വസിഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രിഷ്ടുപ്പ് ഛന്ദസ്സ്; ഋഭുക്കൾ ദേവത.
ഋഭുവിഭ്വവാജന്മാരേ, നേതാക്കളേ, ധനവാന്മാരെ, നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ സോമനീർകൊണ്ട് ഇമ്പംകൊള്ളുവിൻ: ഇപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ യാത്രയ്ക്കുള്ള കർമ്മകുശലർ മനുഷ്യഹിതമായ രഥത്തെ ഇങ്ങോട്ടുകൊണ്ടുവരട്ടെ!1
ഞങ്ങൾ ഋഭുക്കളാൽ ഋഭുക്കളായും വിഭൂക്കളാൽ വിഭുക്കളായും തീർന്നു, (ശത്രു) ബലങ്ങളെ നിങ്ങളുടെ ബലത്താൽ കീഴമർത്തുമാറാകണം: ആജിയിൽ ഞങ്ങളെ വാജൻ രക്ഷിയ്ക്കട്ടെ; ഇന്ദ്രന്റെ തുണയാൽ ഞങ്ങൾ വൈരിയെ വധിയ്ക്കുമാറാകണം!2
അവർ വളരെപ്പേരെ അജ്ഞയാൽ കീഴടക്കും; യുദ്ധത്തിൽ വൈരികളെയെല്ലാം വിധിയ്ക്കും. ഇന്ദ്രനും ഋഭു – വിഭ്വ – വാജന്മാരും നേർത്തണഞ്ഞു ശത്രുവിന്റെ ബലത്തെ ചതച്ചുവിടും!3
ദേവന്മാരേ, നിങ്ങൾ ഇന്നു ഞങ്ങൾക്കു ധനം തരുവിൻ; മുവ്വരും ഒരേമട്ടിൽ പ്രസാദിച്ചു ഞങ്ങളെ രക്ഷിയ്ക്കുവിൻ; സ്തുത്യരേ, ഞങ്ങൾക്ക് അന്നം തരണം. നിങ്ങൾ ‘സ്വസ്തിയാൽപ്പാലിപ്പിനെ,പ്പൊഴുമെങ്ങളേ!’4
[1] യാത്രയ്ക്കുള്ള കർമ്മകുശലർ – വാഹനങ്ങളായ അശ്വങ്ങൾ. രഥത്തെ – നിങ്ങളുടെ തേരിനെ.
[2] ഋഭുക്കളാൽ – ഋഭുക്കളായ ഭവാന്മാരെക്കൊണ്ട്. ഋഭുക്കൾ = മഹാന്മാർ. ആജി = യുദ്ധം. വാജൻ – ഇളയ ഋഭു. ഇന്ദ്രന്റെ – പ്രായേണ ഋഭുക്കളും ഇന്ദ്രനോടു കൂടി സ്തുതിയ്ക്കപ്പെടുന്നു.
[3] അവർ – ഇന്ദ്രനും ഋഭുക്കളും. വളരെപ്പേരെ – നമ്മുടെ ശത്രുക്കളെ.
[4] പ്രത്യക്ഷോക്തി: ദേവന്മാരേ – ഋഭുക്കളേ.