ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​യാ​യെ​ന്നു് എല്ലാ ആളു​ക​ളും സമ്മ​തി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു പണ്ഡി​തൻ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പണ്ഡി​ത​നെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് സം​സ്കൃത പണ്ഡി​തൻ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​മെ​ന്നു കരു​ത​രു​തു്. ഏതു വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും അവ​ഗാ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു്. ഒരി​ക്കൽ വരാ​ഹ​മി​ഹിര നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഒരു​മ​ണി​ക്കൂർ​നേ​രം വി​ദ്ദ്വ​ജ്ജ​നോ​ചി​ത​നാ​യി പ്ര​സം​ഗി​ച്ച അദ്ദേ​ഹം മറ്റൊ​രി​ക്കൽ സാർ​ത്രി നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അത്ര​യും നേരം പ്രൗ​ഢ​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചു. രണ്ടു പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളും ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന ആൾ കേ​ട്ടു. ഇങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും വി​മർ​ശ​നം സഹി​ക്കാൻ​വ​യ്യാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കവി​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചോ ഏതെ​ങ്കി​ലും അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചോ പ്ര​തി​കൂ​ല​മാ​യി ആരെ​ങ്കി​ലും ഒരു വാ​ക്കെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞാൽ പറ​ഞ്ഞ​വ​ന്റെ കഥ കഴി​ഞ്ഞ​തു​ത​ന്നെ. ഉപ​സം​ഹാര പ്ര​സം​ഗ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം അയാളെ സം​ഹ​രി​ച്ചു​ക​ള​യും. എന്റെ ഒര​ഭി​വ​ന്ദ്യ സു​ഹൃ​ത്തായ ഒരു കവി, അദ്ദേ​ഹം അദ്ധ്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്ന സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ പ്ര​സം​ഗി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ കവി പണ്ഡി​ത​നെ വി​മർ​ശി​ച്ചി​രി​ക്കാം. അല്ലെ​ങ്കിൽ വി​മർ​ശി​ച്ചു​വെ​ന്ന തെ​റ്റി​ദ്ധാ​രണ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഉണ്ടാ​യി​യെ​ന്നു​വ​രാം. ഉപ​സം​ഹാ​ര​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം കവിയെ നി​ലം​പ​രി​ശാ​ക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു. പൂച്ച എലിയെ കൊ​ല്ലാ​തെ കൊ​ല്ലു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലേ? അമ്മ​ട്ടി​ലു​ള്ള പ്ര​യോ​ഗം നട​ത്തി​യി​ട്ടു് കവി കി​റു​ക്ക​നാ​ണെ​ന്നു​വ​രെ അദ്ദേ​ഹം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. സദ​സ്സു് കൈ​യ​ടി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ കവി പറ​ഞ്ഞ​തിൽ ഒരു തെ​റ്റു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും. പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഒരം​ശ​മെ​ടു​ത്തു് സ്ഥൂ​ലീ​ക​രി​ച്ചു് അതു് അയ​ഥാർ​ത്ഥ​മാ​ണെ​ന്നു് വി​ദ​ഗ്ധ​മാ​യി സ്ഥാ​പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാർ​ഗ്ഗം. പല പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​രെ​യും ഈ രീ​തി​യിൽ, അദ്ദേ​ഹം അധി​ക്ഷേ​പ​പാ​ത്ര​മാ​ക്കു​ന്ന​തു ഞാൻ പല​പ്പോ​ഴും കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്.

സത്യ​ത്തെ ഇങ്ങ​നെ സ്വ​ന്തം വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു യോ​ജി​ച്ച​വി​ധ​ത്തിൽ മാ​റ്റി​മ​റി​ക്കു​ന്ന​തു് നമ്മു​ടെ സർ​ഗ്ഗാ​ത്മ​ക​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടേ​യും നി​രൂ​പ​ക​രു​ടെ​യും പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​ണു്. യഥാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹി​ക​ള​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എട്ടു​വീ​ട്ടിൽ​പ്പി​ള്ള​മാർ. അവ​രു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളെ വി​ധ്വം​സ​ക​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചു് സി. വി. രാ​മൻ​പി​ള്ള സത്യ​ത്തെ സത്യ​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നു് (സത്യ​ത്തി​നു്) ഒര​ഡ്ജ​സ്റ്റ്മെ​ന്റ് വരു​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പി​ല്ക്കാ​ല​ത്തെ റി​യ​ലി​സ്റ്റ് നോ​വ​ലു​ക​ളി​ലും ഈ അഡ്ജ​സ്റ്റ്മെ​ന്റു​ണ്ടു്. തൊ​ഴി​ലാ​ളി വർ​ഗ്ഗ​സം​സ്കാ​ര​ത്തെ ‘ആദർ​ശാ​ത്മക’മായി ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ച പൊൻ​കു​ന്നം വർ​ക്കി യുടെ കൃ​തി​ക​ളിൽ, തകഴി യുടെ കൃ​തി​ക​ളിൽ സത്യ​ത്തെ ‘ഒപ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ’നുള്ള ശ്ര​മ​മാ​ണു​ള്ള​തു്. എക്സി​സ്റ്റെൻ​ഷ്യ​ലി​സ​ത്തെ അവ​ലം​ബി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് രചി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നവീന നോ​വ​ലു​ക​ളി​ലും നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും സത്യ​ത്തി​ന്റെ അഡ്ജ​സ്റ്റ്മെ​ന്റേ​യു​ള്ളൂ.

“[വൈ​ര​സ്യ​ത്തി​ന്റെ] ചരി​ത്രം ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ തു​ട​ക്കം​തൊ​ട്ടു് ആരം​ഭി​ക്കു​ന്നു. ഈശ്വ​രൻ​മാർ​ക്കു മു​ഷി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവർ മനു​ഷ്യ​നെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. തനി​ച്ചി​രു​ന്ന ആദാ​മി​നു വൈ​ര​സ്യ​മു​ണ്ടാ​യി. അപ്പോൾ ഔവ്വ​യെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ വൈ​ര​സ്യം ലോ​ക​ത്തു കട​ന്നു​കൂ​ടി. ജന​സം​ഖ്യ കൂ​ടു​ന്ന​ത​നു​സ​രി​ച്ചു് ആനു​പാ​തി​ക​മാ​യി അതും വർ​ദ്ധി​ച്ചു. ആദാം ഒറ്റ​യ്ക്കി​രു​ന്നു മു​ഷി​വു് അനു​ഭ​വി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു് ഒരി​മി​ച്ചി​രു​ന്ന ആദാ​മി​നും ഔവ്വ​യ്ക്കും വൈ​ര​സ്യം: അന​ന്ത​രം ആദാ​മും ഔവ്വ​യും കേനും ഏബലും ഒരു കു​ടും​ബ​മാ​യി വൈ​ര​സ്യ​ത്തിൽ വീണു. പി​ന്നീ​ടു് ജന​സം​ഖ്യ വർ​ദ്ധി​ച്ചു. അപ്പോൾ ജന​ത​യ്ക്കു കൂ​ട്ട​ത്തോ​ടെ വൈ​ര​സ്യം” എന്നു കീർ​ക്ക​ഗൊർ എഴു​തി​യ​പ്പോ​ഴും പരി​പൂർ​ണ്ണ സത്യം പ്ര​കാ​ശി​ച്ചി​ല്ല. സത്യ​ത്തി​ന്റെ ഒപ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്ക​ലാ​ണു് നട​ക്കു​ന്ന​തു്. ഏതെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ന്നു സത്യ​മാ​ണെ​ന്നു കരു​തി​യാൽ മറ്റു​ള്ള​വ​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു് അതി​നു് അക​മ്പ​ടി സേ​വി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ​യും തത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​ന്മാ​രു​ടെ​യും വി​ദ്യ​യാ​ണു്.

സത്യ​ത്തി​നു വരു​ന്ന ഈ രൂ​പ​പ​രി​വർ​ത്ത​നം നേ​ര​മ്പോ​ക്കു​ക​ളിൽ ധാ​രാ​ള​മാ​യു​ണ്ടു്. വി​ശേ​ഷി​ച്ചും അശ്ലീ​ല​ങ്ങ​ളായ നേ​ര​മ്പോ​ക്കു​ക​ളിൽ. കോളിൻ വിൽസൺ പറഞ്ഞ ഒരു നേ​ര​മ്പോ​ക്കു വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ സദ​യാ​നു​മ​തി​യോ​ടു​കൂ​ടി ഞാൻ സ്വീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ. വി​ള​ക്കു​തൂ​ണിൽ പ്രാ​യം​ചെ​ന്ന പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ വലി​ഞ്ഞു കയ​റ​രു​തെ​ന്നു് അവ​രു​ടെ അമ്മ​മാർ​ക്കു നിർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടു്. ഒരമ്മ പറ​ഞ്ഞു: “മോളേ, തൂണിൽ കയ​റ​രു​തു്. ആൺ​കു​ട്ടി​കൾ നി​ന്റെ അണ്ടർ​വ​യ​റി​ന്റെ നി​റ​മെ​ന്തെ​ന്നു നോ​ക്കും”. മകൾ അമ്മ കാ​ണാ​തെ തൂണിൽ കയ​റി​യി​ട്ടു് ഞാനതു ചെ​യ്തു​വെ​ന്നു പി​ന്നീ​ടു് അമ്മ​യെ അറി​യി​ച്ചു. “നി​ന്നോ​ടു നേ​ര​ത്തെ ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ അരു​തെ​ന്നു്?” മകൾ മറു​പ​ടി നല്‍കി: “പേ​ടി​ക്കാ​നി​ല്ല അമ്മേ, ഞാൻ അണ്ടർ​വെ​യർ ഇടാ​തെ​യാ​ണു് തൂണിൽ കയ​റി​യ​തു്”. പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ ഈ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യാ​ണു് മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ ‘ഇരു​ണ്ട നക്ഷ​ത്ര​ങ്ങൾ എന്ന ചെ​റു​ക​ഥ​യെ​ഴു​തിയ ജോർജ് താ​ഴ​ത്ത​ങ്ങാ​ടി​ക്കു​ള്ള​തു്. ഒരു​ത്തൻ ഒരു​ത്തി​യെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അവൾ വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞ​വ​ളാ​ണെ​ന്നു് പി​ന്നീ​ടു് അയാൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. രണ്ടാ​മ​ത്തെ പ്ര​സ​വ​ത്തിൽ അവൾ മരി​ക്കു​ന്നു. അത​റി​ഞ്ഞ അയാൾ ദുഃ​ഖി​ക്കു​ന്നു. ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ന്റെ തൂ​ണി​ലേ​യ്ക്കു​ള്ള ഈ വലി​ഞ്ഞു​ക​യ​റ്റം മറ്റു ബാ​ല​ന്മാർ​ക്കു കൗ​തു​ക​പ്ര​ദം​ത​ന്നെ. കല​യു​ടെ അണ്ടർ​വെ​യർ ധരി​ക്കാ​തെ​യു​ള്ള ആ കയ​റ്റം കയ​റു​ന്ന ആളി​ന്റെ നി​ഷ്കാ​പ​ട്യ​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, പ്രാ​യം കൂ​ടി​യ​വർ യാ​ദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി അങ്ങോ​ട്ടു നോ​ക്കു​ക​യും “ഹായ്, വക​തി​രി​വി​ല്ലാ​യ്മ” എന്നു പറ​ഞ്ഞു കണ്ണു പിൻ​വ​ലി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

വേ​ല​ക്കാ​രെ​ക്കൂ​ടി സിനിമ കാണാൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടൊ? തീ​യ​റ്റ​റി​ന​ക​ത്തി​രു​ന്നു് അവർ ആവ​ശ്യ​ത്തി​ല​ധി​കം സം​സാ​രി​ക്കും. തവളകൾ രാ​ത്രി കര​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ടാൽ ഈ ലോ​ക​മാ​കെ അവ​യ്ക്കു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നും. ഉജ്ജ്വ​ല​മായ വി​വാ​ഹ​ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര. ഒരു​വ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു് പട്ടി ഓടി​വ​ന്നു് ആദ്യം കണ്ട വി​ള​ക്കു​തൂ​ണി​ന്റെ അരി​കിൽ​നി​ന്നു് ഒരു കാ​ലു​യർ​ത്തു​മ്പോൾ അതി​ന്റെ വി​ചാ​രം അതു മഹ​നീ​യ​മായ കൃ​ത്യം ചെ​യ്യു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു്. ഈ ലോ​ക​ത്തു​വ​ച്ചു് ഏറ്റ​വും ഇഡി​യോ​ട്ടി​ക്കായ വാ​ഹ​ന​മാ​ണു് ഓട്ടോ​റി​ക്ഷ. അതോ​ടി​ക്കു​ന്ന ആളി​ന്റെ വി​ചാ​രം ഫോ​ഡ്ലി​ങ്ക​ണോ റോൾ​സ്റോ​യ്സോ ഓടി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു്. ഇവ​യെ​ല്ലാം ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന തെ​റ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​കൾ ചില എഴു​ത്തു​കാർ​ക്കു​മു​ണ്ടു്.

ഒരേ അനു​ഭ​വം തന്നെ പലർ​ക്കു​മു​ണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ടു്. പ്രേ​മ​ഭാ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ വി​യോ​ഗം. വേ​ണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ മരണം ഇവ​യൊ​ക്കെ ഒരേ​ത​ര​ത്തിൽ വി​ഭി​ന്ന വ്യ​ക്തി​ക​ളു​ടെ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. അവരിൽ യഥാർ​ത്ഥ​മായ കലാ​വൈ​ഭ​വ​മു​ള്ള​വർ ആ അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ​ക്കു രൂപം നല്കു​മ്പോൾ അവ​യ്ക്കു അന്യാ​ദൃ​ശ്യ സ്വ​ഭാ​വ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്നു. കലാ​വൈ​ഭ​വ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അനു​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ആവി​ഷ്കാ​രം വി​ര​സ​മാ​യി മാറും. ഉറൂബി ന്റെ ‘സു​ന്ദ​രി​ക​ളും സു​ന്ദ​ര​ന്മാ​രും’ എന്ന നോ​വ​ലി​ന്റെ ആദ്യ​ത്തെ അധ്യാ​യം നോ​ക്കുക. അവിടെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന സംഭവം പല​രു​ടേ​യും ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​മാ​ണു്. എന്നാൽ ഉറൂ​ബി​ന്റെ കലാ​വൈ​ദ​ഗ്ധ്യം അതിനെ നി​സ്തു​ല​മാ​ക്കി മാ​റ്റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കേ​ശ​വ​ദേ​വി ന്റെ ‘അയൽ​ക്കാർ’ എന്ന നോ​വ​ലിൽ വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ വർ​ണ്ണ​ന​മു​ണ്ടു്. വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ ആർ​ക്കാ​ണി​ല്ലാ​ത്ത​തു? പക്ഷേ, കേ​ശ​വ​ദേ​വ് അതിനെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ അതിനു നി​സ്തു​ലാ​വ​സ്ഥ കൈ​വ​ന്നു. പൂച്ച വീ​ട്ടിൽ വന്നു​കേ​റു​ന്ന​തും ഗൃ​ഹ​നാ​യ​കൻ വിരസത കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തും ഗൃ​ഹ​നാ​യിക കാ​രു​ണ്യം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും സർ​വ​സാ​ധാ​ര​ണം. ആ പൂച്ച പ്ര​സ​വി​ക്കു​മ്പോൾ ഗൃ​ഹ​നാ​യി​ക​യ്ക്കു ദയ. എന്നാൽ അവ അവ​ളു​ടെ സാരി കടി​ച്ചു​കീ​റു​മ്പോൾ ദേ​ഷ്യം. അവൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ഗൃ​ഹ​നാ​യ​കൻ പൂ​ച്ച​ക്കു​ട്ടി​ക​ളെ ദൂ​രെ​ക്ക​ള​യു​മ്പോൾ ‘പെറ്റ തള്ള’യുടെ വേദന ഗൃ​ഹ​നാ​യി​ക​യു​ടെ വേ​ദ​ന​യാ​യി മാ​റു​ന്നു. ഈ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ, അവ​യോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ ജോർജ് ഓണ​ക്കൂർ തന്റേ​തായ മട്ടിൽ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​മ്പോൾ കഥ​യ്ക്കു് അന്യാ​ദൃ​ശ​സ്വ​ഭാ​വം വരു​ന്നു (നാലു പൂ​ച്ച​ക്കു​ട്ടി​കൾ, മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ലെ കഥ). കഥാ​കാ​ര​ന്റെ നർ​മ്മ​ഭാ​സു​ര​മായ ശൈ​ലി​യും ഹൃ​ദ്യ​മായ ആഖ്യാ​ന​വും കൊ​ണ്ടാ​ണു് കഥ​യ്കു് ഈ അദ്വീ​തീ​യാ​വ​സ്ഥ ലഭി​ക്കു​ന്ന​തു്. അനു​ഭ​വം ഭാ​വ​നാ​ത്മ​ക​മായ അനു​ഭ​വ​മാ​യി ഇവിടെ മാ​റു​ന്നു.

നമ്മൾ നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന പല വാ​ക്കു​ക​ളു​ടേ​യും അർ​ത്ഥം നമു​ക്ക​റി​യി​ല്ല. ‘ഏഞ്ചു​വ​ടി’ എന്നു നമ്മൾ പല​പ്പോ​ഴും പറയും. എന്താ​ണർ​ത്ഥം? പെ​ട്ട​ന്നു് പറയാൻ പറ്റി​ല്ല. സങ്ക​ല​നം, വ്യ​വ​ക​ല​നം, ഗുണനം, ഹരണം എന്നു പൂർ​ണ്ണ സം​ഖ്യ​ക്കു് നാലു പ്ര​ക്രി​യ​കൾ. ഭി​ന്ന​സം​ഖ്യ​ക്കും അതേ നാലു പ്ര​ക്രി​യ​കൾ. അങ്ങ​നെ എട്ടു ചു​വ​ടു്. ആ എട്ടു ചു​വ​ടാ​ണു് എഞ്ചു​വ​ടി​യാ​യ​തു്. ഞാൻ പാ​ള​യ​ത്തു ബസ്സ് കാ​ത്തു നി​ല്ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ട്രാൻ​സ്പോർ​ട്ട് റെ​വ്യൂ​വി​ന്റെ എഡി​റ്റർ ഒറ്റ​ച്ചോ​ദ്യം. “വാ​താ​പി എന്നു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന ഒരു ഗണേ​ശ​കീർ​ത്ത​ന​മു​ണ്ട​ല്ലോ… എന്താ വാ​താ​പി​യു​ടെ അർ​ത്ഥം?” എനി​ക്കു പറയാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. വാ​താ​പി എന്നൊ​രു സ്ഥലം ആന്ധ്ര​യി​ലു​ണ്ടെ​ന്നും അവിടെ ഒരു ഗണപതി ക്ഷേ​ത്ര​മു​ണ്ടെ​ന്നും ഒരു സു​ഹൃ​ത്തു് പി​ന്നീ​ടു് പറ​ഞ്ഞു​ത​ന്നു. ഒരു ദിവസം ദർശൻ ബു​ക്സി​ലി​രു​ന്നു ഇറ്റാ​ലോ കാൽ​വി​നോ യുടെ ഒരു ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ വന്നു് Mafia എന്ന​തി​ന്റെ പൂർ​ണ്ണ​രൂ​പ​മെ​ന്തെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​യി​രു​ന്നു എനി​ക്ക്. പി​ന്നീ​ടു് കോളിൻ വിൻ​സൺ​ന്റെ A Criminal History of Mankind എന്ന പു​സ്ത​കം വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ അതി​ന്റെ പൂർ​ണ്ണ​രൂ​പം കി​ട്ടി. വി​ദേ​ശ​ശ​ക്തി​ക​ളെ എതിർ​ത്ത ഇറ്റ​ലി​യി​ലെ ഒരു പ്ര​യോ​ഗ​മാ​ണ​തു്. Morte Alla Francia Italia Anela— Death to France is Italy’s cry. വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നോ​ടു് എന്റെ ഒരു ചോ​ദ്യം. ‘രാവു്’ എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ രാ​ത്രി എന്നർ​ത്ഥം. ‘രാ​വി​ലെ’ എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ ‘പ്ര​ഭാ​ത​ത്തിൽ’ എന്നും, അതെ​ങ്ങ​നെ?

ടി. വി. അജിത്, താ​ങ്കൾ കു​മാ​രി വാ​രി​ക​യിൽ എഴു​തിയ ‘പകൽ മൗ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ’ എന്ന കഥ വാ​യി​ച്ചു. ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ താൻ സ്നേ​ഹി​ച്ച പെൺ​കു​ട്ടി​യെ വി​വാ​ഹം കഴി​ക്കാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു് അവ​ളു​ടെ അച്ഛ​നോ​ടു അപേ​ക്ഷി​ച്ച​പ്പോൾ ജോ​ലി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നു പെ​ണ്ണി​നെ കൊ​ടു​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു് അയാൾ മറു​പ​ടി നല്കി. കാലം കഴി​ഞ്ഞു. അവൾ വേ​റൊ​രു​ത്ത​നെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു. ഇതി​ന​കം ബാ​ങ്ക് മനേ​ജ​റാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ ആ വി​ധ​വ​യെ കല്യാ​ണം കഴി​ക്കാൻ സന്ന​ദ്ധ​നാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എത്ര​പേർ കൈ​കാ​ര്യം​ചെ​യ്ത​താ​ണു് ഈ വിഷയം! എന്നി​ട്ടും ഒരു പു​തു​മ​യും ഒൌ​ചി​ത്യ​വും ഇല്ലാ​തെ അതെ​ടു​ത്തു വാ​രി​ക​യിൽ വച്ച​ല്ലോ. വിഷയം പഴ​ഞ്ച​നാ​യി​ക്കൊ​ള്ള​ട്ടെ. അതിൽ ‘വീ​ണ്ടും ജീ​വി​ക്കാൻ’ താ​ങ്കൾ​ക്കു കഴി​യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ താ​ങ്ക​ളെ​ന്തി​നു പേ​ന​യെ​ടു​ക്ക​ണം? എന്തി​നു വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം? ഈ ലോകം ജീ​വി​ക്കാൻ പറ്റാ​ത്ത​താ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടും ഞങ്ങൾ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തു് കു​റ​ച്ചു സ്വ​പ്ന​ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു​ണ്ടു് എന്ന​തി​നാ​ലാ​ണു്. ആ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളേ​യും താ​ങ്കൾ ഇങ്ങ​നെ തകർ​ക്ക​രു​തു്. ഇതൊരു അപേ​ക്ഷ​യാ​ണു്.

സാ​ഹി​ത്യ​വാ​ര​ഫ​ല​ത്തിൽ ഇന്നു​വ​രെ ഒരു കള്ള​വും എഴു​തി​യി​ട്ടി​ല്ല. ഇനി പറയാൻ പോ​കു​ന്ന സം​ഭ​വ​വും സത്യ​മാ​ണു്. ലിവർ എൻ​ലാർ​ജ്മെ​ന്റ് വന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് വീർ​ത്ത വയറു്, ഒട്ടിയ ചന്തി കമ്പു​പോ​ലു​ള്ള കാ​ലു​കൾ, രണ്ടു മൂ​ക്കിൻ ദ്വാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നും കട്ട മൂ​ക്കള ഒഴുകി മേൽ​ച്ചു​ണ്ടി​നെ സ്പർ​ശി​ക്കു​ന്നു. താ​റാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ ആ ചെ​റു​ക്കൻ മു​റ്റ​ത്തു നട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. പരി​പൂർ​ണ്ണ നഗ്നൻ. അദ്ദേ​ഹം വി​ദേ​ശ​നിർ​മ്മി​ത​മായ ഒരു പാ​ക്ക​റ്റ് ബി​സ്ക​റ്റു​മാ​യി എന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. തൂ​വെ​ള്ള ജു​ബ​യും മു​ണ്ടും. പു​ളി​യി​ല​ക്ക​ര​യൻ നേ​രി​യ​തു് കഴു​ത്തിൽ ചു​റ്റി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ചെ​റു​ക്ക​നെ കണ്ട​മാ​ത്ര​യിൽ അദ്ദേ​ഹം അവനെ എടു​ത്തു. ബി​സ്ക്ക​റ്റ് അവ​ന്റെ കൈ​യ്യിൽ കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു കൊ​ഞ്ചി​ച്ചു. ഒരു ഇഞ്ചി​നി​യർ അക്കാ​ല​ത്തു് എന്റെ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടു്. അയാ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു മകളെ സം​ബ​ന്ധം ചെ​യ്യി​ക്കാ​നു​ള്ള ആഗ്ര​ഹ​ത്തോ​ടു കൂടി എത്തിയ അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു ഞാൻ പറ​ഞ്ഞു: “സാർ ആ കൊ​ച്ചു് ഈ വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​ത​ല്ല. അടു​ത്ത വീ​ട്ടിൽ മു​റ്റ​മ​ടി​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​യു​ടെ മക​നാ​ണു്”. അദ്ദേ​ഹം അവനെ താഴെ നി​റു​ത്തി. ഷർ​ട്ടും നേ​രി​യ​തും മു​ഴു​വൻ മാ​ലി​ന്യം. വിദേശ നിർ​മ്മി​ത​മായ ബി​സ്ക​റ്റ് അവൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്തു. എനി​ക്ക​പ്പോൾ ചി​രി​ക്കാ​ന​ല്ല കര​യാ​നാ​ണു് തോ​ന്നി​യ​തു്. ഇതു​പോ​ലു​ള്ള സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ സാ​ധാ​ര​ണ​ങ്ങ​ള​ത്രേ. അവ​യി​ലൊ​രു സം​ഭ​വ​മെ​ടു​ത്തു് ശത്രു എന്ന ഹാ​സ്യ​ചി​ത്ര​കാ​രൻ കാർ​ട്ടൂ​ണാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു (എക്സ്പ്ര​സ്സ് വാരിക, ലക്കം 8).

ആവ​ശ്യ​ത്തി​ല​ധി​കം പണവും കു​റ​ച്ചു ലഗേ​ജും ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ തീ​വ​ണ്ടി​യാ​ത്ര രസ​ക​ര​മാ​ണു്. ലേശം മഴ. ഞാൻ തീ​വ​ണ്ടി​യി​ലെ വിൻഡോ സീ​റ്റി​ലി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. പട്ടാ​ള​ത്തി​ലെ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നായ ഭർ​ത്താ​വി​നെ യാ​ത്ര​യാ​ക്കാൻ സു​ന്ദ​രി​യായ ഭാ​ര്യ​യും അവ​ളു​ടെ മറ്റു ബന്ധു​ക്ക​ളും വന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. സൈ​നി​കോ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ വണ്ടി​യിൽ കയറി. സു​ന്ദ​രി കണ്ണീ​രൊ​ഴു​ക്കു​ന്നു. ആ കണ്ണീ​രിൽ വന്നു​വീ​ണു ജല​ശീ​ക​രം. രണ്ടും കൂടെ ഒരു​മി​ച്ചു ചേർ​ന്നു ചു​ണ്ടി​ലേ​ക്കു് ഒലി​ച്ചി​റ​ങ്ങി ആകർ​ഷ​ക​മായ കാഴ്ച. ഞാൻ കാ​ളി​ദാ​സ​ന്റെ സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ ആ ശ്ലോ​കം ഓർ​മ്മി​ച്ചു.

മറ്റൊ​രു സന്ദർ​ഭം. രാ​ത്രി പത്തു​മ​ണി​യാ​യി. ഉറ​ങ്ങാ​നാ​യി മു​ക​ളി​ലു​ള്ള ബർ​ത്തിൽ കയറി. പോ​ക്ക​റ്റി​ലു​ള്ള പണം താഴെ വീ​ഴ​രു​തു്. ഉറ​ക്ക​ത്തിൽ ആരും എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​രു​തു് എന്നൊ​ക്കെ​ക്ക​രു​തി നോ​ട്ടു​ക​ളും പോ​ക്ക​റ്റി​ന്റെ മു​കൾ​ഭാ​ഗ​വും ക്ലി​പ്പു​കൾ​കൊ​ണ്ടു​റ​പ്പി​ച്ചു. അപ്പോ​ഴാ​ണു് കു​ന്നു​ങ്കു​ള​ത്തു​കാ​ര​നായ ഒരാൾ, എഴു​പ​തു​വ​യ​സ്സു​ള്ള ഒരു തമ്പി—അടു​ത്തു വന്നു​നി​ന്നു ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു: “എനി​ക്കും​കൂ​ടെ കുറെ ക്ലി​പ്പു തരുമോ?” “തരാം” എന്നു ഞാൻ. തമ്പി: പക്ഷേ, ഇരു​പ​തി​നാ​യി​രം രൂ​പ​യി​ല​ധി​ക​മു​ണ്ടു്. പോ​ക്ക​റ്റിൽ കൊ​ള്ളു​ക​യി​ല്ല. ക്ലി​പ്പിൽ ഒതു​ങ്ങു​ക​യു​മി​ല്ല”. ഞാൻ: എന്നാൽ മടി​യിൽ വച്ചു​കൊ​ള്ളൂ. അയാൾ നേരം വെ​ളു​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ നോ​ട്ടു​കെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് ഉന്തിയ വയ​റു​മാ​യി ഇസ്പീ​ഡ്ഗു​ലാ​നെ​പ്പോ​ലെ നി​ന്നു. രണ്ടാ​മ​ത്തെ തട്ടി​ലാ​ണു് തമ്പി​ക്കു കി​ട​ക്കേ​ണ്ട​തു്. താ​ഴ​ത്തെ തട്ടിൽ ഭാര്യ ഉറ​ക്കം തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കനത്ത ചങ്ങ​ല​യും അതി​ന്റെ അറ്റ​ത്തെ കൊ​ളു​ത്തും​കൊ​ണ്ടു് നടു​വി​ല​ത്തെ സീ​റ്റ് ഉറ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും തമ്പി​ക്കു് പേടി അതു താ​ഴ​ത്തേ​ക്കു​വീ​ണു് അര​ത്ത​മ്മ​പ്പി​ള്ള​ത്ത​ങ്ക​ച്ചി​യു​ടെ മുഖം ചത​ഞ്ഞ് ചമ്മ​ന്തി​യാ​യി​പ്പോ​കു​മെ​ന്നു്. വീ​ഴു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു ഞങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടും തമ്പി​ക്കു വി​ശ്വാ​സ​മാ​യി​ല്ല. അന്ന​നാ​ള​ത്തി​ന്റെ മറ്റേ​യ​റ്റം​കൊ​ണ്ടു കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ വലിയ ശബ്ദം കേൾ​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ആ കു​ന്ന​ങ്കു​ള​ത്തു​കാ​ര​ന്റെ നില എനി​ക്കു മറ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. രണ്ടു​മാ​സം കഴി​ഞ്ഞ് ഞാൻ ഭി​ലാ​യിൽ ഒരു പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു ചെ​ന്ന​പ്പോൾ സദ​സ്സി​ന്റെ മുൻ​വ​രി​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു ആ മനു​ഷ്യൻ. വയറു് അപ്പോ​ഴും ഉന്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. നോ​ട്ടു​കെ​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും ആ ഉന്ത​ലി​നു കാരണം.

വേ​റൊ​രു സന്ദർ​ഭം. എന്റെ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു് കറു​ത്തു തടി​ച്ച ഒരാ​ന്ധ്രാ​ക്കാ​രി ഇരി​ക്കു​ന്നു. രാ​ത്രി​യാ​കു​മ്പോൾ എനി​ക്കു കി​ട​ക്കേ​ണ്ട സീ​റ്റാ​ണ​തു്. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും അവൾ പോ​കു​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു ഞാൻ. പത്തു​മ​ണി​യാ​യി. എന്നി​ട്ടും അവൾ അന​ങ്ങു​ന്ന ഭാ​വ​മി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ ടി​ക്ക​റ്റ് എക്സാ​മി​ന​റോ​ടു കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞു. അയാൾ എന്തോ നിർ​ദ്ദേ​ശം നല്കി​യ​യു​ട​നെ ഒരു നീ​ര​സ​വും കാ​ണി​ക്കാ​തെ അവൾ താ​ഴെ​യി​റ​ങ്ങി കമി​ഴ്‌​ന്നു കി​ട​ന്നു. എല്ലാ​വ​രും ഉറ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. കെ. കെ.എക്സ്പ്ര​സ്സാ​ണു് വലിയ വേ​ഗ​ത്തി​ലാ​ണു് യാത്ര. തീ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ ഉല​ച്ചി​ലി​നൊ​ത്തു് അവ​ളു​ടെ പൃഥുല നി​തം​ബം റോ​ട്ടേ​റ്റ് ചെ​യ്യാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി ഉണർ​ന്നു. എല്ലാ​വ​രു​ടേ​യും കണ്ണു​കൾ ആ റൊ​ട്ടേ​ഷ​നി​ലേ​യ്ക്ക്. അല്പം കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ടി​ക്ക​റ്റ് എക്സാ​മി​നർ അതിലേ വന്നു. അയാ​ളും കണ്ടു ആ നി​തം​ബ​ഭ്ര​മ​ണം. അയാൾ അവളെ വി​ളി​ച്ചു​ണർ​ത്തി എവി​ടെ​യോ വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. മറ്റു യാ​ത്ര​ക്കാർ​ക്കു് എന്നോ​ടു വി​രോ​ധം. റി​ഫ്ല​ക്റ്റ​ഡ് അനി​മോ​സി​റ്റി എന്നു പറയാം. എന്റെ പരാ​തി​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ അവൾ​ക്കു സീ​റ്റിൽ​നി​ന്നു മാ​റേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തു്. ഇങ്ങ​നെ എത്ര വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും എഴു​താം. തല്ക്കാ​ലം ഇത്ര​യും മതി. കെ. എം. റോയ് ഒരു തീ​വ​ണ്ടി യാ​ത്ര​യെ രസ​ക​ര​മാ​യി വർ​ണ്ണി​ച്ച​തു കണ്ട​പ്പോൾ (മംഗളം വാരിക) ഞാനും ഇതെ​ല്ലാം രസ​ക​ര​മാ​യി ഓർ​മ്മി​ച്ചു​വെ​ന്നേ​യു​ള്ളൂ. തീ​വ​ണ്ടി​യാ​ത്ര​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അതി​സു​ന്ദ​ര​ങ്ങ​ളായ രണ്ടു ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ. Paul Theroux എഴു​തിയ The Great Railway Bazaar; The Old Patagonian Express. രണ്ടു രത്ന​ങ്ങ​ളാ​ണിവ.

ഒരു വി​ജാ​തീയ വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തി​ന്റെ ദാർ​ഢ്യം ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ച്, ആ ജീ​വി​ത​ത്തെ തകർ​ക്കാൻ പോ​കു​ന്ന സാ​മൂ​ഹി​ക​സ​ത്യ​ങ്ങ​ളെ അനാ​വ​ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന ‘ഫുൾ​ടൈം പ്യൂൺ’ ഭം​ഗി​യാർ​ന്ന ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ണു് (കു​ങ്കു​മം വാരിക, എൻ. പി. ഹനീഫ). ഭർ​ത്താ​വു് മു​സ്ലീം ഭാര്യ ഹി​ന്ദു. അവ​രു​ടെ പ്രേ​മം അസ​ത്യ​മെ​ന്നു തോ​ന്ന​ത്ത​ക്ക​വി​ധം ആദർ​ശാ​ത്മ​കം. ആ ദാ​മ്പ​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തെ തകർ​ക്കാൻ ഒരു ധനികൻ വരു​ന്നു എന്ന സൂചന നല്കു​ന്നു കഥാ​കാ​രൻ. ചേ​രി​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള​വ​രെ ഒഴി​പ്പി​ക്കുക എന്ന​താ​ണു് അയാ​ളു​ടെ ലക്ഷ്യം. ആ ലക്ഷ്യം സാ​ക്ഷാ​ത്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല. എങ്കി​ലും പാ​വ​ങ്ങ​ളെ നശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ശക്തി​വി​ശേ​ഷ​മാ​ണ​തു്. ഇതിനെ ആകർ​ഷ​ക​മാ​യി കഥാ​കാ​രൻ ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആഖ്യാ​ന​രീ​തി​ക്കു് സവി​ശേ​ഷ​ത​യു​ണ്ടു്.

റഷ്യൻ സർ​ക്കാ​രി​നെ കളി​യാ​ക്കു​ന്ന അമേ​രി​ക്കൻ നേ​ര​മ്പോ​ക്കു​കൾ ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടു്. അവ​യി​ലൊ​ന്നു് എഴു​ത​ട്ടെ: കാ​ല​ത്തു് ആറു​മ​ണി​ക്കു റെ​ഡ്സ്സ ്വ​യ​റിൽ വന്നു​കൂ​ടു​ന്ന പൗ​ര​ന്മാർ​ക്കു് ആഹാരം, വൊഡ്ക, ചോ​ക്ക​ല​റ്റ് ഇവ കി​ട്ടു​മെ​ന്നു് ഭക്ഷ്യ​വി​ത​ര​ണ​മ​ന്ത്രി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു. ക്രെം​ലി​ന്റെ മുൻ​പിൽ അന​ന്ത​മായ ക്യൂ. ഏഴു​മ​ണി​ക്കു പ്ര​ഖ്യാ​പ​ന​മു​ണ്ടാ​യി വേ​ണ്ടി​ട​ത്തോ​ളം ഭക്ഷ്യ​സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ ഇല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ ജൂ​ത​ന്മാ​രെ​ല്ലാം തി​രി​ച്ചു​പോ​ക​ണ​മെ​ന്നു്. ഇങ്ങ​നെ അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി കഴി​ഞ്ഞ മൂ​ന്നു​മ​ണി​വ​രെ പല പ്ര​ഖ്യാ​പ​ന​ങ്ങൾ നട​ന്ന​പ്പോൾ പല വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും​പെ​ട്ട ആളുകൾ ഒരു കഷണം റൊ​ട്ടി​പോ​ലും കി​ട്ടാ​തെ വീ​ടു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് തി​രി​ച്ചു​പോ​യി. പി​ന്നെ ശേ​ഷി​ച്ച​തു് ഏതാ​നും കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​കാർ മാ​ത്രം. അവരും ഒഴി​ഞ്ഞ കൈ​യോ​ടെ വീ​ടു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു മട​ങ്ങി. തി​രി​ച്ചു​പോ​കു​മ്പോൾ ഒരു സഖാ​വു് മറ്റൊ​രു സഖാ​വി​ന്റെ തോളിൽ തട്ടി​യി​ട്ടു പറ​ഞ്ഞു: “ജൂ​ത​ന്മാർ​ക്കു് ഒരു​മ​ണി​ക്കൂ​റേ കാ​ത്തു​നിൽ​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു​ള്ളൂ”.

റഷ്യ​യിൽ ഭക്ഷ്യ​ദൗർ​ല്ല​ഭ്യം ഉണ്ടോ? അതോ ഇല്ല​യോ എന്നെ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ ഈ നേ​ര​മ്പോ​ക്കി​നു പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ണ്ടു്. പ്ര​ത്യേ​ക​മായ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടിൽ പ്ര​ശ്നം (Problem എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ) പരി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഇതു പ്രേ​രണ നല്കു​ന്നു. ഇതു തന്നെ​യാ​ണു് തോമസ് പാല മാ​മാ​ങ്കം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ ‘തി​രു​വി​താം​കൂർ രാ​ജാ​വും മന്ത്രി​ഗ​താ​ഗ​ത​വും’ എന്ന ഹാ​സ്യ​ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ പ്ര​യോ​ജ​നം. പാ​ണ്ടി​പ്പട തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നെ ആക്ര​മി​ക്കാൻ വന്ന​പ്പോൾ അവരെ എതി​രി​ടാൻ സൈ​ന്യ​മി​ല്ല, ആയു​ധ​മി​ല്ല, അതു​കൊ​ണ്ടു് കരി​ങ്കൽ​ക്കോ​ട്ട കെ​ട്ടാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു രാ​ജാ​വു്. അതി​നും പണ​മി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് പനയും മു​ള​യും കൊ​ണ്ടു് പൊ​ക്ക​ത്തിൽ വേ​ലി​കെ​ട്ടി പറ​മ്പിൽ കരി​ങ്കൽ​ഭി​ത്തി​യു​ടെ പടം​വ​ര​ച്ചു. ശത്രു​ക്കൾ വന്നു. ഈ കരി​ങ്കൽ​ക്കോ​ട്ട ഭേ​ദി​ക്കാൻ വയ്യ എന്നു കണ്ടു് അവർ തി​രി​ച്ചു​പോ​കാൻ ഭാ​വി​ച്ചു. അപ്പോൾ ഒരു ഭടൻ​ചെ​ന്നു് മതി​ലിൽ കൈ​യ​മർ​ത്തി​നോ​ക്കി. പന​മ്പു​പൊ​ളി​ഞ്ഞു. നി​മി​ഷം​കൊ​ണ്ടു് കരി​ങ്കൽ​കോ​ട്ട നി​ല​ത്തു്. തി​രു​വി​താം​കൂർ രാ​ജാ​വി​ന്റെ ഇതേ ബു​ദ്ധി​യാ​ണു് നൂറു പുതിയ ബസ്സു​കൾ സി​റ്റി​യി​ലി​റ​ക്കിയ സർ​ക്കാർ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് ഹാ​സ്യാ​ത്മ​ക​മാ​യി തോമസ് പാല പറ​യു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ തന്നെ കേ​ട്ടാ​ലും. മന്ത്രി ആജ്ഞാ​പി​ക്കു​ക​യാ​ണു്: “ആര​വി​ടെ? രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ വിവിധ ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന പഴയ വണ്ടി​കൾ പുതിയ പെ​യി​ന്റ​ടി​ച്ചു് ഉടൻ തല​സ്ഥാ​ന​ന​ഗ​രി​യിൽ എത്തി​ക്ക​ട്ടെ… ” വളരെ പ്രാ​ധാ​ന്യ​മാർ​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തെ പു​ച്ഛി​ച്ചു തള്ളു​ന്നി​ല്ല തോമസ് പാല. അഹ​ങ്ക​രി​ച്ചു നട്ടെ​ല്ലു​വ​ള​ച്ചു റോ​ഡിൽ​കൂ​ടെ നട​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ മു​തു​കിൽ മൊ​ട്ടു​സൂ​ചി​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം കു​ത്തു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ. ആ കു​ത്തേ​റ്റു് നട്ടെ​ല്ലു് അതി​ന്റെ യഥാർ​ത്ഥാ​വ​സ്ഥ​യിൽ ആകു​ന്നു. ഹാ​സ്യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​യോ​ജ​നം ഇത​ത്രേ.

“…രാ​ജ​ഗോ​പാ​ലാ​ചാ​രി യോ​ടു​ള്ള വെ​റു​പ്പു കാരണം രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അതി​നെ​യും നി​ശി​ത​ഭാ​ഷ​യിൽ അപ​ല​പി​ക്കാ​നാ​ണു പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തു്”.

“…സി. വി. രാ​മൻ​പി​ള്ള രാ​ജ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​നു് അനു​കൂ​ലി​യാ​ണെ​ന്ന ധാ​ര​ണ​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടും രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു് അട​ങ്ങാ​ത്ത അമർ​ഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു”. ഈ രണ്ടു വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളും ‘വി​ഹ​ഗ​വീ​ക്ഷണ’ത്തിൽ നി​ന്നാ​ണു് (സം​സ്കാര കേരളം, ലക്കം 5).

‘അപ​ല​പി​ക്കുക’ എന്ന​തി​നു് ആക്ഷേ​പി​ക്കുക എന്ന അർ​ത്ഥ​മി​ല്ല. ജ്ഞാ​ന​ത്തെ നി​ഷേ​ധി​ക്കുക അല്ലെ​ങ്കിൽ ഒളി​ച്ചു​വ​യ്ക്കുക എന്നാ​ണു് അതി​ന്റെ അർ​ത്ഥം. “…അപ​ലാ​പ​സ്തു നീ​ഹ്ന​വഃ” എന്നു അമ​ര​കോ​ശം. യഥാർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ മറ​ച്ചു​വ​യ്ക്കു​ന്ന​തു് അപ​ലാ​പം. അനു​കൂ​ലി എന്ന​ല്ല അനു​കൂ​ലൻ എന്നു​വേ​ണം. (പ്ര​തി​കൂ​ലി​യ​ല്ല പ്ര​തി​കൂ​ല​നാ​ണു്. പത്രാ​ധി​പർ​ക്കു് അഭി​മ​ത​നായ ഇര​യി​മ്മൻ തമ്പി “വി​ധി​യും പ്ര​തി​കൂ​ലൻ” എന്നു തന്നെ എഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.)

അല്പം പേ​ടി​യോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് ഞാൻ രണ്ടു തെ​റ്റു​ക​ളും ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്. പന്നി​യെ​ന്നു വി​ഹ​ഗ​വീ​ക്ഷണ കർ​ത്താ​വു് എന്നെ വി​ളി​ച്ചേ​ക്കും. “വ്യ​ക്തി​വി​ദ്വേ​ഷ​ത്തി​ന്റെ ചേർ​ക്കു​ണ്ടിൽ കി​ട​ന്നു കാ​ട്ടു​പ​ന്നി​യെ​പ്പോ​ലെ കു​ളി​ച്ചു​പു​ള​യ്ക്കു​ന്ന​താ​ണു് പര​മാ​ന​ന്ദം എന്നു് ഒരാൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ അയാളെ ആർ​ക്കു​ത​ന്നെ രക്ഷി​ക്കാൻ കഴി​യും? എന്നു് അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു. (വി​ഹ​ഗ​വീ​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ) പന്നി​യെ​ന്ന​ല്ല, പട്ടി​യെ​ന്നു നി​രൂ​പ​ക​നെ വി​ളി​ച്ചാ​ലും അയാ​ളു​ടെ സത്യാ​ന്വേ​ഷ​ണ​തൽ​പ​ര​ത്വം കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി​ല്ല.

“കാ​ളി​ദാ​സ​ന്റെ കലാ​കൗ​ശ​ല​ത്തി​നു മു​ന്നിൽ ഷേ​ക്സ്പി​യർ ഗു​രു​ദ​ക്ഷിണ വയ്ക്ക​ണ​മെ​ന്ന സത്യം അവ​ര​റി​യു​ന്നി​ല്ല” എന്നു് പ്രൊ​ഫ​സർ കെ. വി. ദേവ് മധുരം വാ​രി​ക​യിൽ. അങ്ങ​നെ ഉറ​പ്പി​ച്ചു പറ​യാ​മോ എന്നെ​നി​ക്കു സംശയം. ഗ്രീ​ക്ക്, ലാ​റ്റിൻ, ജർ​മ്മൻ, സം​സ്കൃ​തം, ഫ്ര​ഞ്ച്, ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് ഈ ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ അവ​ഗാ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അര​വി​ന്ദ​ഘോ​ഷ് കവി​ക​ളെ തരം തി​രി​ച്ച​തു് ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു്.

1. വാ​ല്മീ​കി, വ്യാ​സൻ, ഷേ​ക്സ്പി​യർ, ഹോമർ.
2. ഏസ്കി​ല​സ്, വെർ​ജിൽ, കാ​ളി​ദാ​സൻ.
3. ഗോ​യ്ഥേ.

മേ​ന്മ​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് ഒന്നാ​മ​ത്തെ​യും രണ്ടാ​മ​ത്തെ​യും വരി​ക​ളി​ലെ കവി​ക​ളെ മേ​ന്മ​യു​ടെ ക്ര​മ​മ​നു​സ​രി​ച്ച​ല്ല എഴു​തി​യ​തു്. വി​ശ്വാ​മി​ത്രൻ സ്വർ​ഗ്ഗം സൃ​ഷ്ടി​ച്ച പോലെ വാ​ല്മീ​കി യും ഷേ​ക്സ്പി​യ​റും മറ്റും പുതിയ ലോകം സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​വ​രാ​ണു്. കാ​ളി​ദാ​സ​നും ഏസ്കി​ല​സി നും വെർ​ജി​ലി നും നി​ല​വി​ലു​ള്ള ലോ​ക​ത്തെ കലാ​ത്മ​ക​മാ​യി ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കാ​നേ കഴി​ഞ്ഞു​ള്ളു. എന്റെ ഓർമ്മ ശരി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ poetic seeing world എന്നാ​ണു് അര​വി​ന്ദ് ഘോഷ് പറ​ഞ്ഞ​തു്. ഗോ​യ്ഥേ കാ​വ്യ​ചി​ന്ത​കൻ മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ഉത്കൃ​ഷ്ട​മായ കാ​വ്യ​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ഷേ​ക്സ്പി​യർ പല​പ്പോ​ഴും വാ​ല്മീ​കി​യെ അതി​ശ​യി​ച്ചു​വെ​ന്നും അര​വി​ന്ദ് ഘോ​ഷി​നു് അഭി​പ്രാ​യ​മു​ണ്ടു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് ഷേ​ക്സ്പി​യർ കാ​ളി​ദാ​സ​നു് ഗു​രു​ദ​ക്ഷിണ വയ്ക്ക​ണ​മെ​ന്ന മത​ത്തി​നു് സാ​മ​ഞ്ജ​സ്യ​മി​ല്ല. സാ​മ​ജ്ഞ​സ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു് ആരെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞാൽ അര​വി​ന്ദ ഘോഷ്, പ്രൊ​ഫ​സർ കെ. വി ദേ​വി​നെ​ക്കാൾ മോ​ശ​ക്കാ​ര​നാ​ണെ​ന്നു് സമ്മ​തി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും.

ടോ​ട്ടൽ ഡി​സി​പ്ലിൻ ഇൻ ദ ക്ലാ​സ്സ്. ആ ക്ലാ​സ്സിൽ ബഹളം വച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വർ മി​സ്ചീ​ഫ് മോ​ങ്കർ​മാർ, അരി​ത്മെ​റ്റി​ക്, ഡൾ, മൊ​ണൊ​ട്ടെ​ണ​സ്—ഇതൊ​ക്കെ സഖി വാ​രി​ക​യി​ലെ ഒരു കഥയിൽ കണ്ട​താ​ണു്. ഇനി​യു​മു​ണ്ടു് ഇതു​പോ​ലു​ള്ള പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ (അറി​യാ​തെ ഒരു നി​മി​ഷം, പവി​ത്രൻ). ഒന്നേ സം​ശ​യ​മു​ള്ളു എനി​ക്ക്. കഥാ​കാ​രൻ ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ മല​യാ​ളം കലർ​ത്തു​ന്നോ? അതോ മല​യാ​ള​ത്തിൽ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് കലർ​ത്തു​ന്നോ?

“എന്റെ ഭാര്യ, എന്റെ മക്കൾ, എന്റെ വീടു്, എന്റെ ബാ​ങ്ക് ബാ​ലൻ​സ്, എന്റെ ഏറ്റ​വും പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ ഇവ​യൊ​ക്കെ ഇവിടെ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഒരു ദിവസം യാത്ര പറ​യേ​ണ്ടി​വ​രും”—ഉണ്ണി​ക്കൃ​ഷ്ണൻ, മനോ​രാ​ജ്യം വാ​രി​ക​യിൽ. നമ്മു​ടെ ചില സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാർ ഈ വാ​ക്യം ഇന്ത്യൻ ഇങ്കിൽ എഴുതി ഫ്രെ​യിം ചെ​യ്തു് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു​വ​ച്ചു ദിവസം പത്തു തവ​ണ​യെ​ങ്കി​ലും വാ​യി​ക്ക​ണം. അങ്ങ​നെ ചെ​യ്താൽ എന്നും കാ​ല​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു് മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യെ​ക്ക​ണ്ടു് “എന്നെ ഇന്ന കമ്മി​റ്റി​യി​ലാ​ക്കൂ. ഇന്ന സമി​തി​യു​ടെ പ്ര​സി​ഡ​ന്റാ​ക്കൂ. ഞാൻ കോൺ​ഗ്ര​സ് ഐ ആണേ” എന്നു് അവർ​ക്കും പറ​യേ​ണ്ടി​വ​രി​ല്ല. (ഇതി​നൊ​ന്നും പോ​കാ​ത്ത​വ​രിൽ രണ്ടു​പേർ പ്രൊ​ഫ​സർ എൻ. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള യും കെ. സു​രേ​ന്ദ്ര​നു മാണു്.)

ഗു​സ്തി​പി​ടി​ക്കു​മ്പോൾ, ബോ​ക്സി​ങ്ങ് നട​ത്തു​മ്പോൾ, ഓടു​മ്പോൾ… ഉൽ​പ്പാ​ദി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഊർ​ജ്ജം അവർ​ക്കൊ​ക്കെ ഒന്നാം സ്ഥാ​ന​വും പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ വെ​ണ്ട​യ്ക്കാ​ത്ത​ല​ക്കെ​ട്ടും കൊ​ടു​ക്കും. എങ്കി​ലും ഈ ഊർ​ജ്ജ​ത്തി​ന്റെ ഉൽ​പ്പാ​ദ​നം വ്യർ​ത്ഥ​മായ ഉൽ​പാ​ദ​ന​മാ​ണു്. ചെ​റ്റ​ക്കു​ടി​ലിൽ താ​മ​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് മണ്ണെ​ണ്ണ​വി​ള​ക്കു​വ​ച്ചു പഠി​ച്ചു് റാ​ങ്ക് നേ​ടു​ന്ന പെൺ​കു​ട്ടി​യും ഊർ​ജ്ജം ഉല്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ആ ഊർ​ജ്ജം ആ പെൺ​കു​ട്ടി​ക്കും ലോ​ക​ത്തി​നും പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ള്ള​താ​ണു്. അങ്ങ​നെ ഊർ​ജ്ജ​ത്തെ സർ​ഗ്ഗാ​ത്മ​ക​ത്വ​ത്തി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​ചെ​ന്ന ജയ​ശ്രീ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് കലാ​കൗ​മു​ദി​യിൽ എഴു​തി​യ​തു നന്നാ​യി. ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​നി​യായ ആ പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ പടം കവർ പേജിൽ കൊ​ടു​ത്ത​തു് അതി​ലു​മേ​റെ നന്നാ​യി.