SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/Irula_women.jpg
Irula women from the Nilgiri Hills in Tamil Nadu in 1871, a photograph by .
പു­തു­ക­വി­ത­ക­ളി­ലെ ആ­ദി­വാ­സി സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം
ടി. ആർ. വേ­ണു­ഗോ­പാ­ലൻ
images/adivasi-09.jpg

ആ­ധു­നി­ക വ്യ­വ­ഹാ­ര­ങ്ങ­ളിൽ, ‘ആ­ദി­വാ­സി’കളെ അ­പ­രി­ഷ്കൃ­തർ, അ­രി­കു­വൽ­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­വർ, പുതിയ ജീ­വി­ത­ശൈ­ലി­ക­ളോ­ടും ഭാ­വു­ക­ത്വ­ങ്ങ­ളോ­ടും മു­ഖം­തി­രി­ച്ചു നിൽ­ക്കു­ന്ന­വർ തു­ട­ങ്ങി­യ ‘നെ­ഗ­റ്റീ­വു’ക­ളി­ലാ­ണു് പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ള­തു്. ഇ­വ­യെ­ല്ലാം മുൻ­വി­ധി­ക­ളാ­ണു്. ച­രി­ത്ര­പ­ര­മാ­യി ഈ പ്ര­ശ്ന­ത്തെ സ­മീ­പി­ച്ചാൽ, അവർ നാം ത­ന്നെ­യെ­ന്നും അ­വ­രു­ടെ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ അ­നു­സ്യൂ­തി ഭാ­ഗി­ക­മാ­യി ന­മ്മി­ലൂ­ടെ തു­ട­രു­ന്നു­വെ­ന്നും മ­ന­സ്സി­ലാ­കും. വി­ഭ­വ­ങ്ങൾ കൊ­ള്ള­യ­ടി­ച്ചു് അ­വ­രു­ടെ ജൈ­വ­വ്യ­വ­സ്ഥ ത­കർ­ത്ത­തു നാം തന്നെ. ആ­ധു­നി­ക ഉ­പ­ഭോ­ഗ­വ­സ്തു­ക്ക­ളിൽ അവരെ വീ­ഴ്ത്തി. പു­രു­ഷ­ലൈം­ഗി­കാർ­ത്തി­യു­ടേ­യും മ­ദ്യ­ത്തി­ന്റേ­യും ഇ­ര­ക­ളാ­ക്കി അവരെ നമ്മൾ ന­ശി­പ്പി­ച്ചു. തനതു ഗോ­ത്ര­സം­സ്കൃ­തി­യെ നാ­ടു­ക­ട­ത്തി­യ­തു്, അ­വ­രു­ടെ ‘പ­രി­ഷ്കൃ­ത’ പി­ന്തു­ടർ­ച്ച­ക്കാ­രാ­യ ന­മ്മ­ളാ­ണു്. അ­തി­നാൽ, അ­വ­രി­ന്നു് നമ്മെ ഭ­യ­ന്നു് ഉൾ­ക്കാ­ടി­ന്റെ സു­ര­ക്ഷി­ത­ത്വ­ത്തി­ലേ­ക്കു് പിൻ­വാ­ങ്ങി­യി­രി­ക്കു­ന്നു: ‘പു­ത്തൻ­മ­നു­ഷ്യ’ന്റെ ഹിം­സാ­വാ­സ­ന­യും ആർ­ത്തി­യും ഭ­യ­ന്നു്, രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വ­ഞ്ച­ന­യും ഭ­ര­ണ­കൂ­ട അ­തി­ക്ര­മ­വും നീ­തി­നി­ഷേ­ധ­വും മ­ടു­ത്തു്. കാ­ട്ടിൽ ഇ­ന്നു്, അവർ മൃ­ഗ­ങ്ങ­ളേ­ക്കാൾ കൂ­ടു­തൽ ‘നാ­ടു­വാ­സി’കളെ ഭ­യ­ന്നു­ത­ന്നേ­യാ­ണു് ക­ഴി­യു­ന്ന­തു്.

ഗോ­ത്ര­വർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളു­ടെ ച­രി­ത്ര­പ­ശ്ചാ­ത്ത­ലം പ­രി­ശോ­ധി­ക്കു­ന്ന­തു് ഈ പ­ഠ­ന­ത്തി­ന­ത്യാ­വ­ശ്യ­മാ­ണു്. കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ ഗോ­ത്ര­സം­സ്കൃ­തി­ക്കു് ത­മി­ഴ­ക­ത്തി­ന്റെ അ­ത്ര­ത­ന്നെ പ­ഴ­ക്ക­വും അ­നു­സ്യൂ­തി­യു­മു­ണ്ടു്. ഗോ­ത്ര­ത്ത­ല­വ­ന്മാ­രാ­യ മൂ­പ്പ­ന്മാർ­ക്കു കീഴിൽ വിവിധ ഗോ­ത്ര­ങ്ങൾ ഓ­രോ­ന്നും ചെറിയ സാ­മൂ­ഹ്യ­മാ­ത്ര­ക­ളാ­യി ഏ­കീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ഓരോരോ മാ­ത്ര­ക­ളും സ്വ­യം­പ­ര്യാ­പ്ത ഏ­ക­ക­ങ്ങ­ളാ­യി­രു­ന്നു. തനതു വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങൾ, അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങൾ, കു­ല­ദൈ­വ­ങ്ങൾ, ക­ലാ­രൂ­പ­ങ്ങൾ എ­ല്ലാ­മു­ള്ള വൈ­വി­ധ്യ­മാർ­ന്ന ഗോത്ര സം­സ്കൃ­തി നേ­രി­ട്ട ആദ്യ പ്ര­ഹ­രം പൊ­തു­വർ­ഷം എ­ട്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടോ­ടെ കേ­ര­ള­ത്തിൽ പ­ല­ഘ­ട്ട­ങ്ങ­ളി­ലാ­യി നടന്ന ബ്രാ­ഹ്മ­ണാ­ധി­നി­വേ­ശ­മാ­ണു്. നൂതന കാർ­ഷി­ക സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങ­ളു­മാ­യാ­ണു് അ­ധി­നി­വേ­ശ­ക്കാ­രു­ടെ വരവു്. ഇതു ന­ട­പ്പി­ലാ­ക്കു­ന്ന­തി­നാ­വ­ശ്യ­മാ­യ­വ­രെ ഗോ­ത്ര­ങ്ങ­ളിൽ ക­ണ്ടെ­ത്തി. ഇ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് സം­ഘ­ടി­ത കൃ­ഷി­സ­മ്പ്ര­ദാ­യം ഉ­ട­ലെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു്. പുതിയ കാർ­ഷി­ക സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ആ­വിർ­ഭാ­വം ഗോ­ത്ര­സം­സ്കൃ­തി­യു­ടെ ത­കർ­ച്ച­ക്കു ഹേ­തു­വാ­യി. എ­ന്നി­രു­ന്നാ­ലും, ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­ഗ്രാ­മ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­തിർ­ത്തി­യ്ക്കു പു­റ­ത്തും ബ്രാ­ഹ്മ­ണേ­ത­ര ഗ്രാ­മ­ങ്ങ­ളി­ലും ഗോ­ത്ര­വാ­സി­കൾ­ക്കു് ഒരു നി­ശ്ചി­ത ഇ­ട­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. കാ­ടു­ക­ളിൽ­നി­ന്നു തേനും മറ്റു വ­ന­വി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളും അ­ങ്ങാ­ടി­ക­ളിൽ എ­ത്തി­ച്ചി­രു­ന്ന­തു് ഇ­വ­രാ­ണു്. ഇ­വ­രു­ടെ ചില അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങൾ നാ­ട്ടി­ലെ കാ­വു­ക­ളിൽ ന­ട­ത്തി­യി­രു­ന്നു. അ­തി­ന്റെ തു­ടർ­ച്ച ഇ­പ്പോ­ഴും കാണാം. യു­ദ്ധ­കാ­ല­ങ്ങ­ളിൽ നാ­ടു­വാ­ഴി­കൾ ഗോത്ര മൂ­പ്പ­ന്മാ­രു­ടെ അ­നു­ഗ്ര­ഹ­വും ആൾ­സ­ഹാ­യ­വും അ­ഭ്യർ­ത്ഥി­ച്ചി­രു­ന്നു­വെ­ന്നു് മ­ദ്ധ്യ­കാ­ല പ്ര­മാ­ണ­ങ്ങ­ളിൽ കാണാം. പ­ഴ­ശ്ശി­രാ­ജ­യു­ടെ കാ­ര്യം ഒ­രു­ദാ­ഹ­ര­ണം: കുറിഞ്ഞി-​കുറിച്ച ്യാ ക­ലാ­പ­ങ്ങൾ ഗോത്ര ജ­ന­ത­യു­ടെ ധീരത പ്ര­ക­ട­മാ­ക്കു­ന്ന മ­റ്റൊ­ന്നു്.

images/adivasi-03.jpg

യൂ­റോ­പ്പി­യൻ കൊ­ളോ­ണി­യൽ ശ­ക്തി­ക­ളു­ടെ വ­ര­വോ­ടെ വ്യാ­വ­സാ­യി­ക/മാർ­ക്ക­റ്റ് ആ­വ­ശ്യാ­നു­സൃ­തം വ­ന­വി­ഭ­വ­ങ്ങൾ കൊ­ള്ള­യ­ടി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. കാ­ടു­കൾ വെ­ട്ടി­ത്തെ­ളി­ച്ചു് തേയില, ഏലം പ്ലാ­ന്റേ­ഷ­നു­കൾ സ്ഥാ­പി­ത­മാ­യ­തോ­ടെ ഗോ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ സ്വാ­ഭാ­വി­ക ആ­വാ­സ­വ്യ­വ­സ്ഥ ത­കർ­ച്ച നേ­രി­ട്ടു; വ­രു­മാ­ന മാർ­ഗ്ഗം ചു­രു­ങ്ങി. പ­ത്തൊ­മ്പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ അ­ന്ത്യ­ത്തിൽ, മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ‘ഭൂ­ആർ­ത്തി’ വ­ന­മേ­ഖ­ല­യിൽ അ­നി­യ­ന്ത്രി­ത­മാം വി­ധ­ത്തിൽ പ്ര­ക­ട­മാ­യി. ഇതോടെ കാടു് നാ­ടാ­വാൻ തു­ട­ങ്ങി. സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യാ­ന­ന്ത­രം മാ­റി­മാ­റി­വ­ന്ന സർ­ക്കാ­രു­കൾ വോ­ട്ടു­ബാ­ങ്ക് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യി വ­ന­ഭൂ­മി ച­ട്ട­ലം­ഘ­ന­ങ്ങ­ളെ പ­ട്ട­യം നൽകി സാ­ധൂ­ക­രി­ച്ചു. ഇതോടെ, ആ­ദി­വാ­സി­ഭൂ­മി വൻ­ഭൂ­സ്വാ­മി­മാ­രു­ടേ­യും ബി­നാ­മി­ക­ളു­ടേ­യും അ­ധീ­ന­ത­യി­ലാ­യി. സ്വ­ന്തം വാ­സ­സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളും കൃ­ഷി­യി­ട­ങ്ങ­ളും ന­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ട ‘കാ­ടി­ന്റെ മക്കൾ’ പു­ത്ത­ന­ധി­നി­വേ­ശ മ­ല­യാ­ളി ഭീ­ക­ര­ത­യു­ടെ ഇ­ര­ക­ളാ­യി. മ­ദ്യ­വും മ­യ­ക്കു­മ­രു­ന്നും ഇവരെ വീ­ഴ്ത്തി. കു­ടി­യേ­റ്റ­ക്കാ­രു­ടെ ലൈം­ഗി­ക­വെ­റി­യിൽ ഞെ­രി­ഞ്ഞ­മർ­ന്ന ആ­ദി­വാ­സി ബാ­ലി­ക­മാർ അ­നാ­ഥ­ക്കു­ഞ്ഞു­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­മ്മ­മാ­രാ­യി. ത­ങ്ങ­ളു­ടേ­ത­ല്ലാ­ത്ത തെ­റ്റി­നു്, ഊ­രു­വി­ല­ക്കും നേ­രി­ട്ടു.

ആ­ദി­വാ­സി ക്ഷേ­മ­പ­ദ്ധ­തി­കൾ വിവിധ സർ­ക്കാ­രു­കൾ ന­ട­പ്പാ­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ച്ചെ­ങ്കി­ലും ഒ­ന്നും കാ­ര്യ­മാ­യ വിജയം ക­ണ്ടി­ല്ല. സർ­ക്കാർ പു­ന­ര­ധി­വാ­സ­സ­മു­ച്ച­യ­ങ്ങൾ പലതും മ­ലി­ന­വും ചോർ­ന്നൊ­ലി­ക്കു­ന്ന­വ­യു­മാ­ണു്. സ്കൂ­ളു­കൾ, ആ­ശു­പ­ത്രി­കൾ, വൈ­ദ്യു­തി­വെ­ളി­ച്ചം എ­ന്നി­വ ഇ­പ്പോ­ഴും പല ഊ­രു­കൾ­ക്കും അ­പ്രാ­പ്യം. ന­ഗ­ര­വാ­സി­ക­ളു­ടെ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­ത്തി­നാ­യി നിർ­മ്മി­ച്ച ജ­ലാ­ശ­യ­വി­സ്തൃ­തി­യിൽ മു­ങ്ങി­പ്പോ­യി അ­വ­രു­ടെ പല ഊ­രു­ക­ളും, ജീ­വി­തം ത­ന്നെ­യും. മ­ല­മു­ക­ളിൽ ന­ട­ന്നു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന അ­ശാ­സ്ത്രീ­യ പാ­റ­ഖ­ന­ന ഭീ­ഷ­ണി­യിൽ അവരും ഭ­യ­ത്തി­ലാ­ണു്. ഏതു നി­മി­ഷ­വും ഇ­ടി­ഞ്ഞു വീ­ഴാ­വു­ന്ന മ­ല­ഞ്ചെ­രു­വു­ക­ളിൽ അവർ മരണം മ­ണ­ക്കു­ന്നു. വർ­ഷാ­വർ­ഷം ആ­വർ­ത്തി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പ്ര­ള­യ­ത്തിൽ അവരും മ­ണ്ണി­ന­ടി­യിൽ അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­രാ­വു­ന്നു­ണ്ടു്, പു­റം­ലോ­ക­മ­റി­യാ­തെ. സർ­ക്കാർ സഹായം അ­വർ­ക്കു് ഫ­ല­പ്ര­ദ­മാ­യി ല­ഭി­യ്ക്കു­ന്ന­തേ­യി­ല്ല. എ­ങ്കി­ലും, പ്ര­ള­യ­ദു­ര­ന്ത­ത്തി­നി­ട­യിൽ ആ­ദി­വാ­സി­കൾ­ക്കു­ള്ള റേ­ഷ­നു­മാ­യി മ­ല­ക­യ­റി­യ പ­ത്ത­നം­തി­ട്ട ക­ള­ക്ടർ പി. ബി. നൂഹ് ബ്യൂ­റോ­ക്ര­സി­യു­ടെ മാ­ന­വി­ക സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളെ തു­റ­ന്നു­കാ­ട്ടി ശ്ര­ദ്ധേ­യ­നാ­യി.

പ്ര­തി­കൂ­ല സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ ചില ഗോ­ത്ര­സം­സ്കൃ­തി­കൾ അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യെ­ങ്കി­ലും പല സം­സ്കൃ­തി­ക­ളും ഇ­ന്നും നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നു: പ­ട്ടി­ണി­ക്കും രോ­ഗ­ങ്ങൾ­ക്കും ന­ടു­വിൽ. അ­വ­രു­ടെ ആ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളും അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളും ക­ലാ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളും ഭാ­ഷ­ക­ളും ഇ­ന്നും നി­ല­വി­ലു­ണ്ടു്. അവയിൽ തെ­യ്യം, തിറ, പടയണി തു­ട­ങ്ങി­യ ക­ലാ­രൂ­പ­ങ്ങൾ കാ­ടി­റ­ങ്ങി വ­ന്ന­വ­യാ­ണു്. ന­മ്മു­ടെ കാ­വു­ക­ളും നാ­ടോ­ടി പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ങ്ങ­ളും വൈ­ദ്യ­വും ഇ­പ്ര­കാ­രം കാ­ടി­റ­ങ്ങി­യ­തു്. ഇവയിൽ പ­ല­തു­മി­ന്നു് പ­രി­ഹാ­സ്യ­മാം­വി­ധം ക­മ്പോ­ള­വൽ­ക്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­യോ­ഗ­ങ്ങൾ­ക്കു് കൊ­ഴു­പ്പാ­യും ടൂ­റി­സ്റ്റു­കൾ­ക്കു് നി­റ­പ്പ­കി­ട്ടാ­യും ഇവ വി­പ­ണ­നം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ടു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. ഇ­ത്ത­രം വി­പ­രീ­ത സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളി­ലും ഗോ­ത്ര­സ്വ­ത്വം നി­ല­നിർ­ത്തു­വാൻ ചില ശ്ര­മ­ങ്ങൾ ന­ട­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്, പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചും യു­വാ­ക്കൾ­ക്കി­ട­യിൽ. പ­രി­മി­ത­മാ­യ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ സൗ­ക­ര്യ­ങ്ങൾ ഉ­പ­യോ­ഗ­പ്പെ­ടു­ത്തി അ­വ­രി­ന്നു് പു­റം­ലോ­കം കാ­ണു­ന്നു­ണ്ടു്, മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

images/adivasi-07.jpg

തങ്ങൾ ചൂ­ഷി­ത­രും തി­ര­സ്കൃ­ത­രു­മെ­ന്നു് അവർ തി­രി­ച്ച­റി­യു­ന്നു. ഇ­തി­നു­ത്ത­ര­വാ­ദി മു­ഖ്യ­ധാ­രാ സ­മൂ­ഹ­വും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ക്കാ­രും ഭ­ര­ണ­കൂ­ടം ത­ന്നെ­യു­മെ­ന്നു് അവർ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­ന്നു. പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്കാൻ ഇ­വർ­ക്കു് എ­ഴു­ത്തു­മാ­ത്ര­മാ­ണു് ആയുധം. ത­ങ്ങ­ളു­ടെ പൈ­തൃ­കാ­ടി­ത്ത­റ­യിൽ നി­ന്നും വ്യ­തി­ച­ലി­ക്കാ­തെ പുതിയ ഗോ­ത്ര­ഭാ­വു­ക­ത്വം ആ­വി­ഷ്ക്ക­രി­ക്കാ­നാ­വും­വി­ധം അ­വ­രു­ടെ ഗ്രാ­മ്യ­ഭാ­ഷ­കൾ ക­രു­ത്തു നേ­ടി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞു. നാ­ഗ­രി­ക ഭാ­വു­ക­ത്വ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു് വേ­റി­ട്ടു് ഇവർ മ­റ്റൊ­രു ലോ­ക­വും സാ­ദ്ധ്യ­ത­യും സ്വ­പ്നം കാ­ണു­ന്നു. പു­തു­നാ­ഗ­രി­ക­ത­യോ­ടു­ള്ള ഭയവും അ­വ­ജ്ഞ­യും പ്ര­ക­ട­മാ­വു­ന്ന അ­വ­രു­ടെ ര­ച­ന­ക­ളിൽ തി­ക­ഞ്ഞ പാ­രി­സ്ഥി­തി­ക അ­വ­ബോ­ധ­വും തെ­ളി­യു­ന്നു­ണ്ടു്. മ­നു­ഷ്യാ­വ­കാ­ശ­ലം­ഘ­ന­ങ്ങൾ­ക്കെ­തി­രെ, ലൈം­ഗി­കാ­തി­ക്ര­മ­ങ്ങൾ­ക്കെ­തി­രെ, ബാ­ലാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങൾ­ക്കു വേ­ണ്ടി, ത­ങ്ങ­ളു­ടെ നാ­ടോ­ടി­ഭാ­ഷ­യിൽ അ­കൃ­ത്രി­മ­മാ­യി, ഛ­ന്ദ­സു­ക­ളു­ടേ­യും കാ­വ്യ­ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­ന്റേ­യും അ­ക­മ്പ­ടി­യി­ല്ലാ­തെ അ­വ­രെ­ഴു­തു­ന്നു, അതീവ ക­രു­ത്തോ­ടെ. ഇവയിൽ പ്രാ­തി­നി­ധ്യ സ്വ­ഭാ­വ­മു­ള്ള കു­റ­ച്ചു ക­വി­ത­ക­ളാ­ണു് ഇവിടെ ചർച്ച ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്.[1]

ര­ണ്ടു്

പി. ശി­വ­ലിം­ഗ­ന്റെ ‘ക­ത്താ­രി’[2] ഇരുള ഭാ­ഷ­യി­ലെ മാ­ജി­ക്കൽ ഉ­ള്ള­ട­ക്ക­മു­ള്ള ക­വി­ത­യാ­ണു്. നാ­ലാ­യി പി­ളർ­ന്ന ഒരു മു­ളം­കോ­ലി­ന്റെ വിവിധ ബിംബ പ്ര­തി­നി­ധാ­ന­ങ്ങ­ളാ­ണു് ഈ ക­വി­ത­യി­ലെ ക­ത്താ­രി. ജ്യാ­മി­തീ­യ ബിം­ബ­ങ്ങൾ ധാ­രാ­ള­മാ­യി ഇ­തി­ലു­പ­യോ­ഗി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. അ­തു­പോ­ലെ ആ­ഭി­ചാ­ര, ഊർ­വ്വ­ര­താ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളും.

‘ഒ­രൊ­റ്റ മു­ള­ങ്കോൽ

നാ­ലാ­യു് പി­ളർ­ന്ന­തു്.

മൂ­ന്നു മൂ­ല­യും ചേർ­ത്തു് ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യ വായ.

ഇതു്, കു­ട്ടി­കൾ­ക്കു് പ­ഠി­ക്കാൻ ക­ണ­ക്കു് അ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ

മെ­ന­ഞ്ഞെ­ടു­ത്ത ത്രി­കോ­ണ­മാ­ണെ­ന്നു് [3] ക­രു­തേ­ണ്ട.’

ഗ­ണി­താ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ മെ­ന­ഞ്ഞ ത്രി­കോ­ണ­മ­ല്ല ഇ­തെ­ന്നു കവി പ­റ­യു­ന്ന­തോ­ടെ കവിത വി­ശാ­ല­മാ­യ ഒരു അർ­ത്ഥ­വ്യാ­പ്തി കൈ­വ­രി­ക്കു­ന്നു. ജ്യാ­മി­തീ­യ പ­രി­ക­ല്പ­ന­ക­ളെ ഉ­ല്ലം­ഘി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് പ്രാ­ചീ­ന ഗോത്ര സം­സ്കൃ­തി­യി­ലെ ഊർ­വ്വ­ര­താ ബിം­ബ­മാ­യി ഇവിടെ ത്രി­കോ­ണം മാ­റു­ന്നു. ‘ഫെർ­ട്ടി­ലി­റ്റി കൾ­ട്ടെ’ന്ന നി­ല­യിൽ ഈ വി­ശ്വാ­സം എല്ലാ പ്രാ­ചീ­ന­സ­മൂ­ഹ­ങ്ങ­ളും ആ­ച­രി­ച്ചു­പോ­ന്നു.

‘രണ്ടു മൂ­ല­യും ചേർ­ന്നു്

മൂ­ന്നാ­മ­ത്തെ മൂല നീ­ണ്ടു നിൽ­ക്കു­ന്ന ക­ത്താ­രി.’

കു­റി­പ്പു­കൾ

[1] മാ­ധ്യ­മം വാരിക (നവംബർ, 9, 2020, പു­സ്ത­കം 23, ലക്കം 1184, ‘ഗോ­ത്ര­ഭാ­ഷാ­ക­വി­ത­കൾ’, പു. 20–33).

[2] ക­ത്താ­രി­യും ആ­ഭി­ചാ­ര­വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളു­മാ­യി അ­തി­ന്റെ ബ­ന്ധ­വും മറ്റു അർ­ത്ഥ­സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളും എ­നി­യ്ക്കു് പ­കർ­ന്നു നൽ­കി­യ­തു് ഗവ. വി­ക്ടോ­റി­യ കോ­ളേ­ജി­ലെ ച­രി­ത്ര­വ­കു­പ്പു മേ­ധാ­വി­യാ­യി­രു­ന്ന ഡോ. പി. കെ. ശ്രീ­കു­മാർ. ക­ത്താ­രി ക­ല്പ­വൃ­ക്ഷ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു്. മ­ന്ദാ­ര­മെ­ന്നും പ­റ­യു­ന്നു. കാ­വു­ക­ളി­ലർ­ച്ച­ന­ക്കു­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്നു. ഊർ­വ്വ­ര­ത­യു­മാ­യും ബന്ധം.

[3] ത്രി­കോ­ണ ബിം­ബ­ങ്ങൾ­ക്കും ഊർ­വ്വ­ര­ത­യു­മാ­യി ബന്ധം. പ്രാ­ചീ­ന ശി­ലാ­യു­ഗ ഗു­ഹാ­ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളിൽ ത്രി­കോ­ണാ­കൃ­തി­യി­ലു­ള്ള ബിം­ബ­ങ്ങൾ ദ­ക്ഷി­ണ ഫ്രാൻ­സി­ലു­ണ്ടു്, കേ­ടു­കൂ­ടാ­തെ. ബിം­ബാ­റ്റു­ക (ജ­പ്പാൻ) ഗു­ഹാ­ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലും ഊർ­വ്വ­ര­ത­യു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ത്രി­കോ­ണ ചി­ത്ര­ങ്ങൾ കാണാം.

തു­ടർ­ന്നു് ഈ ക­വി­ത­യിൽ ക­ത്താ­രി ഒരു ആ­ഭി­ചാ­ര­രൂ­പി­യാ­യി മാ­റു­ന്നു. ഒ­രു­പാ­ടു് വി­പ­രീ­ത­ങ്ങൾ ചേർ­ന്ന­താ­ണു് ക­ത്താ­രി: ‘ത­ല­യി­ല്ല, ത­ല­ക്കു മു­ക­ളി­ലൂ­ടെ വളഞ്ഞ വാ­ലു­ണ്ടു്; ക­ത്താ­രി­ക്കു് പ­ല്ലി­ല്ല എ­ന്നാ­ലും ഒ­രൊ­റ്റ ക­ടി­ക്കു് ജീ­വ­നെ­ടു­ക്കും. നാ­വു­ണ്ടു്, പക്ഷേ, ര­ണ്ടാ­യി പി­ളർ­ന്ന­തു്.’ കൈ­യു­ണ്ടു്, ഒറ്റ കൈയ്. ഈ ഒ­റ്റ­കൈ­യാ­ണ­വ­ന്റെ സർ­വ്വ­തും. ‘ഉ­ട­ലു­ണ്ടു്/എ­ല്ലാ­മു­ക്കു­മൂ­ല­ക­ളു­ടേ­യും ജീ­വ­നു­ട­ലാ­ണു്.’ ഈ കവിത, ഇ­വി­ടെ­വെ­ച്ചു്, മാ­ജി­ക്കൽ റി­യ­ലി­സ­ത്തി­ന്റെ സ്വ­ഭാ­വം കൈ­വ­രി­ക്കു­ന്നു.

‘ഇതു് ആശാരി മെ­ന­ഞ്ഞെ­ടു­ത്ത ക­ത്താ­രി­യ­ല്ല

കാ­ല­പ്പ­ഴ­ക്കം ചെന്ന കാ­ട്ടു­മ­ന്ദാ­ര­ത്തിൻ തോലു കൊ­ണ്ടു്

പി­രി­ച്ച ഒരു ക­യ­റു­പോ­ലെ

അ­വ­ന്റെ മ­ന്ദാ­ര ക­യ­റി­ന്റെ കൌശലം.’

നാ­ശോ­ന്മു­ഖ­മാ­യ ഒരു കാ­വി­ന്റെ ചി­ത്രം ഈ ക­വി­ത­യി­ലു­ണ്ടു്. ക­യർ­പോ­ലെ തൂ­ങ്ങി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്ന വ­ള്ളി­ക­ളു­ള്ള കാ­വു­കൾ ന­മു­ക്കി­ന്നും പ­രി­ചി­ത­മാ­ണ­ല്ലോ. മാ­ത്ര­മ­ല്ല, ഗോ­ത്രാ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­നു­സ്യൂ­തി­യും കാ­വു­ക­ളിൽ കാണാം.

images/adivasi-05.jpg

ക­ത്താ­രി ഒരു മാ­ന്ത്രി­ക­പ്പൂ­ട്ടു കൂ­ടി­യാ­ണു്. അതു് എലിയെ പി­ടി­യ്ക്കും. കോ­ഴി­യെ പി­ടി­യ്ക്കും ‘വേ­ണ­മെ­ങ്കിൽ, മ­ന്ദാ­ര ക­യർ­വെ­ച്ചു ക­ത്താ­രി മെ­ന­ഞ്ഞ അ­വ­ന്റെ കൈ­യെ­യും എ­ടു­ക്കും.’ ഇരയും ഇ­ര­തേ­ടു­ന്ന­വ­നും മ­ന്ദാ­ര­ക്ക­ത്താ­രി­യും ഒരേ ബി­ന്ദു­വി­ലേ­ക്കു നീ­ങ്ങു­ന്ന അവസാന വ­രി­കൾ­ക്കു് ഒരു ക്ലൈ­മാ­ക്സി­ന്റെ സൌ­ന്ദ­ര്യ­മു­ണ്ടു്.

‘ഇര വ­രു­ന്ന വഴി തന്നെ അവനും.

മ­ന്ദാ­ര­ക്ക­ത്താ­രി ഇ­ര­യ്ക്കാ­യി ഒ­രു­ങ്ങു­ന്നു.

അവൻ

ഇര പി­ടി­ക്കു­ന്ന ക­ത്താ­രി­യി­ലേ­ക്കും

മ­ന്ദാ­ര­ക്ക­ത്താ­രി ഇ­ര­പി­ടി­ക്കാ­നും.’

മാ­ന്ത്രി­ക­ക്കെ­ണി പ്രാ­ചീ­ന­ഗോ­ത്ര സം­സ്കൃ­തി­യി­ലെ ഒ­ര­നു­ഷ്ഠാ­ന­മാ­ണു്, ഗു­ഹാ­ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളിൽ കാ­ണു­ന്ന വേ­ട്ട­ദൃ­ശ്യ­ങ്ങൾ പോലെ. ഗോ­ത്ര­സം­സ്കൃ­തി­യിൽ­നി­ന്നു് അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളെ, അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളെ ന­മു­ക്കു അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കു­ന്നു ഈ കവിത.

പഴയ ഗോ­ത്ര­ക്കാ­വു­ക­ളു­ടെ തു­ടർ­ച്ച ആ­ധു­നി­ക സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലും ദൃ­ശ്യ­മാ­ണു്, ഒ­ട്ടേ­റെ മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളോ­ടെ. പ്ര­കാ­ശൻ ചെ­ന്ത­ളം എ­ഴു­തി­യ ‘കാവു്’ മ­ല­വേ­ട്ടു­വ ഭാ­ഷ­യി­ലെ ബിംബ സൌ­ന്ദ­ര്യ­മു­ള്ള ക­വി­ത­യാ­ണു്. ‘ജീ­വ­ന്റെ ഉ­റ­വ­ക­ണ­ങ്ങൾ അ­ടി­വേ­രാ­ഴ്ത്തി­യ’ ക­ല്ലി­ലാ­ണു് കാ­ല­ത്തി­ന്റെ സാ­ക്ഷി­യാ­യി അ­ന്തി­വി­ള­ക്കു് തി­രി­തെ­ളി­യി­ക്കു­ന്ന­തു്. കാ­ട്ടു­മൂ­പ്പ­ന്റെ പിൻ­വി­ളി മ­ന്ത്ര­ങ്ങ­ളും മൂർ­ത്തി­ക്കോ­മ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ വെ­ളി­പാ­ടു­ക­ളും അ­വ­യു­ടെ പൊ­രു­ളും ക­രി­ങ്ക­ല്ലി­ലെ ആ­രാ­ധ­ന­യിൽ തേ­ടു­ക­യാ­ണു് കവി. തു­ടർ­ന്നു്, അല്പം നാ­ട­കീ­യ­മാ­യി, കാ­ടു­മു­ടി­ക്കാൻ പു­റ­പ്പെ­ട്ട പ­രി­ഷ്കൃ­ത/ ആ­ധു­നി­ക മ­നു­ഷ്യ­നെ അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്കു­ന്നു:

‘ക­വർ­ന്നെ­ടു­ക്കാൻ വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്

പ­ട­യോ­ട്ട പെ­രു­ക്ക­ങ്ങൾ.

മ­ണ്ണി­ലേ­ക്കാ­ഴ്‌­ന്നി­റ­ങ്ങി­യ

ഓരോ താഴു് വേ­രു­ക­ളും

ക­റു­ത്ത മ­ക്ക­ളു­ടെ

ഞ­ര­മ്പാ­യി­രു­ന്ന കാവു്.’

കാ­വു­ക­ളു­ടെ ചു­റ്റു­മു­ള്ള ‘ഇ­ണ­ചേർ­ന്ന വ­ള്ളി­പ്പ­ടർ­പ്പു­കൾ/മു­റി­ച്ചെ­ടു­ക്കു­മോ/ കാ­ട്ടാ­ള പ­രി­വേ­ഷ­ക്കാർ.’ കാവു കാ­ക്കു­ന്ന­വ­നാ­ണു് യ­ഥാർ­ത്ഥ­ത്തിൽ കാ­ട്ടാ­ളൻ. കാ­ട്ടാ­ള പ­രി­വേ­ഷ­ക്കാ­രാ­യ വ­നം­കൊ­ള്ള­ക്കാർ എ­ല്ലാം ചേർ­ന്നു് കാ­ടി­ന്റെ മ­ക്ക­ളെ പു­റ­ത്താ­ക്കി­യി­രി­ക്കു­ന്നു. തു­ടർ­ന്നു് ക­വി­മ­ന­സ്സിൽ തെ­ളി­യു­ന്ന ഉൽ­ക്ക­ണ്ഠ­യോ­ടെ കവിത അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ന്നു.

‘എത്ര കാ­വു­ക­ളെ

ചിതൽ തി­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടാ­വും

എ­ത്ര­കൽ­വി­ള­ക്കു­കൾ

മ­ണ്ണിൽ മ­രി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടാ­വും.’

images/adivasi-06.jpg

ഇ­ന്നു് നാ­ട്ടി­ല­വ­ശേ­ഷി­ച്ച ഒ­ട്ട­ന­വ­ധി കാ­വു­കൾ ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­കു­ടി­യേ­റ്റ­ത്തെ തു­ടർ­ന്നു് ഗോ­ത്ര­സ്വ­ത്വം ന­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടു് വൈദിക-​പുരാണിക് ച­ട്ട­വ­ട്ട­ങ്ങ­ളോ­ടു­കൂ­ടി­യ ക്ഷേ­ത്ര­ങ്ങ­ളാ­യി മാറി. ഇ­താ­ണു് കാ­ടി­റ­ങ്ങി­യ കാ­വു­ക­ളു­ടേ­യും അതിൻ മ­ക്ക­ളു­ടേ­യും ദൈ­ന്യം.

മ­ല­വേ­ട്ടു­വൻ ഭാ­ഷ­യിൽ രാജി രാഘവൻ എ­ഴു­തി­യ ക­വി­ത­യാ­ണു് ‘കാടു തേടി’. വനം കൊ­ള്ള­യും അ­തു­ണ്ടാ­ക്കി­യ പാ­രി­സ്ഥി­തി­ക ആ­ഘാ­ത­വും ഒരു കി­ളി­യു­ടെ ബിം­ബ­ത്തി­ലൂ­ടെ അ­ന്വേ­ക്ഷി­ക്കു­ക­യാ­ണു് കവി.

‘കാടു തേടി ഒരു കിളി പ­റ­ന്നു

തന്റെ കൂ­ടി­രു­ന്ന ആ ഒറ്റ മരം

വേ­ദ­ന­യോ­ടെ ക­ര­യു­ന്നു

ശി­ഖ­ര­ങ്ങൾ മു­റി­ച്ചു മാ­റ്റി­യി­രി­ക്കു­ന്നു

അ­വ­യിൽ­നി­ന്നും രക്തം വാർ­ന്നൊ­ഴു­കു­ന്നു

മ­ണ്ണിൽ ത­കർ­ന്നു കി­ട­ക്കു­ന്ന കൂ­ട്ടിൽ

പ്ര­തീ­ക്ഷ­കൾ ചി­ത­റി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്നു.’

കാ­ടി­ന്റെ ത­കർ­ച്ച പൂർ­ണ്ണ­വും ദ്രു­ത­ഗ­തി­യി­ലു­മാ­ണെ­ന്നു് കവി വ്യ­ക്ത­മാ­ക്കു­ന്ന­തി­ങ്ങ­നെ:

‘ക­ണ്ണ­ട­ച്ചു് തു­റ­ക്കും മു­മ്പേ

കാടു് തെ­ളി­ഞ്ഞു

മ­ര­ങ്ങൾ ആർ­ത്ത­ല­ച്ചു് വീണു

കി­ളി­കൾ ദി­ക്ക­റി­യാ­തെ പ­റ­ന്നു.’

അ­തു­പോ­ലെ മറ്റു ജീ­വി­ക­ളും. പു­ല്ലു­മു­ള­യ്ക്കാ­ത്ത മ­ണ്ണാ­യി കാടു മാറി, മഴ ത­ഴു­കാ­തെ ചു­ട്ടു പൊ­ള്ളി. ഇ­ന്നു് അവിടെ കാ­ടി­ല്ല. ‘കാടു് തേടി നാ­ട്ടിൽ’ അ­ല­യേ­ണ്ട അവസ്ഥ. ഇ­തി­നി­ട­യി­ലും, ക­ര­ഞ്ഞു­ണ­ങ്ങി­യ മ­ണ്ണു് ക­ര­യു­ന്ന­തു് ഒരാൾ കേൾ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്–ഗോ­ത്ര­ക്കാ­ര­ണ­വർ. ‘മ­ണ്ണിൽ തൊ­ട്ടു കി­ള­ച്ച­വർ­ക്കു് മ­ണ്ണു് ക­ര­യു­ന്ന­തു് കേൾ­ക്കാം.’ അവർ കാ­ടി­ന്റെ ഭാ­ഷ­യും പൊ­രു­ളും ഒ­ച്ച­യും മ­റ­ക്കി­ല്ല.

images/adivasi-02.jpg

പ­ണി­യ­ഭാ­ഷ­യിൽ ശാ­ന്തി പ­ന­ക്കൻ എ­ഴു­തി­യ ‘കോലു കൊ­മ്പു’ (‘വടിയെ’ന്നു് മലയാള മൊഴി) എന്ന കവിത

‘കാ­ട്ടി­ലൊ­രു വടി

ഒ­ടി­ഞ്ഞു കി­ട­പ്പു­ണ്ടു്

ചത്തോ…

അ­തോ­ജീ­വ­നു­ണ്ടോ?’

എന്ന ചോ­ദ്യ­ത്തി­ന്റെ പൊരുൾ തേ­ടു­ക­യാ­ണു്. ദിനം പ്രതി അതു ക­ണ്ടു­പോ­വു­ന്ന കവി ‘ഒരു നാളിൽ ര­ണ്ടി­ല ത­ളിർ­ത്തു’ കാ­ണു­ന്നു. അതിൽ ഒ­രി­ല­യിൽ അവൾ ‘സ്നേ­ഹ­മെ­ഴു­തി./ര­ണ്ടാ­മ­തൊ­ന്നിൽ ജീ­വി­ത­വും.’ ഇതു നൽകിയ പ്ര­തീ­ക്ഷ­യിൽ കൊ­മ്പൊ­രു മ­ര­മാ­യി വ­ള­രു­ന്ന­തു് ഭാ­വ­ന­യിൽ കാ­ണു­ക­യാ­ണു് കവി:

‘കൊ­മ്പൊ­രു മ­ര­മാ­യി…’

‘മ­ക­നൊ­രു ഏ­റു­മാ­ടം കെ­ട്ടി

മ­ക­ളൊ­രു ഊ­ഞ്ഞാ­ലു­മി­ട്ടു.

കി­ളി­യൊ­രു കു­ടും­ബ­മു­ണ്ടാ­ക്കി.

ഞാ­നൊ­രു കു­ടി­ലു കെ­ട്ടി.

വേലി നാ­ട്ടു­മ്പോൾ

വേ­രു­കൾ അതിരു ക­ട­ന്നു.’

വേ­രു­കൾ അതിരു ക­ട­ന്ന­തി­നാൽ മരം മു­റി­ച്ചു­മാ­റ്റ­പ്പെ­ട്ടു. ചോര പി­ട­ഞ്ഞു കി­ട­പ്പു­ണ്ടു്

‘ഇ­ന്ന­ലെ ഞാൻ കണ്ട വ­ടി­യും

നാളെ ഞാൻ കണ്ട കാടും’

എന്ന തി­രി­ച്ച­റി­വോ­ടെ അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ന്ന കവിത പ­രി­ഷ്കൃ­ത­രെ­ന്ന മേനി ന­ടി­ക്കു­ന്ന­വർ ന­ശി­പ്പി­ച്ച കാ­ടി­ന്റെ നേർ­ക്കാ­ഴ്ച­യും അതിൽ പി­ട­യു­ന്ന ഗോ­ത്ര­മ­ന­സ്സു­ക­ളു­ടെ നി­സ്സ­ഹാ­യ­ത­യും ല­ളി­ത­മാ­യി ആ­വി­ഷ്ക്ക­രി­ക്കു­ന്നു.

images/adivasi-04-t.png

ഗോ­ത്ര­സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലെ പു­തു­ഭാ­വു­ക­ത്വ­ത്തെ പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യു­ന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ക­വി­ത­യാ­ണു് മ­ല­വേ­ട്ടു­വൻ ഭാ­ഷ­യിൽ ലിജിന ക­ടു­മേ­നി എ­ഴു­തി­യ ‘കാ­ല­ത്ത്ണ്ടൈ കയ്യ’ (കാ­ല­ത്തി­ന്റെ ക­ര­ങ്ങൾ). നാടും നാ­ട്ടാ­രേ­യും ക­ബ­ളി­പ്പി­ച്ചു് ഭരണം ന­ട­ത്തു­ന്ന അ­ധി­കാ­ര­വർ­ഗ്ഗ­ത്തേ­യും പു­ഴ­യും ഖ­നി­യും കു­ഴി­ച്ചു് സം­ഹാ­ര­താ­ണ്ഡ­വ­മാ­ടു­ന്ന കു­ത്ത­ക­ക­ളേ­യും വോ­ട്ട് ബാ­ങ്ക് രാ­ഷ്ട്രി­യ­ത്തേ­യും വി­ചാ­ര­ണ ചെ­യ്യു­ക­യാ­ണു് ഈ കവിത.

‘കാടും നാടും മു­ടി­ച്ചു്

വീ­മ്പു പ­റ­ഞ്ഞു

നാടും നാ­ട്ടാ­രെ­യും പ­റ്റി­ച്ചു്

നാടു് ഭ­രി­ക്കു­ന്നു

പു­ഴ­കു­ഴി­ച്ചോ ഖനി കു­ഴി­ച്ചോ

പണമതു കൊ­യ്യു­ന്നു.’

കൊ­ടി­നി­റ­ങ്ങൾ­ക്കു് മ­നു­ഷ്യ­ത്വം ന­ഷ്ട­മാ­യി; വോ­ട്ട് ബാ­ങ്ക് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ മാ­യ­യിൽ ജനമോ ഇ­രു­ട്ടിൽ. കാടും നാടും മു­ടി­ച്ച­വർ വി­ല­സു­ന്നു നിർ­ബ്ബാ­ധം. രോഷം പൂണ്ട പ്ര­കൃ­തി കലി തു­ള്ളി­യ­ല­റി; കൊ­ടു­ങ്കാ­റ്റും പ്ര­ള­യ­വും കൂ­ടെ­യെ­ത്തി. ഇ­നി­യു­ള്ള ഭാ­ഗ­ത്തി­നു് ഒരു ദാർ­ശ­നി­ക ഉൾ­ക്കാ­ഴ്ച്ച­യു­ണ്ടു്.

‘ത­നി­ക്കു മു­ന്നേ ദൈ­വ­വും

നി­ഷ്ഫ­ല­മെ­ന്നോ­തി മ­നു­ഷ്യൻ

ഇതു് ക­ണ്ടൊ­രാ ദൈവമോ

വാ­തി­ല­ട­ച്ചു­ടൻ മൌ­നി­യാ­യി

ഭൂ­മി­യി­ലി­ന്നോ മ­ഹാ­മാ­രി­യ­ങ്ങ­നെ

സം­ഹാ­ര­മാ­ടി­ടു­ന്നു

ധ­ന­മാ­ണു് മു­ഖ്യ­മെ­ന്നോ­തി­യ മർ­ത്യ­നോ

ചെറു കൃ­മി­യെ ഭ­യ­ന്ന­ങ്ങി­രി­പ്പു വ­സ­തി­യിൽ…’

ഈ ദു­രി­തം ക­ണ്ടും നാം പാ­ഠ­മൊ­ന്നും പ­ഠി­ച്ചി­ല്ല എന്ന പാ­രി­സ്ഥി­തി­ക തി­രി­ച്ച­റി­വി­ന്റെ ശ­ക്ത­മാ­യ ഒരു സ­ന്ദേ­ശം കൂ­ടി­യാ­ണു് ഈ കവിത.

രമ്യ എ­ഴു­തി­യ ‘മ­ല­വേ­ട്ട്വൻ മ­ല­യെ­റ­ങ്ങി­യ­പ്പോൾ’ (മ­ല­വേ­ട്ടു­വൻ മ­ല­യി­റ­ങ്ങി­യ­പ്പോൾ) (മ­ല­വേ­ട്ടു­വൻ ഭാഷ) ഇ­ന്റെർ­നെ­റ്റ് യു­ഗ­ത്തി­ലെ എല്ലാ ബിം­ബ­സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളേ­യും പ്ര­യോ­ജ­ന­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­ട്ടു­ള്ള ക­വി­ത­യാ­ണു്:

‘കാ­ട്ടി­ലെ നെ­റ്റ്വർ­ക്ക് തി­ര­ക്കി­ലാ­ണു്

പു­നം­കൃ­ഷി­യു­ടെ ഓർ­മ്മ­കൾ പ­ങ്കു­വെ­ച്ചു്

മ­ണ്ണു് ഇ-​മെയിൽ ചെ­യ്തു

അന്നം തേ­ടി­വ­രു­ന്ന­വ­നെ കാ­ത്തു­കി­ട­ന്നു്

കാ­ട്ടു­കോ­ഴി­യും, കീ­രി­യും മു­യ­ലു­മെ­ല്ലാം

വാ­ട്ട്സ്ആ­പ്പ് സ്റ്റാ­റ്റ­സ് ആയി,

വിരഹം പ­ങ്കു­വെ­ച്ചു.’

ഇവിടെ അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ന്നി­ല്ല ഡി­ജി­റ്റൽ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­യോ­ഗ­സാ­ദ്ധ്യ­ത­കൾ… ‘മ­രു­ന്നു തേ­ടി­യെ­ത്തു­ന്ന ച­ങ്ങാ­തി­യെ കാ­ണാ­തെ പ­ച്ചി­ല­കൾ മെ­സ്സ­ഞ്ച­റിൽ പ­രി­ഭ­വം പ­റ­ഞ്ഞു.’ കാ­ട്ടു­ക­നി­കൾ സദ്യ ഒ­രു­ക്കി ടെ­ക്സ്റ്റ് മെ­സ്സേ­ജ് ചെ­യ്തു. ക്ഷ­യി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന മലകളെ ര­ക്ഷി­ക്കാൻ വീ­ഡി­യോ കോൾ ന­ട­ത്തി… പക്ഷേ, മ­ല­വേ­ട്ടു­വൻ ഇ­തൊ­ന്നു­മ­റി­യു­ന്നി­ല്ല:

‘അ­പ്പോ­ഴും,

ച­ങ്ങാ­തി­മാ­രു­ടെ പ­രി­ഭ­വ­ങ്ങൾ അ­റി­യാ­തെ

മ­ല­വേ­ട്ടു­വൻ പ­ട്ട­യ­ത്തി­നാ­യി

ഓ­ഫീ­സു­ക­ളിൽ കയറി

ഇ­റ­ങ്ങു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു.’

പു­ത്തൻ നാ­ഗ­രി­ക ആർ­ത്തി­കൾ ദു­രി­ത­പൂർ­ണ്ണ­മാ­ക്കി­യ മ­ല­വേ­ട്ടു­വ­ന്റെ ദൈ­ന്യം ഈ ക­വി­ത­യിൽ ആ­വി­ഷ്ക്ക­രി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ള­തു് ഡി­ജി­റ്റൽ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളു­ടെ സ­മർ­ത്ഥ­മാ­യ ഉ­പ­യോ­ഗ­ത്തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു്.

images/adivasi-08.jpg

ഗോ­ത്ര­വർ­ഗ്ഗ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­ബു­ദ്ധ­ത­യു­ടെ­യും, പൊ­തു­വെ, കോ­വി­ഡ് മ­ഹാ­മാ­രി­സൃ­ഷ്ടി­ച്ച ആ­ത്മ­വി­ശ്വാ­സ­ത്ത­കർ­ച്ച­യു­ടേ­യും വേ­റി­ട്ട ഒ­ര­നു­ഭ­വ­മാ­ണു് മാ­വ­ലിൻ തു­ളു­ഭാ­ഷ­യിൽ സു­രേ­ഷ് എം. മ­ഞ്ഞ­ളം­ബ­ര എ­ഴു­തി­യ ‘എ­ക്കു് പണിയെ ഇ­ള്ള­ത്’ (എ­നി­ക്കു് പ­റ­യു­വാ­നു­ള്ള­തു്). കൈ­ക­ഴു­ക­ലെ­ന്ന കോ­വി­ഡ് കാല പു­തു­ശീ­ല­ത്തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് കവിത ആ­രം­ഭി­ക്കു­ന്ന­തു്.

‘അ­പ്പ­പ്പോൾ കൈ ക­ഴു­കാൻ

ശീ­ലി­ച്ച­തു­കൊ­ണ്ടു്

കണ്ണു കാ­ണു­ന്ന അ­ന്ധ­ന്മാ­രാ­വാൻ

എ­ളു­പ്പ­ത്തിൽ പ­റ്റു­ന്ന ചി­ലർ­ക്കു്

അ­വ­ന­വ­ന്റെ ശ്വാ­സ­ത്തോ­ട്പോ­ലും

വി­ശ്വാ­സം ന­ഷ്ട­മാ­വു­ന്ന

കാ­ല­ത്തി­ലൂ­ടെ ന­ട­ക്കു­മ്പോൾ

പു­റ­കോ­ട്ടും, മു­മ്പോ­ട്ടും

നോ­ക്കാ­തി­രി­ക്കു­ന്ന­തെ­ങ്ങ­നെ…?’

തു­ടർ­ന്നു് ന­മ്മു­ടെ സ­മ­കാ­ലി­ക രാ­ഷ്ട്രീ­യ, സാ­മൂ­ഹ്യ അ­വ­സ്ഥ­ക­ളെ വി­ചാ­ര­ണ ചെ­യ്യു­ക­യാ­ണു് തി­ക­ഞ്ഞ ആ­ദി­വാ­സി സ്വ­ത്വ­ബോ­ധ­മു­ള്ള ഈ കവിത. വി­ശ­ന്ന­പ്പോൾ ഭ­ക്ഷ­ണം ക­വർ­ന്ന­തി­നു് മ­ധു­വും പു­രു­ഷ­ലൈം­ഗി­കാർ­ത്തി­യു­ടെ ഇ­ര­ക­ളാ­യി അ­മർ­ന്നൊ­ടു­ങ്ങി­യ വാ­ള­യാ­റി­ലെ പി­ഞ്ചു­ബാ­ലി­ക­മാ­രും ഈ ക­വി­ത­യി­ലെ ഉ­ണ­ങ്ങാ­ത്ത മു­റി­വു­ക­ളാ­ണു്, അ­നീ­തി­യു­ടെ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളാ­ണു്.

‘വി­ശ­പ്പി­നാ­ലൊ­ര­ന്നം എ­ടു­ത്ത­വ­നെ

ത­ല്ലി­ക്കൊ­ന്ന നാടു്

ര­ണ്ടു് ക­യർ­തു­മ്പ­ത്തു് പെൺ­കു­ട്ടി­ക­ളു­ടെ

നി­ല­വി­ളി­ക­ളി­ന്നും നി­ന്നി­ട്ടി­ല്ല…’

ആ­ദി­വാ­സി യു­വ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­തി­രോ­ധ സ­ന്ന­ദ്ധ­ത ഉ­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഈ കവിത കാടു് കൊ­ള്ള­യ­ടി­ക്കാൻ വ­രു­ന്ന­വ­രോ­ടു് പ­റ­യു­ന്ന­തി­താ­ണു്.

‘ഞങ്ങൾ ഒ­റ്റ­വേ­രി­ലും

മു­ള­യ്ക്കും, പൂ­ക്കും, കാ­യ്ക്കും എ­ന്നു് മാ­ത്രം…’

റവുള ഗോ­ത്ര­ഭാ­ഷ­യിൽ സു­കു­മാ­രൻ ചാ­ലി­ഗ­ദ്ധ എ­ഴു­തി­യ ‘കി­ളി­യു­റ­ങ്ങി­യോ’ ഗോ­ത്ര­സം­സ്കൃ­തി­യു­ടെ അ­സ്തി­ത്വ വ്യാ­കു­ല­ത­ക­ളെ ആ­വി­ഷ്ക്ക­രി­ക്കു­ന്നു.

‘ഇ­നി­മേൽ ഞാനീ പു­ഴ­ക­ളിൽ പോ­കി­ല്ല

ആ­ഴ­ങ്ങ­ളാ­യി­രം സൂ­ര്യ­ന്റെ കി­ര­ണ­ങ്ങൾ

മു­ങ്ങി ഞാൻ തെ­ളി­നീ­രിൽ മേ­പ്പാ­ട്ടു നോ­ക്കി­ല്ല

പ­രു­ന്തു­കൾ പെ­റ്റി­ട്ട കു­ഞ്ഞു­ങ്ങൾ

ക­ളി­യാ­ടി­യ കൊ­മ്പു­കൾ ഞാ­നി­നി കാ­ണി­ല്ല….

നോ­വു­ന്ന മ­ര­ക്കൊ­ത്തി­ച്ചു­ണ്ട­ത്തും ചോര

മ­ര­വെ­ട്ടി പ­ഴ­ത്തൊ­ലി­യി­ലു­ണ­ങ്ങു­ന്ന ചോര

പെൺ­മ­രം ആൺമരം കെ­ട്ടി­പ്പു­ണ­രു­മ്പോൾ

ഒ­രു­ഭൂ­മി ഒ­രു­പു­ഷ്പ­ത്തെ മാ­ത്രം ന­ന­ച്ചു…’

വ­രി­വ­രി­യാ­യി ത­ന്നെ­യെ­ണ്ണി മ­റ­ക്കു­ന്ന ഒരു ഹൃ­ദ­യ­കൈ­ക്കു­മ്പി­ളിൽ, ഒ­രു­കൂ­ട്ടിൽ സ്വ­പ്ന­ങ്ങൾ നെ­യ്തി­ട്ട മു­ട്ട­കൾ കാ­ക്കു­ന്ന കി­ളി­യു­റ­ങ്ങി­യോ എന്ന ചോ­ദ്യ­ത്തി­ലാ­ണു് ഈ കവിത അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ന്ന­തു്. സ്വ­പ്ന­ങ്ങ­ളു­ടെ മു­ട്ട­യിൽ അ­ട­യി­രി­യ്ക്കു­ന്ന ഗോ­ത്ര­ബിം­ബ­മാ­ണു് ഈ ക­വി­ത­യി­ലെ കിളി.

images/adivasi-01.jpg

ഗോ­ത്ര­ഭാ­ഷാ­ക­വി­ത­ക­ളിൽ പ്ര­ണ­യ­വും പ്ര­ണ­യ­ഭം­ഗ­ങ്ങ­ളും തീ­വ്രാ­നു­ഭ­വ­മാ­യി വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. സി­ന്ധു കോ­ളി­മൂ­ല ചു­ള്ളി­യോ­ടി­ന്റെ പണിയ ഭാ­ഷ­യി­ലു­ള്ള ‘കു­രു­തി’ വാ­യ­ന­ക്കാ­രിൽ ഒരു നൊ­മ്പ­ര­മാ­യി ഇ­ത്ത­ര­മൊ­ര­നു­ഭൂ­തി സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­ന്നു. പ്ര­ണ­യം ന­ടി­ച്ചു് ഏതോ ഒരാൾ—ഒരു പക്ഷേ, ഒരു നാ­ഗ­രി­കൻ ത­ന്നെ­യാ­വാം—ഗോ­ത്ര­മ­ന­സ്സി­നെ മു­റി­വേൽ­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ തേ­ങ്ങ­ലോ­ടേ­യാ­ണു് ഈ കവിത ആ­രം­ഭി­ക്കു­ന്ന­തു്.

‘വാ­ക്കു­കൾ

കൊ­ണ്ടെ­ന്റെ നെ­ഞ്ചിൽ തൊ­ടു­ത്തു

നീ­വ­രു­ത്തീ മു­റി­വിൽ­നി­ന്നും

രക്തം വാർ­ന്നു, ഒരു പക്ഷേ,

ഞാൻ മ­രി­ച്ചു പോ­യേ­ക്കാം

എ­ങ്കി­ലും…

പ­റ­യി­ല്ല ഞാൻ

എന്നെ കൊ­ന്ന­തു് നീ­യാ­ണെ­ന്നു്…’

ഇ­തി­ന്റെ ഭ­വി­ഷ്യ­ത്തു­കൾ അ­വ­ള­റി­യു­ന്നു­ണ്ടു്. ആ­ത്മ­ഹ­ത്യ­യെ­ന്നും ഭീ­രു­വെ­ന്നും വി­ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടേ­ക്കാം. ആൾ­ക്ക­വ­ല­യി­ലെ അ­ട­ക്കം പ­റ­ച്ചി­ലു­ക­ളും മു­റു­മു­റു­പ്പു­ക­ളും കെ­ട്ട­ട­ങ്ങി­യേ­ക്കാം. ഒ­ടു­വിൽ, പലതും ഒരു ചി­ത­യാ­യു് നി­ന്നി­ലും അ­മർ­ന്നി­ല്ലാ­താ­യേ­ക്കാം. എ­ങ്കി­ലും നീ­യ­റി­യു­ക:

‘എ­ന്നി­ലാ­കെ­യും നീ­യാ­യി­രു­ന്നു

നി­ന്നി­ലൊ­രം­ശ­മാ­യ് പോലും

ഞാ­നി­ല്ലെ­ന്ന­റി­യും വരെ…

എ­ങ്കി­ലും…

പ­റ­യി­ല്ല ഞാൻ നി­ന്റെ വാ­ക്കി­ന്റെ

മു­ന­യാ­ണെ­ന്നെ കൊ­ന്ന­തെ­ന്നു്…’.

ഈ കവിത ഒ­രേ­സ­മ­യം ആ­ധു­നി­ക­ന്റെ/നാ­ഗ­രി­ക­ന്റെ വ­ഞ്ച­നാ­കൌ­ശ­ല­വും ഗോ­ത്ര­മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ നൈർ­മ­ല്ല്യ­വും നേ­രി­ന്റെ നെ­റി­യും ല­ളി­ത­മാ­യി നമ്മെ ബോ­ധ്യ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്നു.

images/adivasi-10.jpg

ഈ പുതു ക­വി­ത­കൾ­ക്കെ­ല്ലാം പ്ര­മേ­യ­പ­ര­മാ­യ സാ­മ്യ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും ശൈ­ലി­യിൽ അവ വ്യ­ത്യ­സ്ത­ത പു­ലർ­ത്തു­ന്നു. ജ­ന്മ­സി­ദ്ധ­മാ­യ ക­വി­താ­വാ­സ­ന മാ­ത്ര­മാ­ണു് ഈ യുവ ക­വി­ക­ളു­ടെ കൈ­മു­തൽ. അ­വർ­ക്കു് പ­രി­ച­യ­ക്കു­റ­വു­ണ്ടു്, പ­രി­ശീ­ല­ന­ക്കു­റ­വും. ഇ­തി­നു­പു­റ­മെ, തി­ക്താ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളും കൂ­ടി­ച്ചേർ­ന്നു് അ­വ­രു­ടെ ക­വി­ത­കൾ­ക്കു് ഒരു പ­രു­ക്കൻ പ്ര­കൃ­തം കൈ­വ­ന്നി­രി­ക്കു­ന്നു. പിൻ­ത­ല­മു­റ­ക­ളെ­പ്പോ­ലെ തങ്ങൾ വ­ഞ്ചി­ത­രാ­വു­ന്ന­തു് മ­ന­സ്സി­ലാ­വാ­ത്ത­ത­ല്ല ഇ­ന്ന­വ­രു­ടെ പ്ര­ശ്നം. തങ്ങൾ അ­ഭി­മു­ഖീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന പൊ­ള്ളു­ന്ന പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ അ­വ­രി­ന്നു് മ­ന­സ്സി­ല്ലാ­ക്കു­ന്നു, ബദൽ പോം­വ­ഴി­കൾ ആ­രാ­യു­ന്നു. പക്ഷേ, രാ­ഷ്ട്രീ­യ പാർ­ട്ടി­ക­ളെ അവർ ഭ­യ­പ്പെ­ടു­ന്നു. അ­തി­നാൽ, മാ­വോ­വാ­ദം പോ­ലേ­യു­ള്ള തീ­വ്ര­രാ­ഷ്ട്രീ­യ നി­ല­പാ­ടു­കൾ­ക്കു് ഇവർ വ­ശം­വ­ദ­രാ­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലെ അ­ത്ഭു­ത­പ്പെ­ടാ­നു­ള്ളൂ. ഇ­വ­രു­ടെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ ക­വി­ത­ക­ളിൽ തീവ്ര നി­ല­പാ­ടു­കൾ പ്ര­ക­ട­മാ­ണു്. പൊ­തു­വെ, കാ­ടി­ന്റെ പു­തു­ഭാ­വു­ക­ത്വ­ങ്ങൾ ഈ ക­വി­ത­ക­ളിൽ വി­ട­രു­ന്നു. അതു പു­റം­ലോ­കം അ­റി­യേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്, അം­ഗീ­ക­രി­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. ആ­ര­റി­ഞ്ഞി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും, അവർ മ­ല­യാ­ള­ക­വി­ത­യു­ടെ ഭാ­ഗ­മാ­ണു്.

ടി. ആർ. വേ­ണു­ഗോ­പാ­ലൻ
images/venu.png

തൃ­ശ്ശൂർ ജി­ല്ല­യി­ലെ പെ­രി­ഞ്ചേ­രി സ്വ­ദേ­ശി. തൃ­ശ്ശൂർ കേ­ര­ള­വർ­മ്മ കോ­ളേ­ജിൽ നി­ന്നും ച­രി­ത്ര­ത്തിൽ ബി­രു­ദ­വും പ്രൊഫ. എം. ജി. എസ്സ്. അ­ദ്ധ്യ­ക്ഷ­നാ­യി­രു­ന്ന കോ­ഴി­ക്കോ­ടു് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല ച­രി­ത്ര­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ നി­ന്നു ബി­രു­ദാ­ന­ന്ത­ര ബി­രു­ദ­വും. 1975 മുതൽ ച­രി­ത്രാ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ, പ്രൊ­ഫ­സർ, പ്രിൻ­സി­പ്പൽ എ­ന്നി­നി­ല­ക­ളിൽ വിവിധ സർ­ക്കാർ ക­ലാ­ല­യ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ചു. 2007-ൽ പ­ട്ടാ­മ്പി ഗ­വ­ണ്മെ­ന്റ് സം­സ്കൃ­ത കോ­ളേ­ജിൽ നി­ന്നു് പ്രിൻ­സി­പ്പ­ലാ­യി വി­ര­മി­ച്ചു.

പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­ര­ണ­ങ്ങൾ
  1. ദേ­ശ­ച­രി­ത്രം
  2. സ­മ്പ­ത്തും അ­ധി­കാ­ര­വും
Edited works
  1. History and Theory
  2. State and Society in Pre-​modern South India (edited jointly with R. Champakalakshmi and Kesavan Veluthat)

കൂ­ടാ­തെ സ­മാ­ഹ­രി­ക്കാ­ത്ത കു­റ­ച്ചു ലേ­ഖ­ന­ങ്ങ­ളും.

(ചി­ത്ര­ങ്ങൾ­ക്കു് വി­ക്കി­മീ­ഡി­യ കോ­മൺ­സി­നോ­ടു് ക­ട­പ്പാ­ടു്.)

Colophon

Title: Puthukavithakalile Adivasi Sannidhyam (ml: പു­തു­ക­വി­ത­ക­ളി­ലെ ആ­ദി­വാ­സി സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം).

Author(s): T. R. Venugopalan.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-11-24.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, T. R. Venugopalan, Puthukavithakalile Adivasi Sannidhyam, ടി. ആർ. വേ­ണു­ഗോ­പാ­ലൻ, പു­തു­ക­വി­ത­ക­ളി­ലെ ആ­ദി­വാ­സി സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 21, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Irula women from the Nilgiri Hills in Tamil Nadu in 1871, a photograph by . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: LJ Anjana; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.