വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​പു്, എന്റെ ഗു​രു​നാ​ഥൻ ഭാ​സ്ക​രൻ നായർ സാ​റി​നോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് (ഡോ​ക്ടർ കെ. ഭാ​സ്ക​രൻ നായർ) ഞാ​നൊ​രു മീ​റ്റി​ങ്ങി​നാ​യി പത്ത​നാ​പു​ര​ത്തേ​ക്കു് പോയി. സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പലതും സം​സ​രി​ച്ച വേ​ള​യിൽ ഞാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു: “സാർ കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ കവി​ത​യെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് പലരും പറ​യു​ന്ന​ല്ലോ? സാ​റി​നു് ആശാൻ കവിത അത്ര​യ്ക്കി​ഷ്ട​മി​ല്ലേ?” സാ​റി​നു് ആ ചോ​ദ്യം ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം കോ​പ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു: “ആരാ​ണു് അങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞ​തു്? ഞാൻ വള്ള​ത്തോൾ​ക്ക​വി​ത​യെ വാ​ഴ്ത്തി​യ​തു​പോ​ലെ ആശാൻ കവി​ത​യെ​യും വാ​ഴ്ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ആശാ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഞാ​നെ​ഴു​തിയ ലേഖനം എന്റെ ഒരു പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലു​ണ്ടു​താ​നും”. ഇത്ര​യും അറി​യി​ച്ചി​ട്ടു്

അദ്ദേ​ഹം ‘കരുണ’ ആദ്യം തൊ​ട്ടു് ചൊ​ല്ലാൻ തു​ട​ങ്ങി. അര മണി​ക്കൂ​റാ​യി, മു​ക്കാൽ മണി​ക്കൂ​റാ​യി, ഒരു മണി​ക്കൂ​റാ​യി. സാറ് നി​റു​ത്തു​ന്ന മട്ടി​ല്ല. ‘കരുണ’ മു​ഴു​വ​നും ഹൃ​ദി​സ്ഥ​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം. ഭാ​സ്ക​രൻ നായർ സാറ് ബു​ദ്ധി​മാ​നാ​യി​രു​ന്നു. ആകൃ​തി​സൗ​ഭ​ഗം ഉള്ള വ്യ​ക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒന്നാം തരം ഗദ്യം എഴു​തു​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​ഗൽ​ഭ​നായ അധ്യാ​പ​ക​നും. ഇക്കാ​ല​ത്തു് ആരെ​ങ്കി​ലും ഡോ​ക്ടർ ഭാ​സ്ക​രൻ നായർ എങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് എന്നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചാൽ ഇപ്പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ഞാൻ ആവർ​ത്തി​ക്കും. ഇതും കൂടി അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അറി​യി​ക്കും. “സാ​റി​നു് ആശാൻ കവിത ഇഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ ഒരു വരി പോലും ചൊ​ല്ലാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല”. സാ​റി​നു് ‘കരുണ’ കാ​ണാ​പ്പാ​ഠ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്ന സത്യം പറ​ഞ്ഞാൽ കാ​റി​ലി​രു​ന്നു​ള്ള കർ​ണ്ണ​ക​ഠോ​ര​മായ ചൊ​ല്ലൽ എനി​ക്കോർ​മ്മ വരും. ഗു​രു​നാ​ഥ​നെ പു​ച്ഛ​ത്തോ​ടെ വീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു് നി​ന്ദ​ന​മ​ല്ലേ?

ഭാ​സ്ക​രൻ നാ​യർ​സ്സാ​റ് കവിത ചൊ​ല്ലൽ മതി​യാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു: “സാർ ഈ രീ​തി​യിൽ ഇന്നാ​രും കവിത കാ​ണാ​തെ പഠി​ക്കാ​ത്ത​തെ​ന്തു്?” അദ്ദേ​ഹം മറു​പ​ടി നൽകി: “കാ​ണാ​തെ പഠി​ക്കു​ക​യ​ല്ല. ഹൃ​ദി​സ്ഥ​മാ​യി​പ്പോ​കു​ക​യാ​ണു്. നമ്മ​ളെ​ല്ലാം വ്യ​ത്യ​സ്ഥ സ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള​വർ. പക്ഷേ നമ്മു​ടെ മാ​ന​സി​ക​നി​ല​കൾ​ക്കു് ഏകീ​കൃത സ്വ​ഭാ​വ​മു​ണ്ടു്. ആ സമാന മാ​ന​സി​ക​നി​ല​യിൽ ഇത്ത​രം കവി​ത​കൾ ചെ​ന്നു വീഴും. വീ​ണാൽ​പ്പി​ന്നെ അവ അവിടെ നി​ന്നു് പോ​കു​ക​യു​മി​ല്ല. കവിത മാ​ത്ര​മ​ല്ല, നോ​വ​ലി​ലെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളും സാ​മാ​ന്യ മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​കും. കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി അമ്മ, ശങ്കു ആശാൻ, വൈ​ത്തി പട്ടർ, ഹരി​പ​ഞ്ചാ​ന​നൻ ഇവ​രൊ​ക്കെ നമ്മു​ടെ ഒരേ രീ​തി​യി​ലു​ള്ള മാ​ന​സി​ക​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മ​ല്ലേ? ഇന്ന​ത്തെ നോ​വ​ലി​സ്റ്റു​ക​ളു​ടെ എതു കഥാ​പാ​ത്ര​ത്തെ നി​ങ്ങൾ​ക്കോർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്? വള്ള​ത്തോ​ളി​ന്റെ​യും ആശാ​ന്റെ​യും വരികൾ ചൊ​ല്ലു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഇന്ന​ത്തെ ഏതു കവി​യു​ടെ വരികൾ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ചൊ​ല്ലാ​നാ​വും? വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ ഏകീ​കൃത മാ​ന​സി​ക​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കു് ചെ​ല്ലു​ക​യും അവിടെ പാർ​പ്പു​റ​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ നോ​വ​ലു​ക​ളാ​ണു് ഉത്കൃ​ഷ്ട​ങ്ങൾ. കല്ലിൽ കൊ​ത്തി​വ​ച്ച പോലെ കവി​യു​ടെ വരി​ക​ളും അവിടെ പതി​യ​ണം”.

ഭാ​സ്ക്ക​രൻ നാ​യർ​സ്സാ​റ് എന്നെ കോ​ളേ​ജിൽ ജന്തു​ശാ​സ്ത്രം പഠി​പ്പി​ച്ചു. ഞാൻ അദ്ധ്യാ​പ​ക​നാ​യ​തി​നു ശേഷം സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ ഒരു സു​പ്ര​ധാന സത്യം എന്നെ ഗ്ര​ഹി​പ്പി​ച്ചു. ഗു​രു​നാ​ഥൻ പറ​ഞ്ഞു​ത​ന്ന ഈ സത്യ​മാ​ണു് കഴി​ഞ്ഞ ഇരു​പ​ത്തി​യേ​ഴു വർ​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തു്. അതു രസി​ക്കാ​ത്ത​വർ കല്ലെ​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ചിലർ ഇതിനെ വാ​ണി​ജ്യ​മാ​യും സെ​ക്സി​ന്റെ പ്ര​തി​പാ​ദ​നം കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഇക്കി​ളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലാ​യും കാ​ണു​ന്നു. ഇതി​ലെ​വി​ടെ വാ​ണി​ജ്യം? ഇതി​ലെ​വി​ടെ സെ​ക്സ്? ഇതൊ​ക്കെ, പറ​യു​ന്ന​വ​രു​ടെ വി​കാ​ര​ശ​മ​ന​ത്തി​നു് മാർ​ഗ്ഗ​മ​രു​ളു​മെ​ങ്കി​ലും അതു് പ്ര​യോ​ജ​ന​ശൂ​ന്യ​മായ പ്ര​ക്രി​യ​യെ​ന്നേ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാ​നു​ള്ളൂ. എനി​ക്കി​പ്പോൾ ഓർമ്മ വരു​ന്ന​തു് സാം​യൂ​അൽ ബക്കി​റ്റി​ന്റെ (Samuel Beckett 1906–1989) ‘മർഫി’ എന്ന നോ​വ​ലി​ലെ ഒരു ഭാ​ഗ​മാ​ണു്. മർ​ഫി​യു​ടെ അധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന നീയറി ഡബ്ലിൻ പോ​സ്റ്റാ​ഫീ​സി​ന്റെ മുൻ​പി​ലു​ള്ള ഒരു പ്ര​തിമ കാ​ണു​ന്നു. ഐർ​ലൻ​ഡി​ന്റെ ഇതി​ഹാ​സ​ക​ഥാ​പാ​ത്ര​മായ കു​ഹൂ​ലി​ന്റെ (Cuchulain) പ്ര​തി​മ​യാ​ണ​തു്. അതു കണ്ട​യു​ട​നെ അയാൾ തൊ​പ്പി ദൂ​രെ​യെ​റി​ഞ്ഞു. മു​ന്നോ​ട്ടു ചാടി ഐതി​ഹാ​സിക വീ​ര​ന്റെ തു​ട​ക​ളിൽ പി​ടി​ച്ചു. എന്നി​ട്ടു് പ്ര​തി​മ​യു​ടെ ചന്തി​യിൽ തല ശക്തി​യോ​ടെ ആഞ്ഞാ​ഞ്ഞു് അടി​ക്കു​ക​യാ​യി.

അടി​യു​ടെ ശബ്ദം കേ​ട്ടു് ഡ്യൂ​ട്ടി​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന പോ​ലീ​സു​കാ​രൻ ലാ​ത്തി​യോ​ടു കൂടി നീ​യ​റി​യു​ടെ അടു​ക്ക​ലേ​ക്കു് ചെ​ന്നു. പക്ഷേ അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന നീ​യ​റി​യു​ടെ വേ​റൊ​രു ശി​ഷ്യൻ ഗു​രു​വി​നെ പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പോയി. ഐറിഷ് നവോ​ത്ഥാ​ന​ത്തോ​ടു​ള്ള തന്റെ എതിർ​പ്പു് കാ​ണി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു ബക്കി​റ്റ് കഥാ​പാ​ത്ര​ത്തെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ധീ​ര​ന്റെ പ്ര​തി​മ​യു​ടെ പൃ​ഷ്ഠ​ഭാ​ഗ​ത്തു ഇടി​പ്പി​ച്ച​തു്. വി​കാ​ര​പ്ര​ക​ട​നം നട​ന്നു. പക്ഷേ പഴയ ശി​ഷ്യൻ സമ​യ​ത്തു വന്നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നിയറി തല​പൊ​ട്ടി മരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. സത്യം കല്ലേ​റു​വാ​ങ്ങു​മെ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് എനി​ക്കു് ഈ ഫല​ര​ഹിത പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളിൽ വൈ​ഷ​മ്യ​മി​ല്ല. എങ്കി​ലും പ്ര​തി​മ​യു​ടെ ചന്തി​യി​ലി​ടി​ച്ചു തല പൊ​ട്ടി​ക്ക​രു​തെ​ന്നു് വി​ന​യ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ളു​ന്നു.

കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം മുൻപ് ഡോ​ക്ടർ സു​കു​മാർ അഴി​ക്കോ​ടി​ന്റെ ഒരു നർ​മ്മോ​ക്തി പത്ര​ത്തിൽ കണ്ടു. ഒരു​ത്തൻ മാ​ന​ന​ഷ്ട​ത്തി​നു് കോ​ട​തി​യിൽ കേസ് കൊ​ടു​ത്തു. വേ​റൊ​രു​ത്തൻ തന്നെ കരടി എന്നു വി​ളി​ച്ചു് മാ​ന​ക്ഷ​യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പരാതി. ജഡ്ജി പരാ​തി​ക്കാ​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: “എന്നാ​ണു കര​ടി​യെ​ന്നു വി​ളി​ച്ച​തു്?” അയാൾ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു: “ഒരു കൊ​ല്ലം മുൻ​പു്”. “ഒരു കൊ​ല്ലം മുൻ​പു് കര​ടി​യെ​ന്നു വി​ളി​ച്ച​തി​നു ഇപ്പോ​ഴാ​ണോ കേസ് കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്?” എന്നു ജഡ്ജി​യു​ടെ ചോ​ദ്യം. അപ്പോൾ പരാ​തി​ക്കാ​രൻ പറ​ഞ്ഞു: “അതി​നു് ഞാൻ ഇന്ന​ലെ​യാ​ണു് ആദ്യ​മാ​യി കര​ടി​യെ കണ്ട​തു്”.

മു​ട്ട​ത്തു വർ​ക്കി, കാനം ഇ. ജെ ഈ പൈ​ങ്കി​ളി എഴു​ത്തു​കാ​രു​ടെ സാ​ഹി​ത്യ​മെ​ന്ന കരടി വള​രെ​ക്കാ​ലം ഭാഷാ വൻ കാ​ട്ടിൽ ശങ്കാ​ഹീ​നം കാൽ നീ​ട്ടി​വ​ച്ചു നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ കര​ടി​യു​ടെ കടി​കൊ​ണ്ടു് ആളുകൾ ഏറെ മരി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും സാ​ക്ഷാൽ കര​ടി​ക​ളു​ടെ വം​ശ​നാ​ശ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം പൈ​ങ്കി​ളി​സാ​ഹി​ത്യ​ക്ക​ര​ടി​ക​ളും നശി​ച്ചു​പോ​യി. വർ​ഷ​ങ്ങൾ ഏറെ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഇപ്പോൾ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യിൽ ‘പ്ര​ണ​യ​ത്തി​ന്റെ വ്യാ​ക​ര​ണം’ എന്ന ചെ​റു​ക​ഥ​യെ​ഴു​തിയ ശ്രീ. പി. ആർ. രഘു​നാ​ഥ് പൈ​ങ്കി​ളി​ക്ക​ര​ടി​യെ കാ​ണു​ക​യും അതിനെ വാ​രി​ക​യു​ടെ വെ​ണ്മ​യാർ​ന്ന താ​ളു​ക​ളി​ലൂ​ടെ നട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. കു​റ്റം പറ​യാ​നി​ല്ല അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ. ഇപ്പോൾ മാ​ത്ര​മേ അദ്ദേ​ഹം ആ ക്രൂ​ര​ജ​ന്തു​വി​നെ കാ​ണു​ന്നു​ള്ളൂ. എങ്കി​ലും അതി​ന്റെ ദർശനം വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു ഭീ​തി​യു​ള​വാ​ക്കു​ന്നു. ഒരു ‘അസ​ത്തു പെ​ണ്ണു്’ കോൺ​വെ​ന്റ് ഹോ​സ്റ്റ​ലിൽ താ​മ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് വി​ദൂ​ര​സ്ഥ​നായ ഒരു​ത്ത​നോ​ടു​കൂ​ടി പ്രേ​മ​ബ​ന്ധം പു​ലർ​ത്തു​ന്നു. അവൾ​ക്കു വരു​ന്ന കത്തു​കൾ കാ​മ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും സി​സ്റ്റർ കൊ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. കാരണം അവ​രു​ടെ ഭൂ​ത​കാ​ല​ജീ​വി​ത​വും നി​ന്ദ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​തു​ത​ന്നെ. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ പെ​ണ്ണും അവ​ളു​ടെ ചെ​റു​ക്ക​നും ഒരു​മി​ച്ചു കൂടി രസി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴാ​ണു് തന്ത എന്ന തടി​യ​ന്റെ രം​ഗ​പ്ര​വേ​ശം. അവളെ വീ​ട്ടിൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​നാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ ആഗമനം. കാ​മു​ക​നു​മാ​യി കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച പെ​ണ്ണു് തന്ത​യോ​ടു കൂടി പോകാൻ കൂ​ട്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അയാൾ കാ​മു​ക​നു​മാ​യു​ള്ള ജീ​വി​ത​ത്തി​നു് അനു​മ​തി നൽ​കു​ന്നു. കാരണം അയാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ​യ്ക്ക്—പെ​ണ്ണി​ന്റെ തള്ള​യ്ക്കു്—ഒരു കാ​മു​ക​നെ കി​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു് എന്ന​ത​ത്രേ. ഏഭ്യ​നായ തന്ത യാത്ര പറ​യു​മ്പോൾ കഥ തീ​രു​ന്നു. വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ കഥയും അതോ​ടൊ​പ്പം തീ​രു​ന്നു. അസാ​ന്മാർ​ഗി​ക​മായ അന്ത​രീ​ക്ഷം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു് ചൂലിൽ ചാണകം മു​ക്കി അടി​ക്കേ​ണ്ട ചില കഥാ​പ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു് പൈ​ങ്കി​ളി​യു​ടെ മൊത്ത വ്യാ​പാ​രി​യാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​കു​ന്ന ഈ കഥാ​കാ​രൻ കഥാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ തന്റെ രചന കൊ​ണ്ടു് അപ​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. ഉത്കൃ​ഷ്ട​മായ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യെ അപ​മാ​നി​ക്കു​ന്നു.

വർ​ഷ​കാ​ല​ത്തു പീ​ലി​വി​രി​ച്ചു നൃ​ത്ത​മാ​ടു​ന്ന മയിൽ ഒരു ദിവസം കാ​ല​ത്തു് നനഞ്ഞ കോ​ഴി​യെ​പ്പോ​ലെ നി​ല്ക്കു​മോ? അന്ത​രീ​ക്ഷം പി​ളർ​ന്നു നി​ല്ക്കു​ന്ന സഹ്യ​പർ​വ്വ​ത​ത്തി​ലെ ആന​മു​ടി പൊ​ടു​ന്ന​നെ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള മൂ​ക്കു​ന്നി​മ​ല​യു​ടെ അഗ്രം പോലെ മാ​റു​മോ? ഗാമ കാ​ല​ത്തു ഉണർ​ന്നെ​ഴു​ന്നേൽ​ക്കു​മ്പോൾ കവി​ളൊ​ട്ടി, വാ​രി​യെ​ല്ലു​കൾ കാ​ണി​ച്ചു ചു​മ​ച്ചു ചു​മ​ച്ചു് രക്ത​വും കഫവും തു​പ്പു​ന്ന ക്ഷ​യ​രോ​ഗി​യാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​കു​മോ? മൃ​ഗ​രാ​ജാ​വെ​ന്നു് അറി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന സിംഹം ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു മണി​ക്കൂർ കൊ​ണ്ടു് പു​ഴു​ക്ക​ടി​പി​ടി​ച്ചു നാ​റ്റം പര​ത്തി ഓരോ വസ്തു​വി​നെ​യും മാറി മാറി മണ​പ്പി​ച്ചു് വേ​ച്ചു നട​ക്കു​ന്ന പട്ടി​യാ​യി മാ​റു​മോ? ഇതൊ​ന്നും സം​ഭ​വി​ക്കി​ല്ല. പക്ഷേ കവിത വെറും പദ്യ​മാ​കും. നാടകം സം​ഭാ​ഷ​ണം മാ​ത്ര​മാ​കും. ചെ​റു​കഥ ഉപ​ന്യാ​സ​മാ​കും. ചെ​റു​കഥ ഉപ​ന്യാ​സ​മാ​കു​മെ​ന്ന​തി​നു് തെ​ളി​വു് ‘വി​ശാ​ല​കേ​രള’ത്തിൽ ശ്രീ. വി​ള​പ്പിൽ മധു എഴു​തിയ ‘ഗോ​പാ​ല​നാ​ശാ​രി നി​ര​പ​രാ​ധി​യാ​ണു്’ എന്ന രചന തന്നെ​യാ​ണു്. അതി​രു​തർ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ ഒരു​ത്ത​നെ അടി​ച്ചു​കൊ​ന്ന​തി​നു ജയിൽ​ശി​ക്ഷ അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ ആത്മ​നി​വേ​ദ​ന​മാ​ണു് രച​യി​താ​വു് കഥ​യെ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന ഈ സാ​ഹ​സി​ക്യം. അല്ല. ഇതൊ​ക്കെ സ്വാ​ഭാ​വി​കം തന്നെ. ഭർ​ത്താ​വ് ഭാ​ര്യ​യെ സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​ന​ല്ല. അവളെ ദി​വ​സ​വും മർ​ദ്ദി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണു്. ഭാര്യ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ അന്വേ​ഷി​ക്കാ​തെ കാ​ല​ത്തു സാ​മൂ​ഹിക പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​നു ഇറ​ങ്ങു​ന്ന​വ​ളാ​ണു്. മകൾ ആൺ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ വേഷം ധരി​ച്ചു് മറ്റാൺ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ കൂടെ ചേർ​ന്നു കോഫി ഹൗസിൽ കയ​റി​യി​രി​ന്നു നേ​ര​മ്പോ​ക്കു പറ​യു​ന്ന​വ​ളാ​ണു്. മകൻ മുടി നീ​ട്ടി വളർ​ത്തി കൈയിൽ സ്റ്റീൽ വള​യി​ട്ടു് നഖ​ങ്ങ​ളിൽ പോ​ളീ​ഷി​ട്ടു് കണ്ണെ​ഴു​തി പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ നട​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണു്. ഈ പ്ര​തി​ലോമ പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളൊ​ക്കെ നട​ക്കു​ന്ന ഈ കാ​ല​യ​ള​വിൽ ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തെ കഥ​യാ​ക്കി എഴു​ത്തു​കാ​രൻ കൊ​ണ്ടു വന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലേ അദ്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ളൂ.

ഡോ​ക്ടർ കെ. പി. കരു​ണാ​ക​ര​പ്പ​ണി​ക്കർ മാ​ത്ര​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ എഴു​തിയ ‘ആദ​ര​ണീ​യ​നായ വി​വാ​ദ​പു​രു​ഷൻ’ എന്ന പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ നി​ന്നും ചില വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളും അവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു എന്റെ ‘കമ​ന്റു​ക​ളും’.

1. ആധു​നിക കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ഏറ്റ​വും സമു​ന്ന​ത​നായ നേ​താ​വാ​യി​രു​ന്നു ഇ. എം. എസ് നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു്.

സമു​ന്ന​തൻ എന്നു പറഞ്ഞ സ്ഥി​തി​ക്കു് ഏറ്റ​വും എന്നു കൂടി വേണോ? ‘അയാൾ കാ​മ​ദേ​വ​നാ​ണു്’ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തി​നു പകരം ‘അയാൾ സു​ന്ദ​ര​നായ കാ​മ​ദേ​വ​നാ​ണു്’ എന്നു പറയണോ?

2. പാർ​ട്ടി​യു​ടെ സംഘടന എങ്ങ​നെ രൂ​പീ​ക​രി​ക്ക​ണം.

രൂപം നല്കുക എന്ന അർ​ഥ​ത്തിൽ രൂ​പ​വ​ത്ക​ര​ണം എന്നാ​ണു എഴു​തേ​ണ്ട​തു്. രൂ​പീ​ക​രി​ക്ക​ലി​നു് ഭം​ഗി​യു​ള്ള​താ​ക്കുക എന്നാ​ണു് അർ​ത്ഥം.

3. സമ​കാ​ലീന ഇന്ത്യ.

കാ​ല​ത്തെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ലി​കം. സമ​കാ​ലിക ഇന്ത്യ എന്നു വേണം.

4. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വലിയ തെ​റ്റു​കൾ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല.

ചെറിയ തെ​റ്റു​കൾ ചെ​യ്തു എന്നു ധ്വനി.

5. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളി​ലെ പ്ര​ത്യേ​ക​ത​കൾ കൊ​ണ്ടു് പ്ര​തി​പ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടു് വലിയ ആദരവു കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നു.

പ്രതി+ഏകം. ഒന്നൊ​ന്നാ​യി എന്നു് അർ​ത്ഥം. ‘വി​വേ​ശ​ദ​ണ്ഡ​കാ​ര​ണ്യം, പ്ര​ത്യേ​കം ച സതാം മനഃ’ എന്നു ‘രഘു​വംശ’ത്തിൽ (ദണ്ഡ​കാ​ര​ണ്യം വിവേശ = ദണ്ഡ​കാ​ര​ണ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു ചെ​ന്നു. പ്ര​ത്യേ​കം സതാം മനഃച = ഓരോ നല്ല​യാ​ളി​ന്റെ​യും മന​സ്സി​ലേ​ക്കും.) സവി​ശേ​ഷത എന്നു പ്ര​യോ​ഗി​ക്ക​ണം.

6. ഈ സാ​മൂ​ഹ്യ​പ​രി​ഷ്കർ​ത്താ​വി​നെ കാണാം.

സമൂ​ഹ​പ​രി​ഷ്കർ​ത്താ​വ് ശരി. സാ​മൂ​ഹ്യ പരി​ഷ്കർ​ത്താ​വ് സാ​മൂ​ഹ്യ​ത്തി​ന്റെ പരി​ഷ്കർ​ത്താ​വേ ആകൂ.

ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ അറി​വി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രെ ഉദ്ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് അവ​യു​ടെ രച​യി​താ​ക്കൾ ഏ. ആർ. രാ​ജ​രാ​ജ​വർ​മ്മ യുടെ ‘സാ​ഹി​ത്യ​സാ​ഹ്യ​വും കു​ട്ടി​കൃ​ഷ്ണ​മാ​രാ​രു​ടെ ‘മല​യാ​ള​ശൈ​ലി’യും വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു നന്നു്. വാ​യി​ച്ചാൽ മന​സ്സി​ലാ​വു​ക​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവ രണ്ടും കഷാ​യ​മി​ട്ടു​കു​ടി​ച്ചാൽ മതി.

ഒരു പോ​ളി​ടെ​ക്നി​ക്കി​ലെ വാർ​ഷി​കാ​ഘോ​ഷം. അധ്യ​ക്ഷൻ അക്കാ​ല​ത്തെ ഒരു കോൺ​ഗ്ര​സ്സ് മന്ത്രി. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം കഴി​ഞ്ഞു. പണ്ടു് ഞാൻ കു​റ​ഞ്ഞ​തു പത്തു​ത​വ​ണ​യെ​ങ്കി​ലും അതേ പ്ര​സം​ഗം അതേ വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളിൽ​ത്ത​ന്നെ കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. മന്ത്രി​യു​ടെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നു ശേഷം ഡാൻ​സും പാ​ട്ടും. എഴു​തി​വ​ച്ച പ്രോ​ഗ്രാ​മി​ന​നു​സ​രി​ച്ചു് പി​ന്നീ​ടു് എന്റെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​വും അതി​നു​ശേ​ഷം മന്ത്രി​യു​ടെ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ സമ്മാ​ന​ദാ​ന​വും. പക്ഷേ ഞാൻ എഴു​ന്നേൽ​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് മന്ത്രി എന്റെ പേ​രു​വെ​ട്ടി സഹ​ധർ​മ്മി​ണി​യോ​ടു് സമ്മാ​നം കൊ​ടു​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞു. നൂ​റ്റു​ക്ക​ണ​ക്കി​നു് സമ്മാ​ന​ങ്ങൾ. തീ​പ്പെ​ട്ടി​ക്കൂ​ടു വരെ ശ്രീ​മ​തി എടു​ത്തു​കൊ​ടു​ത്തു. ‘ആമി​ന​ക്കു​ട്ടി രണ്ടാം സമ്മാ​നം’ എന്നു അധ്യാ​പ​ക​ന്റെ വിളി. ആമി​ന​ക്കു​ട്ടി കു​ണു​ങ്ങി​ക്കു​ണു​ങ്ങി പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മി​നു അടു​ത്തെ​ത്തു​മ്പോൾ അര​മ​ണി​ക്കൂർ കഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കും. സമ്മാ​ന​ദാ​നം കഴി​ഞ്ഞ​യു​ട​നെ മന്ത്രി​പും​ഗ​വൻ പോയി, ഭാ​ര്യ​യു​മാ​യി. അതോടെ പൗ​ര​പും​ഗ​വ​ന്മാ​രും അധ്യാ​പ​ക​പും​ഗ​വ​ന്മാ​രും സ്ഥലം വി​ട്ടു. ഞാ​നി​സ്പീ​ടു് ഗു​ലാ​നെ​പ്പോ​ലെ തെ​ല്ലു​നേ​രം നി​ന്നി​ട്ടു് ഇറ​ങ്ങി​പ്പോ​ന്നു.

മാ​സ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞു. കാ​യ​ങ്കു​ള​ത്തെ ഒരു സ്കൂ​ളിൽ വാർ​ഷി​കാ​ഘോ​ഷം. മീ​റ്റി​ങ് തു​ട​ങ്ങി. അന്നും അധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്ന ആ കോൺ​ഗ്ര​സ് മന്ത്രി എത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല. സ്വാ​ഗത പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം. കരി​ങ്കു​ളം നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​സ്സാ​റി​ന്റെ പ്ര​ഭ​ഷ​ണം ഇവ കഴി​ഞ്ഞു. ഞാൻ എഴു​ന്നേ​റ്റ് പ്ര​സം​ഗം തു​ട​ങ്ങി. അഞ്ചു മി​നി​റ്റ് പ്ര​സം​ഗി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളൂ. ദൂരെ നി​ന്നു മന്ത്രി വരു​ന്ന​തു കാ​ണാ​റാ​യി. കൈയടി ഉയർ​ന്നു സദ​സ്സിൽ നി​ന്നു്. ആരും എന്നെ നോ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലു​മി​ല്ല. കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ, പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ ഇവർ പോലും മന്ത്രി​യു​ടെ വ്യ​ക്തി​പ്ര​ഭാ​വ​ത്തിൽ മു​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഞാൻ പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മന്ത്രി പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മിൽ കയ​റി​യ​യു​ട​നെ എന്നോ​ടു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. ‘എനി​ക്കു് ഉടനെ പോകണം. നി​ങ്ങൾ പ്ര​സം​ഗം നി​റു​ത്തൂ’. സർ​ക്കാ​രു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യി​രു​ന്ന ഞാൻ മന്ത്രി​യു​ടെ ആജ്ഞ​യ്ക്കു വഴ​ങ്ങി കസേ​ര​യിൽ ഇരു​ന്നു.

ഇതിൽ​നി​ന്നു വി​ഭി​ന്ന​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് മാർ​ക്സി​സ്റ്റ് മന്ത്രി​മാർ എന്നോ​ടു പെ​രു​മാ​റി​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ മ്യൂ​സി​ക് കോ​ളേ​ജി​ലെ സമ്മേ​ള​നം. അന്നും മന്ത്രി​യാ​യി​രു​ന്ന ശ്രീ. ടി. കെ. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണൻ അഞ്ചു മി​നി​റ്റ് നേരം പ്ര​സം​ഗി​ച്ചി​ട്ടു് ഇരു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് വേ​റൊ​രു മീ​റ്റിം​ഗി​നു പോ​ക​ണ​മെ​ന്ന​തു് എനി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ അര​മ​ണി​ക്കൂർ നേരം പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു. മന്ത്രി ഒര​സ്വ​സ്ഥ​ത​യ്ക്കും വി​ധേ​യ​നാ​കാ​തെ ഇരി​പ്പി​ട​ത്തി​ലി​രു​ന്നു ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ കേ​ട്ടു. എന്റെ പ്ര​സം​ഗം തീർ​ന്ന​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം എന്റെ അടു​ത്തു​വ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു: ‘എനി​ക്കു വേ​റൊ​രു മീ​റ്റിം​ഗി​നു പോകണം. സാ​റി​ന്റെ പ്ര​സം​ഗം തീർ​ന്നി​ട്ട​ല്ലേ എനി​ക്കു പോകാൻ പറ്റൂ. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഞാൻ ഇരു​ന്ന​തു്. ഞാൻ ഇനി പോ​ക​ട്ടെ’.

കഴി​ഞ്ഞ തവണ ശ്രീ. ഇ. കെ. നാ​യ​നാർ മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യാ​യി​രു​ന്ന കാലം. മെ​ഡി​ക്കൽ കോ​ളേ​ജി​ലെ മീ​റ്റി​ങ്. സമ്മേ​ള​നം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തി​നു മുൻപു കാ​പ്പി കു​ടി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ആരോ എന്നെ ചൂ​ണ്ടി മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: “കൃ​ഷ്ണൻ​നാ​യ​രെ അറി​യി​ല്ലേ”. ഉടനെ മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു: “അറി​യി​ല്ലേ എന്നോ. ഓരോ ആഴ്ച​യും ഞാൻ കൃ​ഷ്ണൻ​നാ​യ​രെ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ” എന്റെ സ്ഥി​രം കോ​ള​ത്തെ ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം സൗ​ജ​ന്യ​മാ​ധു​ര്യ​ത്തോ​ടെ അങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞ​തു്. വേ​റൊ​രു മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി ഇതു പറ​യു​ക​യി​ല്ല. അക്ര​മ​രാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ സ്തോ​താ​ക്ക​ളായ ഗാ​ന്ധി​ശി​ഷ്യൻ​മാർ വാ​ക്കു കൊ​ണ്ടും പ്ര​വൃ​ത്തി​കൊ​ണ്ടും നി​ര​പ​രാ​ധ​രെ അപ​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. വി​പ്ല​വ​ത്തി​നു് ആഹ്വാ​നം നട​ത്തിയ മാർ​ക്സി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ന്മാർ അന്യ​രെ വലി​പ്പ​ച്ചെ​റു​പ്പം നോ​ക്കാ​തെ ബഹു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ​ല്ല എന്നു കൂടി പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാ​രോ​ടു പറ​യ​ട്ടെ.

“One of the most remarkable travel books ever written, but of course it is far more than that. It’s brilliant, funny, moving and often profound. Roberts writes like an angel…” Paul William Roberts എഴു​തിയ ‘Empire of the Soul’ എന്ന പു​സ്ത​ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് കൊളിൻ വിൽസൻ പറ​ഞ്ഞ​താ​ണി​തു്. വാ​യി​ക്കുക. മാലാഖ എഴു​തി​യ​താ​ണു് അതെ​ന്നു നമു​ക്കു തോ​ന്നും. ഭാ​ര​തീയ തത്വ​ചി​ന്ത, ഭാ​ര​തീ​യ​രായ ആചാ​ര്യൻ​മാർ ഈ രണ്ടി​നെ​യും കു​റി​ച്ചു് നല്ല​പോ​ലെ അറി​യാ​വു​ന്ന നമു​ക്കു അതത്ര പ്രൗ​ഢ​മാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി​യെ​ന്നു വരി​ല്ല. പക്ഷേ വാ​യ​ന​യു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന ആഹ്ലാ​ദ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി അതു വാ​യി​ക്കാം. മനോ​ഹ​ര​മായ ആവി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ നർ​മ്മ​ത്തി​ന്റെ ചെ​റു​ത​രം​ഗ​ങ്ങൾ ഉള​വാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്ന​തു് നമു​ക്കു ഹർ​ഷാ​തി​രേ​ക​മു​ള​വാ​ക്കും.

ആധ്യാ​ത്മി​ക​ത​യു​ടെ വാതിൽ തു​റ​ന്നു് ആചാ​ര്യ​ന്മാർ റോ​ബർ​ട്സി​നെ​യും നമ്മ​ളെ​യും വി​ശു​ദ്ധ മണ്ഡ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കു കൂ​ട്ടി​കൊ​ണ്ടു പോ​കു​ന്നു. ഉത്ത​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ കള്ള​ക്ക​ട​ത്തു​കാ​രെ​യും കരി​ഞ്ച​ന്ത​ക്കാ​രെ​യും നമ്മൾ കാ​ണു​ന്നു. എങ്ങും ഭൗ​തി​ക​ത്വ​ത്തി​ന്റെ അധ​മ​ത്വം ഐശ്വ​രാം​ശ​ത്തി​ന്റെ ഉത്കൃ​ഷ്ടത. വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു് സമ്മി​ശ്ര വി​കാ​ര​ങ്ങൾ ഉള​വാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു ഗ്ര​ന്ഥം വി​രാ​ജി​ക്കു​ന്നു.

ഒട്ടൊ​ക്കെ സം​ശ​യ​വാ​ദി​യാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​കു​ന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ ക്ര​മേണ സത്യ​സാ​യി​ബാ​ബ​യു​ടെ ആരാ​ധ​ക​നാ​യി മാ​റു​ന്നു. ഐസ്ലൻ​ഡ് സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യി​ലെ ഒരു പ്രൊ​ഫ​സർ ഗു​ന്നർ ഓറ്റ​സ് (Gunnar Otuis) Kirlian ഫോ​ട്ടോ​ഗ്ര​ഫി കൊ​ണ്ടും തെ​ളി​യി​ച്ചു സത്യ​സാ​യി​ബാ​ബ​യു​ടെ വി​ഭൂ​തി നല്കൽ കൈ​യ​ട​ക്ക​മോ മാ​ജി​ക്കോ അല്ലെ​ന്നു്. Spacetime Continuum എന്ന​തിൽ (സ്പേ​സി​നു് മൂ​ന്നു മാ​ന​ങ്ങൾ. റ്റൈ​മി​ന്റെ മാനം കൂടി ചേർ​ന്നു് നാലു മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ള്ള Continuum—ലേഖകൻ) വി​ട​വു​ണ്ടാ​ക്കി അതിൽ നി​ന്നാ​ണു് ബാബ വി​ഭൂ​തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് പ്രൊ​ഫ​സർ കിർ​ലി​യൻ ഛാ​യാ​ഗ്ര​ഹ​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ തെ​ളി​യി​ച്ചു. ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്റെ ജീർ​ണ്ണ​ത​യു​ടെ നേർ​ക്കു കണ്ണ​ട​യ്ക്കാ​ത്ത ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ അനിർ​വാ​ച്യ​മായ ശക്തി​വി​ശേ​ഷം അതി​ന്റെ (ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്റെ) നവീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു ഹേ​തു​വാ​യി​ബ്ഭ​വി​ക്കു​ന്നു എന്നും കാ​ണി​ച്ചു​ത​രു​ന്നു.