വസിഷ്ഠൻ ഋഷി; ജഗതിയും ത്രിഷ്ടപ്പും ഛന്ദസ്സ്; അഗ്നിന്ദ്രാദികൾ ദേവത.
ഞങ്ങൾ പുലർകാലത്ത് അഗ്നിയെയും, പുലർകാലത്ത് ഇന്ദ്രനെയും, പുലർകാലത്ത് മിത്രാവരുണന്മാരെയും, പുലർകാലത്ത് അശ്വികളെയും വിളിയ്ക്കുന്നു; ഞങ്ങൾ പുലർകാലത്തു ഭഗനെയും പൂഷാവിനെയും ബ്രഹ്മണസ്പതിയെയും, പുലർകാലത്തു സോമനെയും രുദ്രനെയും വിളിയ്ക്കുന്നു.1
യാതൊരുവനെ സ്തുതിച്ചിട്ടു ദരിദ്രനും, ധനികനായ രാജാവും, ‘ഇത്തിരി ധനം!’ എന്നുരിയാടുമോ; പുലർകാലത്ത്, ആ ജേതാവായ, ഓജസ്വിയായ, ഭാരവാഹിയായ, അദിതിപുത്രനായ ഭഗനെ ഞങ്ങൾ വിളിയ്ക്കുന്നു.2
ഭഗ, മികച്ച നേതാവായ ഭഗ, സത്യധനനായ ഭഗ, അവിടുന്നു ഞങ്ങൾക്കു തന്ൻ, ഈ കർമ്മം സംരക്ഷിച്ചാലും: ഭഗ, ഗവാശ്വങ്ങളെക്കൊണ്ടു ഞങ്ങളെ തഴപ്പിച്ചാലും; ഭഗ, ഞങ്ങൾ നേതാക്കന്മാരോടും ആൾക്കാരോടുംകൂടിയവരാകണം!3
പോരാ, ഇനി ഞങ്ങൾ പകലിന്റെ ആദിയിലും മധ്യത്തിലും ഭഗവാന്മാരായിബ്ഭവിയ്ക്കണം; ധനവാനേ, സൂര്യോദയത്തിൽ ഞങ്ങൾ ദേവന്മാരുടെ നന്മനസ്സിന്നും വിഷയമാകണം!4
ദേവന്മാരേ, ഭഗൻതന്നെ ഭഗവാനായരുളട്ടെ: തന്തിരുവടിയെക്കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ ഭഗവാന്മാരാകണം! ഭഗ, ആ നിന്തിരുവടിയെ എല്ലാവരും പേർത്തു പേർത്തു വിളിയ്ക്കുന്നു: ഭഗ, ആ നിന്തിരുവടി ഇവിടെ ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ എഴുന്നള്ളുക!5
സുഗമസ്ഥലത്തെയ്ക്കു ദധിക്രാവെന്നപോലെ, ഉഷസ്സുകൾ അധ്വരത്തിനു വന്നെത്തട്ടെ: അവർ, വേഗികളായ കുതിരകൾ തേരിനെയെന്നപോലെ, ധനം കിട്ടിയ്ക്കുന്ന ഭഗനെ നമ്മുടെ അടുക്കലെയ്ക്കു കൊണ്ടുവരട്ടെ!6
എല്ലാംകൊണ്ടും തഴച്ച, തണ്ണീർ ചുരത്തുന്ന, ശോഭനകളായ ഉഷസ്സുകൾ നമുക്കു നിത്യം അശ്വങ്ങളോടും ഗോക്കളോടും വീരന്മാരോടുംകൂടി പുലരുമാറാകട്ടെ; നിങ്ങൾ ‘സ്വസ്തിയാൽപ്പാലിപ്പിനെ, പ്പൊഴുമെങ്ങളെ!’7