SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/The_Vampire.jpg
The Vampire, a painting by Philip Burne-​Jones (1861–1926).
ഡ്രാ­ക്കു­ള
സ­ന്തോ­ഷ് ഏ­ച്ചി­ക്കാ­നം

താൻ­സാ­നി­യൻ പെ­ണ്ണു­ങ്ങ­ളു­ടെ മുടി ക­ണ്ടാൽ തലയിൽ കാ­പ്പി­ക്കു­രു ഉ­ണ­ക്കാൻ ഇ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്ന­തു പോലെ തോ­ന്നും. ബാർ കൗ­ണ്ട­റി­ന­രി­കിൽ ഇ­രി­ക്കു­ന്ന ഇവൾ പക്ഷേ, അ­ങ്ങ­നെ­യ­ല്ല. മുടി പ­ര­മാ­വ­ധി നീ­ട്ടി വ­ളർ­ത്തി മാംബോ ട്വി­സ്റ്റ് ചെ­യ്തു് ഒരു തെ­ങ്ങിൽ പൂ­ക്കു­ല പോലെ കെ­ട്ടി­വെ­ച്ചി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. ഈ ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക­ത­യാ­ണു് അവളെ ജ­യ­മോ­ഹ­നി­ലേ­ക്കു് ആ­കർ­ഷി­ച്ച­തു്. പി­ങ്ക് നി­റ­ത്തി­ലു­ള്ള സ്കാർ­ഫും വലിയ ക­ണ്ണു­ക­ളും ഒ­തു­ങ്ങി­യ അ­ര­ക്കെ­ട്ടു­മെ­ല്ലാം കാ­ഴ്ച­ക്കാർ­ക്കു വി­ട്ടു കൊ­ടു­ത്തു് ഒരു ഹ­നി­ക്കൻ ബി­യ­റു­മാ­യി അവൾ ഹിൽ­ട്ടൺ ഹോ­ട്ട­ലി­ന്റെ ഓപ്പൺ ബാറിൽ ഇ­രി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യി­ട്ടു് നേരം കു­റേ­യാ­യി. ബെയറർ അ­ടു­ത്ത റൗ­ണ്ട് മ­ദ്യ­വു­മാ­യി വന്നു. ഹെ­ന്ന­സി പ­കർ­ന്ന അഞ്ചു ഗ്ലാ­സു­കൾ മേ­ശ­പ്പു­റ­ത്തു വെ­ച്ചു് അയാൾ കാ­ലി­യാ­യ ഐസ് ബൗൾ നി­റ­ക്കാ­നാ­യി തി­രി­ച്ചു പോയി. മാർ­ട്ടി­നും വേ­ണു­വും ഹസൻ ഭാ­യി­യും ചൈ­ന­ക്കാ­രൻ ലി­യാ­ങ്ങു­മാ­യി ബി­സി­ന­സ്സ് കാ­ര്യ­ങ്ങൾ സം­സാ­രി­ക്കു­വാൻ മ­ര­പ്പാ­ല­ത്തിൽ കേ­റി­യി­ട്ടു് മ­ണി­ക്കൂർ ഒ­ന്നാ­യി. അ­തി­ന്റെ കാ­ലു­കൾ­ക്കു് താഴെ കടൽ വെ­ള്ള­ത്തി­നു മേൽ നി­ലാ­വു് വീ­ണു­കി­ട­ക്കു­ന്ന­തും നോ­ക്കി ഞാൻ ഇ­രു­ന്നു.

ഹസൻ ഭായി ഡാർ എസ് സ­ലാ­മി­ലെ അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന ബി­സി­ന­സ്സു­കാ­ര­നാ­ണു്. പ്ര­സി­ഡ­ണ്ട് സാമിയ സു­ലു­ഹു അ­ട­ക്കം ഭ­ര­ണ­ക­ക്ഷി­യി­ലെ വമ്പൻ പാർ­ട്ടി­ക­ളൊ­ക്കെ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ അ­ടു­ത്ത ആ­ളു­ക­ളാ­ണു്. ഒരു ക­ണ­ക്കി­നു് അ­വ­രു­ടെ­യൊ­ക്കെ ഒരു ബി­നാ­മി ആ­ണെ­ന്നു പറയാം. ഹസൻ ഭാ­യി­യു­ടെ നാലു് ഭാ­ര്യ­മാ­രിൽ ഒ­രു­ത്തി ബീ­ജിം­ഗ്കാ­രി­യാ­ണു്.

images/African-mask.jpg

താൻ­സാ­നി­യ­യ്ക്കു് മേൽ ചൈ­ന­യു­ടെ പി­ടി­വീ­ണു തു­ട­ങ്ങി­യെ­ന്നു് ഇ­ന്ന­ലെ ഒന്നു ര­ണ്ടു് സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളിൽ ക­റ­ങ്ങി­യ­പ്പോൾ തന്നെ എ­നി­ക്കു് മ­ന­സ്സി­ലാ­യി.

ഒ­മാ­നിൽ വെ­ച്ചാ­ണു് ഹസൻ ഭായിയ വേണു പ­രി­ച­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. സ­ലാ­ല­ക്കാ­രി­യാ­യ അ­മ്മ­യു­ടെ വെ­ളു­പ്പും കാ­പ്പി­രി­യാ­യ അ­പ്പ­ന്റെ മൂ­ക്കു­മു­ള്ള ഹസൻ ഭായി വ­ഴി­യാ­ണു് ഞങ്ങൾ ഇ­പ്പോൾ താൻ­സാ­നി­യ­യിൽ എ­ത്തി­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്.

ഇ­ക്കൂ­ട്ട­ത്തിൽ ബി­സി­ന­സ്സു­മാ­യി ഒരു ബ­ന്ധ­വു­മി­ല്ലാ­ത്ത­തു് എ­നി­ക്കു് മാ­ത്രം.

“ഞങ്ങൾ താൻ­സാ­നി­യ­യിൽ. മാർ­ബിൾ മൈ­നി­ങ് തൊ­ട­ങ്ങാൻ പോ­വ്വാ. ഒരു പ­ത്തു് ദിവസം അ­ടി­ച്ചു് പൊ­ളി­ച്ചി­ട്ടു് വരാം. പോ­രു­ന്നോ.” എ­ന്നു് വേണു ചോ­ദി­ച്ച­തി­ന്റെ പി­ന്നാ­ലെ സ്കൂ­ളീ­ന്നു് പ­തി­ന­ഞ്ചു് ദി­വ­സ­ത്തെ ലീവും ഒ­പ്പി­ച്ചു് ഒരു ബാഗും തോ­ളി­ലി­ട്ടു് നേരെ വി­ട്ടു് പോ­ന്ന­താ­ണാൻ.

“ഒരു മ­ല­യാ­ളം മാഷ് കൂ­ടെ­യു­ള്ള­തു് കൊ­ണ്ടു് ന­മു­ക്കു് ഒരു യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണം എ­ഴു­താം. അ­ല്ലേ­ടാ വേണു.” ഫ്ലൈ­റ്റിൽ വെ­ച്ചു് സെൽ­ഫി­ക്കു് പോസ് ചെ­യ്യു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ മാർ­ട്ടിൻ ഉ­റ­ക്കെ­ച്ചി­രി­ച്ചു.

കൊ­ച്ചി­യി­ലെ പേരു കേട്ട ഒരു കൺ­സ്ട്ര­ക്ഷൻ ക­മ്പ­നി­യു­ടെ ഉ­ട­മ­യാ­ണു് കക്ഷി. സി­മ­ന്റി­നും മെ­റ്റ­ലി­നും ക­മ്പി­ക്കും അ­പ്പു­റം ഈ പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തിൽ സ്ഥാ­യി­യാ­യി വേറെ ഒ­ന്നും ത­ന്നെ­യി­ല്ല എന്നു വി­ശ്വ­സി­ക്കു­ന്ന­വൻ.

ഇ­വ­രു­ടെ ബി­സി­ന­സ്സി­ന്റെ ക­ണ­ക്കും കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളു­മെ­ല്ലാം നോ­ക്കു­ന്ന­തു് അ­ടി­ച്ചു് കോണം തെ­റ്റി എന്റെ മു­മ്പിൽ ഇ­രി­ക്കു­ന്ന ഈ ജ­യ­മോ­ഹ­നാ­ണു്. ഏതു യാ­ത്ര­യി­ലും വേ­ണു­വി­ന്റെ കൂടെ ജ­യ­നു­ണ്ടാ­വും. തു­ട­ങ്ങാൻ ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന പ­ദ്ധ­തി­കൾ മ­റ്റു­ള്ള­വ­രു­മാ­യി സം­സാ­രി­ച്ചു് അതു മു­ന്നോ­ട്ടു കൊ­ണ്ടു പോണോ വേ­ണ്ട­യോ എ­ന്നൊ­ക്കെ തീ­രു­മാ­നി­ക്കു­ന്ന­തു് ഈ സി. എ. ക്കാ­ര­നാ­ണു്. എത്ര വലിയ ഡി­സ്ക­ഷ­നാ­യാ­ലും എട്ടു മണി അ­ടി­ച്ചാൽ പു­ള്ളി ഷ­ട്ട­റി­ട്ടും… പി­ന്നെ കു­ളി­യൊ­ക്കെ ക­ഴി­ഞ്ഞു് നേരെ ബാ­റി­ലേ­ക്കു്. വിദേശ യാ­ത്ര­ക­ളിൽ ഹെ­ന്ന­സി­യാ­ണു് ജ­യ­ന്റെ ഫേ­വ­റേ­റ്റ്.

പി­ന്നെ, ഞാ­നെ­ങ്ങ­നെ ഇ­വ­ന്മാ­രു­ടെ ഇടയിൽ പെ­ട്ടു എ­ന്നാ­വും നി­ങ്ങ­ളു­ടെ സംശയം. സത്യം പ­റ­യാ­മ­ല്ലോ ഞാൻ ചി­ല്ല­റ എ­ഴു­ത്തും വാ­യ­ന­യു­മൊ­ക്കെ­യാ­യി പോ­കു­ന്ന ആ­ളാ­ണെ­ങ്കി­ലും എ­നി­ക്കു് എ­ഴു­ത്തു­കാ­രേ­ക്കാൾ ഇ­ങ്ങ­നെ ചി­ല­രു­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് കൂ­ടു­തൽ അ­ടു­പ്പം. എ­ഴു­ത്തു­കാ­രാ­കു­മ്പോ അ­വ­രി­ല­ധി­കം പേരും സ­ദാ­സ­മ­യ­വും അ­തി­നെ­പ്പ­റ്റി­ത്ത­ന്നെ പ­റ­ഞ്ഞു കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കും. തെ­റ്റാ­ണോ ശ­രി­യാ­ണോ എ­ന്ന­റി­യി­ല്ല. എ­ഴു­ത്തു് എ­ഴു­താ­നു­ള്ള­താ­ണു് പ­റ­യാ­നു­ള്ള­ത­ല്ല എ­ന്നൊ­രു തോ­ന്നൽ പണ്ടേ എ­നി­ക്കു­ണ്ടു്. എ­ഴു­ത്തി­ന്റെ ഗു­ട്ടൻ­സൊ­ക്കെ ഏ­താ­ണ്ടു് ന­മു­ക്ക­റി­യാ­വു­ന്ന കാ­ര്യ­മാ­ണ­ല്ലോ. പക്ഷേ, ഇ­തു­പോ­ലെ ചില ഗ്യാ­ങ്ങി­ന്റെ കൂടെ ക­റ­ങ്ങു­മ്പോൾ കി­ട്ടു­ന്ന അ­നു­ഭ­വം ഒന്നു വേ­റെ­ത്ത­ന്നെ­യാ­ണു്. അ­വ­ന്മാ­രു് ന­മ്മ­ളെ അ­തു­വ­രെ കാ­ണാ­ത്ത ഏ­തൊ­ക്കെ­യോ സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളിൽ കൊ­ണ്ടെ­ത്തി­ക്കും. എ­നി­ക്കു് പ­രി­ച­യ­മു­ള്ള എ­ഴു­ത്തു­കാ­രെ­ക്കാ­ളൊ­ക്കെ ജീ­വി­താ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ള്ള­വ­രാ­ണു് ഇവരിൽ പലരും. ഈ വേ­ണു­വി­ന്റെ­യൊ­ക്കെ അ­നു­ഭ­വം കേ­ട്ടാ വൈ­ക്കം മു­ഹ­മ്മ­ദ് ബ­ഷീ­റു­പോ­ലും ഞെ­ട്ടും. പക്ഷേ, ഇ­വർ­ക്കൊ­ന്നും എ­ഴു­താൻ ക­ഴി­വി­ല്ലാ­താ­യി­പ്പോ­യി. ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നേ ഇവിടെ ഒരു കൂ­ട്ടം മ­ഹ­ത്താ­യ കൃ­തി­കൾ പി­റ­ന്നേ­നെ. പക്ഷേ, ഇ­തൊ­ന്നും വലിയ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളാ­യി­ട്ടു് ഇ­വർ­ക്കു് തോ­ന്നു­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­താ­ണു് മ­റ്റൊ­രു കാ­ര്യം.

ചു­ണ്ടിൽ നു­ര­യി­ട്ട ബി­യ­റി­നെ നാ­ക്കി­ന്റെ അറ്റം കൊ­ണ്ടു് ഒ­പ്പി­യെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ ഞ­ങ്ങ­ളു­ടെ ടേ­ബി­ളി­ലേ­ക്കു് പെൺ­കു­ട്ടി ത­റ­പ്പി­ച്ചൊ­ന്നു നോ­ക്കി.

പി­ന്നെ അ­ങ്ങ­നെ ഒ­ന്നും ചെ­യ്തി­ട്ടേ ഇല്ല എന്ന മ­ട്ടിൽ ബെയറർ സൗ­ജ­ന്യ­മാ­യി നൽകിയ നി­ല­ക്ക­ട­ല­യിൽ നി­ന്നും ഒരു നു­ള്ള് എ­ടു­ത്തു് വാ­യി­ലി­ട്ടു. അതും ച­വ­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് ക­ട­ലി­നെ നോ­ക്കി­യി­രു­ന്നു. അ­വ­ളു­ടെ വ­ശ്യ­മാ­യ നു­ണ­ക്കു­ഴി­ക­ളിൽ നി­ലാ­വു വീണു നി­റ­യു­ന്ന­തു് മ­ദ്യ­ല­ഹ­രി­ക്കി­ട­യി­ലും ജ­യ­മോ­ഹൻ ക­ണ്ടു­പി­ടി­ച്ചു.

“She looked at u. വേണേ ചെ­ന്നു് മു­ട്ട­ടാ സുധീ. കാ­ശൊ­ക്കെ ഞാൻ ന­മ്മു­ടെ ബ­ഡ്ജ­റ്റിൽ കേ­റ്റി­യേ­ക്കാം.”

“എടാ അവൾ നോ­ക്കി­യ­തു് എ­ന്നെ­യ­ല്ല”

മേ­ശ­പ്പു­റ­ത്തെ ഗ്ലാ­സ് അവനു നേരെ ഉ­യർ­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടു് ഞാൻ പ­റ­ഞ്ഞു:

“ഇ­തി­നെ­യാ­ണു്.”

ഒരു ബോ­ട്ടിൽ ഹെ­ന്ന­സി­ക്കു് ഒരു ലക്ഷം ഷി­ല്ലി­ങി­നു മു­ക­ളി­ലാ­ണു് വില. കൗ­ണ്ട­റി­ലി­രി­ക്കു­ന്ന­വൻ ഒരു മേ­ശ­യി­ലേ­ക്കു തന്നെ നിർ­ത്താ­തെ പ­കർ­ന്നു കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന വില കൂടിയ മദ്യം ചു­മ്മാ പ­ച്ച­വെ­ള്ളം പോലെ മ­ട­മ­ടാ­ന്ന­ടി­ക്കു­ന്ന­വ­രെ ഡാർ എസ് സ­ലാ­മി­ലെ ഏതു പെ­ണ്ണും ആ­രാ­ധ­ന­യോ­ടെ ഒന്നു നോ­ക്കി­പ്പോ­വും.

അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും വെ­യ്റ്റർ ബൗ­ളു­മാ­യി തി­രി­ച്ചു വന്നു. ഐസ് ക­ഷ­ണ­ങ്ങൾ കോ­രി­യെ­ടു­ത്തു് ഹെ­ന്ന­സി­ക്കു­മേൽ നി­ര­ത്തു­ന്ന അ­വ­നോ­ടു് പെൺ­കു­ട്ടി­യെ ചൂ­ണ്ടി­ക്കാ­ണി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് ജ­യ­മോ­ഹൻ ചോ­ദി­ച്ചു:

“What’s her name?”

“Glory”

“How much she demands for a night?”

“Boss, better u ask her straight.”

മേ­ശ­പ്പു­റ­ത്തു വീണ വെ­ള്ള­ത്തു­ള്ളി­കൾ ടി­ഷ്യു പേ­പ്പർ കൊ­ണ്ടു തു­ട­ച്ചെ­ടു­ത്ത­ശേ­ഷം പോകാൻ നേ­ര­ത്തു് അവൻ പ­റ­ഞ്ഞു: “ലേ­റ്റ് ആകും തോറും റേ­റ്റ് കു­റ­യും. പക്ഷേ, അവള് ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക ജാ­തി­യാ…”

“അപ്പൊ പു­ലർ­ച്ച­ക്കു് നോ­ക്കാം.” ജ­യ­മോ­ഹൻ ഉ­റ­ക്കെ­ച്ചി­രി­ച്ചു. പ­റ­യു­ന്ന­ത­ല്ലാ­തെ ജയനു് ഈ വക വി­ഷ­യ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നും ഒരു താ­ല്പ­ര്യ­വു­മി­ല്ലെ­ന്നു് ഞ­ങ്ങൾ­ക്കെ­ല്ലാ­വർ­ക്കു­മ­റി­യാം.

എ­ന്നാൽ ബാ­ക്കി­യു­ള്ള­വ­രെ­ക്കൊ­ണ്ടു് ഉള്ള പോ­ക്രി­ത്ത­ര­ങ്ങ­ളൊ­ക്കെ ചെ­യ്യി­പ്പി­ക്കാൻ വളരെ ഉ­ത്സാ­ഹ­മാ­ണു താനും.

ക­ഴി­ഞ്ഞ ദിവസം രാ­ത്രി ഒരു പ­ബ്ബിൽ കേ­റി­യ­തും ഇ­തു­പോ­ലെ ഒ­രു­ത്തി ഇ­വ­ന്റെ അ­രി­കിൽ വ­ന്നി­രു­ന്നു് കോ­ക്ടെ­യിൽ ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ട്ടു.

അ­പ്പൊ­ത്ത­ന്നെ അ­വൾ­ക്കു വേ­ണ്ടി അതു് ഓർഡർ ചെ­യ്തു് മൊ­ബൈ­ലു­മാ­യി വെ­ളി­യി­ലി­റ­ങ്ങി­യ ജയൻ തി­രി­ച്ചു വ­ന്ന­തു് ആ പെ­ണ്ണു് അ­ടു­ത്ത ടേ­ബി­ളിൽ ഇ­രു­ന്ന­വ­ന്റെ ബ­ഡ്വൈ­സ­റും വാ­ങ്ങി­ക്കു­ടി­ച്ചു് അ­വ­ന്റെ ചു­ണ്ടു­കൾ നു­ണ­യാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോ­ഴാ­ണു്.

കടൽ പാ­ല­ത്തിൽ നി­ന്നും ഹസൻ ഭായി താ­ഴേ­ക്കി­റ­ങ്ങി. ചർച്ച അ­വ­സാ­നി­ച്ചു കാണണം.

അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു പി­ന്നാ­ലെ വ­രു­ന്ന കൂ­ട്ടു­കാ­രു­ടെ മു­ഖ­ത്തെ ഉ­ന്മേ­ഷം ക­ണ്ട­പ്പോൾ കാ­ര്യ­ങ്ങൾ നല്ല നി­ല­യിൽ ചെ­ന്നെ­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്ന ഒരു തോ­ന്നൽ എ­നി­ക്കു­ണ്ടാ­യി.

ഹസൻ ഭാ­യി­യോ­ടു് സം­സാ­രി­ച്ച­പ്പോൾ അതു് ശ­രി­യാ­ണെ­ന്നു് ബോ­ധ്യ­പ്പെ­ട്ടു.

ലി­യാ­ങ്ങു­മാ­യി ചേർ­ന്നു് ജോ­യി­ന്റ് വെൻ­ച്വർ ആ­യി­ട്ടാ­ണു് മൈ­നി­ങ് സ്റ്റാർ­ട്ട് ചെ­യ്യാൻ ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. മി­നി­സ്റ്റ്രി­യിൽ ഉള്ള ഒ­രാ­ളു­ടെ അ­ളി­യ­ന്റെ പേ­രി­ലാ­ണു് കോ­ഫി­യി­ലെ സ്ഥലം കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു്.

അ­തൊ­ക്കെ ഹസൻ ഭായ് ശ­രി­യാ­ക്കി­ത്ത­രും. പക്ഷേ, 25 കൊ­ല്ല­ത്തെ ലീ­സി­നു് 40 കോ­ടി­യാ­ണു് അ­വ­ന്മാ­രു് ചോ­ദി­ക്കു­ന്ന­തു്. അതിൽ ഇ­രു­പ­ത്തി­യ­ഞ്ചു് ലി­യാ­ങ്ങ് ഇ­ടാ­മെ­ന്നു സ­മ്മ­തി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്.

മൈ­നി­ങ് തു­ട­ങ്ങി­യാൽ ലാ­ഭ­ത്തി­ന്റെ 25 ശ­ത­മാ­നം വേ­റെ­യും കൊ­ടു­ക്ക­ണം. എ­ന്നാ­ലും അഡാറ് ലാ­ഭ­മാ­ണ­ന്നാ മാർ­ട്ടിൻ പ­റ­യു­ന്നേ.

സാം­പിൾ നോ­ക്കാൻ വന്ന ജി­യോ­ള­ജി­ക്കാ­രു­ടെ റി­പ്പോർ­ട്ടിൽ ആ മ­ണ്ണി­ന­ക­ത്തെ മാർ­ബിൾ പോലെ വേ­റെ­യൊ­രെ­ണ്ണം ഈ ഉ­ല­ക­ത്തിൽ വേറെ കി­ട്ടി­ല്ല­ത്രേ. പറഞ്ഞ പോ­ലെ­യാ­ക്കെ സം­ഭ­വി­ച്ചാ സംഗതി ലോ­ട്ട­റി­യാ­ണു്.

ഹസൻ ഭായി പ­റ­യു­ന്ന­തൊ­ന്നും ശ്ര­ദ്ധി­ക്കാ­തെ ആകാശം നോ­ക്കി ജ­യ­മോ­ഹൻ ക­സേ­ര­യിൽ മ­ലർ­ന്നു കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു ക­ണ്ട­പ്പോൾ വേ­ണു­വി­നു കുരു പൊ­ട്ടി.

“മതി. മതി. നിർ­ത്താം. കാ­ല­ത്തെ­ണീ­ക്ക­ണ്ടേ”

അതു കേൾ­ക്കേ­ണ്ട താമസം മാർ­ട്ടി­നൊ­ഴി­ച്ചു­വെ­ച്ച ഗ്ലാ­സെ­ടു­ത്തു് ജ­യ­മോ­ഹൻ ഒ­റ്റ­വ­ലി വ­ലി­ച്ചു.

എ­ന്നി­ട്ടു് ലി­യാ­ങ്ങി­നു നേരെ ചെ­ന്നു.

“ഇവിടെ എ­വി­ടെ­യാ നല്ല നാ­യാ­ട്ടി­നു പോകാൻ പ­റ്റി­യ സ്ഥലം?”

“നി­ങ്ങൾ­ക്കു് വേട്ട ഇ­ഷ്ട­മാ­ണോ?” ലി­യാ­ങ്ങ് ചോ­ദി­ച്ചു.

“കേ­ര­ള­ത്തി­ലൊ­ക്കെ മു­യ­ലി­നെ കൊ­ന്നാ­പ്പോ­ലും കേസാ. സിം­ഹ­ത്തെ കി­ട്ടു­മോ?”

ജ­യ­മോ­ഹൻ ലി­യാ­ങ്ങി­ന്റെ ക­വ­ളി­ലെ മ­ഞ്ഞ­ത്തൊ­ലി­യിൽ പി­ടി­ച്ചു് മൃ­ദു­വാ­യി ഞെ­ക്കി.

“ഭാ­ഗ്യ­മു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ നാളെ ന­മു­ക്കൊ­രു നല്ല മൃ­ഗ­ത്തെ കി­ട്ടും.”

ലി­യാ­ങ്ങ് ചു­ണ്ടി­ലേ­ക്കു് ഒരു സി­ഗ­ര­റ്റ് എ­ടു­ത്തു വെ­ച്ചു. ക­ബു­ക്കി­ലേ­ക്കു് പോ­കാ­നു­ള്ള വണ്ടി കാ­ല­ത്തു് 6 മ­ണി­ക്കു് ഹോ­ട്ട­ലി­ന്റെ മു­മ്പിൽ വരും. ഡാർ എസ് സ­ലാ­മിൽ നി­ന്നും പ­ത്തു് നൂ­റ്റ­മ്പ­തു് കി­ലോ­മീ­റ്റർ ദൂ­ര­മു­ണ്ടെ­ന്നാ­ണു് ഗൂഗ്ൾ നോ­ക്കി­യ­പ്പോൾ ക­ണ്ട­തു്. അവിടെ നി­ന്നു് കോ­ഫി­യി­ലേ­ക്കു് പി­ന്നെ­യു­മു­ണ്ടു്. പ­ത്തി­രു­പ­ത്ത­ഞ്ചു് കി­ലോ­മീ­റ്റർ.

നാളെ രാ­ത്രി ബ്ലോ­ക്ക് വു­ഡ്ഡിൽ ഒരു പാർ­ട്ടി വെ­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നു് അ­റി­യി­ച്ചി­ട്ടാ­ണു് ലി­യാ­ങ്ങ് പോ­യ­തു്.

അ­തു­കൊ­ണ്ടു് രാ­വി­ലെ തന്നെ പു­റ­പ്പെ­ട­ണം. ഇ­ല്ലെ­ങ്കിൽ തി­രി­ച്ചു് എ­ത്തു­മ്പോൾ പാ­തി­ര­യാ­വും. പാർ­ട്ടി മിസ് ചെ­യ്യ­രു­തെ­ന്നു് കാറിൽ ക­യ­റു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ ലി­യാ­ങ്ങ് ഒ­ന്നു­കൂ­ടി ഓർ­മ്മ­പ്പെ­ടു­ത്തി.

ബി­ല്ല് പറയാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ വേ­ണു­വി­നെ ത­ട­ഞ്ഞു കൊ­ണ്ടു് ജ­യ­മോ­ഹൻ ഹസൻ ഭാ­യി­യു­ടെ അ­രി­കി­ലേ­ക്കു് കസേര വ­ലി­ച്ചി­ട്ടു.

“ഹസൻ ഭായി. ആ ഇ­രി­ക്കു­ന്ന­വ­ളെ നി­ങ്ങൾ ഇന്നു രാ­ത്രി ഇ­വ­നൊ­ന്നു് ശ­രി­യാ­ക്കി­ക്കൊ­ടു­ക്ക­ണം.”

“എ­നി­ക്കൊ­ന്നും വേണ്ട.”

ഞാൻ ജ­യ­മോ­ഹ­ന്റെ കൈ എന്റെ തോളിൽ നി­ന്നെ­ടു­ത്തു് താ­ഴെ­യി­ട്ടു.

“പ്ലീ­സ് ഹസൻ ഭായി… നി­ങ്ങൾ അവളെ ചെ­ന്നൊ­ന്നു വിളി. ചു­മ്മാ കു­റ­ച്ചു നേരം വർ­ത്താ­നം പ­റ­ഞ്ഞി­രി­ക്കാ­ലോ?”

അ­വ­ളോ­ടു് സം­സാ­രി­ച്ചാൽ കൊ­ള്ളാ­മെ­ന്നു് എ­നി­ക്കും തോ­ന്നി. പക്ഷേ, പു­റ­ത്തു പറയാൻ പ­റ്റി­ല്ല­ല്ലോ. അ­ട­ക്കി­പ്പി­ടി­ച്ച ആ­ഗ്ര­ഹ­മേ നി­ന്റെ പേർ മ­ല­യാ­ളി എ­ന്നാ­കു­ന്നു. ഹസൻ ഭായി കൗ­ണ്ട­റി­ന­രി­കി­ലേ­ക്കു് ചെ­ന്ന­തും വേ­ണു­വും മാർ­ട്ടി­നും ഇ­ട­പെ­ട്ടു.

ഹസൻ ഭാ­യി­യെ വെ­റു­മൊ­രു കൂ­ട്ടി­ക്കൊ­ടു­പ്പു­കാ­ര­നെ­പ്പോ­ലെ കാ­ണു­ന്ന­തു തെ­റ്റാ­ണെ­ന്ന രീ­തി­യിൽ ക­ള്ളു് തലയിൽ കേ­റു­മ്പോ­ഴു­ള്ള ജ­യ­മോ­ഹ­ന്റെ ഇ­മ്മാ­തി­രി അ­വി­ഞ്ഞ സ്വ­ഭാ­വ­ത്തെ ക­ണ­ക്കി­നു് കു­റ്റ­പ്പെ­ടു­ത്താൻ തു­ട­ങ്ങി. പക്ഷേ, അ­തൊ­ന്നും ജ­യ­മോ­ഹൻ മൈ­ന്റ് ചെ­യ്തി­ല്ല. ഒരു ഹെ­ന്ന­സി കൂടി ഓർഡർ ചെ­യ്തു് അവൻ പ­റ­ഞ്ഞു:

“ഓ പി­ന്നേ, അവൻ വല്യ പു­ണ്യാ­ള­ന­ല്ലേ? എടാ അവൻ പെ­ണ്ണി­നെ­യ­ല്ല ഒരു രാ­ജ്യ­ത്തെ മൊ­ത്ത­ത്തി­ലാ­ണു് കൂ­ട്ടി­ക്കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു്.”

ഗ്ലോ­റി­യോ­ടു് എ­ന്തൊ­ക്കെ­യോ സം­സാ­രി­ച്ച ശേഷം ചെ­റി­യൊ­രു ച­മ്മ­ലോ­ടു കൂടി ഹസൻ തി­രി­ച്ചു വന്നു.

“ഇ­ന്ന­ത്തെ കാ­ര്യം വിടു്. നേരം ഇ­ത്ര­യാ­യി­ല്ലേ. നാളെ പാർ­ട്ടി­യു­ണ്ട­ല്ലോ. ഇ­തി­ലും വലിയ ഇ­ടി­വെ­ട്ടു് ഐ­റ്റ­ത്തി­നെ ന­മു­ക്കി­റ­ക്കാം. എന്താ”

കാ­ര്യം ന­ട­ത്തി­ക്കൊ­ടു­ക്കാൻ പ­റ്റാ­ത്ത­തി­ന്റെ ചമ്മൽ മ­റ­ക്കാ­നാ­യി ഹസനും ഒരു ഡ്രി­ങ്ക് പ­റ­ഞ്ഞു.

“അവടെ അപ്പൻ വലിയ റ­വ­ലൂ­ഷ­ണ­റി­യൊ­ക്കെ­യാ­യി­രു­ന്നു. CCM പാർ­ട്ടീ­ടെ ആളാ. ക­ഴി­ഞ്ഞ കൊ­ല്ലം സാൻ­സി­ബാ­റിൽ വെ­ച്ചു­ണ്ടാ­യ ക­ശ­പി­ശ­ക്കി­ട­യിൽ വെ­ടി­യേ­റ്റു് മ­രി­ച്ചു. കൊ­ന്ന­താ­വും. എ­തിർ­ക്കു­ന്ന­വ­ന്മാ­രെ പി­ന്നെ­ന്തു് ചെ­യ്യാൻ പ­റ്റും.

ഇ­തൊ­ക്കെ ഇ­വി­ട­ത്തെ സ്ഥി­രം പ­രി­പാ­ടി­യാ­ണു്. അ­വ­ളു­ടെ അ­പ്പൂ­പ്പ­നും എന്റെ അ­പ്പ­നും വലിയ ച­ങ്ങാ­തി­മാ­രാ­യി­രു­ന്നു. അവരു് 64-ലെ സാൻ­സി­ബാർ വി­മോ­ച­ന­സ­മ­ര­ത്തി­ലൊ­ക്കെ പ­ങ്കെ­ടു­ത്ത­വ­രാ. അ­തി­ന്റെ ചില പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളൊ­ക്കെ അ­വൾ­ക്കു­ണ്ടു്. ചോ­ര­യു­ടെ ഗുണം പ­റ­യാ­തി­രി­ക്കി­ല്ല­ല്ലോ? അ­വൾ­ക്കി­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടി­ല്ലെ­ങ്കിൽ പ്ര­സി­ഡ­ന്റ് വ­ന്നാൽ പോലും അ­വ­ള­ന­ങ്ങി­ല്ലെ­ന്നൊ­ക്കെ­യാ ആ കൗ­ണ്ട­റി­ലി­രി­ക്കു­ന്ന­വൻ പ­റ­യു­ന്നേ.”

images/Mask-with-large-mouth.jpg

“മെ­രു­ങ്ങാ­ത്ത­തി­നേ­യാ എ­നി­ക്കി­ഷ്ടം.” മാർ­ട്ടിൻ പ്ലേ­റ്റി­ലെ ടി-​ബോണിൽ നി­ന്നു് ഒരു കഷ്ണം ക­ടി­ച്ചെ­ടു­ത്തു.

പി­റ്റേ­ന്നു് കാ­ല­ത്തു് ആറ് മ­ണി­ക്കു തന്നെ വണ്ടി വന്നു. ഞങ്ങൾ ത­ലേ­ദി­വ­സ­ത്തെ ക­ള്ള­ടി­യു­ടെ ക്ഷീ­ണ­വും ത­ല­വേ­ദ­ന­യു­മൊ­ക്കെ­യാ­യി സ്വയം പ­ഴി­ച്ചു് കൊ­ണ്ടു് താഴെ വ­ന്ന­പ്പൊ അതാ ലോ­ഞ്ചിൽ മൊ­ബൈ­ലും നോ­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു് ജ­യ­മോ­ഹൻ ഇ­രി­ക്കു­ന്നു…! ഇ­ത്ര­യൊ­ക്കെ വ­ലി­ച്ചു് കേ­റ്റി­യ­തി­ന്റെ ഒരു ല­ക്ഷ­ണ­വും മു­ഖ­ത്തി­ല്ല എന്നു മാ­ത്ര­മ­ല്ല പ­തി­വി­ല­ധി­കം ഉ­ന്മേ­ഷ­വാ­നു­മാ­ണു്.

ഇവൻ ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക ജ­നു­സ്സാ­ണെ­ന്നു് പണ്ടേ അ­റി­യാ­വു­ന്ന­തു കൊ­ണ്ടു് ഞ­ങ്ങൾ­ക്ക­തിൽ വലിയ ആ­ശ്ച­ര്യ­മൊ­ന്നും തോ­ന്നി­യി­ല്ല.

“മാൻ­സ­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള ഫ്ലൈ­റ്റ് ബു­ക്ക് ചെ­യ്തു കേ­ട്ടോ.”

മ­റ്റ­ന്നാൾ മാൻ­സ­യ്ക്കു് അ­ടു­ത്തു­ള്ള ഷ­രം­ഗ­ട്ടി നാഷണൽ പാർ­ക്കി­ലേ­ക്കു് പോ­കാ­നാ­ണു പ്ലാ­നി­ട്ടേ­ക്കു­ന്ന­തു്.

“ഒരു സൂ­ര്യ­കാ­ല­ടി വി­ട്ടാ­ലോ”

ജ­യ­മോ­ഹൻ ചോ­ദി­ച്ചു. സൂ­ര്യൻ ഉ­ദി­ച്ചു് വ­രു­ന്ന­തി­നു മു­മ്പ് ഒരു കാൽ, അ­താ­യ­തു് മു­പ്പ­തു് മി­ല്ലി വി­സ്കി ഡ്രൈ­യാ­യി അ­ടി­ക്കു­ന്ന­തി­നു് അവൻ ക­ണ്ടെ­ത്തി­യ പേ­രാ­ണു് സൂ­ര്യ­കാ­ല­ടി.

അ­തി­നൊ­ന്നും ചെവി കൊ­ടു­ക്കാ­തെ വേണു ജയനെ പി­ടി­ച്ചു് വ­ണ്ടി­യിൽ ക­യ­റ്റി. ലി­യാ­ങ്ങി­ന്റെ ലാ­ന്റ് ക്രൂ­യി­സ­റി­നു പി­ന്നാ­ലെ ഞ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഇ­ന്നോ­വ നീ­ങ്ങി­ത്തു­ട­ങ്ങി­യ­തും പൊ­ടു­ന്ന­നെ എ­ല്ലാ­വ­രും ഉ­റ­ക്ക­മാ­യി. ശ­രി­ക്കും ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട്ട­തു­പോ­ലെ എ­നി­ക്കു് തോ­ന്നി.

ഇനി എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും മി­ണ്ടി­യും പ­റ­ഞ്ഞും ഇ­രി­ക്കാൻ ഈ ഡ്രൈ­വർ മാ­ത്ര­മാ­ണു­ള്ള­തു്.

കാ­ഴ്ച­യിൽ പ­രു­ക്ക­നാ­ണെ­ങ്കി­ലും കു­ട്ടി­ക്കാ­ല­ത്തു് പ­ല­രേ­യും അ­യാ­ളി­ലേ­ക്കു് ആ­കർ­ഷി­ച്ചി­രു­ന്ന നി­ഷ്ക­ള­ങ്ക­മാ­യ ചിരി അ­യാൾ­ക്കൊ­പ്പം വ­ള­രാ­തെ ത­ടി­ച്ച ചു­ണ്ടു­ക­ളിൽ പി­ച്ച­വെ­യ്ക്കു­ന്ന­തു് ഞാൻ കണ്ടു. ഡാർ എസ് സ­ലാ­മി­ന്റെ ന­ഗ­രാ­തിർ­ത്തി വി­ട്ടു് വണ്ടി ഓടി തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും ജോ­നാ­ഥൻ അയാളെ എ­നി­ക്കു മു­ന്നിൽ തു­റ­ന്നി­ട്ടു ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു.

ഒരു മകനും മകളും ഭാ­ര്യ­യും അ­ട­ങ്ങു­ന്ന­താ­ണു് ജോ­നാ­ഥ­ന്റെ കു­ടും­ബം. ഭാ­ര്യ­ക്കു് ഡാർ എസ് സ­ലാ­മിൽ കി­ഴ­ങ്ങു­വർ­ഗ്ഗ­ങ്ങൾ വിൽ­ക്കു­ന്ന ചെ­റി­യൊ­രു പെ­ട്ടി­ക്ക­ട­യു­ണ്ടു്. കു­ട്ടി­ക­ളിൽ മൂ­ത്ത­വ­ന്റെ പ­ഠി­പ്പു് ക­ഴി­ഞ്ഞു.

പെൺ­കു­ട്ടി പ്ലസ് ടൂ ഈ വർഷം പൂർ­ത്തി­യാ­ക്കും. “മ­ക്ക­ളെ രണ്ടു പേ­രേ­യും ഒരു ക­ര­ക്കെ­ത്തി­ച്ചി­ട്ടു വേണം എ­നി­ക്കു് ഈ ആ­ക്സി­ലേ­റ്റ­റിൽ നി­ന്നും കാ­ലെ­ടു­ക്കാൻ.” വ­ണ്ടി­യോ­ടി­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ ജോ­നാ­ഥൻ തന്റെ കീറിയ ജീൻ­സി­ന്റെ അറ്റം പൊ­ക്കി കാ­ണി­ച്ചു. ക­ടും­കെ­ട്ടു­കെ­ട്ടി­യ വെ­രി­ക്കോ­സ് ഞ­ര­മ്പു­ക­ളിൽ നി­ന്നും അ­യാൾ­ക്കു് ഒ­രി­ക്ക­ലും തന്റെ കാ­ലു­ക­ളെ അ­ഴി­ച്ചെ­ടു­ക്കാൻ പ­റ്റി­ല്ലെ­ന്നു് എ­നി­ക്കു് തോ­ന്നി.

“നി­ങ്ങൾ എ­ന്തി­നാ ഇ­തൊ­ക്കെ വി­ചാ­രി­ച്ചു് ടെൻ­ഷ­ന­ടി­ക്കു­ന്നേ. അവർ അ­വ­രു­ടെ ജോലി ക­ണ്ടെ­ത്തി­ക്കോ­ളും.”

“സർ ഇതു് നി­ങ്ങ­ടെ കേരളം അല്ല”

ജോ­നാ­ഥൻ പ­റ­ഞ്ഞു.

“ആ­ഫ്രി­ക്ക­യാ­ണു്. ഇ­വി­ടെ­ത്തെ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രിൽ മി­ക്ക­തി­ന്റേ­യും ജോ­ലി­യെ­ന്താ­ണെ­ന്ന­റി­യാ­മോ…? ആ­ണി­നു് മോഷണം… പെ­ണ്ണി­നു് പ്രോ­സ്റ്റി­റ്റ്യൂ­ഷൻ… നി­ങ്ങൾ ഒ­രാ­ഴ്ച­യാ­യി­ല്ലേ ഇവിടെ വ­ന്നി­ട്ടു്…”

അയാൾ പ­റ­ഞ്ഞ­തു് ശ­രി­യാ­ണു്. ചു­രു­ങ്ങി­യ ദി­വ­സ­ത്തി­നി­ട­യിൽ ഞാൻ ഇ­തൊ­ക്കെ നേ­രി­ട്ടു് ക­ണ്ടു് കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്.

സ­ന്ധ്യ­മ­യ­ങ്ങി­യാൽ അ­വ­ര­വ­രു­ടെ കൂ­ര­ക­ളിൽ നി­ന്നു് കൂ­ട്ട­ത്തോ­ടെ ന­ഗ­ര­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു് വ­രു­ന്ന പെൺ­കു­ട്ടി­കൾ. ഹോ­ട്ട­ലി­ന്റെ ലോ­ബി­ക­ളിൽ ഇ­റു­കി­യ ഉ­ടു­പ്പും ചു­ണ്ടിൽ ക­ടു­ത്ത ലി­പ്സ്റ്റി­ക്കും തേ­ച്ചു് ഊഴം കാ­ത്തി­രി­ക്കു­ന്ന­വർ.

പ­ബ്ബി­നു വെ­ളി­യിൽ ഒരു ത­ണു­ത്ത ബി­യ­റി­നു പകരം എ­ന്തും ത­രാ­മെ­ന്നു് ഒരു നാ­ണ­വു­മി­ല്ലാ­തെ വി­ളി­ച്ചു പ­റ­യു­ന്ന­വർ.

ഇവിടെ മോ­ഷ­ണ­മി­ല്ലെ­ങ്കിൽ പി­ന്നെ ഹോ­ട്ട­ലി­നു വെ­ളി­യി­ലി­റ­ങ്ങു­മ്പോ­ഴൊ­ക്കെ ഹസൻ ഭായി ഞ­ങ്ങൾ­ക്കൊ­പ്പം ത­ടി­മാ­ട­ന്മാ­രാ­യ ബോഡി ഗാർ­ഡി­നെ വി­ടു­ന്ന­തെ­ന്തി­നാ­ണു്?

“നി­ങ്ങൾ ഡ്രാ­ക്കു­ള വാ­യി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടോ?”

ഞാൻ ചോ­ദി­ച്ചു.

“അതിലെ നാ­യ­ക­നു് നി­ങ്ങ­ടെ പേ­രാ­ണു്. ജോ­നാ­ഥൻ. ജോ­നാ­ഥൻ ഹാർ­ക്കർ.”

“പു­സ്ത­ക­മൊ­ന്നും വാ­യി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല സർ. സി­നി­മ­യും ക­ണ്ടി­ട്ടി­ല്ല. ആളെ എ­നി­ക്ക­റി­യാം. പ­റ­ഞ്ഞു കേ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്.”

ജോ­നാ­ഥൻ എന്റെ നേരെ നോ­ക്കി ചി­രി­ച്ചു.

സാ­മാ­ന്യം വലിയ ഒരു സൂ­പ്പർ­മാർ­ക്ക­റ്റി­ന്റെ മു­ന്നിൽ ലി­യാ­ങ്ങി­ന്റെ വണ്ടി നി­ന്നു.

ഡാർ എസ് സലാം സി­റ്റി ഇവിടെ അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ക­യാ­ണു്.

ഹസൻ ഭായി ഷോ­പ്പി­ന­ക­ത്തേ­ക്കു് ക­യ­റി­പ്പോ­കു­ന്ന­തു് ക­ണ്ടു് ഇ­ന്നോ­വ ഒ­തു­ക്കി ജോ­നാ­ഥ­നും ഇ­റ­ങ്ങി. മാർ­ട്ടി­ന്റെ കൂർ­ക്കം­വ­ലി­യിൽ നി­ന്നു­യർ­ന്ന നീ­രാ­വി വ­ണ്ടി­യു­ടെ ചി­ല്ലു­ക­ളെ മൂ­ടൽ­മ­ഞ്ഞു് പോലെ വെ­ളു­പ്പി­ച്ചു. കു­റ­ച്ചു് ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ നാ­ല­ഞ്ചു് കാ­രി­ബാ­ഗു­കൾ നിറയെ സോ­ഫ്റ്റ് ഡ്രിം­ഗ്സി­ന്റെ ബോ­ട്ടി­ലു­ക­ളും റൊ­ട്ടി­ക­ളു­മൊ­ക്കെ­യാ­യി ഹസൻ ഭാ­യി­ക്കൊ­പ്പം ഇ­റ­ങ്ങി വന്ന ജോ­നാ­ഥൻ അ­തൊ­ക്കെ ലാ­ന്റ് ക്രൂ­യി­സ­റി­ലി­ട്ടു് ഇ­ന്നോ­വ­യിൽ കയറി.

“എ­ന്തി­നാ ഇ­ത്രേം. ഇ­തൊ­ക്കെ ആരു് ക­ഴി­ക്കാ­നാ.”

ഞാൻ ചോ­ദി­ച്ചു. “ഇവിടെ മു­ഴു­വൻ വി­ശ­ക്കു­ന്ന­വ­രാ­ണു് സർ” ജോ­നാ­ഥൻ വണ്ടി മു­ന്നോ­ട്ടെ­ടു­ത്തു. ആ­കാ­ശ­ത്തി­ന്റെ അറ്റം വരെ എ­ത്തു­ന്ന കൃ­ഷി­യി­ട­ങ്ങൾ. പ­ശു­ക്ക­ളും പോ­ത്തും മേ­യു­ന്ന ബോ ബാബും അ­ക്കേ­ഷ്യ­യും കി­ഷേ­ലി­യ­യും വ­ളർ­ന്നു നിൽ­ക്കു­ന്ന പുൽ­മേ­ടു­കൾ… “ജോ­നാ­ഥ­നു കൃ­ഷി­യു­ണ്ടോ?” ഞാൻ ചോ­ദി­ച്ചു. അയാൾ അതിനു മ­റു­പ­ടി പ­റ­യാ­തെ സ്വയം ഒന്നു ചി­രി­ച്ചു. പി­ന്നെ പ­റ­ഞ്ഞു.

“അ­തൊ­ക്കെ നി­ങ്ങൾ ഇ­ന്ത്യ­ക്കാർ­ക്ക­ല്ലേ?” പി­ന്നി­ലു­ള്ള­വ­രെ ഉ­ണർ­ത്താൻ വേ­ണ്ടി മ­ന­പ്പൂർ­വ്വം വണ്ടി അയാൾ ഒരു ഗ­ട്ട­റി­ലി­ട്ടു. മേ­ലോ­ട്ടു് പൊ­ങ്ങി­യ വേണു ഒരു നി­ല­വി­ളി­യോ­ടെ സീ­റ്റിൽ വീണു. ജോ­നാ­ഥൻ ഭ­വ്യ­ത­യോ­ടെ സോറി പ­റ­ഞ്ഞു. പി­ന്നെ നി­ഷ്ക­ള­ങ്ക­മാ­യ ചി­രി­യോ­ടെ അയാൾ എന്നെ നോ­ക്കി.

റോഡ് വ­ക്കി­ലൊ­ക്കെ ഷീ­റ്റി­ട്ട ചെറിയ വീ­ടു­കൾ…

മു­റ്റ­ത്തെ വെ­യി­ലിൽ ഉ­ണ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പി­ഞ്ഞി­യ കു­പ്പാ­യ­ങ്ങൾ. ഉ­മ്മ­റ­ത്തു് കാലും നീ­ട്ടി­യി­രു­ന്നു് മു­റ­ത്തി­ലെ ധാ­ന്യ­ത്തിൽ നി­ന്നു് പ­തി­രു­കൾ എ­ട­ത്തു മാ­റ്റു­ന്ന പ്രാ­യം­ചെ­ന്ന പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ.

അ­വ­രു­ടെ കൺ­വെ­ട്ട­ത്തി­നു ചു­റ്റും സ്വ­ന്ത­മാ­യി ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യ ക­ളി­പ്പാ­ട്ട­ങ്ങ­ളു­മാ­യി ഓടി ന­ട­ക്കു­ന്ന കു­ട്ടി­കൾ. അമ്മ ഒ­ന്നാ­ണെ­ങ്കി­ലും അവർ ഓ­രോ­രു­ത്തർ­ക്കും വെ­വ്വേ­റെ ത­ന്ത­മാ­രാ­ണു്. അവരെ അ­വർ­ക്ക­റി­യി­ല്ല. ആ­രാ­ണെ­ന്ന­വർ ചോ­ദി­ക്കാ­റു­മി­ല്ല. മി­ക്ക­വാ­റും പേ­ര­ക്കു­ട്ടി­ക­ളെ നോ­ക്കി വ­ളർ­ത്തു­ന്ന­തു് മു­ത്ത­ശ്ശി­മാ­രാ­ണു്.

കോ­ഫി­യി­ലെ­ത്തും വരെ ജോ­നാ­ഥൻ തന്റെ നാ­ട്ടി­ലെ ഓരോരോ കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി പ­റ­ഞ്ഞു കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു.

“സൗ­ത്ത് സു­ഡാ­നും സോ­മാ­ലി­യ­യും പോ­ലെ­യ­ല്ല… പ­ട്ടി­ണി കി­ട­ന്നു് ചാ­വാ­തി­രി­ക്കാൻ സാമിയ സു­ലു­ഗു ഞ­ങ്ങൾ­ക്കി­ത്തി­രി ഭ­ക്ഷ­ണം തരും. ഭ­ക്ഷ­ണം മാ­ത്രം.”

കോഫി ചെ­റി­യൊ­രു ക­വ­ല­യാ­ണു്. അ­ഞ്ചെ­ട്ടു് കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ. ഞ­ങ്ങ­ളെ­ത്തു­മ്പോൾ ധാ­രാ­ളം ആളുകൾ അവിടെ കൂ­ടി­നിൽ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. വ­ണ്ടി­കൾ ക­ണ്ട­തും എന്തോ വലിയ അ­ത്ഭു­തം സം­ഭ­വി­ച്ച­തു­പോ­ലെ അവർ അതിനു ചു­റ്റും ഓ­ടി­ക്കൂ­ടി. വ­ണ്ടി­യു­ടെ ചി­ല്ലി­ന­പ്പു­റം ത­ഴ­മ്പി­ച്ച­തും ചേ­റു­പി­ടി­ച്ച­തു­മാ­യ കൈകൾ എ­ന്തൊ­ക്കെ­യോ സം­സാ­രി­ക്കാൻ തി­ര­ക്കു­കൂ­ട്ടി.

യാ­ച­ന­യും പ­രി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളും പ­രാ­തി­ക­ളും…

ലി­യാ­ങ്ങും ഹസൻ ഭാ­യി­യും നേ­ര­ത്തേ വാ­ങ്ങി­യ പാ­നീ­യ­ത്തി­ന്റെ കു­പ്പി­കൾ അ­വർ­ക്കു് എ­റി­ഞ്ഞു കൊ­ടു­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി. റൊ­ട്ടി ക­ഷ­ണ­ങ്ങൾ­ക്കു­മേൽ അവർ നാ­യ്ക്ക­ളെ­പ്പോ­ലെ ചാ­ടി­വീ­ണു.

കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന­താ­യി ആം­ഗ്യം കാ­ണി­ച്ചു് കൊ­ടു­ക്കാ­തെ അ­വ­രെ­യി­ട്ടു ക­ളി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു ക­ണ്ട­പ്പോൾ ലി­യാ­ങ്ങി­നോ­ടു് എ­നി­ക്കു് ദേ­ഷ്യം തോ­ന്നി. അ­തി­നി­ട­യിൽ മാർ­ട്ടിൻ ഹസൻ ഭാ­യി­യു­ടെ കൈയിൽ നി­ന്നും ഒരു ബോ­ട്ടിൽ വാ­ങ്ങി ദൂ­രേ­ക്കെ­റി­ഞ്ഞു. ഒരു കൂ­ട്ടം ആളുകൾ വലിയ ആ­ര­വ­ത്തോ­ടെ കു­ട്ടി­ക്കു് പി­ന്നാ­ലെ ഓ­ടു­ക­യും അ­ത­വ­സാ­നം ഒരു പൊ­രി­ഞ്ഞ അ­ടി­യിൽ ക­ലാ­ശി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു.

ഞ­ങ്ങൾ­ക്കാ­യി സ­വി­ശേ­ഷ­മാ­യ ഒരു കായിക വി­നോ­ദം ത­ര­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ­തു­പോ­ലെ ഹസനും ലി­യാ­ങ്ങും അ­വ­രു­ടെ ആ­ഹ്ലാ­ദ­ത്തി­ലേ­ക്കു് ഞ­ങ്ങ­ളേ­യും വ­ലി­ച്ചി­ട്ടു.

ജോ­നാ­ഥ­നെ പക്ഷേ, അ­വി­ടെ­യെ­ങ്ങും ക­ണ്ടി­ല്ല. അ­ല്ലെ­ങ്കി­ലും അയാൾ ഇ­തൊ­നൊ­ന്നും ഇ­ങ്ങ­നെ കണ്ടു നിൽ­ക്കി­ല്ലെ­ന്നെ­നി­ക്ക­റി­യാ­മാ­യി­രു­ന്നു.

ഇ­തി­നി­ട­യിൽ ജ­യ­മോ­ഹൻ ഒരു ത­ട്ടു­ക­ട­യിൽ ചെ­ന്നു് ഗ്രി­ല്ലിൽ വെ­ച്ചു് ചുട്ട നാടൻ കോ­ഴി­യു­ടെ മൂ­ന്നാ­ലു് ക­ഷ­ണ­ങ്ങ­ളു­മാ­യി വന്നു.

“പാ­വ­ങ്ങൾ”

കാ­രി­ബാ­ഗി­ലെ അ­വ­സാ­ന­ത്തെ ബോ­ട്ടി­ലും എ­റി­ഞ്ഞു കൊ­ടു­ത്തു് ലി­യാ­ങ്ങ് എന്റെ നേരെ വന്നു.

ഞാൻ അല്പ സ്വൽ­പം എ­ഴു­തു­ന്ന ആ­ളാ­ണെ­ന്ന­റി­ഞ്ഞ­തു കൊ­ണ്ടാ­ണോ അയാൾ അ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു ഡ­യ­ലോ­ഗ് അ­ടി­ച്ച­തു്…?

ഹസൻ ഭായി എ­ല്ലാ­വ­രോ­ടും ലാ­ന്റ് ക്രൂ­യി­സ­റി­ലോ­ട്ടു് കേ­റി­ക്കോ­ളാൻ പ­റ­ഞ്ഞു. ഇനി അ­ങ്ങോ­ട്ടു് പ്ര­ധാ­ന പാ­ത­വി­ട്ടു് മൺ­റോ­ഡി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് പോ­കേ­ണ്ട­തു്.

മൈ­നിം­ഗി­നാ­യി ക­ണ്ടെ­ത്തി­യ സ്ഥ­ല­ത്തെ­ത്താൻ പ­ത്തി­രു­പ­തു് കി­ലോ­മീ­റ്റർ ദൂ­ര­മു­ണ്ടു്.

images/Three-carved-masks.jpg

സ്റ്റി­യ­റിം­ഗ് ജോ­നാ­ഥ­നെ ഏൽ­പ്പി­ച്ചു് ഹസൻ ഭായി ഞ­ങ്ങൾ­ക്കൊ­പ്പം പിൻ­സീ­റ്റി­ലേ­ക്കു് വന്നു. ജ­യ­മോ­ഹ­നാ­ക­ട്ടെ 60 വീതം നാ­ലു­ഗ്ലാ­സു­ക­ളി­ലാ­ക്കി അതിനു മേൽ വെ­ള്ളം ഒ­ഴി­ച്ചു.

വ­ലി­യൊ­രു കാ­ലി­ക്കൂ­ട്ട­ത്തി­നു റോഡ് മു­റി­ച്ചു് ക­ട­ക്കാൻ ജോ­നാ­ഥൻ വണ്ടി ഇ­ത്തി­രി ഒ­തു­ക്കി­ക്കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ മാർ­ട്ടിൻ ലി­യാ­ങ്ങി­നോ­ടു് ചോ­ദി­ച്ചു.

“എ­ന്താ­യി ന­മ്മു­ടെ വേ­ട്ട­യു­ടെ കാ­ര്യം” ജ­യ­മോ­ഹൻ ഞെ­ട്ട­ലോ­ടെ മാർ­ട്ടി­നെ നോ­ക്കി.

“ഞാൻ ഇ­ന്ന­ലെ ചു­മ്മാ പ­റ­ഞ്ഞ­താ” ജ­യ­മോ­ഹൻ പ­റ­ഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഇ­ന്നു് കാ­ര്യ­മാ­യി­ട്ടു് പ­റ­ഞ്ഞ­താ.”

മാർ­ട്ടി­ന്റെ മ­റു­പ­ടി കേ­ട്ടു് ജോ­നാ­ഥൻ ഒഴികെ ബാ­ക്കി എ­ല്ലാ­വ­രും ഉ­റ­ക്കെ­ച്ചി­രി­ച്ചു. “വെ­യ്റ്റ്. ഭാ­ഗ്യ­മു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ കി­ട്ടും.”

“അതിനു തോ­ക്കു് വേ­ണ്ടേ?”

വേണു ചോ­ദി­ച്ചു.

“തോ­ക്കി­ല്ലേ?” ലി­യാ­ങ്ങ് വേ­ണു­വി­നെ നോ­ക്കി ഉ­റ­ക്കെ­ച്ചി­രി­ച്ചു. “തപ്പി നോ­ക്കു്. അ­പ്പൊ­ക്കാ­ണും” ഹസൻ ഭായ് വേ­ണു­വി­ന്റെ നാ­ഭി­ക്കു് താഴെ ഇ­ക്കി­ളി­യി­ട്ടു.

“ഓ… അ­ങ്ങ­നെ” വേ­ണു­വി­ന­പ്പോ­ഴാ­ണു് കാ­ര്യം പി­ടി­കി­ട്ടി­യ­തു്.

“ഏ­താ­ണ്ടു് ര­ണ്ടു് മാ­സ­മാ­യി­ക്കാ­ണും അല്ലേ ഹസൻ…” ലി­യാ­ങ്ങ് അവർ ന­ട­ത്തി­യ വേ­ട്ട­യു­ടെ കഥ പ­റ­ഞ്ഞു തു­ട­ങ്ങി. “ഞങ്ങൾ ഇതു വഴി ഇതേ വ­ണ്ടി­യിൽ… അ­ന്നു് ഞ­ങ്ങ­ടെ കൂടെ ഹ­നാ­ഫി­യും ജി­യാ­ങ്ങു­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു, ഇ­ങ്ങ­നെ പൊ­യ്ക്കോ­ണ്ടി­രി­ക്കെ പെ­ട്ടെ­ന്നാ­ണു് ആ മൃഗം കാ­ട്ടി­ന­ക­ത്തു നി­ന്നും റോ­ഡി­ലേ­ക്കു് ചാടി വ­ന്ന­തു്. ഒരു സീ­ബ്ര­ക്കു­ട്ടി! ക്യൂ­ട്ട്… തീരെ ചെ­റു­തു്. പ­ത്തു് പ­തി­മൂ­ന്നു­വ­യ­സ്സാ­യി­ക്കാ­ണും. ഞ­ങ്ങ­ളെ ക­ണ്ട­തും തലയിൽ കെ­ട­ന്ന ക­പ്പ­യു­ടെ കെ­ട്ടു് താ­ഴെ­യി­ട്ടു് നി­ല­വി­ളി­യോ­ടെ അവൾ വന്ന വഴി ഒ­റ്റ­യോ­ട്ടം. ഹനാഫി വണ്ടി ച­വി­ട്ടി­യ­തും ഞ­ങ്ങ­ളി­റ­ങ്ങി സീ­ബ്ര­ക്കു­ഞ്ഞി­നു് പി­ന്നാ­ലെ ഓടി. കൊ­ച്ചാ­ണെ­ങ്കി­ലും എന്നാ ഓ­ട്ട­മാ­യി­രു­ന്നു. ചീ­റ്റ­പ്പു­ലി തോ­റ്റു പോകും. ജി­യാ­ങ്ങി­ന്റെ കൈയിൽ പെ­ട്ട­താ­ണു്. ഫ്രോ­ക്കേ പിടി വീണതാ… കീറി നേരെ കൈ­യി­ലോ­ട്ടു പോ­ന്നു. പി­റ­ന്ന പടി അവൾ കാ­ട്ടി­ന­ക­ത്തേ­ക്കു് മ­റ­ഞ്ഞു. അവടെ ഷേ­പ്പൊ­ന്നു കാ­ണേ­ണ്ട­താ­യി­രു­ന്നു. ഹോ! അ­റി­യാ­തെ വെടി പൊ­ട്ടി­പ്പോ­കും” ലി­യാ­ങ്ങ് ഡാ­ഷ്ബോർ­ഡിൽ ആ­ഞ്ഞ­ടി­ച്ചു. ജോ­നാ­ഥൻ വ­ണ്ടി­യു­ടെ വേഗത കൂ­ട്ടി. എ­നി­ക്കു് പേ­ടി­യാ­യി.

മൈ­നിം­ഗ് ഏ­രി­യ­ക്ക­ടു­ത്തു് അ­വി­ടി­വി­ടെ­യാ­യി അ­ഞ്ചെ­ട്ടു് കു­ടും­ബ­ങ്ങൾ താ­മ­സി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. മ­ര­ക്ക­മ്പും മ­ണ്ണും­കു­ഴ­ച്ചു­ണ്ടാ­ക്കി­യ തീരെ ചെറിയ കു­ടി­ലു­ക­ളാ­ണു്. ഇ­ത്ര­യും വലിയ മ­നു­ഷ്യർ അ­തി­ന­ക­ത്തു് എ­ങ്ങ­നെ ക­ഴി­യു­ന്നു?

ഒരു കഷ്ണം ചേ­ല­യു­ടെ ര­ണ്ട­റ്റ­വും ക­ഴു­ത്തി­നു പി­ന്നിൽ കെ­ട്ടി­യി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നൊ­ഴി­ച്ചാൽ സ്ത്രീ­കൾ ഒട്ടു മു­ക്കാ­ലും ന­ഗ്ന­രാ­ണു്. കൈയിൽ ചോളം കു­റു­ക്കി­യൊ­ഴി­ച്ചു് പി­ഞ്ഞാ­ണ­ങ്ങ­ളു­മാ­യി പൊടി മ­ണ്ണിൽ വീ­ണു­രു­ളു­ന്ന കു­ട്ടി­കൾ.

ഹ­സ­ന്റെ കൈയിൽ റൊ­ട്ടി ക­ണ്ട­തും പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളൊ­ക്കെ താ­ഴെ­യി­ട്ടു് കു­ട്ടി­ക­ളും സ്ത്രീ­ക­ളു­മെ­ല്ലാം വ­ണ്ടി­ക്കു നേരെ ഓടി വന്നു. ഇ­വർ­ക്കു് കോ­ഫി­യിൽ ഉ­ള്ള­വ­രേ­ക്കാൾ വി­ശ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. റൊ­ട്ടി പി­ച്ചി­ക്കീ­റി വായിൽ തി­രു­കി­യ­പ്പോൾ അ­വ­രു­ടെ ക­ണ്ണു­കൾ തു­റി­ച്ചു. ചിലർ ഉ­റ­ക്കെ ചു­മ­ച്ചു. വേറെ ചിലർ അ­മ്മ­മാ­രോ­ടു് വെ­ള്ള­ത്തി­നാ­യി കൈ നീ­ട്ടി.

അതു ക­ണ്ടു് ലി­യാ­ങ്ങ് എന്റെ ചെ­വി­ക്ക­രി­കിൽ വ­ന്നു് പ­തു­ക്കെ മ­ന്ത്രി­ച്ചു “ഇ­വ­റ്റ­കൾ ഇതു് തി­ന്നു­ക­ഴി­യു­മ്പോ­ഴേ­ക്കും നമ്മൾ ഇ­വി­ട­ത്തെ മാർ­ബിൾ മൊ­ത്തം കു­ഴി­ച്ചെ­ടു­ത്തു് സ്ഥലം വി­ട്ടി­രി­ക്കും.”

കട്ടർ വെ­ച്ചു് പാ­റ­ക­ളിൽ നി­ന്നു് ഒരു കഷ്ണം മാർ­ബിൾ അ­ടർ­ത്തി കൊ­ണ്ടു­വ­രാൻ ലി­യാ­ങ്ങ് ജോ­നാ­ഥ­നോ­ടു് പ­റ­ഞ്ഞു.

അയാൾ സ്വ­ന്തം മാംസം പോലെ അതു് മു­റി­ച്ചെ­ടു­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി.

ഇ­ട­യ്ക്കു് അ­റി­യാ­തെ ഒ­ന്നു് ബ്ലേ­ഡിൽ ത­ട്ടി­യ­തും പൊ­ടി­ഞ്ഞു തു­ട­ങ്ങി­യ ചോര വി­ര­ലു­ക­ളി­ലൂ­ടെ ഒഴുകി ന­ഖ­ത്തി­നു താഴെ തൂ­ങ്ങി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു് ഞാൻ കണ്ടു. അ­പ്പോൾ വാ­യു­ടെ ഇ­രു­വ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നും മെ­ല്ലെ പു­റ­ത്തേ­ക്കി­റ­ങ്ങി വന്ന കോ­മ്പ­ല്ലു­കൾ കാ­ണാ­തി­രി­ക്കാൻ ഞാൻ ചു­ണ്ടു­കൾ പ­ര­മാ­വ­ധി അ­മർ­ത്തി­പ്പി­ടി­ച്ചു.

(സ്കെ­ച്ചു­കൾ­ക്കു് വി­ക്കീ­പ്പീ­ഡി­യ­യോ­ടു് ക­ട­പ്പാ­ടു്.)

സ­ന്തോ­ഷ് ഏ­ച്ചി­ക്കാ­നം
images/santhosh-echikkanam.jpg

നെ­ഹ്രു ആർ­ട്സ് ആന്റ് സയൻസ് കോ­ളേ­ജിൽ നി­ന്നു് മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ ബി­രു­ദാ­ന­ന്ത­ര ബി­രു­ദം, ഒ­റ്റ­പ്പാ­ലം ട്രെ­യ്നി­ങ്ങ് കോ­ളേ­ജിൽ നി­ന്നും ബി എഡ്, കൊ­ച്ചി പ്ര­സ്സ് അ­ക്കാ­ദ­മി­യിൽ നി­ന്നും പ­ത്ര­പ്ര­വർ­ത്ത­നം എ­ന്നി­വ­യാ­ണു് വി­ദ്യാ­ഭാ­സ­ത്തി­ന്റെ നാൾ­വ­ഴി­കൾ. ആദ്യ പ്ര­വർ­ത്ത­ന മേ­ഖ­ല­ക­ളാ­യ പ­ത്ര­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­വും അ­ദ്ധ്യാ­പ­ന­വും വി­ട്ടു്, പൂർ­ണ്ണ­സ­മ­യ എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­നാ­യി മാറി.

1991-ൽ മാ­തൃ­ഭൂ­മി വാ­രാ­ന്ത്യ­പ­തി­പ്പി­ലാ­ണു് ആ­ദ്യ­ക­ഥ. 80-തോളം കഥകൾ, തി­ര­ക്ക­ഥ­കൾ, ഓർ­മ്മ­ക്കു­റി­പ്പു­കൾ എ­ന്നി­വ­യാ­യി 15 പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ. ദൃ­ശ്യ­മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങ­ളിൽ എ­ട്ടോ­ളം മെ­ഗാ­സീ­രി­യ­ലു­കൾ­ക്കു് തി­ര­ക്ക­ഥ­യെ­ഴു­തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. 2007-ൽ നവംബർ റെയിൻ എന്ന സി­നി­മ­യ്ക്കു് തി­ര­ക്ക­ഥ, സം­ഭാ­ഷ­ണം ര­ചി­ച്ചു. ബാ­ച്ചി­ലർ പാർ­ട്ടി, അ­ന്ന­യും റ­സൂ­ലും, ഞാൻ സ്റ്റീ­വ് ലോ­പ്പ­സ്, ച­ന്ദ്രേ­ട്ടൻ എ­വി­ടെ­യാ, എബി, ഇ­ടു­ക്കി ഗോൾഡ് അ­ങ്ങ­നെ 9 ഓളം സി­നി­മ­ക­ളിൽ കഥയും തി­ര­ക്ക­ഥ­യു­മെ­ഴു­തി.

കൊമാല, ശ്വാ­സം, ബി­രി­യാ­ണി, ന­ര­നാ­യും പ­റ­വ­യാ­യും, ഒരു ചി­ത്ര­ക­ഥ­യി­ലെ നാ­യാ­ട്ടു­കാർ, ജ­മ­ന്തി­കൾ സു­ഗ­ന്ധി­കൾ… തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­യാ­ണു് പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­യ ക­ഥാ­സാ­മാ­ഹ­ര­ങ്ങൾ. 2008-ൽ കൊ­മാ­ല­യ്ക്കു് കേരള സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി അ­വാർ­ഡ്, പ­ത്മ­രാ­ജൻ അ­വാർ­ഡ്, ബഷീർ പു­ര­സ്കാ­രം, കാരൂർ ജ­ന്മ­ശ­താ­ബ്ദി അ­വാർ­ഡ്, ചെ­റു­കാ­ട് അ­വാർ­ഡ്, കേളി അ­വാർ­ഡ്, കൽ­ക­ത്താ ഭാഷാ പ­രി­ഷ­ത്ത് അ­വാർ­ഡ് എ­ന്നി­ങ്ങ­നെ 25-ൽ അധികം പു­ര­സ്കാ­ര­ങ്ങൾ.

കേരള വർ­മ്മ­യിൽ അ­സി­സ്റ്റ­ന്റ് പ്രൊ­ഫ­സർ ആയ ജൽസ മേനോൻ ആണു് ജീവിത പ­ങ്കാ­ളി. മകൻ മ­ഹാ­ദേ­വൻ.

Colophon

Title: Dracula (ml: ഡ്രാ­ക്കു­ള).

Author(s): Santhosh Echikkanam.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2022-10-19.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short Story, Santhosh Echikkanam, Dracula, സ­ന്തോ­ഷ് ഏ­ച്ചി­ക്കാ­നം, ഡ്രാ­ക്കു­ള, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 19, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Vampire, a painting by Philip Burne-​Jones (1861–1926). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.