ഒ. വി. വിജയൻ എഴു​തിയ “ധർ​മ്മ​പു​രാ​ണം” എന്ന നോ​വ​ലി​ന്റെ കൈ​യെ​ഴു​ത്തു​പ്ര​തി​യു​മാ​യി “മല​യാ​ള​നാ​ടു്” വാ​രി​ക​യു​ടെ ചീഫ് എഡി​റ്റർ എസ്. കെ. നായർ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ മാ​ഗ്നി​റ്റ് ഹോ​ട്ട​ലിൽ എത്തി. അതു വാ​യി​ച്ചു​കേൾ​ക്കാൻ ഞാനും ചെ​ല്ല​ണ​മെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞു. വിജയൻ ആ വി​ധ​ത്തിൽ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നും എസ്. കെ. നായർ അറി​യി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ഹോ​ട്ട​ലിൽ ഞാ​നെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ചീഫ് എഡി​റ്റ​റെ​ക്കൂ​ടാ​തെ എഡി​റ്റർ വി. ബി. സി. നാ​യ​രെ​യും മല​യാ​ള​നാ​ടു് ഓഫീസ് മാ​നേ​ജർ എൻ. കു​മാ​രൻ​നാ​യ​രെ​യും അവിടെ കണ്ടു. അല്പ​സ​മ​യം ഞങ്ങൾ കാ​ത്തി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഇന്നു് എറ​ണാ​കു​ള​ത്തു് ഡി. ഐ. ജി. ആയി​രി​ക്കു​ന്ന എൻ. കൃ​ഷ്ണൻ​നാ​യർ ഐ. പി. എസ്. വന്നു​ചേർ​ന്നു. കൈ​യെ​ഴു​ത്തു​പ്ര​തി വാ​യി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. നോ​വ​ലി​ന്റെ പ്ര​ഥ​മാ​ദ്ധ്യാ​യ​ത്തി​ലെ ആദ്യ​ത്തെ ഖണ്ഡി​ക​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒരു വാ​ക്യം അതേ രീ​തി​യിൽ ഇവിടെ എടു​ത്തെ​ഴു​താൻ ഓർ​മ്മ​ക്കു​റ​വു് തട​സ്സം സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്നു. ആശയം ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. പക്ഷേ അതും മല​യാ​ള​ത്തിൽ എഴു​താൻ വയ്യ. ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലാ​ക്കി​പ്പ​റ​യാം. “He (The President) made a noise with the other end of the alimentary canal.” ഈ വാ​ക്യം വാ​യി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞ​യു​ട​നെ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​സൂ​ച​ക​മാ​യി ആരോ ചോ​ദി​ച്ചു: Was that a deafening noise? ചിരി. പാ​രാ​യ​ണം എന്ന ചു​രി​കാ പ്ര​യോ​ഗ​ത്താൽ അദ്ധ്യാ​യ​ങ്ങൾ അരി​ഞ്ഞ​രി​ഞ്ഞു വീ​ഴ്ത്ത്പ്പെ​ടു​ന്നു. അപ്പോൾ വരു​ന്നു ഒരു വാ​ക്ക്. പബ്ലി​ക് കക്കൂ​സു​ക​ളു​ടെ ഭി​ത്തി​ക​ളിൽ പി​ള്ളേ​രെ​ഴു​തി വയ്ക്കു​ന്ന രണ്ട​ക്ഷ​ര​മു​ള്ള വാ​ക്ക്. ആരും ഒന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. വായന കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ നോവൽ ഉടനെ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്താ​മെ​ന്ന തീ​രു​മാ​ന​മാ​യി. അപ്പോൾ ഞാൻ കൃ​ഷ്ണൻ​നാ​യ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു—“ഈ വാ​ക്കോ​ടു​കൂ​ടി ഇതു പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാൽ പോ​ലീ​സ്സി​നു കേ​സ്സെ​ടു​ത്തു​കൂ​ടേ അശ്ലീല രചന എന്ന​തി​ന്റെ പേരിൽ?” “കേ​സ്സെ​ടു​ക്കാം” എന്നു കൃ​ഷ്ണൻ നായർ. “എന്നാൽ ആ വാ​ക്ക് മാ​റ്റി​ക്ക​ള​യാം” എന്നാ​യി എസ്. കെ. നായർ. എല്ലാ​വ​രും പി​രി​ഞ്ഞു. ഇന്ത്യാ​ഗ​വ​ണ്മെ​ന്റ് ഏതാ​നും ദി​വ​സ​ങ്ങൾ​ക്ക​കം ‘ഇമേ​ജെൻ​സി’ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു് ധർ​മ്മ​പു​രാ​ണം ഉടനെ വെ​ളി​ച്ചം കണ്ടി​ല്ല. അടി​യ​ന്ത​രാ​വ​സ്ഥ പിൻ​വ​ലി​ച്ച​തി​നു ശേഷമേ ആ നോവൽ മല​യാ​ള​നാ​ട്ടിൽ അച്ച​ടി​ച്ചു​വ​ന്നു​ള്ളൂ. ആ വാ​ക്ക് അതി​ലി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും.

സെ​ക്സ്, വി​സ്സർ​ജ്ജ​നം ഇവ​യോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട പദ​ങ്ങൾ ശാ​സ്ത്രീ​യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ഴി​കെ മറ്റൊ​രു രച​ന​യി​ലും പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല എന്നൊ​ര​ലി​ഖി​ത​നി​യ​മം ഉണ്ടാ​കാൻ കാ​ര​ണ​മെ​ന്തു്? ഓരോ​വാ​ക്കും ഓരോ ചി​ത്രം മന​സ്സിൽ ഉള​വാ​ക്കും. ഈ ചി​ത്രം ആകർ​ഷ​ക​മാ​കാം, ജു​ഗു​പ്സാ​വ​ഹ​മാ​കാം. ജു​ഗു​പ്സാ​വ​ഹ​മാ​കു​മ്പോൾ ശ്രോ​താ​വി​നു് അസ്വ​സ്ഥ​ത​യു​ണ്ടാ​കും. അന്യ​നു് അസ്വ​സ്ഥത ജനി​പ്പി​ക്കാൻ ആർ​ക്കും അധി​കാ​ര​മി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് പോർ​നൊ​ഗ്ര​ഫി​യും (അശ്ലീല രച​ന​യും) സ്കെ​റ്റ​ലർ​ജി​യും (വി​സ്സർ​ജ്ജ​ന​വർ​ണ്ണന) സർ​ക്കാർ നി​രോ​ധി​ക്കു​ന്നു. ആ നി​രോ​ധം ലം​ഘി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ ശി​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു (ഈ അഭി​പ്രാ​യം തി​ക​ച്ചും മൗ​ലി​ക​മ​ല്ല. എറി​ക്ബേ​ണി​നോ​ടു് അല്പം കട​പ്പാ​ടു​ണ്ടു്).

മനഃ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലെ ‘ട്രാൻ​സാ​ക്ഷ​നൽ അനാ​ലി​സി​സ്’ എന്ന വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഉപ​ജ്ഞാ​താ​വായ എറി​ക്ബേൺ (1910–1970) അശ്ലീ​ല​പ​ദ​ങ്ങൾ കവിത ചേർ​ന്നു് ആകർ​ഷ​ക​മാ​കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. Menstruation എന്ന പദം അനാ​കർ​ഷ​ക​മാ​ണു്. എന്നാൽ Blood on the face of the moon: I have my flowers എന്നൊ​ക്കെ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​മ്പോൾ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​കാ​രു​ടെ തീ​ണ്ടാ​രി​ക്കു ഭം​ഗി​യു​ണ്ടാ​കു​ന്നു. പു​രു​ഷ​ന്മാർ കാ​ഷ്വൽ അവ​ധി​ക്ക് അപേ​ക്ഷ എഴു​തു​മ്പോൾ unwell എന്നെ​ഴു​താൻ പാ​ടി​ല്ല. പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ​ക്ക് എഴു​താം. (unwell— menstruating.)

സന്മാർ​ഗ്ഗ​ചി​ന്ത​യോ ശാ​സ്ത്രീ​യ​സ​ത്യ​മോ വ്യ​ക്തി​യു​ടെ നേർ​ക്കു​ള്ള ഉപാ​ലം​ഭ​മോ നി​ന്ദ​ന​മോ അപ​മാ​ന​മോ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി കഥ​യെ​ഴു​തു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടു്. അവ​രു​ടെ മന​സ്സിൽ ആദ്യം വരു​ന്ന​തു് വി​കാ​ര​മ​ല്ല ഈ ചി​ന്ത​യും ശാ​സ്ത്രീ​യ​സ​ത്യ​വും മറ്റു​മാ​യി​രി​ക്കും. വി​കാ​രം വാ​ങ്മയ ചി​ത്ര​മാ​കു​മ്പോൾ കല​യു​ണ്ടാ​കും. രണ്ടാ​മ​തു പറ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ ആവി​ഷ്കാ​രം കല​യാ​വു​ക​യി​ല്ല. അതു് കൃ​ത്രി​മ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ സന്ത​തി​യാ​ണു്. ഇത്ത​രം വ്യാ​ജ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ നിർ​മ്മാ​താ​വാ​ണു് എൻ. ടി. ബാ​ല​ച​ന്ദ്രൻ. ഖേ​ദ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു ഞാ​നി​തെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്. കാരണം ബാ​ല​ച​ന്ദ്രൻ എന്റെ ഉപ​കർ​ത്താ​വാ​ണു് എന്ന​ത​ത്രേ. അദ്ദേ​ഹം യു​വാ​വാ​ണെ​ങ്കി​ലും പ്രാ​യം കൂടിയ എന്റെ സു​ഹൃ​ത്താ​ണു്. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒരാ​ളി​ന്റെ രചനയെ വി​മർ​ശി​ക്കാൻ വൈ​ഷ​മ്യ​മു​ണ്ടു്. അപ്പോൾ രണ്ടു കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചെ​യ്യാം. ഒന്നു്: കഥ കണ്ടി​ല്ലെ​ന്നു നടി​ക്കുക. രണ്ടു്: മൃദുല ഭാ​ഷ​യിൽ എന്തെ​ങ്കി​ലും എഴു​തുക. രണ്ടും എനി​ക്കു പ്ര​യാ​സ​മു​ള​വാ​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ കഥ സ്പൂ​രി​യ​സ്—വ്യാ​ജം—ആണെ​ന്നു തു​റ​ന്നെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്. ഒരു വീ​ട്ടിൽ നാ​റ്റം. അതു് ഒന്നി​നോ​ന്നു തീ​ഷ്ണ​മാ​കു​ന്നു. ദുർ​ഗ്ഗ​ന്ധ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ഭ​വ​കേ​ന്ദ്രം കണ്ടു​പി​ടി​ക്കു​ന്നു വീ​ട്ടു​കാർ. ഒരു മന്ത്രി ആ വീ​ട്ടി​ലെ കു​ട്ടി​ക്കു സമ്മാ​നി​ച്ച മൂ​ന്നു പൂ​ക്ക​ളിൽ നി​ന്നാ​ണു് നാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തു്. പൂ​ക്ക​ളെ​ടു​ത്തു ദൂ​രെ​യെ​റി​യു​മ്പോൾ നാ​റ്റം ഇല്ലാ​താ​കു​ന്നു. (മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പു്—ലക്കം 19. ‘കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തി​ലെ പനി​നീർ​പ്പൂ​ക്കൾ’ എന്ന കഥ). മന്ത്രി​യോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്തും ദുർ​ഗ്ഗ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു എന്നാ​ണു് കഥാ​കാ​ര​ന്റെ ആശയം. സത്യ​മോ അസ​ത്യ​മോ ആക​ട്ടെ ഈ ആശയം. അതു് ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ ആശ​യ​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ നിൽ​ക്കു​ന്നു. ആഖ്യാ​നം വ്യ​ത്യ​സ്ത​ത​ല​ത്തിൽ വർ​ത്തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. കലാ​സൃ​ഷ്ടി​യിൽ ആഖ്യാ​ന​വും ആശ​യ​വും തമ്മിൽ വേർ​തി​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. കഥ വാ​യി​ച്ചു തീ​രു​മ്പോൾ ആശ​യ​ത്തി​ന്റെ ആഘാ​ത​മേ​റ്റു് ബു​ദ്ധി പി​ട​യ്ക്കു​ക​യാ​ണു്. അനു​ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ശാ​ന്താ​വ​സ്ഥ​യി​ല്ല. ബാ​ല​ച​ന്ദ്രൻ ഉത്കൃ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളായ കഥകൾ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാൽ ഇവിടെ പറ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ പര​മാർ​ത്ഥം ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടും. ബാ​ല​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ കഥ​യ്ക്കു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം കൃ​ത്രി​മ​ത്വം പി. കെ. നന്ദ​ന​വർ​മ്മ​യു​ടെ ‘ചോ​ദ്യം, ഉത്ത​രം’ എന്ന കഥ​യ്ക്കി​ല്ല. എങ്കി​ലും അതും ‘സ്പൂ​രി​യ​സ്’ തന്നെ. ഹൈ​പോ​കോൺ​ഡ്രിയ പി​ടി​പെ​ട്ട ഒരു​ത്ത​നെ​യാ​ണു് കഥാ​കാ​രൻ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ലോ​ഹ​മു​രു​ക്കി മൂ​ശ​യിൽ ഒഴി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കുറെ ആശ​യ​ങ്ങ​ളെ​ടു​ത്തു് കഥാ​രൂ​പ​ത്തി​ന്റെ മൂ​ശ​യി​ലേ​ക്കു് ഒഴി​ക്കു​ന്നു നന്ദ​ന​വർ​മ്മ. ഒഴി​ക്കു​ന്ന ദ്രാ​വ​ക​ത്തി​ന്റെ ചൂ​ടു​കൂ​ടി​യ​തു​കൊ​ണ്ടോ ഘന​പ​രി​ണാ​മം വർ​ദ്ധി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടോ മൂശ പൊ​ട്ടി​പ്പോ​കു​ന്നു. കഥാ​കാ​ര​ന്റെ യത്നം വ്യർ​ഥ​മാ​യി പരി​ണ​മി​ക്കു​ന്നു. അസാ​ദ്ധ്യ​ങ്ങ​ളായ സം​ഭാ​വ്യ​ത​ക​ളു​ണ്ടു്, (impossible probability) അവി​ശ്വാ​സ്യ​ങ്ങ​ളായ ശക്യ​ത​ക​ളു​ണ്ടു് (incredible possibility). ആദ്യ​ത്തേ​താ​ണു് കലയിൽ കാണുക. അസാ​ദ്ധ്യ​മാ​യ​തി​നെ സം​ഭ​വി​ക്കാ​മെ​ന്ന​മ​ട്ടിൽ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കാൻ എഴു​ത്തു​കാ​ര​നെ സഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തു് ഭാ​വ​ന​യാ​ണു്. ആ ഭാ​വ​ന​യി​ല്ലാ​ത്ത​യാൾ തൂലിക തൊ​ട​രു​തു്.

ഓറ​ഞ്ച് നി​റ​മാർ​ന്ന പനി​നീർ​പ്പൂ​വി​ന്റെ ഇത​ളു​കൾ നീ​രു​റ​വ​യിൽ വീ​ഴു​ന്നു. കല്ലു​ക​ളിൽ ആ നിറം പറ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു​നിൽ​ക്കു​ന്നു—റ്റ്സി ചൂർ (Ts’ai Ch’h) എന്ന ചൈ​നീ​സ് കവി. അസാ​ദ്ധ്യ​ത​യും സം​ഭാ​വ്യ​ത​യും ഇങ്ങ​നെ ഒരു​മി​ച്ചു ചേർ​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണു് വൈ​ക്കം മു​ഹ​മ്മ​ദ് ബഷീറി ന്റെ ‘നീ​ല​വെ​ളി​ച്ചം’ എന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ കഥ​യു​ണ്ടാ​യ​തു്.

പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ നി​സ്സാ​ര​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്ന ചില സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും കാ​ഴ്ച​ക​ളും നമ്മ​ളെ ആഹ്ലാ​ദ​ത്തി​ലേ​ക്ക് എറി​യും. ഞാൻ സിനിമ കണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അടു​ത്തു് ഒരു യു​വാ​വു്, യുവതി; അവ​രു​ടെ മൂ​ന്നു വയ​സ്സായ കു​ഞ്ഞു്. ആ പെൺ​കു​ഞ്ഞി​നു് തി​ക​ഞ്ഞ ആകർ​ഷ​ക​ത്വം. അവ​ളു​ടെ അച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ​ക്കു തി​ക​ഞ്ഞ വൈ​രൂ​പ്യ​വും. ഇട​വേ​ള​യിൽ ഒരു പയ്യൻ ‘ചോ​ക്ലേ​റ്റ്’ എന്നു വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് എത്തി. ‘എനി​ക്കു ചോ​ക്ലേ​റ്റ് വേണം’ എന്നു കു​ട്ടി. ‘വേണ്ട. വാ​ങ്ങി​ത്ത​രി​ല്ല’ എന്നു് അച്ഛൻ. ചോ​ക്ലേ​റ്റ് വി​ല്ക്കു​ന്ന പയ്യൻ അവ​രു​ടെ അടു​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ കു​ഞ്ഞു പറ​ഞ്ഞു: “ചോ​ക്ലേ​റ്റ് വേണ്ട.” സിനിമ തീർ​ന്നു. അവർ റോ​ഡി​ലി​റ​ങ്ങി. “കു​ട​മു​ല്ല​പ്പൂ, കു​ട​മു​ല്ല​പ്പൂ.” ഒരു പയ്യൻ അവ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ വന്നു. “എനി​ക്കു കു​ട​മു​ല്ല​പ്പൂ വേണം” എന്നു കു​ട്ടി. അച്ഛൻ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു. “കു​ട​മു​ല്ല​പ്പൂ വേണ്ട.” കു​ഞ്ഞു് പൂ​വി​ല്പ​ന​ക്കാ​ര​നെ നോ​ക്കി “കു​ട​മു​ല്ല​പ്പൂ വേണ്ട” എന്നു പറ​ഞ്ഞു. എനി​ക്ക് ആ കു​ഞ്ഞി​നെ കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കാൻ തോ​ന്നി.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ നായർ യൂ​ണി​യൻ ഹോ​സ്റ്റ​ലിൽ ചങ്ങ​മ്പുഴ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാണാൻ ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി വന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞാൻ മുൻ​പൊ​രി​ക്കൽ എഴു​തി​യി​രു​ന്നു. അവൾ തൊട്ട സി​ന്ദൂ​ര​പ്പൊ​ട്ടി​ന്റെ ഒരംശം പൊ​ടി​ഞ്ഞു് അവ​ളു​ടെ മൂ​ക്കി​ലേ​ക്കു വീ​ണി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. “മധു​ര​ത​ര​മാ​ക്കു​ന്നു സൗ​ന്ദ​ര്യ​ദർ​ശ​നം” എന്നു് എന്റെ അന്ത​രം​ഗം മന്ത്രി​ച്ചു. ആല​പ്പു​ഴെ ഞാൻ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന കാലം. അച്ഛൻ പറ​ഞ്ഞു: “എടാ ഈ മാ​ല​യൊ​ന്നു വി​ള​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു​വാ” ഞാൻ സ്വർ​ണ്ണ​പ്പ​ണി​ക്കാ​ര​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. അയാ​ളു​ടെ സു​ന്ദ​രി​യായ മകൾ കൊ​ടി​ലെ​ടു​ത്തു് നെ​രി​പ്പോ​ടിൽ നി​ന്നു ഒരു തീ​ക്ക​ട്ട ഉയർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു് മാ​ല​യു​ടെ പൊ​ട്ടി​പ്പോയ ഭാഗം പരി​ശോ​ധി​ച്ചു. തീ​ക്ക​ട്ട​യു​ടെ ശോ​ഭ​യേ​റ്റു് അവ​ളു​ടെ മുഖം ഇരു​ട്ടിൽ കൂ​ടു​തൽ തി​ള​ങ്ങി. എന്തൊ​രു ഭംഗി!

ഇരി​ങ്ങാ​ല​ക്കു​ട​യി​ലു​ള്ള ഒരു വി​മൻ​സ് കോ​ളേ​ജിൽ 1978-ൽ യൂ​ണി​യൻ വാർ​ഷിക സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ ഞാൻ പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ പോയി. അന്നു് യൂ​ണി​യ​ന്റെ ചെ​യർ​വു​മൻ (ചെ​യർ​മാൻ എന്നു മതി) മീ​റ്റി​ങ്ങി​ന്റെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ. അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ ബു​ദ്ധി​വൈ​ഭ​വ​മു​ള്ള ആ പെൺ​കു​ട്ടി​യെ അദ്ധ്യാ​പി​ക​മാർ വാ​ഴ്ത്തു​ന്ന​തു് ഞാൻ കേ​ട്ടു. ആറു വർഷം മുൻ​പു് ഞാൻ അവിടെ കണ്ട ആ പെൺ​കു​ട്ടി—സര​ളാ​ദേ​വി—വി​വാ​ഹി​ത​യാ​യെ​ന്നു് ഞാൻ, മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ന്റെ “വി​വാ​ഹ​വേ​ദി”യിൽ നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. ആഹ്ലാ​ദം. വലിയ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ല​ല്ല, ചെറിയ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ സന്തോ​ഷം അട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

കല്യാ​ണ​മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​ലി​രു​ന്നു് വധു​വി​ന്റെ കഴു​ത്തിൽ താ​ലി​കെ​ട്ടു​മ്പോ​ഴും അവ​ളി​ടു​ന്ന പൂമാല കഴു​ത്തു കാ​ണി​ച്ചു സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും ആഹ്ലാ​ദം. വീ​ട്ടി​ല​ങ്ങോ​ട്ടു ചെ​ന്നു കയ​റി​യാ​ലു​ടൻ ദാ​മ്പ​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ നരകം തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​യി. കഥ എന്നു കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ കാ​ണു​മ്പോൾ സന്തോ​ഷം. ശോ​ഭാ​വാ​ര്യ​രു​ടെ രച​ന​യെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​മ്പോൾ സന്തോ​ഷം. സ്ത്രീ​യ​ല്ലേ. കഥ​യെ​ഴു​തി പ്ര​സി​ദ്ധ​യാ​ക​ട്ടെ എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു​ള്ള ആഹ്ലാ​ദം. പക്ഷേ, വാ​യി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യാൽ നരകം. അന്യൻ നര​ക​മാ​ണെ​ന്നു സാർ​ത്ര് പറ​ഞ്ഞ​തു് തെ​റ്റു്. കഥ​യാ​ണു് നരകം. ‘തീർ​ത്ഥാ​ട​നം’ എന്ന തല​ക്കെ​ട്ടിൽ മഷി​പു​ര​ണ്ടു വന്നി​രി​ക്കു​ന്ന ഈ രചന കഥ​യാ​കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നു് എത്ര ആലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടും പി​ടി​കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. ഇതു് വെ​റു​മൊ​രു ഉപ​ന്യാ​സ​മാ​ണു്—essay. ശോ​ഭാ​വാ​ര്യർ കഥ​യെ​ഴു​തു​മെ​ന്നു് ദീർ​ഘ​ദർ​ശ​നം ചെ​യ്തു് ഗർ​ട്രൂ​ഡ്സ്റ്റൈൻ ഇങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. An essay is an essay is an essay is an essay. അവർ പറ​ഞ്ഞ​തു് A rose is a rose is a rose is a rose is a rose എന്ന​ല്ല.

നമ്മൾ നമ്മു​ടെ ദൗർ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് എത്ര​ക​ണ്ടു് ആലോ​ചി​ക്കു​മോ അത്ര കണ്ടു് അവ നമ്മ​ളെ ഉപ​ദ്ര​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും എന്നു് ഒരു മഹാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, ആ ദൗർ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​തെ​യാ​ക്കാൻ ഒരേ ഒരു വഴി​യേ​യു​ള്ളൂ. അവയെ വി​മർ​ശി​ക്കുക. മല​യാ​ള​മ​നോ​രമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ലെ അനു​ഗൃ​ഹീ​ത​നായ ഹാ​സ്യ​ചി​ത്ര​കാ​രൻ ടോംസ് വള​രെ​ക്കാ​ല​മാ​യി അനു​ഷ്ഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന കൃ​ത്യം അതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. വി​ദ്യാർ​ത്ഥി പ്രോ​ഗ്ര​സ്സ് കാർ​ഡിൽ കള്ള​യൊ​പ്പി​ടു​ന്നു. അതു​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ച അദ്ധ്യാ​പിക ഞാൻ ഗർ​ഭി​ണി​യാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു കള്ള​മായ അപേ​ക്ഷ​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു പ്ര​സ​വാ​വ​ധി​ക്ക്. അതു കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച ധർ​മ്മ​രോ​ഷം കൊ​ള്ളു​ന്ന ഹെ​ഡ്മാ​സ്റ്റർ വ്യാജ സർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക​റ്റ് കൊ​ടു​ത്തു് ജോ​ലി​നേ​ടി​യ​വൻ. അദ്ധ്യാ​പി​ക​യെ രക്ഷി​ക്കാൻ കള്ള​നായ രാ​ഷ്ട്രീയ നേ​താ​വു് വരു​ന്നു. അവൾ​ക്കു ഗർ​ഭ​മു​ണ്ടെ​ന്നു കാ​ണി​ച്ച് വ്യാജ സർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക​റ്റ് കൊ​ടു​ത്ത ഡോ​ക്ടർ വ്യാജ ഡോ​ക്ട​റാ​ണു്. സമ​കാ​ലിക സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ക്രോ​സ്സെ​ക്ഷൻ ടോം​സി​ന്റെ ഈ ഹാ​സ്യ​ചി​ത്ര​ത്തി​ലു​ണ്ടു്. നന്നാ​യി. മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ ഇത്ത​വണ വ്യാജ ചെ​റു​ക​ഥ​യു​മി​ല്ല. അതു് ഏറെ നന്നാ​യി. സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ എല്ലാ വ്യാ​ജ​ങ്ങൾ​ക്കു​മെ​തി​രാ​യി നി​ന്നു രക്ത​സാ​ക്ഷി​ത്വം​വ​രി​ച്ച മഹാ​ത്മാ​ഗാ​ന്ധി യെ റവ​റ​ന്റ് എം. എ. തോമസ് കണ്ട​തി​ന്റെ വർ​ണ്ണ​ന​മു​ണ്ടു്. അതു വളരെ വളരെ നന്നാ​യി.

ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ​ക്കു “സർ​പ്രൈ​സ് എൻ​ഡി​ങ്” നൽ​കു​ന്ന കാലം കഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി. എങ്കി​ലും ചെ​ല്ല​മ്മ ജോസഫ് അതിൽ​ത്ത​ന്നെ അഭി​ര​മി​ക്കു​ന്നു. ഭർ​ത്താ​വു് വസ​ക്ടൊ​മി നട​ത്തി​യ​വൻ. അത​റി​യാ​ത്ത ഭാ​ര്യ​യ്ക്കു നാ​ളു​തെ​റ്റി മാ​സ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ആഹ്ലാ​ദം. അമ്മാ​യി​അ​മ്മ ഗർ​ഭ​മ​ല​സാൻ മന്ത്ര​വാ​ദം വരെ ചെ​യ്യു​ന്നു. രക്ത​സ്രാ​വ​മു​ണ്ടാ​യ​പ്പോൾ ആശു​പ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തി​ച്ചു അവളെ. ലേഡി ഡോ​ക്ടർ പരി​ശോ​ധി​ച്ചി​ട്ടു പറ​ഞ്ഞു അവൾ​ക്ക് ഗർഭം ഉണ്ടാ​യി​ല്ലെ​ന്നു്. ആർ​ത്ത​വം കു​റേ​ക്കാ​ല​മാ​യി മു​ട​ങ്ങി​യ​താ​ണെ​ന്നും അവർ അറി​യി​ച്ചു. നേ​ര​ത്തേ ദു​ശ്ശ​ങ്ക​യ്ക്ക് അധീ​ന​നായ ഭർ​ത്താ​വി​നു സമാ​ധാ​ന​മാ​യി (പി​ല്ലേ​രി​ക്കു​ന്നി​ലെ പൂ​ങ്കാ​റ്റ്—കഥാ​മാ​സിക). കഥ പറ​യാ​ന​റി​യാം ചെ​ല്ല​മ്മ ജോ​സ​ഫി​നു്. അവർ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന വി​കാ​ര​ത്തി​നും നി​വേ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഇമേ​ജ​റി​ക്കും വർ​ണ്ണോ​ജ്ജ്വ​ല​ത​യു​ണ്ടു്. അന്ത​രീ​ക്ഷം അസ്സ​ലാ​യി. പക്ഷേ, എല്ലാ ഗു​ണ​ങ്ങ​ളെ​യും നശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു കഥ​യു​ടെ സർ​പ്രൈ​സ് എൻ​ഡി​ങ്. ചീ​ട്ടു​വി​ദ്യ​യു​ടെ രഹ​സ്യം മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യാൽ വീ​ണ്ടും ആ വി​ദ്യ​കാ​ണാൻ നമു​ക്കു രസ​മി​ല്ല. ചെ​ല്ല​മ്മ ജോ​സ​ഫി​ന്റെ കഥ വെറും പ്ലേ​യി​ങ് കാർഡ് ട്രി​ക്കാ​ണു്. മാ​ജി​ക്കു​കാ​രെ​യ​ല്ല നമു​ക്കാ​വ​ശ്യം. സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രെ​യാ​ണു്.

കഥ​യു​ടെ പര്യ​വ​സാ​ന​ത്തിൽ ക്രി​യാം​ശ​ത്തി​നോ കഥാ​പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​ധേ​യ​ത്തി​നോ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന വ്യാ​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​നാ​ണു ‘സർ​പ്രൈ​സ് എൻ​ഡി​ങ്’ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്. ഓ. ഹെൻറി യുടെ പല കഥ​ക​ളി​ലും ഇതു കാണാം. മോ​പ​സാ​ങ്ങി ന്റെ പ്ര​ഖ്യാ​ത​മായ ‘നെ​ക്ക്ലി​സ്’ എന്ന കഥ​യ്ക്കും അത്ഭു​താം​ശം കലർ​ന്ന പര്യ​വ​സാ​ന​മാ​ണു​ള്ള​തു്. ആ കഥാ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യം കഥ​കൾ​ക്കു ശോഭ നൽ​കാ​തി​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എങ്കി​ലും ആ വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള കഥ​കൾ​ക്കു ഇന്നു അം​ഗീ​കാ​ര​മി​ല്ല. ഹെ​മി​ങ്വേ​യു​ടെ A clean, Well-​Lighted Place എന്ന കഥയിൽ കു​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു മദ്യ​ശാ​ല​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു വൃ​ദ്ധ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു അവിടെ ജോ​ലി​യു​ള്ള രണ്ടു​പേർ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​മേ​യു​ള്ളൂ. പക്ഷേ അതു വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നെ പ്ര​ക​മ്പ​നം കൊ​ള്ളി​ക്കു​ന്നു. ഇന്നു ചെ​റു​കഥ ഹെ​മി​ങ്വേ യിൽ നി​ന്നും വളരെ ദൂരം മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. റേ​മ​ണ്ട് കാർ​വ​റാ ണു ഇന്ന​ത്തെ ഉജ്ജ്വല നക്ഷ​ത്രം. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ‘കഥീ​ഡ്രൽ’ എന്ന കഥ വാ​യി​ച്ചാൽ കല​യു​ടെ സൗഭഗം കണ്ടു നമ്മൾ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടും. ഇതൊ​ക്കെ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ വെ​റു​പ്പു ഉള​വാ​ക്കു​ന്നു.

പള്ളി​പ്പു​റം മോ​ഹ​ന​ച​ന്ദ്രൻ ദീപിക ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ ‘പരി​ത​പ്ത’ എന്നൊ​രു കാ​വ്യ​മെ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അതി​ന്റെ തു​ട​ക്കം:

എന്തേ ‘ർ’, ‘ത്തു’ ഇവ കൂ​ടു​തൽ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാ​ത്ത​തു ഈ കവി​സിം​ഹം? നാ​ലു​വ​രി ഞാനും കൂടി എഴു​തി​ത്ത​രാം.

കവിത ഒരു പാ​വ​പ്പെ​ട്ട പെ​ണ്ണാ​ണു്. അവളെ ഇങ്ങ​നെ ധർഷണം ചെ​യ്യ​രു​തു് മോ​ഹ​ന​ച​ന്ദ്രൻ.

പണ്ടു ശകു​ന്ത​ള​യ്ക്കു പ്രേ​മം കല​ശ​ലാ​യ​പ്പോൾ പ്രി​യം​വദ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ച​തു അവൾ പ്രേ​മ​ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​ത​ട്ടെ എന്നാ​ണു്. പൂ​ക്ക​ളിൽ ഒളി​ച്ചു​വ​ച്ചു അവളതു ദു​ഷ്യ​ന്ത​നു കൊ​ടു​ക്കും. ശൂ​കോ​ദ​ര​സു​കു​മാ​ര​മായ നളി​നീ​പ​ത്ര​ത്തിൽ നഖം കൊ​ണ്ടു ശകു​ന്തള പ്രേ​മ​ലേ​ഖ​നം എഴുതി. അതു രാ​ജാ​വി​നു നൽ​കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നി​ല്ല. അതിനു മുൻ​പു് അദ്ദേ​ഹം അവ​ളു​ടെ മുൻ​പി​ലെ​ത്തി. ഈജി​പ്റ്റി​ലെ രാ​ജ്ഞി​യാ​യി​രു​ന്ന (51–30 BC) ക്ലീ​യ​പാ​റ്റ്റ (Cleopatra, 69–30 BC) ആന്റ​ണി​ക്കു പ്രേ​മ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തി​യ​താ​യി ഗ്രീ​ക്കു ചരി​ത്ര​കാ​രൻ പ്ലൂ​ട്ടാർ​ക്ക് (46–120 AD) പറ​യു​ന്നു. ഓനി​ക്സ് രത്ന​ങ്ങ​ളും സി​തോ​പ​ല​ങ്ങ​ളും അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളാ​യി ചെറു പല​ക​ക​ളിൽ പതി​പ്പി​ച്ച പ്രേ​മ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണു ക്ലീ​യ​പാ​റ്റ്റ അയ​ച്ച​തു്. പ്ലൂ​ട്ടാർ​ക്ക് എഴു​തി​യ​തു വി​ശ്വ​സി​ക്കാം. രാ​ജ്ഞി​യു​ടെ എഴു​ത്തു​കൾ കണ്ടു കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. 1942-ൽ ഗോപാൽ പുരി കറാ​ച്ചി​യി​ലി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് കാ​മു​കി​യായ കൈലാസ പു​രി​ക്കു കാ​മ​ലേ​ഖ​നം അയ​ച്ചു. അവൾ സ്കൂൾ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​നി. Won’t you darling write an essay on love? എന്നാ​യി​രു​ന്നു ഗോപാൽ പു​രി​യു​ടെ ആവേ​ശ​മാർ​ന്ന ചോ​ദ്യം. ഫ്രാ​ന്റ​സ് കാഫ്ക കാ​മു​കി​ക്ക് എഴു​ത്തെ​ഴു​തി വച്ചു. അതിലെ ഒടു​വി​ല​ത്തെ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ: I should like to throw myself bodily on this letter, so that it cannot be mailed, but it must be mailed. കാ​ഫ്കാ പോ​സ്റ്റ്പെ​ട്ടി​യിൽ കത്തി​ട്ടി​രി​ക്കും. ഇന്നു വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വ​രെ പേ​ടി​ച്ചു പോ​സ്റ്റൽ ഡി​പ്പാർ​ട്ടു​മെ​ന്റി​നെ കാ​മു​കി​ക്കും കാ​മു​ക​നും ആശ്ര​യി​ക്കാൻ വയ്യ. കത്തു കി​ട്ടു​ന്ന​തു് തന്ത​യു​ടെ കൈ​യി​ലാ​ണെ​ങ്കി​ലോ? അതു​കൊ​ണ്ടു് ഗ്ര​ന്ഥ​പാ​രാ​യ​ണം എന്ന വ്യാ​ജേന രണ്ടു​പേ​രും ലൈ​ബ്ര​റി​യിൽ എത്തു​ന്നു. പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ നി​ന്നു പകർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത​തെ​ന്ന മട്ടിൽ സ്നേ​ഹ​നി​വേ​ദ​ന​ങ്ങൾ അന്യോ​ന്യം കൈ​മാ​റു​ന്നു. ഒരു വർ​ഷം​മുൻ​പു് മറ്റൊ​രു വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള കത്തു​കൈ​മാ​റ്റം ഞാൻ കണ്ടു. സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യ​റ്റ് കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​നു​മുൻ​പി​ലു​ള്ള ഫു​ട്പാ​ത്തിൽ കാ​മു​കൻ കാ​ത്തു് നിൽ​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ദൂ​രെ​നി​ന്നു കാ​മു​കി പു​സ്ത​ക​ക്കെ​ട്ടു​മാ​യി​വ​രു​ന്നു. അന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ സാ​യാ​ഹ്ന​രാ​ഗം രണ്ടു​പേ​രു​ടെ​യും കവിൾ​ത്ത​ട​ങ്ങ​ളിൽ. കാ​മു​കി കാ​മു​ക​ന്റെ അടു​ത്തെ​ത്തി. “ഈ ലറ്റ​റൊ​ന്നു പോ​സ്റ്റ്ബോ​ക്സി​ലി​ട്ടേ​ക്കു” എന്നു പറ​ഞ്ഞു് ഒരിൻ​ലൻ​ഡ്ല​റ്റർ അയാളെ ഏൽ​പ്പി​ക്കു​ന്നു. റോ​ഡി​ന്റെ മറ്റേ വശ​ത്തു​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന പെ​ട്ടി​യി​ലി​ടാൻ പോ​കു​ന്നു എന്ന രീ​തി​യിൽ അയാൾ രാ​ജ​വീ​ഥി കട​ക്കു​ന്നു. കത്തു് സ്വ​ന്തം പോ​ക്ക​റ്റി​ലി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് തി​ടു​ക്ക​ത്തിൽ നട​ന്നു പോ​കു​ന്നു. അടു​ത്ത​ദി​വ​സം മറ്റൊ​രി​ട​ത്തു​വ​ച്ചാ​യി​രി​ക്കും കാ​മു​കൻ മറു​പ​ടി ഇൻ​ലൻ​ഡ്ല​റ്റ​റാ​യി അവളെ ഏൽ​പ്പി​ക്കുക. എന്തെ​ല്ലാം വേ​ല​ത്ത​ര​ങ്ങൾ ഭഗ​വാ​നേ! ഭഗ​വാ​നെ വി​ളി​ച്ചു വേ​ല​ത്ത​ര​ങ്ങൾ എന്നു പ്രാ​യം കൂടിയ എനി​ക്ക് ആക്ഷേ​പി​ക്കാം. എന്റെ ആക്ഷേ​പം ‘ജലസി’യിൽ നി​ന്നു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​താ​ണെ​ന്നു് കാ​മു​കി​മാ​രും കാ​മു​ക​ന്മാ​രും പറ​യു​ക​യും ചെ​യ്യും. എങ്കി​ലും എഴു​ത്തു​കൾ കൈ​മാ​റ്റം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടു ഫല​മു​ണ്ടാ​കും. ഫല​മെ​ന്താ​ണെ​ന്നു് ഒവിഡ് എന്ന കവി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. കേ​ട്ടാ​ലും:

(The Amores. Book I—Poem 5)

അതേ, എന്തി​നു് കാ​റ്റ​ലോ​ഗ് ചെ​യ്യു​ന്നു ഞാനും? എഴു​ത്തു കൈ​മാ​റു​ന്ന​തി​ന്റെ ഹാ​സ്യാ​ത്മ​ക​മായ ഒരു ചി​ത്രം കാണാൻ ദീപിക ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ വരച്ച ചി​ത്രം കാണാൻ—വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ സാദരം ക്ഷ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ തൽ​ക്കാ​ലം നി​ഷ്ക്ര​മി​ക്ക​ട്ടെ.

“പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​ക്കു മറ്റു മന്ത്രി​മാ​രെ നി​യ​മി​ക്കാ​നും പി​രി​ച്ചു​വി​ടാ​നും അധി​കാ​ര​മു​ണ്ടു്.” ‘ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലേ​ക്കു തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്യൂ’ എന്നു വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യോ​ടു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു മഹാ​ത്മാ​ഗാ​ന്ധി കോ​ളേ​ജി​ലെ പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലാ​യി​രു​ന്ന എം. പി. മന്മ​ഥൻ. വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യു​ടെ തർ​ജ്ജമ: The Prime minister has powers to appoint and to disappoint other ministers. തെ​റ്റു വല്ല​തു​മു​ണ്ടോ എന്നു് അദ്ധ്യാ​പ​ക​ന്റെ ചോ​ദ്യം വേ​റൊ​രു കു​ട്ടി​യോ​ടു്. “രണ്ടു to വേണ്ട സാർ” എന്നു് അയാ​ളു​ടെ ഉത്ത​രം. പണ്ടു് ഒരു ദിവസം ‘കേ​ര​ള​കൗ​മു​ദി’ നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ “ആയിരം ഉറ​ക്കം​തൂ​ങ്ങി​കൾ ഒഴു​കി​പ്പോ​യി” എന്നു കണ്ടു. റെ​യിൽ​വേ ട്രാ​ക്കിൽ വയ്ക്കു​ന്ന തടി​ക്ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു് Sleepers. അവ​യെ​യാ​ണു് തർ​ജ്ജ​മ​ക്കാ​രൻ ഉറ​ക്കം​തൂ​ങ്ങി​ക​ളാ​ക്കി​യ​തു്. ഇങ്ങ​നെ തർ​ജ്ജ​മ​ചെ​യ്ത ആൾ ലജ്ജി​ച്ചു് അടു​ത്ത ദി​വ​സം​മു​തൽ പത്ര​മാ​പ്പീ​സിൽ ചെ​ല്ലാ​തെ​യാ​യി എന്നാ​ണു് എന്റെ അറി​വു്. പത്രാ​ധി​പർ ദയ​യോ​ടു​കൂ​ടി അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ തി​രി​ച്ചു വി​ളി​ച്ചി​ട്ടും നാണം കൊ​ണ്ടു് തി​രി​ച്ചു ചെ​ന്നി​ല്ല​ത്രേ. ഈ പരി​ഭാ​ഷ​കൻ എന്നെ​യും ഒന്നു “തി​രു​ത്തി”. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ നാഷനൽ ബു​ക്ക് സ്റ്റാ​ളിൽ ഇരി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. അദ്ദേ​ഹം അവി​ടെ​ക്ക​യ​റി​വ​ന്നു് “മാ​നേ​ജർ ജോർ​ജ്ജെ​വി​ടെ?” എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. “മാ​റി​പ്പോ​യി” എന്നു് എന്റെ മറു​പ​ടി. “മാ​റി​പ്പോ​യോ?” എന്നു ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ വീ​ണ്ടും ചോ​ദ്യം. ഞാൻ മറു​പ​ടി നൽകി: “അതേ ബ്ര​ഷ്നേ​വി നു ശേഷം കോ​സി​ഗിൻ. അച്ചു​ത​മേ​നോ​നു ശേഷം കരു​ണാ​ക​രൻ. ജോർ​ജ്ജി​നു ശേഷം ഗം​ഗാ​ധ​രൻ നായർ”. തർ​ജ്ജ​മ​ക്കാ​രൻ അതു​കേ​ട്ടു് “ഓഹോ ട്രാൻ​സ്ഫ​റാ​യി​പ്പോ​യി ജോർ​ജ്ജ് അല്ലേ. അങ്ങ​നെ പറയൂ, മാ​റി​പ്പോ​യി മാ​റി​പ്പോ​യി എന്നു പറ​യാ​തെ”.

ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യിൽ കാ​ഫ്കാ യുടെ A Brother’s Murder എന്ന ചെ​റു​കഥ തർ​ജ്ജ​മ​ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ ഈ സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ ഓർ​മ്മി​ച്ചു​പോ​യി. J. A. Underwood, A Case of Fratricide എന്ന പേരിൽ ഇക്കഥ തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. Ernst Kaiser, Eithne Wilkins എന്നി​വർ ‘A Brother’s Murder’ എന്ന പേ​രി​ലും ഇതു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി​വാ​രി​ക​യി​ലെ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​ക​ര​ണം പുതിയ ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ രണ്ടു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് തർ​ജ്ജ​മ​ക​ളോ​ടും “നീതി പു​ലർ​ത്തു​ന്നി​ല്ല”. (സദൃ​ശ​ങ്ങ​ളായ വി​ല​ക്ഷണ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ. ‘രാ​ജ്യ​ത്തു് ഉട​നീ​ളം’, ‘മനഃ​പ്ര​യാ​സം’, ‘ഇത്ത​രു​ണ​ത്തിൽ’, ‘അങ്ങേ അറ്റ​ത്തെ പ്ര​ശംസ’.)

Unprecedented destruction was wrought upon the French by German tanks—ജർ​മ്മൻ കു​ള​ങ്ങൾ ഫ്ര​ഞ്ച് ജന​ത​യ്ക്ക് അഭൂ​ത​പൂർ​വ്വ​മായ നാശം വരു​ത്തി​ക്കൂ​ട്ടി എന്നു തർ​ജ്ജമ. ജർ​മ്മ​നി​യി​ലെ കു​ള​ങ്ങൾ തു​റ​ന്നു​വി​ട്ട​പ്പോൾ ഫ്ര​ഞ്ചു ജനത വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തി​ലാ​ണ്ടു പോയി എന്നു്. ശരി​യാ​ണ​ല്ലോ.

സു​ന്ദ​ര​വും വി​പ്ല​വാ​ത്മ​ക​വു​മാ​ണു് പു​ഷ്കി​ന്റെ The Bronze Horseman എന്ന കാ​വ്യം. അതാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​സ്റ്റർ പീ​സെ​ന്നു് പലരും പറ​യു​ന്നു. 1824-ലെ പീ​റ്റേർ​സ്ബർ​ഗ്ഗ് നഗ​ര​ത്തി​ലു​ണ്ടായ വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​മാ​ണു് ഈ കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ വിഷയം. എവ്ഗ​നി നി​സ്സാ​ര​നായ ഗു​മ​സ്ത​നാ​ണു്. അയാൾ​ക്കാ​കെ​യു​ള്ള​തു് ഒരു കി​ട​ക്ക​യും രണ്ടു കസേ​ര​യും. പി​ന്നെ കാ​മു​കി​യും. വെ​ള്ളം പൊ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ എവ്ഗ​നി സെ​ന​റ്റ് കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ലെ ഒരു സിം​ഹ​പ്ര​തി​മ​യിൽ പറ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു​കി​ട​ന്നു. ആ കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​നു നേരേ എതി​രെ​യാ​ണു് ഫ്ര​ഞ്ച് പ്ര​തി​മാ​നിർ​മ്മാ​താ​വു് ഫാൽ​ക്കോ​നേ (Falconet) നിർ​മ്മി​ച്ച പീ​റ്റർ ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ പ്ര​തിമ—അശ്വാ​രൂ​ഢ​പ്ര​തിമ. എവ്ഗ​നി​യു​ടെ കാ​മു​കി നദി​ക്കു് അക്ക​രെ താ​മ​സി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അവൾ വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തിൽ​പെ​ട്ടു മരി​ച്ചു. ഒരു​ദി​വ​സം അയാൾ പ്ര​തി​മ​യു​ടെ മുൻ​പി​ലൂ​ടെ നട​ന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ അതിനെ ശപി​ച്ചു. നദി​യു​ടെ കരയിൽ നഗരം നിർ​മ്മി​ച്ച​തു് പീ​റ്റ​റാ​ണ​ല്ലോ. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ നഗരം മു​ങ്ങാ​നി​ട​യാ​യ​തും ആ കഷ്ട​പ്പാ​ടൊ​ക്കെ ഉണ്ടാ​യ​തും. ശപി​ച്ച​യു​ട​നെ ലോ​ഹ​നിർ​മ്മി​ത​മായ പ്ര​തിമ ചലനം കൊ​ണ്ടു. എവ്ഗ​നി ഓടി. പക്ഷേ കു​ള​മ്പ​ടി​നാ​ദം കേൾ​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​തിമ അയാ​ളു​ടെ പിറകേ ചെ​ന്നു. ഉന്മാ​ദാ​വ​സ്ഥ​യോ​ള​മെ​ത്തിയ എവ്ഗ​നി മരി​ക്കു​മ്പോൾ കാ​വ്യം അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു.

വ്യ​ക്തി​യും സമ​ഗ്രാ​ധി​പ​ത്യ​വും തമ്മി​ലു​ള്ള സം​ഘ​ട്ട​നം ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന പു​ഷ്കിൻ വ്യ​ക്തി​യായ എവ്ഗ​നി​യോ​ടു സഹ​താ​പ​മു​ള്ള​വ​നാ​ണു്. മനു​ഷ്യ​ന്റെ ആഹ്ലാ​ദ​ത്തെ നശി​പ്പി​ച്ച പീ​റ്റ​റി​ന്റെ നേർ​ക്കു കല​യു​ടെ ചട്ട​ക്കൂ​ട്ടിൽ നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് ഉപാ​ലം​ഭം ചൊ​രി​യു​ന്ന പു​ഷ്കി​നെ കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഈ കാ​വ്യം വാ​യി​ക്ക​ണം. ഇതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് വി​ദ്വ​ജ്ജ​നോ​ചി​ത​മാ​യി എം. കെ. കു​മാ​രൻ കലാ​കൗ​മു​ദി​യിൽ ഉപ​ന്യ​സി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. നി​സ്സാ​ര​നായ എവ്ഗ​നി എവിടെ? പീ​റ്റർ ചക്ര​വർ​ത്തി എവിടെ? ആ അന്ത​രം കാ​വ്യ​ത്തിൽ ആവി​ഷ്ക​രി​ച്ച​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നു വി​ശ​ദ​മാ​ക്കി കു​മാ​രൻ എവ്ഗ​നി​യെ പു​ഷ്കിൻ കണ്ട​തു​പോ​ലെ നക്ഷ​ത്ര​മാ​യി കാ​ണു​ന്നു. ഹൃ​ദ്യ​മാ​ണു് ലേ​ഖ​ക​ന്റെ ശൈലി. വി​ശ്വ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ ഒരു മാ​സ്റ്റർ​പീ​സി​നെ കേ​ര​ളീ​യർ​ക്കു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത എം. കെ. കു​മാ​രൻ അഭി​ന​ന്ദ​ന​മർ​ഹി​ക്കു​ന്നു.

സ്പാ​നി​ഷ് നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് സെർ​വാ​ന്റീ​സി ന്റെ (തെർ​വാ​ന്റ​സ് എന്നു സ്പാ​നി​ഷ് ഉച്ചാ​ര​ണം) ഡൺ​ക്വിൿ​സ​റ്റ് എന്ന നോവൽ. (ഡൺ​കീ​ഹോ​റ്റെ എന്നു സ്പാ​നി​ഷ് ഉച്ചാ​ര​ണം) പ്ര​ധാന കഥാ​പാ​ത്ര​മായ ക്വിൿ​സ​റ്റി​നു ഭ്രാ​ന്താ​ണ​ല്ലോ. മര​ണ​ത്തോ​ടു് അടു​ത്ത​പ്പോൾ അയാ​ളു​ടെ ഭ്രാ​ന്തു് മാറി. അന​ന്ത​ര​വ​ളെ വി​ളി​ച്ചു് ക്വിൿ​സ​റ്റ് പറ​ഞ്ഞു: Niece, I feel that death is near. നോവൽ വാ​യി​ക്കൂ. ഈ വാ​ക്യം നി​ങ്ങ​ളെ വല്ലാ​തെ ചലനം കൊ​ള്ളി​ക്കും.