SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/Kathakali_Kerala-2.jpg
Kathakali (Kerala), a photograph by Jijojoygd .

കു­റി­പ്പു്: ഒ­ട്ടും തൃ­പ്തി­യോ­ടെ­യ­ല്ല ഈ ലേഖനം പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഇതിൽ പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ള്ള പല പേ­രു­ക­ളും ഇ­ന്നു് ഒ­ര­ട­യാ­ളം പോലും ബാ­ക്കി­വെ­യ്ക്കാ­തെ മ­റ­ഞ്ഞു­പോ­യി­രി­ക്കു­ന്നു. ക­ലാ­സ­മി­തി പ്ര­സ്ഥാ­ന­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യും എ­ന്തി­നു്, കെ. എസ്. എഫ്. എന്ന വി­ദ്യാർ­ത്ഥി സം­ഘ­ട­ന­യെ­പ്പ­റ്റി­പ്പോ­ലും മ­തി­യാ­യ­വി­വ­ര­ങ്ങൾ കി­ട്ടാ­നി­ല്ല. ശ്രീ. മാധവൻ, സം­ഗീ­ത­സം­വി­ധാ­യ­കൻ ജിം, ഗായകൻ വിൻ­സെ­ന്റ് ഇ­വ­രെ­പ്പ­റ്റി­യും മ­തി­യാ­യ വി­വ­ര­ങ്ങൾ ശേ­ഖ­രി­ക്കാ­നാ­യി­ല്ല. വാ­യ­ന­ക്കാ­രിൽ ആർ­ക്കെ­ങ്കി­ലും ഇ­ക്കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ വെ­ളി­ച്ചം ത­രാ­നാ­യെ­ങ്കിൽ ന­മു­ക്കു് ഈ ലേഖനം ഒ­ന്നു­കൂ­ടി നല്ല രീ­തി­യിൽ പു­നഃ­പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ക്കാം.

—സാ­യാ­ഹ്ന.

കേ­ര­ളീ­യ­നൃ­ത്ത­ത്തി­ന്റെ പു­രോ­ഗ­തി
സി. ജെ. തോമസ്
images/Uday_Shankar.jpg
ഉ­ദ­യ­ശ­ങ്കർ

നൃ­ത്ത­ക­ല­യിൽ കേ­ര­ള­ത്തി­നു് അ­ഭി­മാ­ന­ക­ര­മാ­യ ഒരു സ്ഥാ­ന­മു­ണ്ടു്. അ­റി­യ­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ള്ള എല്ലാ നൃ­ത്ത­രീ­തി­ക­ളി­ലും ഉ­ത്ത­മ­മാ­യ­തു് ക­ഥ­ക­ളി­യാ­ണെ­ന്നു ക­ലാ­കാ­ര­ന്മാ­രും വി­മർ­ശ­ക­രും ഒ­രു­പോ­ലെ സ­മ്മ­തി­ക്കു­ന്ന പ­ര­മാർ­ത്ഥ­മാ­ണു്. ഉ­ദ­യ­ശ­ങ്കർ, സാ­ധ­നാ­ബോ­സ് മു­ത­ലാ­യ അ­ഖി­ല­ലോ­ക പ്ര­ശ­സ്ത­രാ­യ നൃ­ത്ത­വി­ദ­ഗ്ദ്ധ­ന്മാർ­കൂ­ടി കഥകളി പ­ഠി­ച്ചു­ക­ഴി­ഞ്ഞി­ട്ടേ അ­വ­രു­ടെ വൈ­ദ­ഗ്ദ്ധ്യം പൂർ­ണ്ണ­മാ­യി ഗ­ണി­ച്ചു­ള്ളു. അ­മേ­രി­ക്ക­യി­ലും മ­റ്റും ശ്രീ. മാ­ധ­വ­നു് ഉ­ദ­യ­ശ­ങ്ക­റി­നേ­ക്കാൾ പ്ര­സി­ദ്ധി­ല­ഭി­ക്കു­വാൻ ഇ­ട­യാ­ക്കി­യ കാ­ര­ണ­വും ഇ­തു­ത­ന്നെ­യാ­ണു്. ഹ­രീ­ന്ദ്ര­നാ­ഥ ച­തോ­പാ­ദ്ധ്യാ­യ, ക­ഥ­ക­ളി­കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്രം കേരളം ക­ലാ­സം­സ്കാ­ര­ത്തി­നു നൽ­കേ­ണ്ട സം­ഭാ­വ­ന നൽ­കി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞു­വെ­ന്നു പ്ര­സ്താ­വി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­ക്കെ­യാ­ണെ­ങ്കി­ലും ഇ­ന്നു് കേ­ര­ള­ത്തിൽ ക­ഥ­ക­ളി­യു­ടെ നില ആ­ശാ­വ­ഹ­മാ­ണെ­ന്നു പ­റ­യു­വാൻ നി­വൃ­ത്തി­യി­ല്ല. ഉ­യർ­ന്നു­വ­രു­ന്ന ക­ലാ­കാ­ര­ന്മാ­രു­ടെ എണ്ണം കു­റ­യു­ന്നു. കാ­ഴ്ച­ക്കാ­രു­ടെ എ­ണ്ണ­വും അ­തു­പോ­ലെ. ക­ലാ­കാ­ര­ന്മാർ­ക്കോ പ്ര­ക­ട­ന­ങ്ങൾ­ക്കോ ഒരു പ്രോ­ത്സാ­ഹ­ന­വും ല­ഭി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. ഇ­ന്നും പ­ണ്ട­ത്തെ­പ്പോ­ലെ ചു­രു­ക്കം ചില ക്ഷേ­ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലും ന­മ്പൂ­തി­രി ഗൃ­ഹ­ങ്ങ­ളി­ലും കാ­ണ­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു ച­ട­ങ്ങാ­ണു് കഥകളി. ഈ നി­ല­യിൽ­നി­ന്നു മാ­റ്റി ശ്രേ­ഷ്ഠ­മാ­യ ഈ ക­ലാ­സ­മ്പ­ത്തി­നെ ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ഇ­ട­യി­ലേ­ക്കു കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു് അതിനെ പു­രോ­ഗ­മി­പ്പി­ക്കേ­ണ്ട­തു് ആ­വ­ശ്യ­മാ­ണു്.

‘ബാലി വന്നു, ശു­ക്രി വന്നു, പി­ന്നെ രണ്ടു വേഷം വന്നു’ എ­ന്നു് ഒരു സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­രൻ കഥകളി ക­ണ്ടു­ക­ഴി­ഞ്ഞു് പ­റ­ഞ്ഞു­വെ­ന്നു കേ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഇ­താ­ണു് ഇന്നു സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­ര­നും കലയും ത­മ്മി­ലു­ള്ള ബന്ധം. ഇ­തി­ന്റെ കാ­ര­ണ­മെ­ന്താ­ണു്; പു­രോ­ഗ­തി­ക്കു­ള്ള മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളെ­ന്തെ­ല്ലാ­മാ­ണു്? ഈ വി­ഷ­യ­ത്തിൽ കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ­ന്തു പ­രി­ശ്ര­മ­മാ­ണു ന­ട­ത്തി­യി­ട്ടു­ള്ള­തു്?

images/Harindranath_Chattopadhyay.jpg
ഹ­രീ­ന്ദ്ര­നാ­ഥ ച­തോ­പാ­ദ്ധ്യാ­യ

എല്ലാ ക­ല­യി­ലും ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക­ത­യു­ണ്ടു്; ക­ലാ­കാ­ര­നും കാ­ണി­കൾ­ക്കും അ­തി­ന്റെ പു­രോ­ഗ­തി­യിൽ സ­മ­പ്രാ­ധാ­ന്യ­മു­ണ്ടെ­ന്നു്, തു­ല്യ­മാ­യ ഉ­ത്ത­ര­വാ­ദി­ത്വ­വും. ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് ഭാഷ വ­ശ­മി­ല്ലാ­ത്ത ഒ­രാൾ­ക്കു് ഷെ­ല്ലി­യു­ടെ കവിത എത്ര ഭം­ഗി­യാ­യി പാ­ടി­ക്കേ­ട്ടാ­ലും പ്ര­യോ­ജ­ന­മു­ണ്ടാ­ക­യി­ല്ല. ആ­സ്വ­ദി­ക്കാ­നു­ള്ള ക­ഴി­വു് കാ­ണി­കൾ­ക്കു­ണ്ടാ­യി­രി­ക്കു­ക എ­ന്ന­തു് ഏതു ക­ലാ­രൂ­പ­ത്തി­ന്റെ­യും വി­ജ­യ­ത്തി­നു് ആ­വ­ശ്യ­മാ­ണു്. പക്ഷേ, ആ ക­ലാ­രൂ­പ­ത്തി­ന്റെ വൈ­ക­ല്യ­ങ്ങ­ളും കു­റ­വു­ക­ളു­മാ­യി­രി­ക്കും കാ­ണി­കൾ ര­സി­ക്കാ­ത്ത­തി­ന്റെ യ­ഥാർ­ത്ഥ­കാ­ര­ണം. ക­ഥ­ക­ളി­യെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം സാ­ങ്കേ­തി­ക­വ­ശ­ത്തു­ള്ള പല പ­രി­ഷ്കാ­ര­ങ്ങ­ളും ന­ട­ത്തു­വാ­നു­ണ്ടു്. ജ­ന­കീ­യ­മാ­ക്കു­വാ­നു­ള്ള പ­റ്റി­യ­മാർ­ഗ്ഗ­വും അ­തു­ത­ന്നെ­യാ­യി­രി­ക്കും.

മുദ്ര, അം­ഗ­വി­ക്ഷേ­പം, ശ­രീ­ര­ച­ല­നം, ഭാവം മു­ത­ലാ­യ­വ­യാ­ണ­ല്ലോ, ക­ഥ­ക­ളി­യി­ലെ സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങൾ. ക­ല­യേ­യും മ­റ്റെ­ല്ലാ­റ്റി­നേ­യും ബാ­ധി­ക്കു­ന്ന ഒരു ദോഷം ഈ സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങ­ളേ­യും ബാ­ധി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. കാലം പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കേ­ണ്ട ആ­ശ­യ­ത്തി­ന­ല്ല ഇന്നു പ്രാ­ധാ­ന്യം, അതു പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കാൻ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന സാ­ങ്കേ­തി­ക­സം­ജ്ഞ­യ്ക്കാ­ണു്. ശാ­സ്ത്രീ­യ­നി­യ­മ­ങ്ങൾ വി­കാ­ര­ങ്ങ­ളെ പു­റ­ത്തു­ത­ള്ളി, രം­ഗ­ത്തു് ക­സർ­ത്തു­ന­ട­ത്തു­ക­യാ­ണു് ഇ­ന്ന­ത്തെ പ­തി­വു്. കർ­ണാ­ട­ക­സം­ഗീ­തം വി­കാ­രോ­ത്തേ­ജ­ന­ത്തിൽ­നി­ന്നു രാ­ഗ­വി­സ്താ­ര­ത്തി­ലേ­ക്കു പോ­യ­തു­പോ­ലെ­യാ­ണു് ക­ഥ­ക­ളി­യു­ടേ­യും ഗതി. ദ­മ­യ­ന്തി­യു­ടെ വിരഹ ദുഃ­ഖ­ത്തിൽ കാ­ഴ്ച­ക്കാ­രൻ സ­ഹ­ത­പി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. ന­മ്പൂ­തി­രി­ക്കു പ­റ­യാ­നു­ള്ള­തു് ‘ട്ടോ, പ­ണി­ക്ക­രു­ടെ മ­നോ­ധർ­മ്മം ഭേ­ഷാ­യി’ എന്നു മാ­ത്ര­മാ­ണു്. ചു­രു­ക്കി­പ്പ­റ­ഞ്ഞാൽ കഥ ‘ന­ള­ച­രി­ത­മ­ല്ല’ മു­ദ്ര­ക്ക­സർ­ത്താ­ണു്.

സ­നാ­ത­നി­കൾ എന്തു പ­റ­ഞ്ഞാ­ലും മു­ദ്ര­കൾ മാ­റി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കാ­തെ നി­വൃ­ത്തി­യി­ല്ല. മു­ദ്ര­കൾ ആ­ശ­യാ­വി­ഷ്ക­ര­ണ­ത്തി­നു­ള്ള ക­രു­ക്ക­ളാ­ണു്. ഭാ­ഷ­യിൽ പ­ദ­ങ്ങ­ളും പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളും മാ­റി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ലെ­ത്ത­ന്നെ, നൃ­ത്ത­ത്തി­ലെ മു­ദ്ര­ക­ളും മാ­റി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്ക­ണം. ആ­ശ­യ­ങ്ങൾ മാ­റി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. അവയെ പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കു­ന്ന മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ആ­ശ­യ­ങ്ങ­ളും മാ­റാ­തെ ക­ഴി­യി­ല്ല­ല്ലോ. ഈ അ­ഭി­പ്രാ­യ­ത്തെ എ­തിർ­ക്കു­ന്ന പ­ണ്ഡി­ത­ന്മാ­രു­ണ്ടാ­യി­രി­ക്കാം. പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത­മാ­യ മു­ദ്ര­ക­ളെ തൊ­ട്ടു­കൂ­ടെ­ന്നു് അ­വർ­വാ­ദി­ക്കും. പക്ഷേ, ‘മ­നോ­ധർ­മ്മ’ത്തി­നു് ഇന്നു ല­ഭി­ക്കു­ന്ന അ­ഭി­ന­ന്ദ­നം. ക­ലാ­കാ­ര­ന്റെ യ­ഥാർ­ത്ഥ­പ്ര­ചോ­ദ­ന­വും കാ­ണി­ക­ളു­ടെ ആ­വ­ശ്യ­വും കാ­ണി­ക്കു­ന്ന­തു് മു­ദ്ര­കൾ മാ­റാ­മെ­ന്നു മാ­ത്ര­മ­ല്ല, മാ­റി­യേ­തീ­രു എ­ന്നാ­ണു്.

ക­ഥ­ക­ളി­യു­ടെ സം­ഗീ­ത­പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­വും അ­തു­പോ­ലെ­ത­ന്നെ ക­ഴി­ഞ്ഞു­പോ­യ ഒരു കാ­ല­ഘ­ട്ട­ത്തി­ന്റെ മാ­തൃ­ക­യാ­ണു്. ക­ഥ­ക­ളി­യു­ടെ­വ­ളർ­ച്ച ജ­ന്മി­ത്വ­കാ­ല­ത്താ­ണു്. ജ­ന്മി­ത്വം ത­കർ­ന്നു; മ­റ്റൊ­രു­ത­രം സ­മു­ദാ­യ­മാ­ണു് ഉ­യർ­ന്നു­വ­രു­ന്ന­തു്. കൂ­ടു­തൽ ജ­ന­ങ്ങൾ സ­മു­ദാ­യ­ത്തി­ന്റെ പൊ­തു­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളിൽ പ­ങ്കെ­ടു­ക്കു­ന്ന ഒ­രു­ത­രം സ­മു­ദാ­യ­സം­ഘ­ട­ന. കൂ­ടു­തൽ പേർ ആ­സ്വ­ദി­ക്കു­ന്ന ഒ­ന്നു്. നാലോ അഞ്ചോ ന­മ്പൂ­തി­രി­മാർ നി­ല­വി­ള­ക്കി­ന­ടു­ത്തി­രു­ന്നു് കൃ­ഷ്ണ­ക്കു­റു­പ്പു് ആ­ടു­ന്ന­തു­ക­ണ്ടു് വെ­ടി­യും പ­റ­ഞ്ഞു് മു­റു­ക്കാ­നും ച­ത­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന കാ­ല­മ­ല്ല ഇതു്. ഇന്നു ഹ­രി­ഹ­ര­ഭാ­ഗ­വ­തർ പി­റ­കിൽ­നി­ന്നു കൈയും ക­ര­ണ­ത്തു­വെ­ച്ചു് പാ­ടി­യാൽ തറ ടി­ക്ക­റ്റു­കാർ­ക്കു കേ­ട്ടു­കൂ­ടാ. കൂ­ടു­തൽ യ­ന്ത്ര­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യി കു­റേ­ക്കൂ­ടി ജീ­വ­നു­ള്ള ഒരു സം­ഗീ­ത­പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­മാ­ണു ഭാ­വി­യി­ലേ­ക്കു വേ­ണ്ട­തു്. പാ­ട്ടു­ത­ന്നെ വേ­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. പുതിയ സം­ഗീ­ത­ത്തി­ന­നു­സ­രി­ച്ചു് ചി­ല­പ്പോൾ നൃ­ത്ത­ത്തി­ലെ ശ­രീ­ര­ച­ല­ന­ങ്ങൾ മാ­റ്റേ­ണ്ട­താ­യി വ­ന്നേ­ക്കാ­മെ­ന്നു­മാ­ത്രം. ഇ­ന്ന­ത്തെ താ­ളോ­പ­ക­ര­ണ­ങ്ങൾ കി­രാ­ത­ത്വ­ത്തി­ന്റെ ഓ­ജ­സ്സു­ള്ള­താ­ണെ­ങ്കി­ലും പ്രാ­കൃ­ത­മാ­ണു്. അ­വ­യു­ടെ ശബ്ദം കർ­ണ­ക­ഠോ­ര­വു­മാ­ണു്. അ­ത്യാ­വ­ശ്യം വേ­ണ്ടി­ട­ത്തു് തബല ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചാൽ മ­തി­യാ­കു­മെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു.

രം­ഗ­വി­ധാ­നം, വേഷം, ചമയൽ എ­ന്നി­വ­യി­ലും പല പ­രി­ഷ്കാ­ര­ങ്ങ­ളും ചെ­യ്യേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. മ­റ­പി­ടി­ക്ക­ലും എ­ല്ലാ­വ­ശ­വും തു­റ­ന്ന­വേ­ദി­യും പഴയ നി­ല­വി­ള­ക്കും അ­തി­ന്റെ അം­ശ­മെ­ന്നോ­ണം കാ­ഴ്ച­മ­റ­യ്ക്കു­ന്ന വി­ള­ക്കു­നോ­ട്ട­ക്കാ­ര­നും പോ­വു­ക­ത­ന്നെ വേണം. ക­ഥ­ക­ളി­കൊ­ണ്ടു­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു് പു­രാ­ണ­വ­സ്തു­സം­ര­ക്ഷ­ണ­മ­ല്ല­ല്ലോ. വേ­ഷ­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­മാ­ണെ­ങ്കിൽ, പു­രാ­ത­ന­കാ­ല­ത്തു് ഈ­ശ്വ­ര­നെ­പ്പ­റ്റി­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ധാ­ര­ണ­യ്ക്ക­നു­സ­രി­ച്ചു സൃ­ഷ്ടി­ച്ച വേ­ഷ­ങ്ങൾ ഇ­ന്നു­പ­റ്റു­ക­യി­ല്ല. ഇ­ന്ന­ത്തെ അര ടൺ കി­രീ­ട­ങ്ങൾ നടനെ ശ്വാ­സം­മു­ട്ടി­ക്കാ­ന­ല്ലാ­തെ മ­ഹാ­പു­രു­ഷ­ചി­ത്രീ­ക­ര­ണ­ത്തി­നു് ഉ­ത­കു­ക­യി­ല്ല. സ്ത്രീ­വേ­ഷം, താടി എ­ന്നി­വ­യി­ലാ­ണു് പ­രി­ഷ്കാ­ര­ത്തി­നു് ഏ­റ്റ­വു­മ­ധി­കം വ­ക­യു­ള്ള­തു്. ഏ­താ­ണ്ടു ചില പ­രി­ശ്ര­മ­ങ്ങൾ ഈ­വ­ഴി­ക്കു ന­ട­ത്തി­യ­തി­ന്റെ ഫ­ല­മാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു ചില ആ­യു­ധ­ങ്ങ­ളും പാ­വ­ക­ളും രം­ഗ­ത്തേ­ക്കു വ­ലി­ഞ്ഞു­ക­യ­റി­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. അ­ത്ത­രം പ­രി­ഷ്കാ­രാ­ഭാ­സ­ങ്ങ­ളെ­യ­ല്ല ഇ­വി­ടെ­യു­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. പാവകൾ ഒ­രു­രം­ഗ­ത്തും ശോ­ഭി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. അ­തി­ന്റെ കാരണം അ­ന്വേ­ഷി­ക്കേ­ണ്ട ആ­വ­ശ്യ­വു­മി­ല്ല. സ­ന്താ­ന­ഗോ­പാ­ല­ത്തിൽ പാ­വ­യെ­ക്കൂ­ടാ­തെ തന്നെ അ­ഭി­ന­യി­ക്കു­ന്ന­താ­ണ­ല്ലോ കല. ക­ത്തി­യും പ­ച്ച­യും ഭാ­വ­ര­സ­ങ്ങ­ളു­ടെ മാ­റ്റു­കൂ­ട്ടു­വാൻ­വേ­ണ്ടി­യാ­ണു്. ക­ത്തി­കൊ­ണ്ടു മു­ഖ­ത്തി­നു് ഒരു ച­ട്ട­ക്കൂ­ടു­ണ്ടാ­കു­ന്നു. പ­ച്ച­യ്ക്കു­ള്ള ഗുണം അ­തി­ന്റെ പ്ര­ത്യേ­ക സ്വ­ഭാ­വം­കൊ­ണ്ടു ക­ണ്ണു­ക­ളും വായും കു­റെ­ക്കൂ­ടി വ്യ­ക്ത­മാ­കു­ന്നു­വെ­ന്ന­താ­ണു്. പക്ഷേ, ഇ­ന്നു് ഇ­വ­യൊ­ക്കെ ഗോ­ഷ്ടി­യാ­ണു്. ഭാ­വ­ര­സ­ങ്ങ­ളും മു­ഖ­ല­ക്ഷ­ണ­ങ്ങ­ളും കൂ­ടു­തൽ ശ­ക്തി­പ്പെ­ടു­ത്തു­വാൻ ഇന്നു പുതിയ മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്. ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­നു് ഇന്നു ച­ല­ച്ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളിൽ കാ­ണു­ന്ന ചമയൽ നോ­ക്കു­ക. ടെ­ലി­വി­ഷൻ മേ­ക്ക­പ്പി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ ഇതു പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചും വാ­സ്ത­വ­മാ­ണു്. പ്ര­ക്ഷേ­പ­ണം ചെ­യ്യു­മ്പോൾ നി­ഴ­ലും വെ­ളി­ച്ച­വും ത­മ്മി­ലു­ള്ള വ്യ­ത്യാ­സം വളരെ കു­റ­ഞ്ഞു­പോ­കു­മെ­ന്നു­ള്ള­താ­ണു് ഇതിനു കാരണം. എല്ലാ ച­മ­യ­ലി­ന്റെ­യും ആ­വ­ശ്യം ഇ­താ­ണ­ല്ലോ. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഒരു പു­തി­യ­ത­രം ച­മ­യ­ലും അതിനു പ­റ്റി­യ ദീ­പ­സ­ജ്ജീ­ക­ര­ണ­വും (ഇ­ന്ന­ത്തെ പ­ച്ച­യ്ക്കു പ­റ്റി­യ­തു നി­ല­വി­ള­ക്കാ­ണു്) അ­ത്യാ­വ­ശ്യ­മാ­യ ഒരു പ­രി­ഷ്കാ­ര­മാ­ണു്.

images/Kalpana_Dutt.png
ക­ല്പ­നാ­ദ­ത്ത്

പ്രോ­ത്സാ­ഹ­ന­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തി­ലാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു, കഥകളി ഏ­റ്റ­വും അ­ധഃ­പ­തി­ച്ചു­കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു്. ജ­ന്മി­ത്തം നി­ല­ച്ച­തോ­ടു­കൂ­ടി അതു കൊ­ടു­ത്തി­രു­ന്ന പ്രോ­ത്സാ­ഹ­ന­വും നി­ല­ച്ചു. അഥവാ അതു് ഇ­നി­യും കി­ട്ടു­മെ­ന്നു വ­ന്നാ­ലും പോരാ. പ­ത്തി­ട­ങ്ങ­ഴി നെ­ല്ലി­നു­രാ­ത്രി മു­ഴു­വ­നും ആ­ടു­ന്ന ക­ലാ­കാ­ര­നെ ഇന്നു കി­ട്ടാ­നു­ണ്ടാ­വു­ക­യി­ല്ല. ജ­ന­സ­മു­ദാ­യം പൊ­തു­വെ പ്രോ­ത്സാ­ഹി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഒരു ക­ലാ­രൂ­പ­മാ­ക­ണം കഥകളി. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്ര­മേ വേ­ണ്ട­ത്ര സാ­മ്പ­ത്തി­കാ­ടി­സ്ഥാ­നം ഈ ക­ല­യ്ക്കു­ണ്ടാ­വു­ക­യു­ള്ളു. അതിനു മുൻ­പ­റ­ഞ്ഞ­സാ­ങ്കേ­തി­ക­പ­രി­ഷ്കാ­ര­ങ്ങ­ളി­ലും പ്ര­ധാ­ന­മാ­യി ചില സം­ഗ­തി­കൾ ചെ­യ്യേ­ണ്ട­താ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. കൂ­ടു­തൽ ആളുകൾ കാ­ണ­ത്ത­ക്ക രീ­തി­യിൽ കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ക­ട­ന­ങ്ങൾ ന­ട­ത്തേ­ണ്ടി­വ­രും. അ­തു­കൊ­ണ്ടു കു­റേ­ക്കൂ­ടി ചു­രു­ങ്ങി­യ സമയം മാ­ത്ര­മേ പ്ര­ക­ട­ന­ങ്ങൾ­ക്കു കൊ­ടു­ക്കാ­വു. പു­ല­രു­ന്ന­തു­വ­രെ ദു­ശ്ശാ­സ­ന­ന്റെ കോ­പ­വും ക­ണ്ടു­കൊ­ണ്ടു ന­മ്പൂ­തി­രി­ക്കി­രി­ക്കാം. പകൽ കി­ട­ന്നു­റ­ങ്ങാ­മ­ല്ലോ. സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­ര­നോ? അ­വ­ന്റെ തൊഴിൽ മി­ന­ക്കെ­ടും. രണ്ടോ മൂ­ന്നോ മ­ണി­ക്കൂ­റിൽ കൂ­ടു­ത­ലാ­കാ­ത്ത പ്ര­ക­ട­ന­ങ്ങ­ളാ­ണാ­വ­ശ്യം. പക്ഷേ, സ­മ­യ­മെ­ത്ര­യാ­യാ­ലും ക­ഥാ­വ­സ്തു മാ­റാ­തെ നി­വൃ­ത്തി­യി­ല്ല. പു­രാ­ണ­ക­ഥ­കൾ വളരെ ര­സാ­വ­ഹ­മാ­ണു്. കേ­ര­ള­ത്തിൽ പ­ര­ക്കെ അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നാ­ണു ധാ­ര­ണ­യും. പക്ഷേ, ക്രി­സ്ത്യൻ, മു­സ്ലീം, അ­ധഃ­കൃ­ത­വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങൾ­ക്കു് ഈ ക­ഥ­ക­ളിൽ എ­ത്ര­മാ­ത്രം പ­രി­ജ്ഞാ­ന­മു­ണ്ടെ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ച്ചു­നോ­ക്കേ­ണ്ട­താ­ണു്. സ­വർ­ണ്ണ­ഹി­ന്ദു­ക്കൾ­ക്കു­ത­ന്നെ­യാ­യാ­ലും ബ്രി­ട്ടീ­ഷാ­ധി­പ­ത്യ­ത്തി­നു­ശേ­ഷം കാ­ളി­ദാ­സ­നെ­ക്കാൾ ഷേ­ക്സ്പി­യ­റാ­ണു് കൂ­ടു­തൽ പ­രി­ചി­തൻ. ശീ­ലാ­വ­തി­ക്കു് സർ­ട്ടി­ഫി­ക്ക­റ്റി­ല്ല­ല്ലോ. അഥവാ ഉള്ള അ­റി­വു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ എ­ന്താ­ണു പ്ര­യോ­ജ­നം? യു­ക്തി­വാ­ദ­ത്തി­ന്റെ ഈ കാ­ല­ത്തു് പു­രാ­ണ­ക­ഥ­കൾ ആ­സ്വ­ദി­ക്കാൻ­മാ­ത്രം മ­ത­ഭ­ക്തി അ­വ­ശേ­ഷി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടോ എന്നു സം­ശ­യ­മാ­ണു്. സാ­ങ്കേ­തി­ക പ­രി­പൂർ­ണ്ണ­ത­കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്രം കാ­ര്യ­മാ­യി­ല്ല. ‘സ്വർ­ണ്ണ ദ­ത്തി­ന്റെ ഗീതം’ ‘അ­യ്യ­പ്പൻ­ച­രി­ത്ര’ത്തെ­ക്കാൾ സാ­ങ്കേ­തി­ക­മാ­യി മെ­ച്ച­മാ­ണെ­ങ്കി­ലും അ­യ്യ­പ്പൻ­ച­രി­ത്രം ക­ണ്ടു­ര­സി­ക്കു­ന്ന­തി­നു വേ­ണ്ട­ത്ര അ­ന്ധ­വി­ശ്വാ­സം ഉ­ണ്ടെ­ങ്കി­ലേ ആ ചി­ത്രം പൂർ­ണ്ണ­മാ­യി ര­സി­ക്കാൻ കഴിയൂ. ഒരു അ­ടി­മ­വർ­ഗ്ഗ­ത്തി­ന്റെ യ­ഥാർ­ത്ഥ­മ­തം സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­മാ­ണു്. അ­താ­ണ­വ­രു­ടെ ജീ­വ­ശ്വാ­സം. മു­ത­ലാ­ളി­ത്ത­സ­മു­ദാ­യ­ത്തിൽ ഒ­ഴി­ച്ചു­വി­ടാൻ പാ­ടി­ല്ലാ­ത്ത ഒരു പ­ര­മാർ­ത്ഥ­മു­ണ്ടു്—വർ­ഗ്ഗ­സ­മ­രം. ഇ­തൊ­ക്കെ­യാ­ണു് ഇന്നു ജ­ന­ങ്ങ­ളെ സ്പർ­ശി­ക്കു­ന്ന പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ. ഇ­വ­ത­ന്നെ­യാ­ണു ഭാ­വി­ക­ല­യു­ടെ അ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­വും. അർ­ജ്ജു­ന­നും വേ­ണ്ടെ­ന്നി­ല്ല. ഭഗത് സി­ങ്ങും ക­ല്പ­നാ­ദ­ത്തു മാണു് ജ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു കൂ­ടു­തൽ ഇ­ഷ്ട­മെ­ന്നു­മാ­ത്രം ഇതിൽ വർ­ഗ്ഗ­വ്യ­ത്യാ­സ­മി­ല്ല; ചു­രു­ക്ക­ത്തിൽ പ­റ­ഞ്ഞാൽ കഥകളി ക്ഷേ­ത്ര­സ­ന്നി­ധി­യിൽ­നി­ന്നു മ­തി­ലി­നു പു­റ­ത്തു­ള്ള വ­യ­ലി­ലേ­ക്കി­റ­ങ്ങ­ണം, ഇതു് അ­ക്ഷ­രം­പ്ര­തി ശ­രി­യാ­ണു്. മ്ലേ­ച്ഛ­ന്മാർ­ക്കു ക്ഷേ­ത്ര­പ്ര­വേ­ശ­നം കി­ട്ടി­യി­ട്ടി­ല്ല­ല്ലോ.

2

കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ നൃ­ത്ത­ക­ല­യു­ടെ പു­രോ­ഗ­തി­ക്കു സ­ഹാ­യ­ക­ര­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന ചില പ­രി­ഷ്കാ­ര­ങ്ങൾ നിർ­ദ്ദേ­ശി­ച്ചു­ക­ഴി­ഞ്ഞു. ഇനി ഇവ പ്രാ­യോ­ഗി­ക­മാ­ക്കു­ന്ന­തി­നു ന­ട­ന്നി­ട്ടു­ള്ള പ­രി­ശ്ര­മ­ങ്ങ­ളാ­ണു് പ­രി­ശോ­ധി­ക്കേ­ണ്ടി­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ ക­ലാ­വാ­സ­ന­യ്ക്കും ആ­വ­ശ്യ­ത്തി­ന്റെ വ­ലി­പ്പ­ത്തി­നും അ­നു­യോ­ജ്യ­മാ­യ ത­ര­ത്തിൽ ഒ­ന്നും ഇവിടെ ന­ട­ന്നി­ട്ടി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും, ചു­രു­ങ്ങി­യ തോ­തി­ലെ­ങ്കി­ലും ചില പ­രി­ശ്ര­മ­ങ്ങൾ ഇവിടെ ന­ട­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടെ­ന്നു­ള്ള­തു് അ­ഭി­മാ­നാർ­ഹ­മാ­ണു്. ഇ­തു­പോ­ലു­ള്ള ഒരു സം­രം­ഭ­ത്തിൽ സു­സം­ഘ­ടി­ത­മാ­യ പ്രോ­ത്സാ­ഹ­ന­ത്തി­ന്റെ സഹായം എത്ര പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണെ­ന്നു നാം ക­ണ്ടു­ക­ഴി­ഞ്ഞു. അ­ഖി­ല­കേ­ര­ള വി­ദ്യാർ­ത്ഥി ഫെ­ഡ­റേ­ഷ­നാ­ണു് ഇതിനു കേ­ര­ള­ത്തിൽ ഒരു പ­രി­ശ്ര­മം ന­ട­ത്തി­യ­തു്. പ­ണ­ത്തി­ന്റെ കു­റ­വു്, വി­രു­ദ്ധാ­ഭി­പ്രാ­യ­ക്കാ­രു­ടെ എ­തിർ­പ്പു്, രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­തി­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ എ­ന്നി­വ തരണം ചെ­യ്താ­ണു് അവർ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­തെ­ന്നോർ­ക്കു­മ്പോൾ അ­വ­രു­ടെ നേ­ട്ടം എത്ര ചെ­റു­താ­യി­രു­ന്നാ­ലും അതിൽ അ­ത്ഭു­ത­ത്തി­ന­വ­കാ­ശ­മി­ല്ല; അ­നു­മോ­ദ­നാർ­ഹ­മാ­ണു്. ഒരു ജ­ന­കീ­യ­സം­ഘ­ട­ന­യ്ക്കു­മാ­ത്ര­മേ ഇതു കഴിയൂ. വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­സം­ഘ­ട­ന­യ്ക്കു പൊ­തു­വേ­യു­ള്ള സ്വാ­ധീ­ന­ശ­ക്തി­യാ­ണു് അ­തി­ന്റെ വി­ജ­യ­ത്തി­നു­ള്ള കാ­ര­ണ­വും. പക്ഷേ, കല ജ­ന­കീ­യ­മാ­ക്കു­ക എന്ന അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ­മാ­ത്ര­മാ­ണു്, ഈ ബ­ഹു­ജ­ന­പിൻ­ബ­ലം നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു്. അ­തേ­സ­മ­യം­ത­ന്നെ ക­ലാ­പ­ര­മാ­യി പ്ര­ക­ട­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ മേ­ന്മ­കു­റ­യാ­തി­രി­ക്കു­ക­യും വേണം. ഇ­താ­ണു് വി­ദ്യാർ­ത്ഥി സംഘടന നേ­രി­ടേ­ണ്ടി­വ­ന്ന ദുർ­ഘ­ട­പ്ര­ശ്നം. അ­വ­രി­തെ­ങ്ങ­നെ നേ­രി­ട്ടു?

ഒ­ന്നാ­മ­താ­യി, വി­ഷ­യ­ത്തി­ലു­ള്ള മാ­റ്റ­മാ­യി­രു­ന്നു. അ­പൂർ­വ്വം ചില പഴയ ഇ­ന­ങ്ങൾ ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നെ­ങ്കി­ലും പ്ര­ധാ­ന­മാ­യ ഇ­ന­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം ദേ­ശാ­ഭി­മാ­ന­പ­ര­മാ­യ­വ­യാ­യി­രു­ന്നു. സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ സ­മ്പാ­ദ­ന­ത്തി­നാ­യി സ­മ­രം­ചെ­യ്യു­ന്ന ഭാ­ര­തീ­യർ ഐ­ക്യ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി പ­രി­ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തും, പ­ട്ടി­ണി­ക്കാർ ക­രി­ഞ്ച­ന്ത­യ്ക്കെ­തി­രാ­യി സ­മ­രം­ചെ­യ്യു­ന്ന­തും മ­റ്റു­മാ­യി­രു­ന്നു വി­ഷ­യ­ങ്ങൾ. ബം­ഗാ­ളി­ലെ ല­ക്ഷ­ങ്ങൾ പ­ട്ടി­ണി­കി­ട­ന്നു മ­രി­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ­യും, ചീനർ ജാ­പ്പ് സാ­മ്രാ­ജ്യ­ത്തോ­ടു സു­ധീ­രം ര­ണ­മാ­ടു­ന്ന­തും മ­റ്റും ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങ­ളാ­ണു്. വി­ദ്യാർ­ത്ഥി പതാക ഉ­യർ­ത്തു­ന്ന­തും, കേ­ര­ള­ഗാ­നം നൃ­ത്ത­രൂ­പ­ത്തിൽ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്കു­ക എന്നു പ­റ­യു­മ്പോൾ തന്നെ അ­തി­ന്റെ ആ­സ്വാ­ദ്യ­ത­യും വ്യാ­പ­ക­ത്വ­വും മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാ­വു­ന്ന­താ­ണ­ല്ലോ. ഫ­ലി­ത­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വി­ഷ­യ­ങ്ങൾ ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ച­തു് കേ­ര­ള­ത്തി­ലാ­ദ്യ­മാ­ണെ­ന്നു പറയാം. ഇ­തി­നൊ­ക്കെ പ്ര­ചോ­ദ­നം നൽ­കി­യ­തു് മ­ഹാ­ക­വി വ­ള്ള­ത്തോ­ളി­ന്റെ ‘അ­ധഃ­പ­ത­ന’മാ­ണെ­ന്നും ഇവിടെ സ്മ­രി­ക്കേ­ണ്ടി­യി­രി­ക്കു­ന്നു.

വി­ഷ­യ­ത്തിൽ ഇത്ര വലിയ വ്യ­ത്യാ­സം വ­രു­ത്തി­യ­തി­നോ­ടു­കൂ­ടി സാ­ങ്കേ­തി­ക­മാ­യി വലിയ അ­ധഃ­പ­ത­നം സം­ഭ­വി­ച്ചു­കാ­ണും എ­ന്നു് ചിലർ വി­ചാ­രി­ച്ചേ­ക്കാം. അ­വ­രു­ടെ ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ഒരു പ്ര­ക­ട­നം ക­ണ്ടി­ട്ടു­ള്ള­വർ­ക്കു് ആ അ­ഭി­പ്രാ­യം തോ­ന്നാൻ വ­ക­യി­ല്ല. സാ­ങ്കേ­തി­ക­മാ­യി അവർ വളരെ പു­രോ­ഗ­മി­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു ചെ­യ്ത­തു്. ഒ­ന്നാ­മ­താ­യി നൃ­ത്ത­രീ­തി­യെ­ത്ത­ന്നെ എ­ടു­ക്കാം. മ­ഹാ­ക­വി­യു­ടെ ക­ലാ­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തിൽ സു­ദീർ­ഘ­മാ­യ ശി­ക്ഷ­ണം ക­ഴി­ച്ച ശ്രീ. ഗം­ഗാ­ധ­രൻ (ഇ­പ്പോൾ ഇ­ന്ത്യൻ പീ­പ്പിൾ­സ് തി­യേ­റ്റ­റി­ലെ നടൻ) ആ­യി­രു­ന്നു സ­മി­തി­യു­ടെ പ്ര­ധാ­ന നൃ­ത്താ­ദ്ധ്യാ­പ­കൻ. സാ­ങ്കേ­തി­ക­മാ­യി­ത്ത­ന്നെ ചില പുതിയ രീ­തി­കൾ സ്വീ­ക­രി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ശ്രീ. ഗം­ഗാ­ധ­രൻ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­തു്. വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­പ­താ­കാ­ഗാ­ന­വും, കേ­ര­ള­ഗാ­ന­വും, നൃ­ത്ത­രൂ­പ­ത്തി­ലാ­ക്കി­യ­തു് അ­ദ്ദേ­ഹ­മാ­ണു്. കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ പ്ര­കൃ­തി മാ­ഹാ­ത്മ്യ­ത്തെ വർ­ണ്ണി­ക്കു­ന്ന ശ­ല­ഭ­നൃ­ത്ത­വും. രാ­ജ്യ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി ജീ­വൻ­ബ­ലി­യർ­പ്പി­ച്ച ന­റ്റാ­ന്യ എന്ന റഷ്യൻ ബാ­ലി­ക­യു­ടെ കഥയും അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റേ­താ­ണു്. വ­ള്ള­ത്തോ­ളി­ന്റെ അ­ധഃ­പ­ത­നം എന്ന ക­ഥ­യി­ലെ ചീ­ന­ബാ­ലി­ക­യാ­യി അ­ഭി­ന­യി­ച്ചു് ജാ­പ്പ് പ­ട്ടാ­ള­ക്കാ­ര­നെ ച­വി­ട്ടി­വീ­ഴി­ച്ച­തി­നാ­ണു് ബോം­ബെ­യിൽ­വെ­ച്ചു് റൗ­ഡി­കൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ തല അ­ടി­ച്ചു­പൊ­ട്ടി­ച്ച­തും. പൊ­തു­വെ ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക­ത, ആ­വ­ശ്യ­മ­നു­സ­രി­ച്ചു ഭി­ന്ന­രീ­തി­യി­ലു­ള്ള നൃ­ത്ത­രൂ­പ­ങ്ങൾ സ്വീ­ക­രി­ക്കു­വാ­നു­ള്ള മ­നഃ­സ്ഥി­തി­യാ­യി­രു­ന്നു. ക­ഥ­ക­ളി­യി­ലെ രീതി ആ­ധു­നി­ക­വി­ഷ­യ­ങ്ങ­ളിൽ എ­ത്ര­മാ­ത്രം വി­ജ­യ­ക­ര­മാ­ണെ­ന്നു് ശ്രീ. ബാ­ല­ഗോ­പാ­ല­ന്റെ ‘സ്വേ­ച്ഛാ­ധി­പ­തി­യു­ടെ മരണം’ എന്ന നൃ­ത്തം ക­ണ്ടി­ട്ടു­ള്ള­വർ­ക്ക­റി­യാം. താ­ണ്ഡ­വം സാ­ങ്കേ­തി­ക­മാ­യി എത്ര മെ­ച്ച­മാ­യി­രു­ന്നാ­ലും അ­ര­ങ്ങ­ത്തെ പ­ല­ക­യു­ടെ ബ­ല­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ഒരു ബ­ഹു­മാ­നം മാ­ത്ര­മാ­ണു കാ­ണി­ക­ളി­ലു­ള­വാ­ക്കു­ന്ന­തു്. പക്ഷേ, എ­ല്ലാ­വ­ശ­ത്തും സ്വേ­ച്ഛാ­ധി­കാ­രി­ക­ളെ കാ­ണു­ന്ന ജ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു് ശ്രീ. ബാ­ല­ഗോ­പാ­ല­ന്റെ നൃ­ത്ത­ത്തിൽ വ­ള­രെ­ക്കൂ­ടു­തൽ ര­സി­ക്കാ­നു­ണ്ടാ­കും.

ഈ ഇ­ന­ങ്ങ­ളൊ­ന്നും അ­വർ­ക്കു­പ­റ്റി­യ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­സം­ഗീ­ത­മി­ല്ലാ­തെ വി­ജ­യ­പ്ര­ദ­മാ­കു­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. അ­തി­ലും വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­സം­ഘ­ട­ന വി­ജ­യി­ച്ചു. കേ­ര­ള­ത്തി­ലാ­ദ്യ­മാ­യി പ­ത്തു­പ­തി­ന­ഞ്ചു സം­ഗീ­തോ­പ­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളോ­ടു­കൂ­ടി പാ­ശ്ചാ­ത്യ­രീ­തി­യിൽ നൃ­ത്ത­ത്തി­നു് പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­സം­ഗീ­തം കൊ­ടു­ത്ത­ത­വ­രാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു. മേ­ല്പ­റ­ഞ്ഞ സ്വേ­ച്ഛാ­ധി­കാ­രി­യു­ടെ മ­ര­ണ­ത്തി­നു പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­മാ­യി പാ­ശ്ചാ­ത്യ സം­ഗീ­ത­ത്തിൽ സു­പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­യ സ്ലാ­വ്മാർ­ച്ച് ആണു് ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ച­തു്. അ­തു­പോ­ലെ­ത്ത­ന്നെ റ്റാ­സ­യു­ടെ ക­ഥ­യ്ക്കു് അ­ത്യ­ന്തം ശോ­കാ­ത്മ­ക­മാ­യ ഒരു ചൈ­നീ­സ് ഭാ­ഗ­മാ­ണു് പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­മാ­ക്കി­യ­തു്. ‘രം­ഗ­പൂ­ജ­യ്ക്കും’ ‘ചൈ­ന­ക്കാ­രി­ക്കും’ ചെ­യ്ത­തു­പോ­ലെ ആ­വ­ശ്യ­മു­ള്ള സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളിൽ പുതിയ രാ­ഗ­ങ്ങൾ സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­വാൻ ക­ഴി­വു­ള്ള ശ്രീ. ജിം ആ സം­ഘ­ത്തി­ന്റെ സംഗീത ഡ­യ­റ­ക്ടർ ആ­യി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഈ വിജയം സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യ­തു്.

images/WarnePantomine1890.jpg

പക്ഷേ, രാ­ഗ­ങ്ങൾ­കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്രം കാ­ണി­കൾ തൃ­പ്തി­പ്പെ­ടു­ക­യി­ല്ല. അ­വ­യ്ക്കു­പ­റ്റി­യ ഗാ­ന­ങ്ങൾ ര­ചി­ക്കു­ന്ന­തിൽ ശ്രീ. പി. ഭാ­സ്ക­ര­നും, അവ പാടി ഫ­ലി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തിൽ ശ്രീ. വിൻ­സെ­ന്റും കാ­ണി­ച്ച പാ­ട­വ­മാ­ണു് ആ സം­ഘ­ത്തിൽ സം­ഗീ­ത­വി­ഭാ­ഗ­ത്തെ പ­രി­പൂർ­ണ്ണ വി­ജ­യ­ത്തി­ലെ­ത്തി­ച്ച­തു്. ഇതും കൂ­ടാ­തെ നി­ഴ­ലാ­ട്ട­വും ഇം­ഗ്ലീ­ഷിൽ പാ­ന്റോ മീം എന്നു പ­റ­യു­ന്ന നി­ശ്ശ­ബ്ദ­രം­ഗ­ങ്ങ­ളും കേ­ര­ള­ത്തിൽ ആ­ദ്യ­മാ­യി അവർ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ച്ചു.

ഇ­ങ്ങ­നെ പ­ല­ത­ര­ത്തിൽ സാ­ങ്കേ­തി­ക­മാ­യി­ട്ടും ഉ­ള്ള­ട­ക്ക­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചും കേരള വി­ദ്യാർ­ത്ഥി ഫെ­ഡ­റേ­ഷ­ന്റെ നാ­ട്യ­ക­ലാ­സ­മി­തി വളരെ നേ­ട്ട­ങ്ങൾ നേ­ടി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. വ­ള­രെ­യ­ധി­കം കു­റ­വു­കൾ അ­വ­യ്ക്കു­ണ്ടെ­ന്നി­രു­ന്നാൽ­ത­ന്നെ­യും, ഭാ­വി­യിൽ കേ­ര­ളീ­യ­നൃ­ത്ത­ക­ല­യ്ക്കു­ണ്ടാ­വാൻ പോ­കു­ന്ന പു­രോ­ഗ­തി­ക്കു് ഒരു വ­ഴി­കാ­ട്ടി­യും അ­തി­ന്റെ ഒരു നാ­ന്ദി­യു­മാ­യി­രു­ന്നു ആ പ­രി­ശ്ര­മ­മെ­ന്നു ക­ലാ­ര­സി­ക­ന്മാർ നി­ശ്ച­യ­മാ­യും സ­മ്മ­തി­ക്കു­ക­ത­ന്നെ ചെ­യ്യും.

പക്ഷേ, നിർ­ഭാ­ഗ്യ­വ­ശാൽ ആ സംഘം ഇന്നു നി­ല­വി­ലി­ല്ല. ഒരു വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­സം­ഘ­ട­ന­യ്ക്കു് ഇ­തു­പോ­ലൊ­രു പ്ര­സ്ഥാ­ന­ത്തെ നി­ല­നിർ­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടു പോ­കു­വാ­നു­ള്ള ക­ഴി­വു­മി­ല്ല. ബോം­ബെ­യി­ലും ബം­ഗാ­ളി­ലും ആ­ന്ധ്രാ­ദേ­ശ­ത്തും ഇതു ന­ട­ത്തു­ന്ന­തു് ‘പീ­പ്പിൾ­സ്തി­യേ­റ്റർ’ പ്ര­സ്ഥാ­ന­മാ­ണു്. കേ­ര­ള­ത്തി­നും അ­ങ്ങ­നെ­യൊ­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നെ­ങ്കിൽ സം­ഘ­ട­നാ­പ­ര­മാ­യ പ്ര­ധാ­ന­വി­ഷ­മം കു­റ­ഞ്ഞു­കി­ട്ടു­മാ­യി­രു­ന്നു. കേ­ര­ള­ത്തിൽ മ­റ്റെ­വി­ടെ­യു­ള്ള­തിൽ കൂ­ടു­ത­ലാ­യി ക­ലാ­വാ­സ­ന­യു­ണ്ടു്; ന­മ്മു­ടെ ജ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു് അതു ര­സി­ക്കു­വാ­നു­ള്ള ക­ഴി­വു­ണ്ടു്; ആ­ഗ്ര­ഹ­മു­ണ്ടു്. ഈ രണ്ടു വി­ഭാ­ഗ­ത്തെ­യും ഒ­രു­മി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു­വ­രി­ക­മാ­ത്ര­മേ വേ­ണ്ടു ശ­രി­യാ­യ പു­രോ­ഗ­തി­ക്കു്.

ചി­ത്രോ­ദ­യം, 1946 ഏ­പ്രിൽ.

സി. ജെ. വി­ചാ­ര­വും വീ­ക്ഷ­ണ­വും 1985.

സി. ജെ. തോ­മ­സി­ന്റെ ലഘു ജീ­വ­ച­രി­ത്ര­ക്കു­റി­പ്പു്.

Colophon

Title: Keraleeyanriththaththinte Purogathi (ml: കേ­ര­ളീ­യ­നൃ­ത്ത­ത്തി­ന്റെ പു­രോ­ഗ­തി).

Author(s): C. J. Thomas.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2021-03-24.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, C. J. Thomas, Keraleeyanriththaththinte Purogathi, സി. ജെ. തോമസ്, കേ­ര­ളീ­യ­നൃ­ത്ത­ത്തി­ന്റെ പു­രോ­ഗ­തി, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: December 9, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Kathakali (Kerala), a photograph by Jijojoygd . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.