പാറൻ കു​ഞ്ഞി​മാൻ വന്നു് പറ​മ്പു് പൂ​ട്ടി പോ​യി​ട്ടു് കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളെ ആയി​ട്ടു​ള്ളൂ. ഒരു പട്ട​ച്ചാ​ലു് പൂ​ട്ടാ​നാ​ണു് പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു്. പട്ട​ച്ചാ​രാ​യ​ത്തി​ന്റെ കെ​ട്ട​ട​ങ്ങാ​ത്ത ലഹ​രി​യിൽ കു​ഞ്ഞി​മാ​ന്റെ കന്നു​ക​ളു​ടെ പു​റ​ത്തു് മു​ടി​ങ്കോ​ലു​കൾ ആഞ്ഞു​വീ​ണ​പ്പോൾ ഒന്നി​നു​പ​ക​രം രണ്ടു് ചാലു് പൂ​ട്ടി കന്നു​പൂ​ട്ടു​കാ​രൻ കു​ഞ്ഞി​മാൻ ലഹരി വി​ങ്ങി മട​ങ്ങി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മീ​ന​മാ​സ​ത്തി​ലെ തി​ള​ച്ച ഉച്ച​വെ​യി​ലി​ന്റെ കഷ്ണ​ങ്ങ​ളാ​യി വിണ്ട മൺ​ക​ട്ട​കൾ പൂ​ട്ടിയ അടയാള വര​കൾ​ക്കു കു​റു​കെ അവി​ട​വി​ടെ ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. രണ്ടു് മാ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു മു​ന്നേ കി​ള​ക്കാ​രൻ മയ​മാ​ക്ക തന്റെ മണ്ട​ക്കൈ​ക്കോ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു് പറ​മ്പി​ന്റെ ഉള്ള​തി​രു​കൾ നി​ല​താ​ന​ത്തി​ന​നു​സ​രി​ച്ചു് മാടി മാടി ഒപ്പ​മാ​ക്കിയ മാ​ട്ട​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ണ്ടു് സു​ന്ദ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങ​ളു​ടെ തൊ​ണ്ണൂ​റ്റാ​റു് സെ​ന്റ് പു​ര​യി​ട​വും തെ​ങ്ങിൻ പറ​മ്പും.

തെ​ങ്ങു കയ​റി​യി​ട്ടി​ല്ല. തേങ്ങ പഴു​ത്തു് വീ​ഴു​ന്നു​ണ്ടു്. അടു​ത്ത​തു് ഓല​വെ​ട്ടി​ക്ക​യ​റ്റ​മാ​ണു്. തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​ക്കാ​രൻ കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ പെ​ര​യിൽ ഒന്നു​ര​ണ്ടു് തവണ ഉമ്മ എന്നെ പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചി​രു​ന്നു. പു​ല്ലാ​ട്ടെ പറ​മ്പിൽ കയ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. ഒരു മാ​സ​ത്തോ​ള​മാ​ണ​ത്രേ അവിടെ തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം. കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​വും അവ​ന്റെ അച്ഛൻ കു​ടു​മ​യു​ള്ള തങ്കു​വും അനു​ജ​ന്മാ​രായ തെ​യ്യ​നും കോ​ര​പ്പ​നും ഒക്കെ​യാ​ണു് പു​ല്ലാ​ട്ടെ തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​ക്കാർ. അങ്ങ​നെ കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ അപ്പ​ന​പ്പൂ​പ്പ​ന്മാ​രാ​ണു് പു​ല്ലാ​ട്ടു​പ​റ​മ്പി​ലെ തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​ക്കാർ. മാ​റ​ഞ്ചേ​രി​യി​ലെ സർ​ക്കാർ ആശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്കു് കാ​ലി​ലെ വളം കടി​ക്കു് വയ​ല​റ്റ് നി​റ​മു​ള്ള മരു​ന്നു് വാ​ങ്ങാൻ വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​ന്റെ കൂടെ സൈ​ക്കി​ളിൽ പറ​പ​റ​ക്കു​മ്പോൾ തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ കോ​ലാ​ഹ​ല​ങ്ങൾ കേൾ​ക്കാം. തെ​ക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റു് നാലു്, വട​ക്കു​കി​ഴ​ക്കു് ആറു്, പടി​ഞ്ഞാ​റും പോയി വീ​ഴ്ച്ച രണ്ടു്. ആകാ​ശ​ത്തു നി​ന്നു് അശ​രീ​രി​കൾ മു​ഴ​ങ്ങു​ന്നു ഇന്നോ നാ​ളെ​യോ തള​പ്പും മട​വാ​ളും കു​ല​കെ​ട്ടാ​നു​ള്ള ചൂ​ടി​ക്ക​യ​റു​മാ​യ് അനു​ച​ര​ന്മാ​രെ​യും കൂ​ട്ടി കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ സൈ​ന്യ​മെ​ത്തും. തഴ​മ്പു​ള്ള കാ​ലു​ക​ളും ഉള്ളം​കൈ​യ്യി​ലെ തഴ​മ്പും നെ​ഞ്ചി​ലെ ഉരു​ണ്ടു​കൂ​ടിയ പവർ​മാൾ​ട്ട് ശരീ​ര​ങ്ങൾ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടും. തെ​ങ്ങു കയ​റ്റം എന്നാ​ണു് എന്നു തി​ര​ക്കി മോ​ണ​കാ​ട്ടിയ ചി​രി​യു​മാ​യി ചെ​കി​ടി​നി​ട​യിൽ തി​രു​കിയ ബീ​ഡി​ക്കു​റ്റി​യു​മാ​യി കബറ് കു​ത്തു​ന്ന മെ​യ്താ​ക്ക​യും മടാ​പ്പി​ടി​യ​ന്റെ വീ​ട​രും വന്നി​രു​ന്നു. ഇത്ത​വ​ണ​ത്തെ ഓല അവർ​ക്കു​ള്ള​താ​ണു്. ഞങ്ങ​ളു​ടെ പെ​ര​യു​ടെ പടി​ഞ്ഞാ​റു ഭാ​ഗ​ത്തു് നീർ​ക്കോ​ട്ടേൽ പറ​മ്പി​ലെ കു​ടി​യി​രി​പ്പു​കാ​രാ​ണു് മെ​യ്താ​ക്ക. ചെറിയ ഓല​പ്പെ​ര​യാ​ണു് അവ​രു​ടേ​തു്. മണ്ണി​ന്റെ ഇഷ്ടിക കൊ​ണ്ടാ​ണു് അതു് ഉണ്ടാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. തെ​ങ്ങു കയ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞു് കി​ട്ടിയ ഓല​വെ​ട്ടി അതു് മൊ​ട​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഉണ​ക്കി​യി​ട്ടു് വേണം അവ​രു​ടെ പെര കെ​ട്ടി മേയാൻ. പെ​ര​കെ​ട്ടി​നു് മധു​ര​മു​ള്ള കറി​യു​ണ്ടാ​ക്കും. പെര കെ​ട്ടു കറി. എല്ലാ​റ്റി​നും തെ​ങ്ങു കയ​റ്റം കഴി​യ​ണം. പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കാ​ണു് തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം വൈ​കു​ന്ന​തിൽ ഏറെ പരാതി. അവർ ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി​യും ഉമ്മ​യോ​ടു് വഴ​ക്കി​ടു​ന്ന​തു് കേ​ട്ടു. മു​റു​ക്കാൻ തു​പ്പ​ലം മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കു് നീ​ട്ടി​ത്തു​പ്പിയ ശേഷം ചിറി തു​ട​ച്ചു് പെ​റ്റ​മ്മ ചോ​ദി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

“അല്ല ബീ​വ്വോ… ഈ തെ​ങ്ങൊ​ന്നും കയ​റാ​ത്ത​തെ​ന്താ… പറ​മ്പി​ലു് അപ്പ​ടി തേങ്ങ വീണു കെ​ട​ക്ക​ണ​തു് കണ്ടി​ല്യേ… മക്ക​ളെ തലേ​ലു് തേങ്ങ വീണു് എന്തൊ​ക്കെ അദാ​ബു​ക​ളാ​ണു് ഇനി ഉണ്ടാ​വ്ക… ആ ചെ​ക്ക​നെ നാളെ പെ​ല​ച്ച​ക്കു് തന്നെ കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ കൂ​ടീ​ല്ക്കു് ഒന്നു് പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു് നോ​ക്കു്…? മെ​യ്ത​ടെ വീ​ട​രു് ഇന്ന​ലീം കൂടി വന്നി​രു​ന്ന​ല്ലോ… ഓലടെ കായി വാ​ങ്ങി​ച്ചോ…? എന്നാ ആ ബീ​രാ​വു ഹാ​ജി​യു​ടെ പീ​ടി​ക​യി​ലെ കടം വീ​ട്ടി​ക്കൂ​ടെ… തേ​ങ്ങാ​ക്ക​രൻ കു​റു​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പു​ട്ടി ആളെ പറ​ഞ്ഞ​യ​ക്കാൻ തൊ​ട​ങ്ങീ​ട്ടു് കൊറേ ആയ​ല്ലോ… അന​ക്കു് ഒരു കൂ​ട്ടോം ഇല്ല… ”

തേങ്ങ കച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര​നാ​ണു് കു​റു​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പൂ​ട്ടി. അയാൾ​ക്കു് തേ​ങ്ങാ​ക്കു​റ്റി വകയിൽ ആയി​ര​ത്തി ഇരു​ന്നൂ​റു് രൂപ പറ്റാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മീനും ചി​ല്ലാ​ന​ങ്ങ​ളും വാ​ങ്ങാൻ പണം തീർ​ന്നാൽ പി​ന്നെ തേങ്ങ കച്ചോ​ട​ക്കാ​രൻ കു​റു​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പു​ട്ടി​കാ​ക്ക തന്നെ​യാ​ണു് ശരണം. അയാൾ​ക്കും ഇപ്പോൾ തെ​ങ്ങു​ക​യ​റാൻ തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്. പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കാ​ണു് തെ​ങ്ങു കയ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞാൽ ഏറെ പണി. തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞാൽ പറ​മ്പിൽ നി​ന്നും കൊ​തു​മ്പും, അരി​പ്പാ​ക്കു​ടി​യും, കു​ല​ച്ചി​ലും വലി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി വിറകു പു​ര​യി​ലാ​ക്ക​ണം. തേ​ങ്ങാ​താ​ളു​കൾ ഒതു​ക്കി​ക്കൂ​ട്ട​ണം. ഓല​ക്കു​ടി ഉരി​ഞ്ഞു് ചൂ​ലു​ണ്ടാ​ക്ക​ണം. തേങ്ങ പൊ​ളി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ ചകിരി ഉണ​ക്കി വി​റ​കു​പു​ര​യിൽ അടു​ക്കി വെ​ക്ക​ണം. ഒരു കൊ​ല്ല​ത്തേ​ക്കു​ള്ള വി​റ​കു് ശേ​ഖ​ര​ണം രണ്ടു് പ്രാ​വ​ശ്യ​ത്തെ ഓല​വെ​ട്ടി​ക്ക​യ​റ്റ​ത്തിൽ നി​ന്നു​മാ​ണു് പെ​റ്റ​മ്മ സം​ഭ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

വീടും അടു​ക്ക​ള​യും പറ​മ്പും ഭരി​ക്കു​ന്ന​തു് പെ​റ്റ​മ്മ​യാ​ണു്. കഴി​ഞ്ഞ തെ​ങ്ങു കയ​റ്റ​ത്തിൽ നി​ന്നു വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി ഈ എഴു​പ​ത്തി​എ​ട്ടാം വയ​സ്സിൽ പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ തത്ത​മ്മ ചു​ണ്ടു​പോ​ലു​ള്ള വല​ത്തേ കൈ​വി​ര​ലിൽ ഒരു നവാ​ഗ​ത​നു​ണ്ടു്. പണി​ക്ക​രു​ടെ കാ​വി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള കാ​ര​ക്കാ​ടു് വെ​ട്ടി​ത്ത​ളി​ച്ചു് വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​നാ​ണു് അതു് പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കു് കൊ​ടു​ത്ത​തു്. ഇനി ഇതു് കു​ത്തി നട​ന്നാൽ മതി. അല്ലെ​ങ്കിൽ എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും തപ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞു് വീഴും. വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​നാ​ണു് പറ​മ്പി​ന്റെ വട​ക്കേ അതി​രിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തു്. പു​ഞ്ച​ക്കൃ​ഷി​ക്കു് ഉമ്മ​യെ സഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു് വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​നാ​ണു്. പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ അടു​ത്തു് മു​റു​ക്കാൻ ഇടി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കാ​നും ധന്വ​ന്ത​രാ​ദി ഗുളിക തീ​രു​ന്ന മു​റ​ക്കു് എത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​ന്റെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​മാ​ണു്. അസ്കി​ത​കൾ ഓരോ​ന്നോ​രോ​ന്നാ​യി കൂടി വരു​മ്പോ​ഴും ചേ​മ്പി​ന്റെ കട പറി​ക്കാ​നും കൂവ പറി​ച്ചു് പൊ​ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​നും പറ​മ്പി​ലെ തെ​ങ്ങി​ന്റെ​യും തേ​ങ്ങ​യു​ടെ​യും ഉട​മ​സ്ഥ​ത​യിൽ നി​ന്നു് പെ​റ്റ​മ്മ പി​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​മി​ല്ല. ഈയി​ടെ​യാ​യി പെ​റ്റ​മ്മാ​ടെ മു​തു​കു് നന്നാ​യി വള​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. കോ​ന്ത​ല​യു​ടെ കനം കു​റ​ഞ്ഞു. എങ്കി​ലും ഏന്തി​വ​ലി​ഞ്ഞും തപ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞും കാ​ര​വ​ടി​യും കു​ത്തി പെ​റ്റ​മ്മ പറ​മ്പി​ലൊ​ക്കെ നട​ക്കും. കാ​തി​ലെ തോ​ട​യും ചു​റ്റും പെ​റ്റ​മ്മ നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ കു​ലു​ങ്ങി​ക്കു​ലു​ങ്ങി ചി​രി​ക്കും പി​ന്നെ തെ​ങ്ങിൻ മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് മങ്ങിയ കാ​ഴ്ച​ക​ളെ കയ​റൂ​രി വിടും. “ആ തെ​ങ്ങി​ന്റെ കുല ഞാ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതി​മ്മ​ന്നു് വീണ തേങ്ങ ആരാ​ണു് എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു പോ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. വാ​ഴ​ക്കാ​ട​നോ മറ്റോ ആയി​രി​ക്കും. ഇന്ന​ലെ ഓൻ ആ ഇട​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ നീ​രു​ള്ള കാലും വലി​ച്ചു​വെ​ച്ച് നട​ന്നു പോ​കു​ന്ന​തു് കണ്ടി​രു​ന്നു”.

നാ​ട്ടി​ലെ പേ​രു​കേ​ട്ട കള്ള​നാ​ണു് വാ​ഴ​ക്കാ​ടൻ. കാർ​ഷിക വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​ണു് വാ​ഴ​ക്കാ​ട​നു് ഏറെ ഇഷ്ടം. രാ​ത്രി ആരും കാ​ണാ​തെ പറ​മ്പു​ക​ളി​ലെ തേങ്ങ പി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കും. അടു​ത്ത കയ​റ്റ​ത്തി​നേ അതു് അറിയൂ. തെ​ങ്ങു കയ​റ്റ​ക്കാർ കു​ല​ച്ചി​ലി​ലെ ചീ​ന്തിയ പാടു നോ​ക്കി പറയും. വാ​ഴ​ക്കാ​ടൻ തേങ്ങ പി​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ആടു്, കോഴി, കു​മ്പ​ള​ങ്ങ, നല്ല ചള്ളു് വെ​ള്ള​രി​ക്ക ഏതെ​ങ്കി​ലും പറ​മ്പിൽ ഇതൊ​ക്കെ കണ്ടാൽ അയാൾ കണ്ണു വെ​ക്കും. രാ​ത്രി പതു​ങ്ങി​പ്പ​തു​ങ്ങി വന്നു് കട്ടു​കൊ​ണ്ടു പോകും. വാ​ഴ​ക്കാ​ടൻ പറ​മ്പി​ന്റെ ഏതെ​ങ്കി​ലും ഭാ​ഗ​ത്തു​കൂ​ടി പോ​കു​ന്ന​തു കണ്ടാൽ പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കു് ഇരി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​യി​ല്ല. തല​യി​ലെ വെ​ള്ള​ത്ത​ട്ടം. മൂ​ന്നാ​യി മട​ക്കി. നരച്ച മു​ടി​യി​ഴ​ക​ളി​ലേ​ക്കു് മറി​ച്ചി​ട്ടു്, പെൺ​കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ന്റെ ചു​വ​ന്ന നാട തി​രി​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പെ​റ്റ​മ്മ മാ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ അറ്റ​ത്തു് നിൽ​ക്കു​ക​യാ​ണു്. കാ​ര​വ​ടി​യിൽ ഊന്നിയ തത്ത​മ്മ​ച്ചു​ണ്ടു​ള്ള തള്ള​വി​ര​ലിൽ ദസ്ബി തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. “അല്ല മോനെ… തെ​ങ്ങു കയറാൻ കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ എന്നാ​ണു് വരു​ന്ന​തു്…?”

“നാളെ എന്താ​യാ​ലും വരാ​ന്നാ​ണു് പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്ക​ണ​തു്… ” ഒരു ദി​ക്കു​റും കൂടി ചൊ​ല്ലി അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒരു ദസ്ബി​മ​ണി ഉള്ളം​കൈ​യ്യി​ലേ​ക്കു് കയ​റി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും.

“പെ​റ്റ​മ്മ പറ​മ്പി​ലൊ​ന്നും ഇങ്ങ​നെ ഇറ​ങ്ങി​ന​ട​ക്കേ​ണ്ട… പൂ​ട്ടി മണ്ണു് മറി​ച്ചി​ട്ട പറ​മ്പ​ല്ലേ. കെ​ട്ടി മറി​ഞ്ഞു് വീഴും”

“നാളെ എന്താ​യാ​ലും വരാ​ന്നാ​ണു് പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്ക​ണ​തു്… ” പെ​റ്റ​മ്മ കേട്ട മട്ടി​ല്ല. ഈയി​ടെ​യാ​യി കേൾ​വി​യും കു​റ​ഞ്ഞ മട്ടു​ണ്ടു്. ചോ​ദി​ച്ച​തി​ന​ല്ല സമാ​ധാ​നം പറയുക.

പെ​റ്റ​മ്മ രാ​വി​ലെ ഉണ്ടാ​ക്കി​ത്ത​രു​ന്ന കൈ​പ്പ​ത്തി​രി​കൾ ഇപ്പോൾ നിന്ന മട്ടാ​ണു്. പു​ന്ന​ല്ല​രി വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ട്ടു വെ​ച്ചി​രു​ന്നു. ശേഷം നല്ല ജീരകം ചേർ​ത്തു് പെ​റ്റ​മ്മ തന്നെ​യാ​ണു് പതു​ക്കെ​പ്പ​തു​ക്കെ ഏന്തി​വ​ലി​ഞ്ഞു് പോയി അതു് അമ്മി​യി​ലി​ട്ടു് അര​ക്കുക. ചേ​മ്പി​ന്റെ വാ​ട്ടിയ ഇലയിൽ ചേർ​ത്തു വെ​ച്ചു് പല​ക​യിൽ വെ​ച്ചു് തന്റെ തടി​ച്ചു് പരന്ന വി​ര​ലു​കൾ​കൊ​ണ്ടു്. അതു് നന്നാ​യി പര​ത്തു​ന്നു. പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ തത്ത​മ്മ​ച്ചു​ണ്ടു​ള്ള തള്ള​വി​ര​ലി​ന്റെ അട​യാ​ള​ങ്ങൾ പത്തി​രി​യിൽ ഒരു ഐ. എസ്. ഐ. മു​ദ്ര​യാ​യി പതി​ഞ്ഞു​കി​ട​പ്പു​ണ്ടാ​കും. മൺ​ച​ട്ടി​യിൽ വെന്ത പെ​റ്റ​മ്മ​പ്പ​ത്തി​രി​കൾ കരി​ഞ്ഞ തേ​ങ്ങ​യു​ടെ തേ​ങ്ങാ​പ്പീ​ര​യൊ​ഴി​ച്ചു് ഒരു രണ്ടു​മൂ​ന്നെ​ണ്ണം കഴി​ച്ചി​ട്ടാ​ണു്. ഇബ്രാ​ഹിം മു​സ്ലാ​രു​ടെ മദ്ര​സ്സ​യി​ലേ​ക്കു് ഓതാൻ പോകുക.

രാ​ത്രി ഉറ​ക്കം പി​ടി​ച്ചു വരു​മ്പോൾ പെ​റ്റ​മ്മ ഉമ്മ​യെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു് കേ​ട്ടു.

“ആ കോ​ഴി​ക്കൂ​ടി​ന്റെ വാ​തി​ല​ട​ച്ചി​ല്ലേ… കു​റു​ക്ക​നും കോ​ക്കാൻ പൂ​ച്ച​യും നാ​യ​യു​മൊ​ക്കെ വന്നു് കോ​യീ​നെ പി​ടി​ക്ക്വോ​ലോ… ബീ​വ്വാ… ബീ​വ്വാ… ബീ​വ്വാ… എടീ ബീ​വ്വാ… കോ​ഴി​ക്കൂ​ടു് അട​ച്ചി​ല്ലേ… കോ​ഴി​ക​ള് അല്ലേ ആ നൊ​ലോ​ളി​ക്ക​ണ​തു്… ആ സൂ​ലൈ​മാൻ നബീടെ കോ​ഴീ​നെ കു​റു​ക്കൻ പി​ടി​ച്ചാ അതി​ന്റെ കളി മാ​റൂ​ട്ടോ” ഇജാ​സി​നു് മാ​റാ​ത്ത വയ​റു​വേ​ദന വന്ന​പ്പോൾ ഡോ​ക്ടർ​മാ​രെ​യും വൈ​ദ്യ​ന്മാ​രെ​യും ഒന്നും കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടു് മാ​റാ​താ​യ​പ്പോൾ പെ​റ്റ​മ്മ തന്നെ​യാ​ണു് സു​ലൈ​മാൻ നബി​യു​ടെ പേരിൽ ഒരു കോ​ഴി​യെ നെ​യ്യ​ത്താ​ക്കി​യ​തു്. ആ കോഴി ചി​ല്ല​റ​ക്കാ​ര​നൊ​ന്നു​മ​ല്ല. സകല മനു​ഷ്യ​ന്മാ​രെ​യും കൊ​ത്താൻ വരും. അതു കാരണം അടു​ത്ത വീ​ട്ടി​ലെ കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളൊ​ന്നും ഇപ്പോൾ പറ​മ്പി​ലേ​ക്കു് മാങ്ങ പെ​റു​ക്കാ​നോ ഞാ​വൽ​പ​ഴം പെ​റു​ക്കാ​നോ വരാ​തെ​യാ​യി. അന്നു തന്നെ രാ​ത്രി അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ അക്ഷ​ര​സ്ഫു​ട​ത​യോ​ടെ പെ​റ്റ​മ്മ അവ​രു​ടെ ചെ​റു​മ​ക്ക​ളെ നീ​ട്ടി​വി​ളി​ച്ചു.

“ഇജാസ് മൊ​ഹ്യു​ദ്ധീ​നേ…

അഹ​മ്മ​ദു് കബീറേ…

മു​ഹ​മ്മ​ദു് ഉസ്മാ​നേ…

ഉമ്മർ മൊ​ഹ്യു​ദ്ധീ​നേ…”

കി​ട​ക്ക​പ്പാ​യ​യിൽ നി​ന്നും പെ​റ്റ​മ്മാ​ടെ നീ​ട്ടി​വി​ളി​യി​ലേ​ക്കു് ഞങ്ങൾ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി വന്ന​ണ​ഞ്ഞു.

അതി​നെ​ന്തോ ഒരു സു​ഖ​മി​ല്ലാ​യ്മ പോലെ പു​ത്ത​നു് പള്ളി​ക്ക​ലെ മൂ​പ്പ​രെ വെ​ള്ളം വെ​ള്ള​വും വെ​ളി​ച്ചെ​ണ്ണ​യും ഉമ്മ അവ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തു തളി​ക്കു​ക​യും പു​ര​ട്ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. വി​റ​ക്കു​ന്ന കൈ​ത്ത​ലം പി​ടി​ച്ചു് പെ​റ്റ​മ്മ പ്ര​വ​ച​ന​സ്വ​ര​ത്തോ​ടെ എന്തൊ​ക്കെ​യോ പറ​യു​ന്നു. തോ​ട​യും ചി​റ്റും ആ ഇരു​ട്ടി​ലും തി​ള​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എന്തൊ​ക്കെ​യോ പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്നു. പു​റ​ത്തെ കൂ​രാ​കൂ​രി​രു​ട്ടിൽ നി​ന്നും സു​ലൈ​മാൻ നബി​യു​ടെ കോഴി കൊ​ക്കി​കൊ​ക്കി കര​യു​ന്നു.

കോഴി കൂ​ന്ന​തി​ലും മു​ന്നെ പെ​റ്റ​മ്മ എഴു​ന്നേ​റ്റി​രു​ന്നു. കാ​ര​വ​ടി​കൾ പെ​റ്റ​മ്മ​യെ വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന ശബ്ദം കേ​ട്ടു.

“ഇന്ന​ല്ലേ കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ വരാ​മെ​ന്നു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു്.”

രാ​വി​ലെ തന്നെ കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂം മകൻ വേ​ലാ​യു​ധ​നും വന്നു. തെ​ങ്ങു കയ​റ്റ​മാ​ണു്. തഴ​മ്പും തള​പ്പും ഒറ്റ​മ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​തി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. പറ​മ്പിൽ തേ​ങ്ങ​യും മടലും അരി​പ്പാ​കു​ടി​ക​ളും കു​ല​ച്ചി​ലു​ക​ളും നി​റ​ഞ്ഞു. കബർ കു​ത്തു​ന്ന മെ​യ്താ​ക്കാ​ന്റെ വീടർ പാ​ത്തു​ണ്ണി​താ​ത്ത​യും അമ്മു​ട്ടി​യും വള്ളി​യ​മ്മ​യും ഓല പെ​റു​ക്കി കൂ​ട്ടു​ന്നു. ഞങ്ങൾ കു​ല​ച്ചി​ലിൽ പി​ടി​ച്ചു് വലിയ തേ​ങ്ങാ​ക്കു​ല​കൾ ഇരി​മ്പാം പു​ളി​യു​ടെ ചു​വ​ട്ടി​ലും പാ​ല​ച്ചു​വ​ട്ടി​ലും ഒരു​ക്കി​ക്കൂ​ട്ടി. പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കു് ഒരു ഇളനീർ ഇട്ടു് ചെ​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ. മോ​ണ​യി​ലേ​ക്കു് ഇള​നീ​രി​ന്റെ മൂടു് മു​ത്തി​ക്കു​ടി​ച്ചു് പെ​റ്റ​മ്മ മു​ണ്ടി​ന്റെ കോ​ന്ത​ല​കൊ​ണ്ടു് മോറു് തു​ട​ച്ചു. മു​റു​ക്കാൻ ഇടി​ച്ചു തു​പ്പു​ന്ന ഉര​ലി​ലി​ട്ടു് അട​ക്ക​യും വെ​റ്റി​ല​യും ഇടി​ച്ചു​കൂ​ട്ടു​മ്പോൾ പെ​റ്റ​മ്മ പറ​യു​ന്ന​തു് കേ​ട്ടു. “അമ്മു​ട്ട്യേ… ആ ഓലേടെ അടി​യി​ലൊ​ക്കെ തേങ്ങ ഉണ്ടാ​കും” മു​മ്പാ​ര​ത്തു് ഇരി​ക്ക​പൊ​റു​തി ഇല്ലാ​തെ പെ​റ്റ​മ്മ ഒറ്റ​ക്കി​രു​ന്നു് തൗ​താ​രി​ക്കു​ന്ന​തു് കേ​ട്ടു.

ഒന്നാ ഒന്നു് രണ്ടാ രണ്ടു് മൂ​ന്നാ മൂ​ന്നു്… തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞു. പി​ള്ള​ത്ത​ണ്ടിൽ പൊ​തി​യെ​ല​ത്തേ​ങ്ങ പി​രി​ച്ചു​കെ​ട്ടി. മൂർ​ച്ച​യു​ള്ള മടവാൾ കൊ​ണ്ടു് കാ​മ്പു​ള്ള തേ​ങ്ങ​ക​ളു​ടെ ചകിരി കൊ​ത്തി. അട​യാ​ള​മി​ട്ട തേ​ങ്ങ​കൾ ഈര​ണ്ടാ​യി പി​രി​ച്ചു കെ​ട്ടു​ന്നു കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ. പി​ള്ള​ത്ത​ണ്ടി​ന്റെ രണ്ട​റ്റ​ത്തും കയ​റ്റ​ക്കാ​രു​ടെ തേ​ങ്ങ​ക​ളാ​യി അവ കൂ​ട്ടി​ക്കെ​ട്ടി. കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ കനത്ത ചു​മ​ലു് നട​ന്നു നീ​ങ്ങു​ന്നു. കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ സംഘം തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞു് മട​ങ്ങു​ന്നു. ആയി​ര​ത്തി മു​ന്നൂ​റു് കൈ​യ്യി​നു് രണ്ടാ​യി​ര​ത്തി അറ​ന്നൂ​റു് തെ​ങ്ങ​യു​ണ്ടു്. കയ്യാ​ല​യു​ടെ ചു​മ​രിൽ കു​ഞ്ഞ​ടി​മു എഴു​തി​വെ​ച്ചു. രണ്ടാ​യി​ര​ത്തി അറ​ന്നൂ​റു് നൽ​ത്തേ​ങ്ങ. പേടും തെ​ര​വും വാ​ട​ലും കൊ​ത്തി വേ​റെ​യാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതു് അര​യ്ക്കാൻ വേ​ണ്ടി വെ​ണ്ണൂ​റിൻ പു​ര​യി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്നു പൂ​ച്ചൂ​ടി ഐസാ​ത്ത. തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​മാ​യ​തി​നാൽ നാലു് തേങ്ങ കി​ട്ടു​മ​ല്ലോ എന്നു് വി​ചാ​രി​ച്ചു് വന്നി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഐസാ​ത്ത. ഉമ്മാ​ക്കു് പേ​റ്റു​നോ​വ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ പി​ന്നെ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ നോ​ക്കു​ന്ന ആളാ​ണു് പൂ​ച്ചൂ​ടി ഐസാ​ത്ത. നാ​ട്ടി​ലെ പേ​രു​കേ​ട്ട വെ​ള്ളം വീ​ത്തി. നല്ല രസ​മാ​ണു് പൂ​ച്ചൂ​ടി ഐസാ​ത്ത​യു​ടെ ബി​സാ​യം കേൾ​ക്കാൻ. തെ​ങ്ങു കയ​റ്റം അറി​ഞ്ഞു് വടി​ക്കി​നി​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു് തെ​ണ്ടി നെ​ബീ​സാ​ത്ത. ഉമ്മ രണ്ടു തേങ്ങ തെ​ണ്ടി നബീ​സാ​ത്താ​ക്കും കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടു്.

കു​റ​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പു​ട്ട്യാ​ക്കാ​യു​ടെ പെ​ര​യിൽ പോയി തെ​ങ്ങു​ക​യ​റിയ വിവരം പറ​ഞ്ഞു. മട​ങ്ങി വരു​മ്പോ​ഴാ​ണു് പെ​റ്റ​മ്മ വടി​യും കു​ത്തി പതു​ക്കെ​പ​തു​ക്കെ കു​നി​ഞ്ഞു പോ​കു​ന്ന​തു് കണ്ട​തു്. കൂ​ട്ടി​വെ​ച്ച ഓല​യു​ടെ അടി​യിൽ നി​ന്നും കാറ വടി​കൊ​ണ്ടു് കു​ത്തി​നോ​ക്കു​ന്നു. ഇപ്പോൾ ഒരു കൈ​യ്യിൽ ഒരു വലിയ മൺ​ക​ട്ട​യു​മേ​ന്തി പെ​റ്റ​മ്മ പതു​ക്കെ​പ്പ​തു​ക്കെ നട​ന്നു വരു​ന്നു.

“ഇതെ​ന്താ പെ​റ്റു​മ്മ… ”

“ഈ തേങ്ങ എന്താ​ണ്ടീ എടു​ക്കാ​ത്ത​തു്…?” ദേ​ശ്യം വന്നാൽ പെ​റ്റ​മ്മ എടീ എന്നു് വി​ളി​ച്ചാ​ണു് ശകാ​രി​ക്കുക.

“തേ​ങ്ങ​യോ ഇതു് മണ്ണിൻ കട്ട​യ​ല്ലേ…!” വടി​ക്കി​നി​യിൽ പോയി ഞാൻ ഉമ്മ​യെ​യും സെ​ലീ​ന​യെ​യും വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വന്നു. മണ്ണിൻ കട്ട തേ​ങ്ങ​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

“ചന്നി​യു​ടെ തു​ടി​ക്ക​മാ​ണെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നു. അതി​നു് അത്തും പു​ത്തും വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു…” ഉമ്മ വി​ഷ​മ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു. ചകിരി പൊ​ളി​ച്ചു് പി​ള​രാൻ വേ​ണ്ടി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന തേ​ങ്ങാ​ക്ക​ണ്ണു​കൾ വേ​ദ​ന​യോ​ടെ എത്തി​ച്ചു​നോ​ക്കി. പെ​റ്റ​മ്മ​യെ മു​മ്പാ​ര​ത്തെ തി​ണ്ണ​യിൽ ഞങ്ങൾ കൈ​പി​ടി​ച്ചു് കയ​റ്റു​മ്പോ​ഴാ​ണു് സൂ​രി​ത്തു​ണി​യു​ടെ മൂടു് നന​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് കണ്ട​തു്. കൈ​യ്യി​ലെ ദസ്ബി​യും കാ​ണാ​നി​ല്ല. ഒരു കുടം വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ പറ​ഞ്ഞു ഉമ്മ. പെ​റ്റ​മ്മ​യെ അക​ത്തെ തണ്ടാ​സിൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കു​ളി​പ്പി​ച്ചു. കട്ടി​ലിൽ ഇരു​ത്തി.

“ഉമ്മ ഇനി പു​റ​ത്തേ​ക്കൊ​ന്നും പോ​ക​ണ്ട. പറ​മ്പിൽ​ത്തെ കാ​ര്യ​മൊ​ക്കെ ഞങ്ങ​ള് നോ​ക്കി​ക്കോ​ളാം… ഇവിടെ അട​ങ്ങി ഒതു​ങ്ങി ഇരു​ന്നാൽ മതി.” സു​ലൈ​മാൻ നബി​യു​ടെ ആ ഒറ്റ​യായ പൂ​വൻ​കോ​ഴി​യു​ടെ വിധി വി​ഹി​ത​ത്തി​ന്റെ ഭയ​പ്പ​കർ​ച്ച​ക​ളി​ലേ​ക്കു് പതി​ഞ്ഞു വി​റ​ച്ച കൊ​ക്ക​ര​ക്കോ​യി​ലേ​ക്കു് കോ​ഴി​ക്കൂ​ട്ടി​ലെ 12 കോ​ഴി​ക​ളും ഐക്യ​ദാർ​ഢ്യ​പ്പെ​ട്ടു. 13 കൊ​ക്ക​ര​ക്കോൾ ഇരു​ട്ടി​ന്റെ മു​ഖ​ദാ​വിൽ നി​ന്നും ഒരു​മി​ച്ചു​യർ​ന്നു.

മണ്ട​ക​ത്തെ മൂ​ച്ചി​പ്പ​ല​ക​യു​ടെ കട്ടി​ലിൽ കാ​ര​വ​ടി​യു​ടെ ഏകാ​ന്തത പെ​രു​കി. സു​ബ​ഹി​ക്കു് ഉണർ​ന്നു് കോ​ഴി​ക്കൂ​ടു് തു​റ​ന്നു വെ​ക്കാ​റു​ള്ള തള്ള​വി​ര​ലി​ന്റെ തത്ത​മ്മ​ച്ചു​ണ്ടു​കൾ കാ​ണാ​തെ കോ​ഴി​ക്കൂ​ടു​കൾ പല​വ​ട്ടം കൂകി. പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഉണ​രു​ന്ന മട്ടി​ല്ല. കട്ടി​ലി​ന്റെ കാ​ലി​ന്റ​രി​കെ ഒരു തണവു് കാ​ത്തു നി​ന്നു. ആ തണവു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കി പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ നെ​ഞ്ചിൽ നി​ന്നും കഫ​ക്കെ​ട്ടി​ന്റ സങ്കീർ​ത്ത​നം പെ​രു​കി വന്നു. ഉമ്മ​യും ഞങ്ങ​ളും പല​വ​ട്ടം പെ​റ്റ​മ്മ​യോ​ടു് നി​സ്ക്ക​രി​ക്കേ​ണ്ടേ എന്നു് വി​ളി​ച്ചു് ചോ​ദി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും നെ​ഞ്ചി​ലെ നേർ​ത്ത കു​റു​കൽ മാ​ത്രം കേ​ട്ടു.

ഓത്തു​പ​ള്ളി വി​ട്ടു വന്ന എന്നെ ഉമ്മ വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ട​റെ വി​ളി​ക്കാൻ എര​മം​ഗ​ല​ത്തേ​ക്കു പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു. മെ​യ്ദീൻ ശൈ​ഖി​ന്റെ പേരിൽ ഒരു ഖത്തം ഓതാൻ വേ​ണ്ടി ഇബ്രാ​ഹിം മു​സ്ലാർ​ക്കു് കൊ​ടു​ക്കാൻ പത്തു് രൂ​പ​യും തന്നു.

അങ്ങാ​ടി​യു​ടെ തെ​ക്കു​ഭാ​ഗ​ത്തു​ള്ള റൈസ് മി​ല്ലി​ന്റെ അപ്പു​റ​ത്തെ വാടക വീ​ട്ടി​ലാ​ണു് വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ടർ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തു്. വലി​യ​കു​ളം ചു​റ്റി എളു​പ്പ​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ കു​ള​വാ​ഴ​പ്പ​ച്ച​കൾ താ​ണ്ടി ഡോ​ക്ട​റു​ടെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. നിറയെ ആൾ​ക്കാ​രു​ണ്ടു്. രോ​ഗി​കൾ അവി​ട​വി​ടെ​യാ​യി നിൽ​ക്കു​ക​യും ഇരി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. മാ​റ​ഞ്ചേ​രി​യി​ലും പെ​രു​മ്പ​ട​പ്പു് പു​ത്തൻ പള്ളി​യി​ലും പൂ​ന്നൂ​ക്കാ​വി​ലു​മൊ​ക്കെ പല സ്പെ​ഷ്യ​ലി​സ്റ്റ് ഡോ​ക്ടർ​മാ​രൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും നാ​ട്ടു​കാർ​ക്കു വേ​ണ്ട​തു് വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ട​റെ​യാ​ണു്. വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ടർ സ്റ്റെ​ത​സ്കോ​പ്പു വെ​ച്ചു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ നെ​ഞ്ചിൻ കൂ​ടി​ലേ​ക്കു് ചെ​കി​ടോർ​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും സൂ​ക്കേ​ടു് പകുതി മാ​റി​യി​രി​ക്കും. തെ​ങ്ങു​ക​യ​റാൻ വരു​ന്ന കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ കു​ടും​ബ​ക്കാ​ര​നാ​ണ​ത്രേ വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ടർ. ഡോ​ക്ടർ ഭാഗം പഠി​ക്കാൻ പോ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വലിയ ഉയ​ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് എത്തേ​ണ്ട ആളാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു താ​നെ​ന്നു് വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ടർ പറ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഡോ​ക്ട​റു​ടെ കു​ടും​ബ​ക്കാ​രൊ​ക്കെ തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​ക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു. തി​ര​ക്കൊ​ഴി​ഞ്ഞു. ഇപ്പോൾ ഡോ​ക്ടർ മാ​ത്ര​മേ അക​ത്തൊ​ള്ളൂ. പു​ള്ളി​വി​രി​യി​ട്ട കർ​ട്ടൺ മാ​റ്റി അക​ത്തു കട​ന്നു. ഉയരം കു​റ​ഞ്ഞു് കറു​ത്തു് തടി​ച്ച ഒരാൾ. കള്ളി​ത്തു​ണി​യാ​ണു് ഉടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഡെ​റ്റോ​ളി​ന്റെ മണം. വീ​ട്ടിൽ വല്യു​മ്മ സു​ഖ​മി​ല്ലാ​തെ കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഒന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. ഡോ​ക്ടർ ഒന്നു് വന്നു് നോ​ക്ക​ണം.

“കു​റ​ച്ചു​നേ​രം പു​റ​ത്തി​രി​ക്കുക… ഞാ​നി​പ്പോ​ള​ങ്ങു വരാം.” രണ്ടു മൂ​ന്നു് മി​നി​റ്റി​ന​കം ബാഗും തൂ​ക്കി ഡോ​ക്ടർ പു​റ​ത്തേ​ക്കു വന്നു.

“കാർ വി​ളി​ച്ചി​ട്ടു വരാം.”

“വേണ്ട ഇവിടെ അടു​ത്താ​ണെ​ന്ന​ല്ലേ പറ​ഞ്ഞ​തു്”

“അതെ… ബാ​പ്പു​ട്ടി ഹാ​ജി​യു​ടെ തൊ​ട്ടു് വട​ക്കേ വീ​ടാ​ണു്.” ഡോ​ക്ട​റു​ടെ ബാഗും തൂ​ക്കി ഞങ്ങൾ വലി​യ​കു​ള​ത്തി​ന്റെ അരി​കി​ലു​ള്ള പാ​ട​വ​ര​മ്പി​ലൂ​ടെ നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ വര​മ്പ​ത്തു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു് ചെ​രു​പ്പു് കാലിൽ ഉറ​പ്പി​ച്ചു് കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ന്റെ കു​ടു​ക്കു​ക​ളു​മി​ട്ടു് ഡോ​ക്ടർ എന്നെ അനു​ഗ​മി​ക്കു​ന്നു. നീർ​ക്കോ​ട്ട​യിൽ പറ​മ്പും കട​ന്നു് പണി​ക്ക​രു​ടെ കാ​വി​നെ വലം വെ​ച്ചു് ഞങ്ങൾ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. അമ്മാ​മ​നും അമ്മാ​യി​യും മു​മ്പാ​ര​ത്തു് ഇരി​ക്കു​ന്നു. കു​ഞ്ഞി​മ്മ കി​ണ​റിൽ നി​ന്നു വെ​ള്ളം കോ​രു​ന്നു. മു​റ്റ​മ​ടി​ക്കു​ന്ന കാർ​ത്യാ​നി അമ്മ​യും കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ ഭാര്യ അമ്മു​വും കി​ണ​റ്റിൻ കരയിൽ പാ​ത്രം കഴു​കു​ന്നു. സു​ലൈ​മാൻ നബി​യു​ടെ കോ​ഴി​യും ധർമ്മ പത്നി​മാ​രും ചേ​മ്പി​ന്റ കട ചി​ക്കി​പ്പ​ര​ത്തു​ന്നു. ഡോ​ക്ട​റെ കണ്ട​തും എല്ലാ​വ​രും ബഹു​മാ​ന​ത്തോ​ടെ മാ​റി​നി​ന്നു. തി​ണ്ണ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കോ​ഴി​ക്കാ​ട്ടം ഉമ്മ ആരും കാ​ണാ​തെ ചകി​രി​പ്പൂ​ന്ത​ലു​കൊ​ണ്ടു് തു​ട​ച്ചു് മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​ട്ടു.ആടി​നു​കൊ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള ഇല​യു​ടെ കെ​ട്ടു് സെലീന എടു​ത്തു് മാ​റ്റി​വെ​ച്ചു. ചു​മ​രി​ന്റെ പൊ​ത്തി​ലൂ​ടെ താ​ത്ത​മാർ ഉമ്മ​റ​ത്തു വന്ന ഡോ​ക്ട​റെ ഒറ്റ​ക്ക​ണ്ണു​കൊ​ണ്ടു് നോ​ക്കി. അക​ത്തു് അട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച സം​സാ​രം. വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ടർ വന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്.

“എവി​ടെ​യാ​ണു് രോഗി കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്.”

“മണ്ട​ക​ത്താ… ” ഉമ്മ അടു​പ്പൂ​തി ഓല​ക്കു​ടി കത്തി​ച്ചു. കു​പ്പി​വി​ള​ക്കു് കൺ തു​റ​ന്നു.

“ഒന്നും കാ​ണു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ… ” ഡോ​ക്ടർ വി​ള​ക്കു് പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു് അടു​പ്പി​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞു. കൺ​പോ​ള​കൾ വി​ടർ​ത്തി പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ കണ്ണി​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി. ബാഗ് തു​റ​ന്നു് എവ​റ​ഡി​യു​ടെ രണ്ടു് കട്ട ടോർ​ച്ചെ​ടു​ത്തു് ഞെ​ക്കി. ചെ​ന്നി​യി​ലും നെ​ഞ്ചി​ലും കൈ​വെ​ച്ചു നോ​ക്കി. നാഡി പി​ടി​ച്ചു. ബാരോ മീ​റ്റ​റിൽ രസം നി​ര​പ്പു് ഉയർ​ന്നു. പി​ന്നെ വല്ലാ​തെ താ​ഴ്‌​ന്നു. ആരോ വീശാൻ പാള കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു.

“ഇതു​കൊ​ണ്ടു് വീ​ശി​ക്കൊ​ടു​ക്കുക വെ​ളി​ച്ച​മു​ള്ളി​ട​ത്തു് കി​ട​ത്ത​ണം.” ഡോ​ക്ടർ എല്ലാ​വ​രോ​ടു​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു. ഒന്നും പറ​യാ​തെ ഡോ​ക്ടർ പു​റ​ത്തേ​ക്കു വന്നു. ബാ​ഗെ​ടു​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞു. പൈസ കൊ​ടു​ത്ത​തു് വാ​ങ്ങാൻ കൂ​ട്ടാ​ക്കാ​തെ വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ടർ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി. കി​ണ​റ്റിൻ കരയിൽ കപ്പി​യു​ടെ കര​ച്ചിൽ കേൾ​ക്കു​ന്നു. മരു​ന്നൊ​ന്നും വേണ്ട തൊ​ണ്ണൂ​റു് ദിവസം കഴി​യ​ട്ടെ. വലിയ കു​ള​വും പാ​ട​വും ചു​റ്റി ഡോ​ക്ട​റെ വീ​ട്ടിൽ ചെ​ന്നാ​ക്കി. ഡോ​ക്ട​റു​ടെ വീ​ട്ടിൽ രോ​ഗി​ക​ളു​ടെ തി​ര​ക്കു് തടി​ച്ചു വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ തേങ്ങ പൊ​ളി​ക്കാൻ കു​റു​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പു​ട്ട്യാ​ക്കാ​യു​ടെ തേങ്ങ പൊ​ളി​ക്കാർ വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ചകി​ര​യിൽ നി​ന്നും പ്രാ​ണൻ വേർ​പെ​ടു​മ്പോൾ കര​യു​ന്ന തേ​ങ്ങ​യു​ടെ വേദന പാ​ര​ക്കോ​ലു​കൾ പകു​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്നു. പറ​മ്പിൽ ഓല മെ​ട​യു​ന്ന​വ​രും ഓല ചീ​ന്തു​ന്ന​വ​രു​മു​ണ്ടു്. പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കു് സു​ഖ​മി​ല്ലാ​ത്ത വിവരം അവരും അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

“നല്ല ഒരു തള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു… ഈ പറ​മ്പിൽ കൂടി ഒന്നു് പോയാൽ മതി പ്പോ വി​ളി​ക്കും… ചായ കു​ടി​ച്ചി​ട്ടു് പൊ​ക്കോ​ളീ… എപ്പ​ളും നി​സ്ക്കാ​രോം ഓത്തും ഒഴി​ഞ്ഞ നേ​ര​മി​ല്ല… ” ഓല മൊ​ട​ച്ചി​ലു​കാർ തമ്മിൽ തമ്മിൽ പറ​യു​ന്നു.

പെ​റ്റ​മ്മ​യെ കാണാൻ അയൽ​വാ​സി​ക​ളും ബന്ധു​ക്ക​ളും വന്നും പോയും ഇരു​ന്നു. ഞങ്ങൾ മണ്ട​ക​ത്തു് പെ​റ്റ​മ്മ​യു​ടെ കട്ടി​ലി​ന​രി​കിൽ നി​ന്നും മാ​റാ​തെ ഇരു​ന്നു. ബീ​രാ​വു​ഹാ​ജി​യു​ടെ പീ​ടി​ക​യിൽ നി​ന്നും രണ്ടു കിലോ ശർ​ക്ക​ര​യും അഞ്ചു കിലോ പഞ്ച​സാ​ര​യും അര​ക്കി​ലോ ചാ​യ​പ്പൊ​ടി​യും വാ​ങ്ങി. കി​ട​പ്പി​ലായ പെ​റ്റ​മ്മ​യെ കാണാൻ വരു​ന്ന​വർ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കാൻ എപ്പോ​ഴും ചായ തി​ള​പ്പി​ച്ചു വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. ആണു​ങ്ങൾ​ക്കു് പഞ്ച​സാ​ര​ച്ചായ പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ​ക്കു് ശർ​ക്ക​ര​ച്ചായ. തേ​ങ്ങാ പറ്റു് കഴി​ച്ചു് 300 രൂപ കു​റു​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പു​ട്ട്യാ​ക്ക കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ചു. പെ​റ്റ​മ്മ വിറ്റ ഓല​യു​ടെ പണം കബർ കു​ത്തു​ന്ന മെ​യ്ദാ​ക്ക​യും കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് തന്നു. ഗൾ​ഫി​ലു​ള്ള ഇക്കാ​ക്കും ചെറിയ ഇക്കാ​ക്കും കത്തെ​ഴു​തി. പെ​റ്റ​മ്മ സു​ഖ​മി​ല്ലാ​തെ കി​ട​പ്പി​ലാ​ണു് ഒന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. ആരെ​യും തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നി​ല്ല. രണ്ടു ദിവസം മു​ന്നെ ചെ​റു​ങ്ങ​നെ ബോധം വന്ന​പ്പോൾ കു​ഞ്ഞി​മോ​നെ വി​ളി​ച്ചു് കര​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ട​റെ വി​ളി​ച്ചു കാ​ണി​ച്ചു. മരു​ന്നൊ​ന്നും എഴു​തി​യി​ട്ടി​ല്ല. ഇനി കോ​ട​ത്തൂർ പണി​ക്ക​ന്റെ മോൻ ചന്ദ്രൻ വൈ​ദ്യ​നെ കാ​ണി​ക്ക​ണം. എന്നു് സ്വ​ന്തം ഉമ്മ.

രണ്ടാ​ഴ്ച്ച കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ പെ​റ്റ​മ്മാ​ന്റെ കഴു​ത്തി​ന്റെ വല​തു​ഭാ​ഗ​ത്തു് കർണ്ണ ഞര​മ്പു് വീർ​ത്തു വന്നു. കാലിൽ നീരു വരാൻ തു​ട​ങ്ങി. കു​ഞ്ഞി​മ്മ അമ്മാ​യി കു​ഞ്ഞി​ക്ക എന്നി​വർ എപ്പോ​ഴും വന്നും പോയും ഇരു​ന്നു.

നാളെ രാ​വി​ലെ കോ​ട​ത്തൂ​രിൽ പോയി അപ്പൂ​പ്പ​ണി​ക്ക​ന്റെ മകൻ ചന്ദ്രൻ വൈ​ദ്യ​നെ കൊ​ണ്ടു വരണം. സ്കൂ​ളിൽ പോ​കാ​തെ ഡ്രൈ​വർ അപ്പു​ണ്ണി​യു​ടെ മാർ​ക്ക് ത്രീ അം​ബാ​സി​ഡർ കാർ കോ​ട​ത്തൂർ ചന്ദ്ര നി​ല​യ​ത്തിൽ ബ്രെ​യി​ക്കി​ട്ടു. ദശ​മൂ​ലാ​രി​ഷ്ട​ത്തി​ന്റെ​യും നാ​ല്പാ​മ​രാ​ദി തൈ​ല​ത്തി​ന്റ​യും മണ​മു​ള്ള ആൾ​ക്കൂ​ട്ടം. മു​റ്റ​ത്തു് നി​റ​ച്ചു് രോ​ഗി​കൾ കാ​ത്തു നിൽ​ക്കു​ന്നു. വൈ​ദ്യർ നാ​ഡി​പി​ടി​ച്ചു് മി​ടി​പ്പു് നോ​ക്കു​ന്നു. ആലോ​ച​ന​കൾ​ക്കു ശേഷം ആ കലു​ഷിത നയ​ന​ങ്ങൾ വി​ടർ​ന്നു വലു​താ​കു​ന്നു. കു​റി​പ്പു​ക​ളെ​ഴു​തു​ന്നു. കഷാ​യ​ത്തി​ന്റെ നീണ്ട കട​ലാ​സു​കൾ വലു​താ​യി വരു​ന്നു.

“എന്താ വരായ വൈ​ദ്യർ​ക്കു്… എന്താ​യി​ട്ടെ​ന്താ മക്ക​ളൊ​ന്നും വൈ​ദ്യ​രു​ടെ വഴി​യി​ലു് വന്നി​ല്ല. ഒറ്റ​പ്പെ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു് വൈ​ദ്യം പഠി​ക്കാൻ വന്ന മാ​പ്പിള ചെ​ക്ക​ന്റെ കൂടെ ഒളി​ച്ചോ​ടി​പ്പോ​യി.” അട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച കഫ​ക്കെ​ട്ടു​കൾ തു​പ്പി നി​ത്യ​രോ​ഗി​യാ​യി ക്ഷീ​ണം മു​ഹ​മ്മ​ദ് മൂ​ച്ചി​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ തണ​ല​ത്തു് ഇരു​ന്നു് വി​സ്തീർ​ണി​ക്കു​ന്നു. 11 മണി​ക്കു് വൈ​ദ്യർ ഒറ്റ​ക്കാ​യി. ഗോ​രോ​ച​നാ​ദി ഗു​ളി​ക​യു​ടെ മണ​മു​ള്ള കാ​റ്റ​ടി​ച്ചു. കു​പ്പാ​യ​മി​ടാ​തെ തൈ​ല​ത്തിൻ മണവും മി​നു​പ്പു​മേ​റ്റു് എണ്ണ​മ​യ​മാർ​ന്ന വൈ​ദ്യ​ദേ​ഹം ഒറ്റ​വെ​ള്ള മു​ണ്ടു് മട​ക്കി​ക്കു​ത്തി. ഒരു മേ​ശ​യിൽ കൈ​മു​ട്ടു​ക​ളൂ​ന്നി സ്റ്റൂ​ളി​നാ​ണു് വൈ​ദ്യ​രു​ടെ ഇരി​പ്പു്.

“വല്യു​മ്മാ​ക്കു് സൂ​ക്കേ​ടു് ആയി കി​ട​പ്പി​ലാ​ണു്. ഒന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. വൈ​ദ്യർ ഒന്നു് വീ​ടു​വ​രെ വരണം. കാറു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്… ”

“എവി​ടെ​യാ​ണു് വീടു്… ”

“അദ്ദു അധി​കാ​രി​യു​ടെ വീ​ടി​ന്റെ അടു​ത്താ​ണു്… ”

വൈ​ദ്യർ അടു​ത്തു​ള്ള വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് കയ​റി​പ്പേ​യി. മു​ണ്ടി​ന്റെ മേലെ പോ​ളി​സ്റ്റർ കു​പ്പാ​യ​വു​മി​ട്ടു് വൈ​ദ്യർ ഇറ​ങ്ങി വന്നു.

പണി​ക്ക​രു​ടെ കാ​വി​ലൂ​ടെ നട​ന്നു് വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. പണി​ക്ക​രു​ടെ പള്ളി​ത്തെ​ങ്ങിൽ നി​ന്നും ഒരു ഓല കരി​ഞ്ഞു നി​ന്നി​രു​ന്ന​തു് പടപടാ ശബ്ദ​ത്തിൽ താഴെ വീണു. വൈ​ദ്യർ തെ​ങ്ങും ഓലയും മാറി മാറി നോ​ക്കി. വൈ​ദ്യർ മു​മ്പാ​ര​ത്തെ തി​ണ്ണ​യിൽ ഇരു​ന്നു. അക​ത്തു് വള​കി​ലു​ക്ക​ങ്ങ​ളും തട്ട​ത്തിൻ തു​മ്പു​ക​ളും സ്വ​കാ​ര്യം​പ​റ​ഞ്ഞു. മണ്ട​ക​ത്തു് കു​പ്പി​വി​ള​ക്കി​ന്റെ തി​രി​യിൽ നി​ന്നും കരി​മ്പുക പര​ന്നു. ഒരു പഴ​ന്തു​ണി പോലെ നന​ഞ്ഞു കി​ട​ക്കു​ക​യ​ണു് പെ​റ്റ​മ്മ.

ഉമ്മ വി​ളി​ച്ചു നോ​ക്കി. ആ കൺ​പോ​ള​യൊ​ന്നു് അന​ങ്ങി. വൈ​ദ്യർ സാ​കൂ​തം രോ​ഗി​യെ നോ​ക്കി. നാഡി ഏറെ നേരം പി​ടി​ച്ചു​നോ​ക്കി. വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ടൻ ചമ്പ​ത്തെ​ങ്ങി​ന്റെ ഓല എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു പോ​കു​ന്നു. “മരു​ന്നൊ​ന്നും വേണ്ട ഒരു 90 ദിവസം കഴി​യ​ട്ടെ… ” വൈ​ദ്യർ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞു് ഇപ്പോൾ രണ്ടു മാ​സ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പെ​റ്റ​മ്മാ​ക്കു് വയ്യാ​താ​യ​തിൽ പി​ന്നെ കുടി നി​റ​ച്ചും ആളാ​ണു്. രണ്ടു് കിലോ പഞ്ച​സാര ഒരു ആഴ്ച​യ്ക്കു് തി​ക​യു​ന്നി​ല്ല. ഇക്കാ​ക്ക​യു​ടെ കത്തു് വന്നു. പെ​റ്റ​മ്മാ​നെ നല്ലോ​ണം നോ​ക്ക​ണം എന്നു് പ്ര​ത്യേ​കം എഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ആ കത്തെ​ടു​ത്തു് അവ​രു​ടെ തല​ക്കാ​മ്പു​റ​ത്തു് ഇരു​ന്നു് വാ​യി​ച്ചു. ആഴ​ത്തി​ലേ​ക്കു് നീ​ണ്ടു​പോയ ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ പാ​ള​യിൽ വെ​ള്ളം നി​റ​യു​ന്ന​തു് പോലെ ഒരു ഇറ്റു് കണ്ണീർ പൊ​ടി​ഞ്ഞു. തടി​ച്ച മൂ​ക്കു​കൾ വി​ടർ​ന്നു. മു​റു​ക്കി​ന്റെ പാ​ടു​ള്ള ചു​ണ്ടു​കൾ അന​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടു്. അടഞ്ഞ കൺ​പോ​ള​കൾ പതു​ക്കെ തു​റ​ന്നു. ഒരു തു​ള്ളി നനവു് ഒട്ടിയ കവി​ളി​ലേ​ക്കു് പര​ന്നൊ​ഴു​കി.

വള​ഞ്ഞു് ബലം പി​ടി​ച്ച കൈ​കാ​ലു​കൾ വി​ടർ​ത്തി ഉമ്മ​യും താ​ത്ത​മാ​രും​കൂ​ടി ഉഴി​ഞ്ഞു് ഉഴി​ഞ്ഞു് നേ​രെ​യാ​ക്കി. തള​വ​ള​യായ പെൺ​കു​പ്പാ​യം ഉമ്മ പകുതി മു​റി​ച്ചു കള​ഞ്ഞു് തു​ന്നി​ക്കൂ​ട്ടി. പെ​റ്റ​മ്മ മു​തു​കു​വ​ള​ഞ്ഞു് വടി​കു​ത്തി വരു​മ്പോൾ ഞാ​ന്നു കി​ട​ന്ന അമ്മി​ഞ്ഞ​കൾ കാ​ണാ​താ​യി. കർ​ണ്ണ​ഞ​ര​മ്പു് ചമ്പ​ത്തെ​ങ്ങി​ന്റെ വേ​രു​പോ​ലെ പൊ​ന്തി വന്നു. തത്ത​മ്മ​ചു​ണ്ടു​ള്ള തള്ള​വി​രൽ വി​ളർ​ന്നു വെ​ളു​ത്തു് അന​ങ്ങാ​തെ കി​ട​ന്നു.

തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റം കഴി​ഞ്ഞു് മൂ​ന്നു​മാ​സ​മാ​യി. ഇളം​കു​ല​കൾ മധുരം കു​ടി​ച്ചു് മൂത്ത കു​ല​ക​ളാ​യി. കു​ഞ്ഞ​ടി​മൂ​ന്റെ മട​വാ​ളി​ന്റെ വെ​ട്ടേ​റ്റു് മട​ലു​കൾ മണ്ണി​ലേ​ക്കു് അടർ​ന്നു​വീ​ഴു​ന്ന വെ​ണ്ണീ​റാ​കു​ന്ന അടു​പ്പു​ക​ളെ ഭയ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി. കു​റു​മ​ണി​യൻ ബാ​പ്പു​ട്യാ​ക്ക​യു​ടെ കൊ​പ്ര​ക​ള​ത്തി​ലേ​ക്കു് നട​ന്നു​ന​ട​ന്നു് പുതിയ പറ്റു് വളർ​ന്നു് പെ​രു​കി. അടു​ത്ത കയ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ ഓല വാ​ങ്ങാൻ ജാ​നു​ട്ടി​യും പൂ​ശാ​രി​യും വന്നു. പണി​ക്ക​രു​ടെ കാ​വി​ലെ കാ​ഞ്ഞി​ര​ത്തി​ന്റെ അരു​കി​ലു​ള്ള കാ​പ്പ​ട്ടാ​ളൻ തെ​ങ്ങു് ഇനി​യും കയ​റി​യി​ട്ടി​ല്ല. അതു് പള്ളി​ത്തെ​ങ്ങാ​ണു്. മൂ​ച്ചി​പ്പ​ല​ക​യു​ടെ കട്ടി​ലിൽ താളം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഒരു ദസി​ബീ​ഹി മാല ചരടു് പൊ​ട്ടി കട്ടി​ലിൻ കാലിൽ തേ​ടി​പ്പോ​യി. ബീ​രാ​വു​ഹാ​ജി​യു​ടെ പീ​ടി​ക​യിൽ നി​ന്നും ഒരു പുതിയ നി​സ്ക്കാ​ര​ക്കു​പ്പാ​യ​വും വീടു് തേടി വന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. ചന്ദ്രൻ വൈ​ദ്യ​രും വേ​ലാ​യു​ധൻ ഡോ​ക്ട​റും ഗണി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ തൊ​ണ്ണൂ​റാ​മ​ത്തെ ദിവസം ഓർ​മ്മ​ക്കു​റി​പ്പു്…!!!

പൊ​ന്നാ​നി​യി​ലെ എര​മം​ഗ​ലം സ്വ​ദേ​ശി. എര​മം​ഗ​ല​ത്തെ എൽ. പി., യു. പി. സ്കൂ​ളു​കൾ പൊ​ന്നാ​നി എ. വി. ഹൈ​സ്കൂൾ കോ​ഴി​ക്കോ​ടു് ഫാ​റൂ​ഖ് കോ​ളേ​ജ് എന്നി​വി​ട​ങ്ങ​ളിൽ പഠനം. ആനു​കാ​ലി​ക​ങ്ങ​ളിൽ എഴു​തു​ന്നു 5 പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ. ആസു​ര​ന​ക്ര​ങ്ങൾ, പൊ​ത്തു് (കവിത സമാ​ഹാ​ര​ങ്ങൾ) വന്നേ​രി​യു​ടെ വഴി​യ​ട​യാ​ള​ങ്ങൾ, (ചരി​ത്രം) കാ​ഞ്ഞി​ര​വും കാ​ര​മുൾ​ക്കാ​ടും (ഓർമ്മ) കണ്ടാ​രി (നോ​വെ​ല്ല) എന്നി​ങ്ങ​നെ. തി​രൂ​രി​ലെ എസ്. എസ്. എം. പോ​ളി​യിൽ ജീവനം.

ഭാര്യ: ആരിഫ

കു​ട്ടി​കൾ: മു​ബ​ഷിറ, സ്തു​തി, ആയിഷ സന.

ചി​ത്രീ​ക​ര​ണം: വി. പി. സു​നിൽ​കു​മാർ