ഉത്സാ​ഹം ശത്രു​ത​യാ​യി തോ​ന്നു​മെ​ങ്കി​ലും സ്നേ​ഹി​ത​നെ പോ​ലെ​യാ​ണു്. ആല​സ്യം സ്നേ​ഹി​ത​നെ​പ്പോ​ലെ തോ​ന്നും. പക്ഷേ, അതു ശത്രു​വാ​ണു്. വിദ്യ വി​ഷ​സ​ദൃ​ശ്യ​മാ​യി അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​മെ​ങ്കി​ലും അമൃ​ത​മാ​ണു്. സ്ത്രീ​കൾ വി​ഷ​മാ​ണു്. പക്ഷേ, അവർ അമൃതം പോ​ലെ​യാ​ണു്. വനിതാ ഽമൃ​ത​വ​ദ് വിഷം എന്നു് വേ​റൊ​രു കവി. (ഉത്സാ​ഹം = കാ​ര്യ​വി​ഷ​യ​ക​മായ ഉദ്യ​മം. ആല​സ്യം = മടി.)

പു​രു​ഷ​നെ​ഴു​തിയ കാ​വ്യ​മാ​ണി​തെ​ന്നു് സ്പ​ഷ്ടം. അതി​നാ​ലാ​ണു് സ്ത്രീ​കൾ വി​ഷ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അമൃ​ത​മാ​ണു് എന്ന സാ​മാ​ന്യ​ക​ര​ണം.

പ്രാ​ചീന ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ അഗ​ദ​ത​ന്ത്ര​കാ​രൻ (അഗ​ദ​ത​ന്ത്രം = antidote) കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ജാ​വി​നെ ആരും വിഷം കൊ​ടു​ത്തു കൊ​ല്ലാ​തി​രി​ക്കുക എന്ന​തു നോ​ക്കു​ക​യാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ ജോലി. എങ്കി​ലും വി​ഷ​ക​ന്യ​ക​മാ​രെ അയ​ച്ചു ശത്രു​ക്കൾ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രെ നി​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. ജനി​ച്ച പെൺ​കു​ഞ്ഞു് സൗ​ന്ദ​ര്യ​മു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു കണ്ടാൽ അല്പ​മാ​യി വിഷം കൊ​ടു​ക്കും. വി​ഷ​മു​ള്ള ഇഴ​ജ​ന്തു​ക്ക​ളു​ടെ മാംസം, വി​ഷ​മ​യ​മായ സസ്യ​ങ്ങൾ ഇവ കു​ഞ്ഞി​നു് കു​റ​ച്ചു കു​റ​ച്ചാ​യി നല്കാം. അങ്ങ​നെ വി​ഷ​ത്തി​ന്റെ അതി​പൂ​രിത സ്വ​ഭാ​വം പെൺ​കു​ട്ടി​ക്കു വന്നാൽ, അവൾ​ക്കു കന്യ​കാ​ത്വം ഇല്ലാ​തെ​യാ​യാൽ ശത്രു​രാ​ജാ​വി​ന്റെ കൂടെ വേ​ഴ്ച​യ്ക്കു് അയ​യ്ക്കും. വേഴ്ച വേണ്ട. രാ​ജാ​വു് കാ​മ​മോ​ഹി​ത​യാ​യി അവളെ ആലിം​ഗ​നം ചെ​യ്യു​ക​യേ വേ​ണ്ടൂ. അയാൾ ചത്തു വീഴും. അലി​ഗ്സാ​ണ്ടർ ചക്ര​വർ​ത്തി ഇന്ത്യ​യി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഇവി​ടെ​ത്തെ രാ​ജാ​വു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ടാ​ര​ത്തിൽ ഒരു വി​ഷ​ക​ന്യ​ക​യെ അയ​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു​വെ​ന്നും അവൾ ആരെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കി ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ അം​ഗ​ര​ക്ഷ​കൻ അവളെ കൊ​ന്നു കള​ഞ്ഞെ​ന്നും ഞാൻ ‘Poison Damsels’എന്ന പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. പല ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ കഥാ​സ​രി​തു് സാ​ഗ​ര​ത്തിൽ അനു​ബ​ന്ധ​മാ​യി ഈ പ്ര​ബ​ന്ധം ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള​തു് ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. കന്നാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അതിനെ ദി​വ​സ​വും എടു​ത്തു​യർ​ത്തിയ ഒരു സ്ത്രീ അതു പശു​വാ​യി മാ​റി​യ​പ്പോ​ഴും അനാ​യാ​സ​മാ​യി പൊ​ക്കി​യെ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഫ്ര​ഞ്ചെ​ഴു​ത്തു​കാ​രൻ മൊൺ​ടെ​യിൻ (Montaigne—ഫ്ര​ഞ്ച് ഉച്ചാ​ര​ണം വി​ഭി​ന്നം) എഴു​തി​യ​തു് ഞാൻ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. തെ​റ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​യു​ടെ ലോകം, യഥാർ​ത്ഥ്യ​ത്തി​ന്റെ ലോകം ഇവ തമ്മിൽ വി​ഭി​ന്ന​ത​യി​ല്ല ചി​ലർ​ക്കു്. ആറ്റൂർ രവി​വർ​മ്മ യ്ക്കു് കേ​ന്ദ്ര സാ​ഹി​ത്യ അക്കാ​ഡ​മി​യു​ടെ സമ്മാ​നം കി​ട്ടി​യെ​ന്നു് പത്ര​ത്തിൽ കണ്ട​പ്പോൾ എന്റെ മന​സ്സി​ലൂ​ടെ കട​ന്നു​പോയ വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഇവ. കു​ഞ്ഞാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ തന്നെ രണ്ടു വരി രവി​വർ​മ്മ​ക്ക​വിത അതി​ന്റെ കാ​തി​ലോ​ത​ണം. അങ്ങ​നെ ദിവസം തോറും രണ്ടു വരി. ക്ര​മേണ വരികൾ ഏറ്റു​ക്കൊ​ണ്ടു വന്നി​ട്ടു് ഒരു രവി​വർ​മ്മ​ക്ക​വിത സമ്പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി കു​ട്ടി​യെ പഠി​പ്പി​ക്ക​ണം അപ്പോൾ ‘ഇമ്യൂ​ണൈ​സേ​ഷൻ’ (immunization = രോഗം വരാ​ത്ത അവസ്ഥ) പ്രാ​യം ചെന്ന അവനോ അവൾ​ക്കോ ഉണ്ടാ​കും. ആറ്റൂർ രവി​വർ​മ്മ​യെ​ക്കാൾ പ്രാ​യം വള​രെ​ക്കൂ​ടിയ ആളാ​ണു് ഞാൻ. അതു​കൊ​ണ്ടു് എന്റെ കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തു് ജനി​ച്ചി​ട്ടു പോ​ലു​മി​ല്ലാ​ത്ത രവി​വർ​മ്മ​യു​ടെ കവി​ത​യി​ലെ രണ്ടു വരികൾ അച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ​ക്കു ദി​വ​സ​വും എന്റെ കാ​തി​ല​ടി​ച്ചു കയ​റ്റാൻ സാ​ധി​ക്കു​മോ? ഹത​ഭാ​ഗ്യൻ ഞാൻ. അതി​നാൽ ഈ കേ​ന്ദ്ര സാ​ഹി​ത്യ അക്കാ​ഡ​മി എവോർ​ഡി​ന്റെ വാർ​ത്ത എന്നെ വല്ലാ​തെ ഞെ​ട്ടി​ച്ചു കള​ഞ്ഞു. ഭഗ​വാ​നേ, സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദാ, ഗു​രു​വാ​യൂ​ര​പ്പാ, എനി​ക്കു ഇമ്മ്യൂ​ണി​റ്റി നല്ക​ണേ.

മാ​ക്ലിം ഗോർ​ക്കി യുടെ ഡയ​റി​യിൽ വാ​യി​ച്ച​താ​ണു് താ​ഴെ​ച്ചേർ​ക്കു​ന്ന ഭാഗം: ഭാ​ര്യ​യെ കൊന്ന ഒരു മോ​സ്കോ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി കോ​ട​തി​യിൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ അവ​സാ​ന​ത്തെ വാ​ക്കു​കൾ. “അവൾ മരി​ച്ചു. രക്ത​സാ​ക്ഷി​ത്വം വരി​ച്ചു. സ്വർ​ഗ്ഗ​ത്തു് അവ​ളി​പ്പോൾ വി​ശു​ദ്ധ​യാ​യി കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടു​ക​യാ​ണു്. ഞാ​നാ​ക​ട്ടെ ഇവിടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ശേ​ഷി​ച്ച ഭാഗം കു​റ്റ​ത്തി​ന്റെ കു​രി​ശു ചു​മ​ന്നും പശ്ചാ​ത്താ​പം അനു​ഭ​വി​ച്ചും കഴി​ഞ്ഞു കൂ​ടു​ന്നു. എന്തി​നു് എന്നെ ശി​ക്ഷി​ക്ക​ണം? ഞാൻ എന്നെ​ത​ന്നെ ശി​ക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ? ഞാൻ നല്ല കൊ​ച്ചാ​പ്പി​ളു​ക​ളും മു​ട്ട​ക​ളും തി​ന്നു​ന്നു: പണ്ടു ഞാൻ ചെ​യ്ത​തു​പോ​ലെ. പക്ഷേ, അവ​യ്ക്കു മുൻ​പു​ള്ള നല്ല സ്വാ​ദി​ല്ല ഒന്നും എനി​ക്കു് സന്തോ​ഷം നല്കു​ന്നി​ല്ല. പി​ന്നെ എന്നെ ശി​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തി​നു്?”

ഏതാ​ണ്ടു് ഇതേ രീ​തി​യിൽ മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ ‘പെൻ​ഫ്രെ​ണ്ട്സ്’എന്ന കഥ​യെ​ഴു​തി കലാ​കൊ​ല​പാ​ത​കം നട​ത്തിയ ശ്രീ​ബാല കെ. മേനോൻ പറ​യു​ന്നു. കലാ​ഹിംസ ഞാൻ അനു​ഷ്ഠി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു. ആ ദേ​വ​ത​യു​ടെ മരണം ഒരു തര​ത്തിൽ രക്ത​സാ​ക്ഷി​ത്വം തന്നെ​യാ​ണു്. ഞാ​നി​പ്പോൾ ഉത്കൃ​ഷ്ട വാ​രി​ക​യായ മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യു​ടെ നാ​ല​ര​പ്പു​റ​ത്തിൽ എന്റെ കു​ത്തേ​റ്റു മരി​ച്ച കലയെ കി​ട​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നെ ശി​ക്ഷി​ക്കാൻ വര​ട്ടെ നി​രൂ​പ​കൻ. എന്റെ ഉറച്ച വി​ശ്വാ​സം ഞാ​നെ​ഴു​തി​യ​തു മനോ​ഹ​ര​മായ കഥ​യാ​ണു് എന്ന​ത​ത്രേ. അല്ലെ​ങ്കിൽ എഡി​റ്റർ എനി​ക്കു കഥാ​വ​ശ​ത്തെ കി​ട​ത്താൻ നാ​ല​ര​പ്പു​റം നല്കു​മോ? ആർ​ടി​സ്റ്റ് മദനൻ നല്ല പട​ങ്ങൾ വര​ച്ചു് അതി​ന്റെ അടു​ത്തു വയ്ക്കു​മോ? എല്ലാ കഥ​യെ​ഴു​ത്തു​കാ​രെ​യും കു​റ്റം പറ​യു​ന്ന മല​യാ​ളം വാ​രി​ക​യി​ലെ നി​രൂ​പ​കൻ എന്റെ രചന നാ​ല​ര​പ്പു​റ​ത്തു് നീ​ണ്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു അസൂ​യ​യോ​ടു കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാ​ലെ​ന്തു്? ഇല്ലെ​ങ്കി​ലെ​ന്തു്? മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ലാ​ണു് എന്റെ കഥ ശയി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്ന​തു് ഓർമ്മ വേണം അയാൾ​ക്കും വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കും.

ഇക്ക​ഥ​യിൽ തെ​റി​ച്ച പെ​ണ്ണായ കാ​ത്തി​യെ കാണാം. അവൾ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ ജീ​വി​ക്കാൻ യോ​ഗ്യ​ത​യു​ള്ള​വ​ള​ല്ല. ‘ഇന്റർ​നെ​റ്റ് ചാ​റ്റി​ലാ​ണു്’ അവൾ​ക്കു കൗ​തു​കം. എന്തു​കൊ​ണ്ടു് അവൾ ഇങ്ങ​നെ​യാ​യി​പ്പോ​യി. അവ​ളു​ടെ അമ്മ​യും ചെ​റു​പ്പ​കാ​ല​ത്തു് തെ​റി​ച്ചു നട​ന്ന​വ​ളാ​ണു്. അവൾ​ക്കു് ഇന്റർ​നെ​റ്റി​ന്റെ സൗ​ക​ര്യ​മി​ല്ല അക്കാ​ല​ത്തു്. എഴു​ത്തു​കൾ അയ​ച്ചു് ആൺ​പി​ള്ളേ​രെ പാ​ട്ടി​ലാ​ക്കാം. ഒടു​വിൽ ബോയ് ഫ്ര​ണ്ട് മകളെ വി​ളി​ക്കു​മ്പോൾ തള്ള ഫോ​ണി​ന്റെ കമ്പി മു​റി​ച്ചു​ക​ള​യു​ന്നു. കഥ അതോടെ തീ​രു​ന്നു. വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ കഥ തീ​രു​ന്നു. എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും കഥ തു​ട​ങ്ങ​ണ​മ​ല്ലോ. വാ​രി​ക​യു​ടെ 42-ആം പു​റ​ത്തു തു​ട​ങ്ങു​ന്നു അതു്. എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും അതു് അവ​സാ​നി​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ. അതി​നാൽ വാ​രി​ക​യു​ടെ 46-ആം പു​റ​ത്തു് കഥ അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഈ പു​റ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യി​ലു​ള്ള നാ​ല​ര​പ്പെ​യ്ജിൽ പരമ ബോ​റി​ങ്ങായ ആഖ്യാ​ന​വും സം​ഭാ​ഷ​ണ​വും തി​രു​കു​ന്നു. അവ​യൊ​ക്കെ എഴു​ത്തു​കാ​രി വാ​യ​ന​ക്കാ​രിൽ അടി​ച്ചേ​ല്പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. നല്ല കഥ വാ​യി​ച്ചു​തീ​രു​മ്പോൾ സമ്പൂർ​ണ്ണ​ത​യു​ടെ ഒര​നു​ഭൂ​തി വാ​യി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു​ണ്ടാ​കും. ഇവിടെ അതൊ​ന്നു​മി​ല്ല. വന്ധ്യ​മായ രചന!

വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​പു് മല​യാ​റ്റൂർ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണൻ, മല​യാ​ള​നാ​ടു പത്രാ​ധി​പർ എസ്. കെ. നായർ, ഇവ​രോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് ഞാൻ ചേർ​ത്ത​ലെ ഒരു സമ്മേ​ള​ന​ത്തി​നു പോയി. മദ്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ഒരു ഫാ​ക്ട​റി​യു​ടെ വാർ​ഷി​ക​ത്തോ​ടു ചേർ​ന്ന മീ​റ്റി​ങ്ങാ​യി​രു​ന്നു. ഫാ​ക്ട​റി​യു​ടെ ജനറൽ മാ​നേ​ജർ മേ​നോ​ന്റെ വീ​ട്ടി​ന്റെ ഒരു രാ​ത്രി കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. അടു​ത്ത ദിവസം കാ​ല​ത്തു് സമ്മേ​ള​നം. എന്റെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം അല്പം നന്നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് സദ​സ്സി​ന്റെ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി. മീ​റ്റി​ങ്ങ് കഴി​ഞ്ഞു് ഞാൻ മല​യാ​റ്റൂർ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: “എന്റെ പ്ര​സം​ഗം നന്നാ​യോ?” അദ്ദേ​ഹം മറു​പ​ടി നല്കി: “സാ​മാ​ന്യം ബോ​റാ​യി​രു​ന്നു.” പു​തു​ശ്ശേ​രി രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ ‘തെ​ങ്ങു്’ എന്ന കാ​വ്യം മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ വാ​യി​ച്ച ഞാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു പറ​യു​ന്നു “താ​ങ്ക​ളു​ടെ കവിത അസാ​മാ​ന്യ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ ബോ​റാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.” തേ​ങ്ങാ​ക്കു​ല​യെ ‘പോർ​മു​ല​ക്കുട’മായി സങ്ക​ല്പി​ച്ചു് ഒരു ‘കാ​ച്ചു് നട​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട’ല്ലോ കവി. അതു് എന്റെ സ്ഥി​രം പ്ര​യോ​ഗ​മ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ ഓക്കാ​ന​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു. ഉള്ളൂ​രി ന്റെ ഒരു വർ​ണ്ണ​ന​യേ അതി​നോ​ടു മത്സ​രി​ക്കാ​നു​ള്ളൂ. ‘റവു​ക്കാ​യം ഹരിത സൂ​ര്യ​പ​ട​ത്താൽ മേ​ല്ക്ക​ണി​ഞ്ഞ​ക​ളിൽ കൊ​ങ്ക​കൾ രണ്ടും അർ​ക്ക​കാ​ന്തി​യിൽ വി​ള​ങ്ങു​ന്ന ശീ​മ​ച്ച​ക്ക പോലെ ഹൃദയം കവ​രു​ന്നു’ എന്നു സ്വാ​മി. താൻ കവി​യാ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് പു​തു​ശ്ശേ​രി രാ​മ​ച​ന്ദ്രൻ ‘തെ​ങ്ങു്’ എന്ന കവി​ത​യെ​ഴു​തി. പക്ഷേ, ഇതി​നെ​ക്കാൾ Unliterary ആയി അധികം കവി​ത​കൾ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല.

തോമസ് ഹാർ​ഡി​യു​ടെ ‘No Buyers’ എന്ന കവിത ഹൃ​ദ​യ​സ്പർ​ശി​യാ​ണു്. ബ്ര​ഷു​ക​ളും കൂ​ട​ക​ളും കസേ​ര​ക​ളും കയ​റ്റിയ ഒരു വണ്ടി മഴ​യി​ലൂ​ടെ നീ​ങ്ങു​ന്നു. അതി​ന്റെ കൂടെ ഒരു പു​രു​ഷ​നു​മു​ണ്ടു്. ഒരു സ്ത്രീ​യു​മു​ണ്ടു്. വണ്ടി വലി​ക്കു​ന്ന​തു കുതിര. അതി​ന്റെ മുൻ​പി​ലാ​യി പു​രു​ഷൻ കാ​ലു​കൾ വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് ആടി നട​ക്കു​ന്നു. ശവ​സം​സ്കാര ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര പോ​കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ മെ​ല്ലെ​യാ​ണു് അവ​രു​ടെ പോ​ക്കൂ്. വി​ല്പ​ന​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണു് അയാ​ളു​ടെ നട​ത്തം.

അയാ​ളു​ടെ പി​റ​കു​വ​ശ​ത്തു നി​ന്നു് ഒരു ഗജം പി​ന്നി​ലാ​ണു് കു​തി​ര​യു​ടെ മൂ​ക്കു്. നട​ത്ത​ത്തി​ലും ഭാ​വ​ത്തി​ലും യജ​മാ​ന​ന്റെ പ്ര​കൃ​ത​മാ​ണു് കു​തി​ര​യു​ടേ​തു്. അയാൾ നി​ല്ക്കു​മ്പോൾ കു​തി​ര​യും നി​ല്ക്കും. നി​ല്ക്കാൻ പറ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ല അതി​നോ​ടു്. വണ്ടി ഋജു​രേ​ഖ​യി​ലൂ​ടെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ കു​തി​ര​യ്ക്കു ശക്തി​യി​ല്ല. പു​രു​ഷ​നു് സമാ​ന്ത​ര​മാ​യി പാ​ത​യു​ടെ അരി​കി​ലൂ​ടെ സ്ത്രീ നട​ക്കു​ന്നു. അവൾ വെൺ​മ​യു​ള്ള​തും വീ​തി​യു​ള്ള​തു​മായ മുൻ​കു​പ്പാ​യം ധരി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. മഴ ആ മുൻ​കു​പ്പാ​യ​ത്തെ അവ​ളു​ടെ ശരീ​ര​ത്തോ​ടു ഒട്ടി​പ്പി​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. വി​ല്ക്കാ​നു​ള്ള വസ്തു​ക്ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി അവർ ഓരോ അടി വച്ചു് മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു. പക്ഷേ, ആരും ഒന്നും വാ​ങ്ങു​ന്നി​ല്ല. (The Complete Poems, Thomas Hardly, Paperimac, London, pp. 737.) ഇതു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാ​ര​ന്റെ റി​യാ​ലി​റ്റി മാ​ത്ര​മ​ല്ല. ഹാർഡി കവി​ത​യ്ക്കു സാർ​വ​ലൗ​കി​ക​സ്വ​ഭാ​വം വരു​ത്തി കേ​ര​ളീ​യ​ന്റെ​യും റി​യാ​ലി​റ്റി​യാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വണ്ടി​യു​ടെ മുൻ​പിൽ നട​ക്കു​ന്ന സമയം അയാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ​യായ മദാ​മ്മ​യും നമ്മു​ടെ ബന്ധു​ക്ക​ളാ​യി മാ​റു​ന്നു. അവ​രോ​ടു നമു​ക്കു സഹ​താ​പം ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യിൽ ‘ഇരുൾ പടരും കാലം’ എന്ന കഥ​യെ​ഴു​തിയ കണ്ണോ​ത്തു് കൃ​ഷ്ണൻ ഒരു കുട നന്നാ​ക്കൽ​കാ​ര​നെ വി​ദ​ഗ്ദ​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചു് അയാ​ളു​ടെ നേർ​ക്കു് അനു​വാ​ച​ക​ന്റെ സഹ​താ​പ​സ്രോ​ത​സ്സു് പ്ര​വ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. നല്ല കഥ​യാ​ണി​തു്.

1. കോ​ളേ​ജിൽ കോ ഓപ്പ​റേ​റ്റീ​വ് സ്റ്റോ​ഴ്സ് കാ​ണു​മ​ല്ലോ. ഞാൻ ജോലി നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന കോ​ളേ​ജി​ലെ സ്റ്റോ​ഴ്സി​ന്റെ ചാർ​ജ്ജ് ഒരു മല​യാ​ളാ​ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. അവിടെ നോ​ട്ടു​ബു​ക്കും പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​വും വാ​ങ്ങി വി​ല്പ​ന​യ്ക്കു വച്ചാൽ മതി. കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു അവയേ വേ​ണ്ടൂ. പക്ഷേ, ഓവർ സെ​ക്സി​ന്റെ ഉപ​ദ്ര​വ​മു​ള്ള ആ അധ്യാ​പ​കൻ പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി ബ്രാ കൂടി വാ​ങ്ങി​വ​ച്ചു വി​ല്പ​ന​യ്ക്ക്. പെൺ​പി​ള്ളേർ അതും വി​ല്പ​ന​വ​സ്തു​വാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. ബ്രാ ചെ​ല​വാ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു കണ്ടു് അധ്യാ​പ​കൻ ബ്ലാ​ക്ക് ബോർ​ഡിൽ അതു വി​ല്പ​ന​യ്ക്കു​ണ്ടു് എന്നെ​ഴു​തി​വ​ച്ചു. അധ്യാ​പ​കൻ തന്നെ അതു് വി​ല്ക്കാൻ സന്ന​ദ്ധ​നാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. ആദ്യ​മാ​ദ്യം ഒന്നു രണ്ടു പെൺ​പി​ള്ളേർ ബ്രാ വാ​ങ്ങാൻ വന്നു. ക്ര​മേണ അവ​രു​ടെ സം​ഖ്യാ​ബ​ലം കൂടി. പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ വന്നാൽ അധ്യാ​പ​കൻ ചോ​ദി​ക്കും. ‘നി​ന്റെ അള​വെ​ത്ര?’ മു​പ്പ​തു് എന്നു ലജ്ജ​യോ​ടെ അവൾ മൊ​ഴി​യാ​ടും. അധ്യാ​പ​കൻ ‘സാ​കൂ​ത​സ്മി​ത​നാ​യി’ ‘ഉൽ​ക്ക​മ്പ​ത്താ​ലാ​കു​ല​മായ’ അവ​ളു​ടെ മാ​റ​ത്താ​ഴ്ത്തിയ തെ​ളി​നോ​ട്ട​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ‘മു​പ്പ​ത്തി​ര​ണ്ടു വേ​ണ്ടേ? വേണം’ എന്നു പറയും. പെ​ണ്ണു കാൽ​വി​രൽ കൊ​ണ്ടു തറയിൽ വര​ച്ചു് അവ​ന​ത​ശി​ര​സ്ക​നാ​യി “തന്നേ​ക്കു സാർ” എന്നു പറ​ഞ്ഞു് ബ്രാ വാ​ങ്ങി​ക്കോ​ണ്ടു് പോകും. ഒരു ദിവസം ഞാൻ വരാ​ന്ത​യി​ലൂ​ടെ നട​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു ക്ലാ​സ്സിൽ അധ്യാ​പ​ക​നി​ല്ല. ബഹളം പി​ള്ളേ​രു​ടെ. ആരാ​ണു് റ്റീ​ച്ചർ എന്നു് അന്വേ​ഷി​ച്ച​പ്പോൾ അവർ അയാ​ളു​ടെ പേരു പറ​ഞ്ഞു. ഞാൻ കോ ഓപ​റ്റേ​റ്റീ​വു് സ്റ്റോ​ഴ്സിൽ തി​ടു​ക്ക​ത്തിൽ ചെ​ന്ന​പ്പോൾ ക്ലാ​സ് എടു​ക്കേ​ണ്ട അധ്യാ​പ​കൻ ബ്രാ കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു​വ​ച്ചു് ഒരു സു​ന്ദ​രി​പ്പെൺ​കു​ട്ടി​യോ​ടു് നി​ന്റെ അള​വെ​ത്ര എന്നു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു കേ​ട്ടു.

ബ്രാ വി​ല്പ​ന​യു​ടെ അടു​ത്ത സ്റ്റെ​പ്പാ​യി പെൺ​പി​ള്ളേർ ആർ​ത്ത​വ​കാ​ല​ത്തു ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന പാഡും വി​ല്ക്കാൻ അധ്യാ​പ​കൻ പ്ലാ​നി​ട്ടു. അക്കാ​ഴ്ച കാ​ണേ​ണ്ട​താ​യി വന്നി​ല്ല. എനി​ക്കു്. സർ​ക്കാർ എനി​ക്കു തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു മാ​റ്റം തന്നു.

2. ഞാൻ ചി​റ്റൂ​രിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാലം. ഒരു ദിവസം അണി​ക്കോ​ടു് എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു നട​ന്ന​പ്പോൾ ഇട​തു​വ​ശ​ത്തു് ഒരു ലെ​യ്നിൽ കണ്ടു. നല്ല വീ​ടു​കൾ. ഒരു വീ​ടി​ന്റെ മുൻ​വ​ശ​ത്തു് ‘ചമ്പ​ത്തിൽ’ എന്നെ​ഴു​തി വച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭവ​ഭൂ​തി​യു​ടെ ഉത്ത​ര​രാ​മ​ച​രി​തം അതി​സു​ന്ദ​ര​മാ​യി തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്തു. ചമ്പ​ത്തിൽ ചാ​ത്തു​കു​ട്ടി മന്നാ​ടി​യാ​രു​ടെ വീ​ടാ​ണു് അതെ​ന്നു കരുതി ഗെ​യ്റ്റ് മെ​ല്ലെ​ത്തു​റ​ന്നു് മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കു ചെ​ന്നു. മന്നാ​ടി​യാ​രു​ടെ മുറി കാണണം. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൈ​പ്പട കാണണം ഈ ആഗ്ര​ഹ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് എന്റെ പ്ര​വേ​ശം മുൻ​വ​ശ​ത്തു് മീശ പി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഒരാൾ ഇരി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു വി​ന​യ​പൂർ​വം ചോ​ദി​ച്ചു: “ചമ്പ​ത്തിൽ ചാ​ത്തു​ക്കൂ​ട്ടി മന്നാ​ടി​യാ​രു​ടെ വീ​ടാ​ണോ ഇതു?” അദ്ദേ​ഹം കോ​പി​ച്ചു് മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു “മന്നാ​ടി​യാ​രു​മി​ല്ല. കി​ന്നാ​ടി​യാ​രു​മി​ല്ല ഇവിടെ” അന്ത​രി​ച്ച മന്നാ​ടി​യാ​രോ​ടു​ള്ള ബഹു​മാ​ന​ത്താൽ കൂടുതൽ-​അവിടെ നി​ന്നാൽ ആരോ​ഗ്യം ക്ഷ​യി​ക്കു​മെ​ന്നു കണ്ടു് ഞാൻ തി​രി​ച്ചു മെയ്ൻ റോ​ഡി​ലേ​ക്കു ചെ​ന്നു് അണി​ക്കോ​ട്ടേ​ക്കു നട​ന്നു. ഞാൻ ബഹു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും സ്നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രിൽ അദ്വി​തീ​യ​നാ​ണു് പി. കൃ​ഷ്ണൻ നായർ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ‘കാ​വ്യ​ജീ​വി​ത​വൃ​ത്തി’യും രണ്ടു കഥ​ക​ളി​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളും ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ വാ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ആ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ മുൻ​പിൽ തല​കു​നി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ഒരു ദിവസം ചി​റ്റൂ​രെ അണി​ക്കോ​ട്ടേ​ക്കു നട​ന്നു. അണി​ക്കോ​ടു് ജം​ങ്ങ്ഷ​നിൽ നി​ന്നു് പാ​ല​ക്കാ​ട്ടോ​ട്ടു പോ​കു​ന്ന റോഡിൽ അല്പം നട​ന്നാൽ പി. കൃ​ഷ്ണൻ നാ​യ​രു​ടെ വീടു് കാണാം. അന്ത​രി​ച്ച ആ മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നെ സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ ഭക്ത്യാ​ദ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടെ ആ വീ​ട്ടി​ന്റെ മുൻ​പിൽ ചെ​ന്നു നി​ന്നു. പക്ഷേ, ആ ഭവനം പ്ര​സ്സാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്റെ സം​സ്കാ​ര​ത്തെ വി​ക​സി​പ്പി​ച്ച പി. കൃ​ഷ്ണൻ നാ​യ​രു​ടെ വീടു് അച്ച​ടി​ശാല ഞാൻ ദുഃ​ഖ​ത്തോ​ടെ തി​രി​ച്ചു​ന​ട​ന്നു.

3. ചി​റ്റൂർ കോ​ളേ​ജി​ലെ കെ​മെ​സ്ട്രി ഡി​പാർ​ട്മെ​ന്റിൽ ജോ​ലി​യാ​യി​രു​ന്ന അര​വി​ന്ദാ​ക്ഷ മേനോൻ (കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ​ക്കാ​രൻ) എന്നെ ഒരി​ക്കൽ ഇരി​ങ്ങാ​ല​ക്കുട പെൺ​പി​ള്ളേ​രു​ടെ കോ​ളേ​ജിൽ പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. അവി​ടെ​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോൾ ഇരി​ങ്ങാ​ല​ക്കുട മു​നി​സി​പ്പാ​ലി​റ്റി ചെ​യർ​മാൻ, പ്ര​ശ​സ്ത​നായ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ മാ​ട​മ്പു് കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടൻ ഇവരും മീ​റ്റി​ങ്ങിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കു​വാൻ വന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു. മീ​റ്റി​ങ്ങ് തു​ട​ങ്ങി. പെൺ​പി​ള്ളേ​രു​ടെ കോ​ളേ​ജാ​ണെ​ങ്കി​ലും അടു​ത്തു​ള്ള ആൺ​പി​ള്ളേ​രു​ടെ കോ​ളേ​ജി​ലെ കു​ട്ടി​കൾ ഹോളിൽ കയ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യം ചെ​യർ​മാൻ പ്ര​സം​ഗി​ച്ച ഒരു ശബ്ദം പോ​ലു​മു​യർ​ന്നി​ല്ല. കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ചെ​യർ​മാ​നെ അവർ ബഹു​മാ​നി​ച്ചു​വെ​ന്ന​തു് വ്യ​ക്തം. മാ​ട​മ്പി​നെ കര​ഘോ​ഷ​ത്തോ​ടെ കു​ട്ടി​കൾ സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം ഒന്നാ​ന്ത​രം. അതും കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു ഇഷ്ട​മാ​യി. അവർ മാ​ട​മ്പി​നെ ബഹു​മാ​നി​ച്ചു. അടു​ത്ത​തു് എന്റെ ഊഴം. ഞാൻ എഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോൾ തന്നെ ആൺ​പി​ള്ളേർ കൂവി. ഒര​ക്ഷ​രം പോലും പറയാൻ അവർ സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല. തി​രി​ച്ചു​പോ​ന്നു. കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ വഴി. കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​ന്റെ ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടാ​യി എനി​ക്കു കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കണ്ട​പ്പോൾ. അച്ചു​പി​ഴ​യാൽ മാ​ത്ര​മേ അബ​ദ്ധം മഹാ​ഭാ​രത തർ​ജ്ജ​മ​യിൽ ഉണ്ടാ​കൂ എന്നു് ഉദ്ഘോ​ഷി​ച്ച കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​ന്റെ വീടു കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു് ഞാൻ കെ​മി​സ്ട്രി അധ്യാ​പ​ക​നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു. ആകൃ​തി​സൗ​ഭ​ഗ​വും സു​ജ​ന​മ​ര്യാ​ദ​യ​മു​ള്ള അര​വി​ന്ദാ​ക്ഷ​മേ​നോൻ പറ​ഞ്ഞു. “കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​ന്റെ കൊ​ട്ടാ​രം ഇപ്പോൾ ഹോ​ട്ട​ലാ​ണു്.” ഞാൻ നോ​ക്കി, ചി​ക്കൻ ഫ്രൈ പ്ളെ​യ്റ്റിൽ വച്ചു​കൊ​ണ്ടു് വെ​യ്റ്റർ ഓടു​ന്നു. മാ​വേ​ലി​ക്കര മന്ന​നെ​യും മാ​ന്യ​മ​തി​യാം മന്നാ​ടി​യാ​രെ​യും വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ച കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാ​ന്റെ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​നു വന്ന മാ​റ്റം. റോ​റി​ക്കി​ന്റെ ഉദാ​ത്ത​ങ്ങ​ളായ ചി​ത്ര​ങ്ങൾ വച്ചി​രു​ന്ന തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ കെ​ട്ടി​ടം ഇപ്പോൾ പൊ​ലീ​സ് സ്റ്റെ​യ്ഷ​നാ​ണു്. എന്തെ​ല്ലാം മാ​റ്റ​ങ്ങൾ!

4. ഒരു കോ​ളേ​ജി​ലെ രണ്ട​ധ്യാ​പ​കർ എന്നെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി ക്ഷ​ണി​ച്ചു രണ്ടു വർഷം മുൻ​പു്. ക്ഷ​ണി​ച്ച​വർ അധ്യാ​പ​ക​രാ​യി​രു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ പോ​കാ​മെ​ന്നു സമ്മ​തി​ച്ചു. അന്നു രാ​ത്രി എട്ടു മണി​യോ​ടു് അടു​പ്പി​ച്ചു് എനി​ക്കു ഫോൺ കോൾ. ഫോ​ണി​ലൂ​ടെ അറി​യി​പ്പു്. “സാ​ഹി​ത്യ​വാ​ര​ഫ​ലം പതി​വാ​യി വാ​യി​ക്കു​ന്ന സാ​റി​ന്റെ ആരാ​ധ​ക​നാ​ണു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. സാ​റി​നെ ആരെ​ങ്കി​ലും അപ​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​തോ അതി​ന​പ്പു​റ​ത്താ​യി ആപ​ത്തു ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തോ എനി​ക്കി​ഷ്ട​മി​ല്ല. സാ​റി​നെ എനി​ക്ക​ത്ര സ്നേ​ഹ​വും ബഹു​മാ​ന​വു​മാ​ണു് സാറ്… കോ​ളേ​ജി​ലെ മലയാള സമാജം ഉദ്ഘാ​ട​നം ചെ​യ്യാൻ ചെ​ല്ലാ​മെ​ന്നു സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ലേ? പോ​ക​രു​തേ സാർ, ആപ​ത്തു​ണ്ടാ​കും.” റി​സീ​വർ താഴെ വയ്ക്കു​ന്ന ശബ്ദം. ഞാ​നു​ട​നെ പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലി​നെ റ്റെ​ലി​ഫോ​ണിൽ വി​ളി​ച്ചു് ഈ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞു. അദ്ദേ​ഹം മറു​പ​ടി നല്കി​യ​തു് ഇങ്ങ​നെ: “സാ​റി​നു് ഒരു ശത്രു​വു​ണ്ടു്. അയാൾ അധ്യാ​പ​ക​നാ​ണു്. ധൈ​ര്യ​മാ​യി മീ​റ്റി​ങ്ങി​നു് വരൂ. ഞാൻ നോ​ക്കി​ക്കോ​ള്ളാം.” ഒരു മണി​ക്കൂർ കഴി​ഞ്ഞു് എന്റെ ഫോൺ ശബ്ദി​ച്ചു. നേ​ര​ത്തെ എനി​ക്കു മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു തന്നു് ആളി​ന്റെ ശബ്ദം തന്നെ. “താൻ പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലി​നെ കാ​ര്യ​മൊ​ക്കെ അറി​യി​ച്ചി​ല്ലേ. കോ​ളേ​ജിൽ വന്നാൽ തന്നെ ബോം​ബെ​റി​ഞ്ഞു കൊ​ല്ലും. അതു​കൊ​ണ്ടു് താൻ വീ​ട്ടിൽ ഇരു​ന്നാൽ മതി. സൂ​ക്ഷി​ച്ചു ജീ​വി​ക്കു്.” ഞാൻ പി​ന്നെ​യും പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലി​നെ റ്റെ​ലി​ഫോ​ണിൽ വി​ളി​ച്ചു ഭീഷണി ഉണ്ടാ​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞു. “ഇതു് ഓല​പ്പാ​മ്പു കാ​ണി​ച്ചു​ള്ള പേ​ടി​പ്പി​ക്ക​ലാ​ണു്. ധൈ​ര്യ​മാ​യി വരണം സാർ.” ഞാൻ പേ​ടി​ച്ചു. ഉദ്ഘാ​ട​ന​ത്തി​നു പോ​കേ​ണ്ട​തി​ല്ല എന്നു് തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അടു​ത്ത ദിവസം കാ​ല​ത്തു് എവി​ടെ​യോ പോയി എന്ന​റി​യി​ച്ചേ​ക്ക​ണം. മീ​റ്റി​ങ്ങി​നു പോയാൽ ബോംബ് എറി​യും. താൻ മരി​ച്ചു പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്യും. പത്തു മണി​ക്കു് ആ രണ്ടാ​ധ്യാ​പ​കർ എന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. “ഇവി​ടെ​യി​ല്ല. എവി​ടെ​യോ കാ​ല​ത്തു പോയി” എന്നു സഹ​ധർ​മ്മി​ണി പറ​ഞ്ഞു. നമ്മു​ടെ വീ​ട്ടി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു കള്ളം പറയാൻ അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. സഹ​ധർ​മ്മി​ണി കള്ളം പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ അക​ത്തെ മു​റി​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു് അധ്യാ​പ​കർ​ക്കു തോ​ന്നി​യി​രി​ക്കും. അവർ ഉടനെ അറി​യി​ച്ചു: “ഞങ്ങൾ വന്ന​തു് സാ​റി​നെ മീ​റ്റി​ങ്ങി​നു കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ന​ല്ല. മല​യാ​ള​സ​മാ​ജ​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ഘാ​ട​നം വേ​റൊ​രു ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു മാ​റ്റി​വ​ച്ചു. ബോംബ് എറി​ഞ്ഞു് സാ​റി​നെ കൊ​ല്ലു​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തും മറ്റും സാ​റി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​നായ ഒര​ധ്യാ​പ​കൻ തന്നെ​യാ​ണു്. അത​റി​യി​ക്കാ​നാ​ണു് ഞങ്ങൾ വന്ന​തു്. സാറ് വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നു് ഒരി​ട​ത്തും പോ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും ഞങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാം.” അവർ മര്യാ​ദ​യോ​ടു​കൂ​ടി ഇത്ര​യും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് പോയി. ഭീ​ക​ര​ന്മാർ​ക്കു രാ​ഷ്ട്ര​വ്യ​വ​ഹാ​ര​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ച ലക്ഷ്യ​മെ​ങ്കി​ലു​മു​ണ്ടു്. സം​സ്കാ​ര​ത്തെ വി​ക​സി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന അധ്യാ​പ​കൻ ഭീ​ക​ര​ന്മാ​രെ​ക്കാൾ കെട്ട നി​ല​യിൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു. സാ​ഹി​ത്യ​വി​മർ​ശ​നം നട​ത്തി​യാൽ ബോംബ് എറി​യു​മെ​ന്നു വരെ ആയി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഈശ്വ​രൻ ഉണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇല്ലെ​ങ്കി​ലും കർ​മ്മ​സി​ദ്ധാ​ന്തം ശരി​യാ​ണു്. അതി​നാൽ ഇതു ചെയ്ത ആളിനു പ്ര​കൃ​തി, ശിക്ഷ നല്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. അതു വൈ​കു​മെ​ന്നേ​യു​ള്ളൂ. മന്ദ​ഗ​തി പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ സവി​ശേ​ഷ​ത​യാ​ണു്. പൂ​മൊ​ട്ടു വി​രി​യാൻ ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു മണി​ക്കൂ​റെ​ങ്കി​ലും വേണം. വി​ത്തു് കു​ഴി​ച്ചി​ട്ടാൽ അടു​ത്ത ദിവസം അതു് വലിയ വൃ​ക്ഷ​മാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടി​ല്ല. വർ​ഷ​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടേ ആ വി​ത്തു് വന്മ​ര​മാ​യി മാറൂ. കൊ​ല​പാ​ത​കം ചെ​യ്താൽ കൊ​ല​പാ​ത​കി​ക്കു് പ്ര​കൃ​തി ഉടനെ ശിക്ഷ നൽ​കി​ല്ല. God sees the truth, but he waits എന്ന​തു പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​രം ശരി​യാ​ണു്. ഭൂ​ട്ടോ​യെ കൊന്ന സിയാ ഉൾ ഹക്കി​നു് പി​റ്റേ ദിവസം ശിക്ഷ കി​ട്ടി​യി​ല്ല. പക്ഷേ, വർ​ഷ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ശിക്ഷ കി​ട്ടി. അതു​കൊ​ണ്ടു് ആരും ആരെ​യും ദ്രോ​ഹി​ക്ക​രു​തു്. ശകാ​രി​ക്കുക പോലും അരു​തു്. ഈശ്വ​രൻ സത്യം കാ​ണു​ന്നു. പക്ഷേ, അദ്ദേ​ഹം കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന​തു് ഓരോ വ്യ​ക്തി​യും ഓർ​മ്മി​ക്ക​ണം.

5. രണ്ടോ മൂ​ന്നോ വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​പു് ഈ കോ​ള​ത്തിൽ ചൈ​ന​യി​ലെ Mo Yan എന്ന നോ​വ​ലി​സ്റ്റി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​കൃ​ഷ്ട​ര​ച​ന​യായ Red Sorghum-​നെ ക്കു​റി​ച്ചും ഞാൻ എഴു​തി​യി​രു​ന്നു. ഈ നോവൽ എവോർ​ഡു​കൾ നേടും എന്നു് ഞാ​നെ​ഴു​തി എന്നാ​ണു് ഓർമ്മ പറ​യു​ന്ന​തു്. ഡി​സം​ബർ 24-ആം തീ​യ​തി​യി​ലു​ള്ള റ്റെം വാ​രി​ക​യിൽ ഈ നോ​വ​ലി​സ്റ്റും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആരാ​ധ​ക​രും നോബൽ സമ്മാ​നം കൊ​തി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണെ​ന്നു് സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ലേഖനം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ‘He is viewed as a potential Nobel laureate in the eyes of both the cadres in Beijing and authors like Kenzaro Oe.’ (കെൻ​സാ​റോ ഓയേ​ക്കു് സാ​ഹി​ത്യ​ര​ച​ന​യായ നോബൽ സമ്മാ​നം കി​ട്ടി​യെ​ന്നു് വാ​യ​ന​ക്കാർ ഓർ​മ്മി​ക്കു​മ​ല്ലോ.) മോ യാ​ന്റെ ഒരു ചെ​റു​ക​ഥാ​സ​മാ​ഹാ​ര​ത്തി​ന്റെ നി​രൂ​പ​ണ​മാ​ണു് റ്റെം വാ​രി​ക​യി​ലെ പ്ര​ബ​ന്ധം. അതി​നെ​ക്കൂ​റി​ച്ചു് അത്ര നല്ല അഭി​പ്രാ​യ​മി​ല്ല റെ​വ്യൂ എഴു​തിയ ആളി​നു്. ‘But compared with the intense, orgiastic prose of ‘Red Sorghum’, these stories feel flat എന്നാ​ണു് റെ​വ്യൂ​വി​ലെ നി​രീ​ക്ഷ​ണം. Mo’s work rings with refreshing authentically എന്നു് റ്റെ​മി​ലെ ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​തിയ Annie Wang സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു സ്വീ​ഡി​ഷ് ബഹു​മ​തി കി​ട്ടു​മോ എന്നു അവർ​ക്കു സംശയം.

മോ യാ​നി​ന്റെ മാ​സ്റ്റർ​പീ​സി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഞാൻ എന്തെ​ഴു​തി എന്നു് ഓർ​മ്മ​യി​ല്ല. പു​സ്ത​കം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തു​കൊ​ണ്ടു് അതു വീ​ണ്ടും നോ​ക്കാൻ വയ്യ​താ​നും. എങ്കി​ലും ഈ നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് പസ്ത്യർ​ന​ക്കി​നെ​പ്പോ​ലെ വ്യ​ക്തി​വാ​ദ​ത്തിൽ (individualism) വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന ആളാ​ണെ​ന്നു സം​ശ​യ​ലേ​ശം കൂ​ടാ​തെ പറയാം. നോ​വ​ലി​ലെ പ്ര​ധാന കഥാ​പാ​ത്രം ‘ഞാൻ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. എന്റെ ശരീരം എന്റേ​തു മാ​ത്രം’ എന്നു പറ​യു​ന്ന​താ​യി ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടെ​നി​ക്കു്. അതു വ്യ​ക്തി​വാ​ദ​ത്തെ നീ​തി​മ​ത്ക​രി​ക്കു​ന്ന പ്ര​സ്താ​വ​മാ​ണ​ല്ലോ.

6. നൈ​ജീ​രി​യൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​ണു് ബെൻ ഓക്രീ (Ben Okri, b. 1959) നൈ​ജീ​രി​യ​യ്ക്കു വേ​ണ്ടി​യും ലോ​ക​ത്തി​നാ​കെ വേ​ണ്ടി​യും സാ​ഹി​ത്യ​നിർ​മ്മി​തി​യിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മഹാ​നാ​ണു് ഓക്രീ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മഹ​നീ​യ​മായ കാ​വ്യ​മാ​ണു് ‘Mental Flight’. മനു​ഷ്യൻ വലിയ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് അദ്ദേ​ഹം സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. നമ്മൾ ശൂ​ന്യാ​കാ​ശ​ത്തു് സഞ്ച​രി​ച്ചു് ജന​വാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഏകാ​കി​ക​ത​യെ നി​രീ​ക്ഷ​ണം ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്നു. സു​ശ​ക്ത​ങ്ങ​ളായ മതേതര ഘടനകൾ നിർ​മ്മി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു. മത​പ​ര​ങ്ങ​ളായ ഘട​ന​ക​ളെ​യും. ഭീ​തി​ദ​ങ്ങ​ളായ രോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ ചി​കി​ത്സി​ച്ചു മാ​റ്റാൻ ഇന്നു നമു​ക്കു കഴി​യും. മാ​ന​സിക ഭ്രം​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് നമ്മൾ പ്ര​കാ​ശം പ്ര​സ​രി​പ്പി​ച്ചു. ഭീ​തി​ത​മായ അണു​ശ​ക്തി​യെ നമ്മൾ വേർ​പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, മലി​നീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു് ഭൂ​മി​യു​ടെ ദുർ​ബ​ല​മായ സമനില വക്ര​മാ​യി തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു ഇപ്പോൾ. ശര​ണാർ​ത്ഥി ക്യാ​മ്പു​ക​ളിൽ മനു​ഷ്യ​രാ​ശി മരി​ക്കു​ന്നു. യഹൂ​ദർ​ക്കു വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള നഗ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ അതി​നു് (മനു​ഷ്യ​രാ​ശി​ക്കു്) ഭ്രാ​ന്തു് പി​ടി​ക്കു​ന്നു. അധ​മ​ങ്ങ​ളായ സർ​ക്കാ​രു​കൾ അതിനെ ക്രൂ​ര​സ്വ​ഭാ​വ​മൂ​ള്ള​താ​ക്കു​ന്നു. വി​ഷ​സ​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളായ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളിൽ മനു​ഷ്യർ ചത്തൊ​ടു​ങ്ങു​ന്നു.

ഈ കാ​വ്യം വാ​യി​ക്കുക. നമ്മു​ടെ അക​ക്ക​ണ്ണു തു​റ​പ്പി​ക്കാൻ ഇതിനു ശക്തി​യു​ണ്ടു്. ബെൻ ഓക്രീ നല്ല നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് എന്ന പോലെ നല്ല കവി​യു​മാ​ണു് എന്നു നമ്മൾ പറയും.