ഇദ്ദേ​ഹം 1020 കുംഭം 10-ാനു പൂയം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. മാ​താ​വു് ദേവി അം​ബ​ത്ത​മ്പു​രാ​ട്ടി​യും പി​താ​വു് തളി​പ്പ​റ​മ്പ​ത്തു മു​ല്ല​പ്പ​ള്ളി നാ​രാ​യ​ണൻ​ന​മ്പൂ​രി​യും ആയി​രു​ന്നു. സക​ല​ശാ​സ്ത്ര​പാ​രാ​വാ​ര​പാ​രം​ഗ​ത​നാ​യി​രു​ന്ന പി​താ​വു് സ്വ​പു​ത്ര​ന്റെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സദാ ശ്ര​ദ്ധാ​ലു​വാ​യി വർ​ത്തി​ച്ചു. അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ തി​രു​വാർ​പ്പിൽ രാ​മ​വാ​രി​യർ ബാലനെ എഴു​ത്തി​നി​രു​ത്തി. പ്ര​ഥ​മ​പാ​ഠ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹം പഠി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും കാ​വ്യ​പ​രി​ശീ​ല​നം പി​താ​വി​ന്റെ മേൽ​നോ​ട്ട​ത്തി​ലാ​ണു് നട​ന്ന​തു്. നാലു കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു് ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണ​വി​ലാ​സം, രഘു​വം​ശം, കു​മാ​ര​സം​ഭ​വം, മാഘം, നൈഷധം എന്നീ കാ​വ്യ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം വാ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു.

കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ മാ​തു​ല​നായ രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ കേ​ാ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ തി​രു​മേ​നി​യു​ടെ പി​താ​വാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ഭാ​ഗി​നേ​യ​നെ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു പോയി. മഹാ​വി​ദ്വാ​നാ​യി​രു​ന്ന അദ്ദേ​ഹം മരു​മ​ക​ന്റെ പഠി​ത്ത​ത്തിൽ പ്ര​ത്യേ​കം നി​ഷ്കർ​ഷി​ച്ച​തി​നാൽ നാലു കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു് രാ​ജ​കു​മാ​രൻ നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും, വ്യാ​ക​ര​ണം, തർ​ക്കം, മീ​മാംസ ഇത്യാ​ദി ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും അഗാ​ധ​മായ പാ​ണ്ഡി​ത്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. 1034-ൽ പ്രി​യ​മാ​തു​ല​നു് ദേ​ഹ​വി​യോ​ഗം സം​ഭ​വി​ച്ചു. ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് പാ​ച്ചു​മൂ​ത്ത​തി​ന്റെ അടു​ക്കൽ വൈ​ദ്യ​വും പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അതേ കൊ​ല്ല​ത്തിൽ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഉപ​ന​യ​നം നട​ത്തി​യി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് മഹാ​രാ​ജാ​വു് മഹാ​വി​ദു​ഷി​യും സം​ഗീ​ത​കു​ശ​ല​യും ആയ ലക്ഷ്മീ​റാ​ണി​യു​ടെ പള്ളി​ക്കെ​ട്ടു നട​ത്തി​ച്ചു.

വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു ശേ​ഷ​വും വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സം തു​ടർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. സു​ബ്ബ​യ്യാ​ദീ​ക്ഷി​തർ, ശീ​നു​അ​യ്യ​ങ്കാർ ഇവ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ “ശബ്ദേ​ന്ദു​ശേ​ഖര”പര്യ​ന്തം വ്യാ​ക​ര​ണ​വും, ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ വേ​ദാ​ന്ത​വും, മറ്റൊ​രു രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ തർ​ക്ക​വും പഠി​ച്ചു് അവി​ടു​ന്നു അഭി​ജ്ഞോ​ത്ത​മ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. ഇതി​നോ​ടു​കൂ​ടി ഇം​ഗ്ലീ​ഷു്, മഹാ​രാ​ഷ്ട്രം, ഹി​ന്ദു​സ്ഥാ​നി, തമി​ഴു്, തെ​ലു​ങ്കു് എന്നീ ഭാ​ഷ​ക​ളും തക്ക ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നും പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ‘സു​സ്ഥ​മായ ശരീ​ര​ത്തിൽ സു​സ്ഥ​മായ മന​സ്സു്’ എന്നൊ​രു യവ​ന​പ​ഴ​മൊ​ഴി​യു​ണ്ടു്. ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ മൃ​ഗ​യാ​വി​നോ​ദ​ത്തി​ലും കാ​യി​ക​വി​ദ്യ​യി​ലും ഏർ​പ്പെ​ട്ടു് ശരീ​ര​ത്തി​നു നല്ല ദൃ​ഢ​ത​യും മെ​യ്വ​ഴ​ക്ക​വും സമ്പാ​ദി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് എട്ട​ടി ഉയ​ര​മു​ള്ള മതിൽ ചാ​ടി​ക്ക​ട​പ്പാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. മൃ​ഗ​യാ​വി​നോ​ദ​ത്തിൽ തനി​ക്കു് എത്ര​മാ​ത്രം താ​ല്പ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് അദ്ദേ​ഹം ‘എന്റെ മൃ​ഗ​യാ​സ്മ​ര​ണ​കൾ’ എന്ന ലേഖനം വഴി​ക്കും,

എന്നു് മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശ​പ​ദ്യം​വ​ഴി​ക്കും പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അതി​ബാ​ല്യം​മു​ത​ല്ക്കു​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം സാ​ഹി​ത്യ​വ്യ​വ​സാ​യ​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു. മിക്ക കവി​ത​ക​ളും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങി​നെ​യി​രി​ക്കേ​യാ​ണു് ആയി​ല്യം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വു് 1042–ൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ബു​ക്കു​ക​മ്മ​റ്റി​യു​ടെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​തു്. പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​മ്മ​റ്റി​യി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഒരാൾ ഒഴികെ, മറ്റാ​രും മല​യാ​ള​ത്തിൽ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തു വാ​യി​പ്പാൻ പോലും വശ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അണ്ണാ​ജി​രാ​യർ ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലും, സു​ബ്ബാ​ദീ​ക്ഷി​തർ സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു എങ്കിൽ മുൻഷി രാ​മൻ​ത​മ്പി​ക്കു് Lying in hospital എന്ന​തി​നെ ആശു​പ​ത്രി​യിൽ കി​ട​മു​റി കി​ട​ക്കു​ന്ന എന്നു തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്യ​ത്ത​ക്ക പരി​ച​യ​മേ ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​മാ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. അങ്ങി​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു കമ്മ​റ്റി​യു​ടെ സ്വ​ഭാ​വം. അണ്ണാ​ജി​രാ​യ​രു​ടെ അപേ​ക്ഷ അനു​സ​രി​ച്ചാ​ണു് വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ കമ്മ​റ്റി​യു​ടെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​പ​ദ​ത്തിൽ അവ​രോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്.

ആ നി​ല​യിൽ പല ഗദ്യ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ എഴു​തു​ന്ന​തി​നു് വലിയ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ത​നാ​യി. വി​ജ്ഞാ​ന​മ​ഞ്ജ​രി, സന്മാർ​ഗ്ഗ​പ്ര​ദീ​പം, മഹ​ച്ച​രി​ത​സം​ഗ്ര​ഹം, സന്മാർ​ഗ്ഗ​സം​ഗ്ര​ഹം മു​ത​ലായ നല്ല നല്ല പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ കമ്മ​റ്റി​യു​ടെ ആഭി​മു​ഖ്യ​ത്തിൽ പ്ര​സാ​ധി​ത​ങ്ങ​ളാ​യി. ഞാൻ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂ​ളിൽ II ഫാ​റ​ത്തിൽ പഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ലം​വ​രെ ഈ പു​സ്ത​ക​ക്ക​മ്മ​റ്റി​വക ഒന്നു മുതൽ മൂ​ന്നു​വ​രെ​യു​ള്ള പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു നട​പ്പിൽ ഇരു​ന്നി​രു​ന്ന​തു്.

മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ പറ​യ​ത്ത​ക്ക അന്ന​ത്തെ പദ്യ​കൃ​തി​കൾ ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളും ചില സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. അക്കാ​ല​ത്തെ പ്ര​സി​ദ്ധ പണ്ഡി​ത​ക​വി​ക​ളെ​ല്ലാം കഥകളി രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. മാ​തു​ല​ന്റെ ശി​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം മു​ദ്ര​ക്കൈ​കൾ നല്ല​പോ​ലെ വശ​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഹനു​മ​ദുൽ​ഭ​വം, മത്സ്യ​വ​ല്ല​ഭ​വി​ജ​യം, പ്ര​ലം​ബ​വ​ധം, ധ്രു​വ​ച​രി​തം, പര​ശു​രാ​മ​വി​ജ​യം എന്നീ കഥകൾ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​യാ​ണു്. മാ​തു​ലൻ എഴുതി പൂ​രി​പ്പി​ക്കാ​തെ ഇട്ടി​രു​ന്ന സോ​മ​വാ​ര​വ്ര​തം ആട്ട​ക്കഥ പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​തും അദ്ദേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ കഥകൾ ഒരു​പോ​ലെ ശബ്ദാർ​ത്ഥ​സു​ന്ദ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ങ്കി​ലും ധ്രു​വ​ച​രി​ത​മാ​ണു് ഏറ്റ​വും പ്രൗ​ഢം. പ്ര​സി​ദ്ധ​ഗാ​യ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന ഹരി​ഹ​ര​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ ഉപ​ദേ​ശം അനു​സ​രി​ച്ചു് സാർ​വ​ത്രി​ക​മാ​യി അന്ത്യ​പ്രാ​സം ഘടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തി​നാൽ പാ​ടി​ക്കേൾ​പ്പാൻ രസ​മു​ള്ള​വ​യാ​കു​ന്നു. അശ്വ​തി​യും, ഇര​യി​മ്മ​നും ആയി​രു​ന്നു ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആദർ​ശ​ങ്ങൾ.

ഹനു​മ​ദുൽ​ഭ​വം 1039-ൽ അര​ങ്ങേ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞു.

ഈ ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ പതി​നെ​ട്ടു വയ​സ്സു​ള്ള ഒരു ബാലൻ എഴു​തി​യ​താ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ ആരു വി​ശ്വ​സി​ക്കും?

എന്ന ശ്ലോ​കം ‘മാ​ക​ന്ദോൽ​ക്ക​ര​മ​ഞ്ജ​രീ മധു​ഝ​രീ മത്താ​ന്യ​പു​ഷ്ടാം​ഗ​നാ’ എന്ന അശ്വ​തി​യു​ടെ ശ്ലോ​ക​ത്തെ അനു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

മത്സ്യ​വ​ല്ല​ഭ​വി​ജ​യം—ഇതു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രണ്ടാ​മ​ത്തെ കൃ​തി​യാ​കു​ന്നു. ഈ രണ്ടു കൃ​തി​ക​ളി​ലും കഥാ​സ​ന്ദർ​ഭ​ത്തി​ന്റേ​യും രം​ഗ​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റേ​യും സമ്പ്ര​ദാ​യം ഏറെ​ക്കു​റെ തൃ​പ്തി​ക​ര​മ​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ, അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ നിർ​ദ്ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട കൃ​തി​യാ​ണു് പ്ര​ലം​ബ​വ​ധം.

പ്ര​ലം​ബ​വ​ധം—പാ​ട്ടു​കൾ പാ​ടി​ക്കേൾ​പ്പാൻ വളരെ സു​ഖ​മു​ള്ള​വ​യാ​ണു്. ഒരു പാ​ട്ടു​ദ്ധ​രി​ക്കാം.

പര​ശു​രാ​മ​ച​രി​തം നാ​ലാ​മ​ത്തെ ആട്ട​ക്ക​ഥ​യാ​ണു്. ഇതിലേ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും പ്രാ​യേണ ലളി​ത​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അർ​ത്ഥ​ഗാം​ഭീ​ര്യം കു​റ​യും.

ധ്രു​വ​ച​രി​തം–1043-ൽ ഒൻ​പ​തു​ദി​വ​സം​കൊ​ണ്ടു രചി​ച്ച​താ​ണു് ഇക്കൃ​തി. ഹരി​ഹ​ര​ഭാ​ഗ​വ​ത​രു​ടെ നിർ​ദ്ദേ​ശ​പ്ര​കാ​രം എല്ലാ പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലും അന്ത്യ​പ്രാ​സം ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്ന ശ്ലോ​കം ‘ഉന്മീ​ല​ത് പത്ര​വ​ല്ലീം’ എന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ സന്താ​നം​പോ​ലെ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇങ്ങ​നെ സാർ​വ​ത്രി​ക​മാ​യി അന്ത്യ​പ്രാ​സം കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്.

ഈ കഥ​ക​ളി​ലൊ​ന്നും ഇപ്പോൾ ആടാ​റു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. വാ​യി​ച്ചു രസി​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​വ​യാ​ണു മി​ക്ക​വ​യും. ഹനു​മ​ദുൽ​ഭ​വ​വും ധ്രു​വ​ച​രി​ത​വും മദ്രാ​സ് സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​ക്കാർ പല​പ്പൊ​ഴും പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. ഞാൻ ബി. ഏ.-​യ്ക്കു വാ​യി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ധ്രു​വ​ച​രി​തം പാ​ഠ്യ​പു​സ്ത​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ പ്രി​യ​ശി​ഷ്യ​നും ഭാ​ഗി​നേ​യ​നു​മായ ഏ. ആർ. തമ്പു​രാ​നാ​യി​രു​ന്നു പഠി​പ്പി​ച്ച​തും.

1046-ൽ മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ തു​ലാ​ഭാ​ര​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് ഒരു ശതകം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ രചി​ച്ചു് മഹാ​രാ​ജ​ഹ​സ്തേന ആറു കല്ലു പതി​ച്ച ഒരു വൈ​ര​മോ​തി​രം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. അതേ വർ​ഷം​ത​ന്നെ ആ തി​രു​മേ​നി​ക്കു് ഒരു സ്വർ​ണ്ണ​ഡ​പ്പി​യും അവി​ടു​ന്നു സമ്മാ​നി​ച്ചു.

പല​പ്പോ​ഴും രാ​ജ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് മഹാ​രാ​ജാ​വു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ റസി​ഡ​ണ്ടി​ന്റെ അടു​ക്കൽ അയ​യ്ക്കുക പതി​വാ​യി​രു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ പല വി​ധ​ത്തിൽ രാ​ജ​പ്രീ​തി​ക്കു പാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്ന കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് എങ്ങ​നെ അവി​ടു​ത്തെ ശത്രു​ത്വ​ത്തി​നു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചു എന്നു​ള്ള​തു് അജ്ഞാ​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒരു പക്ഷേ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തി​രു​മ​ന​സ്സി​നോ​ടു​ള്ള വലു​തായ അടു​പ്പം ഒരു കാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. ഒരി​ക്കൽ ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി രാ​മ​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​വെ​ഴു​ത്തിൽ,

ശ്രീ​മ​ത്ത​യാ വി​ഭാ​ത്യേ​ഷഃ സർ​പ്പ​രാ​ഡിവ പർ​പ്പ​രാ​ഡ്.

എന്നൊ​രു സമസ്യ ചേർ​ത്തി​രു​ന്ന​തി​നെ, വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ,

ദ്വി​ജി​ഹാ​സ്യ ഭു​ജം​ഗ​സ്യ വക്രൈ​വാ​സ്യ​ഗ​തിഃ സദാ

എന്നു പൂ​രി​പ്പി​ച്ച​യ​യ്ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തിൽ​നി​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് മഹാ​രാ​ജാ​വി​നോ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന മനോ​ഭാ​വം വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നു​ണ്ടു്.

ആയി​ല്യം​തി​രു​നാൾ ഉഗ്ര​ശാ​സ​ന​നാ​യി​രു​ന്നു. കേ​ര​ള​വർ​മ്മ​ദേ​വ​ന്റെ യൗ​വ​ന​സ​ഹ​ജ​മായ ചോ​ര​ത്തി​ള​പ്പി​ന്റെ ഫല​മാ​യു​ണ്ടായ വല്ല ചാ​പ​ല്യ​വും അവി​ടു​ത്തെ ക്ഷോ​ഭി​പ്പി​ച്ചു കാണണം. എന്നാൽ ആന്ത​ര​മായ ഹേ​ത്വ​ന്ത​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് വി​ശാ​ഖം തി​രു​നാൾ തന്റെ ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്. കാ​ര​ണ​മെ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മാ​വ​ട്ടെ; 1050 കർ​ക്ക​ട​കം 21-​ാംതീയതി അവി​ടു​ന്നു് ബന്ധ​ന​സ്ഥ​നാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ബന്ധി​ക്കാൻ നി​യു​ക്ത​നാ​യ​തു് വി​ക്ര​മൻ​ത​മ്പി​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സാ​മർ​ത്ഥ്യം ഒന്നു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​ണു് മഹാ​ബ​ലി​ഷ്ഠ​നും അഭ്യാ​സി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ നി​ഷ്പ്ര​യാ​സം ബന്ധി​ക്കു​വാൻ സാ​ധി​ച്ച​തു്. മഹാ​രാ​ജാ​വു് തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് തമ്പി​യെ വി​ളി​ച്ചു് “നീ വി​ക്ര​മ​നായ ത്രി​വി​ക്ര​മ​നാ​ണു്” എന്നു കല്പി​ച്ചു​പോ​ലും. ഈ വി​ക്ര​മൻ​ത​മ്പി​യാ​യി​രു​ന്നു കാ​യം​കു​ളം കൊ​ച്ചു​ണ്ണി എന്ന തസ്ക​ര​പ്ര​മാ​ണി​യെ പി​ടി​ച്ചു ബന്ധ​ന​സ്ഥ​നാ​ക്കി​യ​തും.

ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​കൾ ക്ഷ​മാ​പ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു് കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നോ​ടു് ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും അവി​ടു​ന്നു് അതിനു വഴി​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. മഹാ​റാ​ണി തന്റെ പ്രി​യ​ത​മ​നെ വി​ടു​വി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കഴി​യു​ന്ന​തും ശ്ര​മി​ച്ചു​നോ​ക്കി; എന്നാൽ മറ്റൊ​രു വരനെ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​പ​ക്ഷം അങ്ങി​നെ ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ മറു​പ​ടി. അതി​നു് ഭർ​ത്തൃ​പ്ര​ണ​യ​പ​ര​വ​ശ​നായ മഹാ​റാ​ണി വഴി​പ്പെ​ട്ട​തു​മി​ല്ല.

വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നാ​ക​ട്ടെ കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ഇരു​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് ക്ഷ​മാ​പ​ണ​സ​ഹ​സ്രം രചി​ച്ചു. ഉഗ്ര​ശാ​സ​ന​നായ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ഹൃദയം അതു​കൊ​ണ്ടും കു​ലു​ങ്ങു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു കണ്ടു്, കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ യമ​പ്ര​ണാ​മ​ശ​ത​കം രചി​ച്ചു. അതും പ്ര​യോ​ജ​കീ​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ല. ഒടു​വി​ലാ​ണു് വരാ​നു​ള്ള​തു വഴി​യിൽ തങ്ങു​കി​ല്ലെ​ന്നു് അവി​ടു​ന്നു് സമാ​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട​തു്.

ഏതാ​യി​രു​ന്നാ​ലും ഈ ദാ​രു​ണ​സം​ഭ​വം മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഉർ​വ​ശീ​ശാ​പം ഉപ​കാ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണു തീർ​ന്ന​തു്. കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ അചി​രേണ ഹരി​പ്പാ​ട്ടു കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു മാ​റ്റി പാർ​പ്പി​ച്ചു.

ഈ നി​ല​യിൽ വാ​ണി​രു​ന്ന പ്രാ​ണ​പ്രേ​ഷ്ഠ പ്ര​ണ​യി​നി​ക്കു് അയച്ച എന്ന നി​ല​യിൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കൃ​തി​യാ​ണു് മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശം. ദി​വ​സേന ഒന്നും രണ്ടും പദ്യ​ങ്ങൾ വീതമേ അവി​ടു​ന്നു രചി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. ഉള്ളിൽ തി​ങ്ങി നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന വി​ചാ​ര​പ​ര​മ്പ​ര​യെ ഒരു​മാ​തി​രി മു​ട്ടി​ട്ടു നിർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഇക്കാ​വ്യം രചി​ച്ച​തെ​ന്നു് അതിലെ ശൈലി നോ​ക്കി​യാൽ അറി​യാം.

മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ ഇക്കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​സ്ഥാ​നം മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​നാ​ണു്. പാ​മ്പി​നെ ചേ​ര​യെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു ശീ​ല​മി​ല്ലാ​ത്ത ആളും,

എന്നു കീർ​ത്തി​ത​നും ആയ ആ രസി​ക​ശി​രോ​മ​ണി​ക്കു്,

എന്ന പദ്യം വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ രോ​മാ​ഞ്ച​മു​ണ്ടാ​യ​ത്രേ. അദ്ദേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ അതിനെ ‘നാ​നാ​ചി​ത്രോ​പ​ശോ​ഭി​ത​ങ്ങ​ളായ പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ സവി​ശേ​ഷ​മാ​യി അച്ച​ടി​ച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധം ചെ​യ്ത​തും’. അഭി​ജ്ഞാ​ന​ശാ​കു​ന്ത​ളം പ്ര​സി​ദ്ധീ​കൃ​ത​മാ​യ​പ്പോൾ അതിനെ നി​ഷ്ക്ക​രു​ണം വി​മർ​ശി​ച്ച​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ചന്തു​മേ​നോ​നും ഉൾ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ശംസ പ്ര​സ്തുത കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ മഹി​മാ​തി​ശ​യ​ത്തെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തുക തന്നെ ചെ​യ്യു​ന്നു. അതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യാ​ണു് ‘വി​ദ്യാ​വി​നോ​ദി​നി’ പത്രാ​ധി​പ​രാ​യി​രു​ന്ന സി. അച്യു​ത​മേ​നോ​ന്റെ പ്ര​ശം​സ​യും.

“മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​നു് മേ​ഘ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തെ​ക്കാൾ ഒരു മാ​റ്റു കൂ​ടു​ക​യി​ല്ല​യോ എന്നാ​ണു് എന്റെ തർ​ക്കം. പ്രാ​ചീന കാ​ളി​ദാ​സൻ ശബ്ദ​ഭം​ഗി​യിൽ ലേശം മന​സ്സു വച്ചി​ട്ടി​ല്ല. നവീ​ന​കാ​ളി​ദാ​സ​ന്റെ സൂ​ക്തി​ക​ളി​ലാ​ക​ട്ടെ ശബ്ദ​മോ അർ​ത്ഥ​മോ സര​സ​ത​ര​മെ​ന്നു്, ഒരു​വ​ന്നും പരി​ഛേ​ദി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല” എന്നു് ഏ. ആർ. തി​രു​മേ​നി അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​തു് ഗു​രു​ജ​ന​പ​ക്ഷ​പാ​ത​ത്താ​ലു​ണ്ടായ വ്യാ​മോ​ഹം​കൊ​ണ്ട​ല്ലെ​ന്നു് നി​ഷ്പ​ക്ഷ​പാ​തി​കൾ സമ്മ​തി​ക്കു​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. അതിൽ,

എന്ന മാ​തി​രി ശബ്ദ​മാ​ത്ര​ഗ​ത​മായ ചമൽ​ക്കാ​ര​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ പദ്യ​ങ്ങ​ളും,

എന്നി​ങ്ങ​നെ ശബ്ദാർ​ത്ഥോ​ഭ​യ​ച​മൽ​കൃ​ത​മെ​ങ്കി​ലും സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ​ബ​ഹു​ല​മായ പദ്യ​ങ്ങ​ളും അവി​ട​വി​ടെ​ക്കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു വരി​കി​ലും,

എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള സഹൃ​ദ​യ​ഹൃ​ദ​യാ​ഹ്ലാ​ദ​ക​ര​ങ്ങ​ളായ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു ബാ​ഹു​ല്യേന കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. പര​മാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ വെ​ണ്മ​ണി​ക്ക​വി​ക​ളു​ടെ മൂ​രി​ശ്ശൃം​ഗാ​ര​പ​ദ്യ​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു​ചെ​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു് രസ​രാ​ജ​നെ​ന്ന അഭി​ധാ​ന​ത്തി​നെ സർ​വ്വ​ഥാ ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത ആദ്യ​ത്തെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മ​ല​യാ​ള​കൃ​തി മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശം​ത​ന്നെ​യാ​ണു്.

‘വീ​റ്റോ നു​വോ​വാ’ എന്ന പ്രാ​ചീന റോ​മൻ​കാ​വ്യ​ത്തിൽ പരി​ശു​ദ്ധ​മായ പ്രേ​മ​ത്തെ സ്വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള രാ​ജ​വീ​ഥി​യാ​യി​ട്ടാ​ണു ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. തന്റെ കാ​മു​കി ചവി​ട്ടു​ന്ന മണ്ണും അവൾ ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന വാ​യു​വും അവളെ പ്ര​ശം​സി​ച്ചു് ആരെ​ങ്കി​ലും ഉരി​യാ​ടു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ളും കാ​മു​ക​നു സ്വർ​ഗ്ഗാ​നു​ഭൂ​തി​യു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന വസ്തു​ക്ക​ളാ​യി ഡാൻ​ടി​ക്കു തോ​ന്നി. അവ​ളു​ടെ ദർ​ശ​ന​മാ​ത്ര​ത്താൽ ദുർ​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും ദുർ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളും മാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​താ​യി അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം പറ​യു​ന്നു:“അവൾ ഈ ലോകം വി​ട്ടു പോ​കു​മ്പോൾ അവ​ളു​ടെ ആകാ​ര​സു​ഷ​മ​യിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ആന​ന്ദം നമ്മു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ​നി​ന്നു മറ​യു​ന്നു​വെ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും അതൊ​രു് ആദ്ധ്യാ​ത്മിക സൗ​ന്ദ​ര്യ​മാ​യി പരി​ണ​മി​ച്ചു് ദേ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​രെ അഭി​വാ​ദ​നം​ചെ​യ്യു​ന്ന പ്രേ​മ​നിർ​വൃ​തി​യെ സ്വർ​ഗ്ഗ​ലോ​ക​ത്തിൽ എല്ലാ​യി​ട​ത്തും പര​ത്തു​ന്നു.” ഈ മഹാ​കാ​വ്യ​മെ​വി​ടെ? സ്ത്രീ ജന​ങ്ങ​ളെ കാ​മോ​പാ​സ​ന​യ്ക്കു​ള്ള ഉപ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​ത്രം ദർ​ശി​ച്ചു് അവരെ നീ​ച​നീ​ച​മാ​യി ചി​ത്ര​ണം​ചെ​യ്വാൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച വെ​ണ്മ​ണി​പ്ര​ഭൃ​തി​ക​ളു​ടെ മനോ​ഭാ​വ​മെ​വി​ടെ?

വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശം ഒരു പുതിയ ലോ​ക​ത്തെ നമു​ക്കു് ഉൽ​ഘാ​ട​നം ചെ​യ്തു​ത​ന്നു. സം​സ്കാ​ര​സ​മ്പ​ന്ന​നായ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​ത​ക​ളിൽ ഒരി​ട​ത്തും മൂ​രി​ശ്ശൃം​ഗാ​ര​ത്തി​ന്റെ സ്പർ​ശം​പോ​ലും കാ​ണു​ന്നി​ല്ല.

“ശ്രീ​ലാ​സ്യ​ത്താ​ല​ഴു​ക​ദ​ഞ്ചി​ച്ചു​മുൾ​പു​ക്കു വാഴും”

എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന സ്യാ​ന​ന്ദൂ​ര​വർ​ണ്ണന കവി​യു​ടെ കല്പ​നാ​ശ​ക്തി​ക്കും ചി​ത്ര​ര​ച​നാ​പാ​ട​വ​ത്തി​നും നി​ക​ഷോ​പ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി വി​ള​ങ്ങു​ന്നു. അതിനു മുൻ​പും പി​മ്പും ഭാ​ഷ​യിൽ സന്ദേ​ശ​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ പല​തു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും കാ​വ്യ​ശു​ദ്ധി തി​ക​ഞ്ഞ കൃതി ഇതു മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളു.

ശാ​കു​ന്ത​ളം തർ​ജ്ജി​മ​യ്ക്കു് എന്തെ​ല്ലാം ദൂ​ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നാ​ലും അതു് അനേകം ഭാ​ഷാ​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ആവിർ​ഭാ​വ​ത്തി​നു പ്രേ​ര​ക​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. കും​ഭാ​ണ്ഡ​ന്റെ പ്ര​ഹ​ര​മേ​റ്റി​ട്ടു് അവയിൽ ഒട്ടു മു​ക്കാ​ലും കല്പി​താം​കോ​ട്ടേ​ക്കു് ഓടി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ലക്ഷ്മീ​ക​ല്യാ​ണം, ചന്ദ്രിക, മധു​ര​മം​ഗ​ലം എന്നി​ങ്ങ​നെ പറ​യ​ത്ത​ക്ക മൂ​ന്നു നാലു കൃ​തി​കൾ എങ്കി​ലും നമു​ക്കു ലഭി​ച്ച​തു ഭാ​ഗ്യ​മ​ല്ല​യോ.

കാ​ളി​ദാ​സ​രു​ടെ കൃ​തി​കൾ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് ധ്വ​നി​പ്ര​ധാ​ന​മായ ശാ​കു​ന്ത​ളം തർ​ജ്ജിമ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് സു​ക​ര​മായ കാ​ര്യ​മ​ല്ല. വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ അന്നു് അത്ര​യെ​ങ്കി​ലും സാ​ധി​ച്ച​തു് വലിയ കാ​ര്യ​മാ​യി. ഇപ്പോൾ നാ​ല​ഞ്ചു തർ​ജ്ജി​മ​കൾ ആവിർ​ഭ​വി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. അവയിൽ പി. ജി. രാ​മ​യ്യ​രു​ടെ തർ​ജ്ജി​മ​യൊ​ഴി​ച്ചാൽ ശേ​ഷ​മെ​ല്ലാം ഓരോ നി​ല​യിൽ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്നവ തന്നെ. അന്യൂ​ന​മെ​ന്നു പറ​യാ​വു​ന്ന​താ​യി ഒന്നു​മി​ല്ല​താ​നും. അതു് തർ​ജ്ജി​മ​ക്കാ​ര​ന്റെ ദോ​ഷ​മ​ല്ല. മൂ​ല​ക​വി​ത​യു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണു് അതിനു ഹേതു. സം​സ്കൃ​ത​ബ​ഹു​ല​ങ്ങ​ളായ ചില ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തന്നെ പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു മാ​റ്റു​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഇത്ത​രം പദ്യ​ങ്ങൾ തർ​ജ്ജി​മ​ക​ളാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി​ക്ക​യേ ഇല്ല. എന്നാൽ

ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള പദ്യ​ങ്ങൾ മൂ​ല​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ കഠി​ന​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

എന്ന ശ്ലോ​കം ശ്ര​വ​ണ​സു​ഭ​ഗം​ത​ന്നെ എന്നു​ള്ള​തിൽ സം​ശ​യ​മേ​യി​ല്ല. എന്നാൽ മൂ​ല​ശ്ലോ​ക​വു​മാ​യി ചേർ​ത്തു വച്ചു​നോ​ക്കുക. ‘അംഭോ രം​ഭോ​രു്’ എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള പട​ങ്ങൾ ശകു​ന്ത​ള​യു​ടെ ചെ​വി​യിൽ ബം​ഭ​രാ​സ്ത്ര​ങ്ങൾ​പോ​ലെ ആയി​രി​ക്ക​ണം പതി​ഞ്ഞ​തു്.

ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ന്യൂ​ന​ത​കൾ പലതും പു​രോ​ഭാ​ഗി​കൾ​ക്കു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ കഴി​യും. പക്ഷേ ഏതെ​ങ്കി​ലും തർ​ജ്ജിമ അന്യൂ​ന​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? അതു സാ​ധ്യ​മായ കാ​ര്യ​മേ അല്ല​ല്ലോ.

അക്ബർ​തർ​ജ്ജിമ ഇന്നു് അധികം ആളുകൾ വാ​യി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അതു് പ്ര​ഥ​മാ​ദ്ധ്യാ​യം തര​ണം​ചെ​യ്വാ​നു​ള്ള ഭയം​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​ണു്. അടു​ത്ത അദ്ധ്യാ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു കട​ന്നാൽ ഭാഷ ഒരുവിധം​ ലളി​ത​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ഒന്നാ​മ​ദ്ധ്യാ​യ​ത്തി​ലെ വ്യാ​ഘ്ര​ത്തി​ന്റെ കി​ട​പ്പി​നെ ശു​ദ്ധ​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ ഇത്ര ഭം​ഗി​യാ​യി വർ​ണ്ണി​പ്പാൻ ആർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും കഴി​യു​മോ എന്നൊ​ന്നു പരി​ശോ​ധി​ച്ചു നോ​ക്കുക. വൈ​ഷ​മ്യം അപ്പോൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടും. 1070-ൽ ഈ ഗ്ര​ന്ഥം അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

അമ​രു​ക​ശ​ത​കം​തർ​ജ്ജിമ ശാ​കു​ന്ത​ള​ത്തേ​ക്കാൾ ലളി​ത​മാ​ണു്. രസ​ഭാ​വാ​ദി​സു​ര​ഭി​ല​മായ ഈ കാ​വ്യ​വും എളു​പ്പ​ത്തിൽ തർ​ജ്ജിമ ചെ​യ്യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല.

ഇതാണു തർ​ജ്ജി​മ​യു​ടെ രീതി. ചമ്പു​ക്ക​ളി​ലെ പദ്യം​പോ​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. സജാ​തീ​യ​ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​നിർ​ബ​ന്ധം ഉണ്ടെ​ന്നൊ​രു വ്യ​ത്യാ​സ​മേ​യു​ള്ളു.

ഈ സജാ​തീയ ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​നിർ​ബ​ന്ധം എത്ര കവി​ക​ളെ വഴി തെ​റ്റി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നു് അക്കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള കവി​ത​കൾ വാ​യി​ച്ചാൽ അറി​യാം. ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം ദ്രാ​വി​ഡർ​ക്കൊ​ക്കെ പ്രി​യ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്. തമി​ഴു്, തെ​ലു​ങ്ക്, കന്ന​ടം ഈ ഭാ​ഷ​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം നിർ​ബ​ന്ധ​വു​മു​ണ്ടു്. സം​സ്കൃ​ത​പ്രാ​ഭ​വ​കാ​ല​ത്താ​ണു മണി​പ്ര​വാ​ള​ക​വി​ക​ളിൽ ചിലർ ചില ദി​ക്കു​ക​ളിൽ മാ​ത്രം ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം ദീ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ ഇരു​ന്ന​തു്. എന്നാൽ ഒരു കാ​ര്യം നാം ഓർ​ക്ക​ണം. അനേകം പ്രാ​സ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഒന്നു മാ​ത്ര​മേ ആകു​ന്നു​ള്ളു ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം. ചെറിയ വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽ അതു ശ്ര​വ​ണ​സു​ഖ​പ്ര​ദ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ ദീർ​ഘ​വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽ ഇത​ര​പ്രാ​സ​ങ്ങ​ളാ​ണു് സു​ഖ​ക​ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം​ത​ന്നെ​യും സ്വ​ര​വ്യ​ഞ്ജ​നൈ​ക​രൂ​പ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യി​രു​ന്നാൽ ഭംഗി കൂ​ടു​മെ​ന്നു് പൂർ​വ്വ​ക​വി​കൾ​ക്കും അറി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​സം ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചാ​ലും വേ​ണ്ടി​ല്ല; അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു പു​ഷ്ടി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് ഏ. ആർ. തമ്പു​രാൻ വാ​ദി​ച്ച​തും കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള ആ വാ​ദ​ത്തെ പിൻ​താ​ങ്ങി​യ​തും ചില അല്പ​ബു​ദ്ധി​കൾ വി​ചാ​രി​ക്കും​പോ​ലെ അവർ​ക്കു പ്രാ​സ​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തിൽ അശ​ക്ത​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ട​ല്ല. കേ. സി-​യ്ക്കു പ്രാ​സ​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തിൽ കെ​ല്പി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ ആരെ​ങ്കി​ലും വി​ശ്വ​സി​ക്കു​മോ? സദു​ദ്ദേ​ശ​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​യാ​ണു് ഏ. ആർ ഈ വാദം സമാ​രം​ഭി​ച്ച​തു്. കു​ടി​ല​മ​തി​ക​ളും അസൂ​യാ​ലു​ക്ക​ളു​മായ ചില കർ​ണ്ണേ​ജ​പ​ന്മാർ അവ​രു​ടെ ശ്രമം കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ അധി​ക്ഷേ​പി​ക്കാ​നാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ധരി​പ്പി​ച്ചു. ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു് പ്രാ​സ​വ​ഴ​ക്കി​ന്റെ ആരംഭം. ഏ. ആറും, കേ. സിയും ദി​വം​ഗ​ത​രാ​യി​ട്ടും ആ കു​ടി​ല​മ​തി​ക​ളു​ടെ പക തീർ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.

അന്യാ​പ​ദേ​ശ​ശ​ത​ക​തർ​ജ്ജി​മ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ തർ​ജ്ജി​മ​ക​ളിൽ ഏറ്റ​വും ഉൽ​കൃ​ഷ്ടം. ഭാഷ അതി​ല​ളി​തം. സാർ​വ്വ​ത്രി​ക​മാ​യി സജാ​തീ​യ​ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാൻ യാ​തൊ​രു ക്ലേ​ശ​വും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഒരു അസാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​മി​ല്ലാ​തെ​യും നല്ല കവി​ത​കൾ എഴു​താ​മെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്താ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​വ​ഴ​ക്കി​ന്റെ ശരി​യായ ഒരു ചരി​ത്രം ഞാൻ എഴുതി വരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ഇവിടെ അധി​ക​മാ​യി ഒന്നും അതി​നെ​പ്പ​റ്റി പറ​യു​ന്നി​ല്ല. ഒരു സം​ഗ​തി​മാ​ത്രം പറയാം. എത്ര​ത​ന്നെ അർ​ത്ഥ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നാ​ലും പ്രാ​സ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്നാൽ മാ​ധു​ര്യം കു​റ​യും; നേ​രേ​മ​റി​ച്ചു് അർ​ത്ഥം കു​റ​ഞ്ഞ കവി​ത​യും പ്രാ​സ​ബ​ഹു​ള​മാ​യി​രു​ന്നാൽ കേൾ​ക്കാൻ ഇമ്പ​മു​ണ്ടു്. പ്രാ​സം വർ​ജ്ജി​ക്കു​ന്ന​തു് അത്യ​ന്തം പരി​താ​പ​ക​ര​മാ​ണു്; എന്നാൽ പ്രാ​സം ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം മാ​ത്ര​മ​ല്ല​താ​നും. കവികൾ എല്ലാം ശബ്ദ​സു​ഖ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ഓരോ മാ​തി​രി പ്രാ​സ​ങ്ങൾ അവ​സ​രോ​ചി​തം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. സാർ​വ​ത്രി​ക​മായ നിയമം ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്താ​വു​ന്ന​തേ​യ​ല്ല.

എന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തി​ലു​ള്ള ചമൽ​ക്കാ​രം മു​ഴു​വ​നും ശബ്ദ​ഗ​ത​മാ​കു​ന്നു. ദ്വി. പ്രാ​സം സ്വ​ര​വ്യ​ഞ്ജ​നൈ​ക​രൂ​പ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി നാലു വരി​ക​ളി​ലും നി​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണോ? അതു ശ്ര​വ​ണ​സു​ഖ​ദ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. തീർ​ച്ച​യാ​യും അല്ല. പൂർ​വാർ​ദ്ധ​ത്തിൽ ദ്വി​തീ​യ​തൃ​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ​ക്കും ഉത്ത​രാർ​ദ്ധ​ത്തിൽ ആദ്യ​ത്തെ നാ​ല​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ​ക്കും പ്രാ​സ​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ അതി​നെ​ക്കാൾ കൂ​ടു​തൽ സുഖം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്,

എന്നും കാ​ണു​ന്ന ആദ്യ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​വും, സജാ​തീ​യ​ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം എന്ന​തിൽ കാ​ണു​ന്ന അനു​പ്രാ​സ​വും ആകു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ പ്രാ​സ​ബർ​ഹു​ള​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ ഭാഷ വശ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നു​പോ​ലും അതു കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ ഏതാ​ണ്ടൊ​രു സുഖം തോ​ന്നും. അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു് എന്തെ​ങ്കി​ലും ചമൽ​ക്കാ​ര​മു​ണ്ടോ? ഇല്ലെ​ന്നു സത്യം​ചെ​യ്യാൻ യാ​തൊ​രു നി​വൃ​ത്തി​യു​മി​ല്ല.

എന്ന സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ്യ​ത്തി​ലോ,

എന്ന മലയാള പദ്യ​ത്തി​ലോ സജാ​തീ​യ​ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം ഇല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു ശ്ര​വ​ണ​സു​ഖം കു​റ​ഞ്ഞു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ?

ഏ. ആർ. കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഈ വസ്തു​ത​യാ​ണു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ച​തു്. അനേകം കവി​മ​ല്ല​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം കവി​താ​പ​രീ​ക്ഷ​യ്ക്കി​രു​ന്നു ക്ഌ​പ്ത​സ​മ​യ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ കവിത എഴു​തി​ത്തീർ​ത്തു് ഒന്നാം​സ​മ്മാ​നം നേടിയ മഹാ​ക​വി പ്രാ​സ​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തിൽ കെ​ല്പി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് വെറും കു​റു​മ്പു​കൊ​ണ്ട​ല്ലെ​ങ്കിൽ പി​ന്നെ​യെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്ന​റി​യു​ന്നി​ല്ല. ആ ദ്രു​ത​ക​വി​ത​യിൽ​പോ​ലും സജാ​തീ​യ​ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം അദ്ദേ​ഹം നി​യ​മേന ദീ​ക്ഷി​ച്ചു കാ​ണു​ന്നു.

ശ്രീ​പ​ത്മ​നാ​ഭ​പ​ദ​പ​ദ്മ​ശ​ത​കം—അദ്ദേ​ഹ​ത്താൽ വി​ര​ചി​ത​മായ അതി​മ​നോ​ഹ​ര​മായ ഒരു സ്തോ​ത്ര​മാ​ണു്. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കൃ​തി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി ഇവിടെ ഒന്നും വി​വ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.

ഒരു മഹാ​ക​വി, ഗദ്യ​കാ​രൻ, ബു​ക്കു​ക​മ്മി​റ്റി പ്ര​സി​ഡ​ണ്ടു് എന്നീ നി​ല​ക​ളിൽ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ​വ​ലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഭാ​ഷ​യു​ടെ ഉന്ന​മ​ന​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള യത്ന​ങ്ങൾ വി​ല​മ​തി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. എന്നാൽ ആ വഴി​ക്കെ​ല്ലാം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​തിൽ പതി​ന്മ​ട​ങ്ങു ഗുണം വേ​റൊ​രു വഴി​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. കവി​യു​ടെ നി​ല​യിൽ അദ്ദേ​ഹം കേ​ര​ള​കാ​ളി​ദാ​സ​നാ​ണെ​ങ്കിൽ ശബ്ദ​ശു​ദ്ധി​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം Dryde സാ​ഹി​തീ​സ​മാ​രാ​ധ​ക​ന്മാ​രു​ടെ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​കൻ എന്ന നി​ല​യിൽ ജാൺ​സ​നും ആകു​ന്നു. യഥാർ​ത്ഥ​ക​വി​ക​ളെ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു് അവരെ മു​ന്നോ​ട്ടു തള്ളി​വി​ടു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം സദാ ജാ​ഗ​രൂ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. പൊ​ട്ട​ക്ക​വിത എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടു ചെ​ന്നാ​ലും അദ്ദേ​ഹം ശ്ര​ദ്ധാ​പൂർ​വ്വം വാ​യി​ച്ചു് ഒരു തോർ​ത്തെ​ങ്കി​ലും സമ്മാ​നം കൊ​ടു​ക്ക പതി​വാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു കറു​ത്ത വാ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം ഒരു കവി​യ​ശഃ​പ്രാർ​ത്ഥി​യോ​ടും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. ക്ഷു​ദ്ര​ക​വി​കൾ​ക്കു​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹം സർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക​റ്റു​കൾ കൊ​ടു​ത്തു വന്ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി ചിലർ പരി​ഹ​സി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അദ്ദേ​ഹം നൽ​കി​യി​ട്ടു​ള്ള സർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക​റ്റു​കൾ ഒന്നു വാ​യി​ച്ചു നോ​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. “നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വ്യ​വ​സാ​യം അഭി​ന​ന്ദ​നീ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.” വാ​സ്ത​വ​മ​ല്ലേ? ഈ ലോ​ക​ത്തിൽ എന്തെ​ല്ലാം പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​ണു മനു​ഷ്യൻ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്. അവ​യ്ക്കൊ​ന്നി​നും വഴി​പ്പെ​ടാ​തെ ഒരാൾ അല്പം കവിത എഴു​തി​ക്ക​ള​യാ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ പ്ര​യ​ത്നം സഫ​ല​മാ​യി​ല്ലെ​ന്നു വരാം. എന്നാൽ അതു് അഭി​ന​ന്ദ​നീ​യ​മ​ല്ലെ​ന്നു് ആർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും പറയാൻ സാ​ധി​ക്കു​മോ? ഒരി​ക്കൽ നാഗൻ വേ​ലാ​യു​ധൻ എന്നൊ​രു കവി യശഃ​പ്രാർ​ത്ഥി മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വൈ​യ്ക്ക​ത്തെ​ഴു​ന്ന​ള്ള​ത്തി​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് ഒരു വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടെ​ഴു​തി പണ്ടു് മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ മഹാ​രാ​ജാ​വു് രാ​മ​പു​ര​ത്തു വാ​രി​യ​രോ​ടെ​ന്ന​പോ​ലെ ഈ മഹാ​രാ​ജാ​വു തന്നോ​ടു വർ​ത്തി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു കവി​യു​ടെ വി​ശ്വാ​സം.

അതി​നാൽ രണ്ടു പേരും മനു​ഷ്യ​രാ​ണു് എന്ന യു​ക്തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് ഈ കൃ​തി​യും ഒരു വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടെ​ന്നു പറയാം. അതിൽ​ക്ക​വി​ഞ്ഞൊ​രു സാ​ദൃ​ശ്യ​വും അവ​യ്ക്കു തമ്മി​ലി​ല്ല.

കവി തന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്തെ അച്ച​ടി​ക്കും​മു​മ്പു​ത​ന്നെ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ വാ​യി​ച്ചു കേൾ​പ്പി​ച്ചു. എന്തൊ​രു ക്ഷമ! ആലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്കുക. ഒടു​ക്കം അവി​ടു​ന്നു് ഒരു സർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക​റ്റും എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു.

‘നി​ങ്ങ​ടെ ഭക്തി പ്ര​ശം​സാ​വ​ഹ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം’ എന്നാ​ണു് അതി​ന്റെ ചു​രു​ക്കം. കവി​ത​യെ​പ്പ​റ്റി ഒര​ക്ഷ​രം അതിൽ മി​ണ്ടീ​ട്ടി​ല്ല.

വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ആശ്രി​ത​ന്മാർ​ക്കു് ഒരു കല്പ​വൃ​ക്ഷം തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. എത്ര എളി​യ​വ​നു വേ​ണ്ടി​യും ഹൃ​ദ​യ​പൂർ​വ്വം പ്ര​യ​ത്നി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹം സദാ സന്ന​ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്നു. വെ​റു​തേ​യ​ല്ല ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​സാ​മ്രാ​ട്ടു് എന്ന മഹ​നീ​യ​പ​ദ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം അധി​ഷ്ഠി​ത​നാ​യ​തു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​ക്കാൾ കവി​ത്വ​ശ​ക്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ചിലർ മു​മ്പും ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. പി​മ്പും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു പറയാൻ എനി​ക്കു ധൈ​ര്യ​മി​ല്ല. എന്നാൽ അവർ​ക്കാർ​ക്കും ഈ അഭി​കാ​മ്യ​മായ പദവി ലഭി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല; ലഭി​ക്ക​യു​മി​ല്ല. അത്ര​മാ​ത്ര​മോ? കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ​പ്പോ​ലെ ഒരു സർ​വ്വ​ക​ലാ​വ​ല്ല​ഭൻ ഇനി​യു​ണ്ടാ​കു​മോ? ആധു​നിക വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഗതി കണ്ടാൽ അങ്ങി​നെ ഒരു പ്ര​ത്യാ​ശ​യ്ക്കു വഴി​യി​ല്ല.

1090-​ാമാണ്ടു് കന്നി​മാ​സം കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ഒരു ദുർ​ദ്ദ​ശാ​സ​ന്ധി​യാ​യി​രു​ന്നു. വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ പതി​വു​പോ​ലെ വൈ​യ്ക്ക​ത്തെ​ഴു​ന്നെ​ള്ളി​യി​ട്ടു് കന്നി​മാ​സം 2-ാം തീയതി ഹരി​പ്പാ​ട്ടെ​ത്തി. അവി​ടെ​നി​ന്നും കന്നി 4-ാം തീയതി മോ​ട്ടാ​റിൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു. പ്രി​യ​ഭാ​ഗി​നേ​യ​നായ ഏ. ആർ. തി​രു​മേ​നി​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കാ​യം​കു​ള​ത്തി​നു സമീ​പ​ത്തു വച്ചു് വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ കേ​റി​യി​രു​ന്ന വണ്ടി മറി​ഞ്ഞു. തൽ​ക്കാ​ലം മരണം സം​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ചി​കി​ത്സ​ക​ളൊ​ന്നും ഫലി​ക്കാ​യ്ക​യാൽ കന്നി 8-​ാംതീയതി അദ്ദേ​ഹം നാ​ടു​നീ​ങ്ങി. കാ​ട്ടു​തീ​പോ​ലെ ഈ സംഭവം കേരളം മു​ഴു​വ​നും വ്യാ​പി​ച്ചു. കൈ​ര​ളി​യു​ടെ കരൾ വാടി. കവികൾ വാ​വി​ട്ടു കര​ഞ്ഞു. കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു് മാ​സി​ക​ക​ളി​ലും പത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും വി​ലാ​പ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളേ കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു.

സം​സ്കൃ​തം–(1) തി​രു​നാൾ പ്ര​ബ​ന്ധം. (2) നക്ഷ​ത്ര​മാല. (3) ശൃം​ഗാ​ര​മ​ഞ്ജ​രീ​ഭാ​ണം. (4) പാ​ദാ​ര​വി​ന്ദ​ശ​ത​കം. (5) ചി​ത്ര​ശ്ലോ​കാ​വ​ലി (6) അമൃ​താ​മ​ഥ​നം. (7) ഗു​രു​വാ​യു​പു​രേ​ശ​സ്ത​വം. (8) സ്ക​ന്ദ​ശ​ത​കം. (9) ക്ഷ​മാ​പ​ണ​സ​ഹ​സ്രം. (10) ദണ്ഡ​കാ​രീ​സ്തോ​ത്ര​സ​ഞ്ച​യം. (11) കംസവധ ചമ്പു. (12) യമ​പ്ര​ണാ​മ​ശ​ത​കം. (13) ശോ​ണാ​ദ്രീ​ശ​സ്തോ​ത്രം. (14) വി​ശാ​ഖ​വി​ജ​യം (15) വി​ക്ടോ​റി​യാ​ച​രി​തം. (16) തു​ലാ​ഭാ​ര​ശ​ത​കം. (17) വഞ്ചീ​ശ​ശ​ത​കം. (18)വ്യാ​ഘ്രാ​ല​യേ​ശ​സ്തോ​ത്രം. (19) നാ​ര​ദ​മ​ഹി​മാ​ന​വർ​ണ്ണ​നം. (20) നൃ​സിം​ഹാ​വ​താ​രം. (21) പ്ര​ക്രി​യാ​സർ​വ്വ​സ്വ​വ്യാ​ഖ്യാ. (22) സന്മാർ​ഗ്ഗ​സം​ഗ്ര​ഹം ഗദ്യം. (23) ശു​ക​സ​ന്ദേ​ശ​വ്യാ​ഖ്യാ. (24) ശാ​കു​ന്ത​ള​പാ​ര​മ്യം. (25) ശ്രീ​മൂ​ല​രാ​ജ​പ​ദ​പ​ദ്മ​ശ​ത​കം. (26) ദാ​ന​വ​വർ​ണ്ണ​നം. (27) സം​സ്കൃ​ത​ലേ​ഖ​മാല. (28) ജാ​തി​നി​രൂ​പ​ണം (29) ലളി​താം​ബാ​ദ​ണ്ഡ​കം.

മല​യാ​ളം പദ്യം (സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൃ​തി​കൾ)–(1) ശ്രീ​പ​ത്മ​നാ​ഭ​പ​ദ​പ​ത്മ​ശ​ത​കം. (2) മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശം. (3) മത്സ്യ​വ​ല്ല​ഭ​വി​ജ​യം. (4) ഹനു​മ​ദു​ദ്ഭ​വം. (5) സ്തു​തി​ശ​ത​കം. (6) ദേ​വ​യോ​ഗം. (7) പ്ര​ലം​ബ​വ​ധം. (8) ധ്രു​വ​ച​രി​തം. (9) പര​ശു​രാ​മ​വി​ജ​യം. (10) സോ​മ​വാ​ര​വ്ര​ത​മാ​ഹാ​ത്മ്യം (11) കേ​ര​ള​പ്ര​സ്ഥാ​നം.

തർ​ജ്ജി​മ​കൾ–(1) ശാ​കു​ന്ത​ളം. (2) അരു​മ​ക​ശ​ത​കം. (3) അന്യാ​പ​ദേ​ശ​ശ​ത​കം.

ഗദ്യം–(1) ഒന്നാം​പാ​ഠം. (2) രണ്ടാം​പാ​ഠം. (3) മൂ​ന്നാം​പാ​ഠം. (4) വി​ജ്ഞാ​ന​മ​ഞ്ജ​രി. (5) സന്മാർ​ഗ്ഗ​പ്ര​ദീ​പം. (6) ധന​ത​ത്വ​നി​രൂ​പ​ണം. (7) ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ശൈ​ശ​വാ​വ​സ്ഥ. (8) ഇൻ​ഡ്യാ​ച​രി​ത്രം. (9) തി​രു​വി​താം​കൂർ ചരി​ത്രം. (10) മഹ​ച്ച​രി​ത​സം​ഗ്ര​ഹം. (11) സന്മാർ​ഗ്ഗ​വി​വ​ര​ണം. (12) അക്ബർ. (13) വി​ജ്ഞാ​ന​സം​ഗ്ര​ഹം.

വെ​ട്ട​ത്തു​നാ​ട്ടി​നു സമീപം ആല​ത്ത​യൂർ ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ രാമൻ ചോ​മാ​തി​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ പു​ത്ര​നാ​യി 1021-ൽ ജനി​ച്ചു. ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ലം​കാ​രാ​ദി​ക​ളും, തർ​ക്കം, വ്യാ​ക​ര​ണം, വേ​ദാ​ന്തം മു​ത​ലായ ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും അഭ്യ​സി​ച്ചു് നല്ല വൈ​ദു​ഷി സമ്പാ​ദി​ച്ചു. വെ​ണ്മ​ണി​ക്ക​വി​യോ​ഗ​ത്തി​ലെ അം​ഗ​മെ​ന്ന നി​ല​യിൽ അദ്ദേ​ഹം നി​ര​വ​ധി ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും, അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം, അഭി​മ​ന്യു​ദ്ഭ​വം, കം​സ​വ​ധം എന്നി​ങ്ങ​നെ പലേ ഭാ​ഷാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളും, രു​ഗ്മി​ണീ​സ്വ​യം​വ​രം മണി​പ്ര​വാ​ള​കാ​വ്യ​വും രചി​ച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധി നേടി. വള്ള​ത്തോ​ളി​നെ കവി​ത​ക്ക​ള​രി​യിൽ പയ​റ്റു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച മഹാ​ശ​യ​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾ അദ്ദേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. കവി ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ഇങ്ങ​നെ വി​വ​രി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു.

കി​ളി​മാ​നൂർ രാ​ജ​കു​ടും​ബം 880-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു് തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ വന്നു തു​ട​ങ്ങിയ നെ​ടു​വി​രി​പ്പു പറ​പ്പൂർ രാ​ജ​വം​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു. 903-ൽ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന രവി​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും, അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് കേ​ര​ള​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും വീ​ര​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളേ​യും, രാ​ജ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള സ്വർ​ത്ഥ​ത്യാ​ഗ​ത്തേ​യും ഓർ​ത്തു് ശ്രീ​വീ​ര​മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ മഹാ​രാ​ജാ​വു് 925-ൽ നൽകിയ നീ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ഇന്ന​ത്തെ കി​ളി​മാ​നൂർ ഇട​വ​ക​യ്ക്കു് അടി​സ്ഥാ​ന​മി​ട്ട​തു്. ഈ രാ​ജ​വം​ശം, തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ സമാ​ധാ​നം സം​സ്ഥാ​പി​ത​മാ​യ​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി, സം​ഗീ​ത​സാ​ഹി​ത്യാ​ദി​ക​ല​ക​ളി​ലു​ള്ള നൈ​പു​ണ്യ​ത്തി​നു പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. വി​ദ്വാൻ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും തന്മാ​താ​വാ​യി​രു​ന്ന ഉമാ​ദേ​വി​ത്ത​മ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടേ​യും മക​യി​രം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടേ​യും ചരി​ത്രം അന്യ​ത്ര ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. 982 ഇടവം 31-​ാംതീയതി ജനി​ച്ചു് 1045 തു​ലാ​മാ​സ​ത്തിൽ തീ​പ്പെ​ട്ട പു​ണർ​തം തി​രു​നാൾ രാ​മ​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ മഹാ​പ്ര​താ​പ​ശാ​ലി​യും നല്ല ഉറച്ച പണ്ഡി​ത​നും സം​ഗീ​ത​ക​ല​യിൽ അദ്വി​തീ​യ​നും ആയി​രു​ന്നു. സീ​താ​വി​ജ​യം ആട്ട​ക്കഥ അവി​ടു​ത്തേ കൃ​തി​യാ​ണു്. അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു് വലി​യ​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു് 100 രൂപ അടു​ത്തൂൺ അനു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു.

987 തുലാം ഭര​ണി​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ മകം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടെ പു​ത്ര​നാ​യി ജനി​ച്ചു് 1059-ൽ തീ​പ്പെ​ട്ട ഭര​ണി​തി​രു​നാൾ രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ ശബ്ദ​ശാ​സ്ത്ര​പാ​രാ​വാ​ര​പാ​രം​ഗ​ത​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു പുറമേ വി​ഷ​വൈ​ദ്യം, തച്ചു​ശാ​സ്ത്രം, രസ​വാ​ദം, ജാ​ല​വി​ദ്യ ഇവ​യി​ലും വി​ശേ​ഷി​ച്ചു ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തി​ലും അതി​വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്നു. മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ വരു​ത്തി വെ​ടി​വ​യ്ക്ക, പാ​മ്പി​നെ വരു​ത്തി വി​ഷ​മി​റ​ക്കുക ഇത്യാ​ദി പലേ അത്ഭു​ത​ക്രി​യ​ക​ളും അദ്ദേ​ഹം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നാൽ “മൃ​ഗ​യാ​വി​നോ​ദ​ങ്ങൾ” എന്ന ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ ‘കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​അ​മ്മാ​വൻ’ എന്ന പേരിൽ ഭക്തി​പൂർ​വം സ്മ​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വ​ന്റെ ഭാ​ഗി​നേ​യ​നാ​യി ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തു രവി​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നും, പു​ത്ര​ന്മാ​രായ കി​ളി​മാ​നൂർ ശേ​ഖ​ര​വാ​രി​യർ, മാ​ധ​വ​വാ​രി​യർ ഇവരും അവി​ടു​ത്തേ അടു​ക്കൽ ആണു് ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തു പഠി​ച്ചു വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാ​ത​രാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്. അവി​ടു​ത്തെ നോ​ട്ട​ത്തി​നു് ഒരു​മാ​തി​രി ആകർ​ഷ​ണ​ശ​ക്തി ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ദാ​രി​കോ​ത്ഭ​വം ആട്ട​ക്കഥ, ചില ഗദ്യ​പ്ര​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ, അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ മു​ത​ലാ​യവ അവി​ടു​ന്നു രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

984 കന്നി​മാ​സ​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു് 1045-ൽ തീ​പ്പെ​ട്ട സ്വാ​തി​തി​രു​നാൾ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​ത​മ്പു​രാൻ മഹാ​വി​ദ്വാ​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു പുറമേ കര​കൗ​ശ​ല​വി​ദ്യ​യി​ലും മൃ​ഗ​യാ​വി​നോ​ദ​ത്തി​ലും അസാ​ധാ​രണ വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​മു​ള്ള ആളാ​യി​രു​ന്നു. വലിയ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു് പ്ര​തി​മാ​സം 70രൂപ അടു​ത്തൂൺ അനു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​കൂ​ടാ​തെ പുറമേ വി​ശി​ഷ്ട​രീ​തി​യി​ലു​ള്ള ഒരു നാ​ഴി​ക​മ​ണി ഉണ്ടാ​ക്കി​യ​തി​നു് പാ​രി​തോ​ഷി​ക​മാ​യി മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് ഒരു വീ​ര​ശൃം​ഖ​ല​യും കല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അവി​ടു​ത്തേ കൃ​തി​യാ​ണു് മു​ചു​ക​ന്ദ​മേ​ാ​ക്ഷം ആട്ട​ക്കഥ.

995 തു​ലാം​മാ​സ​ത്തിൽ രോ​ഹി​ണി​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടെ പു​ത്ര​നാ​യി ജനി​ച്ചു് 1044-ൽ തീ​പ്പെ​ട്ട ഭര​ണി​തി​രു​നാൾ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​ത​മ്പു​രാൻ പ്രൗ​ഢ​വി​ദ്വാ​നും മഹാ​വൈ​ദ്യ​നും ചതു​രം​ഗ​പ്പോ​രിൽ അതി​വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നും ആയി​രു​ന്നു. അവി​ടു​ന്നു് ചില തു​ള്ളൽ​ക​ഥ​ക​ളും നി​ര​വ​ധി ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. പാ​ലാ​ഴി​മ​ഥ​നം തു​ള്ളൽ അവി​ടു​ത്തേ കൃ​തി​യാ​ണു്.

എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന അകാ​രാ​ദി കീർ​ത്ത​നം അവി​ടു​ത്തേ വക​യാ​ണു്. അവി​ടു​ന്നു് സ്വ​ന്തം കൈ​യ്യ​ക്ഷ​ര​ത്തിൽ പകർ​ത്തി​വ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കൃ​ഷ്ണ​ഗാഥ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്.

പു​ണർ​തം​തി​രു​നാൾ രാ​മ​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും മക​യി​രം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടേ​യും സഹോ​ദ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ ഇത്ത​മ്മർ​ത​മ്പു​രാൻ 991 മുതൽ 1042-വരെ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. ‘നാ​ലു​കെ​ട്ടി​ല​മ്മാ​വൻ’ എന്നു് അറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ഈ തമ്പു​രാൻ പാർ​വ​തീ​പ​രി​ണ​യം തു​ള്ളൽ മു​ത​ലായ കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

1005 തു​ലാ​മാ​സ​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു് 1060-വരെ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന തൃ​ക്കേ​ട്ട​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ട്ടി മഹാ​വി​ദു​ഷി​യായ ഒരു കവ​യി​ത്രി​യാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടു​ന്നു് നള​ച​രി​തം തി​രു​വാ​തി​ര​പ്പാ​ട്ടു്, അനേകം സ്തോ​ത്ര​ങ്ങൾ മു​ത​ലാ​യവ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. കഥ​ക​ളി​യു​ടെ കൈകൾ എല്ലാം നല്ല​പോ​ലെ വശ​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ആ തമ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടെ ദൗ​ഹി​ത്രി​യും ഡാ​ക്ടർ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ തമ്പു​രാ​ന്റെ മാ​താ​വും ആയി​രു​ന്ന രോ​ഹി​ണി​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ട്ടി​യും ചില കീർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളും തി​രു​വാ​തി​ര​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളും പല ഖണ്ഡ​ക​വ​ന​ങ്ങ​ളും എഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

1018 മേ​ട​ത്തിൽ സ്വാ​തി​നാ​ളിൽ ജനി​ച്ചു് 1078 മേ​ട​ത്തിൽ തീ​പ്പെ​ട്ടു പോയ രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ‘രാ​സ​ക്രീഡ’ എന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ ആട്ട​ക്ക​ഥ​യു​ടെ കർ​ത്താ​വാ​യി​രു​ന്നു. അതിൽ​നി​ന്നു മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ഒരു പദം ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

993-ൽ ജനി​ച്ചു. കു​മാ​ര​ന​ല്ലൂർ ശങ്ക​ര​മൂ​ത്ത​തി​ന്റെ അടു​ക്കൽ സം​സ്കൃ​തം അഭ്യ​സി​ച്ചു. 1015-ൽ വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​യി. കോ​ട്ട​യം സി​റി​യൻ​കോ​ളേ​ജിൽ വള​രെ​ക്കാ​ലം പണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ആറു് ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളോ​ളം​ര​ചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. പാർ​വ​തീ​പ​രി​ണ​യ​വും നര​കാ​സു​ര​വ​ധ​വും മാ​ത്ര​മേ എന്റെ കൈ​വ​ശ​മു​ള്ളു. കഥകൾ നന്നാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. പക്ഷേ അഭി​ന​യി​ക്കാ​റി​ല്ല. രണ്ടും മനോരമ പ്ര​സ്സിൽ അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം 1052-ൽ മരി​ച്ചു.

എന്നു് 1073 മകരം 3-​ാംതീയതി കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി​യ്ക്കു അയച്ച കത്തിൽ ‘കവി കി​ഴ​വ​നാ​യി’ പ്ര​സ്താ​വി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന വി​ല്വ​വ​ട്ട​ത്തു രാഘവൻ നമ്പ്യാർ 997-ൽ തി​രു​വ​ല്ലാ വി​ല്വ​വ​ട്ട​ത്തു ജനി​ച്ചു. കോ​ട്ട​യ​ത്തു സു​റി​യാ​നി സിം​മ്നാ​രി​യിൽ സം​സ്കൃ​ത​മുൻ​ഷി​യാ​യി​രു​ന്നു. മല​യാ​ള​മ​നോ​ര​മ​യു​ടെ പോ​ഷ​ക​ന്മാ​രിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. നി​ര​വ​ധി പദ്യ​ങ്ങൾ നിർ​മ്മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ജ്യോ​തി​ഷം, തച്ചു​ശാ​സ്ത്രം ഇവ​യി​ലും പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഖണ്ഡ​ക​വ​ന​ങ്ങ​ള​ല്ലാ​തെ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളാ​യി ഞാൻ ഒന്നും കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. എൺ​പ​ത്തി​യൊ​ന്നു​വ​യ​സ്സു​വ​രെ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നി​ട്ടു് ഈയി​ട​യ്ക്കാ​ണു് മരി​ച്ചു​പോ​യ​തു്.

1022 ധനു 10-​ാംതീയതി കു​റു​മ്പ്ര​നാ​ട്ടിൽ ചേർ​ന്ന നടു​വ​ണ്ണൂ​രിൽ കു​ള​ങ്ങ​ര​ക്കു​ഞ്ഞി​മ​ഠ​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. അച്ഛ​നായ എട​വാ​ട്ടിൽ ചന്തു​നാ​യർ തഹ​സിൽ​ദാ​രാ​യി​രു​ന്നു. മാ​താ​വായ ചി​റ്റേ​ഴ​ത്തു പാർ​വ്വ​തി​യ​മ്മ​യും സാ​മാ​ന്യം നല്ല വി​ദു​ഷി​യാ​യി​രു​ന്നു. 1032-ൽ പി​താ​വു മരി​ച്ചു​പോ​യി. പഴയ സമ്പ്ര​ദാ​യ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് കു​ടി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ പ്രാ​ഥ​മി​ക​പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ച​ശേ​ഷം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ ചേർ​ന്നു. മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ പാ​സ്സാ​യി. സം​സ്കൃ​ത​വും നല്ല​പോ​ലെ അഭ്യ​സി​ച്ചു. പതി​നേ​ഴാം വയ​സ്സിൽ അൺ​ക​വ​ന​ന്റ​ഡ് സി​വിൽ​സർ​വ്വീ​സു് പരീ​ക്ഷ​യിൽ പാ​സ്സാ​യി. നല്ല ഒത്ത ശരീരം, പ്ര​സ​ന്ന​മായ മുഖം, മധു​ര​മായ കണ്ഠം, വാ​ലി​ട്ടു പു​റ​കോ​ട്ടു കെ​ട്ടി​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന തല​മു​ടി, വി​നോ​ദ​ര​സി​കത—ഇങ്ങ​നെ​യൊ​രു യു​വാ​വാ​ണു്, ഒരു​ദി​വ​സം ഷാർ​പ്പു​സാ​യ്പി​ന്റെ മു​മ്പിൽ ഉദ്യോ​ഗ​പ്രാർ​ത്ഥി​യാ​യി ചെ​ന്നു​നി​ന്ന​തു്. സാ​യ്പു് യു​വാ​വി​നെ ആപാ​ദ​ചൂ​ഡം ഒന്നു നോ​ക്കീ​ട്ടു് ചില ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ചെ​യ്തു. തൃ​പ്തി​ക​ര​മായ ഉത്ത​രം ലഭി​ക്ക​യാൽ പ്ര​സ​ന്ന​നാ​യി അദ്ദേ​ഹം “ഇന്നു​ത​ന്നെ ജോ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചോ​ളു” എന്നു കു​ടു​മ​യിൽ പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു. ഇതു് 1039-ൽ ആയി​രു​ന്നു.

ചന്തു​മേ​നോൻ ജോ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച​തു​മു​തൽ​ക്കു് കച്ചേ​രി​യെ​ന്ന​തി​ന്റെ ഗൗരവം എല്ലാം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സം​ഗീ​ത​ത്തി​ലും ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടി​ലും നല്ല വാ​സ​ന​യ്ക്കു പുറമേ സര​സ​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ലും ഫലി​തോ​ക്തി​യി​ലും അസാ​മാ​ന്യ​മായ ചാ​തു​രി​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാർ തങ്ങ​ളു​ടെ കസാല വി​ട്ടു വെ​ളി​യിൽ​പോ​യെ​ന്നു കണ്ടാൽ മേനോൻ വി​നോ​ദ​ത്തി​നു വട്ടം​കൂ​ട്ടു​ക​യാ​യി. ചി​ല​പ്പോൾ ഫലി​തം​പ​റ​ഞ്ഞും മറ്റു ചില അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ വല്ല പെൻ​സി​ലോ റൂൾ​ത്ത​ടി​ത​ന്നെ​യോ എടു​ത്തു മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു താളം തകർ​ത്തും തത്ര​സ്ഥ​രായ ക്ലാർ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു് ഹാ​സോ​ല്ലാ​സം ജനി​പ്പി​ച്ചു വന്നു. ചി​ല​പ്പോൾ ചെ​ണ്ട​യു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു് മേ​ശ​യ്ക്കു പകരം സ്നേ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ പുറമോ കഷ​ണ്ടി​ത്ത​ല​യോ കി​ട്ടി​യാൽ അതാ​യി​രി​ക്കും ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തു്. ചന്തു​മേ​നോൻ സാ​യ്പി​ന്റെ വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ശി​ര​സ്ത​ദാർ പാവം എല്ലാം സഹി​ച്ചു​പോ​ന്നു.

സ്മാൾ​കാ​സ്കോ​ട​തി​യിൽ ഇങ്ങ​നെ മൂ​ന്നു കൊ​ല്ലം ക്ലാർ​ക്കാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു്, അതാ​യ​തു് 1042-ൽ തല​ശ്ശേ​രി സബ്ക​ള​ക്ട​രാ​യി​രു​ന്ന ലോഗൻ ഈ യു​വാ​വി​നെ തന്റെ കച്ചേ​രി​യിൽ മൂ​ന്നാം​ഗു​മ​സ്ത​നാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​യും, അവിടെ നി​ന്നു് ക്ര​മേണ ഉയർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു്, 1045-ൽ താൻ കള​ക്ട​രാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ഉടനെ പോ​ലീ​സ് മുൻ​ഷി​യാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അടു​ത്ത കൊ​ല്ലം ഹെ​ഡ്മുൻ​ഷി​സ്ഥാ​നം ഒഴിവു വന്നു. ഉടനെ ആ സ്ഥാ​ന​ത്തു് ചന്തു​മേ​നോൻ തന്നെ​യാ​ണു് നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്.

ഈ കളി​യും ചി​രി​യും കോ​ലാ​ഹ​ല​വും എല്ലാം സഹ​ജ​മാ​യി​രു​ന്ന അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സര​സ​ത​യു​ടെ ബഹിഃ​സ്ഫു​ര​ണം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം തന്റെ ജോ​ലി​യിൽ ഒരി​ക്ക​ലും ശു​ഷ്കാ​ന്തി​ക്കു​റ​വു കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ഏതു കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ശ്ര​ദ്ധ​യും ചു​റു​ചു​റു​പ്പും കാ​ണി​ച്ചു വന്ന​തി​നാ​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം രണ്ടു പ്ര​ധാന ആം​ഗ​ലോ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രു​ടെ പ്രീ​തി​ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ച​തു്. കൃ​ത്യ​നി​ഷ്ഠ​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രോ​ടു സാ​യ്പ​ന്മാർ​ക്കു് പൊ​തു​വേ വെ​റു​പ്പാ​ണു്. ഷാർ​പ്പു് സത്യ​നി​ഷ്ഠ​യു​ള്ള ഒരു നല്ല ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യി​രു​ന്നു. ലോഗൻ മല​ബാ​റി​ലെ സകല ജാ​തി​മ​ത​സ്ഥ​ന്മാ​രു​ടേ​യും കണ്ണി​നു​ണ്ണി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പ്ര​ത്യേ​കം പറ​യേ​ണ്ട​താ​യു​മി​ല്ല. മലബാർ മാ​ന്വൽ തു​ട​ങ്ങിയ ഗ്ര​ന്ഥ​ത​ല്ല​ജ​ങ്ങൾ​വ​ഴി​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ യശ​സ്സു് ഇപ്പോ​ഴും നി​ല​നി​ല്ക്കു​ന്നു.

1047-ൽ ചന്തു​മേ​നോൻ കാ​ത്തോ​ളിൽ​വീ​ട്ടിൽ ലക്ഷ്മി​യ​മ്മ എന്ന സു​കൃ​തി​നി​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു.

എന്ന മട്ടി​ലാ​ണു് ആ മഹതി പരി​ശോ​ഭി​ച്ച​തു്. “ഇന്ദു​ലേ​ഖാ​പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ തി​ള​ങ്ങി​ക്കാ​ണു​ന്ന ശൃം​ഗാ​ര​ത്തെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച ചന്തു​മേ​ന​വ​ന്റെ ധർ​മ്മ​പ​ത്നി​യാ​യി​രു​ന്ന ആ ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യു​ടെ വി​ശേ​ഷ​ബു​ദ്ധി​യും ലോ​ക​പ​രി​ഞ്ജാ​ന​വും ക്ഷ​മാ​ശീ​ല​വും അത്യ​ന്തം ആദ​ര​ണീ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു.” ആ സ്ത്രീ​ര​ത്ന​ത്തി​ന്റെ അപേ​ക്ഷ​യ​നു​സ​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ അമ​രു​ക​ശ​ത​കം തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്ത​തെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു്,

എന്ന പദ്യം സാ​ക്ഷ്യം വഹി​ക്കു​ന്നു.

ഈ ലക്ഷ്മി​യ​മ്മ ചന്തു​മേ​ന​വ​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യ​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം മനഃ​പൂർ​വം സഹാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ‘ഒരു പൂച്ച വന്നു​കേ​റി​യാ​ലും അറി​യാം’ എന്നൊ​രു പഴ​മൊ​ഴി​യു​ണ്ട​ല്ലൊ. ലക്ഷ്മി​യ​മ്മ സഹ​ധർ​മ്മി​ണീ​പ​ദ​ത്തിൽ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ത​യാ​യി​ട്ടു് അധികം കഴി​യും​മു​മ്പെ അദ്ദേ​ഹം ഷാർ​പ്പി​ന്റെ കോ​ട​തി​യിൽ ഹെ​ഡ്റൈ​ട്ട​രാ​യും അചി​രേണ മുൻ​സി​ഫാ​യും നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

1049-ൽ മഞ്ചേ​രി മുൻ​സി​ഫാ​യി സ്ഥലം മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു. അവി​ടെ​നി​ന്നും 1051-ൽ പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു മുൻ​സി​ഫാ​യി മാറി. പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു് ആറു കൊ​ല്ലം ജോ​ലി​യിൽ ഇരു​ന്നു. 1057-ൽ കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടേ​യ്ക്കു വന്നു. അവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ നാലു കൊ​ല്ലം ഇരു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു് സർ​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നും ശമ്പ​ളം വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ഒന്നാം​ക്ലാ​സു് മുൻ​സി​ഫാ​യി ഉയർ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു. അപ്പോൾ കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു സബ്ജ​ഡ്ജി​യാ​യി​രു​ന്ന ഈ. കെ. കൃ​ഷ്ണൻ ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ ഉത്ത​മ​മി​ത്ര​മാ​യി​ത്തീൎന്നു. അദ്ദേ​ഹ​വും ചന്തു​മേ​നോ​നെ​പ്പോ​ലെ മൃ​ഗ​യാ​ത​ല്പ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും. ഡി​സ്ട്രി​ക്ട്ജ​ഡ്ജി​യാ​യി​രു​ന്ന വി​ഗ്രാം​സാ​യ്പി​നു് രണ്ടു പേ​രി​ലും തൃ​പ്തി​യും വി​ശ്വാ​സ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

1061-ൽ ഒറ്റ​പ്പാ​ല​ത്തേ​യ്ക്കും അടു​ത്ത വർഷം പര​പ്പ​ന​ങ്ങാ​ടി​യി​ലേ​യ്ക്കും അദ്ദേ​ഹം സ്ഥ​ലം​മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു. പര​പ്പ​ന​ങ്ങാ​ടി​യിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം ബേ​ക്കൺ​സ് ഫീൽ​ഡു് പ്ര​ഭു​വി​ന്റെ ഫെൻ​റീ​ത്താ ടെ​മ്പിൾ എന്ന നോവൽ പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കാ​നി​ട​യാ​വു​ക​യും, അതു​പോ​ലെ ഉത്ത​ര​കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​രീ​തി​ക​ളെ പ്ര​തി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒരു നോവൽ എഴു​താ​മെ​ന്നു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു. അങ്ങി​നെ അവിടെ വച്ചു് ഏതാ​നും മാ​സ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു് എഴു​തി​ത്തീർ​ത്ത കഥ​യാ​ണു് ഇന്ദു​ലേഖ. അച്ച​ടി​ച്ചു് ഒരു വർഷം തി​ക​യും​മു​മ്പു് പു​സ്ത​ക​മെ​ല്ലാം വി​റ്റു​തീർ​ന്ന​തിൽ​നി​ന്നും മലാ​യാ​ളി​കൾ അതിനെ എങ്ങ​നെ​യാ​ണു സ്വീ​ക​രി​ച്ച​തെ​ന്നു് ഊഹി​ക്കാ​മ​ല്ലോ. അതിലെ ഓരോ പാ​ത്ര​വും സജീ​വ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പഴയ നാ​യർ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ മാ​ധ​വ​നേ​യും മാ​ധ​വി​യേ​യും​പോ​ലു​ള്ള​വ​രെ അധി​ക​മാ​യി കി​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മുൻ​കോ​പി​യും ശു​ദ്ധ​ഗ​തി​ക്കാ​ര​നും കു​ടം​ബ​സ്നേ​ഹ​വാ​രാ​ശി​യും ആയി​രു​ന്ന പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്മാ​രെ എവി​ടെ​യും കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു. സ്ത്രീ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഗു​ണ​ങ്ങ​ളെ ഉദാ​ഹ​രി​ക്കാ​നാ​യി​ട്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം മാ​ധ​വി​യെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​തു്. ഏതാ​ണ്ടു മാ​ധ​വി​യു​ടെ രീ​തി​യിൽ​ത​ന്നെ​യാ​ണു് ചന്തു​മേ​നോൻ തന്റെ പു​ത്രി​യെ വളർ​ത്തി​യ​തും. യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​ന്മാർ​ക്കു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ സൃ​ഷ്ടി അത്ര പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് ചക്കീ​ച​ങ്ക​രം നാടകം വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വർ​ക്ക​റി​യാം. മൂ​ക്കി​ല്ല​ത്തെ മന​യ്ക്കൽ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​ചി​ത്ര​ണം ഒരു കടു​ത്ത കയ്യാ​യി​പ്പോ​യെ​ന്നും തെ​ക്കൻ​ദി​ക്കിൽ ഉള്ള​വർ വി​ചാ​രി​ച്ചേ​ക്കാം. എന്നാൽ നമ്പൂ​രി​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​നു് അത്ത​രം വി​ദാ​യ​വി​ഹീ​ന​രും വി​ക​ലാ​ചാ​ര​ന്മാ​രു​മായ ആളുകൾ വരു​ത്തി​വ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഹാ​നി​യെ പരി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്നു വി​ശാ​ല​ഹൃ​ദ​യ​ന്മാ​രായ ഉണ്ണി​ന​മ്പൂ​രി​മാർ എത്ര​കാ​ലം ശ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു! ഇപ്പോ​ഴും ആ ന്യൂ​നത സമു​ദാ​യ​മ​ദ്ധ്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നും നി​ശ്ശേ​ഷം നിർ​മ്മാർ​ജ്ജ​നം ചെ​യ്തു​തീർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു പറ​യാ​റാ​യി​ട്ടു​മി​ല്ല. കേസരി ഈ സം​ഗ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി​യെ​ഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള​തു് ഇവിടെ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

“ഇപ്പോൾ നമു​ക്കു വേ​ണ്ടി ദേ​വാ​ല​യ​ങ്ങ​ളിൽ പല സൽ​ക്കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളും ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​ണ​ല്ലൊ ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ. ഭൂ​ദേ​വ​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു​കൂ​ടി പറയാൻ മടി​യി​ല്ലാ​ത്ത ആ യോ​ഗ്യ​ന്മാ​രു​ടെ നട​പ്പും മര്യാ​ദ​യും കണ്ടി​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ ഈയു​ള്ള​വർ നട​ക്കേ​ണ്ട​തു്. അവ​രു​ടെ സ്ഥി​തി ഒന്നാ​ലോ​ചി​ക്കുക. അനവധി ഭാ​ര്യ​മാ​രെ വേൾ​ക്കു​ന്നു; എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല എത്ര പേർ പര​സ്യ​മാ​യി രഹ​സ്യ​ത്തി​നും പോ​കു​ന്നു! അതൊരു പാ​പ​മാ​ണെ​ന്നു് അവർ​ക്കാ​ക​ട്ടെ മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കാ​ക​ട്ടെ ലേ​ശം​പോ​ലും വി​ചാ​ര​മി​ല്ല. അവർ​ക്കി​തു​കൊ​ണ്ടു സം​ഘ​വി​രോ​ധ​മോ ലഘു​ത്വ​മോ ഒന്നും തന്നെ​യി​ല്ല. ഏതു പം​ക്തി​യി​ലും പന്ത​ലി​ലും പോകാം. ശാ​പ്പി​ടാം. യാ​തൊ​ര​ശു​ദ്ധി​യു​മ​ല്ല. ഗോ​മൂ​ത്ര​മാ​ക​ട്ടെ പഞ്ച​ഗ​വ്യ​മാ​ക​ട്ടെ ഒന്നും സേ​വി​ക്കേ​ണ്ട. പര​സ്ത്രീ​സേ​വ​യു​ണ്ടാ​യാൽ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം​ത​ന്നെ വേണ്ട. ഒരു ക്രൈ​സ്ത​വ​ദേ​വാ​ല​യ​ത്തി​ലെ ഒരു പാ​തി​രി​യു​ടെ ഈവിധം ശങ്കാ​ലേ​ശ​മു​ണ്ടാ​യാ​ല​ത്തെ കഥ എന്താ​യി​രി​ക്കും?”

നമ്പൂ​രി​മാർ​ക്കു് ഈ പു​സ്ത​ക​ത്തോ​ടു​ണ്ടായ വി​ദ്വേ​ഷം അർ​ത്ഥ​ശൂ​ന്യ​മാ​കു​ന്നു. രാ​ജ്യ​ത്തു​ള്ള ഇന്ദു​ലേ​ഖാ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ചു​ട്ടു ഭസ്മ​മാ​ക്കി അറ​ബി​ക്ക​ട​ലിൽ താക്ക​ണം എന്നു് ഒരു നമ്പൂ​രി പത്ര​ത്തിൽ എഴു​തി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അന്നു​ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ പേരു പറ​ഞ്ഞു തെ​റി​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കിയ വെ​ണ്മ​ണി​യു​ടേ​യും കൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടേ​യും പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ അവ​രോ​ടെ​ാ​ത്തു് ‘ഇറാൻ മൂ​ളു​ന്ന’ ശൂ​ദ്ര​പ്പ​രി​ഷ​കൾ​ക്കാ​ക​ട്ടെ തോ​ന്നി​യി​ല്ല. അവർ വെ​ണ്മ​ണി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ പു​ന​രുൽ​ഘാ​ട​ന​കർ​മ്മം നിർ​വ്വ​ഹി​ക്കാ​നാ​ണു നോ​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇത്ത​രം ആളു​ക​ളോ​ടു് മി. മൂർ​ക്കോ​ത്തു കു​മാ​രൻ പറ​യു​ന്ന​തി​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു്:

“ഇന്ദു​ലേ​ഖാ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ, നമ്പൂ​രി​മാർ വി​ല​കൊ​ടു​ത്തു വാ​ങ്ങി ദഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു നല്ല​തു​ത​ന്നെ. പക്ഷെ അതി​ന്റെ ഭാഷ അറ​ബി​ക്ക​ട​ലിൽ കല​ക്കി​ന​ശി​പ്പി​ക്കു​ക​യ​ല്ല വേ​ണ്ട​തു്; ശു​ദ്ധ​ജ​ല​ങ്ങ​ളിൽ കല​ക്കി ഓരോ യാ​ഥാ​സ്ഥി​തിക നമ്പൂ​രി​യും സേ​വി​ക്കു​ക​യാ​ണു വേ​ണ്ട​തു്. നാ​ല്പ​തു കൊ​ല്ല​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് നമ്പൂ​രി​മാ​രു​ടെ ഇടയിൽ അത്യ​ധി​കം സാ​വ​ധാ​ന​ത്തി​ലെ​ങ്കി​ലും ദൃ​ഢ​മായ പദ്ധ​തി​യിൽ​ക്കൂ​ടി വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തും അഞ്ചു പത്തു കൊ​ല്ല​മാ​യി ഗതി​ക്കു വേഗം കൂ​ടി​യ​തും ആയ പരി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ അസ്ഥി​വാ​രം ഇന്ദു​ലേ​ഖാ​പു​സ്ത​ക​മാ​ണെ​ന്നു പറവാൻ ഞാൻ അശേഷം മടി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.”

ചന്തു​മേ​നോ​നു് നമ്പൂ​രി​മാ​രോ​ടു യാ​തൊ​രു വെ​റു​പ്പു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള​തി​നു് ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യു​ടെ സൃ​ഷ്ടി തന്നെ ഒരു സാ​ക്ഷി​യാ​ണു്. നമ്പൂ​രി​സ​മു​ദാ​യ​ത്തെ വെ​റു​ക്കാൻ ഏതു മല​യാ​ളി​ക്കു സാ​ധി​ക്കും? ശ്രീ​ശ​ങ്ക​രാ​ചാ​ര്യ​രേ​യും നാ​രാ​യ​ണ​ഭ​ട്ട​തി​രി​യേ​യും പൂ​ന്താ​ന​ത്തേ​യും ബഹു​സ​ഹ​സ്രം മറ്റു യോ​ഗ്യ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രേ​യും സൃ​ഷ്ടി​ച്ച ആ സമു​ദാ​യ​ത്തോ​ടു് ആർ​ക്കും വി​ദ്വേ​ഷം ഉണ്ടാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. പരി​ഹാ​സ്യ​മായ ആചാ​ര​ങ്ങൾ സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ കട​ന്നു​കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു സ്നേ​ഹ​ബു​ദ്ധ്യാ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു വി​ദ്വേ​ഷ​മാ​യി വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണു പര​മാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ സമു​ദാ​യ​ശ​ത്രു​ക്കൾ.

1066-ൽ ചന്തു​മേ​നോൻ വീ​ണ്ടും കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു. അതി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് ശാരദ എഴുതി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച​തു്. ആ പു​സ്ത​കം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ഭാ​ഗ്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ജോ​ലി​ത്തി​ര​ക്കും ശരീ​രാ​സ്വാ​സ്ഥ്യ​വും നി​മി​ത്തം തനി​ക്കു് അതിനു സാ​ധി​ക്കാ​തെ വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഹാ! ആ ആഗ്ര​ഹം പൂർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു എങ്കിൽ ശാ​ര​ദ​യു​ടെ സമീ​പ​ത്തു് ഇന്ദു​ലേഖ അസ്ത​പ്ര​ഭ​മാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഇതേ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ സർ. സി. ശങ്ക​രൻ​നാ​യർ മദ്രാ​സ് നി​യ​മ​സ​ഭ​യിൽ അവ​ത​രി​പ്പി​ച്ച വി​വാ​ഹ​ബി​ല്ലി​നെ​പ്പ​റ്റി അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വേ​ണ്ടി ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ട മു​ത്തു സ്വാ​മി​അ​യ്യർ​ക​മ്മി​റ്റി​യിൽ ചന്തു​മേ​നോ​നും ഒരം​ഗ​മാ​യി.

1067-ൽ അദ്ദേ​ഹം തി​രു​നൽ​വേ​ലി ആക്ടിം​ഗു് അഡീ​ഷ​ണൽ സബ്ജ​ഡ്ജി​യാ​യി ഉയർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യും അടു​ത്ത​കൊ​ല്ലം ആ ജോലി സ്ഥി​ര​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. സ്ഥി​രം സബ്ജ​ഡ്ജി​യാ​യി ആദ്യം ജോലി നോ​ക്കി​യ​തു് മം​ഗ​ലാ​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് മയൂ​ര​സ​ന്ദേ​ശം​കാ​വ്യ​ത്തെ കമ​നീ​യ​മാ​യി അച്ച​ടി​പ്പി​ച്ചു പ്ര​സാ​ധ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു സാ​ധി​ച്ചു. ആ വി​ശി​ഷ്ട​കാ​വ്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി അദ്ദേ​ഹം എഴുതി വി​ദ്യാ​വി​നോ​ദി​നി​യിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്ന മണ്ഡ​നം ആണു് ആ കാ​വ്യ​ത്തി​നു വലു​തായ പ്ര​ചാ​രം നൽ​കി​യ​തെ​ന്നു പറയാം.

1070-ൽ മം​ഗ​ലാ​പു​ര​ത്തു വച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പക്ഷ​വാ​തം പി​ടി​പെ​ടു​ക​യാൽ അവ​ധി​യെ​ടു​ത്തു് തല​ശ്ശേ​രി​യി​ലു​ള്ള തന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ചെ​ന്നു പാർ​ത്തു. രണ്ടു കൊ​ല്ലം കഴി​ഞ്ഞാ​ണു് വീ​ണ്ടും ജോ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച​തു്. 1072-ൽ വീ​ണ്ടും കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു സബ്ജ​ഡ്ജി​യാ​യി ചാർ​ജ്ജെ​ടു​ത്തു. 1073 ധനു പതി​നാ​റാം​തീ​യ​തി പൂ​രു​ട്ടാ​തി നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജന്മ​നാൾ ആഘോ​ഷ​പൂർ​വ്വം കൊ​ണ്ടാ​ടി. ശരീ​ര​ത്തി​നു പൂർ​ണ്ണ​സ്വാ​സ്ഥ്യം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. 1075 ചി​ങ്ങം 23-ാം തീയതി കോ​ട​തി​യിൽ പതി​വു​പോ​ലെ പോ​യി​രു​ന്നു. കോ​ട​തി​യിൽ​നി​ന്നും തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​പ്പോൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു രോഗം ഒന്നു കടു​ത്തു. പി​റ്റേ​ദി​വ​സം അതി​രാ​വി​ലെ ഇഹ​ലോ​ക​വാ​സം വെ​ടി​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഈ വാർ​ത്ത​യെ​പ്പ​റ്റി വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ കട​ത്ത​നാ​ട്ടു രാ​ജാ​വി​നു് എഴു​തിയ എഴു​ത്തിൽ,

“ഹന്ത! ഹന്ത! കൃ​താ​ന്തേന നി​താ​ന്തം നി​ഷ്കൃ​പ​താ​പ്ര​ദർ​ശി​താ. മയ്യ​സ​മ്മു​ഖ​സ​മീ​ക്ഷിത തത്താ​ദൃ​ഗ്ര​സി​കാ​ഗ്രേ​സ​രാ​ന്ത​രം​ഗ​മി​ത്രം ചന്തു​മേ​ന​വ​മേ​വ​മ​ക​സ്മാ​പേ​ഹൃ​ത​വി​ത്താ തദ്വാർ​ത്താ​വ​ഗ​മാൽ പ്രഭൃതിർഭ്യുശമപാ-​സ്തോവിമതായ മാ​ന​ശ്ച​വർ​ത്ത​തേഽസൗ.” എന്നു പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ​നി​ന്നും അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നോ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ്നേ​ഹാ​തി​രേ​കം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ.

ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ എന്ന നി​ല​യിൽ ചന്തു​മേ​നോൻ അവ്യ​ഭി​ച​രി​ത​മായ നീ​തി​നി​ഷ്ഠ​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ഒര​ടി​യ​ന്തി​രം പ്ര​മാ​ണി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​വും സന്നി​ഹി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ഊണി​നി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരാൾ കൈ​ക്കൂ​ലി​യെ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ച്ചു. വലിയ കൈ​ക്കൂ​ലി​ക്കാ​ര​നെ​ന്നു പൊ​തു​വേ എല്ലാ​വർ​ക്കും അറി​യാ​മാ​യി​രു​ന്ന ഒരു ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ അതു കേ​ട്ടി​ട്ടു് “ചക്ക​ര​പ്പാ​ട​ത്തു കൈ​ക​ട​ത്തി​യാൽ ഒന്നു നക്കി​നോ​ക്കാ​ത്ത​വ​രാ​രു​ണ്ടു്” എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. അപ്പോൾ ചന്തു​മേ​നേ​ാൻ കൈയിൽ വാ​രി​യി​രു​ന്ന ചോറു് ഇല​യിൽ​ത്ത​ന്നെ ഇട്ടി​ട്ടു് നി​വർ​ന്നി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് “ഉണ്ടു്, ഞാ​നു​ണ്ടു്. ഒയ്യാ​ര​ത്തു ചന്തു​വു​ണ്ടു്” എന്ന​ഭി​മാ​ന​പൂർ​വ്വം പറ​ഞ്ഞു. എല്ലാ​വ​രും മൗനം പൂ​ണ്ടു​പോ​യി.

ഇനി​യൊ​രു കഥ​യു​ള്ള​തു് കു​റേ​ക്കൂ​ടി രസാ​വ​ഹ​മാ​ണു്.

‘കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു വര​ക്കൽ എന്ന ഒരു തീ​യ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലെ ചി​റ​പ്പി​നു് പ്ര​സി​ദ്ധ​ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടു​കാ​രൻ മാ​രാ​രെ ക്ഷ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നു. ചി​റ​പ്പു തീർ​ന്ന​പ്പോൾ മൂ​ന്നാം​ത​ര​ക്കാർ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കാ​റു​ള്ള പ്ര​തി​ഫ​ല​മാ​ണു് ക്ഷേ​ത്രാ​ധി​കാ​രി​കൾ അയാൾ​ക്കു കൊ​ടു​ത്ത​തു്. അയാൾ തർ​ക്കി​ച്ചി​ട്ടൊ​ന്നും ഫലി​ക്കാ​യ്ക​യാൽ ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ കോ​ട​തി​യിൽ കേ​സ്സൊ​ന്നു ഫയ​ലാ​ക്കി. ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ചി​റ​പ്പി​നു ചെ​ന്നി​രു​ന്ന​വ​രാ​രും അയാൾ​ക്കു സാ​ക്ഷി പറവാൻ തയ്യാ​റാ​യി​ല്ല. ഒന്നു രണ്ടു കൃ​ത്രി​മ​സാ​ക്ഷി​ക​ളെ മാരാർ ഹാ​ജ​രാ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും ചന്തു​മേ​നോൻ ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു് അവർ​ക്കു ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടി​നെ​പ്പ​റ്റി യാ​തൊ​ന്നും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ​ന്നു വരു​ത്തി. മാരാർ പരു​ങ്ങി. എന്നാൽ ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടിൽ അയാൾ​ക്കു യഥാർ​ത്ഥ​മായ പാ​ഠ​വ​മു​ണ്ടോ എന്നു പരീ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ കേസു വി​ധി​ക്കു​ന്ന​തു ശരി​യ​ല്ലെ​ന്നു് ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ മന​സ്സാ​ക്ഷി ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു. ഒടു​വിൽ അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു:“കോടതി മു​മ്പാ​കെ ചെണ്ട കൊ​ട്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ തയ്യാ​റു​ണ്ടോ?” മാരാർ അതു സമ്മ​തി​ച്ചു. മാരാർ വേഗം ചെ​ണ്ട​യു​മാ​യി കോ​ട​തി​യിൽ എത്തി. മേളം കൊ​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. മേ​നേ​ാൻ രസി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ ഡേ​വി​ഡ്ധ്വ​ര​യ്ക്കു് ചെ​ണ്ട​മേ​ളം കണ്ഠ​ക​ഠോ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണു തോ​ന്നി​യ​തു്. അദ്ദേ​ഹം ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടു നി​റു​ത്താൻ പറ​യു​ന്ന​തി​നാ​യി തന്റെ ഡു​ഫേ്ദാ​രെ അയ​ച്ചു. അയാൾ വന്നു​ചേ​രു​മെ​ന്നു നേ​ര​ത്തെ അറി​യാ​മാ​യി​രു​ന്ന ചന്തു​മേ​നോൻ ഡു​ഫേ്ദാ​രു​ടെ തല​പ്പാ​വു് കണ്ടു​തു​ട​ങ്ങിയ മാ​ത്ര​യിൽ ഗൗ​ര​വ​ഭാ​വ​മ​വ​ലം​ബി​ച്ചു് ഇരി​പ്പാ​യി. ആ ഗം​ഭീ​ര​ഭാ​വം ഡഫേ്ദാ​രെ തട​ഞ്ഞു​നിർ​ത്തി​യ​തിൽ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല. മാരാർ ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു തകർ​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ഇരു​ന്നു. ഡേ​വി​ഡ്ധ്വ​ര​യു​ടെ അപ്പോ​ഴ​ത്തെ മനോ​ഭാ​വം സങ്ക​ട​ദൃ​ഷ്ടി​കൊ​ണ്ടു കാണാൻ സാ​ധി​ച്ച ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു് ഒരു പ്ര​സ​ന്നത കളി​യാ​ടി. ഇതു് തന്റെ ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടി​ലു​ള്ള താ​ല്പ​ര്യാ​തി​ശ​യം കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ച്ച മാരാർ മേളം ഒന്നു​കൂ​ടി കൊ​ഴു​പ്പി​ച്ചു. ധ്വര ഒരാ​ളെ​ക്കൂ​ടി അയ​ച്ചു. അയാൾ വരു​ന്ന​തു കണ്ട​പ്പോൾ ഡഫേ്ദാ​രും ധൈ​ര്യ​മ​വ​ലം​ബി​ച്ചു മു​ന്നോ​ട്ടു കാൽ വയ്ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി.

വി​നോ​ദ​ര​സി​ക​നായ ചന്തു​മേ​നോ​നാ​ക​ട്ടെ യാ​തൊ​ന്നും കേൾ​ക്കു​ന്ന ഭാവമേ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കാ​തെ ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടിൽ ലയി​ച്ചു് കണ്ണു ചി​മ്മി താ​ള​ത്തി​നൊ​ത്തു തലയും കു​ലു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് അങ്ങി​നെ​യി​രു​ന്നു. ഡഫേ്ദാർ വി​ഷ​മി​ച്ചു. അയാൾ​ക്കു് ഒരു യു​ക്തി തോ​ന്നി. യജ​മാ​ന​ന്റെ അടു​ക്കൽ സമയം നോ​ക്കാ​തെ ചെ​ല്ലാൻ അധി​കാ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നു സ്വയം അഭി​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു ഭൃ​ത്യ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാളെ തള്ളി​വി​ട്ടു. എന്നാൽ ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ അടു​ക്കൽ ആര​ടു​ക്കും? ഡഫേ്ദാർ ബഞ്ചി​നു അടു​ത്ത​ചെ​ന്നു് “ജഡ്ജി​സാ​യ്പി​ന്റെ.....” എന്നി​ത്ര​യും പറ​ഞ്ഞ​തും അദ്ദേ​ഹം സം​ഹാ​ര​രു​ദ്ര​നെ​പ്പോ​ലെ “തനി​ക്കു മൂ​ന്നു രൂപാ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം” എന്നു ഗർ​ജ്ജി​ച്ച​തും ഒരു​മി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. സം​ഹാ​ര​രു​ദ്ര​ന്റെ ആ ഭാവം കണ്ടു് ഡി​സ്ട്രി​ക്ട്ജ​ഡ്ജി​യു​ടെ ദൂ​ത​ഗ​ണം പമ്പ​ക​ട​ന്നു.

കു​റേ​നേ​രം​കൂ​ടി ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടി​ച്ചു കേ​ട്ട​ശേ​ഷം ചന്തു​മേ​നോൻ അന്യാ​യ​ത്തി​നു അനു​സ​രി​ച്ചു് വാ​ദി​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി വിധി പറ​ഞ്ഞു. മാരാർ സം​തൃ​പ്ത​നാ​യി കോടതി വി​ട്ടു. അന്നു കാ​പ്പി​കു​ടി​സ​മ​യ​ത്തു് “ഡേ​വി​ഡ്സാ​യു” ഇതെ​ന്തൊ​രു മാ​തി​രി? മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കു് ചെവി കേ​ട്ടി​രി​ക്ക​ണ്ടേ? എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു്, “ന്യാ​യം നട​ത്തു​ന്ന​തി​നു​ള്ള എന്റെ ഉദ്യ​മം താ​ങ്കൾ​ക്കു് അസ​ഹ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യാൽ ഞാൻ അതിനു ക്ഷ​മാ​യാ​ച​നം ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളു​ന്നു” എന്ന​ദ്ദേ​ഹം മറു​പ​ടി​യും പറ​ഞ്ഞു.

ഫലിതം പറ​യു​ന്ന​തിൽ മാ​ത്ര​മ​ല്ല അതു കേ​ട്ടു രസി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അദ്ദേ​ഹം അദ്വി​തീ​യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ഒരു നമ്പൂ​രി ‘മകൾ ഇപ്പോൾ പാ​ട്ട​ത്തി​ലാ’ എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു​വ​ത്രേ. വേ​റൊ​രി​ക്കൽ ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഒരു കോ​ട്ടു തയ്പി​ക്കേ​ണ്ട ആവ​ശ്യം നേ​രി​ട്ടു. ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ ദേഹം ആറ​ടി​യിൽ കവി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അതി​നൊ​ത്ത വണ്ണ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പൊ​ക്ക​ത്തേ​യും വണ്ണ​ത്തേ​യും അതി​ശ​യി​ക്കു​മാ​റാ​യി​രു​ന്നു കു​ട​വ​യ​റി​ന്റെ സ്ഥി​തി. തയ്യൽ​ക്കാ​രൻ വയ​റി​ന്റെ അളവു പി​ടി​ക്കാൻ ഭാ​വി​ച്ചി​ട്ടു് ടേ​പ്പി​ന്റെ ഒരു​ഭാ​ഗം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കയ്യിൽ കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു്, ‘ഇതൊ​ന്നു പി​ടി​ച്ചോ​ള​ണം, ഞാൻ മറു​വ​ശം ഒന്നു ചു​റ്റി​വ​രാം’ എന്നു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കീ​ശ​യിൽ അഞ്ചു​റു​പ്പി​ക​യു​ടെ ഒരു നോ​ട്ടെ​ടു​ത്തു സമ്മാ​നി​ച്ചു.

ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ ഗദ്യ​ശൈ​ലി ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ ജയിൻ​ആ​സ്റ്റി​ന്റേ​തു​പോ​ലെ അനു​ക​രി​ക്കാൻ വി​ഷ​മ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്. അനാ​വ​ശ്യ​മാ​യി സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഭാ​ഷ​യിൽ പ്ര​ചു​ര​പ്ര​ചാ​രം​വ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള ‘മനോ​സാ​ക്ഷി, അഹോ​വൃ​ത്തി’ എന്നീ അപ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ കൂസൽ കൂ​ടാ​തെ ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​വ​ന്നു. ഈ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ സാ​ധു​ത്വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വലിയ വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദം അന്നു നട​ന്നി​രു​ന്നു. ഒടു​വിൽ ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ പക്ഷ​മാ​ണു് ജയി​ച്ച​തെ​ന്നു പറയാം.

മാധവൻ ആധു​നി​ക​രീ​തി​യിൽ അഭ്യ​സ്ത​നായ ഒരു കോ​മ​ള​യു​വാ​വാ​ണു്. അയാൾ തന്റെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​നേ​യും അനു​ജ​നേ​യും ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​പ്പി​ക്കാൻ നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. കല്യാ​ണി​അ​മ്മ​യോ​ടും മക്ക​ളോ​ടും മാ​തു​ല​നായ പഞ്ചു​മേ​നോൻ പെ​രു​മാ​റു​ന്ന രീതി അയാൾ​ക്കു രസി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. കു​മ്മി​ണി​അ​മ്മ​യു​ടെ മകനായ ചി​ത്ത​നേ​യും അയാൾ സ്വ​ന്ത​ചെ​ല​വിൽ പഠി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു. ഇള​യ​മ്മാ​മ​നായ ശങ്ക​ര​മേ​നോൻ വൃ​ദ്ധ​നായ മാ​തു​ല​നോ​ടു പി​ണ​ങ്ങു​ന്ന​ത്ര ശരി​യ​ല്ലെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് “എത്ര പണം നി​ന​ക്കു​വേ​ണ്ടി അദ്ദേ​ഹം ചെ​ല​വു​ചെ​യ്തു” എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു്, ‘വലിയ അമ്മാ​വൻ ദേ​ഹാ​ധ്വാ​നം ചെ​യ്തു സമ്പാ​ദി​ച്ച​തിൽ ഒരു കാ​ശു​പോ​ലും ചെ​ല​വി​ടാൻ ഞാൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല’ എന്നാ​യി​രു​ന്നു മറു​പ​ടി. ഇങ്ങ​നെ പാ​ശ്ചാ​ത്യ പൗ​ര​സ്ത്യ​പ​രി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ഥ​മ​സം​ഘ​ട്ട​ന​ത്തി​നു പാ​ത്ര​മായ ഒരു കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ കഥ​യാ​ണു് ഇന്ദു​ലേഖ.

മാ​ധ​വ​നും ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​മാ​യി ഗാ​ന്ധർ​വ​മാ​യി വി​വാ​ഹം നട​ത്തീ​ട്ടു കാലം കുറെ ആയി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ വല്യ​ച്ഛ​നായ പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​പു​ത്ര​നും തന്റെ അമ്മാ​വ​നു​മായ കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ സം​സ്കൃ​ത​കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​പ​ര്യ​ന്ത​വും സം​ഗീ​ത​ത്തിൽ പല്ല​വി​രാ​ഗ​വി​സ്താ​രം​വ​രെ​യും പഠി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവൾ പരി​ഷ്കൃ​താ​ശ​യ​സ​മ്പ​ന്ന​യും അതി​ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​നി​യും മാ​ധ​വ​നെ തന്റെ ഇഷ്ട​പ്പ​ടി തു​ള്ളി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കെൽ​പ്പു​ള്ള​വ​ളും സു​ശീ​ല​യും ദൃ​ഢ​വ്ര​ത​യു​മാ​ണു്. വലി​യ​അ​ച്ഛ​നോ​ടും അമ്മ​യോ​ടും​കൂ​ടി പൂ​വ​രം​ഗ​ത്തു​വീ​ട്ടിൽ തന്നെ​യാ​ണു താമസം. അവൾ​ക്കു യാ​തൊ​രു കാ​ര​ണ​വ​ശാ​ലും ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു വരു​ത്തി​ക്കൂ​ടാ എന്നാ​ണു് പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ ദൃ​ഢ​നി​ശ്ച​യം.

മാധവൻ ബി.ഏ̇. പരീ​ക്ഷ​യ്ക്കു പോയി തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നി​ട്ടു് മാ​ധ​വി​യു​മാ​യി നട​ത്തു​ന്ന പ്ര​ഥ​മ​സ​ന്ദർ​ശ​ന​ത്തി​ന്റെ വർ​ണ്ണന ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ രസി​ക​ത്വ​ത്തെ പരി​പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഈ സന്ദർ​ഭ​ത്തിൽ മാ​ധ​വി​യു​ടെ പ്ര​ഗ​ത്ഭത നല്ല​പോ​ലെ തെ​ളി​ഞ്ഞു​കാ​ണാം. മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ അന്യ​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ പാ​തി​വ്ര​ത്യം അനു​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് മാധവൻ സം​ഗ​തി​വ​ശാൽ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾ അതി​ദീർ​ഘ​മാ​യും പ്രൗ​ഢ​മാ​യും ഒരു പ്ര​സം​ഗം നട​ത്തു​ന്നു. ഇവിടെ ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ ജാ​ത്യ​ഭി​മാ​ന​മോ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​ന​മോ ആണു് മാ​ധ​വി​വ​ഴി​ക്കു വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. മാ​ധ​വീ​മാ​ധ​വ​ന്മാ​രു​ടെ അന്തഃ​ക​ര​ണ​വി​വാ​ഹം നട​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും മാ​ധ​വ​നു സ്വൈ​ര​ക്കേ​ടി​നു് വക​യു​ണ്ടാ​കു​ന്നു. പഞ്ചു​മേ​നോൻ യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​നെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല മഹാ പി​ശു​ക്ക​നു​മാ​ണു്. തന്റെ മകളായ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​അ​മ്മ​യ്ക്കും അവ​ളു​ടെ അമ്മ​യും തന്റെ ഭാ​ര്യ​യു​മായ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടി​അ​മ്മ​യ്ക്കും കൂടി മു​പ്പ​ത്ത​യ്യാ​യി​രം ഉറു​പ്പി​ക​യു​ടെ വസ്തു​ക്കൾ ദാ​നം​ചെ​യ്ത അവ​സ​ര​ത്തിൽ മാ​ത്ര​മേ അയാൾ മു​ക്ത​ഹ​സ്തത അവ​ലം​ബി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളു. ആൾ നന്നാ വെ​ളു​ത്തു മു​ണ്ട​നാ​യി കുറെ തടി​ച്ച ആളാ​ണു്. ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​വർ​ണ്ണ​ന​യാ​ണെ​ങ്കിൽ തലയിൽ കഷ​ണ്ടി, വായിൽ മീ​തേ​വ​രി​യിൽ മൂ​ന്നും, ചു​വ​ട്ടി​ലേ വരി​യിൽ അഞ്ചും പല്ലു​കൾ ഇല്ല. കണ്ണു ചോ​ര​ക്ക​ട്ട പോലെ. മു​ണ്ടി​ന്നു മീതെ കട്ടി​യായ ഒരു പൊ​ന്നു​നൂ​ലും, കഴു​ത്തിൽ ഒരു സ്വർ​ണ്ണം​കെ​ട്ടിയ രു​ദ്രാ​ക്ഷ​മാ​ല​യും തലയിൽ ഒരു കട​ലാ​സ് തൊ​പ്പി​യും, കയ്യിൽ വെ​ള്ളി കെ​ട്ടി വണ്ണ​മു​ള്ള ഒരു വടി​യും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ മതി​യാ​കു​ന്ന​താ​ണു്. ശു​ദ്ധ​നെ​ങ്കി​ലും മഹാ കോ​പി​ഷ്ഠ​നാ​ണു്. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യോ​ടു മാ​ത്ര​മേ കോ​പി​ക്കാ​തു​ള്ളു. അങ്ങി​നെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഈ കാ​ര​ണ​വർ, തന്നെ മാധവൻ അപ​മാ​നി​ച്ചു എന്ന കാ​ര​ണ​ത്താൽ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ അയാൾ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു ശപഥം ചെ​യ്യു​ന്നു. എന്നാൽ ഉത്ത​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ തന്നെ വ്യ​സ​ന​മു​ണ്ടാ​കു​ന്നു. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ഇന്ദു​ലേഖ ഒരു കാ​ര​ണ​വ​ശാ​ലും തന്റെ നി​ശ്ച​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നും പിൻ​മാ​റു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ? ഇങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഈ ശപഥം എത്ര​യ്ക്കു സഫ​ല​മാ​കും? സഫ​ല​മാ​യി​ലെ​ങ്കിൽ തന്നെ എത്ര കു​റ​വാ​ണു? ഇങ്ങ​നെ വി​ചാ​ര​മ​ഗ്ന​നാ​യി പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വായ കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യെ കാ​ണു​ക​യും മൂർ​ക്കി​ല്ല​ത്തു നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ വരു​ത്താൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

മാ​ധ​വ​ന്റെ അച്ഛൻ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പ​ണി​ക്കർ നല്ല ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​യും കാ​ര്യ​സ്ഥ​നു​മാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം മാ​ധ​വ​ന്റെ ഇഷ്ട​ത്തി​നു വഴി​പ്പെ​ട്ടു ചി​ന്ന​നെ​ക്കൂ​ടി മദ്രാ​ശി​ക്കു കൊ​ണ്ടു പോകാൻ അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്നു. ഉറ​ക്കെ ശകാ​രി​ക്ക​ലും പാ​ടു​ള്ളേ​ട​ത്തു പ്ര​ഹ​ര​വും തു​ട​ങ്ങു​ന്നു. അങ്ങി​നെ​യി​രി​ക്കേ​യാ​ണു് ചാ​ത്തര പഞ്ച​പു​ച്ഛ​വു​മ​ട​ക്കി ദയാ​പ​ര​വ​ശ​നാ​യി മാ​തു​ല​സ​ന്നി​ധി​യിൽ ഹാ​ജ​രാ​കു​ന്ന​തു്. അയാ​ളോ​ടു് കാ​ര​ണ​വർ:“എടാ കു​രു​ത്തം​കെ​ട്ട കഴു​വേ​റി, തെ​മ്മാ​ടി, ചി​ന്ന​നെ മദ്രാ​ശി​ക്കു് അയ​ച്ചു​വോ?” എന്നു ചാ​ടി​വീ​ഴു​ന്നു. വലി​യ​മ്മാ​വ​നോ​ടു് അച്ഛൻ ചോ​ദി​ച്ചു സമ്മ​തം വാ​ങ്ങീ​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ അയ​ച്ച​തെ​ന്നു് അയാൾ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, “ഏത​ച്ഛൻ? കോ​മ​ട്ടി​യോ? ആ കു​രു​ത്തം​കെ​ട്ട കോ​മ​ട്ടി​യെ തറ​വാ​ട്ടിൽ കയ​റ്റി​യ​തു​മു​തൽ​ക്കു് ഇവിടെ കു​രു​ത്ത​ക്കേ​ടേ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ളു.”

അച്ഛ​നെ ഇത്ര കഠി​ന​മാ​യി​ട്ടു ശകാ​രി​ച്ചി​ട്ടും സാ​ധു​വും ക്ഷ​മാ​ഗു​ണ​ശാ​ലി​യും ആയ ചാ​ത്ത​ര​മേ​നോൻ ഒന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. “ഗോ​പാ​ല​നാ​ണു പറ​ഞ്ഞ​തു്” എന്നു മാ​ത്രം പറ​ഞ്ഞു.

ഗോ​പാ​ലൻ ചാ​ത്ത​ര​നെ​പ്പോ​ലെ​യ​ല്ല. “നി​ന്നോ​ടു് നി​ന്റെ അച്ഛൻ കോ​മ​ട്ടി​യെ​ന്താ​ണെ​ടാ പറ​ഞ്ഞ​തു്. ചി​ന്ന​നെ അയ​യ്ക്കാൻ ഞാൻ സമ്മ​തി​ച്ചു എന്നു പറ​ഞ്ഞോ”? എന്നു കാ​ര​ണ​വർ ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു്, ‘എന്റെ അച്ഛൻ കോ​മ​ട്ടി​യ​ല്ല; പട്ട​രാ​ണു്’ എന്നാ​യി​രു​ന്നു അയാ​ളു​ടെ മറു​പ​ടി. പഞ്ചു​മേ​നോൻ എണീ​റ്റു രണ്ടു മൂ​ന്നു പ്ര​ഹ​രി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോൾ “എന്നെ വെ​റു​തേ തല്ലേ​ണ്ട” എന്നാ​യി ഗോ​പാ​ലൻ. മൂ​പ്പർ വി​ടു​മോ? “തല്ലി​യാൽ എന്താ​ണെ​ടാ. ഇപ്പോൾ തല്ലി​യി​ല്ലേ, എന്നി​ട്ടു് എന്താ​ണു്; നീ കൊ​ണ്ടി​ല്ലേ?”

ശങ്ക​ര​മേ​നോൻ ഓടി​യെ​ത്തി ഗോ​പാ​ല​നെ പി​ടി​ച്ചു് അക​റ്റി തന്റെ മു​ന്നിൽ നി​റു​ത്തു​ന്നു. ചീ​നു​പ​ട്ട​രു​ടെ മക​നാ​ണു ചി​ന്നൻ. ചീന നല്ല കൗ​ശ​ല​ക്കാ​ര​നാ​ണു്. മകളെ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​പ്പി​ക്കാൻ അനു​വാ​ദം വാ​ങ്ങു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കു് പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ അടു​ക്കൽ ചെ​ല്ലു​ന്ന ഘട്ടം അതി​സ​ര​സ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

പ:മേ:

–ആരാ​ണ​വി​ടെ?

ശീ:

–ഞാൻ​ത​ന്നെ, ശീ​നു​പ​ട്ടർ.

പ:മേ:

–നി​ങ്ങൾ എന്താ​ണു വന്ന​തു്?

ശീ:

–ഒന്നു പറ​യാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

പ: മേ:

–എന്താ​ണു് പറയൂ?

ശീ:

–എന്റെ മകൻ ചി​ന്ന​നെ ഞാൻ ഇം​കി​രി​യ​സ് പഠി​പ്പി​ക്കാൻ പോ​കു​ന്നു.

പ: മേ:

–നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ഇം​കി​ര​യ​സ് അറി​യാ​മോ?

ശീ:

–ഞാൻ ചി​ല​വി​ട്ടു പഠി​പ്പി​ക്കും.

പ:

–പഠി​പ്പി​ച്ചോ​ളു.

ശീ:

–മദി​രാ​ശി​ക്കു അയ​യ്ക്കാ​നാ​ണു പോ​കു​ന്ന​തു്.

പ: മേ:

–ഏതു രാ​ശി​യി​ലെ​ങ്കി​ലും അയ​ച്ചോ​ളു. ഏതു കഴു​വു​മേ​ലെ​ങ്കി​ലും കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കയ​റ്റി​ക്കൊ​ള്ളു.

ശീ:

–കഴു​വിൻ​മേൽ കയ​റ്റീ​ട്ടി​ല്ല ഇം​കി​രി​യ​സ് പഠി​പ്പി​ക്കാ​റു്.

പ: മേ

എന്താ​ണു കോ​മ​ട്ടി​പ്പ​ട്ട​രേ! അധി​ക​പ്ര​സം​ഗീ, പറ​ഞ്ഞ​തു്? ആ കു​രു​ത്തം​കെ​ട്ട മാധവൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഇവിടെ എന്നെ അപ​മാ​നി​ക്കാൻ വന്ന​തോ? എറ​ങ്ങു താ​ഴ​ത്തു്; എറ​ങ്ങു്. ആരെടാ അവിടെ? ഈയാളെ പി​ടി​ച്ചു പു​റ​ത്തു​ത​ള്ള​ട്ടെ. കോ​മ​ട്ടി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ പെ​ങ്ങൾ​ക്കു് എന്നെ സം​ബ​ന്ധ​ത്തി​നു് ആക്കു​മോ? എന്നു കുറേ പതു​ക്കെ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് പട്ടർ ഓടി താ​ഴ​ത്തു ഇറ​ങ്ങു​ന്നു.

പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ ഈ സം​ഭാ​ഷ​ണം​വ​ഴി​ക്കു് എത്ര വ്യ​ക്ത​മാ​യി നമു​ക്കു കാ​ണി​ച്ചു​ത​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.

പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ കോപം ഇതു​കൊ​ണ്ടും ശമി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. തന്റെ സമ്മ​തം​കൂ​ടാ​തെ മാധവൻ, ചി​ന്ന​നെ മദി​രാ​ശി​ക്കു കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടും ശീ​നു​പ​ട്ട​രു​ടെ ധി​ക്കാ​ര​പൂർ​വ​മായ വാ​ക്കു​കൊ​ണ്ടും സഹി​ച്ചു​കൂ​ടാ​ത്ത കോ​പ​ത്തി​നു വശ​നാ​യി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം കാ​ണു​ന്ന ജന​ങ്ങ​ളെ ഒക്കെ ശകാ​രി​ക്കു​ന്നു.

ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ വി​പു​ല​മായ മനു​ഷ്യ​ഹൃ​ദ​യ​ജ്ഞാ​നം നി​മി​ത്തം കഴി​യു​ന്ന​ത്ര സം​ഭാ​ഷ​ണ​ദ്വാ​രേ​ണ​യാ​ണു് ഓരോ പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സ്വ​ഭാ​വം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. നോ​ക്കുക.

പഞ്ചു​മേ​നോൻ ശീ​നു​പ​ട്ട​രോ​ടു് തന്റെ വീ​ട്ടിൽ കട​ക്ക​രു​തെ​ന്നു പറ​യു​മ്പോൾ ആ പട്ടർ പറ​യു​ന്നു. “ഓഹോ എനി​ക്കു പൂർ​ണ്ണ​സ​മ്മ​തം. കട​ക്കു​ന്നി​ല്ല.”

“ഇവിടെ ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലും അമ്പ​ല​ത്തി​ലും കാ​ണ​രു​തു്”

“അതു നി​ങ്ങ​ടെ കല്പ​ന​യ​ല്ല. ഏതു് ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലും അമ്പ​ല​ത്തി​ലും ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നു പോവാം”

“എന്റെ ഊട്ടി​ലും അമ്പ​ല​ത്തി​ലും എന്റെ സമ്മ​തം കൂ​ടാ​തെ താൻ കട​ക്കു​മോ? കാ​ണ​ട്ടെ എന്നാൽ”.

“എന്താ​ണു കാണാൻ? ശരി​യാ​യി​ട്ടു കട​ക്കും. വി​രോ​ധി​ച്ചാൽ ഞാൻ നി​ങ്ങ​ടെ മേൽ അന്യാ​യം കൊ​ടു​ക്കും.”

“എന്തു പറ​ഞ്ഞു കോ​മ​ട്ടി?”

എന്താ! ഇതിൽ​നി​ന്നും മു​മ്പു​ണ്ടായ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നും ചീ​നു​വി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നി​ല്ലേ?

പഞ്ചു​മേ​ന​വ​ന്റെ കോപം ഒന്നു രണ്ടു​ദി​വ​സം​കൊ​ണ്ടു ശമി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു കു​ണ്ഠി​തം തൽ​സ്ഥാ​നം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്നു. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യോ​ടു നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ വി​വാ​ഹാ​ലോ​ചന അറി​യി​പ്പാൻ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യോ​ടു പറ​യു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പഞ്ചു​മേ​നോൻ തന്നെ​യാ​ണു് ഒടു​വിൽ വിവരം ധരി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്.

“ഞങ്ങൾ രണ്ടാ​ളും​കൂ​ടി നി​ന്നോ​ടു് ഒരു കാ​ര്യം പറ​വാ​നാ​ണു് വന്ന​തു്” എന്നു് ആരം​ഭി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ അവ​ളോ​ടു തർ​ക്കി​ച്ചു ജയി​പ്പാൻ കഴി​വി​ല്ലാ​തെ വരി​ക​യാൽ കേശവൻ നമ്പൂ​രി​യോ​ടു കാ​ര്യം തു​റ​ന്നു പറ​യു​വാൻ പറ​യു​ന്നു.

കേ: ന:ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു് ഒരു സം​ബ​ന്ധം നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇന്ദു:ആരു നി​ശ്ച​യി​ച്ചു?

“ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ വലി​യ​അ​ച്ഛൻ​ത​ന്നെ​യാ​ണു നി​ശ്ച​യി​ച്ച​തു്.”

“ശരി, നി​ശ്ച​യി​ച്ചോ​ട്ടെ.”

“ഇതു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു സമ്മ​ത​മ​ല്ലേ?”

“നി​ശ്ച​യി​ച്ച കാ​ര്യ​ത്തി​നു സമ്മ​തം വേണമോ?”

“ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു സമ്മ​ത​മു​ണ്ടോ എന്നു് ഞങ്ങൾ​ക്ക​റി​യ​ണം.”

“എന്നാൽ അറി​ഞ്ഞി​ട്ട​ല്ലേ നി​ശ്ച​യി​ക്കേ​ണ്ട​തു്?”

“ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ അറി​യി​ച്ചി​ട്ടു നി​ശ്ച​യി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മ​ല്ല അതു്.”

“ഇതു് മഹാ വി​ഷ​മം​ത​ന്നെ. പി​ന്നെ എന്തി​നാ​ണു് എന്നോ​ടി​പ്പോൾ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്? അറി​ഞ്ഞി​ട്ടു നി​ശ്ച​യി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മ​ല്ല. നട​ക്കു​മ്പോൾ മാ​ത്രം അറി​യേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മാ​ണു്. നി​ശ്ച​യി​ച്ചും കഴി​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ എന്തു സമ്മ​തം ചോ​ദി​ക്ക​ലാ​ണു്?

വി​ഷ​മി​ക്ക​യി​ല്ലേ? ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ കോപം പരാ​കോ​ടി​യെ പ്രാ​പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. “നാളെ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​ത​ന്നെ ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ” എന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം അവി​ടെ​നി​ന്നും പോ​കു​ന്നു.

ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​അ​മ്മ ബു​ദ്ധി​മ​തി​യാ​ണു്. കി​ളി​മാ​നൂർ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ പത്നി​യും മാ​താ​വു​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ലോ​ക​വ്യ​വ​ഹാ​ര​ജ്ഞാ​ന​വും സാ​മാ​ന്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. ദ്വി​തീ​യ​ഭർ​ത്താ​വായ കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​രി അങ്ങി​നെ​യ​ല്ല. പറ​യ​ത്ത​ക്ക സ്വ​ഭാ​വ​ദൂ​ഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല. പര​മ​ശു​ദ്ധ​നാ​ണു്. ‘മഹാ​നു​ഭാ​വോ വി​ഡ്ഢി​ശ്ചേൽ ശുദ്ധ ഇത്യ​ഭി​ധീ​യ​തേ’ എന്ന പ്ര​മാ​ണം വെ​ടു​പ്പാ​യി ചേ​രു​ന്ന​വി​ധ​മു​ള്ള ശു​ദ്ധ​നാ​ണു്. ഭാ​ര്യ​യെ വലിയ കാ​ര്യ​മാ​ണു്. തന്റെ ഭാ​ഗ്യം​കൊ​ണ്ടു ലഭി​ച്ച ഒരു സ്ത്രീ​ര​ത്ന​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് അവ​രെ​ക്ക​രു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ആരെ​ന്തു പറ​ഞ്ഞാ​ലുംം വി​ശ്വ​സി​ച്ചു​കൊ​ള്ളും. ഇന്ദു​ലേഖ തീ​വ​ണ്ടി ഓടു​ന്ന ക്ര​മ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് വെ​ടു​പ്പാ​യി തനി​ക്കു പറ​ഞ്ഞു​ത​ന്നു എന്നു് ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​അ​മ്മ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ആ ശു​ദ്ധ​ക്കാ​രൻ പറ​യു​ന്ന​തി​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു്. “എന്നാൽ ഇന്ദു​ലേഖ ഒരു തീ​വ​ണ്ടി ഓടി​ക്ക​ട്ടെ.” എന്താ പോ​രെ​യോ? ഒരു നാ​ഗ​സ്വ​ര​ക്കാ​രൻ നാ​ഗ​സ്വ​രം വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരുവൻ “വായന നന്നാ​യി​ല്ല” എന്നു പറ​ഞ്ഞ​തി​നു മറു​പ​ടി​യാ​യി; “എന്നാൽ താൻ ആ കുഴൽ വാ​ങ്ങി ഒന്നു വാ​യി​ക്കു, അപ്പോൾ കാണാം” എന്നു മറു​പ​ടി പറഞ്ഞ രസി​ക​നെ അനു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ ഇതു്.

“ഈ വെ​ള്ള​ക്കാ​രെ ഒരി​ക്ക​ലും വി​ശ്വ​സി​ക്ക​രു​തേ. ഇവർ​ക്കു മന്ത്ര​ങ്ങ​ളും തന്ത്ര​ങ്ങ​ളും ഇല്ലെ​ന്നു് ഇവർ പു​റ​ത്തേ​യ്ക്കു പറ​യു​ന്നു. ഇന്നാൾ ഞാൻ കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടേ​യ്ക്കു പോ​യ​പ്പോൾ ഒരു രാ​ജാ​വി​ന്റെ കൂടെ വണ്ടി​യിൽ കട​പ്പു​റ​ത്തു സവാ​രി​ക്കു​പോ​യി. കട​പ്പു​റ​ത്തി​നു സമീപം ഒരു ചെറിയ ബം​ഗ്ലാ​വു കണ്ടു. അതു് എന്താ​ണെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ സാ​യി​പ്പ​ന്മാർ ശാ​ക്തേ​യം കഴി​ക്കു​ന്ന സ്ഥ​ല​മാ​ണെ​ന്നു് രാ​ജാ​വു് പറ​ഞ്ഞു. തല വെ​ട്ടി​പ്പ​ള്ളി എന്നാ​ണ​ത്രെ അതി​ന്റെ പേരു്. ആ പള്ളി​യിൽ ചെ​യ്യു​ന്ന ശാ​ക്തേ​യ​ത്തി​ന്റെ വിവരം ആരെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞാൽ അവ​ന്റെ തല വെ​ട്ടി​ക്ക​ള​വാ​നാ​ണ​ത്രേ വെ​ള്ള​ക്കാ​ര​ന്റെ കല്പന. ഈ ശാ​ക്തേ​യം അവരു ചെ​യ്തു് ദേ​വീ​പ്ര​സാ​ദം വരു​ത്തി ഈ രാ​ജ്യം മു​ഴു​വൻ ജയി​ച്ചു. നമ്മു​ടെ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രെ വെറും ജീ​വ​ശ്ശ​വ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​യി​ട്ടു. എന്നി​ട്ടും നമ്മ​ളോ​ടു് ഒക്കെ യാ​തൊ​രു തന്ത്ര​വും മന്ത്ര​വും ഇല്ലെ​ന്നു പറ​യു​ന്നു. ഇതു നല്ല മാ​തി​രി അല്ല.”

ഇതാ​ണു് ആ ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ വി​ചാ​ര​ഗ​തി. പാവം ഈ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ആവേ​ശ​ത്തിൽ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ അടു​ക്കൽ വി​വാ​ഹ​ക്കാ​ര്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി പറ​യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള തന്റെ ഉദ്ദേ​ശം നി​ശ്ശേ​ഷം മറ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. മൂർ​ക്കി​ല്ലാ​ത്ത മന​യ്ക്കൽ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് അഴകിയ രാ​വ​ണ​ന്റെ വേഷം ധരി​ച്ചു് പൂ​വ​രം​ഗ​ത്തു വന്നി​ട്ടു് ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി അമ്മ​യു​ടെ രൂ​പ​ലാ​വ​ണ്യം കണ്ടു വല്ലാ​തെ ഭ്ര​മി​ച്ച​പ്പോൾ, കറു​ത്തേ​ട​ത്തി​ന്റെ നില പരു​ങ്ങ​ലി​ലാ​കു​ന്നു. ഇത്ര ദീർ​ഘ​കാ​ല​ത്തെ പരി​ച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും ആ സ്ത്രീ​ര​ത്ന​ത്തി​ന്റെ മി​ടു​ക്കും തന്റേ​ട​വും ധരി​ക്കാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കഴി​യു​ന്നി​ല്ല. “ഈ ശനിയൻ തന്റെ കാ​ര്യം പൊ​ക്ക​മാ​ക്കു​മോ” എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പരി​ഭ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. ഒടു​വിൽ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യേ​യും​കൊ​ണ്ടു കട​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണു് വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ നമ്പൂ​രി​ക്കു ശ്വാ​സം ശരി​ക്കു വീ​ഴു​ന്ന​തു്.

ഇങ്ങ​നെ വി​വാ​ഹാ​ലോ​ചന പൊ​ടി​പൊ​ടി​ച്ചു നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​ട്ടെ. നമു​ക്കു നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ അടു​ക്ക​ലേ​യ്ക്കു കട​ക്കാം. അദ്ദേ​ഹം വലി​യൊ​രു ജന്മി. അഫൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മനവക കാ​ര്യ​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​വ​രു​ന്ന​തു് അദ്ദേ​ഹ​മാ​ണു്. നല്ല വെ​ള്ള​നി​റം. പക്ഷെ മു​ഖ​ത്തി​നു യാ​തൊ​രു ശ്രീ​യു​മി​ല്ല. വൈ​രൂ​പ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നും പറ​ഞ്ഞു​കൂട. “എന്നാൽ ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദേ​ഹ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ലും പ്ര​കൃ​ത​ങ്ങ​ളി​ലും രണ്ടു മൂ​ന്നു സം​ഗ​തി​കൾ മാ​ത്രം വി​ശേ​ഷ​വി​ധി​യാ​യി പറ​യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. ഇദ്ദേ​ഹം ചി​രി​ക്കു​മ്പോൾ വായ് രണ്ടു കവിൾ​ത്ത​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്തി അവി​ടെ​ന്നും കവി​ഞ്ഞു നീ​ണ്ടു​നി​ല്ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു കാ​ണു​ന്ന​വർ​ക്കൊ​ക്കെ തോ​ന്നും. നാസിക ശരി​യാ​യി​ട്ടു​ത​ന്നെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും ആ മു​ഖ​ത്തി​നു മതി​യാ​കി​ല്ല എന്നു തോ​ന്നും. നട​ക്കു​ന്ന​തു ചാ​ടി​ച്ചാ​ടി കാ​ക്ക​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യോ എന്നു തോ​ന്നും.”

ചന്തു​മേ​നോ​ന്റെ വർ​ണ്ണ​നാ​കൗ​ശ​ല​ത്തി​നു് ഇതൊരു ദൃ​ഷ്ടാ​ന്ത​മാ​ണു്. വൎണ്ണ്യ​വ​സ്തു നമ്മു​ടെ മു​മ്പിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി നി​ല്ക്കു​ന്നു​വോ എന്നു തോ​ന്നി​ക്കു​മാ​റു് യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​യേ അദ്ദേ​ഹം വർ​ണ്ണി​ക്കു. നി​ത്യ​പ​രി​ചി​ത​മായ വാ​ക്കു​കൾ അതും മി​ത​മാ​യി ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു കൃ​ത്രി​മാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സഹാ​യം​കൂ​ടാ​തെ അദ്ദേ​ഹം വർ​ണ്യ​ത്തി​ന്റെ സ്ഫു​ട​പ്ര​തീ​തി ജനി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. വാ​ക്യ​ങ്ങൾ​ക്കു വളവോ തി​രി​വോ ഇല്ല. ചില പൊ​ടി​ക്കൈ​ക​ളാൽ വർ​ണ്ണ​ന​യ്ക്കു ജീവൻ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്.

സൂ​രി​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടി​നു പഠി​പ്പൊ​ന്നു​മി​ല്ല. എന്നാൽ ഉണ്ടെ​ന്നാ​ണു ഭാവം. തന്നെ​പ്പോ​ലെ കാ​ര്യ​നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​ച​തു​ര​ത​യു​ള്ള​വർ ചു​രു​ങ്ങു​മെ​ന്നു സ്തു​തി​പാ​ഠ​ക​ന്മാർ പറ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടു പരി​പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി അദ്ദേ​ഹം വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​പോ​ലെ തന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്ത്രീ​ജ​ന​ഗ​ത​മായ ചാ​പ​ല്യ​ത്തെ ആയു​ധ​മാ​ക്കി പണം പി​ടു​ങ്ങാൻ ഒരു​മ്പെ​ട്ടു​വ​ന്ന വ്യ​ഭി​ചാ​രി​ണി​ക​ളു​ടെ സ്തു​തി​ഗീ​രു​കൾ കേ​ട്ടു​കേ​ട്ടു് താൻ മന്മ​ഥ​സു​ഭ​ഗ​നാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ധരി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. സ്ത്രീ​ക​ളെ ഒഴി​ച്ചാൽ പി​ന്നെ കഥ​ക​ളി​ക​ളി​ലാ​ണു് അധികം മോഹം. വല്ലി​ട​ത്തും അടി​യ​ന്തി​ര​മാ​യി പോ​കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ പകൽ​ത​ന്നെ കഥകളി നട​ത്തും. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ ഭര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഫല​മാ​യി മന​യ്ക്ക​ലേ പോ​ക്കു് എങ്ങോ​ട്ടാ​ണെ​ന്നു നീ​ളെ​പ്പ​ര​ക്കു​ന്ന സം​ഭാ​ഷ​ണം​കെ​ാ​ണ്ടു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം. വ്യ​വ​ഹാ​ര​കാ​ര്യ​സ്ഥ​നായ താ​ശ്ശൻ മേനോൻ ഒരു കട​ലാ​സു​കെ​ട്ടും​കൊ​ണ്ടു് നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ അടു​ക്കൽ എത്തു​ന്നു.

നമ്പൂ:

എനി​ക്കു് ഇന്നു കാ​ര്യം നോ​ക്കാൻ ഒന്നും എട​യി​ല്ല. താ​ച്ചു, നീ പൊ​യ്ക്കോ.

താ​ശ്ശൻ​മേ​നോൻ:

–ഇതു് അസാ​ര​മെ​ന്നു നോ​ക്കാ​തെ കഴി​യു​ക​യി​ല്ല.

നമ്പൂ:

–ഇന്നു നീ എന്തു പറ​ഞ്ഞാ​ലും എനി​ക്കു് എട​യി​ല്ല.

താ:

–മറ്റെ​ന്നാൾ നമ്പ്ര വി​ചാ​ര​ണ​യാ​ണു്. അടി​യ​നു് ആ വിവരം ഉണർ​ത്തി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു് ഇപ്പോൾ ഉണർ​ത്തി​ക്കാ​തെ കഴി​യു​ക​യി​ല്ല.

നമ്പൂ:

–എന്തു വി​ചാ​ര​ണ​യാ​യാ​ലും വേ​ണ്ടി​ല്ല. ഇന്നു് എന​ക്കു് ഒരു കാ​ര്യ​വും കേൾ​ക്കാൻ എട​യി​ല്ല.

താ:

–ഒരാ​ധാ​രം ഫയ​ലാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. അതി​നു് ഒരു ഹർജി കൊ​ടു​ക്ക​ണം. ഹർജി എഴുതി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതിൽ ഒന്നു തൃ​ക്കൈ വി​ള​യാ​ടി​ത്ത​ന്നാൽ മതി.

നമ്പൂ:

–ഇന്നു ശനി​യാ​ഴ്ച​യാ​ണു്. ശനി​യാ​ഴ്ച ഞാൻ ഒരു കട​ലാ​സ്സി​നും ഒപ്പി​ടാ​റി​ല്ലെ​ന്നു താ​ച്ചു​വി​നു നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ലേ? പി​ന്നെ എന്തി​നു് എന്നെ വന്നു​പ​ദ്ര​വി​ക്കു​ന്നു?

താ:

–ആധാരം ഫയ​ലാ​ക്കാൻ തി​ങ്ക​ളാ​ഴ്ച ഹാ​ജ​രാ​ക്കീ​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ നമ്പ​റു് ദോ​ഷ​മാ​യി​ത്തീ​രും.

നമ്പൂ:

–എങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും തീ​ര​ട്ടെ. അപ്പീൽ​കോ​ട​തി​യി​ല്ലെ?

താ:

–ആധാരം ഫയ​ലാ​ക്കാ​ഞ്ഞാൽ അപ്പീൽ​കോ​ട​തി​യി​ലും തോ​ല്ക്കും.

നമ്പൂ:

–ഇതു വലിയ അനർ​ത്ഥം തന്നെ. താ​ച്ചു​വി​നെ ഒരു കാ​ര്യം ഏല്പി​ച്ചാൽ പി​ന്നെ എന്നെ വന്നു ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്തി​നാ​ണു്?

താ:

–ഹർ​ജി​യിൽ അടി​യ​നു് ഒപ്പി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാൻ പാ​ടു​ണ്ടോ?

നമ്പൂ:

–ഇന്നു ശനി​യാ​ഴ്ച. ഞാൻ ഒരു ഹർ​ജി​യി​ലും ഒപ്പി​ടു​ക​യി​ല്ല. പണ്ടു് ഒര​ന്യാ​യ​ത്തിൽ ശനി​യാ​ഴ്ച ഒപ്പി​ട്ടു. ഒരു നമ്പ്ര തോ​റ്റു​പോ​യ​തു് താ​ച്ചു​വി​നു് ഓർ​മ്മ​യി​ല്ലേ?

താ:

–ഇതു് അന്യാ​യ​മ​ല്ല ഹർ​ജി​യ​ല്ലേ?

നമ്പൂ

:എന്താ​യാ​ലും ഞാൻ ഇന്നു് ഒപ്പി​ടു​ക​യി​ല്ല; നി​ശ്ച​യം. താ​ച്ചു പോയി കു​ളി​ക്കൂ.

ഒരു കേ​സ്സിൽ പ്ര​തി​ഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്നു് ഒരു ബാ​രി​സ്റ്റർ സാ​യ്പി​നെ ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് താ​ശ്ശൻ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ നമ്പൂ​രി “സാ​യ്പു വന്നാ​ലെ​ന്തു്?”

“അയാൾ വലിയ കേ​മ​നാ​ണു്.”

നമു​ക്കും ഒരു സാ​യ്പി​നെ ഏല്പി​ക്ക​ണം. ഏല​മ​ല​ക്കാ​രൻ മക്ഷാ​മൻ ആയാൽ മതി. ഞാനും അയാ​ളും വലിയ സ്നേ​ഹ​മാ​ണു്.

അത്ര​യ്ക്കു കാ​ര്യ​ജ്ഞാ​ന​മാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ള്ള​തു്. കേ​സ്സു കോ​ട​തി​യിൽ വ്യ​വ​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് തേ​യി​ല​ത്തോ​ട്ട​ക്കാ​ര​നാ​യാ​ലും മതി​യെ​ന്നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ധരി​ച്ചു​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ മാ​ക്ഷാ​മ​നോ​ടു് എന്താ​ണെ​ന്നോ ഇത്രം ഇഷ്ടം? നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു​ത​ന്നെ പറ​യ​ട്ടെ.

“ഞാൻ ഇന്നാൾ മല​വാ​ര​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സം​സാ​രി​പ്പാൻ ഒരു ദിവസം മാ​ക്ഷാ​മൻ സാ​യ്പി​നെ കാ​ണ്മാൻ പോ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാര്യ (മെ​താ​മ്മ സാ​യ്പ് എന്നാ​ണു് പേരു് എന്നു് ഗോ​വി​ന്ദൻ പറ​ഞ്ഞു) ഞാൻ ചെ​ല്ലു​മ്പോൾ സാ​യ്പു് ഇരി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ കുറേ ദൂരെ ഒരു കസാ​ല​മേൽ ഒരു കട​ലാ​സു വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഇരു​ന്നി​രു​ന്നു. ഞാൻ അവിടെ ചെ​ന്നു സാ​യ്പി​ന്റെ അടു​ക്കെ ഇരു​ന്ന​മു​തൽ എണീ​റ്റു പോ​രാ​റാ​വു​ന്ന​തു​വ​രെ എന്നെ ആ സ്ത്രീ കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ കടാ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.”

ഇത്ര​യും ആയ​പ്പോൾ പരി​ഹാ​സ​ര​സി​ക​നായ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി കട​ന്നു പറ​ഞ്ഞു. “ഭ്ര​മി​ച്ചു​പോ​യി. എനി​ക്കു സം​ശ​യ​മി​ല്ല. നല്ല ഭ്രമം കട​ന്നി​ട്ടു​ത​ന്നെ, കടാ​ക്ഷി​ച്ച​തെ​ല്ലാം. കടാ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ നി​വൃ​ത്തി​യെ​ന്തു്?” ചെ​റു​ശ്ശേ​രി ഇങ്ങ​നെ പല​പ്പോ​ഴും പരി​ഹ​സി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും തൊ​ലി​പ്പു​റ​ത്തു വിജയം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ ബു​ദ്ധി​ശൂ​ന്യ​നായ വങ്ക​പ്ര​ഭു​വി​ന്റെ ഉള്ളി​ലേ​യ്ക്കു കട​ക്കാ​റി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം തു​ട​രു​ന്നു. “ഒടു​വിൽ മെ​താ​മ്മ​സാ​യ്പി​ന്റെ കടാ​ക്ഷ​വും മറ്റു കണ്ടി​ട്ടോ എന്ന​റി​യു​ന്നി​ല്ല. മാ​ക്ഷാ​മൻ ഇം​കി​രി​യ​സ്സിൽ മെ​താ​മ്മ​സാ​യ്പോ​ടു് ചി​രി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു. മെ​താ​മ്മാ​സാ​യ്പു് ചി​രി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു മാ​ക്ഷാ​മ​നോ​ടു് എന്തോ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു. ഉടനെ വി​ഡ്ഢി മാ​ക്ഷാ​മൻ കാ​ര്യം ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​കെ എന്നോ​ടു് ഇങ്ങി​നെ പറ​ഞ്ഞു. (എന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ താ​ങ്ക​ളു​മാ​യി പരി​ച​യ​മാ​ക്കാൻ ഞാൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു. താ​ങ്കൾ​ക്കു സന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്നു ഞാൻ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു.) “എനി​ക്കു വല്ലാ​തെ ചിരി വന്നു. എങ്കി​ലും ചി​രി​ച്ചി​ല്ല. മന​സ്സിൽ അട​ക്കി. ഓഹോ എനി​ക്കു ബഹു​സ​ന്തോ​ഷം തന്നെ എന്നു് ഞാൻ പറ​ഞ്ഞു. വേഗം മക്ഷാ​മൻ എണീ​റ്റു പോയി അവളെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വന്നു് എന്റെ അടു​ക്കെ നിർ​ത്തി. ഞാൻ എണീ​റ്റി​ല്ല. പി​ന്നെ അവൾ എന്റെ അടു​ക്കെ​യി​രു​ന്നു. സാ​യ്പു നീ​ട്ടും​പോ​ലെ കൈ എന്റെ സമീ​പ​ത്തേ​ക്കു നീ​ട്ടി. ഞാനും കൈ നീ​ട്ടി മെ​താ​മ്മ​സാ​യ്പു് എന്റെ കൈ​പി​ടി​ച്ചു. എന്റെ ശരീരം ആസകലം ഒരു രോ​മാ​ഞ്ചം ഉണ്ടാ​യി.”

ഈ സൂ​രി​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു കറു​ത്തേ​ട​ത്തി​ന്റെ കത്തു കി​ട്ടി​യ​തിൽ​പ്പി​ന്നെ ഉറ​ങ്ങീ​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. രണ്ടു കു​ട്ടി​പ്പ​ട്ട​ന്മാ​രും കാ​ര്യ​സ്ഥൻ നാ​രാ​യ​ണൻ അമാ​ല​ന്മാ​രു്–ഗോ​വി​ന്ദൻ, പല്ല​ക്കു് ഇവരെ ഒക്കെ ചട്ടം​കെ​ട്ടു​ന്നു. അപ്പോ​ഴാ​ണു് രസി​ക​നായ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി ഒരു കഥ ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന​തു്. അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.

“അപ്പോൾ നാളെ എങ്ങ​നെ പോ​വു​ന്നു? നാളെ ഇവിടെ രാ​മ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ കഥകളി നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലേ?”

നമ്പൂ​രി

–നാ​ളെ​ക്കാ​ണോ? ശരി. വേ​ണ്ടി​കി​ല്ല. കളി​ച്ചോ​ട്ടെ. നോ​ക്കു പോവക. ഉണ്ണി​കൾ കാ​ണ​ട്ടെ. മട​ങ്ങി​വ​ന്നി​ട്ടു രണ്ടു മൂ​ന്ന​ര​ങ്ങു് കളി​പ്പി​ക്കാം. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കും കാ​ണാ​മ​ല്ലൊ.

ചെറു

–രാ​മ​പ്പ​ണി​ക്കർ​ക്കു മറ്റ​ന്നാൾ നി​ശ്ച​യ​മാ​യും പോ​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തു്.

നമ്പൂ

–എന്നാൽ യാത്ര മറ്റ​ന്നാ​ളാ​ക്കി​യാ​ലോ?

ചെറു:

–അതാണു നല്ല​തെ​ന്നു തേ​ാ​ന്നു​ന്നു.

നമ്പൂ:

–കളി​ക്കാ​രു എനി​യ​ത്തെ കൊ​ല്ലം വരു​മ​ല്ലോ.

ചെറു:

–ഇഷ്ടം​പോ​ലെ; വിവരം കളി​ക്കാ​രോ​ടു പറയാം.

പക്ഷെ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യു​ടെ സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്തിൽ ഒടു​വിൽ,

“ശരി​ത​ന്നെ. എന്നാൽ രാ​മ​ന്റെ വേഷം കണ്ടി​ട്ടു പോവാം. അങ്ങ​നെ ഉറ​ച്ചു. എന്നാൽ അഫ​നോ​ടു് ഇപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ അറി​യി​ച്ചു മറു​പ​ടി പറയൂ” എന്നാ​യി നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു്.

നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ എഴു​ന്ന​ള്ളേ​ത്തും കണ്ടു​കൊ​ണ്ടു് പഞ്ചു​മേ​നോ​നും കറു​ത്തേ​ട​വും കാ​ര്യ​സ്ഥ​രും എല്ലാം ഇരി​ക്ക​വേ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ അമ്മാ​വ​നായ ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി​മേ​നോൻ മദി​രാ​ശി​യിൽ​നി​ന്നും വന്നു. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ അറ​യി​ലേ​യ്ക്കു കട​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ ശപ​ഥ​ത്തേ​യും നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ സം​ബ​ന്ധാ​ലോ​ച​ന​യെ​പ്പ​റ്റി​യും ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പ​ണി​ക്കർ മാ​ധ​വ​നു് അയ​ച്ചി​രു​ന്ന കത്തിൽ​നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം വാ​ത്സ​ല്യ​പൂർ​വം ഭാ​ഗി​നേ​യി​യോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.

“എന്താ​ണു് ഇത്ര ബു​ദ്ധി​യി​ല്ലേ നി​ണ​ക്കു്. ഗോ​ഷ്ടി കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടാൽ ചി​രി​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ വേ​ണ്ട​തു്. നീ എന്തു ഗോ​ഷ്ടി​യാ​ണു് കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇനി​യും കരയാൻ ഭാ​വ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ ഇതി​നെ​പ്പ​റ്റി ഒന്നും ചോ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.”

ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി​മേ​ന​വ​ന്റെ വരവും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളും ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു വലു​തായ ധൈ​ര്യം നൽകി. കഥകളി മു​ഴു​വ​നാ​കും​മു​മ്പേ തന്നെ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു പു​റ​പ്പെ​ടാൻ വി​ഷ​മി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. വെ​ളി​ച്ചാ​യി​ട്ടു പു​റ​പ്പെ​ട്ടാൽ മതി എന്നു ചെ​റു​ശ്ശേ​രി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടും സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.

“ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​ക്കു മഞ്ച​ലിൽ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങാ​മെ​ടോ. വഴി​യി​ന്റെ ദുർ​ഘ​ടം ആമാ​ല​ന്മാർ​ക്ക​ല്ലെ. നല്ല ദീ​വ​ട്ടി നാലാൾ പി​ടി​ക്ക​ട്ടെ” എന്നാ​യി അദ്ദേ​ഹം. “ഇരി​ക്ക​ട്ടേ, ഈ കമ്പ​ത്തി​നു് ഇന്നു​രാ​ത്രി പു​റ​പ്പെ​ടാൻ സമ്മ​തി​ക്കു​ക​യി​ല്ല” എന്നു ബു​ദ്ധി​മാ​നായ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യും ഉറ​യ്ക്കു​ന്നു. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് ഒരു​ക്ക​ങ്ങൾ എല്ലാം മു​റ​യ്ക്കു തു​ട​ങ്ങു​ന്നു. അക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി ആയിരം പ്രാ​വ​ശ്യം കണ്ടി​ട്ടു​ള്ള വെ​ള്ളി​ച്ചെ​ല്ലം വെ​ളി​ക്കു എടു​ത്തി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം ഇങ്ങ​നെ തു​ട​രു​ന്നു: “ചെ​റു​ശ്ശേ​രി! അതു നോ​ക്കു, ഒരു വെ​ള്ളി​ച്ചെ​ല്ലം. ഇതു മു​മ്പു ചെ​റു​ശ്ശേ​രി കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.”

ചെറു:

–എനി​ക്കു കണ്ട​താ​യി നല്ല ഓർമ്മ തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. പണി​വി​ശേ​ഷം​ത​ന്നെ. ഈ ദി​ക്കിൽ പണി​ഞ്ഞ​തോ! (വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ആ ചെ​ല്ലം സമീ​പ​ത്തിൽ ഉള്ള ഒരു തട്ടാൻ തീർ​ത്ത​താ​ണെ​ന്നു ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​ക്കു അറി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

നമ്പൂ:

–അല്ല. ഇവിടെ പണി​യെ​ടു​ത്ത​ത​ല്ല. ഈ ദി​ക്കിൽ ഇതിനെ ആരു പണി എടു​ക്കൂ. മൈ​സൂർ​ക്കാ​രൻ ഒരു മൊതല എനി​ക്കു സമ്മാ​ന​മാ​യി​ത്ത​ന്ന​താ​ണു് മല​വാ​രം പാ​ട്ട​ത്തി​നു കൊ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ.

ചെറു:

–മൈ​സൂർ​ക്കാ​രൻ മൊ​ത​ല​യോ?

നമ്പൂ:

–അതേ. അതേ. മൊതല. മൊതല എന്നാ​ണ​വ​നെ പറ​യാ​റു്.

ചെറു:

–മു​ത​ലി​യാ​രു ആയി​രി​ക്കാം.

നമ്പൂ:

–മു​സ​ലി​യാ​രു എന്നു പറയും. ആ കസ​വു​വ​ച്ച തു​പ്പ​ട്ടാ ഒന്നു നോ​ക്കു. ബഹു​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങൾ ബം​ദ്രാ​സ് എന്നു പറഞ്ഞ ദി​ക്കിൽ ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ബഹു വില പി​ടി​ച്ച​താ​ണു്. എനി​ക്കു് അതു് മേ​ഘ​ദ​ന്തൻ എന്നു പേ​രാ​യി ഏലമല പാ​ട്ട​ത്തി​ലും വാ​ങ്ങിയ സാ​യി​പ്പു നെ​യ്യി​ച്ചു്

ചെറു:

–(ആശ്ച​ര്യ​ഭാ​വ​ത്തിൽ) ഇതു് എവിടെ നെ​യ്യു​ന്ന​താ​ണെ​ന്നാ​ണു പറ​ഞ്ഞ​തു്?

നമ്പൂ:

–ബം​ദ്രാ​സ് എന്നു പറ​യു​ന്ന രാ​ജ്യ​ത്തു്.

ചെറു:

–ആ രാ​ജ്യം എവി​ടെ​യാ?

നമ്പൂ:

–അതു ബി​ലാ​ത്തി​യിൽ​നി​ന്നും പി​ന്നെ​യും ഒരു പതി​നാ​യി​രം നാഴിക തെ​ക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റാ​ണ​ത്രേ. ആ ദി​ക്കിൽ ആറു മാസം പകലും ആറു മാസം രാ​ത്രി​യു​മാ​ണെ​ന്നു് മേ​ഘ​ദ​ത്തൻ എന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു.

അന​ന്ത​രം നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് ഒരു കണ്ണാ​ടി എടു​ത്തു കാ​ണി​ച്ചു. അതു കണ്ട ചെ​റു​ശ്ശേ​രി–

“വി​ശേ​ഷ​മായ കണ്ണാ​ടി തന്നെ” എന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് കൈ​കൊ​ണ്ടു് തന്റെ താടി ഒന്നു തട​വി​ക്കൊ​ണ്ടു് മന്ദ​ഹാ​സം ചെ​യ്യു​ന്നു. രാ​ത്രി യാത്ര മു​ട​ക്കാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അവസരം ലഭി​ക്കു​ന്നു.

നമ്പൂ:

–എന്താ​ണു ചെ​റു​ശ്ശേ​രി ചി​രി​ച്ച​തു്. പറയൂ പറയൂ.

ചെറു

–സാ​ര​മി​ല്ല. പറയാൻ മാ​ത്ര​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ക്ഷൗ​രം ഇന്ന​ലെ കഴി​ച്ചു​ക​ള​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. എന്നാൽ എന്റെ ഈ യാ​ത്ര​യിൽ അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അത്ര ആലോ​ചി​പ്പാ​നി​ല്ല​ല്ലോ. ക്ഷൗ​ര​വും മറ്റും ചെ​യ്തു സു​ന്ദ​ര​നാ​യി പു​റ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വ​ല്ലേ. കൂ​ടെ​യു​ള്ള​വർ എങ്ങ​നെ പു​റ​പ്പെ​ട്ടാ​ലും വി​രോ​ധ​മി​ല്ല​ല്ലോ എന്നോർ​ത്തു ചി​രി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളു.

ഇതു കേ​ട്ട​പ്പോ​ഴാ​ണു് താൻ ക്ഷൗ​രം ചെ​യ്യാൻ ദി​വ​സ​ങ്ങൾ കുറെ അധി​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തും കു​റേ​ശ്ശ നരച്ച രോ​മ​ങ്ങൾ ഉള്ള കഥയും നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് ഓർമ്മ വരു​ന്ന​തു്.

“അല്ല ശിക്ഷ. കമ്പം തന്നെ. ചെ​റു​ശ്ശേ​രി ഓർ​മ്മ​യാ​ക്കി​യ​തു നന്നാ​യി. അബ​ദ്ധ​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ശി​വ​ശിവ! നര കൂ​ടി​യു​ണ്ടു്. ഞാൻ വയ​സ്സ​നാ​യി ചെ​റു​ശ്ശേ​രി!

ചെറു:

–അതു മാ​ത്രം ഞാൻ സമ്മ​തി​ക്ക​യി​ല്ല.

നമ്പൂ:

–എന്നാൽ ക്ഷൗ​രം വേ​ണ്ടാ.

ചെറു:

–അതു മന​സ്സു​പോ​ലെ.

നമ്പൂ:

–വെ​ള​ക്ക​ത്തു വച്ചു് ഇപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ ചെ​യ്യി​ച്ചാ​ലോ.

ചെറു:

–രാ​ത്രി ക്ഷൗ​രം വി​ധി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് നാം ശു​ഭ​കാ​ര്യ​ത്തി​നു പോ​കു​ന്ന​ത​ല്ലേ. അതു വയ്യാ എന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നു. പക്ഷേ ക്ഷൗ​രം വേ​ണ്ടെ​ന്നു വച്ചാ​ലും കൊ​ള്ളാം.

നമ്പൂ:

–അതു പാ​ടി​ല്ല. വെ​ളി​ച്ചാ​യി ക്ഷൗ​രം കഴി​ച്ചി​ട്ടു പു​റ​പ്പെ​ടാ​നേ പാ​ടു​ള്ളു. ക്ഷൗ​രം കഴി​ഞ്ഞാൽ കു​ളി​ക്കാ​തെ പു​റ​പ്പെ​ടാൻ പാ​ടു​ണ്ടോ?

ചെറു:

–കു​ളി​ക്കാ​തെ പു​റ​പ്പെ​ട​രു​തു്.

നമ്പൂ:

–കു​ളി​ച്ചു പു​റ​പ്പെ​ടാം.

ചെറു:

–എന്നാൽ പ്രാ​തൽ കൂ​ടി​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ട​ല്ലേ നല്ല​തു്?

നമ്പൂ:

–അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ.

ഇങ്ങ​നെ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി കാ​ര്യം പറ്റി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് പഞ്ചു​മേ​നോ​നും കൂ​ട്ട​രും കാ​ത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്ന​തു്. ആ വൃ​ദ്ധ​ന്റെ ഹൃദയം പര്യാ​കു​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒടു​വിൽ “നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു് ശാ​ഠ്യം കള​ഞ്ഞു ഭാ​ര്യ​യാ​ക്കി എടു​ത്തോ​ട്ടേ. ശാ​ഠ്യം തീർ​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ഒന്നു​മി​ല്ല. നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു കൊ​ള്ള​രു​താ​ഞ്ഞി​ട്ടു ശാ​ഠ്യം തീർ​ത്തി​ല്ലെ​ന്നു ഞാൻ പറയും. അല്ലാ​തെ എന്തു്? മാ​ധ​വ​നു് ഈ പെ​ണ്ണി​നെ കൊ​ടു​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു് ഞാൻ സത്യം ചെ​യ്ത​തു്. നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കും എന്നു ഞാൻ സത്യം ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ” എന്നു് ആ ശു​ദ്ധൻ സമാ​ധാ​ന​പ്പെ​ടു​ന്നു. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര പലരും കാ​ണു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വേ​ഷ​വും പകി​ട്ടും ഒക്കെ കണ്ട​പ്പോൾ “ഓഹോ! കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി പറ​ഞ്ഞ​തു സൂ​ക്ഷ്മം തന്നെ. ഇന്ദു​ലേഖ ഈ നമ്പൂ​രി​യു​ടെ പുറകെ ഓടും സം​ശ​യ​മി​ല്ല; സം​ശ​യ​മി​ല്ല” എന്നു പഞ്ചു​മേ​നോ​നും തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി അമ്മ​യ്ക്കാ​ക​ട്ടെ ആൾ ഒരു കമ്പ​മാ​ണെ​ന്നാ​ണു് തോ​ന്നി​യ​തു്. അവർ​ക്കു് തന്റെ മകളെ നല്ല​പോ​ലെ അറി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നാൽ മു​ത്ത​ശ്ശി വന്നു്,

“നി​ണ​ക്കു ഇപ്പോൾ വന്ന ഭർ​ത്താ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ നന്നാ​യി​ട്ടു് ഒരു സം​ബ​ന്ധ​വും ഇതു​വ​രെ നമ്മ​ളെ തറ​വാ​ട്ടിൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. നമ്മു​ടെ ഭാ​ഗ്യം” എന്നു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾ മന്ദ​ഹാ​സം തൂ​കി​യ​തു്. അവ​രു​ടെ മനോ​ഭാ​വം ഈ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നും ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

ല–അ:

–ആ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ വരവു് ബഹു​ഘോ​ഷ​മാ​യി. ആൾ മഹാ വി​ഡ്ഢി​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. ഇനി മേൽ മു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു വരവു കാണും.

ഇന്ദു:

–വര​ട്ടെ.

ല:

–ബാ​ന്ധ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു പറയും.

ഇന്ദു:

–ആരെ?

ല:

–നി​ന്നെ.

ഇന്ദു:

–വന്നു​കേ​റിയ ഉട​നെ​യോ?

ല:

–(ചി​രി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു്). ഒരു സമയം ഉട​നെ​ത്ത​ന്നെ പറയും എന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.

ഇന്ദു:

–അങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞാൽ അതി​ന്റെ ഉത്ത​രം എന്റെ ദാസി അമ്മു പറ​ഞ്ഞോ​ളും.

ല:

–മാ​ധ​വൻ​കൂ​ടി ഇപ്പോൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നാൽ നല്ല നേരം പോ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു.

മാധവൻ എന്ന ശബ്ദ​ശ്ര​വ​ണ​മാ​ത്ര​ത്താൽ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യു​ണ്ടായ വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ കണ്ടി​ട്ടു്,

“ഓഹോ! എന്റെ കു​ട്ടി! നി​ന്റെ പ്രാ​ണൻ ഇപ്പോൾ മദി​രാ​ശി​യിൽ തന്നെ​യാ​ണു്, സം​ശ​യ​മി​ല്ല. നി​ണ​ക്കു് ഇങ്ങ​നെ ഇരി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്നു് മന​സ്സിൽ വളരെ സു​ഖ​ക്കേ​ടു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. ആട്ടെ! ദൈവം ഉടനെ എല്ലാം ഗു​ണ​മാ​യി വരു​ത്തും.”

കു​റ​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ മാ​ധ​വ​നു് ഉദ്യോ​ഗം കി​ട്ടി​യ​താ​യും മൂ​ന്നു നാലു ദി​വ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ തി​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​താ​യും കത്തു കി​ട്ടു​ക​യാൽ രണ്ടു പേരും പ്ര​സ​ന്ന​രാ​കു​ന്നു. ഇന്ദു​ലേഖ മദ്രാ​സി​ലേ​യ്ക്കു പു​റ​പ്പെ​ടാൻ ഇച്ഛ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. തത്സ​മ​യം അവിടെ കട​ന്നു​വ​ന്ന ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി​മേ​നോൻ യാ​ത്ര​യ്ക്കു വേണ്ട ഒരു​ക്ക​മെ​ല്ലാം ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളാ​നും പറ​യു​ന്നു.

കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ഇത്ര​ത്തോ​ളം അനു​കൂ​ല​മാ​യി​രി​ക്കേ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ വി​വാ​ഹാ​ലോ​ച​ന​യെ​പ്പ​റ്റി ശങ്ക​ര​ശാ​സ്ത്രി​കൾ അറി​യു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം വലിയ വി​ദ്വാ​നും മാ​ധ​വ​ന്റെ പേരിൽ അള​വ​റ്റ വാ​ത്സ​ല്യ​മു​ള്ള​വ​നും ആണു്. വി​വ​ര​ങ്ങൽ ശരി​ക്കു് അറി​ഞ്ഞി​ട്ടു് അവി​ടെ​നി​ന്നു കട​ക്കു​ന്നു.

നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടും ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​മാ​യു​ള്ള പ്രേ​മ​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു​വി​ഡ്ഢി​യാ​കു​ന്നു.

“ഞാൻ വന്ന​പ്പോൾ താ​ഴെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, ഇല്ലേ? കണ്ട​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി.

ഇന്ദു:ഞാൻ അപ്പേ​ാൾ താ​ഴ​ത്തി​ല്ല.

ഞാൻ എന്നു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ​ത​ന്നെ നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു് ഒന്നു ഞെ​ട്ടി. പക്ഷെ ഉള​ളി​ലെ സ്തോ​ഭ​ത്തെ മറ​ച്ചു​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു.

“താ​ഴ​ത്തു വന്ന​തേ​യി​ല്ലേ?”

‘വന്ന​തേ​യി​ല്ല.’

“അതെ​ന്തോ?”

‘ഒന്നും ഉണ്ടാ​യി​ട്ട​ല്ല.’

“ആദ്യം വരാൻ നി​ശ്ച​യി​ച്ച ദിവസം സം​ഗ​തി​വ​ശാൽ പു​റ​പ്പെ​ടാൻ തര​മാ​യി​ല്ല. ആ വി​വ​ര​ത്തി​നു് എഴു​ത്ത​യ​ച്ചു. എഴു​ത്തു കണ്ടി​ല്ലേ?”

‘ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല.’

“കറു​ത്തേ​ടം കാ​ണി​ച്ചി​ല്ലേ?”

“നമ്പൂ​രി എന്നെ കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.”

“കറു​ത്തേ​ടം മഹാ​വി​ഡ്ഢി​ത​ന്നെ. അന്നു ഞാൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ട ദിവസം ഒരു ഏല​മ​ല​ക്കാ​രൻ മാ​ക്ഷാ​മൻ​സാ​യ്പു വന്നി​രു​ന്നു. എൺ​പ​തി​നാ​യി​രം ഉറു​പ്പി​ക​യ്ക്കു മല കരാർ കൊ​ടു​ത്തു.” എന്നി​ങ്ങ​നെ പച്ച​പ്പൊ​ളി തട്ടി​വി​ട്ട​തു് തന്റെ പ്ര​ഭാ​വ​ത്തെ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​പ്പാൻ മാ​ത്ര​മാ​ണു്.

ഒടു​വിൽ,

“ഇന്ദു​ലേഖ കറു​ത്തേ​ട​ത്തി​നു അമ്മ​യ്ക്കു ബാ​ന്ധ​വം ആയ​തി​നു മു​മ്പു​ണ്ടായ മക​ളാ​യി​രി​ക്കും.”

“ആരുടെ മകൾ. കറു​ത്തേ​ട​ത്തു നമ്പൂ​രി​യു​ടേ​യോ?

അല്ല. ഞാൻ നമ്പൂ​രി​യു​ടെ മക​ള​ല്ല. രാ​മ​വർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ മക​ളാ​ണു്.”

“അതേ അതേ! അതാണു ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്.”

“എന്നാൽ ശരി.”

“ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു കേ​ട്ടു​കേ​ട്ടു് എനി​ക്കു നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ലാ​തെ ആയി. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ വർ​ത്ത​മാ​നം കേ​ട്ടു​കേ​ട്ടു് മനവക കാ​ര്യ​ങ്ങൾ യാ​തൊ​ന്നും ഞാൻ നോ​ക്കാ​തെ​യാ​യി.”

“ഇതു മഹാ കഷ്ടം. ഞാൻ മനവക കാ​ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് ഇത്ര വി​രോ​ധി​യോ? ഇതി​നു് എന്താ​ണു സംഗതി?”

ആക​പ്പാ​ടെ തന്റെ പു​റ​പ്പാ​ടു ശരി​യാ​യി​ല്ലെ​ന്നു വി​ഡ്ഢി​യായ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടും ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. അതി​നാൽ ശൃം​ഗാ​ര​ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി വശ​പ്പെ​ടു​ത്താ​മെ​ന്നു നി​ശ്ച​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.

“ഇന്ന​ലെ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി ഒരു ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി. അതു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യോ​ടു ചൊ​ല്ല​ണം എന്നു് എനി​ക്കൊ​രാ​ഗ്ര​ഹം. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ വി​ല്പ​ത്തി അല്ല ഇം​കി​രി​യ​സ്സു പഠി​പ്പാ​ണു് ഉള്ള​തെ​ന്നു കേ​ട്ടു. സം​സ്കൃ​ത​ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ല​യാൽ അർ​ത്ഥം മന​സ്സി​ലാ​വു​മോ?”

“നല്ല​വ​ണ്ണം മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​വാൻ പ്ര​യാ​സം.”

“കുറെ വാ​യി​ച്ചു വി​ല്പ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു വേ​ണ്ട​തു്.”

“ശരി.”

“ഞാൻ ഒരു ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലം. അർ​ത്ഥം മന​സ്സി​ലാ​വു​മോ എന്നു നോ​ക്കു.”

എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ​ശ്ലോ​ക​ത്തി​നെ അദ്ദേ​ഹം,

ആസ്താം പീ​യു​ഷ​ഭാ​വഃ സുമതി ഗര​ജ​ര​ള​ഹാ​രീ​പ്ര​സി​ദ്ധഃ എന്നു ചൊ​ല്ലി​യി​ട്ടു തോ​ന്നാ​തെ വി​ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​തു് കണ്ടി​ട്ടു് ഇന്ദു​ലേഖ സസ്മി​തം പറ​യു​ന്നു. “ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടേ​ണ്ട. ശ്ലോ​കം പി​ന്നെ ഓർ​മ്മ​യാ​ക്കി​യി​ട്ടു ചൊ​ല്ലാ​മ​ല്ലോ.”

നമ്പൂ​രി:അതു പോരാ. ഞാൻ ഒന്നാ​മ​തു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യോ​ടു ചൊ​ല്ലിയ ശ്ലോ​കം മു​ഴു​വ​നാ​ക്കാ​ഞ്ഞാൽ പോരാ. നോ​ക്ക​ട്ടെ. ആസ്താം​പീ​യ​ഷ​ഭാ​വഃ സു​മ​തി​ഗ​ര​ജ​ര​ള​തി​പ്ര​സി​ദ്ധഃ ഓഹോ തോ​ന്നി തോ​ന്നി. തല്ലാ​ഭോ​പാ​യ​ഖി​ന്നാ​പി​ച​ഗ​ര​ഹ​രോ​ഹേ​തു​രു​ല്ലാ​സ​ഭാ​വഃ എനി​യ​ത്തെ രണ്ടു പാദം അശേഷം തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. മു​മ്പു​ത​ന്നെ തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. വി​ചാ​രി​ച്ചി​ട്ടും ഫല​മി​ല്ല. ‘ആസ്താം പീ​യു​ഷ​ഭാ​വഃ’ ഓ പി​ന്നെ​യും മറ​ന്നോ. ഇതു വലിയ വിഷമം. ഓഹോ ഇല്ല തോ​ന്നി. ‘ ആസ്താം​പീ​യു​ഷ​ഭാ​വഃ സു​മ​തി​ഗ​ര​ജ​ര​ളാ ഇതി പ്ര​സി​ദ്ധ തല്ലാ​ഭേ​പോ​യ​ഖി​ന്നാ​പി ച ഗര​ള​ഹ​രോ ഹേ​തു​രു​ല്ലാ​സ​ഭാ​വഃ’ ഇത്ര​ത്തോ​ളം ചൊ​ല്ലി. ഒടു​വിൽ കറു​ത്തേ​ട​ത്തെ വി​ളി​ച്ചു ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യു​ടെ അടു​ക്കെ പോയി. ‘ആസ്താം പീയുഷ’ എന്ന ശ്ലോ​കം മു​ഴു​വ​നും ഒരു ഓലയിൽ എഴു​തി​ച്ചു ഇങ്ങ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​വ​രു. വേഗം വേണം എന്നു​പ​റ​ഞ്ഞ​യ​യ്ക്കു​ന്നു. പാ​വം​ത​ന്നെ. ‘ആസ്താം’ എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന എത്ര​യോ ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തു കൂടി അറി​വി​ല്ല. കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യോ അതി​ലും മി​ടു​ക്കൻ. ഒടു​വിൽ ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യെ കണ്ടു് ‘ആസീൽ’ എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന ശ്ലോ​കം കു​റി​ച്ചു​ത​രാൻ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണു് അറി​യി​ക്കു​ന്ന​തു്. അദ്ദേ​ഹം ‘ആസീ​ദ്ദ​ശ​ര​ഥോ​നാമ’ എന്നു ശ്ലോ​കം കു​റി​ച്ച​യ​യ്ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. വേറെ വല്ല​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അപ്പോ​ഴേ ആ വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു കട​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ സൂ​രി​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് അത്ത​ര​ക്കാ​ര​ന​ല്ല. വീ​ര​നാ​ണു്. കേശവൻ നമ്പൂ​രി​യും പി​ന്നാ​ലെ ഭാസി അമ്മു​വും കട​ന്നു പോ​കു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടു് ദാ​സി​യോ​ടാ​യി,

അവിടെ നി​ക്കു, അവിടെ നി​ക്കു, ഒരു വിവരം ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ–ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ വി​ഷ​ളി​യാ​ണു് അല്ലേ? രസി​ക​ത്തി​യാ​ണു നീ. നീ വി​ഷ​ളി​യാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​വ​ള​ല്ല. നീ മഹാ​സു​ന്ദ​രി​യാ​ണു്. പോവാൻ വര​ട്ടെ. നി​ക്കു. നി​ക്കു” എന്നു പറ​യു​ന്ന നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ന്റെ വി​ഡ്ഢി​ത്ത​ങ്ങൾ നോ​ക്ക​ണേ. അദ്ദേ​ഹം തു​ട​രു​ന്നു.

“നി​ന​ക്കു സം​ബ​ന്ധം ആരെ​ങ്കി​ലും ഉണ്ടോ?”

“ഇല്ല.”

“കഷ്ടം! ഈ വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ​ല്ലാം എടു​ത്തു് ഈ ഓമ​ന​യായ ദേ​ഹ​ത്തെ ദുഃ​ഖി​പ്പി​ച്ചു കാലം കഴി​ക്കു​ന്നു. ഇല്ലേ? ഇങ്ങ​ട്ടു വരൂ. എന്താ​ണു് കയ്യിൽ മു​റു​ക്കാ​നോ?

“മു​റു​ക്കാ​ന​ല്ല. അട​യ്ക്കാ കഷ​ണി​ച്ച​താ​ണു്.”

“ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു മു​റു​ക്കു​ണ്ടോ?”

“ചി​ല​പ്പോൾ മു​റു​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.”

“ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു് ആരെ​ങ്കി​ലും ചു​റ്റ​മു​ണ്ടോ? സ്വ​കാ​ര്യ​മാ​യി​ട്ടു്. നീ എന്നോ​ടു പറ.”

“ചു​റ്റ​മോ?”

“ഒളി​സ്സേവ, ഒളി​സ്സേവ.”

“രഹ​സ്യം രഹ​സ്യം”

“അടിയൻ ഒന്നും അറി​യി​ല്ല.”

ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ ഞാൻ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു പോ​കു​മ്പോൾ നീ കൂ​ടെ​ത്ത​ന്നെ വരണം” എന്നു കൂടി നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു ചട്ടം​കെ​ട്ടു​ന്നു.

അടു​ത്ത നി​മി​ഷ​ത്തി​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​അ​മ്മ​യെ കാ​ണു​ന്ന​തു്. അവ​രി​ലും ഭ്ര​മി​ച്ചു വശാ​കു​ന്നു. “അത്ഭു​തം, അത്ഭു​തം, അതിശം, അതി​ശം​ത​ന്നെ. കറു​ത്തേ​ട​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ്യ​വി​ശേ​ഷം​ത​ന്നെ. അതി​സു​ന്ദ​രി. എന്നാൽ കറു​ത്തേ​ടം നന്നാ ഭ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടാ​ണു് അല്ലേ? അതിനു സം​ശ​യ​മു​ണ്ടോ? ആരു ഭ്ര​മി​ക്കാ​തി​രി​ക്കും. സാ​ക്ഷാൽ ലക്ഷ്മീ​ദേ​വി​ത​ന്നെ. ആ ചെ​ല്ല​പ്പെ​ട്ടി നല്ല മാ​തി​രി​യോ” എന്നി​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു് തു​ട​സ്സം. അവ​രു​ടെ മു​മ്പി​ലും ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു്

എന്ന ശൃം​ഗാ​ര​ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി​ക്കു​ന്നു. ലജ്ജാ​ഹീ​ന​ത​യ്ക്കും ചാ​പ​ല്യ​ത്തി​നും ഒരു സീമ വേ​ണ്ടേ? ഇതു കണ്ടി​ട്ടാ​ണു് നമ്പൂ​രി​മാ​രിൽ ചിലർ ക്ഷോ​ഭി​ച്ചു് ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തെ തീ​യി​ലി​ട്ടു ചു​ട​ണ​മെ​ന്നു് അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ട​തു്. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ചന്തു​മേ​നോൻ പര​മാർ​ത്ഥം പറ​ഞ്ഞു​വെ​ന്നേ​യു​ള്ളു. ഇത്ത​ര​ക്കാർ അന്നും ഇന്നും ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടു്. ഒരു കേ–ഭട്ട​തി​രി​പ്പാ​ടു് കു​ഞ്ഞു​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു എഴു​തി​പ്പി​ച്ചു് ഒരു സ്ത്രീ​ക്കു് അയ​പ്പി​ച്ച കത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു നോ​ക്കുക.

ഇതിനെ കു​ത്തീ​ട്ടാ​ണു് അച്ച​ടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തെ​ങ്കി​ലും പേരു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ല. രണ്ടു പദ്യ​ങ്ങൾ മു​ഴു​വൻ പു​ഴു​ക്കു​ത്തു പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ പച്ച​ത്തെ​റി​യാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. വേ​റൊ​രു വി​ദ്വാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ എഴു​തി​ച്ച പദ്യ​ങ്ങൾ കു​ത്തി​ടാ​തെ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അഞ്ചാം​ഭാ​ഗം ൧൫൧ മു​ത​ല്ക്കു ൧൫൩-ാം വശം​വ​രെ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കുക. ഇത്ത​രം ലജ്ജാ​ഹീ​ന​ത​യേ​യാ​ണു് ചന്തു​മേ​നോൻ കഠി​ന​മാ​യി അധി​ക്ഷേ​പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

പഞ്ചു​മേ​നോ​നു പോലും നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ മട്ടു​കൾ രസി​ക്കാ​താ​യി.

“പഞ്ചു അതി​ഭാ​ഗ്യ​വാൻ തന്നെ. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യേ​യും പഞ്ചു​വി​ന്റെ മകൾ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യേ​യും കണ്ടു. തമ്മിൽ ഞാനോ നീയോ സു​ന്ദ​രി എന്നു തി​ര​ക്കും​പോ​ലെ തോ​ന്നും അവ​രു​ടെ സൗ​ന്ദ​ര്യം കണ്ടാൽ. കറു​ത്തേ​ട​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ്യം. രണ്ടാ​ളും അതി​സു​ന്ദ​രി​ത​ന്നെ.”

എന്നി​ങ്ങ​നെ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു പറ​ഞ്ഞ​തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് എങ്ങ​നെ രസി​ക്കും? പഞ്ചു​മേ​നോ​നും കറു​ത്തേ​ട​വും തമ്മി​ലു​ള്ള സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു് മേ​നോ​ന്റെ അപ്പോ​ഴ​ത്തെ മനോ​ഭാ​വം നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കാം.

പഞ്ചു:

–എന്താ​ണു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കു ബോ​ധ്യ​മാ​യോ?

കറു:

–ബോ​ധ്യ​മാ​വും. ബോ​ധ്യ​മാ​വാ​തെ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല.

പഞ്ചു:

–ആവു​ന്ന​തു പി​ന്നെ പറയാം; ആയോ.

കറു:

–അതി​പ്പോൾ നി​ശ്ച​യി​ക്കാ​റാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ബോ​ധ്യ​മാ​വും, അതിനു സം​ശ​യ​മി​ല്ല.

പ:

–തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ​വാ​ക്കു് എനി​ക്ക​ശേ​ഷം വി​ശ്വാ​സ​മാ​വു​ന്നി​ല്ല. തേ​ണു​തേ​ണു വരവു കണ്ട​പ്പോൾ ഞാൻ വല്ലാ​തെ ഭ്ര​മി​ച്ചു. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് ആക​പ്പാ​ടെ ഒരു വി​ഡ്ഢി​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു എനി​ക്കു്.

കറു:

–മഹാ ധന​വാ​ന​ല്ലേ, അതു നോ​ക്ക​ണ്ട.

പ:

–ഇന്ദു​ലേഖ അതൊ​ന്നും നോ​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​യ​ല്ല. നമ്മ​ളു​ടെ മോഹം വെ​റു​തേ എന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു വി​ശേ​ഷം പറ​വാൻ​ത​ന്നെ വശ​മി​ല്ല. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടേ​യും ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടേ​യും സൗ​ന്ദ​ര്യം എന്നോ​ടു് എന്തി​നാ​ണു് ഇങ്ങ​നെ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന​തു്? തു​മ്പി​ല്ലാ​ത്ത വാ​ക്കു പറ​യു​ന്നു ഇദ്ദേ​ഹം.

കറു:

–വലിയ ആളു​ക​ള​ല്ലേ. അവർ​ക്കു് എന്തും പറ​യാ​മ​ല്ലോ.

പ:

–എന്തും പറ​ഞ്ഞാൽ ചി​ല​പ്പോൾ എന്തും കേൾ​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. എനി​ക്കി​തൊ​ന്നും രസ​മാ​യി​ല്ല. ഇന്ദു​ലേഖ എന്തു പറ​ഞ്ഞു?

കറു:

–വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് ഒന്നും പറ​ഞ്ഞി​ല്ല.

പ:

–പി​ന്നെ മാ​ളി​ക​യിൽ പോ​യി​ട്ടു് നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് എന്തു ചെ​യ്തു?

കറു:

–വി​ശേ​ഷി​ച്ചു ഒന്നും ചെ​യ്തി​ല്ല. എനി​ക്കു് ഊക്കു കഴി​ക്കാൻ വൈ​കു​ന്നു. ഞാൻ ഊക്കു കഴി​ച്ചു​വ​ന്നി​ട്ടു് എല്ലാം പറയാം.

പ:

–ഒന്നും പറ​യാ​നി​ല്ല. ഇക്കാ​ര്യം മാ​നി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. പി​ന്നെ എന്തി​നാ​ണു് ഈ ഗോ​ഷ്ടി​കൾ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ ലജ്ജാ​ഹീ​ന​ത​യു​ടെ പാ​ര​മ്യം അന്നു​ത​ന്നെ കള​പ്പു​ര​യ്ക്കു പോ​കും​വ​ഴി​ക്കു ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യു​മാ​യു​ണ്ടായ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ നാം കാ​ണു​ന്നു.

നം:

–ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി എന്നെ കണ്ടി​ട്ടു് ഒന്നു ഭ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ചെറു:

–അതിൽ എനി​ക്കു സം​ശ​യ​മി​ല്ല.

നം:

–എന്നാൽ അതി​നെ​ന്തു വിദ്യ?

ചെറു:

–ഏതി​നു്?

നം:

–ആ ഭ്രമം നി​വൃ​ത്തി​ക്കാൻ.

ചെറു:

–അതിനു പലേ വി​ദ്യ​ക​ളും ഇല്ലേ? ഇനി ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യെ കാ​ണേ​ണ്ട എന്നു വച്ചേ​യ്ക്ക​ണം.

നം:

–എന്തു കഥ​യാ​ണു് ചെ​റു​ശ്ശേ​രി പറ​യു​ന്ന​തു്? അങ്ങി​നെ ഭ്രമം മാ​റ്റു​ന്ന​താ​യാൽ ഇവിടെ നാം ഇപ്പോൾ വരണോ?

ചെറു:

–ഇവിടെ വന്ന​തു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ ഭ്ര​മി​ച്ചി​ട്ട​ല്ല​യോ?

നം:

–അതേ, വന്ന​തി​ന്റെ ശേഷം ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യി​ലും ഭ്രമം.

ചെറു:

–എന്നാൽ അമ്മ​യേ​യും മക​ളേ​യും ഒന്നാ​യി ബാ​ന്ധ​വി​ക്കാ​മെ​ന്നോ? അതു വെ​ടു​പ്പു​ണ്ടോ?

നം:

–ബാ​ന്ധ​വം ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ​ത്ത​ന്നെ.

എന്താ പോരേ! രണ്ടാ​മ​ത്തെ സന്ദർ​ശ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ ലഭി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം സാ​ധ്യ​മ​ല്ലെ​ന്നു ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ഒടു​വിൽ, ഗോ​മാം​സം തി​ന്നു​ന്ന​വ​രു​ടെ ഭാഷ പഠി​ച്ച അധി​ക​പ്ര​സം​ഗി​യെ തനി​ക്കു വേ​ണ്ടെ​ന്നും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് ശീ​നു​വി​ന്റെ മകൾ കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യെ സം​ബ​ന്ധം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു് അവി​ടെ​നി​ന്നു കട​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആലോചന. സമ്മ​തം ചോ​ദി​പ്പാ​നാ​യി ഗോ​വി​ന്ദ​നെ​യാ​ണു നി​യോ​ഗി​ച്ച​തു്.

കു​ഞ്ഞു​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ ഭർ​ത്താ​വി​നെ വി​ളി​ച്ചു​ണർ​ത്തി​യ​പ്പോൾ,

പഞ്ചു:

–അസ​ത്തേ! എന്തി​നു് എന്നെ ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കു​ന്നു?

കു​ഞ്ഞി

:നം​പൂ​രി​പ്പാ​ടു് വി​ളി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു​പോൽ.

പ:

–നം​പൂ​രി​പ്പാ​ടു്! വി​ഡ്ഢി നം​പൂ​രി​പ്പാ​ടു്! വെ​റു​തെ മനു​ഷ്യ​രെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്നു. ഈ അസ​ത്തി​നു കട​ന്നു പോ​വ​രു​തോ? ഒന്നി​നും കൊ​ള്ളാ​ത്ത മനു​ഷ്യൻ. ആ കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​രി​യെ​പ്പോ​ലെ ഒരു കഴു​ത​യെ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല.

ഈ മനോ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന പഞ്ചു​മേ​നോൻ സൊല്ല ഒഴി​യ​ട്ടെ എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചാ​ണു് കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യു​മാ​യു​ള്ള ബാ​ന്ധ​വ​ത്തി​നു സമ്മ​തം നൽ​കി​യ​തു്. ഈ ആലോചന ഒന്നും കറു​ത്തേ​ടം അറി​യു​ന്നി​ല്ല. സം​ബ​ന്ധം നട​ക്കാൻ പോ​കു​ന്നു എന്നു കേട്ട മാ​ത്ര​യിൽ അദ്ദേ​ഹം കു​ഴ​ങ്ങു​ന്നു. ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​ക്കു​ത​ന്നെ എന്നു് അദ്ദേ​ഹം തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ചെ​റു​ശ്ശേ​രി​യോ​ടു് “ചെ​റു​ശ്ശേ​രീ​ടെ ബു​ദ്ധി​യിൽ നൂറിൽ ഒരംശം ബു​ദ്ധി എനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഈ ആപ​ത്തൊ​ന്നും എനി​ക്കു വരു​ന്ന​ത​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

ചെറു:

–ആട്ടെ! താ​ന്താ​ങ്ങൾ​ക്കു് ആവ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ര്യ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചാൽ ഇങ്ങ​നെ​യെ​ല്ലാം വ്യ​സ​നി​ക്കേ​ണ്ടി വരു​മെ​ന്നു് ഇപ്പോൾ ബോ​ധ്യ​മാ​യോ?

കേ:നം:

–നല്ല ബോ​ധ്യ​മാ​യി. ചെ​റു​ശ്ശേ​രി! ഞാൻ ഇനി പോ​വു​ന്നു. ഞാൻ ഈ സം​ബ​ന്ധ​വും കണ്ടും​കൊ​ണ്ടു് ഇവിടെ ഇരി​ക്ക​യി​ല്ല. ഞാൻ വാ​ല്യ​ക്കാ​രെ വി​ളി​ക്ക​ട്ടെ.

ചെറു:

–എന്താ​ണു് ഈ സം​ബ​ന്ധം കണ്ടാൽ കറു​ത്തേ​ട​ത്തി​നു വി​രോ​ധം?

കേ:

–നല്ല ശിക്ഷ! ശിക്ഷ! ബു​ദ്ധി തന്നെ​പ്പോ​ലെ ഇല്ലെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ അത്ര ശപ്പ​നാ​ണെ​ന്നു താൻ വി​ചാ​രി​ക്ക​ണ്ട. ഞാൻ ഈ സം​ബ​ന്ധം നട​ക്കു​ന്ന ദിവസം ഇവിടെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തു ബഹു യോ​ഗ്യത അല്ലേ?

ചെറു:

–ഇതെ​ന്തു കഥ​യാ​ണു ഹേ! നം​പൂ​രി! കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​ക്കു സം​ബ​ന്ധം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന സമയം കറു​ത്തേ​ടം ഇവിടെ നി​ന്നാൽ കറു​ത്തേ​ടം ശപ്പ​നാ​യി​പ്പോ​വു​മോ? കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​രി​ക്കു് ഇപ്പോ​ഴാ​ണു് ജീവൻ വീ​ണ​തു്.

കേ:

–കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​ക്കോ? കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​ക്കാ​ണു സം​ബ​ന്ധം?

ചെറു:

–അതേ! കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​ക്കാ​ണു സം​ബ​ന്ധം.

കേ:

–ശിവ! ശിവ! നാ​രാ​യണ! ഞാൻ വല്ലാ​തെ അന്ധാ​ളി​ച്ചു. ശിവ! ശിവ! ചെ​റു​ശ്ശേ​രി കഠി​ന​മാ​യി എന്നെ വ്യ​സ​നി​പ്പി​ച്ചു.

ഈ നി​ല​യിൽ വി​വാ​ഹം ആർ​ക്കാ​ണു നട​ന്ന​തെ​ന്നു ചു​റ്റു​പാ​ടു​മു​ള്ള​വർ ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ത്ത​തിൽ അത്ഭു​ത​മു​ണ്ടോ? ഹഹഹ! നട​ത്തു​ന്ന​തു് ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യ്ക്കാ​ണെ​ന്നു് എല്ലാ​വ​രും വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ശങ്ക​ര​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളും വിവരം അറി​ഞ്ഞു. മാധവൻ വണ്ടി​യി​റ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ കേട്ട വർ​ത്ത​മാ​നം ഇതാ​യി​രു​ന്നു. ശാ​സ്ത്രി​കൾ ആ വാർ​ത്ത ശരി​വ​ച്ച​പ്പോൾ മാ​ധ​വ​ന്റെ സം​ശ​യ​മൊ​ക്കെ തീർ​ന്നു. അപ്പോൾ​ത​ന്നെ ഒരെ​ഴു​ത്തെ​ഴു​തി​വ​ച്ചി​ട്ടു് അയാൾ തി​രി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു. സാ​യ്പി​നോ​ടു് ഒരു കൊ​ല്ല​ത്തെ അവ​ധി​യും വാ​ങ്ങി അയാൾ ദേ​ശ​സ​ഞ്ചാ​ര​ത്തി​നു പോ​കു​ന്നു. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ അവസ്ഥ വർ​ണ്ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​യ​ല്ലേ നല്ല​തു്? സഞ്ചാ​ര​ത്തി​നി​ട​യിൽ ലോ​ക​പ​രി​ച​യ​ക്കു​റ​വു​കൊ​ണ്ടു് മാ​ധ​വ​നു പലേ അപ​ക​ട​ങ്ങ​ളും പറ്റു​ന്നു. കൽ​ക്ക​ത്ത​യിൽ വച്ചു് ഒരു ചെറു നരിയെ വെ​ടി​വെ​ച്ചു് ബാ​ബു​ഗോ​വി​ന്ദ​സേ​ന​ന്റെ ജീവനെ രക്ഷി​ക്കു​ന്നു. ആ വർ​ത്ത​ക​ന്റെ അതി​ഥി​യാ​യി കു​റേ​ക്കാ​ലം കു​റേ​ക്കാ​ലം ജീ​വി​ക്കു​ന്നു. മാ​ധ​വ​നെ തേ​ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പ​ണി​ക്കർ പല ദി​ക്കി​ലും സഞ്ച​രി​ച്ചു വി​ഷ​മി​ച്ചു് ഒടു​വിൽ കൽ​ക്ക​ത്ത​യിൽ എത്തു​ന്നു. അപ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു മാധവൻ ഗോ​വി​ന്ദ​സേ​ന​നോ​ടു യാത്ര പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് തീ​വ​ണ്ടി കേ​റി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ മാധവൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് ഗോ​വി​ന്ദ​സേ​ന​ന്റെ മി​ത്ര​മായ ഗോ​പീ​നാ​ഥ​ബാ​നർ​ജി​യു​ടെ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കാ​ണു്. മാർ​ഗ്ഗ​മ​ധ്യേ പീയർ ആലി​ഖാൻ എന്നൊ​രാൾ അയാ​ളോ​ടു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ആൾ പരി​ഷ്കാ​രി! ഗംഭീര പു​രു​ഷൻ. സബ്ജ​ഡ്ജി​യാ​ണെ​ന്നു സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി. ഇയാൾ വലിയ തസ്ക​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. മി​ര​ട്ടി മാ​ധ​വ​ന്റെ സർ​വ്വ​സ്വ​വും അപ​ഹ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പോ​കു​ന്നു. മാധവൻ വിവരം സ്റ്റേ​ഷൻ​മാ​സ്റ്റ​രേ​യും പോ​ലീ​സി​നേ​യും അറി​യി​ക്കു​ന്നു. പോ​ലീ​സു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ ഹോ​ട്ടി​ലി​ലെ ബട്ള​രെ പി​ടി​പ്പി​ച്ചു് കഠി​ന​മാ​യി ദേ​ഹ​ദ​ണ്ഡം ഏല്പി​ച്ച​തു് മാ​ധ​വ​നു തീരെ രസി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഗോ​പീ​നാ​ഥ​ബാ​നർ​ജി വന്നു് മാ​ധ​വ​നെ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു് വി​വ​ര​ത്തി​നു ഗോ​വി​ന്ദ​സേ​ന​നു് കമ്പി അടി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം വഴി​ച്ചി​ല​വി​നു് രണ്ടാ​യി​രം ഉറു​പ്പിക അയ​ച്ചി​ട്ടു് മാ​ധ​വ​ന്റെ​കൂ​ടെ ബാ​ബു​രാം എന്ന മല്ല​നെ​ക്കൂ​ടെ അയ​യ്ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ശു​പാർശ ചെ​യ്യു​ന്നു. എന്നാൽ മാധവൻ നന്ദി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് മദ്രാ​സി​ലേ​യ്ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​ച്ചി​ല​വു മാ​ത്രം​മ​തി എന്നു പറ​യു​ന്നു. അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു സമ്മ​തി​ച്ചി​ട്ടു് ബാ​നർ​ജി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ നാ​ല​ഞ്ചു​ദി​വ​സം തന്റെ​കൂ​ടെ പാർ​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

നരി​യു​ടെ ആക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നു മാധവൻ രക്ഷി​ച്ച നാ​ല​ഞ്ചു പേ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ കേ​ശ​ബ്ച​ന്ദ്ര​സേ​നൻ എന്നൊ​രാൾ​കൂ​ടി ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ബാം​ബ​യി​ലെ ഒരു ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​ണു്. ഒരു ദിവസം ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പ​ണി​ക്ക​രോ​ടു​കൂ​ടി മാ​ധ​വ​നെ തേ​ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി​മേ​നോൻ ബാംബേ എസ്പ്ല​നേ​ഡി​നു സമീപം കാ​റ്റു​കൊ​ണ്ടോ​ണ്ടു നിൽ​ക്ക​വേ ചന്ദ്ര​സേ​നൻ കട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. അയാൾ​ക്കു ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി മേ​നോ​ന്റെ മുഖം കണ്ട​പ്പോൾ മാ​ധ​വ​ന്റെ മു​ഖ​ച്ഛായ തോ​ന്നി. അടു​ത്തു ചെ​ന്നു വി​വ​ര​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു മന​സ്സി​ലാ​ക്കീ​ട്ടു് അവരെ രണ്ടു​പേ​രെ​യും സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​യും ഗോ​വി​ന്ദ​സേ​ന​നു കമ്പി അടി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. മറു​പ​ടി​ക്ക​മ്പി​യിൽ​നി​ന്നു മാധവൻ ബാ​നർ​ജി​യു​ടെ കൂ​ടെ​യാ​ണെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. ബാ​നർ​ജി​യു​ടെ മറു​പ​ടി​ക്ക​മ്പി​യിൽ​നി​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ബാ​ബെ​യി​ലേ​യ്ക്കു തി​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അറി​യു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ അവർ​ക്കു മാ​ധ​വ​നെ കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്നു.

ആലിം​ഗ​ന​വും കര​ച്ചി​ലും ഒക്കെ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പ​ണി​ക്കർ പറ​യു​ന്നു.

‘ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി! ഉടനെ നാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് ഒരു കമ്പി അടി​യ്ക്ക​ണം. ഇവ​ന്റെ അമ്മ​യും ആ പെ​ണ്ണും വ്യ​സ​നി​ച്ചു മരി​ച്ചി​രി​ക്കു​മോ എന്ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല.’

മാധവൻ:ഏതു പെ​ണ്ണു്! ഏതു പെ​ണ്ണാ​ണു് എന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചു വ്യ​സ​നി​ച്ചു മരി​ക്കാൻ?

ഈ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു​ള്ള മറു​പ​ടി ഗോ​വി​ന്ദൻ​കു​ട്ടി​മേ​നോ​നാ​ണു പറ​യു​ന്ന​തു്.

“എന്റെ മരു​മ​കൾ ഇന്ദു​ലേഖ. ഭ്രാ​ന്ത! എന്തൊ​രു കഥ​യാ​ണി​തെ​ല്ലാം? എന്തെ​ല്ലാം ഗോ​ഷ്ടി​യാ​ണു് ഈ കാ​ണി​ച്ച​തു്?”

മാ​ധ​വ​ന്റെ സർ​വ്വാം​ഗം കമ്പി​ത​മാ​യി.

ഗോ-പ:എന്തു കഷ്ട​മാ​ണു കു​ട്ടാ നീ ചെ​യ്ത​തു്? നി​ന്റെ അമ്മ​യേ​യും ആ പെ​ണ്ണി​നേ​യും ഞങ്ങ​ളേ​യും നീ ഇങ്ങ​നെ വ്യ​സ​നി​പ്പി​ച്ചു​വ​ല്ലോ. നീ വീ​ട്ടിൽ വന്നി​ട്ടു് ഒരു പൊ​ളി​യും കേ​ട്ടു് ഓടി​പ്പോ​യ​ല്ലോ. വി​വ​ര​ങ്ങൾ എല്ലാം ഞങ്ങൾ അറി​ഞ്ഞു. കഷ്ടം! നി​ണ​ക്കു് എന്തോ ഒരു ശനി​പ്പി​ഴ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു തീർ​ന്നു​വാ​യി​രി​ക്കും.

ഇവി​ടെ​യാ​ണു് പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ പതി​നെ​ട്ടാം അദ്ധ്യാ​യം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തു്. പതി​നെ​ട്ടാം അദ്ധ്യാ​യം എന്നാൽ അര​സി​കത എന്നർ​ത്ഥം വര​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം ആയി​ട്ടു​ണ്ടു് അതിലേ സം​ഭാ​ഷ​ണം.

മാ​ധ​വ​ന്റെ സഞ്ചാ​ര​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് ഇന്ദു​ലേഖ ജ്വ​ര​ബാ​ധി​ത​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. അവൾ സ്വ​പ്ന​ത്തിൽ നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു​കേ​ട്ടു് പഞ്ചു​മേ​നോൻ കോ​ണി​യു​ടെ പടി​ക്കൽ എത്തു​ന്നു. ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​അ​മ്മ കര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് അവി​ടെ​നി​ന്നു് എറ​ങ്ങി വരു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ട് ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.

പ–മേ:

–എന്താ​ണു കു​ട്ടി നി​ല​വി​ളി​ച്ച​തു്?

ലക്ഷ്മി:

–(കര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു്) അവൾ സ്വ​പ്ന​ത്തിൽ മാ​ധ​വ​നെ ആരോ വഴി​യാ​ത്ര​ചെ​യ്യു​മ്പോൾ കു​ത്തി​ക്കൊ​ന്ന​താ​യി കണ്ടു​വ​ത്രേ. അപ്പോൾ കല​ശ​ലായ വ്യ​സ​നം തോ​ന്നി നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ വല്ലാ​തെ പനി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ മു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു പോ​വ​ട്ടെ.

പ–മേ:

–ഛീ! സ്വ​പ്നം എന്തെ​ല്ലാം കാ​ണു​ന്നു. മാ​ധ​വ​ന്റെ നേരെ ഈ പെ​ണ്ണി​നു് ഇത്ര പ്രീ​തി​യോ? ശി​വ​ശിവ! ഞാ​നി​തൊ​ന്നും അറി​ഞ്ഞി​ല്ല. അന്നു ഞാൻ ഒരു സത്യം ചെ​യ്തു​പോ​യ​തു് കു​ട്ടി അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു​വോ?

ലക്ഷ്മി:

–അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

പ–മേ:

–എന്നാൽ അതു​കൊ​ണ്ടും വ്യ​സ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും.

ലക്ഷ്മി:

–വളരെ വ്യ​സ​ന​മു​ണ്ടു് അതു​കെ​ാ​ണ്ടും എന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.

പ–മേ:

–എന്നാൽ ആ വ്യ​സ​ന​മെ​ങ്കി​ലും ഇപ്പോൾ തീർ​ത്താൽ കുറെ സു​ഖ​മാ​യി​രി​ക്കും.

എന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് കേ​ശ​വൻ​ന​മ്പൂ​രി​യെ വി​ളി​പ്പി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ചെ​ന്ന​പ്പോൾ പഞ്ചു​മേ​നോൻ പറ​യു​ന്നു.

“എന്റെ കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണൻ പോ​യ​തു് ഞാൻ അറി​യാ​തെ ഇരി​ക്കു​ന്ന​തു് ഈ കു​ട്ടി ഉണ്ടാ​യി​ട്ടാ​ണു്.” എന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് ശു​ദ്ധ​നായ വൃ​ദ്ധൻ വല്ലാ​തെ ഒന്നു കര​ഞ്ഞു​പോ​യി.

കേ-നം:

–ഛേ! ഛേ! കര​യ​രു​തു്. ഇത്ര​യും പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വായ നമ്പൂ​രി​യും കര​ഞ്ഞു. ഒടു​വിൽ സത്യ​ലം​ഘ​ന​ത്തി​നു പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം ചെ​യ്ത​ശേ​ഷം വൃ​ദ്ധൻ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ അടു​ത്തു ചെ​ന്നു. “എന്റെ മകൾ എനി ഒന്നു​കൊ​ണ്ടും വ്യ​സ​നി​ക്കേ​ണ്ട. മാധവൻ എത്തിയ ക്ഷണം അടി​യ​ന്തി​രം ഞാൻ നട​ത്തും.”

ഇന്ദു:

–എല്ലാം വലിയ അച്ഛ​ന്റെ ശു​ദ്ധ​മ​ന​സ്സു​പോ​ലെ സാ​ധി​ക്ക​ട്ടെ.

അന​ന്ത​രം അതി​ന്റെ പി​റ്റേ​ന്നും കഠി​ന​മാ​യി പനി​ച്ചു. പി​ന്നെ പനി അല്പം ശമി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഒരു​മാ​തി​രി കു​ര​യും സർ​വാം​ഗം വേ​ദ​ന​യും ആരം​ഭി​ച്ചു. എന്തൊ​ക്കെ ചെ​യ്തു​നോ​ക്കീ​ട്ടും രോ​ഗ​ശ​മ​നം കാ​ണാ​താ​യ​പ്പോൾ പഞ്ചു​മേ​നോൻ ശപ​ഥ​ത്തി​ന്റെ സ്വർ​ണ്ണ​നിർ​മ്മി​ത​മായ അക്ഷ​ര​പ്ര​തി​മ​കൾ തയ്യാ​റാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു വന്നു. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യെ കാ​ണി​ച്ച​പ്പോൾ അവൾ വ്യ​സ​ന​ത്തിൽ മു​ഴു​കി​യും നന്നേ ക്ഷീ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നി​ട്ടും ചി​രി​ച്ചു​പോ​യി. അതു കണ്ടി​ട്ടു് പഞ്ചു​മേ​നോൻ പറ​യു​ന്നു.

“എന്റെ മകൾ​ക്കു സന്തോ​ഷ​മാ​യി എന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. എനി ദീ​ന​ത്തി​നു് ആശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​വും.”

ഇന്ദു:

–അതേ വലി​യ​ച്ഛാ! സന്തോ​ഷ​മാ​യി. എന്റെ വലി​യ​ച്ഛ​ന്റെ മന​സ്സാ​ണു് എല്ലാം സന്തോ​ഷ​മാ​യി വരു​ത്തു​ന്ന​തു്. ഇങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്ക​വേ “മാ​ധ​വ​നെ ഇവി​ടെ​വ​ച്ചു കണ്ടു. സു​ഖ​ക്കേ​ടൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ഞങ്ങൾ എല്ലാ​വ​രും​കൂ​ടി ഇന്ന​ത്തെ വണ്ടി​യ്ക്കു് അങ്ങോ​ട്ടു പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്നു” എന്നു് കമ്പി കി​ട്ടു​ക​യും ഇന്ദു​ലേഖ ഇരു​ന്നു വാ​യി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. അവ​ളു​ടെ സന്തോ​ഷാ​തി​രേ​കം കണ്ടി​ട്ടു് ശു​ദ്ധ​ഗ​തി​ക്കാ​ര​നായ വൃ​ദ്ധൻ നമ്പൂ​രി​യോ​ടു പറ​യു​ന്നു.

പ-മേ:

–നോ​ക്കു തി​രു​മ​ന​സ്സി​ന്നേ! ഞാൻ സത്യം ചെ​യ്തു പോ​യ​തിൽ വന്ന ആപ​ത്തു്. അതി​നു് ഇപ്പോൾ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം ചെ​യ്യാൻ പ്ര​തി​മ​യു​ണ്ടാ​ക്കി എത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു​ത​ന്നെ വന്നു സന്തോ​ഷ​വും.

കേ-നം:

–അതി​നെ​ന്താ സംശയം? എല്ലാം ദൈ​വ​കൃ​പ​യും ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രു​ടെ അനു​ഗ്ര​ഹ​വും തന്നെ. സത്യ​ത്തി​ന്റെ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​വും കമ്പി​വർ​ത്ത​മാ​ന​വും തമ്മി​ലു​ള്ള സം​ബ​ന്ധം എന്തെ​ന്നു് അറി​യാ​തെ ഇന്ദു​ലേഖ ചി​രി​ച്ചു​പോ​യി. അവിടെ കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​വ​രിൽ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി അമ്മ ഒഴി​ച്ചു് എല്ലാ​വ​രും പഞ്ചു​മേ​നോ​ന്റെ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം ശരി​വ​ച്ചു. ക്ര​മേണ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യു​ടെ സു​ഖ​ക്കേ​ടു ശമി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. നാ​യി​കാ​നാ​യ​ക​ന്മാ​രു​ടെ സമാ​ഗ​മ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി കഥ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു.

മാധ:

–കഷ്ടം! ദേഹം ഇത്ര പര​വ​ശ​മാ​യി​പ്പോ​യ​ല്ലോ. വി​വ​ര​ങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ അറി​ഞ്ഞു. നമ്മ​ളു​ടെ ദു​ഷ്കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞു എന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു.

ഇന്ദു:

–കഴി​ഞ്ഞു എന്നു​ത​ന്നെ ഞാൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു. വലി​യ​ച്ഛ​നെ കണ്ടു​വോ?

മാധ:

–കണ്ടു. സന്തോ​ഷ​മാ​യി​ട്ടു് എല്ലാം സം​സാ​രി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം ഇയ്യി​ടെ നമു​ക്കു​വേ​ണ്ടി ചെ​യ്ത​തെ​ല്ലാം ഞാൻ അറി​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടും എന്റെ അച്ഛൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​പ്ര​കാ​ര​വും ഞാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാലിൽ സാ​ഷ്ടാം​ഗ​മാ​യി നമ​സ്ക​രി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വളരെ സന്തോ​ഷ​മാ​യി.

ഇന്ദു:

–മാധവൻ ചെയ്ത കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ എനി​ക്കു വളരെ ബോ​ധ്യ​മാ​യ​തു് ഇപ്പോൾ ചെ​യ്തു എന്നു പറഞ്ഞ കാ​ര്യ​മാ​ണു്. വലി​യ​ച്ഛൻ പര​മ​ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാലിൽ നമ​സ്ക​രി​ച്ച​തു് വളരെ നന്നാ​യി. നമ്മൾ രണ്ടു​പേർ​ക്കും നി​ഷ്ക​ന്മ​ഷ​ഹൃ​ദ​യ​മാ​ക​യാൽ നല്ല​തു​ത​ന്നെ ഒടു​വിൽ വന്നു​കൂ​ടു​ക​യു​ള്ളു.

ശാരദ, ഈ കഥ​യെ​ക്കാൾ കു​റേ​ക്കൂ​ടി നന്നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭാ​ഗ്യ​ദോ​ഷ​ത്താൽ പൂർ​ത്തി​യാ​യി​ല്ല. അന്ത​പ്പാ​യി അതിനെ പൂ​രി​പ്പി​ച്ചു എങ്കി​ലും കഥ ആക​പ്പാ​ടെ ഒരു കണി​തു​ള്ള​ലാ​യി​പ്പോ​യി. പരു​ത്തി​ക്കാ​ട്ടു ഗോ​പാ​ല​പി​ള്ള​യു​ടെ പൂരണം അല്പം വേ​ണ്ടു​കി​ല്ലെ​ന്നു പറയാം.

ഇദ്ദേ​ഹം 1022-ൽ ആല​പ്പു​ഴ​യ്ക്കു സമീപം കൈ​ത​വ​നെ പ്ലാ​പ്പ​റ​മ്പിൽ ജനി​ച്ചു. മാ​തു​ല​നായ പപ്പു​ക്കു​റു​പ്പി​ന്റെ അടു​ക്കൽ നൈ​ഷ​ധം​വ​രെ​യു​ള്ള കാ​വ്യം പരി​ശീ​ലി​ച്ച​ശേ​ഷ​മാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​പ​ഠി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. ബി. ഏ. പാ​സ്സായ ശേഷം അദ്ദേ​ഹം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം മഹാ​പാ​ഠ​ശാ​ല​യിൽ മുൻ​ഷി​യാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഒടു​വിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ, പി. കെ. നാ​രാ​യ​ണ​പ്പി​ള്ള, കെ. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, ഉള്ളൂർ, മള്ളൂർ ഇവ​രെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അധ്യാ​പ​ന​രീ​തി പ്ര​ത്യേ​ക​ത​ര​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. കഥ​ക​ളി​യും മറ്റും പഠി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ പാ​ടു​ക​യും ആടു​ക​യും ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ല​പ്പോൾ താ​ള​മേ​ള​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പി​ന്റെ ക്ലാ​സു് ഒരി​ക്ക​ലും വി​ര​സ​മാ​വുക പതി​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സാ​ഹി​തീ​മർ​മ്മ​ജ്ഞ​നും രസി​കാ​ഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങൾ എല്ലാ​യ്പോ​ഴും വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ​ക്കു് ആകർ​ഷ​ക​ങ്ങ​ളാ​യി തോ​ന്നി. പഠി​ക്കാ​തെ ക്ലാ​സിൽ വരു​ന്ന​വ​രെ കളി​യാ​ക്കു​ന്ന​തിൽ ബഹു വി​രു​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ഒരു വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യെ​പ്പ​റ്റി

എന്നൊ​രു പദ്യം എഴുതി ചൊ​ല്ലു​ക​യും അയാൾ ലജ്ജി​ത​നാ​യി തീ​രു​ക​യും ചെ​യ്തു.

പരി​ശോ​ധ​ന​യ്ക്കാ​യി തെ​രു​തെ​രെ നാ​ട​ക​ങ്ങൾ വന്നു ചേർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ആ ശല്യം ഒഴി​യു​ന്ന​തി​ലേ​യ്ക്കാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹം ‘ചക്കീ​ച​ങ്ക​രം’ എന്ന ഫലി​ത​മ​യ​മായ നാടകം രചി​ച്ച​തു്.

കും​ഭാ​ണ്ഡൻ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു നാ​ട​ക​ക്കാ​രെ കല്പി​താം​കോ​ട്ടേ​യ്ക്കു് ആട്ടി​പ്പാ​യി​ക്കു​ന്ന കഥ​യാ​ണു് അതിലെ വിഷയം.

എന്നാ​യി​രു​ന്നു കും​ഭാ​ണ്ഡ​ന്റെ പ്ര​മാ​ണം. അയാൾ നാ​ട​ക​ക്കാ​രെ തേ​ടി​പ്പി​ടി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങ​വേ വെറും വേ​ല​ക്കാ​ര​നായ ചങ്ക​ര​നേ​യും പി​ടി​കൂ​ടി. “എടാ നീ എത്ര നാടകം എഴു​തീ​ട്ടു​ണ്ടു്” എന്നാ​യി ചോ​ദ്യം.

“അയ്യോ അടിയൻ വെറും പാ​ച​ക​നാ​ണേ. എഴു​ത്തു പോലും വശ​മി​ല്ല” എന്നു് അവൻ പറ​ഞ്ഞ​പ്പേ​ാൾ “അതു ശരി: എന്നാ​ലും നാടകം എത്ര എഴു​തീ​ട്ടു​ണ്ടു്” എന്നാ​യി ചോ​ദ്യം.

നാ​ട​ക​ക്കാ​രെ​ല്ലാം

എന്നു വി​ല​പി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു നാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നും കട​ന്നു​വ​ത്രേ. ഈ നാ​ട​ക​ത്തിൽ,

ഇത്ത​ര​ത്തിൽ നല്ല ചി​ത്ര​പ​ദ്യ​ങ്ങൾ പല​തു​മു​ണ്ടു്. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യേ​യും മന്ദ​മാ​യി ഇതിൽ ഉപ​ഹ​സി​ച്ചു കാ​ണു​ന്നു.

കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞു​ക്കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ഒരു നാ​ട​ക​മാ​യി​രു​ന്നു, ചക്കീ​ച​ങ്ക​രം നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ ആവിർ​ഭാ​വ​ത്തി​നു് നി​മി​ത്ത​കാ​ര​ണം. ആ കവീ​ന്ദ്രൻ രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്ക​വേ തന്നെ തു​പ്പൽ​കോ​ളാ​മ്പി എഴുതി പക വീ​ട്ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു വലിയ മു​റു​ക്കു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ.

എഴു​ത്ത​ച്ഛ​നേ​പ്പ​റ്റി ഈ കവി അതി​പ്രൗ​ഢ​മായ ഒരു പ്ര​ബ​ന്ധം എഴുതി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതി​ന്റെ അനു​ബ​ന്ധ​മാ​ണു് അന്യ​ത്ര ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള തെ​ങ്ങു​മാ​ഹാ​ത്മ്യം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്. 1074-ൽ അദ്ദേ​ഹം മരി​ച്ചു എന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.

ഇദ്ദേ​ഹം രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു​മുൻ​ഷി​യു​ടെ സമ​വ​യ​സ്ക​നും മി​ത്ര​വു​മാ​യി​രു​ന്ന ബി. ഏ. ബി​രു​ദ​ധാ​രി​യും സാ​മാ​ന്യം നല്ല പാ​ണ്ഡി​ത്യം ഉള്ള​വ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്രം രണ്ടു ഭാ​ഗ​ങ്ങാ​യി പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തുക മാ​ത്ര​മ​ല്ല അദ്ദേ​ഹം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​തു്. അനേകം അപ്ര​കാ​ശി​ത​ങ്ങ​ളായ കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളെ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​കാ​ശ​ദ​ശ​യിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്.

ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​ത്തെ ഇന്നു പലരും ദു​ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ചിലർ അതിനെ അബ​ദ്ധ​പ​ഞ്ചാം​ഗം എന്നു​പോ​ലും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി എനി​ക്ക​റി​യാം. ഇതിൽ​പ​രം പാതകം മറ്റൊ​ന്നി​ല്ല. മു​ദ്രാ​ല​യ​ങ്ങ​ളോ മാ​സി​ക​ക​ളോ വി​ര​ള​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് വട​ക്കൻ​ക​വി​ക​ളെ തെ​ക്കർ​ക്കും തെ​ക്കൻ കവി​ക​ളെ വട​ക്കർ​ക്കും കേ​ട്ട​റി​വു​പോ​ലു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അക്കാ​ല​ത്തു് പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളിൽ ഏറി​യ​കൂ​റും നാ​ണം​കു​ണു​ങ്ങി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ ഗ്ര​ന്ധ​പ്പു​ര​ക​ളു​ടെ കവാ​ട​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ഒളി​ച്ചി​രു​ന്ന ആ കാ​ല​ത്തു് ഇങ്ങ​നെ ഒരു പു​സ്ത​കം രചി​ക്കാ​മെ​ന്നു് ആർ​ക്കു ധൈ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​വും? അദ്ദേ​ഹം എഴു​തി​വ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തെ​ല്ലാം അബ​ദ്ധ​പ്പ​ഞ്ചാം​ഗ​മെ​ന്നു​ത​ന്നെ വച്ചു​കെ​ാ​ള്ളുക. എന്നാൽ തന്നെ​യും പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു​ള്ള​വർ​ക്കു ചരി​ത്ര​ചി​ത്ര​ണം​ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ചു​വ​രു് അദ്ദേ​ഹ​മ​ല്ലേ നിർ​മ്മി​ച്ചു​ത​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്? അഹോ! ഇങ്ങ​നെ​യു​ണ്ടോ കാർ​ത്ത​ഘ്ക്യം! എല്ലാ​വിധ സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഈ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ​പോ​ലും ഇത്ര​മാ​ത്രം ചെ​യ്വാ​നേ എനി​ക്കു സാ​ധി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ല്ലോ എന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ ലജ്ജി​ത​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. “സമ്പൂർ​ണ്ണ​മായ ഒരു ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്രം ഇതാ വരു​ന്നു. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യു​ടേ​യും പണി​ക്ക​രു​ടേ​യും ചരി​ത്ര​ങ്ങൾ സാ​ര​മി​ല്ല” എന്നൊ​രു മഹാൻ ഈയി​ട​യ്ക്കു കോ​ട്ട​യ​ത്തു​നി​ന്നു തന്നെ​ക്കാ​ണ്മാൻ വന്ന ചി​ല​രോ​ടു പറ​യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എനി​ക്കു പൂർ​ണ്ണ​ത​യിൽ വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ല. പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി ഒരു വസ്തു മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളു​വെ​ന്നാ​ണു് ഞാൻ ധരി​ച്ചു​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി ഒരു ചരി​ത്രം നിർ​മ്മി​ച്ചു​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് ആരെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞാൽ അതു് ഔദ്ധ​ത്യ​ല​ക്ഷ​ണം മാ​ത്ര​മാ​ണു്. അതു കേ​ട്ടു വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അവ​രു​ടെ മൗ​ഢ്യ​ത്തി​നു് കോ​ടി​ന​മ​സ്കാ​രം പറയാം! നമ്മു​ടെ കണ്ണു​കൾ​ക്കു് മു​മ്പിൽ നട​ക്കു​ന്ന സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചരി​ത്രം സമ​ഗ്ര​മാ​യി എഴു​തി​വ​യ്ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം​ത​ന്നെ സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല. ആ സ്ഥി​തി​ക്കു് ഭൂ​ത​കാ​ല​സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തി​നു് എങ്ങ​നെ സമ​ഗ്ര​ത​യു​ണ്ടാ​കും? എന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തിൽ നമ്മു​ടെ ഭാ​ഷ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി ഗു​ണ്ടർ​ട്ട്സാ​യ്പും, പി. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം ഉപ​കാ​രം അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു് ആരും ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം ഒരു ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്—മല​യാ​ളം നി​ഘ​ണ്ടു രചിച്ചുകൊ​ണ്ടിരുന്നു. എന്നാൽ അതു പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കും​മു​മ്പു​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം മരി​ച്ചു​പോ​യി.

997-ൽ നെ​യ്യൂർ ഇല​ങ്കം​വീ​ടെ​ന്ന സു​പ്ര​സി​ദ്ധ നായർ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പി​താ​വാ​യി​രു​ന്നു മേ​ക്കോ​ട്ടു നാ​ഗൻ​ത​മ്പി അന്ന​ത്തെ ജ്യൗ​തി​ഷി​ക​ന്മാ​രിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം കു​മാ​ര​സം​ഭ​വ​ത്തെ കി​ളി​പ്പാ​ട്ടാ​യി​ട്ടും ലീ​ലാ​വ​തി എന്ന ഗണി​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തെ ശ്ലോ​ക​രൂ​പ​ത്തി​ലും തർ​ജ്ജ​മ​ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. രണ്ടു ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും ഗ്ര​ന്ഥ​പ്പു​ര​യിൽ നി​ന്നു വെ​ളി​ക്കു വന്നി​ട്ടി​ല്ല. ഇര​യി​മ്മൻ​ത​മ്പി​യു​ടെ സമ​കാ​ലി​ക​നാ​യി​രു​ന്ന ഈ കവി​യു​ടെ കൃ​തി​കൾ തേ​ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ദക്ഷി​ണ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ധനാ​ഢ്യ​രായ ഈ കു​ടും​ബ​ക്കാർ കാ​ണി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന അനാ​സ്ഥ ശോ​ച​നീ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

നാ​ഗൻ​ത​മ്പി​ക്കു് ആറു പു​ത്ര​ന്മാ​രും രണ്ടു പു​ത്രി​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവരിൽ മൂ​ത്ത​യാ​ളാ​കു​ന്നു കു​മാ​ര​പ്പി​ള്ള. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അനു​ജ​നാ​യി​രു​ന്നു നാ​ണു​പി​ള്ള ദി​വാൻ​ജി എന്നു പ്ര​സി​ദ്ധി​പെ​റ്റ ദി​വാൻ​ജി. നാ​ണു​പി​ള്ള​ദി​വാൻ​ജി​യു​ടെ ഒരു ചരി​ത്ര​സം​ക്ഷേ​പം ഇല​ങ്കം​വീ​ട്ടു​കാ​രിൽ ഒരാൾ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. നാഗൻ നാ​രാ​യ​ണൻ എന്ന ഈ മന്ത്രി​സ​ത്ത​മൻ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൽ മൂ​പ്പേ​റ്റു് ഏതാ​നും മാ​സ​ക്കാ​ലം ജോ​ലി​യിൽ ഇരു​ന്നു. 1056 കന്നി 26-നു ആണു് ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നു പി​രി​ഞ്ഞ​തു്. ആ മഹാ​ശ​യൻ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ന്റെ വി​ശ്വാ​സ​യോ​ഗ്യ​മായ ഒരു നല്ല ചരി​ത്രം എഴു​തി​വ​ച്ചി​രു​ന്നു. ഭാ​ഗ്യ​ദോ​ഷ​ത്താൽ അച്ച​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. അതി​ന്റെ ഒരു ഭാഗം ഇപ്പോൾ ശ്രീ​ചി​ത്തി​ര​തി​രു​നാൾ വാ​യ​ന​ശാ​ല​യിൽ ഉണ്ടെ​ന്ന​റി​യാം.

പി​താ​വു​ത​ന്നെ​യാ​ണു് സന്താ​ന​ങ്ങ​ളെ വിദ്യ അഭ്യ​സി​പ്പി​ച്ച​തു്. കു​മാ​ര​പ്പി​ള്ള ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ സർ​ക്കാർ​ഉ​ദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. ആദ്യം രാ​യ​സം​പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു. അന​ന്ത​രം സർ​ക്കാർ വക്കീ​ലാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അതി​നു​ശേ​ഷം കു​റേ​ക്കാ​ലം പോ​ലീ​സാ​മീ​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടു് തഹ​ശീൽ​ദാർ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. 1057-ൽ പെൻഷൻ പറ്റി​യി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം ഗ്ര​ന്ഥ​നിർ​മ്മാ​ണ​ത്തിൽ സദാ വ്യാ​പൃ​ത​നാ​യി ജീ​വി​ച്ചു. കേ​ര​ള​ച​രി​ത്രം ഗദ്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​യാ​ണു്. അതു കൂ​ടാ​തെ ഭഗ​വ​ദ്ഗീത, കൈ​വ​ല്യ​ന​വ​നീ​തം, ഭർ​ത്തൃ​ഹ​രി ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും ഗദ്യ​മാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടു്.

പദ്യ​കൃ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം ഭക്തി​വി​ഷ​യ​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു്. അവയിൽ പ്ര​ധാ​നം വേ​ദാ​ന്തം, തു​ള്ളൽ​പ്പാ​ട്ടു്, കൈ​വ​ല്യ​ഭാ​ഷാ​ഗാ​നം, ഹരി​നാ​മ​കീർ​ത്ത​നം, ശി​വ​രാ​മ​കീർ​ത്ത​നം ഇവ​യാ​കു​ന്നു. 1076-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു് അദ്ദേ​ഹം ദി​വം​ഗ​ത​നാ​യി.

ഭാ​ഷാ​ക​വി​കു​ല​ഗു​രു​വായ എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ കാ​വ്യ​സ​ര​ണി​യിൽ ബഹു​ദൂ​രം സഞ്ച​രി​ച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധി സമ്പാ​ദി​ച്ച അപൂർ​വ്വം ചില കവി​ക​ളു​ള്ള​തിൽ ഒരാ​ളാ​ണു് മാ​ക്കോ​ത്തു കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ. അദ്ദേ​ഹം ചി​റ്റൂർ​ദേ​ശ​ത്തു മാ​ക്കോ​ത്തു ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ 1024-​ാമാണ്ടു കന്നി​മാ​സ​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ എന്നാ​യി​രു​ന്നു മാ​താ​വി​ന്റെ പേർ. പി​താ​വായ കു​റി​ച്ചി​യ​ത്തു ഗോ​വി​ന്ദ​മേ​നോൻ പര​മ​ഭ​ക്ത​നും വി​ദ്വാ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. ലളി​തോ​പാ​ഖ്യാ​നം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടിൽ കവി തന്റെ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ എത്ര ഭക്തി​പൂർ​വം സ്മ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു നോ​ക്കുക.

പി​താ​വു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​ഥ​മ​ഗു​രു. പി​ന്നീ​ടു് കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങൾ​വ​രെ രാ​മ​ശാ​സ്ത്രി​യു​ടെ അടു​ക്ക​ലും ജ്യോ​തി​ഷം പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു വി​ദ്വാൻ കോ​മ്പി​യ​ച്ച​ന്റെ അടു​ക്ക​ലും അഭ്യ​സി​ച്ചു. 1056-ൽ അദ്ദേ​ഹം കൊ​ച്ചി വക്കീൽ​പ​രീ​ക്ഷ​യ്ക്കു ജയി​ച്ചു് തൃ​ശ്ശി​വ​പേ​രൂർ ജി​ല്ലാ​കോ​ട​തി​യിൽ പ്രാ​ക്ടീ​സു തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ ആ ജോ​ലി​കൾ​ക്കൊ​ക്കെ ഇട​യി​ലും സാ​ഹി​ത്യ​പ​ര​മായ പ്ര​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം വ്യാ​പൃ​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. സാ​വി​ത്രി ചരിതം, ധ്രു​വ​ച​രി​തം എന്നി​ങ്ങ​നെ രണ്ടു ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ, സീ​താ​വി​വാ​ഹം തു​ള്ളൽ, ലളി​തോ​പാ​ഖ്യാ​നം മു​ത​ലായ കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു​കൾ, ചണ്ഡ​കൗ​ശി​കം, പ്ര​സ​ന്ന​രാ​ഘ​വം ഇത്യാ​ദി നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ഇങ്ങ​നെ പലേ കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ഭാഷയെ പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ലളി​തോ​പാ​ഖ്യാ​നം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ പെരിയ കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​പോ​ലെ,

മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ദേ​വി​യു​ടെ പാ​ദാ​ദി​കേ​ശ​വർ​ണ്ണ​ന​യു​ടെ ഒരു ഭാഗം ചുവടെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ജയ​ദേ​വ​കൃ​തി​യു​ടെ തർ​ജ്ജ​മ​യും,

എന്നി​ങ്ങ​നെ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു പാ​ത്രീ​ഭൂ​ത​വു​മായ പ്ര​സ​ന്ന​രാ​ഘ​വം നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ നാ​ന്ദീ​ശ്ലോ​ക​ത്തെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

കാർ​ത്തി​ക​പ്പ​ള്ളി​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ ചെ​ങ്ങ​ര​പ്പ​ള്ളി ഇല്ല​ത്തു് 1018-ൽ ജാ​ത​നാ​യി. ബാ​ല്യ​ത്തിൽ കാവ്യ നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും മന്ത്ര​ത​ന്ത്രാ​ദി​ക​ളും നല്ല​പോ​ലെ അഭ്യ​സി​ച്ചു. ചതു​രം​ഗ​ത്തിൽ അദ്വി​തീ​യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഭദ്രാം​ഗീ​പ​രി​ണ​യം നാ​ട​ക​വും, ഗജേ​ന്ദ്ര​മേ​ാ​ക്ഷം, സ്വാ​ഹാ​സു​ധാ​ക​രം എന്നീ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും. കു​മാ​ര​സ്വ​രൂ​പാ​ദി​കീർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1083-ൽ മരി​ച്ചു.

1026-​ാമാണ്ടു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് പേട്ട എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു ജനി​ച്ചു. 90-ൽപരം വർഷം ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. വി​പു​ല​മായ ശി​ഷ്യ​സ​മ്പ​ത്തും നല്ല കവി​യ​ശ​സ്സും സമ്പാ​ദി​ച്ചു. മരി​ക്കും​വ​രെ അരോ​ഗ​ദൃ​ഢ​ഗാ​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു മര​ണ​കാ​ലം ആസ​ന്ന​മാ​യി​രു​ന്ന ഘട്ട​ത്തിൽ ഞാൻ സന്ദർ​ശി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. അന്നും ശി​ശു​സ​ഹ​ജ​മായ ഉത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട​തു്. സോ​പാ​ന​രീ​തി​യിൽ പാ​ടു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു നല്ല വശ​മാ​യി​രു​ന്നു. 1099-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു് എന്തോ കാ​ര​ണ​വ​ശാൽ അദ്ദേ​ഹം എനി​ക്കാ​ള​യ​ച്ചു. അന്നു സം​ഭാ​ഷ​ണം അവ​സാ​നി​ച്ച​ശേ​ഷം നള​ച​രി​തം ആട്ട​ക്ക​ഥ​യി​ലെ ഏതാ​നും ഗാ​ന​ങ്ങൾ എന്നെ പാ​ടി​ക്കേൾ​പ്പി​ച്ചു. ശ്ലേ​ഷ്മ​ത്തി​ന്റെ ആധി​ക്യ​ത്താൽ കണ്ഠ​ത്തി​നു സ്നി​ഗ്ദ്ധത കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പാ​ട്ടു​കൾ മധു​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് എനി​ക്കു തോ​ന്നി​യ​തു്. അദ്ദേ​ഹം അനേകം ഭാ​ഷാ​കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവയിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​ട്ടു​ള്ളവ ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​തം നാലു ദി​വ​സ​ത്തെ കഥ​ക​ളും ശ്രീ​മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ രജ​ത​ജു​ബി​ലി​ഘോ​ഷം വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു​മാ​കു​ന്നു.

ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​ത​ത്തി​ലേ​യും വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​യും ഏതാ​നും വരികൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

മല​ബാർ​ജി​ല്ല​യു​ടെ ഉത്ത​ര​ഭാ​ഗ​ത്തു് ചി​റ​യ്ക്കൽ താ​ലൂ​ക്കിൽ​പെ​ട്ട കണ്ണൂർ​ദേ​ശ​ത്തു് 1030-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു് ജനി​ച്ചു. കു​ശാ​ഗ്ര​ധീ​യും ദൃ​ഢ​വ്യു​ല്പ​ന്ന​നു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ജന്മ​നാ രോ​ഗി​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ മു​പ്പ​തു കൊ​ല്ല​മേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. രു​ഗ്മി​ണീ​പ​രി​ണ​യം, രാ​മാ​യ​ണം എന്നീ മണി​പ്ര​വാ​ള​ങ്ങ​ളും ലക്ഷ​ണാ​സ്വ​യം​വ​രം തു​ള്ള​ലും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ലക്ഷ​ണാ​സ്വ​യം​വ​ര​ത്തി​ലെ ഏതാ​നും വരി​ക​ളെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

1030-​ാമാണ്ടു് കി​ളി​മാ​നൂ​രി​ന​ടു​ത്തു് മട​വൂർ​ദേ​ശ​ത്തു ജനി​ച്ചു. ജ്യോ​തി​ഷം, വൈ​ദ്യം, മന്ത്രം എന്നീ ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ അത്ഭു​ത​ക​ര​മായ സി​ദ്ധി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈ പണ്ഡി​തൻ അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും വർ​ക്ക​ല​മാ​ഹാ​ത്മ്യം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​യ​റി​യാം.

1032-​ാമാണ്ടു് ചെ​ങ്ങ​ന്നൂർ ചെ​ന്നി​ത്തല പെ​രു​മ്പാറ മഠ​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. നല്ല വ്യു​ല്പ​ന്ന​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു പുറമെ മന്ത്ര​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​ലും വി​ഷ​ചി​കി​ത്സ​യി​ലും നി​പു​ണ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. സന്താ​ന​ഗോ​പാ​ലം, ത്ര​യോ​ദ​ശി​മാ​ഹാ​ത്മ്യം മു​ത​ലായ തി​രു​വാ​തി​ര​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളും വൈ​ശാ​ഖ​പു​രാ​ണം തു​ള്ള​ലും, ഉത്തൃ​ട്ടാ​തി​ച​രി​തം വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

നല്ല വി​ദ്വാ​നും വാ​സ​നാ​സ​മ്പ​ന്ന​നായ കവി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ നാ​ലാം​ഫാ​റ​ത്തിൽ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​വു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട​തു്. അന്നു് ഞാൻ സം​സ്കൃ​തം പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം എനി​ക്കു പലേ ഉപ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളും നൽ​കീ​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ‘കാ​ളീ​യ​മർ​ദ്ദ​നം’ കഥകളി അക്കാ​ല​ത്തു നല്ല പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​ലി​രു​ന്നു. മദ്ധ്യ​വ​യ​സ്സി​ലെ​ത്തി​യ​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി ഉന്മാ​ദം പി​ടി​പെ​ട്ടു. ആ അവ​സ്ഥ​യി​ലും ചില ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

അമ്പ​ല​പ്പുഴ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​നു പടി​ഞ്ഞാ​റു​വ​ശം കോ​മ​ന​മു​റി​യിൽ ആറ്റു​പു​റം എന്നൊ​രു ഇല്ലം ഉണ്ടു്. ആ ഗൃഹം ഇപ്പോൾ ഒരു നാ​യ​രു​ടെ കൈ​വ​ശ​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. 1091-ാ മാ​ണ്ടി​ട​യ്ക്കു​വ​രെ അവിടെ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് ‘ആറ്റു​പു​റ​ത്തു വൈ​ദ്യൻ’ എന്നു പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ കൃ​ഷ്ണൻ നമ്പൂ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം പു​രാ​ണ​പാ​രാ​യ​ണ​ത്തി​ലും കാ​വ്യ​ര​ച​ന​യി​ലും വൈ​ദ്യ​ശി​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലും ചി​കി​ത്സ​യി​ലും ജീ​വി​തം നയി​ച്ചു​വ​ര​വേ കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​ബാ​ധി​ത​നാ​യി. ഭാ​ര്യാ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​നി​ന്നു പകർ​ന്ന ഈ രോഗം അന്ത്യ​ദ​ശ​യിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അത്യ​ന്തം ക്ലേ​ശി​പ്പി​ച്ചു.

മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്ന ഈ വൈ​ദ്യൻ​ന​മ്പൂ​രി​യു​ടെ ചി​കി​ത്സാ​നൈ​പു​ണ്യം അസാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. 1086-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കാണെന്നു തോ​ന്നു​ന്നു–അദ്ദേ​ഹം ശാ​കു​ന്ത​ള​ത്തെ നാലു ദി​വ​സ​ത്തെ കഥ​ക​ളാ​യി രചി​ച്ചു. കവി തന്നെ എന്നെ അതു മു​ഴു​വ​നും ചൊ​ല്ലി​ക്കേൾ​പ്പി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും പദ​ങ്ങ​ളും അത്യ​ന്തം ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അച്ച​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.

മൂ​വാ​റ്റു​പുഴ വട​ക്കും​ചേ​രി അക​ത്തൂ​ട്ടു ദാ​മോ​ദ​രൻ​കർ​ത്താ​വു് പ്ര​സി​ദ്ധ പണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ശ്രീ​നി​വാ​സ​യ്യ​രു​ടെ ശി​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ന്റെ ആശ്രി​ത​നാ​യി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്നു് വലിയ ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണൻ​ത​മ്പി​യു​ടേ​യും പി​ന്നീ​ടു് കൊ​ച്ചു ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണൻ​ത​മ്പി​യു​ടേ​യും ഗു​രു​വാ​യി കു​റേ​ക്കാ​ലം ഇരു​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു് ഗേൾസ് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളിൽ ഏറിയ കാലം മുൻ​ഷി​യു​ദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചി​ട്ടു് പെൻഷൻ പറ്റു​ക​യും ജീ​വി​ത​ശേ​ഷം രാ​മാ​യ​ണാ​ദി പു​രാ​ണ​വാ​യ​ന​യി​ലും അർ​ത്ഥം​പ​റ​ച്ചി​ലു​മാ​യി കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. അദ്ദേ​ഹം ഭഗ​വ​ദ്ഗീത കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, ഭർ​ത്തൃ​ഹ​രി തർ​ജ്ജിമ, യോ​ഗ​വാ​സി​ഷ്ഠം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, വരാ​ഹാ​വ​താ​രം ആട്ട​ക്കഥ, ഇന്ദു​മ​തീ​സ്വ​യം​വ​രം ആട്ട​ക്കഥ മു​ത​ലായ സൽ​കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചു് ഭാഷയെ പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. പത്രാ​ധി​പർ ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ബി. ഏ. ബി. എൽ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പു​ത്ര​നാ​ണു്. ഭഗ​വ​ദ്ഗീത പദാ​നു​പ​ദ​തർ​ജ്ജി​മ​യ​ല്ല. ചില ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ശാ​ങ്ക​ര​ഭാ​ഷ്യ​ത്തി​ലെ ആശ​യ​ങ്ങൾ കൂടി ചേർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. മാതൃക കാ​ണി​ക്കാ​നാ​യി ഒരു ഭാഗം ഉദാ​ഹ​രി​ക്കാം.

ഈ ഗ്ര​ന്ഥം 1070 കും​ഭ​ത്തിൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. യോ​ഗ​വാ​സി​ഷ്ഠം 46അദ്ധ്യാ​യ​ങ്ങ​ളു​ള്ള ഒരു ബൃ​ഹൽ​ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണു്. ഇതു് 1079-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ആദി ശങ്ക​രാ​ചാ​ര്യ​രു​ടെ കാ​ല​ശേ​ഷം കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ശ​സ്തി കാ​ശ്മീ​ര​പ​ര്യ​ന്തം പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഭാ​ഗ്യം സി​ദ്ധി​ച്ച​തു് ‘ശങ്ക​ര​നാ​ഥ്’ എന്ന രഞ്ജി​ത്സിം​ഹ​ന്റെ സദ​സ്സിൽ പ്ര​ഖ്യാ​ത​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ശങ്ക​ര​നാ​ഥ​ജ്യോ​ത്സ്യർ​ക്കു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉത്ത​ര​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ ചി​റ​യ്ക്കൽ താ​ലൂ​ക്കി​ലു​ള്ള കരി​വെ​ള്ളൂ​രം​ശ​ത്തിൽ വങ്ങോ​ട്ടു​മ​ഠ​ത്തിൽ ‘ശു​ചി​ധീ’ എന്ന 985-​ാമാണ്ടു് മി​ഥു​ന​മാ​സം 32-ാനു കാർ​ത്തി​ക​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. മാ​താ​വു് പാർ​വ​തി​പ്പി​ള്ള​യാർ നി​ത​യ​മ്മ​യും പി​താ​വു് പട്ടോ​ടം​ഇ​ല്ല​ത്തു് അഗ്നി​ശർ​മ്മാ​വും ആയി​രു​ന്നു. ദൈ​വ​പ്രീ​തി​ക​ര​മായ പല കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും തപ​സ്സി​ന്റെ​യും ഫല​മാ​യി മു​പ്പ​ത്തി​യൊ​ന്നാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ ലഭി​ച്ച സന്താ​ന​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ മാ​താ​വു് വാ​ത്സ​ല്യ​പൂർ​വം ശി​ശു​വി​നെ വളർ​ത്തി. ഈ സന്ത​തി​യേ​യാ​ണു് പു​ത്ര​നായ ആറ്റു​കാൽ ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള,

പി​താ​വു് നല്ല വേ​ദ​ഭ​ക്ത​നും കർ​മ്മ​ഠ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്ക​ണം ശങ്ക​ര​നാ​ഥ​ന്റെ ഗു​രു​വും. കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ദി​ക​ളി​ലും ജ്യോ​തി​ഷ​ത്തി​ലും വേ​ദാ​ന്ത​ത്തി​ലും പാ​ണ്ഡി​ത്യം സമ്പാ​ദി​ച്ച​ശേ​ഷം ശങ്ക​ര​നാ​ഥൻ ‘ശി​വോ​ഹ​മെ​ന്നെ​ണ്ണി’ കാ​ശി​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ടു​ക​യും യാ​ത്രാ​മ​ദ്ധ്യേ വരാ​ഹാ​ചാ​ര്യൻ എന്ന വി​ശി​ഷ്ട​പു​രു​ഷ​ന്റെ അന്തേ​വാ​സി​ത്വം കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു് സമ​സ്താ​ത്മ​ജ്ഞാ​ന​വും സമ്പാ​ദി​ച്ച​ശേ​ഷം കു​ട​കു്, മൈസൂർ മു​ത​ലായ ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ​ക്കൂ​ടെ കാ​ഞ്ചീ​പു​ര​ത്തു ചെ​ന്നു് അവിടെ ‘കാ​ഞ്ചി​കാ​മാ​ക്ഷി​ദേ​വി പാ​ദ​പ​ങ്ക​ജ​ദ്വ​യം നെ​ഞ്ച​കം തന്നിൽ ചേർ​ത്തു’ കൊ​ണ്ടു് ഒരു മണ്ഡ​ലം ഭജ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. അക്കാ​ല​ത്തു്,

ഇങ്ങ​നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ശ​സ്തി അതി​ശീ​ഘ്രം നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്കു പര​ക്കു​ക​യും രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ​പോ​ലും സസൈ​ന്യം ചെ​ന്നു വന്ദി​ച്ചു് “ബ്രൂ​ഹി മൽഫലം സർവ”മെ​ന്ന​പേ​ക്ഷി​ക്ക​യും അവ​രെ​യെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹം സം​തൃ​പ്ത​രാ​ക്കി വി​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു​വ​ത്രേ.

അവി​ടെ​നി​ന്നു ദി​വ്യ​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളോ​രോ​ന്നാ​യി ദർ​ശി​ച്ചു ദർ​ശി​ച്ചു് കാ​ശി​യിൽ എത്തി, ഗയാ​സ്നാ​ന​വും പി​തൃ​കർ​മ്മ​ങ്ങ​ളും കഴി​ച്ചു്, സം​തൃ​പ്ത​നാ​യി​രി​ക്ക​വേ ഹി​മ​വൽ​പാർ​ശ്വ​ത്തിൽ സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​ന്ന ഒരു ചെ​റു​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അധി​പ​തി​യായ ഷം​ഷേർ​ച​ന്ദ് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തെ കേ​ട്ടും കണ്ടും അറി​ഞ്ഞും തന്റെ രാ​ജ​ധാ​നി​യി​ലേ​ക്കു കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ആ രാ​ജാ​വു് സന്താ​ന​ശൂ​ന്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ശങ്ക​ര​നാ​ഥ​ജ്യോ​ത്സ്യർ ചാർ​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത ഗർ​ഭ​ജാ​ത​ക​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന പ്ര​കാ​രം അനു​ഷ്ഠി​ച്ച​പ്പോൾ പത്നി ഗർഭം ധരി​ച്ചു് ക്ര​മേണ ഒരു പു​രു​ഷ​സ​ന്താ​ന​ത്തെ പ്ര​സ​വി​ച്ചു. അങ്ങി​നെ ഈ പണ്ഡി​ത​വ​ര്യൻ രാ​ജ​പ്രീ​തി​ക്കും ബഹു​മാ​ന​ത്തി​നും പാ​ത്ര​മാ​യി. എന്നാൽ അദ്ദേ​ഹം തനി​ക്കു ലഭി​ച്ച ധന​മെ​ല്ലാം തൃ​ണ​വൽ​ഗ​ണി​ച്ചു് അതു​കൊ​ണ്ടു ദാ​ന​ധർ​മ്മാ​ധി​കൾ നട​ത്തീ​ട്ടു്,

അക്കാ​ല​ത്തു് പഞ്ചാ​ബി​ലെ സിംഹം എന്നു ചരി​ത്ര​വി​ഖ്യാ​ത​നായ രഞ്ജി​ത്സിം​ഗ് ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാ​രെ പഞ്ചാ​ബി​ലെ​ങ്ങും പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ക്കാ​തെ നാടു വാ​ണു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവിടെ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച ഒരു ആം​ഗ്ലേ​യ​നെ ബന്ധ​ന​സ്ഥ​നാ​ക്കി. ഈ വിവരം അറി​ഞ്ഞു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാർ യു​ദ്ധ​ത്തി​നു് ഒരു​ക്ക​ങ്ങൾ ചെ​യ്തു​തു​ട​ങ്ങി. ഷം​ഷേർ​ച​ന്ദ് ഈ വിവരം രാ​ജാ​വി​നെ ധരി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി അങ്ങോ​ട്ടു നി​യോ​ഗി​ച്ച​തു് അന്നു് ഇരു​പ​ത്തി​ഒൻ​പ​തു വയ​സ്സു​മാ​ത്രം പ്രാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ശങ്ക​ര​നാ​ഥ​നെ ആയി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള സംഗതി മാ​ത്രം ആലോ​ചി​ച്ചാൽ ആ മണ്ഡ​ലാ​ധി​പ​തി​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ എത്ര​മാ​ത്രം വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നൂ​ഹി​ക്കാം. ജ്യോ​ത്സ്യ​രു​ടെ ഉപ​ദേ​ശാ​നു​സാ​രം, രഞ്ജി​ത്സിം​ഗ് മുൽ​ക്രാ​പ്റ്റു് എന്ന ഐരോ​പ്യ​നെ ബന്ധ​ന​വി​മു​ക്ത​നാ​ക്കി​യെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല സന്ദേ​ശ​വാ​ഹ​ക​നെ അദ്ധ്യാ​ത്മ​ഗു​രു​വും മന്ത്രി​സ​ഭാം​ഗ​വു​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. രാ​ജാ​വു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു്,

ഇങ്ങ​നെ രണ​സിം​ഹ​രാ​ജ​ധാ​നി​യിൽ അദ്ദേ​ഹം വസി​ക്കു​ന്ന കാലം സർദാർ മു​ഹ​മ്മ​ദു് അക്ബർ​ഖാ​നെ​ന്ന പ്രാ​ന്തീയ സേ​നാ​പ​തി പഞ്ചാ​ബ് ആക്ര​മി​ച്ചു. അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു​ണ്ടായ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ,

അതു​കൊ​ണ്ടു കോ​പാ​ക്രാ​ന്ത​നായ രാ​ജ​സിം​ഹം ഗർ​ജ്ജി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് യവ​ന​ന്മാ​രോ​ടു് ഏറ്റു് ആ മു​ഷ്ക​ര​നേ​യും കൂ​ട്ട​രേ​യും കൊ​ന്നൊ​ടു​ക്കീ​ട്ടു് ജ്യോ​ത്സ്യ​രെ മു​റി​വേ​ല്പി​ച്ച ഖഡ്ഗം കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും അതിനെ തന്റെ മന്ത്രി​സ​ത്ത​മ​നു​ദാ​നം ചെ​യ്ക​യും ചെ​യ്തു. ആ വാ​ളി​നെ പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം സ്വ​പു​ത്ര​നാ​യി നൽ​കി​യ​ത്രെ.

ജ്യോ​ത്സ്യർ ഒൻ​പ​തു​കൊ​ല്ലം ലാ​ഹൂ​റിൽ പാർ​ത്തു. അതി​നി​ട​യ്ക്കു് രണ്ടു പ്രാ​വ​ശ്യം ചാ​ന്ദ്രാ​യ​ണ​വ്ര​തം അനു​ഷ്ഠി​ക്ക​യും തദ​വ​സ​ര​ത്തിൽ അൻ​പ​തി​നാ​യി​രം ഉറു​പ്പി​ക​യോ​ളം സർ​വ​സ്വ​ദാ​നം ചെ​യ്ക​യും ഉണ്ടാ​യി. എന്നാൽ രാ​ജാ​വു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് രണ്ടു ഗ്രാ​മ​ങ്ങൾ കര​മൊ​ഴി​വാ​യി കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​തു​കെ​ാ​ണ്ടു് ജീ​വി​തം ഒരു​വി​ധം സു​ഖ​മാ​യി കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി.

ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാ​രും രഞ്ജി​ത്സിം​ഗും തമ്മിൽ മൈ​ത്രീ​ബ​ന്ധം സ്ഥാ​പി​ച്ച​തി​നു് ഏക​കാ​ര​ണ​ഭൂ​തൻ ശങ്ക​ര​നാ​ഥ​ജ്യോ​ത്സ​രാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നാൽ ലാർഡ് വി​ല്യം ബന്റി​ക് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ‘ഉത്ത​മ​പു​ര​ഷ് ജോഷി ശങ്കർ​നാ​ഥു് ദി സ്പി​രി​ച്യൽ അഡ്വൈ​സർ ആഫ് ഹിസ് ഹൈനസ് രഞ്ജി​ത് സിംഗ് ദി ലയൺ ആഫ് ലാഹൂർ’ എന്ന ബി​രു​ദം നൽകി. ഇക്കാ​ല​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് സ്വ​മാ​താ​വി​നു് ഇരു​പ​തി​നാ​യി​രം ഉറു​പ്പി​ക​യും കാ​ഞ്ചി​യി​ലെ ഭജ​ന​കാ​ല​ത്തു് തനി​ക്കു നി​വേ​ദ്യ​ച്ചോ​റു നൽകി സഹാ​യി​ച്ച ദേ​വ​ദാ​സി​ക്കു് അയ്യാ​യി​രം ഉറു​പ്പി​ക​യും അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

ഇങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കേ​യാ​ണു് ശ്രീ​മാ​നായ സ്വാ​തി​തി​രു​നാൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ തന്റെ രാ​ജ​കീ​യ​സ​ദ​സ്സി​ലേ​യ്ക്കു ക്ഷ​ണി​ച്ച​തു്. ആ വിവരം അദ്ദേ​ഹം രഞ്ജി​ത്സിം​ഗി​നെ അറി​യി​ച്ച​പ്പോൾ, വൈ​മ​ന​സ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യെ​ങ്കി​ലും ആ രാ​ജ​ശ്രേ​ഷ്ഠൻ അനു​വാ​ദം നൽ​കി​യെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല യാ​ത്ര​യ്ക്കു വേണ്ട സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളും ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ത്തു. ജ്യോ​ത്സ്യ​രാ​ക​ട്ടെ തന്റെ വസ്തു​ക്ക​ളെ 5200 രൂപാ പാ​ട്ട​ത്തി​നു് ഒരു വർ​ത്ത​ക​നെ ഏല്പി​ക്ക​യും കൈ​വ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അയ്യാ​യി​രം ഉറു​പ്പിക ലൂ​ദി​യാ​നാ ഭണ്ഡാ​ര​ത്തിൽ നി​ക്ഷേ​പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു. യാ​ത്ര​യ്ക്കു വേണ്ട സു​ഖ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ബന്റി​ങ്പ്ര​ഭു​ത​ന്നെ ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ത്തു. ആയി​ട​യിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​താ​ണു് ദേ​വീ​ഭാ​ഗ​വ​തം മൂലം.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ​ത്തിയ ഉടൻ​ത​ന്നെ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ സന്ദർ​ശി​ച്ചു. പഞ്ചാ​ബിൽ​നി​ന്നും കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്ന,

ദി​വ്യ​വ​സ്തു​ക്ക​ളെ കാഴ്ച വച്ചു. സമ്പ്രീ​ത​നായ മഹാ​രാ​ജാ​വു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ സദിർ കോ​ട​തി​യി​ലെ പ്ര​ധാന പ്രാ​ഡ്വി​പാ​ക​നാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

ഇങ്ങ​നെ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു താമസം തു​ട​ങ്ങി അധി​ക​കാ​ലം കഴി​യും​മു​മ്പേ നെ​ല്ല​മൺ​അ​ധി​കാ​ര​ത്തിൽ ആറ്റു​കാൽ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു് ചെ​റു​ക​ര​വീ​ട്ടി​ലെ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്ന ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. ഈ കു​ടും​ബ​ക്കാർ ത്യാ​ഗ​പൂർ​വ​മായ രാ​ജ​സേ​വ​യിൽ തഴ​ച്ചു​വ​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നും ഉന്ന​ത​സ്ഥാ​ന​ത്തെ അല​ങ്ക​രി​ക്കു​ന്ന പലരും ആ വം​ശ​ത്തിൽ​പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ജ്യോ​ത്സ്യ​രു​ടെ സേവനം അധി​ക​കാ​ല​ത്തേ​യ്ക്കു് തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നു ലഭി​ച്ചി​ല്ല. അസൂ​യാ​ലു​ക്ക​ളായ പ്ര​മാ​ണി​കൾ ദു​ഷ്പ്ര​വാ​ദം പര​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. അതി​നാൽ വിവരം രാ​ജ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ അറി​യി​ച്ചി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം ഉദ്യോ​ഗം രാ​ജി​വ​ച്ച​ശേ​ഷം കോ​ല​ത്തു​നാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു പോയി. കു​റേ​ക്കാ​ലം അവിടെ താ​മ​സി​ച്ച​തിൽ പി​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം വീ​ണ്ടും ലാ​ഹൂ​റിൽ എത്തി, പൂർ​വ്വ​സ്ഥാ​ന​ത്തു നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഇതു് 1010-ൽ ആയി​രു​ന്നു. അവി​ടെ​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അധി​ക​കാ​ലം താ​മ​സി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി​ല്ല. 1839 ജൂൺ 27-ാം തീയതി രഞ്ജി​ത്സിം​ഗ് മരി​ച്ച​പ്പോൾ സിം​ഹാ​സ​നാ​രോ​ഹ​ണം ചെയ്ത രാ​ജാ​വു് ബു​ദ്ധി​ശൂ​ന്യ​നും ചപ​ല​നും ആയി​രു​ന്നു. അതി​നാൽ ഇനി അവി​ട​ത്തെ താമസം ശു​ഭ​മ​ല്ലെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി. പഞ്ചാ​ബി​ന്റെ സ്വാ​ഛ​ന്ദ്യം ശരി​യാ​കാ​റാ​യി എന്നു് ജ്യോ​ത്സ്യൻ ദീർ​ഘ​ദർ​ശ​നം ചെ​യ്തു. അതു​കൊ​ണ്ടു് 1840-ൽ അദ്ദേ​ഹം പഞ്ചാ​ബു് വി​ട്ടു. അഞ്ചു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ആ രാ​ജ്യം ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് ഭര​ണ​ത്തിൽ വന്നു​കൂ​ടിയ കഥ ചരി​ത്ര​പ്ര​സി​ദ്ധ​വു​മാ​ണ​ല്ലോ.

സ്വാ​തി​തി​രു​നാൾ ഇക്കു​റി അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഫൗ​സ്ദാ​രി​ക​മ്മി​ഷ​ണ​രാ​യി​ട്ടാ​ണു നി​ശ്ച​യി​ച്ച​തു്. അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ശ്രീ​ക​ണ്ഠേ​ശ്വ​രം​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​നു സമീപം ഒരു ഭവനം നിർ​മ്മി​ച്ചു് അവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ പാർ​പ്പും തു​ട​ങ്ങി.

പഞ്ചാ​ബിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ജാ​ഗീ​രു​ളാ​ക​ട്ടെ ലൂ​ദി​യാ​നാ​ഭ​ണ്ഡാ​ര​ത്തിൽ നി​ക്ഷേ​പി​ച്ചി​രു​ന്ന പണ​മാ​ക​ട്ടെ കമ്പ​നി​ക്കാർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു തി​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ല്ല. മഹാ​രാ​ജ്ഞി​യു​ടെ സന്നി​ധി​വ​രെ പരാതി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടും ബോഡ് ആഫ് ഡയ​റ​ക്റ്റേ​ഴ്സ് മുഖേന പരി​ഹാ​രം നേ​ടി​ക്കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​യാ​യി​രു​ന്ന പാൽ​മേർ​സ്തൺ പ്ര​ഭു​വി​ന്റെ മറു​പ​ടി. പക്ഷേ ഒരു പരി​ഹാ​ര​വും ഉണ്ടാ​യി​ല്ല.

സ്വാ​തി​തി​രു​നാൾ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ നിർ​ദ്ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് ജ്യോ​ത്സ്യർ ഈയി​ട​യ്ക്കു ദേ​വീ​ഭാ​ഗ​വ​തം തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്യാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു. അത​നു​സ​രി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം അഷ്ട​മ​സ്ക​ന്ധം​വ​രെ തർ​ജ്ജ​മ​ചെ​യ്തെ​ങ്കി​ലും 1022-ൽ മഹാ​രാ​ജാ​വു് നാ​ടു​നീ​ങ്ങി​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് അതു തൃ​ക്കൺ​പാർ​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി​ല്ല.

ഉത്രം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ​യും പ്രീ​തി​ഭാ​ജ​ന​മാ​യി​ട്ടു​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി. അവി​ടു​ന്നു സ്വർ​ണ്ണം കെ​ട്ടിയ രു​ദ്രാ​ക്ഷ​മാല, വലം​പി​രി​ശം​ഖു്, ദന്ത​പ്പ​ല്ല​ക്കു്, മേ​നാ​വു് മു​ത​ലായ പല പാ​രി​തോ​ഷി​ക​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

ഒരി​ക്കൽ ഒരു പ്ര​ധാന ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ രാ​ജ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ​വ​ച്ചു് വി​നോ​ദ​ര​സ​ത്തിൽ ‘പ്രാ​യ​മാ​യി​ല്ലേ? ഇനി മരി​ക്ക​രു​തോ?’ എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു്,

ജ്യോ:“അതു് നി​ങ്ങ​ളെ അയ​ച്ചി​ട്ടേ​യു​ള്ളു​വെ​ന്നു്” അദ്ദേ​ഹം മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു​വെ​ന്നും അതിൽ വാ​സ്ത​വ​മു​ണ്ടോ എന്നു് അടു​ത്ത ദിവസം ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ “പു​ണ്യ​കർ​മ്മ​ങ്ങൾ വല്ല​തും ചെ​യ്വാ​നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഒരു വാ​ര​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളു” എന്നു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു​വെ​ന്നും, അദ്ദേ​ഹം പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു​വെ​ന്നും, വിവരം ധരി​ച്ച മഹാ​രാ​ജാ​വു് അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യെ​ന്നും അറി​യു​ന്നു.

1034 തുലാം 28-നു അറു​പ​ത്തി​ഒൻ​പ​താ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വൻ ശ്രീ​ക​ണ്ഠേ​ശ്വ​ര​ത്തെ സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​വ​ച്ചു കാ​ല​ധർ​മ്മം പ്രാ​പി​ച്ചു.

1012 ഇടവം സ്വാ​തി​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തി​ലാ​ണു് ജനി​ച്ച​തു്. അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ പഴ​വ​ങ്ങാ​ടി പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ ചേർ​ന്നു പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി. കാലടി കൊ​ച്ചു​വീ​ട്ടിൽ ഉട​യാൻ​പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു ആദ്യ​ത്തെ ഗുരു. പ്രാ​ഥ​മിക വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കീ​ട്ടു് പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു് അപ്പാ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു് കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങൾ അഭ്യ​സി​ച്ചു. ഈ ശാ​സ്ത്രി​ക​ളെ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വരു​ത്തി താ​മ​സി​പ്പി​ച്ച​തു് ശങ്ക​ര​നാ​ഥ​ജ്യോ​ത്സ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ശാ​സ്ത്രി​കൾ സ്വ​ദേ​ശ​ത്തേ​ക്കു മട​ങ്ങി​യ​തി​നു ശേഷം ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ അല​ങ്കാ​രം, വൃ​ത്ത​ശാ​സ്ത്രം, വ്യാ​ക​ര​ണം, വേ​ദാ​ന്തം മു​ത​ലാ​യവ നി​ഷ്കർ​ഷി​ച്ചു പഠി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം ഗു​രു​വി​ന്റെ വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. “ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ കാ​ല​ശേ​ഷം പേ​രെ​ടു​ക്കാ​നാ​രു​ണ്ടു്?” എന്നു് ഒരി​ക്കൽ ഉത്രം​തി​രു​നാൾ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു കല്പി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു് ‘അപ്പ​യ്യൻ​പോ​റ്റി​യെ​ന്നും ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള​യെ​ന്നും രണ്ടു പു​ത്ര​ന്മാ​രു​ണ്ടു്’ എന്ന​ത്രേ ആ മഹാ​ശ​യൻ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞ​തു്.

ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള ജ്യോ​തി​ഷ​ത്തി​ലും സാ​മാ​ന്യം നല്ല പാ​ണ്ഡി​ത്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. ആ വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും ഹി​ന്ദു​സ്ഥാ​നി​യി​ലും ഗു​രു​സ്ഥാ​നം വഹി​ച്ച​തു് പി​താ​വു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങി​നെ ഇരി​ക്കെ ഒരു ദിവസം റസി​ഡ​ണ്ടു് കല്ലൻ​ധ്വര കു​ട്ടി​യെ ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കൂ​ടി പഠി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ശങ്ക​ര​നാഥ ജ്യോ​ത്സ്യ​നോ​ടു് ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു. തദ​നു​സാ​രം ശങ്ക​ര​സു​ബ്ബ​യ്യർ അതി​ലേ​ക്കു നി​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അന്നു് അദ്ദേ​ഹം ഫ്റീ​സ്ക്കൂ​ളി​ലെ ഒരു അദ്ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അദ്ധ്യാ​പ​ന​ചാ​തു​രി കണ്ടു സം​പ്രീ​ത​നായ ജ്യോ​ത്സ്യർ ഒരു കസാല സമ്മാ​നി​ച്ചി​ട്ടു് ‘ഇതു് ശങ്ക​ര​സു​ബ്ബ​യ്യർ​ക്കി​രി​ക്ക​ട്ടെ; ഇതു ദിവാൻ കസേ​ല​യാ​ണു്’ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു​വ​ത്രേ. ആ പ്ര​വ​ച​നം പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു ഫലി​ച്ചു​വെ​ന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ.

ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​പ​ഠി​ത്തം തീർ​ന്ന ഉട​നേ​ത​ന്നെ ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കു് ഹജൂ​രിൽ ഒരു ഉദ്യോ​ഗം കി​ട്ടി. പി​ന്നീ​ടു് അധി​ക​കാ​ലം ചെ​ല്ലും​മു​മ്പു് അദ്ദേ​ഹം വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു. അമ്പ​ല​പ്പു​ഴ​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ കള്ളർ​കോ​ട്ടു് എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് കരീ​പ്പു​റ​ത്തു​കൃ​ഷ്ണ​പ്പി​ള്ള എന്നൊ​രു ഭക്ത​നായ മാ​ന്ത്രി​ക​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം പരവൂർ തെ​ക്കും​ഭാ​ഗ​ത്തു് തണ്ണീർ​പ​ന്തൽ വീ​ട്ടിൽ നാ​രാ​യ​ണി​അ​മ്മ എന്നൊ​രു സ്ത്രീ​ര​ത്ന​ത്തെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തി​ട്ടു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് ശ്രീ​പ​ത്മ​നാ​ഭ​ക്ഷേ​ത്രം സം​ബ​ന്ധി​ച്ച ഒരു ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ ഇരി​ക്ക​വേ 1018-ൽ ജനി​ച്ച പു​ത്രി ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ സഹ​ധർ​മ്മി​ണീ​പ​ദം പ്രാ​പി​ച്ച​തു്.

1034-ൽ ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കു് ഭര​ണി​തി​രു​നാൾ ലക്ഷ്മീ​ഭാ​യി ആറ്റി​ങ്ങൾ മൂ​ത്ത​ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ പള്ളി​ക്കെ​ട്ടു സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു രചി​ച്ച കല്യാ​ണ​ശ​ത​ക​ത്തി​നു് ഉത്രം തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ തൃ​ക്ക​യ്യിൽ​നി​ന്നു് ഒരു സു​വർ​ണ്ണ​ക​ങ്ക​ണം സമ്മാ​നം ലഭി​ച്ചു.

ഹജൂ​രിൽ​നി​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം സദിർ​ക്കോ​ട​തി​യി​ലെ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​കൃ​ത്താ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ആ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ച സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്താൽ അദ്ദേ​ഹം അചി​രേണ തി​രു​വ​ല്ലാ മുൻ​സി​ഫാ​യി ഉയർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യും മൂ​വാ​റ്റു​പുഴ, ആല​പ്പുഴ, ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴു്, ഹരി​പ്പാ​ടു് എന്നീ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. ഈ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ ഇരി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് സദാ​ശി​വൻ​പി​ള്ള, വേ​ദാ​ദ്രീ​ശ​മു​ത​ലി​യാർ, അരു​മ​നാ​യ​കം​പി​ള്ള മു​ത​ലായ പ്ര​സി​ദ്ധ ഹൈ​ക്കോ​ട​തി ജഡ്ജി​മാ​രു​ടെ അഭി​ന​ന്ദ​ന​ത്തി​നു് പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചു.

ആയി​ല്യം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ വലിയ പ്രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. 1057 തു​ലാ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം പെൻഷൻ പറ്റി പു​ന്ന​പു​ര​ത്തു താ​മ​സ​മു​റ​പ്പി​ച്ചു. വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​ക്ക​മ്മി​റ്റി​യി​ലെ ഒരം​ഗ​മാ​യി നി​യ​മി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും, ദേ​വീ​ഭാ​ഗ​വ​തം പൂ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള താ​ല്പ​ര്യാ​തി​രേ​ക​ത്താൽ അദ്ദേ​ഹം ആ ജോലി രാ​ജി​വ​ച്ചു.

തു​റ​വൂർ നാ​രാ​യ​ണ​ശാ​സ്ത്രി​കൾ, കരമന കേ​ശ​വ​ശാ​സ്ത്രി​കൾ, പു​രു​ഷോ​ത്ത​മ​ശാ​സ്ത്രി​കൾ, മുൻഷി രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു്, പേ​ട്ട​യിൽ രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാൻ, വെ​ളു​ത്തേ​രി കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ, പെ​രു​ന്നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ മു​ത​ലായ വി​ദ്വാ​ന്മാർ ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും ശു​ഭ​കാം​ക്ഷി​ക​ളും ആയി​രു​ന്നു.

ഫലിതം പറ​യു​ന്ന​തിൽ അതി​ച​തു​ര​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ത്തി​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ഇവ​രൊ​ക്കെ, പലരും കൂ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം രോ​ഗ​ഗ്ര​സ്ത​നാ​യി​രു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ, മുൻ​സി​ഫ് നാ​രാ​യ​ണൻ​ത​മ്പി, അന്വേ​ഷി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ചെ​ന്നി​ട്ടു്, “ആശ്വാ​സ​മു​ണ്ടോ” എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. അതി​നു് “ആശ്വാ​സ​മു​ണ്ടു്; ആ ശ്വാ​സ​മാ​യി​ല്ല” എന്നാ​യി​രു​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മറു​പ​ടി. അവിടെ കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം അതു കേ​ട്ടു പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു​പോ​യി.

പി​താ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ പു​ത്ര​നും പരോ​പ​കാ​ര​തൽ​പ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. പല കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സ​വി​ഷ​യ​മായ ധന​സ​ഹാ​യം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. പണ​ത്തെ അദ്ദേ​ഹം തൃ​ണം​പോ​ലെ​യാ​ണു ഗണി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്.

വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അദ്ദേ​ഹം വർ​ണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതു തന്റെ മനോ​ഭാ​വ​ത്തി​നു് അനു​കൂ​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ധന​തൃ​ഷ്ണ​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന അനർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളെ സര​സ​മാ​യി വർ​ണ്ണി​ച്ചു് ‘പണ​പ്പർ​വം’ എന്നൊ​രു കാ​വ്യ​വും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രെ ഈശ്വ​ര​നു തു​ല്യം അദ്ദേ​ഹം പൂ​ജി​ച്ചു​വ​ന്നു. ഗ്ര​ന്ഥാ​രം​ഭ​ത്തിൽ എല്ലാ ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും വന്ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന രീതി നോ​ക്കുക; പി​താ​വി​നെ​പ്പ​റ്റി ഒന്നു രണ്ടു വരി​ക​ളിൽ പറ​ഞ്ഞൊ​തു​ക്കാ​തെ, ചരി​ത്രം മു​ഴു​വ​നും സവി​സ്ത​രം പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്നു് ഉട​യാൻ​പി​ള്ള​യേ​യും,

എന്നു് അപ്പാ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളേ​യും,

എന്നി​ങ്ങ​നെ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശർ​മ്മാ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളേ​യും ഉള്ള​ഴി​ഞ്ഞ ഭക്തി​യോ​ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം സ്മ​രി​ച്ചു​വ​ന്നി​രു​ന്ന​തു്.

1066 ധനു 24-​ാംതീയതി ഏകാ​ദ​ശി​നാൾ രാ​ത്രി ഒരു മണി​ക്കു് ഈ കവി​കു​ല​ച​ക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ ദേ​ഹ​വി​യോ​ഗം സം​ഭ​വി​ച്ചു. ഏകാ​ദ​ശി​ക്കു മര​ണ​വും ദ്വാ​ദ​ശി​ക്കു സം​സ്കാ​ര​വും പു​ണ്യ​വാ​ന്മാർ​ക്കേ ലഭി​ക്ക​യു​ള്ളു എന്നാ​ണ​ല്ലോ വൃ​ദ്ധ​വ​ച​നം.

ശങ്ക​ര​കൃ​തി​കൾ എല്ലാം ശബ്ദാർ​ത്ഥ​സു​ര​ഭി​ല​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ദ്രു​ത​ക​വ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​പോ​ലും സു​ഭ​ഗ​ങ്ങ​ളായ ശബ്ദ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സു​ന്ദ​ര​മായ ആശ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഹൃ​ദ്യ​മായ സമ്മേ​ള​നം കാ​ണു​ന്നു.

ഇപ്ര​കാ​രം അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു കോ​ട്ടം വരു​ത്താ​തെ​യും വി​ട​വ​ട​പ്പാൻ നി​രർ​ത്ഥ​ക​പ​ദ​ങ്ങൾ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​തെ​യും ശബ്ദ​ഭം​ഗി വരു​ത്തി കവിത രചി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഒരു പ്ര​യാ​സ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ശൈ​ലി​കൊ​ണ്ടു് ഈ പദ്യം വെ​ണ്മ​ണി​കൃ​തി​ക​ളെ അനു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, വാ​ച്യ​വും വ്യം​ഗ്യ​വു​മായ അർ​ത്ഥ​ച​മൽ​കൃ​തി​യിൽ അവയെ അതി​ശ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു നി​സ്സ​ന്ദേ​ഹം പറയാം.

ഇത്യാ​ദി പദ്യ​ങ്ങൾ പ്രാ​സാ​നു​പ്രാ​സ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം ശോ​ഭി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ,

ഇത്യാ​ദി പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രാ​സ​ക്കൊ​ഴു​പ്പു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ചമൽ​കൃ​തി​യും അർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളു​ടെ മഞ്ജി​മ​കൊ​ണ്ടു​ള്ള മനോ​ഹാ​രി​ത​യും ഒരു പോലെ വി​ള​ങ്ങു​ന്നു.

സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും ഇക്ക​വി​ക്കു് അനാ​യാ​സം കവിത രചി​ക്കാൻ കഴി​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാ​ഹ​ര​ണാർ​ത്ഥം അദ്ദേ​ഹം ഒരു പണ്ഡിത സു​ഹൃ​ത്തി​ന​യ​ച്ച പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ ചി​ല​തു​ദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഈ മഹാ​ക​വി​ക്കു് സർ​വ​വി​ദ്വ​ജ്ജ​ന​സ​മ്പൂ​ജി​ത​നായ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ‘കവി​സ​മ്രാ​ട്’ എന്ന വി​ശി​ഷ്ട​ബി​രു​ദം കല്പി​ച്ചു നൽകി.

ശങ്ക​ര​കൃ​തി​ക​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യു​ള്ള​വ​യു​ടെ പേ​രു​കൾ ചുവടെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

(1) ഹി​ന്ദു​ശാ​സ്ത്ര​സാ​ര​സം​ഗ്ര​ഹം– 1050-ൽ അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. കോ​ട്ട​യം സി. എം. എസ്. പ്രസ്. (2) നവ​രാ​ത്രി മാ​ഹാ​ത്മ്യം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്–1053-ൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു കേ​ര​ള​വർ​മ്മ​വി​ലാ​സം പ്ര​സ്സിൽ മു​ദ്രി​ത​മാ​യി. (3) ശ്രീ​മ​ദ്വി​ശാ​ഖ​രാ​ജ​വി​ജ​യം മണി​പ്ര​വാ​ളം–1060-ൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം സെ​ന്റ്ജോ​സ​ഫ് പ്ര​സ്സിൽ അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. (4) ദേ​വീ​ഭാ​ഗ​വ​തം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്–1077-ൽ പ്ര​സാ​ധി​തം (5) കല്യാ​ണ​ശ​ത​കം. (6) പണ​പ്പർ​വം. (7) തി​രു​വാ​തി​ര​പ്പാ​ട്ടു​കൾ (8) കീർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ (9) ഹരി​പ്പാ​ട്ടു​ത്സ​വ​ക്കു​മ്മി. (10) കല്യാ​ണോ​ത്സ​വം. (11) തു​ലാ​ഭാ​രം. (12) അതിർ​ത്തി​ത്തർ​ക്കം. (13) കാ​ശി​യി​ലെ​ഴു​ന്ന​ള്ള​ത്തു്. (14) രാ​മേ​ശ്വ​ര​ത്തെ​ഴു​ന്ന​ള്ള​ത്തു്. (15) ശു​ക​സ​ന്ദേ​ശം വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു് (16) പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​തം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്. (17) വന്ധ്യാ​മർ​ദ്ദ​ന​വും മനു​വൃ​ത്ത​വും.

5 മു​ത​ല്ക്കു 17 വരെ​യു​ള്ള കൃ​തി​കൾ 1078-ൽ കവി​യു​ടെ പു​ത്ര​നായ ശ്രീ​മാൻ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യാൽ ശങ്ക​ര​കൃ​തി എന്ന പേരിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

ദേ​വീ​ഭാ​ഗ​വ​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി കേ​ര​ള​കാ​ളി​ദാ​സ​നും ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളും രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തീ​ട്ടു​ള്ള അഭി​ന​ന്ദ​ന​ത്തെ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ്ര​കൃ​ത്ത​തിൽ​നി​ന്നു വി​ര​മി​ക്കു​ന്നു.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം നഗ​ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു മൂ​ന്നു നാഴിക വട​ക്കു മാറി കൊ​ല്ലൂർ എന്നൊ​രു ദേ​ശ​മു​ണ്ടു്. അവിടെ വച്ചു് 1029 ചി​ങ്ങ​ത്തി​ലെ ഭര​ണി​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ഭൂ​ജാ​ത​നാ​യി. സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ പൂർ​വ​കു​ടും​ബം നെ​യ്യാ​റ്റിൻ​ക​രെ​യാ​യി​രു​ന്നു. പൂർ​വി​ക​ന്മാർ പര​മ്പ​ര​യാ മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. അവരിൽ ഒരാൾ ആയി​ല്യം തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാൻ​പോ​ലും പൂ​ജി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​വ​ന്ന ഹരി​ഹ​ര​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ പ്രിയ ശി​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഈശ്വ​ര​പ്പി​ള്ള എന്നാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേർ. അദ്ദേ​ഹം മഹാ തപ​സ്വി​യാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. “ഒരു സായം സന്ധ്യ​യിൽ അദ്ദേ​ഹം ബ്ര​ഹ്മ​നി​ഷ്ഠ​യിൽ ഇരു​ന്നു​വെ​ന്നും അതേ ഇരി​പ്പിൽ​ത​ന്നെ ബ്ര​ഹ്മ​ര​ന്ധ്രം ഭേ​ദി​ച്ചു് ഊർ​ദ്ധ്വ​രേ​ത​സ്സായ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദേഹി [4] കൈ​വ​ല്യം പ്രാ​പി​ച്ചു​വെ​ന്നും പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

‘നാ​രാ​യ​ണ​മൗ​നി’യാ​യി​രു​ന്നു മറ്റൊ​രു പൂർ​വി​കൻ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും അനേകം അത്ഭു​ത​ക​ഥ​കൾ പറ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. സ്വാ​തി​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ന്റെ സവി​ശേ​ഷ​മായ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കും ബഹു​മാ​ന​ത്തി​നും പാ​ത്രീ​ഭൂ​ത​നായ ‘ഉമ്മി​ണി​നാ​യ​നാ​ചാ​ര്യർ’ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അടു​ത്ത പൂർ​വി​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. സദ്ഗു​രു​സർ​വ​സ്വ​ത്തിൽ ഈ രണ്ടു മഹാ​ന്മാ​രെ​യും ഇപ്ര​കാ​രം കീർ​ത്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ജ്യേ​ഷ്ഠ​നായ കൊ​ല്ലൂർ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളെ പ്രഥമ പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​പ്പി​ച്ച​തു്. പി​ന്നീ​ടു് വടി​വീ​ശ്വ​ര​ത്തു ചെ​ന്നു കു​റേ​ക്കാ​ലം പഠി​ച്ചു. അതി​നു​ശേ​ഷം കല്ല​ട​ക്കു​റി​ച്ചി​യിൽ ഒരു ഗു​രു​വി​നെ ആശ്ര​യി​ച്ചു് സം​സ്കൃ​ത​വും തമിൾ ഇല​ക്ക​ണ​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. പര​ദേ​ശി​ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രിൽ പ്ര​ധാ​നി പ്ര​ശ​സ്ത വി​ദ്യാ​ശ്രു​ത​ച​ഞ്ചു​വായ സു​ബ്ബാ​ജ​ഠാ​പാ​ടി ആയി​രു​ന്നു.

സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും തമി​ഴി​ലും ഉള്ള ശാ​സ്ത്ര​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ എല്ലാം വശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹം പൂർ​വ​വാ​സ​ന​യാൽ പ്രേ​രി​ത​നാ​യി​ട്ടു് ഒരു അവ​ധൂ​ത​നെ ശരണം പ്രാ​പി​ച്ചു്, യോ​ഗ​വി​ദ്യ​യു​ടെ മറുകര കണ്ടു. ആ അവ​ധൂ​തൻ സ്വാ​മി​ക്കു് മഹാ​വാ​ക്യാർ​ത്ഥാ​നു​സാ​ര​മായ ആത്മ​സാ​ക്ഷാൽ​ക്കാ​രം നല്കി​യി​ട്ടു മറ​ഞ്ഞു​വ​ത്രേ. ഈ അവ​ധൂ​ത​നിൽ​നി​ന്നും ലഭി​ച്ച മന്ത്രോ​പ​ദേ​ശ​മാ​ണു് തന്റെ ഭാ​വി​ശ്രേ​യ​സ്സി​നെ​ല്ലാം നി​ദാ​ന​മെ​ന്നു് ആ മഹാ​ത്മാ​വു പല​പ്പോ​ഴും പറ​യാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ മന്ത്രം ഉപേ​ദ​ശി​ച്ചാ​ണു് ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ പി​ന്നീ​ടു് നാ​ണു​ഗു​രു​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ ഗു​രു​വാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്.

വടി​വീ​ശ്വ​ര​ത്തു താ​മ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​വേ​യാ​ണു് കു​ഞ്ഞൻ​പി​ള്ള​യ്ക്കു് അവ​ധൂ​ത​നെ കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യ​തു്. അതി​നു​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹം പര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം ചു​റ്റി​സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു.

ഇക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ചില കഷ്ടാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടാ​കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചാം വയ​സ്സിൽ പി​താ​വു മരി​ച്ചു. സഞ്ചാ​ര​ക്കാ​ല​ത്തു് മാ​താ​വു രോ​ഗാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണി​രു​ന്ന​തു്. എന്നാൽ ആ സു​കൃ​തി​നി മരി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു് ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലെ​ത്തി അവ​രു​ടെ അന്ത്യ​ശു​ശ്രൂ​ഷ​കൾ നിർ​വ​ഹി​ച്ചു. മാ​താ​വി​ന്റെ മര​ണാ​ന​ന്ത​രം സം​സ്കാ​ര​കർ​മ്മ​ങ്ങൾ യഥാ​വി​ധി അനു​ഷ്ഠി​ച്ച​തിൽ പി​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ കാൽ വച്ചി​ട്ടി​ല്ല.

സഞ്ചാ​ര​മ​ദ്ധ്യേ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ലഭി​ച്ച ചില വട്ടെ​ഴു​ത്തു ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നാ​ണു് ‘പ്രാ​ചീ​ന​മ​ല​യാ​ളം’ എന്ന വി​ശി​ഷ്ട​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​നു് ആധാ​ര​മായ പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങൾ ലഭി​ച്ച​തു്. ഈ പ്രാ​ചീ​ന​ച​രി​ത്രം അദ്ദേ​ഹം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണു് അറി​വു്. സ്വാർ​ത്ഥ​ലോ​ലു​പ​ന്മാ​രായ ചിലർ അവയെ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാ​തെ വച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

വി​ദേ​ശ​സ​ഞ്ചാ​രം കഴി​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം കേ​ര​ള​മൊ​ട്ടു​ക്കു ചു​റ്റി​ത്തി​രി​ഞ്ഞു. അക്കാ​ല​ത്താ​ണു് ‘ക്രി​സ്തു​മ​ത​ച്ഛേ​ദ​നം’ എന്ന ഗ്ര​ന്ഥം രചി​ച്ച​തു്. ആ ഗ്ര​ന്ഥം എഴു​തു​ന്ന​തി​നു​ള്ള കാരണം ക്രി​സ്ത്യൻ പാ​തി​രി​മാ​രാ​ണു്. ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ ഏറ്റു​മാ​നൂർ സഞ്ച​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അവി​ടു​ത്തെ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ഉത്സ​വം തു​ട​ങ്ങി. ആളുകൾ കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു ദി​ക്കിൽ ഒരു ക്രി​സ്ത്യൻ പാ​തി​രി ‘പാ​പി​ക​ളേ’ എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന പ്ര​സം​ഗം ആരം​ഭി​ച്ചു. ആ പ്ര​സം​ഗം ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ ശ്ര​വ​ണ​പു​ട​ത്തി​ലും പതി​ഞ്ഞു. അങ്ങി​നെ പ്ര​സ്തുത പു​സ്ത​ക​മെ​ഴു​താൻ അദ്ദേ​ഹം നിർ​ബ​ന്ധി​ത​നാ​യി. താർ​ക്കി​ക​യു​ക്തി​ക​ളെ ദൃ​ഢ​മാ​യി അവ​ലം​ബി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം പാ​തി​രി​മാ​രെ ജയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു പറയാം.

സ്വാ​മി​കൾ രചി​ച്ച അടു​ത്ത പ്ര​ബ​ന്ധം മോ​ക്ഷ​പ്ര​ദീ​പ​ത്തി​ന്റെ ഖണ്ഡ​ന​മാ​ണു്. ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് സ്വാ​മി​യു​ടെ പേരും അത്ഭു​ത​ക്രി​യ​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള വി​വ​ര​ങ്ങ​ളും നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്കു​പ​ര​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ആദ്യ​ത്തെ ശി​ഷ്യൻ നാ​ണു​ഗു​രു​സ്വാ​മി​കൾ ആയി​രു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ​യൊ​രു ശി​ഷ്യ​നെ അദ്ദേ​ഹം കൈ​വ​രി​ക്കാൻ പലേ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈഴ​വ​രേ​യും നാ​യ​ന്മാ​രേ​യും കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കി ഒരു വി​ശി​ഷ്ട​സ​മു​ദാ​യം സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ ഉദ്ദേ​ശം. അതിനു പറ്റിയ ആൾ നാ​ണു​ഗു​രു​വാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ദി​വ്യ​ദൃ​ഷ്ടി​കൊ​ണ്ട​റി​ഞ്ഞു.

നാ​ണു​ഗു​രു ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ ശി​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു എന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വി​പ്ര​തി​പ​ത്തി​യു​ള്ള ചില ഈഴവരെ അവി​ട​വി​ടെ കണ്ടേ​ക്കാം. എന്നാൽ നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​സ്വാ​മി​ത​ന്നെ തന്റെ കൃ​തി​യായ നവ​മ​ഞ്ജ​രി​യു​ടെ പ്രാ​രം​ഭ​ത്തിൽ

എന്നു സമ്മ​തി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാൽ ആ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സം​ശ​യ​ത്തി​നു് അവ​കാ​ശ​മേ ഇല്ല. ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളും ഒരു കത്തിൽ ഇപ്ര​കാ​രം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

“ഞാനും മുൻ​പു് യോ​ഗ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ എന്റെ ശി​ഷ്യ​രാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് നാ​ണു​ഗു​രു​സ്വാ​മി എന്ന​യാ​ളും ഈഴ​വ​രിൽ ചി​ല​രും പരി​ച​യ​ക്കാ​രാ​ണു്.”

കേ​ര​ള​ചി​ന്താ​മ​ണി​യിൽ ഈ നവ​മ​ഞ്ജ​രി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ, ‘ശി​ശു​നാമ’ എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന പദ്യ​ത്തെ വി​ട്ടു​ക​ള​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് ഈ രണ്ടു മഹാ​ശ​യ​ന്മാർ തമ്മി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ദൃ​ഢ​മായ ബന്ധം മാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​തേ​യ​ല്ല. ക്ഷേ​ത്ര​പ്ര​തി​ഷ്ഠാ​പ​ന​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ മാ​ത്ര​മേ ഈ ഗു​രു​ശി​ഷ്യ​ന്മാർ തമ്മിൽ അഭി​പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ എല്ലാ​വർ​ക്കും പ്ര​വേ​ശ​നം സമ്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പ​ക​രം, ഈഴ​വ​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങൾ നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശ്ര​മി​ച്ചാൽ ആ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലും കാ​ല​ക്ര​മേണ ചാ​തുർ​വർ​ണ്യം കട​ന്നു​കൂ​ടു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം. കേ​ര​ള​ത്തിൽ ജാ​തി​വ്യ​ത്യാ​സ​ത്തെ ഉണ്ടാ​ക്കി​ത്തീർ​ത്ത​തു ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളും അവയിൽ നി​ന്നു​ത്ഭ​വി​ച്ച മറ്റു നി​രർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളായ ആചാ​ര​ങ്ങ​ളും ആണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ദൃ​ഢ​മാ​യി വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ഇക്കാ​ര്യ​ത്തി​ല​ല്ലാ​തെ മറ്റെ​ല്ലാ സം​ഗ​തി​ക​ളി​ലും ഗു​രു​ശി​ഷ്യ​ന്മാർ ഏക മന​സ്സാ​യി പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു​വ​ന്നു.

എന്ന പദ്യ​ത്തിൽ ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ ശി​ഷ്യ​ന്റെ പു​തു​ക്കു​ന്ന ക്ഷേ​ത്ര​പ്ര​തി​ഷ്ഠാ​പ​ന​കർ​മ്മ​ത്തെ ആണു് ഉപ​ഹ​സി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ​ക്കു ജാ​തി​വ്യ​ത്യാ​സ​മേ ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സ്വാ​മി​കൾ പറവൂർ ഒരു ഗൃ​ഹ​സ്ഥ​ന്റെ അതി​ഥി​യാ​യി താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് നാ​ണു​ഗു​രു സന്യാ​സി​വേ​ഷ​ത്തി​ലു​ള്ള ഏതാ​നും ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ സന്ദർ​ശി​പ്പാ​നാ​യി ചെ​ന്നു. വട​ക്കൻ​ദി​ക്കു​ക​ളിൽ തീ​ണ്ടൽ തൊടീൽ കല​ശ​ലാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അതു്. വരാ​ന്ത​യിൽ ഉലാ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഗുരു ശി​ഷ്യ​നെ ദൂ​ര​ത്തു വച്ചു തന്നെ കണ്ടു. അദ്ദേ​ഹം അടു​ത്തു വന്ന​പ്പോൾ “നാണു ഇവിടെ വരാം” എന്നു് അരു​ളി​ച്ചെ​യ്തു. നാ​ണു​ഗു​രു പരു​ങ്ങി. എങ്ങ​നെ ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി അക​ത്തു കട​ക്കും? ഒടു​വിൽ അദ്ദേ​ഹം ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രോ​ടാ​യി​ട്ടു പറ​ഞ്ഞു. “നി​ങ്ങ​ള​വി​ടെ നി​ല്ക്കുക. ഞാൻ പോ​യി​ട്ടു വരാം.” അദ്ദേ​ഹം അക​ത്തു കട​ന്ന​പ്പേ​ാൾ, ഗുരു പറ​ഞ്ഞു:“നീ ഇങ്ങു പോ​ന്നു. അനു​ച​ര​ന്മാർ ഇളം​വെ​യിൽ കൊ​ള്ളു​ന്നു. അല്ലേ! അതു ശരി​യാ​ണു്. നീ അങ്ങു പോകും. അനു​ച​ര​ന്മാർ ഇവിടെ കി​ട​ക്ക​യും ചെ​യ്യും. ആത്മ​ശു​ദ്ധി വന്നി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഇവരെ വി​ശു​ദ്ധ​നായ നി​ന്നെ പൂ​ജി​ക്കും​പോ​ലെ ആരും പൂ​ജി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​ക​യി​ല്ല.”

രണ്ടാ​മ​ത്തെ പ്ര​ധാ​ന​ശി​ഷ്യൻ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​തീർ​ത്ഥ​പാ​ദർ എന്നു വി​ശ്വ​വി​ശ്രു​ത​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന മഹാ​നു​ഭാ​വ​നാ​ണു്. ശ്രീ​ഹ​രി​ന​വ​കം, ആച​ര​പ​ദ്ധ​തി, ദേ​വാർ​ച്ചാ​പ​ദ്ധ​തി, ബ്ര​ഹ്മാ​ഞ്ജ​ലി മു​ത​ലായ കൃ​തി​ക​ളു​ടെ കർ​ത്താ​വെ​ന്ന നി​ല​യിൽ അദ്ദേ​ഹം അതേ ഖണ്ഡ​മൊ​ട്ടു​ക്കു സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. പി. കെ പിള്ള അവർകൾ പ്ര​സ്ഥാ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​പോ​ലെ ത്തി​നു് ഉപ​രി​സ്ഥി​ത​നെ​ങ്കി​ലും ടി രം​ഗ​ത്തിൽ അവ​ത​രി​ച്ചാൽ ജം​ഗ​മ​മായ ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യെ​ന്നോ സ്ഥാ​വ​ര​നായ സമു​ദാ​യ​സാ​ര​ഥി​യെ​ന്നോ വർ​ണ്ണി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​വു​ന്ന ഇദ്ദേ​ഹം ‘മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ മാ​നു​ഷ​നൊ​രു​വൻ’ ആണ​ല്ലോ എന്നു​ള്ള​താ​ണു് നീ​ര​ന്ധ്ര​മായ സന്തോ​ഷ​ത്തി​നു കാരണം.”

നീ​ല​ക​ണ്ഠ​തീർ​ത്ഥ​പാ​ദർ മൂ​വാ​റ്റു​പു​ഴ​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ തി​രു​മാ​റാ​ട്ടി എന്ന ദേ​ശ​ത്തു പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യി​രു​ന്ന വാ​ളാ​നി​ക്കോ​ട്ടു് എന്ന നാ​യർ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്, സം​സ്കൃ​തം മു​ത​ലായ ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ മി​ക​ച്ച പാ​ണ്ഡി​ത്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നു​പു​റ​മേ വി​ഷ​വൈ​ദ്യ​ത്തി​ലും മാ​ന്ത്രി​ക​വി​ദ്യ​യി​ലും വലിയ നൈ​പു​ണ്യ​വും നേ​ടി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ വേ​ദ​വേ​ദാം​ഗാ​ദി പ്ര​മാ​ണ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ച​തു് ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ ശി​ഷ്യ​നാ​യ​തിൽ പി​ന്നീ​ടാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം അദ്വൈ​ത​പാ​രി​ജാ​തം, സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ല​ഹ​രി, ശ്രീ സ്ത​വ​ര​ത്നാ​ക​രം, സങ്ക​ല്പ​ക​ല്പ​ല​തി​കം, സ്വാ​രാ​ജ്യ​സർ​വ​സ്വം, ശ്രീ​ക​ണ്ഠാ​മൃ​ത​ല​ഹ​രി, യോ​ഗാ​മൃ​ത​ത​രം​ഗി​ണി, കർ​ണ്ണാ​മൃ​ത​ത​രം​ഗി​ണി, കർ​ണ്ണാ​മൃ​താർ​ണ്ണ​വം, കൈ​വ​ല്യ​ക​ന്ദ​ളി, ശി​ശു​ഭ​ഗ​വൽ കഞ്ചിക, വി​ധു​ന​വ​സു​ധാ​ഝ​രി, വി​ധു​സ്ത​വ​മ​ധു​ദ്ര​വഃ, സ്വാ​ത്വ​സു​ധാ​ക​രം, ഹരി​ഭ​ക്തി​മ​ര​ന്ദം ആത്മാ​ദർ​ശം, ലക്ഷ്മീ​ക​ടാ​ക്ഷ​മാല, അച്യു​താ​ന​ന്ദ​ല​ഹ​രി, അം​ബാ​കൃ​പാം​ബു​വാ​ഹം, പ്ര​ശ്നോ​ത്ത​ര​മ​ഞ്ജ​രി എന്നി​ങ്ങ​നെ 19 സം​സ്കൃ​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും, ആചാ​ര​പ​ദ്ധ​തി, ദേ​വർ​ച്ചാ​പ​ദ്ധ​തി, അദ്വൈ​ത​സ്ത​വ​കം, കണ്ഠാ​മൃ​തം, ഹഠ​യോ​ഗ​പ്ര​ദീ​പിക കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, വേ​ദാ​ന്ത​മ​ണി​വി​ള​ക്കു്, വേ​ദാ​ന്ത​മാ​ലിക, ബ്ര​ഹ്മാ​ഞ്ജ​ലി എന്നി​ങ്ങ​നെ എട്ടു മല​യാ​ള​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഏറ്റ​വും വലിയ ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​ഗ്ര​ന്ഥം—1000—ത്തിൽ​പ​രം വശ​ങ്ങൾ വരും—തീർ​ത്ഥ​പാ​ദ​രു​ടെ ചരി​ത്ര​മാ​ണു്.

നീ​ല​ക​ണ്ഠ​തീർ​ത്ഥ​പാ​ദർ ആധു​നിക ഗ്ര​ന്ഥ​നി​രൂ​പ​ക​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു​ള്ള സംഗതി പലർ​ക്കും അറി​വി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ര്യ​മാ​ണു്. കൊ​ച്ചീ രാ​ജ്യ​ച​രി​ത്രം, മൂർ​ക്കോ​ത്തു കു​മാ​ര​ന്റെ അമ്പു​നാ​യർ, വഞ്ചീ​ശ​വം​ശം, നെ​യ്യൂർ പത്മ​നാ​ഭ​പി​ള്ള​യു​ടെ കൃ​ശോ​ദ​രി മു​ത​ലായ പലേ ഭാ​ഷാ​കൃ​തി​ക​ളും, ഹര​വി​ജ​യം, സഹൃ​ദ​യാ​ന​ന്ദം, ഗാ​ഥാ​സ​പ്ത​ശ​തി, ആര്യാ​സ​പ്ത​ശ​തി, നള​ച​മ്പു, സേ​തു​ബ​ന്ധ​മാ​ലാ​കാ​വ്യം അദ്വൈ​ത​സി​ദ്ധി, ഖണ്ഡ​ന​ഖ​ണ്ഡ​വി​ദ്യ, ഭാ​ര​ത​മ​ഞ്ജ​രി, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യം, വി​ശ്വ​ഗു​ണാ​ദർ​ശം ചമ്പു, ന്യാ​യ​സുധ ശാ​സ്ത്ര​ദീ​പിക എന്നി​ങ്ങ​നെ അനവധി സം​സ്കൃ​ത​കൃ​തി​ക​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഖണ്ഡ​ന​മ​ണ്ഡ​ന​രൂ​പ​മായ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു വി​ഷ​യ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഐറോ​പ്യൻ സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​ക​ളി​ലെ സം​സ്കൃ​താ​ചാ​ര്യ​ന്മാർ​ക്കു് തീർ​ത്ഥ​പാ​ദർ പരി​ചി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് അവർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന​യ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കത്തു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു തെ​ളി​യു​ന്നു.

നീ​ല​ക​ണ്ഠ​തീർ​ത്ഥ​പാ​ദർ​ക്കു പരി​വ്രാ​ജ​ക​ന്മാ​രാ​യും അല്ലാ​തെ​യും അനേക ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രു​ണ്ടു്. അവരിൽ പ്ര​ധാ​നി​കൾ പ്ര​സി​ദ്ധ വാ​ഗ്ഭ​ട​നായ പന്നി​ശ്ശേ​രി നാ​ണു​പി​ള്ള​യും, മക​യി​രം​തി​രു​നാൾ ബ്ര​ഹ്മ​ശ്രീ തച്ചു​ട​യ​ത​മ്പു​രാ​നും ആയി​രു​ന്നു. പന്നി​ശ്ശേ​രി മഹാ​വി​ദ്വാ​നും താർ​ക്കി​ക​നും ആയി​രു​ന്ന​തി​നു പുറമേ നാ​ട്യ​ക​ലാ​സ്വാ​ദ​ക​നും ആയി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം മരി​ച്ചി​ട്ടു് അധി​ക​കാ​ല​മാ​യി​ട്ടി​ല്ല. പരേ​ത​നായ വി. കൃ​ഷ്ണൻ​ത​മ്പി അവർ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അദ്ദേ​ഹം രാ​മ​നാ​ട്ട​ത്തെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് തീ​വ്ര​യ​ത്നം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. നി​ഴൽ​ക്കൂ​ത്തു്, ഭദ്ര​കാ​ളീ​മാ​ഹാ​ത്മ്യം, പാ​ദു​ക​പ​ട്ടാ​ഭി​ഷേ​കം എന്നി​ങ്ങ​നെ രണ്ടു മൂ​ന്നു മനോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളായ ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

നി​ഴ​ല്ക്കൂ​ത്തു് 1100 കർ​ക്ക​ട​കം 21-​ാംതീയതിക്കകം തീർ​ന്നു. അതിലെ ഒരു ഗാനം ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഈ കൃ​തി​യിൽ കഥ​ക​ളി​ക്കാ​രെ​യും അവ്യുൽ​പ​ന്ന​ന്മാ​രായ അനു​വാ​ച​ക​ന്മാ​രെ​യും വി​ഷ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ചില പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ ഉണ്ടു്. പാ​ദു​കാ​പ​ട്ടാ​ഭി​ഷേ​കം വി. കൃ​ഷ്ണൻ​ത​മ്പി അവർ​ക​ളു​ടെ അപേ​ക്ഷാ​നു​സൃ​തം, ഏതാ​നും മണി​ക്കൂ​റു​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ അഭി​ന​യി​ച്ചു തീ​ര​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു്.

ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ പരി​വ്രാ​ജ​ക​ശി​ഷ്യൻ ബ്ര​ഹ്മ​ശ്രീ തീർ​ത്ഥ​പാദ പര​മ​ഹം​സ​സ്വാ​മി​ക​ളാ​കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം അനേകം ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളും മഠ​ങ്ങ​ളും സ്ഥാ​പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹം പതി​നാ​റാം​വ​യ​സ്സിൽ ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ ശി​ഷ്യ​നാ​യി. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ അഗാ​ധ​വും തമി​ഴിൽ സാ​മാ​ന്യ​വും ആയ ജ്ഞാ​ന​മു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വക​യാ​യി ചൂ​ഡാ​ലാ​ശി​ഖി​ധ്വ​ജം നാടകം, വേ​ദാ​ന്ത​ചി​ന്താ​ശ​ത​കം, ശ്രീ​കു​മാ​രാ​ഭ​ര​ണ​ശ​ത​കം, സർ​വേ​ശ്വ​രാ​ഷ്ട​കം (പച്ച​മ​ല​യാ​ളം) എന്നീ പദ്യ​കൃ​തി​ക​ളും, ഹി​ന്തു​മ​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ, ലേ​ഖ​ന​മാ​ലിക എന്നീ രണ്ടു ഗദ്യ​കൃ​തി​ക​ളും ഭാ​ഷ​യി​ലു​ണ്ടു്. സം​സ്കൃ​ത​ക​വ​ന​ങ്ങൾ വി​ഷ്ണു​സ്തോ​ത്ര​ശ​ത​കം, ശ്രീ​ന​വാ​ല​യേ​ശ്വ​രീ​സ്തോ​ത്രം, അമൃ​താ​ന​ന്ദ​ല​ഹ​രി എന്നി​വ​യാ​ണു്. മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ഏതാ​നും പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു

ഈ കവി​ത​ക​ളിൽ മി​ക്ക​വ​യും നന്നേ ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ രചി​ച്ച​വ​യാ​ണെ​ന്നോർ​ക്കു​മ്പോൾ നമു​ക്കു വി​സ്മ​യം തോ​ന്നാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങി​നെ?

ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ പ്ര​ധാന കൃ​തി​കൾ വേ​ദാ​ധി​കാ​ര​നി​രൂ​പ​ണം, പു​നർ​ജ്ജ​ന്മ​നി​രൂ​പ​ണം, ചി​ദാ​കാ​ശ​ല​യം, ക്രി​സ്തു​മ​ത​ഛേ​ദ​നം, പ്രാ​ചീ​ന​മ​ല​യാ​ളം, അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ, ചില ഗാ​ന​ങ്ങൾ ഇവ​യാ​കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവ​ന​ക​ലാ​കൗ​ശ​ല​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ഏതാ​നും ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

എന്ന പദ്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ദ്രു​ത​ക​വ​ന​മാ​ണു്.

ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ​ക്കു പാ​ട്ടി​ലും കൊ​ട്ടി​ലും നൃ​ത്ത​ത്തി​ലും വലിയ താ​ല്പ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അപൂർ​വ​രാ​ഗ​ങ്ങൾ​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വി​സ്ത​രി​ക്കാൻ കഴി​മാ​യി​രു​ന്നു​വ​ത്രെ. പാ​ടി​പ്പാ​ടി മതി​മ​റ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പല​പ്പോ​ഴും നൃ​ത്തം​ചെ​യ്തു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. പല​പ്പോ​ഴും നി​ഷ്കാ​പ​ട്യ​ശാ​ലി​യായ ശി​ശു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ അദ്ദേ​ഹം പെ​രു​മാ​റി. വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ മാ​ത്രം വി​ധ​മെ​ല്ലാം മാറും. അപ്പോൾ ആർ​ക്കും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നോ​ടു് എതി​രി​ടാൻ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. സ്വാ​മി​കൾ​ക്കു പലേ സി​ദ്ധി​ക​ളും ലഭി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, അവയെ അപൂർ​വ​മാ​യി​ട്ടേ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. സി​ദ്ധി​ക​ളെ​ല്ലാം ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഫല​മാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം നല്ല പോലെ ധരി​ച്ചി​രു​ന്നു. സ്വാ​മി വി​വേ​കാ​ന​ന്ദൻ കേരളം സന്ദർ​ശി​ച്ച അവ​സ​ര​ത്തിൽ സ്വാ​മി​യെ രണ്ടു പ്രാ​വ​ശ്യം സന്ദർ​ശി​ച്ചു് ദീർ​ഘ​മായ സം​ഭാ​ഷ​ണം നട​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

സ്വാ​മി​കൾ​ക്കു് അറു​പ​തു തി​രു​വ​യ​സ്സു തി​ക​ഞ്ഞ അവ​സ​ര​ത്തിൽ കേ​ര​ള​ത്തിൽ പലേ ദി​ക്കു​ക​ളി​ലും അതിനെ ആഘോ​ഷി​ച്ചു. അതി​നു​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹം പത്തു വർഷമേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. മര​ണ​ദി​വ​സം അദ്ദേ​ഹം നേ​ര​ത്തെ അറി​ഞ്ഞു​വ​ച്ചി​രു​ന്നു. കു​മ്പ​ള​ത്തു് മി. ശങ്കു​പ്പി​ള്ള മു​ത​ലായ ഭക്ത​ന്മാ​രു​ടെ അപേ​ക്ഷ അനു​സ​രി​ച്ചു അദ്ദേ​ഹം പൊ​ന്മന എന്ന ദി​ക്കിൽ ഒരു ആഴ്ച​വ​ട്ടം താ​മ​സി​ച്ചു. അവിടം വി​ടു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം മി. ശങ്കു​പി​ള്ള​യോ​ടു് അരു​ളി​ച്ചെ​യ്തു. “കാ​ര​ണ​വ​രെ ഞാൻ ചാ​കാ​റാ​കു​മ്പോൾ ഇതിലേ വരാം” 1099-​ാമാണ്ടു് മീ​ന​മാ​സ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം പൊ​ന്മ​ന​യ്ക്കു ചെ​ല്ലു​ന്ന​താ​യി മി. ശങ്കു​പി​ള്ള​യ്ക്കു് ഒരു കത്ത​യ​ച്ചു. 1099 മേടം 23-ാം തീയതി അദ്ദേ​ഹം അന്ത്യ​സ​മാ​ധി പ്രാ​പി​ച്ചു. 1106-ൽ അദ്ദേ​ഹം സമാധി ഇരു​ന്ന ദി​ക്കിൽ ഒരു ക്ഷേ​ത്രം നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

വെ​ളു​ത്തേ​രി കേശവൻ വൈ​ദ്യ​നും പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ വൈ​ദ്യ​നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രി​യ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. 67-​ാമാണ്ടു് മണ​ക്കാ​ട്ടു് ഒരു പെൻഷൻ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ വീ​ട്ടിൽ ഒരു ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ ഭാ​ഗ​വ​തം വാ​യി​ച്ചു് അർ​ത്ഥം പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം ഗൃ​ഹ​നാ​യ​കൻ കേ​ശ​വൻ​വൈ​ദ്യ​നെ​ക്കൂ​ടി ക്ഷ​ണി​ച്ചു. സ്വാ​മി​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നോ​ടു കൂടി പോയി വായന തീർ​ന്നു മട​ങ്ങി​വ​ന്നു. സ്വാ​മി ചാ​വ​ടി​യി​ലും കേ​ശ​വൻ​വൈ​ദ്യൻ മാ​ളി​ക​യി​ലും കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി. പി​റ്റേ​ദി​വ​സം സം​ഭാ​ഷ​ണ​മ​ദ്ധ്യേ സ്വാ​മി പറ​ഞ്ഞു:“ചു​ണ​യു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഇന്ന​ലെ കേട്ട ഭാ​ഗ​വ​ത​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ കാ​ണാ​പ്പാ​ഠം പറയുക.” കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ ചൊ​ല്ലി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു തട​സ്സം വരു​മ്പോൾ, സ്വാ​മി പൂ​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കും.

സ്വാ​മി​ക്കു കവിത മു​ഖ​സ്ഥ​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്ന പദ്യം നാ​ണു​ഗു​രു​വി​നെ​ക്ക​ണ്ടു് പെ​ട്ടെ​ന്നു ചൊ​ല്ലി​യ​താ​ണു്.

പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യ​നേ​യും വെ​ളു​ത്തേ​രി കേശവൻ വൈ​ദ്യ​നേ​യും കാ​വ്യ​ര​ച​ന​യിൽ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു് സ്വാ​മി​യാ​യി​രു​ന്നു. സ്വാ​മി​യും പെ​രു​നെ​ല്ലി​യും കൂടി കാ​മി​നീ​ഗർ​ഹ​ണം എന്നൊ​രു കൂ​ട്ടു​ക​വി​ത​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതിൽ​നി​ന്നു് സ്വാ​മി​യു​ടെ ഒരു ശ്ലോ​കം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഒരി​ക്കൽ നാ​ണു​ഗു​രു​വും സ്വാ​മി​ക​ളും ഒരു​മി​ച്ചു് പല ദി​ക്കു​ക​ളി​ലും സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു് രാ​ത്രി നെ​ടു​മ​ങ്ങാ​ട്ടു​ള്ള റോ​ഡി​ന്റെ ഇരു​വ​ക്കു​ക​ളി​ലാ​യി ക്ഷീ​ണം തീർ​ക്കാ​നാ​യി കി​ട​ന്നു. യാ​ത്ര​ക്കാ​രിൽ ചിലർ കു​ടി​യ​ന്മാ​രെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു് അവരെ ആക്ഷേ​പി​ച്ചി​ട്ടു പോ​യ​പ്പോൾ സ്വാ​മി,

എന്നു രണ്ടു വരി ചൊ​ല്ലി. ഉടനെ നാ​ണു​ഗു​രു അതിനെ,

സ്വാ​മി​കൾ​ക്കു് ഗു​സ്തി​മു​റ​ക​ളെ​ല്ലാം നല്ല​പോ​ലെ പരി​ചി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അവയിൽ പലതും അദ്ദേ​ഹം വെ​ളു​ത്തേ​രി​യെ പഠി​പ്പി​ച്ചു. കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ വ്യാ​യാ​മം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ എടു​ത്തു പൊ​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഗു​ണ്ടു് (ഇരു​മ്പു​ണ്ട) പൊ​ക്കാൻ സ്വാ​മി​യ്ക്കും വൈ​ദ്യ​നും മാ​ത്ര​മേ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു.

ഒരി​ക്കൽ കൊ​ല്ല​ത്തു് ഓലയിൽ എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് ചില നാ​യ​ന്മാർ ഗു​സ്തി പഠി​ച്ചു താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം രാ​ത്രി​കാ​ല​ത്തു് അവർ വഴി​യിൽ കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി നി​ല്ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു് സ്വാ​മി​കൾ അക​പ്പെ​ട്ടു പോയി. ആ മു​ട്ടാ​ള​ന്മാ​രു​ടെ ഇട​യിൽ​നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ വേ​ണ്ടി തന്റെ മർ​മ്മ​വി​ദ്യ​ക​ളിൽ ചിലതു സ്വാ​മി​ക്കു പ്ര​യോ​ഗി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. അവിടെ കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം നിലം പതി​ച്ചു. അല്പം കഴി​ഞ്ഞു് അവർ എണീ​റ്റു് സ്വാ​മി​യെ നമ​സ്ക​രി​ച്ചു.

വേ​റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ ചില പഞ്ചാ​ബി​മ​ല്ല​ന്മാർ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്നു. അവ​രോ​ടു മല്ലി​ടു​ന്ന​തി​നു് ഇവിടെ ആരു​മി​ല്ല​ല്ലോ എന്നു് വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ​ത​മ്പു​രാൻ കു​ണ്ഠി​ത​പ്പെ​ട്ടു. അങ്ങി​നെ​യി​രി​ക്കെ, ‘പേ​ട്ട​യിൽ ചട്ട​മ്പി’ എന്നൊ​രാൾ ഉണ്ടെ​ന്നു് ആരോ അവി​ടു​ത്തെ അടു​ക്കൽ ഉണർ​ത്തി​ച്ചു. ചട്ട​മ്പി​യ്ക്കു് ആൾ പോയി. താൻ ഈയിടെ ഗു​സ്തി​ക്കു പോ​കാ​റി​ല്ലെ​ന്നും തന്റെ ശി​ഷ്യ​നായ കേ​ശ​വൻ​വൈ​ദ്യ​നെ അയ​യ്ക്കാ​മെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞു. വൈ​ദ്യൻ രണ്ടു പഞ്ചാ​ബി​ക​ളേ​യും തോ​ല്പി​ച്ചു​വ​ത്രെ.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് ആറ്റു​കാൽ​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള ഒരു ദരി​ദ്ര​കു​ടും​ബ​ത്തിൽ 1024-​ാമാണ്ടു് ജനി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര​ണ​വ​ന്മാ​രിൽ പലരും ടി​പ്പു​വി​ന്റെ പട​വെ​ട്ടു​കാ​ല​ത്തു് രാ​ജ്യ​ത്തി​നും രാ​ജാ​വി​നും വേ​ണ്ടി തങ്ങ​ളു​ടെ ജീവനെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല തറ​വാ​ട്ടു​സ്വ​ത്തു​ക്ക​ളേ​യും ബലി കഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതി​നാൽ താനും രണ്ടു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും മാ​താ​വും കഷ്ടി​ച്ചു നി​ത്യം കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി​യെ​ന്നേ പറ​യേ​ണ്ടു. മാ​താ​വി​ന്റേ​യും ജ്യേ​ഷ്ഠ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്റേ​യും ധൈ​ര്യ​വും തന്റേ​ട​വും ഒന്നു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു പട്ടി​ണി ഗൃ​ഹ​ദ്വാ​ര​ത്തി​നു​ള്ളിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​തു്. അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ ഒരാ​ശാ​ന്റെ കു​ടി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി. ഏലാ​ന​ടി​യും നു​ള്ളും കി​ഴു​ക്കും ചൂ​രൽ​പ്ര​യോ​ഗ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു ആശാ​ന്റെ ശി​ക്ഷ​ണോ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ. പള്ളി​ക്കൂ​ടം വി​ട്ടാ​ലും ആശാ​നാ​കു​ന്ന ബാധ പിൻ​തു​ട​രു​ന്നോ എന്നു ഭയ​പ്പെ​ടു​ക​യാൽ ബാ​ല​നു് സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ഇരി​ക്കാൻ​പോ​ലും ധൈ​ര്യ​മി​ല്ലാ​തെ വന്നു. അതി​നാൽ ഒരു ദിവസം വീടു വി​ട്ടു് ഓടി​പ്പോ​വു​ക​യും ഒരു ബന്ധു പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു മാ​താ​വി​നെ ഏല്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

ഈ സം​ഭ​വ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം കു​ട്ടി​യെ എന്തു ചെ​യ്യേ​ണ്ടൂ എന്നാ​യി ആലോചന. ഉപ​ജീ​വ​ന​മാർ​ഗ്ഗം കണ്ടു​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഉത​കു​ന്ന സാ​മാ​ന്യ​വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സം മതി​യെ​ന്നു ചിലർ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു. പഠി​ത്ത​ത്തിൽ അതി​താ​ല്പ​ര്യ​വും പടു​ത​യും പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഈ കു​ട്ടി​യെ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​പ്പി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് പാ​ത​ക​മാ​ണെ​ന്നു മറ്റു ചി​ല​രും ഇങ്ങ​നെ ബന്ധു​ജ​ന​ങ്ങൾ രണ്ടു​പ​ക്ഷ​ക്കാ​രാ​യി നിൽ​ക്ക​വേ നര​സിം​ഹൻ​പി​ള്ള എന്നൊ​രാൾ മറ്റൊ​രു താ​യ്വ​ഴി​യി​ലെ സഹോ​ദ​രൻ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​പ്പി​ക്ക​യാ​ണു വേ​ണ്ട​തെ​ന്നു ബല​മാ​യി അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. ഈ നര​സിം​ഹൻ​പി​ള്ള അന്നൊ​രു ക്ലാർ​ക്കാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ക്ര​മേണ സബ്ര​ജി​സ്ട്രാ​രാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. മൂത്ത സഹോ​ദ​ര​നായ കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള നര​സിം​ഹൻ​പി​ള്ള​യു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. ആ യു​വാ​വു് അന്നു് ഏതാ​നും കു​ട്ടി​ക​ളെ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നും ഉള്ള പഠി​ത്തം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കീ​ട്ടു് ആ ബാലൻ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ ഏക ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് വി​ദ്യാ​ല​യ​മാ​യി​രു​ന്ന ഫ്രീ​സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേരാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. രണ്ടു പ്രാ​വ​ശ്യം പ്ര​വേ​ശ​നം ലഭി​ച്ചി​ല്ല. മൂ​ന്നാം പ്രാ​വ​ശ്യം കു​ട്ടി​യു​ടെ ഭാ​ഗ്യം തെ​ളി​ഞ്ഞു. അന്നു് ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി​രു​ന്ന​തു് ബൻ​സി​ലി സാ​യ്പാ​യി​രു​ന്നു. ഓരോ ക്ലാ​സ്സി​ലും ഒന്നാ​മ​താ​യി പടി​പ​ടി​യാ​യി ഉയർ​ന്ന ഗോ​വി​ന്ദ​പി​ള്ള തന്റെ അദ്ധ്യാ​പ​ക​നും പി​ന്നീ​ടു് തി​രു​വി​താം​കൂർ ദി​വാൻ​ജി​യും ആയി​ത്തീർ​ന്ന ശങ്ക​ര​സു​ബ്ബ​യ്യ​ന്റെ ശു​പാർ​ശ​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വേ​ത​ന​വും കര​സ്ഥ​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് പത്തൊൻ​പ​താം​വ​യ​സ്സിൽ മദ്രാ​സി​ലേ​യ്ക്കു പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. ആ വേതനം പറ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​രു​ന്ന ചാലേ പപ്പു​പി​ള്ള ബി. ഏ. പാ​സ്സാ​യി കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു് ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ഭാ​ഗ്യ​മാ​യി. മി. പപ്പു​പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ആദ്യ​ത്തെ ബി. ഏ. ബി​രു​ദ​ധാ​രി. 1041-ൽ മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷ​നും, 1043-ൽ എഫ്. ഏ-യും, 1045-ൽ ബി. ഏ.-യും നമ്മു​ടെ യു​വാ​വു് ഒന്നാം ക്ലാ​സ്സാ​യി​ത്ത​ന്നെ പാ​സ്സാ​യി. അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സി​ഡൻ​സി​യിൽ നാ​ലാ​മ​നാ​യി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള​തും സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​ണു്. മദ്രാ​സ്സിൽ വച്ചു​ണ്ടായ ഒരു സംഭവം ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ഉൽ​ക്കർ​ഷ​സോ​പാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള വഴി​തെ​ളി​ച്ചു. അന്നു യു​വ​രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്ന വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാൻ മദ്രാ​സ് സന്ദർ​ശി​ച്ചു. പ്ര​സി​ദ്ധ നി​യ​മാ​ഭി​ജ്ഞ​നും ജഡ്ജി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ജസ്റ്റീ​സ് ഹാ​ളോ​വേ​യു​ടെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​ത​യിൽ സമ്മാ​ന​ദാ​ന​യോ​ഗം നട​ന്നു. മി: ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള​ള​യും സമ്മാ​ന​ത്തി​നു് അർ​ഹ​നാ​യി​രു​ന്നു. അന്നു സഭയിൽ ഹാ​ജ​രാ​യി​രു​ന്ന വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​നോ​ടു് സാ​യ്പു് രഹ​സ്യ​മാ​യി ഈ യു​വാ​വി​നെ​പ്പ​റ്റി പ്ര​ശം​സി​ച്ചു സം​സാ​രി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. 1058-ൽ ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സിൽ​നി​ന്നു തന്നെ​യാ​ണു് ഈ വസ്തുത ഗ്ര​ഹി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യ​തു്.

21-ാം വയ​സ്സിൽ വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കീ​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം മഹാ​രാ​ജാ​സ് കാ​ളേ​ജി​ന്റെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്ന റാ​സ്സാ​യ്പി​ന്റെ രണ്ടാം അസി​സ്റ്റ​ന്റു് എന്ന ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. നാലു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ നാ​ട്ടു​ഭാ​ഷാ ഡയ​റ​ക്ട​രാ​യി നി​യ​മി​ക്കാൻ ഗവൺ​മെ​ന്റു നി​ശ്ച​യി​ച്ച​പ്പോൾ റാ​സ്സാ​യ്പു് ഇത്ര സമർ​ത്ഥ​നായ ഒര​സി​സ്റ്റ​ന്റി​നെ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു് കാ​ളേ​ജി​ന്റെ അഭ്യൂ​ദ​യ​ത്തി​നു് ഹാ​നി​ക​ര​മാ​ണെ​ന്നു വാ​ദി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പ്രൊ​ഫ​സ​റാ​യി​രു​ന്ന ലബ്ഷാ​ഡി​യർ സാ​യ്പു്, ഫി​ലാ​സ​ഫി പ്രൊ​ഫ​സ​റാ​യി​ത്തീർ​ന്ന സു​ന്ദ​രം​പി​ള്ള, ചീഫ് സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന താ​ണു​പി​ള്ള, പ്ര​സ്സൂ​പ്ര​ണ്ടാ​യി​ത്തീർ​ന്ന സി. വി. രാ​മൻ​പി​ള്ള, വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​കാ​ര്യ​ദർ​ശി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന അയ്യ​പ്പൻ​പി​ള്ള, ജഡ്ജി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​മേ​നോൻ, അല്പ​കാ​ലം ദി​വാൻ​ജോ​ലി നോ​ക്കാൻ ഭാ​ഗ്യ​മു​ണ്ടായ എസ്. പത്മ​നാ​ഭ​യ്യർ ഇവ​രെ​ല്ലാം ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു.

1049-ൽ അദ്ദേ​ഹം നി​യ​മ​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ പാ​സ്സാ​യി. പപ്പു​പി​ള്ള തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ആദ്യ​ത്തെ ബി. ഏ. ബി​രു​ദ​ധാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ആദ്യ​ത്തെ ബി. എൽ. ബി​രു​ദ​ധാ​രി ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു. ബി. എൽ. ഡി​ഗ്രി കര​സ്ഥ​മാ​ക്കീ​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം തി​രു​നൽ​വേ​ലി, തല​ശ്ശേ​രി ഈ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളെ സന്ദർ​ശി​ച്ചു. അവി​ട​ത്തെ ജഡ്ജി​മാർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സന്ന​ദു കൊ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സാ​രം അദ്ദേ​ഹം ഉടൻ​ത​ന്നെ മുൻ​സി​ഫ് ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. ആറു​മാ​സം നാ​ഗർ​കോ​വി​ലി​ലെ അഡീ​ഷ​ണൽ മുൻ​സി​ഫാ​യി​രു​ന്ന ശേഷം അദ്ദേ​ഹം ആല​പ്പുഴ ഡി​സ്ട്രി​ക്ട് കോർ​ട്ടി​ലെ അഡീ​ഷ​ണൽ ജഡ്ജി​യാ​യും അവി​ടെ​നി​ന്നു ക്ര​മേണ ഉയർ​ന്നു​യർ​ന്നു് 1057-ൽ പറവൂർ ഡി​സ്ട്രി​ക്ട് ആൻഡ് സെ​ഷൻ​ജ​ഡ്ജി​യാ​യും നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അവി​ടെ​വ​ച്ചു് വാ​ത​രോ​ഗം ബാ​ധി​ക്ക​യാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ദിവാൻ രാ​മ​യ്യ​ങ്കാർ പത്മ​നാ​ഭ​പു​രം ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാ​രാ​യി നി​യ​മി​ച്ചു. 1058-ൽ ആ ഉദ്യോ​ഗം സ്ഥി​ര​പ്പെ​ട്ടു. 1061 വരെ അദ്ദേ​ഹം ആ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ ഇരു​ന്നു. അന്നു് മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ യു​വ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ അദ്ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന രഘു​നാ​ഥ​രാ​യർ​ക്കു് ഒരു​ദ്യോ​ഗം കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വരി​ക​യാൽ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കു വീ​ണ്ടും തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം ഡി​സ്ട്രി​ക്ട് ജഡ്ജി​യാ​യി പോ​കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഈ അനീതി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കു​ണ്ഠി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഉദ്യോ​ഗം രാ​ജി​വ​ച്ചു് പ്രാ​ക്ടീ​സു് തു​ട​ങ്ങു​വാൻ പോലും അദ്ദേ​ഹം ഉദ്ദേ​ശി​ച്ചു. ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാർ ശങ്കു​ണ്ണി​മേ​നോ​ന്റെ രീ​തി​യിൽ വേഷം മാറി നട​ന്നും മറ്റും കു​റ്റ​ക്കാ​രെ കണ്ടു​പി​ടി​ക്കുക മു​ത​ലായ പല അത്ഭു​ത​ക്രി​യ​ക​ളും അക്കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം നട​ത്തി​യി​രു​ന്നു. സത്യ​നി​ഷ്ഠ​യും ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യും പര്യാ​യ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ​ന്നാ​ണു് ജന​ങ്ങൾ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു​പോ​ന്ന​തു്. ഈ സത്യ​നി​ഷ്ഠ ജീ​വി​താ​വ​സാ​നം​വ​രെ അദ്ദേ​ഹം പരി​പാ​ലി​ച്ചു​വ​ന്നു എന്നു​ള്ള​തും പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്. ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒരു ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നോ​ടാ​ണു് ഗവ​ണ്മെ​ന്റ് അനീതി പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച​തെ​ന്നു​ള്ള കാ​ര്യം ആലോ​ചി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് അതി​ന്റെ കാ​ഠി​ന്യം നാം മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തു്. വാ​സ്ത​വം പറ​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വു് ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​പ​ക്ഷ​പാ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ കാ​ല​ത്തു​ണ്ടായ രാ​യർ​പ്ര​വാ​ഹം​കൊ​ണ്ടു​ള്ള സങ്ക​ടം പി​ന്നീ​ടു് മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നാ​ണു് അനു​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തു്. തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ സകല ജാ​തി​മ​ത​സ്ഥ​ന്മാ​രും ചേർ​ന്നു് അവി​ടു​ത്തെ ഭരണദശ വലു​തായ ഒരു പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ണം നട​ത്തിയ കഥ പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ.

ഈ അനീ​തി​ക്കു താ​മ​സി​യാ​തെ പരി​ഹാ​ര​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​മെ​ന്നു് തമ്പു​രാൻ അരു​ളി​ച്ചെ​യ്ക​യാൽ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള അവർകൾ ഉദ്യോ​ഗം രാ​ജി​വ​ച്ചി​ല്ല. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം ഡി​സ്ട്രി​ക്ട് ജഡ്ജി​യാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ലാ​ക്കാ​ളേ​ജിൽ ഡാ. ഓറം​സ്ബി​യു​ടെ ഒഴി​വിൽ അദ്ദേ​ഹം ലാ പ്രൊ​ഫ​സ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ അഗാ​ധ​പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഹി​ന്ദു​ലാ​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ അത്യ​ന്തം വി​ജ്ഞാ​ന​പ്ര​ദ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. സ്മൃ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു മു​ഖ​സ്ഥ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​ണു് അറി​വു്. പി​ന്നീ​ടു് ചീ​ഫ്ജ​സ്റ്റീ​സ് ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ച വീ​ര​രാ​ഘവ അയ്യ​ങ്കാ​രും ഹെ​ഡ്സർ​ക്കാർ വക്കീ​ലാ​യി​ത്തീർ​ന്ന വി. സു​ബ്ബ​യ്യ​രും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​ത്തിൽ പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അല്പ​കാ​ല​ത്തേ​ക്കു മാ​ത്ര​മേ അദ്ദേ​ഹം ഈ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യു​ള്ളു. വീ​ണ്ടും പത്മ​നാ​ഭ​പു​രം ഡി​വി​ഷൻ​പേ​ഷ്കാ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. കു​റേ​ക്കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞു് കൊ​ല്ലം ദിവാൻ പേ​ഷ്കാ​രാ​യി സ്ഥ​ലം​മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു. ഈ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ ഇരു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം ദു​ഷ്ട​ന്മാർ​ക്കും അക്ര​മി​കൾ​ക്കും കാ​ല​നെ​പ്പോ​ലെ ഭീ​ക​ര​നാ​യി​രു​ന്നു​വ​ത്രെ. അന്ന​ത്തെ ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാർ ഒരു​മാ​തി​രി കു​ട്ടി​ദി​വാൻ​ത​ന്നെ ആയി​രു​ന്നു. എക്സ​യി​സ്, ദേ​വ​സ്വം എന്നു​വേ​ണ്ട സകല വകു​പ്പു​ക​ളും ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാ​രു​ടെ കീ​ഴി​ലാ​ണ​ല്ലോ ഇരു​ന്നി​രു​ന്ന​തു്. കൈ​ക്കൂ​ലി, അഴി​മ​തി, അക്ര​മം ഇവയെ അമർ​ച്ച​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹം തന്റെ സർ​വ്വ​ശ​ക്തി​ക​ളും പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. താ​ലൂ​ക്കു​തോ​റും സഞ്ച​രി​ച്ചു് ജന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടു് അവ​രു​ടെ ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ നേ​രി​ട്ട​റി​യുക, കീ​ഴു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള പരാ​തി​കൾ കേൾ​ക്കുക ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള കാ​ര്യ​ശ​ത​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം സദാ വ്യാ​പൃ​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ല​പ്പോൾ കാൽ​ന​ട​യാ​യും ചി​ല​പ്പോൾ ചവി​ട്ടു​വ​ണ്ടി​യി​ലും ചി​ല​പ്പോൾ വണ്ടി​യി​ലും എന്നു​വേ​ണ്ട ഏതു യാ​ന​പാ​ത്രം കി​ട്ടു​ന്നു​വോ അതിൽ കയറി അദ്ദേ​ഹം സഞ്ച​രി​ച്ചു​വ​ന്നു. രാ​ത്രി​കാ​ല​ത്തു് വേ​ഷ​പ്ര​ച്ഛ​ന്ന​ത്വ​വും കൈ​ക്കൊ​ള്ളാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

1071-ൽ ഹൈ​ക്കോ​ട​തി​യി​ലെ പ്യൂ​ണി​ജ​ഡ്ജി​യാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം വേ​റൊ​രു മനു​ഷ്യ​നാ​യി​ട്ടാ​ണു കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട​തു്. നി​ര​ന്ത​രം ഉണ്ടാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ആശാ​ഭം​ഗ​ങ്ങൾ നി​മി​ത്തം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആഡം​ബ​ര​വും പ്രൗ​ഢി​യും എല്ലാം അസ്ത​മി​ച്ചി​രു​ന്നു. ന്യാ​യ​മാ​യി ലഭി​ക്കേ​ണ്ട കയ​റ്റ​ങ്ങൾ തുടരെ ലഭി​ക്കാ​തെ വന്നാൽ ആരാ​ണു് നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടാ​ത്ത​തു്? ഈ നിരാശ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നീ​തി​നി​ഷ്ഠ​യേ​യും സത്യ​വ്ര​ത​ത്തേ​യും മാ​ത്രം ബാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. 1084-വരെ അദ്ദേ​ഹം ഹൈ​ക്കോ​ട​തി പ്യൂ​ണി​ജ​ഡ്ജി​യാ​യി ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചു. അന​ന്ത​രം പെൻ​ഷ്യൻ പറ്റി​യി​ട്ടു പൊ​തു​കാ​ര്യ പ്ര​സ​ക്ത​നാ​യും സാ​മു​ദാ​യി​ക​മാ​യും സാ​ഹി​ത്യ​പ​ര​മാ​യു​മു​ള്ള വ്യ​വ​സാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടും ജീ​വി​തം നയി​ച്ചു.

സാ​മു​ദാ​യി​ക​മാ​യും സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​യു​മു​ള്ള അധഃ​പ​ത​ന​ത്തിൽ നി​ന്നു നാ​യ​ന്മാ​രെ സമു​ദ്ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വേ​ണ്ടി സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള പ്ര​യ​ത്നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അതു്. ആ ആന്ദോ​ള​ത്തിൽ ഗോ​വി​ന്ദ​പി​ള്ള​യും മനഃ​പൂർ​വ്വം പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു് അവയെ പരി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള നിർ​ദ്ദേ​ശ​ങ്ങൾ ചെ​യ്യാ​നാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കമ്മ​റ്റി​യിൽ പ്ര​സി​ഡ​ന്റാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു് അദ്ദേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​സ്തുത കമ്മ​റ്റി​യു​ടെ നിർ​ദ്ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണു് 1088-ലെ നായർ റഗു​ലേ​ഷൻ​ന​ട​പ്പാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്. അന്ന​ത്തെ ദി​വാൻ​ജി​യാ​യി​രു​ന്ന സ. പി. രാ​ജ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാ​രി ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ഏത​ദ്വി​ഷ​യ​ക​മായ പ്ര​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളെ മു​ക്ത​ക​ണ്ഠം പ്ര​ശം​സി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഈ നിയമം നാ​യ​ന്മാ​രെ തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ല്ല. അവർ വീ​ണ്ടും പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ണ​മാ​രം​ഭി​ച്ചു. അതി​ലും അദ്ദേ​ഹം പങ്കു​കൊ​ള്ളു​ക​യും തൽ​ഫ​ല​മാ​യി 1100-ലെ നായർ റഗു​ലേ​ഷൻ നട​പ്പിൽ വരി​ക​യും ചെ​യ്തു. സാ​ഹി​ത്യ​പ​ര​മാ​യി അദ്ദേ​ഹം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള ബഹു​മു​ഖ​മായ പ്ര​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളെ അന്നു​ള്ള​വർ വേണ്ട പോലെ ആദ​രി​ച്ചി​രു​ന്നോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്, സം​സ്കൃ​തം, തമി​ഴു്, മല​യാ​ളം ഈ ഭാ​ഷ​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം വി​പു​ല​മായ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒടു​വിൽ ഗീ​താ​ഞ്ജ​ലി തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്യാൻ​വേ​ണ്ടി ബം​ഗാ​ളി​പോ​ലും പഠി​ച്ചു. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ ഭം​ഗി​യാ​യി പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ജാൺസൻ എന്നൊ​രു സാ​യ്പു് ഒരി​ക്കൽ ഭഗ​വ​ദ്ഗീ​ത​യെ അധി​ക്ഷേ​പി​ച്ചു് സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ നട​ത്തിയ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു് സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം സാ​യ്പി​നെ കൊ​മ്പു കു​ത്തി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. തമി​ഴിൽ​നി​ന്നും തി​രു​ക്കു​റ​ളും, ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ നി​ന്നു വെ​നീ​സി​ലെ വ്യാ​പാ​രി, മാ​ക്ബ​ത്തു്, ഹാം​ല​റ്റു്, കിംഗ് ലീയർ ഒഥ​ല്ലോ മു​ത​ലായ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും, എഡ്വേർ​ഡ് സ്മൈ​ലി​ന്റെ Character (����) ഇവയും 12-ൽ പരം ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും ബം​ഗാ​ളി​യിൽ​നി​ന്നു ഗീ​താ​ഞ്ജ​ലി​യും, സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു ഭഗ​വ​ദ്ഗീത, ദാ​യ​ഭാ​ഗം (സ്മൃ​തി), സനൽ​സു​ജാ​തീ​യം, അണു​ഗീത, ബ്ര​ഹ്മ​ഗീത, അഭി​ജ്ഞാ​ന​ശാ​കു​ന്ത​ളം ഇവയും തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​തി​നു പുറമേ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​സം​ഗ്ര​ഹം (പദ്യം), മാ​ധ​വീ​നാ​ട​കം എന്ന സ്വ​ത​ന്ത്ര കൃ​തി​ക​ളും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇവ​യ്ക്കു പുറമേ പാൾ ഡ്യൂ​സ​ന്റെ ഒരു അദ്വൈ​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ പദ്യ​രൂ​പ​മായ സം​സ്കൃ​ത​വി​വർ​ത്ത​ന​വും അദ്ദേ​ഹം എഴുതി അച്ച​ടി​പ്പി​ച്ചു. ആ സം​സ്കൃ​ത​വി​വർ​ത്ത​നം കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും ഡാ​ക്ടർ പാൾ ഡ്യൂ​സൺ തു​ട​ങ്ങിയ പാ​ശ്ചാ​ത്യ​പ​ണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​ടേ​യും പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചു.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​കൾ പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് പലേ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ഒന്നാ​മ​താ​യി അദ്ദേ​ഹം പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ച ആശ​യ​ങ്ങൾ നാ​ട്ടു​കാർ​ക്കു വി​ദേ​ശീ​യ​ങ്ങ​ളാ​യി തോ​ന്നി. രണ്ടാ​മ​താ​യി ശബ്ദ​ത്തി​നെ​ക്കാൾ അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു പ്രാ​ധാ​ന്യം നല്കു​ന്ന​തും, അഗാ​ധ​മായ ചി​ന്ത​യെ പരി​മി​ത​മായ വാ​ക്കു​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഉദ്യ​മി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ വാ​ക്യ​ര​ച​നാ​രീ​തി ശബ്ദ​കോ​ലാ​ഹ​ല​ത്തിൽ ഭ്ര​മി​ച്ചി​രു​ന്ന അന്ന​ത്തെ ജന​ങ്ങൾ​ക്കു രു​ചി​ച്ചി​ല്ല. മൂ​ന്നാ​മ​താ​യി ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് നാ​ട​ക​തർ​ജ്ജ​മ​കൾ​ക്കു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലെ ബാം​ക്വേൾ​സി​ന്റെ രീ​തി​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം അവ​ലം​ബി​ച്ച​തു്. അതും മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു തീരെ രു​ചി​ക്കാ​ത്ത ഒരു മാ​റ്റ​മാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ലാ​മ​താ​യി അദ്ദേ​ഹം വി​ദേ​ശ​ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ​നി​ന്നു നി​ര​വ​ധി പദ​ങ്ങൾ കടം വാ​ങ്ങി യാ​തൊ​രു കൂ​സ​ലും കൂ​ടാ​തെ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു. എന്തൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും വം​ഗ​ഭാഷ ഇന്നെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന നി​ല​യിൽ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യും എത്ത​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ധീ​ര​ന്മാ​രായ കവികൾ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള അവർകൾ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ച വഴിയേ ബഹു​ദൂ​രം സഞ്ച​രി​ച്ചേ മതി​യാ​വൂ എന്നാ​ണെ​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യം.

സാ​ഹി​ത്യ​വ്യ​വ​സാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും ഭാ​ഷാ​ഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കു​വേ​ണ്ടി ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വൻ നി​ര​ന്ത​രം പ്ര​യ​ത്നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ ഏതു പൊ​തു​യോ​ഗ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇടു​ങ്ങിയ ദേ​ശീ​യ​മ​നഃ​സ്ഥി​തി​യോ വർ​ഗ്ഗീ​യ​മ​നോ​ഭാ​വ​മോ ഇല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് എല്ലാ ജാ​തി​ക്കാ​രും മത​ക്കാ​രും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നാ​യി ക്ഷ​ണി​ച്ചു​വ​ന്നു. അതി​നാൽ വൈ. ഏം. സി. ഏ-യിൽ ക്രൈ​സ്ത​വ​ധർ​മ്മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും, ഹി​ന്ദു​മ​ത​ക്കാ​രു​ടെ യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ സനാ​ത​ന​ധർ​മ്മ​ത്തേ​യും, ശൈ​വ​പ്ര​കാ​ശ​സ​ഭ​യിൽ തി​രു​ക്കു​റ​ളി​നേ​യും, മഹ​മ്മ​ദീ​യ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഇസ്ലാം​ധർ​മ്മ​ത്തേ​യും​പ​റ്റി വി​ശാ​ല​മ​നോ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞു. സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വും സാ​മു​ദാ​യി​ക​വും ധർ​മ്മ​പ​ര​വും ആയ എല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും പു​രോ​ഗ​മ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആദർശം. യാ​തൊ​രു സ്വ​ഭാ​വ​വൈ​ക​ല്യ​വും കൂ​ടാ​തെ വി​ശു​ദ്ധ​മായ ജീ​വി​തം നയി​ച്ച ഒരാൾ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ​ന്ന​ല്ല തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ അന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അതു് ജസ്റ്റീ​സു് ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു. അധഃ​കൃ​ത​രു​ടെ ഉന്ന​മ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​നു​സ​മീ​പം ഒരു നി​ശാ​പാ​ഠ​ശാല വച്ചു് അതിൽ പു​ല​യർ​ക്കാ​യി അദ്ദേ​ഹം ഗീ​താ​ത​ത്വ​ങ്ങൾ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു​വ​ന്ന​തും സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​കു​ന്നു.

1069-ൽ എഫ്. എം. യൂ. സ്ഥാ​ന​വും 1086-ൽ ദിവാൻ ബഹദൂർ സ്ഥാ​ന​വും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ലഭി​ച്ചു. 1100-ൽ പരി​പൂർ​ണ്ണ​ഭാ​ഗ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ഇരി​ക്ക​വേ തന്നെ അദ്ദേ​ഹം അനാ​യാ​സേന മരണം പ്രാ​പി​ച്ച​തി​ന്റെ രഹ​സ്യം അറി​യ​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള​വർ അദ്ദേ​ഹ​ത്ത​തി​ന്റെ ജീ​വി​ത​രീ​തി​യെ അന്വേ​ഷി​ച്ച​റി​യ​ണം. അദ്ദേ​ഹം ശാ​രീ​രി​ക​മാ​യും മാ​ന​സി​ക​മാ​യും ആത്മീ​യ​മാ​യും പരി​ശു​ദ്ധി​യു​ള്ള ഒരു മഹാ​പു​രു​ഷ​നാ​യി​രു​ന്നു. ശാ​ലീ​ന​വും അനാ​ഡം​ബര യു​ക്ത​വു​മായ ജീ​വി​തം, തു​റ​ന്ന ഹൃദയം, ആത്മാർ​ത്ഥ​ത​യും ആർ​ജ്ജ​വ​വും നി​റ​ഞ്ഞ പെ​രു​മാ​റ്റം, അത്ഭു​താ​വ​ഹ​മായ വി​പ​ദി​ധൈ​ര്യം, സുഖം വാ ദുഃഖം വാ, ഏതൊ​ര​വ​സ്ഥ​യി​ലും അക്ഷോ​ഭ്യ​മായ മനഃ​സ്ഥി​തി, വെ​സ്റ്റ് എൻഡു് ഘടി​കാ​ര​ത്ത​പ്പോ​ലും ജയി​ക്കു​ന്ന സമ​യ​നി​ഷ്ഠ, അച​ഞ്ച​ല​മായ സദാ​ചാ​ര​ബോ​ധം, സർ​വ്വോ​പ​രി ദൃ​ഢ​മായ ഈശ്വ​ര​ഭ​ക്തി ഇവ​യാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ജീ​വ​ത​വി​ജ​യ​ത്തി​നു​ള്ള ഹേ​തു​ക്കൾ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളിൽ​നി​ന്നും ചില മാ​തൃ​ക​കൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

അദ്ദേ​ഹം 1028-​ാമാണ്ടു മി​ഥു​ന​മാ​സം ഉത്തൃ​ട്ടാ​തി നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ അം​ബി​കാ​ദേ​വി​ത്ത​മ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടേ​യും അരൂർ മാ​ധ​വ​ഭ​ട്ട​തി​രി​യു​ടേ​യും പു​ത്ര​നാ​യി ജനി​ച്ചു. പപ്പു​പി​ള്ള ആശാ​ന്റെ​യും തി​രു​വ​ല്ലാ ചേ​കോ​ട്ടു കൊ​ച്ചു​പി​ള്ള ആശാ​ന്റേ​യും അടു​ക്കൽ പ്ര​ഥ​മ​പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു് അദ്ദേ​ഹം എണ്ണ​യ്ക്കാ​ട്ടു കേ​ര​ള​വർ​മ്മ​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു് അല​ങ്കാ​രം, തർ​ക്കം, വ്യാ​ക​ര​ണം, വേ​ദാ​ന്തം മു​ത​ലാ​യ​വ​യും, അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ വൈ​ദ്യ​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. കു​ചേ​ല​വൃ​ത്തം, മണി​പ്ര​വാ​ളം, അന്യാ​പ​ദേ​ശ​മാല, രസ​നി​രൂ​പ​ണം, മീ​ന​കേ​ത​ന​ച​രി​ത്രം, ചമ്പു മു​ത​ലാ​യി പലേ സര​സ​കൃ​തി​കൾ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹം 1091-ൽ മരണം പ്രാ​പി​ച്ചു.

108 പദ്യ​ങ്ങ​ളേ ഉള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും, കു​ചേ​ല​വൃ​ത്തം ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ ഒരു അമൂ​ല്യ​നി​ധി​യാ​ണെ​ന്നു നി​സ്സം​ശ​യം പറയാം. ഏതാ​നും പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം:

തെ​ക്കൻ​കോ​ട്ട​യ​ത്തു് ഒള​ശ്ശ​യിൽ നാ​ലാ​ങ്കൽ എന്ന ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ 1029 കർ​ക്ക​ട​ക​ത്തിൽ രോ​ഹി​ണി​ന​ക്ഷ​ത്ര​ജാ​ത​നാ​യി. കു​ഞ്ഞി​യ​മ്മ​യും ഗോ​വി​ന്ദൻ​നാ​യ​രും ആയി​രു​ന്നു മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാർ. അഞ്ചു​വ​യ​സ്സിൽ നാ​രാ​യ​ണൻ​ഇ​ള​യ​തു് എഴു​ത്തി​നി​രു​ത്തി. പത്തു വയ​സ്സാ​കും​വ​രെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കള​രി​യിൽ​ത്ത​ന്നെ വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സം നട​ത്തി. മാ​തു​ല​നായ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള കരു​നാ​ഗ​പ്പ​ള്ളി തഹ​സിൽ​ദാ​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഈ കു​ട്ടി​യെ കാ​യം​കു​ളം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേർ​ത്തു. 1044-ൽ മാ​തു​ല​ന്റെ ചേർ​ത്ത​ല​യ്ക്കു​ള്ള സ്ഥ​ലം​മാ​റ്റം നി​മി​ത്തം പഠി​ത്തം നി​റു​ത്തേ​ണ്ടി വന്നു. എന്നാൽ 1045-ൽ വീ​ണ്ടും ആല​പ്പുഴ ഇം​ഗ്ലീ​ഷു പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ ചേർ​ത്തു. 47-ൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം കാ​ളേ​ജി​നോ​ടു ചേർ​ന്ന ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളിൽ പഠി​ച്ചു് മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പരീ​ക്ഷ​യെ ഉത്ത​ര​ണം ചെ​യ്തു. 1053-​ാമാണ്ടു് ബി. ഏ. പരീ​ക്ഷ​യും ജയി​ച്ചു. പ്ര​സി​ദ്ധ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ധു​ര​ന്ധ​ര​ന്മാ​രായ റാസ്, ഹാർവി ഇവർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഗു​രു​നാ​ഥ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു.

അതേ വർ​ഷ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ മാ​വേ​ലി​ക്കര സ്പെ​ഷ്യൽ സ്ക്കൂ​ളിൽ രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്മാ​രെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹം നി​യു​ക്ത​നാ​യി. 1059-ൽ ആല​പ്പുഴ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്സ്ക്കൂൾ ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അതി​ന്റെ ശേഷം മൂ​ന്നാം​കൊ​ല്ല​ത്തിൽ ആ സ്ക്കൂൾ ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളാ​യി ഉയർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു. 1066-ൽ കോ​ട്ടാർ ഹൈ​സ്ക്കൂൾ ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി സ്ഥ​ലം​മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ങ്കി​ലും അടു​ത്ത കൊ​ല്ല​ത്തിൽ ആല​പ്പു​ഴ​യ്ക്കു വീ​ണ്ടും വന്നു. 1076-വരെ അദ്ദേ​ഹം ആ സ്ക്കൂ​ളിൽ​ത്ത​ന്നെ ജോലി നോ​ക്കി. അക്കാ​ലം ആല​പ്പു​ഴ​സ്ക്കൂ​ളി​ന്റെ ശു​ക്ര​ദ​ശ​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറയാം. ഇട​യ്ക്കു് അല്പ​കാ​ലം​കൊ​ണ്ടു് ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ച​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹം 77-ൽ പറവൂർ ഹൈ​സ്ക്കൂൾ ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. 78-ൽ വീ​ണ്ടും ഇൻ​സ്പെ​ക്ട​രാ​യി​ട്ടു് കോ​ട്ട​യ​ത്തും പി​ന്നീ​ടു് കൊ​ല്ല​ത്തും ജോലി നോ​ക്കി. ആ അവ​സ​ര​ത്തിൽ ഞാൻ അമ്പ​ല​പ്പുഴ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂ​ളിൽ നാലാം ഫാ​റ​ത്തിൽ പഠി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം സ്ക്കൂൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ വന്ന​തു് എനി​ക്കു നല്ല​പോ​ലെ ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്. 1081-ൽ അദ്ദേ​ഹം പര​വൂ​രി​ലേ​ക്കു പഴയ ലാ​വ​ണ​ത്തിൽ പോ​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും 83-ൽ പി​ന്നെ​യും ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും 1084 മക​ര​ത്തിൽ പെൻഷൻ പറ്റി പി​രി​യും​വ​രെ ആ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ ഇരി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റർ എന്ന നി​ല​യിൽ അദ്ദേ​ഹം സമാർ​ജ്ജി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം യശ​സ്സു് അതിനു മു​മ്പും പി​മ്പും മറ്റാ​രും ആർ​ജ്ജി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. കൃ​ത്യ​നി​ഷ്ഠ​യി​ലും, ശി​ക്ഷ​ണ​പാ​ട​വ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹം അദ്വി​തീ​യ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് അദ്ധ്യാ​പ​കൻ എന്ന നി​ല​യി​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ യശ​സ്സു് നി​ല​നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്.

പെൻഷൻ പറ്റിയ ശേഷം 31 കൊ​ല്ല​ത്തെ വി​ശ്ര​മ​ത്തി​നി​ട​യിൽ അദ്ദേ​ഹം പല​വി​ധ​ത്തിൽ ഭാഷയെ പേ​ാ​ഷി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഗദ്യ​ശൈ​ലി​ക്കു​ള്ള പ്ര​ധാന ഗു​ണ​ങ്ങൾ, ആർ​ജ്ജ​വ​വും ശാ​ലീ​ന​ത​യു​മാ​ണു്. ശ്രീ​രാ​മൻ, ഉൽ​ക്കർ​ഷ​സോ​പാ​നം, എഴു​ത്ത​ച്ഛൻ, രാ​ജാ​കേ​ശ​വ​ദാ​സു്, ഹേ​മ​ദ​ത്തൻ, സു​ന​ന്ദ, ചി​ന്താ​സ​ന്താ​നം അഞ്ചു ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ, സ്മ​ര​ണ​കൾ എന്നി​ങ്ങ​നെ നി​ര​വ​ധി ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹം തന്റെ വി​പു​ല​മായ ആശ​യ​സ​മ്പ​ത്തി​നെ ആ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ വഴി​ക്കു് മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് അനു​ഭ​വ​ഗോ​ച​ര​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.

വി​പു​ല​മായ ആശ​യ​സ​മ്പ​ത്തു്—കാ​വ്യ​ര​സാ​സ്വാ​ദ​ന​നി​പു​ണ​മായ സഹൃ​ദ​യ​ത്വം—സര​ള​വും പ്ര​സ​ന്ന​വു​മായ ഭാ​ഷാ​രീ​തി—ഇത്യാ​ദി ഗു​ണ​ങ്ങ​ളാൽ അനു​ഗൃ​ഹീ​ത​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഈശ്വ​ര​പി​ള്ള​യു​ടെ കൃ​തി​കൾ എല്ലാം വാ​യി​ക്കേ​ണ്ട പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ​പെ​ടു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് നാലു പെൺ​മ​ക്ക​ളും മൂ​ന്നു ആൺ​മ​ക്ക​ളും ഉണ്ടാ​യി. അവ​രെ​ല്ലാം ഇപ്പോൾ നല്ല​നി​ല​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു. 1115-ൽ അദ്ദേ​ഹം ദി​വം​ഗ​ത​നാ​യി.

ഇദ്ദേ​ഹം 1030 മീനം 28-​ാംതീയതി വി​ശാ​ഖം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ കോ​ട്ട​യ​ത്തു​ള്ള സ്വ​ഭ​വ​ന​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. അല​സ​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ബാ​ല്യ​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ കളി​ച്ചു കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. പതി​നാ​റാം​വ​യ​സ്സി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണു് സം​സ്കൃ​തം പഠി​ക്കാ​നാ​രം​ഭി​ച്ച​തു്. പണ്ഡി​ത​വ​രേ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്ന പന്ത​ളം കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യ​രു​ടെ പി​താ​വായ ശങ്കു​വാ​രി​യ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും, വയ​സ്കര ആര്യ​നാ​രാ​യ​ണൻ​മൂ​സ്സ​തി​ന്റെ അടു​ക്കൽ ആയുർ​വേ​ദ​ശാ​സ്ത്ര​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. നന്നേ ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ അദ്ദേ​ഹം കവിത എഴു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും വർ​ഗ്ഗീ​സു മാ​പ്പി​ള​യു​ടേ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​നം നി​മി​ത്തം അദ്ദേ​ഹം തെ​രു​തെ​രെ കവി​ത​കൾ രചി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. കേ​ര​ള​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പരി​ചി​ത​മ​ല്ലാ​ത്ത ഐതി​ഹ്യ​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എം. ഡി. സി​മ്മ​നാ​രി​യി​ലും, സി. എം. എസു്. ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളി​ലും മല​യാ​ള​പ​ണ്ഡി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു് ധാ​രാ​ളം ശി​ഷ്യ​സ​മ്പ​ത്തു സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​യും മനോ​ര​മ​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നോ​ടു കട​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം മറ്റാ​രോ​ടും കട​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു് തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. ദ്രു​ത​ക​വി​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലും പ്രാ​സ​ത്തിൽ നിർ​ബ​ന്ധം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കെ​ാ​ണ്ടും ശങ്കു​ണ്ണി​യു​ടെ കവി​ത​ക​ളിൽ നി​രർ​ത്ഥ​പ​ദ​ങ്ങൾ ധാ​രാ​ളം കട​ന്നു​കൂ​ടി​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം കവി​ത്വ​ശ​ക്തി​സ​മ്പ​ന്ന​ന​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ആർ​ക്കും പറ​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് പലേ അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി തി​രു​വി​താ​കൂ​റി​ലേ​യും കൊ​ച്ചി​യി​ലേ​യും മഹാ​രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നു് പാ​രി​തോ​ഷി​ക​ങ്ങൾ ലഭി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1094-ൽ കൊ​ച്ചീ മഹാ​രാ​ജാ​വു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് കവി​തി​ല​ക​ബി​രു​ദ​വും മെ​ഡ​ലും സമ്മാ​നി​ച്ചു. 1102 കർ​ക്ക​ട​കം 7-​ാംതീയതി അദ്ദേ​ഹം ഇഹ​ലോ​ക​വാ​സം കൈ​വെ​ടി​ഞ്ഞു.

കൃ​തി​കൾ:കേ​ശ​വ​ദാ​സ​ച​രി​തം, കേ​ര​ള​വർ​മ്മ ശതകം, സു​ഭ​ദ്രാ​ഹ​ര​ണം, ലക്ഷ്മീ​ഭാ​യി ശതകം, മാ​ട​മ​ഹീ​ശ​ശ​ത​കം, അത്ത​ച്ച​മയ സപ്ത​തി, യാ​ത്രാ​ച​രി​തം, മു​റ​ജ​പ​ച​രി​തം, ഹരി​വം​ശ​സം​ഗ്ര​ഹം, വി​ക്ടോ​റി​യാ ചരിതം (തർ​ജ്ജമ) എന്നീ മണി​പ്ര​വാ​ള​കൃ​തി​ക​ളും, മാ​ല​തീ​മാ​ധ​വം (തർ​ജ്ജമ), വി​ക്ര​മോർ​വ​ശീ​യം (തർ​ജ്ജമ), രവി​വർ​മ്മ​വി​ജ​യം, കു​ചേ​ല​ഗോ​പാ​ലം, മദ​ന​സേ​ന​ച​രി​തം മു​ത​ലായ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും, ശ്രീ​രാ​മ​പ​ട്ടാ​ഭി​ഷേ​കം, സീ​താ​വി​വാ​ഹം, ഭൂ​സു​ര​ഗോ​ഗ്ര​ഹ​ണം, കി​രാ​ത​സൂ​നു​ച​രി​തം, ശ്രീ​രാ​മാ​വ​താ​രം മു​ത​ലായ ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളും, ശ്രീ ഭൂ​ത​നാ​ഥോ​ത്ഭ​വം, വി​നാ​യക മാ​ഹാ​ത്മ്യം, കല്യാ​ണ​മ​ഹോ​ത്സ​വം (വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു്), സീ​താ​സ്വ​യം​വ​രം (വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു്) മു​ത​ലായ അനേകം ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും നി​ര​വ​ധി ഗദ്യ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളും, ഐതി​ഹ്യ​മാല എട്ടു ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളും അർ​ജ്ജു​നൻ, ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണൻ തു​ട​ങ്ങിയ ഗദ്യ​പ്ര​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

‘പു​ന്ന​ശ്ശേ​രി നമ്പി’ എന്ന പേർ കേൾ​ക്കാ​ത്ത​വ​രാ​യി മല​യാ​ള​ക്ക​ര​യിൽ ആരും ഇല്ലെ​ന്നു പറയാം. കൈ​ക്കു​ള​ങ്ങര വാ​രി​യ​രെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ ഈ മഹാ​ത്മാ​വും അഗാ​ധ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം വള്ളു​വ​നാ​ട്ടു പെ​രി​മു​ടി​യൂ​രം​ശ​ത്തിൽ പു​ന്ന​ശ്ശേ​രി​യിൽ 1033 മി​ഥു​നം 5-ാം തീയതി ജനി​ച്ചു. നാ​രാ​യ​ണൻ നമ്പി എന്നാ​യി​രു​ന്നു പി​താ​വി​ന്റെ പേർ. 1051-വരെ സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ പാർ​ത്തു​കൊ​ണ്ടു് ചേലൂർ ഇട്ടി​ക്കേ​ള​പ്പൻ എന്നു വി​ളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന കേ​ര​ള​വർ​മ്മൻ ഉണി​ത്തി​രി​യു​ടെ അടു​ക്കൽ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു് തൃ​പ്ര​ങ്ങോ​ട്ടു കി​ഴ​ക്കേ​പ്പു​ല്ല​ത്തു കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​മൂ​സ്സ​തു് എന്നു വി​ളി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ശങ്ക​ര​മൂ​സ്സ​തി​ന്റെ അടു​ക്കൽ വ്യാ​ക​ര​ണം, വൈ​ദ്യം മു​ത​ലായ ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങൾ പഠി​ച്ചു.

1062-ൽ വി​ജ്ഞാ​ന​ചി​ന്താ​മ​ണി എന്ന സം​സ്കൃ​ത​മാ​സി​ക​യു​ടെ ആധി​പ​ത്യം കയ്യേ​റ്റു. എന്നാൽ ഒരു കൊ​ല്ലം തി​ക​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​യ്ക്കും ഗു​രു​വായ ശങ്ക​രൻ മൂ​സ്സ​തു് വാ​ത​പീ​ഡി​ത​നാ​യി​തീ​രു​ക​യാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശു​ശ്രൂ​ഷ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി പത്രാ​ധി​പ​ത്യം മറ്റൊ​രാ​ളെ ഏല്പി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഗു​രു​നാ​ഥൻ 1068 മകരം 13-ാം തീയതി ഇഹ​ലോ​ക​വാ​സം വെ​ടി​ഞ്ഞു​വെ​ങ്കി​ലും, നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ശർ​മ്മാ പത്രാ​ധി​പ​ത്യം വീ​ണ്ടും കയ്യേ​ല്ക്കുക ഉണ്ടാ​യി​ല്ല. ബാ​ക്കി ജീ​വി​തം സം​സ്കൃ​ത​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ അഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കാ​യും മറ്റും അദ്ദേ​ഹം വി​നി​യോ​ഗി​ച്ചു. പട്ടാ​മ്പി സം​സ്കൃ​ത​പാ​ഠ​ശാല, ആയുർ​വേ​ദ​വൈ​ദ്യ​ശാല, അനാ​ഥ​ര​ക്ഷാ​ശാല—എന്നി​ങ്ങ​നെ പലേ ധർ​മ്മ​സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം നട​ത്തി​വ​ന്നു.

നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ശർ​മ്മ​യു​ടെ കൃ​തി​കൾ മി​ക്ക​വ​യും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലാ​ണു്. ഭാ​ഷ​യിൽ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​വി​ലോ​മ​കാ​വ്യ​ത്തി​നു് സു​ബോ​ധി​നി​വ്യാ​ഖ്യ​യും, ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​പ്ര​വേ​ശി​കം, ചമൽ​ക്കാര ചി​ന്താ​മ​ണി വ്യാ​ഖ്യാ, പ്ര​ശ്ന​മാർ​ഗ്ഗ​വ്യാ​ഖ്യാ—എന്നി​ങ്ങ​നെ അനേകം വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങൾ ചമ​ച്ചി​ട്ടു​ള​ള​തേ​യു​ള്ളു. മല​യാ​ള​ത്തി​ലും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​സ​ഭ​യ്ക്കും സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ഷ​ത്തി​നും അദ്ദേ​ഹം ആദ്ധ്യ​ക്ഷം വഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

എന്നു് ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി രവി​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു് വെറും പര​മാർ​ത്ഥം മാ​ത്ര​മാ​ണു്. വെ​ണ്മ​ണി മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി ഇപ്ര​കാ​രം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ജീ​വി​ത​കാ​ലം മു​ഴു​വ​നും അഖ​ണ്ഡ​ബ്ര​ഹ്മ​ച​ര്യം അനു​ഷ്ഠി​ച്ചു​പോ​ന്ന ഈ മഹാ​ശ​യൻ ശി​ഷ്യ​സ​മ്പ​ത്തിൽ ഒരു ദ്രോ​ണാ​ചാ​ര്യർ തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. പൂർ​വ്വാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളെ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ആധു​നിക പരി​ഷ്കാ​രി​ക​ളിൽ ചിലർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​ശി​രോ​മ​ണി​യാ​യി ചി​ത്ര​ണം ചെ​യ്തു​വ​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും അതു​കൊ​ണ്ടൊ​ന്നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തി​നു് ഒരു കു​റ​വും വന്നി​ട്ടി​ല്ല. ആ മരണം വി​ദ്യാ​വി​ത​ര​ണ​ത്തെ ജീ​വി​ത​വ്ര​ത​മാ​യി കരു​തി​പ്പോ​ന്ന ആ മഹാ​ത്മാ​വി​നെ മല​യാ​ളി​കൾ ഒരി​ക്ക​ലും വി​സ്മ​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല.

ടി​പ്പു​സുൽ​ത്താ​ന്റെ പട​യോ​ട്ട​ക്കാ​ല​ത്തു് വട​ക്കു​നി​ന്നും വന്നു് തി​രു​വി​താം​കൂർ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ അഭയം പ്രാ​പി​ച്ച കോ​ട്ട​യം രാ​ജ​കു​ടും​ബം തെ​ക്കൻ​കോ​ട്ട​യ​ത്തു നി​ല​യു​റ​പ്പി​ച്ചു. ആ ശാ​ഖ​യിൽ 1028-​ാമാണ്ടു് ജനി​ച്ച കവി​യാ​യി​രു​ന്നു അനിഴം തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാൻ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ താമസം ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി വാഴ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ആയി​രു​ന്നു. ‘ദൂ​ത​വാ​ക്യം’ ആട്ട​ക്കഥ മു​ത​ലാ​യി ചില കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ചി​റ്റൂർ ചമ്പ​ത്തു​വീ​ടു് തു​ഞ്ച​ത്തു​ഗു​രു​ക്ക​ളു​ടെ പാ​ദ​രേ​ണു​ക്ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു പരി​പൂ​ത​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഒരു പ്ര​സി​ദ്ധ​കു​ടും​ബ​മാ​ണു്. സൂ​ര്യ​നാ​രാ​യ​ണൻ എഴു​ത്ത​ച്ഛ​നു് ചി​റ്റൂർ മഠ​മി​രി​ക്കു​ന്ന സ്ഥലം ദാ​നം​ചെ​യ്ത​തു് അന്ന​ത്തെ ചമ്പ​ത്തു കാ​ര​ണ​വ​രും മറ്റം​ഗ​ങ്ങ​ളും ചേർ​ന്നാ​ണു്. ചാ​ത്തു​ക്കു​ട്ടി​മ​ന്നാ​ടി​യാർ അമ്മ മന്നാ​ടി​സ്യാ​രു​ടേ​യും കോ​നാ​ത്തു ശാ​മു​മേ​നോ​ന്റെ​യും പു​ത്ര​നാ​യി 1032 മീനം 5-​ാംതീയതി ഭൂ​ലോ​ക​ജാ​ത​നാ​യി. ബാ​ല്യ​ത്തിൽ നല്ല ആരോ​ഗ്യം ഇല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ പത്തു പതി​നെ​ട്ടു വയ​സ്സാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷ​മേ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ചെയ്ക ഉണ്ടാ​യു​ള്ളു. കോ​നാ​ത്തു രാ​മ​മേ​നോ​നാ​യി​രു​ന്നു ആദ്യ​ത്തെ ഗുരു. 1053-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂർ വക്കീൽ​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ ജയി​ച്ചി​ട്ടു് മൂ​വാ​റ്റു​പു​ഴെ പ്രാ​ക്റ്റീ​സു് തു​ട​ങ്ങി. അക്കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം ആയി​ല്യം തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ മുഖം കാ​ണി​ച്ചു് ചില പാ​രി​തോ​ഷി​ക​ങ്ങൾ വാ​ങ്ങി.

ഹാ​ലാ​സ്യ​മാ​ഹാ​ത്മ്യം എന്ന കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു് എഴു​താൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തു് മൂ​വാ​റ്റു​പു​ഴ​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. അറു​പ​ത്താ​റു് അദ്ധ്യാ​യ​ങ്ങ​ളോ​ളം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം കൊ​ച്ചി​യി​ലെ വക്കീൽ​പ​രീ​ക്ഷ​യും ജയി​ച്ചു് തൃ​ശ്ശി​വ​പേ​രൂ​രേ​യ്ക്കു താമസം മാ​റ്റി. 1063-ൽ ജാ​ന​കീ​പ​രി​ണ​യം നാടകം ഭാ​ഷ​യി​ലേ​യ്ക്കു വി​വർ​ത്ത​നം ചെ​യ്തു. അതി​നു​ശേ​ഷം 1064 മകരം 15-ാം തീ​യ​തി​യാ​ണു് ഹാ​ലാ​സ്യം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​തു്. ഭാ​ഷ​യിൽ ഇതേ​വ​രെ​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളൊ​ഴി​ച്ചാൽ പി​ന്നെ ഉത്ത​മ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു് ഹാ​ലാ​സ്യ​മാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ അതി​ശ​യോ​ക്തി​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. തർ​ജ്ജ​മ​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി​ക്കു​ന്ന ഒറ്റ വരി​പോ​ലും അതി​ലി​ല്ല. അതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ നാ​ട​ക​തർ​ജ്ജ​മ​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഉത്ത​ര​രാ​മ​ച​രി​ത​ത്തി​നാ​ണു് മല​യാ​ളി​കൾ പ്രാ​ധാ​ന്യം കല്പി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തു്. ജാ​ന​കീ​പ​രി​ണ​യ​വും നന്നാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ അഭി​പ്രാ​യം.

ഇത്യാ​ദി ചില ജാ​ന​കീ​പ​രി​ണ​യ​പ​ദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പു​രോ​ഭാ​ഗി​കൾ​ക്കു പലേ ന്യൂ​ന​ത​കൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​പ്പാൻ കഴി​യും. ഒന്നാ​മ​താ​യി ‘സങ്കാശ’പദം ഒരു സ്വ​ത​ന്ത്ര​പ​ദ​മാ​യി സം​സ്കൃ​ത​ക​വി​കൾ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​റി​ല്ല; രണ്ടാ​മ​താ​യി ‘ശങ്ക​വെ​ടി​ഞ്ഞഹ’ എന്ന​തു് പ്രാ​സ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി പ്ര​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട നി​രർ​ത്ഥ​ക​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. ഇത്ത​രം ന്യൂ​ന​ത​ക​ളിൽ​നി​ന്നു വി​മു​ക്ത​മായ ഏതെ​ങ്കി​ലും ഒരു കാ​വ്യം — പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു തർ​ജ്ജമ —​ എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടോ? ഉത്ത​ര​രാ​മ​ച​രി​ത​ത്തി​ലും അത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ചില ന്യൂ​ന​ത​കൾ കണ്ടു​വെ​ന്നു വരാം.

ഈമാ​തി​രി സര​സ​പ​ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഉത്ത​ര​രാ​മ​ച​രി​ത​ത്തിൽ അധി​ക​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​തു്. തർ​ജ്ജി​മ​യാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടു​പോ​ലും രസാ​നു​ഗു​ണ​മായ ശബ്ദ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ കവി വേ​ണ്ടി​ട​ത്തോ​ളം നി​ഷ്കർ​ഷി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു. ഇക്ക​വി സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​യി​ട്ടു് യാ​തൊ​ന്നും രചി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലൊ എന്നൊ​രു മന​സ്താ​പ​ത്തി​നു് മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു വക​യു​ണ്ടു്. പൂർ​വ്വ​ക​വി​ക​ളോ​ടു​ള്ള ബഹു​മാ​നാ​തി​രേ​ക​ത്താ​ലാ​ണു് താൻ അതി​ലേ​ക്കു ശ്ര​മി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു് സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​കു​ന്നു. യൗ​വ​നാ​വ​സ്ഥ​യിൽ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം ദി​വം​ഗ​ത​നാ​കാ​തി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഒരു​പ​ക്ഷേ സ്വ​ത​ന്ത്ര​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ വല്ല​തും നമു​ക്കു സമ്മാ​നി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. 1080 വൃ​ശ്ചി​കം 14-ാം തീയതി അദ്ദേ​ഹം പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ച​തു് മല​യാ​ള​ത്തി​നു് ഒരു തീ​രാ​ന​ഷ്ടം തന്നെ.

കൊ​ച്ചി​ശ്ശീ​മ​യിൽ പൂ​വ​ന്നി​ശ്ശേ​രി​യിൽ ഒറ​വ​ങ്കര ഇല്ല​ത്താ​യി​രു​ന്നു നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ ജനനം. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പി​താ​വായ ശങ്ക​രൻ നമ്പൂ​തി​രി നല്ല മന്ത്ര​വാ​ദി​യും ‘ചാത്ത’സേ​വ​ക​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ നമ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ ജന​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒരു ഐതി​ഹ്യ​മു​ണ്ടു്. ശങ്ക​രൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ സേ​വാ​മൂർ​ത്തി​യായ ചാ​ത്തൻ, തന്റെ ഭക്ത​ന്റെ സം​ശ​യ​നി​വാ​ര​ണാർ​ത്ഥം അന്തർ​ജ്ജ​ന​ത്തി​ന്റെ വയറു കീറി പു​രു​ഷ​പ്ര​ജ​യെ എടു​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു എന്നും നമ്പൂ​തി​രി പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചു് കു​ട്ടി​യെ കൊ​ന്നു​ക​ള​യ​രു​തേ എന്നു പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു​വെ​ന്നും അടു​ത്ത അഞ്ചാ​റു​ദി​വ​സ​ത്തോ​ളം ഗർ​ഭ​സ്ഥ​മായ ശി​ശു​വി​നു് സ്പ​ന്ദ​നം ഉണ്ടാ​യി​ല്ലെ​ന്നും ആണു് കഥ.

നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി 1032 ഇടവം 25-ാം തീയതി തൃ​ക്കേ​ട്ട​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. പി​താ​വി​നു് രണ്ടു വേ​ളി​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവരിൽ മൂ​ത്ത​പ​ത്നി​യു​ടെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി. ദ്വീ​തീ​യ​പ​ത്നി​യു​ടെ പ്ര​ഥ​മ​പു​ത്ര​നായ ശങ്ക​രൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ അടു​ക്ക​ലാ​യി​രു​ന്നു ഈ ബാലൻ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ചെ​യ്ത​തു്. ഉപ​ന​യ​നാ​ന​ന്ത​രം ആലു​വാ​യ്ക്കു​സ​മീ​പ​മു​ള്ള കടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ മാ​വേ​ലി​മ​ന​യ്ക്കൽ താ​മ​സി​ച്ചു്, കാപ്ര ഇല്ല​ത്തെ ഓതി​ക്കൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ അടു​ക്കൽ വേ​ദാ​ഭ്യ​സ​നം നട​ത്തി. 1047-ൽ സമാ​വർ​ത്ത​നം നട​ന്നു. തദ​ന​ന്ത​രം കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ വി​ദ്വാൻ കു​ഞ്ഞു​രാ​മ​വർ​മ്മ ഇള​യ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും സി​ദ്ധാ​ന്ത​കൗ​മു​ദി​യു​ടെ പൂർ​വ്വാർ​ദ്ധ​വും തർ​ക്ക​സം​ഗ്ര​ഹ​വും പഠി​ച്ചു. അവിടെ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ഒരു അന​ധ്യാ​യ​ദി​വ​സം അദ്ദേ​ഹം കു​ളി​യും തേ​വാ​ര​വും കഴി​ഞ്ഞു് ഇല്ല​ത്തെ തള​ത്തിൽ കി​ട​ന്നു​മ​യ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ അതി​ലാ​വ​ണ്യ​വ​തി​യാ​യി ഒരു സ്ത്രീ അടു​ത്തു​ചെ​ന്നു് സൗ​ന്ദ​ര്യ​ല​ഹ​രി​യി​ലെ,

“കവീ​ന്ദ്രാ​ണം”

എന്ന ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു് അതു് ചൊ​ല്ലി പഠി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാൻ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച​താ​യി അദ്ദേ​ഹം സ്വ​പ്നം കണ്ടു​വ​ത്രേ. ആ ഉപ​ദേ​ശം അനു​സ​രി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സ്തുത ശ്ലോ​ക​ത്തെ ഒരു മണ്ഡ​ല​ക്കാ​ലം ഉരു​ക്ക​ഴി​ക്ക​യും പി​ന്നീ​ടു് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ ശ്രീ​കു​രും​ബാ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ സം​വ​ത്സ​ര​ഭ​ജ​നം നട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഭജനം അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒടു​വി​ല​ത്തെ മണ്ഡ​ല​ക്കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം മൗ​ന​വ്ര​തം അനു​ഷ്ഠി​ച്ചു​വെ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല അത്താ​ഴ​പ്പൂ​ജ​യ്ക്കു നി​വേ​ദി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന നാ​ഴി​പ്പാൽ അല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നും ഭക്ഷി​ക്കാ​റു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങി​നെ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം കവി​യാ​യ​തെ​ന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. വെ​ണ്മ​ണി നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട​ന്മാർ, കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ തമ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാർ, കാ​ത്തൊ​ള്ളി അച്യു​ത​മേ​നോൻ മു​ത​ലാ​യ​വ​രു​ടെ നി​ര​ന്ത​ര​സാ​ഹ​ച​ര്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​താ​വാ​സ​ന​യെ പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു.

1037 മു​ത​ല്ക്കു് 1040-വരെ നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി, കൊ​ച്ചി​വീ​രെ​ള​യ​ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലേ​യും, വി​ഷ​വൈ​ദ്യൻ കെ​ാ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും ഈശ്വ​ര​സേ​വ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. 1055-ൽ അദ്ദേ​ഹം വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നി​റു​ത്തി​യി​ട്ടു് ഗൃ​ഹ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. എന്നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ധർ​മ്മ​പ​ത്നി ഒരു​കൊ​ല്ല​മേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. ഒരി​ക്കൽ ഇല്ല​ത്തി​നു് അക്ക​ര​യു​ള്ള ശ്രീ​ക​ണ്ഠേ​ശ്വ​രം​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് തോ​ണി​യിൽ കയറി പോകവേ, വഞ്ചി മറി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ഈശ്വ​ര​ക​ടാ​ക്ഷ​ത്താൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ജീ​വാ​പാ​യം നേ​രി​ട്ടി​ല്ല.

ആ സം​ഭ​വ​ത്തെ​യാ​ണു് താഴെ ചേർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന സം​സ്കൃ​ത​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

1082 ൽ നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി ഐരാ​ണി​ക്കു​ള​ത്തി​ല്ല​ത്തെ മൂ​പ്പീ​ന്നി​ന്റെ പേരിൽ ജീ​വ​നാം​ശ​ത്തി​നാ​യി ഒരു വ്യ​വ​ഹാ​രം​കൊ​ടു​ത്തു. ആ കേ​സ്സു നി​മി​ത്തം കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വലിയ വല​ച്ചിൽ നേ​രി​ട്ടു. അതി​നെ​യാ​ണു്.

പദ്യ​ത്തിൽ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ പദ്യം സ്ഥാ​ന​ത്യാ​ഗം​ചെ​യ്ത കൊ​ച്ചീ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നു് കവി അയ​ച്ച​തായ സമർ​പ്പ​ണ​പ​ദ്യ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണു്.

1090 മക​ര​ത്തിൽ മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ അമ്മ​ച്ചി​യ്ക്കു പി​ടി​പെ​ട്ട രോ​ഗം​നി​മി​ത്തം ചില മന്ത്ര​വാ​ദ​ങ്ങ​ളും ഭഗവതീ സേ​വ​യും നട​ത്തു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കു് നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ത്തു വരി​ക​യും ആ അവ​സ​ര​ത്തിൽ മഹാ​രാ​ജാ​വു് നമ്പൂ​തി​രി​ക്കു് ഒരു കല്ലു​വ​ച്ച മോ​തി​രം സമ്മാ​നി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

1091-ൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു നേ​രി​ട്ട ശരീ​രാ​സ്വാ​സ്ഥ്യം ക്ര​മേണ വർ​ദ്ധി​ച്ചു​വ​ന്നു. 1092 ചി​ങ്ങം 12-​ാംതീയതി അദ്ദേ​ഹം ചര​മ​ഗ​തി​യേ പ്രാ​പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

ഇതാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ച അവ​സാ​ന​പ​ദ്യം. അതു് മരി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നാ​ല​ഞ്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു മു​മ്പു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​താ​ണു്. വെ​ണ്മ​ണി മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് ഒറ​വ​ങ്കര നമ്പൂ​രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഒരു ച്ഛാ​യാ​ശ്ലോ​കം നിർ​മ്മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഒറ​വ​ങ്കര നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​രി​യെ ‘രാജൻ’ എന്നാ​ണു് എല്ലാ​വ​രും വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്. ആ പേരു് എങ്ങ​നെ വന്നു​ചേർ​ന്നു​വെ​ന്നു് കവി തന്നെ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടു്.

എന്നു വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ചോ​ദി​ച്ച ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു് കവി പറഞ്ഞ സമാ​ധാ​ന​മാ​ണു് താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്ന​തു്.

നമ്പൂ​തി​രി പര​മ​ശാ​ന്ത​നും സു​ശീ​ല​നും പരോ​പ​കാ​രി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​ണൻ​പോ​യാ​ലും അസ​ത്യം പറ​ക​യി​ല്ലെ​ന്നൊ​രു ദൃ​ഢ​വ്ര​ത​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ചില അപ​ക​ട​ങ്ങൾ പറ്റീ​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നി​ല്ല. ഒരി​ക്കൽ അദ്ദേ​ഹം ഒരു (Nuisance Case)-ൽ അക​പ്പെ​ട്ടു. ആ സം​ഭ​വ​ത്തെ കവി​ത​ന്നെ വർ​ണ്ണി​യ്ക്ക​ട്ടേ.

ന്യാ​യാ​ധി​പ​തി​ക്കു് രാ​ജൻ​ന​മ്പൂ​രി​യെ നല്ല പരി​ച​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ രക്ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാൽ കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു​ള്ള മോ​ഹ​ത്തി​നാൽ, അദ്ദേ​ഹം ചില ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു. ഒരു കള്ളം പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ രക്ഷ​പ്പെ​ടാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ നമ്പൂ​തി​രി ഉണ്ടായ പര​മാർ​ത്ഥ​മൊ​ക്കെ​യും തു​റ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു. ന്യാ​യാ​ധി​പ​തി വി​ഷ​മി​ച്ചു; ഒടു​വിൽ ഒരു ഒഴി​ക​ഴി​വു​ണ്ടാ​ക്കി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ വെ​റു​തേ വി​ട്ടു.

നമ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ മറ്റൊ​രു ഗുണം ഫലി​ത​മാ​ണു്. ഫലി​ത​സ​മ്മി​ശ്ര​മായ കവി​താ​നിർ​മ്മാ​ണ​ത്തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സാ​മർ​ത്ഥ്യം അന്യാ​ദൃ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നി​ങ്ങ​നെ കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാ​നും,

എന്നു വെ​ണ്മ​ണി മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടും പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു പര​മാർ​ത്ഥ​മാ​ണു്.

നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ​ന​മ്പൂ​രി സ്വ​യ​മേവ വി​ര​ക്ത​നും യശ​സ്സിൽ താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നും ആയി​രു​ന്നു. പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ന്റെ ക്ഷ​ണി​ക​ത​യെ​പ്പ​റ്റി ദൃ​ഢ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കവി,

പ്രാർ​ത്ഥി​ക്കാ​തെ,

എന്നാ​ണു് ദേ​വി​യോ​ടു യാ​ചി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഈമാ​തി​രി പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പരി​സ്ഫു​രി​ക്കു​ന്ന നിർ​വേ​ദ​മാ​ണു് നമ്പൂ​തി​രി​യെ വെ​ണ്മ​ണി​പ്ര​ഭൃ​തി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു വേർ​തി​രി​ച്ചു​നിർ​ത്തു​ന്ന​തു്.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചു് രാ​ജർ​ഷി​യായ ശ്രീ​മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​നു് അടിയറ വച്ച​തായ

എന്ന പദ്യ​ത്തിൽ​പോ​ലും കവി​യു​ടെ നിർ​വേ​ദ​മാ​ണു് കൂ​ടു​തൽ പ്ര​കാ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ പദ്യം മാ​ത്ര​മേ എഴു​തീ​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും രാ​ജൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി മഹാ​ക​വി​ബി​രു​ദ​ത്തി​നു് അർ​ഹ​നാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഇദ്ദേ​ഹം ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണ​ച​രി​ത​ത്തി​ന്റെ രീ​തി​പി​ടി​ച്ചു് ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​ത​ത്തെ പത്തു സർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ലു​ള്ള ഒരു മണി​പ്ര​വാ​ള​കാ​വ്യ​മാ​യി രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1071-ൽ അച്ച​ടി​ച്ചു. “സര​ള​ങ്ങ​ളായ സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ​ങ്ങ​ളേ​യും മല​യാ​ള​പ​ദ​ങ്ങ​ളേ​യും ഭം​ഗി​യിൽ ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഈ കൃ​തി​യെ ശ്ലേ​ഷാ​ദ്യ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടും പ്രാ​സ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടും നല്ല​വ​ണ്ണം ഭൂ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു് വാ​യി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു് അന​ല്പ​മായ സന്തോ​ഷം ജനി​ക്കു​ന്ന​താ​കു​ന്നു.” എന്നു് ചാ​ത്തു​ക്കു​ട്ടി മന്നാ​ടി​യാർ ഈ പു​സ്ത​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്നി​ങ്ങ​നെ പലേ​ട​ത്തും കവി ദു​സ്സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ങ്ങൾ കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും,

ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള നല്ല വർ​ണ്ണ​ന​ക​ളും,

ഈമാ​തി​രി യമ​ക​പ്പ​ണി​ക​ളും ഇതിൽ കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടു്.

തൊ​ടു​പുഴ കല്ല​മ്പ​ള്ളി വി​ഷ്ണു​ന​മ്പൂ​തി​രി നല്ല വാ​സ​നാ​ക​വി​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ഭാരതം സ്വർ​ഗ്ഗാ​രോ​ഹ​ണം, കൈ​കൊ​ട്ടി​ക്ക​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, തി​രു​നാൾ​പ്ര​ബ​ന്ധം, പാ​താ​ള​രാ​വ​ണ​വ​ധം ആട്ട​ക്കഥ, ചന്ദ്രാം​ഗ​ദ​ച​രി​തം ആട്ട​ക്കഥ മു​ത​ലാ​യി പലേ കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചു് ഭാഷയെ പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഭാരതം സ്വർ​ഗ്ഗാ​രോ​ഹ​ണം 1055-ൽ അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ ശ്രീ​രാ​മ​വി​ലാ​സ​ക്കാർ 111ദി​വ​സ​ത്തെ ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്തീ​ട്ടു​ണ്ടു്.

ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴു് താ​ലൂ​ക്കിൽ കി​ളി​മാ​നൂ​രി​നു​സ​മീ​പം മടവൂർ കാ​വിൽ​വീ​ട്ടു​കാർ പു​രാ​ത​ന​കാ​ലം മു​ത​ല്ക്കേ വൈ​ദ്യം, മന്ത്രം മു​ത​ലായ ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ സി​ദ്ധി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അവരിൽ ത്രി​വി​ക്ര​മൻ എന്നു് ഒരാൾ 700-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു വെ​ട്ടൂർ പെ​രു​മൺ എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു​വ​ച്ചു് ഭദ്ര​കാ​ളി​യെ സേ​വി​ച്ചു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത്രേ. ആ ത്രി​വി​ക്ര​മൻ കാ​ളീ​പ​ര​നാ​യി ചി​ല​ക​വ​ന​ങ്ങൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. 998-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു കാ​ളി​യെ മടവൂർ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ച്ചു. ആ ദേവി ഇപ്പോ​ഴും കാ​വിൽ​വീ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ കു​ടും​ബ​ദേ​വ​ത​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​നാ​ശാൻ 990-ൽ ജനി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ജ്യോ​തി​ഷം, മന്ത്ര​വാ​ദം, വൈ​ദ്യം, വി​ഷ​ചി​കി​ത്സ ഇവയിൽ നി​പു​ണ​നാ​യി​രു​ന്ന ഈ വി​ദ്വാൻ സീ​താ​സ്വ​യം​വ​രം ഊഞ്ഞാൽ​പാ​ട്ടും ഭദ്രോ​ല്പ​ത്തി തു​ള്ള​ലും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി അറി​യു​ന്നു. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​നാ​ശാ​ന്റെ സഹോ​ദ​രി​യായ നാ​രാ​യ​ണി​അ​മ്മ​യിൽ ചെ​റു​ക​രെ ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കു് കൊ​ല്ലം 1032 ചി​ങ്ങ​മാ​സം സ്വാ​തി​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ഒരു ശിശു ജനി​ച്ചു. ജന​ന​കാ​ല​ത്തെ ഗ്ര​ഹ​സ്ഥി​തി കണ്ടി​ട്ടു് അവൻ ഒരു മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നും കവി​യു​മാ​യി​ത്തീ​രു​മെ​ന്നു് ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​ആ​ശാൻ തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി.

എന്നു ഭഗവാൻ വസി​ഷ്ഠ​മ​ഹർ​ഷി അരു​ളി​ച്ചെ​യ്ത​തു​പോ​ലെ ഈ ശി​ശു​വി​ന്റെ കു​ടും​ബം—പൂർ​വ​കാ​ല​ത്തു് ജഗ​ദീ​ശ്വ​രി​യായ ശ്രീ ഭദ്ര​കാ​ളി​യിൽ പര​മ്പ​രാ​സി​ദ്ധ​മായ വൈ​ദു​ഷ്യ​ലാ​ഭ​ത്തി​നു വര​പ്ര​സാ​ദം നൽ​ക​പ്പെ​ട്ട വി​ശു​ദ്ധ​കു​ടും​ബം—തദ​നു​സാ​രം നാ​ല​ഞ്ചു ശത​വർ​ഷ​ക്കാ​ല​മാ​യി നി​ര​ന്ത​രം അനേകം പണ്ഡി​ത​ന്മാർ അല​ങ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വി​ദ്വൽ​കു​ടും​ബം—പി​താ​വു് ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നും മഹാ​ബു​ദ്ധി​മാ​നു​മായ വീ​ര​പു​രു​ഷൻ—മാ​താ​വു നല്ല വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വും സൗ​ശീ​ല്യാ​ദി​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​മു​ള്ള സതീ​ര​ത്നം—ജന​ന​കാ​ലം വി​ദ്യാ​കാ​ര​ക​നായ ബുധൻ സ്വ​ന​ക്ഷ​ത്ര​മായ കന്നി​രാ​ശി​യിൽ ഉച്ചം​ഗ​ത​നാ​യി പണ്ഡി​ത​യോ​ഗ​പ്ര​ദ​നാ​യി ഭാ​ഗ്യ​സ്ഥാ​ന​ത്തു സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​ന്ന വി​ശി​ഷ്ട​സ​മ​യം—സു​ദുർ​ല്ല​ഭ​മായ ഏതാ​ദൃ​ശ​ഭാ​ഗ്യ​സ​മു​ച്ച​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ദാ​ന​മായ ശിശു, ഭാ​വി​യിൽ ഒരു പണ്ഡി​ത​നാ​യി ഭവി​ക്കു​മെ​ന്നു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാ​ന്റെ ദീർ​ഘ​ദർ​ശ​നം സു​സ്ഥാ​ന​ഗ​ത​മാ​ണെ​ന്നു് അവി​തർ​ക്കി​ത​മാ​യി അനു​മാ​നി​ക്കാം. [6]

ഈ ശിശു കു​ന്ന​ത്തു​ക​ള​രി​യിൽ ഭഗ​വ​തീ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ​വ​ച്ചു യഥാ​കാ​ലം ‘കാ​ളി​ദാ​സൻ’ എന്നു നാ​മ​ക​ര​ണം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ‘കാ​ളി​ദാ​സൻ’ എന്നു വി​ളി​ക്കാൻ വി​ഷ​മ​മാ​ക​യാൽ വീ​ട്ടു​കാർ ബാലനെ ‘കാളു’ എന്നു വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്നു. അങ്ങ​നെ​യാ​ണു കാ​ളു​വാ​ശാൻ എന്ന പേർ പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യ​തു്. ‘അക്ഷ​രം വി​പ്ര​ഹ​സ്തേന’ എന്ന പ്ര​മാ​ണ​പ്ര​കാ​രം മൂ​ന്നാം​വ​യ​സ്സിൽ ഒരു ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ബാലനെ എഴു​ത്തി​നി​രു​ത്തി. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​ആ​ശാൻ തന്നെ പഠി​ത്ത​ക്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ മേൽ​നോ​ട്ടം വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മാ​താ​വു് അതി​നി​ട​യ്ക്കു മരി​ച്ചു​പോ​ക​യാൽ, അദ്ദേ​ഹം മാ​താ​വി​ന്റെ ചു​മ​ത​ല​കൾ​കൂ​ടി വഹി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​വ​ന്നു.

ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള രാ​മാ​യ​ണ​വാ​യ​ന​യിൽ അതി​സ​മർ​ത്ഥ​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ബാലനെ സോ​പാ​ന​രീ​തി​യിൽ രാ​മാ​യ​ണം വാ​യി​ച്ചു് അർ​ത്ഥം പറ​യു​ന്ന​തി​നു് അഭ്യ​സി​പ്പി​ച്ചു. ആറേ​ഴു​വ​യ​സ്സു​പ്രാ​യ​മു​ള്ള കു​ട്ടി രാ​മാ​യ​ണം വാ​യി​ച്ചു് വി​ശ​ദ​മാ​യി അർ​ത്ഥം പറ​യു​ന്ന​തു​കേ​ട്ടു് പലരും അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അചി​രേണ ബാലൻ സി​ദ്ധ​രൂ​പം, ക്രി​യാ​പ​ദം, ബാ​ല​പ്ര​ബോ​ധം മു​ത​ലാ​യവ പഠി​ച്ചു വി​ഭ​ക്തി​ജ്ഞാ​നം സമ്പാ​ദി​ച്ച​ശേ​ഷം ഗണ​ന​ക്രിയ പഠി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. അല്പ​കാ​ലം​കൊ​ണ്ടു് ലാടം, വൈ​ധൃ​തം മു​ത​ലായ ഗണ​ന​ക്രി​യ​കൾ പരി​ശീ​ലി​ക്കു​ക​യും ഹോര, ജാ​ത​ക​പാ​രി​ജാ​തം, സാ​രാ​വ​ലി മു​ത​ലാ​യവ ഉരു​വി​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ ജ്യോ​തി​ഷ​പ​ഠ​നം പൂർ​ത്തി​യാ​കും​മു​മ്പു് ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ദി​വം​ഗ​ത​നാ​യി.

അങ്ങ​നെ പഠി​ത്തം പെ​ട്ടെ​ന്നു നി​ല്ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു​കൂ​ടു​ക​യാൽ, കാളു വീ​ട്ടി​നു വെ​ളി​യിൽ യഥോരം സഞ്ച​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. തു​ള്ള​ലും ആട്ട​വും ഉള്ള ദി​ക്കി​ലെ​ല്ലാം കാ​ളു​വും എത്തും എന്ന മട്ടു വന്നു​ചേർ​ന്നു. എന്നാൽ സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന താ​ളി​യോല ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ ഒന്നു​വി​ടാ​തെ എല്ലാം വാ​യി​ച്ചു പഠി​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അവൻ ജാ​ഗ​രൂ​ക​നാ​യി​ത്ത​ന്നെ വർ​ത്തി​ച്ചു.

ഒരി​ക്കൽ സമീ​പ​സ്ഥ​നായ ഒരാൾ, കാ​ളു​വി​ന്റെ വലിയ കാ​ര​ണ​വ​രായ കൊ​ച്ചു​കു​ഞ്ഞു​പി​ള്ള​യു​ടെ കൃ​തി​യായ ഒരു കു​ത്തി​യോ​ട്ട​പ്പാ​ട്ടു് അവനെ പാ​ടി​ക്കേൾ​പ്പി​ച്ചു. അമ്മാ​വ​നെ​പ്പോ​ലെ തനി​ക്കും ഒരു കു​ത്തി​യോ​ട്ട​പ്പാ​ട്ടു് എഴു​ത​ണ​മെ​ന്നു് ഈ ബാ​ല​നും നി​ശ്ച​യി​ച്ചു. ദേ​വീ​പ്ര​സാ​ദം ഉണ്ടാ​യാൽ ഏതാണു സാ​ധി​ക്കാ​ത്ത​തു്? അവൻ അന്നു് എഴു​തിയ കവി​ത​യിൽ ഒരു ഭാഗം ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഇങ്ങ​നെ എഴു​തി​ത്തീർ​ന്ന പാ​ട്ടു​കേ​ട്ടു് സന്തു​ഷ്ട​രായ കൂ​ട്ടു​കാർ അവനു ബാ​ല​ക​വി എന്നു പേരു നൽകി. അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് വേ​റെ​യും ചില കു​ത്തി​യോ​ട്ട​പ്പാ​ട്ടു​കൾ അദ്ദേ​ഹം എഴുതി.

ഈ ഗാനം കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ ഉന്ന​തി​ക്കു വഴി​തെ​ളി​ച്ചു. മടവൂർ സി. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്റെ മാ​തു​ല​നായ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ആ ഗാ​ന​ങ്ങൾ ചൊ​ല്ലി​ക്കേ​ട്ടി​ട്ടു് തൽ​ക്കർ​ത്താ​വി​നെ തന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ വരു​ത്തി​ത്താ​മ​സി​പ്പി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ അവിടെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ഐവർ​ക​ളി​ക്കാ​രു​ടെ അപേ​ക്ഷ​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് പാ​ഞ്ചാ​ലീ​സ്വ​യം​വ​രം ഐവർ​ക​ളി​പ്പാ​ട്ടും അവൻ എഴുതി.

കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു തു​ള്ളൽ​പാ​ട്ടിൽ വലിയ ഭ്ര​മ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു​ദി​വ​സം “തനി​ക്കു് ഒരു തു​ള്ളൽ​ക്കഥ എഴു​താ​മോ?” എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സ്തുത ബാ​ല​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. “ആവാം” എന്നു പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് അവൻ സീ​മ​ന്തി​നീ​ച​രി​തം തു​ള്ളൽ ഒരാ​ഴ്ച കൊ​ണ്ടു് എഴു​തി​ത്തീർ​ത്തു.

ഈ തു​ള്ളൽ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

പി​ന്നീ​ടു് കു​റ​ത്തി​പ്പാ​ട്ടി​ലാ​ണു് ഈ ബാ​ല​ക​വി കൈ​വ​ച്ച​തു്.

അടു​ത്ത കൃതി ശൂർ​പ്പ​ണ​ഖാ​വൈ​രൂ​പ്യം കൈ​കൊ​ട്ടി​ക്ക​ളി​പ്പാ​ട്ടാ​ണു്. പല വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി ഇരു​പ​തിൽ​പ്പ​രം ഗാ​ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്.

ഇപ്ര​കാ​രം കാളു പാ​ട്ടും വാ​യ​ന​യും കവി​ത​യു​മാ​യി വസി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് കി​ളി​മാ​ന്നൂർ കോ​ട്ടൂർ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള അവിടെ ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ക​യും, “ഇവ​ന്റെ പാ​ട്ടു​കൾ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാൽ അവ ഒരു വ്യു​ത്പ​ന്ന​നായ വാ​സ​നാ​ക​വി​ക​ളു​ടെ കൃ​തി​ക​ളാ​ണെ​ന്നു​ത​ന്നെ തോ​ന്നും. ഇവൻ സം​സ്കൃ​ത​കൃ​തി​ക​ളൊ​ന്നും വാ​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും പറ​യു​ന്നു. ഇതു വലിയ വി​സ്മ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇവനു ജന്മാ​ന്ത​ര​സി​ദ്ധ​മായ ബു​ദ്ധി​സാ​മർ​ത്ഥ്യ​വും തീ​ക്ഷ്ണ​മായ കവി​താ​വാ​സ​ന​യും ഉണ്ടെ​ന്നു കാ​ണു​ന്നു. ഈ സ്ഥി​തി​ക്കു് ചില സം​സ്കൃ​ത​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും മറ്റും വാ​യി​ച്ചാൽ ഇവൻ ഒരു മഹാ​ക​വി​യാ​യി ഭവി​ക്കു​മെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു യാ​തൊ​രു സം​ശ​യ​വു​മി​ല്ല” എന്നു് അദ്ദേ​ഹം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ട​ത​നു​സ​രി​ച്ചു് കാളു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​കൂ​ടെ താ​മ​സ​മാ​ക്കി. നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള​ആ​ശാൻ കി​ളി​മാ​ന്നൂർ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ സം​സ്കൃ​താ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​നും ജ്യോ​ത്സ്യ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു.

കി​ളി​മാ​നൂർ​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ താ​മ​സം​വ​ഴി​ക്കു ലഭി​ച്ച മഹൽ​സം​സർ​ഗ്ഗം അവ​ന്റെ കു​ശാ​ഗ്ര​ബു​ദ്ധി​യെ വി​ക​സി​പ്പി​ക്ക​യും അതു ഭാ​വി​ശ്രേ​യ​സ്സു​കൾ​ക്കെ​ല്ലാം നി​ദാ​ന​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെ​യ്തു. രണ്ടു മൂ​ന്നു മാ​സ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ രഘു​വം​ശം, മാഘം, നൈഷധം ഈ കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ പലേ സർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ അവൻ പഠി​ച്ചു​തീർ​ത്തു. അവ​ന്റെ സം​സ്കൃ​ത​ഭാ​ഷാ​പ​രി​ച​യ​വും ശബ്ദ​കോ​ശ​നിർ​ണ്ണ​യ​വും ഊഹാ​പോ​ഹ​ശ​ക്തി​യും കണ്ടു വി​സ്മി​ത​നായ ഗുരു “നീ ഇനി കാ​വ്യ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉരു​വി​ട്ടു ക്ലേ​ശി​ച്ചി​ട്ടാ​വ​ശ്യ​മി​ല്ല” എന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു് നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും അല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും പഠി​പ്പി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. ഉപ​രി​ഗ​ണി​ത​ക്രി​യ​ക​ളും അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി അവൻ പരി​ശീ​ലി​ച്ചു​വ​ന്നു. അക്കാ​ല​ത്തു് ബു​ദ്ധി​മാ​നായ ഗുരു അവ​ന്റെ കവി​താ​വാ​സ​ന​യേ​യും പോ​ഷി​പ്പി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ഒരി​ക്കൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആജ്ഞ​പ്ര​കാ​രം അവൻ അയ്യ​പ്പൻ​കാ​വിൽ​വ​ച്ചു് നി​മി​ഷ​ത്തിൽ രചി​ച്ച ശ്ലോ​ക​ത്തെ താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഇങ്ങ​നെ കാളു അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഗു​രു​വി​ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സ​ര​ണം നിർ​മ്മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. കു​വ​ല​യാ​ന​ന്ദം പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ, ഓരോ അല​ങ്കാ​ര​ത്തേ​യും ഉദാ​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന ഓരോ ഭാ​ഷാ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ രചി​ച്ചു​വ​ന്നു. അങ്ങ​നെ രചി​ച്ച ഭാ​ഷാ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​ണു് താഴെ ചേർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

അഞ്ചാ​റു​മാ​സ​ക്കാ​ല​മേ നമ്മു​ടെ ബാലൻ ഈവിധം ഗു​രു​കു​ല​വാ​സം ചെ​യ്തു​ള്ളു. അതി​നി​ട​യ്ക്കു് അവ​ന്റെ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത​രു തഴ​ച്ചു വളർ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞു.

വയ​സ്സു് പതി​ന​ഞ്ചു​തി​ക​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, കാളു ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ താമസം തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ പഠി​ത്തം വി​ട്ടു​ക​ള​ഞ്ഞി​ല്ല. പ്ര​താ​പ​രു​ദ്രീ​യം, കാ​വ്യ​പ്ര​കാ​ശം, ശാ​കു​ന്ത​ളം മു​ത​ലായ കൃ​തി​കൾ സശ്ര​ദ്ധം വാ​യി​ച്ചു പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കേ​യാ​ണു മട​വൂ​രിൽ ഒരു സർ​ക്കാർ പള്ളി​ക്കൂ​ടം സ്ഥാ​പി​ത​മാ​യ​തു്. ഒന്നാം വാ​ദ്ധ്യാ​രായ ഹരി​ഹ​ര​യ്യ​ന്റെ ഉപ​ദേ​ശ​പ്ര​കാ​രം കാ​ര​ണ​വൻ ഈ ബാലനെ പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ അയ​ച്ചു. പക്ഷേ പഠി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നി​ല്ല. ഒന്നാം​വാ​ദ്ധ്യാർ​ക്കു് അവനെ പഠി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി ഒന്നും കണ്ടി​ല്ല; നേ​രേ​മ​റി​ച്ചു് അവനു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പഠി​പ്പി​ക്കാൻ പല​തു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും. അങ്ങ​നെ ശി​ഷ്യൻ ഗു​രു​വി​നു ലീ​ലാ​വ​തി​യി​ലെ പലേ കണ​ക്കു​കൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു പഠി​പ്പി​ച്ചു​വ​ത്രേ.

ഒരു​ദി​വ​സം സ്ക്കൂൾ​ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ തോ​പ്പിൽ ഗോ​പാ​ല​പി​ള്ള കി​ളി​മാ​നൂ​രി​ന​ടു​ത്തു​വ​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നോ​ടു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പാ​ണ്ഡി​ത്യം കണ്ടു് സർ​ക്കാർ ജോ​ലി​ക്കാ​യി ക്ഷ​ണി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. അങ്ങ​നെ അദ്ദേ​ഹം പരവൂർ കി​ഴ​ക്ക​നേ​ലാ​പ്ര​വൃ​ത്തി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ടം രണ്ടാം​വാ​ദ്ധ്യാ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. എന്നാൽ ആ ഉദ്യോ​ഗം നാ​ല​ഞ്ചു​ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു മാ​ത്ര​മേ അദ്ദേ​ഹം വഹി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യു​ള്ളു. ഒന്നാം വാ​ദ്ധ്യാർ “ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ യജ​മാ​നൻ അവർകൾ സമ​ക്ഷ​മം മു​മ്പി​ലേ​ക്കു്” എഴു​തിയ ഒരു റി​പ്പോർ​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം കാ​ണു​ക​യും ‘സമ​ക്ഷം’ എന്നു വേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നും ‘മു​മ്പാ​കെ’ എന്ന​തു് എടു​ത്തു​ക​ള​യേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നും വാ​ദി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. പക്ഷേ ഒന്നാം​വാ​ദ്ധ്യാർ സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല. അതി​നാൽ ഈ നി​ര​ക്ഷ​ര​ക​ക്ഷി​യു​ടെ കീ​ഴി​ലി​രി​ക്കാൻ കഴി​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം രാജി എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു​ക​ള​ഞ്ഞു. അന​ന്ത​രം അദ്ദേ​ഹം മാ​മ​ണ്ണൂർ​മ​ഠ​ത്തി​ലെ കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​ക​ളെ പഠി​പ്പി​ക്കാൻ നി​യു​ക്ത​നാ​യി. ഇങ്ങ​നെ നമ്മു​ടെ കാളു കാ​ളു​വാ​ശാ​നാ​യി. അക്കാ​ല​ത്തു് രചി​ച്ച ഒരു കീർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഒന്നു​ര​ണ്ടു​വ​രി താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

അം​ഭോ​രു​ഹ​ന​ന്ദി​നി​സു​മ​ധു​ര​ഭാ​ഷി​ണി സു​ല​ളി​ത​കു​ളുർ​കു​ച​കും​ഭ​ദ്വ​യ​സു കു​തു​ക​ഭൃ​ശ​പ​രി​രം​ഭ​പ്രിയ പടു​വ​ക്ഷഃ​സ്ഥ​ല​ജം​ഭ​ദ്വി​ഷി​വ​ര​ദ​മു​ര​ഹര.

ആശാൻ പതി​വാ​യി പ്ര​ദോ​ഷ​വ്ര​തം അനു​ഷ്ഠി​ച്ചു​വ​ന്നു. ഒരു​ദി​വ​സം ശി​വ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ​വ​ച്ചു് ‘ശം​ഭോ​മ​ഹാ​ദേവ ശങ്ക​ര​ശ്രീ​നീ​ല​ക​ണ്ഠാ’ എന്നി​ങ്ങ​നെ ഒരു പഴയ കീർ​ത്ത​നം ചൊ​ല്ലു​ന്ന​തു കേ​ട്ടു് ഒരു പണ്ഡി​ത​ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ ‘ആശാൻ ഇങ്ങ​നെ പഴയ കീർ​ത്ത​നം ചൊ​ല്ലാൻ പാ​ടി​ല്ല’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു​വ​ത്രേ. ഉടനെ അദ്ദേ​ഹം ഉണ്ടാ​ക്കി​ച്ചൊ​ല്ലിയ കീർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഭാ​ഗ​മാ​ണു് താഴെ ചേർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ശൂ​ലി​നേ കപാ​ലി​നേ​തു​ഭ്യം നി​ത്യം​ദ​യോർ​മ്മി​മാ​ലി​നേ നമഃ ദേ​വ​ദേവ! ഭൂ​ത​നാ​യ​ക​പാ​ല​യ​നാഥ ദേ​വ​രാ​ജ​മു​ഖ്യ​വ​ന്ദിത ഗ്രാ​വ​ഗൃ​ഹ​ദ​യം​ഭാ​വ​മ​തു​ഹൃ​ദി ഭാവയ ഗിരിജ ദേവ മാം​പ്ര​തി ദർ​പ്പക പേ​ശ​ല​ദർ​പ്പ​വി​നാ​ശന മു​പ്പു​ര​ഹ​ര​ജയ സർ​വ​വി​ഭൂ​ഷണ.

ശൂലിന

കാ​ല​കി​ങ്ക​ര​ന്മാർ​വ​രു​മ്പോൾ പ്രാ​ണാ​വ​സാ​നേ കാ​ല​കാ​ലാ​ലം​ബ​നം നീയേ ഉള്ളി​ല​വി​ര​ള​മു​ള്ള​കൃ​പ​യൊ​ടു വെ​ള്ളി​മ​ല​യ​തി​നു​ള്ളി​ല​മ​രിന നല്ലൊ​രു ദൈ​വ​ത​മേ​ബത ഞങ്ങ​ടെ​യ​ല്ല​ല​ശേ​ഷ​മ​ക​റ്റുക നാഥ.

ശൂലിന

ഇക്കാ​ല​ത്താ​ണു് പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ എന്നും വെ​ളു​ത്തേ​രി കേ​ശ​വ​നാ​ശാ​നെ​ന്നും രണ്ടു് ഈഴ​വ​യു​വാ​ക്ക​ന്മാർ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു് സമു​ദ്ധ​ത​രാ​യി പ്ര​ശോ​ഭി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു്. അവർ കാ​ളു​വാ​ശാ​നോ​ടു് ഒരു കവി​താ​സ​മ​ര​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു. സമരം മൂ​ന്നു​മാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തോ​ളം നീ​ണ്ടു​നി​ന്നു. ഒടു​വിൽ അവർ കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ “പദ്യ​മ​യ​വും മർ​മ്മ​ഭേ​ദ​ക​വു​മായ വാ​ഗ്വി​ശി​ഖ​ങ്ങ​ളാൽ വ്യ​ഥി​ത​ഹൃ​ദ​യ​രാ​യി​ട്ടു്” വി​ര​മി​ച്ചു​വ​ത്രേ.

മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ, ഒരു അദ്ധ്യാ​പ​കൻ കാ​ളു​വാ​ശാ​നെ ആക്ഷേ​പി​ച്ചു് ഒരു ശ്ലോ​കം എഴു​തി​യ​യ​ച്ചു. അതിനു മറു​പ​ടി​യാ​യി ആശാൻ നൂറു ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു് അയാ​ളു​ടെ തേ​ജോ​വ​ധം​ചെ​യ്തു.

പെ​രു​നെ​ല്ലി വാ​ദ​മു​ഖ​ത്തിൽ തന്റെ തെ​റ്റു സമ്മ​തി​ച്ച​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ ഉത്തമ സു​ഹൃ​ത്താ​യി​ത്തീർ​ന്നു. എന്നാൽ പണയിൽ കു​ഞ്ചു​വൈ​ദ്യൻ എന്നൊ​രാൾ ആക്ഷേ​പ​സ്വ​ര​ത്തിൽ ആശാനു ചില പദ്യ​ങ്ങൾ അയ​ച്ചു. അതിനു മറു​പ​ടി​യാ​യി ആശാൻ എഴുതി അയച്ച പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

കാ​ളു​വാ​ശാൻ വേറെ പല​രേ​യും ഇതു​പോ​ലെ തോ​ല്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

കി​ളി​മാ​നൂർ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള ആശാ​ന്റെ വം​ശ്യ​നും ശി​ഷ്യ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ച്ചു​വീ​ട്ടിൽ കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ ഒരു സ്നേ​ഹി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. അവർ തമ്മിൽ സ്നേ​ഹ​പൂർ​വ​മായ ഒരു വാ​ദ​കോ​ലാ​ഹ​ല​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു. കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ ‘നവ​സർ​ഗ്ഗ​ഗ​തേ മാഘേ നവ​ശ​ബ്ദേ​ന​വി​ദ്യ​തേ’ എന്നു സ്വയം അഭി​മാ​നി​ച്ചു​പോ​ന്നു. അവർ തമ്മിൽ മത്സ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു് കാ​ളു​വാ​ശാൻ അയച്ച പദ്യ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണു്,

എന്ന ശ്ലോ​കം ഒരി​ക്കൽ ഈ രണ്ടു സ്നേ​ഹി​ത​ന്മാ​രും കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ പറ​ഞ്ഞു:ഞാൻ ഒരു സം​സ്കൃ​ത​ശ്ലോ​കം എഴു​തി​വ​യ്ക്കാം. അതിൽ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു തർ​ജ്ജമ പറ​യാ​മോ?

കാ​ളു​വാ​ശാൻ

:ഞാൻ ഒരു ശ്ലോ​കം എഴു​തി​വ​ച്ചാൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് അതി​ന്റെ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രം പറയാൻ സാ​ധി​ക്കു​മോ?

കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ

:ഇല്ല. എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടു സാ​ധി​ക്ക​യി​ല്ല.

കാളു

:എന്നാൽ നി​ങ്ങൾ എഴുതു. ഞാൻ പറയാം.

കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ:

എന്ന ശ്ലോ​കം എഴു​തി​വ​ച്ചു. അതു നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് കാ​ളു​വാ​ശാൻ,

എന്നു നി​ഷ്പ്ര​യാ​സം ചൊ​ല്ലി.

ഇതു​കേ​ട്ടു് കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ പറ​ഞ്ഞു:നാം തമ്മി​ലു​ള്ള മത്സ​ര​മെ​ല്ലാം ഇതി​നോ​ടു തീർ​ന്നു. ഇനി ആശാൻ എന്നെ എത്ര പരി​ഹ​സി​ച്ചാ​ലും എനി​ക്കു് ഒരു കൂ​സ​ലു​മി​ല്ല.

കാളു:“അതി​പ്പോൾ കാ​ണാ​മ​ല്ലോ” എന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു്,

എന്ന​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന ഒരു ശ്ലോ​കം പെ​ട്ടെ​ന്നു ചൊ​ല്ലു​ക​യും അതിനു മറു​പ​ടി​യാ​യി കേ​ശ​വ​നാ​ശാ​നും,

എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന ഒരു പദ്യം നിർ​മ്മി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. തത്സ​മ​യം കാ​ളു​വാ​ശാൻ സ്നേ​ഹി​ത​നെ സ്തു​തി​ച്ചു് ഒരു സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ്യം രചി​ക്ക​യും ഉണ്ടാ​യി.

കി​ളി​മാ​ന്നൂർ അയ്യ​പ്പൻ​കാ​വിൽ തെ​ക്കേ​മ​ഠ​ത്തിൽ പത്മ​നാ​ഭ​യ്യർ എന്നൊ​രു സര​സ​നായ സ്ക്കൂൾ​ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ക്ഷേ​ത്ര​പ്ര​ദ​ക്ഷി​ണം വച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അമ്മ​ത​മ്പു​രാ​നെ നോ​ക്കി അവി​ടു​ത്തെ​ക്കൊ​ണ്ടു് പത്മ​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ ഒരു ശ്ലോ​ക​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​നാ​യി ആശാ​നോ​ടു് അപേ​ക്ഷി​ച്ചു. അപ്പോൾ ആശാൻ ചൊ​ല്ലിയ ശ്ലോ​ക​മാ​ണി​തു്:

കാ​ല​ക്ര​മേണ കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ വി​ഖ്യാ​തി നാ​ടെ​ങ്ങും പര​ന്നു. പലരും അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ക്ഷ​ണി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി പൂ​ജി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. ഒരി​ക്കൽ ആശാ​നും മടവൂർ സി. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​യും​കൂ​ടി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്നു്, കോ​ട്ട​യ്ക്കു സമീ​പ​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, ആശാൻ പറ​ഞ്ഞു: “ഇവിടെ ഒരു പി​ഷാ​ര​ടി​ആ​ശാൻ ഉണ്ടെ​ന്നു കേ​ട്ടു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൈവശം കൗ​മു​ദി മു​ഴു​വ​നും ഉള്ള​താ​യി​ട്ട​റി​യാം. നമു​ക്കു് അങ്ങോ​ട്ടു കയറാം.” ആശാൻ പി​ഷാ​ര​ടി​യോ​ടു് ഒരു​മാ​സ​ത്തേ​ക്കു് കൗ​മു​ദി കടം ചോ​ദി​ച്ചു. “ഈ പു​സ്ത​കം ബഹു​ദുർ​ല്ല​ഭ​മാ​ണു്. കൊ​ടു​ത്താൽ തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു് എനി​ക്ക​റി​യു​ക​യും ചെ​യ്യാം.” എന്നു പറ​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം ആ അപേ​ക്ഷ​യെ നി​ര​സി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. ആശാൻ വെ​ളി​യിൽ വന്ന​പ്പോൾ സ്ക്കൂൾ​കു​ട്ടി​കൾ പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തി​ലേ​ക്കു പോ​കു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടു് അവരിൽ ഒരാ​ളു​ടെ പക്കൽ​നി​ന്നു് ഒരു ഓല​ത്തു​ണ്ടു​വാ​ങ്ങി ഒരു ശ്ലോ​കം കു​റി​ച്ച​യ​ച്ചു. അതു വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കിയ ഉടനെ പി​ഷാ​ര​ടി വെ​ളി​യിൽ​വ​ന്നു് ഹസ്ത​ഗ്ര​ഹ​ണ​പൂർ​വം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു് അക​ത്തു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി പു​സ്ത​ക​വും കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു്,

എന്നു ആശം​സി​ച്ചു​വ​ത്രേ.

ഈയി​ട​യ്ക്കാ​ണു് ഗു​രു​വി​ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സാ​രം ആശാൻ ശങ്ക​രാ​ചാ​ര്യ​ച​രി​തം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടാ​യി തർ​ജ്ജ​മ​ചെ​യ്തു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. ഗ്ര​ന്ഥം പൂർ​ത്തി​യാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.

ഈ കൃ​തി​യിൽ കവി തന്റെ ഗു​രു​വി​നെ ഇങ്ങ​നെ സ്മ​രി​ച്ചു കാ​ണു​ന്നു.

പി​ന്നീ​ടു നാം ആശാനെ കാ​ണു​ന്ന​തു് ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ​യും തർ​ക്ക​ശാ​സ്ത്ര​പ​ണ്ഡി​ത​നായ തഹ​ശീൽ​ദാർ നാ​ണു​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടേ​യും പ്ര​സി​ദ്ധ ജ്യൗ​തി​ഷി​ക​നായ കരു​ങ്കു​ളം കൃ​ഷ്ണ​ജ്യോ​ത്സ്യ​രു​ടേ​യും ശി​ഷ്യ​നാ​യി​ട്ടാ​ണു്. നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ഗു​രു​വും,

“ശ്രീ​നീ​ല​ക​ണ്ഠാ​ഖ്യൻ​ത​ന്റെ സൽ​ഗു​രു​വ​രൻ വഞ്ചി​ഭൂ​പാ​ല​ബ​ഹു​മ​തൻ ശാ​ന്ത​ഭാ​വ​നാ​യ് കു​മു​ദാ​തും​ഗ​സൗ​മം​ഗ​ല്യ​കാ​ന്തി​പോ​ഷ​ണ​ര​ത​നാ​യ് കലാ​നി​ധി​യാ​യ്, ഏറ്റ​വും യശഃ​ക​ര​മാ​യു​ള്ള ദീ​പ്തി​കൊ​ണ്ടു് കു​റ്റം​കൂ​ടാ​തെ ജര്ഗ​ത്തൊ​ക്ക​വേ വെ​ളു​പ്പി​ച്ചു”കൊ​ണ്ടു വി​ള​ങ്ങു​ന്ന​താ​യി ആശാ​നാൽ വർ​ണ്ണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മഹാ​ത്മാ​വും ആയ കി​ളി​മാ​നൂർ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാൻ,

“ഈ വരു​ന്ന കാളു എന്റെ പ്രി​യ​ശി​ഷ്യ​നാ​ണു്. ആ വാ​ത്സ​ല്യം​കൊ​ണ്ട​ല്ല അവനെ അയ​യ്ക്കു​ന്ന​തു്. ഇവനു കവി​ത​യിൽ അസാ​മാ​ന്യ​മായ വാസന കാ​ണു​ന്നു. ഇവ​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യ​സാ​മർ​ത്ഥ്യം നേ​രി​ട്ടു​ക​ണ്ടു് ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നാ​യി അയ​യ്ക്കു​ന്ന​താ​കു​ന്നു.” എന്നൊ​രു കത്തു​മു​ഖേന അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ​വ​ലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നു് പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. ആശാ​ന്റെ പ്രൗ​ഢ​സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ്യ​ങ്ങൾ കണ്ടു സന്തു​ഷ്ട​നായ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ പലേ പാ​രി​തോ​ഷി​ക​ങ്ങൾ കൊ​ടു​ത്ത​തി​നു പുറമേ,

“അമ്മാ​വൻ ഇവിടെ അയച്ച കാ​ളു​വി​ന്റെ സാ​മർ​ത്ഥ്യം എത്ര​യോ അഭി​ന​ന്ദ​നീ​യ​വും അതി​ശ​യ​നീ​യ​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അവ​ന്റെ താമസം ഈ തല​സ്ഥാ​ന​ന​ഗ​രി​യിൽ ആയി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവ​ന്റെ യോ​ഗ്യത ശത​ഗു​ണം പ്ര​കാ​ശി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു” എന്നു മറു​പ​ടി​യും കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ചു.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചു് കാ​ളു​വാ​ശാൻ സർ​വാ​ധി പി. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള, ആറ്റു​കാൽ ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള, മുൻഷി രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു് മു​ത​ലാ​യ​വ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ സവി​ശേ​ഷ​മായ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചു.

ആശാ​ന്റെ സം​സ്കൃ​ത​ക​വ​ന​ങ്ങൾ എല്ലാം അതി​പ്രൗ​ഢ​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

അടു​ത്തു് ആശാനെ നാം കാ​ണു​ന്ന​തു് വർ​ക്കല സം​സ്കൃ​ത​വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ഥ​മാ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​നെ​ന്ന നി​ല​യി​ലാ​ണു്. ജോലി നിർ​വ്വ​ഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ, ചവ​റ​യിൽ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാൻ എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ ജ്യോ​ത്സ്യൻ ചാർ​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത മു​ഹൂർ​ത്ത​ത്തേ​പ​റ്റി ഒരു തർ​ക്കം ഉത്ഭ​വി​ച്ചു. അടി​യ​ന്തി​ര​വീ​ട്ടു​കാർ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള ആശാനേ കണ്ടു ചോ​ദി​ച്ചു. മു​ഹൂർ​ത്തം ശരി​യ​ല്ലെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം വി​ധി​ച്ചു. എന്നാൽ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാ​നെ തെ​റ്റു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കു് ചവ​റ​വ​രെ ചെ​ല്ല​ണ​മെ​ന്നു് അവർ അപേ​ക്ഷി​ച്ച​പ്പോൾ, തനി​ക്കു വരാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ലെ​ന്നും തന്റെ ശി​ഷ്യ​നായ കാ​ളു​വാ​ശാ​നെ അയ​യ്ക്കാ​മെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ക​യാൽ ആശാ​നു് ഒരു വലിയ വാ​ദ​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​താ​യി​വ​ന്നു. കാ​ളു​വാ​ശാൻ യു​ക്തി​കെ​ാ​ണ്ടും പ്ര​മാ​ണ​ശ​ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടും കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാ​ന്റെ വാ​ദ​മു​ഖ​ങ്ങ​ളെ എല്ലാം ഖണ്ഡി​ച്ചു.

ഒരി​ക്കൽ തി​രു​വ​ല്ലാ നെ​ടു​മ്പു​റ​ത്തു കോ​യി​ക്ക​ലെ പണ്ഡി​ത​നായ ഒരു തമ്പു​രാൻ കി​ളി​മാ​ന്നൂർ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ വന്നി​രു​ന്നു. കല​ഹ​പ്രി​യ​നായ ‘കൂ​നൻ​ന​മ്പ്യാർ’ എന്നൊ​രാൾ തി​രു​വ​ല്ലാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വാ​ദ​ഘോ​ഷ​ങ്ങ​ളാൽ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള​ആ​ശാൻ സ്ത​ബ്ധ​നാ​യി​പ്പോ​യെ​ന്ന അർ​ത്ഥം​വ​രു​ന്ന ഒരു ശ്ലോ​കം ആരെ​ക്കൊ​ണ്ടോ എഴു​തി​വാ​ങ്ങി​പ്പി​ച്ചു്, ആശാ​ന്റെ കൈയിൽ കൊ​ടു​ത്തു. നിർ​മ്മ​ത്സ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള​ആ​ശാൻ ‘തനി​ക്കു വാ​ദ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ’ന്നു പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് ഓലയെ കു​ട​യിൽ തി​രു​കി വച്ചു. കാ​ളു​വാ​ശാൻ ആ ശ്ലോ​കം കണ്ടു്, ഗു​രു​വി​നെ ധി​ക്ക​രി​ച്ച​വ​നെ കൊ​മ്പു​കു​ത്തി​ക്കാൻ അവസരം തേ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഒരു ഖണ്ഡ​ന​പ​ദ്യം എഴുതി നമ്പ്യാ​രെ ഏല്പി​ച്ചു. കി​ളി​മാ​നൂർ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലു​ള്ള തമ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​ല്ലാം​കൂ​ടി കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ വാ​ദ​ചാ​തു​രി കാണാൻ ആഗ്ര​ഹി​ച്ചു്, ഖണ്ഡ​ന​ത്തി​നു ഖണ്ഡ​നം എഴുതി അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. വാദം കു​റേ​നാൾ നീ​ണ്ടു​നി​ന്നു. ഒടു​വിൽ ഇതി​നെ​ല്ലാം കൂ​നൻ​ന​മ്പ്യാ​രു​ടെ കൃ​ത്രി​മ​മാ​ണെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ച്ച കവി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ആക്ഷേ​പി​ച്ചു് ‘ശ്വ​കാ​ക​സ​ല്ലാ​പം’ എന്നൊ​രു പ്ര​ബ​ന്ധം എഴുതി അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

കാ​ളു​വാ​ശാൻ വർ​ക്കല താ​മ​സം​തു​ട​ങ്ങി കു​റ​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, കു​ഴി​വി​ളാ​ക​ത്തു നാ​രാ​യ​ണി​അ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു. അവി​ടെ​വ​ച്ചു ഗു​രു​വി​ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സാ​രം രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ആട്ട​ക്ക​ഥ​യാ​ണു് പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​തം. ആ കൃ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി കി​ളി​മാ​ന്നൂർ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ വലി​യ​ത​മ്പു​രാൻ അയച്ച അനു​മോ​ദ​ന​ശ്ലോ​കം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഇപ്ര​കാ​രം ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​പ​രി​സേ​വി​ത​നായ ആശാൻ വർ​ക്ക​ലെ താ​മ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ ഒരു​ദി​വ​സം സന്നി​ഹി​ത​മാ​യി​രു​ന്ന സ്വ​ദേ​വി​യു​ടെ ഉത്സ​വ​ത്തി​നു ഭാ​ഗ​ഭാ​ക്കാ​കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി മടവൂർ എത്തി. അവി​ടെ​വ​ച്ചു് ഗ്ര​ഹ​ണി​രോ​ഗം ആരം​ഭി​ച്ചു. പലേ ചി​കി​ത്സ​കൾ ചെ​യ്തു​നോ​ക്കി. ഫലി​ച്ചി​ല്ല. 1063 കുംഭം 10-ാം ൹ രോ​ഹി​ണി​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ഈ അഭി​ന​വ​കാ​ളി​ദാ​സൻ ദി​വം​ഗ​ത​നാ​യി.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും മല​യാ​ള​ത്തി​ലു​മു​ള്ള കൃ​തി​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം ശേ​ഖ​രി​ച്ചു് പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു ലോ​കോ​പ​കാ​ര​പ്ര​ദ​മാ​യി​രി​ക്കും. കഷ്ടി​ച്ചു് മു​പ്പ​ത്തി​ഒ​ന്നു വയ​സ്സു​മാ​ത്ര​മേ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും, അതി​നി​ട​യ്ക്കു് അദ്ദേ​ഹം ശാ​ശ്വ​ത​മായ യശഃ​സ്തം​ഭം നാ​ട്ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു.

പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​ത​ത്തി​ലെ ഒരു ശ്ലോ​ക​വും ഗാ​ന​വും മാ​ത്രം ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു:

കാ​ത്തു​ള്ളി​ത്ത​റ​വാ​ടു് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ പട്ട​ണ​ത്തിൽ മേ​ത്തല ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​ന്നു. ആ പ്ര​സി​ദ്ധ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ആയി​രു​ന്നു അച്യു​ത​മേ​നോ​ന്റെ ജനനം. അദ്ദേ​ഹം 1026 മകരം 28-​ാംതീയതി ജനി​ച്ചു. പി​താ​വു് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ പു​ല്ലൂ​റ്റു് അം​ശ​ത്തി​ലു​ള്ള മാ​മ്പ​റ്റെ നാ​രാ​യ​ണൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി എന്ന ഭാ​ഷാ​ക​വി​യാ​യി​രു​ന്നു. അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ ശൃം​ഗ​പു​ര​ത്തു വാ​രി​യ​ത്തെ അച്യു​ത​വാ​രി​യർ എഴു​ത്തി​നി​രു​ത്തി. എട്ടു​പ​ത്തു വയ​സ്സു​വ​രെ എഴു​ത്തും വാ​യ​ന​യും പഠി​ച്ചി​ട്ടു് ബാലൻ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ ചെ​റി​യ​കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ, കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ ഇവ​രോ​ടൊ​പ്പം വി​ദ്വാൻ കു​ഞ്ഞു​രാ​മ​വർ​മ്മ​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ സം​സ്കൃ​തം പഠി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. പ്ര​ധാന കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും വ്യാ​ക​ര​ണം അല​ങ്കാ​രം മു​ത​ലാ​യ​വ​യും എല്ലാം ഈ ഗു​രു​വിൽ​നി​ന്നാ​ണു് പഠി​ച്ച​തു്. പതി​നാ​റു​വ​യ​സ്സാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അദ്ദേ​ഹം സാ​മാ​ന്യം നല്ല വ്യു​ത്പ​ത്തി സമ്പാ​ദി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു.

ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ നല്ല കവി​താ​വാ​സന പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ ശബ്ദ​ത്തി​ലു​ള്ള​തു​പോ​ലു​ള്ള നി​ഷ്ക്കർഷ അർ​ത്ഥ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കവി​ത​ക​ളെ​ല്ലാം പ്രാ​സാ​നു​പ്രാ​സ​ങ്ങൾ നി​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. ഛാ​യാ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ രചി​ക്കാൻ നല്ല വി​രു​ത​നാ​യി​രു​ന്നു.

അദ്ദേ​ഹം ജൈ​മി​നീ​യാ​ശ്വ​മേ​ധം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, അം​ബോ​പ​ദേ​ശം, സതീ​ദർ​ശ​നം മണി​പ്ര​വാ​ളം, രു​ക്മി​ണീ​സ്വ​യം​വ​രം (അപൂർ​ണ്ണം), ആന​ന്ദ​രാ​മാ​യ​ണം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, കവി​പു​ഷ്പ​മാല എന്നീ കൃ​തി​ക​ളും അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും നിർ​മ്മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

അഞ്ഞൂ​റിൽ​പ്പ​രം അം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​തും നൂ​റിൽ​പ​രം ഉപ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളാ​യ് പി​രി​ഞ്ഞു പാർ​ത്തു​വ​രു​ന്ന​തു​മായ ഒരു പ്ര​സി​ദ്ധ ക്രി​സ്ത്യൻ കു​ടും​ബ​മാ​ണു് കണ്ട​ത്തിൽ. ഈ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ യഥാർ​ത്ഥ സ്ഥാ​പ​കൻ മാ​ത്തു​ള്ള​മാ​പ്പി​ള​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം കല്ലൂ​പ്പാ​റ​യിൽ നി​ന്നു തി​രു​വ​ല്ലാ​യിൽ വന്നു്, അവി​ടു​ത്തെ പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട നസ്രാ​ണി​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നായ കാ​ഞ്ഞി​ര​ക്കാ​ട്ടു കു​ര്യ​ന്റെ മൂ​ത്ത​പു​ത്രി​യായ മറി​യാ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. മഹാ ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​യായ മാ​ത്തു​ള്ള പു​ക​യി​ല​വ്യാ​പാ​ര​ത്തി​ലും മറ്റും ഏർ​പ്പെ​ട്ടു് ഒട്ടു​വ​ള​രെ പണം സമ്പാ​ദി​ച്ചു് നല്ല ധനി​ക​നാ​യി. 995-ൽ ആണു് കണ്ട​ത്തിൽ ഭവനം സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ബലി​ഷ്ഠ​കാ​യ​ന്മാ​രായ ആറു പു​ത്ര​ന്മാ​രും രണ്ടു പു​ത്രി​മാ​രും ഉണ്ടാ​യി. മൂ​ത്ത​മ​ക​നായ കറു​ത്താ​ലിൽ ഈപ്പൻ 1008-ൽ അയി​രൂർ കു​റും​തോ​ട്ട​ത്തു നി​ന്നു ഒരു സ്ത്രീ​യെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു. ആ വി​വാ​ഹ​ത്തിൽ ഉണ്ടായ നാ​ലാ​മ​ത്തെ പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു വർ​ഗ്ഗീ​സ് മാ​പ്പിള. അദ്ദേ​ഹം 1032-ൽ ജനി​ച്ചു. കണ്ട​ത്തിൽ​വീ​ട്ടു​കാ​രെ​ല്ലാം വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അന​ല്പ​മായ താ​ല്പ​ര്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. പി​താ​വായ ഈപ്പ​നു് ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും മറ്റും സാ​മാ​ന്യം ജ്ഞാ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ.

വർ​ഗ്ഗീ​സ്മാ​പ്പി​ള​യു​ടെ ഓമ​ന​പ്പേർ വരി​ച്ചൻ എന്നാ​യി​രു​ന്നു. ഗീ​വർ​ഗ്ഗീ​സ് പാ​തി​രി​യു​ടെ ഉപ​ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് ഈപ്പൻ തന്റെ കു​ട്ടി​ക​ളെ തു​ക​ല​ശ്ശേ​രി ബം​ഗ്ലാ​വി​ലും അവി​ടെ​നി​ന്നു് സി. എം. എസ് കാ​ളേ​ജി​ലും അയ​ച്ചു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​പ്പി​ച്ചു. വർ​ഗ്ഗീ​സി​നു ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ​ത​ന്നെ എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളും നമ്പ്യാ​രു​ടെ തു​ള്ള​ലു​ക​ളും വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വലിയ പ്ര​തി​പ​ത്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ട്ടാ​ശാ​നിൽ​നി​ന്നു ലഭി​ച്ച സം​സ്കൃ​ത​പ​രി​ച​യം കഥ​ക​ളി​കൾ വാ​യി​ച്ചു രസി​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സഹാ​യ​ക​മാ​യും ഭവി​ച്ചു. ഇങ്ങ​നെ മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ഉത്ത​മ​കൃ​തി​ക​ളു​മാ​യി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ലഭി​ച്ച പരി​ച​യ​ദാർ​ഢ്യ​മാ​ണു് ഭാ​ഷാ​പോ​ഷ​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ മു​ന്നോ​ട്ടു തള്ളി​വി​ട്ട​തു്. കോ​ട്ട​യ​ത്തെ പഠി​ത്തം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കീ​ട്ടു് വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പിള തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം കാ​ളേ​ജിൽ പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ കണ​ക്കു​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ പി​ന്നോ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം പഠി​ത്തം നിർ​ത്തീ​ട്ടു് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞു. അന്നു​മു​ത​ല്ക്കു രാ​ജ്യ​ത്തി​നും, സമു​ദാ​യ​ത്തി​നും, സ്വ​ഭാ​ഷ​യ്ക്കും​വേ​ണ്ടി അദ്ദേ​ഹം നാ​നാ​മു​ഖ​മായ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​പ​രി​പാ​ടി സമാ​രം​ഭി​ച്ചു. 1056-ൽ അദ്ദേ​ഹം കൊ​ച്ചി​യി​ലെ കേ​ര​ള​മി​ത്രം പ്ര​സ്സി​ന്റെ ഉട​മ​സ്ഥ​നായ ദേവജി ഭീ​മ​ജി​യെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു് ഒരു പത്രം പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്ക​യും രണ്ടു​കൊ​ല്ലം അതി​ന്റെ ആധി​പ​ത്യം വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കൊ​ച്ചി​യിൽ​ത​ന്നെ താ​മ​സി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. കേ​ര​ള​മി​ത്ര​മെ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു പത്ര​ത്തി​ന്റെ​യും പേർ. ഈ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​നം​വ​ഴി​ക്കു് വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യ്ക്കു കൊ​ച്ചി​യി​ലേ​യും തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലേ​യും അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം പരി​ച​യ​വും സ്നേ​ഹ​വും സമ്പാ​ദി​ക്കാൻ സാ​ധി​ച്ചു. അക്കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്താൽ​മാ​ത്രം തൂ​ലി​കാ​വ്യ​വ​സാ​യ​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ട പലരും പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു നല്ല ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രാ​യും ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്മാ​രാ​യും തീർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്.

രണ്ടു​കൊ​ല്ല​ത്തി​നു​ശേ​ഷം വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പിള പി​താ​വി​ന്റെ നിർ​ബ​ന്ധ​ത്താൽ സർ​ക്കാർ ജോ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും അതിൽ​നി​ന്നു് അചി​രേണ പി​രി​ഞ്ഞു് അല്പ​കാ​ലം സി. എം. എസ് കാ​ളേ​ജിൽ മുൻ​ഷി​പ്പ​ണി വഹി​ച്ചു. 1065-ൽ മല​യാ​ള​മ​നോ​ര​മ​ക്ക​മ്പ​നി​യും മനോ​ര​മ​പ്പ​ത്ര​വും സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. മല​യാ​ള​മ​നോ​ര​മ​യു​ടെ ഒരു വശം മു​ഴു​വ​നും ഭാ​ഷാ​പോ​ഷ​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തി​നാ​യി ഒഴി​ച്ചി​ട്ടി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ മല​യാ​ള​ക്ക​ര​യി​ലെ പ്ര​ധാന കവി​ക​ളു​ടെ​യെ​ല്ലാം കേ​ളീ​രം​ഗ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന മനോരമ, അചി​രേണ പത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അഗ്രി​മ​സ്ഥാ​നം സമ്പാ​ദി​ച്ചു.

ആദ്യ​ത്തെ കവി​സ​മാ​ജം മനോരമ ആഫീ​സിൽ​വ​ച്ചാ​ണു നട​ന്ന​തു് ഈ കവി​സ​മാ​ജം ക്ര​മേണ ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​സ​ഭ​യാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ട്ടു. ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ മനോരമ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തു​ട​ങ്ങിയ സാ​ഹി​ത്യ​കു​ശ​ല​ന്മാ​രു​ടെ വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തി​നു പാ​ത്ര​മാ​യി. കേ​ര​ള​കാ​ളി​ദാ​സൻ മനോ​ര​മ​യെ ആദ്യ​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ച അവ​സ​ര​ത്തിൽ പത്രാ​ധി​പർ​ക്കു് അയച്ച പദ്യം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഉത്ത​മ​രീ​തി​യിൽ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​നം നട​ത്തേ​ണ്ട​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നു് മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത രണ്ടു മഹാ​ത്മാ​ക്കൾ വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യും, സി. കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ നാ​യ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യെ​പ്പോ​ലെ ഇത്ര വളരെ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രെ സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് ഉന്തി​ത്ത​ള്ളി​വി​ട്ടു്, അവരെ അടി​ക്ക​ടി പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​വർ തുലോം വി​ര​ള​മാ​ണു്. ഒ. എം. ചെ​റി​യാൻ, കട്ട​ക്ക​യ​ത്തിൽ ചെ​റി​യാൻ​മാ​പ്പിള, കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി, മൂർ​ക്കോ​ത്തു കു​മാ​രൻ, അമ്പ​ല​പ്പുഴ മാ​ധ​വ​പ്പു​തു​വാൾ, എം. പി. വർ​ക്കി എന്നി​ങ്ങ​നെ പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു പ്ര​സി​ദ്ധി​പെ​റ്റ പലർ​ക്കും മല​യാ​ള​മ​നോ​ര​മ​യോ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കട​പ്പാ​ടു പറ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല.

‘ന ജാ​തോ​യേന ജാതേന യാതി വം​ശ​സ​മു​ന്ന​തിം.’

എന്ന വാ​ക്യ​ത്തെ അനു​സ്മ​രി​പ്പി​ച്ചു്,

എന്നു നി​സ്സം​ശ​യം പറയാം. കോ​ട്ട​യം എം. ഡി. സി​മ്മ​നാ​രി, തി​രു​വ​ല്ലാ എം. ജി. എം. ഹൈ​സ്ക്കൂൾ, തി​രു​മൂ​ല​പു​രം ബാ​ലി​കാ​മ​ഠം എന്നീ വി​ദ്യാ​ല​യ​ങ്ങ​ളും, തി​രു​മൂ​ല​പ്പ​ള്ളി​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉത്സാ​ഹ​ഫ​ല​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

ഒരു ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്റെ നി​ല​യി​ലും വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യ്ക്കു് ഒരു മാ​ന്യ​സ്ഥാ​നം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എബ്രാ​യി​ക്കു​ട്ടി, കല​ഹി​നീ​ദ​മ​നം എന്നീ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും, യദു​കു​ല​രാ​ഘ​വം, പോർ​ഷ്യാ​സ്വ​യം​വ​രം എന്നീ ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളും, സച്ച​രി​ത്ര​ശ​ത​ക​വും, വി​സ്മ​യ​ജ​ന​നം പത്തു​വൃ​ത്ത​വും, ഇഷ്ട​സോ​ദ​രീ​വി​ലാ​പം, കീർ​ത്ത​ന​മാല, വി​ക്ടോ​റി​യാ ചരി​ത്ര​സം​ഗ്ര​ഹം മു​ത​ലായ കൃ​തി​ക​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നാൽ നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യാ​ണു്.

ദർ​പ്പ​വി​ച്ഛേ​ദം അഥവാ രഘു​കു​ല​രാ​ഘ​വം എന്ന കൃ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി മൂ​ന്നാം​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. കല​ഹി​നീ​ദ​മ​ന​കം ഷേ​ക്സ്പീ​യ​രു​ടെ Taming of the Shrew എന്ന നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ അനു​ക​ര​ണ​മാ​കു​ന്നു. മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി രണ്ടു പ്രാ​കൃ​ത​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ഒരം​ശ​വും ഒന്നു​ര​ണ്ടു ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും അതിൽ നി​ന്നു് ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

ചാ​രാ​യ​ക്ക​ട​യു​ടെ മുൻ​വ​ശം. വർ​ക്കി​യും ചോ​കോ​ത്തി​യും പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്നു.

വർ​ക്കി:

അപ്പ​നാ​ണെ നീ എന്റെ ഒര​ടി​ക്കി​ല്ലേ.

ചോ​കോ​ത്തി:

ഛേ​ന്നേ! ഇതെ​വി​ടെ​ക്കെ​ട​ന്ന എര​പ്പാ​ളി. താ​നാ​രാ?

വർ​ക്കി:

ക–ക-ക–കവ​ളു​മ്മ​ട​ലേ! ചെ​ര​ട്ട​യ്ക്ക​ക​ത്തു മാ​പ്പി​ള​യാ​ണോ​ടീ എര​പ്പാ​ളീ! ഞങ്ങൾ കി​നാ​യി​ക്കി​രി​യാ​ച്ച​ന്റെ​കൂ​ടെ വന്ന​വ​രാ. അല്ലെ​ങ്കിൽ ആയ​ക്കെ​ട്ടെ​ടു​പ്പി​ച്ചു നോ​ക്കു്. ഒരി​ക്കൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് അങ്ങ​നെ ഇരി​ക്ക​ട്ടേ. ഇനി ഉരി​യാ​ടി​യേ​ക്ക​രു​തു്.

ചോ:

താൻ പൊ​ട്ടി​ച്ച പി​ഞ്ഞാ​ണി​ക്കു് വില കൊ​ടു​ക്ക​ത്തി​ല്ല. അല്ലേ?

വർ​ക്കി:

ഇല്ല. ഒരീ​യ​ക്കാ​ശു കൊ​ടു​ക്കേല. പു​ണ്യാ​ള​ച്ച​നാണ വേഗം പൊ​യ്ക്കോ. അതാ നി​ന​ക്കു നല്ല​തു്.

ചോ:

ഇനി​ക്ക​റി​യാ​മ​ല്ലോ. ഞാൻ ചെ​ന്നു് എട്ടു​കോ​ന​ട്ട​നെ വി​ളി​ച്ചോ​ണ്ടു വരും. (പോ​കു​ന്നു)

വർ​ക്കി

:എട്ടു​കോ​ന​ട്ട​നോ പത്തു​കോ​ന​ട്ട​നോ പന്ത്ര​ണ്ടു​കോ​ന​ട്ട​നോ വര​ട്ടേ. ഞാൻ അവ​നോ​ടു ചട്ടം​പി​ടി​ച്ചു​ത​ന്നെ ഉത്ത​ര​ട്ട പറയും. ഇതൊ​ന്നും​കൊ​ണ്ടു് വർ​ക്കി കൂ​ട്ടാ​ക്കു​ന്നോ​ന​ല്ല. അല്ലെ​ങ്കിൽ അതു​ത​ന്നെ ഒന്നു കാ​ണാ​മ​ല്ലൊ. വര​ട്ടേ. ആരെ​ങ്കി​ലും വര​ട്ടേ. (നി​ല​ത്തു​കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങു​ന്നു.) “ഇവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ കാ​ണാ​മ​ല്ലോ.”

1079-ൽ ആയി​രു​ന്നു വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യു​ടെ ചരമം. ‘വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യു​ടെ ചര​മം​മൂ​ലം എന്റെ വല​തു​കൈ ഒടി​ഞ്ഞു​പോ​യി’ എന്നാ​ണു് ആ ദുഃ​ഖ​വാർ​ത്ത അറി​ഞ്ഞ അവ​സ​ര​ത്തിൽ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ അരു​ളി​ച്ചെ​യ്ത​തു്.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​നി​ന്നും ഏഴെ​ട്ടു​നാ​ഴിക വട​ക്കു​കി​ഴ​ക്കാ​യി ചെ​മ്പ​ഴ​ന്തി എന്നൊ​രു ദേ​ശ​മു​ണ്ടു്. അവിടെ നാ​യ​രീ​ഴ​വ​മൈ​ത്രി​യു​ടെ സജീ​വോ​ദാ​ഹ​ര​ണ​മെ​ന്ന​പോ​ലെ വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന മണ​യ്ക്കൽ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ വട​ക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റു​മാ​റി വയൽ​വാ​രം എന്നൊ​രു കുടിൽ കാണാം. ആ കു​ടി​ഞ്ഞി​ലി​നെ​യാ​ണു് നാ​യ​രീ​ഴ​വ​മൈ​ത്രി​യു​ടെ സം​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​നും അധഃ​കൃ​ത​സ​മു​ദ്ധാ​ര​ണ​ത്തി​നും വേ​ണ്ടി 103 ചി​ങ്ങ​മാ​സം ചതയം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ സ്വ​ജ​ന​നം​കൊ​ണ്ടു ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തു്. കു​ട്ടി​യെ​ന്നും മാ​ട​നാ​ശാ​നെ​ന്നും ആയി​രു​ന്നു മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ പേരു്. നാ​രാ​യ​ണ​നെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാർ നല്കിയ നാമം. എന്നാൽ അവർ വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു് നാണു എന്നാ​യി​രു​ന്നു.

നാ​ണു​വി​നു മൂ​ന്നു സഹോ​ദ​രി​മാ​ര​ല്ലാ​തെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ആരും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മാ​ട​നാ​ശാ​നും നാ​ണു​വി​ന്റെ മാ​തു​ല​ന്മാ​രായ രാ​മൻ​വൈ​ദ്യൻ, കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ ഇവരും സാ​മാ​ന്യം നല്ല വ്യു​ത്പ​ത്തി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​ണ​റി​വു്. അമ്മ​യു​ടെ മാ​തു​ല​നാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ച്ച​നാ​ശാ​നും നല്ല യോ​ഗ്യ​നാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ.

നാണു നല്ല ചൊ​ടി​ചൊ​ടി​പ്പു​ള്ള​വ​നും, വീ​ട്ടിൽ പൂ​ജ​യ്ക്കു് ഒരു​ക്കി​വ​യ്ക്കു​ന്ന പഴവും പല​ഹാ​ര​വും പൂ​ജ​ക​ഴി​യും​മു​മ്പു​ത​ന്നെ എടു​ത്തു തി​ന്നു​ക​ള​യുക മു​ത​ലായ കു​സൃ​തി​ക​ളിൽ വി​രു​ത​നും ആയി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മറ്റു ബാ​ല​ക​ന്മാ​രെ ബാ​ധി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വലിയ ദൂ​ഷ്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഈ കു​ട്ടി​യെ ബാ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.

ചെ​മ്പ​ഴ​ന്തി മൂ​ത്ത​പി​ള്ള​യു​ടെ അടു​ക്ക​ലാ​ണു് നാണു എഴു​ത്തി​നി​രു​ന്നു പ്രാ​ഥ​മിക പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ച​തു്. അന്നേ നല്ല ഗ്ര​ഹ​ണ​പാ​ട​വം പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ നിർ​ദ്ധ​ന​ത്വം നി​മി​ത്തം പഠി​ത്തം ദീർ​ഘ​കാ​ലം തു​ട​രു​ന്ന​തി​നു സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. കന്നു​കാ​ലി​ക​ളെ മേ​യ്ക്കു​ന്ന ജോ​ലി​കൂ​ടി ഈ കു​ട്ടി വഹി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​വ​ന്നു. പക്ഷെ ആ ജോ​ലി​യിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ വൃ​ക്ഷ​ശാ​ഖ​ക​ളിൽ കയറി ഇരു​ന്നു ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉരു​വി​ടുക പതി​വാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു പ്രാ​തഃ​സ്നാ​നം, ജപം, ക്ഷേ​ത്ര​ദർ​ശ​നം മു​ത​ലായ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അവൃ​തി​ച​ലി​ത​മായ നിഷ്ഠ കാ​ണി​ച്ചു​വ​ന്ന​തി​നാൽ നാ​ണു​ഭ​ക്തൻ എന്ന പേരു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ പതി​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ മസൂ​രി​രോ​ഗം പി​ടി​പെ​ട്ടു് ഈ ഭക്തൻ വീ​ട്ടു​കാ​രെ അറി​വി​ക്കാ​തെ ദേ​വി​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ പോയി 18 ദിവസം ഭജ​ന​മി​രു​ന്നു. രോ​ഗ​ശ​മ​ന​മു​ണ്ടാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷ​മേ സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ചെ​ല്ലു​ക​യു​ണ്ടാ​യു​ള്ളു.

20 വയ​സ്സു തി​ക​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ​ശേ​ഷം ആണു് ഉപ​രി​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നു് അവസരം ലഭി​ച്ച​തു്. ഓമം​പി​ള്ളി രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാ​നാ​യി​രു​ന്നു ഗുരു. വാ​ര​ണ​പ്പി​ള്ളിൽ താ​മ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് 1051 മുതൽ 1057 വരെ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​രാ​ദി​കൾ അഭ്യ​സി​ച്ചു. മണ​മ്പൂർ കേശവൻ, ഉട​യാൻ​കു​ഴി കൊ​ച്ചു​രാ​മ​നാ​ശാൻ മു​ത​ലാ​യ​വർ നാ​ണു​ഭ​ക്ത​ന്റെ സതീർ​ത്ഥ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. 1057-ൽ അർ​ശോ​രോ​ഗം ബാ​ധി​ക്ക​യാൽ അദ്ദേ​ഹം സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു് മട​ങ്ങു​ക​യും കു​റേ​ക്കാ​ലം കട​യ്ക്കാ​വൂർ, അഞ്ചു​തെ​ങ്ങു തു​ട​ങ്ങിയ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ കു​ടി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ടം നട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു് ഭക്തൻ​നാ​ണു ആശാ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്.

അഞ്ചു​തെ​ങ്ങിൽ കു​ട്ടി​ക​ളെ പഠി​പ്പി​ച്ചു​പോ​ന്നി​രു​ന്ന​കാ​ല​ത്തു് ധ്യാ​ന​വും ഉറ​ക്ക​വും ഒക്കെ ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ ജ്ഞാ​നേ​ശ്വ​രം ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ കി​ഴ​ക്കേ​വ​ശ​ത്തു​ള്ള ക്ഷേ​ത്ര​മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. 25-​ാംവയസ്സിൽ ഗു​രു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ നിർ​ബ​ന്ധാ​നു​സ​ര​ണം വർ​ക്ക​ല​യ്ക്ക​ടു​ത്തു നെ​ടു​ങ്ക​ണ്ട​യു​ള്ള ഒരു സ്ത്രീ​യെ (പി​താ​വി​ന്റെ ഭാ​ഗി​നേ​യി) വി​വാ​ഹം നട​ത്തി​യെ​ങ്കി​ലും ആ സ്ത്രീ​യെ അദ്ദേ​ഹം സ്പർ​ശി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. സ്വാ​മി​ക​ളെ ബ്ര​ഹ്മ​ച​ര്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു തെ​റ്റി​ക്കാൻ ചി​ല​രൊ​ക്കെ ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു എന്നു്,

എന്നു​ള്ള സ്തോ​ത്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നും മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം. ബ്ര​ഹ്മ​ച​ര്യ​ത്തി​ലു​ള്ള ദൃ​ഢ​നി​ഷ്ഠ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​നി​ന്നും അക​റ്റി. അങ്ങ​നെ ഇരി​ക്ക​വേ​യാ​ണു് കു​ഞ്ഞൻ​പി​ള്ള​ച്ച​ട്ട​മ്പി എന്ന യോ​ഗീ​ന്ദ്ര​ന്റെ പരി​ച​യം സി​ദ്ധി​ച്ച​തു്. അദ്ദേ​ഹം യോ​ഗ​വി​ദ്യ​യി​ലെ പ്ര​ഥ​മ​പാ​ഠ​ങ്ങൾ നാ​ണു​വാ​ശാ​നു് ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു. ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​കൾ തന്നെ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ തയ്ക്കാ​ട്ട് അയ്യാ​വു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​തു്. അയ്യാ​വു് യോ​ഗ​വി​ഷ​യ​ക​മായ ഉപ​രി​വി​ദ്യ​ക​ളെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച​തിൽ പി​ന്നീ​ടു് അദ്ദേ​ഹം മരു​ത്വാ​മ​ല​യിൽ​ചെ​ന്നു് ഏറി​യ​കാ​ലം തപ​സ്സു​ചെ​യ്തു. അദ്ദേ​ഹം തൃ​ണ​പർ​ണ്ണാ​ശ​ന​നാ​യി​ട്ടാ​ണു കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​യ​തു്. ഈ തപ​സ്സി​നു​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹം ദക്ഷി​ണ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ പല സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ സഞ്ച​രി​ക്ക​യും “അവ​ധൂ​തൻ വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു്” ആ ദി​ക്കു​ക​ളി​ലു​ള്ള നാ​യ​ന്മാ​രും ചെ​ട്ടി​ക​ളും വി​ശ്വ​സി​ക്ക​യും അതി​ന​നു​രൂ​പ​മാ​യി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പൂ​ജി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. പലേ ദി​വ​സ​ങ്ങൾ മു​ക്കോ​ക്കു​ടി​ക​ളിൽ കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടീ​ട്ടു​ണ്ടു്. അന്നൊ​ക്കെ ഭക്ത​ന്മാർ എന്തു കൊ​ടു​ത്താ​ലും അദ്ദേ​ഹം ഭക്ഷി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

1060-ൽ പൂ​വാ​റി​ന്റെ പത​ന​ത്തി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള അരു​വി​പ്പു​റ​ത്തു താ​മ​സി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. 1065-ൽ അവിടെ ഒരു ശി​വ​ലിം​ഗം പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ച്ചു. ക്ര​മേണ അവിടെ ഒരു ക്ഷേ​ത്ര​വും മഠവും പള്ളി​ക്കൂ​ട​വും ഉണ്ടാ​യി. അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി പലരും ക്ഷേ​ത്ര​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യ്ക്കാ​യി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ക്ഷ​ണി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. അങ്ങ​നെ ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴിൽ ഒരു ദേ​വേ​ശ്വ​ര​ക്ഷേ​ത്ര​വും കു​ള​ത്തൂ​രിൽ കോ​ല​ത്തു​കര ഭഗ​വ​തി​ക്ഷേ​ത്രം നി​ന്നി​രു​ന്നി​ട​ത്തു ഒരു ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യും അദ്ദേ​ഹം നട​ത്തി. ഇക്കാ​ല​ത്തു കു​മാ​ര​നാ​ശാൻ സ്വാ​മി​യോ​ടു​കൂ​ടി താ​മ​സി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

1070-ൽ ചി​ദം​ബ​രം, മധുര മു​ത​ലായ ദി​ക്കു​ക​ളിൽ സഞ്ച​രി​ച്ചു് ബാം​ഗ്ലൂ​രിൽ പബ്ളി​ക്കു് ഹെൽ​ത്തു് ഡയ​റ​ക്ട​രാ​യി​രു​ന്ന ഡാ​ക്ടർ പപ്പു​വി​ന്റെ ക്ഷ​ണ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ബാം​ഗ്ളൂ​രിൽ പോ​യി​രു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തി​ലാ​ണു് കു​മാ​ര​നാ​ശാ​നെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ജോലി അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ ചു​മ​ത്തി​യ​തു്. ഈ സഞ്ചാ​ര​ത്തി​ന്റെ ശേഷം സ്വാ​മി​യു​ടെ പ്ര​സി​ദ്ധി പതി​ന്മ​ട​ങ്ങു വർ​ദ്ധി​ച്ചു. അന​ന്ത​രം ഈഴ​വ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു​ള്ള അനാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളെ ധ്വം​സി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി അദ്ദേ​ഹം പ്ര​യ​ത്നം തു​ട​ങ്ങു​ക​യും കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ നാ​നാ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും സഞ്ച​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. 1078-ൽ ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ധർ​മ്മ​പ​രി​പാ​ല​ന​യോ​ഗം സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ആദ്യ​ത്തെ കാ​ര്യ​ദർ​ശി കു​മാ​ര​നാ​ശാ​നാ​യി​രു​ന്നു.

അന​ന്ത​രം വർ​ക്ക​ല​ക്കു​ന്നിൽ ഒരു കു​ടിൽ​കെ​ട്ടി താ​മ​സം​തു​ട​ങ്ങി. താ​മ​സി​യാ​തെ അവിടെ ഒരു പാ​ഠ​ശാ​ല​യും ഒരു ശി​വ​ക്ഷേ​ത്ര​വും ഉണ്ടാ​യി. 1089-ൽ എസ്. എൻ. ഡി. പി. യോഗം അവി​ടെ​വ​ച്ചു നട​ത്തു​ന്ന​തി​നു് ഏർ​പ്പാ​ടു​ചെ​യ്തു. തദ​വ​സ​ര​ത്തിൽ ആയി​രു​ന്നു സ്വാ​മി​കൾ ശി​വ​ഗി​രി ശാ​ര​ദാ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ നട​ത്തി​യ​തു്.

1093-ൽ തല​ശ്ശേ​രി സന്ദർ​ശി​ച്ചു് അവി​ട​ത്തെ ജഗ​ന്നാ​ഥ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​ഷ്ഠ നട​ത്തി. ആ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ഇപ്പോൾ സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ വി​ഗ്ര​ഹ​വും വച്ചു പൂ​ജി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു. 1099-ൽ സർ​വ്വ​മ​ത​സ​മ്മേ​ള​നം വി​ളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടീ​ട്ടു് ഒരു​ജാ​തി, ഒരു​മ​തം, ഒരു​ദൈ​വം മനു​ഷ്യ​നു് എന്ന ശ്രീ​നാ​ര​യ​ണ​ധർ​മ്മ​ത്തി​നെ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം ചെ​യ്തു.

സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ പരി​ശ്ര​മ​ത്താൽ ഈഴ​വ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു​ള്ള താ​ലി​കെ​ട്ടു മു​ത​ലായ അനാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും ദുർ​ദ്ദേ​വ​താ​രാ​ധ​ന​ക​ളും അവാ​ന്ത​ര​ജാ​തി​വി​ഭാ​ഗ​വും നി​ശ്ശേ​ഷം നി​ന്നു​പോ​യി. ഇട​ക്കാ​ല​ത്തു്—വി​പു​ല​മായ മത​പ​രി​വർ​ത്ത​നോ​ദ്യോ​ഗം നടന്ന കാ​ല​ത്തു്—സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ സ്മരണ ഒന്നു​മാ​ത്ര​മാ​ണു് ഈഴവരെ അതിൽ​നി​ന്നും രക്ഷി​ച്ച​തു്.

1102-ൽ എഴു​പ​താം​തി​രു​നാൾ കഴി​ഞ്ഞു് സ്വാ​മി​കൾ തെ​ക്കേ ഇന്ത്യാ, സിലോൺ മു​ത​ലായ ദി​ക്കു​ക​ളിൽ സഞ്ച​രി​ച്ചു. ഈ സഞ്ചാ​ര​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു സു​ഖ​ക്കേ​ടു ബാ​ധി​ക്ക​യാൽ മദ്രാ​സി​ലും മറ്റും നട​ത്തിയ ചി​കി​ത്സ ഫലി​ക്കാ​തെ ശി​വ​ഗി​രി​ക്കു​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം മട​ങ്ങി. 1105 കന്നി​മാ​സ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം സമാ​ധി​യ​ട​ഞ്ഞു. ആ ദിവസം ഇന്നും തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ ഒരു പൊ​തു​ഒ​ഴി​വു​ദി​വ​സ​മാ​ണു്.

സ്വാ​മി നല്ല ഫലി​ത​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ഒരാൾ സ്വാ​മി​യോ​ടു പശു​വി​ന്റെ പാൽ കു​ടി​ക്കാ​മെ​ങ്കിൽ അതി​ന്റെ മാംസം തി​ന്നാ​ലെ​ന്തു്? എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു്, അപ്പോൾ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് അമ്മ​യു​ണ്ടോ? എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. ‘ഇല്ല’ എന്നു് അയാൾ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ‘അവരെ സം​സ്ക​രി​ച്ചോ തി​ന്നോ’ എന്നു​മാ​ത്രം അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു. കൊ​ള​മ്പിൽ ഒരു ഹി​ന്ദു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ പൂ​ജ​ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന പൂ​ജാ​രി​യോ​ടു്—സ്വാ​മി​കൾ—ശൈവം തന്ന​ല്ലോ. (മത്സ്യം ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ആൾ എന്നർ​ത്ഥം.)

പൂ​ജാ​രി:

മി​ക്ക​വാ​റും ശൈ​വം​ത​ന്നെ.

സ്വാ​മി:

ചി​ല​പ്പോൾ തി​ന്നും അല്ലേ.

പൂ​ജാ​രി:

അതേ, നിർ​ബ​ന്ധ​മി​ല്ല. ആടി​യാൽ തി​ന്നും എന്നു മാ​ത്രം.

സ്വാ​മി:

തി​ന്നാ​തി​രി​ക്കാൻ നാ​ക്കു സമ്മ​തി​ക്ക​യി​ല്ല, അല്ലേ? (ചി​രി​ക്കു​ന്നു)

പൂ​ജാ​രി:

(വീ​ണ്ടും) കി​ട്ടി​യാൽ തി​ന്നും.

സ്വാ​മി:

കല്ലു​കി​ട്ടി​യാൽ തി​ന്നു​മോ?

ചെ​ത്തു​കാ​ര​നായ ഒരു സാധു ഈഴവൻ ഭാ​ര്യ​യോ​ടു കല​ഹി​ച്ചു്, ‘ഇനി സന്യ​സി​ച്ചു​ക​ള​യാ’മെ​ന്നു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു് സ്വാ​മി​യോ​ടു വിവരം ധരി​പ്പി​ച്ചു. സ്വാ​മി​കൾ മന്ദ​ഹ​സി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു്,

“കൊ​ള്ളാം; ചെ​ത്തി​ന്റെ അയോ​ദ്ധ്യാ​കാ​ണ്ഡം സന്യാ​സി​യാ​ണോ?” എന്നു ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടു് അയാളെ പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു.

പള്ള​ത്തു​രാ​മ​ന്റെ മി​ശ്ര​കാ​ന്തി എന്ന ഖണ്ഡ​കാ​വ്യം വാ​യി​ച്ചു​കേ​ട്ടി​ട്ടു് സ്വാ​മി​കൾ രാ​മ​നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു:

നായിക മു​ക്ക​വ​ത്തി​യും, നായകൻ ഈഴ​വ​നും; കൊ​ള്ളാ​മ​ല്ലോ. “മീനും കള്ളും നല്ല​വ​ണ്ണം ഇണ​ങ്ങു​മ​ല്ലെ?” സ്വാ​മി​കൾ ഒരി​ക്കൽ തീ​വ​ണ്ടി​യിൽ സഞ്ച​രി​ക്ക​വേ (929) അതേ മു​റി​യിൽ തന്നെ ഒരു രാ​ജാ​വും ഒരു നമ്പൂ​രി​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സം​ഭാ​ഷ​ചാ​തു​രി കേ​ട്ടു ബഹു​മാ​ന​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​ത്തീർ​ന്നു.

രാ​ജാ​വു ചോ​ദി​ച്ചു:‘നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രെ​ന്താ​ണു്?’

‘നാ​രാ​യ​ണൻ.’

‘ജാ​തി​യിൽ ആരാ​ണു്’

‘കണ്ടാ​ല​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ?’

‘അറി​ഞ്ഞു​കൂട.’

‘കണ്ടാ​ല​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ​ങ്കിൽ​പി​ന്നെ കേ​ട്ടാൽ അറി​യു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ?’

1040-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു ജനി​ച്ചു. നല്ല സം​സ്കൃ​ത​പ​ണ്ഡി​ത​നും കവി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. സം​സ്കൃ​തം പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ കൃ​ഷ്ണാർ​ജ്ജു​ന​വി​ജ​യം എന്നൊ​രു ആട്ട​ക്കഥ എഴുതി.

എന്നി​ങ്ങ​നെ നാ​രാ​യ​ണാ​ഖ്യ​നായ ഭൂ​സു​രോ​ത്ത​മ​നെ അഭി​വ​ന്ദി​ച്ചു് ഏതാ​ണ്ടൊ​രു ആത്മ​വി​ശ്വ​സ​ത്ത​ള്ളി​ച്ച​യോ​ടു് കാ​വ്യാ​ധ്വാ​വിൽ സഞ്ച​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങിയ ഈ കവി ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​തം സം​ഗീ​ത​നാ​ട​കം വഴി​ക്കു പ്ര​ഖ്യാ​ത​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. ഈ നാ​ട​ക​ത്തി​ലെ ഒരു പദ്യ​മെ​ങ്കി​ലും അറി​യാ​ത്ത​വ​രാ​യി മല​യാ​ള​ത്തിൽ ആരും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല. കാ​ല​ച​ക്രം​പോയ പോ​ക്കിൽ സം​ഗീ​ത​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും വി​സ്മൃ​തി​യിൽ ലയി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ ഇപ്പോൾ ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​തം ആരും അഭി​ന​യി​ക്കാ​റി​ല്ലാ​തെ വന്നു.

ഒരു ശ്ലോ​ക​വും പാ​ട്ടും ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഇദ്ദേ​ഹം 1037-ൽ കൃ​ഷ്ണ​പു​ര​ത്തു കു​മ്മ​മ്പി​ള്ളി​വീ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു. അതി​ബാ​ല്യ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ രാ​ഘ​വ​പ്പി​ഷാ​ര​ടി എന്ന പണ്ഡി​ത​ന​ട​ന​വ​ര്യ​ന്റെ കഥ​ക​ളി​യോ​ഗ​ത്തിൽ ചേർ​ന്നു നട​ന​വി​ദ്യ അഭ്യ​സി​ച്ചു. പി​ഷാ​ര​ടി അന്നു വർ​ക്ക​ലെ താ​മ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കു​റേ​ക്കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞു രാ​മൻ​പി​ള്ള സ്വ​ദേ​ശ​ത്തേ​യ്ക്കു മട​ങ്ങി. അന​ന്ത​രം പാ​ണ്ഡ്യ​ദേ​ശീ​യ​നായ കൈ​ലാ​സ​നാ​ഥ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ദി​ക​ളും, ജ്യോ​തി​ഷം, തർ​ക്കം, വേ​ദാ​ന്തം മു​ത​ലായ ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും അഭ്യ​സി​ച്ചു് നല്ല വ്യു​ല്പ​ത്തി​ദാർ​ഢ്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. ഈ ഗു​രു​വി​നേ​യാ​ണു്,

എന്നു് കവി വർ​ക്ക​ല​മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തിൽ വർ​ണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

അന​ന്ത​രം വക്കീൽ​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ ജയി​ച്ചു് കാ​യം​കു​ളം മു​നി​സി​പ്പു​കോ​ട​തി​യിൽ പ്രാ​ക്റ്റീ​സ് തു​ട​ങ്ങി. മു​പ്പ​തു​കൊ​ല്ല​ത്തോ​ളം ഈ ജോ​ലി​യിൽ ഇരു​ന്നു ധാ​രാ​ളം ധനവും അനേകം വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളെ പഠി​പ്പി​ച്ചു ശി​ഷ്യ​സ​മ്പ​ത്തും സമ്പാ​ദി​ച്ചു. പ്ര​സി​ദ്ധ​ഭാ​ഷാ​ക​വി​ക​ളായ സി. കു​ഞ്ഞൻ​വൈ​ദ്യൻ പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ വൈ​ദ്യൻ, വെ​ളു​ത്തേ​രി, ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു മു​ത​ലാ​യ​വ​രെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​കോ​ടി​യിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം 1087 വൃ​ശ്ചി​കം 18-​ാംതീയതി പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു. ചര​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി കെ. സി. കു​ഞ്ഞൻ​വൈ​ദ്യൻ രചി​ച്ച പദ്യ​ങ്ങൾ ചുവടെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

അദ്ദേ​ഹം 1050-ൽ സത്യാ​സ്വ​യം​വ​രം ആട്ട​ക്ക​ഥ​യും, 1053-ൽ സു​ഭ​ദ്രാ​ഹ​ര​ണം തു​ള്ള​ക്ക​ഥ​യും 1058-ൽ ഭഗ​വ​ന്നാ​മ​സൂ​ത്ര​മാ​ഹാ​ത്മ്യം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടും, 1077-ൽ വർ​ക്കല സ്ഥ​ല​മാ​ഹാ​ത്മ്യം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടും രചി​ച്ചു. വർ​ക്ക​ല​സ്ഥ​ല​മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഏതാ​നും വരി​ക​ളെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ രാ​ജ​സ്വ​രൂ​പം പണ്ടേ​ക്കു​പ​ണ്ടേ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​നു വി​ള​നി​ല​മാ​യി​രു​ന്നു. 1026-ൽ തീ​പ്പെ​ട്ട വി​ദ്വാൻ ഇള​യ​ത​മ്പു​രാ​നെ​പ്പ​റ്റി അന്യ​ത്ര വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. 1090 മകരം 18-​ാംതീയതി തീ​പ്പെ​ട്ട ശ്രീ രാ​മ​വർ​മ്മ വലി​യ​ത​മ്പു​രാൻ മഹാ​ക​വി​ക​ളു​ടേ​യും മഹാ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാ​രു​ടേ​യും കാ​ര​ണ​വ​സ്ഥാ​നം വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് 83 വർ​ഷ​ത്തോ​ളം ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. സകല ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും കല​ക​ളി​ലും കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ രാ​ജ​കു​ടും​ബം അടു​ത്ത​കാ​ലം​വ​രെ മു​ന്ന​ണി​യിൽ തന്നെ ഇരു​ന്നു. ഈ വി​ശി​ഷ്ട​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലാ​ണു് ചെറിയ കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ 1033-ൽ ജനി​ച്ച​തു്. അഞ്ചാം വയ​സ്സിൽ ആശാൻ എഴു​ത്തി​നി​രു​ത്തി. 1049-​ാമാണ്ടു് മൂ​ന്നാം​മുറ രാ​ജാ​വായ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​ത​മ്പു​രാൻ തീ​പ്പെ​ടും​വ​രെ ഈ രാ​ജ​കു​മാ​രൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അടു​ക്കൽ സം​സ്കൃ​തം അഭ്യ​സി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു സ്വ​മാ​തു​ല​നായ കു​ഞ്ഞു​രാ​മ​വർ​മ്മൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും കൃ​ഷ്ണ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടേ​യും അടു​ക്കൽ വ്യാ​ക​ര​ണ​വും കു​ഞ്ഞൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ തർ​ക്ക​വും വലിയ കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ ജ്യോ​തി​ഷ​വും വൈ​ദ്യ​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. 16-​ാംവയസ്സിൽ കലാ​പൂർ​ണ്ണ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ഈ രാ​ജേ​ന്ദു​വിൽ നി​ന്നു കാ​വ്യ​സുധ തെ​രു​തെ​രെ പ്ര​വ​ഹി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. പ്ര​സി​ദ്ധി​യിൽ താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തിൽ പത്തി​ലൊ​രു​ഭാ​ഗം പോലും സൂ​ര്യ​പ്ര​കാ​ശം കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ കാ​വ്യം രചി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അധികം താ​ല്പ​ര്യം.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചി​കി​ത്സാ​നൈ​പു​ണ്യ​ത്തി​ന്റെ ഫലം പശു​പ​ക്ഷ്യാ​ദി​കൾ​പോ​ലും അനു​ഭ​വി​ച്ചു​പോ​ന്നു. അത്ര​യ്ക്കു വി​ശാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ജീ​വ​കാ​രു​ണ്യം. ഗജ​ങ്ങ​ളും പശു​ക്ക​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചൊൽ​പ​ടി​ക്കു വർ​ത്തി​ച്ചു​വ​ത്രേ.

കു​ല​ദൈ​വ​ത​മായ ശ്രീ​കു​രും​ബേ​ശ്വ​രി ഈ പര​മ​ഭ​ക്ത​നു് പ്ര​ത്യ​ക്ഷ എന്ന​പോ​ലെ​യാ​ണു് വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്.

എന്നു പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു വി​ജ​യം​നേ​ടിയ രാ​ജർ​ഷി​യു​ടെ കാ​ല​ശേ​ഷം പ്ര​സ്തുത സ്വ​രൂ​പ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഭക്ത​ന്മാ​രിൽ അദ്ദേ​ഹം അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു.

കൂ​നേ​ഴ​ത്തു പര​മേ​ശ്വ​ര​മേ​നോൻ അവർകൾ പറ​യും​പോ​ലെ കവി​ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ ഭീ​ഷ്മ​രായ വെ​ണ്മ​ണി അച്ഛ​ന്റെ ഉപ​ദേ​ശ​വും ദ്രോ​ണാ​ചാ​ര്യ​നായ വെ​ണ്മ​ണി മക​ന്റെ ശി​ക്ഷ​ണ​വും വേ​ദ​വ്യാ​സ​രായ കൃ​ഷ്ണ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ ആർ​ഷ​സം​സ്കാ​ര​വും സി​ദ്ധി​ച്ച കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ സവ്യ​സാ​ചി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​പ്പോ​ലെ ഇത്ര വളരെ കാ​വ്യ​ത​ല്ല​ജ​ങ്ങൾ ഭാ​ഷാ​ദേ​വി​ക്കു സമർ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ധന്യ​ന്മാർ വളരെ കു​റ​വാ​ണു്. ഉമാ​വി​വാ​ഹം, കല്യാ​ണീ കല്യാ​ണം, മധു​ര​മം​ഗ​ലം ഭാണം, ഭദ്രോ​ത്സ​വം, എന്നീ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും, നി​ര​വ​ധി സ്തോ​ത്ര​ങ്ങ​ളും, പാ​ണ്ഡ​വോ​ദ​യം വഞ്ചീ​ശ​വം​ശം എന്നീ മഹാ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും അവയിൽ പ്രാ​ധാ​ന്യം വഹി​ക്കു​ന്നു. മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ പ്രാ​ചീ​ന​രീ​തി അനു​സ​രി​ച്ചു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഇരു​നൂ​റിൽ​പ​രം നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ കല്യാ​ണീ​നാ​ട​ക​ത്തി​നു​ള്ള സ്ഥാ​നം അത്യു​ത്ത​മ​മാ​ണു്. കല്പി​ത​ക​ഥ​യെ​ന്നൊ​രു മെ​ച്ച​വും അതി​നു​ണ്ടു്.

നാ​ട​ക​മെ​ന്ന നി​ല​യിൽ വലിയ മെ​ച്ച​മൊ​ന്നും ഇല്ലെ​ങ്കി​ലും ഉമാ​വി​വാ​ഹം വാ​യി​ച്ചു രസി​ക്കാൻ​കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന ഒരു കൃ​തി​യാ​ണു്.

ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള നല്ല നല്ല ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ പലതും ഇതി​ലു​ണ്ടു്.

മധു​ര​മം​ഗ​ലം ഹാ​സ്യ​ര​സ​പ്ര​ധാ​ന​മായ ഒരു നാ​ട്യ​പ്ര​ബ​ന്ധ​മാ​ണു്. അതു്

മാ​ടോർ​വ്വീ​ശ​ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സ​ര​ണം എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട​ത​ത്രെ.

വസി​ച്ചു നട്ടം​തി​രി​യു​ന്ന പൊ​ട്ടൻ കോ​ന്ത​ക്കു​റു​പ്പി​ന്റെ ജളതകൾ നി​മി​ത്തം കൊ​മ​ര​പ്പ​റ​മ്പു തറ​വാ​ടു് നശി​ക്കാൻ പോ​കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടി​ട്ടു് ആ കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ അം​ഗ​മായ കൃ​ഷ്ണ​ക്കു​റു​പ്പി​ന്റെ ഉപ​ദേ​ശാ​നു​സാ​രം മധു​ര​മം​ഗ​ലം നമ്പൂ​രി കാ​ര​ണ​വ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു് പലതരം വി​ഡ്ഢി​ത്ത​ങ്ങൾ കാ​ട്ടി ജയി​ക്കു​ന്ന​തും ഒടു​വിൽ കു​ടും​ബ​ത്തെ കൊടിയ കട​സ​മു​ദ്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നും ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​ണു കഥ.

മല​യാം​കൊ​ല്ലം 1082 ചി​ങ്ങ​ത്തിൽ കവി പേ​രു​വ​യ്ക്കാ​തെ രസി​ക​ര​ഞ്ജി​നി​യിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. പന്ത്ര​ണ്ടു​മാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ ഓരോ​ന്നി​നേ​യും സര​സ​മാ​യി വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്ന പന്ത്ര​ണ്ടു മാ​സ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും പേ​രു​കൾ ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ചി​ങ്ങ​മാ​സ​വർ​ണ്ണ​ന​യിൽ ഏതാ​നും ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

എണ്ണ​യ്ക്കാ​ട്ടു​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ കു​ഞ്ഞാ​രു​രാ​ജാ​വു് എന്നു​കൂ​ടി പേ​രു​ള്ള രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ​ത​മ്പു​രാൻ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ അടു​ക്ക​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം സം​സ്കൃ​ത​വും ഇം​ഗ്ലീ​ഷും പഠി​ച്ച​തു്. അവി​ടു​ത്തെ ധർ​മ്മ​പ​ത്നി പരവൂർ കോ​ങ്ങാൽ​ച്ചേ​രി​യി​ലെ പ്ര​സി​ദ്ധ നാ​യർ​ഭ​വ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​യി​രു​ന്ന പടി​ഞ്ഞാ​റേ​വീ​ട്ടി​ലെ ഒരം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ വീ​ട്ടി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കും പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്കും അക്കാ​ല​ത്തു സാ​മാ​ന്യം നല്ല വൈ​ദു​ഷ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു; എന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അവർ ദാ​ന​ധർ​മ്മാ​ദി​ക​ളിൽ തീ​വ്ര​മായ നി​ഷ്ഠ​യു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. തമ്പു​രാ​ന്റെ പത്നി​യു​ടെ അനു​ജ​ത്തി​യും സാ​മാ​ന്യം നല്ല കവ​യി​ത്രി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ഒരു മഹി​ളാ​ര​ത്ന​ത്തെ​യാ​ണു മഹാ​ക​വി കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള ആദ്യ​മാ​യി വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച​തു്. ആ മഹതി ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ മരി​ച്ചു​പോ​യി.

എണ്ണ​ക്കാ​ട്ടു​ത​മ്പു​രാൻ സി​ദ്ധാ​ന്ത​കൗ​മു​ദി മു​ഴു​വ​നും പദ്യ​രൂ​പേണ സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​താ​യി അറി​വി​ല്ല. അതി​നും പുറമേ ലക്ഷ​ണാ​സ്വ​യം​വ​രം ചമ്പു, വി​ഷ്ണു​കേ​ശാ​ദി​പാ​ദ​സ്ത​വം, മേ​ഘ​സ​ന്ദേ​ശം ഭാഷ, രു​ക്മി​ണീ​സ്വ​യം​വ​രം നാടകം, അല​ങ്കാ​ര​ദീ​പിക എന്നി​ങ്ങ​നെ അനേകം ഭാ​ഷാ​കൃ​തി​ക​ളും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അക്ലി​ഷ്ട​ര​മ​ണീ​യ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. മാ​തൃ​ക​കാ​ണി​പ്പാ​നാ​യി ഏതാ​നും പദ്യ​ങ്ങ​ളെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

തെ​ക്കൻ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ, നെ​യ്യാ​റ്റു​ങ്ക​ര​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ​പെ​ട്ട ആറൂർ ദേ​ശ​ത്തു് ധന​സ്ഥി​തി​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം മധ്യ​മ​നി​ല​യി​ലി​രു​ന്ന പു​ന്ന​ത്താ​ന​ത്തു് എന്ന ഒരു നാ​യർ​കു​ടും​ബ​മു​ണ്ടു്. ആ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​പെ​ട്ട പാർ​വ​തി​പ്പി​ള്ള എന്നൊ​രു യു​വ​തി​യെ വേ​ലാം​പി​ള്ള എന്നൊ​രു നാ​ട്ടാ​ശാൻ വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. ഈ ആശാൻ കു​ട്ടി​ക​ളെ പഠി​പ്പി​ച്ചു്, അതിൽ​നി​ന്നു ലഭി​ക്കു​ന്ന ‘നക്കാ​പി​ച്ച’കൊ​ണ്ടു ജീ​വി​ക്ക​യ​ല്ല ചെ​യ്ത​തു്. ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ പകർ​ത്തുക എന്ന ആദാ​യ​ക​ര​മായ തൊ​ഴി​ലിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ദമ്പ​തി​മാർ സാ​മാ​ന്യം സു​ഖ​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി. അങ്ങ​നെ ഇരി​ക്കെ അവർ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു താമസം മാ​റ്റി. അവർ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു വലിയ ദി​വാൻ​ജി രാ​ജാ​കേ​ശ​വ​ദാ​സ​ന്റെ വക​യാ​യി​രു​ന്ന കോ​ട്ട​യ്ക്ക​കം വലി​യ​കോ​യി​ക്ക​ലാ​യി​രു​ന്നു.

അവിടെ പാർ​ത്തി​രു​ന്ന​കാ​ല​ത്തു് പാർ​വ്വ​തി​അ​മ്മ രണ്ടു് ആൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ ഇര​ട്ട​പെ​റ്റു. അവ​രു​ടെ ചരി​ത്രം വളരെ രസാ​വ​ഹ​മാ​ണു്. ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള, നാ​രാ​യ​ണ​പ്പി​ള്ള എന്നി​വർ ഒരേ​കാ​ല​ത്തു് ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു; ഒരേ​കാ​ല​ത്തു് അവർ​ക്കു പ്ര​മോ​ഷ​നും ലഭി​ച്ചു​വ​ന്നു. ഒരാൾ​ക്കു് എന്തെ​ങ്കി​ലും സു​ഖ​ക്കേ​ടു വന്നാൽ മറ്റെ ആൾ​ക്കും അതേ​സ​മ​യ​ത്തു​ത​ന്നെ ശരീ​രാ​സ്വാ​സ്ഥ്യം വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അവർ രണ്ടു​പേ​രും പല താ​ലൂ​ക്കു​ക​ളിൽ തഹ​ശീൽ​ദാ​രു​ദ്യോ​ഗം​വ​ഹി​ച്ചു് വി​പു​ല​മായ യശ​സ്സു നേടി.

പാർ​വ്വ​തി​അ​മ്മ പി​ന്നീ​ടു് അടു​ത്ത​ടു​ത്തു​ത​ന്നെ മൂ​ന്നു പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ പ്ര​സ​വി​ച്ചു എങ്കി​ലും അവരിൽ ഒരാൾ അല്പാ​യു​ഷ്മ​തി​യാ​യി​പ്പോ​യി. അന​ന്ത​രം ആ സു​കൃ​തി​നി 1033 ഇടവം 7-ാം തീയതി ആയി​ല്യം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ഒരു പു​രു​ഷ​സ​ന്താ​ന​ത്തെ പ്ര​സ​വി​ച്ചു. ആ ശി​ശു​വാ​യി​രു​ന്നു സി. വി. എന്ന രണ്ട​ക്ഷ​ര​ത്തിൽ സർ​വ​കേ​ര​ള​പ്ര​ഥി​ത​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന രാ​മൻ​പി​ള്ള. പാർ​വ​തി​അ​മ്മ പി​ന്നെ​യും നാലു സന്താ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കൂ​ടി പ്ര​സ​വി​ച്ചു.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി പ്ര​ഥ​മ​പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ചു​തീ​രും​മു​മ്പേ പി​താ​വു പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ക്ക​യാൽ കേവലം അനാ​ഥാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​യി. എന്നാൽ “അര​ക്ഷി​തം തി​ഷ്ഠ​തി ദൈ​വ​ര​ക്ഷി​തം” എന്ന ആപ്ത​വാ​ക്യ​ത്തി​നെ സാ​ധൂ​ക​രി​പ്പാ​നെ​ന്ന​പോ​ലെ അവി​ചാ​രി​ത​മാ​യി ഒരു ആപ​ദ്ബ​ന്ധു വന്നു​ചേർ​ന്നു. തി​രു​വി​താം​കൂർ സർ​വ്വീ​സിൽ ഉയർ​ന്ന ഉദ്യോ​ഗ​ങ്ങൾ വഹി​ച്ച​ശേ​ഷം പെൻ​ഷൻ​പ​റ്റി പി​രി​ഞ്ഞ കെ. പത്മ​നാ​ഭൻ​ത​മ്പി. ബി. ഏ. ബി. എൽ., ഡാ​ക്ടർ രാമൻ തമ്പി ഇവ​രു​ടെ പി​താ​വും ചരി​ത്ര പ്ര​ഥി​ത​മായ അരമന തങ്ക​ക്കോ​യി​ക്ക​ലെ അം​ഗ​വും അന്നു തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം ഭജ​ന​പ്പു​ര​ക്കാ​ര്യ​ക്കാർ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​യാ​ളും ആയ കേശവൻ തമ്പി എന്ന വി​ദ്വൽ​കു​ലാ​വ​തം​സം ഈ കു​ട്ടി​യു​ടെ ഭാവി അതി​ശോ​ഭ​ന​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു കണ്ടി​ട്ടു് അയാളെ തന്റെ പു​ത്ര​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേർ​ത്തു പഠി​പ്പി​ക്കാൻ നി​ശ്ച​യി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ പ്ര​സ്തുത ബാലൻ ബെൻ​സി​ലി സാ​യ്പി​ന്റെ ആധ്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ നട​ന്നി​രു​ന്ന ഫ്രീ സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേർ​ന്നു ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി. ആ പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തെ ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ യൂ​ണി​വേ​ഴ്സി​റ്റി കാ​ളേ​ജി​രി​ക്കു​ന്ന കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ താ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യി​ലേ​ക്കു മാ​റ്റി​യ​പ്പോ​ഴും സി. വി. അതിലെ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യാ​യി​രു​ന്നു. അവിടെ നി​ന്നാ​ണു് മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പരീ​ക്ഷ പാ​സ്സാ​യ​തു്.

അന​ന്ത​രം എഫ്. ഏ. ക്ലാ​സ്സിൽ ചേർ​ന്നു. അക്കാ​ല​ത്തു് ഏതു പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ കി​ട്ടി​യാ​ലും അദ്ദേ​ഹം വാ​യി​ച്ചു നോ​ട്ടെ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചരി​ത്രം, ആഖ്യാ​യിക ഇവ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അധി​ക​ഭ്ര​മം. മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ അന്നു ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ അധി​ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എഴു​ത്ത​ച്ഛൻ, നമ്പ്യർ, ചെ​റു​ശ്ശേ​രി എന്നി​വ​രു​ടെ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ, പ്ര​ധാന ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ ഇവ​യൊ​ക്കെ വാ​യി​ച്ചു​തീർ​ത്തു എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല നല്ല​ന​ല്ല ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ കാ​ണാ​തെ പഠി​ക്ക​യും​ചെ​യ്തു. അൻ​പ​ത്താ​റു ദി​വ​സ​ത്തെ ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളു​ടെ ഒരു പ്രതി അദ്ദേ​ഹം കര​സ്ഥ​മാ​ക്കി. അവ​യു​ടെ നേർ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ള്ള താ​ല്പ​ര്യാ​തി​ശ​മാ​ണു് രാ​മാ​വെ​ങ്കി​ടൻ​വ​ഴി പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു വെ​ളി​യിൽ ചാ​ടി​യ​തു്.

അന്നു് കാ​ളേ​ജ് പ്രിൻ​സി​പ്പാൽ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചി​രു​ന്ന റാ​സ്സാ​യ്പു് അന്ന​ത്തെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ധൂർ​വ്വ​ഹ​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു​മുൻ​ഷി​യാ​യി​രു​ന്നു ഒന്നാം​ത​രം ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​വു​ന്ന​തി​നു​ള്ള കരു​ക്കൾ എല്ലാം സി. വി​ക്കു സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​തു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​ത്തിൽ ആരും ഭാ​ഷാ​പ​രി​ജ്ഞാ​ന​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ പി​ന്നോ​ക്ക​മാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​തു സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്.

സ്വ​സ്ഥ​മായ ശരീ​ര​ത്തിൽ സ്വ​സ്ഥ​മായ മന​സ്സു്; ഇതാ​ണു് വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ ആദർശം എന്നു പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ന്മാർ പറ​യു​ന്നു. സി. വി. ഈ തത്വ​ത്തെ അനാ​ദ​രി​ച്ചി​ല്ല. കാ​യി​ക​വി​നോ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം പങ്കെ​ടു​ത്തു് അദ്ദേ​ഹം നല്ല ദൃ​ഢ​സം​ഹ​ത​കാ​യ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു.

കാ​ളേ​ജിൽ ഇട​യ്ക്കി​ടെ നട​ന്നു​വ​ന്ന നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ങ്ങ​ളി​ലും അദ്ദേ​ഹം ഭാ​ഗ​ഭാ​ക്കാ​യി. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നടന കൗ​ശ​ല​ത്തെ അന്നു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം പു​ക​ഴ്ത്താ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അന്നു തത്വ​ശാ​സ്ത്രാ​ചാ​ര്യ​നാ​യി​രു​ന്ന പണ്ഡി​തൻ കൈ​മ​ട​ക്കു നി​വർ​ത്ത മഹാ​പി​ശു​ന​നെ​ങ്കി​ലും തരം​കി​ട്ടു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ക്ഷ​ണി​ക​ത​യേ​യും ഭൗ​തി​കൈ​ശ്വ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ അനർ​ത്ഥ​കാ​രി​ത​യേ​യും പറ്റി ഉച്ചൈ​സ്ത​രം പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന ആളാ​യി​രു​ന്നു. വാ​ക്കി​നും പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കും തമ്മിൽ ഉള്ള ഈ പൊ​രു​ത്ത​മി​ല്ലാ​യ്മ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യി​ലും പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഒരു​ദി​വ​സം സി. വി. ചില സതീർ​ത്ഥ്യ​ന്മാ​രു​മാ​യി യോ​ജി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ഒന്നു ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടി​ക്കാൻ ഒന്നു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി. സന്ധ്യ​യാ​വാ​റാ​യ​പ്പോൾ സി. വി. ഒരു കാ​ഷാ​യ​വേ​ഷ​ധാ​രി​യാ​യി, ദണ്ഡും കമ​ണ്ഡ​ലു​വു​മേ​ന്തി, ഭക്തി​പ​ര​മായ തമിൾ​ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് ആചാ​ര്യ​രു​ടെ പടി​ക്കൽ എത്തി. അദ്ദേ​ഹം ശകാ​രം​കൊ​ണ്ടു ഭി​ക്ഷു​വി​നെ അഭി​ഷേ​ചി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം പോ​കു​ന്ന മട്ടു കാ​ണി​ക്കാ​തെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അസ്ഥി​ര​ത​യേ​യും ഔദാ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ മഹി​മ​യേ​യും​പ​റ്റി പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​ക​യും അതിൽ ആചാ​ര്യ​രു​ടെ ചില ആശ​യ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൂ​ടി കട​ത്തി​വി​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. ആചാ​ര്യർ വടി​യു​മാ​യി വെ​ളി​യിൽ ചാ​ടി​യ​തും ഭി​ക്ഷു​കൻ തി​രോ​ധാ​നം ചെ​യ്ത​തും ഒന്നി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. എന്നാൽ വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ മറ​വിൽ​നി​ന്നു് ഈ വി​നോ​ദം​ക​ണ്ടു് രസി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന യു​വാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ചി​രി​യാൽ അന്ത​രീ​ക്ഷം മു​ഖ​രി​ത​മാ​യി.

1056-ൽ അദ്ദേ​ഹം ബി. ഏ. പരീ​ക്ഷ​യിൽ ജയി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും സർ​ക്കാർ സർ​വ്വീ​സിൽ പ്ര​വേ​ശം ലഭി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മൂ​ന്നു​കൊ​ല്ലം കാ​ത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂടെ പാ​സ്സായ ആർ. മഹാ​ദേ​വ​യ്യർ മു​തൽ​പേ​രെ​ല്ലാം നേ​ര​ത്തെ ഉദ്യോ​ഗം കര​സ്ഥ​മാ​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. 1059-ൽ ജ്യേ​ഷ്ഠ​സ​ഹോ​ദ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന സി. വി. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ ശു​പാർശ അനു​സ​രി​ച്ചു് എസ്. പ്ത്മ​നാ​ഭ​യ്യർ എം. ഏ. രാ​മൻ​പി​ള്ള​യ്ക്കു ഹൈ​ക്കോ​ട​തി​യിൽ ഒരു ക്ലാർ​ക്കു​പ​ണി നല്കി.

അധി​ക​കാ​ലം കഴി​യും​മു​മ്പു് ഈ യു​വാ​വു് പെ​രു​ന്താ​ന്നി കീ​ഴേ​വീ​ട്ടി​ലെ കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​പ്പി​ള്ള ഭാ​ഗീ​ര​ഥി​പ്പി​ള്ള​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. കാർ​ത്ത​ക​പ്പ​ള്ളി കോ​യി​ക്ക​ലേ​ത്തു എന്ന പ്ര​ഭു​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ കാ​ര​ണ​വ​രാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ പു​ത്രി​യായ ഈ സ്ത്രീ​ര​ത്നം സാ​മാ​ന്യം നല്ല വൈ​ദു​ഷ്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, അവർ പി​ല്ക്കാ​ല​ത്തു് തന്റെ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യ​വ്യ​വ​സാ​യ​ത്തി​നു പ്ര​തി​ബ​ന്ധ​മാ​യി നി​ന്നി​ല്ല എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല കഴി​യു​ന്ന​ത്ര പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ങ്ങൾ ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു​മി​രു​ന്നു.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചു് ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി അഭി​ന​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഗദ്യ​നാ​ട​കം ‘ചന്ദ്ര​മു​ഖീ​വി​ലാസ’മാ​യി​രു​ന്നു. അതു കാ​ളേ​ജിൽ അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി സി. വി. എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത ആദ്യ​ത്തെ കൃ​തി​യാ​ണെ​ന്നാ​ണു് അറി​വു്. അതി​ന്റെ അഭി​ന​യ​ത്തിൽ ബി. ഏ. വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​രാ​യി​ത്തീർ​ന്ന സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ബി. ഏ., പി. അയ്യ​പ്പൻ​പി​ള്ള ബി. ഏ., പി. താ​ണു​പി​ള്ള എം. ഏ., കപ്പാ​ഴം രാ​മൻ​പി​ള്ള ബി. ഏ., ആല​പ്പുഴ പാ​ച്ചു​പി​ള്ള ബി. ഏ., രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു് ബ. ഏ. മു​ത​ലാ​യ​വ​രും ഓരോ പാർ​ട്ടെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു. നട​ന്മാ​രെ​ല്ലാം സഭാ​ക​മ്പം ഉള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അതു തീർ​ക്കാ​നാ​യി സി. വി. ഒരു വിദ്യ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ച​തു കണ​ക്കി​നു​പ​റ്റി. അദ്ദേ​ഹം സ്റ്റേ​ജിൽ ഒരു നാ​ല്ക്കാ​ലി​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു്, അതി​ന്മേൽ ഉറ​ങ്ങു​ന്ന മട്ടിൽ നി​വർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. എന്തൊ​ക്കെ​യോ എഴുതി ഒട്ടി​ച്ചി​രു​ന്ന ചില പേ​സ്റ്റ് ബോ​ഡു​കൾ കൈയിൽ പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. കർ​ട്ടൻ പൊ​ക്കിയ മാ​ത്ര​യിൽ പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഉറ​ക്കം ഉണർ​ന്ന ഒരു​വ​ന്റെ മട്ടിൽ അദ്ദേ​ഹം പി​ച്ചും ഭ്രാ​ന്തും പറ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി. അന​ന്ത​രം ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ ഒരു പ്ര​സം​ഗ​വും അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു മല​യാ​ള​ത്തിൽ കഥാ​സം​ക്ഷേ​പ​വി​വ​ര​ണ​വും തട്ടി​മൂ​ളി​ച്ചു. അവിടെ കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​വ​രിൽ, അശ്വ​തി​തി​രു​നാൾ യു​വ​രാ​ജാ​വുൾ​പ്പ​ടെ എല്ലാ​വ​രും ചി​രി​ച്ചു ചി​രി​ച്ചു മണ്ണു​ക​പ്പു​മാ​റാ​യി. അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി മറ്റു നട​ന്മാ​രു​ടെ സഭാ​ക​മ്പ​വും അസ്ത​മി​ച്ചു. ചന്ദ്ര​മു​ഖി​യു​ടെ മാ​തു​ലി​പ്പാർ​ട്ടും, മാ​ദ്യ​പ​ന്റെ പാർ​ട്ടും സി. വി. യും, ചന്ദ്ര​മു​ഖി​യു​ടെ പാർ​ട്ടു് ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു പെൻഷൻ പറ്റി ഇപ്പോൾ വി​ശ്ര​മ​സു​ഖം അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന കെ. നാ​രാ​യ​ണൻ പണ്ടാ​ല​യും, വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു ജാ​ത​ക​പ​രി​ശോ​ധന നട​ത്തു​ന്ന കണി​യാ​ന്റെ പാർ​ട്ടു് രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു​മുൻ​ഷി​യും തന്മ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി അഭി​ന​യി​ച്ചു. സമു​ദായ പരി​ഷ്ക​ര​ണ​ത്തെ ത്വ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഒന്നാ​മ​ത്തെ ഭാ​ഷാ​നാ​ട​കം ഇതു​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു പറയാം. മം​ഗ​ല്യ​ധാ​ര​ണാ​ദി നി​രർ​ത്ഥ​ക​ങ്ങ​ളായ അടി​യ​ന്തി​ര​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി കണ​ക്കി​ല്ലാ​തെ പണം ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചു തറ​വാ​ട്ടു​സ്വ​ത്തി​നെ അന്യാ​ധീ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​വ​രു​ന്ന​തി​ന്റെ അനൗ​ചി​ത്യ​ത്തെ പ്രേ​ക്ഷ​ക​ന്മാർ​ക്കു് ഈ കഥ​മു​ഖേന സി. വി. പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ത്തി​നു സർ​ക്കാർ തന്നെ​യാ​ണു് സ്റ്റേ​ജ് ഇടു​വി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​തെ​ന്നും സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​ണു്.

ചന്ദ്ര​മു​ഖീ​വി​ലാ​സ​ത്തി​ന്റെ ആവിൎഭാ​വ​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ശാ​കു​ന്ത​ളം ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​ക​രി​ച്ച​തെ​ന്നു​ള്ള വസ്തുത അറി​യാ​ത്ത​വ​രാ​ണു്, ഭാ​ഷ​യിൽ ആദ്യ​മാ​യു​ണ്ടായ നാടകം അഭി​ജ്ഞാ​ന​ശാ​കു​ന്ത​ള​മാ​ണെ​ന്നു​പ​റ​യു​ന്ന​തു്. കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു ശാ​കു​ന്ത​ളം അഭി​ന​യി​ക്കാൻ ആരും തയ്യാ​റാ​യി​ല്ല. ചന്ദ്ര​മു​ഖീ​നാ​ട​ക​ത്തിൽ പങ്കു​കെ​ാ​ണ്ടു പേ​രെ​ടു​ത്ത ചി​ല​രെ​ല്ലാം​കൂ​ടി​യാ​ണു് ആ നാ​ട​ക​ത്തെ പി​ന്നീ​ടു് അഭി​ന​യി​ച്ച​തും. സ്റ്റേ​ജി​ടു​ന്ന ചി​ല​വെ​ല്ലാം ഇക്കു​റി​യും സൎക്കാർ​ത​ന്നെ വഹി​ച്ചു.

പ്ര​സി​ദ്ധ ഹൈ​ക്കോൎട്ടു​ജ​ഡ്ജി​യാ​യി​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ​നാ​യ​രെ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു ജന്മി​കു​ടി​യാൻ കമ്മി​റ്റി​യു​ടെ അധി​പ​നാ​യി നി​ശ്ച​യി​ച്ച​പ്പോൾ, മി. നായർ തന്റെ ഗു​മ​സ്ത​നാ​യി കൂ​ടെ​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​തു് സി. വി. യെ ആയി​രു​ന്നു. അതു​നി​മി​ത്തം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ന്റെ പലേ​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ നേ​രി​ട്ടു കാ​ണു​ന്ന​തി​നും അവി​ട​വി​ടെ​യു​ള്ള ചരി​ത്ര​പ്ര​സി​ദ്ധ​ങ്ങ​ളായ സ്ഥ​ല​ങ്ങൾ സന്ദൎശി​ച്ചു് നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​രീ​തി​ക​ളും മറ്റും ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഐതി​ഹ്യ​ങ്ങൾ ശേ​ഖ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും കഴി​ഞ്ഞു. ഇതു ഭാ​വി​യിൽ ചരി​ത്രാ​ഖ്യാ​യി​കാ​കാ​ര​നാ​യി​ത്തീ​രു​വാൻ പോ​കു​ന്ന ആ യു​വാ​വി​നു് എത്ര​ക​ണ്ടു് ഉപ​യോ​ഗ​പ്ര​ദ​മാ​യി​ത്തീൎന്നു എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ.

1060-ൽ അദ്ദേ​ഹം ഹൈ​ക്കോ​ട​തി ഹെ​ഡ്ഗു​മ​സ്ത​നാ​യും രണ്ടു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​ശേ​ഷം ഇൻ​ഡ​ക്സർ ആൻഡു് പബ്ലി​ഷർ ആയും ഉയർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു. എന്നാൽ നി​യ​മ​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ പാ​സ്സാ​കാ​ത്ത ഒരാൾ​ക്കു് ഹൈ​ക്കോ​ട​തി​യിൽ യാ​തൊ​രു പ്ര​മോ​ഷ​നും വഴി​യി​ല്ലെ​ന്നു കാ​ണു​ക​യാൽ അദ്ദേ​ഹം 1063-ൽ ബി. ഏൽ-നു പഠി​ക്കാ​നാ​യി മദ്രാ​സി​ലേ​ക്കു പോയി. മദ്രാ​സിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​യി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​കാ​രായ പലരും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവൎക്കെ​ല്ലാം പി​ല്ക്കാ​ല​ത്തു വലി​യ​വ​ലിയ ഉദ്യോ​ഗ​ങ്ങൾ വഹി​ക്കാൻ ഇട​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. എൻ. രാ​മൻ​പി​ള്ള എക്സൈ​സ് കമ്മീ​ഷ​ണ​രാ​യി​ട്ടാ​ണു് പെൻ​ഷൻ​പ​റ്റി​യ​തു്. മു​ണ്ട​നാ​ട്ടു നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാർ ആയി. പന്നി​യ​റ​ത്തല കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ഡാ​ക്ടർ​ഉ​ദ്യോ​ഗം പ്ര​ശ​സ്ത​മാ​യി വഹി​ച്ചു. ജി. ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള ഹൈ​ക്കോൎട്ടു​ജ​ഡ്ജി ഉദ്യോ​ഗം​വ​രെ ഉയൎന്നു. പി. എൻ. രാ​മൻ​പി​ള്ള മദ്രാ​സ് സ്റ്റാൻ​ഡാൎഡി​ന്റെ പത്രാ​ധി​പ​രാ​യി പ്ര​സി​ദ്ധി​നേ​ടി. സി. വി. യുടെ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം​നി​മി​ത്തം മദ്രാ​സി​ലെ ജീ​വി​തം അവർ​ക്കു സു​ഖ​പ്ര​ദ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു.

ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് ഈ യു​വാ​വു് ബാ​രി​സ്റ്റർ ജി. പി. പി​ള്ള​യു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ട്ട മല​യാ​ളി​മെ​മ്മോ​റി​യൽ തയ്യാ​റാ​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ മനഃപൂൎവം ഉത്സാ​ഹി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. മല​യാ​ളി​മെ​മ്മോ​റി​യ​ലി​ന്റെ ഉത്ഭ​വം രസ​ക​ര​മാ​ണു്. അക്കാ​ല​ത്തു് ഉയർ​ന്ന ഉദ്യോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ​ക്കു കു​ത്ത​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ജസ്റ്റീ​സ് ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കു തന്റെ പേ​ഷ്കാ​രു​ദ്യോ​ഗം ഒരു ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നു​വേ​ണ്ടി ഒഴി​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന കഥ അന്യ​ത്ര പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. അതു​പോ​ലെ പലേ ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ കഴി​യും. അതി​നാൽ ഈ നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ പ്ര​മാ​ണി​ക​ളെ​ല്ലാം ചേർ​ന്നു മദി​രാ​ശി​യിൽ പ്രാ​ക്ടീ​സു​ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ആളും ശങ്കു​ണ്ണി​മേ​നോൻ പേ​ഷ്കാ​രു​ടെ പു​ത്ര​നും ആയി​രു​ന്ന കെ. പി. ശങ്ക​ര​മേ​നോ​ന്റെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ ഒരു ബ്ര​ഹ്മാ​ണ്ഡ​മെ​മ്മോ​റി​യൽ മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്കും രാ​മ​രാ​യർ ദി​വാൻ​ജി​ക്കും സമൎപ്പി​ച്ചു. അതി​ന്റെ ഫല​മാ​യി ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ര​ല്ലാ​ത്തവൎക്കു ചില ആനു​കൂ​ല്യ​ങ്ങൾ തൽ​ക്കാ​ലം ലഭി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

സി. വി. മദ്രാ​സിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​യി​രു​ന്നു ഓ. ചന്തു​മേ​നോൻ ഇന്ദു​ലേഖ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച​തു്. അതു കണ്ട​പ്പോൾ ഒരു നോവൽ എഴു​തി​യാൽ​കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു സി. വി. ക്കും മോഹം ഉദി​ച്ചു. യു​വ​മി​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രേ​ര​ണ​യും ആ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം;–ഏതാ​യാ​ലും മാൎത്ത ാണ്ഡ​വർ​മ്മ എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ ആഖ്യാ​യി​ക​യ്ക്കു് മദ്രാ​സിൽ​വ​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ആസൂ​ത്ര​ണം​ചെ​യ്തു. 1065-ൽ അതു് അഡി​സൺ​ക​മ്പ​നി​യു​ടെ പ്ര​സാ​ധ​ക​ത്വ​ത്തിൽ ലോ​ക​രം​ഗ​ത്തു പ്ര​വേ​ശി​ച്ച​പ്പോൾ സി. വി–യുടെ പേരു നാ​ടൊ​ക്കെ മു​ഴ​ങ്ങാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഒന്നാ​മ​ത്തെ കൃ​തി​യായ ഈ ആഖ്യാ​യി​ക​യിൽ സ്കാ​ട്ടി​നെ അതി​ശ​യി​ക്കു​ന്ന കല്പ​നാ​ശ​ക്തി​യും രച​നാ​പാ​ട​വ​വും പാ​ത്ര​നിൎമ്മാ​ണ​ചാ​തു​രി​യും തെ​ളി​ഞ്ഞു​ക​ണ്ട​തിൽ, ഈ നാ​ട്ടു​കാർ അത്ഭു​ത​പ​ര​ത​ന്ത്ര​രാ​യി​ത്തീൎന്നു.

മാൎത്ത ാണ്ഡവൎമ്മ​യു​ടെ നിർ​മ്മാ​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സി. വി-യെ മനഃപൂൎവം സഹാ​യി​ക്ക​യും ഭാ​ഷാ​പ​ര​മായ പരി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങൾ പലതും നിർ​ദ്ദേ​ശി​ക്ക​യും ചെ​യ്ത​തു് എൻ. രാ​മൻ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നാൽ ചിലർ അതി​ന്റെ കർ​തൃ​ത്വം​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ ആരോ​പി​ക്കാൻ മുതിൎന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്.

1066-ൽ സി. വി. അവ​ധി​ക​ഴി​ഞ്ഞു വീ​ണ്ടും ജോ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്ക​യും അചി​രേണ തി​രു​മ​ല​ദേ​വ​സ്വം കേ​സ്സ് സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് പരി​ഭാ​ഷ​ക​നാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. 1070-ൽ ഹൈ​ക്കോ​ട​തി മാ​നേ​ജ​രാ​യി. ഈ ജോലി വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് 1076-ൽ ശി​ര​സ്ത​ദാ​രു​മാ​യി. അക്കാ​ല​ത്തു് പാൽ​ക്കു​ള​ങ്ങര, പെ​രു​ന്താ​ന്നി മു​ത​ലായ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ചില ദുർ​ബു​ദ്ധി​ക​ളു​ടെ പ്രേ​ര​ണാ​ഫ​ല​മാ​യി ഒരു​മാ​തി​രി ശാ​ക്തേ​യ​മ​ത​പ്ര​ചാ​ര​ണം ഉണ്ടാ​യ​തി​നെ തട​യ​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള ഉദ്ദേ​ശ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു് മതി​വി​ലാ​സം എന്ന പ്ര​ഹ​സ​നം.

1076-ൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചു കൂടിയ ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​സ​ഭ​യ്ക്കു കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ നാ​നാ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു വലിയ കവികൾ പലരും വന്നു​ചേൎന്നി​രു​ന്നു. അക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​നും ഉൾ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം തേ​വാ​ര​ത്തു കോ​യി​ക്ക​ലാ​ണു താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ആ മഹാ​ക​വി​യെ സന്ദൎശി​ച്ചു് സി. വി. അവി​ടു​ത്തെ ആജ​ന്മ​മൈ​ത്രി സമ്പാ​ദി​ച്ചു. തദ​വ​സ​ര​ത്തിൽ സി. വി. സമ്മാ​നി​ച്ച വി​ചി​ത്ര​മായ ദന്ത​വ​ടി​യെ​പ്പ​റ്റി മഹാ​ക​വി പെ​ട്ടെ​ന്നു്,

എന്നൊ​രു ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി. സം​സ്കൃത സാ​ഹി​ത്യ​വാ​രാ​ന്നി​ധി​യി​ലെ അനൎഘര​ത്ന​ങ്ങ​ളെ ഭാ​ഷ​യി​ലേ​ക്കു വിവൎത്ത നം​ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള ഉൽ​ബോ​ധ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് സി. വി. ആ വടി സമ്മാ​നി​ച്ച​തു്. അതിനു മറു​പ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​സ്തുത പദ്യം.

ഈ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ സി. വി​യു​ടെ പ്രി​യ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും നി​ത്യ​സ​ഹ​ചാ​രി​ക​ളും ആയി​രു​ന്ന​വർ സി​ക്ര​ട്ട​റി അയ്യ​പ്പൻ​പി​ള്ള, നായർ സമു​ദാ​യോ​ദ്ധാ​ര​ക​നെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ പ്രാ​തഃ​സ്മ​ര​ണീ​യ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, ദി​വാൻ​പേ​ഷ്കാർ വി. ഐ. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള, ചീഫ് സെ​ക്ര​ട്ട​റി പി. താ​ണു​പി​ള്ള എന്നി​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അത്ഭു​ത​ക​ര​മായ മേ​ധാ​ശ​ക്തി​യി​ലും അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ ആം​ഗ​ല​ഭാ​ഷാ​പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​ലും താ​ണു​പി​ള്ള മറ്റു​ള്ള​വ​രെ അതി​ശ​യി​ച്ചു​വെ​ങ്കിൽ, പി. അയ്യ​പ്പൻ​പി​ള്ള ‘കൊ​ട​യിൽ, കർ​ണ്ണ​നാ​യി​രു​ന്നു. പി. അയ്യ​പ്പൻ​പി​ള്ള​യു​ടെ സഹാ​യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി പഠി​ച്ചു് ഉന്ന​ത​പ​ദ​വി​യി​ലെ​ത്തി​യ​വർ അന്നു പല​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. സം​ഭാ​ഷണ ചതു​ര​നും സം​ഗീ​ത​ര​സി​ക​നും സു​ന്ദ​ര​ഗാ​ത്ര​നു​മായ സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ നി​ത്യ​ചി​ന്ത​യ്ക്കു വി​ഷ​യീ​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് നായർ സമു​ദാ​യോ​ന്ന​മ​ന​ത്തി​നു​ള്ള മാൎഗ്ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. താ​ണു​പി​ള്ള തെ​ക്കൻ ഡി​വി​ഷൻ​പേ​ഷ്കാ​രാ​യി​രു​ന്ന​കാ​ല​ത്തു്, അവിടെ മറ​വ​രു​ടെ ശല്യം കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ ഉണ്ടാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അവർ സം​ഘം​ചേർ​ന്നു തീ​വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ള്ള​പോ​ലും നട​ത്തി​വ​ന്നു. ജന​ങ്ങൾ ഭയ​പ​ര​വ​ശ​രാ​യി​ട്ടാ​ണു് ദി​ന​ങ്ങൾ നയി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ഒരു രാ​ത്രി പേ​ഷ്കാർ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ഇല്ലാ​തി​രു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ ഏതാ​നും ആളു​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു കൊ​ള്ള​ത്ത​ല​വൻ അവിടെ കട​ന്നു​ചെ​ന്നി​ട്ടു് “വീ​ട്ടു​ക്കു​ള്ളെ​യാ​റി​രി​ക്ക​റ​തു. സാ​മാ​ന​ങ്കൾ അങ്കെ വച്ചു​പോ​ട്ടു മാ​റി​പോ​ങ്കൾ, പയ​പ്പെ​ടാ​തു​ങ്കൾ, അല്ലാ​വ​ഴി​ക്കി​രു​ന്നാൽ ആപ​ത്തു വര​പ്പോ​കി​റ​തു, ശീ​ക്കി​റം, ശീ​ക്കി​റം” എന്നു് ഉൽ​ക്കോ​ശി​ച്ചു. താ​ണു​പി​ള്ള​യു​ടെ പത്നി ഗൎഭി​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. അവരും വേ​ല​ക്കാ​രും വല്ലാ​തെ ഭയ​പ്പെ​ട്ടു. ആ പരി​ഭ്ര​മം കണ്ടു മറ​വ​വേ​ഷ​ധാ​രി​കൾ വെ​ളി​യിൽ​വ​ന്നി​ട്ടു് തങ്ങ​ളു​ടെ സാ​ക്ഷാൽ​രൂ​പം ധരി​ച്ചു​കെ​ാ​ണ്ടു് വീ​ണ്ടും അക​ത്തു​ക​ട​ന്നു. അപ്പോൾ കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട​തു് സി. വി. യും കൂ​ട്ട​രും ആയി​രു​ന്നു. ഗൃ​ഹ​നാ​ഥ​നെ അറി​യി​ച്ചു​പോ​ക​രു​തേ എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും, താ​ണു​പി​ള്ള തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​പ്പോൾ ആദ്യ​മേ അറി​ഞ്ഞ​തു് ഈ വാർ​ത്ത​യാ​യി​രു​ന്നു. സി. വി. ക്കു നല്ല സമ്മാ​നം കി​ട്ടി എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ.

ഈ മാ​തി​രി വി​നോ​ദ​ങ്ങൾ പല​പ്പോ​ഴും നട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. താ​ണു​പി​ള്ള ചീ​ഫ്സി​ക്ര​ട്ട​റി​സ്ഥാ​നം വഹി​ച്ചു് അതി​പ്ര​ശ​സ്ത​മാ​യ​രീ​തി​യിൽ രാ​ജ്യ​സേ​വ​നം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​വേ ഒരു​ദി​വ​സം രാ​ത്രി അദ്ദേ​ഹം അത്താ​ഴം ഉണ്ണാൻ ഇരു​ന്നു. ഊണു പകു​തി​യാ​യി​ല്ല, അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒരു പട്ട​ക്കാ​രൻ ഹാ​ജ​രാ​യി. കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് അടി​യ​ന്തി​ര​മാ​യി ഒരു തി​രു​വെ​ഴു​ത്തും​കൊ​ണ്ടു വന്നി​രി​ക്ക​യാ​ണെ​ന്നും ഉടൻ​ത​ന്നെ മറു​പ​ടി​വാ​ങ്ങി ചെ​ല്ലാൻ കല്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നും അയാൾ വെ​ളി​യിൽ​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ അറി​വി​ച്ചു. ഉരു​ട്ടിയ ഉരുള ഇല​യിൽ​ത​ന്നെ വച്ചി​ട്ടു് ‘എവിടെ ഇങ്ങോ​ട്ടു് വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​വാ’, എന്നു് അദ്ദേ​ഹം ഭൃ​ത്യ​നോ​ടു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. ‘യജ​മാ​ന​ന്റെ കൈ​യിൽ​ത​ന്നെ ഏല്പി​ക്കാ​നാ​ണു കല്പന, എന്നു പട്ട​ക്കാ​രൻ മറു​പ​ടി പറ​യു​ക​യാൽ, ഏതു പട്ട​ക്കാ​ര​നാ​ണ​തു്? അക​ത്തു​വ​രാൻ​പ​റ​യൂ എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു് അയാൾ ഉള്ളിൽ​ക്ക​ട​ന്നു. താ​ണു​പി​ള്ള​യ്ക്കു് ആ പട്ട​ക്കാ​രൻ അപ​രി​ചി​ത​നാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടു. എങ്കി​ലും രാ​ജ​ക​ല്പ​ന​യ​ല്ലേ? കാ​ല​താ​മ​സം വരു​ത്തി​ക്കൂ​ട​ല്ലോ. അതി​നാൽ ജീ​ര​ക​വെ​ള്ള​ത്തിൽ കൈ​ക​ഴു​കി​ക്കൊ​ണ്ടു് എഴു​ത്തു​വാ​ങ്ങി​ച്ചു. എഴു​ത്തു വയ​ല​റ്റു മഷി​യിൽ​ത​ന്നെ. പക്ഷേ ഒന്നു​ര​ണ്ടു വാ​യി​ച്ച​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് കാൎയ്യം മന​സ്സി​ലാ​യി. പട്ട​ക്കാ​ര​നെ അടു​ത്തു​വി​ളി​ച്ചി​ട്ടു് വി​നോ​ദ​ഭാ​വ​ത്തിൽ ചെ​കി​ട്ട​ത്തു് ഒര​ടി​കൊ​ടു​ത്ത​ശേ​ഷം അടു​ത്തൊ​രു ഇല​കൂ​ടി ഇടു​വി​ച്ചു് തന്റെ​കൂ​ടെ അയാളെ ഉണ്ണാ​നി​രു​ത്തി. വേ​ല​ക്കാ​രൻ അമ്പ​ര​ന്നു​പോ​യി. എന്നാൽ അതു സി. വി. ആയി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു ബു​ദ്ധി​മ​തി​യായ ഗൃ​ഹ​നാ​യിക ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല.

ഈ മാ​ന്യ​സു​ഹൃ​ത്തു് 1077 മേ​ട​ത്തിൽ മരണം പ്രാ​പി​ച്ചു. ഈ മരണം സി. വി.–ക്കു് എത്ര​മാ​ത്രം ദു​സ്സ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് പറ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കാൻ പ്ര​യാ​സ​മാ​ണു്. വള​രെ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യോ​ദ്യ​മ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നി​ല​ച്ചു​പോ​യ​തി​ന്റെ രഹ​സ്യം ഇതാ​യി​രു​ന്നു.

1079-ൽ സി. വി. സൎക്കാർ​അ​ച്ചു​കൂ​ടം സൂ​പ്ര​ണ്ടാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അച്ചു​ക്കൂ​ട​ക്കാൎയ്യ​ങ്ങൾ അന്നു് അഴി​ഞ്ഞു​കു​ഴ​ഞ്ഞ നി​ല​യി​ലാ​ണി​രു​ന്ന​തു്. അതിനെ നല്ല നി​ല​യിൽ എത്തി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഭഗീ​ര​ഥ​പ്ര​യ​ത്നം ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. അല്പ​കാ​ല​ത്തി​നു​ള്ളിൽ എല്ലാ​ക്കാൎയ്യ​ങ്ങൾ​ക്കും ഒരു ചി​ട്ട​വ​രു​ത്തി. അതു​പോ​ലൊ​രു ശോ​ഭ​ന​നില സർ​ക്കാർ അച്ചു​കൂ​ട​ത്തി​നു് അതിനു മു​മ്പും പി​മ്പും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു പറയാം. എന്നാൽ ഇക്കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ധൎമ്മ​പ​ത്നി​യു​ടെ ദേ​ഹ​വി​യോ​ഗം സം​ഭ​വി​ച്ചു.

1084-ൽ കു​റു​പ്പി​ല്ലാ​ക്ക​ള​രി പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി. പാ​ശ്ചാ​ത്യ​പ​രി​ഷ്കാ​ര​ഭ്ര​മം കേ​ര​ളീ​യ​വ​നി​ത​ക​ളെ വഴി​പി​ഴ​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്നു കണ്ടു് തൽ​പ​രി​ഹാ​രാൎത്ഥ ം രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു് പ്ര​സ്തുത കൃതി. നാ​യർ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ താ​ല്ക്കാ​ലിക ദശാ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ ആ കൃ​തി​യിൽ സജീ​വ​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

സി. വി.–യുടെ കു​ട്ടി​ക​ളെ പോ​റ്റി​വളൎത്തു ന്ന​തി​നാ​യി, തൽ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ എത്തിയ കാൎത്ത ്യാ​യ​നി​പ്പി​ള്ള ജാ​ന​കി​പ്പി​ള്ള ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പത്നീ​ഭാ​വം കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പ്ര​ഥ​മ​പ​ത്നി​യു​ടെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​സ​ഹോ​ദ​രി​യായ ഈ ‘ജാ​ന​മ്മ’യുടെ ഉത്സാ​ഹ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ധർ​മ്മ​രാജ തു​ട​ങ്ങിയ ഗ്ര​ന്ഥ​ത​ല്ല​ജ​ങ്ങൾ നമു​ക്കു ലഭി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. ഭാ​ഗീ​ര​ഥി​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ആറു സന്താ​ന​ങ്ങ​ളേ​യും അവ​രാ​ണു വളൎത്ത ിക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​തു്.

1088-ൽ സർ​ക്കാ​രു​ദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നു പെൻഷൻ പറ്റി. ഈ വി​ശ്ര​മാ​വ​സ​ര​ത്തെ സമു​ദാ​യ​സേ​വ​ന​ത്തി​നും ഭാ​ഷാ​പ​രി​പോ​ഷ​ണ​ത്തി​നും​വേ​ണ്ടി അദ്ദേ​ഹം വി​നി​യോ​ഗി​ച്ചു. ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ ഇരു​ന്ന കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ സമു​ദാ​യ​സേ​വ​നോ​ദ്യ​മ​ങ്ങ​ളിൽ ഭാ​ഗ​ഭാ​ക്കാ​യി സജീ​വ​പ്ര​യ​ത്നം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണി​രു​ന്ന​തു്. കേ​ര​ളീ​യ​നാ​യർ​സ​മാ​ജം സ്ഥാ​പി​ത​മാ​യ​പ്പോൾ ആ സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ കാൎയ്യാ​ന്വേ​ഷ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന​തു് അദ്ദേ​ഹ​മാ​ണു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ നാ​യ​ന്മാ​രെ എല്ലാം ഒരു ചരടിൽ കോർ​ത്തി​ണ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേ​ശ്യം. അതി​നു​വേ​ണ്ടി തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ന്റെ പലേ ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം വി​ളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടിയ നാ​യർ​മ​ഹാ​യോ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു് ആദ്ധ്യ​ക്ഷ്യം വഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മല​ബാ​റി​ലേ​യും കൊ​ച്ചി​യി​ലേ​യും നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ ക്ഷ​ണി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി. സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക​ര​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ കൊ​ച്ചി​ക്കും മല​ബാ​റി​നും മാ​തൃ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു തി​രു​വി​താം​കൂ​റാ​ണ​ല്ലോ. തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നു് ആ നില വന്നു​കൂ​ടി​യ​തു് കാ​വാ​ലം നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള, സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, സി. വി. മു​ത​ലാ​യ​വ​രു​ടെ നേ​തൃ​ത്വം ലഭി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​കു​ന്നു.

നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​മായ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥാ​പ​നാർ​ത്ഥം അദ്ദേ​ഹം യാ​തൊ​ന്നും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു ചിലർ വി​ചാ​രി​ച്ചേ​ക്കാം. മല​യാ​ളി​മെ​മ്മോ​റി​യൽ​കാൎയ്യം മുൻപു പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ഭര​ണാ​രം​ഭ​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ മദ്രാ​സി​ലെ സ്റ്റാ​ന്റാർ​ഡു​പ​ത്ര​ത്തിൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നെ​പ്പ​റ്റി കാ​ണാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളിൽ അധി​ക​കൂ​റും സി. വി–യു​ടേ​താ​യി​രു​ന്നു. പി. രാ​ജ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാ​രി​യു​ടെ വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചില ചെ​യ്തി​കൾ രസി​ക്കാ​യ്ക​യാൽ ആണു് അദ്ദേ​ഹം ജോലി വി​ട്ടു​പി​രി​വാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ത​നാ​യി​ബ്ഭ​വി​ച്ച​തു്. ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വിൽ ചന്ത്ര​ക്കാ​ര​നെ ആകാ​ശ​വൃ​ത്ത​ത്തിൽ ശി​രോ​ഗോ​ളം​കൊ​ണ്ടു് ക്രാ​ന്ത​വൃ​ത്ത​ലേ​ഖ​നം​ചെ​യ്തു്, അട്ട​ഹ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​യി ചി​ത്ര​ണം ചെ​യ്ത​തു​ത​ന്നെ, പി. രാ​ജ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാൎയ്യരെ സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ രാ​ജ്യ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ രാ​ജാ​വി​നേ​യും ഭക്തി​പൂർ​വ്വം ആരാ​ധി​ച്ചു​വ​ന്ന സി. വി–ക്കു രാ​ജ​ശ​ക്തി​യെ പാടെ നി​ഷേ​ധി​ച്ചും അവ​ഹേ​ളി​ച്ചും പു​റ​പ്പെ​ട്ട ചില പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കു​കൊ​ള്ളാൻ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. രാ​ജാ​വി​നെ രാ​ജ്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു ഭി​ന്ന​നാ​യി കാ​ണി​ക്കു​ന്ന വീ​ക്ഷ​ണ​ഗ​തി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചി​ന്താ​പ​ഥ​ത്തി​നു ബാ​ഹ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നാ​ല​ത്രേ അന​ന്ത​പ​ത്മ​നാ​ഭ​ന്റെ പ്ര​ണ​യ​ക​ഥ​യ്ക്കു മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ എന്നും രാ​ജാ​കേ​ശ​വ​ദാ​സ​ന്റെ പ്ര​തി​കാ​ര​ത്തെ ചി​ത്ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന കഥ​യ്ക്കു ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വെ​ന്നും ആ മന്ത്രി​സ​ത്ത​മ​ന്റെ അപ​ദാ​ന​ശ​ത​ങ്ങ​ളെ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന കഥ​യ്ക്കു രാ​മ​രാ​ജ​ബ​ഹ​ദൂർ എന്നും അദ്ദേ​ഹം പേർ നല്കി​യ​തു്. എന്നാൽ നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളെ അദ്ദേ​ഹം വി​സ്മ​രി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു​വെ​ന്നോ, അവയെ സ്ഥാ​പി​ച്ചു​കി​ട്ടു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി ഉദ്യോ​ഗ​ല​ബ്ധി​ക്കു​ശേ​ഷം യാ​തൊ​ന്നും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നോ പറ​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ എല്ലാ കഥ​ക​ളും നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ നിഃ​സ്വാർ​ത്ഥ​മായ രാ​ജ്യ​സേ​വ​ന​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്ര​മാ​ണ​ല്ലോ. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​യിൽ എട്ടു​വീ​ട​രു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തെ മലി​ന​മാ​യി ചി​ത്ര​ണം​ചെ​യ്ത​തു് തെ​റ്റാ​യി​പ്പോ​യെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പി​ന്നീ​ടാ​ണു് ബോ​ധം​വ​ന്ന​തു്. ആ അഷ്ട​ഗൃ​ഹാ​ധീ​ശ​ന്മാർ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ എട്ടു സ്തം​ഭ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും അവർ സം​ഗ​തി​വ​ശാൽ മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​മ​ഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ശത്രു​ഭാ​ഗ​ത്തു ചേർ​ന്നു പോ​യ​താ​ണെ​ന്നും ഉള്ള പര​മാർ​ത്ഥം ഗ്ര​ഹി​ച്ച​പ്പോൾ, താൻ ചെ​യ്തു​പോയ പാ​പ​ത്തി​ന്റെ പരി​ഹാ​ര​മെ​ന്നോ​ണം അദ്ദേ​ഹം ധർ​മ്മ​രാ​ജാ തു​ട​ങ്ങിയ കഥകൾ രചി​ച്ചു.

ധർ​മ്മ​രാ​ജാ എഴു​തി​ത്തീർ​ന്നു. ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ കൂ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളിൽ ചിലർ അതു വാ​യി​ച്ചു​കേ​ട്ട​പ്പോൾ, പു​രി​കം ചു​ളി​ച്ചു. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​യി​ലെ സര​സ​മായ ഭാ​ഷാ​രീ​തി അതിൽ കാ​ണ്മാ​നേ ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ അന്ന​ത്തെ സി. വി. അല്ല ഈ ഗ്ര​ന്ഥം രചി​ച്ച​തെ​ന്നു​ള്ള കാൎയ്യം അവർ വി​സ്മ​രി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​യി​ലെ അന​ന്ത​പ​ത്മ​നാ​ഭ​നും ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​ലെ പട​ത്ത​ല​വ​നും തമ്മി​ലും, ആദ്യ​കൃ​തി​യി​ലെ പാ​റു​ക്കു​ട്ടി​ക്കും ദ്വി​തീ​യ​കൃ​തി​യി​ലെ പ്രൗ​ഡ​ഗൃ​ഹ​നാ​യി​ക​യായ പാർ​വ്വ​തി​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കും തമ്മി​ലും ഉള്ള അന്ത​രം അന്ന​ത്തേ​യും ഇന്ന​ത്തേ​യും സി. വി–കൾ​ക്കു തമ്മി​ലും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അന്ന​ത്തേ വി​നോ​ദ​ര​സി​ക​നായ സി. വി. ഇപ്പോൾ ലോ​കാ​നു​ഭ​വ​ജ്ഞാ​ന​സ​മ്പ​ന്ന​നായ പ്രൗ​ഢ​ചി​ന്ത​ക​നാ​യി മാ​റി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​യിൽ സി. വി–യുടെ ഭാ​വ​നാ​ശ​ക്തി​യു​ടെ ഉറ​വ​ക​ളേ​യാ​ണു നാം കാ​ണു​ന്ന​തു്. ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​ലും, രാ​മ​രാ​ജ​ബ​ഹ​ദൂ​രി​ലും, ആ ഉറ​വു​കൾ ചേർ​ന്നു മഹാ​നിർ​ഝ​രി​ണി​യാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​ലെ ഭാ​ഷാ​രീ​തി​യോ​ടു വി​പ്ര​തി​പ​ത്തി പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ച യു​വ​പ​ണ്ഡി​ത​കേ​സ​രി​കൾ​ക്കു്, അതിനെ യഥേ​ച്ഛം മാ​റ്റി​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹം സസ്മി​തം അനു​വാ​ദം നല്കി. ഒരു പ്ര​ച​ണ്ഡ​പ​ണ്ഡി​തർ അർ​ത്ഥ​ത്തി​നും രസ​ത്തി​നും ലോപം വരാതെ വല്ല മാ​റ്റ​വും ചെ​യ്യാ​മോ എന്നു പരീ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വാ​ക്കു​പോ​ലും മാ​റ്റാ​വു​ന്ന​ത​ല്ലെ​ന്നു് അപ്പോ​ഴാ​ണു് അവർ​ക്കു ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു്. സി. വി–ക്കു് ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളിൽ നി​ന്നും രാ​മാ​യ​ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നും മറ്റും ലഭി​ക്കാ​വു​ന്ന​തിൽ കവി​ഞ്ഞു സം​സ്കൃ​ത​പ​രി​ച​യം ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നി​ട്ടും യാ​തൊ​രു കൂ​സ​ലും കൂ​ടാ​തെ സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ​ങ്ങൾ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അബ​ദ്ധ​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളും ധാ​രാ​ള​മാ​യി കാണാം. എന്നാൽ ആ അബ​ദ്ധ​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ ആർ​ക്കും മാ​റ്റാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ആ ശബ്ദ​ങ്ങ​ള​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നും യോ​ജി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നു നിൎമ്മ​ത്സ​ര​ബു​ദ്ധി​കൾ സമ്മ​തി​ക്കും.

ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​നെ തു​ടർ​ന്നു് രാ​മ​രാ​ജ​ബ​ഹ​ദൂർ രണ്ടു ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളും പ്രേ​മാ​മൃ​തം എന്ന സാ​മൂ​ഹ്യ​നോ​വ​ലും കയ്മ​ള​ശ്ശ​ന്റെ കട​ശ്ശി​ക്കൈ, ചെ​റു​തേൻ​കൊ​ളം​ബ​സു്, ഡാ​ക്ടർ​ക്കു കി​ട്ടിയ മി​ച്ചം, പണ്ട​ത്തെ പാ​ച്ചൻ എന്നീ പ്ര​ഹ​സ​ന​ങ്ങ​ളും വെ​ളി​ക്കു​വ​ന്നു. ഈ ആഖ്യാ​യ​തി​ക​ളും പ്ര​ഹ​സ​ന​ങ്ങ​ളും നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്കു് എത്ര​പ്രാ​വ​ശ്യം അഭി​ന​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കാൻ പ്ര​യാ​സം.

1090 ഇട​വ​ത്തിൽ സി. വി–യുടെ ജന്മ​ന​ക്ഷ​ത്രം കേ​ര​ള​മൊ​ട്ടു​ക്കു് ആഘോ​ഷ​പൂർ​വ്വം കൊ​ണ്ടാ​ട​പ്പെ​ട്ടു. അന്നേ​ദി​വ​സം അദ്ദേ​ഹം മഹാ​രാ​ജാ​തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ മു​ഖം​കാ​ണി​ക്ക​യും താൻ എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ഓരോ പ്രതി തി​രു​മു​ല്ക്കാ​ഴ്ച​വ​യ്ക്ക​യും ചെ​യ്തു. അവി​ടു​ന്നു് ഒരു സാൽ​വ​യും, സ്വർ​ണ്ണം കെ​ട്ടിയ ഒരു രു​ദ്രാ​ക്ഷ​മാ​ല​യും തൃ​ക്കൈ​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ സമ്മാ​നി​ച്ചു. ഷഷ്ടി​പൂർ​ത്തി​യ​ടി​യ​ന്തി​ര​ത്തി​നു​വേ​ണ്ട കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം സർ​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​ണു് കെ​ട്ടി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​തെ​ന്നും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്. അതിനേ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു വൈ​കു​ന്നേ​ര​ത്തു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം ജൂ​ബി​ലി ഠൗൺ​ഹാ​ളിൽ​വ​ച്ചു​കൂ​ടിയ മഹാ​യോ​ഗ​ത്തിൽ ദിവാൻ കൃ​ഷ്ണൻ​നാ​യർ ആദ്ധ്യ​ക്ഷം വഹി​ക്ക​യും പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വക​യാ​യി ഒരു മം​ഗ​ള​പ​ത്രം സി. വി–ക്കു സമൎപ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

കൊ​ച്ചീ​മ​ഹാ​രാ​ജാ​വു് ഈ അവ​സ​ര​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സാ​ഹി​ത്യ​കു​ശ​ലൻ എന്ന ബി​രു​ദം നൽകി. ആ ബി​രു​ദ​ദാ​ന​പ​ത്രം സ്വീ​ക​രി​പ്പാ​നാ​യി അദ്ദേ​ഹം കൊ​ച്ചി​ക്കു പോയി മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ മു​ഖം​കാ​ണി​ച്ചു. അവി​ടു​ന്നു് ബി​രു​ദ​പ​ത്ര​ത്തി​നു പുറമേ ഒരു വീ​ര​ശൃം​ഖ​ല​യും തൃ​ക്കൈ​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ സമ്മാ​നി​ച്ചു.

സി. വി-​യുടെ വസ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി ഇവിടെ രണ്ടു​വാ​ക്കു പറ​യാ​തി​രി​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വെ​ള്ള​യ​മ്പ​ലം റോ​ഡി​ന​രി​കെ സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​ന്ന യൂ​റോ​പ്യൻ​ക്ല​ബ്ബി​നു് എതിരേ പച്ച​ച്ചാ​യ​മി​ട്ട ഗേ​റ്റോ​ടു​കൂ​ടിയ സാ​മാ​ന്യം നല്ല ഒരു ഗൃഹം കാണാം. ‘റാസ് കാ​ട്ടേ​ജ്’ എന്നാ​ണു് അതിനു പേർ. അതാ​യി​രു​ന്ന സി. വി–യുടെ വസതി. ഗു​രു​നാ​ഥ​നാ​യി​രു​ന്ന ജാൺ​റാ​സ്സി​ന്റെ സ്മാ​ര​ക​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് ഈ ഗൃഹം നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്. ഗേ​റ്റും അടി​ച്ചു​കൂ​ട്ടു​പു​ര​യും കട​ന്നു ചെ​ന്നാൽ പ്ര​ധാന കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ മുൻ​വ​ശ​ത്തു​ള്ള പ്ര​ധാന മുറി നേ​ത്ര​ഗോ​ച​ര​മാ​വും. അതാ​യി​രു​ന്നു സി. വി-​യുടെ ഇരി​പ്പു​മു​റി. ആ മുറി ഇപ്പോൾ പ്രാ​യേണ ശൂ​ന്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും, അന്നു് എല്ലാ​യ്പോ​ഴും സി. വി-​യുടെ സു​ഹൃ​ജ്ജ​ന​ങ്ങ​ളാൽ നി​ബി​ഡ​മാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സ​വ​കു​പ്പി​ന്റെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്ന ഏ. ഗോ​പാ​ല​മേ​നോൻ, ഏ. ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള ​എം. എ., മള്ളൂർ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള, ടി. കെ വേ​ലൂ​പ്പി​ള്ള, ആറ്റൂർ കൃ​ഷ്ണ​പ്പി​ഷാ​ര​ടി മു​ത​ലായ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രിൽ ഒന്നു​ര​ണ്ടു​പേ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും എപ്പോ​ഴും അവിടെ കാ​ണു​മാ​യി​രു​ന്നു. വൃ​ദ്ധ​നെ​ങ്കി​ലും നവ​ന​വോ​ന്മേ​ഷ​ശാ​ലി​യാ​യി​രു​ന്ന സി. വി-​യുടെ ഫലി​തോ​ക്തി​ക​ളും ദേ​ശ​ച​രി​ത്ര​ശ​ക​ല​ങ്ങ​ളും കേൾ​പ്പാ​നു​ള്ള ആഗ്ര​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു അവരെ അങ്ങോ​ട്ടു് ആകൎഷി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്. 1097 മീനം 10-ാം ൹ സം​ഭ​വി​ച്ച അത്യാ​ഹി​തം ആ സുഹൃൽ സമ്മേ​ള​ന​ങ്ങൾ​ക്കെ​ല്ലാം വി​രാ​മ​മി​ട്ടു. മരി​ക്കു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ വേ​ലു​ത്ത​മ്പി​ദ​ളവ, ദി​ഷ്ട​ദം​ഷ്ട്രം, പ്രേ​മാ​രി​ഷ്ടം എന്നു മൂ​ന്നു കൃ​തി​കൾ പൂൎത്ത ിയാ​കാ​ത്ത നി​ല​യിൽ ഇരു​ന്നു.

മീ​ന​മാ​സം 11-ാം തീയതി വി​ക്ടോ​റി​യാ ജൂ​ബി​ലി ഠൗൺ ഹാ​ളിൽ​വ​ച്ചു് നടന്ന അനു​ശോ​ച​ന​യോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ നി​ശ്ച​യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു് സ്മൎയ്യ​പു​രു​ഷ​ന്റെ ഒരു എണ്ണ​ച്ഛാ​യാ​പ​ടം എഴു​തി​ച്ചു​വ​യ്ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. ആയി​ര​ത്ത​ഞ്ഞൂ​റോ​ളം രൂപ ചെ​ല​വി​ട്ടു് ഒരു ച്ഛാ​യാ​പ​ടം എഴു​തി​ച്ചു് കാ​ഴ്ച​ബം​ഗ്ലാ​വി​ലെ ലൈ​ബ്ര​റി​യിൽ വയ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ ആ മഹാ​നു​ഭാ​വ​ന്റെ സ്മ​ര​ണ​യ്ക്കു് ഈമാ​തി​രി സ്മാ​ര​ക​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ആവ​ശ്യ​മു​ള്ള​താ​യി തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. മല​യാ​ള​ഭാഷ നശി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം കാലം കേ​ര​ള​സ്ക്കാ​ട്ടി​ന്റെ നാ​മ​വും വർ​ദ്ധി​ത​യ​ശ​സ്സോ​ടു​കൂ​ടി​ത്ത​ന്നെ നി​ല​നി​ല്ക്കും.

സി. വി–യുടെ കൃ​തി​ക​ളെ സ്ഥൂ​ല​മാ​യി​ട്ടു​പോ​ലും വി​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഇവിടെ സൗകൎയ്യ​മി​ല്ല. അതി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​വും ഉണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആഖ്യാ​യി​ക​കൾ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രാ​യി കേ​ര​ള​ത്തിൽ ആരു​ണ്ടു്? പാ​ത്ര​സൃ​ഷ്ടി​യിൽ കാ​ണു​ന്ന അനി​ത​ര​സാ​ധാ​ര​ണ​മായ പാടവം, വർ​ണ്യ​വ​സ്തു​ക്ക​ളെ നമ്മു​ടെ മു​മ്പിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി നി​ല്ക്കും​പോ​ലെ തന്മ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ചി​ത്ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന മനോ​ധർ​മ്മ​വി​ലാ​സം, വി​ഷ​യ​ത്തി​നു യോ​ജി​ച്ച രീ​തി​യി​ലു​ള്ള ഭാ​ഷാ​പ്ര​യോ​ഗ​കൗ​ശ​ലം, അവ​സ​രോ​ചി​ത​മായ ഫലി​തോ​ക്തി​പ്ര​സ​രം, കഥാ​ഘ​ട​ന​യു​ടെ വൈ​ചി​ത്ര്യം ഇവ​യെ​ല്ലാം സി. വി–യുടെ കൃ​തി​കൾ​ക്കു​ള്ള വി​ശി​ഷ്ട​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​യി​ലെ ഭ്രാ​ന്തൻ​ചാ​ന്നാൻ, വേ​ലു​ക്കു​റു​പ്പു്, മങ്കോ​യി​ക്കൽ കു​റു​പ്പു്, ശങ്കു​ആ​ശാൻ, ശ്രീ​പ​ത്മ​നാ​ഭൻ തമ്പി, സു​ന്ദ​ര​യ്യൻ എന്നീ പു​രു​ഷ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളും കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​അ​മ്മ, പാ​റു​ക്കു​ട്ടി, സു​ഭ​ദ്ര ഈ സ്ത്രീ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളും വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ സ്മ​ര​ണ​മ​ണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു മാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​വാൻ പ്ര​യാ​സം. എന്നാൽ ബീ​ഭ​ത്സ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സൃ​ഷ്ടി​യി​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം അതി​ശ​യി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് ശങ്കു ആശാ​ന്റേ​യും സു​ന്ദ​ര​യ്യ​ന്റേ​യും സൃ​ഷ്ടി നല്ല​പോ​ലെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്ത​രു​ന്നു. ഈ വാസന മറ്റു കൃ​തി​ക​ളി​ലും സു​ത​രാം തെ​ളി​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്. ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​ലെ പവ​രി​ക്കോ​ച്ചി​യേ​യും ഉമ്മി​ണി​പ്പി​ള്ള​യേ​യും ആൎക്കു മറ​ക്കാൻ കഴി​യും?

പരവൂർ കൊ​ച്ച​മ്പാ​ളി​ആ​ശാൻ എന്നൊ​രു കവി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പാ​വ​ള്ളി​ക്ക​ളി​ക്കും കമ്പ​ടി​ക​ളി​ക്കും മറ്റും ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി അനേകം പാ​ട്ടു​കൾ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവയിൽ പലതും പര​വൂ​രി​ലു​ള്ള ചി​ലർ​ക്കൊ​ക്കെ ഇപ്പോ​ഴും അറി​യാം. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗി​നേ​യ​നായ എഴി​യ​ത്തു വൈ​ര​വൻ​വൈ​ദ്യൻ അന്ന​ത്തെ ഈഴ​വ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം. അദ്ദേ​ഹം പരവൂർ തയ്യിൽ കു​ഞ്ഞി​ക്കു​റു​മ്പ എന്ന സ്ത്രീ​ര​ത്ന​ത്തെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. അതിൽ 1034 കുംഭം 17-​ാംതീയതി പൂർ​വ്വാ​ഷാ​ഡാ നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ സഞ്ജാ​ത​നായ ഏക​പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ. ഈ ബാലൻ മൂ​ന്നു​വ​യ​സ്സു​വ​രേ​യ്ക്കെ മാ​തൃ​ലാ​ളന അനു​ഭ​വി​ക്കാൻ ഇട​വ​ന്നു​ള്ളു. 1036-ലോ മറ്റോ ആ സ്ത്രീ​ര​ത്നം പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു. വൈ​ദ്യ​ന്റെ ദ്വി​തീ​യ​പ​ത്നി​യാ​യി​രു​ന്ന കാർ​ത്തി​ക്ക​ഴി​ക​ത്തു കു​ഞ്ഞി​ക്കു​റു​മ്പ​യാ​ണു്, ഈ ബാലനെ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ച്ചു വളർ​ത്തി​യ​തു്. കലാൽ​കു​ത്ത​ക​യി​ലും പല​മാ​തി​രി കൺ​ട്രാ​ക്ടു​ക​ളി​ലും ഏർ​പ്പെ​ട്ടു് വൈ​ര​വൻ​വൈ​ദ്യൻ ധാ​രാ​ളം പണം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ യാ​തൊ​രു ജീ​വി​ത​ക്ലേ​ശ​വും ബാലൻ അറി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല.

അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ എഴു​ത്തി​നി​രു​ന്നി​ട്ടു് പ്രാ​ഥ​മി​ക​പാ​ഠ​ങ്ങ​ളും ചി​കി​ത്സാ​നൂ​ലു​ക​ളും പി​താ​വി​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നും അനാ​യാ​സേന പഠി​ച്ചു​തീർ​ത്തു. എന്നാൽ പി​താ​വു് അതു​കൊ​ണ്ടു് തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടാ​തെ പരവൂർ ഇട​ത്ത​റ​ഴി​ക​ത്തു ഗോ​വി​ന്ദ​നാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ സം​സ്കൃ​തം പഠി​ക്കാ​നാ​യി വി​ട്ടു. ശ്രീ​രാ​മോ​ദ​ന്തം രഘു​വം​ശം കു​മാ​ര​സം​ഭ​വം യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യം ഈ കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പ്ര​സ്തു​ത​ബാ​ലൻ പഠി​ച്ച​തു് ഈ ഗു​രു​നാ​ഥ​നിൽ​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അന​ന്ത​രം അദ്ദേ​ഹം അഴ​ക​ത്തു വി​ദ്വാൻ​കു​റു​പ്പെ​ന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ​പ​ണ്ഡി​ത​ന്റെ പു​ത്ര​നും അന്ന​ത്തെ വി​ദ്വാ​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അത്യു​ന്ന​ത​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് എല്ലാ​വി​ധ​ത്തി​ലും അർ​ഹ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന ചവ​റ​യിൽ പു​തു​ക്കാ​ട്ടു​മ​ഠ​ത്തിൽ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ അടു​ക്കൽ​ചെ​ന്നു മാ​ഘ​വും, കി​രാ​താർ​ജ്ജു​നീ​യ​വും വാ​യി​ച്ചു. അവിടെ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​വേ ഗു​രു​വും ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രും​കൂ​ടി ഭര​ണി​ക്കാ​വിൽ ഉത്സ​വ​ത്തി​നു പോ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടെ​നി​ന്നും മട​ങ്ങി​വ​രും​വ​ഴി​ക്കു് ഗു​രു​നാ​ഥൻ ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രോ​ടു ദേ​വി​യെ​പ്പ​റ്റി ഓരോ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കി​ച്ചൊ​ല്ലാൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. തൽ​ക്ഷ​ണം കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ ഉണ്ടാ​ക്കി​ച്ചൊ​ല്ലിയ—

എന്ന ശ്ലോ​കം കേ​ട്ടി​ട്ടു്—‘കേ​ശ​വ​നു നല്ല വാ​സ​ന​യു​ണ്ടു്. നന്നാ​യ്വ​രും’ എന്നു് അദ്ദേ​ഹം അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.

കാ​വ്യ​പ​ഠ​നം കഴി​ഞ്ഞു് ഈ ഗു​രു​വി​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നും തന്നെ ജ്യോ​തി​ഷം ആയുർ​ദാ​യ​ഗ​ണി​തം​വ​രെ അഭ്യ​സി​ക്ക​യും, ഹോര, പ്ര​ശ്ന​മാർ​ഗ്ഗം, മു​ഹൂർ​ത്ത​മാ​ധ​വീ​യം ഇവയെ പരി​ശീ​ലി​പ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. ഈ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാ​നു​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് കാ​ളു​വാ​ശാൻ ഒരു മു​ഹൂർ​ത്ത​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു വാ​ദി​ച്ച​താ​യി മുൻപു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു്. അദ്ദേ​ഹം സമർ​ത്ഥ​നായ ഒരു ജ്യോ​ത്സ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു.

1054-ൽ വൈ​ര​വൻ​വൈ​ദ്യൻ സ്വ​പു​ത്ര​നെ അന്ന​ത്തെ പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ എല്ലാ​വി​ധ​ത്തി​ലും അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്ന ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ അയ​ച്ചു് നൈ​ഷ​ധ​വും നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​രാ​ദി​ക​ളും അഭ്യ​സി​പ്പി​ച്ചു. എന്നാൽ അതി​നി​ട​യ്ക്കു ശാ​സ്ത്രി​കൾ​ക്കു ശരീ​രാ​സ്വാ​സ്ഥ്യം നേ​രി​ടു​ക​യാൽ തച്ഛി​ഷ്യ​നായ അയ്യാ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളാ​ണു് ആശാനെ ശാ​സ്ത്ര​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ അഭ്യ​സി​പ്പി​ച്ച​തു്. വൈ​ര​വൻ​വൈ​ദ്യൻ ഈ ശാ​സ്ത്രി​ക​ളെ പരവൂർ വരു​ത്തി സ്വ​ന്ത​ചി​ല​വിൽ താ​മ​സി​പ്പി​ച്ചു.

പഠി​ത്തം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​ശേ​ഷം പി​താ​വി​ന്റെ ഒത്താ​ശ​യോ​ടു​കൂ​ടി മു​ദ്ര​ണം, പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണം, പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​നം എന്നീ ഉദ്ദേ​ശ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നിർ​വ്വ​ഹ​ണാർ​ത്ഥം പതി​നാ​യി​രം രൂപം മൂ​ല​ധ​ന​മു​ള്ള കേ​ര​ള​ഭൂ​ഷ​ണം എന്ന കൂ​ട്ടു​യാ​ദാ​സ്തു​ക​മ്പ​നി സ്ഥാ​പി​ച്ചു. ഈ കമ്പ​നി​യിൽ​നി​ന്നാ​ണു് സു​ജ​നാ​ന​ന്ദി​നി എന്ന പത്രം ആശാൻ നട​ത്തി​വ​ന്ന​തു്.

മൂലൂർ പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ എന്ന പേ​രു​ക​ണ്ടു് അന്ന​ത്തെ സവർ​ണ്ണ​ക​വി​ക​ളിൽ ചിലർ–

എന്നൊ​രു ചോ​ദ്യ​വും ആയി ചാ​ടി​വീ​ണ​തു് ഈ പത്ര​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ നയ​ജ്ഞ​നായ ആശാൻ സവർ​ണ്ണ​രോ​ടു ചാ​ഞ്ഞാ​ണു് സു​ജ​നാ​ന​ന്ദി​നി​യിൽ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തി​യ​തു്. ഈ വാ​ദ​കോ​ലാ​ഹ​ലം സു​ജ​നാ​ന​ന്ദി​നി​യു​ടെ പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​നു വളരെ സഹാ​യി​ച്ചു. പ്ര​സി​ദ്ധ പത്രാ​ധി​പ​രായ കെ. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർകൾ കു​റെ​ക്കാ​ലം പരവൂർ താ​മ​സി​ച്ചു് ഈ പത്ര​ത്തി​ന്റെ ആധി​പ​ത്യം വഹി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള​തും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്.

അത്യ​ന്തം പ്ര​ശ​സ്ത​മായ രീ​തി​യിൽ നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഈ പത്രം കു​റേ​ക്കാ​ലം​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ നി​ന്നു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും ആശാൻ 1078-ൽ അതിനെ വീ​ണ്ടും പു​നർ​ജീ​വി​പ്പി​ച്ചു. വാ​സ്ത​വം പറ​യു​ന്ന​താ​യാൽ മനോ​ര​മ​യും സു​ജ​നാ​ന​ന്ദി​നി​യും ആണു് അന്ന​ത്തെ കവി​മ​ല്ല​ന്മാ​രെ രം​ഗ​പ്ര​വേ​ശം ചെ​യ്യി​ച്ച​തു്.

വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സ​വി​ഷ​യ​ക​മാ​യും മറ്റു​മു​ള്ള ഈഴ​വ​രു​ടെ അവ​ശ​ത​കൾ നീ​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി ആശാൻ ശക്തി​യേ​റിയ മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അതി​സ​ര​സ​മായ ഒരു ഗദ്യ​രീ​തി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സ്വാ​ധീ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. അതിലെ ഒരു മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നും ഏതാ​നും വരികൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

“ധർ​മ്മ​രാ​ജ്യ​മെ​ന്നു​ള്ള നാ​മ​ധേ​യ​ത്തെ ധരി​ച്ചും മി​ക്ക​വാ​റും സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ തന്നാ​മ​ധേ​യ​ത്തെ സാർ​ത്ഥ​മാ​ക്കി​ച്ചെ​യ്തും വരു​ന്ന ഈ ഗവൺ​മെ​ന്റിൽ​നി​ന്നും വി​ദ്യാ​വ​കു​പ്പിൽ ചെ​യ്തു​വ​രു​ന്ന ഔദാൎയ്യ​ത്തി​ന്നു വഞ്ചി​ഭൂ​പ​തി​യു​ടെ പ്ര​ജ​ക​ളായ സകല ജന​ങ്ങ​ളേ​യും അവ​കാ​ശി​ക​ളാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള കേൾവി ഞങ്ങൾ​ക്കെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പരി​ഷ്കാ​രേ​ഛ്ശു​ക്ക​ളായ സകല ജന​ങ്ങൾ​ക്കും വളരെ വ്യ​സ​ന​ക​ര​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്. തി​രു​വി​താം​കൂർ സം​സ്ഥാ​ന​ത്തു​ള്ള മി​ക്ക​വാ​റും പ്ര​വൃ​ത്തി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ങ്ങ​ളി​ലും കാ​യം​കു​ളം​മു​തൽ വട​ക്കോ​ട്ടു​ള്ള ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പള്ളി​ക്കൂ​ട​ങ്ങ​ളി​ലും വഞ്ചി​രാ​ജ്യ​ത്തെ സ്വ​ദേ​ശീ​യ​രിൽ വളരെ ജന​വർ​ദ്ധ​ന​യു​ള്ള ഒരു സമു​ദാ​യ​ക്കാ​രും തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ പ്ര​ജ​ക​ളു​മായ തി​യ്യ​ന്മാ​രെ ചേർ​ത്തു പഠി​പ്പി​ക്കാ​റി​ല്ല എന്നു​ള്ള കേൾവി ആരുടെ ശ്ര​വ​ണേ​ന്ദ്രി​യ​ത്തെ​യാ​ണു് വേ​ദ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​ത്ത​തു്? തി​രു​വി​താം​കൂർ രാ​ജ്യ​ത്തെ വി​ദ്യാ​വ​കു​പ്പു് ഈദൃ​ശ​മായ ഒരു വ്ര​ത​ത്താൽ പാ​ലി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​വ​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള പ്ര​സ്താ​വം സഹൃ​ദ​യ​ന്മാ​രായ ആരുടെ മന​സ്സി​നെ​യാ​ണു് വ്യാ​കു​ല​പ്പെ​ടു​ത്താ​ത്ത​തു്? ഈ കഴി​ഞ്ഞ ഒരി​ട​യ്ക്കു ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് റസി​ഡ​ന്റു് തന്റെ സഞ്ചാ​ര​ത്തിൽ ചെ​ങ്ങ​ന്നൂ​രി​നു സമീ​പ​മു​ള്ള സർ​ക്കാർ​വക പാ​ഠ​ശാ​ല​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്ക​യും അവിടെ തീ​യ്യ​ന്മാ​രായ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ അദൃ​ശ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ വിവരം ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ തീ​യ്യ​ന്മാർ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തിൽ അഭി​രു​ചി​യു​ള്ള​വ​ര​ല്ലെ​ന്നു പര​മാർ​ത്ഥ​ത്തി​നു വി​രോ​ധ​മാ​യി ഒരു വാ​ദ്ധ്യാർ സാ​യി​പ്പ​വർ​ക​ളെ ധരി​പ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്ത​പ്ര​കാ​രം ഒരു പ്ര​സ്താ​വം കേൾ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ കേൾവി യഥാർ​ത്ഥ​മ​ല്ലാ​തെ വരു​വാൻ ആശം​സി​ക്കു​ന്നു.”

ഇങ്ങ​നെ ശക്തി​യു​ക്ത​മാ​യും എന്നാൽ സർ​ക്കാ​രി​നെ​പ്പ​റ്റി വി​ദ്വേ​ഷ​ജ​ന​ക​മ​ല്ലാ​ത്ത​വി​ധ​ത്തിൽ ശാ​ന്ത​മാ​യും സ്വ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളെ സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണു് ആശാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്.

ആശാൻ ചി​കി​ത്സ​യി​ലും അതി​നി​പു​ണ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഡാ​ക്ടർ പു​ന്ന​നെ അദ്ദേ​ഹം അഷ്ടാം​ഗ​ഹൃ​ദ​യം പഠി​പ്പി​ക്ക​യും ഡാ​ക്ട​രിൽ​നി​ന്നും ശരീ​ര​ശാ​സ്ത്ര​ത​ത്വ​ങ്ങ​ളും ശസ്ത്ര​ക്രി​യ​യും പരി​ശീ​ലി​ക്ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്ന​താ​യി അറി​യു​ന്നു. ഡാ​ക്ടർ പു​ന്ന​നു് ആശാ​നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ബഹു​മാ​നം എത്ര​യാ​ണെ​ന്നു താഴെ പറ​യു​ന്ന കത്തിൽ​നി​ന്നും അറി​യാം.

“ഒരു കു​ട്ടി​യെ ഇന്നു പേ​നാ​യ് കടി​ച്ചു. ഇതിനു ചി​കി​ത്സ എനി​ക്ക​റി​യാ​മെ​ങ്കി​ലും ആശാ​നോ​ടു​കൂ​ടി ആലോ​ചി​ച്ച​തി​ന്റെ ശേഷമേ എനി​ക്കു് എന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു ധൈൎയ്യ​മു​ള്ളു. അതി​നാൽ ഈ എഴു​ത്തു​കി​ട്ടി​യാൽ ഉടൻ​ത​ന്നെ ആശാൻ ഇങ്ങോ​ട്ടു വരണം. ഒരു​പ്ര​കാ​ര​ത്തി​ലും താ​മ​സി​ക്ക​രു​തു്.”

ജീ​വ​കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​ലും ചി​കി​ത്സാ​വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​ത്തി​ലും അദ്വി​തീ​യ​നാ​യി​രു​ന്ന ഡാ​ക്ടർ പു​ന്നൻ ആശാ​ന്റെ ആതി​ഥ്യം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു് പര​വൂ​രിൽ ഏതാ​നും ദിവസം കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടീ​ട്ടു​മു​ണ്ടു്.

1072-ൽ സർ​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നു് ആശാ​ന്റെ വൈ​ദ്യ​ശാ​ല​യ്ക്കു് ഗ്രാ​ന്റു നൽകി. 1082-​ാമാണ്ടുവരെ പ്ര​സ്തുത വൈ​ദ്യ​ശാല പ്ര​ശ​സ്ത​മാ​യി നട​ന്നു​വ​ന്നു.

ജ്യോ​തി​ഷ​ത്തി​ലും ആശാ​ന്റെ സാ​മർ​ത്ഥ്യം അന്യാ​ദൃ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു​വ​ത്രേ.

ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് ആശാ​നു് ശി​ഷ്യ​സ​മ്പ​ത്തു വർ​ദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രിൽ എല്ലാ​വി​ധ​ത്തി​ലും പ്ര​സി​ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്ന​തു് സര​സ​ഗാ​യ​ക​ക​വി​മ​ണി​യായ കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ജന്മ​വാ​സ​ന​യാ കവി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ഈ ബാലൻ സം​സ്കൃ​തം പഠി​ക്കും​മു​മ്പേ​ത​ന്നെ ആട്ട​ക്കഥ എഴുതി ഇട​ത്തറ ആശാനെ വാ​യി​ച്ചു കേൾ​പ്പി​ച്ചു. ആശാൻ വളരെ പു​ച്ഛ​ര​സ​ത്തിൽ അതി​നെ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ച്ചു. അന​ല്പ​മായ കു​ണ്ഠി​ത​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി തി​രി​ച്ചു​പോ​ന്ന ബാലൻ നേരേ കേ​ശ​വ​നാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്ക​ലേ​യ്ക്കാ​ണു തി​രി​ച്ച​തു്. ഗം​ഭീ​രാ​ശ​യ​നും മനോ​ഗു​ണ​സ​മ്പ​ന്ന​നു​മായ ആ മഹാ​നു​ഭാ​വൻ ബാ​ല​ക​വി​യെ ഭഗ്നാ​ശ​യ​നാ​ക്കാ​തെ ഗു​ണ​ദോ​ഷി​ച്ചു​വ​ത്രേ. അതി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് കെ. സി. ആശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ സം​സ്കൃ​തം പഠി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. ഈ മഹാ​ക​വി ഒരി​ട​ത്തു തന്റെ ഗു​രു​നാ​ഥ​നെ​പ്പ​റ്റി–

ഇപ്ര​കാ​രം വാ​ഴ്ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

മറ്റൊ​രു പ്ര​സി​ദ്ധ ശി​ഷ്യൻ മൈസൂർ സർ​വ്വീ​സിൽ ഇരു​ന്ന ഡാ​ക്ടർ പപ്പു​വി​ന്റെ സഹോ​ദ​ര​നും വം​ഗ​വൈ​ദ്യ​ശി​രോ​മ​ണി​യായ ഡാ​ക്ടർ ഗണ​നാ​ഥ​സേ​ന​ന്റെ സർ​വ​തോ​മു​ഖ​മായ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു പാ​ത്ര​വു​മായ പി. മാ​ധ​വൻ​വൈ​ദ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു.

ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴ് കൊ​ച്ചു​ശ​ങ്ക​രൻ​ജ്യോ​ത്സ്യർ, രാ​മൻ​കു​ട്ടി​ജ്യോ​ത്സ്യർ ഇവ​രാ​ണു് ആശാ​ന്റെ മറ്റു ശി​ഷ്യ​പ്ര​ധാ​നി​കൾ.

ആൎയ്യ​വൈ​ദ്യാ​ഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കാ​യി ആശാൻ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള പ്ര​യ​ത്ന​ങ്ങൾ ചി​ല്ല​റ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് ഒരു സർ​ക്കാർ വൈ​ദ്യ​പാ​ഠ​ശാല നട​ത്തി​വ​ന്നി​രു​ന്നു. അതിലെ പഠ​ന​രീ​തി ആശാനു തൃ​പ്തി​ക​ര​മാ​യി തോ​ന്നാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ സ്വ​ന്തം ചെ​ല​വിൽ ഒരു ആയുർ​വേ​ദ​വി​ദ്യാ​മ​ന്ദി​രം സ്ഥാ​പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹം ഉറ​ച്ചി​രു​ന്നു. പലേ വൈ​ദ്യ​സ​മാ​ജ​ങ്ങ​ളിൽ ആദ്ധ്യ​ക്ഷം വഹി​ച്ചു് ആൎയ്യ​വൈ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ മഹി​മ​യെ​പ്പ​റ്റി അദ്ദേ​ഹം വാ​ഴ്ത്തു​ക​യും അതി​ന്റെ പു​രോ​ഗ​മ​ന​മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ക്ക​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശ്രീ​മൂ​ലം പ്ര​ജാ​സ​ഭാ​സാ​മാ​ജി​ക​നെ​ന്ന നി​ല​യി​ലും അദ്ദേ​ഹം ആയുർ​വേ​ദോ​ന്ന​മ​ന​ത്തി​നാ​യി അശ്രാ​ന്ത​പ​രി​ശ്ര​മം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ആശാൻ മാ​ധ​വ​നി​ദാ​ന​ത്തി​നു് സാ​ര​ച​ന്ദ്രി​ക​യെ​ന്നൊ​രു വ്യാ​ഖ്യാ​ന​വും, വൈ​ദ്യ​സം​ഗ്ര​ഹ​വും അച്ച​ടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശാർ​ങ്ഗ​ധ​ര​സം​ഹിത, ഭൈ​ഷ​ജ്യ​ര​ത്നാ​വ​ലി, ഭാ​വ​പ്ര​കാ​ശം ഇവ​യു​ടെ വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങൾ അപൂർ​ണ്ണാ​വ​സ്ഥ​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു. പാ​താ​ള​രാ​വ​ണ​വ​ധം ആട്ട​ക്കഥ, കല്യാ​ണ​സൗ​ഗ​ന്ധി​കം അമ്മാ​ന​പ്പാ​ട്ടു്, പതി​വ്ര​താ​ധർ​മ്മം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, ഭജ​ന​കീർ​ത്ത​നം, അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഇവ​യാ​ണു് ആശാ​ന്റെ മറ്റു ഭാ​ഷാ​കൃ​തി​കൾ.

ഒരു മല​യാ​ള​ഭാ​ഷാ​നി​ഘ​ണ്ടു നിർ​മ്മി​ച്ചു​വ​ന്നി​രു​ന്നു എന്നു് 1894 ഏപ്രിൽ 27-ാം തീയതി കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ആശാ​ന​യ​ച്ച​തും താഴെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ കത്തിൽ​നി​ന്നും മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം.

“സു​ജ​നാ​ന​ന്ദി​നി പത്രാ​ധി​പർ കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ 25-ാം തീയതി അയച്ച എഴു​ത്തു കി​ട്ടി. നി​ങ്ങൾ ശ്ര​മ​പ്പെ​ട്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷാ​നി​ഘ​ണ്ടു കേവലം നി​ഷ്പ്ര​യോ​ജ​ന​മാ​യി​രി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ വി​ശ്വാ​സം. ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​പോ​ലെ​ത​ന്നെ കേ​ര​ള​ഭൂ​ഷ​ണം​ക​മ്പി​നി​ക്കു് ഒരു പ്ര​മാ​ണം ഉണ്ടാ​ക്കാ​മ​ല്ലോ. ഞാ​നൊ​രു​ത്തൻ തനി​ച്ചു് എന്തു​ചെ​യ്യാൻ കഴി​യും? ശ്രീ​വി​ശാ​ഖ​വി​ജ​യം​പോ​ലെ വല്ല​തും തീർ​ക്കാം. ഇതിനെ പരി​ഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി നി​ങ്ങൾ വൃഥാ കാ​ലം​ക​ള​യേ​ണ്ടാ. അതി​നാൽ ലോ​കോ​പ​കാ​രം സി​ദ്ധി​ക്കു​മോ? നി​ഘ​ണ്ടു​വി​നാ​യി ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ നന്നെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.”

എസ്. എൻ. ഡി. പി. യോ​ഗാം​ഗ​മെ​ന്നും ഡയ​റ​ക്ടർ എന്നും ഉള്ള നി​ല​ക​ളിൽ ആശാൻ ഈഴ​വ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ നട​പ്പി​ലി​രു​ന്ന താ​ലി​കെ​ട്ടു മു​ത​ലായ അനാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളെ പര​വൂ​രിൽ​നി​ന്നും ആട്ടി​യോ​ടി​ക്കാൻ നി​ര​ന്ത​രം പ്ര​യ​ത്നം​ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. തന്റെ കാ​ര​ണ​വ​ന്മാർ ചി​ലർ​പോ​ലും പൂർ​വ്വാ​ചാ​ര​സം​ര​ക്ഷ​ണ​പ്രി​യ​രാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടും അദ്ദേ​ഹം തന്റെ ഉദ്യ​മ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നും തെ​ല്ലു​പോ​ലും വ്യ​തി​ച​ലി​ച്ചി​ല്ല.

ആശാ​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​ശു​ദ്ധി അത്യ​ന്തം പ്ര​ശം​സ​നീ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തിൽ ശതാം​ശം​പോ​ലും പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത എത്ര​യോ ആളുകൾ കും​ഭ​മാ​സ​ത്തി​ലെ അമ്പ​ഴ​ത്തി​ന്റെ മട്ടിൽ വെറും തണ്ട​ന്മാ​രാ​യി “അമ്പ​ടാ ഞാനേ” എന്ന ഭാവേന വർ​ത്തി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു. തങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ല​ശേ​ഷം മല​യാ​ള​ഭാഷ പാ​താ​ള​ത്തിൽ ആണ്ടു​പോ​കു​മെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്ക​യും പര​സ്യ​മാ​യി പ്ര​സം​ഗി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രെ നാം ഇന്നു ധാ​രാ​ളം കാ​ണാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ. ആശാൻ മനു​ഷ്യ​രൂ​പം ധരി​ച്ച വി​ന​യം​ത​ന്നെ ആയി​രു​ന്നു. 1091-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു ഞാൻ പരവൂർ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്സ്ക്കൂൾ പ്ര​ഥ​മാ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി സന്ദർ​ശി​ച്ച​തു്. പരവൂർ കൊ​ച്ച​ന​ന്തൻ​വൈ​ദ്യ​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു സന്ദർ​ശ​നം. കേവലം ബാ​ല​നാ​യി​രു​ന്ന എന്നോ​ടു് അദ്ദേ​ഹം പെ​രു​മാ​റിയ രീതി കണ്ട​പ്പോൾ ‘പണ്ഡി​താഃ സമ​ദർ​ശി​നഃ’ എന്ന അഭി​ജ്ഞോ​ക്തി​യു​ടെ സ്വാ​ര​സ്യം എനി​ക്കു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു.

ആശാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന മറ്റൊ​രു ഗുണം അവ്യ​ഭി​ച​രി​ത​മായ സത്യ​നി​ഷ്ഠ​യും സ്വാ​ഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ തു​റ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ധീ​ര​ത​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ധ്യാ​പ​ന​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ചാ​തു​രി അന്യാ​ദൃ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറയാം. അദ്ദേ​ഹം മരി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഒന്നു രണ്ടാ​ഴ്ച​വ​ട്ട​ങ്ങൾ​ക്കു മു​മ്പിൽ ഞാൻ മു​രാ​രി​യു​ടെ അനർ​ഘ​രാ​ഘ​വം വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എനി​ക്കു് ഒരു ശ്ലോ​ക​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു സംശയം നേ​രി​ട്ടു. എന്റെ എളിയ ബു​ദ്ധി​ക്കു തൽ​പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ ചേർ​ത്തി​രു​ന്ന വ്യാ​ഖ്യാ​നം തൃ​പ്തി​ക​ര​മാ​യി തോ​ന്നി​യി​ല്ല. അന്നു പര​വൂ​രിൽ​നി​ന്നും നാ​ല​ഞ്ചു​മൈൽ അക​ലെ​യു​ള്ള കരി​മ്പാ​ലൂർ എന്ന സ്ഥ​ല​ത്താ​ണു് ആശാൻ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ഞാൻ അവി​ടം​വ​രെ നട​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ശയ്യാ​വ​ലം​ബി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇഹ​ലോ​ക​ത്തോ​ടു യാത്ര പറ​യാ​റായ ഒരു ഘട്ട​ത്തി​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെ​ന്നു് എനി​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യ​തേ​യി​ല്ല. ഞാൻ സം​ശ​യ​നി​വാ​ര​ണാർ​ത്ഥം ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി. ആ അവ​സ്ഥ​യി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​ഭാ​വി​ലാ​സ​ത്തി​നു് ഒരു കു​റ​വും ഞാൻ കണ്ടി​ല്ല. ഇത്ര വി​ശ​ദ​മായ ഒരു വ്യാ​ഖ്യാ​നം ഞാൻ എന്റെ ജീ​വി​ത​ദ​ശ​യിൽ കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു തന്നെ പറയാം. ഞാൻ കൃ​ത​ജ്ഞത പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു് അവിടെ നി​ന്നും പോ​ന്നു. 1092 ധനു​മാ​സ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഇതു സം​ഭ​വി​ച്ച​തു്. 1092 ധനു 27-ാം൹ അദ്ദേ​ഹം അനാ​യാ​സേന ഈ ലോ​ക​രം​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നും മറ​ഞ്ഞു.

ആശാ​ന്റെ കു​ടും​ബ​ജീ​വി​തം സു​ഖ​ദുഃ​ഖ​സ​മ്മി​ശ്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. 1076-ൽ പി​താ​വു മരി​ച്ചു. ഈമാ​തി​രി ഒരു പി​താ​വി​ന്റെ പു​ത്ര​നാ​കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ഭാ​ഗ്യം അപൂൎവ്വം ചിലൎക്കേ ലഭി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളു. 1053-ൽ ദാ​മ്പ​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ഏൎപ്പെ​ട്ടു. കി​ളി​കൊ​ല്ലൂർ കാ​മ​നാ​ട്ടു കു​ഞ്ഞു​കു​ഞ്ഞ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു പത്നി. ആ സ്ത്രീ​ര​ത്നം തന്റെ വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മായ പു​ത്ര​നെ ഭൎത്തൃ ഹസ്ത​ത്തിൽ ഏല്പി​ച്ചി​ട്ടു് 1058-ൽ പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു. പ്ര​സ്തുത പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു പരവൂർ ചി​ര​കാ​ലം വി​ജ​യ​പൂൎവ്വം മെ​ഡി​ക്കൽ പ്രാ​ക്ടീ​സ് നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ. 1059-ൽ ആശാൻ പരവൂർ കു​ന്ന​ത്തു കു​ഞ്ഞു​കു​ഞ്ഞ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. അവരിൽ ആശാ​നു് ഒരു പു​ത്ര​നും പു​ത്രി​യും ജാ​ത​രാ​യി. അപ്പോ​ഴേ​യ്ക്കും അവർ കാ​സ​രോ​ഗ​പീ​ഡി​ത​യാ​വു​ക​യാൽ ഭൎത്ത ാവിൽ​നി​ന്നു പി​രി​ഞ്ഞു​പാൎക്കാൻ നിൎബ ന്ധി​ത​യാ​ക​കൊ​ണ്ടു് ഭൎത്തൃ ശു​ശ്രൂ​ഷ​ണാൎത്ഥ ം പ്ര​ഥ​മ​പ​ത്നി​യു​ടെ സഹോ​ദ​രി​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു് ആശാ​നു് അനു​മ​തി നല്കി. എന്നാൽ ആ സ്ത്രീ​യും 1065-ൽ അകാ​ല​മൃ​ത്യു പ്രാ​പി​ച്ചു. നാ​ലാ​മ​ത്തെ ഭാൎയ്യ കാൎത്ത ിക്ക​ഴി​ക​ത്തു നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ കു​ത്ത​ക​ക്കാ​ര​ന്റെ പു​ത്രി അമ്മ​ക്കു​ഞ്ഞ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു. അവരിൽ ആശാ​നു് ആറു സന്താ​ന​ങ്ങൾ ലഭി​ച്ചു. ആ സന്താ​ന​ങ്ങ​ളിൽ മൂ​ത്ത​പു​ത്രി​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗി​നേ​യ​നും അടു​ത്ത​ടു​ത്തു് മരി​ച്ച​തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അത്യ​ധി​കം ദുഃ​ഖി​പ്പി​ച്ചു. മറ്റൊ​രു പു​ത്രി​യെ​യാ​ണു് റി​ട്ട​യാൎഡ് ജസ്റ്റീ​സു് എൻ. കു​മാ​രൻ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ച​തു്. അവർ സന്താ​ന​സ​മ്പ​ത്തി​യോ​ടും മറ്റു സക​ല​വിധ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളോ​ടും​കൂ​ടി ജീ​വി​ക്കു​ന്നു. ഒരു പു​ത്രൻ കെ. ദാ​മോ​ദ​രൻ അഡ്വൊ​ക്കേ​റ്റാ​യി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു താ​മ​സി​ക്ക​യാ​ണു്. ഭാ​ഗി​നേ​യ​ന്മാ​രും നല്ല നി​ല​യി​ലാ​ണു് ഇരി​ക്കു​ന്ന​തു്. ബി. നീ​ല​ക​ണ്ഠൻ നാ​ഗർ​കോ​വിൽ വൈ​ദ്യ​ശാല സ്ഥാ​പി​ച്ചു് വി​ജ​യ​പൂൎവ്വം നട​ത്തി​വ​രു​ന്നു. മറ്റൊ​രു ഭാ​ഗി​നേ​യൻ എന്റെ മാ​ന്യ​സു​ഹൃ​ത്തായ മി. ബി. പര​മു​വാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം കോ​ട്ട​യം പേ​ഷ്കാ​രു​ദ്യോ​ഗം വഹി​ക്കു​ന്നു.

ഇദ്ദേ​ഹം വി​ദ്വാൻ വട​ക്കേ​ക്കു​റു​പ്പ​ത്തു രാ​മു​ണ്ണി​മേ​നോ​ന്റെ പു​ത്ര​നാ​ണു്. വട​ക്കും​നാ​ഥ​ക്ഷേ​ത്ര​മാ​ഹാ​ത്മ്യം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടാ​യി​ട്ടു രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

കൊ​ല്ലവൎഷം 1040 മീ​ന​ത്തിൽ സ്വ​ഗൃ​ഹ​മായ മാ​വേ​ലി​ക്ക​രെ ചു​ന​ക്കര വാ​രി​യ​ത്തു ജനി​ച്ചു. അമ്മാ​വ​നായ ശങ്കു​വാ​രി​യർ തന്നെ​യാ​ണു് പതി​നാ​ലാം​വ​യ​സ്സു​വ​രെ പഠി​പ്പി​ച്ച​തു്. അതി​നി​ട​യ്ക്കു കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യു​ള്ള​വ​യെ​ല്ലാം പഠി​ച്ചു​തീൎത്തു. അന​ന്ത​രം മാ​താ​മ​ഹ​നായ കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ സി​ദ്ധാ​ന്ത​കൗ​മു​ദി​യും മനോ​ര​മ​യും അല്പം ജ്യോ​തി​ഷ​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. തദ​ന​ന്ത​രം അഭി​ന​വ​വാ​ഗ്ഭ​ടൻ എന്നു പ്ര​സി​ദ്ധി​നേ​ടിയ അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ ശി​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു വൈ​ദ്യം പഠി​ക്ക​യും അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി പ്ര​സ്തുത കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ സം​സ്കൃ​താ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​ജോ​ലി നിൎവ്വ​ഹി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. 1073-വരെ ഈ നി​ല​യിൽ ഹരി​പ്പാ​ട്ടു​ത​ന്നെ താ​മ​സി​ച്ചു. അപ്പോ​ഴേ​യ്ക്കും ബാധിൎയ്യാ​ദി​രോ​ഗ​പീ​ഡി​ത​നാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യാൽ അദ്ദേ​ഹം ചു​ന​ക്കര സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങി​പ്പേ​ാ​ന്നു.

1099-ൽ മാ​തു​ലൻ ദി​വം​ഗ​ത​നാ​വു​ക​യാൽ കു​ടും​ബ​ഭ​ര​ണം കൈ​യേ​റ്റു.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നും തൎജ്ജ ിമ​ക​ളാ​ണു്. മേ​ല്പ​ത്തൂർ ഭട്ട​തി​രി​യു​ടെ പ്ര​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളിൽ അജാ​മി​ള​മോ​ക്ഷം, കി​രാ​തം, ദൂ​ത​വാ​ക്യം, നൃ​ഗ​മോ​ക്ഷം, നി​ര​നു​നാ​സി​കം, രാ​ജ​സൂ​യം, ദ്രൗ​പ​തീ​പ​രി​ണ​യം, കു​ചേ​ല​വൃ​ത്തം, കൈ​ലാ​സവൎണ്ണന, ഭക്തി​സംവൎദ്ധ​ന​ശ​ത​കം ഇവയും, വാ​സ​ന്തി​ക​സ്വ​പ്നം, സൗന്ദൎയ്യ​ല​ഹ​രി (കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്), കം​സ​വ​ധം ചമ്പു, രഘു​വം​ശം (മൂ​ന്നു സർ​ഗ്ഗം), ഭാ​ര​ത​ച​മ്പു, ഭോ​ജ​ച​മ്പു ഇവയും മല​യാ​ള​ത്തിൽ തൎജ്ജ ിമ​ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. വാ​സ​ന്തി​ക​സ്വ​പ്നം ഷേ​ക്സ്പി​യ​രു​ടെ നാ​ട​ക​മായ Mid Summer nights dream–ന്റെ സം​സ്കൃ​ത​തർ​ജ്ജ​മ​യെ മല​യാ​ളീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​കു​ന്നു. കം​സ​വ​ധം ചമ്പു വലിയ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ സം​സ്കൃ​ത​കൃ​തി​യു​ടെ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​ക​ര​ണ​മാ​ണു്. മാ​തൃ​ക​കാ​ണി​പ്പാ​നാ​യി ഏതാ​നും പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇദ്ദേ​ഹം ഒരു സര​സ​ക​വി​യാ​ണു് ഞാൻ പഠി​ച്ചു​കെ​ാ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്നു മദ്ധ്യ​വ​യ​സ്സു് അതി​ക്ര​മി​ച്ചി​രു​ന്നു. അമ്പ​ല​പ്പുഴ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ പടി​ഞ്ഞാ​റു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള കളി​ത്ത​ട്ടിൽ സാ​യാ​ഹ്ന​മാ​കു​മ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം വന്നി​രി​ക്കും. ഞാൻ പല​പ്പോ​ഴും അടു​ത്തു​കൂ​ടി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ചൊ​ല്ലി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. മനോ​ര​മ​യിൽ കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ കവി​ത​കൾ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആ കവി​ത​ക​ളെ​ല്ലാം ചേൎത്തു പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ആ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ ആരും തയ്യാ​റി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തു ഭാ​ഗ്യ​ദോ​ഷ​മെ​ന്നേ പറ​യേ​ണ്ടു.

ശ്രീ​മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വു് 1000-​ാമാണ്ടു് കന്നി​മാ​സ​ത്തിൽ വൈ​ക്ക​ത്തു​വ​ച്ചു നട​ത്തിയ സഹ​സ്ര​ക​ല​ശ​ത്തെ അധി​ക​രി​ച്ചു്, നല്ല ഭാ​ഷാ​ക​വി​യും ചതുൎദ്ദാ​രി​കാ​ശ​ത​കം മു​ത​ലായ സൽ​കൃ​തി​ക​ളു​ടെ കൎത്ത ാവും ആയി​രു​ന്ന സി. എൻ. രാ​മൻ​പി​ള്ള​യും, മാ​ധ​വ​പ്പു​തു​വാ​ളും​കൂ​ടി എഴു​തിയ ശ്രീ​മൽ സഹ​സ്ര​ക​ല​ശം ശീ​ത​ങ്കൻ​തു​ള്ള​ലിൽ​നി​ന്നും ഏതാ​നും വരി​ക​ളെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

പു​തു​വാ​ളി​നു് ഇപ്പോൾ എൺ​പ​തിൽ​പ​രം വയ​സ്സു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു തോ​ന്നു​ന്ന​തു്.

ഈഴ​വ​ക​വി​കൾ വി​ദ്യാ​വി​നോ​ദി​നി​യിൽ വി​ഹ​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ ഇനി അതിൽ കട​പ്പാൻ നിൎവ്വാ​ഹ​മി​ല്ലെ​ന്നും,

എന്നു പറ​ഞ്ഞു ചാ​ടി​വീ​ണ​തും,

എന്നു പെ​രു​ന്ന​ല്ലി​ക്കൂ​ട്ടർ എതിർ​ത്ത​തും ചരി​ത്ര​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ.

മു​രി​ങ്ങൂ​രി​ന്റെ കു​ചേ​ല​വൃ​ത്തം ആട്ട​ക്കഥ ഇപ്പോ​ഴും ആടി​വ​രു​ന്നു.

എന്നി​ങ്ങ​നെ ചെ​ങ്ങ​ന്നൂർ ഭഗ​വ​തി​യേ​യും ചാ​ത്തൻ​കു​ള​ങ്ങ​രെ നര​സിം​ഹ​മൂർ​ത്തി​യേ​യും നാ​രാ​യ​ണാ​ഖ്യ​ഗു​രു​വി​നേ​യും വന്ദി​ച്ചി​ട്ടു കഥ ആരം​ഭി​ക്കു​ന്നു. മനോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളായ ചില ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും പദ​ങ്ങ​ളും അതി​ലു​ണ്ടു്.

നവരസം: മന്ദാ​ര​ദ്രു​മ​സി​ന്ദു​വാ​ര​ഗ​ണി​കാ ഗോ​വ​ന്ദി​നീ നീ​ലി​കാ

മൂ​ത്തേ​ട​ത്തു വാ​സു​ദേ​വ​ഗീൎവാ​ണ​ക​വി​രാ​ജ​നെ​പ്പ​റ്റി കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​വർ കേ​ര​ള​ത്തിൽ കാ​ണു​ക​യി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ കവനം ചെ​യ്തു പ്ര​സി​ദ്ധി​നേ​ടി. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലെ മാം​സ​ച​ക്ഷു​സ്സു തി​മി​ര​ബാ​ധി​ത​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ജ്ഞാ​ന​ച​ക്ഷു​സ്സി​നു് ഉത്ത​രോ​ത്ത​രം പ്ര​കാ​ശം കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി വന്നു. കൗ​മാ​ര​ദ​ശ​യിൽ ഒരി​ക്കൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ പൊ​തി​യിൽ നാ​രാ​യ​ണ​ചാ​ക്യാ​രു​ടെ കൂ​ത്തു കേൾ​പ്പാൻ അദ്ദേ​ഹം പോ​വു​ക​യും, ചാ​ക്യാർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പ്ര​സം​ഗ​വ​ശാൽ പരി​ഹ​സി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. അദ്ദേ​ഹം ചാ​ക്യാർ​ക്കു്–

എന്നൊ​രു ശ്ലോ​കം എഴുതി അയ​ച്ചു. ചാ​ക്യാർ ക്ഷ​മാ​യാ​ച​നം ചെ​യ്ക​യും അടു​ത്ത​ദി​വ​സം കൂ​ത്തു​രം​ഗ​ത്തു​വ​ച്ചു​ത​ന്നെ പരി​ഹാ​രം ചെ​യ്ക​യും ചെ​യ്തു. അതി​നു​ശേ​ഷം അവർ മി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടാ​ണു് വൎത്ത ിച്ച​തു്. പള്ളി​ക്കൂ​ടം ഇൻ​സ്പെ​ക്ട​രാ​യി​രു​ന്ന എൻ. വേ​ലു​പ്പി​ള്ള ഒരു സാ​ഹി​ത്യ​ര​സി​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഒരി​ക്കൽ ഗീൎവ്വാ​ണ​ക​വി അയച്ച പദ്യം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

പോ​റ്റി ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും അതി​നി​പു​ണ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ വഞ്ഞി​പ്പു​ഴ​പ്പ​ണ്ടാ​ര​ത്തി​ലെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തിയ—

എന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തിൽ പണ്ടാ​ര​ത്തി​ലെ ജാ​ത​ക​സം​ബ​ന്ധ​മായ ഗ്ര​ഹ​സ്ഥി​തി​ക​ളെ​ക്കൂ​ടി ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഗീർ​വ്വാ​ണ​ക​വി​യു​ടെ സഹോ​ദ​ര​നായ മൂ​ത്തേ​ട​ത്തു കു​ഞ്ചു​പ്പോ​റ്റി​യും ചില ഭാ​ഷാ​ക​വി​ത​കൾ എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള​താ​യി കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും എനി​ക്കു കാ​ണ്മാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല.

രണ്ടു​മൂ​ന്നു് ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു:

ഇതു് ചെ​ന്നി​ത്ത​ലെ അയ്യ​ക്ക​ശേ​രി​ശ്ശി​വ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പോ​റ്റി അവർകൾ എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്.

ഇതു് അദ്ദേ​ഹം കേ​ര​ള​കാ​ളി​ദാ​സ​ന്നു് ഒരി​ക്കൽ അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​താ​കു​ന്നു.

മണ്ണ​ടി​ബ്ഭ​ഗ​വ​തി​യേ​പ്പ​റ്റി അദ്ദേ​ഹം എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള ഒരു ശ്ലോ​കം കൂടി ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഇദ്ദേ​ഹം 1034-​ാമാണ്ടു് മീ​ന​മാ​സം 2-​ാംതീയതി പൂ​യം​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴു് ആറ്റു​പു​റ​ത്തു​വീ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു. ബാ​ല്യ​ത്തിൽ തന്നെ മാ​തു​ല​നും വി​ദ്വാ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന കാ​ളി​പ്പി​ള്ള ആശാ​നിൽ​നി​ന്നും സി​ദ്ധ​രൂ​പം, കാ​വ്യ​ങ്ങൾ മു​ത​ലാ​യവ വാ​യി​ക്കു​ക​യും ജ്യോ​തി​ഷം അഭ്യ​സി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അന​ന്ത​രം പ്ര​ശ​സ്ത​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്ന കി​ളി​മാ​നൂർ അമ്പു​ങ്കൽ കേ​ശ​വ​നാ​ശാ​നിൽ​നി​ന്നും സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ ഉപ​രി​പ​ഠ​ന​വും, ജ്യോ​ത്സ്യം, വൈ​ദ്യം, മന്ത്ര​വാ​ദം എന്നി​വ​യിൽ ദൃ​ഢ​മായ വ്യുൽ​പ​ത്തി​യും സമ്പാ​ദി​ച്ചു. അക്കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ തൎക്കം, വ്യാ​ക​ര​ണം, വേ​ദാ​ന്തം മു​ത​ലാ​യ​വ​യും അദ്ദേ​ഹം നി​ഷ്ക്കൎഷി​ച്ചു പഠി​ച്ചി​രു​ന്നു. യൗ​വ്വ​നാ​രം​ഭ​ത്തി​നു​മു​മ്പേ അദ്ദേ​ഹം മൂ​കാം​ബി മു​ത​ലായ ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കാൽ​ന​ട​യാ​യി​പോ​യി ഭജ​നം​പാൎക്കു​ക​യും മറ്റു പു​ണ്യ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ തീൎത്ഥ ാടനം ചെ​യ്യു​ക​യും ചെ​യ്തു. അന​ന്ത​രം സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ത്തിൽ നട​ത്തി​പ്പോ​ന്നി​രു​ന്ന പള്ളി​പ്പു​ര​യിൽ വാ​ദ്ധ്യാ​രാ​യി ജോ​ലി​നോ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അന്നു് അറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ചട്ട​മ്പി എന്ന പേ​രി​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം അന​ന്ത​ര​കാ​ല​ത്തു പ്ര​ഖ്യാ​ത​നാ​യ​തു്. കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം പള്ളി​പ്പു​ര​യിൽ വാ​ദ്ധ്യാ​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം രജി​സ്ട്രേ​ഷൻ ഡി​പ്പാർ​ട്ടു​മെ​ന്റിൽ ക്ലാർ​ക്കാ​യി ജോ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്ക​യും വള​രെ​ക്കാ​ലം രജി​സ്ട്രേ​ഷൻ ഡയ​റ​ക്ട​രാ​ഫീ​സിൽ ക്ലാൎക്കാ​യി ഇരു​ന്ന​ശേ​ഷം 1088 തു​ലാ​മാ​സം 12-​ാംതീയതി തന്റെ 55-​ാമത്തെ വയ​സ്സിൽ ഇഹ​ലോ​ക​വാ​സം വെ​ടി​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. പതി​നെ​ട്ടിൽ​പ​രം വൎഷങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് ദി​വാൻ​ബ​ഹ​ദൂർ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ആശ്രി​ത​നാ​യി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​വക വീ​ട്ടിൽ കരമനെ താ​മ​സി​ക്കു​ക​യും അക്കാ​ല​ത്തു് പല പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ, കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള, പേ​ട്ട​യിൽ രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാൻ എന്നി​വ​രു​മാ​യി സ്മൎയ്യ​പു​രു​ഷൻ സ്നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു. കു​ഞ്ഞൻ​പി​ള്ള​ച്ച​ട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​യിൽ​നി​ന്നും യോ​ഗാ​ഭ്യാ​സ​വ​ഴി​ക​ളും അദ്ദേ​ഹം മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​താ​യി അറി​യു​ന്നു. ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അന​ല്പ​മായ പാ​ണ്ഡി​ത്യം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്ന സംഗതി വി​ശ്രു​ത​മാ​ണു്.

ബാ​ല്യം​മു​തൽ​ത​ന്നെ ചട്ട​മ്പി അന​ല്പ​മായ കവി​താ​വാ​സന പ്രദൎശി​പ്പി​ച്ചു. അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ, കു​മ്മി​പ്പാ​ട്ടു​കൾ, തു​ള്ള​ലു​കൾ, ഊഞ്ഞോൽ​പാ​ട്ടു​കൾ മു​ത​ലാ​യവ അദ്ദേ​ഹം അക്കാ​ല​ത്തു രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവ മി​ക്ക​വ​യും ഇപ്പോൾ നാ​മാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യി​തീൎന്നു പോയി. രമാ​ഗൗ​രീ​സം​വാ​ദം കു​മ്മി​പ്പാ​ട്ടും ശീ​ലാ​വ​തി ഊഞ്ഞോൽ​പാ​ട്ടും ചതു​രു​പാ​യ​പ്ര​ക​ര​ണം പാ​ന​യും രാ​മ​നാ​മാ​ക്ഷ​ര​മാ​ല​യും നാ​യർ​ക​മ്മ​റ്റി ഓട്ടൻ​തു​ള്ള​ലും അച്ച​ടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇവ കൂ​ടാ​തെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളാ​യി രു​ഗ്മി​ണീ​സ്വ​യം​വ​രം സം​ഗീ​ത​നാ​ട​കം, രു​ഗ്മാം​ഗ​ദ​വി​ജ​യം സം​ഗീ​ത​നാ​ട​കം, ഭാ​ഷാ​രാ​മാ​യ​ണം നാടകം, സതീ​വി​ജ​യം കഥകളി, കൗ​മു​ദീ​സു​ധാ​ക​രം നാടകം, കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ എന്ന പ്ര​ഹ​സ​നം, കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു​രീ​തി​യിൽ കഥാ​മാ​ലിക എട്ടു ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ, പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​തം ശതകം, സമു​ദ്രവൎണ്ണ​നാ​ശ​ത​കം, ജീ​വി​തോ​ദ​ന്ത​ശ​ത​കം, രു​ഗ്മാം​ഗ​ദ​വി​ജ​യം ശതകം, സദാ​ചാ​ര​മാ​ലിക എന്ന പദ്യ​ഗ്ര​ന്ഥം, ഉർ​വ​ശീ​ശാ​പം വള്ള​പ്പാ​ട്ടു് എന്നിവ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്. കൂ​ടാ​തെ പലവക ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹം പല​പ്പോ​ഴാ​യി രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇവ എല്ലാം​ത​ന്നെ അക്കാ​ല​ത്തെ വി​ദ്വ​ജ്ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ക്ത​ക​ണ്ഠ​മായ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. നാ​ലാം​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ചതു​രു​പാ​യം പാന ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റേ​താ​ണെ​ന്നു് ഇപ്പോൾ അറി​യു​ന്നു. വാ​സ​നാ​ഭാ​സു​ര​നായ ഈ കവി​യു​ടെ ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള ശയ്യാ​രീ​തി അന്യാ​ദൃ​ശ​മാ​ണു്.

ചട്ട​മ്പി​യു​ടെ കൃ​തി​കൾ സമാ​ഹ​രി​ച്ചു ചേൎത്തു ് പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദൗ​ഹി​ത്ര​നും ഒരു ഭാ​ഷാ​ഭി​മാ​നി​യു​മായ അഡ്വ​ക്കേ​റ്റു് ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴു് കെ. ഭാ​സ്ക​ര​പി​ള്ള ശ്ര​മി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​താ​യി അറി​യു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​താ​രീ​തി​ക്കു് ചില ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ ചേൎക്കു​ന്നു.

‘ജീ​വി​തോ​ദ​ന്ത​ശ​ത​ക​ത്തിൽ’ അന്ന​ത്തെ ആശാ​ന്മാ​രെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ഭയ​ത്തെ വൎണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

വൈ​ക്ക​ത്ത​പ്പ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തിയ കീൎത്ത നത്തിൽ ഒരു ശ്ലോ​കം.

രു​ഗ്മാം​ഗ​ദ​വി​ജ​യം നാ​ട​ക​ത്തി​ലെ ചില ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ.

ജാർ​ജ്ജു​പ​ഞ്ച​മ​ന്റെ കി​രീ​ട​ധാ​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തിയ ഒരു ശ്ലോ​കം.

ശ്രീ​മൂ​ലം​തി​രു​നാ​ളി​ന്റെ 56-ാം തി​രു​നാൾ മം​ഗ​ളാ​ശം​സ​യിൽ ഒരു ശ്ലോ​കം.

സദാ​ചാ​ര​മാ​ലി​ക​യി​ലെ ചില ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ 500-ൽ പരം ഉണ്ടു്.

കൗ​മു​ദീ​സു​ധാ​ക​രം ഒരു സാ​മു​ദാ​യിക നാ​ട​ക​മാ​ണു്. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ പല പണ്ഡി​ത​സ​ദ​സ്സു​ക​ളി​ലും ഇതു് അഭി​ന​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

സതീ​വി​ജ​യം കഥകളി ശീ​ല​വ​തി​ക​ഥ​യെ അധി​ക​രി​ച്ചു് എഴു​തി​യി​ട്ടു​ള്ള ഒരു കഥ​ക​ളി​യാ​ണു്. ഇതു് പല സ്ഥ​ല​ത്തും ആടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതിലെ ചില ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ–

പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു് വട​ക്കും​തറ തര​വ​ത്തു​ഭ​വ​ന​ത്തി​നു ലക്ഷ്മീ​ദേ​വി​യും മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ വാ​ഗ്ദേ​വി​യും ആൎത്ത ത്രാ​ണ​ത്തിൽ ശ്രീ​പാൎവതി​യും ആയി​രു​ന്ന അമ്മാ​ളു​അ​മ്മ 1038-​ാമാണ്ടു് ജനി​ച്ചു. ഇവർ വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാ​ത​നായ ഡാ​ക്ടർ ടി. എം. നാ​യ​രു​ടെ ഏക സഹോ​ദ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. ബാ​ല്യം​മു​ത​ല്ക്കേ ഭക്തി​സംവൎദ്ധ​ക​ങ്ങ​ളായ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ പരി​ശീ​ലി​ച്ചു് തപ​സ്വി​നി​യെ​പ്പോ​ലെ ജീ​വി​ച്ചു. ഈ മഹതി നാ​ടു​ക​ട​ത്ത​പ്പെ​ട്ട കെ. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ രണ്ടാം​മാ​താ​വാ​യി വൎത്ത ിച്ച കഥ സൎവവി​ദി​ത​മാ​ണ​ല്ലോ. വലിയ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മൊ​ന്നും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ജന​സാ​മാ​ന്യ​ത്തി​നു ഭക്തി​യും വി​ജ്ഞാ​ന​വും വൎദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പ​ക​രി​ക്കു​ന്ന ഗദ്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ പലതും അവർ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ജസ്റ്റീ​സ് പാൎട്ടി​യു​ടെ സ്ഥാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന ടി. എം. നായർ ശീ​മ​യിൽ​വ​ച്ചു് പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അസ്ഥി​കൾ ഈ സു​കൃ​തി​നി​ക്കു് അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ആ അസ്ഥി​ക​ളെ ഗം​ഗ​യിൽ നി​ക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി പോ​കും​വ​ഴി​ക്കു് മദ്രാ​സി​ലെ ജസ്റ്റീ​സ് കക്ഷി​ക്കാർ അവരെ യഥോ​ചി​തം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു സൽ​ക്ക​രി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. സഹോ​ദ​ര​സ്നേ​ഹ​ത്തി​നു് ഇവ​രെ​പ്പോ​ലു​ള്ള ഉത്ത​മ​മായ ഒരു മാതൃക ലോ​ക​ത്തിൽ സു​ദുർ​ല്ല​ഭം തന്നെ​യാ​ണു്. ഈ മഹതി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്മാ​ര​കാൎത്ഥ ം T. M. Memorial Girls School എന്നൊ​രു വി​ദ്യാ​ല​യം സ്ഥാ​പി​ച്ചു് ഭം​ഗി​യാ​യി നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഭക്ത​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ ഈശ്വ​രൻ കഠി​ന​മാ​യി പരീ​ക്ഷി​ക്കുക സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണു്. ഈ സു​കൃ​തി​നി​യു​ടെ പു​ത്രൻ എറ​ണാ​കു​ളം കാ​ളേ​ജിൽ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആ സമൎത്ഥ നായ യു​വാ​വു് അകാ​ല​മ​ര​ണം പ്രാ​പി​ച്ചി​ട്ടും ഈ മന​സ്വി​നി,

എന്ന ഭഗ​വ​ദ്വാ​ക്യ​ത്തെ അനു​സ്മ​രി​ച്ചു് ലോ​ക​സേ​വ​നം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

തൃ​ശ്ശി​വ​പേ​രൂർ വച്ചു നടന്ന സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ഷ​ത്തു​സ​മ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ ഈ മഹതി ആദ്ധ്യ​ക്ഷം വഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഈ വി​ദു​ഷി അനേകം തു​ള്ള​ലു​ക​ളും ഗാ​ഥ​ക​ളും കു​റ​ത്തി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി അറി​യു​ന്നു. അവ​യ്ക്കു പുറമേ ഭക്ത​മാല മൂ​ന്നു ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ, ശി​വ​ഭ​ക്ത​വി​ലാ​സം ബു​ദ്ധ​ഗാഥ, സർ​വ​വേ​ദ​സി​ദ്ധാ​ന്ത​സം​ഗ്ര​ഹം, ബു​ദ്ധ​ച​രി​തം, കൃ​ഷ്ണ​ഭ​ക്തി, ചന്ദ്രിക ഭാ​ഷാ​നാ​ട​കം, ബാ​ല​ബോ​ധി​നി, കോ​മ​ള​വ​ല്ലി ഈ കൃ​തി​ക​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1111 ഇടവം 24-​ാംതീയതി യശഃ​ശ​രീ​രി​ണി​യാ​യി.

ഈ വി​ദു​ഷീ​ര​ത്നം മാ​വേ​ലി​ക്ക​ര​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ പേ​ള​മു​റി​യിൽ മം​ഗ​ല​ശ്ശേ​രി ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യു​ടേ​യും കണ്ണ​മം​ഗ​ലം തെ​ക്കേ​പു​ത്തൻ​പു​ര​യ്ക്കൽ കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​പ്പ​ണി​ക്കർ​വൈ​ദ്യ​ന്റെ​യും ജ്യേ​ഷ്ഠ​പു​ത്രി​യാ​യി 1030 ചി​ങ്ങ​മാ​സം അത്തം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ഭൂ​ലോ​ക​ജാ​ത​യാ​യി. വാ​ത്സ​ല്യ​നി​ധി​യായ പി​താ​വു് ബാ​ല്യ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ അവൎക്കു നല്ല വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സം നല്കി. കൃ​ഷ്ണ​പു​ര​ത്തു വലി​യ​കോ​വി​ല​ക​ത്തു് കേ​ര​ള​വർ​മ്മൻ തി​രു​മു​ല്പാ​ട്ടി​ലെ പ്രഥമ പു​ത്ര​നായ പര​മേ​ശ്വ​ര​പ്പ​ണി​ക്കർ അവരെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു. ആ വി​വാ​ഹ​ത്തിൽ ഏഴു സന്താ​ന​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യ​തിൽ മൂ​ന്നു​പേർ ഇപ്പോ​ഴു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. 1107 കുംഭം 26-​ാംതീയതി അവർ പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു.

ഈ വി​ദു​ഷി​ക്കു നല്ല കവി​താ​വാ​സ​ന​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തന്റെ വാ​ത്സ​ല്യ​നി​ധി​യായ ജ്യേ​ഷ്ഠ​പു​ത്രൻ മരി​ച്ച​തി​നെ​പ്പ​റ്റി എഴു​തിയ വി​ലാ​പ​ഗാ​ന​ത്തിൽ ഒരു ഭാ​ഗ​മാ​ണു് താഴെ ചേൎക്കു​ന്ന​തു്.

മീ​ന​ച്ചൽ താ​ലൂ​ക്കിൽ പാലാ അങ്ങാ​ടി​ക്കു സമീ​പ​ത്തു് കട്ട​ക്ക​യം എന്നൊ​രു ക്രി​സ്തീ​യ​ഭ​വ​ന​മു​ണ്ടു്. ഇതു് അതി​പ്രാ​ചീ​ന​മായ പക​ലേ​മ​റ്റം കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ശാ​ഖ​യാ​ണു്. ആ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ അനേകം പ്ര​ശ​സ്ത​പ​ണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണു് ഐതി​ഹ്യം. ചെ​റി​യാൻ​മാ​പ്പിള 1859 ഫെ​ബ്രു​വ​രി 24-​ാംതീയതി ജനി​ച്ചു. മൂ​ന്നു സഹോ​ദ​രി​മാ​രും ഒരു സഹോ​ദ​ര​നും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലെ ഞാ​വ​ക്കാ​ട്ടു ദാ​മോ​ദ​രൻ കൎത്ത ാവി​ന്റെ അടു​ക്കൽ കാ​വ്യ​പ​രി​ശീ​ല​നം സാ​ധി​ച്ചി​ട്ടു് കവി​ത​ക്ക​ള​രി​യിൽ പയ​റ്റി​ത്തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ മിക്ക കവി​ത​ക​ളും അപ്ര​സാ​ധി​ത​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളു. 22-​ാംവയസ്സിൽ കേ​ര​ള​മി​ത്രം പത്ര​ത്തിൽ പേ​രു​വ​യ്ക്കാ​തെ ചില കവി​ത​കൾ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. മനോ​ര​മാ​പ​ത്രാ​ധി​പ​രായ വർ​ഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പി​ള​യു​ടെ ഉത്സാ​ഹ​ത്താ​ലാ​യി​രു​ന്നു ഈ കവി​യും രം​ഗ​പ്ര​വേ​ശം ചെ​യ്ത​തു്. ആ സം​ഗ​തി​യെ​യാ​ണു് കവി​ത​ന്നെ,

എന്നി​ങ്ങ​നെ മനോ​ര​മ​യെ അഭി​സം​ബോ​ധ​നം​ചെ​യ്തു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു്. മനോ​ര​മ​വ​ഴി​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ, നടു​വ​ത്ത​ഛൻ, വെ​ണ്മ​ണി​മ​ഹൻ, കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞു​ക്കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ, കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി, അമ്പ​ല​പ്പുഴ മാ​ധ​വ​പ്പു​തു​വാൾ മു​ത​ലാ​യ​വ​രു​ടെ വയ​സ്യ​നാ​യി​ത്തീൎന്നു. മനോ​ര​മ​യിൽ അല്പ​കാ​ലം കട്ട​ക്ക​യ​ത്തി​ന്റെ കവി​ത​കൾ കാ​ണാ​ഞ്ഞി​ട്ടു് നടു​വ​ത്ത​ച്ഛൻ,

എന്നും, മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ,

എന്നു് മനോ​ര​മ​യോ​ടു പ്ര​ശ്നം​ചെ​യ്തു. അതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാൻ, കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള, കെ. സി. നാ​രാ​യ​ണൻ​ന​മ്പ്യാർ മു​ത​ലായ കവി​ക​ളും കട്ട​ക്ക​യ​ത്തി​ന്റെ ഉത്ത​മ​മി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ചെ​റി​യാൻ​മാ​പ്പിള ആസ​ന്ന​മ​ര​ണ​ചി​ന്താ​ശ​ത​കം, മാൎത്ത ോമ്മാ​ച​രി​തം മണി​പ്ര​വാ​ളം, സാ​റാ​വി​വാ​ഹം, യൂ​ദ​ജീ​വേ​ശ്വ​രി നാടകം, വി​ല്ലാൾ​വ​ട്ടം, കലാ​വ​തി​നാ​ട​കം, ഒലി​വേർ​വി​ജ​യം ആട്ട​ക്കഥ, വനി​താ​മ​ണി എന്നീ വി​ശി​ഷ്ട​കൃ​തി​കൾ എഴുതി നല്ല​പ്ര​ശ​സ്തി സമ്പാ​ദി​ച്ച​ശേ​ഷം ശ്രീ​യേ​ശു​വി​ജ​യം​മ​ഹാ​കാ​വ്യം രചി​ച്ചു് മഹാ​ക​വി​പ്പ​ട്ടം ധരി​ച്ചു.

എന്നു് ഏതോ ഒരു കവി അസൂ​യാ​വി​ജൃം​ഭ​ണ​ത്താ​ലോ കേവലം വി​നോ​ദ​ര​സി​ക​ത​യാ​ലോ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കളി​യാ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും ഇന്ന​ത്തെ മഹാ​ക​വി​ക​ളു​ടെ മഞ്ച​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നും ഇരു​പ്പു​കൊ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്നു നി​സ്സ​ന്ദേ​ഹം പറയാം.

ചില പദ്യ​ങ്ങ​ളു​ദ്ധ​രി​ക്കാം–

കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​നു് അയച്ച കത്തു്.

ശ്രീ​യേ​ശു​വി​ജ​യം ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു സൎഗ്ഗ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി മൂ​വാ​യി​ര​ത്തി​യെ​ഴു​നൂ​റിൽ​പ​രം ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന ഒരു മഹാ​കാ​വ്യ​മാ​ണു്. ഒന്നാംസൎഗ്ഗ​ത്തിൽ ദൈ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​രു​ടെ സൃ​ഷ്ടി, അഹ​ങ്കാ​ര​ത്താൽ അവരിൽ ഒരു ഭാഗം പി​ശാ​ച​ന്മാ​രാ​യി നര​ക​ത്തിൽ പതി​ക്കു​ന്ന​തു്, ഏദൻ​തോ​ട്ടം ആദം ഏദൻ​തോ​ട്ട​ത്തിൽ വസി​ക്കു​ന്ന​തു​മു​ത​ല്ക്കു് അവ​ന്റെ പത​നം​വ​രെ​യു​ള്ള കഥ ഇത്ര​യും വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഏദൻ​തോ​ട്ട​ത്തി​ലെ വൎണ്ണന–

രണ്ടാംസൎഗ്ഗ​ത്തിൽ മനു​ഷ്യ​ന്റെ കഷ്ടാ​വ​സ്ഥ, അവ​ന്റെ അപേ​ക്ഷ ഇത്യാ​ദി​മു​ത​ല്ക്കു് ജല​പ്ര​ള​യം​വ​രെ​യു​ള്ള കഥ സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

പ്ര​ള​യാ​രം​ഭം–

മൂ​ന്നാംസൎഗ്ഗം—മനു​ഷ്യവൎഗ്ഗം വീ​ണ്ടും വൎദ്ധി​ക്കു​ന്ന​തും, ജന​ങ്ങൾ ഈശ്വ​ര​നെ മറ​ന്നു് ബിം​ബാ​രാ​ധ​ന​യ്ക്കു് ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്ന​തും, അബ്ര​ഹാ​മി​നെ ഈശ്വ​രൻ കനാൻ​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു വരു​ത്തി പാൎപ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മു​തൽ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പൗ​ത്ര​നായ യൗ​സേ​ഫ് ഏജി​പ്തി​ലെ ഒരു പ്ര​തി​നി​ധി​യാ​യി വാ​ഴ്ത്തു​ന്ന​തു​വ​രെ​യു​ള്ള കഥയും വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര–

നാ​ലാംസൎഗ്ഗം മി​ശ്ര​ദേ​ശാ​ധി​പ​തി​രാ​ജാ​വു് ഇസ്രേ​യൽ​കാൎക്കാ​യി ഒരു ദേശം ഒഴി​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്ക​യാൽ അവർ അവിടെ താമസം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തു​വ​രെ​യു​ള്ള കഥ വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അഞ്ചാംസൎഗ്ഗം യാ​ക്കോ​ബി​ന്റെ മര​ണ​വും ഇസ്രാ​യേൽ​ക്കാ​രോ​ടു മെ​സ്രേൽ​കാൎക്കു് വി​രോ​ധം ജനി​ക്കു​ന്ന​തും, മോ​ശ​യു​ടെ ജന​ന​വും, അദ്ദേ​ഹം മി​ദി​യാ​നിൽ പാൎക്കവേ ഹോ​രേ​ബ് പൎവ്വ​ത​ത്തിൽ വച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഈശ്വൻ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​യി​ട്ടു് ഇസ്ര​യേൽ​ക്കാ​രെ കനാ​നിൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി പാൎപ്പി​ക്കാൻ കല്പി​ക്കു​ന്ന​തും മറ്റും വൎണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ആറാംസൎഗ്ഗം ഇസ്ര​യേൽ​ക്കാ​രെ രാ​ജാ​വു വി​ട്ട​യ​യ്ക്കു​ന്ന​തും അവർ അത്ഭു​ത​ക​ര​മാം​വ​ണ്ണം ചെ​ങ്ക​ടൽ കട​ക്കു​ന്ന​തും, രാ​ജ​സൈ​ന്യം നശി​ക്കു​ന്ന​തും മറ്റും വൎണ്ണി​ക്കു​ന്നു.

തെ​ക്കേ​കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ജി​ല്ല​യി​ലു​ള്ള കോ​ടോ​ത്തു​വേ​ങ്ങ എന്ന പ്ര​ബ​ല​മായ നാ​യർ​കു​ടും​ബ​ത്തിൽ​നി​ന്നും മു​ന്നൂ​റിൽ​ചി​ല്വാ​നം വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​മ്പിൽ ഒരു സ്ത്രീ​ര​ത്ന​ത്തെ രയ​ര​മം​ഗ​ലം മന​യി​ലെ ഒരു തി​രു​മു​മ്പീ​ന്നു കു​റ്റൂ​രി​നു സമീ​പ​മു​ള്ള മാ​ത​മം​ഗ​ല​ത്തു കൊ​ണ്ടു പോയി താ​മ​സി​പ്പി​ച്ചു, വേണ്ട വസ്തു​വ​ക​കൾ കൊ​ടു​ത്തു. ആ ശാഖ വീ​ര​ശൂ​ര​ന്മാ​രായ കാ​ര​ണ​വ​ന്മാ​രു​ടെ സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്താൽ തഴ​ച്ചു് ഉത്ത​ര​കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ജന്മി​ക​ളിൽ​വ​ച്ചു് അഗ്രി​മ​സ്ഥാ​നം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. കു​റ്റൂർ വേ​ങ്ങ​യി​ലാ​ണു് കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ​നാ​യ​നാർ 1036 തു​ലാ​മാ​സ​ത്തിൽ ജനി​ച്ച​തു്.

വേ​ങ്ങ​ക്കാർ വള​രെ​ക്കാ​ലം ചി​റ​യ്ക്കൽ തമ്പു​രാ​നു വഴ​ങ്ങാ​തെ ഇരു​ന്നു​വെ​ന്നും, തമ്പു​രാ​ന്റെ അപേ​ക്ഷ​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് ധർ​മ്മ​രാ​ജാ​വു് സമാ​ധാ​ന​സം​സ്ഥാ​പ​നാർ​ത്ഥം രാജാ കേ​ശ​വ​ദാ​സ​നെ നി​യോ​ഗി​ച്ചു​വെ​ന്നും, അദ്ദേ​ഹം അന്വേ​ഷ​ണം നട​ത്തി​യ​തി​ന്റെ ഫല​മാ​യി വേ​ങ്ങ​ക്കാ​രു​ടെ പേരിൽ തെ​റ്റി​ല്ലെ​ന്നു കണ്ടി​ട്ടു് അവരെ രാ​ജാ​വു​മാ​യി രഞ്ജി​പ്പി​ച്ചു എന്നു​മു​ള്ള കഥ ചരി​ത്ര​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്. അതിനെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു രസ​ക​ര​മായ ഒരു കഥ പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്നു​ണ്ടു്. തന്നോ​ടു​കൂ​ടി രാ​ജാ​വി​നെ സന്ദർ​ശി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു കാ​ര​ണ​വ​രായ ചാ​ത്തു​നാ​യ​രോ​ടു കേ​ശ​വ​ദാ​സൻ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം വൈ​മ​ന​സ്യം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു. വേ​ണാ​ട്ട​ടി​ക​ളു​ടെ വന്ദ്യ​മ​ന്ത്രി​വ​ര​ന്റെ സ്നേ​ഹ​മ​സൃ​ണ​മായ ഉപ​ദേ​ശ​ത്തെ നി​ര​സി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ അനൗ​ചി​ത്യം ഓർ​ത്തു് ഒടു​വിൽ അദ്ദേ​ഹം സമ്മ​തി​ക്ക​യും മന്ത്രി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ചന്ദ​ന​ദാ​രു​നിർ​മ്മി​ത​മായ ഒരു വി​ശേ​ഷ​പ്പെ​ട്ട വടി സമ്മാ​നി​ക്ക​യും ചെ​യ്ത​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞു: “ഇനി തി​രു​മു​മ്പാ​കെ പോ​കാ​നും ധൈൎയ്യ​മാ​യി. നാ​യ​നാ​രാൽ കാ​ഴ്ച​വ​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട നരി​ക്കു​ട്ടി​യെ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് തമ്പു​രാൻ ‘ഇതെ​ന്തു്? കാ​ട്ടു​പൂ​ച്ച​യോ?’ എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ നാ​യ​നാർ ഇതു കാ​ട്ടു​പൂ​ച്ച​യോ എന്ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല’ ഇതി​ന്റെ തള്ള വേ​ങ്ങാ​പ്പു​ലി​യാ​ണെ​ന്ന​റി​യാം” എന്നു മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞെ​ന്നും രാ​ജാ​കേ​ശ​വ​ദാ​സൻ അവരെ രണ്ടു​പേ​രെ​യും രഞ്ജി​പ്പി​ച്ചു​വി​ട്ടു എന്നു​മാ​ണു് കഥ.

ചാ​ത്തു​നായൎക്കു​ശേ​ഷം പതി​ന്നാ​ലാ​മ​ത്തെ കാ​ര​ണ​വ​രാ​യി​രു​ന്നു ചരി​ത്ര​നാ​യ​ക​നായ കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ​നാ​യ​നാർ.

പി​താ​വായ പു​ളി​യ​പ്പ​ട​മ്പു് ഹരി​ദാ​സൻ സോ​മ​യാ​ജി രസി​കാ​ഗ്ര​ശി​രോ​മ​ണി​യും വലിയ ഫലി​ത​ക്കാ​ര​നും വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു വി​ശി​ഷ്ട​സ​മ്മാ​ന​ങ്ങൾ വാ​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന ആളും ആയി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം 1067-ൽ മരി​ച്ചു​പോ​യി. കാൎയ്യ​നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​കു​ശ​ല​യും സു​ശീ​ല​യും ആയി​രു​ന്ന മാ​താ​വും പി​ന്നീ​ടു നാലു കൊ​ല്ല​മേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു.

നാ​യ​നാർ പു​രാ​ത​ന​രീ​തി അനു​സ​രി​ച്ചു് എഴു​ത്തി​നി​രു​ന്നു. അല്പ​മാ​ത്രം കാ​വ്യ​പ​രി​ശീ​ല​നം നട​ത്തി​യി​ട്ടു് തളി​പ്പ​റ​മ്പ​ത്തു സ്ക്കൂ​ളിൽ​ചേർ​ന്നു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. പഠി​പ്പിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഉത്സാ​ഹം​ക​ണ്ടു് അന്ന​വി​ടെ മുൻ​ഷി​യാ​യി​രു​ന്ന ദി​വാൻ​ബ​ഹ​ദൂർ ഈ. കെ. കൃ​ഷ്ണൻ Lord Chester field-​ന്റെ കത്തു​കൾ എന്ന പു​സ്ത​കം സമ്മാ​നി​ച്ചു. ചില ക്ലാ​സ്സു​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം ഒന്നാം​സ്ഥാ​ന​വും അദ്ദേ​ഹം കയ്ക്ക​ലാ​ക്കി.

യഥാ​കാ​ലം ഹൈ​സ്ക്കൂൾ​പ​ഠ​നം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കീ​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു് ഗവർ​മ്മെ​ന്റു കാ​ളേ​ജിൽ ചേർ​ന്നു. അന്നു മലബാർ ജി​ല്ല​യു​ടെ കല​ക്ട​രാ​യി​രു​ന്ന ലോ​ഗൻ​സാ​യ്പു് ഈ കു​ട്ടി​യെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്ക​യും ഒരി​ക്കൽ Mango Parks Travels എന്ന പു​സ്ത​കം സമ്മാ​നി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. ദൗർ​ഭാ​ഗ്യ​ത്താൽ എഫ്. ഏ. പരീ​ക്ഷ​യിൽ പരാ​ജ​യം അട​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം മദ്രാ​സ് പ്ര​സി​ഡൻ​സി കാ​ളേ​ജിൽ ചേർ​ന്നു പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും അവിടെ ഒരു​കൊ​ല്ലം പഠി​ച്ച​ശേ​ഷം ലോ​ഗൻ​സാ​യ്പി​ന്റെ ഉപ​ദേ​ശാ​നു​സാ​രം സയി​ദാ​പേ​ട്ട​യി​ലെ അഗ്രി​കൾ​ച്ച​റൽ കാ​ളേ​ജിൽ ചേർ​ന്നു കൃ​ഷി​ശാ​സ്ത്രം അഭ്യ​സി​ച്ചാ​ണു് തന്റെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​തു്.

അന​ന്ത​രം പ്ര​സി​ദ്ധ സം​സ്കൃ​ത​പ​ണ്ഡി​ത​നും ബ്ര​ഹ്മ​വി​ദ്യാ​പ്ര​വീ​ണ​നും ആയി​രു​ന്ന അറ​ത്തിൽ കണ്ടോ​ത്തു കണ്ണൻ​ന​മ്പ്യാർ മുൻ​സി​പ്പി​ന്റെ ഭാ​ഗി​നേ​യി​യെ വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്തി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം ഗൃ​ഹ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. ഈ സ്ത്രീ​ര​ത്നം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ അപാ​ര​വൈ​ദു​ഷ്യ​വും ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ സാ​മാ​ന്യം നല്ല പരി​ച​യ​വും സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും വ്യാ​ക​ര​ണ​വും അഭ്യ​സി​ച്ച​തു് വി​വാ​ഹാ​ന​ന്ത​ര​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള​തു് സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​ണു്.

ഈ വി​വാ​ഹ​ത്തിൽ ജനി​ച്ച മാ​ധ​വൻ​ന​മ്പ്യാർ ശീ​മ​യിൽ പോയി കേം​ബ്രി​ഡ്ജ് സൎവക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ​നി​ന്നു രണ്ടു ട്രി​പ്പാ​സ് ബി​രു​ദ​ങ്ങൾ സമ്പാ​ദി​ച്ചു. എന്നാൽ കൈ​യ​ക്ഷ​രം മോ​ശ​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഐ. സി. എസ്. പരീ​ക്ഷ​യ്ക്കു പരാ​ജി​ത​നാ​യി​പ്പോ​യി. പ്ര​ഫ​സർ കണ്ടോ​ത്തു് എന്ന പേരിൽ പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു പ്ര​സി​ദ്ധ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ഈ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യെ​പ്പ​റ്റി രവീ​ന്ദ്ര​നാ​ഥ​ടാ​ഗോർ വളരെ പ്ര​ശം​സി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി എന്നു​കൂ​ടി ഇവിടെ പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്. നാ​യ​നാർ​ക്കു് ഈ വി​വാ​ഹ​ത്തിൽ​നി​ന്നു വേറെ ഏഴു സന്താ​ന​ങ്ങൾ​കൂ​ടി ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. രണ്ടു പു​ത്രി​ക​ളിൽ മൂ​ത്ത​പു​ത്രി​യെ മദ്രാ​സ് റവ​ന്യൂ​ബോർ​ഡി​ലെ ഒരു ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നും, മറ്റേ പു​ത്രി​യെ നാ​യ​നാ​രു​ടെ മരു​മ​ക​നും വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്തു.

നാ​യ​നാർ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​ശേ​ഷം ഗൃഹകാൎയ്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു. രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ഗവൺ​മെ​ന്റി​നു സഹാ​യ​സ​ഹ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ​ചെ​യ്തു ജീ​വി​ച്ചു​പോ​ന്നു. 1842-ൽ നാ​യ​നാർ ഡി​സ്ട്രി​ക്റ്റു​ബോർ​ഡി​ലെ മെ​മ്പ​റാ​യി. അന്നു് അദ്ദേ​ഹം തറ​വാ​ട്ടി​ലെ ആറാ​മ​നാ​യി​രു​ന്നു. പന്ത്ര​ണ്ടു​കൊ​ല്ലം ഈ മെ​മ്പർ സ്ഥാ​നം തുടരെ വഹി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം 1904-ൽ കാ​ര​ണ​വ​രാ​വു​ക​യും ജോ​ലി​ത്തി​ര​ക്കു​നി​മി​ത്തം മെ​മ്പർ​സ്ഥാ​നം രാ​ജി​വ​യ്ക്ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ മൂ​ന്നു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞു് 1907-ൽ വീ​ണ്ടും ആ സ്ഥാ​നം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. ശീ​മ​യിൽ പഠി​ക്കാൻ​പോ​കു​ന്ന വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളു​ടെ ക്ഷേ​മ​ത്തെ പു​ര​സ്ക​രി​ച്ചു് ഇൻ​ഡ്യാ​ഗ​വൺ​മെ​ന്റു 1909-ൽ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ Student Advisory Committee-​യിലും അദ്ദേ​ഹം ഒരം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഡി​സ്ട്രി​ക്ടു​ബോർ​ഡി​ന്റെ ഭര​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ച സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ അഭി​ന​ന്ദി​ച്ചു ചക്ര​വർ​ത്തി​തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു പട്ടാ​ഭി​ഷേ​കാ​വ​സ​ര​ത്തിൽ ഒരു Certificate of Honor ഇതിനു മു​മ്പു​ത​ന്നെ സമ്മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു.

കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ​നാ​യ​നാർ​ക്കു് ഐറോ​പ്യ​ന്മാ​രാ​യും അല്ലാ​തെ​യു​മു​ള്ള പ്ര​ധാന ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം പരി​ചി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ ക്ഷേ​മ​ത്തെ പു​ര​സ്ക​രി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം അവ​രു​മാ​യി നി​ര​ന്ത​രം കത്തി​ട​പാ​ടു​കൾ നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടും ഇരു​ന്നു. തറ​വാ​ട്ടു​കാ​ര​ണ​വ​നാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം ആദ്യ​മാ​യി അവി​ടു​ത്തെ വര​വു​ചെ​ല​വു​കൾ​ക്കൊ​ക്കെ കണ​ക്കു​വ​യ്ക്കു​ന്ന രീതി അദ്ദേ​ഹം പരി​ഷ്ക​രി​ച്ചു​ചി​ട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തി. തറ​വാ​ട്ടു​വക കോ​ട​തി​ച്ചെ​ല​വും വള​രെ​ച്ചു​രു​ക്കി. കു​ടി​യാ​ന​വ​ന്മാ​രോ​ടു വി​പു​ല​മായ അനു​ക​മ്പ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ മിക്ക വഴ​ക്കു​ക​ളും അദ്ദേ​ഹം നേ​രി​ട്ടു പറ​ഞ്ഞൊ​തു​ക്കി വന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അവർ​ക്കു വലു​തായ സം​തൃ​പ്തി ജനി​ച്ചു.

ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും കെ​ട്ടും മട്ടും എല്ലാം തനി നാ​ടൻ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. വെ​ളി​യിൽ സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം ഒരു തു​റ​ന്ന കോ​ട്ടും വേ​സ്റ്റു​കോ​ട്ടും ടൈയും കാ​ള​റും കാ​ലു​റ​യും ഷൂ​സ്സും ധരി​ച്ചു​വ​ന്നു​വെ​ന്നു​വ​രി​കി​ലും അപ്പോ​ഴും “മാ​റി​നിൽ​ക്കൂ” എന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒരു ദു​ര​ധി​ഗ​മ്യത അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ സ്പർ​ശി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ഒരു വാ​ക്കു സം​സാ​രി​ച്ചു​പോ​യാൽ പി​ന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ വി​ട്ടു​പി​രി​യാൻ ആർ​ക്കും മന​സ്സു വരു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കണ്ണ​ട​യ്ക്കു​ള്ളിൽ​കൂ​ടി തി​ള​ങ്ങു​ന്ന നേ​ത്ര​ങ്ങൾ ഒറ്റ​നോ​ട്ട​ത്തി​നു വസ്തു​സ്ഥി​തി​ക​ളു​ടെ സൂ​ക്ഷ്മാ​വ​സ്ഥ ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​നു​ള്ള ശക്തി​യെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി​ത്ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്വ​തഃ​സി​ദ്ധ​മായ പരി​ഹാ​സ​ര​സി​ക​ത​യേ​യും പരി​സ്ഫു​രി​പ്പി​ച്ചു. അധ​ര​പ്രാ​ന്ത​ങ്ങ​ളിൽ കളി​യാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന സ്മി​ത​രേ​ഖാ​പ്ര​പ​ഞ്ച​വും താനും പര​സ്പ​രം രമ്യ​മാ​യി കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടു​ന്നു എന്നു​ള്ള പര​മാർ​ത്ഥ​ത്തെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ പൎയ്യാ​പ്ത​മാ​യി​രു​ന്നു.

ദു​ര​ഹ​ങ്കാ​ര​മോ ദു​ര​ഭി​മാ​ന​മോ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ തീ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എല്ലാ​വ​രോ​ടും മധു​ര​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​ന്നു. വട​ക്കേ​മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ലെ പ്ര​ഭു​ക്ക​ന്മാ​രിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും ചങ്ങ​ല​വ​ട്ട​യും പി​ടി​മൊ​ന്ത​യും പരി​വാ​ര​വും​കൂ​ടാ​തെ സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള പരി​ഷ്കൃ​ത​മ​നഃ​സ്ഥി​തി ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം സകല ജന​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സ്നേ​ഹ​ബ​ഹു​മാ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചു.

മി​ക​ച്ച ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഭാ​ര​ത​ഖ​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ അസ്വ​ത​ന്ത്രാ​വ​സ്ഥ​യെ​പ്പ​റ്റി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കു​ണ്ഠി​ത​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. അല്ലെ​ങ്കിൽ 1888-ലെ ബോംബേ കാൺ​ഗ്ര​സ്സിൽ അദ്ദേ​ഹം സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ​നാ​യ​നാ​രെ അറി​യു​ന്ന​തു കേസരി എന്ന പേ​രി​ലാ​ണു്. കൈ​ക്കൂ​ലി​ക്കാ​രും അഴി​മ​തി​ക്കാ​രു​മായ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​മ​ദ​ഗ​ജ​ങ്ങൾ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം ഒരു കേ​സ​രി​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. 1054-ൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​നി​ന്നും പു​റ​പ്പെ​ട്ട കേ​ര​ള​ച​ന്ദ്രി​ക​യി​ലാ​ണു് ‘കേസരി’ എന്ന പേരിൽ അദ്ദേ​ഹം ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്. പി​ന്നെ കേ​ര​ള​പ​ത്രി​ക​യിൽ കേസരി, ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി എന്നീ പേ​രു​ക​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം സ്വ​ച്ഛ​ന്ദം വി​ഹ​രി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ കേ​ര​ള​പ​ത്രി​ക​യു​ടെ പ്ര​ചാ​ര​ത്തെ പതി​ന്മ​ട​ങ്ങു വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അത്ര സര​സ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. അചി​രേണ “ലോ​കാ​സ്സ​മ​സ്താ​സ്സു​ഖി​നോ​ഭ​വ​ന്തു” എന്ന മു​ദ്രാ​വാ​ക്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി കേ​ര​ള​സ​ഞ്ചാ​രി എന്നൊ​രു പത്രം നാ​യ​നാർ​ത​ന്നെ സമാ​രം​ഭി​ച്ചു. അതി​ന്റെ പത്രാ​ധി​പ​ത്യ​വും അദ്ദേ​ഹം​ത​ന്നെ​യാ​ണു വഹി​ച്ച​തു്. ഇതു​കൂ​ടാ​തെ കേസരി, ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി, വജ്റ​ബാ​ഹു, വജ്റ​സൂ​ചി എന്നീ പേ​രു​ക​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം മല​യാ​ള​മ​നോ​രമ, കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു മനോരമ, ജന​ര​ഞ്ജി​നി മു​ത​ലായ പത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​താ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വി​ദ്യാ​വി​നോ​ദി​നി​യിൽ വി​ക​ട​വി​ദൂ​ഷ​കൻ, വി​ദ്വ​ന്മാ​ലി എന്നീ പേ​രു​കൾ വച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തീ​ട്ടു​ള്ള സര​സ​ക​ഥ​ക​ളെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റേ​താ​ണു്. മി​ത​വാ​ദി തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ അതി​ന്റെ പ്ര​ചാ​ര​ത്തെ വർ​ദ്ധി​പ്പി​ച്ച​തും കേ​സ​രി​യു​ടെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം.

അന്ന​ത്തെ പ്ര​സി​ദ്ധ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രെ​ല്ലാം കേ​സ​രി​യെ ബഹു​മാ​നി​ച്ചു​വ​ന്നു. എല്ലാ​വ​രും “ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യെ​പ്പോ​ലെ” എഴു​താൻ ശീ​ലി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ചന്തു​മേ​നോൻ​അ​വർ​കൾ ഉപ​ദേ​ശി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. ചില സഹൃ​ദ​യാ​ഗ്ര​ണി​കൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ‘സ്വി​ഫ്റ്റ്’ എന്ന ബി​രു​ദ​വും നല്കി.

കേ​സ​രി​യു​ടെ പ്ര​സി​ദ്ധി അചി​രേണ നാ​ടൊ​ക്കെ പര​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ജന​സ്വാ​ധീ​ന​ത​യും വർ​ദ്ധി​ച്ചു. കു​ടി​യാ​ന്മാർ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​പേ​രിൽ അള​വ​റ്റ വി​ശ്വാ​സം​ജ​നി​ച്ചു. ഇതി​ന്റെ​യൊ​ക്കെ ഫല​മാ​യി അദ്ദേ​ഹം മദ്രാ​സ് നി​യ​മ​നിർ​മ്മാ​ണ​സ​ഭ​യി​ലെ അം​ഗ​മാ​യി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ജന്മി​ക​ളു​ടെ പ്ര​തി​നി​ധി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും കു​ടി​യാ​ന്മാ​രു​ടെ ക്ഷേ​മ​ത്തെ മുൻ​നി​റു​ത്തി​ത്ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം സദാ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. ഒരു സഭയിൽ പ്ര​സം​ഗം നട​ത്തീ​ട്ടു് ആസ​ന​സ്ഥ​നായ ഉടനെ പെ​ട്ടെ​ന്നു ഹൃ​ദ​യ​സ്പ​ന്ദ​നം നി​ന്നു​പോ​ക​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദേ​ഹി​യാ​കു​ന്ന വി​ഹം​ഗ​മം കൂ​ടു​വി​ട്ടു വെ​ളി​യിൽ നിർ​ഗ്ഗ​മി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

കേസരി ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു കേവലം വി​നോ​ദ​ത്തി​നോ, വ്യ​ക്തി​ക​ളോ​ടു പക​വീ​ട്ടു​ന്ന​തി​നോ ആയി​രു​ന്നി​ല്ല. സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്ക​ര​ണം, ദേ​ശാ​ഭി​വൃ​ദ്ധി, ഭാ​ഷാ​പ​രി​ഷ്ക്ക​ര​ണം, നഗ​ര​ശു​ചീ​ക​ര​ണം മു​ത​ലാ​യ​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ധാന ലക്ഷ്യ​ങ്ങൾ.

1037-​ാമാണ്ടു് മകരം 17-ാം൹ ഉത്രം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. പി​താ​വു പര​പ്പ​നാ​ട്ടു മൂ​ത്തേ​ട​ത്തി​ല്ല​ത്തെ ഒരു നമ്പൂ​രി ആയി​രു​ന്നു. തി​രു​വാൎപ്പിൽ രാമവാൎയ്യ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ പ്രാ​ഥ​മിക പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ച​ശേ​ഷം അദ്ദേ​ഹം മാ​തു​ല​നായ ആയി​ല്യം​തി​രു​നാൾ കേരളവൎമ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു കാ​വ്യ​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും മണ്ണ​ടി​പ്പോ​റ്റി​യു​ടെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു വ്യാ​ക​ര​ണ​വും അഭ്യ​സി​ച്ചി​ട്ടു്, അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നു ശി​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു് വൈ​ദ്യ​ശാ​സ്ത്രം വശ​പ്പെ​ടു​ത്തി. ബാ​ല്യ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ കവിത എഴു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ഇരു​പ​തു വയ​സ്സു് തി​ക​യും​മു​മ്പു് രചി​ച്ച​താ​ണു പൂ​ത​നാ​മോ​ക്ഷം സം​സ്കൃ​ത​ച​മ്പു.

1065-ൽ അദ്ദേ​ഹം ഉഷാ​ക​ല്യാ​ണം ഭാ​ഷാ​ച​മ്പു​വും, ആൎയ്യാ​ശ​ക​ത​വും രചി​ച്ചു. 1066-ൽ ഇവ രണ്ടും അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. രണ്ടും അതി​മ​നോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഏതാ​നും പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഇത്യാ​ദി പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പരി​സ്ഫു​രി​ക്കു​ന്ന കവി​ത്വ​ശ​ക്തി എത്ര വി​ശി​ഷ്ട​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു! മണി​പ്ര​വാ​ള​ക​വി​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാ​നം അദ്വി​തീ​യം​ത​ന്നെ​യാ​ണു്.

ഉഷാ​ക​ല്യാ​ണം ആധു​നീ​ക​രീ​തി​യിൽ ഭാ​ഷ​യിൽ നിൎമ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ചമ്പു​ക്ക​ളിൽ​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തേ​താ​ണെ​ങ്കി​ലും ഗു​ണ​പൗ​ഷ്ക​ല്യം കൊ​ണ്ടു പ്ര​ഥ​മ​സ്ഥാ​നം അൎഹി​ക്കു​ന്നു. അതിൽ 187 പദ്യ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​വ​യിൽ ഒന്നും മാ​റ്റി​വ​യ്ക്ക​ത്ത​ക്ക​ത​ല്ല. അനാ​യാ​സേന പ്രാ​സാ​നു​പ്രാ​സ​ങ്ങൾ ചേൎത്തു ് ലളി​ത​രീ​തി​യി​ലും അൎത്ഥ പു​ഷ്ടി​ക്കും രസ​സ്ഫൂൎത്ത ിക്കും ഹാനി തട്ടാ​ത്ത​വി​ധ​ത്തി​ലും നിൎമ്മി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഈ കാ​വ്യ​ത​ല്ല​ജ​ത്തി​നു മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ഇട​യ്ക്കു വേ​ണ്ടു​വോ​ളം പ്ര​ചാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​ക്കാ​ണാ​ത്ത​തു് അത്ഭു​താ​വ​ഹ​മെ​ന്നേ പറ​യേ​ണ്ടു. ഒന്നു​ര​ണ്ടു പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ.

“സു​മാ​ധു​രീ​മേ​ദു​ര​കാ​വ്യ​കോ​വി​ദ​നും’ ‘സ്വ​മാ​തൃ​ഭാ​ഷോ​ദ്ധൃ​തി യജ്ഞ​ദീ​ക്ഷി​ത​നും’ ആയി​രു​ന്ന ഏ. ആർ. രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് കേ​ര​ള​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ മാ​തൃ​സ​ഹോ​ദ​രി​യു​ടെ പു​ത്രി​യായ ഭര​ണി​തി​രു​നാൾ അമ്മ​ത​മ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടേ​യും ഏറ്റു​മാ​ന്നൂർ ഓണ​ന്തു​രു​ത്തി വാ​സു​ദേ​വൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി​യു​ടേ​യും പു​ത്ര​നാ​യി 1038 കന്നി​മാ​സം 9-​ാംതീയതി ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി ലക്ഷ്മീ​പു​ര​ത്തു കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ജാ​ത​നാ​യി. മാ​താ​വു് ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​നി​യും സദാ ഈശ്വ​ര​ധ്യാ​നൈ​ക​നി​ര​ത​യും ആയി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ പി​താ​വു വൈ​ദി​ക​വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും മഹാ പണ്ഡി​ത​നും ആയി​രു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ ക്ഷേ​ത്ര​ബീ​ജ​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ശു​ദ്ധ​ത​യും മാ​ഹാ​ത്മ്യ​വും നോ​ക്കി​യാൽ ഏ. ആർ. തി​രു​മേ​നി കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ആരാ​ധ​നാ​മൂൎത്ത ിയാ​യി​ത്തീൎന്ന​തിൽ അൽ​ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല.

തി​രു​മേ​നി​ക്കു രണ്ടു​വ​യ​സ്സു​തി​ക​യും​മു​മ്പു് മാ​തു​ല​നായ രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി സ്വ​രൂ​പ​ത്തി​ലെ കാ​ര​ണ​വ​രു​മാ​യി ഒരു കു​ടും​ബ​വ​ഴ​ക്കിൽ ഏൎപ്പെ​ട്ടു. ആ ഗം​ഭീ​ര​പു​രു​ഷൻ തന്റെ ശാ​ഖ​യിൽ​പെ​ട്ട അം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി​സ​മ​യ​ത്തു സ്വ​ഗൃ​ഹം വി​ടു​ക​യും പലവിധ ക്ലേ​ശ​ങ്ങൾ സഹി​ച്ചു കാൎത്ത ിക​പ്പ​ള്ളി​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ക​യും ചെ​യ്തു. അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​കൊ​ട്ടാ​രം നിൽ​ക്കു​ന്ന സ്ഥലം എഴു​തി​വാ​ങ്ങി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അവിടെ രാ​ജ​ഗൃ​ഹം നിൎമ്മി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു സഹാ​യി​യാ​യി വൎത്ത ിച്ച​തു് ഒരു വലിയ ചട്ട​മ്പി​യായ ഈഴ​വ​നേ​താ​വാ​യി​രു​ന്നു. ആ ചട്ട​മ്പി അനേകം കേ​സ്സു​ക​ളിൽ കു​ടു​ങ്ങി ജയിൽ​വാ​സം അനു​ഭ​വി​ക്കും എന്ന ഘട്ടം​വ​രെ​യെ​ത്തി​യെ​ങ്കി​ലും മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ സഹാ​യ​ത്താൽ അപ്പോ​ഴ​പ്പോൾ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു​വ​ന്നു. എന്നാൽ ആ ഈഴ​വ​നേ​താ​വി​നു ലഭി​ച്ച​തിൽ​കൂ​ടു​തൽ ഉപ​കാ​രം ഈഴ​വ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ​നി​ന്നും ലഭി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു പറയാം. എത്ര​യെ​ത്ര ഈഴ​വ​യു​വാ​ക്ക​ന്മാർ ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വ​ന്റെ ശി​ക്ഷ​ണ​വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​ത്താൽ മഹാ​വൈ​ദ്യ​ന്മാ​രാ​യി​ത്തീൎന്നി​രി​ക്കു​ന്നു!

ഈ മാ​റ്റ​ങ്ങൾ​നി​മി​ത്തം ശി​ശു​വാ​യി​രു​ന്ന ഏ. ആർ. തമ്പു​രാ​നും പലവിധ കഷ്ട​ങ്ങൾ അനു​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. ഒരി​ക്കൽ വള്ളം​മു​ങ്ങി അദ്ദേ​ഹം മൃ​ത്യു​വ​ക്ത്രം​വ​രെ​യെ​ത്തി. ഒടു​വിൽ വല​യി​ട്ടു് അരി​ച്ചെ​ടു​ക്ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തു്. മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ ഒരു കാ​വി​ന്റെ സമീ​പ​ത്തു​വ​ച്ചു് സൎപ്പ​ദ​ഷ്ട​നാ​യി ഭവി​ച്ചു. കടി നല്ല​പോ​ലെ പറ്റാ​തി​രു​ന്ന​തു് കൈ​ര​ളി​യു​ടെ പൂൎവ്വ​പു​ണ്യ​പ​രി​പാ​കം​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​ഗു​രു​ക്ക​ന്മാർ ചു​ന​ക്ക​രെ അച്യു​ത​വാ​രി​യ​രും ശങ്കു​വാ​രി​യ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. ബാ​ല്യ​ത്തിൽ പഠി​ത്ത​കാൎയ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കാൾ കൂ​ടു​തൽ താല്പൎയ്യം ഓട്ട​ത്തി​ലും, ചാ​ട്ട​ത്തി​ലും, പല​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള കളി​ക​ളി​ലും ആണു് ഈ ബാലൻ പ്രദൎശി​പ്പി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്. ഒരി​ക്കൽ ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ടു​ത്താൽ ആ പാഠം മന​സ്സിൽ നി​ന്നു മാ​ഞ്ഞു​പോ​കാ​ത്ത ഒരു വി​ശി​ഷ്ട​സ്വ​ഭാ​വം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അമ്മാ​വ​നും ഗു​രു​ക്ക​ന്മാൎക്കും അധ്യാ​പ​ന​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അധികം പ്ര​യാ​സം നേ​രി​ടാ​റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും.

ഈ അവ​സ​ര​ത്തിൽ ആയി​ല്യം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ അപ്രീ​തി​ക്കു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ച്ചു് കേ​ര​ള​വർ​മ്മ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഒരു​കൊ​ല്ലം ആല​പ്പുഴ താ​മ​സി​ച്ച​ശേ​ഷം ഹരി​പ്പാ​ട്ടു ചെ​ന്നു​ചേൎന്ന​തു് രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ഭാ​വി​ശ്രേ​യഃ​പി​ശുന ശകു​ന​മാ​യി ഭവി​ച്ചു. വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ‘ഇഷ്ട​പ്രാ​ണേ​ശ്വ​രി​യു​ടെ വി​യോ​ഗ​ത്തി​നാ​ലും നരേ​ന്ദ്ര​ദ്വി​ഷ്ട​ത്വ​ത്താ​ലൊ​രു​വ​നു​ള​വാം മാ​ന​ന​ഷ്ട​ത്തി​നാ​ലും, കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ കൊ​ച്ചു​ത​മ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​പ്പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു് ആ ദുൎവാ​ര​വ്യ​ഥ​യെ അക​റ്റി നി​റു​ത്താൻ തീൎച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഇങ്ങ​നെ അവി​ടു​ന്നു് കൊ​ച്ച​പ്പ​ന്റേ​യും (ഏ. ആർ. തി​രു​മേ​നി) രവി​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും ചെ​മ്പ്രോൽ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റേ​യും ഗു​രു​സ്ഥാ​നം വഹി​ച്ചു.

നാ​ല​ഞ്ചു കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു് നൈഷധം ഉൾ​പ്പെ​ടെ​യു​ള്ള മഹാ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും, നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​രാ​ദി​ക​ളും, സി​ദ്ധാ​ന്ത​കൗ​മു​ദി​യും രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ​ത​മ്പു​രാൻ മാ​തു​ല​ന്റെ അടു​ക്കൽ പഠി​ച്ചു​തീൎത്തു. പഠി​ക്കു​മ്പോൾ ഏകാ​ഗ്ര​ത​യോ​ടു പഠി​ക്ക​യെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ പഠി​ത്ത​ത്തിൽ വലി​യ​താ​ല്പൎയ്യ​മൊ​ന്നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ അക്കാ​ല​ത്തു​ക​ണ്ടി​ല്ല. സമയം കി​ട്ടി​യാൽ ഊഞ്ഞാ​ലാ​ടാൻ പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ഗു​രു​നാ​ഥൻ ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. “നി​ങ്ങ​ളിൽ ഓരോ​രു​ത്ത​രും അടു​ത്ത ദിവസം വരു​മ്പോൾ ഗണേ​ശാ​ഷ്ട​കം ഉണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ണം. അവിടം വി​ട്ട​പ്പോ​ഴെ കൊ​ച്ച​പ്പൻ അക്കഥ മറ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ചെ​മ്പ്രോൽ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ കഴി​യു​ന്ന​തും ശ്ര​മി​ച്ചു​നോ​ക്കി. പക്ഷേ കവി​താ​കാ​മി​നി വി​ദൂ​ര​വാ​സി​നി​യാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടു. രവി​വർ​മ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ സര​സ​മായ അഷ്ട​കം ഒന്നു നിൎമ്മി​ച്ചു​വ​ച്ചി​ട്ടു് പഠി​ത്ത​ത്തിൽ മു​ഴു​കി. അടു​ത്ത സാ​യാ​ഹ്ന​ത്തിൽ ഗു​രു​സ​ന്നി​ധി​യി​ലേ​യ്ക്കു പോകാൻ അര​മ​ണി​ക്കൂ​റു​ള്ള​പ്പോ​ഴാ​ണു് കൊ​ച്ച​പ്പ​നു ഗുരുൎവ്വാ​ജ്ഞ​യു​ടെ സ്മ​ര​ണ​യു​ണ്ടാ​യ​തു്. ഉടൻ​ത​ന്നെ മു​റി​ക്ക​ക​ത്തു കയറി എട്ടു ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ നിൎമ്മി​ച്ചു. യഥാ​കാ​ലം മൂ​വ​രും ഗു​രു​സ​ന്നി​ധി​യി​ലെ​ത്തി. ചെ​മ്പ്രോൽ തമ്പു​രാ​ന്റെ പരു​ങ്ങൽ കണ്ടു് ഗു​രു​നാ​ഥൻ മാ​പ്പു​കൊ​ടു​ത്തു. രവി​വർ​മ്മാ​വി​ന്റെ പദ്യ​ങ്ങൾ നന്നാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ എഴു​തിയ പദ്യ​ങ്ങ​ളാ​ക​ട്ടെ, രീ​തി​യി​ലും പദ​പ്ര​യോ​ഗ​ചാ​തു​രി​യി​ലും മാ​തു​ലൻ നിൎമ്മി​ച്ചി​രു​ന്ന ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളോ​ടു കി​ട​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ആ രണ്ടു കൃ​തി​ക​ളേ​യും വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​നു് അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. രണ്ടാ​മ​ത്തെ കൃതി ആരു​ടേ​തെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അവി​ട​ത്തെ മറു​പ​ടി​ക്ക​ത്തിൽ ഇപ്ര​കാ​രം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്രേ. “കോ​യി​പ്പ​ണ്ടാ​ല​യു​ടെ ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ പതി​വു​പോ​ലെ സു​ന്ദ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ആ അജ്ഞാ​ത​നാ​മാ​വി​ന്റെ അഷ്ട​കം കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി മെ​ച്ച​മ​ല്ല​യോ എന്നു സം​ശ​യി​ക്കു​ന്നു.

പ്രി​യ​ഭാ​ഗി​നേ​യ​ന്റെ ഈ കവി​താ​ചാ​തു​രി കണ്ടു് അവി​ടു​ന്നു് അത്യ​ന്തം സന്തു​ഷ്ട​നാ​യി എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ.

ഏതാ​നും ദി​വ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ഇല​ത്തൂർ രാ​മ​സ്വാ​മി​ശാ​സ്ത്രി​കൾ സ്വ​ശി​ഷ്യ​നായ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ സന്ദൎശി​പ്പാ​നാ​യി ഹരി​പ്പാ​ട്ടു ചെ​ന്ന​പ്പോൾ, രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വി​ഷ​യ​മായ പു​രോ​ഗ​തി​യെ പരീ​ക്ഷി​ക്കു​വാ​നാ​യി അവ​രോ​ടു കു​വ​ല​യാ​ന​ന്ദ​ത്തി​ലെ,

എന്ന ശ്ലോ​കം വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കാൻ കൊ​ടു​ക്ക​യും ഏ. ആർ. തമ്പു​രാ​ന്റെ വ്യാ​ഖ്യാ​നം​കേ​ട്ടു് അത്ഭു​ത​പ​ര​വ​ശ​നാ​യി,

എന്നി​ങ്ങ​നെ ധന്യ​വാ​ദം ചെ​യ്ക​യും ഉണ്ടാ​യ​ത്രേ.

കേ​ര​ള​കാ​ളി​ദാ​സ​ന്റെ ശി​ക്ഷ​ണ​പ്ര​ണാ​ളി അഭി​ന​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​നു പുറമേ, ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്, കണ​ക്കു്, ചരി​ത്രം, ഭൂ​വി​വ​ര​ണം മു​ത​ലാ​യ​വ​യും അദ്ധ്യാ​പ​ന​വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ രാ​ജ​രാ​ജവൎമ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേൎന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ അതു് വളരെ ഉപ​ക​രി​ച്ചു. ആ ഇട​യ്ക്കു് അവി​ടു​ന്നു് രചി​ച്ച​തും വി​ശാ​ഖ​പ്ര​ശ​സ്തി​പ​ര​വു​മായ ഒരു സം​സ്കൃ​ത​കൃ​തി​യെ മാ​തു​ലൻ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന​യ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ആ കൃ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി മഹാ​രാ​ജാ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് ഇപ്ര​കാ​രം പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

“അയാ​ളു​ടെ കവി​താ​വാ​സന ഞാൻ വളരെ അഭി​ന​ന്ദി​ക്കു​ന്ന​താ​യി പറ​യു​വാൻ ദയ​വു​ണ്ടാ​ക​ണേ. എന്നെ​പ്പ​റ്റി അതിൽ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ധന്യ​വാ​ദ​ങ്ങ​ളാൽ ഞാൻ ഉദ്ധ​ത​നാ​യി​ട്ടി​ല്ല. പക്ഷേ അക്കാ​ര​ണ​ത്താൽ കവി​യു​ടെ അന്യാ​ദൃ​ശ​മായ രച​നാ​സാമൎത്ഥ ്യവും ആശ​യ​പു​ഷ്ടി​യും പദ​ലാ​ളി​ത്യ​വും അൎഹി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ പ്ര​ശം​സ​യ്ക്കു് ന്യൂ​നത വരു​ത്താ​മെ​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ.”

1055-​ാമാണ്ടു് ആയി​ല്യം​തി​രു​നാൾ നാ​ടു​നീ​ങ്ങു​ക​യാൽ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഹരി​പ്പാ​ട്ടു​ള്ള താമസം അവ​സാ​നി​ച്ചു. അചി​രേണ കൊ​ച്ച​പ്പ​നും തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു പോ​ന്നു. ഇവി​ടെ​വ​ച്ചാ​ണു് തു​റ​വൂർ നാ​രാ​യ​ണ​ശാ​സ്ത്രി എന്ന പ്ര​ഖ്യാ​ത​നായ വ്യാ​ക​ര​ണ​ജ്ഞ​ന്റെ നി​ത്യ​സാ​ഹചൎയ്യം അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു ലഭി​ച്ച​തു്. ആ പരി​ച​യം ഇരു​കൂ​ട്ടർ​ക്കും ഗു​ണ​പ്ര​ദ​മാ​യി ഭവി​ച്ചു.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്ന ഉട​നേ​ത​ന്നെ കൊ​ച്ച​പ്പൻ​ത​മ്പു​രാൻ രാ​ജ​കീ​യ​മ​ഹാ​പാ​ഠ​ശാ​ല​യി​ലെ നാ​ലാം​ക്ലാ​സ്സിൽ ചേൎന്നു. അക്കാ​ല​ത്തു് വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വു് പ്ര​സ്തുത വി​ദ്യാ​ല​യം സന്ദൎശി​ച്ച​പ്പോൾ,

എന്നീ വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ഏതെ​ങ്കി​ലും ഒന്നി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഒരു​പ​ന്യാ​സം രചി​ക്കാൻ വി​ദ്യാൎത്ഥ ിക​ളോ​ടു കല്പി​ച്ചു. ആ ഉപ​ന്യാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം മഹാ​രാ​ജാ​വു​ത​ന്നെ തൃ​ക്കൺ​പാൎത്തു ് ഒന്നാം​സ​മ്മാ​ന​ത്തി​നു് അൎഹമായി അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു തോ​ന്നിയ ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​വ​ച്ചി​ട്ടു് അവ​യെ​ല്ലാം വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു പരി​ശോ​ധി​പ്പി​ച്ചു. അവി​ടു​ന്നും അതേ പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ സമ്മാ​നാൎഹമായി ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്ക​യാൽ മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു സമ്മാ​ന​ത്തു​ക​യായ ഇരു​പ​ത്തി​അ​ഞ്ചു രൂപയെ ഇര​ട്ടി​ച്ചു് അൻപതു ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് രൂപാ പ്ര​ബ​ന്ധ​ര​ച​യി​താ​വായ ഏ. ആർ. തി​രു​മേ​നി​ക്കു പാ​രി​തോ​ഷി​ക​മാ​യി നല്കി.

മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പരീ​ക്ഷ ജയി​ച്ചു് അധി​ക​കാ​ലം കഴി​യും മു​മ്പു് തി​രു​മേ​നി​യു​ടെ അഭി​വ​ന്ദ്യ​ജ​ന​നി സ്വൎഗ്ഗം പ്രാ​പി​ച്ചു. അതു് 1059-ൽ ആയി​രു​ന്നു. വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ന്റെ കാ​രു​ണ്യ​ത്താൽ പഠി​ത്തം മു​ട​ങ്ങി​യി​ല്ല. ദീ​ക്ഷാ​കാ​ല​ത്തു് അവി​ടു​ന്നു് അരുമന ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണൻ​ത​മ്പി​യോ​ടൊ​പ്പം കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ഇരു​ന്നു​ത​ന്നെ എഫ്. ഏ. ക്ലാ​സ്സി​ലേ​യ്ക്കു​ള്ള പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ച്ചു. രാ​മ​യ്യ​ങ്കാ​രു​ടെ ജാ​മാ​താ​വായ രാ​ജ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാ​രി​യും അപ്പോൾ ആല​പ്പുഴ ഹൈ​സ്ക്കൂൾ ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി​രു​ന്നു് പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് ജഡ്ജി​ഉ​ദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ച കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​മേ​നോ​നും, ചി​ദം​ബ​ര​വാ​ദ്ധ്യാ​രും ആയി​രു​ന്നു ഗു​രു​ക്ക​ന്മാർ. 1061-​ൽതന്നെ അവി​ടു​ന്നു് എഫ്. ഏ. പരീ​ക്ഷ ജയി​ച്ചു.

1062-ൽ അവി​ടു​ന്നു് വീ​ണാ​ഷ്ട​കം എന്ന സം​സ്കൃ​ത​കൃ​തി രചി​ച്ചു. ഒരു ശ്ലോ​കം ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

മാ​വേ​ലി​ക്കര സ്വ​രൂ​പ​ത്തി​ലെ ഉദ​യ​വർ​മ്മ​രാ​ജാ, എം. രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ​രാ​ജാ, എം. രവി​വർ​മ്മ​രാ​ജാ ഈ തമ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാർ അവി​ടു​ത്തെ സതീൎത്ഥ ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. പഠി​ത്ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തിൽ കവി​ഞ്ഞ ശ്ര​ദ്ധ വി​നോ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവി​ടു​ന്നു് ആദ്യ​ത്തെ കൊ​ല്ല​ത്തിൽ രസ​ത​ന്ത്ര​ത്തിൽ തോ​റ്റു​പോ​യി. ഈ തോൽവി നമ്മെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ‘ഉർ​വ്വ​ശീ​ശാ​പം ഉപ​കാ​രം’ ആയി​ട്ടാ​ണു തീർ​ന്ന​തു്. അങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കാ​തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ “ഭം​ഗ​വി​ലാ​പം” എന്ന ആപാ​ദ​മ​ധു​ര​മായ ഒരു കാ​വ്യ​ത​ല്ല​ജം നമു​ക്കു ലഭി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ഈ ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഭം​ഗ​വി​ലാ​പ​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​യാ​ണു്.

1064-ൽ അവി​ടു​ന്നു തന്റെ സതീൎത്ഥ ്യനായ ഉദ​യ​വർ​മ്മ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ സഹോ​ദ​രി മാ​വേ​ലി​ക്കര സ്വാ​തി​തി​രു​നാൾ അമ്മ​ത​മ്പു​രാ​നെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു. അക്കൊ​ല്ലം​ത​ന്നെ ബി. ഏ. ബി​രു​ദം ലഭി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ വം​ശ​ത്തിൽ ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി ബി. ഏ. ജയി​ച്ച ആളാ​ക​യാൽ അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് രത്ന​ഖ​ചി​ത​മായ ഒരു വള സമ്മാ​നി​ച്ചു.

ബി. ഏ. ബി​രു​ദ​സ​മ്പാ​ദ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് അവി​ടു​ത്തെ സാ​ഹി​ത്യ​ജീ​വി​തം സമാ​രം​ഭി​ച്ച​തെ​ന്നു പറയാം. അന്നു​മു​തൽ​ക്കു് അവി​ടു​ന്നു് ബ്ര​ഹ്മ​വി​ദ്യ, വി​ജ്ഞാ​ന​ചി​ന്താ​മ​ണി മു​ത​ലായ മാ​സി​ക​ക​ളിൽ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ തെ​രു​തെ​രെ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. 1065-ൽ ഒരു പു​ത്രി ജനി​ച്ചു. ആ പു​ത്രി​യാ​ണു് അനേകം സൽ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളു​ടെ രച​യി​ത്രി എന്ന നി​ല​യിൽ വി​ള​ങ്ങു​ന്ന ഭാ​ഗീ​ര​ഥി​അ​മ്മ​ത​മ്പു​രാ​ട്ടി.

1066-ൽ അദ്ദേ​ഹം സം​സ്കൃ​ത​പാ​ഠ​ശാ​ല​യു​ടെ പൎയ്യ​വേ​ക്ഷ​ക​നാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അതി​ലേ​ക്കു സർ​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നും 200 രൂപാ വാർ​ഷി​ക​വേ​ത​ന​വും നി​ശ്ച​യി​ച്ചു. അവി​ടു​ന്നാ​ണു് 1096-​ാമാണ്ടു വരെ നട​പ്പി​ലി​രു​ന്ന സം​സ്കൃ​ത​പാ​ഠ​പ​ദ്ധ​തി ഏൎപ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്.

1066-ൽ എം. ഏ. പരീ​ക്ഷ​യിൽ വിജയം നേടി. ‘നാ​രാ​യ​ണ​ഭ​ട്ട​നും തൽ​കൃ​തി​ക​ളും’ എന്ന വി​ഷ​യ​ത്തെ അധി​ക​രി​ച്ചു് അവി​ടു​ന്നു് രചി​ച്ച പ്ര​ബ​ന്ധം പരീ​ക്ഷ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന ശേ​ഷ​ഗി​രി​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളെ അത്ഭു​ത​പ​ര​ത​ന്ത്ര​നാ​ക്കി​യ​താ​യി പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ‘വി​മാ​നാ​ഷ്ട​കം’ അക്കൊ​ല്ലം രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു്.

എന്ന പദ്യം അതി​ലു​ള്ള​താ​ണു്. 1801-ൽ സ്പെൻ​സർ എന്നൊ​രു സാ​യ്പു് വി​മാ​ന​ത്തിൽ​കേ​റി സഞ്ച​രി​ച്ച​തി​നെ ആണു് ഈ അഷ്ട​ക​ത്തിൽ വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഇതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് അനേകം സം​സ്കൃ​ത​കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചു. അവയെ ഇവിടെ വി​വ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.

1069-ൽ തി​രു​മേ​നി സം​സ്കൃ​ത​കാ​ളേ​ജി​ലെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. 1070-ൽ കേ​ര​ള​പാ​ണി​നീ​യം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു. കേ​ര​ള​പാ​ണി​നീ​യ​ത്തി​ന്റെ ആവിൎഭാവം എത്ര അവ​സ​രോ​ചി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കേ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല​ല്ലോ.

1074-ൽ അവി​ടു​ന്നു് രാ​ജ​കീ​യ​മ​ഹാ​പാ​ഠ​ശാ​ല​യി​ലെ നാ​ട്ടു​ഭാ​ഷാ​സൂ​പ്ര​ണ്ടാ​യി, ആ ജോലി നിൎവഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​വേ പാഠം നട​ത്തു​ന്ന​തി​ലേ​യ്ക്കു തയ്യാ​റാ​ക്കി​വ​ന്ന നോ​ട്ടു​ക​ളാ​ണു് പി​ന്നീ​ടു ഭാ​ഷാ​ഭൂ​ഷ​ണം, വൃ​ത്ത​മ​ഞ്ജ​രി, സാ​ഹി​ത്യ​സാ​ഹ്യം എന്നീ രൂപം അവ​ലം​ബി​ച്ചു മല​യാ​ളി​ക​ളെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തു്.

1087-ൽ സം​സ്കൃ​ത​ദ്രാ​വി​ഡ​ഭാ​ഷ​ക​ളു​ടെ ആചാൎയ്യ (പ്രൊ​ഫ​സർ) സ്ഥാ​നം അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു നല്ക​പ്പെ​ട്ടു. അതിനു രണ്ടു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​മ്പാ​ണു് എനി​ക്കു് അവി​ടു​ത്തെ ശി​ഷ്യ​നാ​കാ​നു​ള്ള ഭാ​ഗ്യം ലഭി​ച്ച​തു്. മല​യാ​ളം ക്ലാ​സ്സു​ക​ളിൽ വി​ദ്യാൎത്ഥ ികൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന പതി​വു് അതി​നു​മു​മ്പു ഞാൻ കണ്ടി​രു​ന്നി​ല്ല. അവി​ടു​ന്നു പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ ക്ലാ​സ്സു് പെ​ട്ടെ​ന്നു നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​വും. പ്ര​സം​ഗ​രൂ​പേണ അവി​ടു​ന്നു തന്റെ വി​ജ്ഞാ​ന​ഭ​ണ്ഡാ​ഗാ​രം തു​റ​ന്നു​വ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​യും ജ്ഞാ​ന​തൃ​ഷ്ണാ​വ​ശ​ഗ​രായ വി​ദ്യാൎത്ഥ ികൾ യഥാ​ശ​ക്തി അതിൽ​നി​ന്നു വി​ല​യേ​റിയ ജ്ഞാ​ന​ര​ത്ന​ങ്ങൾ കര​സ്ഥ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളും. ഇട​യ്ക്കി​ടെ ആ ഗം​ഭീ​ര​മായ മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നു പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഫലി​തോ​ക്തി​കൾ​നി​മി​ത്തം ഉ​ണ്ടാവുന്ന ചിരി ക്ഷ​ണ​നേ​ര​ത്തേ​യ്ക്കു് ആ നി​ശ​ബ്ദ​ത​യെ ഭഞ്ജി​ച്ചു​വെ​ന്നു​വ​രാം. സ്വ​മാ​തു​ല​ന്റെ ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​യി​രു​ന്നാ​ലും ന്യൂ​ന​ത​കൾ ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ അവി​ടു​ന്നു് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​യി​ല്ല. എന്നാൽ വി​മർ​ശ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നി​ലും പു​രു​ഷ​വി​ദ്വേ​ഷ​സ്പൎശം​പോ​ലും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യു​മി​ല്ല.

അവി​ടു​ത്തെ വേ​ഷ​വും ഭാ​വ​വും കണ്ടാൽ ഓള​മി​ല്ലാ​ത്ത​മ​ഹാ​സ​മു​ദ്ര​ത്തി​ന്റെ ഓൎമ്മ​യാ​ണു​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്. വിനയം പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ടെ​പ്പി​റ​പ്പാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു് അവി​ടു​ന്നു സജീ​വോ​ദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

കേ​ര​ള​പാ​ണി​നീ​യം എഴു​തു​ന്ന കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ കേവലം വി​നോ​ദം എന്ന രീ​തി​യിൽ തു​ട​ങ്ങി​യ​താ​ണു് മേ​ഘ​സ​ന്ദേ​ശം തൎജ്ജ മ. ഈ തൎജ്ജ മകൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം രണ്ടു പ്ര​ധാന കാൎയ്യ​ങ്ങൾ​നേ​ടാൻ ആഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ഒന്നാ​മ​താ​യി കാ​ളി​ദാ​സ​മ​ഹാ​ക​വി​യു​ടെ കാ​വ്യ​സുധ മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് അനു​ഭ​വ​ഗോ​ച​ര​മാ​ക്കി​ത്തീൎക്കുക. അതു പരിപൂൎണ്ണ​മാ​യി സാ​ധി​ച്ചു​വെ​ന്നു പറയാം. ആശ​യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ചോൎന്നു പോ​കാ​തെ​ത​ന്നെ അവി​ടു​ന്നു തൎജ്ജ മ സാ​ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു നിൎമ്മ​ത്സ​ര​ബു​ദ്ധി​കൾ സമ്മ​തി​ക്കും. രണ്ടാ​മ​ത്തെ ഉദ്ദേ​ശം സഫ​ല​മാ​യോ എന്നു​ള്ള കാൎയ്യം സം​ശ​യ​മാ​ണു്. മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യി​ലെ നി​ര​വ​ധി ശബ്ദ​ങ്ങൾ സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ന്റെ ആക്ര​മ​ണം​നി​മി​ത്തം ദു​ഷി​ച്ചു പോകയോ പ്ര​യോ​ഗ​ലു​പ്ത​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവയെ പുനൎജീ​വി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു തീ​വ്ര​മായ ആഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മപ്ല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ അഭി​മാ​ന​രാ​ഹി​ത്യം നി​മി​ത്തം ആ ആഗ്ര​ഹം സഫ​ല​മാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​സ​ന​പൂർ​വ്വം സമ്മ​തി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ചിലർ ഈ തർ​ജ്ജ​മ​യിൽ​ക്കാ​ണു​ന്ന അത്ത​രം പദ​ങ്ങ​ളെ ഒരു ന്യൂ​ന​ത​യാ​യി ഗണി​ക്ക​പോ​ലും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.

ഈമാ​തി​രി തൎജ്ജ മയാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി​ക്കാ​ത്ത മനോ​ഹ​ര​പ​ദ്യ​ങ്ങൾ ആ കൃ​തി​യിൽ ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടു്. പ്ര​സ്തുത കൃ​തി​യു​ടെ ഗു​ണ​ദോ​ഷ​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ,

“സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ ഞാൻ സാ​ഹി​ത്യം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഭാ​ഷ​യിൽ ഇതു് എനി​ക്കു​ള്ള ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മായ കവി​താ​സം​രം​ഭ​മാ​കു​ന്നു. അതി​നാൽ ഈ കൃ​തി​യിൽ പല വൈ​ക​ല്യ​ങ്ങ​ളും വന്നി​രി​ക്കാ​മെ​ന്നു ഞാൻ​ത​ന്നെ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. അതു​ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല, രണ്ടു ഭാ​ഷ​ക​ളി​ലേ​യും വാ​ച​ക​രീ​തി​യു​ടെ താ​ര​ത​മ്യ​വി​വേ​ച​നം എന്ന മു​ഖ്യോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തിൽ കവി​താ​ഗു​ണ​പു​ഷ്ടി​സ​മ്പാ​ദ​ന​യ​ത്നം ഒരു അംഗമേ ആയി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ന്നും പ്ര​സ്താ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു” എന്നു് ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീകൎത്ത ാവു​ത​ന്നെ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു​കൂ​ടി മന​സ്സിൽ ഓർ​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്.

മല​യ​വി​ലാ​സം എന്ന സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൃ​തി ഇക്കാ​ല​ത്തു നിൎമ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു്. മദി​രാ​ശി​യിൽ​നി​ന്നു തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​യ്ക്കു പേ​ാ​രു​ന്ന സന്ദൎഭത്തിൽ മലയപൎവ്വ​ത​ത്തെ ദൂ​ര​ത്തു​നി​ന്നു വീ​ക്ഷി​ച്ച​പ്പോൾ, കവി​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു സ്വ​യ​മേവ ബഹിൎഗ്ഗ​മി​ച്ച കാ​വ്യ​ഝ​രി​യാ​ണി​തു്. ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ മല​യ​വി​ലാ​സ​മാ​ണു് മാൎഗ്ഗദൎശക​ത്വം വഹി​ച്ച​തു്.

പ്രൊ​ഫ​സ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ടും​മു​മ്പു​ത​ന്നെ അവി​ടു​ന്നു മദ്രാ​സ് സൎവക​ലാ​ശാ​ല​യു​ടെ പാ​ഠ്യ​പു​സ്ത​ക​ക്ക​മ്മി​റ്റി​യു​ടെ ഒരം​ഗ​മാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അതു ഭാ​ഷ​യ്ക്കു വളരെ ഗു​ണ​പ്ര​ദ​മാ​യി​ത്തീൎന്നു. അതി​നു​മു​മ്പു നല്ല​ന​ല്ല പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ പാ​ഠ്യ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളാ​ക്കുക പതി​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. നള​ച​രി​തം കാ​ന്താ​ര​താ​ര​ക​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി പ്ര​കാ​ശി​ത​മാ​വു​ന്ന​തി​നു​ള്ള കാരണം ഈ പുതിയ നി​യ​മ​ന​മാ​ണെ​ന്നു പറയാം.

ഭാ​ഷാ​കു​മാ​ര​സം​ഭ​വ​മാ​ണു് അടു​ത്ത തൎജ്ജ മ. രണ്ടു​മൂ​ന്നു മറ്റു കവികൾ കു​മാ​ര​സം​ഭ​വ​ത്തെ തൎജ്ജ മ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവ​യ്ക്കൊ​ന്നി​നും തമ്പു​രാ​ന്റെ കൃ​തി​ക്കു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം ഗു​ണ​പൗ​ഷ്ക​ല്യ​മി​ല്ല.

ഇവ​യ്ക്കു പുറമേ മല​യാ​ള​ശാ​കു​ന്ത​ളം, മാ​ള​വി​കാ​ഗ്നി​മി​ത്രം, ചാ​രു​ദ​ത്തൻ, സ്വ​പ്ന​വാ​സ​വ​ദ​ത്തം എന്നീ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും അവി​ടു​ന്നു ഭാ​ഷ​യി​ലേ​യ്ക്കു വിവൎത്ത നം​ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഈ തൎജ്ജ മക​ളെ​ല്ലാം സു​ന്ദ​ര​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണെ​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യം.

“അസ്മാൻ സാ​ധു​വി​ചി​ന്ത്യ” എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ​ശ്ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ തൎജ്ജ മയായ,

ഈ പദ്യം നോ​ക്കുക, മൂ​ല​ത്തി​ലെ വ്യം​ഗ്യ​മായ ആശ​യ​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ന്നി​നും ഒരു കു​റ​വും വരു​ത്താ​തെ​യാ​ണു് തൎജ്ജ മ ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ മറ്റു പദ്യ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സ്ഥി​തി. ശബ്ദ​സു​ഖം കു​റ​ഞ്ഞാ​ലും അൎത്ഥ ത്തി​നു ഹാനി വന്നു​പോ​ക​രു​തെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തെ നി​ശ്ച​യം.

മാ​ള​വി​കാ​ഗ്നി​മി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഈ ശ്ലോ​കം മൂ​ല​ഗ്ര​ന്ഥം വാ​യി​ക്കാ​ത്ത ഒരുവൻ കണ്ടാൽ തൎജ്ജ മയാ​ണെ​ന്നു തീൎച്ച​യാ​യും പറ​ക​യി​ല്ല.

ചാ​രു​ദ​ത്തം ശൂ​ദ്ര​ക​ന്റെ മൃ​ച്ഛ​ക​ടി​ക​ത്തേ​യും ഭാ​സ​ന്റെ ചാ​രു​ദ​ത്ത​ത്തേ​യും ചേൎത്ത ിണ​ക്കി രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കൃ​തി​യാ​ണു്. കഥാ​ഗ​തി​യി​ലും രം​ഗ​വി​ധാ​ന​ത്തി​ലും വലിയ വ്യ​ത്യാ​സം വരു​ത്തീ​ട്ടു​ണ്ടു്. ആക​പ്പാ​ടെ നോ​ക്കി​യാൽ ഒരു സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൃ​തി​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി​പ്പോ​ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അതി​മ​ധു​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നീ​ച​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു് നീ​ച​ഭാ​ഷ​ത​ന്നെ സം​സാ​രി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

പ്ര​സാ​ദ​മാല എന്ന സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൃ​തി ശ്രീ​മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വു തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ ദി​വ്യ​സ​ന്നി​ധാ​ന​ത്തിൽ ഷഷ്ടി​പൂൎത്ത ്യു​പ​ഹാ​ര​മാ​യി അവി​ടു​ന്നു സമൎപ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്.

എന്നു ഗ്ര​ന്ഥകൎത്ത ാവു​ത​ന്നെ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തിൽ​നി​ന്നു് കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

1038 കുംഭം 8-​ാംതീയതി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം നെ​ല്ല​മൺ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ മു​ട്ട​ത്തറ പെ​രു​നെ​ല്ലി ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ മു​ട്ട​ത്തറ പു​ലാ​ങ്ങൽ കു​ട്ടി​യ​പ്പി​യു​ടെ പു​ത്ര​നാ​യി ജനി​ച്ചു. പി​താ​വു മഹാ​ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​യും പരി​ഷ്കൃ​താ​ശ​യ​നും ശി​ല്പ​വി​ദ്യ​ക​ളിൽ നി​പു​ണ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പേ​ട്ട​യിൽ രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ സാ​മാ​ന്യ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ചെ​യ്ത​ശേ​ഷം പരവൂർ ചെ​ന്നു് പ്ര​സി​ദ്ധ വി​ദ്വാ​നാ​യി​രു​ന്ന പൊ​ഴി​ക്ക​രെ ഗോ​വി​ന്ദ​നാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ ശ്രീ​രാ​മോ​ദ​ന്തം​മു​തൽ​ക്കു യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യം യമ​ക​കാ​വ്യം​വ​രെ അഭ്യ​സി​ച്ചു. അപ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു വയ​സ്സു് പതി​ന്നാ​ലു തി​ക​ഞ്ഞു. പി​ന്നീ​ടു് ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണൻ​ത​മ്പി​യു​ടെ ഗു​രു​വും വി​ശി​ഷ്ട​ക​വി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ദാ​മോ​ദ​രൻകൎത്ത ാവി​ന്റെ അടു​ക്കൽ കാ​ളി​ദാ​സ​ക​വി​ത​കൾ പരി​ശീ​ല​നം ചെ​യ്തു. അതു​കൊ​ണ്ടും തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടാ​തെ കു​ട്ടി​യ​പ്പി തന്റെ പു​ത്ര​നെ കു​മ്മൻ​പ​ള്ളി ആശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ അയ​ച്ചു മാഘം, നൈഷധം, നാ​ട​ക​ങ്ങൾ, അല​ങ്കാ​രം, വൈ​ദ്യം ഇവ പഠി​പ്പി​ച്ചു. വാ​ര​ണ​പ്പ​ള്ളി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു താമസം. അവി​ടെ​ത്താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു വാ​ര​ണ​പ്പ​ള്ളി കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​പ്പ​ണി​ക്കർ​കാ​ര​ണ​വ​രു​ടെ വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മാ​യി​ത്തീൎന്നു. മണ​മ്പൂർ ഗോ​വി​ന്ദ​നാ​ശാൻ തു​ട​ങ്ങിയ വരി​ഷ്ഠ​ക​വി​കൾ പെ​രു​നെ​ല്ലി​യു​ടെ സതീൎത്ഥ ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു.

ആറു​കൊ​ല്ലം ഇങ്ങ​നെ വാ​ര​ണ​പ്പ​ള്ളി​യിൽ ജീ​വി​ച്ചു. അതി​നി​ട​യ്ക്കു് കൊ​ച്ചു​കൃ​ഷ്ണ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ പ്രേ​ര​ണ​യാൽ പാ​ലാ​ഴി​മ​ഥ​നം, സു​ന്ദ​രീ​സ്വ​യം​വ​രം കച​ച​രി​തം എന്നീ അമ്മാ​ന​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളും, മഹി​ഷ​മം​ഗ​ലം ഭാ​ണ​ത്തി​ന്റെ തൎജ്ജ മയും കു​കു​ത്സു​ച​രി​തം ആട്ട​ക്ക​ഥ​യും രചി​ച്ചു.

എന്നു കച​ച​രി​ത​ത്തി​ലും മറ്റും ഈ സംഗതി വ്യ​ക്ത​മാ​യി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. കു​കു​ത്സു​ച​രി​തം ‘നാ​ട്യ​പ്ര​ചാ​ര​പ​ര​ദ​ന്തി​വി​ഹാ​ര​നാഥ’ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സാ​രം അഞ്ചു​ദി​വ​സം​കൊ​ണ്ടു രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നു.

എന്ന വരി​യിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന കൃ​ഷ്ണാ​ഭി​ധൻ കൃ​ഷ്ണ​പ്പ​ണി​ക്ക​രാ​ണു്.

21-​ാംവയസ്സിൽ ഗു​രു​ദ​ക്ഷിണ നട​ത്തീ​ട്ടു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​യ്ക്കു തി​രി​ച്ചു​പോ​രി​ക​യും വൈ​ദ്യ​വൃ​ത്തി​യി​ലും കാ​വ്യ​നിൎമ്മാ​ണ​ത്തി​ലും ഏൎപ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ വ്യാ​ക​ര​ണ​പ​രി​ജ്ഞാ​നം തനി​ക്കു വേ​ണ്ടു​വോ​ളം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല എന്നു​ള്ള ബോധം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പീ​ഡി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അതി​നാൽ കടയം നാ​ണു​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ കു​റേ​ക്കാ​ലം കൗ​മു​ദി​യും വ്യാ​ക​ര​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ഉപ​രി​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും അഭ്യ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ഇരു​ന്നു. അതി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് അഭി​ന​വ​വാ​ഗ്ഭ​ട​നായ അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ വൈ​ദ്യം അഭ്യ​സി​ച്ച​തു്.

കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യ​ന്റെ പി​ന്നീ​ടു​ള്ള കവി​ത​കൾ ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​തം ഭാ​ഷാ​ച​മ്പു, അരു​വി​പ്പു​റം ക്ഷേ​ത്ര​മാ​ഹാ​ത്മ്യം, വൈ​ക്കം യാ​ത്രാ​ശ​ത​കം, ഭാ​ഷാ​കൊ​ക്കോ​കം, സ്ത്രീധൎമ്മം, പതി​വ്ര​താധൎമ്മം മണി​പ്ര​വാ​ളം, കല്യാ​ണ​വൃ​ത്ത​ശ​ത​കം, സു​ഭ​ദ്രാ​ഹ​ര​ണം നാടകം, പു​ത്തൻ​വാ​തിൽ​തി​റ​പ്പാ​ട്ടു് ഇവ​യാ​കു​ന്നു. മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ഏതാ​നും സര​സ​പ​ദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു തോ​ട്ട​ത്തിൽ വെ​ളു​ത്തേ​രി കേശവൻ വൈ​ദ്യൻ ഒരു നല്ല നാ​ട്ടു​കാൎയ്യ​സ്ഥ​നും സാ​മാ​ന്യം നല്ല വി​ദ്വാ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. പത്മ​നാ​ഭൻ​ചാ​ന്നാ​രു​ടേ​യും അഴ​കി​യു​ടേ​യും പു​ത്ര​നാ​യി 1034-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു ജനി​ച്ചു. വീ​ട്ടിൽ​വ​ച്ചു് എഴു​ത്തും വാ​യ​ന​യും പഠി​ച്ച​ശേ​ഷം വാ​ര​ണ​പ്പ​ള്ളി​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ പാൎത്തു കൊ​ണ്ടു കു​മ്മ​മ്പ​ള്ളി രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും, വ്യാ​ക​ര​ണ​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു. ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു, പെ​രു​ന്നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ, കട​യ്ക്കാ​വൂർ കൊ​ച്ചു​രാ​മൻ​വൈ​ദ്യൻ ഇവർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സതീർ​ത്ഥ്യ​രാ​യി​രു​ന്നു. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലേ കവ​ന​കൗ​ശ​ലം പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു. പഠി​ത്തം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​ശേ​ഷം സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ പ്ര​താ​പ​രു​ദ്രീ​യ​ത്തി​ലെ​പ്പോ​ലെ ശ്രീ​വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാ​ളി​നെ നാ​യ​ക​നാ​ക്കി അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ച അൎത്ഥ ാല​ങ്കാ​ര​മ​ണി​പ്ര​വാ​ളം തി​രു​മേ​നി​യെ പ്രീ​ണി​പ്പി​ക്ക​യും, അവി​ടു​ന്നു് ഒരു വള സമ്മാ​നി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. അവി​ടു​ത്തെ ഉപ​ദേ​ശാ​നു​സ​ര​ണ​മാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം പറവൂർ പോയി മാ​മാ​വൈ​ദ്യ​ന്റെ അടു​ക്കൽ വൈ​ദ്യ​വി​ദ്യ അഭ്യ​സി​ച്ച​തു്. ഒരു നല്ല വൈ​ദ്യൻ എന്ന നി​ല​യിൽ തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന കേ​ശ​വൻ​വൈ​ദ്യ​രെ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് ഉത്രാ​ടം​തി​രു​നാൾ രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്റെ വൈ​ദ്യ​നാ​യി പത്തു​രൂപ ശമ്പ​ള​വും നി​ത്യ​ച്ചെ​ല​വിൽ​നി​ന്നു ഒന്നേ​കാ​ലും കോ​പ്പും മു​പ്പ​തു പണവും അനു​വ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ചട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​ക​ളു​ടെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു് ഗു​സ്തി​ക്ര​മ​ങ്ങൾ വശ​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ പല പ്ര​സി​ദ്ധ​മ​ല്ല​ന്മാ​രെ അദ്ദേ​ഹം തോ​ല്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ആശാ​ന്റെ പ്ര​ഥ​മ​പ​ത്നി മാ​തു​ല​പു​ത്രി​യായ പാൎവ്വ​തി​അ​മ്മ ആയി​രു​ന്നു. അവർ ഇപ്പോ​ഴും ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതി​ലു​ണ്ടായ ഒരു പു​ത്രി​യാ​ണു് തോ​ട്ട​ത്തിൽ കു​മാ​രൻ​വൈ​ദ്യ​ന്റെ സഹ​ധർ​മ്മി​ണി. ദ്വി​തീ​യ​പ​ത്നി കാ​രി​ക്കൽ ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യാ​ണു്. അതിൽ ജനി​ച്ച ചി​ത്ര​ഭാ​നു​വൈ​ദ്യൻ ചി​കി​ത്സ ഇപ്പോൾ നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

പ്ര​സി​ദ്ധ​വാ​ഗ്മി​യും പണ്ഡി​ത​നും ആയി​രു​ന്നു് ഈയി​ട​യ്ക്കു മരണം പ്രാ​പി​ച്ച കരുവാ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാൻ, പരവൂർ വട​ക്കേ​ക്കര നാ​രാ​യ​ണ​നാ​ശാൻ, കൊ​ച്ചു​ബാ​പ്പു​വൈ​ദ്യൻ ഇവ​രൊ​ക്കെ ആശാ​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. കരുവാ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാൻ കേ​ര​ള​മൊ​ട്ടു​ക്കു സഞ്ച​രി​ച്ചു് ക്രി​സ്തു​മ​ത​ഖ​ണ്ഡ​ന​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ നട​ത്തു​ക​യും അൎക്ക​പ്ര​കാ​ശം മു​ത​ലായ സൽ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​ക​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ആശാ​ന്റെ കൃ​തി​കൾ ബാ​ലി​സു​ഗ്രീ​വ​സം​ഭ​വം വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു്, അൎത്ഥ ാല​ങ്കാ​ര​മ​ണി​പ്ര​വാ​ളം, ബാ​ല​ബോ​ധിക, തി​ലോ​ത്ത​മാ​വി​ജ​യം കഥകളി, പ്ര​സ​ന്ന​രാ​ഘ​വം നാടകം, നീ​തി​സാ​രം തൎജ്ജ മ, തു​ലാ​പു​രു​ഷ​ദാ​നം, സൗ​ര​പു​രാ​ണം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു് ഇവ​യാ​കു​ന്നു. തി​ലോ​ത്ത​മാ​വി​ജ​യം ധാ​രാ​ളം ആടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ബാ​ല​ബോ​ധിക ബാ​ല​പ്ര​ബോ​ധ​ത്തേ​ക്കാൾ നല്ലൊ​രു വ്യാ​ക​ര​ണ​പ്ര​വേ​ശി​ക​യാ​ണു്.

എന്നാ​ണു് ആ ഗ്ര​ന്ഥം സമാ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തു്.

തു​ലാ​പു​രു​ഷ​ദാ​നം ശ്രീ വി​ശാ​ഖം​തി​രു​നാൾ തമ്പു​രാ​ന്റെ തു​ലാ​പു​രു​ഷ​ദാ​ന​ത്തെ വൎണ്ണി​ക്കു​ന്ന ഏതാ​നും ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ആണു്.b

ഇതു് അതിലെ പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​ണു്. ആശാൻ 1072 ചി​ങ്ങ​ത്തിൽ മു​പ്പ​ത്തി​യെ​ട്ടാം വയ​സ്സിൽ മരി​ച്ചു.

കൊ​ച്ചീ സം​സ്ഥാ​ന​ത്തു് എറ​ണാ​കു​ളം എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ നഗ​രി​യി​ലു​ള്ള പു​രാ​ത​ന​ഗൃ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​ണു് തോ​ട്ട​യ്ക്കാ​ട്ടു്. ഈ വി​ദു​ഷീ​ര​ത്നം പ്ര​സ്തുത ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ കു​ട്ടി​പ്പാ​റു​അ​മ്മ​യു​ടെ പു​ത്രി​യാ​യി 1039-ൽ ജനി​ച്ചു. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലേ കവി​താ​വാ​സന പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. ആ വാ​സ​ന​യോ​ടു മി​ക​ച്ച പാ​ണ്ഡി​ത്യം​കൂ​ടി കലൎന്ന​പ്പോൾ അവർ കു​ട്ടി​ക്കു​ഞ്ഞു​ത​ങ്ക​ച്ചി​യേ​പ്പോ​ലെ ഒരു നല്ല കവി​യി​ത്രി​യാ​യി​ത്തീൎന്നു. നാടകം, കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു്, തു​ള്ളൽ, കു​റ​ത്തി​പ്പാ​ട്ടു് എന്നി​ങ്ങ​നെ പല വകു​പ്പു​ക​ളി​ലാ​യി ഈ മഹി​ളാ​മ​ണി അനേകം കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. രാ​സ​ക്രീഡ കു​റ​ത്തി​പ്പാ​ട്ടു്, സന്മാൎഗ്ഗോ​പ​ദേ​ശം തു​ള്ളൽ, ഏറ​നാ​ട്ടു​ക​ലാ​പം തു​ള്ളൽ, സു​ഭ​ദ്രാർ​ജ്ജു​നം, നള​ച​രി​തം എന്നീ നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ഇവ​യാ​ണു് പ്ര​ധാന കൃ​തി​കൾ. സ്വ​ത​ന്ത്ര​ഭാ​ഷാ​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ സു​ഭ​ദ്രാർ​ജ്ജു​ന​ത്തി​നു് ഒരു മാ​ന്യ​സ്ഥാ​നം കല്പി​ക്കാം. ‘മല്ലാ​രി​പ്രി​യ​യായ ഭാമ സമ​രം​ചെ​യ്തീ​ലെ’ എന്ന പദ്യ​ഖ​ണ്ഡം അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​ത്ത​വർ ഇന്നു നി​ര​ക്ഷ​ര​ക​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഇട​യ്ക്കു​പോ​ലും കാ​ണു​മോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. പ്ര​സ്തുത നാടകം മി. സി. അന്ത​പ്പാ​യി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു​പോ​ലെ വലിയ ദോ​ഷ​ങ്ങ​ളാൽ വി​കൃ​ത​മോ ഗു​ണ​ങ്ങ​ളാൽ ശ്ലാ​ഘ്യ​മോ ആണെ​ന്നു പറ​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. കവിത വളരെ ലളി​ത​വും ഹൃ​ദ്യ​വു​മാ​ണു്. പൂൎവ്വ​ക​വി​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ കണ്ണ​ട​ച്ചു് അനു​ക​രി​ക്കുക, കഥ​യു​ടെ എല്ലാ ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കും തമ്മിൽ നല്ല ഇണ​ക്ക​മി​ല്ലാ​യ്മ മു​ത​ലാ​യി ഇതിൽ കാ​ണു​ന്ന ദോ​ഷ​ങ്ങൾ മല​യാ​ള​ത്തി​ലു​ള്ള നാ​ട​ക​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ കാ​ണാ​വു​ന്ന​വ​ത​ന്നെ​യാ​ണു്.

മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ഒന്നു​ര​ണ്ടു പദ്യ​ങ്ങൾ ചുവടെ ചേൎക്കു​ന്നു.

1038-ൽ കൊ​ച്ചീ​ശീ​മ​യിൽ ചി​റ​യ​ത്തു​വീ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു. മല​യാ​ളം പഠി​ച്ച​ശേ​ഷം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേൎന്നു. 1060-ൽ എറ​ണാ​കു​ളം കാ​ളേ​ജിൽ​നി​ന്നും എഫ്. ഏ. പരീ​ക്ഷ​യിൽ ജയി​ച്ചി​ട്ടു് തത്ത്വ​ജ്ഞാ​നം ഐച്ഛി​കം എടു​ത്തു് 1062-ൽ ബി. ഏ. പാ​സ്സാ​യി. അന​ന്ത​രം കൊ​ച്ചീ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ഡി​പ്പാൎട്ടു​മെ​ന്റിൽ ചേർ​ന്നു. അല്പ​കാ​ല​ത്തി​നു​ള്ളിൽ കൺ​സർ​വേ​റ്റർ ആഫീസ് ശി​ര​സ്ത​ദാ​രാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അവി​ടെ​നി​ന്നു് സ്റ്റാ​മ്പു​സൂ​പ്ര​ണ്ടാ​യി മാറി. പി​ന്നീ​ടു കു​റേ​ക്കാ​ലം അച്ചു​ക്കൂ​ടം സൂ​പ്ര​ണ്ടു​ദ്യോ​ഗ​വും വഹി​ച്ചു. 1913-ൽ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നും പി​രി​ഞ്ഞു.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​കൾ ‘നാ​ലു​പേ​രിൽ ഒരു​ത്തൻ’ എന്ന പ്ര​ഹ​സ​നം, സുമാൎഗ്ഗ​പ്ര​കാ​ശിക, ധൎമ്മോ​പ​ദേ​ശിക, ശാരദ ഉത്ത​ര​ഭാ​ഗം ഇവയും, അനേകം ഉപ​ന്യാ​സ​ങ്ങ​ളു​മാ​ണു്.

അദ്ദേ​ഹം മരി​ച്ചി​ട്ട​ധി​ക​കാ​ല​മാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ഗദ്യ​രീ​തി ലളി​ത​വും ഫലി​ത​മ​യ​വു​മാ​ണു്.

സാ​ഹി​ത്യ​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ സവ്യ​സാ​ചി​ക​ളിൽ ഒരു​വ​നാ​യി​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ 1040 കന്നി നാ​ലാം​തീ​യ​തി ജനി​ച്ചു. മാ​താ​വായ കു​ഞ്ഞി​പ്പി​ള്ള​ത​മ്പു​രാൻ വി​ദു​ഷി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ പി​താ​വു് വെ​ണ്മ​ണി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉൽ​ഘാ​ട​ക​നാ​യി​രു​ന്ന അച്ഛൻ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടാ​യി​രു​ന്നു. രാ​മ​വർ​മ്മ എന്നാ​യി​രു​ന്നു പേർ. എന്നാൽ ‘കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ’ എന്ന ഓമ​ന​പ്പേ​രി​ലാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ലോ​ക​ത്തിൽ അറി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. ദീൎഘകാലം ഉണ്ണി​മു​ഖം കാ​ണാ​തെ ദേ​വി​യെ ഭജി​ച്ച​തി​ന്റെ ഫല​മാ​യി 29-​ാംവയസ്സിൽ ലഭി​ച്ച കു​മാ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ മാ​താ​വു കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ട​നെ ലാ​ളി​ച്ചു വളൎത്ത ിയി​രി​ക്ക​ണം.

അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ വള​പ്പിൽ ഉണ്ണി​ആ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ വി​ദ്യാ​രം​ഭം തു​ട​ങ്ങി. അന​ന്ത​രം ഗോ​ദ​വർ​മ്മൻ എന്ന മൂ​ന്നാം​രാ​ജാ​വു് 1049-ൽ തീ​പ്പെ​ടും​വ​രെ അവി​ടു​ത്തെ അടു​ക്കൽ മാഘപൎയ്യ​ന്ത​മു​ള്ള കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വാ​യി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു മാ​തു​ല​നായ വി​ദ്വാൻ കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ​ത​മ്പു​രാ​നാ​ണു് അവി​ടു​ത്തെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഭാരം കൈ​യേ​റ്റ​തു്. പ്ര​സി​ദ്ധ​വൈ​യാ​ക​ര​ണ​നാ​യി​രു​ന്ന ഈ മാ​തു​ലൻ ശേഖരപൎയ്യ​ന്ത​മു​ള്ള വ്യാ​ക​ര​ണ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം തന്റെ ഭാ​ഗി​നേ​യ​നെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു പഠി​പ്പി​ച്ചു. ഇതു​കൊ​ണ്ടും അവി​ടു​ത്തെ ജ്ഞാ​ന​തൃ​ഷ്ണ ശമി​ക്കാ​യ്ക​യാൽ കു​ഞ്ഞൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ തർ​ക്കം മു​ക്താ​വ​ലി​വ​രെ​യും, ശഠ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാൎയ്യ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ വേ​ദാ​ന്ത​വും, വലി​യ​കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ ജ്യൗ​തി​ഷ​വും, മാ​താ​മ​ഹി​യായ കൊ​ച്ചു​ത​മ്പു​രാ​ട്ടി​യു​ടെ അടു​ക്കൽ ഗണി​ത​വും അഭ്യ​സി​ച്ചു് അഭി​ജ്ഞോ​ത്ത​മ​നാ​യി​ത്തീൎന്നു.

ഉപ​ന​യ​നാ​ന​ന്ത​രം കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ ദേ​വി​യെ അതി​നി​ഷ്ഠ​യോ​ടു​കൂ​ടി മൂ​ന്നു​കൊ​ല്ലം ഭജി​ച്ച​ശേ​ഷം കവി​യു​ടെ നി​ല​യിൽ ലോ​ക​രം​ഗ​ത്തിൽ ഇറ​ങ്ങിയ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ പടി​പ​ടി​യാ​യി ഉയൎന്നു ് ഭാ​ഷാ​ക​വി​കൾ​ക്കൊ​ക്കെ​യും ഒരു തമ്പു​രാ​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നു.

വെ​ണ്മ​ണി മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തെ കാ​വ്യ​ഗു​രു. അവർ രണ്ടു​പേ​രും ഒരേ പി​താ​വി​ന്റെ പു​ത്ര​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ കവി​താ​വാ​സന പി​തൃ​സ്വ​ത്തെ​ന്ന​പോ​ലെ രണ്ടു​പേൎക്കും ലഭി​ച്ചു. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു സം​സ്കൃ​ത​പ​രി​ജ്ഞാ​നം കഷ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. അലസത കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പു​മാ​യി​രു​ന്നു. തമ്പു​രാൻ ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ജ്യേ​ഷ്ഠ​നു നേരെ വി​പ​രീ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലൊ. മഹാ​ഭാ​ര​ത​പാ​രാ​വാ​രം തര​ണം​ചെ​യ്ത മഹാ​നു​ഭാ​വ​നും ആ അല​സ​ത​യും തമ്മിൽ എങ്ങ​നെ ബന്ധ​മു​ണ്ടാ​കും? ജ്യേ​ഷ്ഠ​ന്റെ ഈ ആല​സ്യ​ത്തെ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ​ത​ന്നെ,

എന്നി​ങ്ങ​നെ വൎണ്ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ.

കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കോ​വി​ല​കം അക്കാ​ല​ത്തു വി​ദ്വ​ജ്ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു ആസ്ഥാ​ന​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് ശോ​ഭി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. 1040-ൽ മരണം പ്രാ​പി​ച്ച പൂ​ന്തോ​ട്ടം നമ്പൂ​രി​യും വെ​ണ്മ​ണി അച്ഛൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടും 1026-ൽ തീ​പ്പെ​ട്ട എള​യ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ഉത്ത​മ​മി​ത്ര​ങ്ങ​ളും സഹ​ചാ​രി​ക​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ കാ​ല​മാ​യ​പ്പോൾ സദ​സ്സി​ന്റെ വലി​പ്പം ഒന്നു വൎദ്ധി​ച്ചു. ഒറ​വ​ങ്കര, കോ​ട​ശ്ശേ​രി കു​ഞ്ഞൻ​ത​മ്പാൻ, വെ​ണ്മ​ണി​മ​ഹൻ, ഒടു​വിൽ, കാ​ത്തു​ള്ളിൽ ഇവ​രൊ​ക്കെ കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ അവി​ടെ​വ​ന്നു് സാ​ഹി​ത്യ​വി​നോ​ദ​ത്തിൽ ഏൎപ്പെ​ടുക സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീൎന്നു. അങ്ങ​നെ അനേകം സമ​സ്യാ​പൂ​ര​ണ​ങ്ങ​ളും ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​വാ​നി​ട​യാ​യി.

തമ്പു​രാ​ന്റെ പ്ര​സി​ദ്ധീ​കൃ​ത​മായ ആദ്യ​ത്തെ കൃതി കവി​ഭാ​ര​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ ഒരു ഗ്ര​ന്ഥം താൻ എഴു​താൻ പോ​കു​ന്നു എന്നു് അവി​ടു​ന്നു് നേ​ര​ത്തെ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ മൂലൂർ എസ്. പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ ദാ​ക്ഷി​ണാ​ത്യ​രായ ചില ഈഴ​വ​ക​വി​ക​ളെ​ക്കൂ​ടി ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണ​മെ​ന്നു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്ക​യും, അവി​ടു​ന്നു് ആദ്യം സമ്മ​തി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും പു​സ്ത​കം എഴു​തിയ കാ​ല​ത്തു് അവരെ വി​സ്മ​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്ക​യാൽ ഒരു വലിയ വാ​ക്സ​മ​രം ആവിൎഭവി​ച്ചു എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ കവി​രാ​മാ​യ​ണം എന്നൊ​രു കൃതി രചി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. ഈ സമ​ര​ത്തി​ന്റെ പൂർ​ണ്ണ​വി​വ​രം പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ ചേൎത്ത ിരി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ ഇവിടെ ഒന്നും പറ​യു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ അന്ന​ത്തെ നല്ല കവി എന്ന പേർ സമ്പാ​ദി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള​യു​ടെ പേർ​പോ​ലും അതിൽ വി​ട്ടു​ക​ള​ഞ്ഞി​രു​ന്ന സ്ഥി​തി​ക്കു ജാ​തി​ക്കു​റു​മ്പാ​യി അതിനെ പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ച്ച​തു ഭം​ഗി​യാ​യി​ല്ല. കോ​ട്ട​യ​ത്തു​വ​ച്ചു നടന്ന ആദ്യ​ത്തെ കവി​സ​മാ​ജ​ത്തി​ലാ​ണു് തമ്പു​രാൻ രം​ഗ​പ്ര​വേ​ശം ചെ​യ്ത​തു്. അന്നു നട​ത്ത​പ്പെ​ട്ട കവി​താ​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ അവി​ടു​ന്നും ചേർ​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ഒന്നാം​സ​മ്മാ​ന​ത്തിനൎഹമാ​യി​ത്തീൎന്ന​തു് കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള​യു​ടെ കവിത ആയി​രു​ന്നു. നാ​ട​ക​ര​ച​ന​യിൽ അവി​ടു​ന്നും സമ്മാ​നാർ​ഹ​നാ​യി​ത്തീൎന്നു. ദ്രു​ത​ക​വ​ന​ത്തിൽ അവി​ടു​ത്തെ ജയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അന്ന​ല്ല ഇന്നും ആരെ​ങ്കി​ലും ഉണ്ടോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. ദക്ഷ​യാ​ഗ​ശ​ത​കം ഒരു മണി​ക്കൂർ​കൊ​ണ്ടു രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണ​ല്ലോ. കവി​സ​മാ​ജാ​വ​സ​ര​ത്തിൽ സമ്മാ​നാൎഹമാ​യി​ത്തീൎന്ന ഗം​ഗാ​വ​ത​ര​ണം കാ​വ്യ​ഗു​ണം തി​ക​ഞ്ഞ ഒരു കൃ​തി​യാ​ണെ​ന്നു പറ​യാ​നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും നാ​ലു​മ​ണി​ക്കൂർ​കൊ​ണ്ടു നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നും അതിൽ നാ​ല​ങ്ക​ങ്ങ​ളും 101 ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടെ​ന്നു​മു​ള്ള സംഗതി നാം ഓൎക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. ഇതു​പോ​ലു​ള്ള ദ്രു​ത​ക​വ​ന​ങ്ങൾ വേ​റെ​യും ഇതി​നു​മു​മ്പു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. നള​ച​രി​തം മഹാ​നാ​ട​ക​വും രാ​ജ​സൂ​യം നാ​ട​ക​വും അക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​യാ​ണു്. 66 തുലാം 21-​ാംതീയതി നടു​വ​ത്ത​ച്ഛ​ന​യ​ച്ച കത്തിൽ ഇങ്ങ​നെ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു.

ആ ദ്രു​ത​ക​വ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു് ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ഒരു സ്ഥാ​ന​വും ഇല്ലെ​ങ്കിൽ അങ്ങ​നെ ഒരു സ്ഥാ​നം സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു ഉദ്ദേ​ശ​വും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവ ധീ​വി​ശ്വാ​സാൎത്ഥ ം, പരീ​ക്ഷ​ണാൎത്ഥ ം നിൎമ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കൃ​തി​കൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവ​യി​ലും തപ്പി​ത്തി​ര​ഞ്ഞു നോ​ക്കി​യാൽ ചില നല്ല നല്ല പദ്യ​ങ്ങൾ കാണാൻ കഴി​ഞ്ഞേ​യ്ക്കും.

കവി​സ​മാ​ജം ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​സ​ഭ​യാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ടു​ക​യും മനോ​ര​മ​പ്പ​ത്രം സമാ​രം​ഭി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്ത​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി തെ​ക്കും വട​ക്കു​മു​ള്ള കവികൾ തമ്മിൽ ഒരു സൗഹാൎദ്ദ​ബ​ന്ധം സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. കത്തു​ക​ളെ​ല്ലാം—മേൽ​വി​ലാ​സം​പേ​ാ​ലും ശ്ലോ​ക​രൂ​പ​ത്തി​ലാ​യി.

1065 മി​ഥു​നം 13-ാം൹ അവി​ടു​ന്നു കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി​ക്കു് അയച്ച കത്തിൽ,

എന്നെ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ സ്വ​ഭാ​വ​ശു​ദ്ധി ഇതിൽ​നി​ന്നും വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ക്കാ​ണാം. തെ​റ്റു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചാൽ അവി​ടു​ന്നു ക്ഷോ​ഭി​ക്ക പതി​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. നേ​രേ​മ​റി​ച്ചു സന്തോ​ഷി​ക്ക​യേ ചെ​യ്യാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. 1067 മീനം 24-ാം൹ അവി​ടു​ന്നു കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള​യ്ക്ക​യ​ച്ച കത്തി​ലെ,

എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തിൽ “പ്ര​ത്യ​പ്രൈ​ഷി” എന്നു പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നി​ട​ത്തു ‘പ്ര​തി​പ്രൈ​ഷി’ എന്നു പോരയോ എന്നു കേ. സി. കത്തു​വ​ഴി ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു് അവി​ടു​ന്നു പറഞ്ഞ മറു​പ​ടി നോ​ക്കുക.

ഇതാ​ണു് യഥാൎത്ഥ പണ്ഡി​ത​ന്റെ ലക്ഷ​ണം. ഒരു മഹാ​ക​വി കേസരി ഒരി​ക്കൽ പത്മ​നാ​ഭ​ശാ​സ്ത്രി എന്നൊ​രാ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു ചില പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ പകൎത്ത ിച്ചു. അതിൽ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന സം​സ്കൃ​ത​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ പലതും കാ​ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം കഴി​യു​ന്ന​ത്ര തി​രു​ത്തി; ചില സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ശു​ദ്ധ​പാ​ഠം തോ​ന്നാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് കവി​യെ​ക്ക​ണ്ടു സം​ശ​യ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു. കവി​യാ​ക​ട്ടെ അന്നു​തൊ​ട്ടു ശാ​സ്ത്രി​ക​ളോ​ടു മി​ണ്ടീ​ട്ടി​ല്ല. എന്തൊ​രു വ്യ​ത്യാ​സം! തങ്ങൾ​ക്കു തെ​റ്റു​പ​റ്റു​ക​യേ ഇല്ലെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​പ്പോ​ലെ പമ്പ​ര​വി​ഡ്ഢി​കൾ ലോ​ക​ത്തി​ലു​ണ്ടോ?

കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​നാ​ക​ട്ടെ,

എന്നു സദാ സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ശ്ലോ​ക​ത്തിൽ കത്തു​ക​ള​യ​യ്ക്കു​ന്ന രീ​തി​ക്കു വലിയ പ്ര​ചാ​രം വരു​ത്തി​യ​തു കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​നാ​യി​രു​ന്നു. ചില കത്തു​കൾ മാ​ത്ര​മേ വാ​യി​ക്കാൻ വളരെ രസ​മു​ള്ള​വ​യാ​യി​രി​ക്കൂ; എന്നാൽ അവയിൽ കാ​ണു​ന്ന വന്ദ​ന​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ എല്ലാം അതീവ ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു പറയാം. അവയിൽ ചി​ല​തു​ദ്ധ​രി​ക്കാം.

കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി​ക്കു​ത​ന്നെ കത്തു​കൾ​വ​ഴി​ക്കു് അഞ്ഞൂ​റിൽ​പ​രം പദ്യ​ങ്ങൾ അയ​ച്ചി​രു​ന്നു.

കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള​യു​മാ​യു​ള്ള കത്തി​ട​പാ​ടു കവി​സ​മാ​ജം കഴി​ഞ്ഞ ഉടനെ തു​ട​ങ്ങി. 1066 ഇടവം 25-​ാംതീയതിയിലെ ഒരു കത്തിൽ ഇങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

1067 മകരം 10-​ാംതീയതി കേ. സി-​യ്ക്കയച്ച കത്തി​ലെ മം​ഗ​ള​പ​ദ്യം അതി​ര​മ​ണീ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

അതേ പദ്യ​ത്തിൽ തന്നെ തന്റെ മകനെ പേ​പ്പ​ട്ടി​ക​ടി​ച്ച​തി​നെ​പ്പ​റ്റി രണ്ടു പദ്യ​ങ്ങ​ളും ചേർ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.

68 മകരം 12-​ാംതീയതി അയച്ച ഒരു കത്തിൽ വെ​ണ്മ​ണി​മ​ക​ന്റെ ചര​മ​ത്തെ ഇങ്ങ​നെ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഈ പദ്യ​ത്തിൽ ചര​മ​ദി​ന​ത്തി​ന്റെ കലി​സം​ഖ്യ​യും ഭം​ഗി​യാ​യി ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

കേ. സി–യ്ക്ക​യ​ച്ച കത്തു​ക​ളിൽ പലതും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. നൂ​റിൽ​പ​രം പദ്യ​ങ്ങൾ ആ ഇന​ത്തിൽ ഉണ്ടു്. ഇതു​പോ​ലെ മറ്റു സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാൎക്കു് അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ള്ള കത്തു​ക​ളും ശേ​ഖ​രി​ച്ചാൽ രണ്ടു​മൂ​ന്നു വലിയ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ അവ​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ഉണ്ടാ​കും.

കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ കവി​ക​ളോ​ടു സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു​പോ​ലും കവി​ത​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ അവി​ടു​ന്നും കേ. സി–യും കൂടി വഞ്ചി​യിൽ സഞ്ച​രി​ച്ചു. വഞ്ചി​യിൽ കേ​റീ​ട്ടു ഇറ​ങ്ങു​ന്ന​തു​വ​രെ അവി​ടു​ന്നു ശ്ലോ​ക​രൂ​പ​മാ​യി​ട്ടും, കേ. സി. ഗാ​ന​രൂ​പ​മാ​യി​ട്ടും ആണ​ത്രേ സം​ഭാ​ഷ​ണം നട​ത്തി​യ​തു്. ദ്രു​ത​ക​വ​ന​മെ​ന്ന​തു് ഒരു​മാ​തി​രി സൂ​ക​ര​പ്ര​സ​വ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും തമ്പു​രാ​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അതു പ്ര​യോ​ജ​ന​ക​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണു തീൎന്ന​തു്. ആ ശക്തി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ മഹാ​ഭാ​ര​തം തൎജ്ജ മ എന്നൊ​ന്നു ഭാ​ഷ​യി​ലു​ണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നോ? സൎവ്വ​വി​ജ്ഞാ​ന​ഭാ​ണ്ഡാ​ഗാ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന മഹാ​ഭാ​ര​തം വാ​യി​ച്ചു ജ്ഞാ​ന​വും വി​ജ്ഞാ​ന​വും സമ്പാ​ദി​ക്കാൻ മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു സാ​ധി​ച്ച​തു്. മഹാ​ഭാ​ര​തം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടാ​യി തൎജ്ജ മചെ​യ്യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി വി​ദ്യാ​വി​നോ​ദി​നി പത്രാ​ധി​പ​രാ​യി​രു​ന്ന സി. പി. അച്യു​ത​മേ​നോൻ 1067-ൽ ശ്രമം തു​ട​ങ്ങു​ക​യും അതി​ലേ​യ്ക്കു പതി​നൊ​ന്നു പേരെ നി​യോ​ഗി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. ആ കമ്മി​റ്റി​യിൽ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​നും ഉൾ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

ആ കവി​ക​ളു​ടെ പേ​രു​ക​ളെ​ല്ലാം അവി​ടു​ന്നു് ഇങ്ങ​നെ നടു​വ​ത്ത​ച്ഛ​ന​യ​ച്ച കത്തിൽ കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അഞ്ചു​കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു തീൎക്കാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു സങ്ക​ല്പം. പലരും ധന​സ​ഹാ​യ​വും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ അതിൽ​നി​ന്നു യാ​തൊ​ന്നും ഉണ്ടാ​യി​ല്ല. ഒടു​വിൽ പതി​നൊ​ന്നു​പേർ​കൂ​ടി അഞ്ചു​കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു തീർ​ക്കാൻ നി​ശ്ച​യി​ച്ച പണി, തമ്പു​രാൻ​ത​ന്നെ മൂ​ന്നു​കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു തീൎത്തു. എന്തൊ​ര​ത്ഭു​ത​മാ​ണെ​ന്നു നോ​ക്കുക. ഭാരതം തീർ​ന്ന ദി​വ​സ​ത്തി​ന്റെ കലി​സം​ഖ്യ ശങ്കു​ണ്ണി​ക്ക​യ​ച്ച കത്തിൽ ഇങ്ങ​നെ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു രണ്ടു പത്നി​മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നെ​യാ​ണു് 1077 ചി​ങ്ങം 13-​ാംതീയതി കേ. സി–യ്ക്ക​യ​ച്ച—

എന്ന പദ്യ​ത്തിൽ കാ​ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. അടു​ത്ത പദ്യ​ത്തിൽ തന്റെ കു​ടും​ബ​സ്ഥി​തി​യെ ഇങ്ങ​നെ വൎണ്ണി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു.

ഈ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ പറ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന രണ്ടു ഭാൎയ്യ​മാ​രിൽ ആദ്യ​ത്തേ​തു് കോ​യി​പ്പി​ള്ളിൽ പാ​പ്പി​അ​മ്മ​യും, രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തു് സാ​മൂ​തി​രി​വം​ശ​ത്തിൽ കി​ഴ​ക്കേ കോ​വി​ല​ക​ത്തു ശ്രീ​മ​തി​ത്ത​മ്പു​രാ​ട്ടി​യും ആയി​രു​ന്നു. 1061-ൽ ആണു് ആദ്യ​ത്തെ വി​വാ​ഹം നട​ന്ന​തു്. 1077-​ാമാണ്ടായപ്പോഴേക്കും ആ സ്ത്രീ​ര​ത്നം അഞ്ചു പു​ത്രി​മാ​രെ​യും രണ്ടു പു​ത്ര​ന്മാ​രെ​യും പ്ര​സ​വി​ച്ച​ശേ​ഷം വീ​ണ്ടും ഗൎഭി​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നു മു​ക​ളിൽ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം. അങ്ങ​നെ എട്ടു പ്ര​സ​വി​ച്ചി​ട്ടു് 1079-ൽ ആ സ്ത്രീ മരി​ച്ചു​പോ​യി. എട്ടു സന്താ​ന​ങ്ങ​ളിൽ സര​സ്വ​തി​അ​മ്മ, രാ​മൻ​മേ​നോൻ എന്നി​ങ്ങ​നെ രണ്ടു​പേർ മാ​ത്ര​മേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. സര​സ്വ​തി​അ​മ്മ ഫി​ഫ്ത്തു് ഫാ​റം​വ​രെ പഠി​ച്ചി​ട്ടു് കു​റേ​ക്കാ​ലം ഉപാ​ദ്ധ്യാ​യി​നി​യാ​യി ഇരു​ന്നു. തമ്പു​രാൻ അന്ത​രി​ക്കും മു​മ്പേ ആ യു​വ​തി​യെ അനു​രൂ​പ​നായ ഭർ​ത്താ​വി​നു വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു കൊ​ടു​ക്ക​യും ചില വസ്തു​വ​ക​കൾ നല്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

1069-ൽ കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു​വ​ച്ചു ഭാ​ഷാ​പേ​ാ​ഷി​ണി​സഭ നട​ന്നു. അവി​ടെ​പ്പോ​യി​ട്ടു് നവ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളായ കി​ഴ​ക്കേ കോ​വി​ല​ക​ത്തെ ചെറിയ തമ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി അവി​ടു​ന്നു് കോ​ട്ട​യ്ക്കൽ വന്നു. ആ വര​വാ​യി​രു​ന്നു രണ്ടാ​മ​ത്തെ വേ​ഴ്ച​യ്ക്കു് ഇട​വ​രു​ത്തി​യ​തു്. ആ തമ്പു​രാ​ട്ടി നാലു പ്ര​സ​വി​ച്ച​തിൽ രണ്ടു കു​ട്ടി​കൾ മാ​ത്ര​മേ അവി​ടു​ത്തെ ചര​മ​കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. മൂ​ത്ത​പു​ത്രി 1087-ൽ രക്താ​തി​സാ​ര​ത്താൽ മരി​ച്ചു​പോ​യി. ആ സംഭവം ഉണ്ടാ​യ​പ്പോൾ, “ഇനി എന്റെ​യും വളരെ താ​മ​സ​മു​ണ്ടാ​വു​ക​യി​ല്ല” എന്നു് അവി​ടു​ന്നു ചി​ല​രോ​ടു പറ​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അന്നു കോ​ട്ട​യ്ക്കൽ പോ​യ​തി​നു ശേഷം അവി​ടു​ന്നു് അങ്ങോ​ട്ടു പോ​യി​ട്ടേ​യി​ല്ല.

പാ​പ്പി​യ​മ്മ​യു​ടെ മര​ണ​ശേ​ഷം അവി​ടു​ന്നു് മൂ​ന്നാ​മ​തു സ്വീ​ക​രി​ച്ച പത്നി ഭഗ​വ​ദ്ഗീ​താ​വ്യാ​ഖ്യാ​നം മു​ത​ലാ​യി അനവധി ഗ്ര​ന്ഥ​ത​ല്ല​ജ​ങ്ങ​ളു​ടെ കർ​ത്താ​വായ കെ. എം. നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് പ്ര​ഖ്യാ​ത​മായ കി​ഴ​ക്കേ സ്രാ​മ്പി​യിൽ കു​ട്ടി​പ്പാ​റു​അ​മ്മ എന്ന വി​ദു​ഷീ​ര​ത്ന​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ വി​ദു​ഷി ശൈ​ശ​വം​മു​ത​ല്ക്കേ പ്ര​സി​ദ്ധ പാ​ര​ദേ​ശി​ക​ഭാ​ഗ​വ​ത​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നു സം​ഗീ​ത​വി​ദ്യ അഭ്യ​സി​ച്ചു് ആ കലയിൽ അപാ​ര​വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. 1085 ചി​ങ്ങ​ത്തിൽ അവർ തമ്പു​രാ​നോ​ടു​കൂ​ടി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്നി​രു​ന്ന​പ്പേ​ാൾ മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ മഹാ​രാ​ജാ​വു വി​ല​യേ​റിയ ചില പരി​തോ​ഷി​ക​ങ്ങൾ ത്യ​ക്കൈ​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ നല്കി​യ​തി​നു പുറമേ പ്ര​തി​മാ​സം അൻപതു പണം അടു​ത്തൂ​ണും അനു​വ​ദി​ച്ചു. ആ സം​ഭ​വ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം കൊ​ച്ചീ പെൺ​വ​ഴി​ത്ത​മ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രെ സം​ഗീ​തം പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി മു​പ്പ​തു ഉറു​പ്പിക ശമ്പ​ള​ത്തിൽ അവർ നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ങ്കി​ലും ആ ഉദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ അധി​ക​കാ​ലം ഇരു​ന്നി​ല്ല. 1086 ധനു 19-​ാംതീയതി തന്റെ മു​പ്പ​ത്തി​മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ അവർ ഇഹ​ലോ​ക​ത്തോ​ടു യാ​ത്ര​പ​റ​ഞ്ഞു പി​രി​ഞ്ഞു. പത്നി​യു​ടെ മര​ണ​ത്തെ തു​ടർ​ന്നു് പു​ത്രി​യു​ടേ​യും വി​യോ​ഗം സം​ഭ​വി​ച്ച​തു​നി​മി​ത്തം തമ്പു​രാ​നു​ണ്ടായ മനോ​ഭം​ഗ​വും വി​ര​ക്തി​യു​മാ​ണു് 1088 കന്നി 1-​ാംതീയതി വെ​ണ്മ​ണി കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​നു് അയച്ച കത്തിൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്ന​തു്.

കു​ട്ടി​പ്പാ​റു​അ​മ്മ​യ്ക്കു് ഒരു പു​ത്രി മാ​ത്ര​മേ ജനി​ച്ചു​ള്ളു. ‘ഭാരതി അമ്മ’ എന്ന ആ പു​ത്രി ഇപ്പോ​ഴും ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അവി​ടു​ത്തെ പു​ത്ര​വാ​ത്സ​ല്യം സീ​മാ​തീ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. 1067 വൃ​ശ്ചി​ക​ത്തിൽ മകനെ ഒരു പേ​പ്പ​ട്ടി​ക​ടി​ച്ച​തി​നെ​പ്പ​റ്റി ആ മാസം 29-​ാംതീയതി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി​യ്ക്ക​യ​ച്ച കത്തിൽ വി​ല​പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

ധനു 26-​ാംതീയതി വീ​ണ്ടും എഴു​തു​ന്നു.

ഈമാ​തി​രി തു​ട​രെ​ത്തു​ട​രെ​യു​ണ്ടായ ദുഃ​ഖ​ശ​ത​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യി​ലും അവി​ടു​ത്തെ മന​സ്സു് അച​ഞ്ച​ല​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ വൎത്ത ിച്ചു. ജന​ന​വും മര​ണ​വും ലോ​ക​ത്തിൽ സാ​ധാ​രണ സം​ഭ​വി​ക്കാ​റു​ള്ള കാൎയ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നും, ബു​ദ്ധി​മാ​ന്മാ​രെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അവ ലോ​ക​യാ​ത്ര​യ്ക്കു പ്ര​തി​ബ​ന്ധി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം വി​ശ്വ​സി​ച്ചു.

എന്ന ഭഗ​വ​ദു​പ​ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ സ്വാ​ര​സ്യ​ത്തെ അദ്ദേ​ഹം സദാ സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ശത്രി​മി​ത്രോ​ദാ​സീ​ന​ഭേ​ദ​മോ, ഉച്ച​നീ​ച​ത്വ​ബു​ദ്ധി​യോ കൂ​ടാ​തെ സക​ല​രോ​ടും സൗ​ശീ​ല്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി അവി​ടു​ന്നു പെ​രു​മാ​റി​വ​ന്ന​തി​ന്റെ രഹ​സ്യം ഇതാ​ണു്.

എന്നാ​ണ​ല്ലോ ആപ്ത​വാ​ക്യം.

പ്ര​കൃ​ത്യാ സ്നേ​ഹ​പ്ര​കൃ​തി​യാ​യി​രു​ന്ന തമ്പു​രാ​നു് സ്നേ​ഹി​ത​ന്മാൎക്കു നേ​രി​ടു​ന്ന ദുഃ​ഖ​വും തന്റെ ദുഃ​ഖ​മാ​യി​ട്ടാ​ണു തോ​ന്നി​യി​രു​ന്ന​തു്. 1068 മകരം 1-​ാംതീയതി അവി​ടു​ന്നു കേ. സി–യ്ക്ക​യ​ച്ച കത്തിൽ വെ​ണ്മ​ണി​മ​ഹ​ന്റെ നിൎയ്യാ​ണ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി എഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

പു​രു​ദുഃ​ഖ​പാ​രാ​വാ​ര​ത​രം​ഗ​ഭം​ഗി​ഭം​ഗുര തി​മിം​ഗ​ല​സ​ങ്കട സമ്പാ​ത​സം​ഭാ​വിത പോ​ത​മ​ധ്യ​ദ്ധ്വ​ജാ​ഞ്ചല പട​പ​ട​ല​ലോ​ല​ത​ന്തു​ലേ​ഖാ​യിത ചേ​തോ​വി​കാ​ര​ദുൎവ്യാ​പാ​ര​പാ​ര​ദൃ​ശ്വാ​തവ സൗ​ഹൃ​ദ​സ്യ സഹാ​ദ്ധ്വാ​യീ.

പ്രാ​ണ​പ്ര​ണ​യി​നി​യു​ടേ​യും പു​ത്രി​യു​ടേ​യും മരണം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു് അവി​ടു​ന്നു് അധി​ക​കാ​ലം ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. 1088 ധനു 28-​ാംതീയതി രാ​ത്രി അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു് എന്തോ ഒരു അസുഖം തോ​ന്നി. അടു​ത്ത​ദി​വ​സം പ്രാ​തഃ​സ്നാ​നം​ക​ഴി​ച്ചു് ഭഗ​വ​തി​യെ തൊ​ഴു​തി​ട്ടു പോ​ന്നു. നാ​ല​ഞ്ചു​ദി​വ​സ​ത്തെ അതി​സാ​രം അതേ​നി​ല​യിൽ​ത​ന്നെ നി​ന്ന​തി​നാൽ കു​ളി​ച്ചി​ല്ല. മകരം 6-​ാംതീയതിയോടുകൂടി ഭാ​വ​മൊ​ന്നു മാറി. 7-​ാംതീയതി വള​രെ​ക്ക​ടു​ത്തു. 10-​ാംതീയതി വൈ​കു​ന്നേ​രം അവി​ടു​ന്നു്,

എന്നു രണ്ടു​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​ക്കി​ച്ചൊ​ല്ലി. ഒന്നു​ര​ണ്ടു​മ​ണി​ക്കൂർ കഴി​ഞ്ഞു് അവി​ടു​ത്തെ ജീ​വി​ത​നൗക തു​റ​മു​ഖ​ത്തെ​ത്തി.

മു​ക​ളിൽ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തിൽ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്ന അപ​രാ​ധം വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ നട​ന്ന​താ​ണു്. സു​ഖ​ക്കേ​ടു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തി​നു തലേ​ദി​വ​സം അവി​ടു​ന്നു തൊഴാൻ ചെ​ന്ന​പ്പോൾ നി​വേ​ദ്യ​ത്തി​നു​ള്ള സമ​യ​മാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ. അതു പൂർ​ത്തി​യാ​കും​മു​മ്പേ അവി​ടു​ന്നു ശാ​ന്തി​ക്കാ​ര​നെ വി​ളി​ച്ചു നിർ​ബ​ന്ധ​പൂൎവ്വം പടി​ഞ്ഞാ​റേ​നട തു​റ​പ്പി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു തൊ​ഴു​ത​തു്. ഇതു വലിയ തെ​റ്റാ​യി​പ്പോ​യെ​ന്നു​ള്ള വി​ചാ​രം മര​ണ​ശ​യ്യ​യി​ലും അവി​ടു​ത്തേ പീ​ഡി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു എന്നു് ആ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ സഞ്ച​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഭൂ​ഭാ​ഗം കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ​ങ്ങും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അവി​ടു​ത്തെ സ്നേ​ഹ​പ്ര​ചു​രി​മ​യും വി​നീ​ത​ഭാ​വ​വും എല്ലാ​വ​രേ​യും സമാ​കർ​ഷി​ച്ചു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു ഭാൎയ്യാ​സ​മേ​തം വന്നു് തേ​വാ​ര​ത്തു​കോ​യി​ക്കൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ഒരു ദിവസം സാ​യാ​ഹ്ന സവാ​രി​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. മാൎഗ്ഗ​മ​ദ്ധ്യേ വണ്ടി​നി​റു​ത്തി, അവി​ടു​ന്നു തി​രു​വ​ട്ടാ​റ്റ​മ്മ​വീ​ട്ടിൽ ഇരു​ന്ന കേ. സി-​യേയും വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കട​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്കു​പോ​യി. സൂൎയ്യൻ അസ്ത​മി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടു് അസ്ത​മ​യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒരു ശ്ലോ​കം ഉണ്ടാ​ക്കു​വാൻ കേ. സി. ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. നി​മി​ഷ​ത്തിൽ അവി​ടു​ന്നു് ഒരു ശ്ലോ​ക​വും ചെ​ാ​ല്ലി. “അതു പറ്റി​യി​ല്ല” എന്നു കേ. സി. പറ​ക​യാൽ അവി​ടു​ന്നു് വീ​ണ്ടും ഒരു ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി​ക്കേൾ​പ്പി​ച്ചു. ‘ഇതു് ആദ്യ​ത്തെ ശ്ലോ​ക​ത്തേ​ക്കാൾ ഭേ​ദ​മെ​ന്നേ​യു​ള്ളു’ എന്നാ​യി കേ. സി. ‘എന്നാൽ പി​ടി​ച്ചോ​ളു’ എന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് അവി​ടു​ന്നു തെ​ല്ലു​നേ​രം കവി​സ​മാ​ധി​യിൽ ഇരു​ന്നു. അന​ന്ത​രം പു​റ​പ്പെ​ട്ട ശ്ലോ​കം ഒന്നാ​ന്ത​ര​മെ​ന്നു കേ. സി. സമ്മ​തി​ച്ചു. സന്ധ്യ​യ്ക്കു​ശേ​ഷം എല്ലാ​വ​രും​കൂ​ടി തേ​വാ​ര​ത്തു കോ​യി​ക്ക​ലേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു. കു​ട്ടി​പ്പാ​റു​വ​മ്മ അവരെ യഥോ​ചി​തം സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ത്തി​യ​പ്പോൾ അവി​ടു​ന്നു പറ​ഞ്ഞു:“കു​ട്ടി​പ്പാ​റു ഇതു നമ്മു​ടെ കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള​യാ​ണു്. ഈയാൾ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഞാൻ സൂൎയ്യാ​സ്ത​മ​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒന്നു​ര​ണ്ടു ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​ക്കി. ഇയാൾ​ക്കു് അതൊ​ന്നും പി​ടി​ച്ചി​ല്ല​ത്രേ.” അതിൽ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നെ​ന്തു​ള്ളു? “അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു പൊ​ട്ട​ശ്ലോ​ക​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​ന​ല്ലേ വശ​മു​ള്ളു” എന്നു് ആ മഹതി ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. “ഓഹോ നീയും ഈയാ​ളു​ടെ പക്ഷ​ത്തി​ലാ​യോ? എന്നാൽ നി​ങ്ങൾ രണ്ടാ​ളും​കൂ​ടി ഉണ്ടാ​ക്കൂ. ഞാ​നൊ​ന്നു നോ​ക്ക​ട്ടെ” എന്നു് അവി​ടു​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ എല്ലാ​വ​രും പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ നടു​വ​ത്തു മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി മു​തൽ​പേ​രോ​ടു​കൂ​ടി പരവൂർ ഇറ​ങ്ങി. അന്നു് കേ. സി. സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം വി​വ​ര​മ​റി​ഞ്ഞു് അവി​ടു​ത്തെ സന്ദൎശി​ക്ക​യും പൊ​ഴി​ക്ക​രെ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​നു പടി​ഞ്ഞാ​റു​വ​ശ​മു​ള്ള കടൽ​ത്തീ​ര​ത്തി​രു​ന്നു് ഒന്നു​ര​ണ്ടു മണി​ക്കൂർ സര​സ​സ​ല്ലാ​പം ചെ​യ്ക​യും ഉണ്ടാ​യി. ആ സം​ഭ​വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണു് നടു​വ​ത്തു മഹൻ എഴു​തിയ കത്തിൽ,

എന്നി​പ്ര​കാ​രം സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്.

അവി​ടു​ന്നു് ഒരി​ക്കൽ വൈ​ക്ക​ത്തു​വ​ച്ചു കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ കൈ​യെ​ഴു​ത്തു​പകൎപ്പിൽ ചില ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ ഉള്ളൂ​രി​നെ വാ​യി​ച്ചു കേൾ​പ്പി​ച്ചു​വ​ത്രെ. ഒരു ശ്ലോ​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ‘ഈ ശ്ലോ​കം അത്ര ഭം​ഗി​യാ​യോ എന്നു ഞാൻ സം​ശ​യി​ക്കു​ന്നു’ എന്നു് ‘ഇന്ന​ത്തെ’ മഹാ​ക​വി പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ‘പര​മേ​ശ്വ​ര​യ്യ​നു് ഈ ഒരു ശ്ലോ​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി മാ​ത്ര​മ​ല്ലേ ഇതേ​വ​രെ സംശയം വന്നി​ട്ടു​ള്ളു. എനി​ക്കു് എല്ലാ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി​യും മു​മ്പു​ത​ന്നെ നല്ല നി​ശ്ച​യം വന്നി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു് ഒന്നെ​ങ്കി​ലും ഭം​ഗി​യാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു്’ എന്നു് അവി​ടു​ന്നു പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചു. അഹോ! ഈ മഹാ​ക​വി​കൾ തമ്മിൽ എന്തൊ​രു വ്യ​ത്യാ​സം?

പര​മേ​ശ്വ​ര​യ്യ​ര​വർ​കൾ പറ​യു​ന്നു;—“മറ്റൊ​രി​ക്കൽ അവി​ടു​ന്നു് കവി​ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ തനി​ക്കു കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ള്ള ‘കൃതവൎമ്മാ​വെ​ന്നൊ​രു യാ​ദ​വ​സ്ഥാ​നം’ ഒട്ടും മതി​യാ​യി​ട്ടു​ള്ള​ത​ല്ലെ​ന്നും അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു ഭീ​മ​സേ​ന​ന്റേ​യും വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സി​ലേ​ക്കു ഭീ​ഷ്മ​രു​ടേ​യും സ്ഥാ​ന​ത്തി​നാ​ണു യോ​ഗ്യ​ത​യെ​ന്നും ഞാൻ പറ​ഞ്ഞു. ‘നി​ങ്ങൾ കു​ട്ടി​കൾ! എങ്ങ​നെ വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ളു​വിൻ: ഞാൻ കൃതവൎമ്മാ​വി​ന്റെ സ്ഥാ​നം തന്നെ സ്വീ​ക​രി​ച്ച​തു യൗ​വ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള അവി​വേ​കം​കൊ​ണ്ടാ​ണു്. എന്നു പറ​ഞ്ഞു കേ​ര​ള​കാ​ളി​ദാ​സ​നെ​ക്ക​ഴി​ച്ചാൽ ഇത്ര മനോനൈൎമ്മ​ല്യ​മു​ള്ള പര​ഗു​ണ​കാം​ക്ഷി​യെ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു തീർ​ത്തു​പ​റ​വാൻ ധൈൎയ്യം തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടു്. ആവോ? വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നു് ഇത്ര​ത്തോ​ളം മനോനൈൎമ്മ​ല്യ​വും വി​ന​യ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു് അവി​ടു​ത്തേ ചരി​ത്രം സൂ​ക്ഷി​ച്ചു പഠി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളവൎക്കേ അറി​യാ​വൂ.

അവി​ടു​ത്തെ സഞ്ചാ​ര​കൗ​തു​ക​ത്തേ​യും ദൃ​ഢ​സൗ​ഹൃ​ദ​ത്തേ​യും​പ​റ്റി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി അവൎകൾ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു് ഇവിടെ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

“മനോ​ര​മ​യു​ടെ ആവിൎഭാ​വ​കാ​ലം (1065-​ാമാണ്ടു) മു​ത​ല്ക്കാ​ണു് ഞങ്ങൾ പര​സ്പ​രം കത്തു​കൾ​മൂ​ലം പരി​ച​യ​പ്പെ​ടാൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. അതി​നും നാ​ല​ഞ്ചു​കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​മ്പു മുതൽ ഞങ്ങൾ പര​സ്പ​രം കേ​ട്ടു പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ആക​പ്പാ​ടെ ഞങ്ങ​ളു​ടെ പര​സ്പ​ര​പ​രി​ച​യ​ത്തി​നു് രണ്ടു വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ത്തി​ല​ധി​കം​കാ​ല​ത്തെ പഴ​ക്കം സി​ദ്ധി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു​ള്ള​തു് ഇനി വി​ശേ​ഷി​ച്ചു പറ​യ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ. ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു ഞങ്ങൾ കോ​ട്ട​യം, കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ, വൈ​ക്കം, തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം, തൃ​ശ്ശി​വ​പേ​രൂർ മു​ത​ലായ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി ഒന്നും രണ്ടും നാലും അഞ്ചും പത്തും പതി​ന​ഞ്ചും ദി​വ​സ​ങ്ങൾ വരെ ഒരു​മി​ച്ചു താ​മ​സി​ക്ക​യും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ‘എല്ലാ​രി​ലും സൗ​ഹൃ​ദ​മൊ​ന്നു​പോ​ലാ​ണെ​ന്ത​മ്പു​രാ​നി​ല്ലൊ​രു പക്ഷ​ഭേ​ദം’ എന്നാ​ണു് മി​യ്ക്ക​വ​രു​ടേ​യും വി​ശ്വാ​സ​മെ​ങ്കി​ലും ഇത്ര​കാ​ല​ത്തെ പരി​ച​യം​കൊ​ണ്ടു് എന്റെ പേരിൽ അവി​ടേ​യ്ക്കു് ഒരു പ്ര​ത്യേക വാ​ത്സ​ല്യ​വും കരു​ണ​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ ബോധം. പക്ഷേ അതു ചന്ദ്രൻ നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കു​ന്നവൎക്കെ​ല്ലാം അവ​ര​വ​രു​ടെ നേ​രെ​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ആയി​രി​ക്കു​മോ എന്തോ?”

രാ​മേ​ശ്വ​ര​യാ​ത്ര​യേ​പ്പ​റ്റി ഒറ​വ​ങ്കര ഇങ്ങ​നെ സ്മ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു:

“61-ൽ ആണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു ഒരു രാ​മേ​ശ്വ​ര​യാ​ത്ര​യു​ണ്ടാ​യ​തു്. അന്നും ഞങ്ങൾ ഒരു​മി​ച്ചാ​ണു്. അന്നും കവി​ത​കൾ വളരെ ഉണ്ടാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടു്. തമ്മി​ലു​ള്ള സല്ലാ​പ​ങ്ങൾ​പോ​ലും വൃ​ത്തം അനു​സ​രി​ച്ചാ​ണു് അക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ പതി​വു്.” ഇതു പരമാൎത്ഥ മാണു്.

തമ്പു​രാ​നു് ദു​ര​ഭി​മാ​നം ലേ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഭാ​ഷാ​പോ​ഷ​ണാൎത്ഥ ം പ്ര​യ​ത്നി​ക്കു​വാൻ ആരാ​യി​രു​ന്നാ​ലും, അവരെ ചെ​ന്നു​കാ​ണു​ക​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തിൽ അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു കൂ​സ​ലി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സാ​ഹി​ത്യ​പ​ഞ്ചാ​ന​ന​ന്റെ ഒരു അനു​ഭൂ​തി​യെ ഇവിടെ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

‘അന്നു ഞാൻ വക്കീൽ​പ്പ​ണി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു് അധി​ക​കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഗൃ​ഹ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​വും സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ഒരു ദിവസം കച്ചേ​രി​ജോ​ലി​യിൽ ബു​ദ്ധി​ശ​ക്തി​യും അതു മതി​യാ​കാ​തെ​വ​ന്നെ​ട​ത്തെ​ല്ലാം കണ്ഠ​ശ​ക്തി​യും പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു മന​സ്സും ശരീ​ര​വും മ്ലാ​ന​മാ​യി വീ​ട്ടിൽ വന്നു. ചാ​രു​ക​സാ​ല​യു​മാ​യു​ള്ള സാ​യൂ​ജ്യ​ദ​ശ​യിൽ ‘നിൎവി​ചാ​ര​പ്പെ​രു​മാ​ളാ​യി’ ഞാൻ കി​ട​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ സ്ഥി​തി​യിൽ പി​ച​ണ്ഡി​ല​ങ്ങ​ളായ മടി​ശ്ശി​ല​കൾ​ക്കു് എന്റെ മു​മ്പിൽ​വ​ച്ചു അതി​സാ​രം പി​ടി​പെ​ട്ടി​രു​ന്നാ​ലും അതു അതി​സാ​ര​മാ​യി​ട്ടോ ചു​രു​ങ്ങി​യ​പ​ക്ഷം സാ​ര​മാ​യി​ട്ടോ ഞാൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു രൂ​പ​മി​ല്ല’ എന്റെ സ്ഥി​തി​ക്ക​നു​രൂ​പ​മാ​യി സന്ധ്യ​യും മയ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ നാ​ട​ക​ത്തിൽ പറ​യും​പോ​ലെ ഒരാൾ ‘പടീ​ക്ഷേ​പേണ’ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു എന്റെ സമീപം വന്നു് ‘തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു സത്ര​ത്തിൽ എഴു​ന്ന​ള്ളി​യി​രി​ക്കു​ന്നു, അവ​രു​മൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടു്. അങ്ങോ​ട്ടു വന്നാൽ കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു കല്പി​ച്ചു’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു. ഏതു തി​രു​മ​ന​സ്സെ​ന്നോ ‘അവരു’ എന്ന സൎവനാമം ഈ വി​ദ്വാൻ ആരുടെ പേ​രി​ലാ​ണു പതി​ച്ച​തെ​ന്നോ ഒന്നും ചോ​ദി​ക്കാ​തെ ഞാൻ സ്വയം ചില പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ​ക്കു ഭാ​വി​ച്ചു. തി​രു​മ​ന​സ്സു് എന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു രാ​ജ​രാ​ജവൎമ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു സങ്ക​ല്പി​ച്ചു. പ്ര​സ്തുത സൎവനാമം സ്ത്രീ​ലിം​ഗം ഏക​വ​ച​ന​മാ​യി​ട്ടേ എനി​ക്കു തോ​ന്നി​യു​ള്ളു. അതു​കൊ​ണ്ടു് പ്രൊ​ഫ​സർ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ എന്ന ഊഹ​ത്തി​നു വളരെ ബല​ക്ഷ​യം നേ​രി​ട്ടു. നേ​രി​ട്ടു് ആക്ര​മ​ണം നട​ത്താ​തെ ഒരു പാൎശ്വം നോ​ക്കി​ത്തു​ട​ങ്ങാ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് ‘തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​നി​ന്നാ​ണോ’ എന്ന ശബ്ദം മി​ത​വ്യ​യ​പൂൎവ്വം ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു് ‘അതേ’ എന്നൊ​രു ഉത്ത​ര​വും കി​ട്ടി. എന്നേ ശല്യ​മേ. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് ഇതേതു തി​രു​മ​ന​സ്സാ​ണു് പരി​ഗ്ര​ഹ​സ​മേ​തം ആല​പ്പു​ഴ​സ​ത്ര​ത്തിൽ എഴു​ന്ന​ള്ളി എന്നെ തൃ​ക്കൺ​പാൎക്കാൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് ആൾ ആരാ​ണെ​ന്നു നേരെ ചോ​ദി​ച്ചു. വട​ക്കെ​ങ്ങാ​ണ്ടോ ഉള്ള തമ്പു​രാ​നാ​ണെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ ഒരു വി​വ​ര​വും അയാൾ​ക്കു് അറി​വി​ല്ലെ​ന്നു സത്രം വി​ചാ​രി​പ്പു​കാ​രു​ടെ തൽ​ക്കാല ദൂ​ത​നെ​ന്നു മു​ഖ​ദാ​വി​ലു​ള്ള അന്വേ​ഷ​ണ​ത്താൽ വെ​ളി​പ്പെ​ട്ട ആ മനു​ഷ്യൻ–ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു് അധികം അനു​ഭ​വി​ച്ച ആളെ​ന്നു തോ​ന്നി​യി​ല്ല–പറ​ഞ്ഞു. ഗാ​ത്തു​വേ​ത്തു​സാ​യ്പി​ന്റെ വ്യാ​ക​ര​ണ​രീ​തി അനു​സ​രി​ച്ചു സ്വ​യ​മേവ ചോ​ദ്യോ​ത്ത​ര​ങ്ങൾ നട​ത്തു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ വി​ക​സ്വ​ര​മായ ജി​ജ്ഞാ​സ​യു​ടെ നി​വൃ​ത്തി​ക്കാ​യി​ട്ടെ​ങ്കി​ലും പു​റ​പ്പെ​ടുക എന്നു നി​ശ്ച​യി​ച്ചു. ലഘു​വാ​യി ഒരു വേ​ഷ​വി​ധാ​നം​ക​ഴി​ച്ചു് ഞാൻ മേ​ല്പ​ടി മനു​ഷ്യ​നു​മാ​യി തി​രി​ച്ചു് സത്ര​ത്തി​ന്റെ വാ​തു​ക്കൽ എത്തി. ചെ​ന്ന​റി​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കൂ​ടെ​വ​ന്ന ആളിനെ അയ​ച്ചി​ട്ടു്, എതി​രി​ടാൻ​പോ​കു​ന്ന ആളി​ന്റെ പരി​തഃ​സ്ഥി​തി​കൾ സൎവേ​ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ അല്പം നി​ന്നു. സത്ര​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​പ്പി​നു സമീ​പ​ത്തു് ഒരു മെ​ഴു​കു​തി​രി​വി​ള​ക്കു കൊ​ളു​ത്തി​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് മി​ക്ക​വാ​റും ഏക​വ​സ്ത്ര​ധ​ര​നാ​യി, പ്രാ​ശു​വെ​ന്നോ, വാ​മ​ന​നെ​ന്നോ കൃ​ശ​നെ​ന്നോ, സ്ഥൂ​ല​നെ​ന്നോ വൎണ്ണി​ക്കാൻ നിൎവ്വാ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരാൾ ചാ​രു​ക​സാ​ല​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു് എനി​ക്കു കാ​ണാ​യി.”

അവി​ടു​ത്തേ​പ്പ​റ്റി സാ​ഹി​ത്യ​പ​ഞ്ചാ​ന​നു തോ​ന്നിയ അഭി​പ്രാ​യം​കൂ​ടി ഇവിടെ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ.

“ഇത്ര​മാ​ത്രം പാ​ണ്ഡി​ത്യ​വും അന​ഹം​ഭാ​വ​വും സൗ​ശീ​ല്യ​വും ഉത്സാ​ഹ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒരു കേ​ര​ള​ക​വി​യെ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. അവി​ടു​ത്തേ​ക്കു ഭാ​ഷാ​വി​ഷ​യ​ക​മാ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ആധി​പ​ത്യം ഒന്നു പ്ര​ത്യേ​കം തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു” … … …“മല​യാ​ള​മ​നോ​രമ മുഖേന അവി​ടു​ന്നു് ഇള​ക്കിയ സാ​ഹി​ത്യ​സ​മീ​ര​ണൻ എത്ര​മാ​ത്രം ചു​റ്റി​യ​ടി​ച്ചു എന്നു നോ​ക്കുക. വസി​ഷ്ഠ​ന്റെ കാ​മ​ധേ​നു​വിൽ​നി​ന്നു തു​രു​ഷ്കാ​ദി​സൈ​ന്യം പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ അവി​ടു​ത്തെ ഉത്സാ​ഹ​ശ​ക്തി​യിൽ​നി​ന്നു് എത്ര കവി​പും​ഗ​വ​ന്മാ​രും എത്ര കവി​ദുർ​ദു​രു​ട​ന്മാ​രും ജനി​ച്ചു? ഭാ​ഷ​യ്ക്കു് എന്തു കോ​ലാ​ഹ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു! ശിവ ശിവ! ഇത്ര​മാ​ത്രം മഹാ​നായ അവി​ടു​ത്തെ അപ്രാ​പ്ത​കാ​ല​മായ ചര​മ​ഗ​തി ആരെ​യാ​ണു പരി​ത​പി​പ്പി​ക്കാ​ത്ത​തു്! സമ്പൂൎണ്ണ​വി​കാ​സ​മാ​കാ​തെ ഞെ​രി​ഞ്ഞു​പോയ മന്ദാ​ര​കു​സു​മ​മെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സങ്ക​ല്പി​ക്ക​വ​യ്യ!”

ഫലിതം പറ​യു​ന്ന​തി​ലും പ്രവൎത്ത ിക്കു​ന്ന​തി​ലും അവി​ടു​ന്നു് അതി​കു​ശ​ല​നാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ആല​ത്തൂർ അനുജൻ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് കു​ട്ടി​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ചില ഉണ്ണി​ന​മ്പൂ​രി​മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി മു​റ്റ​ത്തി​രു​ന്നു ഗോലി കളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ, വള​രെ​ച്ച​ട​ച്ചു് ഇരു​നി​റ​ത്തിൽ ഒരാൾ അവിടെ കേ​റി​ച്ചെ​ന്നി​ട്ടു് “എന്നെ​യും കളി​ക്കാൻ കൂ​ട്ടു​മോ” എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ ചങ്ങാ​തി​മാർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അറി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവർ ഒരു ഗോലി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നും കൊ​ടു​ത്തു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉന്നം ഒരി​ക്ക​ലും തെ​റ്റാ​തി​രു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടു് വി​സ്മി​ത​നായ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടു് “ഇല്ല​പ്പേ​രു് എന്താ​ണു്” എന്നു സബ​ഹു​മാ​നം ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു് ‘ഇല്ല​ത്തേ​ട​ത്തു് ഇട്ടി​ച്ചേ​ന്നൻ ഭട്ട​തി​രി’യെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു മറു​പ​ടി. അപ്പോ​ഴാ​ണു് അതു് കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​നാ​ണെ​ന്നു് ആല​ത്തൂ​രി​നു മന​സ്സി​ലാ​യ​തു്. ചേ​ന്ന​മം​ഗ​ല​ത്തു​വ​ച്ചു് അവി​ടു​ന്നു് ഒരി​ക്കൽ തന്റെ സ്നേ​ഹി​ത​നായ ഒരു നമ്പൂ​രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പെ​ട്ടെ​ന്നു്,

എന്നൊ​രു ശ്ലോ​ക​മു​ണ്ടാ​ക്കി​ച്ചൊ​ല്ലി. തത്ര​സ്ഥ​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾ ‘ആനയോ’ എന്നു ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു് ‘കു​ന്തം​പി​ടി​ക്കും’ എന്നു ഫലി​ത​മാ​യി സമാ​ധാ​നം പറ​ഞ്ഞു.

വേ​റൊ​രി​ക്കൽ ചെറിയ കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാ​നോ​ടു​കൂ​ടി അവി​ടു​ന്നു തൃ​ശ്ശൂർ പൂരം കാ​ണ്മാൻ പോയി. അവിടെ വെ​ണ്മ​ണി വൎണ്ണി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള മാ​തി​രി,

ആൽ​ത്ത​റ​യിൽ, ഒരു നവ​യു​വ​തി ഇരി​ക്കു​ന്ന​തും, അവ​ളു​ടെ ഭൎത്ത ാവു് കുറെ അക​ലെ​യാ​യി നി​ല്ക്കു​ന്ന​തും, ഫലി​ത​പ്ര​യോ​ഗ​ച​തു​ര​ന്മാ​രായ ജ്യേ​ഷ്ഠാ​നു​ജ​ന്മാർ കണ്ടു. ‘ഒരു നേ​ര​മ്പോ​ക്കി​നു വക​യു​ണ്ടാ​ക്കാം’ എന്നു​ക​രു​തി കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ അനു​ജ​നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു: “ആ സ്ത്രീ​യു​ടെ അടു​ക്കൽ​ചെ​ന്നു വല്ല​തും സം​ഭാ​ഷ​ണം ചെ​യ്വാൻ അവസരം ഉണ്ടാ​ക്കൂ. നമു​ക്കു് ഒരു നേ​രം​പോ​ക്കു കാണാം.” അത​നു​സ​രി​ച്ചു് അവി​ടു​ന്നു പ്ര​സ്തുത തരു​ണി​യെ സമീ​പി​ച്ചു് സര​സ​സ​ല്ലാ​പ​ത്തിൽ ഏൎപ്പെ​ട്ടു. അതി​നി​ട​യ്ക്കു് കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഭൎത്തൃ സമീപം ചെ​ന്നി​ട്ടു്, “നോ​ക്കൂ! ആ നമ്പൂ​രി​യു​ടെ വി​ഡ്ഢി​ത്തം നോ​ക്കൂ. സ്ത്രീ​ക​ളാ​യാൽ അല്പ​മെ​ങ്കി​ലും ലജ്ജ​യും സങ്കോ​ച​വും വേ​ണ്ടേ? ആ വി​ഡ്ഢി​ന​മ്പൂ​രി​യോ​ടു​കൂ​ടി കു​ഴ​യു​ന്ന​തു കണ്ടി​ല്ലേ? എന്നു പറ​ഞ്ഞു. അതു കേട്ട മാ​ത്ര​യിൽ അയാൾ ചൊ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അങ്ങോ​ട്ടു പാ​ഞ്ഞു. തുടൎന്നു ണ്ടായ കല​ഹ​ത്തി​നി​ട​യിൽ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ അവി​ടെ​നി​ന്നു പിൻ​വ​ലി​ഞ്ഞു. എന്നാൽ കലഹം മൂൎദ്ധ​ന്യ​ദ​ശ​യിൽ എത്തും​മു​മ്പു് ജ്യേ​ഷ്ഠാ​നു​ജ​ന്മാർ അവിടെ എത്തി അതിനെ ശമി​പ്പി​ച്ചു.

കവിത തമ്പു​രാ​ന്റെ കൂ​ടെ​പ്പി​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. കത്തു​കൾ എന്ന​ല്ല സം​ഭാ​ഷ​ണം​പോ​ലും വൃ​ത്ത​ബ​ന്ധ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യി​രി​ക്കും. പദ്യ​രൂ​പ​മായ തന്റെ കത്തു​കൾ​ക്കു ഗദ്യ​ത്തിൽ മറു​പ​ടി അയ​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടു കല​ഹി​ക്ക​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹം ചെ​യ്യാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നും കവിയെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

ഒറ​വ​ങ്കര നമ്പൂ​രി​യു​ടെ അച്ഛൻ ഇല്ല​ത്തു് ദീ​നം​പി​ടി​ച്ചു കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പി​താ​വി​ന്റെ പരി​ചാ​ര​ക​ത്വം വഹി​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ കവിത എഴു​താൻ സൗകൎയ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ 1067 ഇടവം 13-ാം൹ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു തമ്പു​രാ​ന്റെ ഒരു കത്തു​കി​ട്ടി. അതിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെ​ന്നു നോ​ക്കുക–

നല്ല കവിത ആരെ​ഴു​തി​യാ​ലും അദ്ദേ​ഹം ഹൃ​ദ​യം​ഗ​മ​മാ​യി അഭി​ന​ന്ദി​ച്ചു​വ​ന്നു. ‘ഹൃ​ദ​യം​ഗ​മ​മാ​യി’ എന്നു ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു് ഇന്നു ചില കവി​പും​ഗ​വ​ന്മാർ ‘ഇവൻ തു​ല​ഞ്ഞു​പോ​ക​ണേ’ എന്നു മന​സ്സിൽ വച്ചു​കൊ​ണ്ടു ലോകരെ ബോ​ധി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി ചെ​യ്യു​ന്ന അനു​മോ​ദ​ന​മ​ല്ലെ​ന്നു കാ​ണി​പ്പാൻ​വേ​ണ്ടി മാ​ത്ര​മാ​കു​ന്നു. ഒരു​ദാ​ഹ​ര​ണം പറയാം. ഞാൻ വാ​യിൽ​തോ​ന്നി​യ​തു കോ​ത​യ്ക്കു് പാ​ട്ടു് എന്ന മട്ടിൽ ചി​ല​തൊ​ക്കെ എഴു​തി​വി​ടാ​റു​ണ്ടു്. ആരു​ടേ​യും സൎട്ടി​ഫി​ക്കേ​റ്റി​നു അപേ​ക്ഷി​ക്കാ​റു​മി​ല്ല. ഒരു മഹാൻ എന്റെ ഒരു കൃ​തി​യേ​പ്പ​റ്റി, ഞാൻ അപേ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ​ത​ന്നെ ‘ആകാ​ശം​മു​ട്ടെ സ്തു​തി​ച്ചു്’ ഒരു അനു​മോ​ദ​നം അയ​ച്ചു​ത​ന്നു. എന്നെ എങ്ങ​നെ​യോ ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കാ​നു​ള്ള വട്ട​മാ​ണി​തെ​ന്നു ഞാനും ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. അതു​പോ​ലെ തന്നെ പറ്റി. ഒരു സഹൃ​ദ​യൻ മല​യാ​ള​പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​വ​കു​പ്പി​ലേ​ക്കു് എന്റെ അറി​വു​കൂ​ടാ​തെ​ത​ന്നെ എന്റെ പേർ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു. “അയാൾ​ക്കു മല​യാ​ള​മ​റി​യാ​മോ?” എന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ മഹാ​ന്റെ മറു​പ​ടി. അങ്ങ​നെ എന്റെ പേർ നിൎദ്ദേ​ശി​ച്ച ആളി​നോ​ടു് പ്ര​സ്തുത മഹാൻ ഒരു മാ​സ​ത്തേ​ക്കു മി​ണ്ടി​യ​തു​മി​ല്ല. ഇതു് ഈയിടെ സം​ഭ​വി​ച്ച ഒരു കാൎയ്യ​മാ​ണു്. കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​നു് മന​സ്സി​ലൊ​ന്നു്, വാ​ക്കിൽ വേ​റൊ​ന്നു്, പ്ര​വൃ​ത്തി​യിൽ മറ്റൊ​ന്നു് എന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യ​മേ വശ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നു ജസ്റ്റീ​സ് ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള അവൎകൾ ഒരി​ക്കൽ സം​ഗ​തി​വ​ശാൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ആയി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തേ മനോ​ഗ​തി. ഔദ്ധ​ത്യം അവി​ടു​ത്തെ തീ​ണ്ടു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്തി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു മു​മ്പു പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. ലക്ഷ​ണാ​സം​ഗം എന്ന നാടകം അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു് അവി​ടു​ന്നു് 1075 മീനം 26-ാം തീയതി ശങ്കു​ണ്ണി​യ്ക്ക​യ​ച്ച ഒരു കത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക:

ചില വങ്ക​പ്ര​ഭു​ക്ക​ന്മാ​രെ​പ്പോ​ലെ ‘ഞാൻ ഞാൻ’ എന്നു സദാ​ധ്യാ​നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കാ​തെ അദ്ദേ​ഹം എത്ര​യോ ആളു​ക​ളെ കവി​താ​മാൎഗ്ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചു സമൎത്ഥ രാ​ക്കി വി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ശങ്കു​ണ്ണി അവർ​കൾ​ത​ന്നെ​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വളരെ കട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. 1065–കൎക്ക​ട​കം 2-​ാംതീയതി അയച്ച കത്തിൽ ഇങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്നു–

ഈ കത്താ​യി​രു​ന്നു ശങ്കു​ണ്ണി​യെ കാ​വ്യ​ര​ച​ന​യ്ക്കാ​യി പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച​തു്. അതേ മാ​സം​ത​ന്നെ 26-ാം തീയതി എഴു​തിയ കത്തിൽ–

എന്നു തന്റെ പ്രാൎത്ഥ നയെ ഒന്നു​കൂ​ടി ബല​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

1074 ചി​ങ്ങം 24-​ാംതീയതിയിലെ കത്തി​നു്,

എന്നും 1082-ലെ കത്തിൽ–

മറ്റൊ​രു കത്തിൽ–

എന്ന​പേ​ക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ ശങ്കു​ണ്ണി അവി​ടു​ത്തെ കവി​ത​യിൽ ഒരു തെ​റ്റു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ച​പ്പോൾ അവി​ടു​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു്–

എന്നാ​യി​രു​ന്നു. അന​വ​ധാ​ന​ത്താൽ ആർ​ക്കും തെ​റ്റു​പ​റ്റി​പ്പോ​കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. ആ തെ​റ്റി​നെ ആരെ​ങ്കി​ലും ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചാൽ അതിനെ ശരി​യാ​ക്കാ​നാ​യി മൎക്ക​ട​മു​ഷ്ടി​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തും തെ​റ്റു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടു് ആജ​ന്മ​വൈ​രം കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​തും പരി​ഹാ​സ​ജ​ന​ക​മാ​ണ​ല്ലോ. അവി​ടു​ന്നു ശങ്കു​ണ്ണി​യെ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

ഔന്ന​ത്യ​ര​ഹി​ത​നെ​ങ്കി​ലും അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു് ആത്മ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ തള്ളി​ച്ച വേ​ണ്ടു​വോ​ള​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ തള്ളി​ച്ച ഒന്നു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അവി​ടു​ന്നു പതി​നൊ​ന്നു​പേൎക്കു് അഞ്ചു​കൊ​ല്ലം​കെ​ാ​ണ്ടു ചെ​യ്യാ​വു​ന്ന ഒരു ജോ​ലി​യെ ഒരാൾ​ക്കു് എത്ര കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു തീൎക്കാ​മെ​ന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉത്ത​ര​ത്തെ തെ​റ്റി​ച്ച​തു്. ആ തള്ളി​ച്ച​ത​ന്നെ​യാ​ണു്–

എന്നി​ങ്ങ​നെ അദ്ദേ​ഹം 1082 വൃ​ശ്ചി​കം 6-​ാംതീയതി ശങ്കു​ണ്ണി​യ്ക്ക​യ​ച്ച കത്തിൽ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

മടി​യി​ല്ലാ​യ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തെ വി​ജ​യ​ത്തി​നു ഹേതു. അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു ഗു​രു​വും ജ്യേ​ഷ്ഠ​നു​മായ വെ​ണ്മ​ണി മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​റി​ച്ചു വലിയ ബഹു​മാ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും “സ്വ​തേ​ത​ന്നേ ശു​ദ്ധ​ക്കു​ഴി​മ​ടി​യ​നാം വെ​ണ്മ​ണി​മ​ഹൻ” എന്നു​ള്ള തന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ മറ​ച്ചു​വ​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ മടിയെ ആട്ടി​പ്പാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​ട്ടാ​ണു് ഒരി​ക്കൽ–

എന്നു മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് അവി​ടു​ന്നു് എഴു​തി​വി​ട്ട​തു്. അതു​പോ​ലെ അവി​ടു​ന്നു മറ്റൊ​രി​ക്കൽ–

എന്നും, മറ്റൊ​രി​ക്കൽ–

എന്നും കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശങ്കു​ണ്ണി​യെ താ​ക്കീ​തു ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.

നല്ല മല​യാ​ള​ത്തിൽ സൽ​ക്കാ​വ്യ​ങ്ങൾ രചി​ച്ചു് ഭാ​ഷ​യു​ടെ ദാ​രി​ദ്ര്യം തീൎക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തെ ഏക​വ്ര​തം. അവി​ടു​ന്നു് അനേകം കവി​താ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ ഭാ​ഷ​യിൽ വെ​ട്ടി​ത്തു​റ​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം.

എന്നാ​ണു കൊ​ച്ചു​ണ്ണി​ത്ത​മ്പു​രാൻ അവി​ടു​ത്തെ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ഗു​രു​വായ വെ​ണ്മ​ണി മഹൻ​ന​മ്പൂ​രി​പ്പാ​ടും ‘നല്ല​ഭാഷ’ കൊ​ണ്ടു കൈകാൎയ്യം ചെ​യ്തി​രു​ന്ന ആളാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. മി​ക​ച്ച സം​സ്കൃ​ത​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും ഭാഷയെ സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ന്റെ പി​ടി​യിൽ​നി​ന്നും മോ​ചി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു് അവി​ടു​ന്നു ശ്രമം ചെ​യ്ത​തു്.

ആദ്യ​മാ​യി പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ എഴുതി ‘നല്ല ഭാഷാ’ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് മാൎഗ്ഗ​ദർ​ശ​ക​നാ​യി ഭവി​ച്ച​തു് അവി​ടു​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ കണ്ടി​ട്ടു പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ രചി​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ വി​പു​ല​മായ ഒരു കൃതി ചമ​യ്ക്കു​ന്ന കാൎയ്യം അസാ​ദ്ധ്യ​മാ​ണെ​ന്നു വി​ദ്യാ​വി​നോ​ദി​നി പത്രാ​ധി​പ​രും സര​സ​ഗ​ദ്യ​കാ​ര​നും നല്ല നി​രൂ​പ​ക​നും ആയി​രു​ന്ന സി. പി. അച്യു​ത​മേ​നോൻ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ആ അഭി​പ്രാ​യം ശരി​യ​ല്ലെ​ന്നു കാ​ണി​പ്പാ​നാ​യി അവി​ടു​ന്നു ‘നല്ല ഭാഷ’ എന്നൊ​രു കാ​വ്യം രചി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു.

പ്രാ​സ​പ്ര​യോ​ഗ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അവി​ടു​ന്നു് കേ. സി–യ്ക്കു എതി​രാ​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​സ​പ്ര​യോ​ഗ​നി​യ​മം അനു​ഷ്ഠി​ക്കാ​തെ ശ്ലോ​ക​മെ​ഴു​താ​നാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു വിഷമം. ആ വിഷമം കേ. സി-​യ്ക്കും നേ​രി​ട്ടി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു കേ​ശ​വീ​യ​ത്തി​ന്റെ ഏതു ഭാഗം വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാ​ലും അറി​യാം.

ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും അവി​ടു​ന്നു​ത​ന്നെ മാൎഗ്ഗദൎശക​ത്വം വഹി​ച്ചു. മൂ​ന്നു​നാ​ലും സര​സ​ങ്ങ​ളായ ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളാ​യി​ട്ടു ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​പ്പാൻ കഴി​യും. അക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഒന്നാ​ണു് “ശര​സേ​തു​ഭം​ഗം” ഒന്നാ​ന്ത​രം അവ​സ്ഥി​തി, വൎണ്ണ​ന​ക​ളു​ടെ പരി​മി​ത​ത്വം, രസ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ നൈ​ര​ന്തൎയ്യം:ഇങ്ങ​നെ ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ ഗു​ണ​ങ്ങൾ അതിൽ പൂൎണ്ണ​മാ​യി കാ​ണു​ന്നു. പാ​ലു​ള്ളി​ച​രി​തം, കു​ലു​ക്ക​മി​ല്ലാ​വൂർ ഗൃഹം, കൂ​ടൽ​മാ​ണി​ക്യം മു​ത​ലാ​യ​വ​യും നല്ല ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

മഹാ​ഭാ​ര​തം കൂ​ടാ​തെ അദ്ദേ​ഹം പതി​ന​ഞ്ചോ​ളം കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും, പത്തി​രു​പ​തു ചെ​റു​ക​വ​ന​ങ്ങ​ളും, ഇരു​പ​തു നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവയെ ഏഴു വാ​ല്യ​ങ്ങ​ളാ​യി പി. വി. കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യർ അവർകൾ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ശാ​കു​ന്ത​ളം അദ്ദേ​ഹം തൎജ്ജ മചെ​യ്ത​താ​യി പറ​യു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അതിനു തെ​ളി​വി​ല്ല.

എന്നു ശങ്കു​ണ്ണി അവർകൾ തമ്പു​രാ​നു് അയ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഒരു കത്തിൽ കാ​ണു​ന്ന​തി​നാൽ കു​മാ​ര​സം​ഭ​വം അവി​ടു​ന്നു തൎജ്ജ മചെ​യ്തു കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കാം. 1068-ൽ മദ്രാ​സിൽ​നി​ന്ന​യ​ച്ച ഒരു കത്തിൽ “ഞാ​നി​പ്പോൾ ട്രാ​ജി​ഡി ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് നാ​ട​ക​ച്ഛാ​യ​യിൽ സം​സ്കൃ​ത​നാ​ട​ക​സ​മ്പ്ര​ദാ​യം വി​ടാ​തെ ഒന്നു നിൎമ്മി​പ്പാൻ വി​ചാ​രി​പ്പാൻ ഭാ​വി​പ്പാൻ തു​ട​ങ്ങു​വാൻ ഉത്സാ​ഹി​ക്കു​വാൻ നോ​ക്കു​വാൻ ആരം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഒരു​ങ്ങു​ന്ന​തി​നു മോ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു” എന്നെ​ഴു​തി​യി​രു​ന്നു. അതു മാ​ണി​ക്യ​സാ​രൻ എന്ന നാ​ട​ക​മാ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാം. പൂൎത്ത ിയാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ എന്തോ? അതി​നും​പു​റ​മേ മല​യാ​ള​ക​വി​ച​രി​ത്ര​മെ​ഴു​ത​ണ​മെ​ന്നു മോ​ഹ​മു​ള്ള​താ​യി പലേ കത്തു​ക​ളി​ലും പ്ര​സ്താ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ അതും എഴു​ത്തു​ട​ങ്ങു​ക​യോ അഥവാ പൂൎത്ത ിയാ​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തു​കാ​ണ​ണം.

കരു​നാ​ഗ​പ്പ​ള്ളി​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ​പ്പെ​ട്ട ചവറ എന്ന ദേ​ശ​ത്തു് ഒരു പ്ര​സി​ദ്ധ നാ​യർ​കു​ടും​ബ​മാ​ണു് ‘അഴകം’. അവിടെ വി​ദ്വാൻ കു​റു​പ്പു തു​ട​ങ്ങിയ പണ്ഡി​ത​പ്ര​കാ​ണ്ഡ​ങ്ങൾ പൂൎവ്വ​കാ​ലം മു​ത​ല്ക്കേ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ പാ​ര​മ്പൎയ്യ​ത്തെ അഭി​മാ​ന​ക​ര​മാം​വ​ണ്ണം സം​ര​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​ന്ന ഒരു വി​ശി​ഷ്ട​ക​വി​യാ​യി​രു​ന്നു അഴ​ക​ത്തു പത്മ​നാ​ഭ​ക്കു​റു​പ്പു്. വി​ദ്വാൻ​കു​റു​പ്പി​ന്റെ പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്ന കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു ഗുരു. മഹാ​കാ​വ്യ​ല​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഒപ്പി​ച്ചി​ട്ടു് ഭാ​ഷ​യിൽ ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട മഹാ​കാ​വ്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​വി​ലാ​സ​മാ​കു​ന്നു. അതിൽ രഘു​വം​ശം, മാഘം മു​ത​ലായ പ്ര​സി​ദ്ധ സം​സ്കൃ​ത​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് പദ്യ​ങ്ങൾ വിവൎത്ത നം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, ആ സംഗതി അദ്ദേ​ഹം​ത​ന്നെ മു​ഖ​വു​ര​യിൽ മു​ക്ത​ക​ണ്ഠം സമ്മ​തി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്. പരമാൎത്ഥ ത്തിൽ പ്രാ​ചീന സം​സ്കൃ​ത​ക​വി​ക​ളെ ഉപ​ജീ​വി​ക്കാ​ത്ത ഒരു കവി​യും നമ്മു​ടെ നാ​ട്ടിൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. പത്മ​നാ​ഭ​ക്കു​റു​പ്പു തു​റ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു. മറ്റു​ള്ള​വർ ‘ഞാ​നൊ​ന്നു​മ​റി​ഞ്ഞി​ല്ലേ രാ​മ​നാ​രാ​യണ’ എന്ന മട്ടിൽ മൗനം ദീ​ക്ഷി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള അവർ തമ്മി​ലു​ള്ള വ്യ​ത്യാ​സം. കാ​ര​ണ​വ​ന്മാ​രു​ടെ മുതൽ നമ്മൾ അനു​ഭ​വി​ക്കാ​നു​ള്ള​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ​ല്ലോ. പ്ര​യ​ത്നം ഒന്നും ചെ​യ്യാ​തെ അതു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തേ പരി​ഹാ​സ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു. അഴ​ക​ത്തു കു​റു​പ്പി​ന്റെ കൃ​തി​യിൽ സ്വ​ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളായ ആശ​യ​ങ്ങൾ ധാ​രാ​ളം ഉള്ള​തി​നാൽ ആ ദോഷം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ബാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി അഞ്ചാംസൎഗ്ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നും ഏതാ​നും പദ്യ​ങ്ങ​ളെ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ആക​പ്പാ​ടെ നോ​ക്കി​യാൽ രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​വി​ലാ​സം ഭാ​ഷ​യ്ക്കു് ഒരു അമൂ​ല്യ​സ്വ​ത്തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. ആരെ​ന്തു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും ഭാ​ഷാ​മ​ഹാ​കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉപ​ജ്ഞാ​താ​വു പത്മ​നാ​ഭ​ക്കു​റു​പ്പു​ത​ന്നെ​യാ​കു​ന്നു. പദ​ഘ​ട​ന​യു​ടെ സൗ​ഷ്ഠ​വം, രീ​തി​യു​ടെ സാരള ്യം, സന്ദൎഭാ​നു​ഗു​ണ​മായ രസ​ങ്ങ​ളു​ടെ സന്നി​വേ​ശം, ശബ്ദ​ശു​ദ്ധി മു​ത​ലായ ഗു​ണ​ങ്ങൾ പ്ര​ചു​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഈ കാ​വ്യ​ത്തെ മല​യാ​ളി​കൾ എന്നും ആദ​രി​ക്ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ഇതു​കൂ​ടാ​തെ ഗന്ധൎവ്വ​വി​ജ​യം ആട്ട​ക്കഥ, തു​ലാ​ഭാ​ര​ശ​ത​കം മു​ത​ലാ​യി വേ​റെ​യും ചില കൃ​തി​കൾ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

‘ഭൈ​മീ​ക്ഷി​തി’ എന്നു സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന കട​ത്ത​നാ​ട്ടു രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ രാ​ജ​ക്ക​ന്മാ​രും രാ​ജ്ഞി​മാ​രും ഇത​ര​രാ​ജ​സ്വ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ ഭാ​ഷാ​പോ​ഷ​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സദാ വ്യ​ഗ്ര​രാ​യിവൎത്ത ിച്ചു​പോ​ന്നു. അവ​രെ​ല്ലാം പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രേ​യും കവി​ക​ളേ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ജാ​ഗ​രൂ​ക​ന്മാ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. 1040-​ാമാണ്ടു മരി​ച്ചു​പോയ വാ​സു​ന​മ്പി ഒരു കട​ത്ത​നാ​ട്ടു് ഉദയവൎമ്മ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ആശ്രി​ത​നാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ആ രാ​ജാ​വി​നെ​യാ​ണു് പ്ര​സ്തുത കവീ​ന്ദ്രൻ:

എന്നു വൎണ്ണി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു്.

കേ​ര​ള​ഭോ​ജ​രാ​ജൻ എന്ന സ്ഥാ​ന​ത്താൽ അലം​കൃ​ത​നായ മറ്റൊ​രു​ദ​യവൎമ്മ​രാ​ജാ അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം 1062 കൎക്ക​ട​ക​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. കു​രു​മം​ഗ​ല​ത്തു പര​മേ​ശ്വ​രൻ നമ്പൂ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു ഗുരു. അദ്ദേ​ഹം പ്ര​ശ​സ്ത​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു പുറമേ കവി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. കവി​ത​ക​ളിൽ അധി​ക​വും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹം ഭാഷയെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​ഭാ​ഷ​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു നല്ല​പോ​ലെ വശ​മാ​യി​രു​ന്നു. രസി​ക​ഭൂ​ഷ​ണം ഭാണം, വൃ​ത്ത​ര​ത്നാ​വ​ലി, പ്രി​യ​ദർ​ശിക, കവി​താ​ഭ​ര​ണം, സദ്വ​ത്ത​മാ​ലിക ഇവ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ധാന കൃ​തി​കൾ. വൃ​ത്ത​ര​ത്നാ​വ​ലി​യി​ലെ ഒരു ശ്ലോ​കം ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

കട​ത്ത​നാ​ട്ടു ലക്ഷ്മീ​റാ​ണി​യും പലേ ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും കീൎത്ത നങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​യ​റി​യാം.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു കരു​വേ​ലി ഗൗ​രി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ കവി​ത​ക്ക​ള​രി​യിൽ നല്ല​പോ​ലെ പയ​റ്റീ​ട്ടു​ള്ള നല്ലൊ​രു വി​ദു​ഷി​യാ​യി​രു​ന്നു. സന്താ​ന​ഗോ​പാ​ലം ചമ്പു​വും അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും അവർ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. വലിയ കാ​വ്യ​ഗു​ണ​മി​ല്ല.

സബ്ജ​ഡ്ജി​യാ​യി​രു​ന്നു പെൻഷൻ പറ്റിയ ഉള്ളാ​ട്ടിൽ അച്യു​തൻ​നാ​യ​രു​ടെ ധൎമ്മ​പ​ത്നി​യാ​യി​രു​ന്നു. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലേ കവി​താ​വാ​സന പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് സം​സ്കൃ​തം പഠി​ച്ച​തു്. കൈ​ക്കു​ള​ങ്ങ​രെ രാ​മ​വാ​രി​യ​രാ​യി​രു​ന്നു ഗുരു. ഗോ​ഗ്ര​ഹ​ണം മണി​പ്ര​വാ​ളം സാ​മാ​ന്യം നല്ല ഒരു കൃ​തി​യാ​കു​ന്നു.

വെൺ​മ​ണി മഹ​ന്റെ സമ​കാ​ലി​ക​നായ കോ​ട​ശ്ശേ​രി തമ്പാൻ സാ​മാ​ന്യം നല്ല കവി​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യ​തു് കല്യാ​ണ​സൗ​ഗ​ന്ധി​കം നാ​ട​ക​മാ​ണു്. അതു്. 1069-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഈ നാ​ട​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി ലക്ഷ്മീ​പു​ര​ത്തു രവിവൎമ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള അഭി​പ്രാ​യം ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു–

നാ​ട​ക​ല​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഇതി​നി​ല്ലെ​ന്നു​വ​രി​കി​ലും സര​സ​മായ ഘട്ട​ങ്ങ​ള​വി​ട​വി​ടെ കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടു്. മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ഒന്നു​ര​ണ്ടു പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

കൊ​ല്ലവൎഷം 1044 കുംഭം 27-ാം തീയതി തി​രു​വോ​ണം നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. തി​രു​വ​ല്ലാ മാ​ന്നാ​ന​ത്തു​നി​ന്നു കുറേ വട​ക്കോ​ട്ടു പോയാൽ ഒരു ആറു് കി​ഴ​ക്കു പടി​ഞ്ഞാ​റാ​യി ഒഴു​കു​ന്ന​തു കാണാം. അതു കട​ന്നു് വട​ക്കേ​ക്കര എത്തി​യാൽ നേരെ കി​ഴ​ക്കു​വ​ശ​ത്തു് വട​ക്കു​തെ​ക്കാ​യി ഒഴു​കു​ന്ന മറ്റൊ​രു നദി​യും ഉണ്ടു്. അതി​ന്റെ കി​ഴ​ക്കേ​ക്ക​ര​യി​ലാ​ണു് ‘പന​യ​ന്നാർ​കാ​വെ​ഴും ഭദ്ര​കാ​ളി’യുടെ നിലയം. പ്ര​സ്തുത ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന​ടു​ത്തു് തെ​ക്കു​മാ​റി ‘കാവിൽ’ എന്നൊ​രു വീ​ടു​ണ്ടു്. അവി​ടെ​യാ​ണു് പണി​ക്കർ ജനി​ച്ച​തു്. പി​താ​വു് ശങ്ക​രൻ​വൈ​ദ്യ​നും, മാ​താ​വു് വെ​ളു​ത്ത​കു​ഞ്ഞും ആയി​രു​ന്നു. അഞ്ചു​വ​യ​സ്സാ​യ​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അമ്മ മരി​ച്ചു​പോ​യി. അന്നു് ഈഴവൎക്കു വി​ദ്യാ​ല​യ​പ്ര​വേ​ശം അനു​വ​ദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ബാലൻ പി​താ​വി​ന്റെ അടു​ക്കൽ അമ​ര​കോ​ശം, അഷ്ടാം​ഗ​ഹൃ​ദ​യം, സഹ​സ്ര​യോ​ഗം മു​ത​ലാ​യവ പഠി​ച്ചു. അതു​ക​ഴി​ഞ്ഞു് വി​ദ്വാ​നായ കൊ​ച്ചു​രാ​മൻ​പി​ള്ള​യാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു കാ​വ്യ​നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​ര​പ്ര​ഭൃ​തി​കൾ അഭ്യ​സി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ മഹാ​വൈ​ദ്യൻ എന്ന നി​ല​യിൽ ശോ​ഭി​ക്കു​ന്ന എം. കെ. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​വൈ​ദ്യൻ (ധന്വ​ന്ത​രി​മ​ഠം), സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ ഗോ​വി​ന്ദ​ക്കു​റു​പ്പു് കാ​ഞ്ഞി​രം​മൂ​ട്ടിൽ കൊ​ച്ചു​കോ​ശി​വൈ​ദ്യൻ മു​ത​ലാ​യ​വർ പണി​ക്ക​രു​ടെ സതീൎത്ഥ ്യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു.

പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ പണി​ക്കർ രഹ​സ്യ​മാ​യി കവി​ത​കൾ എഴു​താ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പതി​മ്മൂ​ന്നാം വയ​സ്സി​ലാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ 57-ലെ വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്കം ഉണ്ടാ​യ​തു്. അതി​നെ​പ്പ​റ്റി ഈ ബാലൻ ഒരു കവിത എഴുതി. ഒരി​ക്കൽ രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാൻ പണി​ക്ക​രേ​യും സഹ​പാ​ഠി​ക​ളേ​യും ചേൎത്തു ് ഒരു കവി​താ​പ​രീ​ക്ഷ നട​ത്തി. അന്നു് ‘പപ്പു’ ഉണ്ടാ​ക്കിയ ശ്ലോ​കം ഇങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ ശ്ലോ​ക​ത്തി​ലെ ‘പൃഷ്ട’ശബ്ദം പൃ​ഷ്ഠ​മെ​ന്നാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചി​ട്ടു് ഗുരു ബാലനെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.

ശ്രീ​പ​രീ​ക്ഷി​ദു​ത്ഭ​വം, നള​ച​രി​തം എന്നീ അമ്മാ​ന​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു കവി ആദ്യ​മാ​യി രചി​ച്ച​തു്. അതി​നു​ശേ​ഷം കൃ​ഷ്ണാൎജ്ജു നവി​ജ​യം അമ്മാന എഴുതി. അവ​യി​ലെ ഓരോ പദ്യ​ങ്ങൾ താഴെ ചേൎക്കു​ന്നു.

അടു​ത്ത കൃതി കി​രാ​തം അമ്മാ​ന​പ്പാ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ കൃ​തി​യെ പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ–

എന്നും, സര​സ​ഗാ​യ​ക​ക​വി​മ​ണി കേ. സി–

എന്നും, അഭി​ന​ന്ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

കി​രാ​ത​ത്തി​ലെ ഒരു പദ്യം താഴെ ചേൎക്കു​ന്നു.

വൎഗ്ഗീ​സു​മാ​പ്പിള മല​യാ​ള​മ​നോ​രമ ആരം​ഭി​ച്ച കാലം മു​ത​ല്ക്കു പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ ആ പത്ര​ത്തി​ന്നു നി​ര​ന്ത​രം പദ്യ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

സു​ന്ദോ​പ​സു​ന്ദ​ച​രി​തം കു​റ​ത്തി​പ്പാ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു അടു​ത്ത കൃതി.

1065 തുലാം 29-ാം തീയതി അയ​ത്തിൽ പി. കു​ഞ്ഞു​ശ​ങ്ക​ര​ത്ത​ണ്ടാ​രു​ടെ സഹോ​ദ​രി​യായ കു​രും​ബ​യേ പാ​ണി​ഗ്ര​ഹം ചെ​യ്തി​ട്ടു് അച്ഛ​ന്റെ അനു​മ​തി​യോ​ടു​കൂ​ടി പന്ത​ളം വട​ക്കേ​ക്കര ഇല​വ​ന്തി​ട്ട​യി​ലേ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം പാൎപ്പു മാ​റ്റി.

ഇക്കാ​ലം​വ​രെ ‘പത്മ​നാ​ഭൻ​ശൗ​ണ്ഡി​കർ’ എന്ന പേ​രി​ലാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹം കൃ​തി​കൾ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​വ​ന്ന​തു്. ആ പേർ അന്ന​ത്തെ ഈഴ​വ​പ്ര​മാ​ണി​കൾ​ക്കു രസി​ച്ചി​ല്ല. ആല​പ്പുഴ മട്ടാ​ഞ്ചേ​രി ഗോ​വി​ന്ദൻ​വൈ​ദ്യൻ മു​തൽ​പേർ ആക്ഷേ​പി​ച്ചു് ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴുതി. പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ സഹാ​യ​ത്തി​നു വെ​ളു​ത്തേ​രി​യും പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.

‘ശു​ണ്ഡാ മദ്യം ആപ​ണാർ​ത്ഥേ ഠക്’ എന്ന സൂ​ത്ര​പ്ര​കാ​രം ശൗ​ണ്ഡി​കൻ എന്ന പദ​ത്തി​നു കള്ളു​ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രൻ എന്ന അൎത്ഥ മേ സി​ദ്ധി​ക്ക​യു​ള്ളു എന്നാ​യി​രു​ന്നു എതി​രാ​ളി​ക​ളു​ടെ വാദം. എന്നാൽ,

എന്ന ശാ​ഠ്യാ​യ​ന​സ്മൃ​തി​യി​ലെ ചില പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു പണി​ക്ക​രു​ടെ കക്ഷി ശക്തി​പൂർ​വ്വം എതിൎത്തു. വഴ​ക്കു മൂ​ത്തു് ഒടു​വിൽ പെ​രു​നെ​ല്ലി–

എന്നു് ഉപ​ദേ​ശി​ക്ക​യാൽ അദ്ദേ​ഹം ആ പേ​രു​പേ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ടു് പണി​ക്കർ​സ്ഥാ​നം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. അതു മറ്റൊ​രു വഴ​ക്കി​നി​ട​വ​രു​ത്തി.

എന്നു് ഒടു​വിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​നും,

എന്നു് മി: സീ. എസു്. സു​ബ്ര​ഹ്മ​ണ്യൻ​പോ​റ്റി​യും ചോ​ദ്യം​തു​ട​ങ്ങി. ആ വാ​ക്സ​മ​ര​വും കുറേ നീ​ണ്ടു​നി​ന്നു. ഈ വഴ​ക്കിൽ​നി​ന്നു ഒരു ഗു​ണ​മു​ണ്ടാ​യി. സ്ഥാ​നി​ക​ര​ല്ലാ​ത്ത ഈഴ​വ​രും മു​റ​യ്ക്കു ‘പണി​ക്കർ’ സ്ഥാ​നം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി.

1067-ൽ കു​ചേ​ല​ശ​ത​കം മണി​പ്ര​വാ​ള​വും, അടു​ത്ത​വർ​ഷം സം​ഗീ​ത​കേ​തു​ച​രി​തം തൎജ്ജ മയും പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

പണി​ക്കർ നല്ല പോ​രാ​ളി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു തെ​ളി​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാൻ കവി​ഭാ​ര​തം രചി​ക്കു​വാൻ ഉദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും കവി​ക​ളെ​ല്ലാം ‘മനോ​ര​മ​യിൽ വന്നു കളി​ച്ചി​ടേ​ണം’ എന്നും മനോ​ര​മ​യിൽ പര​സ്യം ചെ​യ്തു. അപ്പോൾ പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ–

എന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അനു​സ്മ​രി​പ്പി​ച്ചു. എന്നാൽ ഭാരതം പു​റ​ത്തു​വ​ന്ന​പ്പോൾ, അതിൽ ഒരീ​ഴ​വ​ന്റെ പേരും കാ​ണാ​യ്ക​യാൽ 1069-ൽ പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്കർ കവി​രാ​മാ​യ​ണം രചി​ച്ചു. പ്ര​സ്തുത ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തെ അന​ന്ത​പു​ര​ത്തു മൂ​ത്ത​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ, കേ. സി. നടു​വ​ത്ത​ച്ഛൻ, അഴ​ക​ത്തു പത്മ​നാ​ഭ​ക്കു​റു​പ്പു്, കവി​യൂർ രാമൻ നമ്പ്യാർ, ചക്ര​പാ​ണി​വാ​രി​യർ തു​ട​ങ്ങിയ അനവധി കവികൾ പ്ര​ശം​സി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, ചില കവികൾ തങ്ങൾ​ക്കു ലഭി​ച്ച സ്ഥാ​നം കൊ​ണ്ടു തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടാ​തെ പണി​ക്ക​രോ​ടു യു​ദ്ധ​ത്തി​നു പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. അവരിൽ പ്ര​മാ​ണി​കൾ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാൻ, ഒടു​വിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ, സി. പി. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള ഇവ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഈ സമ​ര​ച​രി​ത്രം വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള നി​ഷ്പ​ക്ഷ​പാ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം വി​ജ​യ​ശ്രീ​വ​രി​ച്ച​തു് പത്മ​നാ​ഭ​പ്പ​ണി​ക്ക​രെ​യാ​ണെ​ന്നു സമ്മ​തി​ക്കും. കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ മാ​ദ്ധ്യ​സ്ഥ​ത്തിൽ ആണു് യു​ദ്ധം അവ​സാ​നി​ച്ച​തു്.

പി​ന്നെ​യും ഒടു​വിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ കവി​മൃ​ഗാ​വ​ലി പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഒരു സമ​ര​മു​ണ്ടാ​യി. അതു് കു​റേ​ക്കാ​ലം നി​ന്നി​ട്ടു് താനേ ശമി​ച്ചു.

1070-ൽ വി​ശ്വ​ഗു​ണാ​ദർ​ശം ചമ്പു​വി​ന്റെ ഏതാ​നും​ഭാ​ഗം തൎജ്ജ മചെ​യ്തു. അതി​നും​പു​റ​മേ ‘പത്രാ​ധി​പ​ഭാ​ര​തം’ ‘നട​മൃ​ഗ​മാല’ എന്നീ കൃ​തി​ക​ളും ആ കൊ​ല്ല​ത്തിൽ​ത​ന്നെ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു.

1071-ൽ പി​താ​വായ ശങ്ക​രൻ​വൈ​ദ്യൻ മരി​ക്ക​യാൽ, അദ്ദേ​ഹം അക്കൊ​ല്ലം യാ​തെ​ാ​രു കൃ​തി​യും രചി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.

1072-ൽ പദ​ദോ​ഷ​പ്ര​ക​ര​ണം മണി​പ്ര​വാ​ള​വും പാ​ലാ​ഴി​മ​ഥ​നം അമ്മാ​ന​പ്പാ​ട്ടും പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

1073-ൽ കവി​താ​ര​സ​നി​രൂ​പ​ണം നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

1075-ൽ മാഘം ഒന്നാം​സർ​ഗ്ഗ​വും രഘു​വം​ശം ആറാം​സർ​ഗ്ഗ​വും തൎജ്ജ മചെ​യ്തു.

1079-ൽ കൃ​ഷ്ണാർ​ജ്ജു​ന​വി​ജ​യം ആട്ട​ക്ക​ഥ​യും സന്മാർ​ഗ്ഗ​ച​ന്ദ്രി​ക​യും രചി​ച്ചു.

1080-ൽ കോ​കി​ല​സ​ന്ദേ​ശം എഴുതി. പരേ​ത​നായ പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യ​രു​ടെ അടു​ക്ക​ലേ​യ്ക്കു് ഒരു കു​യി​ലി​നെ സന്ദേ​ശ​ഹ​ര​നാ​യി അയ​യ്ക്കു​ന്ന​താ​ണു് അതിലെ കഥ. അതിൽ ഈഴ​വ​രു​ടെ സാ​മു​ദാ​യി​ക​സ്ഥി​തി വി​ശ​ദ​മാ​യി വർ​ണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അതേ വർ​ഷ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ കു​ഞ്ഞി​ക്കാ​വു് എന്ന ഖണ്ഡ​കാ​വ്യം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

1082-ൽ അവ​സ​രോ​ക്തി​മാല, പത്രാ​ധി​പർ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ പ്രൗ​ഢ​മായ അവ​താ​രി​ക​യോ​ടു​കൂ​ടി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

1083-ൽ കന്നു​കാ​ലി​പ്ലേ​ഗു്, നി​ല​ക്ക​ട​ല​ക്കൃ​ഷി എന്നി​ങ്ങ​നെ വ്യ​വ​സാ​യ​പ​ര​മായ രണ്ടു കൃ​തി​ക​ളും മൂ​ന്നു താ​രാ​ട്ടു​ക​ളും രചി​ച്ചു.

1084-ൽ ഭജ​ന​കീർ​ത്ത​ന​മാല കേ. സി-​യുടെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്ര​കാ​രം റെ​ഡ്യാ​രു​ടെ പ്ര​സാ​ധ​ക​ത​യിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി. സ്ത്രീ​പും​സ്ത്വ​ദോ​ഷ​വും അതേ കൊ​ല്ല​ത്തിൽ രചി​ച്ച​താ​ണു്.

1086-ൽ കു​ചേ​ല​വൃ​ത്തം കഥകളി രചി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും 1098-ൽ ആണു് പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്.

1087-ൽ താ​മ​ര​പ്പ​ള്ളി കൊ​ച്ചു​തോ​മ​സ്സി​ന്റെ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം (വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു്) രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

1090-ൽ പരി​ഷ്കൃ​ത​വി​വാ​ഹ​വി​ധി​യും, ചര​മാ​നു​ശ​യ​വും, ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​തം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടും, ബാ​ല​ബോ​ധ​ന​വും പലേ ഖണ്ഡ​ക​വ​ന​ങ്ങ​ളും നിർ​മ്മി​ച്ചു.

1092-ൽ രഘു​ര​ത്നാ​വ​ലി എന്ന ഗദ്യ​ഗ്ര​ന്ഥം ഉണ്ടാ​ക്കി.

1097-ൽ സന്ദേ​ശ​ഗീത, രാ​ഹു​വി​ന്റെ അയി​ത്തം എന്നീ കൃ​തി​ക​ളും, 1099-ൽ തീ​വ്ര​പ്ര​രോ​ദ​ന​വും പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി. 1100-ൽ ധർ​മ്മ​പ​ദം കി​ളി​പ്പാ​ട്ടു പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി. 1103-ൽ ഗു​രു​സ്വാ​മി​കീർ​ത്ത​നം, പൂ​പ്പ​ട​പ്പാ​ട്ടു് (മാ​രൻ​പാ​ട്ടു്) ചമ​ച്ചു.

കൊ​ച്ചീ​ശീ​മ​യിൽ തല​പ്പ​ള്ളി​ത്താ​ലൂ​ക്കിൽ​പ്പെ​ട്ട എമു​ക്കാ​ട്ടു​ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ അതേ പേ​രോ​ടു​കൂ​ടി​യ​തും, അകൃ​ത്രി​മ​രാ​മ​ണീ​യ​ക​ത്തി​ന്റെ ധാ​മ​മെ​ന്ന​പോ​ലെ വി​ല​സു​ന്ന​തും ആയ ദേ​ശ​ത്തു് ‘ഒടു​വിൽ’ എന്നു പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ ഗൃ​ഹ​മാ​ണു് കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​ന്റെ ജന​ന​ത്താൽ ധന്യ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്. ആ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലെ കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടി​അ​മ്മ​യു​ടേ​യും ബ്ര​ഹ്മ​ശ്രീ ആല​ത്തൂർ മന​യ്ക്കൽ പര​മേ​ശ്വ​രൻ​ന​മ്പൂ​തി​രി അവർ​ക​ളു​ടേ​യും ദ്വി​തീ​യ​മെ​ങ്കി​ലും അദ്വി​തീ​യ​പു​ത്ര​നാ​യി 1045 തുലാം 15-​ാംതീയതി തി​രു​വാ​തിര നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. ഈ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു സജാ​തീ​യ​പ​ത്നി​ക്കു​പു​റ​മേ പാ​ലി​യ​ത്തും ഒരു ഭാൎയ്യ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവരിൽ ജനി​ച്ച ആല​ത്തൂർ അനുജൻ നമ്പൂ​രി​പ്പാ​ടും, പാ​ലി​യ​ത്തു ചെറിയ കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​അ​ച്ഛ​നും, കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​നെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ കവി​ത്വ​വാ​സ​നാ​സ​മ്പ​ന്ന​രാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അച്ഛൻ​ന​മ്പൂ​രി​യി​ലും ആ ഗു​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു ന്യാ​യ​മാ​യി ഊഹി​ക്കാം.

അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ നാ​ട്ടു​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് എഴു​ത്തി​നി​രു​ന്നി​ട്ടു് നാ​ട്ടാ​ശാ​ന്റെ കള​രി​യിൽ ചേർ​ന്നു പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി. പി​ന്നീ​ടു വട​ക്കാ​ഞ്ചേ​രി ഗ്രാ​ന്റു്സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേർ​ന്നു് മാ​ധ്യ​മി​ക​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ വിജയം നേടി. രണ്ടു കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പരീ​ക്ഷ​യും തര​ണം​ചെ​യ്തു. എന്നാൽ എറ​ണാ​കു​ളം കാ​ളേ​ജിൽ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് എഫ്. ഏ. പരീ​ക്ഷ​യിൽ ഒരു തവണ തോൽവി പറ്റി​യ​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം അവി​ടം​വി​ട്ടു മദ്രാ​സിൽ​ചെ​ന്നു പഠി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​വ​ന്നു. 1894-ൽ ആ പരീ​ക്ഷ​യി​ലും വിജയം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. ധന​ത്തി​ന്റെ അഭാ​വ​ത്താൽ അദ്ദേ​ഹം പഠി​ത്തം തു​ട​രാ​തെ വട​ക്കാ​ഞ്ചേ​രി​യി​ലെ സ്ക്കൂ​ളിൽ പ്ര​ധാ​നാ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​സ്ഥാ​നം കൈ​യേ​റ്റു രണ്ടു​കൊ​ല്ലം കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. അതി​നു​ശേ​ഷം 1896-ൽ ആണു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം രാ​ജ​കീ​യ​കാ​ളേ​ജിൽ ചേർ​ന്ന​തു്. ചി​ല​വി​ലേ​യ്ക്കു​ള്ള പണം അദ്ദേ​ഹം​ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു​കൂ​ടി. അന്നു് രാ​മ​രാ​ജൻ എന്നൊ​രു പത്രം ചി​ല​രെ​ല്ലാം​കൂ​ടി ആരം​ഭി​ച്ച​തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ഭാ​ഗ്യ​മാ​യി. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അതി​ന്റെ പത്രാ​ധി​പർ എന്ന നി​ല​യിൽ കി​ട്ടിയ തു​ച്ഛ​മായ സം​ഖ്യ​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം തന്റെ ചെ​ല​വു​ക​ളെ​ല്ലാം നട​ത്തി​വ​ന്ന​തു്. എന്നാൽ പത്രാ​ധി​പ​ത്യം നി​സ്സാ​ര​മായ സം​ഗ​തി​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഒട്ടു​വ​ള​രെ സമയം അതു് അപ​ഹ​രി​ച്ചു. എന്നി​ട്ടും രണ്ടു​കൊ​ല്ലം​കൊ​ണ്ടു ബി. ഏ. ബി​രു​ദം നേ​ടി​യ​തോർ​ക്കു​മ്പോൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നി​സ്ത​ന്ദ്ര​ത​യെ നാം എങ്ങ​നെ അഭി​മാ​നി​ക്കാ​തി​രി​ക്കും. മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം പ്ര​സി​ഡൻ​സി​യിൽ ഒന്നാം​സ്ഥാ​നം അദ്ദേ​ഹം കര​സ്ഥ​മാ​ക്കി​യെ​ന്നു​ള്ള​തും സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​ണു്.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ താമസം മറ്റൊ​രു​വി​ധ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യ​വാ​സ​ന​യ്ക്കു പോ​ഷ​ക​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. അന്നു മുൻ​ഷി​പ്പ​ണി നോ​ക്കി​വ​ന്ന രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പി​ന്റെ അടു​ക്കൽ പഠി​ക്കാൻ ഭാ​ഗ്യം സി​ദ്ധി​ച്ച​തു വലി​യൊ​രു കാൎയ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​പോ​ലൊ​രു സാ​ഹി​തീ​ര​സി​ക​നെ​യോ ഭാ​ഷാ​ശി​ക്ഷ​ണ​കു​ശ​ല​നെ​യോ കാ​ണ്മാൻ പ്ര​യാ​സ​മാ​ണു്. അതി​നും​പു​റ​മേ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചാ​ണ​ല്ലൊ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലേ​യും മറ്റും പരി​ച​യം സി​ദ്ധി​ച്ച​തും. ഈ പരി​ച​യ​ത്തെ അദ്ദേ​ഹം തനി​ക്കു ഗു​ണ​ക​ര​മായ വി​ധ​ത്തിൽ ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്താ​തി​രു​ന്ന​തു​മി​ല്ല.

ബി. ഏ. പാ​സ്സാ​യി​ട്ടു നാ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന ഉട​നേ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം എറ​ണാ​കു​ളം ഹജൂർ​ക​ച്ചേ​രി​യിൽ ക്ലാർ​ക്കാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. അവി​ടെ​നി​ന്നു ക്ര​മേണ താ​ലൂ​ക്കു​സ​മ്പ്ര​തി ദേ​വ​സ്വം​ശി​ര​സ്ത​ദാർ ഈ മു​റ​യ്ക്കു​യർ​ന്നു താ​സീൽ​മ​ജി​സ്ട്രേ​ട്ടു​ദ്യോ​ഗ​ത്തി​ലെ​ത്തി.

അദ്ദേ​ഹം ഹജൂർ ഹെ​ഡ്ക്ലാർ​ക്കാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു സ്ഥാ​ന​ത്യാ​ഗം​ചെ​യ്ത വലി​യ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ നേ​ത്യാ​ര​മ്മ​യു​ടെ കനി​ഷ്ഠ​സ​ഹോ​ദ​രി​യായ ഇട്യാ​ണ​ത്തു മൂ​കാം​ബി​ക​അ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. ആ സ്ത്രീ​ര​ത്നം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു രണ്ടു സ്ത്രീ​സ​ന്താ​ന​ങ്ങ​ളെ നല്കി​യി​ട്ടു് 1080-ൽ അകാ​ല​മ​ര​ണം പ്രാ​പി​ച്ചു.

എന്നു വി​ല​പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദുഃ​ഖാ​തി​രേ​ക​ത്തെ ഒരു​വി​ധം തട​ഞ്ഞു​നി​റു​ത്തി. ഒരു സം​വ​ത്സ​രം കഴി​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം സാ​ഹി​ത്യ​ര​സി​ക​നും മലബാർ സബ്ജ​ഡ്ജി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ടി. വി. അന​ന്തൻ​നാ​യർ ബി. ഏ, ബി. എൽ. അവർ​ക​ളു​ടെ രണ്ടാ​മ​ത്തെ മകളായ തൃ​ശ്ശൂർ ആള​ത്തു​പു​ത്തൻ​വീ​ട്ടിൽ ചി​ന്ന​മ്മു​അ​മ്മ​യെ പാ​ണി​ഗ്ര​ഹ​ണം​ചെ​യ്തു.

1084-ൽ കും​ഭ​കോ​ണ​യാ​ത്ര എന്ന കാ​വ്യം രചി​ച്ച​തു് അവിടെ ജഡ്ജി​യാ​യി​രു​ന്ന ശ്വ​ശു​ര​നെ സന്ദർ​ശി​ക്കാ​നാ​യി​പോ​യ​പ്പോ​ളു​ണ്ടായ അനു​ഭൂ​തി​ക​ളെ അധി​ക​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. 1086-ൽ അദ്ദേ​ഹം ഇരി​ഞ്ഞാ​ല​ക്കുട മജി​സ്ട്രേ​ട്ടാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ദ്വ​തീ​യ​പ​ത്നി​യും ഒരു പു​ത്ര​നെ​മാ​ത്രം വി​ട്ടും​വ​ച്ചു പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു.

പഴ​യ​ന്നൂർ ആച്ചാ​ട്ടിൽ കു​ട്ടി​യ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു തൃതീയ പത്നി. ആ സ്ത്രീ​യി​ലും ഒരു സ്ത്രീ​സ​ന്താ​ന​മു​ണ്ടാ​യി.

അടു​ത്ത രണ്ടു​വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ ആക്ടിം​ഗു തഹ​സീൽ​ദാ​രു​ദ്യോ​ഗ​വും, പി​ന്നീ​ടു കൺ​ട്രോ​ളർ ആഫീ​സ്സിൽ ഒരു​ദ്യോ​ഗ​വും, കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം സ്റ്റേ​ഷ​ണ​റി സൂ​പ്ര​ണ്ടു​ദ്യോ​ഗ​വും വഹി​ച്ച​ശേ​ഷം, അദ്ദേ​ഹം വീ​ണ്ടും എറ​ണാ​കു​ളം മജി​സ്ട്രേ​ട്ടാ​യി തി​രി​ച്ചു​പോ​യി. അവി​ടെ​വ​ച്ചു പ്ര​മേ​ഹ​ക്കു​രു പി​ടി​ച്ചു് കൊ​ള​ത്തേ​രി ശങ്ക​ര​മേ​നോ​ന്റെ ചി​കി​ത്സ​യിൽ കു​റേ​ക്കാ​ലം ഇരു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു പ്ര​യോ​ജ​നം സി​ദ്ധി​ക്കാ​യ്ക​യാൽ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് ഡാ​ക്ടർ​മാ​രെ​വ​രു​ത്തി ചി​കി​ത്സി​പ്പി​ച്ചു​നോ​ക്കി. എന്നി​ട്ടും ഫലം കണ്ടി​ല്ല. കുരു പഴു​ത്തു് 1091 ഇടവം അഞ്ചാം​തീ​യ​തി രോഗം മൂർ​ദ്ധ​ന്യാ​വ​സ്ഥ​യെ പ്രാ​പി​ച്ചു. അന്നു പകൽ രണ്ടു​മ​ണി​ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദേഹി ദേ​ഹം​വി​ട്ടു സ്വർ​ഗ്ഗോ​ന്മു​ഖ​മാ​യി പ്ര​യാ​ണം​ചെ​യ്തു.

കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​ന​വൻ ചില സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ മനു​ഷ്യ​ലോ​ക​ത്തി​നു് ഒരു മാ​തൃ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആരോ​ടും വി​ന​യ​പൂർ​വ്വം മധു​ര​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കുക, വി​വേ​ക​ത്തോ​ടും സ്ഥി​രോ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടും പ്ര​വർ​ത്തി​ക്ക, സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ നിർ​വ്യാ​ജം സ്നേ​ഹി​ക്കുക മു​ത​ലായ ഗു​ണ​ങ്ങൾ ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അല​ങ്ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. മജി​സ്ട്രേ​ട്ടു​ദ്യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷ​വും ഈ ഗു​ണ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ വി​ട്ടു​മാ​റി​യി​ല്ല. എന്നാൽ ഖല​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു് അദ്ദേ​ഹം ‘ദയ​യൊ​രു​ല​വ​ലേ​ശം​പോ​ലു​മി​ല്ലാ​ത്ത​ദേ​ഹം’ ആയി​ട്ടാ​ണു് തോ​ന്നി​യി​രു​ന്ന​തു്. നീ​തി​നി​ഷ്ഠ​യോ​ടും നി​ഷ്പ​ക്ഷ​പാ​ത​മാ​യും സദാ പെ​രു​മാ​റി​വ​ന്ന​തി​നാൽ പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സ്നേ​ഹി​ക്ക​യും ബഹു​മാ​നി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു​വ​ന്നു.

ഈശ്വ​ര​ഭ​ക്തി​യെ​ന്ന​പോ​ലെ കവി​താ​വാ​സ​ന​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു തന്നെ അദ്ദേ​ഹം കവി​ത​കൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണു് അറി​വു്. അവയിൽ പലതും നോ​ട്ടു​ബു​ക്കു​ക​ളിൽ​നി​ന്നും വെ​ളി​ക്കു​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. എറ​ണാ​കു​ളം കാ​ളേ​ജിൽ പഠി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​വും സഹ​പാ​ഠി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന സി. എസ്. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്ക​രും മല​യാ​ള​മ​നോ​ര​മ​യി​ലും ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​യി​ലും കവി​ത​കൾ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അന്നു വി​ദ്വാൻ ചാ​ത്ത​രാ​ത്തു ശങ്കു​ണ്ണി​മേ​നേ​ാൻ ബി. ഏ, എൽ. ടി. എന്നൊ​രു പണ്ഡി​തൻ അവ​രു​ടെ സാ​ഹി​തീ​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളെ പരു​ഷ​മാ​യി ഖണ്ഡി​ച്ചു​വ​ന്നു. ബാ​ല​സ​ഹ​ജ​മായ അക്ഷ​മ​യോ​ടു​കൂ​ടി അവർ കാ​ളേ​ജി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു ദി​വ​സം​നോ​ക്കി “ചാ​ത്തൻ​തു​ള്ളൽ” എന്നൊ​രു ഓട്ടൻ​തു​ള്ളൽ നിർ​മ്മി​ച്ചു് ഒരു സ്നേ​ഹി​ത​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​വ​ച്ചു തു​ള്ളു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതു് അവിടെ കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന​വ​രെ​യെ​ല്ലാം അത്യ​ന്തം രസി​പ്പി​ച്ചു. കൂ​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ നല്ല നടനും കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു പല​പ്പോ​ഴും തന്റെ നാ​ട്യ​ക​ലാ​കു​ശ​ല​ത​യെ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു.

ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി​യി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ വി​ദ്യാ​നി​നോ​ദി​നി, രസി​ക​ര​ഞ്ജി​നി മു​ത​ലായ മാ​സി​ക​ക​ളി​ലും കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ കവി​ത​കൾ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണി​രു​ന്ന​തു്. ചി​റ്റൂ​രിൽ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് സര​സ​ക​വി​ക​ളായ കു​ണ്ടൂർ നാ​രാ​യ​ണ​മേ​നോൻ, വരവൂർ ശാ​മു​മേ​നോൻ എന്നി​വ​രു​ടെ പ്രേ​ര​ണാ​ഫ​ല​മാ​യി അദ്ദേ​ഹം തെ​രു​തെ​രെ കവി​ത​കൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ ഒരു നല്ല കവി എന്ന​പേർ ലഭി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​യി​രു​ന്നു മഹാ​ക​വി പന്ത​ളം കേ​ര​ള​വർ​മ്മ രാജാ അവർകൾ കവ​ന​കൗ​മു​ദി ആരം​ഭി​ച്ച​തു്. ആ മാസിക കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​ന്റെ കവി​താ​ന​ടി​ക്കു് ഒരു നൎത്ത നരം​ഗ​മാ​യി​ത്തീൎന്നു.

കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂ​രിൽ അല്പ​കാ​ലം ഉദ്യോ​ഗ​ത്തി​ലി​രി​ക്കാൻ ഇട​വ​ന്ന​പ്പോൾ, കവി​സാർ​വ്വ​ഭൗ​മ​ന്മാ​രായ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ തമ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ പരി​ച​യ​വും, കാ​വ്യ​ര​ച​നാ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അവ​രു​ടെ നി​ര​ന്ത​ര​മായ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും ലഭി​ച്ചു. ഇങ്ങ​നെ പല​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ഉത്ത​മ​സാ​ഹചൎയ്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി ചേർ​ന്നു പരി​പു​ഷ്ട​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​താ​വാ​സ​ന​യു​ടെ പരി​പ​ക്വ​ഫ​ലം നമു​ക്കു പരി​പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി ലഭി​ക്കും​മു​മ്പു് അദ്ദേ​ഹം ചര​മ​മ​ട​ഞ്ഞു​പോ​യി. എന്തു​ചെ​യ്യാം?

സാ​ഹി​ത്യ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു പോ​രാ​ടു​ന്ന​തിൽ അദ്ദേ​ഹം ബഹു​കു​തു​കി​യാ​യി​രു​ന്നു. ചില യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളിൽ ജയവും പലേ​ട​ത്തു പരാ​ജ​യ​വും സി​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. പ്രാ​സ​വ​ഴ​ക്കു​കാ​ല​ത്തു് ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പാ​തി​യാ​യി സര​സ​ഗാ​യ​ക​ക​വി​മ​ണി കേ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള​യോ​ടു് എതി​രി​ട്ടു. കവി​രാ​മാ​യ​ണ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു മൂ​ലൂ​രി​നോ​ടു മല്ലി​ട്ടു. പ്രാ​സ​വ​ഴ​ക്കു ശമി​ച്ചി​ട്ടും കേ. സി​യോ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പാ​രു​ഷ്യം ശമി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​തു രണ്ടു​പേർ​ക്കു​മാ​ത്ര​മാ​ണു്. അവരിൽ ഒരാൾ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​നാ​യി​രു​ന്നു. സാ​ര​ജ്ഞൻ എന്ന പേരിൽ കേ. സി-​യുടെ ചി​താ​ഭ​സ്മ​ത്തിൽ ശരം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു മടി​യു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.

എന്നെ​ഴു​തിയ കവി​യു​ടെ ബു​ദ്ധി​ക്കു തൽ​ക്കാ​ലം എന്തോ തക​രാ​റു പറ്റി​യി​രു​ന്നു എന്നു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​ണു്. ഈ പദ്യ​ലേ​ഖ​ന​ത്തെ​തു​ടർ​ന്നു​ണ്ടായ സമരം വാ​യ​ന​ക്കാർ വാ​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​മ​ല്ലൊ.

ആ മഹാ​ക​വി​യോ​ടു പാ​രു​ഷ്യം നീ​ങ്ങാ​തെ മറ്റൊ​രു മാ​ന്യൻ പലേ​ദി​ക്കിൽ ‘അന്ന​ത്തേ മഹാ​ക​വി’ എന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ എടു​ത്തു​പ​റ​ക​യും തന്ന​ത്താൻ എഴു​തി​യു​ണ്ടാ​ക്കി മറ്റു ചി​ല​രു​ടെ പേ​രു​വ​ച്ചു് പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച ഒരു ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നേ​യും പു​ണ്യ​സ്മൃ​തി​മ​യ​നായ ഏ. ആർ. കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നെ​യും വ്യം​ഗ്യ​ഭാ​ഷ​യിൽ ദു​ഷി​ച്ചി​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ആസ​ന്ന​മ​ര​ണ​ചി​ന്താ​ശ​ത​ക​ത്തി​ന്റേ​യും കേ​ശ​വീ​യ​ത്തി​ന്റേ​യും കർ​ത്തൃ​ത്വം വഹി​ക്കു​ന്ന കവി അന്ന​ത്തേ​യും എന്ന​ത്തേ​യും മഹാ​ക​വി​ത​ന്നെ എന്നു് മല​യാ​ളി​ക​ളിൽ പി​ത്ത​ക്കാ​മില ബാ​ധി​ക്കാ​ത്ത കണ്ണു​കൾ​ക്കൊ​ക്കെ കാണാൻ കഴി​യും. ഈ വ്യ​തി​യാ​നം നി​ല്ക്ക​ട്ടെ.

കവി​രാ​മാ​യ​ണ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ മൂ​ലൂർ​ത​ന്നെ വിജയം നേടി എന്നു പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇരു​കൂ​ട്ട​രും പര​സ്പ​രം ശകാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കു് ഒട്ടു​വ​ള​രെ കട​ലാ​സ്സും മഷി​യും ചെ​ല​വി​ട്ടു. ഒടു​വിൽ ശകാ​ര​ത്തിൽ വിജയം നേ​ടി​യ​തു മൂ​ലൂർ​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.

ഗദ്യ​ര​ച​ന​യി​ലും കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​നു നല്ല സാ​മർ​ത്ഥ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പഴയ രീ​തി​യി​ലു​ള്ള കഥ​ക​ളെ​ങ്കി​ലും ‘നാലു കഥ​ക​ളും മാ​ല​തി​യും’ സര​സ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. എന്നാൽ ചെ​റു​ക​ഥാ​ര​ച​ന​യിൽ മേ​നോ​നു തന്റെ സതീർ​ത്ഥ്യ​നാ​യി​രു​ന്ന സി. എസു്. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ അടു​ത്തെ​ങ്ങും നി​ല്ക്കാ​നു​ള്ള യോ​ഗ്യത ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു പറ​യാ​തി​രി​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല.

കൊ​ല്ലം​താ​ലൂ​ക്കിൽ പരവൂർ എന്ന ദേ​ശ​ത്തു് ‘വാ​ഴ​വിള’ എന്നൊ​രു പു​രാ​തന ഗൃ​ഹ​മു​ണ്ടു്. ആ ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലെ ഒരംഗം വേ​ലു​ത്ത​മ്പി​യു​ടെ വല​ത്തു​കൈ എന്ന നി​ല​യിൽ ആല​പ്പു​ഴെ സർ​വ്വാ​ധി​കാൎയ്യ​ക്കാർ ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​ണു് പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ പള്ളാ​ത്തു​രു​ത്തി​സം​ഭ​വം ഉണ്ടാ​യ​തു്. ഈ കു​ടും​ബ​ക്കാർ കണ​ക്കു ചെ​മ്പ​ക​രാ​മൻ എന്ന രാ​ജ​ദ​ത്ത​മായ മാ​റാ​പ്പ​ട്ടം ഇപ്പോ​ഴും അനു​ഭ​വി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു.

1043 മകരം 22-ാം തീയതി രോ​ഹി​ണീ​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ പ്ര​സ്തുത കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ ശാ​ഖ​യായ കോ​തേ​ത്തു​വീ​ട്ടിൽ​വ​ച്ചു്, ലക്ഷ്മി​അ​മ്മ​യു​ടെ​യും, വലി​യ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തു രാ​മൻ​പി​ള്ള​യു​ടെ​യും പു​ത്ര​നാ​യി കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള ജനി​ച്ചു. പി​താ​വു് കു​ശാ​ഗ്ര​ബു​ദ്ധി​യും ധാർ​മ്മി​ക​നും ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ത്തിൽ നല്ല വ്യുൽ​പ​ന്ന​നും ആയി​രു​ന്നു. അഞ്ചാം​വ​യ​സ്സിൽ നാ​ട്ടാ​ചാ​രം അനു​സ​രി​ച്ചു് എഴു​ത്തി​നി​രു​ന്നി​ട്ടു്, പരവൂർ സർ​ക്കാർ പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ ചേർ​ന്നു പഠി​ത്തം തു​ട​ങ്ങി. മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ നി​ര​ന്ത​ര​മായ ഉത്സാ​ഹ​വും പു​ത്ര​ന്റെ നൈ​സർ​ഗ്ഗി​ക​മായ ബു​ദ്ധി​ഗു​ണ​വും യോ​ജി​ക്ക​യാൽ, ബാലൻ ഓരോ ക്ലാ​സ്സി​ലും ഒന്നാ​മ​നാ​യി പാ​സ്സാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ മല​യാ​ളം പഠി​ച്ചു​തീർ​ത്തു. സമീ​പ​ത്തു് ആം​ഗ​ല​വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ അഭാ​വ​ത്തി​ലും കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യെ വീ​ടു​വി​ട്ടു ദൂ​ര​ദേ​ശ​ത്ത​യ​യ്ക്കു​ന്ന​തി​നു മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വൈ​മ​ന​സ്യ​ത്താ​ലും, ഇവി​ടെ​വ​ച്ചു് നമ്മു​ടെ ബാലനു പഠി​ത്തം നി​റു​ത്തേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. പി​ന്നീ​ടു് പി​താ​വി​ന്റെ മേൽ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ രാ​മാ​യ​ണ​വാ​യന പരി​ശീ​ലി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. അചി​രേണ പലേ രാ​ഗ​ങ്ങൾ വശ​പ്പെ​ടു​ക​യാൽ കൊ​ച്ചു​കേ​ശ​വൻ ഒരു നല്ല ഗാ​യ​ക​നാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും വാ​യ​ന​യു​ള്ള ദി​ക്കു​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം ക്ഷ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു​തു​ട​ങ്ങി. ഇങ്ങ​നെ ദൈ​നം​ദി​ന​മു​ള്ള രാ​മാ​യ​ണ​പാ​രാ​യ​ണം പലേ വി​ധ​ത്തിൽ പ്ര​സ്തുത ബാ​ല​ന്നു പ്ര​യോ​ജ​കീ​ഭ​വി​ച്ചു. അതു് അന്നു ബാ​ല​ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ അങ്കു​രി​പ്പി​ച്ച ആസ്തി​ക​ത്വം ആമരണം അപ്ര​ച​ലി​ത​മാ​യി നി​ല​നി​ന്നു. രണ്ടാ​മ​താ​യി അതു​വ​ഴി ലഭി​ച്ച വി​പു​ല​മായ പദ​പ​രി​ച​യ​വും ആശ​യ​സ​മ്പ​ത്തും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​താ​ത​രു​വി​നു പരി​പോ​ഷ​ക​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. മൂ​ന്നാ​മ​താ​യി അതു് അദ്ദേ​ഹം ഗാ​ന​ക​ല​യിൽ അസാ​മാ​ന്യ​മായ അഭി​രു​ചി ജനി​പ്പി​ച്ചു.

ഈ പരി​തഃ​സ്ഥി​തി​യിൽ വളർ​ന്ന ഒരു ബാലൻ സം​ഗീ​ത​സാ​ഹി​ത്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ്യ​മായ സമ്മേ​ള​നം​കൊ​ണ്ടു സു​ര​ഭി​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന കഥ​ക​ളി​യാൽ സമാ​ഹൃ​ഷ്ട​നാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തിൽ അൽ​ഭു​ത​ത്തി​നു വക​യി​ല്ല​ല്ലോ. കേ​ളി​കൊ​ട്ടു കേൾ​ക്കു​ന്ന ദി​ക്കി​ലൊ​ക്കെ ഈ ബാ​ല​നും എത്താ​തി​രി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്ന ദി​ക്കാ​യി. ഈ കഥ​ക​ളി​ബ്ഭ്രാ​ന്താ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് 15-​ാമത്തെ വയ​സ്സിൽ പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​തം എന്നൊ​രു ആട്ട​ക്കഥ രചി​പ്പി​ച്ച​തു്. ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ കെ. സി. തന്റെ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ ഇങ്ങ​നെ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

“നാലോ അഞ്ചോ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളിൽ ഇട​വി​ടാ​തെ ആട്ട​മു​ണ്ടാ​യാ​ലും, ഒരു ദി​വ​സ​മെ​ങ്കി​ലും മു​ട​ക്കം​വ​രു​ത്താ​തെ ആ സ്ഥ​ല​ത്തു ഹാജർ കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും പ്ര​ഭാ​തം​വ​രെ നി​ദ്ര​യു​ടെ കഥ​പോ​ലും വി​സ്മ​രി​ച്ചു് അത്യു​ത്സാ​ഹ​പൂർ​വ്വം ആട്ടം കാ​ണു​ക​യും ചെയ്ക പതി​വാ​യി​രു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ കു​റ​ച്ചു​നാൾ കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ആട്ട​ത്തിൽ ഭാ​ഗ​വ​തർ പാ​ടു​മ്പോൾ, അവി​ടെ​ച്ചെ​ന്നു് ശി​ങ്കി​ടി​പാ​ടി​യെ​ങ്കിൽ കൊ​ള്ളാ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​യി ആഗ്ര​ഹം. ഇതി​ന്റെ ഫല​മാ​യി സ്വ​ല്പ​കാ​ലം കൊ​ണ്ടു പാ​ട്ടു​കൾ സാ​മാ​ന്യം പാ​ടു​ന്ന​തി​നും കൈകൾ കാ​ണി​ച്ചാൽ ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നും വശ​മാ​യി. ആയി​ട​യ്ക്കു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ ദി​ക്കിൽ ഒരു ഗൃ​ഹ​സ്ഥ​ന്റെ പക്കൽ 56 ദി​വ​സ​ത്തെ ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ ചേർ​ന്ന ഒരു പു​സ്ത​കം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു സ്വർ​ണ​നി​ധി​പോ​ലെ തോ​ന്നി​യി​രു​ന്ന ആ പു​സ്ത​കം കുറെ പകർ​ത്തി​യെ​ഴു​തു​ന്ന​തി​നാ​യി ഏതാ​നും ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു തര​ണ​മെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട​പേ​ക്ഷി​ച്ച​തിൽ “തന്ന​യ​യ്ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല; വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഇവിടെ വന്നി​രു​ന്നു പകർ​ത്തി​ക്കൊ​ള്ള​ണം” എന്നാ​ണു മറു​പ​ടി ഉണ്ടാ​യ​തു്. അന്നു​മു​തൽ കട​ലാ​സ്സും മഷി​യും പേ​ന​യും സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അവിടെ ചെ​ന്നി​രു​ന്നു് ഏതാ​നും കഥകൾ കു​റേ​ദി​വ​സം​കൊ​ണ്ടു് പകർ​ത്തി എഴു​തു​ക​യും പഠി​ക്ക​യും​ചെ​യ്തു. അത്ര​യു​മാ​യ​പ്പോൾ ‘ഇനി ഒരാ​ട്ടം നട​ത്ത​ണം’ എന്നാ​യി മോഹം. താ​മ​സി​യാ​തെ ഏതാ​നും വയ​സ്യ​ന്മാ​രെ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തു് ഒരു യോഗം ഉണ്ടാ​ക്കി. കഥ ദുൎയ്യോധനവധം​ എന്നു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഓരോ വേ​ഷ​വും നി​ശ്ച​യി​ച്ചു. അവ​ര​വ​രു​ടെ വേ​ഷ​ത്തി​നു​ള്ള കോ​പ്പു​കൾ അവ​ര​വർ​ത​ന്നെ കട​ലാ​സ്സു​കൊ​ണ്ടും മറ്റും ഉണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ള​ണം എന്നാ​യി​രു​ന്നു ഏർ​പ്പാ​ടു്. എനി​ക്കു് ചെ​ണ്ട​കൊ​ട്ടു്, പാ​ട്ടു്, ഹനു​മാ​ന്റെ വേഷം ഇത്ര​യും ആണു് നി​ശ്ച​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്. ഏതാ​നും ദിവസം അത്യുൽ​ക്ക​ണ്ഠ​യോ​ടു​കൂ​ടി പ്ര​യ​ത്നം ചെ​യ്തു ഞാൻ കട​ലാ​സ്സു​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ ഹനൂ​മൽ​കി​രീ​ട​ത്തി​ന്റെ ആ വി​ചി​ത്ര​മായ പ്ര​തിമ ഇപ്പൊ​ഴും എന്റെ മന​സ്സിൽ ആവിർ​ഭ​വി​ച്ച മന്ദ​ഹാ​സ​ത്തെ ജനി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അടു​ത്ത ഒരു വീ​ട്ടിൽ​വ​ച്ചു് ആയി​ട​യ്ക്കു​ള്ള ഒരു ശി​വ​രാ​ത്രി​നാ​ളിൽ കേവലം ബാ​ല​ന്മാ​രായ ഞങ്ങൾ കാ​ട്ടി​ക്കൂ​ട്ടിയ ഗോ​ഷ്ടി​കൾ ഓർ​ക്കു​മ്പോൾ ഇന്നും വളരെ ലജ്ജ തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടു്. പു​ത്ര​വാ​ത്സ​ല്യ​നി​ധി​യായ എന്റെ അച്ഛൻ ഒഴികെ മറ്റു​ള്ള രക്ഷാ​കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും ഇത​റി​ഞ്ഞു് എന്നെ വളരെ ശാ​സി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഇങ്ങ​നെ ബാ​ല​ചാ​പ​ല്യ​ത്താൽ പോ​ഷി​ത​മായ കഥകളി ഭ്രാ​ന്തു് ‘ഇനി ഒരാ​ട്ട​ക്ക​ഥ​യു​ണ്ടാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള ദുർ​മ്മോ​ഹ​ത്തെ​യാ​ണു്’ പി​ന്നെ മന​സ്സിൽ അങ്കു​രു​പ്പി​ച്ച​തു്. അപ്പോൾ സി​ദ്ധ​രൂ​പം പോലും നോ​ക്കീ​ട്ടി​ല്ല. രാ​മാ​യ​ണാ​ദി​കൾ വാ​യി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള അറിവേ ഉള്ളു. എങ്ങി​നെ​യോ കയ്യിൽ വന്നു​ചേർ​ന്ന ഒരു അമരം തമി​ഴ്ക്കു​ത്തി​ന്റെ സഹാ​യ​വും ഉണ്ടു്. എന്തി​ന​ധി​കം? കു​റേ​നാൾ കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ എന്റെ കൃ​തി​യാ​യി പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​തം എന്ന ഒരാ​ട്ട​ക്ക​ഥ​യു​ണ്ടാ​യി എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ കഴി​ഞ്ഞ​ല്ലോ.”

അന്നു് ഇട​ത്തറ പര​മു​ആ​ശാൻ എന്നൊ​രാൾ പരവൂർ മല​യാം​പ​ള്ളി​ക്കൂ​ടം വാ​ദ്ധ്യാ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഇട​ത്തറ കു​ടും​ബ​ക്കാർ പര​മ്പ​ര​യാ നാ​ട്ടാ​ശാ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നും അടി​യ​ന്തി​രാ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പര​വൂ​രി​ലെ നാ​യ​ന്മാർ ഇട​ത്തറ ആശാനു ദക്ഷിണ കൊ​ടു​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. നമ്മു​ടെ ബാ​ല​ക​വി​യു​ടെ ഈ കൃ​തി​യി​ലു​ള്ള ആദ്യ​ത്തെ പദ്യം പര​മു​ആ​ശാൻ യദൃ​ച്ഛ​യാ കാ​ണു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. “കേ​ശ​വ​നു കവി​യാ​യാൽ കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു മോ​ഹ​മു​ണ്ടു്; അല്ലേ? പക്ഷേ അതി​നു് അല്പം പഠി​ച്ചെ​ങ്കി​ലേ ഒക്കൂ” എന്നു് ആശാൻ അധി​ക്ഷേ​പി​ച്ചു​വ​ത്രേ. എന്നാൽ അതിനെ തു​ടർ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി മറ്റൊ​രു അനു​ഭൂ​തി​യു​ണ്ടാ​യി. അദ്ദേ​ഹം തന്റെ കൃ​തി​യെ പരവൂർ കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ എന്ന പണ്ഡി​ത​വ​രേ​ണ്യ​നെ കാ​ണി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞ​തു് ഇങ്ങ​നെ ആയി​രു​ന്നു. “അവി​ടു​ന്നു കുറെ സം​സ്കൃ​തം വാ​യി​ക്ക​ണം. അങ്ങ​നെ വാ​യി​ച്ചാൽ ഇതിനെ സ്വ​യ​മേവ തി​രു​ത്തു​ന്ന​തി​നു ശക്തി​യു​ണ്ടാ​വും.” അചി​രേണ അദ്ദേ​ഹം കേ​ശ​വ​നാ​ശാ​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ത്വം കൈ​വ​രി​ച്ചു. നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​രപൎയ്യ​ന്തം ആ ഗു​രു​വി​ന്റെ അടു​ക്കൽ​നി​ന്നു പഠി​ച്ചി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം 16-​ാംവയസ്സിൽ പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​ത​ത്തെ സ്വയം പരി​ഷ്ക​രി​ക്ക​യും ഹി​ര​ണ്യാ​സു​ര​വ​ധം എന്നു പുതിയ പേർ അതിനു നല്ക​യും ചെ​യ്തു. പ്ര​സ്തുത കൃ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി സാ​ര​സ്യ​വാ​രാ​ന്നി​ധി​യായ രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു​മുൻ​ഷി പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

“ഈ കൃ​തി​യു​ടെ കർ​ത്താ​വു് ഇപ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള കവി​ത​ക​ളിൽ പരി​ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​പ​ക്ഷം, ഇദ്ദേ​ഹം ഒരി​ക്കൽ ഏറ്റ​വും ഉൽ​കൃ​ഷ്ട​മായ കവി​ത​കൊ​ണ്ടു നമ്മെ വി​സ്മ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശക്ത​നാ​യി​ത്തീ​രു​മെ​ന്നു ഞാൻ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. ഇതിൽ ഞാൻ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കിയ ഏതാ​നും​ഭാ​ഗം എനി​ക്കു് ഏറ്റ​വും പ്രി​യ​വും ഹൃ​ദ​യം​ഗ​മ​വും ആയി തോ​ന്നി​യി​രി​ക്കു​ന്നു”.

അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​വ​ച​നം ഫലി​ച്ചു എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ. പ്ര​സ്തുത കൃ​തി​യിൽ അദ്ദേ​ഹം തന്റെ ഗു​രു​വി​നെ ഇങ്ങ​നെ വാ​ഴ്ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

അന​ന്ത​രം തന്റെ വി​ന​യ​ത്തെ ഇപ്ര​കാ​രം പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു:

ഒന്നു​ര​ണ്ടു പദ്യ​ങ്ങൾ മാ​ത്രം മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ കാ​വ്യ​ങ്ങൾ രചി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വിജയം നേ​ടീ​ട്ടു​ള്ള അപൂൎവ്വം ചില കവി​ക​ളിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു കു​ണ്ടൂർ; 1037-ൽ അദ്ദേ​ഹം ജനി​ച്ചു.

എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള യമ​ക​പ്പ​ണി​ക​ളൊ​ക്കെ​യും അദ്ദേ​ഹം പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ വരു​ത്തീ​ട്ടു​ണ്ടു്. കണ്ണൻ, കോ​മ​പ്പൻ, പാ​ക്ക​നാർ, ചെറിയ ശക്തൻ​ത​മ്പു​രാൻ എന്നി​ങ്ങ​നെ മൂ​ന്നു​നാ​ലു കൃ​തി​കൾ അദ്ദേ​ഹം പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ത്തിൽ എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള​വ​യാ​ണു്. പ്രാ​സ​ത്തിൽ ഇത്ര നിൎബ ന്ധ​മു​ള്ള കവികൾ വേറെ അധികം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​കു​ന്നു. ഉദാ​ഹ​ര​ണാർ​ത്ഥം കോ​മ​പ്പ​നിൽ നി​ന്നു് എതാ​നും പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

നാലു ഭാ​ഷാ​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ എന്ന പേരിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തീ​ട്ടു​ള്ള കഥകൾ നാലും സര​സ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. പക്ഷേ ഒരെ​ണ്ണം വാ​യി​ച്ചാൽ മറ്റു​ള്ള​വ​യു​ടെ പോ​ക്കും മട്ടും ഒക്കെ ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്ന​തി​നു പുറമേ, പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ത്തി​നു​ള്ള കഴി​വു​ക​ളു​ടെ പരി​മി​തി​യും അവ​യിൽ​നി​ന്നു് ഏറ​ക്കു​റെ ഗ്ര​ഹി​ക്കാം. കു​ണ്ടൂ​രി​ന്റെ പ്രാ​സ​ബ്ഭ്ര​മ​ത്തി​നു​ദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി ഒരു സ്തോ​ത്രം​കൂ​ടി ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ.

ഈ വല​യേ​ശ്വ​രീ​പ​ഞ്ച​ക​ത്തിൽ എല്ലാ​ത്ത​രം പ്രാ​സ​ങ്ങ​ളും പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

രഘു​വം​ശം, കു​മാ​ര​സം​ഭ​വം എന്നീ കാ​ളി​ദാ​സ​കൃ​തി​ക​ളു​ടെ തൎജ്ജ മക​ളിൽ​പോ​ലും ഈ പ്രാ​സ​ദീ​ക്ഷ കാ​ണി​ച്ച​തി​നാൽ വന്നു​പോയ തക​രാ​റു​കൾ ചി​ല്ല​റ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. ഈ നിൎബ ന്ധ​ത്തി​നു് അല്പ​മൊ​രു അയവു വരു​ത്തി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവ ഇതിൽ പതി​ന്മ​ട​ങ്ങു ശ്ലാ​ഘ്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഭാ​ഷാ​ര​ഘു​വം​ശ​ത്തിൽ,

എന്നി​ങ്ങ​നെ, തൎജ്ജ മയാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നാ​ത്ത​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള പ്ര​സ​ന്ന​മ​ധു​ര​ങ്ങ​ളായ നി​ര​വ​ധി പദ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, വാ​യ​ന​ക്കാൎക്കു ക്ലേ​ശം ജനി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും കു​റ​വ​ല്ല. ഇവയെ മൂ​ല​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​ത്തു​വ​ച്ചു നോ​ക്കുക.

ആദ്യ​ത്തെ പദ്യ​ത്തി​ലെ ‘പ്ര​ഭാ​ത​ര​ള​മാം’ ‘ശു​ഭാ​തുല’ എന്നീ വി​ശേ​ഷ​ണ​ങ്ങൾ പ്രാ​സ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം ചേൎത്ത ിട്ടു​ള്ള​വ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും, ആ മാ​തി​രി സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ങ്ങൾ തൎജ്ജ മക്കാർ​ക്കു് അനു​വ​ദി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​താ​ണെ​ന്നാ​ണു് എനി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് ആശ​യ​ത്തി​നു ന്യൂ​ന​ത​യൊ​ന്നും വന്നി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ. അതു​പോ​ലെ തന്നെ, അരു​ണാം​ശു​ഭി​ന്നൈഃ, എന്ന​തി​നെ ‘അബ്ജ​വ​ല്ല​ഭാ​ത​പ​മ​ണ​ഞ്ഞു​ടൻ വി​ടർ​ന്ന’ എന്നു പര​ത്തി​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തും ക്ഷ​ന്ത​വ്യം​ത​ന്നെ. എന്നാൽ ‘അനോ​ക​ഹാ​നാം വൃ​ന്ദാൽ ശ്ലഥം പു​ഷ്പം​ഹ​ര​തി’ എന്ന​തി​നെ ‘പഴം​കു​സു​മ​വും പഠി​ച്ചു്’ എന്നു ചു​രു​ക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​തു് അത്ര പറ്റി​യി​ല്ല. അടു​ത്ത പദ്യ​ത്തി​ന്റെ തൎജ്ജ മയിൽ ഈ മാ​തി​രി ന്യൂ​ന​ത​യൊ​ന്നും ഇല്ല​താ​നും.

കവി​യ്ക്കു ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സം പോരാ, തൃ​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​വും പോരാ, കഴി​യു​ന്നി​ട​ത്തൊ​ക്കെ ചതുൎത്ഥ ാക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​വും പഞ്ചാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​വും വേ​ണ​മെ​ന്നാ​ണു നിൎബ ന്ധം. ആ നിൎബ ന്ധം, കവിയേ ചില ദി​ക്കു​ക​ളിൽ ശ്വാ​സം മു​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കും​പോ​ലെ തോ​ന്നു​ന്നു.

ഇതി​ന്റെ തൎജ്ജ മയായ,

എന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തിൽ ചതുൎത്ഥ ാക്ഷ​ര​പ്രാ​സം ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു് അല്പം കോ​ട്ടം​വ​രു​ത്തീ​ട്ട​ല്ല​യോ എന്നു സം​ശ​യി​ക്കു​ന്നു. ‘തത്ര’ ‘രാ​ത്രൗ’ ഈ ശബ്ദ​ങ്ങൾ വി​ട്ടു​ക​ള​ഞ്ഞ​തു പോ​ക​ട്ടെ ഭാ​വാ​വ​ബോ​ധ​ക​ലു​ഷാ ദയിതാ ഇവ രാ​ത്രൗ നി​ദ്രാ ചിരേണ, നയ​നാ​ഭി​മു​ഖീ​ബ​ഭൂവ എന്ന​തി​ന്റെ സ്വാ​ര​സ്യം വി​പ്രി​യം​പെ​രി​കെ​യാൎന്നൊ​ര​ദ്ദ​യിത എന്ന​പോ​ലെ ചി​രം​ചെ​ന്നീല എന്ന വാ​ക്കു​കൾ​ക്കു് ഇല്ല​ത​ന്നെ. എന്നാ​ലും തൎജ്ജ മ ഒരു​വി​ധം ഭം​ഗി​യാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു സമ്മ​തി​ച്ചാ​ലും,

എന്ന ശ്ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ തൎജ്ജ മയിൽ കാ​ണു​ന്ന,

‘ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ മമ മൂ​ന്നി​നും പു​റ​മെ​യു​ള്ള തീ’ കുറേ കഷ്ട​മാ​യി​പ്പോ​യി. തൎജ്ജ മ ചുവടേ പകൎത്ത ാം.

ഇവിടെ കവി പ്രാ​സ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ഒട്ടു​വ​ള​രെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കാ​ണു​ന്നു. ‘മഹത്വ’ ശബ്ദ​ത്തെ അനാ​വ​ശ്യ​മാ​യി ആവൎത്ത ിച്ച​തി​നു​പു​റ​മേ ‘ഇഹ​ത്വം’ എന്നി​ങ്ങ​നെ തന്റെ പതി​വി​നു നേരേ വി​പ​രീ​ത​മാ​യി സം​സ്കൃ​തം പ്ര​യോ​ഗി​ക്ക​യും സോ​ഢു​മർ​ഹ​സി എന്ന​തി​നെ ‘മരു​വ​ണം’ എന്നു് ഒഴു​ക്കൻ​മ​ട്ടിൽ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​ക​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്യേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു.

ഇതി​ന്റെ തൎജ്ജ മയായ,

എന്ന പദ്യ​ത്തി​ലെ ആ കണ​ക്കു് നല്ല കണ​ക്കി​നു പറ്റി​യെ​ങ്കി​ലും വിവൎത്ത നം കണ​ക്കി​നു പറ്റി​യോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. കല്പി​ത​ശാ​സ്ത്ര​ഗർ​ഭം എന്ന​തി​നെ കണ​ക്ക​ക​ലു​മാ​റു നൽ​ക്കണ നി​റ​ച്ചു് എന്നു നീ​ട്ടി തൎജ്ജ മചെ​യ്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും പി​ന്നെ​യും പാദം അവ​സാ​നി​ക്കാ​യ്ക​യാൽ ഉടൻ എന്നും ശു​ദ്ധ​നാ​യ് എന്നും രണ്ടു പദ​ങ്ങൾ കൂ​ട്ടി​ച്ചേൎത്തു ് ഒത്തി​ണ​ക്കി​യ​പ്പോൾ പ്രാ​സം ‘കണ​ക്കു’തെ​റ്റി​യെ​ങ്കി​ലും ഇണ​ങ്ങി എന്നൊ​രാ​ശ്വാ​സം. ‘ധീര’ എന്ന​തി​നെ പ്രാ​സ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ‘കണ​ക്കി​ലു​രു​ധൈൎയ്യ​മോ​ടു​ടൻ’ എന്നാ​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ‘ഉടൻ’ എന്നും ‘അഥ’ എന്നും ആവർ​ത്തി​ക്കാ​നും നിൎബ ന്ധി​ത​നാ​യി.

സ്ഥാ​ലീ​പു​ലാ​ക​ന്യാ​യേന ചി​ല​തെ​ടു​ത്തു കാ​ണി​ച്ചു​വെ​ന്നേ​യു​ള്ളു. പ്രാ​സ​നിൎബ ന്ധം അല്പം കു​റ​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ തൎജ്ജ മ കു​റേ​ക്കൂ​ടി നന്നാ​യി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു കാ​ണി​പ്പാൻ​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം. കവി വശ്യ​വാ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു എന്നു​ള്ള​തി​നു യാ​തൊ​രു സം​ശ​യ​വു​മി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം 1111 കർ​ക്ക​ട​ക​ത്തിൽ പര​ലോ​ക​പ്രാ​പ്ത​നാ​യി.

1046 മേടം 1-ാം൹ചി​ത്രാ​പൊൎണ്ണി​മാ ദിവസം ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴിൽ കട​യ്ക്കാ​വൂ​രി​ന​ടു​ത്തു കാ​യി​ക്കര എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് തെ​ാ​മ്മൻ വി​ളാ​ക​ത്തു​വീ​ട്ടിൽ നാ​രാ​യ​ണ​നാ​ശാ​ന്റേ​യും കൊ​ച്ചു​പെ​ണ്ണെ​ന്നു വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്ന കാ​ളി​യ​മ്മ​യു​ടേ​യും പു​ത്ര​നാ​യി ജനി​ച്ചു. [10] കു​മാ​രു എന്നാ​ണു വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്. കു​മ്മൻ​പി​ള്ളി രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാ​ന്റെ ശി​ഷ്യ​നും, ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു, പെ​രു​നെ​ല്ലി കൃ​ഷ്ണൻ​വൈ​ദ്യൻ, വെ​ളു​ത്തേ​രി കേ​ശ​വ​നാ​ശാൻ എന്നീ പ്ര​സി​ദ്ധ കവി​ക​ളു​ടെ സതീൎത്ഥ ്യനും ആയി​രു​ന്ന ഉട​യാൻ​കു​ഴി കൊ​ച്ചു​രാ​മൻ​വൈ​ദ്യ​ന്റെ അടു​ക്ക​ലാ​ണു് ആദ്യം സം​സ്കൃ​തം പഠി​ച്ച​തു്. പി​ന്നീ​ടു സൎക്കാർ മല​യാം​പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ ചേൎന്നു പതി​നാ​ലാം വയ​സ്സു​വ​രെ പഠി​ച്ചി​ട്ടു് ഒന്നു​ര​ണ്ടു​കൊ​ല്ലം മണലൂർ ഗോ​വി​ന്ദ​നാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ സം​സ്കൃ​തം അഭ്യ​സി​ച്ചു. ഒന്നു​ര​ണ്ടു​കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു നാ​ട​കാ​ല​ങ്കാ​രപൎയ്യ​ന്തം വാ​യി​ച്ചു് ഒരു​മാ​തി​രി നല്ല പാ​ണ്ഡി​ത്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ഒരു ദിവസം കാ​യി​ക്ക​രെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ചില ഭക്ത​ന്മാ​രു​ടെ ക്ഷ​ണ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് നാ​ണു​ഗു​രു​സ്വാ​മി​കൾ അവിടെ വിജയം ചെ​യ്ത​പ്പോൾ കു​മാ​രു​വി​നെ​ക്ക​ണ്ടു സന്തു​ഷ്ട​നാ​യി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ തന്റെ ശി​ഷ്യ​നാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. സ്വാ​മി​കൾ കു​മാ​രു​വി​ന്റെ സാ​ഹി​ത്യ​വാ​സ​ന​യെ പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു​കെ​ാ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ശൃം​ഗാ​ര​ക​വി​ത​കൾ എഴു​തി​പ്പോ​ക​രു​തെ​ന്നു ഗുരു ശി​ഷ്യ​നെ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഏതാ​നും​കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം മൈസൂർ സൎവ്വീ​സി​ലി​രു​ന്ന ഡാ​ക്ടർ പപ്പു മു​ഖാ​ന്തി​രം കു​മാ​രു​വി​നെ ബാം​ഗ്ളൂർ സം​സ്കൃ​ത​മ​ഹാ​പാ​ഠ​ശാ​ല​യിൽ ചേർ​ത്തു. എന്നാൽ അവി​ടു​ത്തെ അവ​സാ​ന​പ​രീ​ക്ഷ​യിൽ ചേ​രും​മു​മ്പു് ബാം​ഗ്ലൂ​രിൽ പ്ലേ​ഗു വ്യാ​പി​ക്ക​യും ഡാ​ക്ടർ പപ്പു ശീ​മ​യ്ക്കു പോ​കു​വാൻ നിൎബ ന്ധി​ത​നാ​വു​ക​യും ചെ​യ്ക​യാൽ കു​മാ​രു ആ സ്ഥ​ലം​വി​ട്ടു മദ്രാ​സി​ലേ​യ്ക്കു​പോ​യി. ബാം​ഗ്ലൂ​രിൽ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​ണു് പ്ര​ബോ​ധ​ച​ന്ദ്രോ​ദ​യം നാ​ട​ക​വും സൗന്ദൎയ്യ​ല​ഹ​രി​യും ഭാ​ഷ​യി​ലേ​യ്ക്കു തൎജ്ജ മചെ​യ്ത​തു്. സൗന്ദൎയ്യ​ല​ഹ​രി 1070-ൽ പൂൎത്ത ിയാ​ക്കി.

അരു​വി​പ്പു​റം നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​സ്വാ​മി അവൎകളുടെ ശി​ഷ്യൻ കു​മാ​രു​ആ​ശാൻ എന്ന പേരിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ആ തൎജ്ജ മയിലെ ഒരു ശ്ലോ​കം ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ആശാ​ന്റെ കവി​ത്വ​ശ​ക്തി ഈ ഇളം​പ്രാ​യ​ത്തി​ലും പ്ര​ശ​സ്ത്യ​നി​ല​യിൽ എത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഈ തൎജ്ജ മ തെ​ളി​യി​ക്കു​ന്നു.

മദ്രാ​സിൽ​വ​ച്ചു് അഞ്ചാ​റു​മാ​സം ഒരു പ്ര​ശ​സ്ത​പ​ണ്ഡി​ത​ന്റെ അടു​ക്കൽ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു് അവി​ടെ​നി​ന്നും കൽ​ക്ക​ത്താ​യി​ലേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു. അവിടെ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി വാ​യി​ച്ച​തു ന്യാ​യ​ശാ​സ്ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ 1075-ൽ അവി​ടെ​യും മഹാ​മാ​രി പര​ക്കു​ക​യാൽ തൎക്കതീൎത്ഥ ൻ എന്ന ബി​രു​ദം സമ്പാ​ദി​ക്കും​മു​മ്പേ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു നാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു മട​ങ്ങി​പ്പോ​രേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു​കൂ​ടി. ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു ‘വി​ചി​ത്ര​വീൎയ്യം’ ‘മൃ​ത്യു​ഞ്ജ​യം’ എന്ന നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും ‘ശാ​ങ്ക​ര​ശ​ത​കം’ ‘സു​ബ്ര​ഹ്മ​ണ്യ​ശ​ത​കം’ എന്നു രണ്ടു പദ്യ​കൃ​തി​ക​ളും എഴുതി.

പി​ന്നീ​ടു ഗു​രു​സ്വാ​മി​യു​ടെ അന്തേ​വാ​സി​യാ​യി കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടു​ക​യും, ചി​ന്ന​സ്വാ​മി എന്ന പേരാൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​നാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും​ചെ​യ്തു. നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​സ്വാ​മി​യു​ടെ വലം​കൈ​യാ​യി നി​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അധഃ​കൃ​തോ​ന്ന​മ​ന​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം ആശാ​നും പങ്കു​കൊ​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. വി​വേ​കോ​ദ​യം മാ​സി​ക​യു​ടെ ആധി​പ​ത്യ​വും അദ്ദേ​ഹം​ത​ന്നെ വഹി​ച്ചി​രു​ന്നു.

1083-ൽ പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു് അല്പ​കാ​ലം താ​മ​സി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. അന്നു് എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട​തും മി​ത​വാ​ദി​യിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​മായ ‘വീ​ണ​പൂ​വു്’ സഹൃ​ദ​യ​ലോ​ക​ത്തെ പെ​ട്ടെ​ന്നു് ആകർ​ഷി​ച്ചു. അല്പ​കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു കാ​ഴ്ച​ബം​ഗ്ലാ​വി​നോ​ടു് അനു​ബ​ന്ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന Zoo–വിൽ ഒരു സിംഹം പ്ര​സ​വി​ച്ച​തി​നെ അധി​ക​രി​ച്ചു് ‘സിം​ഹ​പ്ര​സ​വം’ എന്നൊ​രു ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​വും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ സഹൃ​ദ​യാ​ഗ്ര​ണി​യും വി​ദ്വൽ​കു​ല​കൗ​സ്തു​ഭ​വു​മായ ഏ. ആർ. തമ്പു​രാ​ന്റെ കരാ​ലം​ബ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി—1086-ൽ ആണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു—നളിനി ആവൎഭവി​ച്ച​തി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണു് ആശാൻ മഹാ​ക​വി​പ​ട്ട​ത്തി​നു് അർ​ഹ​നാ​യി​ത്തീൎന്ന​തു്. മല​യാ​ള​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ആ കൃതി ഒരു നവ്യ​സ​ര​ണി​യെ ഉൽ​ഘാ​ട​നം​ചെ​യ്തു എന്നു പറയാം. അതി​നെ​ത്തുടൎന്നു ് ‘ലൈ​ലാ​മ​ജ്ന്യൂൺ’ എന്ന ഉൎദു​ഗാ​ന​ത്തി​ന്റെ കഥയെ ഉപ​ജീ​വി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ലീല എന്നൊ​രു ഖണ്ഡ​കാ​വ്യം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി. മല​യാ​ളി​കൾ ആ കൃ​തി​ക്കും സ്നേ​ഹ​മ​സൃ​ണ​മായ സ്വാ​ഗ​ത​മ​രു​ളി. പി​ന്നീ​ടു് ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ച​രി​തം, ബാ​ല​രാ​മാ​യ​ണം എന്നീ കൃ​തി​കൾ പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.

ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് ആശാൻ കു​ന്നു​കു​ഴി​യി​ലു​ള്ള ഒരു ഈഴ​വ​ക​ന്യ​ക​യെ പഠി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അതു് അവ​രു​ടെ ദാ​മ്പ​ത്യ​ബ​ന്ധ​ത്തി​നു വഴി​തെ​ളി​ച്ചു. ഈ സംഭവം ഈഴ​വ​രു​ടെ ഇടയിൽ വലു​തായ ഒരു ക്ഷോ​ഭ​വും നൈ​രാ​ശ്യ​വും ജനി​പ്പി​ച്ചു. അവ​രു​ടെ വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്ന ചി​ന്ന​സ്വാ​മി നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​സ്വാ​മി​യു​ടെ അന​ന്ത​ര​ഗാ​മി​യാ​വു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അവ​രെ​ല്ലാം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ഈ മാ​ന്യ​ദേ​ഹം ഇപ്ര​കാ​രം ഗാർ​ഹ​സ്ഥ്യം കൈ​ക്കൊ​ണ്ട​തിൽ ഉണ്ടായ നൈ​രാ​ശ്യം പല പരി​ഹാ​സ​ക​വ​ന​ങ്ങ​ളേ​യും ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളേ​യും ആവൎഭവി​പ്പി​ച്ചു. അതിനു മറു​പ​ടി​യാ​യി​ട്ടാ​ണു് ഗ്രാ​മ​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ കുയിൽ പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തു്. ഏ. ആർ. രാ​ജ​രാ​ജവൎമ്മ കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ ആരാ​ധ​നാ​വി​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അകാ​ല​ച​ര​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വി​ല​പി​ക്കു​ന്ന പ്ര​രോ​ദ​നം തത്വ​ചി​ന്താ​മേ​ദു​ര​മായ ഒരു​ത്ത​മ​കാ​വ്യ​മാ​കു​ന്നു.

1095-ൽ ചി​ന്താ​വി​ഷ്ട​യായ സീത പ്ര​സി​ദ്ധീ​കൃ​ത​മാ​യ​പ്പോൾ ചില പ്ര​തി​കൂ​ല​വിമൎശന​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യെ​ങ്കി​ലും അതി​നു് ഇന്നും വില ഇടി​ഞ്ഞു​പോ​യി​ട്ടി​ല്ല. മല​ബാ​റിൽ ഉണ്ടായ മാ​പ്പി​ള​ല​ഹ​ള​യാ​ണു് ദു​ര​വ​സ്ഥ​യു​ടെ ആവിൎഭാ​വ​ത്തി​നു കാരണം. അടു​ത്ത കാ​വ്യ​ങ്ങൾ ചണ്ഡാ​ല​ഭി​ക്ഷു​കി​യും കരു​ണ​യു​മാ​ണു്. ഇങ്ങ​നെ ഉത്ത​മ​കാ​വ്യ​മാ​ല്യം അണി​യി​ച്ചു് കൈ​ര​ളി​യെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ആ മഹാ​ക​വി 1099 മകരം 8-ാം൹ തൃ​ക്കു​ന്ന​പ്പു​ഴ​യ്ക്കു് അല്പം വട​ക്കു പല്ല​ന​വ​ച്ചു​ണ്ടായ റഡീ​മർ​ബോ​ട്ട​പ​ക​ട​ത്തിൽ മു​ങ്ങി​പ്പോ​യ​തു കേ​ര​ള​ത്തി​നു് ഒരു തീ​രാ​ന​ഷ്ട​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. കവി, പത്രാ​ധി​പർ, എസ്. എൻ. ഡി. പി. കാൎയ്യദൎശി, പ്ര​ജാ​സ​ഭ​യു​ടേ​യും നി​യ​മ​സ​ഭ​യു​ടേ​യും സാ​മാ​ജി​കൻ എന്നീ നി​ല​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം ഇരു​ന്നു് ഈഴ​വ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തെ സേ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വ​ന്റെ വേർ​പാ​ടു് ആ സമു​ദാ​യ​ത്തെ എത്ര​മാ​ത്രം വേ​ദ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി എന്നും പറ​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല.

വീ​ണ​പൂ​വു്, സിം​ഹ​പ്ര​സ​വം, നളിനി, ലീല ചി​ന്താ​വി​ഷ്ടാ​യായ സീത, ദു​ര​വ​സ്ഥ, ചണ്ഡാ​ല​ഭി​ക്ഷു​കി, ബു​ദ്ധ​ച​രി​തം, ബാ​ല​രാ​മാ​യ​ണം, പ്ര​രോ​ദ​നം, വനമാല എന്നീ കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും, സൗന്ദൎയ്യ​ല​ഹ​രി, മേ​ഘ​സ​ന്ദേ​ശം, പ്ര​ബോ​ധ​ച​ന്ദ്രോ​ദ​യം, രാ​ജ​യോ​ഗം എന്നീ തൎജ്ജ മക​ളു​ടേ​യും ഒന്നു​ര​ണ്ടു സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും കൎത്ത ാവെ​ന്ന നി​ല​യിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​യ​ശ​സ്സ് പര​മ​കാ​ഷ്ഠ​യിൽ എത്തി​യി​രു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ ആയി​രു​ന്നു ഈ വി​യോ​ഗം. ഏതു മു​ക്കിൽ ചെ​ന്നാ​ലും ആശാ​ന്റെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളേ കേൾ​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. ജാ​തി​ക്ക​ണ്ണു​കൾ​കൊ​ണ്ടു നോ​ക്കി ശീ​ല​മു​ള്ള​വർ ചി​ല​പ്പോൾ ആശാ​നേ​യും വള്ള​ത്തോ​ളി​നേ​യും ത്രാ​സ്സു​ത​ട്ടിൽ​വ​ച്ചു തൂ​ക്കി​ത്തു​ട​ങ്ങി.

എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള കള്ള​നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ളും നട​പ്പിൽ​വ​ന്നു. പ്ര​സം​ഗ​മ​ഞ്ച​ങ്ങ​ളിൽ ചി​ല​പ്പോൾ രണ്ടു ഭാ​ഷാ​ക​വി​ക​ളേ​യും, മറ്റു​ചി​ല​പ്പോൾ മൂ​ന്നു കവി​ക​ളേ​യും​പ​റ്റി മാ​ത്ര​മേ പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ കേൾ​പ്പാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. വി​ഷ​യ​മെ​ന്താ​യി​രു​ന്നാ​ലും​ശ​രി ഈ കവി​ക​ളു​ടെ കൃ​തി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് ഏതാ​നും വരികൾ പാ​ടി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പ്ര​സം​ഗം കേൾ​പ്പാൻ ആളി​ല്ലെ​ന്നു​വ​ന്നു. ഒരു രസ​ക​ര​മായ അനു​ഭ​വം പറയാം. ഏതാ​നും വൎഷങ്ങൾ​ക്കു​മു​മ്പു് പരവൂർ ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളിൽ​വ​ച്ചു നടന്ന ഒരു സഹ​ക​ര​ണ​മ​ഹാ​യോ​ഗ​ത്തിൽ ആദ്ധ്യ​ക്ഷം വഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ നിൎബ ന്ധി​ത​നാ​യി. മഞ്ചേ​രി രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​യ്യർ സഹ​ക​ര​ണ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒരു പ്ര​സം​ഗം നട​ത്തി. രണ്ടു​മ​ണി​ക്കൂർ പ്ര​സം​ഗം നീ​ണ്ടു​നി​ന്നു. എന്നി​ട്ടു സദ​സ്യ​രിൽ ആരും നീരസം പ്രദൎശി​പ്പി​ച്ചി​ല്ല. അതി​ന്റെ രഹ​സ്യം എന്താ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നോ? അദ്ദേ​ഹം മൂ​ന്നു ഭാ​ഷാ​ക​വി​ക​ളു​ടേ​യും കൃ​തി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു ധാ​രാ​ളം ഗാ​ന​ങ്ങൾ മനോ​ഹ​ര​മായ കണ്ഠ​ത്തിൽ പാടി. പ്ര​സം​ഗ​വി​ഷ​യ​ത്തി​നും ഈ ഗാ​ന​ത്തി​നും തമ്മി​ലു​ള്ള ബന്ധ​മെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു എന്നു് അവരിൽ ആരും ചി​ന്തി​ച്ച​തേ​യി​ല്ല.

എന്തൊ​രു മഹ​നീ​യ​മായ പരിവൎത്ത നമാ​ണു് കു​മാ​ര​നാ​ശാൻ ഭാ​ഷ​യ്ക്കു വരു​ത്തി​വ​ച്ച​തു്!

ഏ. ആർ. തി​രു​മേ​നി​യു​ടെ അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി നളിനി ലോ​ക​രം​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച ആ സു​ദി​നം ഭാ​ഷാ​ദേ​വി​യു​ടെ ജാ​ത​ക​പ​ത്രി​ക​യി​ലെ ഉച്ചാ​ദി​ബ​ല​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി സു​സ്ഥാ​ന​സ്ഥി​ത​നാ​യി​രു​ന്ന ഭാ​ഗ്യാ​ധി​പ​ന്റെ ദശാ​രം​ഭ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറയാം.

അതി​നെ​ത്തുടൎന്നു ണ്ടായ ഓരോ കാ​വ്യ​വും ഭാ​ഷാ​ദേ​വി​യു​ടെ കണ്ഠാ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്ത​ന്നെ വി​ള​ങ്ങി. അൻ​പ​ത്തി​യൊ​ന്നാ​മ​ത്തെ വയസിൽ—ജീ​വി​ത​സാ​യാ​ഹ്ന​ത്തി​നെ സമീ​പി​ക്ക​പോ​ലും ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന ഘട്ട​ത്തിൽ—അദ്ദേ​ഹം ബോ​ട്ടു​മു​ങ്ങി മരി​ക്കാ​തി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഹാ! മല​യാ​ള​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ നില ഇന്ന​ത്തേ​തിൽ എത്ര ശോ​ഭ​ന​മാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു!

Lyric എന്നു് ​ഇംഗ്ലീഷിൽ പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ അതി​നു​മു​മ്പു് അജ്ഞാ​ത​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഗീ​തി​കാ​വ്യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു പ്ര​തി​ഷ്ഠ നല്കാൻ കാ​ര​ണ​ഭൂ​തൻ കു​മാ​ര​നാ​ശാ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു നി​സ്സ​ന്ദേ​ഹം പറയാം. മഹാ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളും ഒരു​പോ​ലെ ഭാ​ഷ​യ്ക്കു് ആപേ​ക്ഷി​ത​ങ്ങ​ളാ​ണു്. മഹാ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളിൽ കവി, നി​സ്സം​ഗ​ക​നായ യതീ​ശ്വ​ര​നെ​ന്ന​പോ​ലെ അത്യു​ന്ന​ത​സ്ഥാ​ന​ത്തു നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ നി​രീ​ക്ഷ​ണം ചെ​യ്യു​ന്നു. അവയിൽ നാം പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ സാ​ക​ല്യേന ദൎശി​ക്കു​ന്നു. ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ത്തി​ലാ​ക​ട്ടെ, കവി ഭാ​വാ​വി​ഷ്ട​നായ മനു​ഷ്യ​ന്റെ നിലയെ സ്വയം പ്രാ​പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ആ ഭാ​വ​ത്തെ ചി​ത്ര​ണം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്. അതി​നാൽ ഗീ​തി​കാ​വ്യം ഭാ​വ​ത​ര​ളി​ത​മായ ഹൃ​ദ​യ​വ​ല്ല​കി​യു​ടെ ഗാ​ന​മാ​കു​ന്നു. കവി കേവലം ഉദാ​സീ​ന​നായ പ്രേ​ക്ഷ​ക​ന​ല്ല; തന്റെ വ്യ​ക്തി​ത്വ​ത്തെ മറ​ന്നു് അവ​സ്ഥാ​ന്ത​ര​ത്തെ പ്രാ​പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​കു​ന്നു. മഹാ​ക​വി​ക്കു കാൎയ്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​ര​ത്തി​പ്പ​ര​ത്തി പറ​യു​ന്ന​തി​നു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മു​ണ്ടു്. ഗീ​തി​കാ​വ്യകൎത്ത ാവി​നു് ആ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ഇല്ല. മഹാ​ക​വി​കൾ അനു​വാ​ച​ക​ന്മാ​രു​ടെ ഊഹ​ത്തി​നു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന അവ​സ്ഥി​തി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കും പ്രാ​യേണ ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ​ക്കു പ്ര​ധാ​ന​വി​ഷ​യം. രാ​മാ​യ​ണ​ത്തിൽ രാ​മ​ച​ന്ദ്രൻ സീതയെ വന​ത്തിൽ പരി​ത്യ​ജി​ച്ച​തും, അവി​ടെ​വ​ച്ചു ദേവി ലവ​കു​ശ​ന്മാ​രെ പ്ര​സ​വി​ച്ച​തും, രാ​മ​ച​ന്ദ്രൻ അശ്വ​മേ​ധ​ത്തി​നു് ഉദ്യ​മി​ച്ച​തും വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ അശ്വ​മേ​ധ​വി​ഷ​യ​ക​മായ സമാ​രം​ഭ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി കേ​ട്ട​പ്പോൾ ദേ​വി​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ അങ്കു​രി​ച്ച ചി​ന്ത​ക​ളെ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നു മി​ണ്ടീ​ട്ടേ ഇല്ല. ആ അവ​സ്ഥി​തി​യെ വൎണ്ണി​ക്കു​ന്ന ഭാരം ഗീ​തി​കാ​വ്യ​കൃ​ത്തി​നാ​ണു്. അയാൾ ക്ഷ​ണ​നേ​ര​ത്തേ​യ്ക്കു് ദേ​വി​യു​ടെ അവ​സ്ഥ​യെ പ്രാ​പി​ച്ചി​ട്ടു്, അവ​ളു​ടെ മന​സ്സിൽ അങ്കു​രി​ച്ച ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ ആത്മാൎത്ഥ തയോ​ടു​കൂ​ടി വൎണ്ണി​ക്കു​ന്നു. ഒരേ​യൊ​രു അവ​സ്ഥി​തി​യെ മി​ത​വും സാ​ര​വു​മായ വാ​ക്കു​ക​ളാൽ യാഥാൎത്ഥ ്യ​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​യും, എന്നാൽ കലാ​പ​ര​മായ സൗന്ദൎയ്യ​ത്തിൽ ദത്ത​ദൃ​ഷ്ടി​യാ​യും ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന ഭാ​വ​സു​ന്ദ​ര​മായ കവി​ത​യാ​ണു് ഗീ​തി​കാ​വ്യം. ഭാ​വ​ത്തെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ആവ​ശ്യ​മു​ള്ള​തിൽ കവി​ഞ്ഞു​ള്ള പ്ര​കൃ​തിവൎണ്ണ​ന​യോ അല​ങ്കാ​ര​പ്ര​യോ​ഗ​മോ അതിൽ കാ​ണു​ക​യി​ല്ല. മറ്റു ലക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഉഭ​യ​സാ​ധാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു ഞാൻ ഇവിടെ ഉദ്യ​മി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പ്ര​കൃ​തി​യെ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി നി​രീ​ക്ഷ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ലും സു​ന്ദ​ര​മായ വി​ധ​ത്തിൽ ചി​ത്ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ അതി​ശ​യി​ക്കു​ന്ന ഒരു കവി ഈ അടു​ത്ത കാ​ല​ത്തെ​ങ്ങും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഓരോ ചി​ത്ര​വും സമ്പൂൎണ്ണ​മാ​ണു്. അല​ങ്കാ​ര​ങ്ങൾ മി​ത​മാ​യി​ട്ടേ ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്ക​യു​ള്ളു.

ഈ മാ​തി​രി​യിൽ പ്ര​കൃ​തി​യിൽ​നി​ന്നു കട​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ഉപ​മ​ക​ളാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അധികം പ്രി​യം. മൂ​രി​ശൃം​ഗാ​ര​മൊ​ഴി​ച്ചു് മറ്റു രസ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ–

ഇങ്ങ​നെ സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ യഥാൎത്ഥ വും നിൎമ്മ​ല​വും ആയ പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ മഹ​ത്വ​ത്തെ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​ത​ക​ളിൽ കീൎത്ത ിച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ശാ​ശ്വ​താ​ന​ന്ദ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു വഴി​തെ​ളി​ക്കു​ന്ന​തും, ഏത​വ​സ്ഥ​യി​ലും അവ്യ​ഭി​ച​രി​ത​മാ​യി വൎത്ത ിക്കു​ന്ന​തും, ഇഹ​ത്തി​നും പര​ത്തി​നും നി​താ​ന്ത​സു​ഷമ നല്കു​ന്ന​തി​നു പൎയ്യാ​പ്ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ പ്രേ​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി മധു​ര​ക​ണ്ഠ​ത്തിൽ കൂജനം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഈ കവി​കോ​കി​ലം ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യോ​ദ്യാ​ന​ത്തിൽ മാ​ധ​വ​കാ​ലം വന്ന​ണ​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞു എന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു. നളിനി ആത്മ​വി​സ്മാ​ര​ക​വും പരി​പാ​വ​ന​വു​മായ സാ​ത്വി​ക​പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ ശു​ഭ​പ​രി​ണാ​മ​ത്തെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ലൗ​കി​ക​പ്രേ​മം കു​റേ​ക്കാ​ലം സമു​ദാ​യ​ചാ​ര​രൂ​പ​മായ അയഃ​ശൃം​ഖ​ല​യിൽ​പെ​ട്ടു ഞെ​രു​ങ്ങി​യ​തി​നു​ശേ​ഷം അതിനെ ഭേ​ദി​ച്ചു് എങ്ങ​നെ വി​ജ​യ​ദ​ശ​യിൽ എത്തു​ന്നു എന്നു ലീ​ല​യും, പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ അപ്ര​തി​രോ​ധ്യ​മായ ഗതിയെ ജാ​തി​നി​യ​മ​ങ്ങൾ​ക്കും ലോകമൎയ്യാ​ദ​യ്ക്കും തട​ഞ്ഞു​നിൎത്ത ാൻ കഴി​യു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു ദു​ര​വ​സ്ഥ​യും, പരി​ശു​ദ്ധ​മായ പ്രേ​മം അന​ശ്വ​ര​ത്വ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു ത്വ​രി​ത​പ്ര​യാ​ണം ചെ​യ്യു​ന്നു​വെ​ന്നു ചണ്ഡാ​ല​ഭി​ക്ഷു​കി​യും, രജോ​ഗു​ണ​ത്തിൽ അങ്കു​രി​ച്ചു തമ​സ്സിൽ വളൎന്ന പ്രേ​മ​ത്തി​നും ഭൂ​ത​ദ​യ​യ്ക്കു​ള്ള കാ​ന്താകൎഷണ​ശ​ക്തി​യു​ടെ സ്പൎശത്താൽ സാ​ത്വി​ക​ഭാ​വം പ്രാ​പി​ക്കാൻ കഴി​വു​ണ്ടെ​ന്നു കരു​ണ​യും വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്ത​രു​ന്നു. ചി​ന്താ​വി​ഷ്ട​യായ സീ​ത​യിൽ നായിക പെ​ട്ടെ​ന്നു​ണ്ടായ അഭി​മാ​ന​വി​ജൃം​ഭ​ണ​ത്താൽ നാ​യ​ക​നേ​യും കു​ടും​ബ​ത്തേ​യും ഒക്കെ അല്പം പരു​ഷ​മാ​യ​വി​ധ​ത്തിൽ തൎജ്ജ നം​ചെ​യ്ത​ശേ​ഷം പ്രേ​മ​വി​ഹം​ഗ​മ​ത്തി​ന്റെ ചി​റ​കു​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ സ്വയം അഭയം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്നു. അലൗ​കി​ക​മായ വി​ശ്വ​പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ മൂൎത്ത ിമ​ദ്ഭാ​വം പൂ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഗൗ​ത​മ​ബു​ദ്ധ​ന്റെ ചരി​ത്ര​മാ​ണ​ല്ലോ ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ച​രി​തം.

യൗ​വ​നാ​രം​ഭ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ താ​പ​സോ​ത്ത​മ​നായ ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​വി​ന്റെ സാഹചൎയ്യം ലഭി​ക്ക​യാ​ലാ​യി​രി​ക്കാം—പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ന്റെ അന​ശ്വ​ര​ത്വ​ത്തേ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ചി​ന്ത​യിൽ​നി​ന്നു സഞ്ജാ​ത​മായ ഒരു ശോ​ക​ച്ഛായ ആശാ​ന്റെ എല്ലാ കവി​ത​ക​ളി​ലും പൊ​ന്തി​നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്. ലോ​ക​ഗ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി ഗാ​ഢ​മാ​യി ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​രാ​രും,

എന്നു പറ​ക​യി​ല്ല. കൎമ്മ​വി​പാ​ക​ത്താൽ ഗൃ​ഹ​സ്ഥാ​ശ്ര​മധൎമ്മം കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും മു​നി​വാ​ട​ത്തിൽ വളൎന്ന കു​മാ​ര​നാ​ശാ​നു് ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ വിഷാദമയത്വബോ​ധം എങ്ങ​നെ അക​റ്റി​നിർ​ത്താൻ സാ​ധി​ക്കും? അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ എല്ലാ കൃ​തി​ക​ളി​ലും ഒരു​മാ​തി​രി വി​ഷാ​ദാ​ത്മ​ക​ത്വം കാ​ണു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ഹേതു അതു​ത​ന്നെ.

ആശാൻ ഒരു​ദി​വ​സം ഉണർ​ന്ന​പ്പോൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു മഹാ​ക​വി​യാ​യി​ത്തീൎന്നു എന്നു ആരെ​ങ്കി​ലും വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അതി​ല്പ​രം അബ​ദ്ധം മറ്റൊ​ന്നി​ല്ല. ആദ്യ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേ​ഹ​വും പൂൎവക​വി​സ​ര​ണി​യി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു സഞ്ച​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു്. ഷെ​ല്ലി, ബ്രൌ​ണി​ങ്, വേ​ഡ്സ്വൎത്തു മു​ത​ലായ ആം​ഗ​ല​ക​വി​ക​ളു​ടെ ഗീ​തി​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു രസി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളവൎക്കു് അത്ത​രം കവി​ത​കൾ ഭാ​ഷ​യി​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്നി​ല്ല​യോ എന്നു വലു​തായ കു​ണ്ഠി​തം ജനി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. പലരും ഈ സം​ഗ​തി​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഞാനും ചില ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ ദക്ഷി​ണ​ദീ​പ​ത്തിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​താ​യി ഓൎക്കു​ന്നു. വെ​ണ്മ​ണി​യു​ടെ മൂ​രി​ശൃം​ഗാ​ര​വും, സജാ​തീയ ദ്വി​തീ​യാ​ക്ഷ​ര​പ്രാ​സ​വും മറ്റും ഒപ്പി​ച്ചു് പൂൎവക​വി​കൾ ചവ​ച്ചു​ത​ള്ളിയ ആശ​യ​ക്കൊ​ന്തു​കൾ നാ​ലു​വ​രി​ക​ളിൽ നി​ര​ത്തി​വ​ച്ചു്, ശബ്ദ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു ചെ​പ്പ​ടി​വി​ദ്യ​കൾ കാ​ട്ടു​ന്ന രീ​തി​യും ആൎക്കും രസി​ക്കാ​തെ​യാ​യി. ഏ. ആർ. കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ ഈ നവീ​നാ​ശ​യ​ത്തി​നു ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇട​യ്ക്കു പ്രാ​ബ​ല്യം നല്കു​ന്ന​തി​നു വേ​ണ്ടു​ന്ന യത്ന​ങ്ങൾ ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പരി​തഃ​സ്ഥി​തി​കൾ ഇങ്ങ​നെ അനു​കൂ​ല​മാ​യി​രി​ക്ക​വേ​യാ​യി​രു​ന്നു നളി​നി​യു​ടെ ആവിൎഭാവം. തമ്പു​രാൻ അതിനു സൎവാ​ത്മ​നാ സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തു. മി: ജി. രാ​മൻ​മേ​നോൻ വി​പു​ല​മായ ഒരു മണ്ഡ​ന​വും പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു. പ്ര​യോ​ഗ​ശു​ദ്ധി​യിൽ മാ​ത്രം നോ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പഴ​ഞ്ച​ന്മാ​രിൽ ചിലർ,

ഇത്യാ​ദി പദ്യ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ പെ​റു​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു് ആക്ഷേ​പി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ആശാ​നു് ശബ്ദ​ശു​ദ്ധി​യിൽ നോ​ട്ട​മോ ‘ശ്വാ​സം​മു​ട്ടി​യാ​ലും പ്രാ​സം​മു​ട്ടി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന’ നിൎബ ന്ധമോ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ സമ്യ​ക്സ്ഫു​ര​ണ​ത്തി​നു വ്യാ​ക​ര​ണ​വി​ധി​ക​ളെ ലം​ഘി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ അദ്ദേ​ഹം അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​പോ​ലെ ഉചി​ത​വൃ​ത്ത​ങ്ങൾ തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹം ഉദാ​സീ​ന​ഭാ​വ​മാ​ണു കൈ​ക്കൊ​ണ്ട​തു്.

അല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മി​ത​മായ പ്ര​യോ​ഗ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വൈ​മു​ഖ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും,

എന്നീ​മാ​തി​രി​യു​ള്ള ശ്ലി​ഷ്ട​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളോ,

ഇത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള യമ​ക​പ്പ​ണി​ക​ളോ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളിൽ കാ​ണ്മാ​നി​ല്ല.

എന്നാൽ ഇതൊ​ക്കെ ഈ പരിവൎത്ത നഘ​ട്ട​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മു​ള്ള കഥ​യാ​ണു്.

എന്നി​ങ്ങ​നെ അദ്ദേ​ഹം എഴു​തി​ത്ത​ള്ളിയ കാ​ല​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ശ്ലോ​ക​ത്തെ ഒരി​ക്കൽ കരുവാ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാൻ നാ​ണു​ഗു​രു​വി​നെ ചൊ​ല്ലി​ക്കേൾ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു് ആശാ​ന്റെ കവി​ത​യാ​ണെ​ന്നു് അറി​വി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു:

എന്താ​ണു് ഇതി​ന്റെ അൎത്ഥ ം?

കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാൻ അൎത്ഥ ം പറ​ഞ്ഞു​തീൎന്ന​പ്പോൾ,

“ഇതു് ഒറ്റിഅൎത്ഥ ം. ഇനി തീർവൎത്ഥ ം കേൾ​ക്ക​ട്ടെ” എന്നു പറ​ഞ്ഞു സ്വാ​മി​കൾ മന്ദ​ഹ​സി​ച്ചു.

കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ കവി​ത​ക​ളിൽ​നി​ന്നു പദ്യ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കാ​ണി​ക്കേ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. അവയിൽ പലതും കാ​ണാ​തെ ചൊ​ല്ലാൻ കഴി​വു​ള്ള​വ​രാ​ണ​ല്ലോ അനു​വാ​ച​ക​ന്മാ​രിൽ ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​വും. പേ​രി​നു​മാ​ത്രം ചില പദ്യ​ഖ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ളെ ചുവടേ ചേൎക്കു​ന്നു.

വീ​ണ​പൂ​വു്—ഈ കൃതി തത്വ​ചി​ന്താ​പ​ര​മാ​ണു്.

എന്നു് ഒരു പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ക​വി പാ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ മഹ​ത്വം അതി​ന്റെ ദൈൎഘ്യ​ത്തെ ആശ്ര​യി​ച്ച​ല്ല സ്ഥി​തി​ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ന്നും ഒരു​ദി​വ​സം വി​ക​സി​ച്ചു് അന്ന​ന്നു​ത​ന്നെ കൊ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന ലി​ല്ലി​യു​ടെ ജീ​വി​ത​മാ​ണു സമ്പൂൎണ്ണ​മെ​ന്നും ആ കവി പറ​യു​ന്നു. അതേ ആശ​യ​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ,

എന്ന സര​സ​പ​ദ്യ​ത്താൽ ആശാൻ ആവി​ഷ്ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

പ്ര​രോ​ദ​നം—ഇതു മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ വി​ലാ​പ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളിൽ​വ​ച്ചു് അത്യു​ത്ത​മ​മാ​കു​ന്നു. മരണം എന്നു കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യർ മാ​ത്ര​മ​ല്ല പണ്ഡി​ത​ന്മാർ​പോ​ലും ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​കു​ന്നു. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന മരണം ആശാൻ കാ​ണു​ന്ന​തു് ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു്.

ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ച​രി​തം(പ്ര​കൃ​തിവൎണ്ണന)—

ചി​ന്താ​വി​ഷ്ട​യായ സീത—-​ജീവിതത്തിന്റെ അസ്ഥി​ര​ത​യേ​പ്പ​റ്റി കവി​കോ​കി​ലം ഇങ്ങ​നെ പാ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

നളിനി—പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ ദി​വ്യ​ശ​ക്തി​യെ ഇക്കഥ ഉദാ​ഹ​രി​ക്കു​ന്നു. ധ്യാ​ന​ശീ​ല​നും സ്വ​യ​മാ​ന​ന്ദ​മാ​ന​സ​നു​മായ ദി​വാ​ക​രൻ അധി​ത്യ​കാ​സ്ഥാ​ന​മാൎന്നു ്,

ഒന്നു നേ​ാ​ക്കു​ന്നു.

യോ​ഗി​യെ വശ​ഗ​നാ​ക്കി, കു​ന്നി​ന്റെ ചു​വ​ട്ടിൽ എത്തി​യ​മാ​ത്ര​യിൽ എങ്ങ​നെ​യോ,

അതിനു കാരണം കവി​ത​ന്നെ പറ​യു​ന്നു:

അതേ സമ​യ​ത്തു​ത​ന്നെ,

നായകൻ ചി​ന്ത​യാൎന്ന​തേ​യു​ള്ളു. എന്നാൽ നാ​യി​ക​യായ നളി​നി​യു​ടെ ഹൃദയം തി​ര​ത​ല്ലി. അതും അവർ പര​സ്പ​രം കാ​ണാ​തി​രു​ന്ന ഒര​വ​സ​ര​ത്തിൽ!

നളിനി,

ഇങ്ങ​നെ ആധു​നി​ക​പാ​ശ്ച​ത്യ​നാ​ട​ക​രീ​തി​യിൽ നിർ​വ​ഹണ സന്ധി​യിൽ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടാ​ണു കഥ പറ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തു.

ചണ്ഡാ​ല​ഭി​ക്ഷു​കി— ജാ​തി​ഭേ​ദ​ത്തി​ന്റെ യു​ക്തി​ഹീ​ന​ത​യെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു്.

എന്നും,

എന്നും അതിൽ അദ്ദേ​ഹം സമൎത്ഥ ിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

കരുണ—ആശാ​ന്റെ കവി​ത​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഏറ്റ​വും ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു കരു​ണ​യാ​ണു്. പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ സൂ​ക്ഷ്മ​സ്വ​ഭാ​വം അതിൽ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ജീ​വി​തം അതി​ദ​യ​നീ​യ​മാ​ണെ​ന്നും,

അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഈ ജീ​വി​ത​ത്തെ സു​ഭ​ഗ​മാ​ക്കി​ത്തീൎക്കു​ന്ന​തു പരി​ശു​ദ്ധ​പ്രേ​മ​മാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്നു.

വൃ​ത്തം കരു​ണാ​ര​സ​ത്തി​നു തെ​ല്ലു​പോ​ലും യോ​ജി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ആ സംഗതി അതു വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ നാം മറ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു.

ദു​ര​വ​സ്ഥ—ഈ കഥ ആശാ​നും തെ​ല്ലു ദു​ര​വ​സ്ഥ വരു​ത്തി​വ​ച്ചു. യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​ന്മാർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കണ​ക്ക​റ്റു് അധി​ക്ഷേ​പി​ച്ചു. എന്നി​ട്ടും അതു ജീ​വി​ക്ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യു​ന്നു.

ആശാ​ന്റെ ഛായയെ വൎണ്ണി​ക്കു​ന്ന ഒരു ശ്ലോ​കം ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ്ര​കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു വി​ര​മി​ക്കാം.

പു​തു​പ്പ​ള്ളിൽ വാ​ര​ണ​പ്പ​ള്ളി​യെ​ന്നൊ​രു പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ട്ട ഈഴ​വ​ഗൃ​ഹ​മു​ണ്ടു്. വലിയ ധൎമ്മി​ഷ്ഠ​ന്മാ​രും സം​സ്കൃ​താ​ശ​യ​ന്മാ​രും ആയി​രു​ന്നു ആ കു​ടും​ബ​ക്കാർ. ബാ​ല്യ​ത്തിൽ പ്രാ​ഥ​മി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം കഴി​ഞ്ഞു പി​താ​വി​ന്റെ അടു​ക്ക​ലും കു​മ്മൻ​പി​ള്ളി രാ​മൻ​പി​ള്ള​യാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്ക​ലും ജ്യോ​തി​ഷം അഭ്യ​സി​ച്ചു. കു​റേ​ക്കാ​ലം വെ​ളു​ത്തേ​രി കേ​ശ​വ​നാ​ശാ​ന്റെ അടു​ക്കൽ വൈ​ദ്യം പഠി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യും അറി​യു​ന്നു. യൊ​വ​ന​പ്രാ​പ്തി​ക്കു മു​മ്പേ​ത​ന്നെ അഹ​ല്യാ​മോ​ക്ഷം ഊഞ്ഞോൽ​പാ​ട്ടും, ശം​ബ​ര​വ​ധം കല​തി​പ്പാ​ട്ടും നിൎമ്മി​ച്ചു് ബാ​ല​ക​വി എന്ന പേർ സമ്പാ​ദി​ച്ചു.

എന്ന പദ്യം 16-ാം വയ​സ്സിൽ അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ച​താ​ണു്. ഭാ​ഷാ​വാ​സ​വ​ദ​ത്ത​വും അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് ‘കല്ല​മ്പ​ള്ളി’ എന്നൊ​രു പു​രാ​ത​ന​ഗൃ​ഹ​മു​ണ്ടു്. പന്ത​ള​ത്തു വി​ദ്വാൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ പു​ത്ര​നായ വേ​ലു​ത്ത​മ്പി 1032-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കു ജനി​ച്ചു. പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ച​രി​തം, ഹരി​ശ്ച​ന്ദ്ര​ച​രി​തം എന്ന രണ്ടു് ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ നിൎമ്മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

1036-ൽ ജനി​ച്ചു. നല്ല വ്യുൽ​പ​ന്ന​നാ​യി​രു​ന്നു. വൈ​ദ്യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും ഗണി​ത​ത്തി​ലും വലിയ പാ​ണ്ഡി​ത്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. പാ​ഞ്ചാ​ലീ​സ്വ​യം​വ​രം കു​റ​ത്തി​പ്പാ​ട്ടും, കൃ​ഷ്ണ​ലീല ഊഞ്ഞോൽ​പാ​ട്ടും പണി​ക്ക​രാൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കൃ​തി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും ചില വി​ശി​ഷ്ട​പ​ദ​ങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഞാൻ വളരെ ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി ഓൎക്കു​ന്നു. സീ​താ​സ്വ​യം​വ​രം എന്നൊ​രു കഥ അദ്ദേ​ഹം എഴു​തീ​ട്ടു​ണ്ടു്.

പ്ര​സി​ദ്ധ കവ​യി​ത്രി​യും സം​ഗീ​ത​വി​ദു​ഷി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ച്ചി കൊ​ച്ചി​ക്കാ​വ​മ്മ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ പു​ത്ര​നാ​യി 1051 തുലാം 24-ാം തീയതി ജനി​ച്ചു. രണ്ടു​വ​യ​സ്സ് തി​ക​ഞ്ഞ​പ്പോൾ മാ​താ​വു തീ​പ്പെ​ടു​ക​യാൽ മാ​തൃ​ലാ​ളന അനു​ഭ​വി​ക്കാൻ ഉള്ള ഭാ​ഗ്യം സി​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ല. 10-ാം വയ​സ്സിൽ കൊ​ച്ചീ​മ​ഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ മേൽ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ നട​ന്നു​വ​ന്ന സം​സ്കൃ​ത​പാ​ഠ​ശാ​ല​യിൽ ചേൎന്നു കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പഠി​ച്ചു​തീൎത്തു. അന​ന്ത​രം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി​ത്ത​ന്നെ വ്യാ​ക​ര​ണം, അല​ങ്കാ​രം, തൎക്കം എന്നീ വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളും അഭ്യ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു് എറ​ണാ​കു​ളം ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേൎന്നു ് അവി​ടെ​നി​ന്നു് 1070-ൽ മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പാ​സ്സാ​യി​ട്ടു് മദ്രാ​സ് പ്ര​സി​ഡൻ​സി കാ​ളേ​ജിൽ ചേൎന്നു എഫ്. ഏ. പാ​സ്സാ​യി​ട്ടു് ബി, ഏ-​യ്ക്കു പഠി​ച്ചു് ഐച്ഛി​ക​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ വിജയം സി​ദ്ധി​ച്ചു.

1073-ൽ അമ്പാ​ട്ടു വട​ക്കേ​മു​ട​വ​ക്കാ​ട്ടു് ശ്രീ​മ​തി നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​അ​മ്മ​യെ വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്തു. 1078 മുതൽ 81-വരെ രസി​ക​ര​ഞ്ജി​നി​മാ​സി​ക​യെ ഭം​ഗി​യാ​യി നട​ത്തി. ആ മാസിക നി​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം താമസം തൃ​ശ്ശി​വ​പേ​രൂ​രേ​യ്ക്കു മാ​റ്റി. അവി​ടെ​വ​ച്ചു് അല്പം ജ്യോ​തി​ഷ​വും വശ​മാ​ക്കി.

മം​ഗ​ളോ​ദ​യം കമ്പ​നി​യു​ടെ ആരം​ഭം​മു​തൽ​ക്കു് ഒരു വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ലം അതി​ന്റെ പ്ര​ധാന നിൎവ്വാ​ഹ​കൻ അവി​ടു​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. കേ​ര​ളീയ ആയുൎവേ​ദ​വൈ​ദ്യ​ശാല സ്ഥാ​പി​ച്ചു നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തും അവി​ടു​ന്നു​ത​ന്നെ. അതി​നും പുറമേ സീ​താ​റാം നെ​യ്ത്തു​ശാ​ല​യു​ടെ സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​നും അവി​ടു​ന്നാ​ണു് മു​ന്നി​ട്ടു പ്രവൎത്ത ിച്ച​തു്. മദി​രാ​ശി ആയുർ​വേ​ദ​ക​മ്മി​ഷ​നി​ലെ അംഗം, സമ​സ്ത​ഭാ​രത ആയുർ​വേ​ദ​മ​ഹാ​സ​ഭ​യി​ലെ പ്ര​തി​നി​ധി, മദി​രാ​ശി സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യി​ലെ പരീ​ക്ഷ​കൻ, ബോൎഡ് ആഫ് സ്റ്റ​ഡീ​സ്സി​ലെ അംഗം, സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ഷ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥി​രാ​ദ്ധ്യ​ക്ഷൻ മു​ത​ലായ നി​ല​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം അവി​ടു​ന്നു് ശോ​ഭി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവി​ടു​ത്തെ മാ​നേ​ജു​മെ​ന്റിൽ ഒരു ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളു​ക​ളും രണ്ടു ലോവർ സെ​ക്ക​ണ്ട​റി​സ്ക്കൂ​ളു​ക​ളും നട​ന്നു​വ​ന്നു.

അവി​ടു​ന്നു സാ​ഹി​ത്യ​പോ​ഷ​ണാൎത്ഥ ം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള ശ്ര​മ​ങ്ങൾ നാ​നാ​മു​ഖ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. അസം​ഖ്യം സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​ങ്ങ​ളായ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളെ മം​ഗ​ളോ​ദ​യം വഴി​ക്കു് അവി​ടു​ന്നു വെ​ളി​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. പ്രാ​ചീ​ന​ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ലി​ക​യു​ടെ പ്ര​സാ​ധ​കൻ അവി​ടു​ന്നാ​യി​രു​ന്നു.

ഭാ​സ്ക​ര​മേ​നോൻ, ഭൂ​ത​രാ​യർ, മം​ഗ​ള​മാല നാ​ലു​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ പ്ര​സ്ഥാ​ന​പ​ഞ്ച​കം, അനേകം പ്ര​ഹ​സ​ന​ങ്ങൾ, ദ്രാ​വി​ഡ​വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളും അവ​യു​ടെ ദശാ​പ​രി​ണാ​മ​ങ്ങ​ളും, കാ​ല​വിപൎയ്യയം, കൊ​ച്ചീ​രാ​ജ്യ​ച​രി​ത​ങ്ങൾ എന്നി​ങ്ങ​നെ അവി​ടു​ന്നു് അനേകം കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവി​ടു​ത്തെ പേർ ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നും ഒരു​കാ​ല​ത്തും മാ​ഞ്ഞു​പോ​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു നി​സ്സ​ന്ദേ​ഹം പറയാം. അവി​ടു​ന്നു് ഈയി​ട​യ്ക്കാ​ണു് സ്വൎല്ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ച​തു്. അതു മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യ്ക്കും നാ​ട്ടി​നും ഒരു​പോ​ലെ തീ​രാ​ന​ഷ്ട​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ ഭാ​സ്ക​ര​മേ​നോ​നാ​ണു് ഭാ​ഷ​യിൽ ആദ്യ​മു​ണ്ടായ നല്ല ഡി​റ്റ​ക്ടീ​വു നോവൽ. പ്രാ​ചീ​ന​ക​വി​ക​ളെ അനു​ക​രി​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അവി​ടു​ന്നു് അനി​ത​ര​സാ​ധാ​ര​ണ​മായ സാമൎത്ഥ ്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. സാ​ഹി​ത്യ​ച​രി​തം ഒന്നാം​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ തോ​ല​ക​വി​യു​ടെ കൃ​തി​യാ​ണെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു് ഞാൻ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തും പലരും അങ്ങ​നെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു​പോ​ന്ന​തു​മായ,

എന്ന പദ്യം അവി​ടു​ത്തെ കൃ​തി​യാ​ണെ​ന്നു് അവി​ടു​ന്നു​ത​ന്നെ എന്നെ അറി​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഗ്ര​ന്ഥ​വിമൎശന​ത്തി​ലും അവി​ടു​ന്നു് അതിസമൎത്ഥ നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു മണി​പ്ര​വാ​ള​ശാ​കു​ന്ത​ള​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗം വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വർ​ക്കു നല്ല​പോ​ലെ മന​സ്സി​ലാ​വും. രസി​ക​ര​ഞ്ജി​നി​യു​ടേ​യും കൈ​ര​ളി​യു​ടേ​യും ഗ്ര​ന്ഥ​വിമൎശങ്ങൾ പു​സ്ത​ക​വിമൎശന​ത്തി​നു മാ​തൃ​ക​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം. അവ പത്രാ​ധി​പർ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ വിമൎശം​പോ​ലെ പരു​ഷ​ങ്ങ​ളോ മറ്റു പല മാ​സി​ക​ക​ളി​ലേ​യും പത്ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​യും നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങൾ​പോ​ലെ ബാ​ലി​ശ​ങ്ങ​ളോ ആയി​രു​ന്നി​ല്ല. ജീ​വി​ക്ക​യും മറ്റു​ള്ള​വ​രെ ജീ​വി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാൻ വി​ടു​ക​യും ചെയ്ക എന്ന നയ​ത്തെ അവി​ടു​ന്നു് പു​സ്ത​ക​സ​മാ​ലോ​ച​ന​യി​ലും അനുവൎത്ത ിച്ചു​പോ​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ അഗാ​ധ​ത​യ്ക്കു് അനു​രൂ​പ​മാ​യി​ര​ന്നു മറ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു​ള്ള പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തിൽ അവി​ടു​ന്നു പ്രദൎശി​പ്പി​ച്ചു​വ​ന്ന വി​ന​യ​ത്തി​ന്റെ സുഭഗത. പാ​ണ്ഡി​ത്യ​വും വി​ന​യ​വും യമ​ള​ജാ​ത​ങ്ങ​ളാ​ണ​ല്ലോ. “എന്നെ എരി​ക്കു​ന്ന​വർ എന്റെ ആജ​ന്മ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളാ​കു​ന്നു” എന്നു് ഒരു പണ്ഡി​ത​കേ​സ​രി ഒരി​ക്കൽ ഒരു വലിയ സദ​സ്സിൽ​വ​ച്ചു പ്ര​സം​ഗി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതു കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അപ്പൻ​ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ മു​ഖ​ത്തു കളി​യാ​ടിയ സ്മി​ത​രൂ​ചി എത്ര സാ​ര​ഗർ​ഭ​മാ​യി​രു​ന്നു.!!

അപ്പൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ വി​യോ​ഗം ഭാ​ഷ​യ്ക്കു് അനിവാൎയ്യ​മായ ഒരു നഷ്ട​മാ​കു​ന്നു. അവി​ടു​ത്തെ ഗദ്യ​ശൈ​ലി അനു​ക​ര​ണ​യോ​ഗ്യ​മാ​കു​ന്നു. പച്ച​മ​ല​യാ​ള​ശ​ബ്ദ​ങ്ങൾ​ക്കു് എത്ര​മാ​ത്രം ശക്തി​യു​ണ്ടെ​ന്നു് അവി​ടു​ത്തെ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​യാൽ മന​സ്സി​ലാ​വും. നാ​ശോ​ന്മു​ഖ​മാ​യി​രു​ന്ന അനേകം ശു​ദ്ധ​ദ്രാ​വി​ഡ​പ​ദ​ങ്ങ​ളെ പുനൎജ്ജ ീവി​പ്പി​ച്ച പ്ര​ചു​ര​പ്ര​ചാ​രം നല്കു​ന്ന​തി​നു് അവി​ടു​ന്നു മം​ഗ​ള​മാ​ല​വ​ഴി​ക്കു ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശ്ര​വ​ണ​മാ​ത്ര​ത്താൽ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു പാ​ഞ്ഞു​കേ​റ​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം തന്മ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി വൎണ്ണി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഫലി​ത​സ​മ്പൂൎണ്ണ​മാ​യി എഴു​തു​ക​യും സം​സാ​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നും അവി​ടു​ത്തേ​യ്ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വാസന അന്യാ​ദൃ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു. കഥ​ക​ളി​ക​ളി​ലും നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളി​ലും പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു് അവ​ര​വ​രു​ടെ സം​സ്കാ​ര​ത്തി​നും സ്ഥി​തി​ക്കും കാ​ല​ദേ​ശാ​ദി​കൾ​ക്കും അനു​രൂ​പ​മാ​യി സം​സാ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവി​ടു​ന്നു പ്ര​ത്യേ​കം ശ്ര​ദ്ധ​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. മി​ത​മായ ഭാ​ഷ​യിൽ അൎത്ഥ ലോപം വരു​ത്താ​തെ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ രചി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം പാടവം ഇന്ന​ത്തെ മിക്ക ഗദ്യ​കാ​ര​ന്മാ​രി​ലും കാ​ണാ​റി​ല്ല. ആരുടെ കൃ​തി​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും സാ​ഹി​ത്യ​ര​സം ഉള്ള​താ​ണെ​ങ്കിൽ ഏതു കൃ​തി​യേ​യും അവി​ടു​ന്നു് ആസ്വ​ദി​ക്ക​യും തൽക്കൎത്ത ാക്ക​ളെ അഭി​ന​ന്ദി​ക്കു​യും ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അസൂയ എന്ന ദോഷം അവി​ടു​ത്തേ തീരെ തീ​ണ്ടു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം കാലം സൎവ്വോ​ത്ത​മ​നായ സാ​ഹി​തീ​നേ​താ​വാ​യി​ത്ത​ന്നെ വാണു. ആരും അവി​ടു​ത്തെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി പി​റു​പി​റു​ക്ക​പേ​ാ​ലും ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ല.

യു​യോ​മി​യാ​മ​ത​സ്ഥാ​പ​ക​നായ ഇദ്ദേ​ഹം ഹി​ന്ദു​മ​തധൎമ്മം തെ​റ്റാ​തെ അനു​ഷ്ഠി​ച്ചു​വ​ന്ന ഒരു തമി​ഴ്ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നാ​യി​രു​ന്നു. സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും ഭാ​ഷ​യി​ലും സാ​മാ​ന്യം നല്ല വൈ​ദു​ഷ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു പ്ര​സി​ദ്ധീ​കൃ​ത​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള തൽ​കൃ​തി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു തെ​ളി​യു​ന്നു. യു​യോ​മ​ത​ക്കാ​രെ​ല്ലാം ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രു​ടെ രീ​തി​യിൽ വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണം ചെ​യ്ക​യും മാം​സ​ഭ​ക്ഷ​ണം വൎജ്ജ ിക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. അവൎക്കു പള്ളി​കൾ ഇല്ല. ഗൃ​ഹ​ങ്ങൾ​ത​ന്നെ​യാ​ണു് അവ​രു​ടെ ക്ഷേ​ത്രം. ലോകം അവ​സാ​നി​ക്കാ​റാ​യെ​ന്നും, യേ​ശു​വി​ന്റെ വെ​ളി​പാ​ടു​വേ​ഗം ഉണ്ടാ​കു​മെ​ന്നും അവർ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. ഈ മത​ക്കാർ സം​ഖ്യ​യിൽ കു​റ​ഞ്ഞു​കു​റ​ഞ്ഞു് ക്ര​മേണ ഇത​ര​ക്രൈ​സ്ത്യ​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ലയി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങീ​ട്ടു​ണ്ടു്.

വി​ദ്വാൻ​കു​ട്ടി​യു​ടെ യു​യോ​മി​യാ​ത്മ​ഗീ​ത​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് ഏതാ​നും ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

ആത്മ​ഗീ​ത​ങ്ങൾ ജയ​ദേ​വ​ന്റെ ഗീ​ത​ഗോ​വി​ന്ദ​ത്തി​ന്റെ രീ​തി​യിൽ ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളാ​യും പാ​ട്ടു​ക​ളാ​യും രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

‘മല്ലൻ​പേ​രാർ’ എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ​മ​ഹാ​പു​രു​ഷ​ന്റെ വം​ശ​ത്തിൽ 1053-​ാമാണ്ടു് സഞ്ജാ​ത​നായ ഈ മഹാ​പു​രു​ഷൻ അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന സാ​ഹി​ത്യ​മ​ല്ല​ന്മാ​രു​ടെ നടു​നാ​യ​ക​മാ​യി ശേ​ാ​ഭി​ച്ച​തിൽ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം വാ​ത്സ​ല്യ​ഭാ​ജ​ന​മായ മാ​തു​ല​ന്റെ ആജ്ഞാ​നു​സ​ര​ണം പതി​ന്നാ​ലാം​വ​യ​സ്സിൽ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി നെ​യ്യാ​റ്റും​ക​രെ വി​ട്ടു തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്ന​തു​മു​ത​ല്ക്കേ പത്ര​വാ​യ​ന​യിൽ വലിയ ശ്ര​ദ്ധ കാ​ണി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. രണ്ടു​കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പരീ​ക്ഷ ജയി​ച്ചി​ട്ടു് ഗു​രു​മു​ഖ്യ​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നു നല്ല ഗദ്യ​മെ​ഴു​ത്തു​കാ​രൻ എന്ന സൎട്ടി​ഫി​ക്കെ​റ്റോ​ടു​കൂ​ടി ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​ത്തി​നു് ആരം​ഭി​ച്ചു. അക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ഗദ്യ​മാ​യും പദ്യ​മാ​യും തു​ട​രെ​ത്തു​ട​രെ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യും വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​ഹ​സ്ത​ങ്ങ​ളാൽ പരി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തി​നു​മേ​ലേ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്ക പതി​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. പലേ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ സര​സ​ഗാ​യ​ക​ക​വി കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള തി​രു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​താ​യി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഡയ​റി​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളിൽ കാ​ണു​ന്നു. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവൎകളുടെ അന്ന​ത്തെ കത്തു​ക​ളിൽ ചി​ല​തി​നെ ആ മഹാ​ക​വി ഭദ്ര​മാ​യി സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​വ​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്.

രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു​മുൻ​ഷി​യു​ടെ സു​ശി​ക്ഷ​ണ​ഫ​ല​മാ​യി മി​ക​ച്ച പണ്ഡി​ത​നെ​ന്ന നി​ല​യിൽ ബി. ഏ. ബി​രു​ദം സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം കാ​ളേ​ജു വി​ട്ട​തു്. അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി ‘വഞ്ചി​ഭൂ​പ​ഞ്ചിക’യുടെ പത്രാ​ധി​പ​ത്യം കൈ​യേ​ല്ക്കാൻ അദ്ദേ​ഹം നി​ശ്ച​യി​ച്ചു.

1075 ചി​ങ്ങം 30-​ാംതീയതി ‘കേരളദൎപ്പണം’ എന്ന പത്രം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് പാൽ​ക്കു​ള​ങ്ങര തോ​പ്പു​വീ​ട്ടിൽ പര​മേ​ശ്വ​രൻ​പി​ള്ള അവൎകളുടെ പരോ​ക്ഷ​മായ മാ​നേ​ജിം​ഗു് ഉട​മ​സ്ഥ​ത​യി​ലും രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ മാ​നേ​ജിം​ഗു് ഉട​മ​സ്ഥ​ത​യി​ലും പത്രാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ലും പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​തു​ട​ങ്ങി. വഞ്ചി​ഭൂ​പ​ഞ്ചി​ക​യു​ടെ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ഉണ്ടായ പിളൎപ്പി​ന്റെ ഫല​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ദൎപ്പണം ആവിൎഭവി​ച്ച​തു്. ദർ​പ്പ​ണ​ത്തി​ന്റെ രണ്ടാം​ല​ക്ക​ത്തിൽ ഇപ്ര​കാ​രം എഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു:

“ഈ ഭി​ന്നി​പ്പി​ന്റെ ഫല​മാ​യി വഞ്ചി​ഭൂ​പ​ഞ്ചി​ക​യു​ടെ ജന​യി​താ​ക്ക​ളാ​യി പത്രാ​ധി​പ​ത്യം ഏറ്റി​രു​ന്ന ശ്രീ​മാൻ പി​ള്ള​യും, പേ​ട്ട​യിൽ രാ​മൻ​പി​ള്ള ആശാ​ന​വർ​ക​ളും, രക്ഷാ​ധി​കാ​രം ഏറ്റി​രു​ന്ന മഹാ​മ​ഹി​മ​ശ്രീ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സും, അവി​ടു​ത്തെ ഭാ​ഗി​നേ​യ​നായ ഏ. ആർ. രാ​ജ​രാ​ജവൎമ്മ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സും പഞ്ചി​ക​യു​മാ​യു​ള്ള ബന്ധം വി​ട്ടു​ക​ള​ഞ്ഞു. എന്നാൽ വഞ്ചി​ഭൂ​പ​ഞ്ചി​ക​യോ​ടൊ​പ്പം​ത​ന്നെ തല​സ്ഥാ​ന​ത്തു​നി​ന്നു തങ്ങ​ളു​ടെ പത്രാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​യി വേ​റൊ​രു പത്രം ആരം​ഭി​ക്കു​വാൻ വേണ്ട സകല ഏൎപ്പാ​ടു ഉടനടി ചെ​യ്ക​യും മേൽ​പ​റ​ഞ്ഞ മഹാ​ന്മാ​രു​ടെ സഹാ​യ​ത്തോ​ടും അനു​മ​തി​യോ​ടും കൂടി കേരളദൎപ്പണം രം​ഗ​പ്ര​വേ​ശം ചെ​യ്ക​യും ചെ​യ്തു.”

നാ​ട്ടു​രാ​ജാ​ക്ക​ളിൽ ജന​പ്ര​തി​നി​ധി​സം​ഘ​ങ്ങൾ സ്ഥാ​പി​ച്ചു് ജനതയെ ഭരണകാൎയ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​ത്തേ​പ്പ​റ്റി ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി ശക്തി​യു​ക്തം പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ണ​മാ​രം​ഭി​ച്ച​തു് ഈ പത്ര​മാ​ണെ​ന്നു പറയാം. 1077 മകരം 28-​ാംതീയതിയിലേയും കുംഭം 13-​ാംതീയതിയിലേയും മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കുക. ആദ്യ​ത്തെ മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തെ ഇങ്ങ​നെ അവ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു:

“ജന​പ്രാ​തി​നി​ദ്ധ്യഏൎപ്പാ​ടു് അന്യ​രാ​ജ്യ​ത്തു​നി​ന്നു് ഇൻ​ഡ്യ​യ്ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ര​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നും ദേ​ശ​സാ​ത്മ്യ​ക​ര​ണം തൃ​പ്തി​ക​ര​മാ​യി സി​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ അതു നാ​ട്ടിൽ തഴ​യ്ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലെ​ന്നും എതിൎവാദം ചെ​യ്യു​ന്നവൎക്കു മൈ​സൂ​രും പു​തു​ക്കോ​ട്ട​യും അത്ഭു​ത​ത്തെ ജനി​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്ന​തിൽ എന്തു സന്ദേ​ഹം? തി​രു​വി​താം​കൂർ, കൊ​ച്ചി എന്നീ നാ​ട്ടു​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ​കൂ​ടി ഈ ഏൎപ്പാ​ടു​ണ്ടാ​യി കാ​ണ്മാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു.”

1077 കും​ഭ​ത്തി​ലെ മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തിൽ വൎത്ത മാ​ന​പ്പ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ധൎമ്മ​ത്തേ​യും മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തേ​യും ഇങ്ങ​നെ വൎണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു:

“ഈ രാ​ജ്യ​ത്തു് യജ​മാ​ന​നും ദാ​സ​നും തമ്മി​ലു​ള്ള ബന്ധം ഇന്ന​താ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തി​നേ​പ്പ​റ്റി ശരി​യായ ഒരു ബോധം ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​തു് പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ. ഇപ്പ​റ​ഞ്ഞ ന്യൂ​ന​ത​നി​മി​ത്ത​മാ​യി​ട്ടു് ചി​ല​പ്പോൾ ദാ​സ​ന്മാർ യജ​മാ​ന​ന്മാ​രു​ടെ ഭാ​വ​ത്തേ​യും, യജ​മാ​ന​ന്മാർ ദാ​സ​ന്മാ​രു​ടെ നി​ല​യേ​യും അവ​ലം​ബി​ക്കാ​റു​ണ്ടു​താ​നും. പൊ​തു​ജ​ന​ദാ​സൻ എന്നാൽ ഒരു രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ ജന​സാ​മാ​ന്യ​ത്തി​ന്റെ ദാസൻ എന്നാ​കു​ന്നു. ജന​സാ​മാ​ന്യ​മെ​ന്ന​തു മൂൎത്ത ീഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു സംഘം മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ഈ അമൂൎത്ത മായ സംഘം തന്റെ മനോ​ഗ​ത​ങ്ങ​ളെ തു​റ​ന്നു​പ​റ​യു​ന്ന​തു് വൎത്ത മാ​ന​പ്പ​ത്രം മു​ഖേ​ന​യും, പ്രാ​സം​ഗി​ക​ന്മാൎവഴി​യും, ആണെ​ന്നും നാം അറി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണ​ല്ലോ. എന്നാൽ പ്ര​സം​ഗ​രം​ഗ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു ജന​സാ​മാ​ന്യ​ത്തി​ന്റെ മനോ​ഗ​ത​ങ്ങ​ളെ കേൾ​ക്കുക എന്നു​ള്ള​തു് ഈ സം​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ തുലോം ദുൎല്ല​ഭ​മാ​ണെ​ന്നു വി​ശേ​ഷാൽ പറ​യ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല; ഇവിടെ ആളുകൾ പൊ​തു​ജ​ന​സ​മ​ക്ഷം പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു സ്വതേ ഉത്സാ​ഹി​ക​ളോ ഇഛ്ശു​ക്ക​ളോ ആയി​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പകരം വൎത്ത മാ​ന​പ്പ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണു് ആ കൃ​ത്യ​ത്തെ സാ​ധി​ച്ചു​പോ​രു​ന്ന​തു്.”

പത്രാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർകൾ നി​യ​മ​പ​ഠ​ന​ത്തി​ലും പു​സ്ത​ക​പ​രി​ശോ​ധ​ന​യി​ലും ഏൎപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. പല​പ്പോ​ഴും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഗ്ര​ന്ഥ​നി​രൂ​പ​ണം പരു​ഷ​മായ രൂ​പ​ത്തെ അവ​ലം​ബി​ച്ചു​പോ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ അതിനു കാരണം പു​രു​ഷ​വി​ദ്വേ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആരാ​ധ​നാ​മൂൎത്ത ി. തന്റെ ശ്രേ​യ​സ്സി​നു കാ​ര​ണ​ഭൂ​ത​നാ​യി​രു​ന്ന സ്വ​ന്തം കാ​ര​ണ​വ​രു​ടെ നേൎക്കു പോലും നി​ശി​ത​ലേ​ഖ​ന​ബാ​ണം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാൻ അദ്ദേ​ഹം മടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.

കേരളദൎപ്പ​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്രവൎത്ത കനെ​ന്ന നില അവ​സാ​നി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി, കേരളൻ എന്നു രണ്ടു പത്ര​ങ്ങൾ നട​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. അക്കാ​ല​ത്തു് ഞാൻ ഒരു വി​ദ്യാൎത്ഥ ിയാ​യി​രു​ന്നു. ഈ രണ്ടു പത്ര​ങ്ങ​ളേ​യും ഞാൻ മു​ട​ങ്ങാ​തെ വാ​യി​ച്ചു​വ​ന്നു. ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു​ത​ന്നെ​യും ആ പത്ര​ങ്ങ​ളെ ഗൂ​ഢ​മാ​യി വാ​യി​ക്കാ​ത്ത​വർ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. സർ​ക്കാർ​പ​ക്ഷം​പി​ടി​ച്ചും സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​ക്കെ​തി​രാ​യും നട​ത്തി​പ്പോ​ന്ന പശ്ചി​മ​താ​രക തു​ട​ങ്ങിയ ചില പത്ര​ങ്ങ​ളോ​ടു ജന​ങ്ങൾ​ക്കു് എത്ര​മാ​ത്രം പു​ച്ഛ​ര​സ​മാ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്നും പറ​ഞ്ഞ​റി​വി​ക്കാൻ പ്ര​യാ​സം.

1084-ൽ അദ്ദേ​ഹം നി​യ​മ​പ​രീ​ക്ഷ​യ്ക്കു ചേൎന്നു വെ​ങ്കി​ലും വിജയം സി​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ല; എന്നാൽ ആ വഴി​ക്കു സി​ദ്ധി​ച്ച നി​യ​മ​പ​രി​ച​യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അത്യ​ന്തം പ്ര​യോ​ജ​കീ​ഭ​വി​ച്ചു. സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യേ​യും, അന്ന​ത്തെ പ്ര​സി​ദ്ധ ആം​ഗ​ല​പ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നും, ദി​വാൻ​ബ​ഹ​ദൂർ സി. കരു​ണാ​ക​ര​മേ​നോ​നവൎകളുടെ ആധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​വ​രു​ന്ന​തു​മായ ഇൻ​ഡ്യൻ പേ​ട്രി​യ​ട്ടി​നേ​യും താ​ര​ത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി സര​സ​ഗ​ദ്യ​കാ​ര​നായ കു​ന്ന​ത്തു ജനാൎദ്ദ​ന​മേ​നോൻ അവൎകൾ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തി​നെ ഇവിടെ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ.

“ഇൻ​ഡ്യൻ പേ​ട്രി​യ​റ്റിൽ കണ്ട​തു് കൃ​ത്രി​മാ​ല​ങ്കാ​ര​മാ​ണു്; സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യിൽ കണ്ട​താ​വ​ട്ടെ നൈസൎഗ്ഗി​ക​സു​ഷ​മ​യാ​ണു്. ഇതിൽ ഏതാ​ണു് കൂ​ടു​തൽ ആകൎഷണീയം. പരി​ശു​ദ്ധ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു്–പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ങ്ങൾ​ക്കേ​തി​നും ഏതു​കാ​ല​ത്തും തീ​ണ്ടു​വാൻ​പോ​ലും വയ്യാ​ത്ത സു​സ്ഥി​ര​നി​ഷ്ഠ​യിൽ​നി​ന്നു്—പരാൎത്ഥ പര​മാ​യി പാരമാൎത്ഥ ിക​സു​ഖ​ത്യാ​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നു്, സ്വ​യം​ത​ന്നെ വാ​ഗ്രൂ​പേണ ആവിൎഭവി​ക്കു​ന്ന ആ ദി​വ്യ​തേ​ജ​സ്സെ​വി​ടെ? ഏതു ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു്–ഏതു ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ​നി​ന്നു്–ഏതു പറ​യ​ക്കു​ടി​യിൽ​നി​ന്നു്–പു​റ​പ്പെ​ട്ട​താ​യാ​ലും ലോ​ക​ത്തെ മു​ഴു​വ​നും ശശ്വ​ത്താ​യി ആന​ന്ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ആ ദി​വ്യ​തേ​ജ​സ്സെ​വി​ടെ? ആ ദി​വ്യ​തേ​ജ​സ്സി​ന്റെ മു​മ്പിൽ സ്വൎത്ഥ പരമായ ഫലേ​ച്ഛ​യോ​ടു​കൂ​ടി ബലാൽ​പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്ന കൈ​വി​ള​ക്കി​നോ സ്ഥാ​നം? സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി എന്നെ അധികം ആകൎഷി​ക്കു​വാൻ ഹേതു ഇന്ന​തെ​ന്നു് അതി​ന്റേ​യും ഇൻ​ഡ്യൻ പേ​ട്രി​യ​ട്ടി​ന്റേ​യും അന​ന്ത​ര​ജീ​വി​തം കണ്ട​പ്പോ​ഴാ​ണു് ഞാൻ അറി​ഞ്ഞ​തു്.”

പത്ര​പ്രവൎത്ത കൻ എന്ന നി​ല​യിൽ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള വഞ്ചി​രാ​ജ്യ​ത്തെ നി​ഷ്കാ​മ​മാ​യി സേ​വി​ച്ചു. അതു​നി​മി​ത്തം അതി​പ്ര​ബ​ല​ന്മാ​രായ ശത്രു​ക്ക​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി. പ്ര​കൃ​ത്യാ ശാ​ന്ത​നും, സു​സ്മേ​ര​വ​ദ​ന​നും, അതി​വി​നീ​ത​നും ആയി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, അനീ​തി​യോ​ടു് എതി​രി​ടു​ന്ന അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ക്ഷമ അസ്ത​മി​ച്ചു​പോ​ക​യും, നി​യ​മ​പ​രി​ധി​യെ​പ്പോ​ലും ഉല്ലം​ഘി​ക്കു​മാ​റു് തൂ​ലി​കാ​ഗ്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു്, പ്ര​തി​പ​ക്ഷി​യു​ടെ മാ​റി​ട​ത്തിൽ കു​ഴി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി അയാ​ളു​ടെ ശി​ര​സ്സി​നെ ഘൂൎണ്ണ​നം​ചെ​യ്യു​മാ​റു​ള്ള വാ​ക്ശ​ര​ങ്ങൾ പു​റ​പ്പെ​ടു​ക​യും പതി​വാ​യി​രു​ന്നു. ആ അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ഹി​മ​വാ​നെ​പ്പോ​ലു​ള്ള നി​ശ്ച​ല​ധീ​ര​ത​യും, ചണ്ഡ​മാ​രു​ത​ന്റെ അപ്ര​ധൃ​ഷ്യ​ത​യും, വ്യാ​ഘ്ര​ത്തി​ന്റെ അഹ​ങ്കാ​ര​വും, സിം​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഗാംഭീൎയ്യ​വും, അദ്ദേ​ഹം പ്രദൎശി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഗ്ര​ന്ഥ​വിമൎശന​ത്തി​ലും ഈ അക്ഷമ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് ബാ​ലാ​ക​ലേശ വാദം, പൗ​ര​സ്ത്യ​ദീ​പ​ഖ​ണ്ഡ​നം, ധൎമ്മ​രാ​ജാ​നി​രൂ​പ​ണം ഇവ​യിൽ​നി​ന്നു നല്ല​പോ​ലെ തെ​ളി​യു​ന്നു. സാ​മാ​ന്യം നല്ല പണ്ഡി​ത​നും കവി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന മി: കറു​പ്പ​നു വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ഒരു വലിയ ഉപ​കാ​ര​മാ​ണു് രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ബാ​ലാ​ക​ലേ​ശ​ഖ​ണ്ഡ​ദ്വാ​രാ ചെ​യ്ത​തെ​ന്നു വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ പറയാം. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അതി​ന്റെ ഒരു പതി​പ്പു് അതി​വേ​ഗം വി​റ്റ​ഴി​യ​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അതി​നു് ആ നി​രൂ​പ​ണം കു​പ്ര​സി​ദ്ധി സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ഈ നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ പു​രു​ഷ​വി​ദ്വേ​ഷം കലൎന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​പോ​ലും പൊ​തു​വേ ജന​ങ്ങൾ സം​ശ​യി​ച്ചു​പോ​ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധ​ത്തിൽ അവ അത്ര പരു​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു് ആരോ​ടും ഒരു വി​ദ്വേ​ഷ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കവി​ത​ക​ളിൽ തെ​റ്റു​കൾ വരു​ത്തു​ന്ന​തു് ഭാ​ഷാ​ദേ​വി​യോ​ടു ചെ​യ്യു​ന്ന വലിയ അനീ​തി​യാ​യി​ട്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ഗ്ര​ഹി​ച്ചു​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ആ തെ​റ്റു​കൾ കണ്ട​പ്പോൾ അനീ​തി​യോ​ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സഹ​ജ​മായ വി​ദ്വേ​ഷം ഉണൎന്നു വെ​ന്നേ​യു​ള്ളു.

രാജൎഷി​യാ​യി​രു​ന്ന ശ്രീ​മൂ​ലം​തി​രു​നാൾ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ ഭര​ണ​ത്തെ​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു രൂ​ക്ഷ​വിമൎശന​ങ്ങൾ ആദി​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ​ത​ന്നെ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ക്ഷ​മാ​ധ​ന​നാ​യി​രു​ന്ന ആ തി​രു​മേ​നി, തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ വിമൎശക​ന്മാ​രോ​ടു് അനു​ക​മ്പാ​പൂൎവമാ​യി​ട്ട​ല്ലാ​തെ പെ​രു​മാ​റീ​ട്ടി​ല്ല. മല​യാ​ളി​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ണ​കാ​ല​ത്തു​ണ്ടായ ലേ​ഖ​ന​പ​ര​മ്പ​ര​യെ പു​സ്ത​ക​രൂ​പേണ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു വാ​യി​ച്ചു നോ​ക്കി​യാൽ ആ ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രോ​ടു തി​രു​മേ​നി എങ്ങ​നെ ദയാപൂൎവം പെ​രു​മാ​റി എന്നു നാം അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു​പോ​കും. അവരിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്ന ജി. പി. പിള്ള അവർകൾ നി​യ​മ​പ​ഠ​ന​ത്തി​നാ​യി ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ പോ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അവി​ടു​ന്നു ധന​സ​ഹാ​യം​പോ​ലും ചെ​യ്തു​വ​ത്രേ. അവി​ടു​ന്നു് അക്ഷ​മ​യെ ക്ഷ​മ​കൊ​ണ്ടു ജയി​പ്പാ​നാ​ണു് ശ്ര​മി​ച്ച​തു്. അതു​പോ​ലെ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യോ​ടും അത്ഭു​ത​ക​ര​മായ സഹി​ഷ്ണു​ത​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു. എന്നാൽ ദിവാൻ സർ പി. രാ​ജ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാ​രി അത്ത​ര​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മേൽ ശകാരവൎഷം ചൊ​രി​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ, ഭാ​വ​മൊ​ക്കെ പകൎന്നു. 1086 കന്നി 10-​ാംതീയതി പത്രാ​ധി​പർ നാ​ടു​ക​ട​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു. മഹാ​രാ​ജാ​വു് ശ്രീ​പ​ത്മ​നാ​ഭ​നിൽ സൎവവും സമൎപ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഉരു​കു​ന്ന ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് അതി​നു് അനു​വാ​ദം നല്കി​യ​തെ​ന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ഈ നാ​ടു​ക​ട​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഒരു പുതിയ മാ​താ​വി​നെ സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ഒരു​ദി​വ​സം കു​ന്ന​ത്തു ജനാൎദ്ദ​ന​മേ​നോ​നും അദ്ദേ​ഹ​വും​കൂ​ടി സന്ധ്യാ​സ​മ​യ​ത്തു നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ തര​വ​ത്തു വീ​ട്ടി​ന്റെ പടി​ക്കൽ എത്തി. അമ്മാ​ളു​അ​മ്മ​യേ ഒന്നു കണ്ടു​ക​ള​യാ​മെ​ന്നു് അവർ നി​ശ്ച​യി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ​യാ​ണു് രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യും ആ മന​സ്വി​നി​യു​മാ​യി ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട​തു്. ഇതു് 1084-ൽ ആയി​രു​ന്നു. അവർ അചി​രേണ തന്റെ ദത്ത​മാ​താ​വാ​യി​ത്തീ​രു​മെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം സ്വ​പ്ന​ത്തിൽ​പോ​ലും വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.

രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള നാ​ടു​വി​ട്ട​തി​നു​ശേ​ഷ​വും പത്രാ​ധി​പ​രാ​യി​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണു് ജീ​വി​ച്ച​തു്. ‘ആത്മ​പോ​ഷി​ണി’യുടെ പത്രാ​ധി​പ​ത്യം അദ്ദേ​ഹം കൈ​യേ​റ്റു. അന്നു​മു​ത​ല്ക്കു മാ​സി​ക​യു​ടെ നി​ല​യും വി​ല​യും പ്ര​ചാ​ര​വും വളരെ വൎദ്ധി​ച്ചു​വെ​ന്നു പറയാം. മര​ണ​കാ​ലം ആസ​ന്ന​മാ​യി​രു​ന്ന ഘട്ട​ത്തിൽ​പേ​ാ​ലും അതി​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1091 തു​ലാ​ത്തി​ലാ​ണു് പൗ​ര​സ്ത്യ​വി​മർ​ശം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. വൃ​ശ്ചി​കം, ധനു ലക്ക​ങ്ങ​ളിൽ തുടൎന്നു കാ​ണു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ ഓൎമ്മ. മീനം ലക്ക​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മരണവാൎത്ത പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ശേ​ഖ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യാൽ അതു മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യ്ക്കു് ഒരു വലിയ സമ്പ​ത്താ​യി​രി​ക്കും. ‘പത്ര​പ്രവൎത്ത നം’ എന്ന പു​സ്ത​കം അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ നി​ന്നു ലഭി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഒരു അമൂ​ല്യ​നി​ധി​യാ​ണു്. “ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​മു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം​കാ​ലം ശ്രീ​മാൻ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ നാ​മ​ധേ​യം, ശക്തി​യും, ചൈ​ത​ന്യ​വു​മു​ള്ള പേനയെ ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു് ജീ​വ​നും ചു​ണ​യു​മു​ള്ള ഗദ്യ​ത്തെ രചി​ക്കാൻ പ്രാ​പ്തി​യും പരി​ച​യ​വു​മു​ള്ള പണ്ഡി​ത​ന്നു പൎയ്യാ​യ​മാ​യി പ്ര​ശോ​ഭി​ക്കും.”

നല്ല ഗദ്യ​കാ​രൻ, പ്ര​ഗ​ത്ഭ​വിമൎശകൻ, ധീ​ര​നായ പോ​രാ​ളി, നിഃ​സ്വാൎത്ഥ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി, നി​ഷ്കാ​മകൎമ്മ​യോ​ഗി ഈ നി​ല​ക​ളിൽ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യെ മല​യാ​ളി​കൾ എന്നും സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും.

രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ ജീ​വി​ത​രീ​തി സര​ള​വും, ആഡം​ബ​ര​വിവൎജ്ജ ിത​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു് ഓണം​പോ​ലെ കഴി​പ്പാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നും സഹധൎമ്മി​ണി​യായ ശ്രീ​മ​തി ബി. കല്യാ​ണി​അ​മ്മ​യ്ക്കും നല്ല​പോ​ലെ അറി​യാ​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ സാ​ധാ​രണ ഗൃ​ഹ​സ്ഥ​ന്മാർ അനു​ഭ​വി​ക്കാ​റു​ള്ള ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും അവരെ തീ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ബി. ഏ. ബി​രു​ദ​ധാ​രി​ണി​യെ​ങ്കി​ലും, കല്യാ​ണി​അ​മ്മ​യ്ക്കു ഗൃ​ഹ​കൃ​ത്യ​ങ്ങൾ നിൎവഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ യാ​തൊ​രു സങ്കോ​ച​വു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലാ​യാ​ലും ആഫീ​സി​ലാ​യാ​ലും ഒരു നല്ല ചി​ട്ട​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. രണ്ടു​ദി​ക്കി​ലും പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ വേ​ഴ്ച​യും വാ​ഴ്ച​യും കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടു​വ​ന്നു. അച്ചു​കൂ​ട​ത്തിൽ ജോ​ലി​ത്തി​ര​ക്കി​നു യോ​ജി​ച്ച​വ​ണ്ണം അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രും മറ്റു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഉള്ള​വ​രെ​ല്ലാം രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ നി​സ്സീ​മ​സ്നേ​ഹ​ത്താൽ പ്രേ​രി​ത​രാ​യി​ട്ടു് യന്ത്ര​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു് പ്രവൎത്ത ിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു്. അവ​രെ​ല്ലാം സം​തൃ​പ്ത​രും സന്തു​ഷ്ട​രു​മാ​യി വൎത്ത ിച്ചു​വ​ന്നു.

ആഡം​ബ​ര​ത്തിൽ പ്രി​യ​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ശു​ചി​യിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വലിയ നി​ഷ്ഠ​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ നി​ഷ്ഠ​യു​ടെ ഫലം ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലും ആഫീ​സി​ലും ഒരു​പോ​ലെ കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അച്ചു​കൂ​ട​ത്തി​ലെ കേ​സു​കൾ​പോ​ലും ശു​ദ്ധ​മാ​യി വച്ചി​രു​ന്നു. ഒര​ക്ഷ​ര​വും സ്വ​ന്തം അറ​വി​ട്ടു് മറ്റൊ​ര​റ​യിൽ വീഴുക പതി​വി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ പ്രൂ​ഫ് തി​രു​ത്തു​ന്ന​തി​നു വലിയ വിഷമം നേ​രി​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് അവിടെ ജോ​ലി​ചെ​യ്തി​രു​ന്ന​വ​രിൽ ചിലർ പറ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്.

സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക​ര​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളു​ടെ വലം​കൈ​യാ​യി​രു​ന്നു. അന്ധ​വി​ശ്വാ​സ​ബ​ഹി​ഷ്ക​ര​ണാൎത്ഥ ം അനവധി ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശകു​ന​ത്തി​ലോ, ജൗ​തി​ഷ​ത്തി​ലോ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ദ്വി​തീയ പു​ത്ര​ന്റെ ജന​ന​ത്താൽ പി​താ​വി​ന്റെ ആയു​സ്സി​നു ന്യൂ​നത നേ​രി​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നും, അതി​നാൽ പ്ര​തി​വി​ധി​കൾ ചെ​യ്യേ​ണ​മെ​ന്നും ജ്യോ​ത്സ്യ​ന്മാർ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, “ഈശ്വ​രൻ പ്രാൎത്ഥ നകൊ​ണ്ടു പ്ര​സാ​ദി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ വി​ശ്വാ​സം. വഴി​പാ​ടും പൂ​ജ​യും ഒക്കെ കൈ​ക്കൂ​ലി​യാ​ണു്. കൈ​ക്കൂ​ലി കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും വാ​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ആളു​ക​ളെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും അധൎമ്മ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഒഴി​ക്കു​വാൻ യത്നി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഞാൻ​ത​ന്നെ കൈ​ക്കൂ​ലി​കൊ​ടു​ക്കാൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ടാൽ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു വി​പ​രീ​ത​മാ​യി പ്രവൎത്ത ിക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. അതിനു ഞാൻ ഒരു​ക്ക​മി​ല്ല. വരു​ന്ന​തു വര​ട്ടേ” എന്നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞ​തു്. ഏതാ​യി​രു​ന്നാ​ലും ആ പു​ത്ര​ന്റെ ജന​നം​മു​ത​ല്ക്കു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആരോ​ഗ്യം ക്ഷ​യി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തു​ക​ണ്ടു്, ഭൎത്തൃ ഗത​പ്രാ​ണ​യായ കല്യാ​ണി​അ​മ്മ ചില പ്ര​തി​വി​ധി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ച്ച​പ്പോൾ “എൺ​പ​തു​വ​യ​സ്സു കഴി​ഞ്ഞ​തി​നു​മേ​ലേ ഞാൻ മരി​ക്ക​യു​ള്ളു. ഞാൻ ഈയി​ടെ​യെ​ങ്ങും മരി​ക്കാൻ നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല” എന്നു പറ​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം അവരെ ധൈൎയ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യാ​ണു് ചെ​യ്ത​തു്.

ഈശ്വ​ര​നി​ലും പുനൎജ്ജ ന്മ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ദൃ​ഢ​വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.മാ​താ​വി​ന്റെ മര​ണ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞ​തു് “ഇനി ഈശ്വ​ര​സ​ന്നി​ധി​യിൽ​വ​ച്ചു ഞങ്ങൾ​ത​മ്മിൽ കണ്ടു​കൊ​ള്ളാം” എന്നാ​യി​രു​ന്നു. അതു​പോ​ലെ തന്നെ മര​ണ​ശ​യ്യ​യിൽ​വ​ച്ചു് “പോരാൻ തര​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ കൂ​ടെ​പോ​രൂ” എന്നു സ്വ​പ​ത്നി​യോ​ടു പറ​ഞ്ഞ​തും ഇവിടെ പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​കു​ന്നു.

രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു പു​രു​ഷ​വി​ദ്വേ​ഷം ലേ​ശം​പോ​ലും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് മുൻ​പു് പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യെ കൎക്ക​ശ​മാ​യി എതിൎത്തു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു് സു​ഭാ​ഷി​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ അദ്ദേ​ഹ​വും, സു​ഭാ​ഷി​ണി പത്രാ​ധി​പ​രും നല്ല ഗദ്യ​പ​ദ്യ​കാ​ര​നും ആയ കെ. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യും തമ്മിൽ സൗഹാൎദ്ദപൂൎവ്വം സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടു് ഒരു സ്നേ​ഹി​തൻ അത്ഭു​തം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞ​താ​വി​തു്:

“സു​ഭാ​ഷി​ണി​യും സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​യും തമ്മിൽ എതിൎക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ, ഞാനും മി. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യും തമ്മിൽ അന്നും ഇന്നും സ്നേ​ഹി​ത​ന്മാർ​ത​ന്നെ.”

“അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നു പര​ദോ​ഷ​പ്ര​സ്താ​വം വി​നോ​ദാൎത്ഥ ംപോ​ലും പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​ക​ണ്ടി​ല്ല” എന്നും, സ്വ​ന്ത​നി​ല​യിൽ പര​ദോ​ഷ​പ്ര​സ്താ​വം ചെ​യ്യു​ന്ന​തിൽ എത്ര​ത്തോ​ളം വൈ​മു​ഖ്യ​മു​ണ്ടോ അത്ര​യും വൈ​മു​ഖ്യം പത്രം​വ​ഴി​ക്കു് ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രെ ഗു​ണ​സ​ങ്കീൎത്ത നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടു്” എന്നൊ​രു മാ​ന്യൻ എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള​തു പരമാൎത്ഥ മാണു്.

സമു​ദാ​യ​സ്പൎദ്ധ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു വളരെ ഹൃ​ദ​യോ​ദ്വേ​ഗ​ജ​ന​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം അതിനെ ജന​താ​മ​ദ്ധ്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ആട്ടി​പ്പാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കഴി​യു​ന്ന യത്ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഹൃദയം തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നെ ഗാ​ഢ​മാ​യി സ്നേ​ഹി​ച്ചു; അതി​നാൽ അവിടെ അധി​വ​സി​ക്കു​ന്ന എല്ലാ സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നി​സ്സീ​മ​മായ പ്രേ​മ​ത്തി​നു പാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണി​രു​ന്ന​തു്. തി​രു​വി​താം​കൂർ​വി​ട്ട​തി​നു​ശേ​ഷ​വും അദ്ദേ​ഹം തി​രു​വി​താം​കൂ​റു​കാ​ര​നാ​യി​ട്ടു​ത​ന്നെ ജീ​വി​ച്ചു. ഓരോ ജാ​തി​ക്കാ​രും മത​ക്കാ​രും എന്റെ ജാതി, എന്റെ മതം എന്നു നി​ല​വി​ളി കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു് രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​മാ​ത്രം എന്റെ രാ​ജ്യം എന്റെ രാ​ജ്യം എന്നു വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തൽ​സേ​വ​നാൎത്ഥ ം ജീ​വി​ത​ത്തെ സമൎപ്പി​ച്ചു.

അമ്പ​ല​പ്പുഴ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​നു കി​ഴ​ക്കു​വ​ശ​ത്തു തെ​ക്കു​വ​ട​ക്കാ​യി​പോ​കു​ന്ന തോ​ട്ടി​നു കു​റു​കെ ഒരു പാ​ല​മു​ണ്ടു്. തക​ഴി​ക്കു പോ​കു​ന്ന റോഡ് അവി​ടെ​യാ​ണു് ആരം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തു്. ആ റോ​ഡി​നു് അല്പം തെ​ക്കു​മാ​റി​യാ​ണു് പി. കെ. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ ഗൃഹം. ആല​പ്പുഴ പ്ലാ​പ്പ​ള്ളി​വ​ക്കീ​ലി​ന്റെ മക​നാ​യി 1053-ൽ ജനി​ച്ചു. അമ്പ​ല​പ്പുഴ മല​യാം​പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തി​ലും ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് മി​ഡിൽ​സ്ക്കൂ​ളി​ലും പഠി​ച്ചി​ട്ടു് ആല​പ്പുഴ ഗവൎമ്മെ​ന്റു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളിൽ ചേൎന്നു ് മെ​ട്രി​ക്കു​ലേ​ഷൻ പാ​സ്സാ​യി. അന​ന്ത​രം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം മഹാ​രാ​ജാ​സ് കാ​ളേ​ജിൽ​ചേൎന്നു ് എഫ്. ഏ., ബി. ഏ. ഈ പരീ​ക്ഷ​ക​ളിൽ ജയി​ച്ചു്. മല​യാ​ള​ത്തിൽ ഒന്നാം​ക്ലാ​സ്സിൽ പാ​സ്സാ​യ​തി​നാൽ ഉടൻ​ത​ന്നെ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം ഹൈ​സ്ക്കൂൾ പണ്ഡി​ത​നാ​യും, 1076-ൽ കാ​ളേ​ജി​ലെ മല​യാ​ളം ട്യൂ​ട്ട​രാ​യും നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പഠി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങും​മു​മ്പേ​ത​ന്നെ സം​സ്കൃ​തം ഒരു​വി​ധം നല്ല​പോ​ലെ പഠി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ഏ. ആർ. രാ​ജ​രാ​ജവൎമ്മ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ നി​ത്യ​സാ​ഹചൎയ്യം മൂലം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സം​സ്കൃ​ത​പാ​ണ്ഡി​ത്യം പതി​ന്മ​ട​ങ്ങു വൎദ്ധി​ച്ചു. കോ​ശ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു മു​ഖ​സ്ഥ​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നു​പു​റ​മേ വ്യാ​ക​ര​ണ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും വി​പു​ല​മായ പാ​ണ്ഡി​ത്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഞാൻ സെ​ക്ക​ന്റു​ഫാ​റ​ത്തിൽ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്താ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി​ക്ക​ണ്ട​തു്. അന്നു ഞങ്ങ​ളു​ടെ സ്ക്കൂൾ​വാൎഷി​ക​ദി​നം ആയി​രു​ന്നു. പ്ര​ധാന പ്ര​സം​ഗ​കാ​രൻ പി. കെ. ആയി​രു​ന്നു Peep into our Past എന്ന വി​ഷ​യ​ത്തെ അധി​ക​രി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ചെയ്ത പ്ര​സം​ഗ​ത്തിൽ ഒര​ക്ഷ​രം​പോ​ലും എനി​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആ കോ​മ​ള​മായ മു​ഖ​ഭാ​വ​വും, ആം​ഗ്യ​ഭേ​ദ​ങ്ങ​ളും എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ നല്ല​പോ​ലെ പതി​ഞ്ഞു. പി. കെ. അമ്പ​ല​പ്പു​ഴ​ക്കാ​രായ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ആരാ​ധ​നാ​പാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു ഞാൻ കണ്ട​തു് ബി. ഏ. പാ​സ്സാ​യ​കൊ​ല്ലം എന്റെ പത്നി​യു​ടെ മാ​തു​ല​നാ​യി​രു​ന്ന വക്കീൽ നാ​ണു​പി​ള്ള​യു​ടെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ​വ​ച്ചു നടന്ന ഒരു നായർ കര​യോ​ഗ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അന്നു് ആദ്ധ്യ​ക്ഷം വഹി​ച്ച​തു് പി. കെ-​യും പ്ര​സം​ഗ​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന​തു ഞാ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ ജാ​തി​വ്യ​ത്യാ​സ​ത്തി​നു​ള്ള കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ചു് ഒരു ദീൎഘമായ പ്ര​സം​ഗം​ചെ​യ്തു. ജാ​തി​വ്യ​ത്യാ​സം എന്ന പേ​രു​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കൎണ്ണാ​രു​ന്തു​ദ​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലും ഞാൻ ആഭി​ജാ​ത്യ​മു​ള്ള കു​ടും​ബ​ത്തിൽ​പെ​ട്ടു​പോ​യ​വ​നാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടും അദ്ദേ​ഹം എന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ചി​ല​തി​നെ കൎക്ക​ശ​മാ​യി എതിൎത്തു. ആ അധി​ക്ഷേ​പം എന്നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അസം​ഗ​ത​മാ​യി എനി​ക്കു തോ​ന്നി​യ​തി​നാൽ അതിനെ ഖണ്ഡി​ച്ചു് ഒരു ലേഖനം ഞാനും അചി​രേണ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

വർ​ഷ​ങ്ങൾ പി​ന്നെ​യും രണ്ടു​മൂ​ന്നു കഴി​ഞ്ഞു. ഞാൻ പരവൂർ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്ക്കൂൾ ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി​പ്പോ​യി. ഞാൻ ഉപ​നി​ഷ​ത്തു​കൾ പഠി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ബദ്ധ​ശ്ര​ദ്ധ​നാ​യി കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടിയ കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അതു്. അമ്പ​ല​പ്പുഴ കാരൂർ എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു​വ​ച്ചു നടന്ന ഒരു മഹാ​യോ​ഗ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹം അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യും ഞാൻ പ്ര​സം​ഗ​ക്കാ​ര​നാ​യും ചെ​ന്നു​ചേൎന്നു. ‘സനാ​ത​നധൎമ്മം’ എന്ന വി​ഷ​യ​ത്തെ അധി​ക​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ പ്ര​സം​ഗം. അന്നും “സനാ​ത​നധൎമ്മം എന്നൊ​രു മത​മി​ല്ല, സത്യം പറയുക, ഹിംസ ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കുക ഇതൊ​ക്കെ​യാ​ണു് സനാ​ത​നധൎമ്മം” എന്നൊ​ക്കെ അദ്ദേ​ഹം തട്ടി​വി​ട്ടു. ഇങ്ങ​നെ രണ്ടു​പ്രാ​വ​ശ്യം ഞങ്ങൾ​ത​മ്മിൽ എട​യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ ഒരു ഗുരു എന്ന നി​ല​യിൽ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ആദ​രി​ക്ക​യും പൂ​ജി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു​വ​ന്നു. എന്നാൽ കഥ​ക​ളി​യെ​പ്പ​റ്റി അദ്ദേ​ഹം എഴു​തീ​ട്ടു​ള്ള അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളോ​ടു് എനി​ക്കു വലു​തായ വി​പ്ര​തി​പ​ത്തി തോ​ന്നു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തു്.

ട്യൂ​ട്ട​രാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ ബി. എൽ. പരീ​ക്ഷ​യിൽ പാ​സ്സാ​യി​രു​ന്നു. 1084-ൽ അദ്ദേ​ഹം ആല​പ്പുഴ കോ​ട​തി​യിൽ പ്രാ​ക്ടീ​സു​തു​ട​ങ്ങി. പ്ര​സി​ദ്ധ വാ​ഗ്മി​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ധാ​രാ​ളം കേ​സ്സു​കൾ ലഭി​ച്ചു. മി: പി. എൻ. പത്മ​നാ​ഭ​പി​ള്ള അവർകൾ മുൻ​സി​ഫാ​യി​പ്പോയ അവ​സ​ര​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കേ​സ്സു​കൾ എല്ലാം പി. കെ-​യ്ക്കു ലഭി​ച്ചു. 1085-ൽ കോ​ട്ട​യ​ത്തേ​ക്കു പ്രാ​ക്റ്റീ​സു മാ​റ്റി. അക്കാ​ല​ത്താ​ണു് അദ്ദേ​ഹം യാ​തൊ​രു ഫീ​സ്സും വാ​ങ്ങാ​തെ സമു​ദാ​യാ​വ​കാശ സ്ഥാ​പ​നാൎത്ഥ ം നി​സ്വാൎത്ഥ മായി ഒരു കേസ് പി​ടി​ച്ചു് ശക്തി​പൂൎവ്വം വാ​ദി​ച്ചു ജയം നേ​ടി​യ​തും. അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി പി. കെ-​യുടെ പേരും പെ​രു​മ​യും വൎദ്ധി​ച്ചു. നമ്പൂ​രി​മാൎക്കു നാ​യ​ന്മാ​രെ ക്ഷേ​ത്ര​വി​രോ​ധം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു​ള്ള അധി​കാ​ര​മി​ല്ലെ​ന്നു വി​ധി​യു​മു​ണ്ടാ​യി. വി​ചാ​രണ നട​ത്തിയ സ്മാൎത്ത നു ശ്രു​തി​യോ സ്മൃ​തി​യോ യാ​തൊ​ന്നും അറി​ഞ്ഞു​കൂട എന്നു് അദ്ദേ​ഹം തെ​ളി​യി​ച്ചു.

1098-ൽ അദ്ദേ​ഹം ഹൈ​ക്കോൎട്ടിൽ പ്രാ​ക്ടീ​സു മാ​റ്റി. ഇക്കാ​ല​ത്തു നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു് ഭാ​ഗ​നി​യ​മം നട​പ്പി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അദ്ദേ​ഹം മനഃപൂൎവ്വം പ്ര​യ​ത്നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. 1100-ൽ ഹൈ​ക്കോൎട്ടു​ജ​ഡ്ജി​യാ​യി നി​യ​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. 1108-ൽ പെൻ​ഷൻ​പ​റ്റി. അറു​പ​തു വയ​സ്സു തി​ക​യു​ന്ന വൎഷത്തിൽ അതാ​യ​തു് 1113-ൽ മരണം പ്രാ​പി​ച്ചു.

ശ്രീ​മൂ​ലം പ്ര​ജാ​സഭ, ടെ​ക്സ്റ്റു​ബു​ക്കു​ക​മ്മി​റ്റി, കോ​ട്ട​യം മുൻ​സി​പ്പൽ കൗൺ​സിൽ, പഴയ നി​യ​മ​നിൎമ്മാ​ണ​സഭ, (ആറു കൊ​ല്ലം തു​ടർ​ച്ച) സൗ​ത്തിൻ​ഡ്യൻ സ്റ്റേ​റ്റു് പീ​പ്പിൾ​സു​കൗൺ​സിൽ, ദേ​വ​സ്വം വി​ഭ​ജ​ന​ക്ക​മ്മി​റ്റി, യൂ​നി​വേ​ഴ്സി​റ്റി കമ്മി​റ്റി, നാ​ട്ടു​ഭാ​ഷാ​വി​ദ്യ​ഭ്യാ​സ​ക്ക​മ്മി​റ്റി, ട്രാ​വൻ​ക്കൂർ ന്യൂ​സ്പേ​പ്പർ റഗു​ലേ​ഷ​ന്റെ അനു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ക്ക​മ്മി​റ്റി, മദ്രാ​സ് സെ​ന​റ്റു മു​ത​ലാ​യ​വ​യു​ടെ മെ​മ്പർ​സ്ഥാ​നം അദ്ദേ​ഹം വഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. സ്റ്റേ​റ്റു പീ​പ്പിൾ​സ് കാൺ​ഫ​റൻ​സ് വി​ശ്വേ​ശ്വ​ര​യ്യാ​യു​ടെ ആദ്ധ്യ​ക്ഷ​ത്തി​ലാ​ണു നട​ന്ന​തു്. അന്നു നടന്ന പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​വ​ച്ചു് ഏറ്റ​വും ഗം​ഭീ​ര​മാ​യി​രു​ന്ന​തു് പി. കേ-​യുടേതായിരുന്നു.

ഭാഷയെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ആധു​നി​ക​ഗ്ര​ന്ഥ​നി​രൂ​പ​ക​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അത്യു​ന്ന​ത​മായ ഒരു സ്ഥാ​ന​മാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം വഹി​ക്കു​ന്ന​തു്. നി​ശി​ത​മായ ബു​ദ്ധി, മി​ക​ച്ച കാ​വ്യ​ര​സാ​സ്വാ​ദ​ന​ശ​ക്തി, നി​ഷ്പ​ക്ഷ​മ​നോ​ഭാ​വം മു​ത​ലാ​യി നി​രൂ​പ​ക​നു് അവ​ശ്യം വേണ്ട ഗു​ണ​ങ്ങൾ എല്ലാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ കു​ടി​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അബ​ദ്ധം പറ​ഞ്ഞാൽ​പോ​ലും സു​ബ​ദ്ധ​മാ​ണെ​ന്നു വാ​യ​ന​ക്കാൎക്കു തോ​ന്നി​ക്കു​മാ​റു് എഴു​തു​ന്ന​തി​നു​ള്ള അന്യാ​ദൃ​ശ​മായ പാ​ട​വ​വും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ തു​ഞ്ച​ത്തെ​ഴു​ത്ത​ച്ഛ​നും കു​ഞ്ചൻ​ന​മ്പ്യാ​രും ഉത്ത​മ​നി​രൂ​പ​ണ​മാ​തൃ​ക​ക​ളാ​ണു്. പ്ര​തി​പ​ക്ഷ​ബ​ഹു​മാ​ന​രാ​ഹി​ത്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ സ്പൎശി​ച്ചി​രു​ന്ന​തേ ഇല്ല.

പി. കെ-​യെപ്പോലെ ഒരു പ്ര​സം​ഗ​കാ​ര​നെ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടേ​യി​ല്ല. ഫലി​തം​നി​റ​ഞ്ഞ നല്ല​ന​ല്ല വാ​ക്യ​ങ്ങൾ മധു​ര​മായ കണ്ഠ​ത്തിൽ നിരൎഗ്ഗളം പ്ര​വ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു​കാ​ണാം. നമ്പ്യാ​രു​ടെ കൃ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം നല്ല​പോ​ലെ പഠി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടോ എന്തോ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഫലി​ത​ത്തി​നു​ള്ള രസികത ഒന്നു വേ​റെ​ത​ന്നെ ആയി​രു​ന്നു.

ഗവേ​ഷ​ണ​വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും പി. കെ. ധാ​രാ​ളം പ്രവൎത്ത ിച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ധനാൎജ്ജ നത്തിൽ ഉള്ള താൽപൎയ്യാ​ധി​ക്യം നി​മി​ത്തം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ഭാ​ഷ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി കഴി​വു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം പ്ര​യ​ത്നി​ക്കാൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ​പോ​യ​തിൽ നമ്മു​ടെ ഭാ​ഗ്യ​ദോ​ഷ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ്യം​ത​ന്നെ.

പ്ര​ധാ​ന​കൃ​തി​കൾ–അനേകം ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ, പ്ര​സം​ഗ​ത​രം​ഗി​ണി ഒന്നും രണ്ടും ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ, കു​ഞ്ചൻ​ന​മ്പ്യാർ, എഴു​ത്ത​ച്ഛൻ കോ​ക​സ​ന്ദേ​ശം (അച്ച​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല) കി​മ​പി​കാ​വ്യം ഇവ​യാ​കു​ന്നു. കി​മ​പി​കാ​വ്യം പരി​ഹാ​സ​ക​വ​ന​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അതി​പ്രൗ​ഢ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. 1113 മകരം 8-​ാംതീയതി അദ്ദേ​ഹം മരി​ച്ചു.

ഞാൻ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​കാ​ല​ത്തു് 1086-ൽ ആണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു, ഒരി​ക്കൽ കൊ​ല്ല​ത്തേ​ക്കു വഞ്ചി​യിൽ സഞ്ച​രി​ക്ക​വേ ഈ പണ്ഡി​ത​നു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും പല​പ്പോ​ഴും അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സന്ദൎശി​ക്ക​യും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. മി​ക​ച്ച പണ്ഡി​ത​നെ​ങ്കി​ലും വി​ന​യ​വാ​രാ​ന്നി​ധി​യും പര​മ​ഭാ​ഗ​വ​ത​നും ആയി​രു​ന്ന ഈ കവി​യോ​ടു സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നാൽ സമയം പോ​കു​ന്ന​തു് അറി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

അദ്ദേ​ഹം പടി​ഞ്ഞാ​റേ​ക്കൊ​ല്ല​ത്തു് കര​യം​വെ​ട്ട​ത്തു​വീ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു. മാ​താ​മ​ഹ​നായ ഗോ​വി​ന്ദ​നാ​മാ​വു് മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ സു​കു​മാ​ര​പി​ള്ള​യു​ടെ മാ​താ​വി​നും നല്ല വൈ​ദു​ഷ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവരെ കവി “മാതരം വി​ദു​ഷീ​ര​ത്നം” എന്നു ഭക്തി​പു​ര​സ്സ​രം സ്മ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക. വട​ക്കു​ന്ത​ല​ദേ​ശ​ത്തു വല്യ​വീ​ട്ടിൽ ഉണ്ണി​ക്കു​റു​പ്പാ​ശാ​നാ​യി​രു​ന്നു പി​താ​വു്. അദ്ദേ​ഹം “രാ​ജ​ഹ​സ്തേ​ന​ക​ങ്ക​ണം” വാ​ങ്ങിയ പണ്ഡി​താ​ഗ്ര​ണി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. സു​കു​മാ​ര​പി​ള്ള ആദ്യ​കാ​ല​ത്തു പി​താ​വിൽ​നി​ന്നു സാ​മാ​ന്യം വൈ​ദു​ഷ്യം സമ്പാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. “ക്ഷ്മാ​ദേ​വാ​ന്വ​യ​സ​ത്ത​മോ മമ ഗുരുഃ ശ്രീ​നി​വാ​സാ​ഭി​ധാ​ചാൎയ്യ”നെ​ന്നു കവി​യാൽ സ്മ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന കൊ​ല്ലം ജി​ല്ലാ​കോ​ട​തി വക്കീൽ ശ്രീ​നി​വാ​സ​യ്യ​ങ്കാ​രു​ടേ​യും, പി​ന്നീ​ടു്, പ്ര​സി​ദ്ധ വൈ​യാ​ക​ര​ണ​നാ​യി​രു​ന്ന ലക്ഷ്മീ​നാ​രാ​യ​ണ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടേ​യും അടു​ക്കൽ ശാ​സ്ത്ര​പ​രി​ശീ​ല​നം ചെ​യ്തു.

1118 തു​ലാ​മാ​സ​ത്തിൽ മര​ണം​പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ അദ്ദേ​ഹം ഈശ്വ​ര​ധ്യാ​ന​ത്തി​ലും ഗ്ര​ന്ഥ​ര​ച​ന​യി​ലും ഏൎപ്പെ​ട്ടു ജീ​വി​തം നയി​ച്ചു. ഭജനകീൎത്ത നമാല തു​ട​ങ്ങിയ അനവധി ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും മൂ​ല​മ​ഹീ​ശ​സ്ത​വം തു​ട​ങ്ങിയ മഹാ​രാ​ജ​പ്ര​ശ​സ്തി​ക​ളും, ലക്ഷ​ണാ​സ്വ​യം​വ​രം, ശത​മു​ഖ​രാ​വ​ണ​വ​ധം, ശി​വ​രാ​ത്രി​മാ​ഹാ​ത്മ്യം, സ്യ​മ​ന്ത​കം മു​ത​ലായ ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളും അദ്ദേ​ഹം രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഗാ​ന​ക​ല​യിൽ നി​പു​ണ​നാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു സു​കു​മാ​ര​പി​ള്ള​യു​ടെ ഗാ​ന​ങ്ങൾ പാടാൻ വളരെ സു​ഖ​മു​ള്ള​വ​യാ​ണു്. ലക്ഷ​ണാ​സ്വ​യം​വ​രം 1076-ൽ നിൎമ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

എന്നു ശ്രീ​നി​വാ​സ​യ്യ​ങ്കാ​രും,

“കിൎമ്മീ​ര​വ​ധം മു​ത​ലായ മറ്റു​ചില ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളി​ലെ​പ്പോ​ലെ ഇതിൽ പ്രൗ​ഢ​ത​ര​ങ്ങ​ളായ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളും സൗ​ശ​ബ്ദാ​ദി​ക​ളായ ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും സമ്പൂർ​ണ്ണ​ങ്ങ​ളാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഒരു ആട്ട​ക്ക​ഥ​യ്ക്കു സര​സ​മ​നോ​ഹാ​രിത വരാൻ​ത​ക്ക​വ​ണ്ണ​മു​ള്ള പ്ര​യോ​ഗ​ചാ​തു​രി​യും, പാ​ത്ര​ക​ല്പ​ന​യും ഇതി​ലു​ണ്ടു്” എന്നി​ങ്ങ​നെ പു​ന്ന​ശ്ശേ​രി നീ​ല​ക​ണ്ഠശൎമ്മാ​വും അതിനെ പ്ര​ശം​സി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

കാൎത്ത ിക​പ്പ​ള്ളി​യിൽ ചവറേ കൃ​ഷ്ണ​നാ​ശാൻ [11] എന്ന പ്ര​സി​ദ്ധ ജ്യോ​ത്സ്യ​ന്റെ ശി​ഷ്യ​നും ഗണ​ക​വം​ശോ​ന്ന​ത​നും ആയി​രു​ന്ന ഗോ​വി​ന്ദ​നാ​ശാൻ ഒരു നല്ല പണ്ഡി​ത​ക​വി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഈയി​ടെ​യാ​ണു മരി​ച്ച​തു്. ആറ്റു​ങ്ങൽ​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. ലളി​താ​വി​ജ​യം, മേ​ഘ​നാ​ദ​വി​ജ​യം, ശ്രീ​രാ​മാ​ശ്വ​മേ​ധം എന്നു മൂ​ന്നു് ആട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

പരേ​ത​നായ മു​താ​ക്കൽ പേ​രൂർ​വീ​ട്ടിൽ രാ​മ​ക്കു​റു​പ്പു് എഴുതി, 1100-​ാമാണ്ടു് പര​ലോ​ക​പ്രാ​പ്ത​നായ കല്ല​റ​മ​ഠ​ത്തിൽ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ മഠ​ത്തിൽ​വ​ച്ചു് അര​ങ്ങേ​റ്റം​ക​ഴി​ച്ച ഗു​രു​ദ​ക്ഷിണ ആട്ട​ക്കഥ നന്നാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

പാടി–ചെ​മ്പട.

എരി​ക്കി​ല​ക്കാ​മോ​ദ​രി—ചെ​മ്പട.

ഈ കവി​യു​ടെ ഭദ്ര​കാ​ളി​മാ​ഹാ​ത്മ്യം മൂ​ന്നു ദി​വ​സ​ത്തെ കഥ​ക​ളും മഹിഷമൎദ്ദ​ന​വും പ്രൗ​ഢ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഇദ്ദേ​ഹം മടവൂർ വയ​ക്കൽ ജനി​ച്ചു. കാ​വ്യാ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളും ജ്യോ​തി​ഷ​വും നല്ല​പോ​ലെ അഭ്യ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു കെ. സി. കേ​ശ​വ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളു​ടെ ഉത്ത​മ​മി​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭക്തി​സംവൎദ്ധന ശതകം, പല ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ, അനേകം ഉപ​ന്യാ​സ​ങ്ങൾ, വി​ദ്വാൻ കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം, കാ​ളു​വാ​ശാ​ന്റെ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം മു​ത​ലായ സൽ​കൃ​തി​ക​ളും ശ്രീ​വ​ഞ്ചി​രാ​ജ്യ​ച​രി​തം കാ​വ്യ​വും മടവൂർ ആശാൻ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. മല​യാം​പ​ള്ളി​ക്കൂ​ടം ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റ​രാ​യി​രു​ന്നു. അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്താ​ണു് മരി​ച്ച​തു്.

ഏറ​നാ​ട്ടു താ​ലൂ​ക്കു് കീ​ഴു​മു​റി അം​ശ​ത്തിൽ മല​പ്പു​റ​ത്തു പാ​റ​മ​ഠ​ത്തിൽ 1051 മക​ര​ത്തിൽ ജനി​ച്ചു. ബാ​ല്യ​ത്തി​ലേ​ത​ന്നെ കവിത എഴു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. 1. ചന്ദ്ര​ഹാ​സ​ച​രി​തം ഓട്ടൻ​തു​ള്ളൽ, 2. യയാ​തി​ച​രി​തം ഓട്ടൻ​തു​ള്ളൽ, 3. നൃ​ഗ​മോ​ക്ഷം ഓട്ടൻ​തു​ള്ളൽ ഇവ ബാ​ല്യ​ത്തി​ലെ കൃ​തി​ക​ളാ​കു​ന്നു. ഇവ കൂ​ടാ​തെ ചില നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും അനേകം ഒറ്റ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഹൈ​സ്ക്കൂൾ അദ്ധ്യാ​പ​കൻ, ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റർ, റി​ക്രൂ​ട്ടി​ങ് ആഫീസർ, സ്ക്കൂൾ​ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ എന്നീ നി​ല​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം പ്ര​ശ​സ്ത​മാ​യ​വി​ധ​ത്തിൽ രാ​ജ്യ​സേ​വ​നം നട​ത്തീ​ട്ടു് ചി​ര​കാ​ലം വി​ശ്ര​മ​സു​ഖം അനു​ഭ​വി​ച്ച​ശേ​ഷം 1120-ൽ എഴു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ മര​ണം​പ്രാ​പി​ച്ചു. ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലും മല​യാ​ള​ത്തി​ലും നല്ല​പോ​ലെ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ഷാ​പോ​ഷി​ണി മാ​സി​ക​യു​ടെ പഴയ ലക്ക​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​യാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചില കവി​ത​ക​ളും അനേകം ഉപ​ന്യാ​സ​ങ്ങ​ളും കാണാം. കവി​താ​വാ​സ​ന​യു​ടെ അഭാ​വം​കൊ​ണ്ടു് വൃ​ത്ത​ങ്ങൾ ചി​ല​പ്പോൾ ചതു​ര​മാ​യി​പ്പോ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ ഗദ്യ​ര​ച​ന​യിൽ അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ പാടവം പ്രദൎശി​പ്പി​ക്ക​യും ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ മു​ന്ന​ണി​യിൽ എത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഭൂ​പ്ര​കൃ​തി​ശാ​സ്ത്രം മന​സ്സി​ന്റെ മാ​ന​ദ​ണ്ഡം കാ​ല​ന്റെ കൊലയറ മു​ത​ലാ​യി പലേ ഗദ്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും പ്ര​ധാന കൃതി ഹൈ​ന്ദ​വധൎമ്മ​സു​ധാ​ക​രം എന്ന ബൃ​ഹ​ദ്ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​കു​ന്നു. അതി​ന്റെ ഒരു ഭാഗം മാ​ത്ര​മേ അച്ച​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ളു. വി​പു​ല​മായ ഗവേ​ഷ​ണ​പാ​ട​വ​വും പരധൎമ്മ​സ​ഹി​ഷ്ണു​ത​യും വി​ജ്ഞാ​ന​സ​മ്പ​ത്തും പ്രദൎശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ആ ഗ്ര​ന്ഥം ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നു് ഒരു അമൂ​ല്യ​സ​മ്പ​ത്താ​ണു്.

ഞാൻ ബി. ഏ. ക്ലാ​സ്സിൽ പഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ഏ. ആർ. തമ്പു​രാ​ന്റെ കീഴിൽ അദ്ദേ​ഹം സം​സ്കൃ​ത​ട്യൂ​ട്ട​രാ​യി​രു​ന്നു. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ എം. ഏ. ബി​രു​ദം നേ​ടി​യി​ട്ടു് ജേ​ാ​ലി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച കാ​ലം​മു​ത​ല്ക്കു് പ്ര​സ്തുത മഹാ​പാ​ഠ​ശാ​ല​യെ ചി​ര​കാ​ലം പ്ര​ശ​സ്ത​മായ രീ​തി​യിൽ സേ​വി​ച്ച​ശേ​ഷം സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ‘മു​നി​യേ’പ്പോ​ലെ ജീ​വി​ച്ചു​വ​ന്ന ഈ പണ്ഡി​തൻ 1120-ൽ 72-​ാംവയസ്സിൽ പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു. മഹാ ബു​ദ്ധി​മാ​നും, പ്ര​ച​ണ്ഡ​പ​ണ്ഡി​ത​നും, അഗാ​ധ​ചി​ന്ത​ക​നും, നല്ല സാ​ഹി​ത്യ​നി​രൂ​പ​ക​നും, യു​ക്തി​വാ​ദി​യും ആയി​രു​ന്നു. ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​യ​ത്ത​ക്ക ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ ഒന്നും രചി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മദ്രാ​സു് സൎവക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ ചെയ്ത പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങ​ളെ ചേൎത്തു ് പു​സ്ത​ക​രൂ​പ​ത്തിൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു വളരെ വി​ജ്ഞാ​ന​പ്ര​ദ​മാ​കു​ന്നു.

ചെ​റു​ക​ഥാ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉൽ​ഘാ​ട​ക​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഒരു അത്യു​ന്ന​ത​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് അർ​ഹ​നായ ഈ സര​സ​ക​ഥാ​കൃ​ത്തി​നെ അറി​യാ​ത്ത​വ​രാ​യി ഇപ്പോൾ കേ​ര​ള​ത്തിൽ ആരെ​ങ്കി​ലും ഉണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മി​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്ന ഒടു​വിൽ കു​ഞ്ഞു​കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോൻ നാ​രാ​യ​ണി​ക്കു​ട്ടി മു​ത​ലായ നാ​ലു​ക​ഥ​കൾ എഴുതി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഇവ​യ്ക്കു ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ ലക്ഷ​ണ​മെ​ാ​ന്നു​മി​ല്ല. അമ്പാ​ടി നാ​രാ​യ​ണ​പ്പു​തു​വാ​ളി​ന്റെ​യും കാ​രാ​ട്ടു് അച്യു​ത​മേ​നോ​ന്റെ​യും സു​കു​മാ​രൻ ബി. ഏ.യു​ടേ​യും സി. എസു്. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടേ​യും കഥ​കൾ​ക്കു മാ​ത്ര​മേ ആ ലക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ കു​റ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. ഇന്നു് ഈ ശാഖ പു​ഷ്ക​ര​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു എങ്കി​ലും, സി. എസു്. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്കർ മു​തൽ​പേർ ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള ഭാ​ഷാ​സേ​വ​ന​ത്തെ ഒരി​ക്ക​ലും വി​സ്മ​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. കഥാ​ര​ത്ന​മാ​ലി​ക​യിൽ​ചേൎത്തു കാ​ണു​ന്ന കഥ​ക​ളെ​ല്ലാം കല്പ​നാ വൈ​ചി​ത്ര്യ​ത്തി​ലും പാ​ത്ര​സൃ​ഷ്ടി, പരി​ണാ​മ​ഗു​പ്തി, രസ​ഭാ​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ പൗ​ഷ്ക​ല്യം, വൎണ്ണ​ന​ക​ളു​ടെ പരി​മി​ത​ത്വം മു​ത​ലാ​യ​വ​യി​ലും പ്ര​ശം​സാർ​ഹ​മായ നി​ല​യിൽ വൎത്ത ിക്കു​ന്നു. ചെ​റു​ക​ഥാ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തെ അന്യ​ത്ര വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. അതി​നാൽ ഇവിടെ ചു​രു​ക്കു​ന്നു.

സി. എസു്. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്ക​രു​ടെ കഥാ​ക​ഥ​ന​രീ​തി​യും ഭാ​ഷാ​ശൈ​ലി​യും ഉത്ത​മ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ദ്വാ​രക, മുതല നാ​യാ​ട്ടു്, മു​ത​ലായ കഥകൾ എത്ര​പ്രാ​വ​ശ്യം വാ​യി​ച്ചാ​ലും നമു​ക്കു് അവയിൽ വി​ര​ക്തി തോ​ന്നു​ക​യി​ല്ല; പി​ന്നെ​യും വാ​യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നേ തോ​ന്നു​ക​യു​ള്ളു.

സി. എസു്. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്ക​രാ​യി​രു​ന്നു ചി​റ്റൂർ ഗു​രു​മ​ഠ​ത്തി​ന്റെ ഇന്ന​ത്തെ നി​ല​യ്ക്കു​ള്ള പ്ര​ധാന ഹേതു. ആ മഠ​ത്തിൽ ഇന്നും എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ ജന്മ​ദി​നം ആഘോ​ഷ​പൂർ​വ്വം കൊ​ണ്ടാ​ടി​വ​രു​ന്നു. 1113-ൽ അദ്ദേ​ഹം പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ചു.

എറ​ണാ​കു​ള​ത്തു് ചീ​ഫ്കോൎട്ടു​വ​ക്കീ​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഫലി​ത​ഭാ​ഷ​ണ​ച​തു​ര​നാ​യി​രു​ന്ന അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ ഞാൻ എറ​ണാ​കു​ളം കാ​ളേ​ജിൽ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് പലതവണ ചെ​ന്നു കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ‘അമ്മാ​യി പഞ്ച​ത​ന്ത്രം’ തു​റ​ന്നു നോ​ക്കി​പ്പോ​യാൽ പി​ന്നെ താ​ഴ​ത്തു വയ്ക്കു​ന്ന കാൎയ്യം പ്ര​യാ​സ​മാ​ണു്.

എന്ന അതിലെ ഈര​ടി​കൾ ഇപ്പോൾ പഴ​മൊ​ഴി​പോ​ലെ ആയി​ട്ടു​ണ്ടു്. വി​രു​തൻ​ശ​ങ്കു​വും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വി​ശി​ഷ്ട​കൃ​തി​യാ​കു​ന്നു.

ചെ​ങ്ങ​ന്നൂർ താ​ഴ​മൺ​മ​ഠ​ത്തിൽ പ്ര​ഭാ​ക​രൻ​ത​ന്ത്രി മരി​ച്ചി​ട്ടു് ഇപ്പോൾ പത്തു​പ​തി​നാ​റു​കൊ​ല്ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഷഷ്ടി​പൂർ​ത്തി​ക​ഴി​ഞ്ഞു് അടു​ത്ത​കൊ​ല്ലം മരി​ച്ചു​പോ​യി. അദ്ദേ​ഹം മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നും നല്ല മാ​ന്ത്രി​ക​നും ആയി​രു​ന്ന​തി​നാൽ കാശി മു​ത​ലായ ദി​ക്കു​ക​ളിൽ പോലും മന്ത്രകൎമ്മ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി പോ​യി​ട്ടു് ഒരു​ല​ക്ഷ​ത്തിൽ​പ​രം രൂപ സമ്പാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി അറി​യു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ഏറ്റു​മാ​നൂർ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​നു സമീപം ഏതാ​നും വസ്തു​ക്കൾ വാ​ങ്ങി അവിടെ ഒരു മഠം പണി​യി​ച്ചു താ​മ​സി​ച്ചു​വ​ന്നു. പൊ​തി​യി​ലെ ഒരു ചാ​ക്യാൎസ്ത്ര ീയെ​യാ​ണു് വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. അദ്ദേ​ഹം ഹരി​ണാ​ല​യ​ക്ഷേ​ത്ര​മാ​ഹാ​ത്മ്യ(ഗദ്യ)വും, അഭി​മ​ന്യുൽ​ഭ​വം ആട്ട​ക്ക​ഥ​യും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അഭി​മ​ന്യുൽ​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ആദ്യ​ശ്ലോ​ക​ത്തിൽ,

എന്നു തന്റെ ഗു​രു​വി​നെ ഭക്തി​പൂർ​വം സ്മ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒടു​വി​ല​ത്തെ ശ്ലോ​ക​മായ,

എന്ന പദ്യ​ത്തിൽ കാ​ണു​ന്ന ‘കലി​ത​ന​ന്ദ​നാ​ഹ്ളാ​ദ​കഃ ​​എന്ന ഭാ​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നു ഗ്ര​ന്ഥം പൂൎത്ത ിയാ​യ​തു് 1086 ഇടവം രണ്ടാം തീയതി ആണെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

കവിത വളരെ നന്നാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒരു ഭാഗം ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.