ഞാൻ ജന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എങ്കി​ലും, ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ യു​ക്തി​വി​രു​ദ്ധ​മായ ഈ പ്ര​സ്താ​വ​ന​യ്ക്കു ന്യാ​യം പറ​യാ​മോ എന്നു നോ​ക്ക​ട്ടെ.

ജന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു പറ​യു​ന്ന​തി​ന്റെ അർ​ത്ഥ​മെ​ന്താ​ണു്? എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു ജന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ത്ത​തു്?

മനു​ഷ്യ​സം​സ്ക്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ സൂ​ക്ഷി​പ്പു​കാ​രാ​യി​രി​ക്കാൻ ബഹു​ജ​നം യോ​ഗ്യ​ര​ല്ല എന്ന​താ​ണു് ആദ്യ​ത്തേ​തി​നു​ത്ത​രം. മതം, കല, ശാ​സ്ത്രം, സമു​ദാ​യം മു​ത​ലാ​യ​വ​യു​ടെ മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി തീർ​പ്പു​കൽ​പ്പി​ക്കാൻ അവർ അശ​ക്ത​രാ​ണു്. രണ്ടാ​മ​ത്തെ പ്ര​സ്താ​വ​ന​യ്ക്കു കാരണം, ഒരാ​ദർ​ശ​മാ​യി​ട്ടോ, ദി​വ്യാ​വ​താ​ര​മാ​യി​ട്ടോ ആരാ​ധി​ക്ക​ത്ത​ക്ക ഒന്ന​ല്ല ജന​സാ​മാ​ന്യം എന്ന​താ​ണു്. സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യൻ സം​സ്ക്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ വളരെ ചു​വ​ട്ടി​ല​ത്തെ പടി​യി​ലാ​ണു് നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്. മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ പരി​ണാ​മം ആരം​ഭി​ച്ചി​ട്ടേ​യു​ള്ളു. അതു ഗണ​നീ​യ​മായ ഒരു നി​ല​യി​ലെ​ത്തി​ച്ചേ​രാൻ ഇനി​യും യു​ഗ​ങ്ങൾ വേ​ണ്ടി​വ​രും. ഭക്ഷ​ണം, സന്ത​ത്യു​ല്പാ​ദ​നം എന്നീ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ​പ്പോ​ലും മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു മനു​ഷ്യൻ വള​രെ​യൊ​ന്നും വളർ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. അപൂർ​വ്വം ചില വ്യ​ക്തി​കൾ സം​സ്ക്കാ​ര​പ​ര​മാ​യി അല്പം ഉയർ​ന്നെ​ന്നു​വെ​ച്ചു് ഈ വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ സം​സ്ക്കാ​ര​നി​ല​വാ​രം വളരെ ഉയർ​ന്നു​വെ​ന്നു ഗണി​ക്കു​ന്ന​തും ശരി​യ​ല്ല. ഇതാണു ഞാൻ പഠി​ച്ച​തി​ലെ​ല്ലാം കണ്ട​തു്. അനു​ഭ​വ​ത്തിൽ നി​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​തും മറ്റൊ​ന്ന​ല്ല. ഇനി ഇപ്പ​റ​ഞ്ഞ​തു വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കാം.

ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ വി​ല​പ്പെ​ട്ട സക​ല​തും പൊ​തു​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ എതിർ​പ്പി​നെ നേ​രി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്. പൊ​തു​ജ​ന​ത്തി​നു പൊ​തു​വാ​യി ഒരു ചി​ന്താ​ശ​ക്തി​യി​ല്ല, വി​കാ​രാ​വേ​ശം മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളു. ഈ വി​കാ​രം പൊ​തു​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​വു​ന്ന ഒരു വഴി​കാ​ട്ടി​യ​ല്ല. ഏതെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രാ​ശ​യം ഉത്ഭ​വി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ അതു വി​ജ​യി​ച്ചു് അതിനു പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യും പൂ​ജാ​രി​യും മത​വു​മെ​ല്ലാം സി​ദ്ധി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു മാ​ത്ര​മേ പൊ​തു​ജ​നം അതിനെ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ. ആദ്യ​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ അസ്ത​മി​ക്കാ​തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അതു പൊ​തു​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ പി​ന്തു​ണ​കൊ​ണ്ട​ല്ല, അതിനെ കൊ​ല്ലാൻ ജന​ത​യ്ക്കു ശക്തി​യി​ല്ലാ​തെ പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​ണു്. യു​ക്തി​വി​ചാ​രം ചെ​യ്യു​ക​യെ​ന്ന​തു ജന​സാ​മാ​ന്യ​ത്തി​ന്റെ പതി​വ​ല്ല. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ തീ​വ്ര​മായ വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ങ്ങൾ നട​ക്കു​ന്ന​തു നാം കാ​ണാ​റു​ണ്ടു്. അതി​ന്റെ പേരിൽ ആരും കക്ഷി​മാ​റി​യ​താ​യി​ട്ട​റി​വി​ല്ല. സ്വ​ത​വേ ദു​ഷി​ച്ച അന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തിൽ, അല്പം വി​ഷം​കൂ​ടി പക​രാ​നേ അത്ത​രം തർ​ക്ക​ങ്ങൾ സഹാ​യി​ക്കു​ക​യു​ള്ളു. മിക്ക മനു​ഷ്യ​രും വലു​പ്പ​ത്തെ​യും ശക്തി​യെ​യും ആരാ​ധി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണു്. ഒരു തത്ത്വം ശരിയോ തെ​റ്റോ എന്ന പ്ര​ശ്നം അവർ അവ​ഗ​ണി​ക്കു​ന്നു. അതി​നെ​ന്തു പ്ര​ചാ​ര​വും ശക്തി​യു​മു​ണ്ടെ​ന്ന​താ​ണു് പ്ര​ധാ​ന​കാ​ര്യം. ചില മത​ങ്ങൾ അവ​രു​ടെ എണ്ണം പെ​രു​പ്പി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി ഏതു ദു​ഷ്കർ​മ്മ​വും നട​ത്തു​ന്ന​തും, കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​കാർ സോ​വി​യ​റ്റു പല്ല​വി പാ​ടു​ന്ന​തു​മെ​ല്ലാം ഈ ചി​ന്താ​ഗ​തി​യെ ആദ​രി​ച്ചാ​ണു്. “ചേര തി​ന്നു​ന്ന നാ​ട്ടിൽ ചെ​ന്നാൽ ചേ​ര​യു​ടെ നടു​മു​റി തി​ന്ന​ണം.” അതാണു ജനകീയ ഫി​ലോ​സ​ഫി. ഇന്ന​ലെ “ദാ​വി​ദ് പു​ത്ര​ന്നു ഹോശാന” എന്നാർ​ത്ത​ട്ട​ഹ​സി​ച്ച യഹു​ദ​ജ​നത തന്നെ​യാ​ണു് ഇന്നു് “അവനെ ക്രൂ​ശി​ക്ക” എന്ന​ല​റു​ന്ന​തും, യേ​ശു​വി​നു് ആ ജന​ക്കൂ​ട്ട​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വല്ല വ്യാ​മോ​ഹ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ “കർ​ത്താ​വേ, അവർ ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ന്തെ​ന്ന​റി​യാ​യ്ക​യാൽ അവ​രോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്കേ​ണ​മേ,” എന്നു പ്രാർ​ത്ഥി​ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആരെ​ങ്കി​ലും വങ്ക​നാ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു ബഹു​മാ​ന​സൂ​ച​ക​മാ​യി​ട്ട​ല്ല​ല്ലോ. സോ​ഫോ​ക്ലി​സും ഷേ​ക്സ്പി​യ​റും ഇബ്സ​നു മെ​ല്ലാം ഇതി​ലേ​റെ കയ്പേ​റിയ ഭാ​ഷ​യിൽ ഈ സത്യം പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യു​ടെ മനോ​ഭാ​വ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു്, പൗ​ര​ന്മാ​രു​ടെ നീ​തി​ബോ​ധം ആടി​യു​ല​യു​ന്ന​തു സോ​ഫോ​ക്ലി​സ് ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ബ്രൂ​ട്ട​സ്സി​ന്റെ​യും ആന്റ​ണി​യു​ടെ​യും പുറകേ മാ​റി​മാ​റി ചാ​ഞ്ചാ​ടു​ന്ന റോമൻ ജന​ത്തെ ഷേ​ക്സ്പി​യർ നൂ​റു​വ​ട്ടം അപ​ഹ​സി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇബ്സ​നി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ സർ​വ്വ​ലോ​ക​ത്തേ​യും ചെ​റു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു് ഏകാ​കി​യാ​യി എഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്നു കല്ലേ​റു​കൊ​ള്ളു​ന്ന​വൻ മാ​ത്ര​മാ​ണു് മഹാൻ എന്നു​വ​രെ എത്തി. കലാ​ഭാ​സ​ങ്ങ​ളെ പു​ലർ​ത്തു​ന്ന​തും, അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി സമ​യ​ത്തു വണ്ടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന സി​നി​മാ​ന​ട​നെ കാണാൻ പതി​നാ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​നെ​ത്തു​ന്ന​തും ബഹു​ജ​ന​മാ​ണു്. ഭാ​ഗ്യ​ക്കു​റി​ത്ത​ട്ടി​പ്പു​ക​ളെ പോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത​വ​രാ​ണു്. പു​ണ്യാ​ത്മാ​ക്ക​ളെ അടി​ച്ചു​കൊ​ല്ലു​ന്ന​തും അവർ തന്നെ. “പൊ​തു​ജ​നം കഴു​ത​യാ​ണു്.”

മത​സ്ഥാ​പ​ക​ന്മാ​രും പരി​ഷ്കർ​ത്താ​ക്ക​ളും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​മെ​ല്ലാം ഈ വാ​സ്ത​വം മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​വ​രാ​ണു്. അവ​രാ​രും പൊ​തു​ജ​ന​ത്തെ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പി​ന്നെ എന്തി​നു മറ്റു​ള്ള​വർ ആ സങ്ക​ല്പം പു​ലർ​ത്ത​ണം? (ജന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നും ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും പറ​യു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടു്. അവ​രെ​പ്പ​റ്റി ഇവിടെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.) അന്ധ​മാ​യി ജന​ത​യിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന യാ​തൊ​രു ചി​ന്ത​ക​നും (ക്രോ​പോ​ട്കിൻ ഒഴികെ) ലോ​ക​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. നേ​തൃ​ത്വ​വും ശി​ക്ഷ​ണ​വും എന്തു​കാ​ര്യ​ത്തി​നും ആവ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്ന തത്ത്വ​ത്തി​ന്റെ അടി​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണു്? ശരി​യാ​യി പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കാൻ ജന​ത​യ്ക്കു് അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​ത്ത​തു് ഒരു കു​റ്റ​മാ​യി അവർ ഗണി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അതൊരു കു​റ​വു് മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ഈ കു​റ​വി​നെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും അതി​ന്നു​വേ​ണ്ട പ്ര​തി​വി​ധി നിർ​ദ്ദേ​ശി​ക്കു​ക​യും മാ​ത്ര​മാ​ണു് അവർ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്. ഈശ്വ​ര​നെ ആരാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലും സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നു് ചെ​യ്യാൻ അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് പു​രോ​ഹി​ത​വർ​ഗ്ഗ​മു​ണ്ടാ​യ​തു്. പു​രോ​ഹി​ത​ത്തൊ​ഴിൽ ഈശ്വ​ര​ദ​ത്ത​മാ​ണെ​ങ്കിൽ അവി​ടു​ന്നു പോലും പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു സ്പ​ഷ്ടം. പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന രാ​ഷ്ട്രീ​യ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രും ഉറ​പ്പു​ള്ള രാ​ഷ്ട്രീയ ഘട​ന​ക​ളെ പി​ന്താ​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടു്. രാ​ഷ്ട്ര​ത്തി​ന്റെ സു​സ്ഥി​തി​യെ​ടു​ത്തു പൊ​തു​ജ​നം കു​ര​ങ്ങു കളി​ച്ചേ​ക്കു​മെ​ന്നു​ള്ള ഭീ​തി​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ രാ​ഷ്ട്രീയ രക്ഷാ​ക​വ​ച​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തു്. പ്ലേ​റ്റോ യുടെ ആദർ​ശ​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തിൽ​പ്പോ​ലും ഭര​ണ​ച്ചു​മ​ത​ല​യു​ള്ള ഒരു പ്ര​ത്യേ​ക​വി​ഭാ​ഗ​മു​ണ്ടു്. സ്ഥി​തി സമ​ത്വ​വാ​ദി​ക​ളാ​ക​ട്ടെ, സെൻ​സ​സ്സിൽ പേ​രു​ള്ള​വ​രെ​യെ​ല്ലാം പൊ​തു​ജ​ന​മാ​യി​ട്ടെ​ണ്ണു​ക​യി​ല്ല. ‘വർ​ഗ്ഗ​ബോ​ധ​മു​ള്ള​വർ’ മാ​ത്ര​മാ​ണു് ബഹു​ജ​നം. ബാ​ക്കി​യു​ള്ള​വർ പി​ന്തി​രി​പ്പ​ന്മാ​രും കരി​ങ്കാ​ലി​ക​ളു​മാ​ണു്. ഫാ​ഷി​സ​ത്തി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ ഈശ്വ​ര​നി​യോ​ഗ​മു​ള്ള ഒരു നേ​താ​വി​ന്റെ ഉപ​ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണു് ജന​ങ്ങൾ പെ​രു​മാ​റേ​ണ്ട​തു്. ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ഭ​ര​ണ​ഘ​ട​ന​ക​ളിൽ​പ്പോ​ലും ജന​ത​യു​ടെ വീ​ണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു രാ​ഷ്ട്ര​ത്തെ രക്ഷി​ക്കു​വാ​നു​ള്ള വകു​പ്പു​കൾ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്. മതവും, കലയും, രാ​ഷ്ട്ര​വും, ശാ​സ്ത്ര​വും ഒന്നും ബഹു​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ കയ്യിൽ സു​ര​ക്ഷി​ത​മ​ല്ല. അതാ​ണു് പൊ​തു​മ​തം, അതാ​ണ​നു​ഭ​വം. ഈ വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ന്റെ മു​മ്പിൽ സർ​വ്വ​പ്ര​ധാ​ന​മായ രാ​ഷ്ട്ര​ത്തെ അവ​രു​ടെ കയ്യിൽ ഏല്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നെ​ങ്ങ​നെ പറയും? അവി​ടെ​യാ​ണു് യു​ക്തി ഭംഗം കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്.

യു​ക്തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു​ള്ള ഒരു നീ​തീ​ക​ര​ണം ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​നു​ണ്ടെ​ന്നെ​നി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ ഞാനതു കണ്ടെ​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല. എന്നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അതൊരു വി​ശ്വാ​സം മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ചില ന്യാ​യ​ങ്ങൾ മാ​ത്രം പറയാം.

ഒന്നാ​മ​തു്, രാ​ഷ്ട്രം അവ​രു​ടെ സമ്പ​ത്താ​ണു്, തറ​വാ​ട്ടു​മു​ത​ലാ​ണു്. അത​വർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​ത്ത​ന്നെ സം​ഘ​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​മാ​ണു്. അവ​രാ​ണ​തി​ന്റെ ചട്ട​ക്കൂ​ടി​നു​ള്ളിൽ ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് അതെ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു തീ​രു​മാ​നി​ക്കാൻ അവർ​ക്ക​വ​കാ​ശം കൊ​ടു​ത്തേ കഴിയൂ. അവർ അതു ശരി​യാ​യി നട​ത്തു​ന്നെ​ങ്കിൽ നട​ത്ത​ട്ടെ. അല്ലെ​ങ്കിൽ നശി​ക്ക​ട്ടെ. അറി​യാ​വു​ന്ന​വർ അവർ​ക്കു ബു​ദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തെ​റ്റി​ല്ല. പക്ഷേ, അവ​ര​തു് വക​വെ​യ്ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ബലാ​ല്ക്കാ​ര​മാ​യി ആരും അവരെ നന്നാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്ക​രു​തു്. അതു രോ​ഗ​ത്തേ​ക്കാ​ളും ഭയ​ങ്ക​ര​മായ ഔഷ​ധ​ത്തി​ല​വ​സാ​നി​ക്കും. (ഇതൊ​ന്നും കല മു​ത​ലായ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ഞാൻ പറ​യു​ക​യി​ല്ല.) രണ്ടാ​മ​താ​യി, ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​നും, കല​യ്ക്കും മറ്റും വേ​ണ്ട​ത്ര സം​സ്കാ​ര​നി​ല​വാ​രം രാ​ഷ്ടീ​യ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല. ഉത്ത​മ​ക​ലാ​വ​സ്തു തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ എളു​പ്പ​മാ​ണ​ല്ലോ വോ​ട്ടു​ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്. മൂ​ന്നാ​മ​തു്, രാ​ഷ്ട്ര​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചേ​ട​ത്തോ​ളം ബഹു​ജ​ന​ങ്ങൾ എന്തെ​ങ്കി​ലും നശി​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​യു​മെ​ന്നു ഭയ​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല. എന്താ​ണു് നശി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള​തു്? ശാ​ശ്വ​ത​മാ​യി കാ​ത്തു​ര​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട യാ​തൊ​രു രാ​ഷ്ട്രീ​യ​സം​ഘ​ട​ന​യും മനു​ഷ്യ​നി​തു​വ​രെ ഉണ്ടാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ല, ഒരി​ക്ക​ലും ഉണ്ടാ​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല. നാ​ലാ​മ​തു്, ജനാ​ധി​പ​ത്യ​മെ​ന്ന​തു് അവർ പരി​ച​യി​ച്ചു പഠി​ക്കേ​ണ്ട ഒന്നാ​ണു്. വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​റ​ങ്ങാ​തെ നീ​ന്താൻ പഠി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ഒരു കവിൾ വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചാ​ലെ​ന്തു്? ആവ​ശ്യം അവനെ വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നാ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളും. അഞ്ചാ​മ​തു്, ബഹു​ജ​നം എല്ലാ​ക്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും കഴു​ത​യ​ല്ല. പല​തി​ലും അവർ കഴി​വു​കേ​ടു കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തു് ശരി​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും അവ​രു​ടെ തൊ​ഴി​ലിൽ അവർ സമർ​ത്ഥ​രാ​ണു്. കൃ​ഷി​വ​കു​പ്പി​ലു​ള്ള സകല ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രേ​ക്കാ​ളും, കാ​ര്യ​മ​റി​യാ​വു​ന്ന​വ​രാ​ണു് നമ്മു​ടെ കൃ​ഷി​ക്കാർ! രാ​ഷ്ട്രീ​യ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ അവ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​വൃ​ത്തി​ക​ളിൽ ഒന്നാ​യി​ക്ക​ഴി​യു​മ്പോൾ അവരതു പഠി​ച്ചു​കൊ​ള്ളും. ആറാ​മ​തു്, ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ ഗൂ​ഢാ​ലോ​ച​ന​യും രഹ​സ്യ​ചർ​ച്ച​ക​ളും അനു​വ​ദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. പൊ​തു​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ മറ​യ്ക്കു പി​ന്നി​ലേ​യ്ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തു് സർ​വാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​നു വഴി​തെ​ളി​യി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഇത​ര​രാ​ഷ്ട്ര സമ്പ്ര​ദാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു പങ്കാ​ളി​യാ​ക്കാൻ വയ്യാ​ത്ത കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ശത്രു​ക്ക​ളെ വഞ്ചി​ക്കു​വാ​നെ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തിൽ സ്വ​ന്തം കു​ഞ്ഞാ​ടു​ക​ളെ ചതി​ക്കു​ന്ന രം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​ണവ. സകല രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വ​ഞ്ച​ന​ക​ളും ഇത്ത​രം രഹ​സ്യ​രം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​വെ​ച്ചാ​ണു് രൂ​പ​മെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്. ജനാ​ധി​പ​ത്യം ഈ സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അവ​സാ​ന​മാ​യി, ജന​ത​യിൽ തിന്മ മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഉള്ള​തെ​ന്ന കാ​ര്യം ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​ണം. ജന​ത​യു​ടെ രണ്ടു പ്ര​ത്യേ​ക​ത​കൾ പരി​ഗ​ണ​നാർ​ഹ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. അവർ​ക്കു പരി​ഷ്കാ​രം കു​റ​വാ​ണെ​ങ്കി​ലും മനു​ഷ്യ​ത്വം അവരിൽ വള​രെ​യ​ധി​കം കാണാൻ കഴി​യും. ഭൂതദയ, സഹാ​നു​ഭൂ​തി മു​ത​ലായ ഗു​ണ​ങ്ങൾ ഉയർ​ന്ന വർ​ഗ്ഗ​ത്തെ​ക്കാൾ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി അവരിൽ കണ്ടെ​ന്നു​വ​രും. മറ്റൊ​ന്നു്, അവ​രു​ടെ അന്ധ​മായ ഒരു വക ബു​ദ്ധി​യാ​ണു്. തല​മു​റ​ക​ളാ​യി മനു​ഷ്യൻ അനു​ഭ​വി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ കല​വ​റ​ക​ളാ​ണ​വർ. പല​പ്പോ​ഴും കാ​ര്യ​കാ​ര​ണ​ബ​ന്ധ​മ​റി​യാ​തെ​ത​ന്നെ ശരി​യെ​ന്തെ​ന്നു് അവർ കണ്ടു​പി​ടി​ക്കും. പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ രഹ​സ്യം​ത​ന്നെ ഇതാ​ണു്. ഒരു ജന​ത​യു​ടെ നി​ല​നി​ല്പി​ന്നു് അതൊ​ഴി​ച്ചു​കൂ​ടാ​ത്ത സമ്പ​ത്താ​ണു്. ഇതിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​വു​ന്ന യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​മ​നഃ​സ്ഥി​തി പരി​ഷ്കർ​ത്താ​വി​നൊ​രു വി​ല​ങ്ങു​ത​ടി​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും സമു​ദാ​യ​ത്തെ കണ്ണ​ട​ച്ചു് ഓരോ ആപ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു് വലി​ച്ചി​ഴ​യ്ക്കു​ന്ന കോ​ളി​ള​ക്ക​ങ്ങൾ​ക്കു് കടി​ഞ്ഞാ​ണും ഇതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്.

‘കഴുത’യായ പൊ​തു​ജ​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഇത്ര നല്ല​താ​യി പറ​യു​ന്ന​തു പൂർ​വ്വാ​പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​മ​ല്ലേ എന്നു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടാ​കാം. അല്ല എന്നാ​ണു മറു​പ​ടി. ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചാൽ ഇവ തമ്മിൽ വൈ​രു​ദ്ധ്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന​റി​യാം.

പ്രാ​യോ​ഗി​ക​വ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​നു മറ്റൊ​രു നീ​തീ​ക​ര​ണ​മു​ണ്ടു്. യാ​തൊ​രു​ത്ത​നും മറ്റൊ​രാ​ളെ ഭരി​ക്കാൻ മാ​ത്രം യോ​ഗ്യ​ന​ല്ല എന്ന തത്ത്വം തെ​റ്റാ​ണു്. പക്ഷേ, അതൊ​രാ​ദർ​ശ​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​തി​രു​ന്നാൽ ഭരി​ക്കാൻ യോ​ഗ്യ​നാ​രെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ണ്ടാ​കു​ന്ന തർ​ക്കം തീ​രു​മാ​നി​ക്കാൻ സമ​ര​മ​ല്ലാ​തെ മറ്റു മാർ​ഗ്ഗ​മി​ല്ലാ​താ​യി​ത്തീ​രും. അതു് കു​ര​ങ്ങു് അപ്പം പങ്കി​ട്ട​തു​പോ​ലെ അവ​സാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. സകല സർ​വ്വാ​ധി​പ​തി​കൾ​ക്കും, ഏറ്റ​വും ഭരി​ക്കാൻ പറ്റി​യ​വർ അവ​രാ​ണെ​ന്നാ​ണു വി​ശ്വാ​സം. ഈ ദു​ര​ന്ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഒരു രക്ഷാ​മാർ​ഗ്ഗ​മേ​യു​ള്ളു, സമ്മ​ത​ത്തോ​ടെ ഭരി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​തു്. അതി​ന്റെ ഫല​മാ​യി ലഭി​ക്കു​ന്ന​തു സ്വർ​ഗ്ഗ​മ​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. പക്ഷേ, സങ്ക​ല്പ​സ്വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ആരും യഥാർ​ത്ഥ​ലോ​കം ഉപേ​ക്ഷി​ക്കാ​റി​ല്ല​ല്ലോ.

ആരാ​ധി​ക്ക​ത്ത​ക്ക ഒരു ദേ​വ​ത​യ​ല്ല ബഹു​ജ​നം എന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടു് അതിനെ വെ​റു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നർ​ത്ഥ​മി​ല്ല. അവരെ പു​ച്ഛി​ക്കു​ന്നു എന്നു​മി​ല്ല. മഹാ​ത്മാ​ക്കൾ മറ്റൊ​രു മാർ​ഗ്ഗ​മാ​ണ​വ​ലം​ബി​ച്ച​തു്. അയൽ​ക്കാ​ര​നെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​വാ​നാ​ണു് ക്രി​സ്തു ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച​തു്. അവർ ശത്രു​വാ​യാ​ലും സ്നേ​ഹി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു്. ഇതു കാ​പ​ട്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു നി​ല​പാ​ടാ​ണു്. പൊ​തു​ജ​നം ചാ​ണ​ക്യ​നെ​ക്കാൾ ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു​വി​ര​ട്ടി വോ​ട്ടു​വാ​ങ്ങി രാ​ഷ്ട്രീ​യാ​ധി​കാ​രം സമ്പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടു് താ​ര​ത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി നോ​ക്കി​യാൽ ഇബ്സ​നെ​പ്പോ​ലു​ള്ള “പൊ​തു​ജ​ന​ശ​ത്രു​ക്കൾ” എത്ര ഭേ​ദ​മാ​ണു്. വോ​ട്ടു കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കാ​നു​ള്ള മാർ​ഗ്ഗ​വും നല്ല മനു​ഷ്യ​സ​മു​ദാ​യം സൃ​ഷ്ടി​ക്കാ​നു​ള്ള മാർ​ഗ്ഗ​വും ഒന്നാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു നിർ​ബ്ബ​ന്ധ​മി​ല്ല. മേൽ​പ​റ​ഞ്ഞ മനു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേ​രി​ലും അസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം നി​ല​നി​റു​ത്താം. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള മനു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹി​ക​ളെ​യും ഒഴി​ച്ചു​നി​റു​ത്തു​ന്ന​താ​ണു് സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു നല്ല​തു്. സ്വ​ന്ത​സ​മ്മ​ത​ത്തി​നെ​തി​രാ​യി നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു ഭക്ഷ​ണം കഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലും അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. അല്ലെ​ങ്കിൽ സമു​ദാ​യം മു​ഴു​വൻ ഭ്രാ​ന്ത​ന്മാ​രും നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ​ല്ലാം വൈ​ദ്യ​ന്മാ​രു​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അല്ലാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം കാലം നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു നട​പ്പിൽ വരു​ത്തു​ന്ന സക​ല​തി​നെ​യും എതിർ​ക്കാ​നു​ള്ള വാ​സ​ന​യാ​ണു് മനു​ഷ്യ​രിൽ വളരുക, സഹ​ക​രി​ക്കാ​നു​ള്ള സന്ന​ദ്ധ​ത​യ​ല്ല.

ജനാ​ധി​പ​ത്യം ഒരാ​ദർ​ശ​മാ​ണു്. അതൊ​രി​ക്ക​ലും പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി നട​പ്പാ​വു​ക​യി​ല്ല. അതു് അങ്ങ​നെ നട​പ്പാ​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​തു​മ​ല്ല. സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ നി​ര​ന്ത​ര​പ്ര​യാ​ണ​ത്തിൽ ലക്ഷ്യ​നിർ​ദ്ദേ​ശം ചെ​യ്യു​ന്ന ഒരു പ്ര​കാ​ശ​ഗോ​പു​ര​മാ​ണ​തു്. അതു് അങ്ങ​നെ ചക്ര​വാ​ള​ത്തി​നു മു​ക​ളിൽ ജ്വ​ലി​ച്ചു് പ്ര​കാ​ശി​ക്കും. നാം ചക്ര​വാ​ള​ത്തി​ലെ​ത്തു​മ്പോൾ ആ ദീ​പ​ശിഖ അതി​ന​ടു​ത്ത ചക്ര​വാ​ള​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു നീ​ങ്ങി​യ​താ​യി​ക്കാ​ണും. അത​ങ്ങ​നെ മാ​ടി​വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് നീ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. അതിനെ അനു​ഗ​മി​ച്ചു നാം മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കും. ഒരി​ക്ക​ലും അവിടെ എത്തു​ക​യു​മി​ല്ല. ഗം​ഗാ​ജ​ല​ത്തി​ല​ല്ല പു​ണ്യം, ഗം​ഗ​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള തീർ​ത്ഥ​യാ​ത്ര​യി​ലാ​ണു്.

മാ​തൃ​ഭൂ​മി വാരിക ജനു​വ​രി 1954.

ധി​ക്കാ​രി​യു​ടെ കാതൽ 1955.

സി ജെ യുടെ ജീ​വ​ച​രി​ത്ര സം​ഗ്ര​ഹം