ജപ്പാ​നി​ലു​ണ്ടാ​ക്കിയ ഒരു ‘റ്റൈം​പീ​സ്’ എന്റെ മേ​ശ​യു​ടെ പു​റ​ത്തു് ഇരി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. വേണ്ട സമ​യ​ത്തു് ചു​റ്റു കമ്പി മു​റു​ക്കി വയ്ക്കാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് അതു കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ നി​ന്നു പോകും. ഇന്ന​ലെ എന്റെ പേ​ര​ക്കു​ട്ടി അതു കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു് സൂ​ചി​കൾ തി​രി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. സൂചി തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള പി​രി​ക്ക​ട്ട​യ്ക്ക് മു​റു​ക്കം അല്പം കൂ​ടു​ത​ലാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് പത്തു്, പതി​നൊ​ന്നു് എന്ന മട്ടിൽ സൂചി കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ പ്ര​യാ​സം. പി​റ​കോ​ട്ടാ​ണു് തി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ ആ പ്ര​യാ​സ​മൊ​ട്ടി​ല്ല താനും. ചത്തി​രി​ക്കു​ന്ന റ്റൈം​പീ​സി​ന്റെ സൂ​ചി​കൾ പി​റ​കോ​ട്ടു നീ​ങ്ങി. “അതു് ചീ​ത്ത​യാ​ക്കാ​തെ മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു വയ്ക്കു്” എന്നു ഞാൻ കു​ട്ടി​യെ ശാ​സി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അവൾ കാ​ല​ത്തി​ലൂ​ടെ പി​റ​കോ​ട്ടു സഞ്ച​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നി. എച്ച്. ജി. വെൽ​സി​ന്റെ “റ്റൈം മെഷീൻ ” എന്ന നോ​വ​ലി​ലെ കാ​ല​യാ​ത്രി​കൻ യന്ത്ര​ത്തിൽ കയറി എ. ഡി. 802 701-ൽ ചെ​ന്നു ചേർ​ന്നു. അയാൾ ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കു സഞ്ച​രി​ച്ചി​ല്ല. പേ​ര​ക്കു​ട്ടി ജപ്പാ​നീ​സ് റ്റൈം​പീ​സി​ന്റെ സൂ​ചി​കൾ തി​രി​ച്ചു് കഴി​ഞ്ഞ കാ​ല​ത്തെ​ത്തു​ക​യാ​ണു്. നമ്മു​ടെ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രും ഭൂ​ത​കാല പഥി​ക​രാ​ണു്. മേ​ഘ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യം കണ്ടു് കണ്ണ​ഞ്ചിയ ഇവി​ട​ത്തെ കവി​മാ​നി​കൾ എത്ര​യെ​ത്ര സന്ദേ​ശ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് പട​ച്ചു​വി​ട്ട​തു്. “വേ​ല​യും തൊ​ഴി​ലു”മി​ല്ലാ​ത്ത കു​റെ​പ്പേർ അവ​യി​ലൊ​രു കാ​വ്യ​ത്തി​ലെ നായിക കറു​മ്പി​യാ​ണോ വെ​ളു​മ്പി​യാ​ണോ എന്നു് പര്യാ​ലോ​ചന ചെ​യ്തു കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ‘മാർ​ജ്ജാ​ര​സ​ന്ദേ​ശം’ വരെ​യു​ണ്ടാ​യി മലയാള ഭാ​ഷ​യിൽ. വാ​ലി​ന്റെ കീഴിൽ കൊ​ച്ചു കി​ഴി​യു​മാ​യി കണ്ടൻ പൂച്ച വന്നു കയ​റു​ന്ന​തു​വ​രെ ഒരു​ത്തൻ വർ​ണ്ണി​ച്ചു വച്ചു. നവീ​ന​ന്മാ​രും ഭൂ​ത​കാല പഥി​ക​രാ​ണു്. റഷ്യ​യിൽ മാർ​ക്സിം ഗോർ​ക്കി ഉദ്ഘാ​ട​നം ചെയ്ത സോ​ഷ്യ​ലി​സ്റ്റ് റീ​യ​ലി​സം എത്ര​യോ സം​വ​ത്സ​ര​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു് കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​തു്. അതി​നും മുൻ​പു്, ഫ്ലോ​ബ​റി ന്റെ റീ​യ​ലി​സം ഇവി​ടെ​യെ​ത്താൻ എഴു​പ​ത്ത​ഞ്ചു കൊ​ല്ലം വേ​ണ്ടി​വ​ന്നു, ഫ്രാൻ​സി​ലു​ണ്ടായ അസ്തി​ത്വ​വാ​ദം മരി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു് വർ​ഷ​ങ്ങൾ കു​റെ​യാ​യി. ഇവിടെ അതു് കൊ​ടി​കു​ത്തി വാ​ഴു​ക​യാ​ണു് ഇപ്പോൾ. എക്സി​സ്റ്റെൻ​സ്, എസ്സെൻ​സ്, ഡ്രെ​ഡ് എന്നൊ​ക്കെ ചിലർ ഇവിടെ പറ​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ടാൽ ഇന്നു കാ​ല​ത്തു് സൂ​പ്പർ ജെ​റ്റിൽ വന്നി​റ​ങ്ങിയ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണു് അവ​യെ​ന്നു തോ​ന്നും. മാർ​കേ​സി ന്റെ മാ​ജി​ക്കൽ റീ​യ​ലി​സ​വും, കാർ​വ​റു ടെ ഡേർ​ട്ടി റീ​യ​ലി​സ​വും യഥാ​ക്ര​മം ലാ​റ്റി​ന​മേ​രി​ക്ക​യി​ലും അമേ​രി​ക്ക​യി​ലും മരി​ച്ചു കഴി​യു​മ്പോൾ, മര​ണ​ത്തി​നു ശേഷം കു​റ​ഞ്ഞ​തു് ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചു വർഷം കഴി​യു​മ്പോൾ ഇവിടെ എത്താ​തി​രി​ക്കി​ല്ല.

നമ്മു​ടെ ജവു​ളി​ക്ക​ട​ക​ളിൽ ‘പഴ​ങ്കോ​ടി’കളായ ബ്ലൗ​സ് തു​ണി​കൾ മു​റി​ച്ചു തരു​ന്ന​തു പോ​ലെ​യാ​ണു് കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​നം. ഓരോ തു​ണി​യി​ലും അഞ്ചു കൊ​ല്ല​ത്തെ പഴ​ക്കം പതു​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അത​റി​യാ​തെ തുണി വാ​ങ്ങു​ന്ന​വൻ ആകർ​ഷ​ക​മായ കവറിൽ വച്ചു് അതു് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു വരു​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ​യോ മക്ക​ളു​ടെ​യോ മുൻ​പിൽ അതു് അഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ വയ്ക്കു​ന്നു. പുതിയ തുണി എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് അവർ ആഹ്ലാ​ദി​ക്കു​ന്നു. പഴ​ങ്കോ​ടി​യാ​ണു് അതെ​ന്നു് തുണി നിർ​മ്മി​ച്ച​വ​നും അതു മു​റി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്ത​വ​നും അറി​യാം. പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി​കൾ ക്രാ​ന്ത​ദർ​ശി​ക​ളാ​ണു്. മാർ​കേ​സും റേ​മ​ണ്ട് കാർ​വ​റും കൂ​റ്റ്സേ യും ഏതൻ ഫൂ​ഗാർ​ഡും നക്ഷ​ത്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു നക്ഷ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു കാ​ലെ​ടു​ത്തു​വ​ച്ചു് എ.ഡി. 802 701-ഉം കഴി​ഞ്ഞു പോ​കു​മ്പോൾ നമ്മു​ടെ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാർ പഴ​ന്തു​ണി​ക്കെ​ട്ടു് ജവു​ളി​ക്ക​ട​യിൽ നി​ന്നു വാ​ങ്ങി​ച്ചു് കക്ഷ​ത്തി​ടു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് നട​ക്കു​ന്നു. ആരെ പറ്റി​ക്കാൻ?

ഇതു വൃ​ശ്ചി​ക​മാ​സം, വൃ​ശ്ചി​ക​വും ധനു​വും ഹേ​മ​ന്ത​കാ​ലം. മക​ര​വും കും​ഭ​വും ശി​ശി​ര​കാ​ലം. മീ​ന​വും മേ​ട​വും വസ​ന്തം. ഇട​വ​വും മി​ഥു​ന​വും ഗ്രീ​ഷ്മം. കർ​ക്ക​ട​ക​വും ചി​ങ്ങ​വും വർ​ഷ​കാ​ലം. കന്നി​യും തു​ലാ​മാ​സ​വും ശരൽ​ക്കാ​ലം. അങ്ങ​നെ ആറു് ഋതു​ക്കൾ. ഇവ ആവർ​ത്തി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും; ദി​ന​ങ്ങൾ ആവർ​ത്തി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തു പോലെ, വർ​ഷ​ങ്ങൾ ആവർ​ത്തി​ച്ചു വരു​ന്ന​തു പോലെ. ഇതിൽ നി​ന്നാ​ണു് ഭാ​ര​തീ​യ​ന്റെ ചാ​ക്രിക കാ​ല​സ​ങ്ക​ല്പം ഉണ്ടാ​യ​തു്. പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ന്റെ കാ​ല​സ​ങ്ക​ല്പം രേ​ഖാ​രൂ​പ​മാ​ണു്. അതു് വര​യി​ലൂ​ടെ, രേ​ഖ​യി​ലൂ​ടെ മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു. ക്രി​സ്തു ജനി​ച്ചു, മരി​ച്ചു, ഉയിർ​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ‘ജഡ്ജ്മെ​ന്റ് ഡേ’ വരെ അതു നീളം. ദോഷം പറ​യ​രു​ത​ല്ലോ. മലയാള സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്റെ കാ​ല​സ​ങ്ക​ല്പം ചാ​ക്രി​ക​മാ​ണു്. മേ​ഘ​സ​ന്ദേ​ശ​വും മാർ​ജ്ജാ​ര​സ​ന്ദേ​ശ​വും ഒരു ചക്ര​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. സാർ​ത്രും ഇവി​ടെ​യു​ള്ള നവീന സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നും ഒരു ചക്ര​ത്തിൽ വർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു. പി​ന്നെ എന്തി​നാ​ണു് അവരെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു്?

കൊ​തു​കും പാ​മ്പും വെ​യി​ലു കൊ​ള്ളു​ന്തോ​റും കൂ​ടു​തൽ വി​ഷ​മു​ള്ള​താ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. വാ​രി​ക​യു​ടെ വെ​ള്ള​ക്ക​ട​ലാ​സ്സിൽ വരു​ന്തോ​റും കലാ​ഭാ​സ​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ഷാ​ലുത കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി​വ​രും. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണൻ മാ​ങ്ങാ​ടു് ‘വനിതാ’ മാ​സി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ “പകൽ മൗ​ന​ങ്ങൾ” എന്ന കഥ ഈ സാ​മാ​ന്യ നി​യ​മ​ത്തി​നു് അപ​വാ​ദ​മ​ല്ല. തള്ള മു​യ​ലും തന്ത മു​യ​ലും രണ്ടു കു​ട്ടി മു​യ​ലു​ക​ളും, ഗൃ​ഹ​നാ​യി​ക​യു​ടെ ബന്ധു​ക്കൾ അതി​ഥി​ക​ളാ​യി എത്തി​യ​പ്പോൾ ഇറ​ച്ചി​ക്ക​റി​യു​ണ്ടാ​ക്കാൻ രണ്ടു കു​ട്ടി മു​യ​ലു​ക​ളെ​യും വേ​ല​ക്കാ​രി കൊ​ല്ലു​ന്നു. തള്ള മുയൽ ദുഃഖം സഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ മരി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ തന്ത മു​യ​ലി​നു് ദുഃ​ഖ​മി​ല്ല താനും. കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ തോലു പൊ​ളി​ക്കു​മ്പോ​ഴും അവൻ ‘ഫർതർ’ സന്ത​ത്യു​ല്പാ​ദ​ന​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ഭാ​ര്യാ മു​യ​ലി​നെ സമീ​പി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. വനിതാ മാ​സി​ക​യി​ലെ ഈ “പു​രു​ഷോ​പാ​ലം​ഭം” വനി​ത​കൾ​ക്കു ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി​രി​ക്കും. എങ്കി​ലും ഒരു കഥ​യു​മി​ല്ലാ​ത്ത കഥ. (ശ്ലേ​ഷാർ​ത്ഥ​ത്തി​ല​ല്ല ഈ പ്ര​യോ​ഗം. ‘അന്ത​സ്സാ​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത’ എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ മാ​ത്രം). ഇത്ത​രം വി​ഷ​യ​ങ്ങൾ ഭം​ഗി​യാ​യി കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​നു് കൗ​തു​ക​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അദ്ദേ​ഹം Richard Adams എഴു​തിയ Water Ship Down എന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ നോവൽ വാ​യി​ച്ചു നോ​ക്ക​ണം. “ഹൃ​ദ​യ​വി​പ​ഞ്ചി​ക​യി​ലെ അഗാ​ധ​ത​ന്ത്രി​ക​ളെ” സ്പർ​ശി​ക്കു​ന്നു ആ കലാ​ശി​ല്പം. കുറെ മു​യ​ലു​കൾ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന സ്ഥലം ഭവന നിർ​മ്മാ​ണ​പ​ദ്ധ​തി​ക്കു വേ​ണ്ടി ബുൾ​ഡോ​സർ കൊ​ണ്ടു് ഇടി​ച്ചു നി​ര​ത്താൻ പോ​കു​ന്നു. മു​യ​ലു​കൾ അത​റി​യു​ന്നു. അവർ കൂ​ടി​യാ​ലോ​ചന നട​ത്തി അവിടം വി​ട്ടു​പോ​കു​ന്നു. മറ്റൊ​രി​ട​ത്തു് ആശ്ര​യം കണ്ടെ​ത്തു​ന്നു. ടെക്‍നോ​ള​ജി​യു​ടെ വി​കാ​സ​ത്താൽ ഭയ​ങ്ക​ര​ത്വ​മാ​വ​ഹി​ക്കു​ന്ന പ്ര​ദേ​ശ​മാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ട്ടി​ട​ത്തു നി​ന്നു് നി​ഷ്ക​ള​ങ്കത ഓടി മറ​യു​ന്ന​തി​ന്റെ ചി​ത്ര​മാ​ണു് ഈ നോവൽ നൽ​കു​ന്ന​തു്. വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ പി​ടി​ച്ചു കു​ലു​ക്കു​ക​യും അവനെ വി​ഷാ​ദ​ത്തി​ലേ​ക്കു് എറി​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഈ നോ​വ​ലി​നു് എന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത ആർ​ദ്രീ​ക​രണ ശക്തി​യു​ണ്ടു്. റി​ച്ചേ​ഡ് ആഡം​സി​ന്റെ മറ്റു നോ​വ​ലു​ക​ളും ഞാൻ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എല്ലാം മനോ​ഹ​ര​ങ്ങൾ Water Ship Down വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ നമു​ക്കു മാ​ന​സി​കോ​ന്ന​മ​നം ഉണ്ടാ​കു​ന്നു. ഈ ഉയർ​ച്ച ഉള​വാ​ക്കാ​ത്ത രചനകൾ വ്യർ​ത്ഥ രച​ന​ക​ളാ​ണു്. തേളും വെ​യി​ല​ത്തു കി​ട​ന്നാൽ അതി​ന്റെ വിഷം കൂടും.

കു​ശാ​ഗ്ര​ബു​ദ്ധി എന്നു പറ​യാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ. ദർ​ഭ​പ്പു​ല്ലി​ന്റെ അഗ്രം പോലെ കൂർ​ത്ത ബു​ദ്ധി എന്നു് അർ​ത്ഥം. ഈ ബു​ദ്ധി വി​ശേ​ഷ​ത്താൽ അനു​ഗൃ​ഹീ​ത​രാ​യ​വർ പുതിയ പുതിയ ആശ​യ​ങ്ങൾ ലോ​ക​ത്തി​നു നൽ​കു​ന്നു. സാ​മാ​ന്യ ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള​വർ​ക്കു് നി​ല​വി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ആശ​യ​ങ്ങ​ളെ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യാ​നേ കഴിയൂ. ജർ​മ്മൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നായ തോമസ് മന്നി​ന്റെ കൃ​തി​കൾ വാ​യി​ക്കുക. അദ്ദേ​ഹം കു​ശാ​ഗ്ര​ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള എഴു​ത്തു​കാ​ര​നാ​ണെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം. നേരെ മറി​ച്ചാ​ണു് ഹെൻ​ട്രി മി​ല്ലർ എന്ന അമേ​രി​ക്കൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്റെ സ്ഥി​തി. അദ്ദേ​ഹം നി​ല​വി​ലു​ള്ള ആശ​യ​ങ്ങ​ളെ മാ​റ്റി​യും മറി​ച്ചും പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളൂ. സാ​മാ​ന്യ ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള​വർ​ക്കു് കു​ശാ​ഗ്രീയ ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള​വ​രെ കണ്ണി​നു കണ്ടു​കൂ​ടാ. മി​ല്ലർ തോമസ് മന്നി​നെ skilful fabricator—വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നായ കെ​ട്ടി​ച്ച​മ​യ്പു​കാ​രൻ എന്നും brickmaker—ചു​ടു​ക​ട്ട​യു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​വൻ എന്നും Inspired jackass—പ്ര​ചോ​ദ​ന​മാർ​ന്ന കഴു​ത​യെ​ന്നും വി​ളി​ച്ച​തി​നു ഹേതു അതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. തോമസ് മന്നി​ന്റെ “മാ​ജി​ക് മൗ​ണ്ടൻ ” എന്ന നോ​വ​ലി​നു മര​ണ​മി​ല്ല. മി​ല്ല​റു​ടെ കൃ​തി​കൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാ​ല​ത്തു തന്നെ മരി​ച്ചു.

കു​ശാ​ഗ്ര​ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള പ്രീ​തി​ഷ് നന്ദി Illustrated weekly-ടെ പത്രാ​ധി​പ​രാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം അതിനു ഉയർ​ച്ച ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അടു​ത്ത കാ​ല​ത്തു് സത്യ​ജി​ത്ത് റേയി യു​ടെ​യും ഋത്വിൿ ഘട്ട​ക്കി ന്റെ​യും ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ ആ വാ​രി​ക​യിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. രണ്ടു കഥ​ക​ളും മനോ​ഹ​ര​ങ്ങൾ. ഋത്വിക്‍ ഘട്ട​ക്കി​ന്റെ ചെ​റു​ക​ഥ​യ്ക്കു് ഭംഗി കൂടും. നവംബർ 6–12-ന്റെ ലക്ക​ത്തിൽ നിർ​മ്മൽ വർമ്മ യുടെ A Night in London എന്ന കഥ​യു​ടെ തർ​ജ്ജമ കാണാം. ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ 1960-ൽ ഉണ്ടാ​യ​തും ഇന്നും നി​ല​വി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ വർ​ണ്ണ​വി​വേ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ ദു​ര​ന്ത​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ കലാ​ത്മ​ക​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന കഥ​യാ​ണി​തു്. മൂ​ന്നു വി​ദേ​ശീ​യ​രായ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളെ ‘അവർ’ (ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് മർ​ദ്ദ​ക​രെ അവ​രെ​ന്നേ കഥയിൽ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ) എങ്ങ​നെ നീ​ച​മാ​യി മർ​ദ്ദി​ച്ചു​വെ​ന്നു നിർ​മ്മൽ വർമ്മ സ്പ​ഷ്ട​മാ​ക്കു​ന്നു. നി​സ്സം​ഗ​ത​യോ​ടെ​യാ​ണു് കഥ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു്. പക്ഷേ, അതി​ന്റെ ശക്തി​വി​ശേ​ഷം നമ്മ​ളിൽ വല്ലാ​ത്ത ആഘാ​ത​മു​ള​വാ​ക്കു​ന്നു. കഥകൾ വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ പൊ​ടു​ന്ന​ന​വേ ജീ​വി​താ​വ​ബോ​ധം വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നു് ഉള​വാ​കാം; വീ​ണ്ടു​മു​ള്ള പാ​രാ​യ​ണ​ത്തി​നു ശേഷം അല്ലെ​ങ്കിൽ കു​റ​ച്ചു നേ​ര​ത്തെ ആലോ​ച​ന​യ്ക്കു ശേഷം അവ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​കാം. പൊ​ടു​ന്ന​ന​വേ​യു​ള്ള അവ​ബോ​ധം നൽകി വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ അനു​ദ്ധ്യാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു നയി​ക്കു​ന്നു നിർ​മ്മൽ വർമ്മ. ഭാ​വ​ന​യു​ടേ​തു് ഒരു മാ​ന്ത്രി​ക​വി​ള​ക്കാ​ണു്. അതു കൈ​വ​ശ​മു​ള്ള​വർ അതും കൊ​ണ്ടു സഞ്ച​രി​ക്ക​ട്ടെ. ഇല്ലാ​ത്ത​വർ മനു​ഷ്യ​നെ മെ​ന​ക്കെ​ടു​ത്ത​രു​തു്.

ഇന്ന​ലെ ഒരു ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ന്റെ വീ​ട്ടിൽ​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോൾ എനി​ക്കു അട​പ്പാ​യ​സം തന്നു. ഞാൻ മധു​ര​പ്രി​യ​ന​ല്ല. എങ്കി​ലും ഞാനതു കു​ടി​ച്ചു. കാരണം എനി​ക്കു കി​ട്ടിയ പാ​യ​സ​ത്തിൽ അട​യെ​ക്കാ​ള​ധി​കം കശു അണ്ടി​പ്പ​രി​പ്പു് പൊ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു എന്ന​താ​ണു്. അതോ​രോ​ന്നും ചവ​യ്ക്കും തോറും സ്വാ​ദു് കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി വന്നു. പരി​പ്പു​ക​ളെ കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കു​ന്ന വേ​ണ്ടാ​ത്ത ഘട​ക​മാ​ണു് അതിലെ ശർ​ക്കര കലർ​ന്ന നീ​ര​മെ​ന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നി. പണ്ടൊ​രി​ക്കൽ എൻ. ശ്രീ​ക​ണ്ഠൻ നാ​യ​രു​ടെ വീ​ട്ടിൽ പോ​യ​പ്പോൾ അമ്പ​ല​പ്പുഴ പാൽ​പ്പാ​യ​സം തന്നു. അതിൽ പരി​പ്പു​പോ​ലെ ഒന്നു​മി​ല്ല. ആകെ മാ​ധു​ര്യം തന്നെ ചങ്ങ​മ്പുഴ ക്ക​വിത പാ​ല്പാ​യ​സം പോ​ലെ​യാ​ണു്. ഇട​ശ്ശേ​രി ഗോ​വി​ന്ദൻ നാ​യ​രു​ടെ കവിത കശു അണ്ടി​പ്പ​രി​പ്പി​ട്ട അട​പ്പാ​യ​സ​മാ​ണു്. ചവ​യ്ക്കാൻ ആശ​യ​മാ​കു​ന്ന പരി​പ്പി​ല്ലെ​ങ്കിൽ കു​ടി​ക്കാൻ തോ​ന്നു​ക​യി​ല്ല.

സാ​ങ്ക​ല്പി​ക​ങ്ങ​ളായ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും സാ​ങ്ക​ല്പി​ക​ങ്ങ​ളായ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും മാ​ത്രം നമു​ക്കു് അനു​ഭ​വി​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്ന ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ ഏതു സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നു് ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കാൻ കഴി​യു​മോ അയാ​ളാ​ണു് പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി. ഒരു​ദാ​ഹ​ര​ണം മോ​പ​സാ​ങ്ങി ന്റെ “നി​ഷ്പ്ര​യോ​ജ​ന​മായ സൗ​ന്ദ​ര്യം” എന്ന കഥ. അതി​സു​ന്ദ​രി​യായ ഭാ​ര്യ​യെ വർഷം തോറും ഗർ​ഭി​ണി​യാ​ക്കു​ന്നു ഭർ​ത്താ​വു്. പ്ര​സ​വി​ച്ചു മടു​ത്ത അവൾ അയാളെ അക​റ്റി നി​റു​ത്താൻ വേ​ണ്ടി ഒരു കള്ളം പറ​യു​ന്നു; താൻ പെറ്റ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു് അയാ​ളു​ടേ​ത​ല്ലെ​ന്നു്. കുറെ വർഷം തീ​വ്ര​വേ​ദ​ന​യിൽ​പ്പെ​ട്ടു് അയാൾ പു​ള​യു​ന്ന​തു കാ​ണു​മ്പോൾ അവൾ​ക്കു് കാ​രു​ണ്യം തോ​ന്നു​ന്നു. ഭർ​ത്താ​വി​നെ മാ​റ്റി നി​റു​ത്താൻ വേ​ണ്ടി താൻ കള്ളം പറ​ഞ്ഞ​താ​ണെ​ന്നും എല്ലാ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും അയാ​ളു​ടേ​തു തന്നെ​യാ​ണെ​ന്നും അവൾ അറി​യി​ക്കു​ന്നു. അതോടെ അയാൾ വേ​ദ​ന​യിൽ നി​ന്നു വി​മു​ക്ത​നാ​കു​ന്നു. സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു പറ​യു​മ്പോൾ ഇതി​ലെ​ന്തു് സവി​ശേ​ഷ​ത​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ടാ​കാം. ആ ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​വർ കഥ തന്നെ വാ​യി​ക്ക​ണം. അപ്പോൾ ഈ ഖണ്ഡി​ക​യു​ടെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് സത്യ​മാ​ണെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ കഴി​യും.

കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ചി​ന്ത​ക​ളെ​യും വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും പ്ര​ഗൽ​ഭ​മാ​യി കഥാ​കാ​രൻ അപ​ഗ്ര​ഥി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് നമ്മൾ അന്നു​വ​രെ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത സത്യം കാ​ണു​ന്ന​തു്. ഇരു​ള​ട​ഞ്ഞ ഭവ​ന​ത്തിൽ ആദ്യ​മാ​യി ചെ​ന്നു് ടോർ​ച്ച് ലൈ​റ്റ് പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ അവി​ടെ​യു​ള്ള വസ്തു​ക്കൾ നമ്മൾ കാ​ണു​ന്ന​തി​നു തു​ല്യ​മാ​ണ​തു്. അല്ലെ​ങ്കിൽ തി​ക​ച്ചും അപ​രി​ചി​ത​മായ ഒരു വീ​ട്ടിൽ നമ്മൾ രാ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തി​യെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കുക. ഒരു മു​റി​യിൽ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങു​ക​യാ​ണു് നാം. നേരം വെ​ളു​ത്തു് ജന്നൽ തു​റ​ക്കു​മ്പോൾ അന്നു​വ​രെ നമ്മൾ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഭൂ​വി​ഭാ​ഗം കണ്ണിൽ വന്നു വീ​ഴു​ന്ന​തു പോ​ലെ​യാ​ണ​തു്. ഈ നൂ​ത​നാ​നു​ഭൂ​തി ഉള​വാ​ക്കാ​ത്ത കഥകൾ കഥ​ക​ള​ല്ലെ​ന്നു ഞാൻ പറ​യു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ അവ​യ്ക്കു രൂപം നൽ​കി​യ​തു് പ്ര​തി​ഭ​യാ​ണെ​ന്നു് എനി​ക്കു എഴു​താൻ സാ​ധി​ക്കി​ല്ല. കലാ​കാ​ര​നായ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ശി​ല്പ​ങ്ങൾ വാ​ങ്ങു​ന്ന സു​ധീ​റു​മാ​യി അവൾ​ക്കു് ലൈം​ഗി​ക​ബ​ന്ധം. ഒരു​ദി​വ​സം ഒരു വൃ​ദ്ധ​നാ​ണു് ശി​ല്പ​ങ്ങൾ വാ​ങ്ങാ​നെ​ത്തി​യ​തു്. അയാൾ കാ​മാ​ഗ്നി ജ്വ​ലി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അവളെ നോ​ക്കി. തന്റെ മകൻ സുധീർ ഏതാ​നും മാസം മു​മ്പു് മരി​ച്ചു പോ​യി​യെ​ന്നു് വൃ​ദ്ധ​നു വഴ​ങ്ങാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് അവൾ​ക്കും ഭർ​ത്താ​വി​നും ശി​ല്പ​ങ്ങൾ തി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പോ​കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. എൻ. സി. നായർ ജന​യു​ഗം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ “കച്ച​വ​ടം” എന്ന ഈ കഥയിൽ നമ്മു​ടെ ചു​റ്റു​പാ​ടു​മു​ള്ള വസ്തു​ത​ക​ളു​ടെ ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​മേ​യു​ള്ളൂ. ആ ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ ന്യൂ​ന​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടും കഥാ​കാ​രൻ ആഖ്യാ​ന​പാ​ട​വം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ഇതൊരു ഭേ​ദ​പ്പെ​ട്ട കമ്മേ​ഴ്സ്യൽ കഥ​യാ​ണെ​ന്നേ പറ​യാ​നു​ള്ളൂ. അപ​രി​ചി​ത​മായ സ്ഥ​ല​ത്തു് ആദ്യ​മാ​യി ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​കു​ന്ന അസു​ല​ഭാ​നു​ഭൂ​തി​യി​ല്ല.

മോ​റീ​സ് മാ​തേർ​ല​ങ്ക് (Maurice Maeterlinck), ഫ്ര​ഞ്ച് ഭാ​ഷ​യിൽ കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ച ബൽ​ജി​യൻ നാ​ട​ക​കാ​രൻ. The Blue Bird എന്ന നാടകം. രണ്ടു കു​ട്ടി​ക​ളോ​ടു് ഒരു ദേവത പറ​യു​ന്നു അവർ യാത്ര ചെ​യ്തു് സ്മ​ര​ണ​യു​ടെ നാ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​മെ​ന്നു്; അങ്ങ​നെ എത്തി​ക്ക​ഴി​യു​മ്പോൾ ഒരു കു​ട്ടി​യു​ടെ കൈ​യി​ലു​ള്ള മാ​ന്ത്രി​ക​ര​ത്നം തി​രി​ച്ചാൽ മരി​ച്ചു പോ​യ​വ​രെ​യെ​ല്ലാം കാണാൻ കഴി​യു​മെ​ന്നു്. അതു​കേ​ട്ടു് കു​ട്ടി ചോ​ദി​ച്ചു: “മരി​ച്ച​വ​രെ എങ്ങ​നെ കാണാൻ കഴി​യും?” ദേവത തി​രി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു: “അവർ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്മ​ര​ണ​യിൽ ജീ​വി​ക്കു​മ്പോൾ മരി​ച്ച​വ​രാ​കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ?” ലൂജി പീ​രാ​ന്തെ​ല്ലോ യുടെ The Fly, ഒർ​റ്റൂർ ഷ്നി​റ്റ്സ്ല​രു ടെ The Flowers, യാൽ​മാർ സോ​യ്ഡർ ബർയയു ടെ (Hjalmar Soderberg) The Burning City എന്നീ ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ എന്റെ സ്മൃ​തി​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തിൽ ജീ​വി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ മരി​ച്ചാ​ലും മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ്മ​ര​ണ​യിൽ അവ ജീ​വി​ക്കും. അവ​യ്ക്കു മര​ണ​മി​ല്ല.

ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന ആൾ വീ​ട്ടിൽ വരു​ത്തു​ന്ന രണ്ടു ദി​ന​പ​ത്ര​ങ്ങൾ കേരള കൗ​മു​ദി​യും … യു​മാ​ണു്. ഇവിടെ പേ​രെ​ഴു​താ​ത്ത പത്രം ഞാൻ തു​റ​ന്നു നോ​ക്കാ​റി​ല്ല. ഒരു​കാ​ല​ത്തു തു​റ​ന്നു നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. വാ​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, അതൊരു പര​സ്യ​പ്പ​ലക മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്നു കണ്ടു് ഞാൻ വായന നി​റു​ത്തി. എങ്കി​ലും രണ്ടാ​മ​ത്തെ പത്രം വേ​ണ്ടെ​ന്നു വയ്ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഒന്നാം തീയതി തോറും കേരള കൗ​മു​ദി​യു​ടെ വരി​സം​ഖ്യ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തോ​ടൊ​പ്പം അതി​ന്റെ വരി​സം​ഖ്യ​യായ പതി​നാ​റര രൂ​പ​യും കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. “ഇതെ​ന്തൊ​രു കി​റു​ക്കു്? വാ​യി​ക്കാ​ത്ത പത്രം വരു​ത്തു​ന്ന​തെ​ന്തി​നു്?” എന്നു ബന്ധു​ക്കൾ ചോ​ദി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. അവ​രോ​ടു മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാ​രോ​ടു് പറയാം. കാ​ല​ത്തു് ഉണർ​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു് ‘കേരള കൗ​മു​ദി’ കാ​ത്തി​രി​ക്കു​മ്പോൾ പത്ര​മി​ടു​ന്ന ആൾ സൈ​ക്കിൾ ചവി​ട്ടി വരി​ക​യാ​ണു്. മഴ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ മഴ, മഞ്ഞാ​ണെ​ങ്കിൽ മഞ്ഞു്, വെ​യി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ വെ​യി​ലു്, ഇവ​യേ​റ്റു്, കയിലി ഉടു​ത്തു്, ബനി​യ​നി​ട്ടു്, ആ പാ​വ​പ്പെ​ട്ട മനു​ഷ്യൻ വയൽ​വ​ര​മ്പി​ലൂ​ടെ സൈ​ക്കിൾ ആഞ്ഞു​ച​വി​ട്ടി​വ​രു​ന്ന​തു കാ​ണു​മ്പോൾ “കേ​ര​ള​കൗ​മു​ദി മാ​ത്രം​മ​തി, മറ്റേ​പ്പ​ത്രം വേണ്ട” എന്നു് എനി​ക്കു പറയാൻ തോ​ന്നു​കി​ല്ല. ആ പത്ര​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ഞാൻ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന പതി​നാ​റര രൂ​പ​യിൽ നി​ന്നു് ആ മനു​ഷ്യ​നു് എന്തു കി​ട്ടും? തീരെ തു​ച്ഛ​മായ ആ തുക ഇല്ലാ​താ​യാൽ അയാൾ ദുഃ​ഖി​ച്ചെ​ന്നു വരും. ആ പാ​വ​ത്തി​നു് വൈ​ഷ​മ്യം ഉണ്ടാ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി ഞാൻ വാ​യി​ക്കാ​ത്ത പത്രം വരു​ത്തു​ന്നു. മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കു വേ​ണ്ടി നമ്മ​ളൊ​ക്കെ ഇമ്മ​ട്ടി​ലു​ള്ള കൊ​ച്ചു കൊ​ച്ചു ത്യാ​ഗ​ങ്ങൾ ചെ​യ്യാ​റു​ണ്ടു്.

മു​ഹ​മ്മ രമണൻ എന്ന എഴു​ത്തു​കാ​രൻ കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ എഴു​താ​റു​ള്ള കഥകൾ ഞാൻ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു് ഇതേ മാ​ന​സി​ക​നി​ല​യോ​ടെ​യാ​ണു്. ആകെ ഒരു കഥ. ഉത്കൃ​ഷ്ട​മായ വാരിക. പത്രാ​ധി​പർ ഞാൻ ബഹു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും സ്നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന എൻ. വി. കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യർ, മഹാ​വ്യ​ക്തി. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ പ്ര​സാ​ധ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന വാ​രി​ക​യെ സാ​ഹി​ത്യ​വാ​ര​ഫ​ല​ത്തിൽ നി​ന്നു വി​ട്ടു​ക​ള​യു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ? ഞാൻ മു​ഹ​മ്മ രമ​ണ​ന്റെ കഥ വാ​യി​ക്കു​ന്നു. സര​സ്വ​തീ​ദേ​വി ലജ്ജി​ക്കു​ന്ന​തോ​ടൊ​പ്പം ഞാനും ലജ്ജി​ക്കു​ന്നു. ഇതു് എന്റെ ത്യാ​ഗ​മ​നോ​ഭാ​വ​മാ​യി ബഹു​മാ​ന​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാർ കരു​ത​ണ​മെ​ന്നു് ഒര​ഭ്യർ​ത്ഥ​ന​യു​ണ്ടെ​നി​ക്കു്. രമണൻ കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ “ലീ​ന​യു​ടെ ദി​വാ​സ്വ​പ്ന​ങ്ങൾ” എന്ന കഥ ഞാൻ വാ​യി​ച്ചു. കലാ​ഭാ​സ​ത്തി​ന്റെ ചെ​ളി​ക്കു​ള​ത്തിൽ മു​ങ്ങു​ന്ന രമ​ണ​നോ​ടൊ​പ്പം ഞാനും അതിൽ മു​ങ്ങു​ന്നു എന്നു പറ​യു​ക​യ​ല്ലാ​തെ കഥ​യു​ടെ സം​ഗ്ര​ഹം നൽ​കു​ന്നി​ല്ല. ഒരു ‘കമ​ന്റും’ നട​ത്തു​ന്നി​ല്ല.

കല​യി​ലെ സഹാ​നു​ഭൂ​തി അല്ലെ​ങ്കിൽ കാ​രു​ണ്യം അനു​വാ​ച​ക​ന്റെ കണ്ണീ​രു് ഒലി​പ്പി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല. കണ്ണീ​രൊ​ലി​ച്ചാൽ അതു രസാ​നു​ഭൂ​തി​യു​ടെ കണ്ണീ​രാ​യി​രി​ക്ക​ണം; ലൗകിക ശോ​ക​ത്തി​ന്റേ​തു് ആക​രു​തു്. കാരൂർ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള യുടെ ‘അഞ്ചു കട​ലാ​സ്സു്’ എന്ന കഥ സി​നി​മ​യാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ അതു കണ്ടു് ഏങ്ങി​യേ​ങ്ങി​ക്ക​ര​ഞ്ഞ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ആ കര​ച്ചി​ലി​ലും കലാ​സ്വാ​ദ​ന​ത്തി​നും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധ​വു​മി​ല്ല. സഹാ​നു​ഭൂ​തി അല്ലെ​ങ്കിൽ കാ​രു​ണ്യം അതി​ന്റെ ലൗ​കി​കാം​ശം തീരെ തേ​ച്ചു​മാ​ച്ചു കള​ഞ്ഞു് ശു​ദ്ധ​മായ ഭാ​വ​മാ​യി പരി​ണ​മി​ക്കു​മ്പോൾ അതിനു ശക്തി​ല​ഭി​ക്കും. ആ ശക്തി ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന സാ​ഹി​ത്യം സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു പരി​വർ​ത്ത​നം വരു​ത്താൻ സഹാ​യി​ക്കും. വി​പ്ല​വ​ക​ല​യു​ടെ ഈ അടി​സ്ഥാ​ന​ത​ത്ത്വം നമ്മു​ടെ പല എഴു​ത്തു​കാർ​ക്കും അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ എന്ന​തി​നു ഒരു തെ​ളി​വു് എൻ. സേതു മാധവൻ ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ “പോ​സ്റ്റ്മേൻ” എന്ന കഥ​യാ​ണു്. കഥ​യി​ലെ പോ​സ്റ്റ്മാൻ (സേ​തു​മാ​ധ​വ​ന്റെ പ്ര​യോ​ഗ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് ‘മേൻ’) താൽ​ക്കാ​ലിക നി​യ​മ​നം കി​ട്ടിയ ആളാ​ണു്. അയാ​ളു​ടെ കഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളെ എണ്ണി​യെ​ണ്ണി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് അയാൾ​ക്കു ജോലി നഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​യി കഥാ​കാ​രൻ പറ​യു​ന്നു. ഈ കഥ വാ​യി​ക്കു​ന്ന വി​വ​രം​കെ​ട്ട പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളും കു​ട്ടി​ക​ളും “കഷ്ടം! കഷ്ടം!” എന്നു പറ​ഞ്ഞേ​ക്കും. സാ​മൂ​ഹിക പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​നു് വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ ഉത്തേ​ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന സു​ശ​ക്ത​വും സത്യ​സ​ന്ധ​വു​മായ വി​പ്ലവ സാ​ഹി​ത്യ​മെ​വി​ടെ? വാ​യ​ന​ക്കാ​രേ​യും കല​യേ​യും നോ​ക്കി കൊ​ഞ്ഞ​നം കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ഈ കഥാ​ഭാ​സ​മെ​വി​ടെ?

ഷു ആൻ ദ്സൂ​ങ് (Hsuan Tsung) എട്ടാം ശതാ​ബ്ദ​ത്തിൽ ചൈ​ന​യി​ലെ ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വെ​പ്പാ​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു യാങ് ഗ്വയീ ഫേ (Yang Kuei-​Fei). അവ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് The most famous beauty of China എന്നൊ​രു പു​സ്ത​കം തന്നെ​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ചൈ​ന​യിൽ ബ്രാ​സ​യർ (മാ​റു​മ​റ​യ്ക്കു​ന്ന​ച​ട്ട) പ്ര​ചാ​ര​ത്തിൽ വരു​ത്തി​യ​തു് ഈ അതി​സു​ന്ദ​രി​യാ​ണു്. പക്ഷേ, ഇന്ന​ത്തെ​പ്പോ​ലെ എറു​മ്പു​കൂ​ന​യിൽ നി​ന്നു് ഹി​മാ​ല​യം ഉണ്ടാ​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല യാങ് ഗ്വയീ ഫേ ബ്രാ​സ​യർ ധരി​ച്ച​തു്. അവൾ​ക്കു് അതി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​കത ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ജാ​ര​ന്മാർ ദന്ത​ക്ഷ​ത​മേ​ല്പി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് അവൾ അതു് ധരി​ച്ച​തു്. മറ്റു​ള്ള സ്ത്രീ​കൾ “ചക്ര​വർ​ത്തി​നി”യെ​ക്ക​ണ്ടു് അതു് ധരി​ക്കാൻ പഠി​ച്ചി​രി​ക്കും. കല കഞ്ചു​ക​മ​ണി​യാ​തെ നിൽ​ക്കു​ന്ന കഥാം​ഗ​ന​യു​ടെ വക്ഷ​സ്സി​ലാ​കെ ദന്ത​ക്ഷ​ത​ങ്ങൾ.

കി​ഴ​ക്കോ​ട്ടു പോകു. ചന്ദ​ന​മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഏലാ​വ​ല്ലി​ക​ളു​ടെ​യും കാ​ട്ടു​പൂ​ക്ക​ളു​ടെ​യും പരി​മ​ളം നി​ങ്ങ​ളെ തഴു​കും.[1] തെ​ക്കേ​യാ​ഫ്രി​ക്ക​യി​ലേ​ക്കാ​ണോ നി​ങ്ങൾ​ക്കു പോകാൻ കൗ​തു​കം? ലോ​ഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ രാ​ജാ​വായ സ്വർ​ണ്ണ​ത്തി​ന്റെ പീ​ത​കാ​ന്തി കണ്ണ​ഞ്ചി​ക്കും.[2] അവിടെ നി​ന്നു് വട​ക്കോ​ട്ടു സഞ്ച​രി​ക്കൂ, സഹാറാ മണൽ​ക്കാ​ടു കട​ന്നു് ഈജി​പ്റ്റി​ലെ​ത്തി വീ​ണ്ടും വട​ക്കു കി​ഴ​ക്കോ​ട്ടു തി​രി​യൂ. നി​ങ്ങൾ നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു ലബ​നോ​ണി​ലാ​ണു്. പട്ട​ണ​ത്തിൽ തങ്ങ​രു​തു്. ചോ​ര​പ്പു​ഴ​കൾ ഒഴു​കു​ക​യാ​ണ​വി​ടെ. പടി​ഞ്ഞാ​റോ​ട്ടു നട​ക്കൂ. ദേ​വ​ദാ​രു​ക്ക​ളു​ടെ കാ​ടാ​ണു് കാ​ണു​ന്ന​തു്. സോ​ള​മ​നു പോലും ആ വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളിൽ കൗ​തു​ക​മു​ണ്ടാ​യി. ഈശ്വ​ര​ചൈ​ത​ന്യ​മു​ണ്ടു പോലും ആ വൃ​ക്ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു്.[3] അവ​യു​ടെ സൗ​ര​ഭ്യം നി​ങ്ങൾ​ക്കു ഹർഷം പകരും. യൂ​റോ​പ്പി​ലാ​കെ, ഇം​ഗ്ല​ണ്ടി​ലാ​കെ, അമേ​രി​ക്ക​യി​ലാ​കെ സഞ്ച​രി​ക്കൂ. എന്തെ​ന്തു് മഹാ​ദ്ഭു​ത​ങ്ങൾ.[4] ലാ​റ്റി​ന​മേ​രി​ക്ക​യിൽ ചെ​ന്നാ​ലോ? മഹാ​ദ്ഭു​ത​ങ്ങ​ളിൽ മഹാ​ദ്ഭു​തം.[5] ഈ രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം അനാ​യാ​സ​മാ​യി സഞ്ച​രി​ച്ചു് അവി​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ പരി​മ​ള​വും ഭം​ഗി​യും നമ്മെ അനു​ഭ​വി​പ്പി​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്ന ഒരാ​ളു​ണ്ടു്. മലയാള സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ, എൻ. വി. കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യർ. ഫ്രി​ജി​യൻ രാ​ജാ​വു് മൈ​ദ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ അദ്ദേ​ഹം തൊ​ടു​ന്ന​തൊ​ക്കെ സ്വർ​ണ്ണ​മാ​ക്കി മാ​റ്റു​ന്നു. ഇത്ത​വണ അദ്ദേ​ഹം തൊ​ട്ട​തു്, തവ​ള​ക്കാ​ലി​ലാ​ണു്. അതു സ്വർ​ണ്ണ​മാ​യി​മാ​റി ‘കു​മാ​രി’ വാ​രി​ക​യു​ടെ മൂ​ന്നാം പു​റ​ത്തു കി​ട​ക്കു​ന്നു.

കലാ​കൗ​മു​ദി​യു​ടെ 429-ആം ലക്ക​ത്തി​ന്റെ കവർ പേജ് നോ​ക്കൂ. എജ​സേൻ​ഡർ, ഏതിനോ ഡോറസ്, പോ​ളി​ഡോ​റ​സ് എന്നീ മൂ​ന്നു പ്ര​തി​മാ നിർ​മ്മാ​താ​ക്കൾ ചേർ​ന്നു നിർ​മ്മി​ച്ച ‘ലേ​യോ​ക്കൂൺ’ പ്ര​തി​മ​യു​ടെ ചി​ത്രം അവിടെ കാണാം. അപ്പോ​ളോ​യു​ടെ പു​രോ​ഹി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു ലേ​യോ​ക്കൂൺ. ഗ്രീ​സു​കാ​രു​ണ്ടാ​ക്കിയ മര​ക്കു​തി​ര​യെ തൊ​ട​രു​തെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ട്രോ​യി നി​വാ​സി​കൾ​ക്കു മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു നൽകി. ലേ​യോ​ക്കൂ​ണും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രണ്ടു പു​ത്ര​ന്മാ​രും കൂടി കടൽ​ക്ക​ര​യി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോൾ രണ്ടു ഭയ​ങ്ക​ര​ങ്ങ​ളായ സർ​പ്പ​ങ്ങൾ സമു​ദ്ര​ത്തിൽ നീ​ന്തി​ത്തു​ടി​ച്ചു കര​യ്ക്കെ​ത്തി. അവ ലേ​യോ​ക്കൂ​ണി​നെ​യും പു​ത്ര​ന്മാ​രെ​യും വരി​ഞ്ഞു മു​റു​ക്കി​ക്കൊ​ന്നു. മര​ക്കു​തി​ര​യെ തൊ​ട​രു​തെ​ന്നു് ലേ​യോ​ക്കൂൺ പറ​ഞ്ഞ​തിൽ ഈശ്വ​ര​നു​ള്ള പ്ര​തി​ഷേ​ധ​മാ​ണു് ആ വധ​ത്തി​ലൂ​ടെ കണ്ട​തെ​ന്നു് കരുതി ട്രോ​യി നി​വാ​സി​കൾ അതിനെ (മര​ക്കു​തി​ര​യെ) പട്ട​ണ​ത്തിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. രാ​ത്രി​യാ​യ​പ്പോൾ കു​തി​ര​യ്ക്ക​ക​ത്തു് ഒളി​ച്ചി​രു​ന്ന ഗ്രീ​ക്കു​ഭ​ട​ന്മാർ ട്രോ​യി നി​വാ​സി​ക​ളെ നി​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ലേ​യോ​ക്കൂ​ണി​ന്റെ​യും പു​ത്ര​ന്മാ​രു​ടെ​യും മര​ണ​വും അതി​നോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട യാ​ത​ന​യും ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന ഈ പ്ര​തിമ ഒരു​ജ്ജ്വല കലാ​ശി​ല്പ​മാ​ണു്. ബി. സി. രണ്ടാം ശതാ​ബ്ദ​ത്തിൽ നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഈ പ്ര​തിമ ഇന്നു റോ​മി​ലെ വത്തി​ക്കാൻ കാ​ഴ്ച​ബം​ഗ്ലാ​വി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ പ്ര​തി​മ​യു​ടെ ആവിർ​ഭാ​വം ഗ്രീ​സി​ലെ കലയിൽ ഒരു വ്യ​തി​യാ​നം കു​റി​ച്ചു. ലേ​യോ​ക്കൂൺ പ്ര​തിമ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ സമ​ഷ്ടി​ഗ​ത​ങ്ങ​ളായ വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ​യാ​ണു് പ്ര​തി​മാ നിർ​മ്മാ​താ​ക്കൾ ആവി​ഷ്ക​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. അതു ശരി​യ​ല്ല. “ചി​രി​ക്കൂ ലോകം നി​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം ചി​രി​ക്കും; കരയൂ നി​ങ്ങൾ മാ​ത്ര​മേ കര​യാ​നു​ണ്ടാ​കൂ” എന്ന തത്ത്വം അവർ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു. തീ​വ്ര​വേ​ദ​ന​യിൽ​പ്പെ​ട്ടു കര​യു​ന്ന ലേ​യോ​ക്കൂ​ണി​നെ ഇവിടെ നമ്മൾ കാ​ണു​ന്നു. ജർ​മ്മൻ നാ​ട​ക​കർ​ത്താ​വും നി​രൂ​പ​ക​നു​മായ ഗോൾ​ട്ട് ഹോൾ​റ്റ് ഏഫ്രാ​യിം ലെ​സി​ങ് (Gotthold Ephraim Lessing, 1729–81) എഴു​തിയ Laocoon എന്ന പ്ര​ബ​ന്ധം വാ​യി​ച്ചാൽ ഈ വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അറി​യേ​ണ്ട​തെ​ല്ലാം അറി​യാം. വി​മർ​ശ​ന​ത്തി​ലെ ഒരു മാ​സ്റ്റർ​പീ​സാ​യി അതു് അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. സർ​പ്പ​ങ്ങൾ ലേ​യോ​ക്കൂ​ണി​ന്റെ​യും പു​ത്ര​ന്മാ​രു​ടെ​യും കഴു​ത്തും മു​ഖ​വും ഒഴി​ച്ചു​ള്ള ശരീ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് ചു​റ്റു​ന്ന​തു്. മു​ഖ​ത്തെ ഭാ​വ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​യാ​ണു് പ്ര​തിമ ആ വി​ധ​ത്തിൽ നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്നു് ലെ​സ്സി​ങ് അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ഞാൻ ജോലി ചെ​യ്തി​രു​ന്ന ഒരു കലാ​ല​യ​ത്തിൽ ഒരു സു​ന്ദ​രി​യായ ലക്ച​റർ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവർ സമ്മേ​ള​ന​ങ്ങൾ നട​ക്കു​ന്ന സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ അവ തു​ട​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​തി​നു ശേഷമേ വരൂ. സ്വ​ന്തം സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം മറ്റു​ള്ള​വ​രെ അറി​യി​ക്കാ​നു​ള്ള വി​ദ്യ​യാ​യി​രു​ന്നു അതു്. നോ​ട്ട​ത്തിൽ, ഭാ​വ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തിൽ, വേ​ഷ​ത്തിൽ നട​ത്ത​ത്തിൽ ഒക്കെ അവർ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം മറ്റാ​ളു​ക​ളെ അറി​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഫലം? ഞങ്ങൾ​ക്കു് അവ​രോ​ടു് പു​ച്ഛം. ഈ പ്ര​ക​ട​നാ​ത്മ​കത നവീന സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നു​മു​ണ്ടു്.