാ­ണു് ഇതിൽ സം­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു് എന്നു കാണാൻ ക­ഴി­യാ­ത്ത­താ­ണു് ഇ­തി­ല­ട­ങ്ങി­യ പ്ര­ധാ­ന­ദാ­രി­ദ്ര്യം.

ജാ­ത്യ­ഭി­മാ­ന­ത്തി­ലൂ­ന്നി­യ സ്വ­ത്വ­രാ­ഷ്ട്രീ­യം ജാ­തി­ഘ­ട­ന­യു­ടെ ച­ട്ട­ക്കൂ­ടു് ഭേ­ദി­ക്കു­ക­യ­ല്ല ഒ­ന്നു­കൂ­ടി ഉ­റ­പ്പി­ക്കു­ക­യാ­ണു് ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ഒരു ച­രി­ത്ര­പ്ര­ക്രി­യ എന്ന നി­ല­യിൽ കാ­ണു­ന്ന­തി­നു­പ­ക­രം വൈ­കാ­രി­ക നി­ക്ഷേ­പ­ങ്ങൾ ന­ട­ത്തു­ന്ന­തി­നു­ള്ള ഒ­രി­ട­മാ­യി ജാ­തി­യെ സ­ങ്ക­ല്പി­ക്കു­ന്ന­തു് അ­തി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച ത­ന്നെ­യാ­ണു് ഉ­റ­പ്പു­വ­രു­ത്തു­ക. ‘ഗു­രു­വി­നു ജാ­തി­യി­ല്ലാ­യി­രി­യ്ക്കാം, പക്ഷേ, ന­മു­ക്കു­ണ്ടു്’ എന്ന നി­ല­പാ­ടി­ലേ­ക്കു് നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ ‘അ­ധി­കാ­ര­പ്പെ­ട്ട’ ചില പിൻ­ഗാ­മി­കൾ നീ­ങ്ങു­ന്ന­തു് ഈ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തി­ലാ­ണു് കാ­ണേ­ണ്ട­തു്. ഇ­തി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച­യാ­യാ­ണു് ന­വോ­ത്ഥാ­ന പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ചില ആ­ദി­രൂ­പ­ങ്ങ­ളെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കി (വി­ഗ്ര­ഹ­പ്ര­തി­ഷ്ഠ, സ്ത്രോ­ത്ര­കൃ­തി­കൾ) നിർ­മ്മി­ച്ചെ­ടു­ക്കാ­വു­ന്ന­തും ഇ­ഷ്ട­പ്ര­കാ­രം വ്യാ­ഖ്യാ­നി­ക്കാ­വു­ന്ന­തു­മാ­യ ഒരു നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു­ബിം­ബം ഇ­ന്നു് ദൈ­നം­ദി­ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തിൽ പ്ര­ച­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. ഈ ബിം­ബ­നിർ­മ്മി­തി ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കാൻ ഇ­ന്നു് കൂ­ടു­തൽ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു് ഹി­ന്ദു വ­ല­തു­പ­ക്ഷ­മാ­ണു്. ചാ­തുർ­വർ­ണ്യം ഒരു സ്വാ­ഭാ­വി­ക മ­നു­ഷ്യാ­വ­സ്ഥ­യാ­ണെ­ന്നു് ഇ­ന്ന­ത്തെ ഭാ­ഷ­യിൽ പ­റ­യു­ന്ന­തി­നാ­ണു് അതു നി­ഷേ­ധി­ച്ച ഒ­രാ­ളെ­ത്ത­ന്നെ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തു് ഒരേ സമയം വി­ചി­ത്ര­വും സാ­ധാ­ര­ണ­വു­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു.

മ­ദ്ധ്യ­കാ­ല മൂ­ല്യ­ങ്ങ­ളേ­യും അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പ­ങ്ങ­ളെ­യും നി­ര­സി­ച്ചു­കൊ­ണ്ട­ല്ല, അവയിൽ പ­ല­തി­നെ­യും സ്പർ­ശി­ക്കാ­തെ­യും, സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യ മേ­ഖ­ല­ക­ളി­ലെ­ല്ലാം അവയിൽ ചി­ല­തു് ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു­മാ­ണു് ഇവിടെ ദേശീയ മു­ത­ലാ­ളി­ത്തം രൂ­പീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു തന്നെ.

കീ­ഴാ­ള­ജാ­തി­കൾ­ക്കു് ഹി­ന്ദു­മ­ത­ത്തോ­ടു തോ­ന്നു­ന്ന ആ­സ­ക്തി, ത­ട­വു­കാ­ര­നു് ച­ങ്ങ­ല­യോ­ടു­ണ്ടാ­കാ­വു­ന്ന മ­സോ­ക്കി­സ്റ്റി­ക് ആ­സ­ക്തി­യാ­ണെ­ന്ന കെ. അ­യ്യ­പ്പ­ന്റെ നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­നു് പി­ന്നീ­ടു് ഒരു വീപരീത-​ചരിത്രമുണ്ടായി. ജാതി ചി­ന്തി­ക്ക­രു­തു് എന്ന നാ­രാ­യ­ണ ഗു­രു­വി­ന്റെ നിർ­ദ്ദേ­ശ­ത്തി­നു സം­ഭ­വി­ച്ച­തു ത­ന്നെ­യാ­ണു് ഇ­വി­ടെ­യും ന­ട­ന്ന­തു്. ക്ഷേ­ത്ര­പ്ര­വേ­ശ­ന വി­ളം­ബ­ര­ത്തി­നു ശേഷം, കീ­ഴാ­ള­ജാ­തി­ക­ളി­ലുൾ­പെ­ട്ട പ­ല­രി­ലും വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ ഒരു മാ­റ്റം സം­ഭ­വി­ച്ചു. മുൻപു നി­ഷേ­ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന­തി­ന്റെ ആ­കർ­ഷ­ക­ത്വം കൊ­ണ്ടും, ജാ­തി­നി­ല­യിൽ മു­ക­ളി­ലേ­യ്ക്കെ­ത്തു­ക എന്ന സ്വ­പ്നം സ്വാ­ധീ­നി­ച്ച­തു­കൊ­ണ്ടു­മാ­വാം, ക്ഷേ­ത്രാ­ചാ­ര­രീ­തി­ക­ളി­ലേ­യ്ക്കും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ചി­ന്താ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളി­ലേ­യ്ക്കും പുതു-​ഹിന്ദുക്കൾ (പു­റ­ത്തു നി­റു­ത്ത­പ്പെ­ട്ട­വ­രു­ടെ എല്ലാ പ­രി­മി­തി­ക­ളോ­ടും കൂടി) വ്യാ­പ­ക­മാ­യി ആ­കർ­ഷി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ദ­ശാ­വ­താ­ര­ക­ഥ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­ക്കി­യ ആ­രാ­ധ­നാ­രീ­തി­ക­ളാ­ണു് ഇതിൽ പ്ര­ധാ­ന­മാ­യി വ­ന്ന­തു്. ഇ­തി­നോ­ടൊ­പ്പം നടന്ന സ്വത്വ-​പുനർനിർമ്മിതി, നാ­രാ­യ­ണ ഗുരു, അയ്യൻ കാളി തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­രു­ടെ ചി­ന്ത­ക­ളു­ടെ­യും പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും തു­ടർ­ച്ച ഒ­ന്നു­കൂ­ടി ദുർ­ബ്ബ­ല­പ്പെ­ടു­ത്തി. വി­പ്ല­വ­ചി­ന്ത­കർ എന്ന നി­ല­യിൽ നി­ന്നു് വി­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ എന്ന നി­ല­യി­ലേ­ക്കു് ഇ­വ­രെ­ല്ലാം മുൻ­പു­ത­ന്നെ ചു­രു­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഈ ദുർ­ബ്ബ­ല­പ്പെ­ടു­ത്തൽ എ­ളു­പ്പ­മാ­യി­രു­ന്നു. ‘മ­റ്റു­ള്ള­വ­രെ’പ്പോ­ലെ­യാ­വു­ക (‘സ­വർ­ണ്ണ­രെ’പ്പോ­ലെ­യാ­വു­ക എ­ന്നും പറയാം) എന്ന ആ­ഗ്ര­ഹ­മാ­ണു് ഇതിനു ന്യാ­യീ­ക­ര­ണ­മാ­യി പ­ല­പ്പോ­ഴു­മു­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന­തു്. വേ­ണ്ട­ത്ര അ­പ­ഗ്ര­ഥി­ക്ക­പ്പെ­ടാ­ത്ത ഒരു മേ­ഖ­ല­യാ­ണി­തു്. ഇ­തുൾ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്ന പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ പ­ഠി­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ക്കാ­ത്ത­തു് കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ കീഴാള രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ധാ­ന പ­രി­മി­തി­ക­ളി­ലൊ­ന്നാ­ണു്.

ചു­റ്റി­നിൽ­ക്കു­ന്ന സാമ്പത്തിക-​രാഷ്ട്രീയ അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­കൾ അ­വ­ഗ­ണി­ക്കു­ന്ന സ്വ­ത്വ­രാ­ഷ്ട്രീ­യ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങൾ എ­ന്താ­ണു് നേ­ടി­യെ­ടു­ക്കു­ക എ­ന്ന­തു് ആ­ലോ­ചി­ക്കേ­ണ്ട­താ­ണു്. ഇവ അ­വ­ഗ­ണി­ക്കു­മ്പോൾ ശത്രു ആ­രാ­ണെ­ന്നും, ഇ­പ്പോൾ എ­ന്താ­ണെ­ന്നും തി­രി­ച്ച­റി­യു­ന്ന­തു തന്നെ ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടാ­കും. ഫ്യൂ­ഡൽ­കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തി­ലെ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­മ­ല്ല ഇ­ന്ന­ത്തെ ശത്രു; ബ്രാ­ഹ്മ­ണ്യ­വും കോർ­പൊ­റെ­യ്റ്റി­സ­വും ഒ­ന്നു­ചേർ­ന്ന ഒരു സമഗ്ര ഘ­ട­ന­യാ­ണ­തു്. മൂലധന വ്യ­വ­സ്ഥ സ്ഥാ­പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന കാ­ല­ത്തു്, അതു് ഫ്യൂ­ഡൽ മൂ­ല്യ­ങ്ങ­ളെ ത­കർ­ക്കു­ന്ന വി­പ്ല­വ­ങ്ങൾ ന­ട­ത്തി­യി­രു­ന്നു; ഫ്രെ­ഞ്ച് വി­പ്ല­വം ഇ­തി­ന്റെ ഉ­ദാ­ത്ത­മാ­യ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­ണു്. ഇ­വ­യോ­ടു് വിദൂര-​സാമ്യമെങ്കിലുമുള്ള ഒ­ന്നും തന്നെ മറ്റു പ­ല­യി­ട­ങ്ങ­ളി­ലും എന്ന പോലെ ഈ ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തി­ലും ന­ട­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി­ല്ല. മ­ദ്ധ്യ­കാ­ല മൂ­ല്യ­ങ്ങ­ളേ­യും അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പ­ങ്ങ­ളെ­യും നി­ര­സി­ച്ചു­കൊ­ണ്ട­ല്ല, അവയിൽ പ­ല­തി­നെ­യും സ്പർ­ശി­ക്കാ­തെ­യും, സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യ മേ­ഖ­ല­ക­ളി­ലെ­ല്ലാം അവയിൽ ചി­ല­തു് ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു­മാ­ണു് ഇവിടെ ദേശീയ മു­ത­ലാ­ളി­ത്തം രൂ­പീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു തന്നെ. ഇ­തി­ന്റെ മുൻ­നി­ര­യിൽ നിന്ന പല സം­രം­ഭ­ക­രും (ബിർല, ഡാൽ­മി­യ, ബജാജ് തു­ട­ങ്ങി­യ ബി­സി­ന­സ് കു­ടും­ബ­ങ്ങൾ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണം) ചാ­തുർ­വർ­ണ്യ­മൂ­ല്യ­ങ്ങ­ളും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­യും പു­നഃ­സ്ഥാ­പി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും, ഗോ­സം­ര­ക്ഷ­ണം, ഗീ­താ­ദ്ധ്യ­യ­നം തു­ട­ങ്ങി­യ പ്ര­സ്ഥാ­ന­ങ്ങൾ പ്ര­ച­രി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും കാ­ണി­ക്കു­ന്ന വ്യ­ഗ്ര­ത ഇതു തെ­ളി­യി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. (1927-ൽ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­ര­ണ­മാ­രം­ഭി­ച്ച ക­ല്യാൺ മാ­സി­ക­യു­മാ­യി മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ സം­രം­ഭ­കർ­ക്കും മാ­ള­വ്യ, ഗാ­ന്ധി, രാ­ജ­ഗോ­പാ­ലാ­ചാ­രി, പ­ട്ടാ­ഭി സീ­താ­ര­മ­യ്യ തു­ട­ങ്ങി­യ പല കോൺ­ഗ്ര­സ്സ് നേ­താ­ക്കൾ­ക്കും ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ ഇ­തി­നെ­പ്പ­റ്റി കൂ­ടു­തൽ വ്യ­ക്ത­മാ­യ ധാരണ നൽ­കു­ന്നു. (വി­ശ­ദാം­ശ­ങ്ങൾ­ക്കു് അക്ഷയ മുകുൾ 2015 കാണുക.) ഫ്യൂ­ഡൽ തൊഴിൽ നി­യ­മ­ങ്ങൾ സാ­ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന ചൂ­ഷ­ണ­സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളെ­പ്പ­റ്റി ക്രോ­ണി കാ­പ്പി­റ്റ­ലി­സ­ത്തി­നു് ഇ­ന്നു് തി­ക­ഞ്ഞ ബോ­ധ­മു­ണ്ടു്. പ­ണി­യെ­ടു­ക്കു­ന്ന­വർ­ക്കു് പ­രി­മി­ത­മാ­യ അ­വ­കാ­ശ­ങ്ങൾ പോലും നി­ഷേ­ധി­ക്കു­ന്ന തൊ­ഴി­ലി­ട­ങ്ങൾ പോലെ, അ­ടി­മ­ത്ത­വ്യ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ­യും ഫ്യൂ­ഡ­ലി­സ­ത്തി­ന്റെ­യും അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളാ­യി­രു­ന്ന ഘ­ട­ക­ങ്ങൾ പു­തു­രൂ­പ­ങ്ങ­ളിൽ തി­രി­ച്ചു­വ­രു­ന്ന­തു­ത­ന്നെ ഇ­തി­നു­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­ണു്. ഇതു് പഴയ കൊ­ളോ­ണി­യൽ രീ­തി­ക­ളു­ടെ ഒരു തു­ടർ­ച്ച­യു­മാ­ണു്; ജാതി വ്യ­വ­സ്ഥ അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­നു് എ­ത്ര­മാ­ത്രം സൗ­ക­ര്യ­പ്ര­ദ­മാ­ണെ­ന്നു് കൊ­ളോ­ണി­യൽ ഭ­ര­ണ­കൂ­ടം വ്യ­ക്ത­മാ­യി മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യി­രു­ന്നു.

ഈ സ­ന്ദർ­ഭ­ത്തി­ലു­രു­ത്തി­രി­യു­ന്ന അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പ­ങ്ങൾ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാ­ത്ത ഒരു പ്ര­തി­രോ­ധ­വും നി­ല­നിൽ­ക്കു­മെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നി­ല്ല. ച­രി­ത്ര­പ്ര­ക്രി­യ­ക­ളി­ലും അവയിൽ നിർ­ണ്ണാ­യ­ക­മാ­യ സാ­മ്പ­ത്തി­കാ­ധി­കാ­ര­ബ­ന്ധ­ങ്ങ­ളി­ലും ഉൾ­പ്പെ­ടു­ന്ന അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു് എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു് ജാ­തി­യെ കാ­ണേ­ണ്ട­തു്. ഇ­ത്ര­യും തന്നെ പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു്, വർ­ഗ്ഗ­സ­മ­ര­ത്തി­ന്റെ­യോ നെ­ഹ്രു­വി­യൻ വി­ക­സ­ന­ത്തി­ന്റെ­യോ ഒരു ഭാ­വി­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ സ്വ­മേ­ധ­യാ പ­രി­ഹ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു പ്ര­ശ്ന­മ­ല്ല ചാ­തുർ­വർ­ണ്യം എന്നു കാ­ണു­ന്ന­തും. നി­മി­ഷം പ്രതി പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്ക­പ്പെ­ടേ­ണ്ട ഒരു സ­മ­കാ­ലീ­ന അ­ജെൺ­ഡ­യാ­ണു് മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ അ­ധി­കാ­ര­രൂ­പ­ങ്ങൾ ന­ട­പ്പാ­ക്കു­ന്ന­തു്. ഇ­വ­യൊ­ന്നും ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട്ട ഒരു മേ­ഖ­ല­യിൽ ന­ട­ക്കു­ന്ന കാ­ര്യ­ങ്ങ­ള­ല്ല. ഇ­ന്ന­ത്തെ അ­വ­സ്ഥ­യിൽ, തു­ട­രു­ന്ന ഫ്യൂ­ഡൽ അ­ധി­കാ­ര­ക്ര­മ­ത്തി­ന്റെ മാ­ത്രം പ്ര­ധാ­നാ­യു­ധ­മ­ല്ല ചാ­തുർ­വർ­ണ്യം; പുതിയ മൂലധന വ്യ­വ­സ്ഥ­യ്ക്കും ഈ ആയുധം പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു്. ഇ­വ­ര­ണ്ടും സ­മ­ന്വ­യി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഒരു ഭ­ര­ണ­കൂ­ടം നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരു രാ­ഷ്ട്ര­ത്തിൽ, ഏ­തെ­ങ്കി­ലു­മൊ­ന്നി­നെ മാ­ത്രം പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്കു­ന്ന­തു് നി­ഷ്ഫ­ല­മാ­യി­രി­ക്കും.

കേരള ന­വോ­ത്ഥാ­ന­ത്തി­ന്റെ ആ­ദ്യ­ഘ­ട്ടം തന്നെ പൂർ­ണ്ണ­മാ­യി­ട്ടി­ല്ല എ­ന്നാ­ണു് വ്യ­ക്ത­മാ­കു­ന്ന­തു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ, ചി­ന്ത­യി­ലും സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ലും തു­ട­ങ്ങി­വ­ച്ച പ­രി­വർ­ത്ത­നം അ­തി­ന്റെ അ­ടു­ത്ത ഘ­ട്ട­ത്തി­ലേ­യ്ക്കെ­ത്തി­ക്കു­ക എ­ന്ന­തു് ഒരു പ്ര­ധാ­ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­മാ­യി മാ­റു­ന്നു. വീ­ണ്ടും പൂ­ജ്യ­ത്തിൽ നി­ന്നു തു­ട­ങ്ങു­ക എന്ന അ­വ­സ്ഥ­യാ­ണു് ഇ­പ്പോ­ഴു­ള്ള­തു്. പക്ഷേ, ഇതു് പു­തി­യൊ­രു പൂ­ജ്യ­മാ­ണു്; 1880-കളിൽ തി­രു­വി­താം­കൂ­റിൽ ഇ­ല്ലാ­തി­രു­ന്ന­തും നിർ­മ്മി­ച്ചെ­ടു­ക്കേ­ണ്ട­തു­മാ­യി­രു­ന്ന പൂ­ജ്യം/ഇടം ഇ­താ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. ഇ­ന്നു് സ്ഥി­തി കു­റ­ച്ചു­മാ­റി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്; ഈ മാ­റ്റം നിർ­ണ്ണാ­യ­ക­മാ­ണു താനും. പക്ഷേ, അ­തു­കൊ­ണ്ടു മാ­ത്രം ഒ­ന്നും എ­ളു­പ്പ­മാ­കു­ന്നി­ല്ല. കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ ഇ­ട­തു­പ­ക്ഷ­ചി­ന്ത­കർ­ക്കും പ്ര­വർ­ത്ത­കർ­ക്കും മുൻ­പി­ലു­ള്ള പ്ര­ധാ­ന വെ­ല്ലു­വി­ളി­ക­ളി­ലൊ­ന്നു് ഇ­വി­ടെ­യാ­ണു് നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തു്.

References:
  1. Ambedkar, BR. 2014. Writings and Speeches Vol. I. New Delhi: Dr. Ambedkar Foundation.
  2. Mukul, Akshaya. 2015. Gita Press and the Making of Hindu India. Noida: HarperCollins.
  3. ച­ട്ട­മ്പി സ്വാ­മി­കൾ. 1921. വേ­ദാ­ധി­കാ­ര­നി­രൂ­പ­ണം.
  4. ധർ­മ്മ­തീർ­ത്ഥ മ­ഹ­രാ­ജ്, സ്വാ­മി. 2015. ഹൈ­ന്ദ­വ ദു­ഷ്പ്ര­ഭു­ത്വ ച­രി­ത്രം. തി­രു­വ­ന്ത­പു­രം: മൈ­ത്രി ബു­ക്സ്.
  5. ബാ­ല­കൃ­ഷ്ണൻ, പി. കെ. 2006. നാ­രാ­യ­ണ­ഗു­രു. കോ­ട്ട­യം: ഡി. സി. ബു­ക്സ്.
  6. സനൽ മോഹൻ.

C. B. Mohandas
images/cbmohandas.jpg

Born in 1959. Was a member of the Department of English, Sree Kerala Varma College, Thrissur from 1983 to 2015. Worked in two North African Universities between 2003–2008 and 2008–2011. Wrote a doctoral thesis on the Cantos of Ezra Pound discussing the interrelations between the Enlightenment, the aesthetics of European Modernism and Italian Fascism, which is getting ready for publication. Teaching Film Studies at The Centre for Media Studies, St Thomas College Thrissur, as visiting faculty since 2015.

Colophon

Title: Viplavaththil Ninnu Vigrahanirmithiyileykku: (ml: വി­പ്ല­വ­ത്തിൽ നി­ന്നു് വി­ഗ്ര­ഹ­നിർ­മ്മി­തി­യി­ലേ­ക്കു്:).

Author(s): C. B. Mohandas.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-10-20.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, C. B. Mohandas, Viplavaththil Ninnu Vigrahanirmithiyileykku:, സി. ബി. മോ­ഹൻ­ദാ­സ്, വി­പ്ല­വ­ത്തിൽ നി­ന്നു് വി­ഗ്ര­ഹ­നിർ­മ്മി­തി­യി­ലേ­ക്കു്:, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 18, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Weaving coconut leaf, a photograph by Clain and Perl studio . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.