ലോ​ക​മാ​കെ അറി​ഞ്ഞ അബോ​ധ​വി​ശ്ലേ​ഷ​ക​നാ​ണു് ന്യ​യോർ​ക്കി​ലെ റൊലൊ മേ (Rollo May). അമേ​രി​ക്ക​യി​ലെ കൊ​ല​റാ​ഡോ സ്റ്റെ​യ്റ്റിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കെൻ വിൽ​ബ​റി​നെ ക്കു​റി​ച്ചു് (ken Wilber) അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞ​തു് ഇങ്ങ​നെ: “വിൽ​ബ​റി​ന്റെ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ വാ​യി​ക്കാൻ ഭാ​ഗ്യം കി​ട്ടി​യ​വർ​ക്കു് മന​സ്സും ഭാ​വ​ന​യും ഉണരും; അവ പ്ര​ചോ​ദ​നാ​ത്മ​ക​മാ​കും”. “മൂ​ന്നു​പേ​രെ മാ​ത്ര​മേ ഇരു​പ​ത്തി​യൊ​ന്നാം ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​ലെ ലോ​ക​ജ​ന​ത​യ്ക്കു തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാ​നാ​വൂ” എന്നു ഒരു നി​രൂ​പ​കൻ. “അവർ അരി​സ്റ്റോ​ട്ടൽ, നീച്ച അല്ലെ​ങ്കിൽ വിൽബർ.” പരി​ണാ​മ​ത്തെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് വിൽ​ബ​റി​നു​ള്ള കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു് കി​ഴ​ക്കു​ദി​ക്കിൽ അര​വി​ന്ദോ​ക്കും പടി​ഞ്ഞാ​റു​ദി​ക്കിൽ ഹേ​ഗ​ലി​നും മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളു എന്നു വേ​റൊ​രു നി​രൂ​പ​കൻ. ഈ ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​തു​ന്ന ആൾ വിൽ​ബ​റി​ന്റെ പല പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ധൈ​ഷ​ണി​കാ​ഹ്ലാ​ദ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റ​വും പുതിയ പു​സ്ത​ക​മായ The marriage of Sense and Soul ഇപ്പോൾ വാ​യി​ച്ചു തീർ​ത്തു. ചി​ന്താ​ര​ത്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മയൂ​ഖ​മാ​ല​ക​ളാ​ണു് ഇതി​ലാ​കെ. അതിൽ വിലയം കൊ​ണ്ടു് ഞാ​നി​തു കു​റി​ക്കു​ന്നു.

ശാ​സ്ത്ര​വും മതവും വി​ഭി​ന്ന​ങ്ങ​ളാ​ണു്. ശാ​സ്ത്രം മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു മു​ക്തി​നേ​ടി സത്യം മാ​ത്രം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. നന്മ​യേ​തു് തി​ന്മ​യേ​തു് വി​വേ​ക​പൂർ​ണ്ണ​മാ​യ​തു് ഏതു് വി​വേ​ക​ര​ഹി​ത​മാ​യ​തു് ഏതു് എന്നു വേർ​തി​രി​ച്ച​റി​യാൻ നമ്മ​ളെ സഹാ​യി​ക്കു​ന്നി​ല്ല ശാ​സ്ത്രം. സൗ​ര​യൂ​ഥ​ത്തി​നു നന്മ​യി​ല്ല, തി​ന്മ​യു​മി​ല്ല. സത്യം മാ​ത്ര​മാ​ണു് ശാ​സ്ത്രം കാണാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു്. നേരെ മറി​ച്ചാ​ണു് മതം. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ മൂ​ല്യ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണു് അതി​ന്റെ നേ​ട്ടം. മതം വി​വേ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കു നമ്മ​ളെ കൊ​ണ്ടു​ചെ​ല്ലു​ന്നു. പര​സ്പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളായ ഇവയെ—ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ​യും മത​ത്തെ​യും—എങ്ങ​നെ സമ​ന്വ​യി​പ്പി​ക്കാം എന്നു സ്പ​ഷ്ട​മാ​ക്കി​ത്ത​രി​ക​യാ​ണു് കെൻ വിൽബർ. ഈ അനു​ര​ഞ്ജ​ന​ത്തി​നു​ള്ള മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു വാ​യ​ന​ക്കാർ തന്നെ കണ്ടു​കൊ​ള്ളാ​നാ​ണു് എന്റെ വി​ന​യാ​ന്വി​ത​മായ നിർ​ദ്ദേ​ശം. എനി​ക്കു് ഇപ്പോൾ കൗ​തു​ക​മു​ള്ള​തു് വി​ശി​ഷ്ട​മായ ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ലെ മറ്റാ​ശ​യ​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ നയി​ക്കാ​നാ​ണു്.

ആദ്യം മോ​ഡേ​ണി​റ്റി (modernity-​ആധുനികത) ആക​ട്ടെ. ഈശ്വ​രൻ മരി​ച്ചു എന്ന​തു പ്രാ​ഥ​മി​കാ​ശ​യം. പി​ന്നീ​ടു് ജീ​വി​ത​ത്തെ വാ​ണി​ജ്യ​വ​സ്തു​വാ​ക്കൽ. വ്യ​ത്യ​സ്ത​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​വ​യെ ഒരു​പോ​ലെ​യാ​ക്കൽ. മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ ക്രൂ​രത. ഗു​ണ​ങ്ങൾ​ക്കു പക​ര​മാ​യി സം​ഖ്യാ​വ​ലി​പ്പം, മൂ​ല്യ​രാ​ഹി​ത്യ​വും അർ​ത്ഥ​ന​ഷ്ട​വും, ജീ​വി​ത​ത്തെ ശക​ലി​ത​മാ​ക്കൽ, അസ്തി​ത്വ​വാ​ദ​സം​ബ​ന്ധി​യായ സന്ത്രാ​സം, ഗ്രാ​മ്യ​മായ ഭൗ​തി​ക​ത്വം ഇവ​യൊ​ക്കെ. എല്ലാം ദോ​ഷ​ങ്ങൾ. പക്ഷേ ആധു​നി​ക​ത​യ്ക്കു ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടു്. മധ്യ​കാ​ല​യ​ള​വിൽ ഗലീ​ലി​യോ​ക്കു് ദൂ​ര​ദർ​ശി​നി​ക്കു​ഴ​ലി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കി വസ്തു​ത​കൾ ഉറ​ക്കെ​പ്പ​റ​യാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പള്ളി​യു​ടെ അധി​കാ​ര​ത്തിൻ​കീ​ഴിൽ കലയും ശാ​സ്ത്ര​വും സന്മാർ​ഗ്ഗ​വും ഒരു​മി​ച്ചു​ചേർ​ന്നു വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്ന​താ​ണു് അതിനു ഹേതു. പള്ളി​യു​ടെ സന്മാർ​ഗ്ഗ​ചി​ന്ത ഉദ്ഘോ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​നു ഇന്ന​തു ചെ​യ്യാം. ഇന്ന​തു ചെ​യ്തു​കൂ​ടാ​യെ​ന്നു്. സൂ​ര്യൻ ഭൂ​മി​ക്കു​ചു​റ്റും കറ​ങ്ങു​ന്നു​വെ​ന്നു ബൈബിൾ പറ​ഞ്ഞു. അതോടെ ചർച്ച അവ​സാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. ആധു​നി​ക​ത​യിൽ മൂ​ല്യ​മ​ണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ വേർ​തി​രി​ക്ക​ലു​ണ്ടാ​യി. അപ്പോൾ രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹി എന്ന മുദ്ര ശരീ​ര​ത്തിൽ പതി​യാ​തെ തന്നെ ഗലീ​ലി​യോ​ക്കു് റ്റെ​ലി​സ്കോ​പ്പി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി. കല​യി​ലും സന്മാർ​ഗ്ഗ​ചി​ന്ത​യി​ലും ഇതു​ത​ന്നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു. മത​പ​ര​ങ്ങ​ള​ല്ലാ​ത്ത വി​ഷ​യ​ങ്ങൾ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കാൻ കലാ​കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു കഴി​ഞ്ഞു. ബൈ​ബി​ളി​നോ​ടു യോ​ജി​ക്കാ​തെ തന്നെ അവർ​ക്കു നന്മ​യാർ​ന്ന ജീ​വി​ത​ത്തെ അപ​ഗ്ര​ഥി​ക്കാം. വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കാം എന്നാ​യി.

ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാ​പ​നം, അടി​മ​ത്ത​ത്തി​ന്റെ ദു​രീ​ക​ര​ണം, സ്ത്രീ​സ​മ​ത്വ​വാ​ദ​ത്തി​ന്റെ വി​കാ​സം ഇവ​യെ​ല്ലാം ആധു​നി​ക​ത​യു​ടെ ഫല​ങ്ങ​ളാ​ണു്. പക്ഷേ വേർ​തി​രി​ക്കൽ വി​യോ​ജ​നാ​വ​സ്ഥ​യിൽ എത്തി (The wonderful differentiation of modernity went too far into actual dissociation) അതോടെ ശക​ലീ​കൃ​താ​വ​സ്ഥ വന്നു. അന്യ​വ​ത്ക​ര​ണം സം​ഭ​വി​ച്ചു. വളർ​ച്ച അർ​ബ്ബു​ദ​മാ​യി മാറി. ജഡ​വ​സ്തു​വിൽ​നി​ന്നു മനു​ഷ്യ​ശ​രീ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കും അതിൽ​നി​ന്നു് മന​സ്സി​ലേ​ക്കും അതിൽ​നി​ന്നു ആത്മാ​വി​ലേ​ക്കും അതിൽ​നി​ന്നു പര​മാ​ത്മാ​വി​ലേ​ക്കു​മു​ള്ള വി​കാ​സം ലോ​ക​ത്തു​ള്ള എല്ലാ മത​ങ്ങ​ളും അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇതിനെ Great Chain of Being എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ആധു​നി​ക​ത​യു​ടെ ഭൗ​തി​ക​ത്വം ഈ ശൃം​ഖ​ല​യെ നശി​പ്പി​ച്ചു.

ആധു​നി​കത അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യ​പ്പോൾ പോ​സ്റ്റ് മോ​ഡേ​ണി​റ്റി വന്നു. സത്യ​മെ​ന്ന​തു ഇല്ല, വ്യാ​ഖ്യാ​ന​മേ​യു​ള്ളൂ എന്നു പുതിയ പ്ര​സ്ഥാ​നം ഉദ്ഘോ​ഷി​ച്ചു. സാ​മൂ​ഹി​ക​മാ​യി സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​ണു് എല്ലാ വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളും എന്നാ​യി അതി​ന്റെ വാദം. ഇതിനെ post modernism എന്ന​ല്ല extreme post modernism, എന്നാ​ണു് കെൻ വിൽബർ വി​ളി​ക്കുക. ഇനി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ക്കു​കൾ തന്നെ​യാ​വ​ട്ടെ: “If Descartes is modern, Derrida is post modern, if perspectival rationality is modern, aperspectival network-​ logic is postmodern… If representation is modern, non representation is postmodern. If the internal combustion engine is modern, the Internet is postmodern”.

പോ​സ്റ്റ് മോ​ഡേ​ണി​സ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഭാഷ വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന ഉപ​ക​ര​ണ​മ​ല്ലാ​തെ​യാ​യി. ലോ​ക​ത്തെ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യോ​ടെ നോ​ക്കാ​നു​ള്ള ജന്ന​ല​ല്ല ഭാഷ. ഭാഷ പോ​സ്റ്റ് മോ​ഡേ​ണി​സ്റ്റു​കൾ​ക്കു അവ​രു​ടെ​തായ ലോകം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ‘എന്റെ ഭാ​ഷ​യു​ടെ അതി​രു​കൾ എന്റെ ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ അതി​രു​ക​ളാ​ണെ’ന്നു് വി​റ്റ്ഗൻ​ഷ്ടൈൻ പറ​ഞ്ഞ​തു് ഓർ​മ്മി​ക്കുക.

മനു​ഷ്യൻ മരി​ച്ചു. ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ മരി​ച്ചു. പ്ര​തി​പാ​ദ്യ​വി​ഷ​യം മരി​ച്ചു എന്നൊ​ക്കെ പോ​സ്റ്റ് മോ​ഡേ​ണി​സ്റ്റു​കൾ ഉദ്ഘോ​ഷി​ച്ചു. അപ്പോൾ കെൻ വിൽ​ബ​റ​ല്ല പു​സ്ത​ക​മെ​ഴു​തി​യ​തു്. ഭാ​ഷ​യാ​ണു് എല്ലാ കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളും അനു​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇവിടെ വിൽ​ബ​റി​ന്റെ നേ​ര​മ്പോ​ക്കു് “… although this did not prevent I, Ronald Barthes, or I, Michel Foucault, from accepting the royalty cheques written to the author that supposedly did not exist.”

‘എല്ലാ മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളെ​യും നശി​പ്പി​ക്കൂ. എല്ലാ ഗു​ണ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​യും നശി​പ്പി​ക്കൂ. എല്ലാ അർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളെ​യും നി​ഗ്ര​ഹി​ക്കൂ.’ എന്നു പോ​സ്റ്റ് മോ​ഡേ​ണി​സം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഉപ​രി​ത​ല​ത്തെ വാ​ഴ്ത്തു​ക​യും അഗാ​ധ​ത​യെ നി​ന്ദി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന പ്ര​സ്ഥാ​ന​മാ​ണി​തു്.

കെൻ വിൽ​ബ​റി​ന്റെ കലാ​വി​ഭ​ജ​നം യു​ക്തി​ഭ​ദ്ര​മാ​ണു്. 1. വസ്തു​നി​ഷ്ഠ​മായ കല അല്ലെ​ങ്കിൽ പ്ര​തി​ച്ഛാ​യാ​പ​ര​മായ കല (objective art or representational art) ‘മാം​സ​ച​ക്ഷു​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് (eye of flesh) കാ​ണു​ന്ന​താ​ണി​തു്. ഭാ​ജ​ന​ങ്ങ​ളിൽ വച്ച പഴ​ങ്ങൾ, ഭൂ​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ, വൈ​യ​വ​സാ​യിക നഗ​ര​ങ്ങൾ, നഗ്നർ, തീ​വ​ണ്ടി​പ്പാ​ള​ങ്ങൾ, മലകൾ, നദികൾ ഇവ​യെ​ല്ലാം ബാ​ഹ്യ​ച​ക്ഷു​സ്സ് കാ​ണു​ന്നു. റി​യ​ലി​സ്റ്റു​കൾ, ഇം​പ്ര​ഷ​നി​സ്റ്റു​കൾ, നാ​ച്ചു​റ​ലി​സ്റ്റു​കൾ ഇവർ ഈ വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ​പെ​ടും. 2. മാ​ന​സി​ക​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ന്റെ കല. മന​സ്സി​ന്റെ നേ​ത്രം കാ​ണു​ന്നവ സറ​യ​ലി​സം. അമൂർ​ത്ത​കല, അമൂർ​ത്ത​മായ എക്സ്പ്ര​ഷ​നി​സം. മർസൽ ദ്യൂ​ഷാ​ങ് (Marcel Duchamp 1887–1968. French artist) പറ​ഞ്ഞു: “I wanted to get away from the physical aspect of painting. I was much more interested in recreating ideas in painting. I wanted to put painting once again at the service of the mind”. ‘മാം​സ​ച​ക്ഷു​സ്സ്’ ജനി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ്ര​തീ​തി​യ​ല്ല കല​യ്ക്കു ആധാ​ര​മെ​ന്നു് ഇക്കൂ​ട്ടർ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. 3. സൂ​ക്ഷ്മ​ത​ല​ത്തി​ലു​ള്ള കല. പല​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള പ്ര​കാ​ശ​ന​ങ്ങൾ (illuminations), ദർ​ശ​ന​ങ്ങൾ (visions) പ്രാ​ക്ത​രൂ​പ​ങ്ങൾ (archetypal forms) ഇവയെ അനു​ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ കണ്ണു​കൊ​ണ്ടു് കാ​ണു​ക​യും കണ്ട​തി​നെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്.

പ്ര​മു​ഖ​വി​ഷ​യ​ത്തെ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു് ഞാൻ ഇവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പറ​ഞ്ഞ​തു് ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്റെ മൗ​ലി​കാ​ശ​യ​ങ്ങൾ വാ​യ​ന​ക്കാ​രും കൂടി അറി​യ​ട്ടെ എന്നു കരു​തി​യാ​ണു്. പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞാൽ സ്ഥ​ല​പ​രി​മി​തി​യാൽ ഇവയെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കാൻ പോലും ഒക്കു​ക​യി​ല്ല. ഈ കാ​ല​യ​ള​വി​ലു​ണ്ടായ സമു​ജ്ജ്വ​ല​മായ ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണി​തു്. (New Leaf Publication, Published 1998, pp. 223, Rs. 480.25)

അടി​മു​ടി പൂ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ന്ന മു​ല്ല​വ​ള്ളി​യിൽ നി​ലാ​വു​വ​ന്നു​വീ​ണാൽ എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കും? മഴയിൽ കു​തിർ​ന്നു നിൽ​ക്കു​ന്ന മാ​മ​ര​ത്തിൽ രാ​ത്രി​സ​മ​യ​ത്തു മി​ന്നൽ വന്നു​പ​തി​ച്ചാൽ എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കും? പൂത്ത മു​ല്ല​വ​ള്ളി​യും നനഞ്ഞ മരവും കൂ​ടു​തൽ സു​ന്ദ​ര​മാ​വും. ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ​യും പു​രു​ഷ​ന്റെ​യും പ്ര​ശാ​ന്ത​മായ ദാ​മ്പ​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ സ്ത്രീ​യു​ടെ പൂർ​വ​കാ​ല​പ്രേ​മം താൽ​കാ​ലി​ക​മാ​യി മി​ന്ന​ലൊ​ളി പര​ത്തു​ന്ന​തു് ശ്രീ​മ​തി ഉഷാ​ന​മ്പ്യാർ ‘ചങ്ങാ​തി’ യെന്ന ചെ​റു​ക​ഥ​യിൽ ആകർ​ഷ​ക​മാ​യി ആലേ​ഖ​നം ചെ​യ്യു​ന്നു. രണ്ടു​പേ​രു​ടെ​യും ‘ഹൃ​ദ​യ​വേഗ’ത്തി​നു അനു​രൂ​പ​മായ ചടു​ല​ത​യാർ​ന്ന ആഖ്യാ​നം. ആ ചടു​ല​ത​യിൽ കൃ​ത്രി​മ​ത്വ​മി​ല്ല. സെ​ക്സി​നു് അന്തർ​ജ്ജാ​ത​മായ ശക്തി​വി​ശേ​ഷ​മു​ണ്ട​ല്ലോ. അതു പൂർ​വ​കാ​മു​ക​നിൽ​നി​ന്നു് ഊറ്റ​ത്തോ​ടെ പ്ര​വ​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും വേ​റൊ​രു​ത്ത​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യാ​യി ജീ​വി​ക്കു​ന്ന, അമ്മ​യാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ അവൾ​ക്കു് അതി​നു് ബഹി:പ്ര​കാ​ശം നൽകാൻ കഴി​യു​ക​യി​ല്ല. ഉഷാ​ന​മ്പ്യാർ ഈ അം​ശ​ങ്ങ​ളെ സമ​ഞ്ജ​സ​മാ​യി സ്ഫു​ടീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. (കഥ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി ഓണം വി​ശേ​ഷാൽ പ്ര​തി​യിൽ).

പ്രാ​ഗൽ​ഭ്യ​മു​ള്ള​വർ​ക്കു് ഏതു സർ​വ​സാ​ധാ​ര​ണ​മായ വി​ഷ​യ​വും ചേ​തോ​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​ക്കാൻ കഴി​യും. ഇപ്പോൾ എന്റെ ഓർ​മ്മ​യി​ലെ​ത്തു​ന്ന​തു് അമേ​രി​ക്കൻ നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് ഓറ്റ്സി​ന്റെ (Joyce Carol Oates-​ b 1938) ഒരു ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ണു്. അതി​ന്റെ പേരും മറ്റും എന്റെ സ്മരണ മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ ഇല്ല. ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രെ കാണാൻ കാ​റോ​ടി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു. വളരെ ദൂ​രെ​യാ​ണു് അവ​രു​ടെ താമസം. അവി​ടെ​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോൾ ടെ​ലി​വി​ഷൻ സെ​റ്റ് ഉച്ച​ത്തിൽ ശബ്ദി​ക്കു​ന്നു. മകൾ വന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അതി​ന്റെ ശബ്ദം കു​റ​ക്കേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ അമ്മ? അവ​ര​തു​ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല. ഭക്ഷ​ണ​സ​മ​യം. അച്ഛ​ന്റെ​യും അമ്മ​യു​ടെ​യും പ്രാ​യ​ത്തി​നു​യോ​ജി​ച്ച മട്ടി​ല​ല്ല അവ​രു​ടെ അന്യോ​ന്യ​മു​ള്ള സം​സാ​ര​വും പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും. മകൾ കി​ട​പ്പു​മു​റി​യിൽ കയറി കത​ക​ട​ച്ചു. അച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ കി​ട​ക്കു​ന്ന മു​റി​യിൽ​നി​ന്നു ലൈം​ഗി​ക​കേ​ളി​യു​ടെ ശബ്ദം. അതോ അതു് ടെ​ലി​വി​ഷൻ​സെ​റ്റിൽ​നി​ന്നു വരു​ന്ന​തോ? ടെ​ലി​വി​ഷ​നിൽ​നി​ന്നു് ഉദ്ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​ണോ ശബ്ദ​മെ​ന്ന സംശയം നി​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ മുൻ​പു​ള്ള പെ​രു​മാ​റ്റ​വും വർ​ത്ത​മാ​ന​വും ആ സംശയം ഇല്ലാ​താ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു് മകൾ​ക്കു്. വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കും. തി​ക​ച്ചും സാ​ധാ​ര​ണ​മായ വി​ഷ​യ​മാ​ണു് ഇക്ക​ഥ​യിൽ. പക്ഷേ ഓറ്റ്സി​ന്റെ പ്ര​തി​പാ​ദ​ന​രീ​തി​യു​ടെ വൈ​ശി​ഷ്ട്യം കഥ​യ്ക്കു നവീ​ന​ത​നൽ​കു​ന്നു. ഇത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള വൈ​ദ​ഗ്ധ്യ​മാ​ണു് ശ്രീ​മ​തി ഗ്രേ​സി ‘നാ​യ​യു​ണ്ടു് സൂ​ക്ഷി​ക്കുക’ എന്ന കഥ​യു​ടെ രച​ന​യിൽ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്. (കഥ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി ഓണം വി​ശേ​ഷാൽ​പ്ര​തി​യിൽ). ആളൊ​ഴി​ഞ്ഞ വീ​ട്ടിൽ ചെ​ന്നു​ക​യ​റു​ന്നു ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി. ആരു​മി​ല്ലെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി അവൾ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു​നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ ‘ഒരു വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട കൈ​പ്പ​ടം അവ​ളു​ടെ’ വാ​യ്ക്കു​മു​ക​ളി​ലാ​യി അമ​രു​ന്നു. ‘അതു വീ​ട്ടു​കാ​വൽ​ക്കാ​ര​ന്റെ​താ​യി​രു​ന്നു’. യു​വ​തി​ക്കു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഞെ​ട്ടൽ അനു​വാ​ച​ക​നും ഉണ്ടാ​കു​ന്ന രീ​തി​യിൽ ഗ്രേ​സി കഥ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭീ​തി​ദ​മായ അന്ത​രീ​ക്ഷം സൃ​ഷ്ടി​ക്കാൻ കഥാ​കാ​രി​ക്കു ഏതാ​നും വാ​ക്കു​ക​ളേ വേ​ണ്ടൂ. ഇക്കഥ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാർ​ഷി​ക​പ്പ​തി​പ്പി​നു് ഒരു അപൂർവ ശോഭ നൽ​കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

രാ​മ​ച​രി​ത​കർ​ത്താ​വു​തൊ​ട്ടു ചങ്ങ​മ്പുഴ വരെ​യു​ള്ള കവി​ക​ളു​ടെ കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പൂ​മാ​ല​യിൽ വാ​ഴ​നാ​രെ​ന്ന​പോ​ലെ ഒരു സാ​മാ​ന്യ​ഘ​ട​ക​മു​ണ്ടോ? ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യ്ക്കു ശേഷം കവി​താ​പ്ര​വാ​ഹ​ത്തിൽ ഒരു വി​ച്ഛേ​ദ​നാ​വ​സ്ഥ വന്നു പോ​യി​ട്ടി​ല്ലേ?

2. വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം സിനിമ കാണാൻ പോയി. ഞാൻ വൈ​കു​ന്നേ​ര​ത്തു് പട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു​പോ​കാ​നാ​യി വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി. വാതിൽ താ​ക്കോ​ലു​കൊ​ണ്ടു​പൂ​ട്ടി. അപ്പോ​ഴാ​ണു് പണ​മെ​ടു​ക്കാൻ മറ​ന്നു​പോ​യി​യെ​ന്നു തോ​ന്നി​യ​തു്. ഞാൻ താ​ക്കോൽ വീ​ണ്ടും കത​കി​ലെ ദ്വാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു​ക​ട​ത്തി തി​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. വാതിൽ തു​റ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. റോ​ഡി​ലൂ​ടെ പോയ ഒരു യു​വാ​വി​നെ വി​ളി​ച്ചു സഹാ​യി​ക്കാൻ അപേ​ക്ഷി​ച്ചു ഞാൻ. അയാൾ താ​ക്കോൽ തി​രി​ച്ചി​ട്ടും തി​രി​ച്ചി​ട്ടും തി​രി​ഞ്ഞി​ല്ല. അപ്പോൾ ഒരു കമ്പി താ​ക്കോ​ലി​ന്റെ പി​ടി​യി​ലു​ള്ള ദ്വാ​ര​ത്തിൽ കട​ത്തി അയാൾ ആ കമ്പി​യു​ടെ രണ്ട​റ്റ​വും പി​ടി​ച്ചു​തി​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. വാതിൽ തു​റ​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, താ​ക്കോൽ വല്ലാ​തെ വള​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഉടനെ എന്റെ ആത്മ​ഗ​തം. ഫെ​മി​നി​സ്റ്റു​കൾ തങ്ങ​ളു​ടെ രച​ന​ക​ളിൽ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ പു​ല​ഭ്യം പറയാൻ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ശക്തി പയ്യൻ താ​ക്കോ​ലിൽ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ശക്തി​യെ​ക്കാൾ കൂ​ടു​ത​ല​ല്ലേ? എന്റെ ചോ​ദ്യം ശരി​യാ​ണോ?

3. ‘എല്ലാ ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളെ​യും കവി​ത​ക​ളെ​യും കു​റ്റം പറ​യു​ന്ന തനി​ക്കു് ഒരു ചെ​റു​ക​ഥ​യോ കവി​ത​യോ എഴു​താൻ അറി​യാ​മോ?’ പതി​വാ​യി എനി​ക്കു കി​ട്ടു​ന്ന കത്തു​ക​ളി​ലെ ചോ​ദ്യ​മാ​ണി​തു്. ഒരി​ന്ത്യൻ പേ​ന​യും എഴു​താൻ കൊ​ള്ളു​കി​ല്ല. അഞ്ഞൂ​റു​രൂ​പ​കൊ​ടു​ത്തു ഞാൻ വാ​ങ്ങി​ച്ച ഫൗ​ണ്ടൻ പേ​ന​യും ശരി​യാ​യി എഴു​തു​ക​യി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് ഇന്ത്യ​യി​ലു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ഫൗ​ണ്ടൻ​പേ​ന​കൾ എഴു​താൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​വ​യ​ല്ല എന്നു ഞാൻ പറ​ഞ്ഞാൽ ‘എന്നാൽ താ​നൊ​രു ഫൗ​ണ്ടൻ​പേന ഉണ്ടാ​ക്കി​ക്കാ​ണി​ക്കൂ’ എന്നാ​രെ​ങ്കി​ലും പറ​യു​മോ? പറ​യു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടു് എന്ന​തി​നു തെ​ളി​വാ​ണു് കഥാ​ര​ച​ന​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും കാ​വ്യ​നിർ​മ്മി​തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​മു​ള്ള ചോ​ദ്യം. പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാ​രേ, ഫൗ​ണ്ടൻ​പേന നിർ​മ്മി​ക്കാൻ കഴി​യു​മെ​ങ്കി​ലേ ഞാ​ന​തി​നെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ പാ​ടു​ള്ളൂ എന്ന അഭി​പ്രാ​യം ശരിയോ?

അദ്ദേ​ഹം ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലും മല​യാ​ള​ത്തി​ലും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മു​ള്ള ആളാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് ഞാൻ കാ​ഞ്ഞി​രം​കു​ളം എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തു് സമ്മേ​ള​ന​ത്തി​നു​പോ​യി. കൂടെ ശ്രീ. പവനനു മു​ണ്ടു്. അന്നു് പവനൻ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്താ​ണു് താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. പണ്ഡി​തൻ സമ്മേ​ള​ന​ത്തി​ന്റെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് എടു​ത്തു​പ​റ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല​ല്ലോ. അധ്യ​ക്ഷ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​രു​ന്നാൽ അദ്ദേ​ഹം ഡി​സ്റ്റ്രി​കു് മജി​സ്റ്റ്രേ​റ്റി​ന്റെ അധി​കാ​ര​ങ്ങൾ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു​ക​ള​യും. ഞാൻ പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ എഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോൾ ‘കൃ​ഷ്ണൻ നായർ റ്റെൻ മി​നി​റ്റ്സ്’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു. പത്തു​മി​നി​റ്റ് കഴി​ഞ്ഞു മൂ​ന്നു​മി​നി​റ്റു​കൂ​ടി ആയ​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം എന്നോ​ടു് പ്ര​സം​ഗം നി​റു​ത്താൻ ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. എനി​ക്കു കല്പന അനു​സ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. പി​ന്നെ രണ്ടോ മൂ​ന്നോ പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ന്മാ​ക്കു​കൂ​ടി അദ്ദേ​ഹം സമ​യ​പ​രി​ധി കല്പി​ച്ചു. അതി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് പവനൻ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി എഴു​ന്നേ​റ്റ​തു്. അധ്യ​ക്ഷൻ മൊ​ഴി​യാ​ടി; ‘പവനൻ ഫി​ഫ്റ്റീൻ മി​നി​റ്റ്സ്’. പവ​ന​നു​ണ്ടോ അനു​സ​രി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം നാ​ല്പ​ത്തി​യ​ഞ്ചു​മി​നി​റ്റ് പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു. ഉപ​സം​ഹാ​ര​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ അധ്യ​ക്ഷൻ ഞങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങ​ളെ വി​മർ​ശി​ച്ചു. തി​രി​ച്ചു​പോ​രാൻ കാ​റിൽ​ക​യ​റി​യി​ട്ടും അദ്ദേ​ഹം വി​മർ​ശ​നം നി​റു​ത്തി​യി​ല്ല. അപ്പോൾ പവനൻ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് എന്നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു: അധ്യ​ക്ഷൻ ഉപ​സം​ഹാ​ര​പ്ര​സം​ഗം നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ന്നു’. അധ്യ​ക്ഷ​ന്റെ വീ​ടെ​ത്തി. അദ്ദേ​ഹം ഗെ​യ്റ്റ് കട​ന്നു വീ​ട്ടി​ന്റെ അട​ച്ച​വാ​തി​ലി​ന്റെ മുൻ​പിൽ​നി​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യെ വി​ളി​ക്കാൻ ധൈ​ര്യ​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. കത​കിൽ​ത​ട്ടാ​തെ, ഭാ​ര്യ​യെ വി​ളി​ക്കാ​തെ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് പോകാൻ ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ചു. പെ​ട്രോ​ളിൽ പൊ​ടി​യോ മറ്റോ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം കാർ സ്റ്റാർ​ട്ടാ​യി​ല്ല. ഡ്രൈ​വർ വാ കൊ​ണ്ടു പെ​ട്രോൾ വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്ന സമ​യം​വ​രെ അധ്യ​ക്ഷൻ കത​കി​ന​ടു​ത്തു​നി​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം എന്തേ ഭാ​ര്യ​യെ വി​ളി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു പവനനു സംശയം തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും എനി​ക്കു് ഒരു സം​ശ​യ​വും ഉണ്ടാ​യി​ല്ല. ഞങ്ങൾ അവിടെ നിൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് കതകു് ഭാര്യ തു​റ​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ രാ​ത്രി രണ്ടു​മ​ണി​ക്കു് വൈ​കി​യെ​ത്തി​യ​തി​നു് അവർ വി​ളി​ക്കു​ന്ന പു​ളി​ച്ച തെറി ഞങ്ങൾ കേൾ​ക്കു​മെ​ന്നു് ഭയ​ന്നാ​ണു് അധ്യ​ക്ഷൻ മി​ണ്ടാ​തെ നി​ന്ന​തെ​ന്നു് എനി​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​യി. കാറ് വന്നു​നി​ന്ന​തി​ന്റെ ശബ്ദം കേ​ട്ടി​ട്ടാ​വ​ണം രണ്ടാ​മ​ത്തെ നി​ല​യിൽ​നി​ന്നു അര​ത്ത​മ്മ​പ്പി​ള്ള​ത്ത​ങ്ക​ച്ചി ഇറ​ങ്ങി​വ​ന്നു കത​കു​തു​റ​ന്നു. അപ്പോൾ​ത​ന്നെ കാർ സ്റ്റാർ​ട്ടാ​യി. പൊ​ടു​ന്ന​നെ ദി​ഗ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ ഭേ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ‘ഫ… ഉറ​ങ്ങാൻ സമ്മ​തി​ക്കാ​തെ ശല്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു, നേ​ര​ത്തെ വന്നു​കൂ​ടാ​യി​രു​ന്നോ’ എന്ന ഗ്രാ​മ്യ​ശ​കാ​രം ഉയർ​ന്നു. ധി​ക്കൃ​ത​ശ​ക്ര​പ​രാ​ക്ര​മ​നാ​കിന നക്ത​ഞ്ച​രൻ അധ്യ​ക്ഷൻ പരു​ങ്ങ​ലോ​ടെ ഞങ്ങ​ളെ നോ​ക്കി. അതു​കേ​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു ഭാ​വി​ച്ചു് ഞങ്ങ​ള​ങ്ങു പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. ‘അച്ചി​ക്കു ദാ​സ്യ​പ്ര​വൃ​ത്തി ചെ​യ്യു​ന്ന​വൻ കൊ​ച്ചി​ക്കു പോ​യ​ങ്ങു തൊ​പ്പി​യി​ട്ടീ​ട​ണം’ എന്ന കവി​വാ​ക്യം ഞാൻ അപ്പോൾ ഓർ​മ്മി​ച്ചു. ഏതു പു​രു​ഷ​നു് വീ​ട്ടിൽ ആധി​പ​ത്യം പു​ലർ​ത്താൻ കഴി​യു​ന്നി​ല്ല​യോ അയാൾ കൊ​ച്ചി​ക്കു പോ​കേ​ണ്ട​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. വേ​ല​ക്കാ​രും വീ​ട്ടി​ലെ പട്ടി​യും അയാളെ നി​ന്ദി​ക്കും തന്റേ​ട​മി​ല്ലാ​ത്ത ഇക്കൂ​ട്ടർ ഗവേ​ഷ​ണം നട​ത്തു​ന്നു എന്ന മട്ടിൽ വയ​സ്സു​കാ​ല​ത്തു ലൈ​ബ്ര​റി​യിൽ​ചെ​ന്നു് ഇരു​ന്നു പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ വാ​യി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു നടി​ക്കും.

സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ തന്റെ കലാ​സൃ​ഷ്ടി​യിൽ ആധി​പ​ത്യം സ്ഥാ​പി​ക്ക​ണം. ഉറൂ​ബി​ന്റെ, വൈ​ക്കം മു​ഹ​മ്മ​ദ് ബഷീ​റി​ന്റെ കഥകൾ വാ​യി​ക്കൂ. രണ്ടു​പേ​രും പദ​ങ്ങ​ളോ​ടു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ച​ത​നു​സ​രി​ച്ചു് അവ​രു​ടെ സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ചെ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്നേ തോ​ന്നൂ. ശ്രീ. എൻ. പി മു​ഹ​മ്മ​ദി​ന്റെ ‘കാ​ലി​ല്ലാ​ക്കു​ട്ടി’ എന്ന ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ക്കുക. (മാ​തൃ​ഭൂ​മി ഓണപ്പതിപ്പ്-​ ഒന്നാം ഭാഗം). ഒരു നാ​ട്ടിൽ ജനി​ക്കു​ന്ന കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ​ക്കു് കാ​ലി​ല്ല. അതി​ന്റെ പേരിൽ യു​ക്തി​വാ​ദി​യും അധ്യാ​ത്മ​വാ​ദി​യും സം​ഘ​ട്ട​നം. പഞ്ചാ​യ​ത്തു് പ്ര​സി​ഡ​ന്റ് വേ​ല​പ്പൻ ഇവർ​ക്കു നടു​വിൽ തി​ര​മാ​ല​യിൽ ചാ​ഞ്ചാ​ടു​ന്ന ഒത​ള​ങ്ങ​പോ​ലെ ചാ​ഞ്ചാ​ടു​ന്നു. കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ അം​ഗ​വൈ​ക​ല്യ​മി​ല്ലാ​തെ ജനി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ മനു​ഷ്യ​ക്കു​രു​തി വേ​ണ​മെ​ന്നു് നാ​ട്ടി​ലെ സന്ന്യാ​സി​ശ്രേ​ഷ്ഠൻ വി​ധി​ക്കു​ന്നു. ആരും മരി​ക്കാൻ തയ്യാ​റാ​യി മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​രാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് പഞ്ചാ​യ​ത്തു​പ്ര​സി​ഡ​ന്റ് തന്നെ അതിനു തയ്യാ​റാ​വു​ന്നു. അലി​ഗ​റി​യു​ടെ മട്ടി​ലു​ള്ള സറ്റ​യ​റാ​ണി​തു്. കഥ​യു​ടെ മു​ക്കാൽ​ഭാ​ഗ​ത്തോ​ളം കഥാ​കാ​രൻ ആധി​പ​ത്യം പു​ലർ​ത്തി​നിൽ​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ ശേ​ഷ​മു​ള്ള ഭാ​ഗ​മാ​കെ അശ​ക്തം. ഒടു​വിൽ ഒരാ​ന്റി ക്ലൈ​മാ​ക്സ്. അതി​ലെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു​മുൻ​പു​ത​ന്നെ എൻ. പി മു​ഹ​മ്മ​ദി​നു് കഥ​യി​ലു​ള്ള പിടി വി​ട്ടു​പോ​കു​ന്നു. ആന്റി ക്ലൈ​മാ​ക്സി​ലെ​ത്തു​മ്പോൾ അനു​വാ​ച​ക​നു് കഥ പരി​ണാമ രമ​ണീ​യ​മാ​യി​ല്ല​ല്ലോ എന്ന വി​ചാ​ര​ത്താൽ നൈ​രാ​ശ്യം.

നി​ങ്ങൾ രാ​ത്രി​യിൽ ഉറ​ങ്ങു​ക​യാ​ണു്. മൃ​ദു​ല​വും ശീ​ത​ള​വു​മായ കൈ നെ​റ്റി​യി​ല​മ​രു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ കണ്ണു​തു​റ​ക്കു​ന്നു. പ്രി​യ​ത​മ​യെ കാ​ണു​ന്നു. അവൾ വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ‘വരൂ.. അമ്പ​ല​ത്തി​ലെ കമ്പ​ക്കെ​ട്ട്’. അവൾ വി​ളി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം നി​ങ്ങൾ നീരസം മറ​ച്ചു് ജന്ന​ലി​ന്റെ അരി​കിൽ​ച്ചെ​ന്നു് അന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കു​ന്നു. ഒര​മി​ട്ടു് ഉയ​രു​ക​യാ​ണു്. അതു് പൊ​ട്ടി​ച്ചി​ത​റി വിവിധ വർ​ണ്ണോ​ജ്ജ്വ​ല​ങ്ങ​ളായ കൊ​ച്ചു​ഗോ​ള​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു​ക​രു​തി നിൽ​കു​മ്പോൾ ആര​വ​ത്തോ​ടെ ഉയർ​ന്ന അമി​ട്ടു് ‘ശൂ’ എന്ന ശബ്ദം മാ​ത്രം കേൾ​പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കെ​ട്ടു​പോ​കു​ന്നു. എൻ. പി. മു​ഹ​മ്മ​ദി​ന്റെ കഥ ‘രസ​ക്കു​ടു​ക്ക​കൾ’ ചി​ത​റു​ന്നി​ല്ല. അതു് ‘ശൂ’ എന്ന ശബ്ദം കേൾ​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ.

തി​രു​വി​താം​കൂർ സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യേ​റ്റിൽ ഞാൻ കു​റെ​ക്കാ​ലം ജോ​ലി​നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പലതവണ എഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അക്കാ​ല​ത്തു് ഞങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പതി​വാ​യി പറ​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ചില വാ​ക്കു​ക​ളു​ണ്ടു്. ‘ആ ലറ്റ​റിൽ ഒന്നു ആക്ഷൻ എടു​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ’ എന്നു ഞാൻ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു്. ‘ആക്ഷൻ എടു​ക്കാം’ എന്നു കൂ​ട്ടു​കാ​രൻ. ‘നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ​ണു് ഐ. ജി​യു​ടെ ലറ്റ​റിൽ ആക്ഷൻ എടു​ക്കാ​ത്ത​ത്’ എന്നു് ചീഫ് സെ​ക്ര​ട്ട​റി ജി. എൻ തമ്പി എന്നോ​ടു്. ‘ആക്ഷൻ എടു​ക്കാം സാർ’ എന്നു എന്റെ മറു​പ​ടി. ഞാൻ ഒരാ​ക്ഷൻ എടു​ത്തു് സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യേ​റ്റിൽ​നി​ന്നു മാറി സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്കു പോയി. പി​ന്നി​ടാ​ണു് ഞാൻ ഹെ​ന്റി​ഹ് ബോ​യ്ലി ന്റെ Action will be taken എന്ന ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ച്ച​തു്. ജോ​ലി​ക്കു് അപേ​ക്ഷ​യു​മാ​യി​ച്ചെ​ന്ന

ഒരു യു​വാ​വി​നു് അധി​കാ​രി​കൾ ചോ​ദ്യാ​വ​ലി നൽകി, ഉത്ത​ര​ങ്ങൾ എഴു​താൻ. ‘മനു​ഷ്യ​നു് രണ്ടു കൈയും രണ്ടു കാലും രണ്ടു കണ്ണും രണ്ടു ചെ​വി​യും മതിയോ? ഉദ്യോ​ഗാർ​ത്ഥി ഉത്ത​രം എഴുതി. ‘നാലു കൈയും കാ​ലു​ക​ളും കണ്ണും ചെ​വി​യും തന്നെ പോരാ’ രണ്ടാ​മ​ത്തെ ചോ​ദ്യം: ‘ഒരേ സമയം നി​ങ്ങൾ​ക്കു് എത്ര ടെ​ല​ഫോൺ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യാം?’ മറു​പ​ടി ‘ഏഴെ​ണ്ണം എനി​ക്കു പോരാ. ഒൻ​പ​തെ​ണ്ണം വേണം’. അയാൾ​ക്കു ജോലി കി​ട്ടി. ഫോ​ണു​ക​ളി​ലൂ​ടെ അയാൾ അട്ട​ഹ​സി​ച്ചു. ‘ഉടൻ ആക്ഷൻ അടു​ക്കൂ’ ‘ആക്ഷൻ എടു​ക്കും’ ‘ആക്ഷൻ എടു​ത്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞു’ ആക്ഷൻ എടു​ത്തേ തീരൂ’. ഒരു ദിവസം ഫാ​ക്ട​റി ഉട​മ​സ്ഥൻ അയാ​ളു​ടെ അടു​ത്തു് ഓടി​വ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു. നമു​ക്കു ആക്ഷൻ എടു​ക്കാം’ അയാൾ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു; ‘ആക്ഷൻ എടു​ക്കും, തീർ​ച്ച’. ഫാ​ക്ട​റി​യു​ട​മ​സ്ഥൻ ഉടനെ മറി​ഞ്ഞു​വീ​ണു മരി​ച്ചു. അയാൾ ഫാ​ക്ട​റി​യി​ലെ ഒര​ധി​കാ​രി​യു​ടെ അടു​ത്തെ​ത്തി അറി​യി​ച്ചു: ‘നമു​ക്കു ആക്ഷൻ എടു​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു’. അധി​കാ​രി: ‘എന്ത്?’ അയാൾ: ‘ഉട​മ​സ്ഥൻ മരി​ച്ചു. വന്നു​നോ​ക്കൂ. ശവ​സം​സ്കാ​രം എന്ന ആക്ഷ​നെ​ടു​ത്തു. അയാൾ​ക്കു ടെ​ലി​ഫോൺ അറ്റൻ​ഡ​ന്റ് എന്ന ജോലി ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തി​ല്ല ഇനി. മര​ണ​ത്തിൽ വി​ല​പി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​യി അഭി​ന​യി​ച്ചാൽ മതി. കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ ഉട​മ​സ്ഥ​ന്റെ ശവ​ക്കു​ഴി സന്ദർ​ശി​ക്കേ​ണ്ട​തേ​യു​ള്ളൂ അയാൾ​ക്കു്. ജന്മ​നാ മടി​യ​നായ അയാൾ​ക്കു പറ്റിയ ജോലി. ആക്ഷൻ എടു​ക്കും’ എന്ന അയാ​ളു​ടെ മുൻ​പു​ള്ള വി​ളി​ക​ളെ​ല്ലാം കള്ളം. ഫാ​ക്ട​റി​യിൽ എന്തു സാ​ധ​ന​മാ​ണു് ഉണ്ടാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്നു​പോ​ലും അയാൾ​ക്കു് അറി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു​പ​ക്ഷേ സോ​പ്പ് ആവാം അവിടെ നിർ​മ്മി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്.

മനു​ഷ്യൻ യന്ത്ര​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു് ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്. അവനു് കലാ​പ​ര​മോ, സന്മാർ​ഗ്ഗി​ക​മോ ആയ ഒരു ചിന്ത പോ​ലു​മി​ല്ല എന്നാ​വാം ബോയ്ൽ ഇക്ക​ഥ​യി​ലൂ​ടെ പറ​യു​ന്ന​തു്. ഒന്നാം​ത​രം പരി​ഹാ​സ​കഥ.