വീ​ടി​നെ ചു​റ്റി​പ്പോ​കു​ന്ന

ഒരു തോ​ടു​ണ്ടു്.

മഴ​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ വെ​ള്ള​മൊ​ഴു​ക്കി

വേ​നൽ​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ഉള്ളു് കാ​ട്ടി​ക്കി​ട​ക്കും.

തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നു്

സദാ കേൾ​ക്കാ​റു​ള്ള

പാ​ത്രം വീ​ഴ്ച്ച, കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ചി​ണു​ങ്ങൽ,

ചി​രി​കൾ, വാ​ക്കേ​റ്റ​ങ്ങൾ

എല്ലാം മഴ​ക്കാ​ല​ത്തു് അട​ഞ്ഞു് പോവും.

എല്ലാ​റ്റി​നും മീതെ വെ​ള്ള​ത്തി​ന്റെ ഒച്ച.

നനഞ്ഞ ഒച്ച.

ചി​ല​പ്പോൾ തോ​ന്നും

ഞങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വെ​ള്ള​ത്തി​ന​ക​ത്താ​ണെ​ന്നു്.

മു​റ്റ​ത്തെ ഒറ്റ​മ​ര​ത്തിൽ

ചി​റ​കു് കൂ​മ്പി​യി​രി​ക്കു​ന്ന പക്ഷി​യ്ക്കു്

ഞങ്ങ​ളെ​ല്ലാം

ജല​ജീ​വി​ക​ളാ​ണെ​ന്നു്.

ഒറ്റ​ക്കൊ​ത്തി​നു്

അതി​ന്റെ വാ​യ്ക്ക​ക​ത്താ​വും

ഇനി​യു​ള്ള പാർ​പ്പെ​ന്നു്.

വഴു​ത്ത ശരീരം തു​ട​ച്ചു്

അമ്മ ഞങ്ങ​ളെ ഒരു​ക്കാ​റു​ള്ള​തു്

സ്വ​പ്ന​ത്തി​ല​ല്ല.

പു​റ​ത്തു് നി​ന്നു് നോ​ക്കു​മ്പോൾ

ഞാൻ ഒരു മീൻ

അമ്മ അച്ഛൻ അനി​യ​ത്തി

എല്ലാ​വ​രും ഒരു പറ്റം.

തോടു ചു​റ്റി വീടു് ചു​റ്റി

രാ​ത്രി​യും പക​ലു​മു​ണ്ടാ​വു​ന്നു.

ആവാ​സ​മു​ണ്ടാ​വു​ന്നു.

മഴ​ക്കാ​ലം തീർ​ന്നു് പോ​വു​മ്പോൾ

മാ​ത്രം ഞങ്ങൾ

മറ്റെ​ന്തോ ജീ​വി​ക​ളാ​യി

നനഞ്ഞ ഓർ​മ്മ​യു​ടെ

വക്കി​ലേ​ക്കു്

പി​ന്നെ​യും ജനി​യ്ക്കു​ന്നു.

ചെ​ടി​കൾ​ക്കു്, പക്ഷി​കൾ​ക്കു്, മൃ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു്

ചു​വ​രു​കൾ​ക്കു്, വഴി​കൾ​ക്കു്, വേ​രി​നു്,

മു​റി​കൾ​ക്കു്, ഇരു​ട്ടി​നു് മണ​മു​ണ്ട​വ​യു​ടെ

പേ​രി​ന്റെ ആകൃ​തി​യിൽ

ഉച്ച​രി​ക്കു​ന്ന

ഓരോ തവ​ണ​യും

ഉച്ച​ത്തിൽ കേൾ​ക്കാ​വു​ന്ന

മണം

വെ​യി​ലി​ന്റെ മണം കൊ​ണ്ടു്

മര​ങ്ങൾ വര​യ്ക്കാ​റു​ണ്ടു്

ചി​ത്ര​ങ്ങൾ

വെ​ള്ള​ത്തി​ന്റെ മണം കൊ​ണ്ടു്

മീ​നു​ക​ളു​മ്മ​വ​യ്ക്കാ​റു​ണ്ടു്.

തീ മണം കൊ​ണ്ടു്

കാ​റ്റു് മര​ങ്ങ​ളി​ല​ക​ളു​ണ​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.

പൂ മണം കൊ​ണ്ടു്

പക്ഷി​കൾ അട​വി​രി​യി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.

ഇരു​ട്ടിൻ മണം കൊ​ണ്ടു്

നി​ലാ​വു് നൃ​ത്തം ചെ​യ്യാ​റു​ണ്ടു്.

വഴി​ക​ളു​ടെ മണ​ത്താൽ

മൃ​ഗ​ങ്ങൾ മെ​രു​ങ്ങാ​റു​ണ്ടു്.

മല​യു​ടെ മണം കൊ​ണ്ടു്

ആകാശം മേ​ഘ​ങ്ങ​ളെ

ഉടു​പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.

പറയൂ,

എന്റെ മണം കൊ​ണ്ടു്

നീ​യെ​ന്തു് ചെ​യ്യും?

ഒന്നു്.

കോ​ണി​പ്പ​ടി​ക​ളി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ

അയാൾ​ക്കു് വി​റ​യ​ല​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു.

കാ​റ്റു് തട്ടിയ മരം പോലെ

ഉല​യു​മെ​ന്നു് പേ​ടി​ച്ചു്

കൈ​വ​രി​യി​ല​മർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു.

അയാൾ മു​റി​യി​ല​ട​ച്ചി​ട്ട

പട്ടി​യു​ടെ കുര

കൈ​പ്പി​ടി​യിൽ നൃ​ത്തം ചെ​യ്യു​ന്ന​താ​യും

അയാൾ മരി​ക്കാൻ വെ​മ്പു​ന്ന​താ​യും ഉള്ള

ഒരു വീ​ഡി​യോ

സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി മു​റി​യി​ലെ കമ്പ്യൂ​ട്ട​റിൽ മി​ന്നി.

അണ്ടർ ഗ്രൗ​ണ്ടി​ലെ പാർ​ക്കിം​ഗ് ഏരി​യ​യിൽ

മൂ​ന്നു് മര​ണ​ങ്ങൾ മണ​ത്തു്

ഒരു നായ അന​ങ്ങാ​തെ കി​ട​ന്നു.

രണ്ടു്.

ഇരു​ട്ടി​നെ മാടി നട​ക്കു​മ്പോൾ

പി​ന്നിൽ നി​ന്നൊ​രു കാ​ലൊ​ച്ച.

തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി.

കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ഴ​ലു​കൾ

തമ്മിൽ തൊ​ടു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തൊ​ന്നും

കണ്ടി​ല്ല.

നട​ത്ത​ത്തി​ന്റെ വേഗത കൂ​ട്ടി.

പി​ന്നാ​ലെ​യു​ള്ളൊ​ച്ച​യും വേഗം കൂ​ട്ടി.

ഇട​യ്ക്കൊ​ന്നു നി​ന്നു

കൂടെ ഒച്ച​യും നി​ന്നു

പെ​ട്ട​ന്നു് കണ്ട ഒരു മതി​ലി​നു് പി​ന്നി​ലേ​ക്കോ​ടി

ഒളി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി.

കാൽ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു ശബ്ദം

റോഡ് മു​റി​ച്ചു് പോ​കു​ന്നു

എന്റെ വലി​പ്പ​മു​ണ്ട​തി​നു്.

കശാ​പ്പു് ചെ​യ്യ​ലും

പാകം ചെ​യ്തു് തി​ന്ന​ലും

അത്ര എളു​പ്പ​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും

നാ​ട്ടി​ലൊ​രു കോ​ഴി​ക്കു​ഞ്ഞി​നെ​യും

കി​ട്ടാ​നി​ല്ലാ​ത്ത​പ്പോൾ

ഇറ​ച്ചി​ക്കൊ​തി മൂത്ത ഒരാ​ളെ​ന്ന നി​ല​യിൽ

മറ്റു് മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും തോ​ന്നി​യി​ല്ല.

ആടു്, പശു, മുയൽ, പന്നി

അങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നി​നേ​യും

വീ​ട്ടിൽ വളർ​ത്തു​ന്നു​മി​ല്ല.

കോ​ഴി​ക്കൂ​ടു് തു​റ​ന്ന​യു​ടൻ

പു​റ​ത്തു് ചാടാൻ നിൽ​ക്കു​ന്ന

ഒരിളയ കോ​ഴി​യെ ഞെ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്തു.

എന്തി​നാ ചങ്ങാ​യീ

ഇമ്മാ​തി​രി ഇറു​ക്കി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്നേ

എന്ന വല്ലാ​ത്ത നോ​ട്ടം കൊ​ണ്ടു് കോഴി

കൈ​ക്കി​ട​യിൽ ഒന്നു് ഇള​കി​യി​രു​ന്നു

കോഴി അതി​ന്റെ സഹ കോ​ഴി​കൾ

കൊ​ക്കി​പ്പാ​റി ഓടു​ന്ന​തു്

തല​യി​ള​ക്കി നോ​ക്കി.

പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട കോഴീ!

എന്നു് കൊ​ഞ്ചി​ച്ച​തി​നെ​യൊ​ന്നു്

പാ​ട്ടി​ലാ​ക്കാൻ നോ​ക്കു​മ്പോൾ

അത്ര പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ങ്കി​ലി​ങ്ങ​നെ

മേ​ശ​ക്കാ​ലിൽ കെ​ട്ടി​യി​ടാ​തെ

തൊ​റ​ന്നു് വി​ട്ടൂ​ടേ എന്നു്

കോ​ഴി​യൊ​ന്നു് ചെ​റ​ഞ്ഞു.

കോ​ഴി​യു​ടെ വി​ശ​പ്പി​ലേ​ക്കു്

വറ്റും വെ​ള്ള​വും കൊ​ടു​ത്തു്

അറ​ക്കേ​ണ്ട കത്തി മൂർ​ച്ച കൂ​ട്ടി.

കൂ​ട്ടി​ലെ ഒറ്റ പൂ​വ​നാ​ണു്

രാ​വി​ലെ വീ​ടി​നെ ഉണർ​ത്തു​ന്നോ​നാ​ണു്.

കൂ​ട്ടി​ലെ നാലു് പി​ട​ക​ളു​ടെ​യെ​ന്ന പോലെ

അയ​ലോ​ക്ക​ത്തെ മൂ​ന്നെ​ണ്ണ​ത്തി​ന്റെ കൂടി

പ്രേ​മ​ഭാ​ജ​ന​മാ​ണു്.

ഇവനെ വി​ട്ടാ​ലെ​ന്റെ ഇറ​ച്ചി​ക്കൊ​തി

വയറിൽ കി​ട​ന്നു് കൂ​വു​മ​ല്ലോ.

അതു് ഉറ​ങ്ങാ​നോ ഉടു​ക്കാ​നോ സമ്മ​തി​ക്കാ​തെ

ആളെ മക്കാ​റാ​ക്കു​മ​ല്ലോ.

ഉള്ളി അരി​ഞ്ഞു,

ഇഞ്ചി, പച്ച​മു​ള​കു്, വെ​ളു​ത്തു​ള്ളി എന്നി​ങ്ങ​നെ

കറി​ക്കു് സാ​മാ​ന​ങ്ങൾ നി​ര​ത്തു​മ്പോൾ

പൂ​വ​നൊ​രു കൂ​ക്കു്.

വയ​റ്റീ​ന്ന​തി​നൊ​രു മറു​കൂ​വൽ.

അവ​ര​ങ്ങ​നെ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും

കൂവി കൂവി

ചങ്ങാ​തി​ക​ളാ​യി.

ഒരി​മി​ച്ചി​രു​ന്നു് വി​ശേ​ഷം പറ​ഞ്ഞു്

ചി​രി​ച്ചും കളി​ച്ചും

വേർ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വാ​ത്ത വിധം

ഒറ്റ​ക്കൂ​വ​ലാ​യി.

എത്ര ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും എന്റെ കൊ​തി​യേ​തെ​ന്നും

അതി​ന്റെ കൂ​വ​ലേ​തെ​ന്നും

തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വാ​തെ വല​ഞ്ഞു.

അന്നേ പി​ന്നെ

ഇറ​ച്ചി തി​ന്നാ​ത്ത ഞാൻ,

ഉണ്ടെ​ന്ന​ട​യാ​ളം വെ​ക്കാൻ പോ​ലു​മി​ല്ലാ​ത്ത

എന്റെ കൂവൽ

തി​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ പണി​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണു്.

കു​റേ​യ​ധി​കം പേ​രു​കൾ

പലരും നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു.

ദസ്തേ​വ്സ്കി എന്നു്

ഞാൻ തന്നെ​യാ​ണു്

ഹോ​സ്റ്റൽ മു​റി​ക്കു് പേ​രി​ട്ട​തു്.

ആ പേ​രു​മാ​യി യോ​ജി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത

അയൽ​മു​റി​ക്കാർ

അന്നു് മുതൽ മെ​സ്സി​ലേ​ക്കു് പോ​കു​മ്പോൾ

ഞങ്ങ​ളു​ടെ വാ​തി​ലിൽ

പതി​വാ​യി മു​ട്ടാ​റു​ള്ള

ഒരു മു​ട്ടു് മറ​ന്ന​താ​യി ഭാ​വി​ച്ചു.

ഞങ്ങ​ളു​ടെ മു​റി​യിൽ

ഞാ​ന​ല്ലാ​ത്ത രണ്ടു പേർ

കി​ട​ക്ക കു​ട​ഞ്ഞു് വി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ

ഒരു പേ​രി​ലെ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു്

പര​സ്പ​രം ചിറി കോ​ട്ടി.

അവർ സാ​ധാ​രണ പോലെ ഉറ​ങ്ങി;

ഉറ​ക്ക​ത്തി​ലെ​ണീ​റ്റി​രു​ന്നു് തല​മാ​ന്തി

തി​രി​ഞ്ഞു് കി​ട​ന്നു.

രാ​വി​ലെ എണീ​റ്റു് ബാ​ത്ത്റൂ​മി​നു മു​ന്നിൽ

ബക്ക​റ്റി​നെ ക്യൂ​വിൽ നിർ​ത്തി

കു​ളി​ച്ചു്, കക്കൂ​സിൽ പോയി

ബ്രേ​ക്ക്ഫാ​സ്റ്റ് കഴി​ച്ചു്

ഇസ്തി​രി​യി​ട്ട ചു​രി​ദാ​റി​ട്ടു് കോ​ളേ​ജിൽ പോയി.

ഞാൻ മു​റി​ക്കു് പേ​രി​ട്ട രാ​ത്രി മുതൽ

റഷ്യ​യി​ലോ മോ​സ്കോ​യി​ലോ

ചൂ​താ​ടി​ത്തോ​റ്റു്

വെ​ളു​ത്ത രാ​ത്രി​യു​ടെ ശരീ​ര​ത്തി​ലോ

എഴു​താൻ വെ​മ്പു​ന്ന ഒരു വാ​ക്കി​ന്റെ വക്കി​ലോ

കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി.

കു​ളി​പ്പു് കഴി​പ്പു് എന്നി​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും

ഓർ​മ്മ​യിൽ കൂടി വന്നി​ല്ല.

വൈ​കു​ന്നേ​രം കോ​ളേ​ജ്

കഴി​ഞ്ഞെ​ത്തിയ സഹ​മു​റി​ച്ചി​കൾ

മു​റി​യു​ടെ മൂ​ല​യി​ലി​രു​ന്നു്

“To live without hope is cease to live”

എന്നെ​ഴു​തി​യ​തി​നു് ചോ​ട്ടിൽ

ഞാ​നി​രു​ന്നു് തണു​ത്ത​തു്

കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ഇനി​യൊ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണാ​നു​മി​ട​യി​ല്ല.

വർ​ഷ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞു്

ഹോ​സ്റ്റ​ലി​ന്റെ വരാ​ന്ത​യി​ലോ

പ്രാര്‍ത്ഥ​നാ മു​റി​യി​ലോ

സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാ​വു​ന്ന

ഒരു ഗെ​റ്റ് ടുഗതർ വൈ​കു​ന്നേ​രം

എന്നെ മറ​ന്നു് പോ​യ​തി​ന്റെ പേരിൽ

അവർ പര​സ്പ​രം കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു്

നി​യ​ന്ത്ര​ണം വി​ട്ടു് കരയും.

“ടു ലിവ് വി​ത്തൗ​ട്ട് ഹോ​പ്പ് ഈസ്

സീസ് ടു ലിവ്” എന്ന​വ​രെ

അന്നും ഞാൻ തന്നെ

ഓർ​മ്മി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ടി വരും.