French Poems

കണ്ണുനീർ

ഫ്രാംസ്വാ കൊപ്പെ (FRANCOIS COPPEE (1842-1908))

അമ്പതാണ്ടാകുന്നെനി–
ക്കില്ലിതിൽ പരിഭവം
എൻപുരാന്നർപ്പിക്കുന്നേൻ
നന്ദിതൻ നമോവാകം
പക്ഷെയുണ്ടാശങ്കയൊ
ന്നസ്വസ്ഥനാക്കുന്നെന്നെ:
പ്രായമേറുന്തോറുമെൻ
കണ്ണുനീർകുറയുന്നു!
നോവറിഞ്ഞീടുന്നു ഞാൻ
മുന്നേപ്പോൽ, പരക്ലേശ–
മോരുവാനെനിക്കിന്നു
മാവതുണ്ടസംശയം
കരളിന്നകത്തു നി [1]
ന്നെന്റെ കണ്ണിണയിലേ–
യ്ക്കണയും കാരുണ്യത്തി–
ന്നുറവുവറ്റിപ്പോകാൻ
ഇടവന്നീടും വണ്ണം
എന്തു, ഞാനത്രയ്ക്കേറെ–
ക്കയറിക്കഴിഞ്ഞെന്നോ
പ്രായത്തിൻ പടവുകൾ?
അത്തലാലകം നീറു–
മെന്നാത്മ മിത്രങ്ങൾക്കും
അപ്പോലെ സന്താപത്തി
ലെനിയ്ക്കു തന്നേയുമേ
തെല്ലിടശമനവും
സാന്ത്വവും പ്രശാന്തിയും
നല്കിടും കണ്ണീരിനി
വാർക്കുവാൻ വയ്യാതാമോ? [2]
ഇന്നലെപ്പോലും കൊടും–
തണുപ്പിൽത്തനുമൂടാ–
നൊന്നുമില്ലാതെ വിറ–
കൊണ്ടൊരു പാവത്തിനു
കൊടുത്തേനുദാരമായ്
ക്കാശു ഞാൻ, പക്ഷെ വെറും
ചടങ്ങാബ്ഭിക്ഷാദാനം,
എൻകരളുറന്നീലാ! [3]
അന്നൊരു സായാഹ്നത്തിൽ
പ്രേയസീ മൃതിയാലേ
ഖിന്നനാമൊരു മർത്ത്യയൻ
തൻകഥ പറഞ്ഞപ്പോൾ
ഞാനതു കേട്ടേൻ, സഹ–
താപാശ്രു കണമൊന്നു
പോലുമെൻ മിഴിയിണ–
യിങ്കൽനിന്നുതിരാതെ! [4]
വാസ്തവമാണോ, ദേഹം
വാർദ്ധകാൽ കൂനീടുമ്പോൾ
വൈവശ്യമിയലുമോ
മാനവ ഹൃദയാന്തം?
നിതരാമെന്നിൽത്തന്നെ–
യുൾവലിഞ്ഞേകാകിയായ്
തലയുംതാഴ്ത്തിപ്പോകും
വൃദ്ധനായ് ഞാൻ തീരുമോ? [5]
ശക്യമല്ലെനിക്കതു
ഭാവനം ചെയ്യാൻപോലും
മിക്കവാറുമേ മൃതൻ
തന്നെ ഞാനമ്മട്ടായാൽ.
നിഷ്ഠുരപ്രകൃതി, ഞാൻ [6]
നിനപ്പേൻ നിൻ കർക്കശ–
ചട്ടമുല്ലംഘിച്ചലി–
വന്യൂനം നിലനിർത്താൻ.
ഏറ്റുവാങ്ങുന്നേൻ ജരാ–
നര ഞാനെതിർപ്പെന്യേ,
പക്ഷെയെൻ നയനങ്ങൾ
വളരാതിരിക്കണം! [7]
സ്വാർത്ഥത്തിൻ പരിശുഷ്ക്ക
വീക്ഷയിൽ വൈരൂപ്യത്തിൻ,
ചീർത്തെഴും കൗടില്യത്തിൻ
മൂർത്തിമൽഭാവം മർത്ത്യൻ;
തൽബാഷ്പകണമാട്ടേ
ഇജ്ജഗത്തിന്റേതന്നെ
സൽഭാവ വിശേഷങ്ങൾ
കാട്ടിടും ‘പ്രിസ’മത്രെ! [8]

LES LARMES

കുറിപ്പുകൾ

[1]

മനമുരുകിയുതിരുന്ന കണ്ണുനീർ–
ക്കണികകൾകൊണ്ടു ദാഹമടക്കലും
(ചങ്ങമ്പുഴ — ഇരുളിൽ)

മുറ്റുമെൻചിത്തമുരുകിയ കണ്ണുനീ–
രിറ്റിറ്റുവീണു തണുത്തൊരു കാരണാൽ
(പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ — അന്ത്യഗീതം)

ഉള്ളമുരുകിയൊലിച്ച കണ്ണീർ–
ത്തുള്ളിയാലൊട്ടൊട്ടു മാഞ്ഞുപോയി
(എം. പി. അപ്പൻ — കവി)

കരളുരുകിയെത്തുമെൻ കണ്ണീർക്കണം തുട–
ച്ചവളരികിൽ നില്പതായ് തോന്നുന്നതിപ്പൊഴും
(ഇടപ്പള്ളി — ഞങ്ങൾ)

ഉണങ്ങാതുൾക്കേദാരം പുലരാനതിന്നുള്ളോ–
രുറവിൻ കാലോചിത സേചനമാണിക്കണ്ണീർ
(കൃഷ്ണൻ പറപ്പിള്ളി — പോവുകെൻ പൊന്നോമനേ)

Tears from the depth of some divine despair
Rise in the heart and gather to the eyes

(Tennyson — Tears, idle tears, I know not what they mean)

[2]

തീക്കനൽദ്രവം കണക്കപ്പൊഴങ്ങുതിർത്തതാ–
മാക്കണ്ണീർക്കണം രണ്ടുമാർക്കുതാൻ മറക്കാവൂ?
(ഉള്ളൂർ — ആ കണ്ണുനീർ)

എന്തു കയ്പുറ്റതാമനുഭൂതിയാ–
ലെത്ര സംശുദ്ധമായെഴും സ്നേഹത്താൽ
മാനുഷനിലുരുക്കൂടിവന്നിതോ
വാനവർക്കു ദുർലഭ്യമിസ്സാധനം
(ബാലാമണിയമ്മ — കണ്ണുനീർ കാണുമ്പോൾ)

കടൽ വാറ്റിയ വർഷകണവും മനസ്സിന്റെ
കടൽ വാറ്റിയ പരിപാവനമിഴിനീരും
(വൈലോപ്പിള്ളി — കവിയും കുഷ്ഠരോഗിയും)

[3]

ഈ മൗക്തികങ്ങൾ പതിക്കട്ടെ നിസ്വരി
ലോമനേ നിൻ കണ്ണിൽനിന്നുവീണ്ടും
ദുർലഭമായിരം വെള്ളിനാണ്യത്തേക്കാ–
ളുള്ളലിഞ്ഞോലുമൊരശ്രുബിന്ദു
(ബാലാമണിയമ്മ — അമ്മ)

കരുണയാർന്നു നിൻ കണ്ണുനീർത്തുള്ളിയൊ–
ന്നുതിരുമെങ്കിൽ ചരിതാർത്ഥതന്നെ ഞാൻ
(ചങ്ങമ്പുഴ — ചരിതാർത്ഥതന്നെ ഞാൻ)

[4]

ചൊരിയുവതിനില്ല കണ്ണുനീർ
സിരകൾ തപിച്ചു വരണ്ടുപോകയാൽ
(ആശാൻ — സ്നേഹിതന്റെ ദേഹവിയോഗം)

കരയാൻകണ്ണീരില്ല, വിലപിപ്പാനോ വാക്കി–
ല്ലെരി സന്താപത്താൽ മേ, ശൂന്യചിത്തതയാൽ മേ
(വള്ളത്തോൾ — നെടുനാൾ നിലനിർത്തും)

കരയാനൊരുതുള്ളിക്കണ്ണുനീരിനിയില്ല,
കരളോ വികാരത്താൽ പിന്നെയും നോവുന്നല്ലോ
(ചങ്ങമ്പുഴ — കണ്ണുനീർ)

അച്ഛനെക്കെട്ടി വരിഞ്ഞെടുത്തു
തെക്കോട്ടെടുക്കവെയന്നെന്റെ കൺമുമ്പിൽ…
എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയില്ലൊരുതുള്ളി–
ക്കണ്ണുനീരന്നു പൊടിഞ്ഞതില്ല
(മുല്ലനേഴി — ഉപ്പുകല്ല്)

[5]

സ്നേഹം സൗന്ദര്യം, ശക്തിയെല്ലാം പോയീടുമല്ലോ
ദേഹം വാർദ്ധക്യമേറിക്കൂന്നുപോമല്ലോ നാഥേ
(ആശാൻ — ശ്രീബുദ്ധചരിതം)

കണ്ണിരേവറ്റി, കർമ്മപ്രവണതയുടെ ചൂടാറി വാർദ്ധകത്തിൽ
മന്ദീഭൂതപ്രകാശേമറയുമൊരു കിനാവെന്ന മട്ടായിലോകം
(ബാലാമണിയമ്മ — മുത്തശ്ശി)

സഹജാതരേ, വരളുന്നൊരെൻ മിഴികളിൽ
അനുകമ്പതൻ നാളം താണു കെട്ടടങ്ങീടവേ
(വിഷ്ണുനാരായണൻ നമ്പൂതിരി — സഹജാതരേ)

കരൾ നൊന്തോർത്തേ, നെന്മിഴി–
നീരുറവെങ്ങിനെ വറ്റി വരണ്ടു
(എൻ. എൻ. കക്കാട് — ദു:ഖം)

Then the mortal coldness of the soul like death itself comes down;
It cannot feel for others’ woes, it dare not dream its own;
That heavy chill has frozen o’er the fountain of our tears,
And though the eye may spark still ’tis where the ice appears
(Byron — Youth and age)

[6]

ഹാ കഷ്ടമെങ്ങിനെ മർത്ത്യൻ സഹിക്കു മീ
മൂകപ്രകൃതി തന്നന്ധമാം ക്രൂരത
(വൈലോപ്പിള്ളി — പടയാളികൾ)

[7]

വറ്റാതെ നില്ക്കാവൂ ദീനർതൻ ദാഹത്തെ
ചെറ്റു ശമിപ്പിക്കുമിക്കണ്ണുനീർ
(ബാലാമണിയമ്മ — അമ്മ)

തീരട്ടേ വ്യഥ തുള്ളിയശ്രു പൊഴിവിൻ നേത്രങ്ങളേ
(ആശാൻ — ഒരു അനുതാപം)

നിഷ്കളങ്കമെൻ കണ്ണീർ പ്രവാഹത്താൽ
മൽക്കരക്കുമ്പിൾ പൂർണ്ണമായ്ത്തീരട്ടെ
ഇടപ്പള്ളി–തകരാത്ത നീർപ്പോള
ചാരിതാർത്ഥ്യത്തെപ്പുലർത്താൻ മിഴിയിണ
തോരാതിരുന്നാൽ മതി മരിപ്പോളവും
(ചങ്ങമ്പുഴ — ബാഷ്പാഞ്ജലി)

അമരലോകത്തേക്കുയരുവാനെനി–
ക്കനഘമിക്കണ്ണീർ മതിയല്ലോ
(ചങ്ങമ്പുഴ — പരിതൃപ്തി)

കരയാൻ കഴിവുള്ള ഹൃദയം ഞാനാശിപ്പൂ
(ചങ്ങമ്പുഴ — കണ്ണുനീർ)

അശ്രുനീർ വീണു കലങ്ങി മറിഞ്ഞുപോയ്
രക്തമഴയിൽ കുതിരാത്ത ഹൃത്തടം
(പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ — പ്രേമപൂജ)

മാനമർപ്പിക്ക തപ്താശ്രുമുത്തതേ
ദീനദരിദ്രജനദേവപൂജനം
(പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ — ഗ്രാമക്ഷേമം)

സുഖവിഭവസമൃദ്ധി തന്റെ പൊട്ടി–
ച്ചിരി രസവും, ഹ ഹ, കണ്ണുനീരുതന്നെ
(പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ — ശ്രീരാമചരിതം)

നാളെയീ മണ്ണിൽനിന്നും മണ്ണായി മറയുമ്പോൾ
കാണുമോ നനവെന്റെ കണ്ണിലിന്നത്തെപ്പോലെ?
(അയ്യപ്പപ്പണിക്കർ — മനുഷ്യപുത്രൻ)

… കുനിഞ്ഞ തന്മിഴിയിൽ നിന്നൊരു
ചുടുകണ്ണീർക്കണമുറന്നു വീഴ്കയായ്
കുതിർന്നു ചെന്നിറം പടർന്ന മണ്ണിൽ നി–
ന്നുതിർന്നു പുണ്യവേദനകൾതൻ ഗന്ധം
(വിഷ്ണുനാരായണൻ നമ്പൂതിരി — ലയനം)

മരിച്ചിടും മർത്ത്യതയെന്തിനാണു?
കരഞ്ഞിടാനും കരയിച്ചിടാനും
(കുറ്റിപ്പുറം — ഒരു മഹച്ചരമം)

മഴനീർ വീഴ്കെ പുഷപവനങ്ങൾ കുളിർക്കുന്നു
മിഴിനീരിലോ സ്വപ്നതലങ്ങൾ തളിർക്കുന്നു
(എസ്. രമേശൻ നായർ — കണ്ണുനീർക്കിളി)

സ്വീകരിച്ചാലും നീയെൻ നീറലിൻ സ്മിതം, കണ്ണിൽ
വേകുമീ കണ്ണീരിന്റെയാനന്ദ പ്രകർഷവും
(ഒ. വി. ഉഷ — ദാനം)

കാണുവാൻ വയ്യല്ലോ നിൻ ചരിതാർത്ഥമാം നോട്ടം
കണ്ണുപോയാലും കണ്ണീരുണ്ടെനിക്കതേ ഭാഗ്യം
(പുല്ലാട്ട് രവീന്ദ്രൻ — നെല്ലായ)

[8]

ഉമ്മറക്കല്ലിൽത്തനിച്ചിരുന്നെന്തിനോ
വിമ്മിക്കരയുമപ്പൈതലിനെ
ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ടു നില്ക്കുമെന്നോമന–
ക്കുട്ടന്റെയൻപോലും കണ്ണിണയിൽ
ഒന്നുരണ്ടശ്രുകണങ്ങളരക്ഷണം
നിന്നു തിളങ്ങി നിലത്തുതിർന്നു
ജീവിതോഷസ്സിൽ വിരിഞ്ഞൊരത്താമര–
പ്പൂവിതൾ തൂകിയ മഞ്ഞുനീരിൽ
ബിംബിച്ചു കാണായ്പോയമ മാനുഷാത്മാവിങ്കൽ
നിർമ്മഗ്നമായുള്ള ദിവ്യരശ്മി
(ബാലാമണിയമ്മ — അമ്മ)

ചിൽപ്രകാശത്തിൻ വർണ്ണങ്ങൾ ബിംബിക്കും
ദർപ്പണാംശമേ, സംസൃതിമൂല്യമേ
ദുർന്നിരോധ്യ ബലമാമിതിന്നൊഴു–
ക്കുന്നുമാത്മാവിൽ നിന്നുറന്നോലുമ്പോൾ
നിന്നലിഞ്ഞിടാം നീങ്ങാവരമ്പുകൾ
നിർമ്മലങ്ങളാം ചേറണിച്ചാലുകൾ
(ബാലാമണിയമ്മ — കണ്ണുനീർ കാണുമ്പോൾ)

ധീരസഹസ്രത്തെലീലയാകേഴിച്ച
നീരലർക്കണ്ണിണ തൂകും ബാഷ്പം
ഏതോ വിശിഷ്ടമാം തീർത്ഥനീർ പോലെയി–
പ്പാതകഭീതയെപ്പൂതയാക്കി
(വള്ളത്തോൾ — മഗ്ദലനമറിയം)

തപ്താശ്രുബിന്ദുവിന്നൊപ്പമായ് ജീവിക്കു
ദൃക്തിമിരൗഷധമില്ലതന്നെ
(ഉള്ളൂർ — പിംഗള)

മണ്ണിൽ മങ്ങാതെ മട്ടെന്നുൾ–
കണ്ണിൽക്കാണുന്ന ദൈവമേ,
കണ്ണിൽക്കണ്ണീരൊലിക്കാതെ
നിന്നെക്കാണുന്നതില്ല ഞാൻ
(കെ. കെ. രാജാ — പരേതയായ പത്നി)

മുത്തുകണക്കൊരു നീർക്കണമുട,നെൻ
മിഴിയിലുറന്നു തുടിയ്ക്കുകയായ്
അതിൽ നിഴലിപ്പതു കണ്ടേ, നിരുളി–
ന്നടിയിലൊളിക്കും സൗന്ദര്യം
(ആർ. രാമചന്ദ്രൻ — അതിഥി)

ഇടയ്ക്കു കണ്ണീരുപ്പു പുരട്ടാ–
തെന്തിനു ജീവിത പലഹാരം
(ഇടശ്ശേരി — അമ്പാടിയിലേക്കു് വീണ്ടും)

ഈയനാദിയാം കണ്ണീർ വീണാർദ്രമാകുംഭൂവിൽ
ജീവിതം വേരോടുന്നു, പൂവുകൾ വിരിയിക്കാൻ
(പി. നാരായണക്കുറുപ്പ് — കൈകസിയുടെ കണ്ണീർ)

പ്രിസം = പ്രകാശരശ്മിയുടെ വിവിധ വർണ്ണങ്ങൾ പ്രകടമാക്കുന്ന ത്രിഭുജക്കണ്ണാടി.