ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; അഗ്നി ദേവത. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; അനും​ഷ്ടു​പ്പും ശക്വ​രി​യും ഛന്ദ​സ്സ്; അഗ്നി ദേവത. (അന്ന​നട)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; അഗ്നി ദേവത. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ജഗ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി ദേവത.

വി​ണ്ണി​ന്റെ തല, മന്നി​ന്റെ ഉട​മ​സ്ഥൻ, കവി, സമ്രാ​ട്ട്, ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ അതിഥി, തി​രു​വാ​യി​ലെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വൻ – ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി​യെ ഋത്വി​ക്കു​കൾ യാ​ഗ​ത്തി​ന്നു​വേ​ണ്ടി ഉൽ​പാ​ദി​പ്പി​ച്ചു.1

യജ്ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മുരട്, ധന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈടു​വെ​പ്പ്, ഒരു വലിയ കു​ട്ട​കം, യാ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ തേ​രാ​ളി, അധ്വ​ര​ത്തി​ന്റെ കൊ​ടി​മ​രം – ഇങ്ങ​നെ സം​സ്തൂ​യ​മാ​ന​നായ വൈ​ശ്വാ​ന​ര​നെ ഋത്വി​ക്കു​കൾ ഉൽ​പാ​ദി​പ്പി​ച്ചു.2

അഗ്നേ, അന്ന​വാൻ അങ്ങ​യി​ങ്കൽ​നി​ന്നു മേ​ധാ​വി​യാ​യി​ച്ച​മ​യു​ന്നു; അങ്ങ​യി​ങ്കൽ​നി​ന്നു, കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന വീ​ര​ന്മാർ പി​റ​ക്കു​ന്നു. വൈ​ശ്വാ​നര, തമ്പു​രാ​നേ, അവി​ടു​ന്നു സ്പൃ​ഹ​ണീ​യ​ങ്ങ​ളായ ധന​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളിൽ വെ​ച്ചാ​ലും!3

അമൃത, പി​റ​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​യ്ക്കും ഭാ​വാ​ങ്കൽ രശ്മി​ക​ളെ​ല്ലാം, ഒരു കി​ടാ​വി​ങ്ക​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ വന്നു​ചേ​രു​ന്നു. വൈ​ശ്വാ​നര, അങ്ങ​നെ അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രു​ടെ ഇടയിൽ വി​ള​ങ്ങു​ന്ന അങ്ങ​യ്ക്കാ​യി കർ​മ്മ​ങ്ങ​ള​നു​ഷ്ഠി​ച്ച​വർ അമൃ​ത​ത്വ​മ​ട​യു​ന്നു!4

അഗ്നേ, വൈ​ശ്വാ​നര, അങ്ങ​യു​ടെ ആ വമ്പി​ച്ച കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ ആരും എതിർ​ക്കി​ല്ല: അങ്ങ് അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രു​ടെ ഇടയിൽ നട​ന്നു, കതി​ര​വ​നെ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു​വ​ല്ലോ!5

വർ​ഷ​സൂ​ച​ക​മായ വൈ​ശ്വാ​ന​ര​ന്റെ തേ​ജ​സ്സി​നാൽ വാ​നി​ന്റെ മു​കൾ​വ​ശ​ങ്ങൾ വി​ര​ചി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടു; ഭു​വ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം തന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ​ത​ന്നെ മൂർ​ദ്ധാ​വിൽ കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്നു; ശാ​ഖ​കൾ​പോ​ലെ സപ്ത​ന​ദി​ക​ളും മു​ള​യ്ക്കു​ന്നു.6

യാ​തൊ​രു സു​കർ​മ്മാ​വായ കവി ജല​ങ്ങ​ളെ​യും, വാ​നി​ന്റെ തി​ള​ക്ക​ങ്ങ​ളെ​യും വി​ര​ചി​ച്ചു​വോ; യാ​തൊ​രു​വൻ ഭു​വ​ന​മെ​ല്ലാം തഴ​പ്പി​ച്ചു​വോ; ആ വൈ​ശ്വാ​ന​രൻ ബാ​ധ​യെ​ന്നി​യേ ഒരു കാ​വ​ല്ക്കാ​ര​നാ​യി, അമൃതം രക്ഷി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു!7

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

അന്ന​വാ​നാ​യി വൃ​ഷാ​വാ​യി വി​ള​ങ്ങു​ന്ന ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സി​ന്റെ ബലം ഞാൻ യജ്ഞ​ത്തിൽ ചി​ക്കെ​ന്നു വർ​ണ്ണി​ക്കാം; വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി​യെ​പ്പ​റ്റി, പരി​ശു​ദ്ധ​വും മനോ​ജ്ഞ​വു​മായ ഒര​തി​നൂ​ത​ന​സ്ത​വ​വും, സോ​മ​നീർ​പോ​ലെ ഇറ്റി​റ്റു വീഴും.1

കർ​മ്മ​പാ​ല​ക​നായ വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി പര​മ​വ്യോ​മ​ത്തിൽ പ്രാ​ദുർ​ഭ​വി​ച്ചു, കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ സം​ര​ക്ഷി​യ്ക്കു​ന്നു. അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തെ​യും വി​ര​ചി​ച്ച ആ സു​കർ​മ്മാ​വു മഹ​ത്ത്വം​കൊ​ണ്ടു സ്വർ​ഗ്ഗ​ത്തെ സ്പർ​ശി​ച്ചു!2

മി​ത്ര​നായ, അദ്ഭു​ത​രൂ​പ​നായ വൈ​ശ്വാ​ന​രൻ ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ ഉറ​പ്പി​ച്ചു; വെ​ളി​ച്ചം​കൊ​ണ്ട് ഇരു​ളി​നെ കു​ഴി​ച്ചു​മൂ​ടി; വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ, രണ്ടു തോ​ലു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ പര​ത്തി. എല്ലാ വീ​ര്യ​വു​മു​ണ്ട്, അവി​ടെ​യ്ക്കു്!3

വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി​യെ അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തിൽ മരു​ത്തു​ക്കൾ കണ്ട​റി​ഞ്ഞു; പ്ര​ജ​കൾ പരി​പൂ​ജ്യ​നായ തമ്പു​രാ​നെ സ്തു​തി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ദൂ​ത​നായ വായു ദൂ​ര​ത്തു​നി​ന്ന് – സൂ​ര്യ​ങ്കൽ​നി​ന്ന് – ഇങ്ങോ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​പോ​ന്നു.4

അഗ്നേ, യജ്ഞാർ​ഹ​നായ ഭവാനെ കാലേ കാലേ പു​തു​മ​യിൽ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു് ധനവും പു​കൾ​പ്പെ​ടു​ന്ന പു​ത്ര​നെ​യും കല്പി​ച്ചു നല്കുക; ജര​യേ​ശാ​ത്ത തമ്പു​രാ​നേ, അനർ​ത്ഥം പു​ല​മ്പു​ന്ന​വ​നെ, ഒരു മര​ത്തെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, അവി​ടു​ന്നു തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു, വജ്രം​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ വെ​ട്ടി കമി​ഴ്ത്തി​വീ​ഴി​ച്ചാ​ലും!5

അഗ്നേ, ഹവി​ര്യു​ക്ത​രായ ഞങ്ങ​ളിൽ അവി​ട​ന്നു് ഇടി​വും മു​ടി​വും വരാ​ത്ത സു​വീ​ര്യ​മായ ധനം നി​ക്ഷേ​പി​ച്ചാ​ലും. അഗ്നേ, വൈ​ശ്വാ​നര, ഞങ്ങൾ ഭവാ​ന്റെ രക്ഷ​യാൽ നൂ​റു​മാ​യി​ര​വു​മാ​യി അന്നം നേ​ടു​മാ​റാ​ക​ണം!6

യജനീയ, മൂ​ന്നി​ട​ങ്ങ​ളി​ലി​രി​യ്ക്ക​ന്ന​വ​നേ, അവി​ടു​ന്നു് അഹിം​സി​ത​ങ്ങ​ളായ സ്വ​ര​ക്ഷ​കൾ​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങ​ളു​ടെ സ്തോ​താ​ക്ക​ളെ പാ​ലി​ച്ചാ​ലും; അഗ്നേ, വൈ​ശ്വാ​നര, സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങ​ളു​ടെ ബലം നി​ല​നിർ​ത്തു​ക​യും വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്താ​ലും!7

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ദ്വി​പ​ദാ​വി​രാ​ട്ടും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി ദേവത.

കറു​ത്ത രാവും വെ​ളു​ത്ത പകലും സ്വ​സ്വ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളോ​ടേ വാ​നൂ​ഴി​ക​ളിൽ ചു​റ്റു​ന്നു. വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി, ഒര​ര​ചൻ​പോ​ലെ ആവിർ​ഭ​വി​ച്ചു തേ​ജ​സ്സി​നാൽ ഇരു​ട്ടു​ക​ളെ അറു​തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു!1

ജന​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ യാ​തൊ​ന്നു നെ​യ്തു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു​വോ, ആ നൂലും ഊടും എനി​യ്ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഇവിടെ ആരു​ള്ളു, അങ്ങി​രി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ ഇങ്ങി​രി​യ്ക്കു​ന്ന അച്ഛൻ അരു​ളേ​ണ്ടു​ന്നവ പറ​ഞ്ഞു​ത​രാൻ?2

തന്തി​രു​വ​ടി​യ്ക്കേ ഈ നൂലും ഊടും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടൂ; അവി​ടു​ന്നു, വേ​ണ്ട​പ്പോ​ളൊ​ക്കെ അരു​ളി​ച്ചെ​യ്യും, അരു​ളി​ച്ചെ​യ്യേ​ണ്ടു​ന്നവ: താഴേ സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നും, മീതെ മറ്റൊ​രു രൂപം പൂ​ണ്ട് ഇതൊ​ക്കെ തൃ​ക്കൺ​പാർ​ത്ത​റി​യു​ന്ന​വ​നു​മാ​ണ​ല്ലോ, അമൃ​ത​പാ​ല​ക​നായ തന്തി​രു​വ​ടി!3

ഒന്നാ​മ​ത്തെ ഹോ​താ​വാ​ണി​ത്: നോ​ക്കു​വിൻ, ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തെ. ഈ അമൃ​ത​മായ ജ്യോ​തി​സ്സു മർ​ത്ത്യ​രിൽ വർ​ത്തി​യ്ക്കു​ന്നു. ഈ സു​സ്ഥി​ര​നായ സർ​വ​വ്യാ​പി അമർ​ത്ത്യ​നെ​ങ്കി​ലും ഉടൽ​പൂ​ണ്ട് അവ​ത​രി​യ്ക്കു​ന്നു; വള​രു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു!4

നി​ശ്ച​ല​മായ മന​സ്സി​നെ​ക്കാൾ വേ​ഗ​മു​ള്ള ജ്യോ​തി​സ്സ് ജം​ഗ​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉള്ളിൽ ദർ​ശ​ന​ത്തി​ന്നാ​യി വെ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു; ദേ​വ​ക​ളെ​ല്ലാം ഒരേ​മ​ന​സ്സോ​ടും ഒരേ പ്ര​ജ്ഞ​യോ​ടും​കൂ​ടി ഏകനായ കർ​ത്താ​വി​നെ വഴി​പോ​ലെ പ്രാ​പി​യ്ക്ക​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.5

എന്റെ ചെ​വി​ക​ളും, കണ്ണു​ക​ളും, ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ വെ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ഈ ജ്യോ​തി​സ്സും പല​മ​ട്ടിൽ​പ്പാ​യു​ന്നു; ദൂ​ര​ഭാ​വ​ന​മായ എന്റെ മന​സ്സും പല​മ​ട്ടിൽ പെ​രു​മാ​റു​ന്നു. ഞാൻ എന്തു പറ​യേ​ണ്ടു? ഇപ്പോൾ എന്തു ചി​ന്തി​യ്ക്കേ​ണ്ടു?6

അഗ്നേ, ഇരു​ളി​ലി​രി​യ്ക്കു​ന്ന നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ ദേ​വ​ക​ളെ​ല്ലാം ഭയം​മൂ​ലം നമ​സ്ക​രി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു. അമർ​ത്ത്യ​നായ വൈ​ശ്വ​ന​രൻ നമ്മെ രക്ഷ​കൊ​ണ്ടു കാ​ത്ത​രു​ള​ട്ടെ – നമ്മെ രക്ഷ​കൊ​ണ്ടു കാ​ത്ത​രു​ള​ട്ടെ!7

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദ​സ്സു​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ; അഗ്നി ദേവത.

ആഹ്ലാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നും ദി​വ്യ​നും തീരെ നിർ​ദ്ദോ​ഷ​നു​മായ അഗ്നി​യെ നി​ങ്ങൾ നിർ​ബാ​ധ​മാ​യി നട​ക്കു​ന്ന യജ്ഞ​ത്തിൽ മുൻ​നിർ​ത്തു​വിൻ – ഉക്ഥ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടും മുൻ​നിർ​ത്തു​വിൻ: ആ സ്ഫീ​ത​രോ​ചി​സ്സായ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സു നമ്മു​ടെ യജ്ഞ​ത്തെ ശോ​ഭ​ന​മാ​ക്കു​മ​ല്ലോ!1

ദീ​പ്തി​മൻ, ബഹു​സേന, ഹോ​താ​വേ, അഗ്നേ, അവി​ടു​ന്ന് അഗ്നി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഉജ്ജ്വ​ലി​ച്ചു, മനു​ഷ്യ​ന്റെ സ്തോ​ത്രം കേ​ട്ടാ​ലും: തെ​ളി​നെ​യ്യു​പോ​ലെ സു​ഖ​ക​ര​മായ ഇതു തന്തി​രു​വ​ടി​യ്ക്കാ​യി മന​ന​ശീ​ലർ മമ​ത​യെ​ന്ന​പോ​ലെ വെ​ടു​പ്പിൽ ചൊ​ല്ലു​ന്നു!2

അഗ്നി​യ്ക്കു യാ​തൊ​രു മേ​ധാ​വി സ്തു​തി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു നല്കു​മോ, അവൻ മനു​ഷ്യ​രിൽ​വെ​ച്ചു പ്ര​വൃ​ദ്ധാ​ന്ന​നാ​കും; അവനെ ചി​ത്ര​ഭാ​നു വി​ചി​ത്ര​ര​ക്ഷ​കൾ​കൊ​ണ്ടു പൈ​ത്തൊ​ഴു​ത്തി​ന്നു​ട​മ​യാ​ക്കും!3

യാ​തൊ​രു കൃ​ഷ്ണ​വർ​ത്മാ​വു പി​റ​പ്പിൽ​ത്ത​ന്നേ, അക​ലെ​ക്കാ​ണാ​വു​ന്ന കാ​ന്തി​കൊ​ണ്ടു വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ നി​റ​ച്ചു​വോ, ആ പാവകൻ പെ​രു​ത്ത രാ​വി​രു​ട്ടി​നെ​പ്പോ​ലും പ്ര​ഭ​കൊ​ണ്ടു തട്ടി​നീ​ക്കി പ്ര​കാ​ശി​യ്ക്കു​ന്നു! 4

അഗ്നേ, അവി​ടു​ന്നു ഹവി​സ്സ​മ്പ​ന്ന​രായ ഞങ്ങൾ​ക്കു്, അന്ന​മേ​റിയ രക്ഷ​ക​ളോ​ടേ, പൂ​ജ​നീ​യ​മായ ധനം ചി​ക്കെ​ന്നു തന്ന​രു​ളി​യാ​ലും – അർ​ത്ഥം​കൊ​ണ്ടും അന്നം​കൊ​ണ്ടും നല്ല വീ​ര്യം​കൊ​ണ്ടും അന്യ​രെ കവി​ച്ചു​നി​ന്നു കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​രെ​യും!5

അഗ്നേ, അങ്ങ​യ്ക്കാ​യി ഹവി​ഷ്മാൻ ഇരു​ന്നു ഹോ​മി​ക്കു​ന്ന ഈ യാ​ഗാ​ന്നം, കൊ​തി​പൂ​ണ്ട ഭവാൻ അക​ത്താ​ക്കി​യാ​ലും; ഭര​ദ്വാ​ജ​രു​ടെ നി​ര​വ​ദ്യ​മായ സ്തു​തി​യും അക​ത്താ​ക്കി​യാ​ലും. അവരെ അന്ന​ല​ബ്ധി​യ്ക്കാ​യി രക്ഷി​ച്ചാ​ലും!6

അങ്ങു് വി​ദ്വേ​ഷി​ക​ളെ ആട്ടി​പ്പാ​യി​യ്ക്ക​ണം; അന്നം വർ​ദ്ധി​പ്പി​യ്ക്ക​ണം. ഞങ്ങൾ നല്ല വീ​ര​രോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ടു മത്ത​ടി​യ്ക്ക​ട്ടെ!7

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; അഗ്നി ദേവത.

അഗ്നേ, ഹോ​താ​വേ, മി​ക​ച്ച യഷ്ടാ​വായ ഭവാൻ ഇപ്പോൾ പ്രാർ​ത്ഥന കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു യജ്ഞ​ത്തിൽ ദേ​വ​ഗ​ണ​ത്തെ യജി​ച്ചാ​ലും; മി​ത്രൻ, വരുണൻ, അശ്വി​കൾ, ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​കൾ എന്നി​വ​രെ​യും ഞങ്ങ​ളു​ടെ യാ​ഗ​ത്തി​ന്നു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും!1

അഗ്നേ, അതീവ സ്തു​ത്യ​നും ഞങ്ങ​ളെ ദ്രോ​ഹി​യ്ക്കാ​ത്ത​വ​നും ദേ​വ​നു​മായ ഭവാൻ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ ഇടയിൽ യാ​ഗ​ത്തി​ന്നു ഹോ​താ​വാ​കു​ന്നു. തി​രു​മു​ഖ​മായ പരി​പാ​വ​ന​ജ്വാ​ല​കൊ​ണ്ടു, വഹ്നി​യായ ഭവാൻ സ്വ​ന്തം ദേ​ഹ​ത്തെ​യും യജി​ച്ചാ​ലും!2

അം​ഗി​ര​സ്സു​ക​ളിൽ​വെ​ച്ചു മി​ക​ച്ച സ്തോ​താ​വായ മേ​ധാ​വി യാ​ഗ​ത്തിൽ മത്തു​പി​ടി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന ഛന്ദ​സ്സു ചൊ​ല്ലു​ന്ന​തെ​പ്പൊ​ഴോ; അപ്പോൾ ധന്യ​യായ സ്തു​തി, തി​രു​വ​വ​താ​രം പാ​ടു​ന്ന ദേ​വ​യ​ഷ്ടാ​വി​ന്നു​വേ​ണ്ടി അങ്ങ​നെ കാ​മി​യ്ക്കു​ന്നു!3

പരി​ണ​ത​പ്ര​ജ്ഞൻ ഒളി​തി​ങ്ങി വി​ള​ങ്ങു​ന്നു: യാ​തൊ​രു ശോ​ഭ​നാ​ന്ന​നെ, മനു​ഷ്യ​നെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, പഞ്ച​ജ​ന​ങ്ങൾ ഹവ്യം നല്കി, ഹവി​സ്സാ​ടി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ; അഗ്നേ, ആ നി​ന്തി​രു​വ​ടി വി​ശാ​ല​ക​ളായ ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ യജി​ച്ചാ​ലും!4

ഹവി​സ്സോ​ടു​കൂ​ടി അഗ്നി​യു​ടെ അടു​ക്കൽ ദർഭ മു​റി​യ്ക്കുക; നി​ര​വ​ദ്യ​മായ നൈ​സ്രു​വം കൊ​ണ്ടു​വെ​യ്ക്കുക; ഭൂ​മി​യു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു വേ​ദി​യിൽ ചെ​ല്ലുക – ഇത്ര​യു​മാ​യാൽ, യജ്ഞം (യഷ്ടാ​വി​നോ​ടു), തേ​ജ​സ്സ സൂ​ര്യ​നോ​ടെ​ന്ന​പോ​ലെ ചേരും.5

ബഹു​സേന, ഹോ​താ​വേ, അഗ്നേ, അങ്ങ് അഗ്നി​ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം കത്തി​ജ്ജ്വ​ലി​ച്ചു, ഞങ്ങൾ​ക്കു സമ്പ​ത്തു തന്നാ​ലും: ബല​ത്തി​ന്റെ മകനേ, പു​ത​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന ഞങ്ങൾ പരി​പ​ന്ഥി​യെ എന്ന​പോ​ലെ പാ​പ​ത്തെ​യും പി​ന്നി​ടു​മാ​റാ​ക​ണം!6

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ഹോ​താ​വായ, അധ്വ​ര​ത്തി​ന്റെ അര​ച​നായ അഗ്നി തപഃ​ക്ലി​ഷ്ട​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ, ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ യജി​പ്പാൻ ഇരു​ന്ന​രു​ളു​ന്നു: ഇതാ, ആ ബല​പു​ത്ര​നായ സത്യ​വാൻ, സൂ​ര്യ​നെ​ന്ന​പോ​ലെ, ദൂ​ര​ത്തു നി​ന്നു​ത​ന്നേ വെ​ളി​ച്ചം പര​ത്തു​ന്നു!1

യജ​നീ​യ​നായ തമ്പു​രാ​നേ, പരി​ണ​ത​പ്ര​ജ്ഞ​നായ തി​രു​മേ​നി​യെ ഓരോ സ്തോ​താ​വും ചി​ക്കെ​ന്നു യജി​യ്ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ; ആ ത്രി​സ്ഥാ​ന​സ്ഥ​നായ ഭവാൻ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ മഹ​നീ​യ​ഹ​വി​സ്സു​കൾ കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​പ്പാൻ, കതി​ര​വൻ​പോ​ലെ വേ​ഗ​ത്തിൽ ഗമി​ച്ചാ​ലും!2

ആരുടെ പാളൽ കാ​ട്ടിൽ തുലോം ഒളി​ക്കൊ​ണ്ടു വി​ള​ങ്ങു​മോ; ആ തി​രു​വ​ടി വളർ​ന്നു, സൂ​ര്യൻ​പോ​ലെ സ്വ​മാർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ പ്ര​കാ​ശി​യ്ക്കു​ന്നു. വാ​യു​വി​ന്നൊ​ത്ത ആ അമർ​ത്ത്യൻ വന​ങ്ങ​ളിൽ പാ​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്ന്, അനി​വാ​ര്യ​നാ​യി, സ്വയം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു!3

ആ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സായ അഗ്നി​യെ​പ്പ​റ്റി, യാ​ഗ​ശാ​ല​യിൽ നമ്മു​ടെ കൂ​ട്ടർ ഒരു യാ​ച​ക​ന്റേ​തു​പോ​ലെ സു​ഖ​ക​ര​മായ സ്തോ​ത്രം പാ​ടു​ന്നു – മര​മു​ണ്ണാൻ കാ​ട്ടി​ല​ണ​ഞ്ഞ്, ഒരു കൂ​റ്റൻ​പോ​ലേ പാ​ഞ്ഞു​ന​ട​ക്കു​ന്ന തന്തി​രു​വ​ടി യജ​മാ​ന​രാൽ സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു!4

വൻ​കാ​ടി​നെ നി​ഷ്പ്ര​യാ​സം ചെ​ത്തി​ക്കു​റ​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​ന്ന തന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ രശ്മി​കൾ ഇവിടെ പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഒരോ​ടു​ന്ന കള്ളൻ​പോ​ലെ തട​വി​ല്ലാ​തെ വെ​ക്കം ഇള​കി​പ്പാ​യു​ന്ന തന്തി​രു​വ​ടി മരു​നി​ലം കട​ന്നു പരി​ല​സി​യ്ക്കു​ന്നു.5

ഗമ​ന​ശീ​ല​നായ ആഗ്നേ, അങ്ങ് ഞങ്ങ​ളെ നി​ന്ദ​ക​രിൽ​നി​ന്നു രക്ഷി​യ്ക്കുക; എല്ലാ അഗ്നി​ക​ളോ​ടും​കൂ​ടി വളർ​ന്നു ധനം കി​ട്ടി​യ്ക്കുക; ദുഃ​ഖ​കാ​രി​ക​ളെ ആട്ടി​പ്പാ​യി​യ്ക്കുക. ഞങ്ങൾ നല്ല വീ​ര​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ടു മത്താ​ടു​മാ​റാ​ക​ട്ടെ!6

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

സുഭഗ, അഗ്നേ, സമ്പ​ത്തു​ക​ളെ​ല്ലാം ഭവാ​ങ്കൽ​നി​ന്നു, വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന്മേൽ​നി​ന്നു കൊ​മ്പു​കൾ​പോ​ലെ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്നു; പശു​സം​ഘം, പറ്റ​ലർ​പോ​രിൽ ബലം, അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തിൽ​നി​ന്നു​ള്ള മഴ എന്നി​വ​യും വെ​ക്കം ഭവാ​ങ്കൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ. അങ്ങ​നെ സ്തു​ത്യ​നാ​യി ഭവാൻ തണ്ണീർ പൊ​ഴി​യ്ക്കു​ന്നു!1

അഗ്നേ, ഭഗനായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങൾ​ക്കു രത്നം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും: ദർ​ശ​നീ​യ​തേ​ജ​സ്സായ ഭവാൻ, വാ​യു​പോ​ലെ വാ​ണ​രു​ളു​ന്നു. ദേവ, മി​ത്ര​നെ​ന്ന​പോ​ലെ മഹ​ത്തായ ജലവും, വള​രെ​സ്സ​മ്പ​ത്തും നല്കു​ന്ന​വ​നാണ,വി​ടു​ന്ന്!2

അഗ്നേ, പ്ര​ചേ​ത​സ്സേ, യജ്ഞ​ത്തി​ന്നാ​യി​പ്പി​റ​ന്ന​വ​നേ, ജല​പു​ത്ര​നോ​ടു ചേർ​ന്ന അവി​ടു​ന്ന് ആരെ ധന​ത്തി​ന്നു പ്രേ​രി​പ്പി​യ്ക്കു​മോ; അവൻ സജ്ജ​ന​പാ​ല​ക​നാ​യി, ശത്രു​വി​നെ ബലം​കൊ​ണ്ടു ഹനി​യ്ക്കും; മേ​ധാ​വി​യാ​യി, പി​ശു​ക്ക​ന്റെ കൊ​റ്റു കീ​ഴ​ട​ക്കും!3

ബല​പു​ത്ര, അങ്ങ​യു​ടെ തീ​ക്ഷ്ണ​ത​യെ യാ​തൊ​രു​വൻ സ്ത്രോ​ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടും ഉക്ഥ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടും ഹവി​സ്സു​കൾ​കൊ​ണ്ടും വേ​ദി​യി​ല​ണ​യ്ക്കു​മോ; അഗ്നേ, ദേവ, ആ മനു​ഷ്യ​ന്ന് എല്ലാ​ദ്ധാ​ന്യ​വും വേ​ണ്ടു​വോ​ളം കൈ​വ​രും; ധന​ങ്ങ​ളും വന്നു​ചേ​രും!4

അഗ്നേ, ബല​പു​ത്ര, ബല​വാ​നായ അവി​ടു​ന്നു വളരെ ഗവ്യാ​ന്ന​ങ്ങൾ പി​ശു​ക്ക​നും മു​ടി​യ​നു​മായ ശത്രു​വി​ന്നു കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ; ആ സു​വീ​രാ​ന്വി​ത​ങ്ങ​ളായ ശോ​ഭ​നാ​ന്ന​ങ്ങൾ പു​ഷ്ടി​യ്ക്കാ​യി നേ​താ​ക്കൾ​ക്കു തന്നാ​ലും!5

അഗ്നേ, ബല​പു​ത്ര, മഹാ​നായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങൾ​ക്ക് ഉപ​ദേ​ഷ്ടാ​വാ​ക​ണം; പു​ത്ര​പൗ​ത്ര​രെ​യും അന്ന​വും ഞങ്ങൾ​ക്കു തരണം; ഞാൻ എല്ലാ സ്തു​തി​കൾ​കൊ​ണ്ടും പൂർ​ത്തി​യ​ട​യ​ണം. ഞങ്ങൾ നല്ല വീ​ര​രോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ടു മത്താ​ടു​മാ​റാ​ക​ട്ടെ!6

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; അനു​ഷ്ടു​പ്പും ശക്വ​രി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അഗ്നി ദേവത. (അന്ന​നട)

ആം​ഗി​ര​സൻ വീ​ത​ഹ​വ്യൻ ഋഷി; ജഗ​തി​യും, ശക്വ​രി​യും, അതി​ശ​ക്വ​രി​യും, അനു​ഷ്ടു​പ്പും, ബൃ​ഹ​തി​യും, ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അഗ്നി ദേവത.

സർ​വ​പ്ര​ജാ​പ​തി​യാ​യി അതി​ഥി​യാ​യി​രി​യ്ക്കു​ന്ന ഈ ഉഷർ​ബു​ധ​നെ​ത്ത​ന്നേ നീ സ്തു​തി ചാർ​ത്തി​ക്കുക: ആ നി​സർ​ഗ്ഗ​ശു​ദ്ധൻ വാനിൽ നി​ന്നു വല്ല​പ്പോ​ഴും വന്നെ​ത്തും; കു​ഞ്ഞാ​യി​ട്ട് അന​ശ്വ​ര​വ​സ്തു നെ​ടു​നാൾ ഭു​ജി​യ്ക്കും!1

മര​ത്തിൽ വെ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട യാ​തൊ​രു സ്തു​ത്യ​നായ ഊർ​ദ്ധ്വ​രോ​ചി​സ്സി​നെ ഭൃ​ഗു​ക്കൾ ഒരു സ്നേ​ഹി​ത​നെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ ഇരു​ത്തി​യോ, ആനി​ന്തി​രു​വ​ടി വീ​ത​ഹ​വ്യ​ങ്കൽ വഴി​പോ​ലെ പ്ര​സാ​ദി​ച്ചാ​ലും: അദ്ഭുത, അങ്ങ​യെ നാളിൽ നാളിൽ പു​ക​ഴ്ത്തി​പ്പൂ​ജി​യ്ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ.2

ആ നി​സ്സ​പ​ത്ന​നായ ഭവാൻ കർ​മ്മ​കു​ശ​ല​നെ വളർ​ത്തു​ന്നു; അക​ല​ത്തും അരി​ക​ത്തു​മു​ള്ള ശത്രു​വി​നെ പി​ന്നി​ടു​ന്നു. അതി​നാൽ ബല​പു​ത്ര, എങ്ങും തഴച്ച – എങ്ങും തഴച്ച – നി​ന്തി​രു​വ​ടി മനു​ഷ്യ​രിൽ​വെ​ച്ചു ഭര​ദ്വാ​ജ​നായ വീ​ത​ഹ​വ്യ​ന്നു ധനവും ഗൃ​ഹ​വും കല്പി​ച്ചു​ത​ന്നാ​ലും!3

ദീ​പ്തി​മാ​നും, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അതി​ഥി​യും, സ്വർ​ഗ്ഗ​നേ​താ​വും, മനു​വി​ന്റെ ഹോ​താ​വും, ശോ​ഭ​ന​യ​ജ്ഞ​നും, ഒരു പണ്ഡി​ത​നെ​ന്ന​പോ​ലെ ഉജ്ജ്വ​ല​ഭാ​ഷ​ണ​നും, ഹവ്യ​വാ​ഹ​നും, സ്വാ​മി​യു​മായ അഗ്നി​ദേ​വ​നെ നീ നല്ല സ്തു​തി​കൾ ചാർ​ത്തി​യ്ക്കുക:4

അദ്ദേ​ഹം ഉണർ​വു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന പാ​വ​ന​പ്ര​ഭ​കൊ​ണ്ടു, പു​ല​രി​വെ​ളി​ച്ചം​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ ഭൂ​മി​യിൽ വി​ല​സു​ന്നു; യു​ദ്ധ​ത്തിൽ കൊ​ല്ലു​ന്ന ഒരു​വൻ​പോ​ലെ, അദ്ദേ​ഹം ഏത​ശ​ന്നു​വേ​ണ്ടി പോരിൽ പെ​ട്ടെ​ന്നു​ജ്ജ്വ​ലി​ച്ചു; ദാ​ഹ​മേ​റി​യ​വ​നു​മാ​ണ്, ഈ നിർ​ജ്ജ​രൻ!5

സ്തു​ത്യ​നായ അഗ്നി​യെ, അഗ്നി​യെ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രി​യ​നായ, പ്രി​യ​നായ അതി​ഥി​യെ, നി​ങ്ങൾ ചമ​ത​കൊ​ണ്ടു പരി​ച​രി​യ്ക്കു​വിൻ: അമൃ​ത​നെ നി​ങ്ങൾ സ്തു​തി​ച്ചു സേ​വി​യ്ക്കു​വിൻ: ദേ​വ​ക​ളിൽ​ദ്ദേ​വൻ വേ​ണ്ട​തു കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​മ​ല്ലോ – ദേ​വ​ക​ളിൽ​ദ്ദേ​വൻ നമ്മു​ടെ പരി​ച​ര​ണം കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​മ​ല്ലോ!6

ചമ​ത​കൊ​ണ്ടു വളർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ട അഗ്നി​യെ, ശു​ചി​യെ, പാ​വ​ക​നെ, യജ്ഞ​ത്തിൽ മു​മ്പ​നെ, സു​സ്ഥി​ര​നെ ഞാൻ പു​ക​ഴ്ത്തി​പ്പാ​ടു​ന്നു; മേ​ധാ​വി​യും ഹോ​താ​വും ബഹു​വ​രേ​ണ്യ​നും അദ്രോ​ഹി​യും കവി​യു​മായ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സി​നെ ഞങ്ങൾ സു​ഖ​ദ​സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു സേ​വി​യ്ക്കു​ന്നു. 7

അഗ്നേ, അമൃ​ത​നും സമ​യ​ത്തു സമ​യ​ത്തു ഹവ്യം വഹി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നും രക്ഷ​ക​നും സ്തു​ത്യ​നു​മായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ ദേ​വ​ക​ളും മനു​ഷ്യ​രും ദൂ​ത​നാ​ക്കി​വെ​ച്ചു; ആ ജാ​ഗ​രൂ​ക​നും വി​ഭു​വു​മായ പ്ര​ജാ​പാ​ല​നെ വണ​ങ്ങി​സ്സേ​വി​ച്ചും​പോ​ന്നു!8

അഗ്നേ, ഇരു​കൂ​ട്ട​രെ​യും ചമ​യി​യ്ക്കു​ന്ന ഭവാൻ ഓരോ യാ​ഗ​ത്തി​ലും ദേ​വ​ക​ളു​ടെ ദൂ​ത​നാ​യി വാ​നൂ​ഴി​ക​ളിൽ സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​ന്നു. അങ്ങ​യ്ക്കാ​യി കർ​മ്മ​വും സ്തു​തി​യും അനു​ഷ്ഠി​യ്ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ, ഞങ്ങൾ; അതി​നാൽ, ത്രി​സ്ഥാ​ന​സ്ഥ​നായ ഭവാൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു സുഖം തന്ന​രു​ളി​യാ​ലും!9

നല്ല തി​രു​വു​ട​ലും നല്ല കാ​ഴ്ച​യും നല്ല നട​ത്ത​വു​മു​ള്ള ആ പര​മ​പ​ണ്ഡി​ത​നെ അറി​വി​ല്ലാ​ത്ത ഞങ്ങൾ പരി​ച​രി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം. സർവ വി​ഷ​യ​ജ്ഞ​നായ അഗ്നി യജി​ച്ച​രു​ള​ട്ടെ; ഹവി​സ്സി​നെ​പ്പ​റ്റി അമർ​ത്ത്യ​രോ​ടു പറ​യ​ട്ടെ!10

അഗ്നേ, ശൂര, യാ​വ​നൊ​രു​ത്തൻ കവി​യായ ഭവാനെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ക​യോ വെ​ടു​പ്പു​റ്റ ഹവി​സ്സർ​പ്പി​യ്ക്കു​ക​യോ ഉജ്ജ്വ​ലി​പ്പി​യ്ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്യു​മോ, അവനെ അങ്ങ് രക്ഷി​യ്ക്കും; പൂർ​ണ്ണ​കാ​മ​നാ​ക്കും; അവ​നെ​ത്ത​ന്നേ ബലം​കൊ​ണ്ടും ധനം​കൊ​ണ്ടും നി​റ​യ്ക്കും!11

അഗ്നേ, ബല​വാ​നേ, അങ്ങ് ഞങ്ങ​ളെ ഹിം​സ​ക​ങ്കൽ നി​ന്നും അങ്ങു​ത​ന്നേ പാ​പ​ത്തിൽ​നി​ന്നും രക്ഷി​യ്ക്ക​ണം. നിർ​ദ്ദോ​ഷ​മായ അന്നം വഴി​പോ​ലെ ഭവാ​ങ്ക​ല​ണ​യ​ട്ടെ; സ്പൃ​ഹ​ണീ​യ​മായ ആയി​രം​ധ​നം ഞങ്ങ​ളി​ലും!12

ഹോ​താ​വും ഗൃ​ഹ​പ​തി​യും രാ​ജാ​വു​മാ​ണ്, അഗ്നി: സർ​വ​ഭൂ​ത​ങ്ങ​ളെ​യും ആ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സ​റി​യു​ന്നു; ദേ​വ​ക​ളു​ടെ​യും മനു​ഷ്യ​രു​ടെ​യും ഇടയിൽ മി​ക​ച്ച യഷ്ടാ​വായ ആ യജ്ഞ​വാൻ പ്ര​കർ​ഷേണ യജി​ച്ച​രു​ള​ട്ടെ!13

അഗ്നേ, അധ്വ​ര​ത്തി​ന്റെ ഹോ​താ​വേ, പാ​വ​നാർ​ച്ചി​സ്സേ, ഇപ്പോൾ മനു​ഷ്യ​ന്റെ കർ​മ്മം ഭവാൻ ഇച്ഛി​ച്ചാ​ലും. യജ്വാ​വാ​ണ​ല്ലോ, അങ്ങ്; അതി​നാൽ യജ്ഞ​ത്തിൽ യജി​ച്ചാ​ലും. യുവതമ, മഹി​മ​കൊ​ണ്ടു വി​ഭു​വായ ഭവാൻ, ഇപ്പോൾ ഭവാ​ന്നു​ള്ള ഹവി​സ്സു​കൾ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടാ​ലും!14

അഗ്നേ, ശരി​യ്ക്കു വെ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട അന്ന​ങ്ങൾ ഭവാൻ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ: ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ യജി​പ്പാൻ അങ്ങ​നെ വെ​ച്ചി​രി​യ്ക്കു​ന്നു. മഘ​വാ​വേ, അങ്ങ് യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഞങ്ങ​ളെ രക്ഷി​ച്ചാ​ലും: ഞങ്ങൾ ദു​രി​ത​മെ​ല്ലാം കട​ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം – അങ്ങ​യു​ടെ രക്ഷ​യാൽ കട​ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം, കട​ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം!15

അഗ്നേ, ശോ​ഭ​ന​സേന, അങ്ങ് എല്ലാ​ദ്ദേ​വ​ക​ളോ​ടും​കൂ​ടി, ആട്ടിൻ​രോ​മം​കൊ​ണ്ടു കര​വെ​ച്ച​തും ഘൃ​ത​യു​ക്ത​വും പക്ഷി​ക്കൂ​ടി​നൊ​ത്ത​തു​മായ സ്വ​സ്ഥാ​ന​ത്ത് ഒന്നാ​മ​നാ​യി ഇരു​ന്ന്, അർ​പ്പ​ക​നായ യജ​മാ​ന​ന്റെ ഹവി​സ്സു വഴി​പോ​ലെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യാ​ലും!16

ചാ​ടി​പ്പോയ യാ​തൊ​ര​ഭി​ജ്ഞ​നെ ഇരു​ട്ടിൽ നി​ന്നു കോ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്നു​വോ, ആ ഈ അഗ്നി​യെ കർ​മ്മി​കൾ, അഥർ​വാ​വെ​ന്ന​പോ​ലെ കട​യു​ന്നു.17

അങ്ങ് യജ്ഞ​ത്തിൽ ദേ​വ​കാ​മ​ന്റെ ക്ഷേ​മ​ത്തി​ന്നാ​യി പി​റ​ന്നാ​ലും: യജ്ഞ​ത്തെ വളർ​ത്തു​ന്ന അമർ​ത്ത്യ​രായ ദേ​വ​ന്മാ​രെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും; ഹവി​സ്സു ദേ​വ​ന്മാ​രി​ലെ​ത്തി​ച്ചാ​ലും!18

അഗ്നേ, യജ്ഞ​പാ​ലക, ഭവാനെ ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ​ഇ​ട​യിൽ ഞങ്ങൾ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്, ചമ​ത​കൊ​ണ്ടു വളർ​ത്തി​യ​ത്. അതി​നാൽ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഗൃ​ഹ​നാ​ഥ​ത്വം വള​രെ​ക്കു​തി​ര​ക​ളു​ള്ള വണ്ടി​യാ​യി​ച്ച​മ​യ​ട്ടെ! അങ്ങ് ഞങ്ങ​ളെ കടും​തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു വഴി​പോ​ലെ അണ​ച്ചാ​ലും!19

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; വർ​ദ്ധ​മാ​ന​ഗാ​യ​ത്രി​യും, അനു​ഷ്ടു​പ്പും, ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും, ഗാ​യ​ത്രി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ, അഗ്നി ദേവത.

അഗ്നേ, എല്ലാ യജ്ഞ​ങ്ങൾ​ക്കും ഹോ​താ​വാ​യി മനു​ഷ്യ​രിൽ ദേ​വ​ക​ളാൽ വെ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നാ​ണ്, ഭവാൻ.1

ആ നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഇമ്പ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ജ്വാ​ല​കൾ​കൊ​ണ്ടു മഹാ​ന്മാ​രെ യജി​ച്ചാ​ലും – ദേ​വ​ന്മാ​രെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു യജി​ച്ചാ​ലും!2

വി​ധാ​താ​വേ, സു​കർ​മ്മാ​വേ, അഗ്നി​ദേവ, അവി​ടെ​യ്ക്കു നേരെ അറി​യാ​മ​ല്ലോ. യാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ വൻ​വ​ഴി​ക​ളും ചെ​റു​വ​ഴി​ക​ളും!3

അഗ്നേ, യജ​നീ​യ​നായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ ഭരതൻ ഇരു​സു​ഖ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി ഋത്വി​ക്കു​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി സ്തു​തി​ച്ചു; യജ്ഞ​വും ചെ​യ്തു!4

നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഈ ബഹു​ധ​ന​ങ്ങൾ, സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞ ദി​വോ​ദാ​സ​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ, ഹവി​സ്സർ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന ഭര​ദ്വാ​ജ​ന്നു നല്കി​യാ​ലും!5

അമർ​ത്ത്യ​നായ ഭവാൻ മേ​ധാ​വി​യു​ടെ ശോ​ഭ​ന​സ്തു​തി ശ്ര​വി​ച്ചു, ദൂ​ത​നാ​യി ദേ​വ​ക​ളെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും!6

അഗ്നേ, ശോ​ഭ​ന​ധ്യാ​ന​രായ മനു​ഷ്യൻ ദേ​വ​ന്മാ​രെ ഊട്ടാൻ, ദേ​വ​നായ അങ്ങ​യെ യജ്ഞ​ങ്ങ​ളിൽ സ്തു​തി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു.7

ശോ​ഭ​ന​ദാ​ന​നായ ഭവാ​ന്റെ തേ​ജ​സ്സി​നെ​യും കർ​മ്മ​ത്തെ​യും ഞാൻ പൂ​ജി​യ്ക്കു​ന്നു: എല്ലാ​വ​രും ലബ്ധ​കാ​മ​രാ​യി സേ​വി​യ്ക്കാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ.8

അഗ്നേ, മനു​വി​നാൽ ഹോ​താ​വാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നും, വാ​യ്ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​വ​നും, വലിയ വി​ദ്വാ​നു​മാ​ണ​ല്ലോ, അവി​ടു​ന്ന്; അങ്ങ് വി​ണ്ണ​വ​രെ യജി​ച്ചാ​ലും!9

അഗ്നേ, അമ​റേ​ത്തി​ന്നും ഹവി​സ്സു കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​പ്പാ​നും വരിക: സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഭവാൻ ഹോ​താ​വാ​യി ദർ​ഭ​യി​ലി​രു​ന്നാ​ലും!10

അം​ഗി​ര​സ്സേ, ആ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ ഞങ്ങൾ ചമ​ത​കൊ​ണ്ടും നൈ​കൊ​ണ്ടും വളർ​ത്താം; യുവതമ, ഏറ്റ​വും ഉജ്ജ്വ​ലി​ച്ചാ​ലും!11

ദേവ, അഗ്നേ, ആ നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങൾ​ക്കു പൃ​ഥു​ല​വും പ്ര​ശം​സ​നീ​യ​വും നല്ല വീ​ര്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യ​തും മഹ​ത്തു​മായ (ധനം) അയ​ച്ചു​ത​ന്നാ​ലും!12

അഗ്നേ, അങ്ങ​യെ അഥർ​വാ​വു വി​ശ്വ​ത്തെ വഹി​യ്ക്കു​ന്ന ശി​ര​സ്സായ താ​മ​ര​യി​ല​യിൽ കട​ഞ്ഞുൽ​പാ​ദി​പ്പി​ച്ചു.13

ആ വൃ​ത്ര​ഘ്ന​നും പു​ര​ന്ദ​ര​നു​മായ അങ്ങ​യെ അഥർ​വാ​വി​ന്റെ പു​ത്രൻ ദ്ര​ധ്യം​ഗ് എന്ന ഋഷി ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ചു.14

ദസ്യു​ക്ക​ളെ കൊ​ന്നൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​നും യു​ദ്ധ​ത്തിൽ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ധന​ഞ്ജ​യ​നു​മായ ആ അങ്ങ​യെ​ത്ത​ന്നേ പാ​ഥ്യ​നായ വൃ​ഷാ​വ് സമു​ജ്ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ചു.15

അഗ്നേ, വരിക: അങ്ങ​യ്ക്കാ​യി ഞാൻ ഇങ്ങ​നെ മറ്റു സ്തു​തി​ക​ളും ചൊ​ല്ലാം. അങ്ങ് സോമം കു​ടി​ച്ചു വളർ​ന്നാ​ലും!16

അങ്ങ​യു​ടെ തി​രു​വു​ള്ളം ആരി​ലെ​ങ്കി​ലും പതി​ഞ്ഞാൽ, അവ​ന്നു ഭവാൻ മി​ക​ച്ച ബലം നല്കും; പാർ​പ്പു​മു​റ​പ്പി​ക്കും.17

ഭവാ​ന്റെ തേ​ജഃ​പൂ​രം കണ്ണു​ക​ളെ അഞ്ചി​യ്ക്ക​രു​തേ! ചു​രു​ക്കം പേ​രെ​മാ​ത്രം വസി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നേ, ഭവാൻ (ഞങ്ങ​ളു​ടെ) പരി​ച​ര്യ സ്വീ​ക​രി​ച്ചാ​ലും!18

ദി​വോ​ദാ​സ​ന്റെ വൈ​രി​ക​ളെ വധി​ച്ച സൽ​പ​തി​യും ബഹു​ജ്ഞ​നും ഭാ​ര​ത​നു​മായ അഗ്നി വന്നു​ചേർ​ന്നു!19

മഹ​ത്ത്വം​കൊ​ണ്ടു ചു​ട്ടെ​രി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നും, എതിർ​ക്ക​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​നും, ദ്രോ​ഹി​യ്ക്കു​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​നു​മായ തന്തി​രു​വ​ടി ഭൂ​മി​യി​ലെ സമ്പ​ത്തെ​ല്ലാം തന്ന​രു​ള​ട്ടെ!20

അഗ്നേ, ആ നി​ന്തി​രു​വ​ടി പഴ​യ​തെ​ങ്കി​ലും തുലോം പു​തു​തായ, വ്യാ​പി​യായ, തി​ള​ങ്ങു​ന്ന തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ട് അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ന്നു വീ​തി​കൂ​ട്ടു​ന്നു! 21

സഖാ​ക്ക​ളേ, ധർ​ഷ​ക​നായ, വി​ധാ​താ​വായ അഗ്നി​യ്ക്കു നി​ങ്ങൾ സ്തോ​ത്രം പാ​ടു​വിൻ; ഹവി​സ്സും അർ​പ്പി​യ്ക്കു​വിൻ.22

തന്തി​രു​വ​ടി ഇരു​ന്ന​രു​ള​ട്ടെ: മനു​ഷ്യൻ യാ​ഗം​ചെ​യ്യു​ന്ന കാ​ല​ത്തോ​ളം, ഹോ​താ​വും ദൂ​ത​നും ഹവ്യ​വാ​ഹ​നു​മാ​ണ​ല്ലോ, ആ ക്രാ​ന്ത​പ്ര​ജ്ഞൻ!23

ആ വി​ശു​ദ്ധ​കർ​മ്മാ​ക്ക​ളായ ഇരു​രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും, ആദി​ത്യ​രെ​യും, മരു​ദ്ഗ​ണ​ത്തെ​യും ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ​യും, വസോ, ഭവാൻ ഇവിടെ യജി​ച്ചാ​ലും!24

അഗ്നേ, ബല​ത്തി​ന്റെ മകനേ, അമൃ​ത​നായ അങ്ങ​യു​ടെ പ്ര​ശം​സ​നീ​യ​മായ പ്ര​കാ​ശം മനു​ഷ്യ​ന്ന് അന്നം നല്കി​പ്പോ​രു​ന്നു. 25

ഇപ്പോൾ അങ്ങ​യെ പരി​ച​രി​യ്ക്കു​ന്ന ഹവിര്‍ദ്ദാ​താ​വായ മനു​ഷ്യന്‍ ശ്രേ​ഷ്ഠ​നും, ശോ​ഭ​ന​ധ​ന​നും, നല്ല സ്തു​തി ചൊ​ല്ല​ന്ന​വ​നു​മാ​യി​ത്തീ​ര​ട്ടെ! 26

അഗ്നേ, അങ്ങ​യു​ടെ ആളുകൾ അങ്ങ​യു​ടെ രക്ഷ​യാല്‍ ആയു​സ്സു മുഴുവ൯ അനു​ഭ​വി​യ്ക്കു; ചെ​റു​ക്കു​ന്ന ശത്രു​ക്ക​മ​ളെ കട​ക്കും – ചെ​റു​ക്കു​ന്ന ശത്രു​ക്ക​ളെ ഉട​യ്ക്കും ! 27

അഗ്നി ചൂ​ട​റ്റ ജ്വാ​ല​കൊ​ണ്ടു് എല്ലാ​ത്തി​ന്മ​ന്മാ​രെ​യും എരി​യ്ക്ക​ട്ടെ; അഗ്നി സമ്പ​ത്തു തര​ട്ടെ! 28

വഴി​പോ​ലെ കാ​ണു​ന്ന ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, നി​ന്തി​രു​വ​ടി നല്ല വീ​ര​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടിയ ധനം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും; സു​കര്‍മ്മാ​വേ, രക്ഷ​സ്സു​ക​ളെ മു​ടി​ച്ചാ​ലും ! 29

ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങ​ളെ പാ​പ​ത്തില്‍നി​ന്നു പാ​ലി​യ്ക്ക​ണം; മന്ത്ര​മു​ച്ച​രി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നേ, അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങ​ളെ ദ്രോ​ഹി​യില്‍നി​ന്നും രക്ഷി​യ്ക്ക​ണം! 30

അഗ്നേ, യാ​തൊ​രു ദു​രു​ദ്ദേ​ശ​നായ മനു​ഷ്യന്‍ ഞങ്ങ​ളു​ടെ നേർ​ക്ക് ആയു​ധ​മ​യ​യ്ക്കു​മോ, അവ​ങ്കല്‍നി​ന്നും പാ​പ​ത്തില്‍നി​ന്നും ഞങ്ങ​ളെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ണം ! 31

ദേവ, യാ​തൊ​രു മനു​ഷ്യന്‍ ഞങ്ങ​ളെ കൊ​ല്ലാന്‍ നോ​ക്കു​മോ, ആ ദു​ഷ്ട​നെ അങ്ങ്, ജ്വാ​ല​കൊ​ണ്ടു ചു​ട്ടെ​രി​യ്ക്ക​ണം ! 32

അഗ്നേ, കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നേ, അവി​ടു​ന്നു ഭര​ദ്വാ​ജ​ന്നു സു​വി​ശാ​ല​മായ ഗൃ​ഹ​വും, വര​ണീ​യ​മായ ധനവും കല്ലി​ച്ചു​ന​ല്കുക ! 33

സ്തോ​താ​വി​ന്നു ധനം നല്ല​ന്ന​വ​നും, കത്തി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന​വ​നും, ഹോ​മി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നു​മായ അഗ്നി ഇരു​ട്ട​ക​ളെ നശി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ – 34

അമ്മ​യു​ടെ അല​സാ​ത്ത ഗര്‍ഭ​ത്തില്‍ വി​ള​ങ്ങു​ന്ന​വൻ, അച്ഛ​നെ പു​ലർ​ത്തു​ന്ന​വന്‍, യജ്ഞ​ത്തിന്‍െറ മൂ​ല​സ്ഥാ​ന​ത്തി​രി​യ്ക്കു​ന്ന​വന്‍ ! 35

വഴി പോലെ കാ​ണു​ന്ന ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, അഗ്നേ, അവി​ടു​ന്നു വി​ണ്ണില്‍ വി​ള​ങ്ങു​ന്ന അന്ന​വും സന്ത​തി​യും കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും! 36

അഗ്നേ, ബലോൽ​പ​ന്ന, അന്ന​വാ​ന്മാ​രായ ഞങ്ങൾ രമണീയ ദര്‍ശ​ന​നായ ഭവാ​ന്റെ അടു​ക്ക​ലെ​യ്ക്കു സ്കൂ​തി​കൾ അയ​യ്ക്കു​ന്നു. 37

അഗ്നേ, ഞങ്ങൾ പൊ​ന്നൊ​ളി​യോ​ടേ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ഭവാ​ന്റെ ഇരി​പ്പി​ട​ത്തില്‍, ഒരു തണ​ലി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ വന്നു​ചേ​രു​മാ​റാ​ക​ണം! 38

അഗ്നേ, അവി​ടു​ന്ന്, അമ്പെ​യ്യു​ന്ന ഒരു ബല​വാന്‍പോ​ലെ​യും, കൊ​മ്പു​കൂർ​ത്ത ഒരു കാ​ള​പോ​ലെ​യും പു​ര​ങ്ങൾ ഉട​ച്ചു​വ​ല്ലോ! 39

യാ​തൊ​രു ജനി​ച്ച കു​ട്ടി, ഒരു വ്യാ​ഘ്ര​മെ​ന്ന​പോ​ലെ കൈ​ക​ളി​ലെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വോ; ജന​ങ്ങൾ​ക്കു നല്ല യാ​ഗ​നി​ഷ്പാ​ദ​ക​നായ ആ അഗ്നി​യെ (പരി​ച​രി​യ്ക്കു​വിന്‍). 40

ദേ​വ​ന്മാ​രെ ഊട്ടാന്‍, നി​ങ്ങൾ തുലോം സമ്പ​ത്തു കി​ട്ടി​യ്ക്കു​ന്ന ദേവനെ കൊ​ണ്ടു​വ​രു​വിന്‍: തന്തി​രു​വ​ടി സ്വ​ന്തം മൂ​ല​സ്ഥാ​ന​ത്തി​രി​ക്ക​യ്ക്ക​ട്ടെ! 41

വെ​ളി​പ്പെ​ട്ട അതിഥി പോലെ പ്രി​യ​നായ ഗൃ​ഹ​പ​തി​യെ നി​ങ്ങൾ സു​ഖ​ക​ര​നായ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സി​ങ്ക​ലി​രു​ത്തു​വിന്‍. 42

അഗ്നേ, ദേവ, അങ്ങ​യെ യാ​ഗ​ത്തി​ന്നു തി​ക​ച്ചും കൊ​ണ്ടു​പോ​രു​ന്ന സു​ശീ​ല​രായ അശ്വ​ങ്ങ​ളെ പൂ​ട്ടി​യാ​ലും! 43

നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങ​ളു​ടെ അടു​ക്ക​ലെ​യ്ക്കു വന്നാ​ലും – അന്ന​മു​ണ്ണാ​നും സോമം കു​ടി​പ്പാ​നും ദേ​വ​ന്മാ​രെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും!44

അഗ്നേ, ഭാരത, അവി​ടു​ന്ന് ഉയരെ ജ്വ​ലി​യ്ക്കുക; നിർ​ജ്ജര, തുലോം വി​ള​ങ്ങു​ന്ന ഭവാൻ അച്ഛി​ന്ന​മായ തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു വെ​ളി​ച്ചം വീശുക!45

ഒരു ദേ​വ​ന്ന് അന്നം നി​വേ​ദി​യ്ക്കു​മ്പോൾ, ആ ഹവി​ഷ്മാ​നായ മനു​ഷ്യൻ അധ്വ​ര​ത്തിൽ അഗ്നി​യെ സ്തു​തി​യ്ക്ക​ണം – ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളു​ടെ ഹോ​താ​വായ സത്യ​യ​ഷ്ടാ​വി​നെ കൈ​തൊ​ഴു​തു നമ​സ്ക​രി​ച്ചു പരി​ച​രി​യ്ക്ക​ണം.46

അഗ്നേ, ഞങ്ങൾ മന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു പാ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ഋക്കാ​കു​ന്ന ഹവി​സ്സ് അവി​ടെ​യ്ക്കു കാ​ണി​യ്ക്ക​വെ​യ്ക്കാം: അത് അവി​ടേ​യ്ക്കു യു​വ​വൃ​ഷ​ഭ​ങ്ങ​ളും പൈ​ക്ക​ളു​മാ​യി​ത്തീ​ര​ട്ടെ!47

ആർ സമ്പ​ത്തു വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു​വോ, ബല​ത്താൽ രക്ഷ​സ്സു​ക​ളെ ഹനി​ച്ചു​വോ; പാ​പ​ങ്ങ​ളെ തീരെ നശി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന ആ അഗ്രി​മ​നായ അഗ്നി​യെ ദേവകൾ ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു!48

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ത്രി​പ​ദാ​ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.

കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന കരു​ത്തു​ള്ള നി​ഹ​ന്താ​വും അഹിം​സി​ത​നു​മായ പു​രു​ഹൂ​ത​നു​ണ്ട​ല്ലോ; ആ ഇന്ദ്ര​നെ​ത്ത​ന്നെ നീ സ്തു​തി​യ്ക്കുക – കീ​ഴ​മർ​ത്ത​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​നും കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നും മനു​ഷ്യർ​ക്കു വൃ​ഷാ​വു​മായ ഉഗ്ര​നെ ഈ സ്തു​തി​കൾ​കൊ​ണ്ടു വളർ​ത്തുക.1

പെ​രി​കെ​പ്പൊ​ടി പൊ​ങ്ങി​ച്ച് ആർ​ത്തു​പൊ​രു​തു​ന്ന യോ​ദ്ധാ​വും, ബല​വാ​നും, ദാ​താ​വും, വളരെ വസ്തു​ക്കൾ​ക്കു സ്നി​ഗ്ദ്ധത വരു​ത്തു​ന്ന​വ​നും, ഋജീ​ഷി​യു​മായ ആ ഏകൻ മനു​ഷ്യ​പ്ര​ജ​ക​ളിൽ ചെ​ല്ലും; ഒപ്പം മത്താ​ടി​യ്ക്കും!2

ആ ഏകനായ ഭവാൻ ദസ്യു​ക്ക​ളെ അട​ക്കി; കർ​മ്മി​യ്ക്കു് ആൾ​ക്കാ​രെ കൊ​ടു​ത്തു – ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യ്ക്കു​ണ്ടോ, ആ വീ​ര്യം? ഇല്ലാ​യി​രി​യ്ക്കും! അത് അവ​സ​ര​ത്തി​ല​വ​സ​ര​ത്തിൽ അരു​ളി​ചെ​യ്താ​ലും!3

ബല​വാ​നേ, വള​രെ​യി​ട​ങ്ങ​ളിൽ പി​റ​ന്ന, ദ്രോ​ഹി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നെ ഹനി​യ്ക്കു​ന്ന, ഉഗ്ര​നായ, പ്ര​വൃ​ദ്ധ​നായ, വശ​പ്പെ​ടാ​ത്ത, വശ​ത്താ​ക്കേ​ണ്ടു​ന്ന​വ​രെ വധി​യ്ക്കു​ന്ന നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യ്ക്കു് ആ ഉഗ്ര​വും ഉയർ​ന്ന​തു​മായ ബലം ഉണ്ടെ​ന്നു​ത​ന്നേ ഞാൻ വി​ചാ​രി​യ്ക്കു​ന്നു!4

‘അങ്ങും ഞങ്ങ​ളും തമ്മി​ലു​ള്ള ആ സഖ്യം നീണാൾ നി​ല്ക്ക​ട്ടെ’ എന്നു​രി​യാ​ടു​ന്ന അം​ഗി​ര​സ്സു​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി, ദർ​ശ​നീയ, വീ​ഴാ​ത്ത​വ​യെ​യും വീ​ഴ്ത്തു​ന്ന ഭവാൻ പൊ​രു​തു​ന്ന വലനെ വധി​ച്ചു; അവ​ന്റെ പു​രി​ക​ളും വാ​തി​ലു​ക​ളു​മെ​ല്ലാം പൊ​ളി​ച്ചു!5

വമ്പി​ച്ച പോരിൽ സ്തു​തി​ച്ചു വി​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വ​നാ​കു​ന്നു, ആ ശേ​ഷി​ന​ല്കു​ന്ന ഉഗ്രൻ; അങ്ങ​നെ​ത​ന്നേ, പു​ത്ര​പൗ​ത്ര​ലാ​ഭ​ത്തി​ന്നും. യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശേ​ഷി​ച്ചും വന്ദ​നീ​യ​നാ​ണ്, ആ വജ്ര​പാ​ണി!6

അദ്ദേ​ഹം കു​മ്പി​ടു​വി​യ്ക്കു​ന്ന അക്ഷ​യ​ബ​ലം​കൊ​ണ്ടു മനു​ഷ്യ​ജാ​തി​യെ അതി​ശ​യി​ച്ചി​രി​യ്ക്കു​ന്നു; നേ​തൃ​മു​ഖ്യ​നായ അദ്ദേ​ഹം യശ​സ്സി​ലും, അദ്ദേ​ഹം സമ്പ​ത്തി​ലും, അദ്ദേ​ഹം വീ​ര്യ​ത്തി​ലും ഒരു​പോ​ലെ മേ​ന്മ​യു​ള്ള​വ​നാ​കു​ന്നു!7

ഇന്ദ്രൻ മോ​ഹാ​ല​സ്യ​പ്പെ​ടി​ല്ല; വെ​റു​തേ വല്ല​തും ചെ​യ്യി​ല്ല. ആ പ്ര​ഖ്യാ​ത​നാ​മാ​വു പു​രി​ക​ളെ ക്ഷി​പ്രം പൊ​ളി​പ്പാ​നും ഉറ​ക്കാ​നു​മാ​യി, ചു​മു​രി, ധുനി, പി​പ്രു, ശംബരൻ, ശു​ഷ്ണൻ എന്നി​വ​രെ പൊ​തു​ക്കി!8

ഇന്ദ്ര, മെ​ലി​യി​യ്ക്കു​ന്ന അതി​സ്തു​ത്യ​മായ കെ​ല്പു​യർ​ന്ന നി​ന്തി​രു​വ​ടി വൈ​രി​വ​ധ​ത്തി​ന്നു തേ​രിൽ​ക്കേ​റുക: വലം​തൃ​ക്ക​യ്യിൽ വജ്ര​മെ​ടു​ക്കുക; വള​രെ​സ്സ​മ്പ​ത്തു​ള്ള​വ​നേ, നേ​രി​ട്ടു മാ​യ​ക​ളെ കൊ​ന്നൊ​ടു​ക്കുക!9

ഇന്ദ്ര, കൊടിയ ഇടി​ത്തി​യ്യി​ന്നൊ​ത്ത ഭവാൻ, അഗ്നി ഉണ​ക്ക​ക്കാ​ടി​നെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, രക്ഷ​സ്സി​നെ ആയു​ധം​കൊ​ണ്ടു ചു​ട്ടെ​രി​ച്ചാ​ലും: ആ ദുർ​ദ്ധർ​ഷ​മായ മാ​ഹാ​വ​ജ്രം​കൊ​ണ്ടു ചത​യ്ക്കു​ക​യും, അല​റു​ക​യും, ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളെ പി​ളർ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്ത​വ​നാ​ണ​ല്ലോ, ഭവാൻ!10

ബഹു​വി​ത്ത, ബല​പു​ത്ര, ഇന്ദ്ര, നി​ന്തി​രു​വ​ടി കെ​ല്പേ​റിയ ഒരാ​യി​രം വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ഇങ്ങോ​ട്ടെ​ഴു​ന്ന​ള്ളി​യാ​ലും: പു​രു​ഹൂത, ഒര​സു​ര​നും ആളാ​കി​ല്ല​ല്ലോ, അങ്ങ​യെ പി​ന്മാ​റ്റാൻ!11

ആ വളർ​ന്ന ധർ​ഷ​ക​നായ ബഹു​വി​ത്ത​ന്റെ മഹി​മാ​വു വി​ണ്ണി​നെ​യും മന്നി​നെ​യും കവി​ച്ചി​രി​യ്ക്കു​ന്നു: കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന മഹാ​പ്ര​ജ്ഞ​നായ അവി​ടെ​യ്ക്കു് ഒരു ശത്രു​വി​ല്ല, തു​ല്യ​നി​ല്ല ആശ്ര​യ​മി​ല്ല!12

അവി​ടു​ന്ന് അച്ചെ​യ്ത​ത് ഇന്നും പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ്: കു​ത്സ​നെ​യും ആയു​വി​നെ​യും ദി​വോ​ദാ​സ​നെ​യും രക്ഷി​ച്ചു​വ​ല്ലോ; ഭൂ​മി​യിൽ പാ​ഞ്ഞ​ല​ഞ്ഞ ദി​വോ​ദാ​സ​നെ വജ്രം​കൊ​ണ്ടു കര​യേ​റ്റി, അനേ​കാ​യി​രം നല്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു!13

ദേവ, ഇപ്പോൾ സ്തോ​താ​ക്ക​ളെ​ല്ലാം, മേ​ഘ​ത്തെ​പ്പി​ളർ​ത്താൻ വേ​ണ്ടി, കവി​ക​ളിൽ​വെ​ച്ചു മഹാ​ക​വി​യായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ സ്തു​തി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു: പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന നി​ന്തി​രു​വ​ടി ദുഃ​ഖി​ത​നായ സ്തോ​താ​വി​ന്നും മക​ന്നും ധനം കല്പി​ച്ചു​ന​ല്കി​യ​ല്ലോ!14

ഇന്ദ്ര, ഭവാ​ന്റെ ആ ബല​ത്തെ ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളും അമർ​ത്ത്യ​രായ ദേ​വ​ക​ളും അനു​സ​രി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു. ബഹു​കർ​മ്മാ​വേ, ഇനി, ഭവാൻ ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​തു കല്പി​ച്ചു ചെ​യ്യുക – യജ്ഞ​ങ്ങ​ളിൽ ഒരു പുതിയ സ്തോ​ത്രം ഉള​വാ​ക്കുക!15

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ഒരു രാ​ജാ​വു​പോ​ലെ ആളു​ക​ളു​ടെ അഭീ​ഷ്ടം പൂ​രി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന മഹാ​നായ ഇന്ദ്രൻ വന്ന​ണ​യ​ട്ടെ: ബല​ങ്ങ​ളാൽ ഹിം​സി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടാ​ത്ത ആ ഇരു​ലോ​ക​ത്ത​ല​വൻ നമു​ക്കു​വേ​ണ്ടി വീ​ര​കർ​മ്മ​ത്തി​നു മു​തി​രും; തടി​ച്ചു തഴച്ച തന്തി​രു​വ​ടി​യെ കർ​മ്മി​കൾ പരി​ച​രി​യ്ക്കു​ന്നു!1

മഹാൻ, ഗമ​ന​ശീ​ലൻ, അജരൻ, യു​വാ​വ്, അമർ​ത്ത​പ്പെ​ടാ​ത്ത ബലം​കൊ​ണ്ടു വളർ​ന്ന​വൻ – ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഇന്ദ്ര​നിൽ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ്, സ്തു​തി ദാ​നാർ​ത്ഥം ചെ​ല്ലു​ന്ന​ത് പി​റ​ന്ന​പ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ തി​ക​ച്ചും വളർ​ന്നു​വ​ല്ലോ, താൻ!2

ഇന്ദ്ര, നി​ന്തി​രു​വ​ടി തടി​ച്ച, പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന, വളരെ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന തൃ​ക്കൈ​കൾ, അന്നം തരാൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ നേർ​ക്കു നീ​ട്ടി​യാ​ലും; ദാ​ന​തൽ​പ​ര​നായ അവി​ടു​ന്നു യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഞങ്ങ​ളെ, ഒരി​ട​യൻ മാ​ടിൻ​കൂ​ട്ട​ത്തെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ മു​മ്പോ​ട്ടു തെ​ളി​യ്ക്ക​ണം!3

ശത്രു​സൂ​ദ​ന​നാ​യി, തന്റെ ശക്ത​രോ​ടു ചേർ​ന്നു​വ​നാ​യി​രി​യ്ക്കു​ന്ന ആ ഇന്ദ്ര​നായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ അന്ന​കാം​ക്ഷി​ക​ളായ ഞങ്ങൾ സ്തു​തി​ച്ചു​കൊ​ള്ളു​ന്നു: പണ്ടേ​ത്തെ സ്തോ​താ​ക്കൾ അനി​ന്ദ്യ​രും അന​വ​ദ്യ​രും അനു​പ​ദ്ര​വ​രു​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു​വ​ല്ലോ!4

കർ​മ്മ​വാ​നും, സോ​മം​കൊ​ണ്ടു വളർ​ന്ന​വ​നും, വര​ണീ​യ​മായ ശ്രേ​ഷ്ഠ​ധ​നം നല്കു​ന്ന​വ​നും, ബഹ്വ​ന്ന​നു​മാ​ണ​ല്ലോ, തന്തി​രു​വ​ടി: തന്തി​രു​വ​ടി​യിൽ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്, വേ​ണ്ടു​ന്ന സമ്പ​ത്തു​കൾ, നദികൾ സമു​ദ്ര​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ന്ന​ത്!5

ശൂര, കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നേ, അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങൾ​ക്കു ബലി​ഷ്ഠ​മായ ബലവും, കടു​ത്ത ഓജി​ഷ്ഠ​മായ ഓജ​സ്സും കൊ​ണ്ടു​വ​രിക; ഹര്യ​ശ്വ, മനു​ഷ്യർ​ക്കു വീ​ര്യ​മു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന വി​ഭൂ​തി​കൾ എവയോ, അവ​യെ​ല്ലാം തന്നു ഞങ്ങ​ളെ ആഹ്ലാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കുക!6

ഇന്ദ്ര, പടയെ കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന അഹിം​സി​ത​മായ ഒരി​മ്പ​മു​ണ്ട​ല്ലോ, അങ്ങ​യു​ടെ​പ​ക്കൽ; പ്ര​വൃ​ദ്ധ​മായ അതു ഞങ്ങൾ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും: ഇതൊ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു, ഞങ്ങൾ ഭവാ​നാൽ രക്ഷി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടു വിജയം നേടി, പു​ത്ര​പൗ​ത്ര​ല​ബ്ധി​യ്ക്കാ​യി സ്തു​തി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം!7

ഇന്ദ്ര, വർ​ഷ​ക​വും ധന​ര​ക്ഷ​ക​വും പ്ര​വൃ​ദ്ധ​വും നല്ല ശേ​ഷി​യു​ള്ള​തു​മായ ബലം ഞങ്ങൾ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​രിക: എന്നാൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു ഭവാ​ന്റെ രക്ഷ​കൾ​കൊ​ണ്ടു യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളിൽ ശത്രു​ക്ക​ളെ ഹനി​യ്ക്കാം – ബന്ധു​ക്ക​ളെ​യും അബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ​യും പാ​ട്ടിൽ​നിർ​ത്താം!8

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ വർ​ഷ​ക​മായ ബലം പടി​ഞ്ഞാ​റു​നി​ന്നോ, വട​ക്കു​നി​ന്നോ, തെ​ക്കു​നി​ന്നോ, കി​ഴ​ക്കു​നി​ന്നോ വന്നെ​ത്ത​ട്ടെ – എല്ലാ​ദ്ദി​ക്കിൽ​നി​ന്നും ഇങ്ങോ​ട്ടു വര​ട്ടെ: അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങൾ​ക്ക് സു​ഖ​ക​ര​മായ ധനം തരിക!9

ഇന്ദ്ര, ആൾ​ക്കാ​രും യശ​സ്സും ചേർ​ന്ന ധനവും, തുലോം ത്രാ​ണി​യു​ള്ള രക്ഷ​യും ഭവാ​ങ്കൽ​നി​ന്നു ഞങ്ങൾ​ക്കു കി​ട്ടു​മാ​റാ​ക​ണം: തമ്പു​രാ​നേ, ഇരു​സ​മ്പ​ത്തി​ന്റെ​യും ഉട​മ​യാ​ണ​ല്ലോ, അവി​ടു​ന്ന്; വി​പു​ല​വും വി​ശി​ഷ്ട​വും മഹ​ത്തു​മായ രത്നം കല്പി​ച്ചു​ത​ന്നാ​ലും!10

മരു​ത്ത്വാ​നും, വൃ​ഷാ​വും, തഴ​ച്ച​വ​നും, കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​വ​രോ​ടു പൊ​രു​തു​ന്ന​വ​നും, തേ​ജ​സ്വി​യും ശാ​സി​താ​വും, ഉല​ക​ട​ക്കി​യ​വ​നും, ഉഗ്ര​നും, ബല​പ്ര​ദ​നു​മായ ആ ഇന്ദ്ര​നെ ഞങ്ങൾ ഇവിടെ പുതിയ രക്ഷ​യ്ക്കാ​യി സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു.11

വജ്രിൻ, ഞാൻ യാ​വ​ചി​ല​രിൽ പെ​ട്ട​വ​നോ, ആ മനു​ഷ്യ​രിൽ മീതേ ഗണി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ആളെ അങ്ങ് പാ​ട്ടി​ലാ​ക്ക​ണം: ഇനി, ഭൂ​മി​യിൽ യു​ദ്ധം വന്നാൽ, ഞങ്ങൾ മക​ന്നും ഗോ​ക്കൾ​ക്കം വെ​ള്ള​ത്തി​ന്നും​വേ​ണ്ടി അങ്ങ​യെ വി​ളി​യ്ക്കും!12

പു​രു​ഹൂത, ഈ സം​ഖ്യം​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങൾ അങ്ങ​യോ​ടൊ​ന്നി​ച്ച് ഇരു​വൈ​രി​ക​ളെ വി​ധി​ച്ചു, ശത്രു​വി​നെ ശത്രു​വി​നെ കവി​ച്ചു​നി​ല്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം; ശൂര, ഞങ്ങൾ ഭവാ​നാൽ രക്ഷി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടു, വമ്പി​ച്ച സമ്പ​ത്തി​നാൽ മത്ത​ടി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം!13

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും വി​രാ​ട്ടും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.

ഇന്ദ്ര, യാ​തൊ​രു ധനം പട​ക​ളിൽ പറ്റ​ല​രെ, സൂ​ര്യൻ ഭു​വ​ന​ങ്ങ​ളെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, കെ​ല്പു​കൊ​ണ്ടു കീ​ഴ​ട​ക്കു​മോ, അതിനെ – കൃ​ഷി​നി​ല​ങ്ങ​ളു​ള്ള​വ​നും ആയിരം കെ​ട്ടി​വെ​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നു​മായ അരി​ന്ദ​മ​നെ – ബല​സൂ​നോ, ഭവാൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു തന്നാ​ലും!1

ഇന്ദ്ര, ഋജീ​ഷിൻ, അങ്ങ​യ്ക്കു, സൂ​ര്യ​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ, വി​പു​ല​മായ യഥാർ​ത്ഥ​ബ​ലം സ്തോ​താ​ക്ക​ളാൽ ഉള​വാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു: ഇതു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ, ഭവാൻ വി​ഷ്ണു​വി​നോ​ടൊ​ന്നി​ച്ചു, ജല​ങ്ങ​ളെ മറച്ച അഹി​യായ വൃ​ത്ര​നെ വധി​ച്ച​തു്!2

നി​ഹ​ന്താ​വും, ഓജി​ഷ്ഠ​നും, ബല​വാ​നെ​ക്കാൾ ബല​വാ​നും, സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നും, തേ​ജ​സ്സു തഴ​ച്ച​വ​നു​മായ ഇന്ദ്രൻ പു​രി​ക​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പി​ളർ​ത്തു​ന്ന (വജ്രം) കൈ​വ​ന്ന​തോ​ടേ, സോ​മ​ത്തേ​നി​ന്റെ സ്വാ​മി​യാ​യി!3

ഇന്ദ്ര, ഈ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ, മേ​ധാ​വി​യായ ഹവി​സ്സ​മൃ​ദ്ധ​ങ്കൽ​നി​ന്നു പണികൾ നൂ​റു​നൂ​റോ​ടേ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി; അങ്ങ് ശേഷി തി​ക​ഞ്ഞ ശു​ഷ്ണ​ന്റെ മാ​യ​ക​ളെ ആയു​ധ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു മു​ച്ചൂ​ടും മു​ടി​ച്ചു; കൊ​റ്റും ഒരി​റ്റു ബാ​ക്കി​വെ​ച്ചി​ല്ല!4

വജ്ര​മേ​റ്റ​തോ​ടെ ശു​ഷ്ണൻ നട​കൊ​ണ്ടു! ആ പെ​രും​ദ്രോ​ഹി​യു​ടെ പട​യു​മൊ​ക്കെ പാ​യി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. പി​ന്നീ​ട് ഇന്ദ്രൻ സാ​ര​ഥി​യ്ക്കു, സൂ​ര്യ​നോ​ടെ​തിർ​പ്പാൻ പോന്ന ഒരു തേർ കല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.5

പരു​ന്തും മത്തു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന സോമം തന്തി​രു​വ​ടി​യ്ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. അവി​ടു​ന്നു മു​ടി​യ​നായ നമു​ചി​യു​ടെ തല ചത​ച്ച്, ഉറ​ങ്ങു​ന്ന സപ​പു​ത്ര​നായ നമിയെ രക്ഷി​ച്ചു; അക്ഷ​യ​മായ സമ്പ​ത്തും അന്ന​വും കല്പി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു!6

വജ്ര​പാ​ണേ, അവി​ടു​ന്നു കൊ​ല്ലു​ന്ന മാ​യ​ക​ളു​ള്ള പി​പ്രു​വി​ന്റെ ഉറ​പ്പു​റ്റ പു​രി​കൾ ബല​ത്താൽ പി​ളർ​ത്തി; ശോ​ഭ​ന​ദാന, അവ​ന്റെ അധൃ​ഷ്യ​മായ ധനം ഹവി​സ്സർ​പ്പി​ച്ച ഋജി​ശ്വാ​വി​ന്നു നല്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു!7

വേ​ണ്ടു​ന്ന സു​ഖ​ങ്ങൾ നല്കു​ന്ന ആ ഇന്ദ്രൻ പെ​രും​ച​തി​യ​നായ വേ​ത​സു​വി​നെ​യും, ദശോ​ണി​യെ​യും, തൂ​തു​ജി​യെ​യും, തു​ഗ്ര​നെ​യും, ഇഭ​നെ​യും, മകനെ അമ്മ​യ്ക്കെ​ന്ന​പോ​ലെ, ദ്യോ​ത​ന​ന്ന് എന്നെ​യ്ക്കു​മാ​യി കീ​ഴ്പെ​ടു​ത്തി!8

തൃ​ക്ക​യ്യിൽ വൃ​ത്ര​ഘാ​തി​യായ വജ്ര​മെ​ടു​ക്കു​ന്ന എതി​ര​റ്റ ഇന്ദ്രൻ വൈ​രി​ക​ളെ വധി​യ്ക്കു​ന്നു; ഒരു യോ​ദ്ധാ​വു തേ​രി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ, ഇരു​ഹ​രി​ക​ളിൽ കേ​റു​ന്നു: വാ​ക്കാൽ പൂ​ട്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന അവ ആ മഹാനെ വഹി​യ്ക്കു​ന്നു. 9

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ രക്ഷ​യാൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു പു​തു​തു കി​ട്ടു​മാ​റാ​ക​ണം! മനു​ഷ്യർ ഇങ്ങ​നെ യജ്ഞം​കൊ​ണ്ടു സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു: വി​ധ്വം​സ​ക​രെ വധി​ച്ചു, പു​രു​കു​ത്സ​ന്നു ധനം കൊ​ടു​ത്ത ഭവാൻ ശര​ത്ത് എന്ന​വ​ന്റെ ഏഴു പു​രി​കൾ വജ്രം​കൊ​ണ്ടു പി​ളർ​ത്തി​യ​ല്ലോ!10

ഇന്ദ്ര, ധനേ​ച്ഛ​യാൽ വളർ​ത്തു​ന്ന പു​രാ​ത​ന​നായ അവി​ടു​ന്നു നവ​വാ​സ്ത്വ​നെ നി​ഹ​നി​ച്ചു, കവി​പു​ത്ര​നായ ഉശ​ന​സ്സി​ന്റെ മകനെ, ആ മഹാ​നായ അച്ഛ​ന്നു വീ​ണ്ടു​കൊ​ടു​ത്തു!11

ഇന്ദ്ര, വി​റ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന ഭവാൻ ധു​നി​യാൽ നി​രോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ജല​ങ്ങ​ളെ, നദി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ ഒഴു​കാൻ വി​ട്ടു. ശൂര, അങ്ങ് സമു​ദ്ര​ത്തി​ന്റെ മറു​ക​ര​യിൽ ചെ​ന്നു തുർ​വ​ശ​നെ​യും യദു​വി​നെ​യും സുഖേന കട​ത്തി!12

ഇന്ദ്ര, യു​ദ്ധ​ത്തിൽ അതെ​ല്ലാം അങ്ങ​യെ​ടെ​ത​ന്നെ: അങ്ങ് ധു​നി​യെ​യും ചു​മു​രി​യെ​യും കി​ട​ത്തി​യു​റ​ക്കി​യ​ല്ലോ; അങ്ങ​യ്ക്കാ​യി സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞ, ചമത കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന, ഹവി​സ്സു പചി​ച്ച ദഭീതി ഉജ്ജ​ലി​യ്ക്ക​യു​മാ​യി!13

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.

വീര, വള​രെ​യെ​ണ്ണം വാ​ഞ്ഛി​യ്ക്കു​ന്ന സ്തോ​താ​വി​ന്റെ ഈ ശ്ലാ​ഘ്യ​സ്തു​തി​കൾ ആഹ്വാ​ത​വ്യ​നും രഥ​സ്ഥ​നും അജ​ര​നും അതി​നൂ​ത​ന​നു​മായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ വി​ളി​യ്ക്കു​ന്നു; പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടേ​ണ്ടു​ന്ന ഒരു വി​ഭൂ​തി​യായ ധനം ഉപ​ഗ​മി​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.1

വി​ദ്വാ​നും, സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു വി​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വ​നും, യജ്ഞ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു വളർ​ന്ന​വ​നു​മായ ഇന്ദ്ര​നെ​ത്ത​ന്നെ ഞാൻ പാ​ടി​പ്പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്നു: വി​ണ്ണി​നെ​യും മന്നി​നെ​യും വലു​പ്പം​കൊ​ണ്ടു കവി​ച്ച​താ​ണ​ല്ലോ, ആ പു​രു​പ്ര​ജ്ഞ​ന്റെ മഹ​ത്വം!2

തന്തി​രു​വ​ടി​ത​ന്നെ​യാ​ണ​ല്ലോ, പര​ത്ത​പ്പെ​ട്ട വെ​ളി​വി​ല്ലാ​ക്കൂ​രി​രു​ട്ടി​നെ സൂ​ര്യ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു വെ​ളി​വു​റ്റ​വാ​ക്കി​ച്ച​ത്! ബല​വാ​നേ, അമൃ​ത​നായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ ഇരി​പ്പി​ട​ത്തെ യജി​പ്പാ​നി​ച്ഛി​യ്ക്കു​ന്ന മനു​ഷ്യർ ഒരി​യ്ക്ക​ലും ഹിം​സ​യിൽ ഏർ​പ്പെ​ടി​ല്ല!3

അതൊ​ക്കെ ചെയ്ത ഇന്ദ്രൻ ഇപ്പോൾ എവി​ടെ​യാ​ണ്? ഏതു രാ​ജ്യ​ത്ത്, ഏതാ​ളു​ക​ളിൽ, സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​ന്നു? ഇന്ദ്ര, എന്തു യജ്ഞ​മാ​ണ്, അങ്ങ​യ്ക്കു മന​സ്സു​ഖ​മു​ണ്ടാ​ക്കുക? എന്തൊ​രു മന്ത്ര​ത്തെ, ഏതൊരു ഹോ​താ​വി​നെ അങ്ങ് കൈ​ക്കൊ​ള്ളും?4

ബഹു​കർ​മ്മാ​വേ, പണ്ടേ​ത്തെ​പ്പ​ഴ​മ​ക്കാർ ഇപ്പോ​ളെ​ന്ന​പോ​ലെ കർ​മ്മ​പ്രാ​പ്തി​യ്ക്കു് അങ്ങ​യു​ടെ സഖാ​ക്ക​ളാ​യി വർ​ത്തി​ച്ചു; അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ, ഇട​ക്കാ​ല​ക്കാ​രും പു​തി​യ​വ​രും. അതി​നാൽ പു​രു​ഹൂത, ഇന്നേ​ത്ത​വ​നായ എന്റെ​യും (സ്തോ​ത്രം) അങ്ങ് കേ​ട്ട​റി​യ​ണം!5

വീര, മന്ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു വി​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വ​നേ, ഇന്ദ്ര, അർ​വാ​ചീ​നർ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ സ്തു​തി​ച്ചു, ഭവാ​ന്റെ ആ പഴയ പ്ര​ശ​സ്ത​ക​ഥ​കൾ നി​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്; ഞങ്ങ​ളും, അറി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​വ​കൊ​ണ്ടു മഹാ​നായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ സ്തു​തി​ച്ചു​കൊ​ള്ളു​ന്നു.6

രാ​ക്ഷ​സ​പ്പട ഭവാനെ നേ​രി​ട്ട് നി​ല്ക്കു​ന്നു: ഭവാ​നും പര​ന്നു വെ​ളി​പ്പെ​ട്ട അതിനെ നേ​രി​ട്ട്, ഉറ​ച്ചു​നി​ല്ക്കുക; ധർഷക, ഭവാ​ന്റെ ഒരു പഴയ കീ​ഴ്ത്തോ​ഴ​നായ വജ്രം​കൊ​ണ്ട് അതിനെ തട്ടി​നീ​ക്കുക!7

സ്തോ​താ​ക്ക​ളെ​ത്താ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നേ, വീര, ഇന്ദ്ര, ഒരു നൂതനൻ ചൊ​ല്ലാൻ​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന സ്തോ​ത്രം അവി​ടു​ന്ന് ഉടൻ കേ​ട്ട​രു​ള​ണം: യജ​ന​ത്തിൽ ശോ​ഭ​ന​ഹ്വാ​ന​നായ ഭവാൻ പണ്ടു വള​രെ​ക്കാ​ലം പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ബന്ധു​വാ​യി​രു​ന്നു​വ​ല്ലോ!8

വരുണൻ, മി​ത്രൻ, ഇന്ദ്രൻ, മരു​ത്തു​ക്കൾ, പൂ​ഷാ​വ്, വി​ഷ്ണു, ബഹു​കർ​മ്മാ​വായ അഗ്നി, സവി​താ​വ്, ഓഷ​ധി​കൾ, പർ​വ​ത​ങ്ങൾ എന്നി​വ​രെ നീ ഇപ്പോൾ നമ്മു​ടെ തർ​പ്പ​ണ​ത്തി​നും രക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്നു​മാ​യി ഇങ്ങോ​ട്ടു നോ​ക്കി​യ്ക്കുക!9

ശക്തി​യേ​റി​യ​വ​നേ, പ്ര​യ​ഷ്ട​വ്യ, നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ ഇതാ, സ്തോ​താ​ക്കൾ മന്ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു. പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന ഭവാൻ ഈ ചൊ​ല്ലു​ന്ന സ്തോ​ത്ര​വും കേ​ട്ട​രു​ള​ണം: അമൃത, മറ്റൊ​രു​വ​നി​ല്ല​ല്ലോ, ഭവാ​നെ​പ്പോ​ലെ!10

യജ്ഞ​ത്തിൽ സം​ബ​ന്ധി​യ്ക്കു​ന്ന അഗ്നി​ജി​ഹ്വർ, എവരോ, എവർ ദസ്യു​ക്ക​ളെ മു​ടി​പ്പാൻ മനു​വി​നെ ഉയർ​ത്തി​നിർ​ത്തി​യോ; ആ യജ​നീ​യ​രെ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും​കൂ​ടി, ബല​ത്തി​ന്റെ മകനേ, വി​ദ്വാ​നായ ഭവാൻ എന്റെ സ്തോ​ത്ര​ത്തി​ലെ​യ്ക്കു ശീ​ഘ്രം വന്നാ​ലും!11

ഇന്ദ്ര, വഴികൾ നിർ​മ്മി​ച്ച വി​പ​ശ്ചി​ത്തായ ഭവാൻ സു​ഗ​മ​ങ്ങ​ളി​ലും ദുർ​ഗ്ഗ​മ​ങ്ങ​ളി​ലും ഞങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​ന​ട​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ക​ണം! വാ​ട്ടം​ത​ട്ടാ​ത്ത വലിയ വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ട​ല്ലോ, അങ്ങ​യ്ക്കു്; അവ​യി​ലൂ​ടേ ഞങ്ങൾ​ക്ക് അന്നം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും!12

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ആരൊ​രാ​ളോ, മനു​ഷ്യർ​ക്ക് ആഹ്വാ​ത​വ്യൻ; വൃ​ഷാ​വും, ബല​വാ​നും, സത്യ​ഭു​ത​നും ദാ​താ​വും, ബഹു​പ്ര​ജ്ഞ​നും, കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നും, അധി​പ​തി​യും ആരോ; ആ ഇന്ദ്ര​നെ ഞാൻ ഇങ്ങ​നെ സ്തു​തി​ച്ചു​കൊ​ള്ളു​ന്നു.1

എതിർ​ത്ത​വ​രെ അമർ​ത്തു​ന്ന, കട​ക്കു​ന്ന, മല​ക​ളിൽ മരു​വു​ന്ന അലം​ഘ്യ​ശാ​സ​ന​നായ, ബലി​ഷ്ഠ​നായ തന്തി​രു​വ​ടി​യെ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ​ല്ലോ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ പൂർ​വ​പി​താ​ക്കൾ – മേ​ധാ​വി​ക​ളായ ഏഴു നവ​ഗ്വ​ന്മാർ – അന്ന​മൊ​രു​ക്കി സ്തു​തി​ച്ച​ത്.2

ആ ഇന്ദ്ര​നോ​ടു ഞങ്ങൾ വളരെ വീ​ര​രോ​ടും ആൾ​ക്കാ​രോ​ടും വളരെ യശ​സ്സോ​ടും​കൂ​ടിയ ധനം യാ​ചി​യ്ക്കു​ന്നു: ഹര്യ​ശ്വ, അങ്ങ് അച്ഛി​ന്ന​വും അക്ഷീ​ണ​വും സു​ഖ​ക​ര​വു​മായ അതു ഞങ്ങ​ളെ ആഹ്ലാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കാൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും!3

ഇന്ദ്ര, പണ്ട് അങ്ങ​യെ സ്തു​തി​ച്ച​വർ ഒരു സുഖം നേ​ടി​യ​ല്ലോ; അതു ഞങ്ങൾ​ക്കു പറ​ഞ്ഞു​ത​രിക! ദുർ​ദ്ധര, പര​ന്തപ, പു​രു​ഹൂത, പു​രു​ധന, അസു​ര​ഘ്ന​നായ ഭവാ​നു​ള്ള ഭാഗം ഏതാണ്, അന്നം ഏതാണ്? 4

വജ്ര​മേ​ന്തി തേ​രി​ലി​രി​യ്ക്കു​ന്ന ആ ഇന്ദ്ര​നെ, ബഹു​ഗ്ര​ഹീ​താ​വി​നെ ബഹു​കർ​മ്മാ​വി​നെ, ബല​പ്ര​ദ​നെ ആരുടെ കർ​മ്മ​യു​ക്ത​മായ വർ​ണ്ണ​ന​സ്ത​വം പൂ​ജി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ; അവൻ അന്നം നേടും, അമി​ത്ര​നെ എതിർ​ക്കും.5

സ്വ​ന്തം ഓജ​സ്സും നല്ല തേ​ജ​സ്സു​മു​ള്ള മഹാനേ, ആ മാ​യ​കൊ​ണ്ടു വളർ​ന്ന അവ​നെ​യും, മു​റു​കെ ഉറ​പ്പി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട അക്ഷയ(പുരി)കളെ​യും അങ്ങ് മനോ​വേ​ഗ​മു​ള്ള ധർ​ഷ​ക​മായ വജ്രം​കൊ​ണ്ടു​ട​ച്ചു​വ​ല്ലോ!6

ബലി​ഷ്ഠ​നായ ആ പഴയ ഭവാനെ പഴ​മ​ക്കാർ​പോ​ലെ, ഞാൻ അതി​നൂ​ത​ന​മായ സ്തു​തി​കൊ​ണ്ടു വലു​പ്പം​വെ​പ്പി​യ്ക്കാൻ നോ​ക്കാം: ആ അപ്ര​മേ​യ​നും ശോ​ഭ​ന​വാ​ഹ​ന​നു​മായ ഇന്ദ്രൻ ഞങ്ങ​ളെ എല്ലാ​ദ്ദുർ​ഗ്ഗ​ങ്ങ​ളും കട​ത്ത​ട്ടെ!7

വൃ​ഷാ​വേ, അങ്ങ് ദ്രോ​ഹി​ക​ളു​ടെ ദി​വ്യ​ഭൗ​മാ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​വ​സ​തി​ക​ളിൽ തീ വെ​ച്ചാ​ലും – എല്ലാ​ട​ത്തും അവരെ തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു ചു​ട്ടാ​ലും – ബ്ര​ഹ്മ​ദ്വേ​ഷി​കൾ​ക്കാ​യി, ഭൂ​മി​യും അന്ത​രി​ക്ഷ​വും കത്തി​ച്ചാ​ലും!8

ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന കാ​ഴ്ച​യു​ള്ള​വ​നേ, ഇന്ദ്ര, വി​ണ്ണി​ലും മന്നി​ലു​മു​ള്ള ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ രാ​ജാ​വാ​ണ​ല്ലോ, നി​ന്തി​രു​വ​ടി: ജര​യേ​ശാ​ത്ത​വ​നേ, വജ്രം വലം​ക​യ്യി​ലെ​ടു​ക്കുക; എല്ലാ മാ​യ​ക​ളെ​യും അരി​യുക!9

ഇന്ദ്ര, ഞങ്ങൾ​ക്കു പറ്റ​ല​രെ പി​ന്നി​ടാൻ, അഹിം​സി​ത​മാ​യി ഇണ​ങ്ങി​ച്ചേ​രു​ന്ന മഹാ​ക്ഷേ​മ​ത്തെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും: വജ്രിൻ, ഇതു കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ, അങ്ങ് കർ​മ്മ​ര​ഹി​ത​മായ മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തെ കർ​മ്മ​യു​ക്ത​മാ​ക്കി​യ​തും, വൈ​രി​ക​ളെ ശോ​ഭ​ന​മാം​വ​ണ്ണം വധി​ച്ച​തും!10

പു​രു​ഹൂത, വി​ധാ​താ​വേ, പ്ര​യ​ഷ്ട​വ്യ, അവി​ടു​ന്നു വി​ശ്വ​വ​രേ​ണ്യ​ങ്ങ​ളായ അശ്വ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടേ ഞങ്ങ​ളിൽ വന്നാ​ലും – അസു​ര​നാ​ലോ സു​ര​നാ​ലോ തട​യ​പ്പെ​ടാ​ത്ത അവ​യി​ലൂ​ടേ വേ​ഗ​ത്തിൽ എന്റെ അടു​ക്ക​ലെ​യ്ക്കു പോ​ന്നാ​ലും!11

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ഇന്ദ്ര, സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞു മഹ​ത്തായ സ്തോ​ത്ര​വും ഉക്ഥ​വും ചൊ​ല്ലു​മ്പോ​ളാ​ണ​ല്ലോ, മഘവൻ, ഇന്ദ്ര, നി​ന്തി​രു​വ​ടി സജ്ജ​നാ​യി​ട്ട് ഇരു​ഹ​രി​ക​ളെ പൂ​ട്ടി, തൃ​ക്ക​യ്യിൽ വജ്ര​വു​മെ​ടു​ത്ത് എഴു​ന്ന​ള്ളുക!1

ഇന്ദ്ര, അപ്പോ​ളാ​ണ​ല്ലോ, വി​ണ്ണിൽ ശൂ​ര​സേ​വ്യ​മായ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ചെ​ല്ലേ​ണ്ടി​യി​രി​യ്ക്കെ, ഭവാൻ പി​ഴി​ഞ്ഞ​വ​നെ രക്ഷി​യ്ക്കു​ന്ന​തും; ഇന്ദ്ര, അപ്പോ​ളാ​ണ​ല്ലോ, ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്ന ദസ്യു​ക്ക​ളെ ഭവാൻ ഭയ​മെ​ന്നി​യേ, ഭയ​പ്പെ​ടു​ന്ന കർ​മ്മ​കു​ശ​ല​ന്നു കീ​ഴ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തും!2

സ്തോ​താ​വി​നെ നേർ​വ​ഴി​യ്ക്കു കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കു​ന്ന കരു​ത്ത​നായ ഇന്ദ്രൻ സോ​മ​നീർ നു​ക​ര​ട്ടെ! പി​ഴി​ഞ്ഞ യജ്ഞ​കു​ശ​ല​ന്നു ലോകം കല്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ; പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്ന സ്ത്രോ​ത്ര​കാ​ര​നും ധനം നല്ക​ട്ടെ!3

സോമം കു​ടി​യ്ക്കു​ന്ന ഗോ​പ്ര​ദ​നായ വജ്ര​പാ​ണി ഇരു​ഹ​രി​ക​ളി​ലൂ​ടേ ഇത്ര​യും സവ​ന​ങ്ങ​ളിൽ എഴു​ന്ന​ള്ള​ട്ടേ; മനു​ഷ്യ​ഹി​ത​നാ​യി ബഹു​വീ​രാ​ന്വി​ത​നായ പു​ത്ര​നെ കല്പി​ച്ചു​ന​ല്ക​ട്ടെ; സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു വരു​ത്ത​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വൻ പാ​ടു​ന്ന​വ​ന്റെ സ്തു​തി കേ​ട്ട​രു​ള​ട്ടെ!4

നമ്മെ പോ​റ്റി​പ്പോ​രു​ന്ന പു​രാ​ത​ന​നായ ഈ ഇന്ദ്ര​ന്നു വേ​ണ്ടു​ന്ന​തു യാ​തൊ​ന്നോ, അതു ഞങ്ങൾ ചെ​യ്യു​ന്നു: ഇന്ദ്ര​ന്നാ​യി സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞു സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു; ഉക്ഥം ചൊ​ല്ലി, വളർ​ച്ച വരു​ത്തു​ന്ന ഹവി​സ്സും അർ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു.5

ഇന്ദ്ര, അവി​ടു​ന്നു സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ വർ​ദ്ധ​ക​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ; അപ്ര​കാ​ര​മു​ള്ളവ ഞങ്ങൾ ആലോ​ചി​ച്ചു ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു – നീർ​നു​ക​രു​ന്ന​വ​നേ, ഞങ്ങൾ സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞ്, അതീവ സു​ഖ​ക​ര​ങ്ങ​ളും രമ​ണീ​യ​ങ്ങ​ളു​മായ സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളും ഹവി​സ്സു​ക​ളും അർ​പ്പി​യ്ക്കാം.6

ഇന്ദ്ര, ആ വി​ള​യാ​ടു​ന്ന ഭവാൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ പു​രോ​ഡാ​ശം നോ​ക്കുക; തയി​രും മറ്റും ചേർ​ത്ത സോ​മ​നീർ കു​ടി​യ്ക്കുക; യജ​മാ​ന​ന്റെ ഈ ദർ​ഭ​യി​ലി​രി​യ്ക്കുക; ഭവൽ​കാ​മ​ന്റെ ലോകം വലു​താ​ക്കുക!7

ബലി​ഷ്ഠ, അങ്ങ​നെ അവി​ടു​ന്നു യഥേ​ഷ്ടം മത്ത​ടി​യ്ക്കുക: ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഈ സോ​മ​ങ്ങ​ളും ഈ സ്ത്രോ​ത്ര​ങ്ങ​ളും പു​രു​ഹൂ​ത​നായ ഭവാനെ പ്രാ​പി​യ്ക്ക​ട്ടെ; ഇന്ദ്ര, ഈ സ്തു​തി, രക്ഷ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി, ഭാ​വാ​ങ്ക​ല​ണ​യ​ട്ടെ!8

സഖാ​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങൾ സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞ്, ഈ ദാ​താ​വായ ഇന്ദ്ര​നെ വേ​ണ്ടു​വോ​ളം നി​റ​യ്ക്കു​വിൻ: വള​രെ​ക്കൂ​ട്ടം അവി​ടെ​യി​രി​യ്ക്ക​ട്ടേ, നമ്മെ​പ്പു​ലർ​ത്താൻ; പി​ഴി​ഞ്ഞ​വ​നെ രക്ഷി​പ്പാൻ ഇന്ദ്രൻ മടി​യ്ക്കി​ല്ല!9

ഹവിർ​ദ്ധ​ന​ന്ന് ഒരീ​ശ്വ​ര​നായ ഇന്ദ്ര​നെ, സോമം പി​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഇങ്ങ​നെ സ്തു​തി​ച്ചു: സ്തോ​താ​വി​നെ ഇന്ദ്രൻ നല്ല വഴി​യ്ക്ക​യ​യ്ക്ക​ണം; വി​ശ്വ​വ​രേ​ണ്യ​ങ്ങ​ളായ ധന​ങ്ങ​ളും നല്ക​ണം!10

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

സോ​മ​യാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഇന്ദ്ര​ന്റെ മത്തും സ്തോ​ത്ര​വും ഉക്ഥ​വും വർ​ഷ​ക​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു: മനു​ഷ്യർ ഉക്ഥ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു സ്തു​തി​യ്ക്കേ​ണ്ട​വ​നാ​കു​ന്നു, സോ​മ​പാ​യി​യും ഋജീ​ഷ​വാ​നു​മായ മഘ​വാ​വ്; സ്തു​തി​ക​ളു​ടെ രാ​ജാ​വാ​ണ്. അക്ഷീ​ണ​ര​ക്ഷ​ക​നു​മാ​ണ്, ആ സ്വർ​ഗ്ഗ​സ്ഥൻ!1

നി​ഹ​ന്താ​വും, വീ​ര​നും, വി​ശു​ദ്ധ​ജ്ഞാ​ന​നും, മനു​ഷ്യ​ഹി​ത​നും, നരർ​ക്കു സ്തു​ത്യ​നും. സ്തു​തി കേൾ​ക്കു​ന്ന​വ​നും, സ്തോ​താ​വി​നെ പര​ക്കെ രക്ഷി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നും – സ്തു​തി​കാ​ര​നെ താ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നും – വസു​വു​മായ ആ അന്ന​വാൻ യജ്ഞ​ത്തിൽ സ്തു​തി​യ്ക്കു​പ്പെ​ട്ടാൽ അന്നം കല്പി​ച്ചു​ത​രും!2

ശൂര, മഹാ​നായ പു​രു​ഹൂത, അച്ചു​ത​ണ്ട് ഇരു​ച​ക്ര​ങ്ങ​ളെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, അങ്ങ​യു​ടെ മഹിമ വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ കവി​ച്ചു​നി​ല്ക്കു​ന്നു; ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ ബഹു​ര​ക്ഷ​കൾ, വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ കൊ​മ്പു​കൾ​പോ​ലെ മു​ള​ച്ചു​വ​രു​ന്നു!3

ബഹു​കർ​മ്മാ​വേ, ബു​ദ്ധി​മാ​നായ ഭവാ​ന്റെ ശക്തി​കൾ, ഗോ​ക്ക​ളു​ടെ മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ പോലെ പര​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​കു​ന്നു; ശോ​ഭ​ന​ദാ​ന​നായ ഇന്ദ്ര, പൈ​ക്കി​ടാ​ങ്ങ​ളു​ടെ നെ​ടും​ക​യ​റു​കൾ​പോ​ലെ ബന്ധ​ക​ങ്ങ​ളു​മാ​കു​ന്നു, ബന്ധി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​യു​മാ​കു​ന്നു!4

ഇന്ദ്രൻ, ഇന്നൊ​ന്നു, നാളെ മറ്റൊ​ന്ന്, ഇങ്ങ​നെ നല്ല​തും ചീ​ത്ത​യും പേർ​ത്തു പേർ​ത്തു ചെ​യ്യും. മി​ത്രൻ, വരുണൻ, പൂ​ഷാ​വ്, സവി​താ​വ് എന്നി​വ​രും ഇവിടെ നമു​ക്കു കാ​മ്യ​ഫ​ലം കി​ട്ടി​യ്ക്ക​ട്ടെ!5

ഇന്ദ്ര, ഉക്ഥം, ഹവി​സ്സ് എന്നി​വ​കൊ​ണ്ട് (ആളുകൾ) ഭവാ​ങ്കൽ​നി​ന്നു, മല​മു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു വെ​ള്ള​മെ​ന്ന​പോ​ലെ, (ഇഷ്ടം) നേ​ടി​യി​രി​യ്ക്കു​ന്നു. സ്തോ​ത്ര​വാ​ഹ്യ, ആ ഭവാ​ങ്കൽ അന്നേ​ച്ഛു​ക്കൾ ഈ ശോഭന സ്തു​തി​ക​ളാൽ, കു​തി​ര​കൾ യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ അണ​യു​ന്നു!6

ഈ ഇന്ദ്ര​നെ സം​വ​ത്സ​ര​ങ്ങ​ളോ മാ​സ​ങ്ങ​ളോ കി​ഴ​വ​നാ​ക്കി​ല്ല; ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളും മെ​ലി​യി​യ്ക്കി​ല്ല. തടി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ലും തന്റെ തി​രു​വു​ടൽ സ്തോ​മോ​ക്ഥ​സ്തു​തി​മൂ​ലം തടി​യ്ക്ക​ട്ടെ!7

സ്തു​തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഇന്ദ്രൻ ദൃ​ഢ​ഗാ​ത്ര​ന്നോ, സ്ഥി​ര​ന്നോ, ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്ന ദസ്യു​പ്രേ​രി​ത​ന്നോ വണ​ങ്ങി​ല്ല: അവി​ടെ​യ്ക്കു മാ​മ​ല​ക​ളും സു​ഗ​മ​ങ്ങ​ളാ​ണ്; ആഴ​ത്തി​ലും നില കി​ട്ടും!8

ബല​വാ​നേ, സോമം നു​ക​രു​ന്ന​വ​നേ, അവി​ടു​ന്ന് ആഴവും പര​പ്പു​മു​ള്ള (മന​സ്സാൽ) ഞങ്ങൾ​ക്കു കൊ​റ്റും കെ​ല്പും തരിക; ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കാ​തെ, അഹ​സ്സി​ലും അല്ലി​ലും രക്ഷി​പ്പാൻ ഒരു​ങ്ങി​നി​ല്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യുക!9

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ് നേ​താ​വി​നെ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ രക്ഷി​പ്പാൻ വന്നു​ചേ​ര​ണം; ഇവി​ടെ​യും അക​ല​ത്തു​മു​ള്ള ശത്രു​വിൽ​നി​ന്നു രക്ഷി​യ്ക്ക​ണം – ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഭവ​ന​ത്തി​ലും വന​ത്തി​ലും ശത്രു​വിൽ​നി​ന്നു രക്ഷി​ക്ക​ണം! ഞങ്ങൾ നല്ല വീ​ര​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ടു മത്ത​ടി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ട്ടെ!10

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ബല​വാ​നേ, ഇന്ദ്ര, താ​ന്ന​തും മി​ക​ച്ച​തും ഇട​ത്ത​ര​വു​മായ രക്ഷ​ക​ളു​ണ്ട​ല്ലോ, ഭവാ​ങ്കൽ; അവ​കൊ​ണ്ടു യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഞങ്ങ​ളെ രക്ഷി​ച്ചാ​ലും; ഉഗ്ര, മഹാ​നായ ഭവാൻ ഈ അന്ന​ങ്ങ​ളും ഞങ്ങൾ​ക്കു തരണം!1

ഇന്ദ്ര, ഇവ​കൊ​ണ്ടു ഭവാൻ (ഞങ്ങ​ളു​ടെ) കൊ​ല്ലും​പ​ട​യെ വല​യ്ക്കാ​തെ, അരാ​തി​യു​ടെ അരിശം അറു​ത്തു​ക​ള​യ​ണം; ഇവ​കൊ​ണ്ട്, എങ്ങു​മു​ള്ള എതി​രാ​ളി​ക​ളായ വി​ധ്വം​സ​ക​രെ​യെ​ല്ലാം അങ്ങ് കർ​മ്മി​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി കൊ​ന്നൊ​ടു​ക്ക​ണം!2

ഇന്ദ്ര, ജ്ഞാ​തി​ക​ളോ അജ്ഞാ​തി​ക​ളോ എതിർ​ത്തു​കേ​റി ദ്രോ​ഹി​പ്പാ​നൊ​രു​മ്പെ​ട്ടാൽ, അവ​രു​ടെ ബലം ഭവാൻ അക​റ്റ​ണം, വീ​ര്യം കെ​ടു​ക്ക​ണം, പി​ന്തി​രി​പ്പി​യ്ക്ക​ണം!3

രണ്ടു ഭാ​സു​രാം​ഗ​ന്മാർ പു​ത്ര​ന്നോ പൗ​ത്ര​ന്നോ ഗോ​ക്കൾ​ക്കോ വെ​ള്ള​ത്തി​ന്നോ കൃ​ഷി​നി​ല​ങ്ങൾ​ക്കോ വേ​ണ്ടി, അട്ട​ഹ​സി​ച്ചും വാ​ദി​ച്ചും പൊ​രു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യാൽ, അവരിൽ അശു​രൻ​ത​ന്നെ​യും ശൂരനെ അടി​ച്ചി​ടി​ച്ചു കൊ​ന്നു​ക​ള​യും!4

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യോ​ട് ഒരു ശൂരനോ, ഒരു ഹന്താ​വോ, ഒരു ധർ​ഷ​ക​നോ, അങ്ങ​യോ​ട് ഒരു ക്രോ​ധം​പൂ​ണ്ട യോധനോ പൊ​രു​തി​യി​ട്ടി​ല്ല. ഇവരിൽ ആരു​മി​ല്ല, അങ്ങ​യ്ക്കൊ​ത്ത​വൻ. ജനി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള അക്കൂ​ട്ട​രെ​യെ​ല്ലാം അങ്ങ് കീ​ഴ​ട​ക്കി​യി​രി​യ്ക്കു​ന്നു!5

മഹ​ത്തായ നി​രോ​ധ​ത്തി​ന്നോ, ആൾ​ക്കാ​രോ​ടു​കൂ​ടിയ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ന്നോ ഒരു​മ്പെ​ട്ടു പൊ​രു​തു​ന്ന രണ്ടു​പേ​രിൽ​വെ​ച്ചു, ധന​ത്തി​ന്ന് ഉട​മ​സ്ഥ​നാ​കു​ന്ന​ത്, ആരുടെ യജ്ഞ​ത്തിൽ കർ​മ്മി​കൾ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ, അവ​ന​ത്രേ!6

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ ആളുകൾ വി​റ​ച്ചു​പോ​യാൽ, അങ്ങ് ചെ​ന്ന് അവരെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ണം; ഇന്ദ്ര, ഞങ്ങ​ളെ എത്തി​യ്ക്കു​ന്ന നേ​തൃ​മു​ഖ്യ​ന്മാർ, ഞങ്ങ​ളെ പു​ര​സ്ക​രി​ച്ച സ്തോ​താ​ക്കൾ എന്നി​വ​രെ​യും!7

ഇന്ദ്ര, യജനീയ, മഹാ​നായ അങ്ങ​യു​ടെ ഐശ്വ​ര്യ​ത്തി​ന്നാ​യി അങ്ങ​യ്ക്കു നല്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​യ്ക്കു​ന്നു – വൃ​ത്ര​വ​ധ​ത്തി​ന്നു, യു​ദ്ധ​ത്തിൽ വീ​ര്യം, ബലം എന്നി​തെ​ല്ലാം ദേ​വ​ന്മാ​രാൽ സത്യ​മാ​യി അങ്ങ​യ്ക്കു നല്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.8

ഇന്ദ്ര, ഇങ്ങ​നെ അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങ​ളു​ടെ സേ​ന​ക​ളെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ലി​റ​ക്കുക; ദ്രോ​ഹി​യ്ക്കു​ന്ന അസു​ര​രെ കീ​ഴ​ട​ക്കുക. ഇന്ദ്ര, നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന ഭര​ദ്വാ​ജർ അന്ന​വും പാർ​പ്പി​ട​വും തീർ​ച്ച​യാ​യി നേ​ടു​മാ​റാ​ക​ണം.9

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ഇന്ദ്ര, കേൾ​ക്കുക: അങ്ങ​യെ നീ​രാ​ടി​യ്ക്കു​ന്ന ഞങ്ങൾ മഹ​ത്തായ അന്ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി വി​ളി​യ്ക്കു​ന്നു. ആളുകൾ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഒത്തു​ചേർ​ന്നാൽ, അങ്ങ് ഒടു​ക്ക​ത്തെ ദി​വ​സ​ത്തിൽ ബല​വ​ത്തായ രക്ഷ ഞങ്ങൾ​ക്ക​രു​ള​ണം!1

ഇന്ദ്ര, ഹവി​സ്സോ​ടു​കൂ​ടിയ വാ​ജി​നീ​പു​ത്രൻ, കി​ട്ടേ​ണ്ടു​ന്ന മഹ​ത്തായ അന്ന​ത്തി​ന്നു​വേ​ണ്ടി അങ്ങ​യെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു; ഉപ​ദ്ര​വം​വ​രു​മ്പോൾ സജ്ജ​ന​പാ​ല​ക​നും (ദുർ​ജ്ജന) നാ​ശ​ക​നു​മായ അങ്ങ​യെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു; ഗോ​ക്കൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി, മു​ഷ്ടി​യു​ദ്ധം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ അങ്ങ​നെ നോ​ക്കു​ന്നു!2

അങ്ങ് ഉശ​ന​സ്സി​നെ അന്ന​ലാ​ഭ​ത്തി​ന്ന​യ​ച്ചു; അങ്ങ് (ഹവി​സ്സു) നല്കിയ കു​ത്സ​ന്നു​വേ​ണ്ടി ശു​ഷ്ണ​നെ അരി​ഞ്ഞു; അങ്ങ് അതി​ഥി​ഗ്വ​ന്നു സുഖം വരു​ത്താൻ ‘മർ​മ്മ​ര​ഹിത’ന്റെ തല കൊ​യ്തു!3

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ് ഒരു വമ്പി​ച്ച പട​ത്തേർ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു, പത്തു​നാൾ പൊ​രു​തിയ വൃ​ഷ​ഭ​നെ രക്ഷി​ച്ചു; അങ്ങ് തു​ഗ്ര​നെ വേ​ത​സു​വോ​ടൊ​പ്പം വധി​ച്ചു; അങ്ങ് സ്തു​തി​ച്ച തു​ജി​യെ തഴ​പ്പി​ച്ചു!4

ഇന്ദ്ര, നി​ഹ​ന്താ​വായ ഭവാൻ അച്ചെ​യ്ത​തു സ്തു​ത്യം​ത​ന്നെ: ശൂര, അങ്ങ് നൂ​റു​മാ​യി​ര​വും പേരെ പി​ളർ​ത്തി​യ​ല്ലോ; അങ്ങ് മല​മേൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങിയ മു​ടി​യ​നായ ശം​ബ​ര​നെ വധി​ച്ചു; അങ്ങ് വി​ചി​ത്ര​ര​ക്ഷ​കൾ കൊ​ണ്ടു ദി​വോ​ദാ​സ​നെ രക്ഷി​ച്ചു!5

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ് ശ്ര​ദ്ധ​കൊ​ണ്ടും സോ​മം​കൊ​ണ്ടും ഇമ്പം​പൂ​ണ്ടു, ദഭീ​തി​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി ചു​മു​രു​വി​നെ ഉറ​ക്കി; അങ്ങ് പി​ഠീ​ന​സ്സി​ന്നു രജി​യെ​കൊ​ടു​ക്കാൻ, ബു​ദ്ധി​കൗ​ശ​ല​ത്ത​ലാൽ അറു​പ​തി​നാ​യി​ര​ത്തി​നെ ഒപ്പം​കൊ​ന്നു!6

വീ​ര​രോ​ടു​കൂ​ടി​യ​വ​നേ, അതി​ബ​ല​വാ​നേ, ഇന്ദ്ര, മു​പ്പാ​രി​ന്നു​ട​മ​യും തട​വി​ലാ​ക്കു​ന്ന​വ​നു​മായ ഭവാ​നാൽ (നല്ക​പ്പെ​ട്ട) യാ​തൊ​ന്നി​നെ വീ​ര​ന്മാർ സ്തു​തി​ക്കു​ന്നു​വോ; ഭവാ​ന്റെ ആ മി​ക​ച്ച സു​ഖ​വും ബലവും ഞാനും സ്തോ​താ​ക്ക​ളോ​ടൊ​ന്നി​ച്ച് അനു​ഭ​വി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം!7

ഇന്ദ്ര, പൂ​ജ​നീയ, അങ്ങ​യു​ടെ സഖാ​ക്ക​ളായ ഞങ്ങൾ​ക്ക്, ഈ ധന​ത്തി​ന്നു​ള്ള സ്തോ​ത്ര​ത്തിൽ പ്രി​യം പെ​രു​കു​മാ​റാ​ക​ണം. പ്ര​തർ​ദ്ദ​ന​ന്റെ പു​ത്രൻ ക്ഷ​ത്ര​ശ്രീ ശത്രു​നി​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ലും വി​ത്ത​സം​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ലും മി​ക​ച്ച​വ​നാ​യി​ത്തീ​ര​ട്ടെ!8

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്ര​നും ദാ​ന​വും ദേവത.

ഇന്ദ്രൻ ഇതി​നാൽ മത്തു പൂ​ണ്ടി​ട്ട് എന്തു ചെ​യ്തു? ഇതു കു​ടി​ച്ചി​ട്ട് എന്തു ചെ​യ്തു? ഇതി​നോ​ടി​ണ​ങ്ങി​യി​ട്ട് എന്തു ചെ​യ്തു? ഇതി​ന്റെ ഇട​ത്തിൽ മു​മ്പു സ്തു​തി​ച്ച​വർ​ക്കു ഭവാ​ങ്കൽ​നി​ന്ന് എന്തു കി​ട്ടി? ഇന്നേ​ത്ത​വർ​ക്ക് എന്തു കി​ട്ടി?1

ഇന്ദ്രൻ ഇതി​നാൽ മത്തു പൂ​ണ്ടി​ട്ടു നല്ല​തു ചെ​യ്തു; ഇതു കു​ടി​ച്ചി​ട്ടു നല്ല​തു ചെ​യ്തു; ഇതി​നോ​ടി​ണ​ങ്ങി​യി​ട്ടു നല്ല​തു ചെ​യ്തു. ഇതി​ന്റെ ഇട​ത്തിൽ മു​മ്പു സ്തു​തി​ച്ച​വർ​ക്കു ഭവാ​ങ്കൽ നി​ന്നു നല്ല​തു കി​ട്ടി; ഇന്നേ​ത്ത​വർ​ക്കും നല്ല​തു കി​ട്ടി!2

മഘവൻ, ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ മഹ​ത്ത്വ​മൊ​ന്നും ഞങ്ങൾ​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ; മഘ​വ​ത്ത്വ​വും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ – അങ്ങ​യു​ടെ സ്തു​ത്യ​മായ ഏതൊരു ധനവും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ: ആർ കണ്ടു, അങ്ങ​യു​ടെ മി​ടു​ക്കു്?3

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ് വര​ശി​ഖ​ന്റെ പു​ത്ര​ന്മാ​രെ വധി​ച്ചു​വ​ല്ലോ, അങ്ങ​യു​ടെ ആ വീ​ര്യം (ഞങ്ങൾ​ക്കു്) അറി​യാം: അങ്ങ് ആഞ്ഞു​വി​ട്ട വജ്ര​ത്തി​ന്റെ ശബ്ദ​ത്താൽ​ത്ത​ന്നേ കേമൻ പി​ളർ​ന്നു​പോ​യി!4

ഇന്ദ്രൻ ചയ​മാ​ന​സൂ​നു​വായ അഭ്യാ​വർ​ത്തി​യ്ക്കു (ധനം) നല്കാ​നാ​ണ്, വര​ശി​ഖ​ന്റെ പു​ത്ര​ന്മാ​രെ വധി​ച്ച​ത്: ഹരി​യൂ​പീ​യ​യു​ടെ കി​ഴ​ക്കു വൃ​ചീ​വാ​ന്മാ​രെ കൊ​ന്ന​തോ​ടേ, പടി​ഞ്ഞാ​റു​കാ​രൻ പേ​ടി​ച്ചു പി​ളർ​ന്നു​പോ​യി!5

ഇന്ദ്ര, പു​രു​ഹൂത, കൊ​റ്റി​നു​വേ​ണ്ടി കൊ​ല്ലാൻ പാ​ഞ്ഞ​ണ​ഞ്ഞു പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ട​ച്ച, ചട്ട​യി​ട്ടി​രു​ന്ന വൃ​ചീ​വാ​ന്മാർ നൂ​റ്റി​മു​പ്പ​തു​പേ​രും ഒപ്പം യവ്യാ​വ​തി​യിൽ​വെ​ച്ചു നി​ശ്ശൂ​ന്യ​ത​യ​ട​ഞ്ഞു!6

ആരുടെ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന രണ്ടു കു​തി​ര​കൾ നല്ല പു​ല്ലു തേ​ടി​ത്തി​ന്നും കൊ​ണ്ട് അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തിൽ മേ​യു​ന്നു​വോ, അദ്ദേ​ഹം വൃ​ചീ​വാ​ന്മാ​രെ ദേ​വ​വാ​ത​വം​ശ്യ​ന്നു കീ​ഴ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു, സൃ​ഞ്ജർ​യ​ന്നു തുർ​വ​ശു​വി​നെ കൊ​ടു​ത്തു.7

അഗ്നേ, ധന​വാ​നും സമ്രാ​ട്ടു​മായ ചയ​മാ​ന​പു​ത്രൻ അഭ്യാ​വർ​ത്തി തേ​രു​ക​ളെ​യും സ്ത്രീ​ക​ളെ​യും ഇരു​പ​തു ഗോ​മി​ഥു​ന​ങ്ങ​ളെ​യും എനി​യ്ക്കു തന്നി​രി​യ്ക്കു​ന്നു: നശി​പ്പി​യ്ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല, പൃ​ഥു​വം​ശ്യ​ന്റെ ദക്ഷിണ!8

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ജഗ​തി​യും ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഗോവും ഇന്ദ്ര​നും ദേവത.

ഗോ​ക്കൾ വര​ട്ടെ; ശുഭം തര​ട്ടെ; തൊ​ഴു​ത്തിൽ കി​ട​ക്ക​ട്ടെ; നമ്മെ സ്നേ​ഹി​യ്ക്ക​ട്ടെ. കി​ടാ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ വളരെ നാ​നാ​വർ​ണ്ണ​കൾ ഇവിടെ പു​ലർ​കാ​ല​ത്ത് ഇന്ദ്ര​ന്നാ​യി കറ​ക്ക​പ്പെ​ടു​മാ​റാ​ക​ണം!1

ഇന്ദ്രൻ യജി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​ന്നും സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​ന്നും (ധനം) കല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കും – സദാ അരി​കിൽ​ച്ചെ​ന്നു​ത​ന്നേ കൊ​ടു​ക്കും; അപ​ഹ​രി​യ്ക്കി​ല്ല. അവ​രു​ടെ ധനം വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും വർ​ദ്ധി​പ്പി​ച്ച്, ആ ദേ​വ​കാ​മ​ന്മാ​രെ അഭേ​ദ്യ​വും അപ്രാ​പ്യ​വു​മായ സ്ഥ​ല​ത്തു പാർ​പ്പി​യ്ക്കും.2

ആ ഗോ​ക്കൾ പോ​യ്ക്ക​ള​യ​രു​ത്; കള്ളൻ ഉപ​ദ്ര​വി​യ്ക്ക​രു​ത്; അവ​യ്ക്കു ശത്രു​വി​ന്റെ ആയു​ധ​മേ​ല്ക്ക​രു​ത് അവ​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു ദേ​വ​ന്മാ​രെ യജി​യ്ക്കു​ക​യും കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഉട​മ​സ്ഥൻ നെ​ടു​നാൾ അവ​യോ​ടു​കൂ​ടി വസി​യ്ക്ക​ട്ടെ!3

പൊടി പൊ​ന്തി​യ്ക്കു​ന്ന കുതിര ആ ഗോ​ക്ക​ളെ സമീ​പി​യ്ക്കു​രു​ത്; വി​ശ​സ​ന​സം​സ്കാ​രം അവയെ സ്പർ​ശി​യ്ക്ക​രു​ത്. അവ ആ യജി​യ്ക്കു​ന്ന മനു​ഷ്യ​ന്റെ വി​ദൂ​ര​സ്ഥ​മായ അഭ​യ​സ്ഥ​ല​ത്തെ​യ്ക്കു നട​കൊ​ള്ള​ട്ടെ!4

ഗോ​ക്കൾ​ത​ന്നേ ധനം; എനി​യ്ക്കു് ഇന്ദ്രൻ ഗോ​ക്ക​ളെ തര​ട്ടെ! ഗോ​ക്ക​ളാ​ണ്, മു​ഖ്യ​മായ സോ​മ​ത്തി​ന്റെ ഭക്ഷ്യം. ആളു​ക​ളേ, ഈ ഗോ​ക്ക​ള​കു​ന്നു, ഇന്ദ്രൻ; ആ ഇന്ദ്ര​നെ ഞാൻ ഹൃ​ദ​യം​കൊ​ണ്ടും മന​സ്സു​കൊ​ണ്ടും ഇച്ഛി​യ്ക്കു​ന്നു.5

ഗോ​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങൾ മെ​ലി​ഞ്ഞ​വ​നെ​യും തടി​പ്പി​യ്ക്കു​വിൻ; ശ്രീ​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നെ​യും സു​ന്ദ​ര​നാ​ക്കു​വിൻ. മം​ഗ​ള​മാ​യി ശബ്ദി​യ്ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങൾ ഗൃ​ഹ​ത്തെ മം​ഗ​ള​മാ​ക്കു​വിൻ! നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മഹ​ത്തായ അന്ന​മാ​ണ്, സഭ​ക​ളിൽ വർ​ണ്ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്.6

നി​ങ്ങൾ സന്താ​ന​വ​തി​ക​ളാ​കു​വിൻ; നല്ല പു​ല്ലു തി​ന്നു​വിൻ; നല്ല കു​ള​ത്തി​ലെ തെ​ളി​വെ​ള്ളം കു​ടി​യ്ക്കു​വിൻ. നി​ങ്ങ​ളെ കള്ളൻ കൈ​ക്ക​ലാ​ക്ക​രു​ത്; പു​ലി​യും മറ്റും പി​ടി​യ്ക്ക​രു​ത്; രു​ദ്ര​ന്റെ ആയു​ധ​വും നി​ങ്ങ​ളി​ലേ​ല്ക്ക​രു​ത്!7

ഇത് ഈ ഗോ​ക്ക​ളെ തഴ​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ – ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ വീ​ര്യ​ത്തി​ന്നു, കാ​ള​യു​ടെ രേ​ത​സ്സി​നെ​യും തഴ​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ!8

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.

നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആളുകൾ സഖ്യ​ത്തി​ന്നാ​യി, വലി​യ​ത​നു​ഷ്ഠി​ച്ചു സ്തു​തി ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ണ്ട് ഇന്ദ്ര​ങ്കൽ ചെ​ല്ലു​ന്നു: വലി​യ​തു നല്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ​ല്ലോ, വജ്ര​ഹ​സ്തൻ; ആ രമ​ണീ​യ​നായ മഹാ​നെ​ത്ത​ന്നേ നി​ങ്ങൾ രക്ഷ​യ്ക്കാ​യി യജി​യ്ക്കു​വിൻ.1

തന്റെ കയ്യിൽ നി​റ​യെ​യു​ണ്ട്, മനു​ഷ്യർ​ക്കു വേ​ണ്ടു​ന്നവ. തേ​രാ​ളി​യായ താൻ പൊ​ന്നിൻ​തേ​രി​ലി​രി​യ്ക്കും: കടി​ഞാ​ണു​കൾ തടി​ച്ച കൈ​ക​ളി​ല​ട​ക്കം; പൂ​ട്ട​പ്പെ​ട്ട യു​വാ​ശ്വ​ങ്ങൾ വഴി​യിൽ നട​ക്കും.2

നേ​താ​വേ, വി​ഭൂ​തി​യ്ക്കാ​യി, പരി​ച​ര​ണം തൃ​ക്കാ​ല്ക്കൽ അർ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു. ബല​ത്താൽ കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നും വജ്രി​യും ദക്ഷി​ണാ​യു​ക്ത​നു​മായ ഭവാൻ കാ​ഴ്ച​യ്ക്കാ​യി നല്ല വടിവു പൂ​ണ്ടു, സൂ​ര്യൻ​പോ​ലെ സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​ന്നു.3

യാ​തൊ​ന്നു പി​ഴി​യു​മ്പോ​ളാ​ണോ, പു​രോ​ഡാ​ശ​വും മറ്റും പചി​യ്ക്കു​ന്ന​തും, പൊ​രി​യ​വി​ലൊ​രു​ക്കു​ന്ന​തും, അന്നം ചമ​യ്ക്കു​ന്ന നേ​താ​ക്കൾ സ്തു​തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും ഉക്ഥം ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ണ്ടും ദേ​വ​ക​ളെ ഉപ​ഗ​മി​യ്ക്കു​ന്ന​തും; ആ സോമം ഇന്ദ്ര​നോ​ടു തുലോം ചേ​രു​ന്നു!4

അങ്ങ​യു​ടെ ബല​ത്തി​ന്റെ അറ്റം കണ്ടെ​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല: അതു മഹ​ത്ത്വം​കൊ​ണ്ടു വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ ചി​ക്കെ​ന്നു പേ​ടി​പ്പി​ച്ചു, അതിനെ, സ്തോ​താ​വു വെ​മ്പ​ലോ​ടെ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു യജി​ച്ചു, വെ​ള്ള​ത്തിൽ ഗോ​ഗ​ണ​ത്തെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു!5

ഇത്ര​യും മഹാ​നായ ഇന്ദ്രൻ സു​ഖാ​ഹ്വാ​ത​വ്യ​നാ​യി ഭവി​യ്ക്ക​ട്ടെ: പച്ച​യ​ണ​ക്ക​ട​യു​ള്ള താൻ വന്നാ​ലും വരാ​ഞ്ഞാ​ലും ധനം നല്കും; ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള നി​സ്തു​ല്യ​ബ​ലൻ വളരെ രക്ഷ​സ്സു​ക​ളെ​യും ദസ്യു​ക്ക​ളെ​യും നി​ഹ​നി​യ്ക്ക​ട്ടെ!6

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ഇന്ദ്രൻ വീ​ര​കർ​മ്മ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി വളരെ വളരെ വളർ​ന്നു; ആ അപീ​ഡ്യ​നായ ഏകൻ ധനം നല്കു​ന്നു. തന്തി​രു​വ​ടി ദ്യോ​വി​നെ​യും ഭൂ​വി​നെ​യും കവി​ച്ചു: തന്റെ പകുതി മതി, വാ​നൂ​ഴി​കൾ രണ്ടി​നോ​ടും കി​ട​നി​ല്പാൻ!1

ഞാ​നി​പ്പോൾ തന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ തഴച്ച ബല​ത്തെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു. താൻ ചെ​യ്ത​വ​യെ ആരും തള്ളി​ല്ല: ആ സു​കർ​മ്മാ​വു സൂ​ര്യ​നെ നാളിൽ നാളിൽ കാ​ണു​മാ​റാ​ക്കി; ഉല​ക​ങ്ങൾ​ക്കു വലു​പ്പം കൂ​ട്ടി!2

ഇന്ദ്ര, നദി​കൾ​ക്കാ​യി കല്പി​ച്ചു​ചെ​യ്ത​ത് ഇന്നും അന്നും നി​ല​നി​ല്ക്കു​ന്നു: അങ്ങ് അവ​യ്ക്കു വഴി തോ​ണ്ടി​യ​ല്ലോ! മലകൾ, ഉണ്ണാ​നി​രി​യ്ക്കു​ന്ന​വർ​പോ​ലെ അന​ങ്ങാ​താ​യി! സു​കർ​മ്മാ​വേ, അങ്ങ​നെ ഭവാൻ ഭു​വ​ന​ങ്ങ​ളെ ഉറ​പ്പി​ച്ചു.3

ഇന്ദ്ര, വാ​സ്ത​വം​ത​ന്നെ, അങ്ങ​യെ​പ്പോ​ലെ​യോ മീ​തെ​യോ മറ്റൊ​രു ദേ​വ​നി​ല്ല, മനു​ഷ്യ​നി​ല്ല: അങ്ങു വെ​ള്ളം മൂ​ടി​ക്കി​ട​ന്ന മേ​ഘ​ത്തെ പി​ളർ​ത്തി; ജല​ങ്ങ​ളെ സമു​ദ്ര​ത്തി​ലെ​യ്ക്കു വി​ട്ടു!4

ഇന്ദ്ര, അങ്ങു് മേ​ഘ​ത്തി​ന്റെ ഉറ​പ്പു​ട​ച്ചു, തട​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ജല​ങ്ങ​ളെ എങ്ങും ഒഴു​കി​ച്ചു; സൂ​ര്യ​നേ​യും ആകാ​ശ​ത്തെ​യും ഉഷ​സ്സി​നെ​യും ഒപ്പം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി, ലോ​ക​ത്തി​ലെ പ്ര​ജ​കൾ​ക്കു പെ​രു​മാ​ളു​മാ​യി!5

ഭാ​ര​ദ്വാ​ജൻ സു​ഹോ​ത്രൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ശക്വ​രി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (കാകളി)

സു​ഹോ​ത്രൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (കാകളി)

ഭാ​ര​ദ്വാ​ജൻ ശു​ന​ഹോ​ത്രൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഭാ​ര​ദ്വാ​ജൻ നരൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.

സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ എപ്പോൾ പള്ളി​ത്തേ​രിൽ ചെ​ന്നെ​ത്തും? ആയി​രം​പേ​രെ​പ്പു​ലർ​ത്താ​നു​ള്ള വക സ്തോ​താ​വി​ന്നു ഭവാൻ എപ്പോൾ തരും? ഇവ​ന്റെ സ്തോ​ത്ര​ത്തെ ഭവാൻ എപ്പോൾ ധന​ത്തിൽ പാർ​പ്പി​യ്ക്കും? ഭവാൻ എപ്പോൾ കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ അന്നം​കൊ​ണ്ടു രമ​ണീ​യ​ങ്ങ​ളാ​ക്കും?1

ഇന്ദ്ര, എന്നാ​യി​രി​യ്ക്കും, അങ്ങ് ആൾ​ക്കാ​രെ ആൾ​ക്കാ​രോ​ടും, വീ​ര​ന്മാ​രെ വീ​ര​ന്മാ​രോ​ടും ഏറ്റു​മു​ട്ടി​യ്ക്കു​ക​യും, പോരിൽ ജയി​യ്ക്കു​ക​യും, എതി​രാ​ളി​ക​ളു​ടെ കറ​വ​പൈ​ക്ക​ളെ കീ​ഴ​ട​ക്കു​ക​യും, ഞങ്ങൾ​ക്കു് സാർ​വ​ത്രി​ക​മായ ധനം തരി​ക​യും ചെ​യ്യുക?2

ഇന്ദ്ര, ബലി​ഷ്ഠ, എന്നാ​യി​രി​യ്ക്കും, അങ്ങ് സ്തോ​താ​വി​ന്നു ബഹു​വി​ധ​മായ അന്നം ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തുക; എന്നാ​യി​രി​യ്ക്കും അങ്ങ് കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ​യും സ്തു​തി​ക​ളെ​യും സ്വീ​ക​രി​യ്ക്കുക? എന്നാ​യി​രി​യ്ക്കും, അങ്ങ് ഗോ​പ്ര​ദ​ങ്ങ​ളായ സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ വന്ന​ണ​യുക?3

ഇന്ദ്ര, എന്നാൽ അവി​ടു​ന്നു സ്തോ​താ​വി​ന്നു ഗോ​ക്ക​ളെ നല്കു​ന്ന, അശ്വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​ഹ്ലാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന, ബലം​കൊ​ണ്ടു പു​കൾ​പ്പെ​ട്ട അന്ന​ങ്ങൾ ഭര​ദ്വാ​ജ​രിൽ വെ​ച്ചാ​ലും – അന്ന​ങ്ങ​ളെ​യും നല്ല കറ​വ​പ്പ​യ്യി​നെ​യും തഴ​പ്പി​ച്ചാ​ലും; സൽ​പ്ര​ഭ​കൊ​ണ്ടു​ദ്ഭാ​സി​പ്പി​ച്ചാ​ലും!4

ശക്ര, ആ പുതിയ ദ്രോ​ഹി​യെ ഭവാൻ മറ്റൊ​രു മട്ടി​ലാ​ക്ക​ണം! ശൂ​ര​നായ, പി​ളർ​ത്തു​ന്ന​വ​നായ ഭവാനെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന ഞാൻ വെൺ​പാൽ ചു​ര​ത്തു​ന്ന പയ്യി​ങ്കൽ​നി​ന്ന​ക​ല​രു​ത്. മേ​ധാ​വിൻ, അവി​ടു​ന്ന് ആം​ഗി​ര​സ​രെ അന്നം​കൊ​ണ്ട് ആന​ന്ദി​പ്പി​ച്ചാ​ലും!5

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

സത്യ​മാ​യും അങ്ങ​യു​ടെ മത്തും, സത്യ​മാ​യും അങ്ങ​യു​ടെ ത്രൈ​ലോ​ക്യ​സ​മ്പ​ത്തും വി​ശ്വ​ജ​നീ​ന​മാ​കു​ന്നു; സത്യ​മാ​യും, അന്ന​ങ്ങൾ പകു​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ്, ഭവാൻ; ദേ​വ​ക​ളിൽ​വെ​ച്ചു ബല​വാ​നാ​ണ​ല്ലോ, അങ്ങ്!1

തന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ ബല​ത്തെ ആളുകൾ തുലോം പൂ​ജി​യ്ക്കു​ന്നു; സത്യ​മാ​യും, വീ​ര​കർ​മ്മ​ത്തി​ന്നു മുൻ​നിർ​ത്തു​ന്നു; സദാ എതിർ​ക്കു​ന്ന​വ​രെ പി​ടി​ച്ചു കൊ​ല്ലു​ന്ന ആ പ്ര​ധർ​ഷ​ക​ന്നു, മു​ട​ക്കി​യെ മു​ടി​യ്ക്കാൻ, കർ​മ്മാ​വു​മ​നു​ഷ്ടി​യ്ക്കു​ന്നു!2

ആ ഇന്ദ്ര​നെ രക്ഷ​ക​ളും വീ​ര്യ​ങ്ങ​ളും ബല​ങ്ങ​ളും പെൺ​കു​തി​ര​ക​ളും ഒന്നി​ച്ചു​നി​ന്നു സേ​വി​യ്ക്കു​ന്നു; നദികൾ സമു​ദ്ര​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ, ഉക്ഥാ​ദി​സ്തു​തി​കൾ ആ വി​ദൂ​ര​വ്യാ​പ്ത​നിൽ ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ന്നു!3

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​നെ സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഭവാൻ വള​രെ​പ്പേ​രെ ആഹ്ലാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന, പൊ​റു​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന ധനം ഇങ്ങു വർ​ഷി​ച്ചാ​ലും: പ്രാ​ണി​കൾ​ക്ക് ഒരു നി​സ്തു​ല്യ​നായ നാ​ഥ​നാ​ണ​ല്ലോ – ഉല​കി​ന്നൊ​ക്കെ ഒറ്റ​പ്പെ​രു​മാ​ളാ​ണ​ല്ലോ – നി​ന്തി​രു​വ​ടി.4

അതി​നാൽ വള​രെ​ശ്ശ​ത്രു​സ​മ്പ​ത്തു​ക​ളെ സൂ​ര്യൻ​പോ​ലെ കീ​ഴ​ട​ക്കു​ന്ന പരി​ച​രേ​ണ​ച്ഛു​വായ ഭഗവാൻ ശ്രോ​താ​വ്യം ക്ഷ​ണേന ശ്ര​വി​ച്ചാ​ലും; സ്തു​യ​മാ​ന​നാ​യി കാലേ കാലേ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ട​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ബല​വാ​നായ ഭവാൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ​യാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​റാ​ക​ണം!5

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; അനു​ഷ്ടു​പ്പും ബൃ​ഹ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (‘താ​മ​ര​ക്ക​ണ്ണൻ’ പോലെ)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ഉഷ്ണി​ക് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (‘താ​മ​ര​ക്ക​ണ്ണൻ’പോലെ)

ബൃ​ഹ​സ്പ​തി​പു​ത്രൻ ശംയു ഋഷി; അനു​ഷ്ടു​പ്പും വി​രാ​ട്ടും ത്രി​ഷ്ട​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (‘താ​മ​ര​ക്ക​ണ്ണൻ’പോലെ)

ശംയു ഋഷി; ഗാ​യ​ത്രി​യും അതി​നി​ചൃ​ത്തും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്ര​നും ബൃബു എന്ന തക്ഷാ​വും ദേവത.

ശംയു ഋഷി; ബൃ​ഹ​തി​യും സതോ​ബൃ​ഹ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രൻ ദേവത. (പാന)

ഭര​ദ്വാ​ജ​പു​ത്രൻ ഗർ​ഗ്ഗൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഗാ​യ​ത്രി​ക​യും ദ്വി​പ​ദ​യും ബൃ​ഹ​തി​യും ജഗ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; സോ​മേ​ന്ദ്രാ​ദി​കൾ ദേവത.

ഇത് ആസ്വാ​ദ്യ​മാ​കു​ന്നു; ഇതു മധു​ര​മാ​കു​ന്നു; ഇതു തീ​വ്ര​മാ​കു​ന്നു; ഇതു സത്തു​ള​ള​തു​മാ​കു​ന്നു: ഇതു കു​ടി​ച്ച ഇന്ദ്ര​നെ യു​ദ്ധ​ത്തില്‍ ആരും കീ​ഴ​മർ​ത്തി​ല്ല!1

ഇവിടെ ഇതു കു​ടി​ച്ചാല്‍ വലിയ മത്തു​ണ്ടാ​കും: ഇതു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ, ഇന്ദ്രന്‍ വൃ​തൃ​വ​ധ​ത്തില്‍ മദം​പൃ​ണ്ട​ത്; ഇതാ​ണ​ല്ലോ, ശം​ബ​ര​ന്റെ പെ​രും​പ​ട​യെ​യും തഴച്ച തൊ​ണ്ണൂ​ൊ​മ്പ​തി​നെ​യും ഉട​ച്ച​ത്!2

ഇതു കു​ടി​ച്ചാല്‍ എനി​യ്ക്കു വാ​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ടും: ഇത് അരു​മ​പ്പെ​ട്ട ബു​ദ്ധി​യെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​യ്ക്കും. ഇത​ത്രേ, ആറു പെ​രി​യ​വ​യെ നിർ​മ്മി​ച്ച​ത്: അവ​യി​ലുൾ​പ്പെ​ടാ​തെ ഒരു​ല​കു​മി​ല്ല!3

ഇതു ഭൂ​വി​നെ പര​ത്തി; ഇതു ദ്യോ​വി​നെ ഉറ​പ്പി​ച്ചു; ഈ സോമം മി​ക​ച്ച മൂ​ന്നില്‍ അമൃതു വെ​ച്ചി​രി​യ്ക്കു​ന്നു; ഇതു വി​ശാ​ല​മായ അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തെ താ​ങ്ങു​ന്നു!4

ഇതു പാർ​പ്പി​ട​ത്തില്‍ വെ​ള്ള​വീ​ശു​ന്ന ഉഷ​സ്സു​ക​ളു​ടെ ഉദി​പ്പിൽ, വി​ചി​ത്ര​ദർ​ശ​ന​മായ വെ​ളി​ച്ചം കി​ട്ടി​യ്ക്കു​ന്നു; മരു​ത്തു​ക്ക​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ ഈ വലിയ വർ​ഷ​കാ​രി ഒരു വലിയ ഊന്നു​കൊ​ണ്ട് ആകാ​ശ​ത്തെ ഉപ്പി​ച്ചു!5

ശൂര, ഇന്ദ്ര, വൃ​ത​ഹ​ന്താ​വായ ഭവാൻ സമ്പ​ത്സ​മ​ര​ത്തി​നു, കല​ശ​ത്തി​ലെ സോമം ഉശി​രു​ണ്ടാം​വ​ണ്ണം കു​ടി​ച്ചാ​ലും; മധ്യാ​ഹ്ന​സ​വ​ന​ത്തിൽ വയര്‍ നി​റ​ച്ചാ​ലും. ധന​നി​ധി​യായ ഭവാൻ ഞങ്ങ​ളില്‍ ധനം നിർ​ത്തി​യാ​ലും!6

ഇന്ദ്ര, മു​മ്പില്‍ നട​ക്കു​ന്ന​വ​നെ​ന്ന​പോ​ലെ, അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങ​ളെ നോ​ക്ക​ണം; ഞങ്ങൾ​ക്കു ധാ​രാ​ളം ധനം കി​ട്ടി​യ്ക്ക​ണം; സു​ഖ​പ്രാ​പ്യ​നാ​ക​ണം; ഞങ്ങ​ളെ മറു​ക​ര​യി​ലെ​ത്തി​യ്ക്ക​ണം; നേരേ കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്ക​ണം ഞങ്ങ​ളെ മറു​ക​ര​യി​ലെ​ത്തി​യ്ക്ക​ണം; നേരേ കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്ക​ണം; വേ​ണ്ട​തു കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ണം!7

ഇന്ദ്ര, വി​ദ്വാ​നായ ഭവാൻ ഞങ്ങ​ളെ മഹ​ത്തായ ലോ​ക​ത്തി​ലെ​യ്ക്കു – സു​ഖ​ക​ര​വും ഭയ​ര​ഹി​ത​വു​മായ ജ്യോ​തി​സ്സി​ലേ​യ്ക്കു – നിർ​ബാ​ധം കൊ​ണ്ടു​പോ​യാ​ലും: ഞങ്ങൾ അങ്ങ​യു​ടെ ദശ​നീ​യ​ങ്ങ​ളായ തടി​ച്ചു​രു​ണ്ട തൃ​ക്കൈ​ക​ളെ രക്ഷ​ക​രാ​ക്കി സേ​വി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം!8

ഇന്ദ്രം ശതധന, അവി​ടു​ന്നു ഞങ്ങ​ളെ പര​പ്പേ​റിയ പള്ളി​ത്തേ​രി​ലും, കെ​ല്പേ​റിയ ഇരു​കു​തി​ര​ക​ളി​ലും കേ​റ്റി​യി​രു​ത്തി​യാ​ലും; അന്ന​ങ്ങ​ളിൽ​വെ​ച്ചു തുലോം തഴച്ച അന്നം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും; മഘ​വാ​വേ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ ധനം മറ്റൊ​രു പണ​ക്കാ​രൻ മു​ടി​ച്ചു​ക​ള​യ​രു​ത്!9

ജന്ദ്ര, നി​ന്തി​രു​വ​ടി സു​ഖി​പ്പി​ച്ചാ​ലും: എനി​യ്ക്കു ജീ​വ​നൗ​ഷ​ധം തരാ​നൊ​രു​ങ്ങി​യാ​ലും; ബു​ദ്ധി, കത്തി​യു​ടെ വാ​യ്ത്ത​ല​പോ​ലെ മൂ​ച്ചർ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാ​ലും. ഭവല്‍കാ​മ​നായ ഞാന്‍ ഇങ്ങ​നെ വല്ല​തും പാ​ഞ്ഞേ​യ്ക്കും; അതു ഭവാന്‍ സ്വീ​ക​രി​യ്ക​ണം. എന്നെ​യും ദേ​വ​സ​മേ​ത​നാ​ക്കുക!10

ഞാന്‍ ത്രാ​താ​വായ ഇന്ദ്ര​നെ, ഞാന്‍ തർ​പ്പ​ക​നായ ഇന്ദ്ര​നെ, ഞാന്‍ ഓരോ ഹവ​ന​ത്തി​ലും സു​ഖാ​ഹ്വാ​ത​വ്യ​നും ശു​ര​നു​മായ ഇന്ദ്ര​നെ, ഞാന്‍ ശക്ര​നും പു​രു​ഹു​ത​നു​മായ ഇന്ദ്ര​നെ വി​ളി​യ്ക്കു​ന്നു: മഘ​വാ​വായ ഇന്ദ്രന്‍ നമു​ക്കു സ്വ​സ്തി നല്ക​ട്ടെ!11

സു​ത്രാ​മാ​വായ, ധന​വാ​നായ ഇന്ദ്രന്‍ രക്ഷി​ച്ചു, നന്നാ​യി സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ; വി​ശ്വ​വേ​ദ​സ്സു വി​ദ്വേ​ഷി​ക​ളെ ഹനി​യ്ക്ക​ട്ടെ; അഭയം തര​ട്ടെ. നല്ല വീ​ര്യ​ത്തി​ന്നു​ട​മ​ക​ളാ​ക​ണം, നമ്മൾ!12

ആ യജ​നീ​യ​ന്റെ തി​രു​വു​ള്ള​ത്തി​ന്നും, ഭദ്ര​മായ സൗ​മ​ന​സ്യ​ത്തി​നും വി​ഷ​യ​മാ​ക്ക​ണം, നമ്മൾ: സു​ത്രാ​മാ​വായ, ധന​വാ​നായ ആ ഇന്ദ്രൻ വി​ദ്വേ​ഷി​ക​ളെ നമ്മ​ളില്‍നി​ന്ന​ക​ല​ത്തു​വെ​ച്ചു​ത​ന്നേ മറ​യ​ത്താ​ട്ടി ചി​ത​റി​യ്ക്ക​ട്ടെ!13

ഇന്ദ്ര, സ്കോ​താ​വി​നെ ഉക്ഥ​ങ്ങ​ളും സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളും, വളരെ ഹവി​സ്സും വള​രെ​സ്സോ​മ​നീ​രും ഭവാ​ങ്ക​ലെ​യ്ക്കു, ജലം നി​മ്ന​സ്ഥ​ല​ത്തെ​യ്ക്കെ​ന്ന​പോ​ലെ പാ​യു​ന്നു; വജ്ര​പാ​ണേ, അവി​ടു​ന്നു സോ​മ​ത്തില്‍ വെ​ള്ള​വും ഗോ​ര​സ​ങ്ങ​ളും വഴി​പോ​ലെ ചേർ​ക്കു​ന്നു!14

തന്തി​രു​വ​ടി​യെ ആര്‍ സ്തൂ​തി​യ്ക്കും? ആര്‍ കനി​യി​യ്ക്കും? ആര്‍ യജി​യ്ക്കും? സദാ കയർ​ക്കു​മ​ല്ലോ, മഘ​വാ​വ് താന്‍ ബു​ദ്ധി​കൊ​ണ്ടു, നട​ക്കു​ന്ന​വന്‍ കാ​ല്ക​ളെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, മു​മ്പ​നെ പി​മ്പി​ലാ​ക്കും മറി​ച്ചു​മാ​ക്കും!15

ഇന്ദ്രൻ വീ​ര​നാ​ണെ​ന്ന കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്: കരു​ത്ത​നെ കരു​ത്ത​നെ അമർ​ത്താൻ നോ​ക്കും; ഒന്നാ​മ​നെ രണ്ടാ​മ​തും, മറി​ച്ചു​മാ​വും, കൊ​ണ്ടു പോവുക; തഴ​ച്ച​വ​രെ തളർ​ത്തും; രണ്ടി​ന്റെ​യും രാ​ജാ​വാ​ണ് പരി​ച​രി​യ്ക്കു​ന്ന മനു​ഷ്യ​രെ തെ​രു​തെ​രെ വി​ളി​യ്ക്കും!16

ഇന്ദ്രന്‍ പ്ര​ധാ​ന​രോ​ടു സഖ്യം ചെ​യ്യി​ല്ല; അവരെ ഉപ​ദ്ര​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട്, അപ്ര​ധാ​ന​രില്‍ ചേരും – പരി​ച​രി​യ്ക്കാ​ത്ത​വ​രെ തട്ടി​നീ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു വള​രെ​സ്സം​വ​ത്സ​രം കഴി​യ്ക്കും!17

പ്ര​തി​രൂ​പ​നായ ഇന്ദ്രന്‍ ഓരോ രൂപം ധരി​യ്ക്കു​ന്നു; തന്റെ ആ രൂപം വെ​വ്വേ​റെ കാണാം. താന്‍ സങ്ക​ല്പം​കൊ​ണ്ടു നാ​നാ​വ​ടി​വെ​ടു​ത്ത് എഴു​ന്ന​ള്ളും: ഒരാ​യി​ര​മു​ണ്ട​ല്ലോ, തനി​യ്ക്കു തേര്‍ക്കു​തി​ര​കൾ.18

ആ തേ​ജ​സ്വി തേ​രി​ന്ന് ഇരു​ഹ​രി​ക​ളെ​പ്പൂ​ട്ടി, ഇവിടെ പല​യി​ട​ങ്ങ​ളില്‍ പരി​ല​സി​യ്ക്കു​ന്നു: സ്തോ​താ​ക്ക​ളി​രി​യ്ക്കെ, സദാ മറ്റാ​രു​ള്ളു, വി​ദ്വേ​ഷി​ക​ളെ വറു​ക്കാൻ?19

ദേ​വ​ന്മാ​രേ, ഞങ്ങൾ മാ​ടു​മേ​യാ​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു പെ​ട്ടു​പോ​യി; പരന്ന ഭൂമി തട്ടി​പ്പ​റി​ക്കാ​രെ തഴു​കു​ന്നു. ബൃ​ഹ​സ്പ​തേ, ഭവാൻ ഗോ​ക്ക​ളെ​ത്തി​ര​യാൻ ഉപാ​യ​വും, ഇന്ദ്ര, ഭവാൻ ഇങ്ങ​നെ​യി​രി​യ്ക്കു​ന്ന സ്തോ​താ​വി​ന്നു വഴി​യും പറ​ഞ്ഞു​ത​രിക!20

വൃ​ഷാ​വു നാൾ​തോ​റും സ്വ​സ്ഥാ​ന​ത്തു​നി​ന്നു​ദി​ച്ച്, ഏക​രൂ​പ​ക​ങ്ങ​ളായ കറു​മ്പി​ക​ളെ മറ്റേ​പ്പ​കു​തി​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി പി​ന്മാ​റ്റു​ന്നു. മു​ടി​യ്ക്കു​ന്ന, മു​ത​ല്ക്കൊ​തി​യ​ന്മാ​രായ വർ​ച്ചി – ശം​ബ​ര​ന്മാ​രെ അദ്ദേ​ഹം ഉദ​വ്ര​ജ​ത്തിൽ​വെ​ച്ചു വധി​ച്ചു!21

ഇന്ദ്ര, അങ്ങ​യു​ടെ ആരാ​ധ​ക​ന്നു പ്ര​സ്തോ​കൻ പത്തു പൊ​ന്നു​റ​പ്പ​ക​ളും പത്തു കു​തി​ര​ക​ളെ​യും തൽ​ക്ഷ​ണം തന്നു! അതി​ഥി​ഗ്വ​നാ​യ​ദി​വോ​ദാ​സ​ങ്കൽ​നി​ന്നു, തന​താ​യി​ത്തീർ​ന്ന ആ ശം​ബ​ര​ധ​നം ഞങ്ങൾ സ്വീ​ക​രി​ച്ചു.22

പത്തു കു​തി​ര​കൾ, പത്തു​റ​പ്പ​കൾ, വി​ല​യേ​റിയ പത്തു വസ്ത്ര​ങ്ങൾ, പത്തു സ്വർ​ണ്ണ​ക്ക​ട്ടി​കൾ എന്നിവ ദി​വോ​ദാ​സ​ങ്കൽ​നി​ന്ന് എനി​യ്ക്കു​കി​ട്ടി.23

പത്തു കു​തി​ര​ത്തേ​രു​കൾ, നൂറു ഗോ​ക്കൾ എന്നി​വ​യെ അശ്വ​ഥൻ അധർ​വ​ഗോ​ത്ര​ക്കാർ​ക്കും പാ​യു​വി​ന്നും കൊ​ടു​ത്തു.24

വി​ശ്വ​ജ​നീ​ന​മായ വലിയ ധനം കൊ​ടു​ത്തു, സജ്ഞ​യ​പു​ത്രൻ ഭര​ദ്വാ​ജ​രെ പൂ​ജി​ച്ചു.25

മരമേ, നീ ദൃ​ഢ​ഗാ​ത്ര​മാ​കുക; നീ ഞങ്ങ​ളെ സഖാ​ക്ക​ളാ​ക്കി, നല്ല വീ​ര​ന്മാ​രോ​ടും​കൂ​ടി വളർ​ത്തുക; മൂ​രി​ത്തോൽ​കൊ​ണ്ടു പൊ​തി​യ​പ്പെ​ട്ട നീ (ഞങ്ങ​ളെ) ഉറ​പ്പി​യ്ക്കുക. നി​ങ്കൽ കേ​റി​യ​വൻ ജേ​ത​വ്യ​രെ ജയി​യ്ക്ക​ട്ടെ!26

ദ്യോ​വിൽ​നി​ന്നും ഭൂ​വിൽ​നി​ന്നും എടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഓജ​സ്സും, വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു സം​ഭ​രി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട ബലവും, ജലം​പോ​ലെ ജവ​ന​വും, മൂ​രി​ത്തോൽ ചു​റ്റി​യ​തും, ഇന്ദ്ര​ന്റെ വജ്ര​വു​മായ രഥ​ത്തെ ഭവാൻ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു യജി​ച്ചാ​ലും!27

ഇന്ദ്ര​ന്റെ വജ്രം, മരു​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ മുൻ​ഭാ​ഗം, മി​ത്ര​ന്റെ ഗർഭം, വരു​ണ​ന്റെ പൊ​ക്കിൾ – ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഭവാൻ, ദേവ, രഥമേ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ യജ്ഞ​ത്തിൽ വന്നു, ഹവി​സ്സു സ്വീ​ക​രി​ച്ചാ​ലും!28

പടഹമേ, ഭവാൻ മന്നി​നെ​യും വി​ണ്ണി​നെ​യും ആശ്വ​സി​പ്പി​യ്ക്കുക: ചരാ​ച​രാ​ത്മ​ക​മായ ജഗ​ത്തു ഭവാനെ പല​മ​ട്ടിൽ അറി​യ​ട്ടെ. ആ ഭവാൻ ഇന്ദ്ര​നോ​ടും ദേ​വ​ക​ളോ​ടും​കൂ​ടി, ശത്രു​ക്ക​ളെ ദൂ​ര​ദൂ​ര​ത്തെ​യ്ക്കോ​ടി​ച്ചാ​ലും!29

പടഹമേ, ഭവാൻ നി​ല​വി​ളി​പ്പി​യ്ക്കുക; ഞങ്ങൾ​ക്കു സൈ​ന്യ​ത്തെ​യും ബല​ത്തെ​യും തരിക; ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളെ തട്ടി​നീ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു ശബ്ദി​യ്ക്കുക. വി​ദ്രോ​ഹി​ക​ളെ ഇവി​ടെ​നി​ന്നു പാ​യി​യ്ക്കുക. ഇന്ദ്ര​ന്റെ മു​ഷ്ടി​യാ​ണ​ല്ലോ, ഭവാൻ; (ഞങ്ങ​ളെ) ഉറ​പ്പി​ച്ചാ​ലും!30

ഇന്ദ്ര, അവി​ടു​ന്ന് ഇവയെ വീ​ണ്ടെ​ടു​ക്കുക, ഇവയെ പി​ന്തി​രി​പ്പി​യ്ക്കുക. അട​യാ​ള​മാ​യി പടഹം ഒലി​മു​ഴ​ക്കു​ന്നു: ഞങ്ങ​ളു​ടെ ആളുകൾ കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തു കേറി സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​മ്പോൾ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ തേ​രാ​ളി​കൾ ജയി​യ്ക്ക​ട്ടെ!31

ബൃ​ഹ​സ്പ​തി​പു​ത്രൻ ശംയു ഋഷി; ബൃ​ഹ​തീ​സ​തോ​ബൃ​ഹ​തീ​മ​ഹാ​സ​തോ ബൃ​ഹ​ത്യാ​ദി​കൾ ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അഗ്നി​മ​രു​ദാ​ദി​കൾ ദേവത. (മാ​ക​ന്ദ​മ​ഞ്ജ​രി)

ഭര​ദ്വാ​ജ​ഗോ​ത്രൻ ഋജി​ശ്വാ​വ് ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ശക്വ​രി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; വി​ശ്വേ​ദേ​വ​ത​കൾ ദേവത. (കാകളി)

ഋജി​ശ്വാ​വ് ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ബഹു​ദേ​വ​ന്മാർ ദേവത.

നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അദി​തി​ദേ​വി​യെ​യും വരു​ണ​നെ​യും മി​ത്ര​നെ​യും അഗ്നി​യെ​യും, അരി​സൂ​ദ​ന​നായ, ശോ​ഭ​ന​സു​ഖ​നായ അര്യാ​മാ​വി​നെ​യും, സവി​താ​വി​നെ​യും, ഭഗ​നെ​യും – രക്ഷി​താ​ക്ക​ളായ ദേ​വ​ന്മാ​രെ​യ​ല്ലാം – ഞാൻ സു​ഖ​ത്തി​ന്നു​വേ​ണ്ടി, വണ​ങ്ങി സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു.1

സു​പ്രഭ, സൂര്യ, തേ​ജ​സ്സു തെ​ളി​ഞ്ഞ ദക്ഷ​ദൗ​ഹി​ത്ര​രായ ദേ​വ​ന്മാ​രെ ഭവാൻ ദോഷം ചെ​യ്യാ​ത്ത​നി​ല​യിൽ നിർ​ത്ത​ണം: ഇരു​ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രും, യജ്ഞ​ങ്ങ​ളിൽ സം​ബ​ന്ധി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രും, സത്യ​ശീ​ല​രും, ധനി​ക​രും, യഷ്ട​വ്യ​രും അഗ്നി​ജി​ഹ്വ​രു​മാ​ണ​ല്ലോ, അവർ!2

ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ, നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു കനത്ത കരു​ത്തു​ള​വാ​ക്കു​വിൻ; രോ​ദാ​സി​ക​ളേ, സു​സു​ഖ​ക​ളേ, നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു വലിയ ഗൃഹം, വള​രെ​ദ്ധ​ന​മു​ണ്ടാ​കു​മാ​റ്, തന്ന​രു​ളു​വിൻ; ധി​ഷ​ണ​മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളെ പാപം പറ്റാ​തെ പാർ​പ്പി​യ്ക്കു​വിൻ!3

ചെ​റു​തോ വലുതോ ആയ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ നി​ല്ക്കു​ന്ന ഞങ്ങൾ മരു​ദ്ദേ​ക​ളെ എപ്പോൾ വി​ളി​യ്ക്കു​മോ; അപ്പോൾ, വി​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട ആ വസു​ക്ക​ളും അബാ​ധി​ത​രു​മായ രു​ദ്ര​പു​ത്ര​ന്മാർ ഞങ്ങ​ളു​ടെ അടു​ക്ക​ലെ​യ്ക്കി​റ​ങ്ങ​ട്ടെ!4

രോ​ദ​സീ​ദേ​വി യാ​വ​ചി​ല​രിൽ ചി​ക്കെ​ന്നു ചെ​ല്ലു​മോ, സമൃ​ദ്ധി​വ​രു​ത്തി പൂ​ജി​യ്ക്കു​ന്ന പൂ​ഷാ​വും സേ​വി​യ്ക്കു​മോ; മരു​ത്തു​ക്ക​ളേ, ആ നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളു​ടെ വി​ളി​കേ​ട്ട് ഇങ്ങോ​ട്ട് വരു​മ്പോൾ, ഓരോ വഴി​യി​ലും ജീ​വ​ജാ​ലം വി​റ​ച്ചു​പോ​കും!5

സ്തോ​താ​വേ, ആ സ്ത്രോ​ത്രം കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന വീ​ര​നായ ഇന്ദ്ര​നെ ഭാവാൻ ഒരു പുതിയ സ്ത​വം​കൊ​ണ്ടു പൂ​ജി​യ്ക്കുക: പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ട്ട​വൻ സ്തു​തി​കേൾ​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും; വാ​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ട്ട​വൻ വളരെ അന്ന​വും തരും!6

തണ്ണീ​രു​ക​ളേ, മനു​ഷ്യ​ഹി​ത​ങ്ങ​ളായ നി​ങ്ങൾ പു​ത്ര​ന്നും പൗ​ത്ര​ന്നും അഹിം​സി​ത​മായ അന്ന​വും സു​ഖ​വും ശാ​ന്തി​യും തരു​വിൻ: ചരാ​ച​ര​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം പ്ര​സ​വി​ച്ച നി​ങ്ങൾ അമ്മ​മാ​രി​ലും കവി​ഞ്ഞ ഭി​ഷ​ക്കു​ക​ളാ​ണ​ല്ലോ!7

രക്ഷ​ക​നായ, സു​വർ​ണ്ണ​പാ​ണി​യായ, യഷ്ട​വ്യ​നായ സവി​തൃ​ദേ​വൻ നമ്മു​ടെ അടു​ക്കൽ വന്നെ​ത്ത​ട്ടെ: ഉഷ​സ്സു​ദി​പ്പു​പോ​ലെ, ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​വി​ന്നു വര​ണീ​യ​ങ്ങ​ളെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ധന​വാ​നാ​ണ​ല്ലോ, അവി​ടു​ന്ന്!8

ബല​പു​ത്ര, അങ്ങ് ഇപ്പോൾ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഈ യാ​ഗ​ത്തിൽ ദേ​വ​ന്മാ​രെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും: ഞാൻ എന്നും അങ്ങ​യു​ടെ ദാ​ന​ത്തിൽ വർ​ത്തി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം; അഗ്നേ, അങ്ങ​യു​ടെ രക്ഷ​യാൽ ഞാൻ നല്ല വീ​ര​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി​യ​വ​നു​മാ​ക​ണം!9

മേ​ധാ​വി​ക​ളായ നാ​സ​ത്യ​രേ, ആ നി​ങ്ങൾ എന്റെ കർ​മ്മ​സ​ഹി​ത​മായ സ്തോ​ത്ര​ത്തിൽ ശീ​ഘ്രം വന്നെ​ത്തു​വിൻ: നേ​താ​ക്ക​ളേ, അത്രി​യെ കൂ​രി​രു​ളിൽ​നി​ന്നു മോ​ചി​പ്പി​ച്ച​പോ​ലെ (ഞങ്ങ​ളെ) യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ദുഃ​ഖ​ത്തിൽ​നി​ന്നു കര​യേ​റ്റു​വിൻ!10

ദേ​വ​ന്മാ​രേ, ആ നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു തേ​ജ​സ്സും ഓജ​സ്സും ആൾ​ക്കാ​രും ചേർ​ന്ന ബഹു​സ്തു​ത്യ​മായ ധനം തന്ന​രു​ളു​വിൻ; ദി​വ്യ​രും ഭൗ​മ​രും ഗോ​ജാ​ത​രും അന്ത​രി​ക്ഷോൽ​പ​ന്ന​രു​മായ നി​ങ്ങൾ ദാ​നം​കൊ​ണ്ടു സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യു​വിൻ!11

ആ വർഷകർ – രു​ദ്ര​നും, സര​സ്വ​തി​യും, വി​ഷ്ണു​വും, വാ​യു​വും, ഋഭു​വി​ഭ്വ​വാ​ജ​ന്മാ​രും, ദേ​വ​ഹി​ത​നായ വി​ധാ​താ​വും – സമാ​ന​പ്രീ​തി​യോ​ടെ നമ്മെ സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ; പർ​ജ്ജ​ന്യ​നും വാ​യു​വും നമു​ക്കു് അന്നും വർ​ദ്ധി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ!12

അ ദേവൻ സവി​താ​വും, ഭഗനും, സമ്പ​ത്തു നി​റ​യ്ക്കു​ന്ന സലി​ല​പു​ത്ര​നും, ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടും തൽ​പ​ത്നി​മാ​രോ​ടും കൂടിയ ത്വ​ഷ്ടാ​വും, ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടിയ ദ്യോ​വും, സമു​ദ്ര​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ ഭൂവും സമാ​ന​പ്രീ​തി​യോ​ടെ നമ്മെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ട്ടെ!13

അഹിർ​ബു​ധ്ന്യ​നും, അജനായ ഏക​പാ​ത്തും, ഭൂ​മി​യും, സമു​ദ്ര​വും നമ്മു​ടെ സ്തോ​ത്രം കേൾ​ക്ക​ട്ടെ; കവി​ക​ളാൽ ശസ്ത്രം ചൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട, സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട, വി​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന, മന്ത്ര​പ്ര​തി​പാ​ദ്യ​രായ, യജ്ഞ​വർ​ദ്ധ​ക​രായ ദേ​വ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം രക്ഷി​യ്ക്ക​ട്ടെ!14

ഇങ്ങ​നെ, എന്റെ പു​ത്ര​ന്മാ​രായ ഭര​ദ്വാ​ജ​ഗോ​ത്ര​ക്കാർ അർ​ച്ച​ന​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളായ സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു സ്തു​തി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു: യജ​നീ​യ​രേ, തർ​പ്പി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട, വസു​ക്ക​ളായ, അധർ​ഷി​ത​രായ നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും, ദേ​വ​പ​ത്നി​മാ​രും പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​വിൻ.15

ഋജി​ശ്വാ​വ് ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഉഷ്ണി​ക്കും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; വി​ശ്വ​ദേ​വ​കൾ ദേവത.

കണ്ണായ, മഹ​ത്തായ, മി​ത്ര​വ​രു​ണ​ന്മാർ​ക്കു പ്രി​യ​മായ, അബാ​ധി​ത​മായ, സ്വ​ച്ഛ​മായ, ദർ​ശ​നീ​യ​മായ സൂ​ര്യ​തേ​ജ​സ്സ് എമ്പാ​ടും ഉയ​രു​ന്നു: ഉദ​യ​ത്തിൽ ദ്യോ​വി​ന്ന് ഒരാ​ഭ​ര​ണ​മെ​ന്ന​പോ​ലെ വി​ള​ങ്ങു​ന്നു.1

മേ​ധാ​വി​യായ സൂ​ര്യൻ മൂ​ന്നി​ട​ങ്ങ​ളെ​യും, ഈ ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ നി​ഗൂ​ഢ​മായ പി​റ​വി​യെ​യും അറി​യു​ന്നു; മനു​ഷ്യ​രി​ലെ നന്മ​തി​ന്മ​കൾ നോ​ക്കി​ക്കാ​ണു​ന്നു; അധി​പ​തി​യാ​യി​നി​ന്നു പ്രാ​പ്ത​വ്യ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു.2

മഹ​ത്തായ യജ്ഞ​ത്തെ രക്ഷി​യ്ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളെ ഞാൻ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു – സു​ജാ​ത​രാ​യി അബാ​ധി​ത​കർ​മ്മാ​ക്ക​ളാ​യി ധനി​ക​രാ​യി പരി​പാ​വ​ന​മാ​യി​രി​യ്ക്കു​ന്ന അദി​തി​രു​ണ​മി​ത്ര​ന്മാ​രെ​യും ആര്യ​മ​ഭ​ഗ​ന്മാ​രെ​യും ഞാൻ നേ​രി​ട്ടു വാ​ഴ്ത്തു​ന്നു.3

ദ്രോ​ഹി​ക​ളെ​ത്ത​ട്ടി​നീ​ക്കു​ന്ന, സജ്ജ​ന​പാ​ല​ക​രായ, അബാ​ധി​ത​രായ, മഹാ​രാ​ജ​ന്മാ​രായ, നല്ല പാർ​പ്പി​ടം നല്കു​ന്ന​വ​രായ, യു​വാ​ക്ക​ളായ, ശോ​ഭ​ന​ബ​ല​രായ, ഈശ്വ​ര​രായ, ദ്യോ​വി​ന്റെ നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രായ, (നമ്മു​ടെ) പരി​ച​ര​ണ​മി​ച്ഛി​യ്ക്കു​ന്ന ആദി​ത്യ​ന്മാ​രെ​യും ആദി​തി​യെ​യും ഞാൻ അഭി​ഗ​മി​യ്ക്കു​ന്നു.4

പി​താ​വായ ദ്യോ​വേ, കനി​വു​റ്റ മാ​താ​വായ ഭൂവേ, ഭ്രാ​താ​വായ അഗ്നേ, വസു​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളെ സു​ഖി​പ്പി​ച്ചാ​ലും; ആദി​ത്യ​ന്മാ​രേ, ആദിതേ, നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഒപ്പം പ്ര​സാ​ദി​ച്ചു ഞങ്ങൾ​ക്കു വലിയ ഗൃഹം തന്നാ​ലും!5

യജ​നീ​യ​രേ, നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളെ ചെ​ന്നാ​യ​യ്ക്കോ, പെൺ​ചെ​ന്നാ​യ​യ്ക്കോ – ഏതൊരു ഹിം​സ​ക​ന്നും – വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്ക​രു​തേ: ഞങ്ങ​ളു​ടെ ശരീ​ര​ത്തി​ന്റെ നേ​താ​ക്ക​ളാ​ണ​ല്ലോ, നി​ങ്ങൾ; ബല​ത്തി​ന്റെ​യും വാ​ക്കി​ന്റെ​യും നേ​താ​ക്ക​ളാ​ണ​ല്ലോ, നി​ങ്ങൾ!6

വസു​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഞങ്ങൾ​ക്കു് അന്യർ ചെയ്ത പാപം അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ട​രു​ത്; നി​ങ്ങ​ളെ കോ​പി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​തൊ​ന്നും ഞങ്ങൾ ചെ​യ്തു പോ​ക​രു​ത് വി​ശ്വേ​ദേ​വ​ന്മാ​രേ, വി​ശ്വേ​ശ​ന്മാ​രാ​ണ​ല്ലോ, നി​ങ്ങൾ; ശത്രു താൻ​ത​ന്നേ സ്വ​ശ​രീ​രം നശി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ!7

നമ​സ്കാ​രം​ത​ന്നെ ബല​വ​ത്ത​ര​മാ​ണ്; ഞാൻ നമ​സ്കാ​ര​ത്തെ പരി​ച​രി​ക്കു​ന്നു. നമ​സ്കാ​ര​മാ​ണ്, വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ താ​ങ്ങു​ന്ന​ത്. ദേ​വ​ന്മാർ​ക്കു നമ​സ്കാ​രം! നമ​സ്കാ​രം ഇവരെ കീ​ഴ​ട​ക്കും! ചെ​യ്തു​പോയ പാ​പ​വും ഞാൻ നമ​സ്കാ​രം​കൊ​ണ്ടു നീ​ക്കു​ന്നു.8

യജ​നീ​യ​രേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ യജ്ഞ​ത്തി​ന്റെ നേ​താ​ക്ക​ളായ, യജ​ന​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലി​രി​യ്ക്കു​ന്ന, വി​ശു​ദ്ധ​ബ​ല​രായ, അബാ​ധി​ത​രായ, കാ​ഴ്ച​യേ​റിയ, തല​വ​ന്മാ​രായ, മഹാ​ന്മാ​രായ ആ നി​ങ്ങ​ളെ ഞാൻ നേ​രി​ട്ടു നമ​സ്കാ​ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു വണ​ങ്ങു​ന്നു.9

മി​ക​ച്ച തേ​ജ​സ്സും നല്ല ഓജ​സ്സു​മു​ള്ള​വ​രും, സത്യ​കർ​മ്മാ​ക്ക​ളും, സ്തോ​താ​ക്കൾ​ക്കു യഥാർ​ത്ഥ​ഭൂ​ത​രു​മാ​ണ​ല്ലോ, വരു​ണ​നും മി​ത്ര​നും അഗ്നി​യും; അവർ നമ്മു​ടെ ദു​രി​ത​മെ​ല്ലാം മറ​വി​യി​ലാ​ക്ക​ട്ടെ!10

ഇന്ദ്ര​നും പൃ​ഥി​വി​യും പൂ​ഷാ​വും ഭഗനും അദി​തി​യും പഞ്ച​ജ​ന​ങ്ങ​ളും നമ്മു​ടെ വാ​സ​ഭൂ​മി​യെ വർ​ദ്ധി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ; നല്ല സു​ഖ​വും നല്ല അന്ന​വും നല്ല നട​പ്പും നല്ക​ട്ടെ; നമ്മെ നന്നാ​യി രക്ഷി​ച്ചു, നന്നാ​യി കാ​ക്ക​ട്ടെ!11

ദേ​വ​ന്മാ​രേ, സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന ഭാ​ര​ദ്വാ​ജൻ വേ​ഗ​ത്തിൽ ദി​വ്യ​സ്ഥാ​ന​മ​ട​യ​ട്ടെ: തി​രു​വു​ള്ളം തെ​ളി​യ​ണ​മെ​ന്ന​പേ​ക്ഷി​യ്ക്കു​ന്നു; ഇരി​യ്ക്കു​ന്ന യജ്ഞാർ​ഹ​രോ​ടൊ​ന്നി​ച്ചു യാ​ഗ​മ​നു​ഷ്ഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ദേ​വ​ഗ​ണ​ത്തെ ധന​ല​ബ്ധി​യ്ക്കാ​യി വന്ദി​യ്ക്കു​ന്നു.12

അഗ്നേ, ആ പാ​പം​ചെ​യ്യു​ന്ന കു​ടി​ല​നെ – ദു​രാ​ശ​യ​നായ ദ്രോ​ഹി​യെ – അങ്ങ് അതി​ദൂ​രെ​ത്തെ​യ്ക്കു തള്ള​ണം; സജ്ജ​ന​പാ​ലക, സുഖം തരിക!13

സോമമേ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മി​കൾ സഖ്യ​മി​ച്ഛി​യ്ക്കു​ന്നു. കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത തി​ന്മ​നെ ഭവാൻ മു​ടി​യ്ക്കുക: തട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ​ല്ലോ, അവൻ!14

ശോ​ഭ​ന​ദാ​ന​ന്മാ​രേ, കഴി​വു​ള്ള​വ​രാ​ണ​ല്ലോ, തേ​ജ​സ്സി​യ​ന്ന ഇന്ദ്രാ​ദി​ക​ളായ നി​ങ്ങൾ: വഴി​യിൽ ഞങ്ങ​ളെ കൂ​ടെ​നി​ന്നു കാ​ത്തു, സു​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​വിൻ!15

യാ​തൊ​ന്നി​ലൂ​ടേ നട​ന്ന​വൻ വി​ദ്രോ​ഹി​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം പോ​ക്കി, ധനം നേ​ടു​മോ; ഞങ്ങൾ ആ സു​ഗ​മ​വും അന​ഘ​വു​മായ മാർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ലെ​ത്തി​ച്ചേർ​ന്നു!16

ഋജി​ശ്വാ​വ് ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഗാ​യ​ത്രി​യും ജഗ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; വി​ശ്വ​ദേ​വ​ത​കൾ ദേവത.

അതു ദ്യോ​വി​നോ​ടോ, ഭൂ​വി​നോ​ടോ, യജ്ഞ​ത്തോ​ടോ, ഈ കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളോ​ടോ ചേർ​ന്ന​താ​ണെ​ന്നു ഞാൻ സമ്മ​തി​യ്ക്കി​ല്ല: അയാളെ വമ്പി​ച്ച പർ​വ​ത​ങ്ങൾ ചത​യ്ക്ക​ട്ടെ; അതി​യാ​ജ​നെ യജി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​വൻ അധ​മ​നാ​യി​ത്തീ​ര​ട്ടെ!1

മരു​ത്തു​ക്ക​ളേ, ഞങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ മീ​തെ​യാ​ണെ​ന്ന​ഭി​മാ​നി​യ്ക്കു​ന്ന​വൻ ആരോ; ഞങ്ങ​ളു​ടെ സ്തോ​ത്ര​ത്തെ നി​ന്ദി​പ്പാൻ ആർ മു​തി​രു​മോ; അവനെ തേ​ജ​സ്സു​കൾ വല​യ്ക്ക​ട്ടെ – ആ ബ്ര​ഹ്മ​ദ്വേ​ഷി​യെ സൂ​ര്യൻ ദഹി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ!2

സോമമേ, അങ്ങ് കർ​മ്മ​ര​ക്ഷ​ക​നാ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്നു; ഞങ്ങ​ളെ പഴി​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നു രക്ഷി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്നു. എന്നാൽ ഞങ്ങൾ നി​ന്ദി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു കാ​ണി​ന്നി​ല്ലേ? ബ്ര​ഹ്മ​ദ്വേ​ഷി​യു​ടെ നേർ​ക്കു പൊ​ള്ളി​യ്ക്കു​ന്ന ആയുധം ചാ​ട്ടുക!3

ഉദി​യ്ക്കു​ന്ന ഉഷ​സ്സു​കൾ എന്നെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ട്ടെ; തടി​ച്ച നദികൾ എന്നെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ട്ടെ; അന​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത മലകൾ എന്നെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ട്ടെ; യജ്ഞ​ത്തി​ലെ പി​തൃ​ക്ക​ളും എന്നെ രക്ഷി​യ്ക്ക​ട്ടെ!4

ഞങ്ങ​ളു​ടെ മന​സ്സു സദാ നന്നാ​യി​രി​യ്ക്കു​ണം; ഞങ്ങൾ ഉദി​യ്ക്കു​ന്ന സൂ​ര്യ​നെ കാ​ണു​ക​യും​ചെ​യ്യ​ണം. ഉൽ​ക്കൃ​ഷ്ട​ധ​നാ​ധി​പ​തി ഹവി​സ്സു ദേ​വ​ന്മാർ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​പ്പാൻ ശരി​യ്ക്കു വന്നി​ട്ട്, അപ്ര​കാ​രം ചെ​യ്ത​രു​ള​ട്ടെ!5

രക്ഷ​യോ​ടു​കൂ​ടി ഇന്ദ്ര​നും, സലി​ല​സ​മൃ​ദ്ധ​യായ സര​സ്വ​തി​യും തൊ​ട്ട​ടു​ക്കൽ വന്ന​ണ​യ​ട്ടെ; പർ​ജ്ജ​ന്യൻ ഓഷ​ധി​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി നമ്മെ സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ; അഗ്നി, അച്ഛ​നെ​പ്പോ​ലെ സു​ഖ​സ്തു​ത്യ​നും സു​ഖാ​ഹ്വാ​ത​വ്യ​നു​മാ​യി​ബ്ഭ​വി​യ്ക്ക​ട്ടെ!6

ദേ​വ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും വരു​വിൻ; എന്റെ ഈ വി​ളി​കേൾ​ക്കു​വിൻ; ഈ ദർ​ഭ​വി​രി​പ്പി​ലി​രി​യ്ക്കു​വിൻ!7

ദേ​വ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങ​ളെ ആർ നെ​യ്യു തൂകിയ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു പരി​ച​രി​യ്ക്കു​മോ; അവ​ങ്കൽ ചെ​ല്ലു​മ​ല്ലോ, നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും.8

മര​ണ​ര​ഹി​ത​ന്റെ മക്കൾ നമ്മു​ടെ സ്തു​തി കേൾ​ക്ക​ട്ടെ; നമു​ക്കു നല്ല സുഖം തന്ന​രു​ള​ട്ടെ!9

യജ്ഞം വർ​ദ്ധി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന, സമ​യ​ങ്ങ​ളിൽ സ്തോ​ത്രം കേൾ​ക്കു​ന്ന ദേ​വ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം തയിർ ചേർ​ത്ത ചു​ടു​പാൽ നു​ക​ര​ട്ടെ!10

ഇന്ദ്ര​നും, മരു​ദ​ണ​വും, ത്വ​ഷ്ടാ​വും, മി​ത്ര​നും, അര്യാ​മാ​വും നമ്മു​ടെ സ്തോ​ത്ര​വും ഈ ഹവി​സ്സും ആസ്വ​ദി​യ്ക്ക​ട്ടെ!11

ഹോ​താ​വായ അഗ്നേ, ദേ​വ​ഗ​ണ​ത്തെ അറി​യു​ന്ന ഭവാൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഈ യജ്ഞം അറി​യ​പ്പെ​ട്ട ക്ര​മ​ത്തിൽ നട​ത്തി​യാ​ലും!12

വി​ശ്വ​ദേ​വ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ എന്റെ ഈ വിളി കേൾ​ക്കു​വിൻ: അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ലും, അന്തി​ക​ത്തി​ലും, വാ​നി​ലും വസി​യ്ക്കു​ന്ന അഗ്നി​ജി​ഹ്വ​രായ യജ​നീ​യർ സഭ​യി​ലി​രു​ന്ന് ഇമ്പം കൊ​ള്ളു​വിൻ!13

യജ്ഞാർ​ഹ​രായ ദേ​വ​ന്മാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളും ജല​പു​ത്ര​നും എന്റെ സ്തോ​ത്രം കേ​ട്ട​രു​ള​ട്ടെ: നി​ങ്ങൾ​ക്കു രു​ചി​യ്ക്കാ​ത്ത​തൊ​ന്നും ഞാൻ ചൊ​ല്ല​രു​തേ; ഞങ്ങൾ തുലോം അടു​ത്തു, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ​ത​ന്നേ മത്താ​ടു​മാ​റാ​ക​ണം!14

മഹ​ന്മാ​രായ, മന്നി​ലും വി​ണ്ണി​ലും അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ലും പി​റ​ന്ന, നി​ശി​ത​ജ്ഞാ​ന​രായ ദേ​വ​ന്മാർ നമ്മു​ടെ പു​ത്രാ​ദി​കൾ​ക്ക് എല്ലാ അന്ന​വും രാ​പ്പ​കൽ തന്ന​രു​ള​ട്ടെ!15

അഗ്നി​പർ​ജ്ജ​ന്യ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ എന്റെ കർ​മ്മ​ത്തെ രക്ഷി​യ്ക്കു​വിൻ; സു​ഖാ​ഹ്വാ​ത​വ്യ​രേ, ഈ യജ്ഞ​ത്തിൽ ഞങ്ങ​ളു​ടെ നല്ല സ്തു​തി കേൾ​ക്കു​വിൻ. ഒരാൾ അന്നം ഉൽ​പാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു; മറ്റാൾ ഗർ​ഭ​വും. ആ നി​ങ്ങൾ അന്ന​വും സന്ത​തി​യും ഞങ്ങൾ​ക്കു തരു​വിൻ!16

വി​ശ്വ​ദേ​വ​ന്മാ​രേ, ഞാൻ ദർഭ വി​രി​ച്ച്, അഗ്നി​യെ ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ചു, സൂ​ക്തം​കൊ​ണ്ടും വലിയ നമ​സ്കാ​രം​കൊ​ണ്ടും പരി​ച​രി​ച്ചു​വ​ല്ലോ: യജ​നീ​യ​രേ, നി​ങ്ങൾ ഇന്നു ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഈ യജ്ഞ​ത്തിൽ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ട് ഇമ്പം​കൊ​ള്ളു​വിൻ!17

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ഗാ​യ​ത്രി​യും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; പൂ​ഷാ​വ് ദേവത. (‘ദ്വാ​ര​കാ​മ​ന്ദി​രം’ പോലെ.)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ഗാ​യ​ത്രി ഛന്ദ​സ്സ്; പൂ​ഷാ​വ് ദേവത. (‘ദ്വാ​ര​കാ​മ​ന്ദി​രം’പോലെ.)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (‘ദ്വാ​ര​കാ​മ​ന്ദി​രം’ പോലെ.)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ഗാ​യ​ത്രി​യും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; പൂ​ഷാ​വ് ദേവത. (‘ദ്വാ​ര​കാ​മ​ന്ദി​രം’ പോലെ.)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ഗാ​യ​ത്രി ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്ര​നും പൂ​ഷാ​വും ദേവത. (‘ദ്വാ​ര​കാ​മ​ന്ദി​രം’പോലെ.)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ജഗ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; പൂ​ഷാ​വ് ദേവത. (കേക.)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ബൃ​ഹ​തി​യും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രാ​ദി​കൾ ദേവത. (‘താ​മ​ര​ക്ക​ണ്ണൻ’ പോലെ)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഗാ​യ​ത്രി​യും ബൃ​ഹ​തി​യും അനു​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രാ​ഗ്നി​കൾ ദേവത. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ജഗ​തി​യും ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഗാ​യ​ത്രി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; സര​സ്വ​തി ദേവത. (കേക)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; അശ്വി​കൾ ദേവത. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി, ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഏക​പ​ദാ​ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അശ്വി​കൾ ദേവത.

യാ​തൊ​ന്നു നാ​സ​ത്യ​രെ ഇങ്ങോ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നു​വോ; ആ ഹവിർ​ര്യ​ക്ത​മായ സ്തോ​ത്രം, ഒരു ദൂ​ത​നെ​ന്ന​പോ​ലെ, ആ അഴ​കു​റ്റ പു​രു​ഹൂ​ത​ന്മാ​രെ ഇപ്പോൾ എവിടെ കണ്ടെ​ത്തും? ഇയ്യാ​ളു​ടെ സ്തോ​ത്രം തുലോം പ്രി​യ​മാ​ണെ​ല്ലോ, നി​ങ്ങൾ​ക്ക്.1

എന്റെ ഈ വി​ളി​യ്ക്കു തി​ക​ച്ചും വന്നെ​ത്തു​വിൻ: സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നി​ങ്ങൾ സോമം കു​ടി​യ്ക്കു​വിൻ. ദ്രോ​ഹി​യു​ടെ ആ ഗൃഹം വള​യു​വിൻ: അക​ല​ത്തു​ള്ള​വ​നോ അയൽ​പ​ക്ക​ത്തു​ള്ള​വ​നോ ഉപ​ദ്ര​വി​യ്ക്ക​രു​ത്!2

നി​ങ്ങൾ​ക്കു സോമം യഥാ​വി​ധി പി​ഴി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു; ഏറ്റ​വും പതു​പ്പു​ള്ള ദർ​ഭ​യും വി​രി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭവൽ​കാ​മൻ കൈ​ക്കൂ​പ്പി​സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു; നി​ങ്ങ​ളി​ല​ണ​ഞ്ഞ് അമ്മി​കൾ എമ്പാ​ടും നീ​രൊ​ഴു​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു!3

അഗ്നി നി​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി എഴു​ന്നേ​റ്റു ചെ​ല്ലു​ന്നു; നെ​യ്യു​പ​സ്ത​രി​ച്ച സ്രു​ക്ക് ധന​മെ​ടു​ക്കു​ന്നു. നാ​സ​ത്യ​രെ വി​ളി​ച്ച ഹോ​താ​വു വളരെ കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളിൽ ഉദ്യു​ക്ത​നാ​യി​രി​യ്ക്കു​ന്നു.4

കൈ തടി​ച്ച​വ​രേ, സൂ​ര്യ​പു​ത്രി ചേ​രാൻ​വേ​ണ്ടി, ബഹു​പ്ര​യാ​ണ​മായ തേരിൽ വന്നു​കേ​റി​യ​ല്ലോ: പ്രാ​ജ്ഞ​രായ നേ​താ​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങൾ കൗ​ശ​ലം​കൊ​ണ്ട് ഈ ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ നൃ​ത്തം​വെ​പ്പിൻ!5

നി​ങ്ങൾ ഈ ദർ​ശ​നീ​യ​മായ സൗ​ന്ദ​ര്യം സൂ​ര്യ​പു​ത്രി​യു​ടെ നന്മ​യ്ക്കു പൂർ​ത്തി​പ്പെ​ടു​ത്തി; അശ്വ​ങ്ങൾ ശോ​ഭ​യ്ക്കു നി​ങ്ങ​ളെ അനു​വർ​ത്തി​ച്ചു. സ്തു​ത്യർ​ഹ​രേ, നന്നാ​യി ചൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട സ്തു​തി നി​ങ്ങ​ളി​ല​ണി​ഞ്ഞു!6

നാ​സ​ത്യ​രേ, അതി​ധു​രീ​ണ​ങ്ങ​ളായ അശ്വ​ങ്ങൾ നി​ങ്ങ​ളെ ഹവി​സ്സി​ലെ​യ്ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ട്ടെ: നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മനോ​ജ​വ​മായ രഥം തേ​ടേ​ണ്ട​വ​യും കി​ട്ടേ​ണ്ട​വ​യു​മായ വളരെ അന്ന​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി അയ​യ്ക്കാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ!7

കൈ തടി​ച്ച​വ​രേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പക്കൽ വള​രെ​യു​ണ്ട​ല്ലോ, ധനം; വി​ട്ടു​പോ​കാ​ത്ത ഒരു സ്പൃ​ഹ​ണീ​യ​യായ പയ്യി​നെ ഞങ്ങൾ​ക്കു തരു​വിൻ. ആഹ്ലാ​ദ​ക​രേ, സ്തോ​താ​ക്ക​ളു​ണ്ട്, നല്ല സ്തു​തി​യു​ണ്ട്; നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​ന​ത്തെ കാം​ക്ഷി​ച്ചു വന്ന സോ​മ​ര​സ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ട്!8

പു​ര​യ​ങ്കൽ​നി​ന്നു നേർ​ന​ട​യു​ള്ള രണ്ടു ഗതി​വേ​ഗി​നി​ക​ളും സു​മീ​ള്ഹ​ങ്കൽ​നി​ന്നു നൂറും, പേ​രു​ക​ങ്കൽ​നി​ന്നു പക്വാ​ന്ന​ങ്ങ​ളും എനി​യ്ക്കു കി​ട്ടി; ശാ​ണ്ഡൻ പൊ​ന്ന​ണി​ഞ്ഞ പ്ര​ശ​സ്ത​രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ​യും, വശ​ഗ​രും കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​രു​മായ പത്തു ദർ​ശ​നീ​യ​ന്മാ​രെ​യും തന്നു!9

നാ​സ​ത്യ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങ​ളെ സ്തു​തി​ച്ച​വ​ന്നു നൂ​റു​മാ​യി​ര​വും അശ്വ​ങ്ങ​ളെ പു​രു​പ​ന്ഥാ​വ് കൊ​ടു​ത്തു​വ​രു​ന്നു; വീ​ര​ന്മാ​രേ, സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന ഭര​ദ്വാ​ജ​ന്നും വേ​ഗ​ത്തിൽ തര​ട്ടെ! ബഹു​കർ​മ്മാ​ക്ക​ളേ, രക്ഷ​സ്സു​കൾ വധി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട​ണം!10

ഞാൻ സൂ​രി​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി ഞങ്ങ​ളു​ടെ വി​ശാ​ല​മായ സു​ഖ​ത്തി​ലെ​ത്തു​മാ​റാ​ക​ണം!11

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഉഷ​സ്സ് ദേവത. (കാകളി)

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ. (കാകളി)

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; മരു​ത്തു​ക്കൾ ദേവത.

കു​മ്പി​ടു​വി​യ്ക്കു​ന്ന​തും സന്തോ​ഷി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​തും സഞ്ച​രി​യ്ക്കു​ന്ന​തും ഒരേ മട്ടി​ലു​ള്ള​തു​മായ ആ രൂപം വി​ജ്ഞ​ന്നു ക്ഷി​പ്രം വെ​ളി​പ്പെ​ട​ട്ടെ: അതു മനു​ഷ്യ​ലോ​ക​ത്തിൽ മറ്റു വസ്തു​ക്ക​ളെ, കറ​ക്കാൻ​ത​ക്ക​വ​ണ്ണം തഴ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു; അന്ത​രി​ക്ഷം ഒരി​ക്കൽ ശു​ഭ്ര​ജ​ലം ചു​ര​ത്തു​ന്നു!1

ഈ മരു​ത്തു​ക്കൾ, വളർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ട അഗ്നി​കൾ​പോ​ലെ തി​ള​ങ്ങും; രണ്ടും മൂ​ന്നും ഇര​ട്ടി വലു​പ്പം​വെ​യ്ക്കും; പൊ​ടി​പ​റ്റാ​ത്ത​വ​യും പൊ​ന്ന​ണി​ഞ്ഞ​വ​യു​മാ​ണ്, ഇവ​രു​ടെ (തേ​രു​കൾ). സ്വ​ത്തോ​ടും കരു​ത്തോ​ടും കൂ​ടി​യ​ത്രേ, ഇവർ പി​റ​ന്ന​ത്!2

സേ​ക്താ​വായ രു​ദ്ര​ന്റെ പു​ത്ര​ന്മാ​രാ​ണി​വർ. ഇവരെ അന്ത​രി​ക്ഷ​മേ താ​ങ്ങൂ. ഈ മഹാ​ന്മ​രു​ടെ അമ്മ​യായ മഹതി വി​ദി​ത​യാ​ണ​ല്ലോ; നന്മ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി​യ​ത്രേ, ആ പൃ​ശ്നി ഗർഭം ധരി​ച്ച​ത്.3

ഇവർ വാ​ഹ​ന​ത്തിൽ ആളു​ക​ളു​ടെ അടു​ക്ക​ലേ​യ്ക്കു പോ​കാ​റി​ല്ല: ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലി​രു​ന്നു പാ​പ​ങ്ങൾ നീ​ക്കു​ന്നു. ഈ ഉജ്ജ്വ​ല​ന്മാർ ഇഷ്ടാ​നു​സാ​രേണ ചു​ര​ത്തും; ശോ​ഭ​യോ​ടെ പര​ക്കെ നന​യ്ക്കും!4

ഇവരെ സമീ​പി​ച്ചു, പ്ര​ധർ​ഷ​ക​മായ മാ​രു​തം ചൊ​ല്ലു​ന്ന​വർ​ക്ക് അഭീ​ഷ്ടം വേ​ഗ​ത്തിൽ കൈ​വ​രും: കട്ടെ​ടു​ത്തു കട​ന്നു​ക​ള​യു​ന്ന വമ്പ​ന്മാ​രെ​വ​രോ, ആ ഉഗ്ര​ന്മാ​രെ ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​വ് അട​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളും.5

ഈ ബല​മി​യ​ന്ന ധർ​ഷ​ക​സൈ​ന്യ​രായ ഉഗ്ര​ന്മാർ സു​രൂ​പി​ക​ളായ ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളെ തമ്മി​ലി​ണ​ക്കു​ന്നു. രോദസി ഇവരിൽ സ്വയം വി​ള​ങ്ങു​ന്നു: ഈ കരു​ത്ത​രെ ആരും ഉപ​ദ്ര​വി​യ്ക്കി​ല്ല!6

മരു​ത്തു​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പള്ളി​ത്തേർ, പാപം നീ​ങ്ങു​മാ​റു പ്രാ​ദുർ​ഭ​വി​യ്ക്ക​ട്ടെ; ഇതു സൂ​ത​നി​ല്ലാ​തെ​യും തെ​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു; കു​തി​ര​യും കടി​ഞ്ഞാ​ണും വഴി​ത്തീ​റ്റ​യു​മി​ല്ലാ​തെ​യും, വെ​ള്ളം തൂകി നി​റ​വേ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു, വാ​നൂ​ഴി​മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങ​ളിൽ നട​ക്കു​ന്നു!7

മരു​ത്തു​ക്ക​ളേ, യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ആരെ നി​ങ്ങൾ രക്ഷി​യ്ക്കു​മോ അവരെ ആരും വെ​ല്ലു​വി​ളി​യ്ക്കി​ല്ല, ദ്രോ​ഹി​യ്ക്കി​ല്ല; അവൻ പു​ത്ര​ന്നോ പൗ​ത്ര​ന്നോ ഗോ​ക്കൾ​ക്കോ വെ​ള്ള​ത്തി​നോ​വേ​ണ്ടി പൊ​രു​തി​യാൽ, ഉജ്ജ്വ​ല​ന്റെ​യും തൊ​ഴു​ത്തു തു​റ​ന്നു​ക​ള​യും!8

അഗ്നേ, വെ​മ്പൽ പൂ​ണ്ടി​ര​മ്പു​ന്ന കരു​ത്ത​രായ മരു​ത്തു​ക്കൾ​ക്കു നി​ങ്ങൾ ദർ​ശ​നീ​യ​മായ ഹവി​സ്സൊ​രു​ക്കു​വിൻ: ബല​ത്താൽ (ശത്രു)ബല​ത്തെ അമർ​ത്തു​ന്ന​വ​രാ​ണ​ല്ലോ, ഇവർ; ഈ പൂ​ജ​നീ​യർ​മൂ​ലം ഭൂ​മി​വി​റ​കൊ​ള്ളു​ന്നു!9

അധ്വ​ര​ത്തി​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ വി​ദ്യോ​തി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രും, അഗ്നി​ര​ശ്മി​കൾ​പോ​ലെ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന​വ​രും, ശീ​ഘ്ര​ഗ​മ​ന​രും, പൂ​ജ​നീ​യ​രും, വീ​ര​ന്മാർ​പോ​ലെ വി​റ​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​രും, ദീ​പ്ത​ശ​രീ​ര​രും, അധർ​ഷി​ത​രു​മാ​കു​ന്നു, മരു​ത്തു​ക്കൾ!10

ആ വർ​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന, ചുരിക മി​ന്നു​ന്ന രു​ദ്ര​പു​ത്ര​ന്മാ​രെ ഞാൻ സ്തു​തി​ച്ചു പരി​ച​രി​യ്ക്കു​ന്നു. ഈ മരു​ദ്ബ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സ്തോ​താ​വു​ച്ച​രി​ച്ച പരി​ശു​ദ്ധ​സ്തു​തി​കൾ, നീർ​കൊ​ണ്ട കാർ​കൊ​ണ്ട​ലു​കൾ​പോ​ലെ ഉശിർ പി​ടി​ച്ചു മത്സ​രി​യ്ക്കു​ന്നു!11

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; മി​ത്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാർ ദേവത.

നല്ല​വ​രി​ലെ​ല്ലാം​വെ​ച്ചു മി​ക​ച്ച മി​ത്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, ഞാൻ നി​ങ്ങ​ളെ സ്തു​തി​കൊ​ണ്ടു വളർ​ത്താം: ഈ ഒരേ വടി​വി​ല​ല്ലാ​ത്ത രണ്ടു മു​ഖ്യ​യ​ന്താ​ക്കൾ ജന​ങ്ങ​ളെ സ്വ​ന്തം കൈ​കൊ​ണ്ടു, കടി​ഞാ​ണു​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ നി​യ​ന്ത്രി​യ്ക്കു​ന്നു!1

അരു​മ​പ്പെ​ട്ട മി​ത്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, എന്റെ ഈ സ്തു​തി നി​ങ്ങ​ളെ മൂ​ടു​ന്നു; ഹവി​സ്സോ​ടേ യജ്ഞ​ത്തി​ല​ണ​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ശോ​ഭ​ന​ദാ​ന​ന്മാ​രേ, മറ​വു​ള്ള അധൃ​ഷ്യ​മായ ഗൃ​ഹ​മു​ണ്ട​ല്ലോ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പക്കൽ; അതു ഞങ്ങൾ​ക്കു തരു​വിൻ!2

മി​ത്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, അതി​ശോ​ഭ​ന​മാ​യി സ്തു​തി​ച്ചു വി​ളി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന പ്രി​യ​രായ നി​ങ്ങൾ ഇവിടെ വന്നെ​ത്തു​വിൻ: യശഃ​കാ​മ​രായ ജന​ങ്ങ​ളോ​ടു, കർ​മ്മാ​ധി​കൃ​തൻ കർ​മ്മ​ത്തോ​ടെ​ന്ന​പോ​ലെ ചേ​രു​ന്ന​വ​രാ​ണ​ല്ലോ, മഹ​ത്വ​മു​ള്ള നി​ങ്ങൾ!3

രണ്ടു കു​തി​ര​കൾ പോലെ ബലി​ഷ്ഠ​രും, പരി​ശു​ദ്ധ​സ്തോ​ത്ര​രും, സത്യ​ശീ​ല​രു​മാ​ണി​വർ. ഇവരെ അദിതി ഗർ​ഭ​ത്തിൽ വഹി​ച്ചു – ജനി​ച്ച​പ്പോൾ​ത്ത​ന്നേ വളരെ വളർ​ന്നു,ശത്രു​വായ മനു​ഷ്യ​ന്നു ഘാ​ത​ക​രാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ഇവരെ ധരി​ച്ചു.4

പ്രീ​തി​പൂ​ണ്ട ദേ​വ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം നി​ങ്ങ​ളെ മഹ​ത്ത്വം​മൂ​ലം സ്തു​തി​ച്ച​തി​നാ​ല​ത്രേ, ബലം നേ​ടി​യ​ത്; നി​ങ്ങൾ വലിയ വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ​യും കീ​ഴ​ട​ക്കി. അഹിം​സി​ത​രും അമൂ​ഢ​രു​മായ ചാ​ര​ന്മാ​രു​ണ്ട്, നി​ങ്ങൾ​ക്ക്!5

നാൾ​തോ​റും കെ​ല്പെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ​ല്ലോ, നി​ങ്ങൾ. നി​ങ്ങൾ അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ മേൽ​ബ്ഭാ​ഗ​ത്തെ തൂ​ണു​പോ​ലെ താ​ങ്ങു​ന്നു: മേഘം അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ല​ണ​യു​ന്നു; സൂ​ര്യ​നും മനു​ഷ്യ​ന്റെ ഹവി​സ്സ​ശി​ച്ചു, ഭൂ​ദ്യോ​വു​ക​ളെ പര​ത്തു​ന്നു!6

നി​ങ്ങൾ തി​രു​വ​യർ നി​റ​പ്പാൻ പ്രാ​ജ്ഞ​നെ താ​ങ്ങു​ന്നു: സഹ​മർ​മ്മി​കൾ യാ​ഗ​ശാല നി​റ​യ്ക്കു​ന്നു. വി​ശ്വ​ത്തെ പ്രീ​തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​വ​രേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ജല​ത്താൽ, യു​വ​തി​കൾ പൊ​ടി​യ​മർ​ന്നു, വരൾ​ച്ച വി​ട്ടു വള​രു​ന്നു!7

ആ നി​ങ്ങ​ളോ​ടു മേ​ധാ​വി ഇതു നി​ത്യം നാ​വു​കൊ​ണ്ട് യാ​ചി​യ്ക്കു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ളി​ല​ണ​ഞ്ഞ​വൻ യാ​ഗ​ത്തിൽ നി​ഷ്ക​പ​ട​നാ​യി​ത്തീ​രും; അന്ന​വാ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ മഹ​ത്ത്വം നി​ല​നി​ല്ക്ക​ട്ടെ! നി​ങ്ങൾ ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​വി​ന്റെ പാപം നശി​പ്പി​യ്ക്കു​വിൻ – 8

മി​ത്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, യാ​വ​ചി​ലർ ഭവൽ​കൃ​ത​ങ്ങ​ളായ പ്രി​യ​കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ സ്പർ​ദ്ധ​മൂ​ലം തള്ളു​ന്നു​വോ; യാ​വ​ചില ദേ​വ​ന്മാ​രോ മനു​ഷ്യ​രോ സ്തോ​ത്രം ചൊ​ല്ലി​ല്ല​യോ; യാ​വ​ചില കർ​മ്മി​കൾ യജ്ഞ​മ​നു​ഷ്ടി​യ്ക്കി​ല്ല​യോ; യാ​വ​ചി​ലർ പു​ത്ര​ന്മാ​ര​ല്ല​യോ; അവ​രെ​യും!9

മേ​ധാ​വി​കൾ സ്തോ​ത്ര​മു​ച്ച​രി​യ്ക്കു​ക​യും, ചിലർ സ്തു​തി​ച്ചു നി​വി​ത്തു​കൾ ചൊ​യ്യു​മ്പോൾ, ഞങ്ങൾ നി​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി യഥാർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളായ ഉക്ഥ​ങ്ങൾ ഉരു​വി​ടും: മഹി​മാ​വു​കൊ​ണ്ടു നി​ങ്ങൾ ദേ​വ​ക​ളോ​ടും ചേ​രി​ല്ല!10

മി​ത്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ പു​റ​പ്പെ​ടു​ക​യും, യജ്ഞ​ത്തിൽ ഋജൂ​ഗാ​മി​യും ധർ​ഷ​ക​വും വർ​ഷ​ക​വു​മായ സോമം ഒരു​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, രക്ഷി​താ​ക്ക​ളായ നി​ങ്ങ​ളെ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ന്നാ​യി ഉപ​ഗ​മി​ച്ച​വ​രിൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ (ആ ദാനം) മു​റി​യാ​റി​ല്ല, വാ​സ്ത​വം!11

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ജഗ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാർ ദേവത.

മഹാ​ന്മാ​രായ ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ​ക്കു ക്ഷി​പ്ര​കാ​രി​യായ സോമം ഇപ്പോൾ ഒന്നി​ച്ച് ഒരു​ങ്ങി​യി​രി​യ്ക്കു​ന്നു. ഇതാ​ണ​ല്ലോ, മനു​വി​നെ​ന്ന​പോ​ലെ ദർഭ വി​രി​ച്ച​വ​ന്ന് അന്ന​ത്തി​ന്നും മഹ​ത്തായ സു​ഖ​ത്തി​നും വേ​ണ്ടി ജയി​പ്പാൻ നി​ങ്ങ​ളെ വരു​ത്തു​ന്ന​ത്!1

ശ്രേ​ഷ്ഠ​ന്മാ​രും, യാ​ഗ​ത്തിൽ ധനം നല്കു​ന്ന​വ​രും, ശൂ​ര​രിൽ​വെ​ച്ചു ബല​വാ​ന്മാ​രും, – അത്യുർ​ജ്ജി​ത​ന്മാ​രും – ദാ​താ​ക്ക​ളിൽ​വെ​ച്ചു മു​ന്തി​യ​വ​രും, സത്യം​കൊ​ണ്ടു ശത്രു​ക്ക​ളെ ഹനി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രും, സമ​ഗ്ര​സൈ​ന്യ​രു​മാ​ണ​ല്ലോ, നി​ങ്ങൾ!2

ശ്ലാ​ഘ്യ​മായ ബലം​കൊ​ണ്ടും സു​ഖം​കൊ​ണ്ടും പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന ആ ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രെ നീ സ്തു​തി​യ്ക്കുക: അവ​രി​ലൊ​രാൾ വൃതനെ വജ്രം​കൊ​ണ്ടു കൊ​ല്ലും; മറ്റേ​പ്രാ​ജ്ഞൻ ഉപ​ദ്ര​വം നീ​ക്കാൻ കരു​ത്തോ​ടെ ചെ​ല്ലും!3

മനു​ഷ്യ​രിൽ സ്ത്രീ​ക​ളും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​മെ​ല്ലാം സ്വ​യ​മൊ​രു​ങ്ങി സ്തു​തി​ച്ചു വളർ​ത്തു​മ്പോൾ, ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ മഹ​ത്വ​ത്താൽ ഇവർ​ക്കാ​യി കഴി​വു​കൊ​ള്ള​ണം: ദ്യോ​വേ, ഭൂവേ, മഹ​തി​ക​ളായ നി​ങ്ങ​ളും!4

ഇന്ദ്ര, വരുണ, യാ​വ​നൊ​രു​ത്തൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കു സ്വയം (ഹവി​സ്സു) തരു​ന്നു​വോ അവൻ​ത​ന്നേ, ശോ​ഭ​ന​ദാ​സൻ: അവ​ന്നു വി​ത്ത​വും യജ്ഞ​വും കൈ​വ​രും; ആ ദാ​ദാ​വി​ങ്കൽ ചെ​ന്നു​ചേ​രും, ദ്രോ​ഹി​ക​ളു​ടെ അന്നം; ധനവും ധനി​ക​രായ ആളു​ക​ളും അവ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​വ​രും!5

ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ദേ​വ​ന്മാ​രേ, പു​ഷ്ടി​പ്പെ​ടു​ന്ന, പു​ക​ളേ​റിയ യാ​തൊ​രു ധനം നി​ങ്ങൾ ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​വി​ന്നു നല്കി​വ​രു​ന്നു​വോ; അതു – ദ്രോ​ഹി​കൾ ഉണ്ടാ​ക്കി​ത്തീർ​ത്ത അകീർ​ത്തി​യെ ഉട​യ്ക്കു​ന്ന അതു – ഞങ്ങ​ളി​ലെ​ത്തു​മാ​റാ​ക​ണം!6

അത്ര​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, നല്ല രക്ഷ​യോ​ടു​കൂ​ടിയ – ദേ​വ​ന്മാർ കാ​വൻ​നി​ല്ക്കു​ന്ന – ധനം സ്തോ​താ​ക്ക​ളായ ഞങ്ങൾ​ക്കു​ണ്ടാ​ക​ണം: ഞങ്ങ​ളു​ടെ ബലം യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളിൽ കീ​ഴ​മർ​ത്തി​യും, ഹനി​ച്ചും, യശ​സ്സി​നെ ഉടനടി തട്ടി​നീ​ക്ക​ണം!7

ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ദേ​വ​ന്മാ​രേ, സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നി​ങ്ങൾ ഉടനേ ഞങ്ങൾ​ക്കു നല്ല കേൾ​വി​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി ധനം തന്ന​രു​ളു​വിൻ; മഹാ​ന്മാ​രായ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ബല​ത്തെ ഇപ്ര​കാ​രം പാ​ടി​പ്പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്ന ഞങ്ങൾ, പുഴ തോ​ണി​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ, പാപം കട​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യ​ണം!8

മഹി​മ​യും മനീ​ഷ​യു​മു​ള്ള, ജര​യി​ല്ലാ​ത്ത യാ​തൊ​രു മഹാ​കർ​മ്മാ​വു തേ​ജ​സ്സി​നാൽ വാ​നൂ​ഴി​ക​ളെ ശോ​ഭി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ, ആ വലിയ സാ​മ്രാ​ട്ടായ വരു​ണ​ദേ​വ​ന്നു നീ ഒരു സു​വി​ശാ​ല​മായ മനോ​ഹ​ര​സ്തോ​ത്രം ചൊ​ല്ലുക!9

നീർ നു​ക​രു​ന്ന ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, ഈ പി​ഴി​ഞ്ഞ മദ​ക​ര​മായ സോമം നി​ങ്ങൾ കു​ടി​യ്ക്കു​വിൻ: ധൃ​ത​വൃ​ത​രേ, വേ​ദ​പാ​ന​ത്തി​ന്നും സ്വ​പാ​ന​ത്തി​നും​വേ​ണ്ടി യാ​ഗ​ത്തി​നു പോ​രാ​റു​ള്ള​താ​ണ​ല്ലോ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ തേർ!10

ഇന്ദ്രാ​വ​രു​ണ​ന്മാ​രേ, വൃ​ഷാ​ക്ക​ളായ നി​ങ്ങൾ ഈ അതി​മ​ധു​ര​വും വർ​ഷ​വു​മായ സോമം ഭു​ജി​ച്ചാ​ലും: നി​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി പകർ​ന്നു​വെ​ച്ച​താ​ണ്, ഈ ഹവി​സ്സ്; ഈ ദർ​ഭ​യി​ലി​രു​ന്ന് ഇമ്പം​കൊ​ള്ളു​വിൻ!11

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്കൽ ദേവത.

ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങ​ളെ ഞാൻ കർ​മ്മം​കൊ​ണ്ടും ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടും പ്രേ​രി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു: ഈ കർ​മ്മ​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ യജ്ഞ​ത്തി​ലെ​ഴു​ന്ന​ള്ള​ണം; ഞങ്ങ​ളെ നി​രു​പ​ദ്ര​വ​മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ മറു​ക​ര​യി​ലാ​ക്കി, ധനം തന്ന​രു​ളു​ക​യും ചെ​യ്യ​ണം!1

ആ ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്കൾ എല്ലാ സ്തു​തി​ക​ളും ഉൽ​പാ​ദി​പ്പി​യ്ക്ക​ണം; രണ്ടു സോ​മ​ക്കു​ട​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​ത്തീ​ര​ണം! സ്തോ​താ​ക്കൾ ചൊ​ല്ലു​ന്ന ശസ്ത്ര​ങ്ങ​ളും, പാ​ടു​ന്ന സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളും നി​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്ത​ട്ടെ!2

ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്ക​ളേ, മദ​ങ്ങ​ളിൽ​വെ​ച്ചു മി​ക​ച്ച മദ​ത്തി​ന്റെ അധി​പ​തി​ക​ളായ നി​ങ്ങൾ ധന​ങ്ങ​ളു​മെ​ടു​ത്തു സോ​മ​ത്തി​ലെ​യ്ക്കു വരു​വിൻ: സ്തോ​താ​ക്കൾ ഉക്ഥ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി ഉച്ച​രി​യ്ക്കു​ന്ന സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ നി​ങ്ങ​ളെ തേ​ജ​സ്സു തേ​പ്പി​യ്ക്ക​ട്ടെ!3

ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്ക​ളേ, ദ്രോ​ഹി​ക​ളെ അമർ​ത്തു​ന്ന, ഒപ്പം ഇമ്പ​പ്പെ​ടു​ന്ന കു​തി​ര​കൾ നി​ങ്ങ​ളെ കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ട്ടെ: സ്തോ​താ​ക്ക​ളു​ടെ എല്ലാ സ്തു​തി​ക​ളും നി​ങ്ങൾ കൈ​ക്കൊ​ള്ള​ണം; എന്റെ സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളും ശസ്ത്ര​ങ്ങ​ളും കേൾ​ക്കു​വിൻ!4

ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്ക​ളേ, അതു സ്തു​ത്യം​ത​ന്നെ: നി​ങ്ങൾ സോ​മ​ത്തി​ന്റെ മത്തിൽ വാ​രു​റ്റ ചു​വ​ടു​കൾ വെ​ച്ചു; അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ന്നു വലു​പ്പം​കൂ​ട്ടി; ഞങ്ങൾ​ക്കു ജീ​വി​പ്പാൻ, ലോ​ക​ങ്ങ​ളും വി​ശാ​ല​ങ്ങ​ളാ​ക്കി!5

ധൃ​താ​ന്ന​രായ ഇന്ദ്ര​വി​ഷ്ണു​ക്ക​ളേ, ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു വള​രു​ന്ന, തെ​ളി​സോ​മം നു​ക​രു​ന്ന, നമ​സ്കാ​ര​പൂർ​വം ഹവി​സ്സി​ലർ​പ്പി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു ധനം തന്നാ​ലും: നി​ങ്ങൾ സമു​ദ്ര​മാ​ണ്; സോ​മ​ക​ല​ശ​മാ​ണ്!6

ദർ​ശ​നീ​യ​രായ ഇന്ദ്രാ​വി​ഷ്ണു​ക്ക​ളേ, ഈ മത്തു​പി​ടി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന സോമം നി​ങ്ങൾ കു​ടി​യ്ക്കു​വിൻ, തി​രു​വ​യർ നി​റ​യ്ക്കു​വിൻ: മദ​ക​ര​മായ അന്നം നി​ങ്ങ​ളി​ല​ണ​യ​ട്ടെ; എന്റെ സ്തോ​ത്ര​വും വി​ളി​യും കേൾ​ക്കു​വിൻ!7

നി​ങ്ങ​ളി​രു​വ​രും ജയി​യ്ക്ക​യേ ചെ​യ്യൂ, തോ​ല്ക്കാ​റി​ല്ല – നി​ങ്ങ​ളി​ലൊ​രാ​ളും തോ​ല്ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. വി​ഷ്ണോ, ഇന്ദ്ര​നും അങ്ങും യാ​തൊ​ന്നി​ന്നാ​യി (അസു​ര​ന്മാ​രോ​ടു) പൊ​രു​തി​യോ, ആ ത്രി​വി​ധ​മായ ആയി​ര​ത്തെ കല്പി​ച്ച​ള​ന്നു!8

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ജഗതി ഛന്ദ​സ്സ്; ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​കൾ ദേവത.

തി​ള​ങ്ങു​ന്ന​വർ, ജീ​വ​ജാ​ല​ത്തി​ന്നാ​ധാ​ര​ഭൂ​ത​കൾ, വി​ശാ​ല​കൾ, പ്ര​ഥി​ത​കൾ, ജലം പൊ​ഴി​യ്ക്കു​ന്ന​വർ, സു​രൂ​പ​കൾ, വരുണൻ താ​ങ്ങു​ക​യാൽ ഉറ​പ്പു​റ്റ​വർ, ജരാ​ര​ഹി​ത​കൾ, രേ​ത​സ്സേ​റി​യ​വർ – ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​വ​രാ​കു​ന്നു, ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​കൾ.1

വേ​റി​ട്ടു​നി​ല്ക്കു​ന്ന, ധാ​ര​ക​ളേ​റിയ, ശു​ചി​വ്ര​ത​ക​ളായ ഈ പയ​സ്വി​നി​കൾ ശോ​ഭ​ന​കർ​മ്മാ​വി​ന്നു ജലം ചു​ര​ത്തു​ന്നു. ദ്യ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളേ, ഈ ഭു​വ​ന​ത്തി​ന്റെ റാ​ണി​മാ​രായ നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളിൽ മനു​ഷ്യ​ഹി​ത​മായ രേ​ത​സ്സു പക​രു​വിൻ!2

ധി​ഷ​ണ​ക​ളായ ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളേ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സു​ഖ​ഗ​മ​ന​ത്തി​ന്നു യാ​തൊ​രു മനു​ഷ്യൻ (ഹവി​സ്സു) നി​ല്ക്കു​ന്നു​വോ, അവൻ സി​ദ്ധ​കാ​മ​നാ​കും; സന്താ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു വളരും. കർ​മ്മ​ത്തി​ന്നു​മേൽ, നി​ങ്ങൾ പകർ​ന്ന (രേ​ത​സ്സു​കൾ) നാ​നാ​വർ​ണ്ണ​ങ്ങ​ളാ​യി സമാ​ന​കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളോ​ടെ ജനി​യ്ക്കു​ന്നു.3

ഉദകം ചൂ​ഴു​ന്ന​വ​രും, ഉദ​ക​ത്തിൽ നി​ല്ക്കു​ന്ന​വ​രും, ഉദ​ക​ത്തോ​ടു ചേർ​ന്ന​വ​രും, ഉദ​ക​ത്തെ വർ​ദ്ധി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​കു​ന്നു, വി​ശാ​ല​പ്ര​ഥി​ത​ക​ളായ ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​കൾ; യജ്ഞ​ത്തിൽ പു​ര​സ്ക​രി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഇവ​രോ​ടു തന്നെ​യാ​ണ്, പ്രാ​ജ്ഞ​ന്മാർ യജ​ന​ത്തി​ന്നാ​യി സുഖം യാ​ചി​യ്ക്കു​ന്ന​ത്!4

ജല​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന, ജലം ചു​ര​ത്തു​ന്ന,ജലം പൊ​ഴി​യ്ക്കു​ന്ന ദ്യാ​വാ പൃ​ഥി​വി​കൾ – നമു​ക്കു യജ്ഞ​വും ധനവും വലിയ യശ​സ്സും അന്ന​വും നല്ല വീ​ര്യ​വും നല്ക്കു​ന്ന ഇരു​ദേ​വ​ത​കൾ – നമ്മ​ളിൽ ജലം പക​ര​ട്ടെ!5

അച്ഛ​നും അമ്മ​യു​മായ ദ്യോ​വും ഭൂവും നമു​ക്ക് അന്നം തര​ട്ടെ – വി​ശ്വ​ജ്ഞ​ക​ളാ​യി, വി​ശി​ഷ്ട​വ്ര​ത​ക​ളാ​യി, വി​ശ്വോൽ​പാ​ദി​ക​ക​ളാ​യി വി​ള​യാ​ടു​ന്ന ദ്യാ​വാ​പൃ​ഥി​വി​കൾ നമു​ക്കു​വേ​ണ്ടു​ന്ന ബലവും ധനവും അയ​യ്ക്ക​ട്ടെ!6

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ജഗ​തി​യും ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; സവി​താ​വ് ദേവത.

ആ സു​കർ​മ്മാ​വായ ദേവൻ സവി​താ​വ് ദാ​ന​ത്തി​നാ​യി പൊ​ന്നു​തൃ​ക്കൈ​കൾ പൊ​ക്കു​ന്നു – മഹ​നീ​യ​നും സു​യ​ജ്ഞ​നും ഉല​ക​ത്തെ​ത്താ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നു​മായ ആ യു​വാ​വു ജല​പൂർ​ണ്ണ​ങ്ങ​ളായ കൈ​പ്പ​ട​ങ്ങൾ നീ​ട്ടു​ന്നു! 1

സവി​തൃ​ദേ​വ​ന്റെ അനു​ജ്ഞ​യ്ക്കും ശ്രേ​ഷ്ഠ​മായ ധന​ദാ​ന​ത്തി​നും നാം പാ​ത്രീ​ഭ​വി​യ്ക്കുക: നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യാ​ണ​ല്ലോ, എല്ലാ ഇരു​കാ​ലി​ക​ളെ​യും വളരെ നാ​ല്ക്കാ​ലി​ക​ളെ​യും നി​ല​നിർ​ത്തു​ന്ന​തും, അനു​ജ്ഞ നല്കു​ന്ന​തും!2

സവി​താ​വേ, നി​ന്തി​രു​വ​ടി അഹിം​സി​ത​വും സു​ഖ​ക​ര​വു​മായ തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ട് ഇപ്പോൾ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഗൃഹം പരി​പാ​ലി​ച്ചാ​ലും. ഹി​ത​ര​മ്യ​ഭാ​ഷി​യായ ഭവാൻ പുതിയ സുഖം തന്നു രക്ഷി​ച്ചാ​ലും; അനർ​ത്ഥം നേ​രു​ന്ന​വൻ ഞങ്ങ​ളെ കീ​ഴ്പെ​ടു​ത്ത​രു​ത്!3

പൊ​ന്നു​കൈ​പ്പ​ട​വും പൊ​ന്ന​ണ​ക്ക​ട​യും, മധു​ര​ഭാ​ഷ​ണ​വും ചേർ​ന്ന ദാ​ന​തൽ​പ​ര​നായ സവി​തൃ​ദേ​വൻ രാ​വ​റു​തി​തോ​റും പള്ളി​യു​ണ​ര​ട്ടെ: ഈ യജ​നീ​യ​നാ​ണ​ല്ലോ, ഹവിർ​ദ്ദാ​വി​ന്നു വള​രെ​ദ്ധ​നം കല്പി​ച്ച​യ​യ്ക്കു​ന്ന​തു്!4

യാ​തൊ​രു​വൻ ഭൂ​മി​യിൽ​നി​ന്ന് അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ മു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു കേ​റു​ക​യും, യാ​ത്ര​യിൽ വലു​തി​നെ​യെ​ല്ലാം രമി​പ്പി​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു​വോ; ആ സവി​താ​വ്, ഒരു വക്കീൽ​പോ​ലെ, അഴ​കൊ​ത്ത പൊ​ന്നു​തൃ​ക്കൈ​കൾ പൊ​ക്ക​ട്ടെ!5

സവി​താ​വേ, ഭവാൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു ധനം ഇന്നും, ധനം നാ​ളെ​യും, ധനം നി​ച്ച​ലും അനു​വ​ദി​യ്ക്ക​ണം: ദേവ, വളരെ പൊ​റു​പ്പു​മു​ത​ലു​ണ്ട​ല്ലോ, അങ്ങ​യ്ക്ക്; അതി​നാൽ, ഞങ്ങൾ ഈ സ്തു​തി​കൊ​ണ്ടു ധന​വാ​ന്മാ​രാ​ക​ണം! 6

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി: ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ഇന്ദ്രാ​സോ​മ​ന്മർ ദേവത.

ഇന്ദ്രാ​സോ​മ​ന്മാ​രേ, വലു​തു​ത​ന്നെ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മഹ​ത്ത്വം: നി​ങ്ങൾ വലിയ മി​ക​ച്ച​വ​യെ നിർ​മ്മി​ച്ചു; നി​ങ്ങൾ സൂ​ര്യ​നെ​യും നി​ങ്ങൾ വെ​ള്ള​വും കി​ട്ടി​ച്ചു; എല്ലാ​ത്ത​മ​സ്സു​ക​ളെ​യും നി​ന്ദ​ക​രെ​യും നശി​പ്പു​ച്ചു!1

ഇന്ദ്ര​സോ​മ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ ഉഷ​സ്സി​നെ പു​ലർ​ത്തി; സൂ​ര്യ​നെ തേ​ജ​സ്സോ​ടെ ഉദി​പ്പി​ച്ചു; ദ്യോ​വി​നെ ഊന്നു​കൊ​ണ്ടു​റ​പ്പി​ച്ചു; അമ്മ​യായ ഭൂ​മി​യെ വലു​പ്പം​വെ​പ്പി​ച്ചു!2

ഇന്ദ്ര​സോ​മ​ന്മാ​രേ, ജല​ങ്ങ​ളെ ചു​ഴ​ന്നു​നി​ന്ന ദ്രോ​ഹി​യായ വൃ​ത്ര​നെ നി​ങ്ങൾ വധി​ച്ചു. അതിൽ ദ്യോ​വ് നി​ങ്ങ​ളെ കൊ​ണ്ടാ​ടി. നി​ങ്ങൾ നദി​കൾ​ക്കു വെ​ള്ളം അയ​ച്ചു; വള​രെ​സ്സ​മു​ദ്ര​ങ്ങൾ നി​റ​ച്ചു!3

ഇന്ദ്ര​സോ​മ​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ മൂ​പ്പെ​ത്താ​ത്ത പൈ​ക്ക​ളു​ടെ അകി​ടു​ക​ളിൽ കൊ​ഴു​ത്ത പാൽ വെ​ച്ചു; നാ​നാ​വർ​ണ്ണ​ക​ളായ ധേ​നു​ക്ക​ളു​ടെ കെ​ട്ടു​റ​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത വെ​ണ്പാൽ അക​ത്തു നിർ​ത്തി​ച്ചു!4

ഇന്ദ്ര​സോ​മ​ന്മാ​രേ, മറു​ക​ര​യി​ലെ​ത്തി​യ്ക്കു​ന്ന സന്ത​തി​യും സമ്പ​ത്തും നി​ങ്ങൾ ചി​ക്കെ​ന്നു നീ​ക്കി​വെ​യ്ക്കു​ന്നു; കരു​ത്ത​രേ, നി​ങ്ങൾ മനു​ഷ്യ​ഹി​ത​വും പറ്റ​ലർ​പ്പ​ട​യെ അമർ​ത്തു​ന്ന​തു​മായ ബലം മനു​ഷ്യ​രിൽ പര​ത്തു​ന്നു.5

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; ബൃ​ഹ​സ്പ​തി ദേവത.

ഒന്നാ​മ​തു ജനി​ച്ച​വ​നും, ആം​ഗി​ര​സ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​വ​നും, പാ​റ​ക്കെ​ട്ടു പൊ​ളി​ച്ച​വ​നും, സത്യ​വാ​നും, ഹവി​ര്യു​ക്ത​നും, രണ്ടി​ട​ങ്ങ​ളിൽ മു​ഴു​ക്കെ നട​ക്കു​ന്ന​വ​നും, തുലോം തി​ള​ങ്ങു​ന്നേ​ട​ത്തു മേ​വു​ന്ന​വ​നും, നമ്മു​ടെ രക്ഷ​ക​നും, യാ​തൊ​രാ​ളോ, ആ ബ്ര​ഹ​സ്പ​തി മഴ​യ്ക്കാ​യി വാ​നൂ​ഴി​ക​ളിൽ ഇടി മു​ഴ​ക്കു​ന്നു!1

ഈ ബ്ര​ഹ​സ്പ​തി, ഉപ​ഗ​മി​യ്ക്കു​ന്ന യജ്ഞ​വർ​ത്തി​കൾ​ക്കു ലോകം ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു; തമ​സ്സു​ക​ളെ തടു​ത്തു പോരിൽ ശത്രു​ക്ക​ളെ ജയി​ച്ച് – അമി​ത്ര​രെ കീ​ഴ​മർ​ത്ത് – പു​രി​കൾ പി​ളർ​ത്തു​ന്നു.2

ഈ ബൃ​ഹ​സ്പ​തി​ദേ​വൻ ധന​ങ്ങ​ളും വലിയ പൈ​ത്തൊ​ഴു​ത്തു​ക​ളും കീ​ഴ​ട​ക്കി: ബൃ​ഹ​സ്പ​തി എതി​രി​ല്ലാ​തെ ജലം നേ​ടാൻ​വേ​ണ്ടി സ്വർ​ഗ്ഗ​ശ​ത്രു​വി​നെ മന്ത്രം​കൊ​ണ്ടു വധി​ച്ചു​ക​ള​യും!3

ഭര​ദ്വാ​ജൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; സോ​മാ​രു​ദ്ര​ന്മാർ ദേവത.

സോ​മാ​രു​ദ്ര​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ അസു​ര​ന്മാ​രു​ടെ കെ​ല്പു കല്പി​ച്ചു​ത​രു​വിൻ: ഓരോ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലെ​യും യജ്ഞ​ങ്ങൾ തി​ക​ച്ചും നി​ങ്ങ​ളി​ല​ണ​യ​ട്ടെ. നി​ങ്ങൾ സപ്ത​ര​ത്ന​ങ്ങ​ളെ​ടു​ത്തു ഞങ്ങ​ളെ സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്കു​വിൻ – ഇരു​കാ​ലി​ക​ളെ​യും നാ​ല്ക്കാ​ലി​ക​ളെ​യും സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്കു​വിൻ!1

സോ​മാ​രു​ദ്ര​ന്മാ​രേ, വി​ഷൂ​ചീ​രോ​ഗം ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​ക​ട​ന്നാൽ, അതിനെ നി​ങ്ങൾ വേർ​പെ​ടു​ത്ത​ണം; അല​ക്ഷ്മി​യെ തി​രി​ച്ചോ​ടി​യ്ക്ക​ണം. ഞങ്ങൾ​ക്കു ശോ​ഭ​ന​മായ അന്ന​വും യശ​സ്സും ഉണ്ടാ​യി​വ​ര​ട്ടെ!2

സോ​മാ​രു​ദ്ര​ന്മാ​രേ, നി​ങ്ങൾ ആ മരു​ന്നു​ക​ളെ​ല്ലാം ഞങ്ങ​ളു​ടെ ദേ​ഹ​ത്തിൽ വെ​യ്ക്കു​വിൻ: ഞങ്ങ​ളു​ടെ ദേ​ഹ​ത്തിൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ടു​ള്ള പാപം നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്ന് അഴി​ച്ചു​നീ​ക്കു​വിൻ!3

സോ​മാ​രു​ദ്ര​ന്മാ​രേ, തി​ള​ങ്ങു​ന്ന വി​ല്ലും തീ​ഷ്ണ​ശ​ര​വു​മു​ള്ള സത്സു​ഖ​പ്ര​ദ​രായ നി​ങ്ങൾ ഞങ്ങ​ളെ ഇവിടെ തുലോം സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്ക​ണം; ഞങ്ങ​ളെ വരു​ണ​പാ​ശ​ത്തിൽ​നി​ന്നു വി​ടുർ​ത്ത​ണം; ശോ​ഭ​ന​സ്തോ​ത്ര​തൽ​പ​ര​രേ, ഞങ്ങ​ളെ കാ​ത്തു​ര​ക്ഷി​യ്ക്ക​ണം!4

ഭാ​വ​ദ്വാ​ജൻ പായു ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ജഗ​തി​യും അനു​ഷ്ടു​പ്പും പം​ക്തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; കവ​ചാ​ദി​യു​ദ്ധാം​ഗ​ങ്ങൾ ദേവത. (കാകളി)

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; വി​രാ​ട്ടും ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അഗ്നി ദേവത. (കാകളി)

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; സമി​ദ്ധാ​ദ്യ​ഗ്നി​കൾ ദേവത.

അഗ്നേ, അങ്ങ് ഇപ്പോൾ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ചമ​ത​യി​ലി​രു​ന്നാ​ലും: യജ​നീ​യ​മായ രമ​ണീ​യ​ധൂ​മം പ്ര​സ​രി​പ്പി​ച്ച് ഏറ്റ​വും ഉജ്ജ്വ​ലി​ച്ചാ​ലും; ചൂ​ടു​നാ​ള​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ട് ആകാശം സ്പർ​ശി​ച്ചാ​ലും; സൂ​ര്യ​ര​ശ്മി​ക​ളോ​ടു ചേർ​ന്നാ​ലും!1

സു​പ്ര​ജ്ഞ​രായ, തേ​ജ​സ്വി​ക​ളായ, കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ നി​ല​നിർ​ത്തു​ന്ന​വ​രായ യാ​വ​ചി​ലർ രണ്ടു​ത​രം ഹവി​സ്സു​ക​ളും ആസ്വ​ദി​ക്കു​മോ; ആ ദേ​വ​ന്മാ​രിൽ​വെ​ച്ചു യജ്ഞാർ​ച്ച​നീ​യ​രായ നരാ​ശം​സ​ന്റെ മഹി​മാ​വി​നെ ഞങ്ങൾ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു.2

സ്തു​ത്യ​നും, ബല​വാ​നും, സു​പ്ര​ജ്ഞ​നും, വാ​നൂ​ഴി​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ ദൂ​ത​നും, മനു​ഷ്യ​രാ​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ മനു​വി​നാൽ വളർ​ത്ത​പ്പ​ട്ട​വ​നു​മായ സത്യ​ഭാ​ഷി​യെ നി​ങ്ങൾ യാ​ഗ​ത്തി​നാ​യി സദാ പൂ​ജി​യ്ക്കു​വിൻ!3

സപ​ര്യാ​തൽ​പ​രർ കാൽ​മു​ട്ടു​കൾ മട​ക്കി​നി​ന്ന്, അഗ്നി​യിൽ ദർ​ഭ​യും ഹവ്യ​വും പ്ര​ക്ഷേ​പി​യ്ക്കു​ന്നു – അധ്വ​ര്യു​ക്ക​ളേ, നി​ങ്ങൾ നൈ തളി​ച്ച​തായ, പു​ള്ളി​കൾ വീണ ദർ​ഭ​യും ഹവി​സ്സും ഹോ​മി​ച്ചു പരി​ച​രി​യ്ക്കു​വിൻ!4

രഥ​മി​ച്ഛി​യ്ക്കു​ന്ന സു​കർ​മ്മാ​ക്ക​ളായ ദേ​വ​കാ​മ​ന്മാർ യാ​ഗ​ശാ​ല​യു​ടെ വാ​തി​ല്ക്ക​ലെ​ത്തി. തു​മ്പു കി​ഴ​ക്കോ​ട്ടായ (ഇരു​സ്രു​ക്കു​കൾ), തള്ള​പൈ​ക്കൾ കു​ട്ടി​യെ എന്ന​പോ​ലെ, (അഗ്നി​യെ) നക്കു​ന്നു; നദികൾ പോലെ, (അധ്വ​ര്യു​ക്കൾ) നൈ പു​ര​ട്ടി​യ്ക്കു​ന്നു.5

യു​വ​തി​ക​ളാ​യി, ദി​വ്യ​ക​ളാ​യി, മഹ​തി​ക​ളാ​യി, ദർ​ഭ​സ്ഥി​ത​ക​ളാ​യി, ബഹു​സ്തു​ത​ക​ളാ​യി, യജ്ഞാർ​ഹ​ക​ളാ​യി, ധന​വ​തി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന അഹോ​രാ​ത്രി​കൾ നല്ല കറ​വ​പ്പ​യ്യു​പോ​ലെ, നമ്മ​ളിൽ നന്മ​യ്ക്കാ​യി​ചേർ​ന്നു​നി​ല്ക്ക​ട്ടെ!6

മേ​ധാ​വി​ക​ളായ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സു​ക​ളേ, മനു​ഷ്യ​രു​ടെ യാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ കർ​മ്മം ചെ​യ്യു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളി​രു​വ​രെ​യും ഞാൻ യജ​ന​ത്തി​നാ​യി സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു: ആ നി​ങ്ങൾ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന ഞങ്ങ​ളു​ടെ യാ​ഗ​ത്തെ മേ​ല്പോ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​വിൻ; ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ ധനം നി​ങ്ങൾ​ക്ക​ധീ​ന​മാ​ണ​ല്ലോ!7

ഭാ​ര​തി​ക​ളോ​ടൊ​ന്നി​ച്ചു ഭാ​ര​തി​യും, മനു​ഷ്യ​ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടൊ​ന്നി​ച്ച് ഇളയും, അഗ്നി​യും, സാ​ര​സ്വ​ത​രോ​ടൊ​ന്നി​ച്ചു സര​സ്വ​തി​യും ഇങ്ങോ​ട്ടെ​ഴു​ന്ന​ള്ള​ട്ടെ; ദേ​വി​മാർ മു​വ്വ​രും ഈ ദർ​ഭ​യിൽ ഉപ​വേ​ശി​യ്ക്ക​ട്ടെ!8

ദേവ, ത്വ​ഷ്ടാ​വേ, വി​ള​യാ​ടു​ന്ന ഭവാൻ ആ താ​ര​ക​മായ പോഷകം പകർ​ന്നാ​ലും: എന്നാൽ, വീ​ര​നും കർ​മ്മ​കു​ശ​ല​നും ബല​വാ​നും അമ്മി​ക്കു​ഴ​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​നു​മായ ദേ​വ​കാ​മൻ പി​റ​ക്കു​മ​ല്ലോ!9

വന​സ്പ​തേ, ഭവാൻ ദേ​വ​ക​ളെ ഇവിടെ വരു​ത്തുക. അഗ്നി​യും പശു​വി​നെ സം​സ്ക​രി​ച്ചു, ഹവി​സ്സു ദേ​വ​കൾ​ക്കെ​ത്തി​യ്ക്ക​ട്ടെ. ആ സത്യ​സ്വ​രൂ​പ​നായ ഹോ​താ​വു​ത​ന്നെ ജയി​യ്ക്ക​ട്ടെ; അവി​ടെ​യ്ക്ക​റി​യാ​മ​ല്ലോ, ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ ജന​ന​ങ്ങൾ!10

അഗ്നേ, സമു​ജ്ജ്വ​ല​നായ ഭവാൻ ഇന്ദ്ര​നോ​ടും സത്വ​ര​രായ ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടും​കൂ​ടി ഒരേ​തേ​രിൽ ഇങ്ങോ​ട്ടു വന്നാ​ലും! പു​ത്ര​സ​ഹി​ത​യായ അദിതി ഞങ്ങ​ളു​ടെ ദർ​ഭ​യി​ലി​രി​യ്ക്ക​ട്ടെ! സ്വാ​ഹാ, അമർ​ത്ത്യ​രായ ദേ​വ​ന്മാർ ഇമ്പം​കൊ​ള്ള​ട്ടെ!11

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; അഗ്നി ദേവത.

യാ​തൊ​രു ദേവൻ മനു​ഷ്യ​രിൽ എന്നെ​ന്നും കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്ന​വ​നും, പൊ​ള്ളി​യ്ക്കു​ന്ന തേ​ജ​സ്സു​ള്ള​വ​നും, അന്ന​വാ​നും, പാ​വ​ക​നു​മാ​കു​ന്നു​വോ; ആ മി​ക​ച്ച യഷ്ടാ​വി​നെ – അഗ്നി​ക​ളോ​ടു സഹി​ത​നായ അഗ്നി​യെ – നി​ങ്ങൾ അധ്വ​ര​ത്തിൽ ദൂ​ത​നാ​ക്കു​വിൻ!1

തീറ്റ തി​ന്നു ചി​ന​യ്ക്കു​ന്ന ഒരു കു​തി​ര​പോ​ലെ, അദ്ദേ​ഹം വലിയ തടവു വി​ട്ടു സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ജ്വാല പട​രു​ക​യാ​യി; ഉടനേ, അങ്ങ​യു​ടെ മാർ​ഗ്ഗം കറു​ത്തി​രു​ളും!2

ആഗ്നേ, പു​തു​താ​യി വെ​ളി​പ്പെ​ട്ട ഭവാ​ന്റെ തള​രാ​ത്ത ജ്വാ​ല​കൾ ഉയ​രു​ന്ന​തെ​പ്പൊ​ഴോ, അപ്പോൾ നി​റ​ന്ന പുക ആകാ​ശ​ത്ത​ണ​യും; അഗ്നേ, അവി​ടു​ന്നു ദൂ​ത​നാ​യി ദേ​വ​ന്മാ​രെ പ്രാ​പി​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും!3

അങ്ങ​യു​ടെ തേ​ജ​സ്സു നി​ല​ത്തു പടർ​ന്നി​ട്ട്, അന്ന​ങ്ങ​ളെ പല്ലു​കൾ​കൊ​ണ്ട് ചി​ക്കെ​ന്നു കടി​ച്ചു​തി​ന്നും; അങ്ങ​യു​ടെ ജ്വാല, ഒരു​ങ്ങിയ ഒരു സേ​ന​പോ​ലെ നട​ക്കും. ദർ​ശ​നീയ, ഭവാൻ യവ​മെ​ന്ന​പോ​ലെ, ജ്വാ​ല​കൊ​ണ്ടു ഭക്ഷി​യ്ക്കു​ന്നു!4

ആ അതി​യു​വാ​വായ, അതി​ഥി​യായ അഗ്നി​യെ​ത്ത​ന്നേ മനു​ഷ്യർ ഇര​വു​പ​കൽ തൽ​സ്ഥാ​ന​ത്ത് ഉജ്ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ച്, അജ​സ്ര​ഗാ​മി​യായ ഒര​ശ്വ​ത്തെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ പരി​ച​രി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു; ആഹു​ത​നായ വൃ​ഷാ​വി​ന്റെ ജ്വാല തി​ള​ങ്ങു​ക​യും​ചെ​യ്യു​ന്നു!5

സു​തേ​ജ​സ്ക, പൊ​ന്നു​പോ​ലെ അരി​ക​ത്തു വി​ള​ങ്ങു​മ്പോൾ, നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ രൂപം എത്ര ദർ​ശ​നീ​യം! അങ്ങ​യു​ടെ ബലം, വാ​നിൽ​നി​ന്ന് ഇടി​വാൾ​പോ​ലെ പു​റ​പ്പെ​ടും. അങ്ങ്, വി​ചി​ത്ര​നായ സൂ​ര്യൻ​പോ​ലെ പ്രഭ പര​ത്തു​ന്നു!6

അഗ്നി​യായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യ്ക്കു സ്വാ​ഹാ! ഞങ്ങൾ പാലും നെ​യ്യും ചേർ​ന്ന ഹവി​സ്സു​കൾ​കൊ​ണ്ടു പരി​ച​രി​യ്ക്കു​മാ​റാ​ക​ണം. അഗ്നേ അതി​ന്നു നി​ന്തി​രു​വ​ടി എണ്ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത തേ​ജ​സ്സു​കൾ​കൊ​ണ്ടു, നൂ​റു​പൊ​ന്നിൻ​പു​രി​കൾ​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ ഞങ്ങ​ളെ സം​ര​ക്ഷി​ച്ചാ​ലും!7

ബല​ത്തി​ന്റെ മകനേ, ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, ദാ​താ​വായ അവി​ടെ​യ്ക്കു് അപ്ര​ധർ​ഷി​ത​ങ്ങ​ളായ ജ്വാ​ല​ക​ളു​ണ്ട്; പ്ര​ജ​ക​ളെ പാ​ലി​യ്ക്കു​ന്ന അരു​ള​പ്പാ​ടു​ക​ളു​മു​ണ്ട് അവ​കൊ​ണ്ടു, സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന പ്ര​ശ​സ്ത​സൂ​രി​ക​ളെ​യും ഞങ്ങ​ളെ​യും ഭവാൻ സം​ര​ക്ഷി​യ്ക്ക​ണം!8

തന്റെ തഴച്ച കാ​ന്തി​കൊ​ണ്ടു തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ശൂചി, അണ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട മഴു​പോ​ലെ പു​റ​ത്തെ​യ്ക്കു പോ​ന്നാൽ ദേ​വ​യ​ജ​ന​ത്തി​ന്നു​ള്ള​വ​നാ​യി: രണ്ട​മ്മ​മാ​രിൽ​നി​ന്നു ജനി​ച്ച​വ​നാ​ണ​ല്ലോ, കമ​നീ​യ​നും സു​കർ​മ്മ​വു​മായ ഈ പാവകൻ!9

അഗ്നേ, അങ്ങ് ഈ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു തന്ന​രു​ളുക. കർ​മ്മി​യായ ശോ​ഭ​ന​ജ്ഞാ​നൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു ജനി​യ്ക്ക​ണം. സക​ല​വും ഉണ്ടാ​യി​വ​ര​ട്ടെ, പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്ന​വർ​ക്കും പാ​ടു​ന്ന​വർ​ക്കും. നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’10

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ആർ ദേ​വ​ക​ളും മനു​ഷ്യ​രു​മാ​കു​ന്ന പ്ര​ജ​ക​ളു​ടെ​യെ​ല്ലാ​മി​ട​യിൽ അറി​ഞ്ഞു നട​ക്കു​ന്നു​വോ, ആ വെൺ​നി​റം പൂ​ണ്ടു വി​ള​ങ്ങു​ന്ന അഗ്നി​യ്ക്കു നി​ങ്ങൾ പരി​ശു​ദ്ധ​മായ ഹവി​സ്സും സ്തു​തി​യും ഒരു​ക്കു​വിൻ!1

അമ്മ​യിൽ​നി​ന്ന് അതി​യു​വാ​യി​ത്ത​ന്നേ ജനി​ച്ച ആ മേ​ധാ​വി​യായ അഗ്നി മറു​ക​ര​യ​ണ​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നാ​കു​ന്നു. താൻ തെ​ളി​ഞ്ഞ പല്ലു​കൾ​കൊ​ണ്ടു കാ​ടു​കൾ കടി​ച്ചെ​ടു​ക്കും; ഒരു​പാ​ട​ന്ന​ങ്ങൾ ഉടനടി തി​ന്നു​തീർ​ക്കും!2

ഈ ദേ​വ​ന്റെ മു​ഖ്യ​സ്ഥാ​ന​ത്തു യാ​തൊ​രു ധവ​ള​വർ​ണ്ണ​നെ ആളുകൾ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ; യാ​തൊ​രു​വൻ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ സ്തു​തി കൈ​കൊ​ള്ളു​ന്നു​വോ; ആ അഗ്നി മർ​ത്ത്യ​ന്നു​വേ​ണ്ടി ദുർ​ദ്ധർ​ഷ​മാം​വ​ണ്ണം ഉജ്ജ്വ​ലി​യ്ക്കു​ന്നു!3

ഈ ക്രാ​ന്ത​ദർ​ശി​യും പ്ര​കാ​ശ​ക​നും അമർ​ത്ത്യ​നു​മായ അഗ്നി ക്രാ​ന്ത​ദർ​ശി​ക​ള​ല്ലാ​ത്ത മർ​ത്ത്യ​രിൽ കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്നു! ഞങ്ങ​ളു​ടെ മന​സ്സ് എപ്പൊ​ഴും ആറിൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​നി​ല്ക്കേ​ണ​മോ, ബല​വാ​നേ, ആ നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങ​ളെ ഇവിടെ കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​തേ!4

ദേ​വ​ക​ളാൽ നിർ​ദ്ദി​ഷ്ട​മായ സ്ഥാ​ന​ത്ത​ത്രേ, അഗ്നി​യി​രി​യ്ക്കു​ന്ന​ത്: അമർ​ത്ത്യ​രെ തു​ണ​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ​ല്ലോ, താൻ. ഈ വി​ശ്വം​ഭ​ര​നെ ഓഷ​ധി​ക​ളും വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളും ഭു​മി​യും ഗർ​ഭ​ത്തിൽ ധരി​യ്ക്കു​ന്നു!5

അഗ്നി​യ്ക്കു കഴി​വു​ണ്ട​ല്ലോ, അന്നം വള​രെ​ത്ത​രാൻ; നല്ല വീ​ര്യം, ധനം എന്നിവ തരാ​നും കഴി​വു​ണ്ട്. ബല​വാ​നേ, പു​ത്ര​നോ​ടു​കൂ​ടാ​തെ​യാ​ക​രു​തു്, അഴ​കോ​ടു​കൂ​ടാ​തെ​യാ​ക​രു​ത്, പരി​ച​ര​ണ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടാ​തെ​യാ​ക​രു​ത്. ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഇരി​പ്പ്!6

കട​മി​ല്ലാ​ഞ്ഞാൽ മതി​യാ​വു​മ​ല്ലോ, മുതൽ: ഉറച്ച ധന​ത്തി​ന്റെ ഉട​മ​ക​ളാ​ക​ണം, ഞങ്ങൾ! അഗ്നേ, അന്യ​പ്രജ സ്വ​സ​ന്താ​ന​മാ​കി​ല്ല; വി​ഡ്ഢി​മാർ​ഗ്ഗ​ത്തി​നു വീതി കൂ​ട്ട​രു​തേ! 7

എത്ര സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടാ​ലും ഇണ​ങ്ങാ​ത്ത അന്യ​ജാ​ത​നെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളാൻ മന​സ്സിൽ വി​ചാ​രി​യ്ക്ക​യേ വയ്യ: അവൻ സ്വ​സ്ഥാ​ന​ത്തെ​യ്ക്കു​ത​ന്നേ തി​രി​ച്ചു​പോ​യ്ക്ക​ള​യും. അതി​നാൽ, അന്ന​വാ​നും കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നു​മായ നവീനൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു പി​റ​ക്ക​ട്ടെ!8

അഗ്നേ, അങ്ങ് ഞങ്ങ​ളെ ദ്രോ​ഹി​യിൽ​നി​ന്നും, ബല​വാ​നേ, അങ്ങ് പാ​പ​ത്തിൽ​നി​ന്നും പരി​പാ​ലി​ക്ക​ണം. നിർ​ദ്ദോ​ഷ​മായ ഹവി​സ്സ് വഴി​പോ​ലെ ഭവാ​ങ്ക​ലെ​ത്ത​ട്ടെ; സ്പൃ​ഹ​ണീ​യ​മായ ആയി​രം​ധ​നം ഞങ്ങ​ളി​ലും! 9

അഗ്നേ, അങ്ങ് ഈ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു തന്ന​രു​ളുക: കർ​മ്മി​യായ ശോ​ഭ​ന​ജ്ഞാ​നൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു ജനി​യ്ക്ക​ണം; സക​ല​വും ഉണ്ടാ​യി​വ​ര​ട്ടേ, പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്ന​വർ​ക്കും പാ​ടു​ന്ന​വർ​ക്കും. നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ, പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’10

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി ദേവത.

ആർ എല്ലാ അമർ​ത്ത്യ​രു​ടെ​യും ഇരി​പ്പി​ട​ത്തിൽ, ആ ജാ​ഗ​രൂ​ക​രോ​ടൊ​പ്പം വള​രു​ന്നു​വോ; വാ​നി​ലും മന്നി​ലും നട​ക്കു​ന്ന ബല​വാ​നായ ആ വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി​യെ നി​ങ്ങൾ സ്തു​തി​യ്ക്കു​വിൻ!1

നദി​ക​ളെ നയി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നും ജല​ങ്ങ​ളെ പൊ​ഴി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നു​മായ യാ​തൊ​ര​ഗ്നി ദ്യോ​വി​ലും ഭൂ​വി​ലും വച്ചു പൂ​ജി​ക്ക​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വോ; ആ വൈ​ശ്വാ​ന​രൻ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു വളർ​ന്നു, മനു​ഷ്യ​പ്ര​ജ​കൾ​ക്കാ​യി പ്ര​കാ​ശി​യ്ക്കു​ന്നു! 2

വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നേ, അങ്ങ് പൂ​രു​വി​നു​വേ​ണ്ടി പു​രി​കൾ പൊ​ളി​ച്ചു. കത്തി​ജ്ജ്വ​യ്ക്ക​യു​ണ്ടാ​യ​ല്ലോ; അന്ന് അങ്ങ​യെ​പ്പേ​ടി​ച്ചു കറു​മ്പ​ന്മാർ വേ​റു​പി​രി​ഞ്ഞു, മു​ത​ലും വെ​ടി​ഞ്ഞു, കു​തി​ച്ചു​പാ​ഞ്ഞു!3

വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നേ, അങ്ങ​യ്ക്കാ​യു​ള്ള കർ​മ്മ​ത്തെ അന്ത​രി​ഷ​വും ഭൂവും ദ്യോ​വും ആദ​രി​യ്ക്കു​ന്നു. നി​ത്യാ​തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു വി​ള​ങ്ങു​ന്ന ഭവാൻ ശോ​ഭ​കൊ​ണ്ടു വാ​നൂ​ഴി​കൾ​ക്കു വീതി കൂ​ട്ടു​ന്നു!4

അഗ്നേ, പ്ര​ജ​ക​ളു​ടെ സ്വാ​മി​യും, ധന​ങ്ങ​ളു​ടെ നേ​താ​വും, ഉഷ​സ്സി​ന്റെ​യും പക​ലി​ന്റെ​യും കൊ​ടി​മ​ര​വും, വൈ​ശ്വാ​ന​ര​നു​മായ അങ്ങ​യെ അശ്വ​ങ്ങൾ സ്പൃ​ഹ​യോ​ടെ സേ​വി​ക്കു​ന്നു; (പാ​പ​ത്തെ) പറ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന, നെ​യ്യോ​ടു​കൂ​ടിയ സ്തു​തി​ക​ളും!5

മി​ത്ര​ങ്ങ​ളെ പൂ​ജി​യ്ക്കു​ന്ന അഗ്നേ, അങ്ങ​യി​ലാ​ണ്, ദേ​വ​ന്മാർ ബലം വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്: അവർ അങ്ങ​യ്ക്കു​ള്ള കർ​മ്മ​ത്തിൽ ചേർ​ന്നു​വ​ന്ന​ല്ലോ. അങ്ങു കർ​മ്മ​വാ​ന്നു കനത്ത തേ​ജ​സ്സു​ള​വാ​ക്കി, കർ​മ്മ​ഹീ​ന​രെ സ്ഥാ​ന​ത്തു​നി​ന്നോ​ടി​ച്ചു!6

ആ ഭവാൻ അത്യു​ന്ന​ത​മായ ആകാ​ശ​ത്തു​ദി​ച്ചു, വാ​യു​പോ​ലെ ജലം ഉടനടി നു​ക​രു​ന്നു; ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, അങ്ങ് തണ്ണീ​രു​ക​ളെ ഉൽ​പാ​ദി​പ്പി​ച്ച്, ഉണ്ണി​യ്ക്കു വേ​ണ്ട​തു കൊ​ടു​പ്പാൻ ഇടി​മു​ഴ​ക്കു​ന്നു!7

വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നേ, വി​ശ്വ​വ​രേ​ണ്യ, ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, ഭവാൻ യാ​തൊ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു ധനവും, ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​വായ മനു​ഷ്യ​ന്നു വി​പു​ല​മായ യശ​സ്സും നി​ല​നിർ​ത്തു​ന്നു​വോ, ആ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന മഴയെ ഞങ്ങൾ​ക്ക​യ​ച്ചാ​ലും! 8

അഗ്നേ, ആ അന്ന​സ​മൃ​ദ്ധ​മായ ധനവും, കേൾ​വി​യ്ക്കു​ത​കു​ന്ന ബലവും ഭവാൻ ഹവിർ​ദ്ധ​ന​രായ ഞങ്ങ​ളിൽ ചേർ​ത്തു​വെ​ച്ചാ​ലും; അഗ്നേ, വൈ​ശ്വാ​നര, അങ്ങ് രു​ദ്ര​രോ​ടും ദേ​വ​ക​ളോ​ടും​കൂ​ടി, ഞങ്ങൾ​ക്കു മഹ​ത്തായ സുഖം തന്നാ​ലും!9

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

പി​ളർ​ത്ത​വ​നെ ഞാൻ വന്ദി​യ്ക്കു​ന്നു: വന്ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു, പ്ര​വൃ​ദ്ധ​നും ബല​വാ​നും വീ​ര്യ​വാ​നും ആളു​കൾ​ക്കു സ്തു​ത്യ​നു​മായ ആ സാ​മ്രാ​ട്ടി​ന്റെ പ്ര​ശ​സ്തി​യും പ്ര​വൃ​ത്തി​യും, ഇന്ദ്ര​ന്റേ​തെ​ന്ന​പോ​ലെ വർ​ണ്ണി​യ്ക്കു​ന്നു.1

കവി​യും, കൊ​ടി​മ​ര​വും, ആദ​രി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​നെ താ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നും, പ്ര​കാ​ശ​ക​നും, സു​ഖ​പ്ര​ദ​നു​മായ വാ​നൂ​ഴി​പ്പെ​രു​മാ​ളി​നെ (ആളുകൾ) പ്രീ​തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ആ പു​ര​ന്ദ​ര​നായ അഗ്നി​യു​ടെ വമ്പി​ച്ച പൂർ​വ​കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ ഞാൻ പു​ക​ഴ്ത്ത​ട്ടെ!2

തൊ​ഴി​ലും യജ്ഞ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത, തെറി പു​ല​മ്പു​ന്ന, അവി​ശ്വാ​സി​ക​ളായ, വളർ​ത്താ​ത്ത ഹു​ണ്ടി​ക​ക്കാ​രെ – ആ ദസ്യു​ക്ക​ളെ – അഗ്നി ആട്ടി​പ്പാ​യി​യ്ക്കും; മു​മ്പ​നാ​യി​നി​ന്നു യജ്ഞ​ഹീ​ന​രെ ഇടി​ച്ചു​താ​ഴ്ത്തും!3

യാ​തൊ​രു മി​ക​ച്ച നേ​താ​വ് ഇരു​ണ്ട തമ​സ്സിൽ മയ​ങ്ങി​യ​വ​രെ, ബോധം നല്കി നേരേ നട​ത്തി​യോ; ആ ധന​പ​തി​യായ അഗ്നി​യെ തല​കു​നി​യ്ക്കാ​ത്ത​വ​നെ, യു​ദ്ധ​ക്കൊ​തി​യ​രെ അട​ക്കി​നിർ​ത്തു​ന്ന​വ​നെ ഞാൻ സ്തു​തി​ച്ചു​കൊ​ള്ളു​ന്നു. 4

ആർ തടി​ച്ച​വ​യെ ആയു​ധ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു കു​നി​യി​ച്ചു​വോ, ആർ സൂ​ര്യ​പ​ത്നി​ക​ളായ ഉഷ​സ്സു​ക​ളെ ഉദി​പ്പി​ച്ചു​വോ; ആ മഹാ​നായ അഗ്നി​പ്ര​ജ​ക​ളെ ബലം​കൊ​ണ്ട​ട​ക്കി, നഹു​ഷ​ന്നു കപ്പം കൊ​ടു​പ്പി​ച്ചു!5

ആളു​ക​ളെ​ല്ലാം സു​ഖ​ത്തി​നാ​യി, ആരുടെ നന്മ​മ​ന​സി​നെ പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു, ഹവി​സ്സു​മാ​യി അരികേ നി​ല്ക്കു​ന്നു​വോ; ആ വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രായ ദ്യാ​വോ​പൃ​ഥി​വി​ക​ളു​ടെ മി​ക​ച്ച മടി​ത്ത​ട്ടിൽ ഇരു​ന്ന​രു​ളു​ന്നു!6

ദേ​വ​നായ വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി സൂ​ര്യോ​ദ​യ​ത്തിൽ അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തി​ലെ ഇരു​ട്ടു നീ​ക്കു​ന്നു: അന്ത​രി​ക്ഷ​ത്തിൽ​നി​ന്നും താ​ഴ​ത്തു​നി​ന്നും നീ​ക്കു​ന്നു – ദ്യോ​വിൽ​നി​ന്നും ഭൂ​വിൽ​നി​ന്നും നീ​ക്കു​ന്നു!7

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

കീ​ഴ​മർ​ത്തു​ന്ന​വ​നും, ഒരു കു​തി​ര​പോ​ലെ കെ​ല്പ​നും, അഗ്നി​ദേ​വ​നു​മായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി​യ്ക്കു ഞാൻ സ്തു​തി​കൾ അയ​യ്ക്കു​ക​ത​ന്നെ. ചെ​യ്യു​ന്നു: അഭി​ജ്ഞ​നായ നി​ന്തി​രു​വ​ടി ഞങ്ങ​ളു​ടെ യാ​ഗ​ത്തിൽ ദൂ​ത​നാ​യാ​ലും! തന്തി​രു​വ​ടി സ്വയം വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളെ ദഹി​പ്പി​ച്ച​വ​നാ​യി ദേ​വ​ന്മാ​രിൽ അറി​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.1

അഗ്നേ, ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടു സഖ്യം​കൊ​ള്ളു​ന്ന സ്തു​ത്യ​നായ ഭവാൻ തേ​ജ​സ്സി​നാൽ ഭൂ​മി​യു​ടെ ഉന്ന​ത​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തെ ഒലി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു, കാ​ടെ​ല്ലാം കൊ​തി​യോ​ടേ കടി​ച്ചു​തി​ന്നി​ട്ട്, സ്വ​മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ വന്നാ​ലും!2

യജ്ഞം ശരി​യ്ക്ക​നു​ഷ്ഠി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു: ദർഭ വി​രി​ച്ചി​രി​യ്ക്കു​ന്നു; അഗ്നി​യും സ്തു​തി​യാൽ പ്ര​സാ​ദി​ച്ച​രു​ളു​ന്നു. യുവതമ, അങ്ങ് നല്ല സു​ഖ​ത്തോ​ടേ പി​റ​ന്ന​പ്പോൾ, ഹോ​താ​വു വി​ശ്വ​വ​രേ​ണ്യ​ക​ളായ രണ്ട​മ്മ​മാർ​ക്കു ഹോ​മി​പ്പാ​നും തു​ട​ങ്ങി.3

വി​ശു​ദ്ധ പ്രാ​ജ്ഞ​രായ മനു​ഷ്യൻ യജ്ഞ​നേ​താ​വി​നെ ഉടനടി ഉൽ​പാ​ദി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു: അവ​രു​ടെ ഈ അഗ്നി, പ്ര​ജാ​പാ​ല​കൻ, ആഹ്ലാ​ദ​ക​രൻ, മധു​ര​വ​ചൻ, സത്യ​വാൻ, പ്ര​ജ​ക​ളു​ടെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ വെ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.4

ഹവി​സ്സു വഹി​യ്ക്കു​ന്ന, ഉലകം താ​ങ്ങു​ന്ന, തല​വ​നായ അഗ്നി​വ​രി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ വന്ന​ണ​ഞ്ഞു മനു​ഷ്യ​ന്റെ സ്ഥാ​ന​ത്തി​രി​യ്ക്കും: ഈ വി​ശ്വ​വ​രേ​ണ്യ​നെ ദ്യോ​വും ഭൂവും വളർ​ത്തു​ന്നു; ഹോ​താ​വു യജി​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.5

യാ​വ​ചി​ല​മ​നു​ഷ്യർ തി​ക​ഞ്ഞ മന്ത്രം നിർ​മ്മി​ച്ചു​വോ; യാ​വ​ചി​ലർ സ്തോ​ത്രം കേൾ​പ്പി​ച്ചു വളർ​ത്തി​യോ; യാ​വ​ചി​ലർ ഈ സത്യ​രൂ​പ​ത്തി​നെ സമു​ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ചു​വോ; അവർ – എന്റെ ഈ ആളുകൾ – എല്ലാ​രെ​യും അന്നം​കൊ​ണ്ടു പു​ലർ​ത്തു​ന്നു!6

അഗ്നേ, ബല​പു​ത്ര, ധന​ങ്ങ​ളു​ടെ അധി​പ​തി​യായ ഭവാ​നോ​ടു ഞങ്ങൾ, വസി​ഷ്ഠർ ഇപ്പോൾ യാ​ചി​യ്ക്കു​ന്നു. സ്തോ​താ​ക്കൾ​ക്കും ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​ക്കൾ​ക്കും, അങ്ങ് അന്നം കി​ട്ടി​യ്ക്ക​ണം; നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’ 7

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

സ്വാ​മി​യായ രാ​ജാ​വു സ്തു​തി​ക​ളോ​ടേ വളർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നു – ആരുടെ തി​രു​മെ​യ്യിൽ നെ​യ്യു ഹോ​മി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വോ, ആരെ ഹവി​സ്സ​മേ​ത​രായ ആളുകൾ തി​ക്കി​നി​ന്നു സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ, ആ അഗ്നി ഉഷ​സ്സി​ന്നു മു​മ്പിൽ ഉജ്ജ്വ​ലി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.1

ഹോ​താ​വും അഹ്ലാ​ദ​ക​ര​നും മഹാ​നു​മായ ഈ അഗ്നി മനു​ഷ്യ​ന് അതി​മ​ഹാ​നെ​ന്ന് അറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​യ്ക്കു​ന്നു: ഈ കൃ​ഷ്ണ​വർ​മ്മാ​വു (വാനിൽ) ഒളി വീ​ശു​ന്നു; ഭൂ​മി​യി​ലി​റ​ങ്ങി​യി​ട്ട് ഔഷ​ധി​ക​ളാൽ വള​രു​ന്നു!2

അഗ്നേ, അങ്ങ് എന്തൊ​രു ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥി​തി സ്വീ​ക​രി​യ്ക്കും? സ്തു​യ​മാ​ന​നായ ഭവാൻ എന്തൊ​രു ഹവി​സ്സു കൈ​ക്കൊ​ള്ളും? ശോ​ഭ​ന​പ്ര​ദാന, ഭജി​യ്ക്കു​ന്ന ഞങ്ങൾ എപ്പോൾ ദു​സ്താ​വും സമീ​ചീ​ന​വു​മായ സമ്പ​ത്തി​ന്റെ ഉട​മ​ക​ളാ​കും?3

യഷ്ടാ​വു ധാ​രാ​ളം കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്, സൂ​ര്യൻ​പോ​ലെ വലിയ കാ​ന്തി​യോ​ടേ വി​ള​ങ്ങു​ന്ന ഈ അഗ്നി​നെ: ഇദ്ദേ​ഹം പൂ​രു​വി​നെ പോരിൽ അമർ​ത്തി; ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ അതി​ഥി​യാ​യി കത്തി​ജ്വ​ലി​ച്ചു.4

അഗ്നേ, വളരെ ഹവി​സ്സു​കൾ ഭവാ​ങ്കൽ​ത്ത​ന്നെ ചേ​രു​ന്നു: ഭവാൻ എല്ലാ​ക്കൂ​ട്ട​രോ​ടും​കൂ​ടി പ്ര​സാ​ദി​ച്ചാ​ലും! സ്തോ​ത്രം കേ​ട്ട​രു​ളുക; സു​ജ​ന്മാ​വേ, സ്തു​യ​മാ​ന​നായ ഭവാൻ ദേഹം സ്വയം തടി​പ്പി​യ്ക്കുക!5

നൂ​റു​മാ​യി​ര​വും ചേർ​ന്ന വി​ദ്യാ​കർ​മ്മ​വാൻ അഗ്നി​യ്ക്കാ​യി ഈ സ്ത്രോ​ത്രം ഉണ്ടാ​ക്കി​യി​രി​യ്ക്കു​ന്നു: ഉജ്ജ്വ​ല​മായ ഇതു സ്തോ​താ​ക്ക​ളെ​യും കൂ​റ്റു​കാ​രെ​യും സു​ഖി​പ്പി​യ്ക്കും, രോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ തടു​ക്കും, രക്ഷ​സ്സു​ക​ളെ ഒടു​ക്കും!6

അഗ്നേ, ബല​പു​ത്ര, ധന​ങ്ങ​ളു​ടെ അധി​പ​ധി​യായ ഭവാ​നോ​ടു ഞങ്ങൾ, വസി​ഷ്ഠർ ഇപ്പോൾ യാ​ചി​യ്ക്കു​ന്നു: സ്തോ​താ​ക്കൾ​ക്കും ഹവിർ​ദ്ദാ​താ​ക്കൾ​ക്കും അങ്ങ് അന്നം കി​ട്ടി​യ്ക്ക​ണം! നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’7

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ജാ​ര​നാ​യി, ആഹ്ലാ​ദ​ക​ര​നാ​യി, അതി​പ്രാ​ജ്ഞ​നാ​യി, ഹോ​താ​വാ​യി​രി​യ്ക്കു​ന്ന പാവകൻ ഉഷ​സ്സി​ന്റെ മധ്യ​ത്തിൽ പള്ളി​യു​ണ​രു​ന്നു: ഇതു​ത​രം പ്ര​ണി​കൾ​ക്കും വെ​ളി​ച്ച​വും, ദേ​വാ​ന്മാർ​ക്കു ഹവി​സ്സും, സു​കർ​മ്മാ​ക്കൾ​ക്കു ധനവും കല്പി​ച്ചു​ന​ല്കു​ന്നു!1

പണി​ക​ളു​ടെ കത​കു​കൾ തു​റ​ന്നു, നമു​ക്കു പൂ​ജ​നീ​യ​ക​ളായ പയ​സ്വി​നി​ക​ളെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ആ സു​കർ​മ്മാ​വ് – അഹ്ലാ​ദ​ക​ര​നും ദാ​ന​തൽ​പ​ര​നു​മായ ഹോ​താ​വ് – ആളു​കൾ​ക്കു രാ​വി​രു​ട്ട​ക​റ്റി കാ​ണാ​യി​വ​രു​ന്നു!2

മൗ​ഢ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത പ്രാ​ജ്ഞ​നും, അദീ​ന​നും, ദീ​പ്തി​മാ​നും, ശോ​ഭ​ന​സ്ഥാ​ന​നും, മി​ത്ര​നും, അതി​ഥി​യും, നമു​ക്കു നന്മ നല്കു​ന്ന​വ​നു​മായ ചി​ത്ര​ഭാ​നു ഉഷ​സു​കൾ​ക്കു മു​മ്പിൽ ഉദ്ഭാ​സി​യ്ക്കു​ന്നു; തണ്ണീ​രി​ന്റെ ഗർ​ഭ​മാ​യി​ട്ട് ഓഷ​ധി​ക​ളിൽ ഉൾ​പ്പൂ​കു​ന്നു!3

അങ്ങ് മനു​ഷ്യ​യു​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ സ്തോ​ത​വ്യ​നാ​കു​ന്നു: ആർ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ലി​റ​ങ്ങി സമു​ജ്ജ്വ​ലി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ – ശു​ഭ​ദർ​ശ​ന​മായ തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ട് വി​ള​ങ്ങു​ന്നു​വോ – ആ വളർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സി​നെ സ്തു​തി​കൾ ഉണർ​ത്തു​ന്നു.4

അഗ്നേ, അങ്ങ് ദൂ​ത്യം​കൊ​ള്ളുക, ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ അടു​ക്ക​ലെ​യ്ക്കു പോവുക: കൂ​ട്ട​ത്തോ​ടെ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രെ വല​യ്ക്ക​രു​തേ! സര​സ്വ​തി, മരു​ത്തു​ക്കൾ, അശ്വി​കൾ, ജലം എന്നീ ദേ​വ​ന്മാ​രെ​യെ​ല്ലാം, രത്നം​ത​രു​മാ​റ് യജി​യ്ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യുക.5

അഗ്നേ, അങ്ങ​യെ വസി​ഷ്ഠൻ ജ്വ​ലി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു: അങ്ങ് പരു​ഭാ​ഷി​യെ പാ​യി​യ്ക്കുക; ഹവിർ​ദ്ധ​ന​ന്നു​വേ​ണ്ടി ദേ​വ​ഗ​ണ​ത്തെ യജി​പ്പി​യ്ക്കുക; ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, ബഹു​സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു സ്തു​തി​യ്ക്കുക. നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​ലി​പ്പി​നെ, പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’6

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ഹരി​യും വൃ​ക്ഷാ​വു​മായ ശൂചി, ഉഷ​സ്സി​ന്റെ ജാ​രൻ​പോ​ലെ വി​പു​ല​മായ തേ​ജ​സ്സു വഹി​യ്ക്കു​ന്നു – കത്തു​ന്നു, ജ്വ​ലി​യ്ക്കു​ന്നു, തി​ള​ങ്ങു​ന്നു; കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പ്ര​ഭ​യാൽ പ്ര​കാ​ശി​യ്ക്കു​ന്നു; പ്ര​ജ​ക​ളെ ഉണർ​ത്തു​ന്നു!1

അഗ്നി അഹ​സ്സിൽ, ഉഷ​സ്സി​ന്നു​മു​മ്പിൽ, സൂ​ര്യൻ​പോ​ലെ ശോ​ഭി​യ്ക്കു​ന്നു: യജ്ഞ​മ​നു​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന ഭക്ത​ന്മാർ സ്തു​തി​യ്ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യു​ന്നു. ജന​ന​ങ്ങ​ള​റി​യു​ന്ന, ദൂ​ത​നാ​യി ദേ​വ​ന്മാ​രു​ടെ അടു​ക്ക​ലേ​യ്ക്കു പോ​കു​ന്ന, അതി​ദാ​താ​വായ ദേവൻ പല​ത​ര​ത്തിൽ പാ​യു​ന്നു!2

ദേ​വ​കാ​മ​ങ്ങ​ളായ സ്തു​തി​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ ദ്ര​വ്യ​മി​ര​ന്നു​കൊ​ണ്ടു, ശു​ഭ​ദ്രർ​ശ​നും, സു​രൂ​പ​നം, സു​ഷ്ഠ​ഗ​മ​ന​നും, ഹവ്യ​വാ​ഹ​നും, മനു​ഷ്യ​രു​ടെ നാ​ഥ​നു​മായ അഗ്നി​യു​ടെ മു​മ്പി​ലെ​യ്ക്കു നട​ന്നു​കൊ​ള്ളു​ന്നു!3

അഗ്നേ, അങ്ങ് ദേ​വ​ന്മാ​രോ​ടു ചേർ​ന്ന് ഇന്ദ്ര​നെ​യും, രു​ദ്ര​ന്മാ​രോ​ടു ചേർ​ന്നു മഹാ​നായ രു​ദ്ര​നെ​യും, ആദി​ത്യ​രോ​ടു ചേർ​ന്ന് വി​ശ്വ​ജ​നീ​ന​യായ അദി​തി​തി​യെ​യും, സ്തു​ത്യ​രായ അം​ഗി​ര​സ്സു​ക​ളോ​ടു ചേർ​ന്നു വി​ശ്വ​വ​രേ​ണ്യ​നായ ബൃ​ഹ​സ്പ​തി​യെ​യും ഞങ്ങൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ലും!4

ആഹ്ലാ​ദ​ക​ര​നും അഹ്വാ​താ​വും അതി​യു​വാ​വു​മായ അഗ്നി​യെ ഭക്ത​ജ​ന​ങ്ങൾ യാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ സ്തു​തി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു: ഹവിർ​ദ്ധ​ന​ന്മാർ​ക്കു ദേ​വ​ന്മാ​രെ യജി​പ്പാൻ മടി​കൂ​ടാ​തെ ദൂ​ത​നാ​യി​ച്ച​മ​ഞ്ഞ​വ​നാ​ണ​ല്ലോ, രാ​ത്രി​യിൽ പൂ​ജി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന തന്തി​രു​വ​ടി!5

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

അഗ്നേ, യജ്ഞ​ത്തി​ന്റെ അട​യാ​ള​മായ മാ​ഹാ​നാ​ണ്, ഭവാൻ: ഭവാ​നെ​ക്കൂ​ടാ​തെ അമർ​ത്ത്യ​ന്മാർ ഇമ്പം​കൊ​ള്ളി​ല്ല. അങ്ങ് ദേ​വ​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും​കൂ​ടി, ഒരേ​തേ​രിൽ വന്നെ​ത്തുക; ഇവിടെ മു​ഖ്യ​ഹോ​താ​വാ​യി ഇരി​യ്ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യുക!1

അഗ്നേ, പ്ര​കൃ​ഷ്ട​ഗ​മ​ന​നായ ഭഗ​വാ​നോ​ടു ഹവി​സ്സ​മേ​ത​രായ മനു​ഷ്യർ സദാ ദൂ​ത്യ​ത്തി​ന്നു പ്രാർ​ത്ഥി​യ്ക്കു​ന്നു: അങ്ങ് ദേ​വ​ക​ളോ​ടൊ​ന്നി​ച്ച് ആരുടെ ദർ​ഭ​യി​ലി​രി​യ്ക്കു​മോ, അവ​ന്നു ദി​വ​സ​ങ്ങൾ സു​ദി​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്തീ​രും!2

അഗ്നേ, പകൽ മൂ​ന്നു​രു ഭവാ​ങ്കൽ ഹവി​സ്സർ​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന മനു​ഷ്യ​ന്നു​വേ​ണ്ടി (ഋത്വി​ക്കു​കൾ) അറി​യി​യ്ക്കു​ന്നു: അങ്ങ് ഇവിടെ, മനു​വി​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ ദൂ​ത​നാ​യി​ട്ടു, ദേ​വ​ന്മാ​രെ ജയി​ച്ചാ​ലും; ഞങ്ങ​ളെ പഴി​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നു പാ​ലി​ച്ചാ​ലും!3

വലിയ യാ​ഗ​ത്തി​ന്നും, സം​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സർ​വ​ഹ​വി​സ്സി​ന്നും അഗ്നി​യ​ത്രേ, അധി​പ​തി: തന്തി​രു​വ​ടി​യു​ടെ കർ​മ്മ​ത്തിൽ ദേവകൾ സം​ബ​ന്ധി​യ്ക്കു​മ​ല്ലോ; അമർ​ത്ത്യർ ഹവ്യ​വാ​ഹ​നു​മാ​ക്കി​യി​രി​യ്ക്കു​ന്നു!4

അഗ്നേ, അങ്ങ് ഹവി​സ്സു​ണ്ണാൻ ദേ​വ​ന്മാ​രെ കൊ​ണ്ടു​വ​രിക: ഇന്ദ്രാ​ദി​കൾ ഇവിടെ മത്ത​ടി​യ്ക്ക​ട്ടെ! അല്ലെ​ങ്കിൽ, ഈ ഹവ്യം സ്വർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ ദേ​വ​ന്മാർ​ക്കെ​ത്തി​യ്ക്കുക. നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’ 5

ഋഷി​ച്ഛ​ന്ദോ​ദേ​വ​ത​കൾ മു​മ്പേ​ത്തവ.

ആർ സ്വ​സ്ഥാ​ന​ത്തു വളർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ട് ഉജ്ജ്വ​ലി​യ്ക്കു​ന്നു​വോ, വി​ശാ​ല​ങ്ങ​ളായ വാ​നൂ​ഴി​ക​ളു​ടെ​ഇ​ട​യിൽ വർ​ത്തി​യ്ക്കു​ന്ന ആ യു​വ​ത​മ​നും സമ്യ​ഗാ​ഹു​ത​നും സർ​വ്വ​തോ​ഗാ​മി​യു​മായ ചി​ത്ര​ഭാ​നു​വി​ങ്കൽ നാം വലിയ നമ​സ്കാ​ര​ത്തോ​ടെ ചൊ​ല്ലുക!1

മഹ​ത്ത്വം​കൊ​ണ്ടു ദു​രി​ത​മെ​ല്ലാം നശി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്ന യാ​തൊ​രു​വൻ യാ​ഗ​ശാ​ല​യിൽ സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വോ, ആ ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സായ അഗ്നി നമ്മെ – പു​ക​ഴ്ത്തി​പ്പാ​ടു​ന്ന നമ്മെ​യും, ഹവി​സ്സർ​പ്പി​ക്കു​ന്ന നമ്മെ​യും – പാ​പ​ത്തിൽ​നി​ന്നും തി​ന്മ​യിൽ​നി​ന്നും പാ​ലി​ച്ച​രു​ള​ട്ടെ!2

അഗ്നേ, അവി​ടു​ന്നു വരു​ണ​നാ​ണ്, മി​ത്ര​നു​മാ​ണ് അങ്ങ​യെ വസി​ഷ്ഠർ സ്തു​തി​ക​ളാൽ വളർ​ത്തു​ന്നു. ഭവാ​ങ്ക​ലെ​ദ്ധ​ന​ങ്ങൾ എളു​പ്പ​ത്തിൽ കി​ട്ടു​മാ​റാ​ക​ട്ടെ നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’3

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രി​ഷ്ടു​പ്പ് ഛന്ദ​സ്സ്; വൈ​ശ്വാ​ന​രാ​ഗ്നി ദേവത.

ഉലകിൽ ഒളി​വീ​ശു​ന്ന, കർ​മ്മ​ങ്ങൾ നട​ത്തു​ന്ന, അസു​ര​രെ ഹനി​യ്ക്കു​ന്ന അഗ്നി​യ്ക്കു നി​ങ്ങൾ സ്തോ​ത്ര​വും കർ​മ്മ​വും സം​ഭ​രി​യ്ക്കു​വിൻ; ഞാൻ അഭീ​ഷ്ട​പ്ര​ദ​നായ വൈ​ശ്വാ​ന​ര​നെ പ്രീ​തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​വാൻ ഹവി​സ്സു ദർ​ഭ​യിൽ വെ​യ്ക്കാം.1

അഗ്നേ, അങ്ങ് ജനി​ച്ച​പ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ കത്തു​ന്ന തേ​ജ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു വാ​നൂ​ഴി​കൾ നി​റ​ച്ചു; വൈ​ശ്വാ​നര, ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സേ, അങ്ങ് മഹ​ത്വ​ത്താൽ ദേ​വ​ന്മാ​രെ മാ​റ്റ​ല​രിൽ​നി​ന്നു മോ​ചി​പ്പി​ച്ചു!2

അഗ്നേ, സ്വാ​മി​യായ ഭവാൻ ഉദി​ച്ചു, ചു​റ്റി​ന​ട​ന്ന്, ഇടയൻ മാ​ടു​ക​ളെ​യെ​ന്ന​പോ​ലെ, ഭു​വ​ന​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ; വൈ​ശ്വാ​നര, അപ്പോൾ സ്തു​തി​യു​ടെ വഴി കണ്ടു​വ​ച്ചാ​ലും. നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാ​യാൽ​പ്പാ​ലി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’3

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ബൃ​ഹ​തി​യും ത്രി​ഷ്ടു​പ്പും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അഗ്നി ദേവത.

ജാ​ത​വേ​ദ​സ്സി​നെ ചമ​ത​കൊ​ണ്ടും, ദേവനെ ദേ​വ​സ്ത​വ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടും, ധവ​ള​പ്ര​ഭ​നായ അഗ്നി​യെ അന്ന​വാ​ന്മാ​രായ നാം ഹവി​സ്സു​കൾ​കൊ​ണ്ടും പരി​ച​രി​യ്ക്കുക!1

ആഗ്നേ, അങ്ങ​യെ ഞങ്ങൾ ചമ​ത​കൊ​ണ്ടു പരി​ച​രി​യ്ക്കാം; യജനീയ, അങ്ങ​യ്ക്കു ഞങ്ങൾ നല്ല സ്തോ​ത്ര​മർ​പ്പി​യ്ക്കാം; യാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഹോ​താ​വേ, ഞങ്ങൾ നൈ​കൊ​ണ്ടും, മം​ഗ​ള​ജ്വാ​ല​നായ ദേവ, ഞങ്ങൾ ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടും പരി​ച​രി​യ്ക്കാം!2

അഗ്നേ, അങ്ങ് ദേ​വ​ക​ളോ​ടൊ​ന്നി​ച്ചു, ഹവി​സ്സു സ്വീ​ക​രി​പ്പാൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ യാ​ഗ​ത്തിൽ വന്നാ​ലും: ഞങ്ങൾ ദേ​വ​നായ ഭവാനെ പരി​ച​രി​യ്ക്ക​ട്ടെ! നി​ങ്ങൾ ‘സ്വ​സ്തി​യാൽ​പ്പാ​ലി​പ്പി​നെ,പ്പൊ​ഴു​മെ​ങ്ങ​ളെ!’3

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ഗാ​യ​ത്രി ഛന്ദ​സ്സ്; അഗ്നി ദേവത.

വസി​ഷ്ഠൻ ഋഷി; ബൃ​ഹ​തി​യും സതോ​ബൃ​ഹ​തി​യും ഛന്ദ​സ്സു​കൾ; അഗ്നി ദേവത. (പാന)