വസിഷ്ഠൻ ഋഷി; ബ്രഹതിയും സതോബ്രഹതിയും ഛന്ദസ്സുകൾ; ഉഷസ്സ് ദേവത. (പാന)
ചേർത്തുകാണാനായി, വിണ്ണുലകിൻ മകൾ:
കൂരിരിട്ടിനെപ്പോകുന്നു, കാഴ്ചയ്ക്കായ്;
വാരൊളി പരത്തുന്നു, സുനേത്രിയാൾ!1
താരകങ്ങൾക്കു ശോഭയരുളുന്നു.
അർക്കനുമിവിടുന്നും പുലരുമ്പോ –
ളന്നമെങ്ങൾക്കുഷസ്സേ, ലഭിയ്ക്കാവൂ!2
യ്ക്കാരരുളുമോ, രത്നവും സൗഖ്യവും;
അമ്മഘോനിയാം നിന്നെയുണർത്താവൂ,
വീണ്മകളാമുഷസ്സേ, ദ്രുതരെങ്ങൾ!3
പാരിനേകമുദാരയാം നിന്നൊടായ്
സ്വത്തിരക്കുന്നു, ഞങ്ങൾ മഹാദേവി;
പുത്രരമ്മയ്ക്കുപോലാക, ഞങ്ങൾ തേ!4
സ്വത്തുഷസ്സേ, തരിക, വിൺപുത്രി, നീ:
മർത്ത്യഭോഗ്യങ്ങൾ നിൻപക്കലുള്ളവ –
യത്രയും നല്കു – ഞങ്ങൾ ഭൂജിയ്ക്കാവൂ!5
കീർത്തിയും, പാർപ്പിനന്നഗോക്കളെയും;
മേധികൾക്കുണർവേകുന്ന സൂനൃതോ –
പേതയാമുഷസ്സോടിയ്ക്ക, മാറ്റരെ!6
[1] സുനേത്രി = വഴിപോലെ നയിയ്ക്കുന്നവൾ.
[2] ഒപ്പം – ഒന്നിച്ചുതന്നെ. താരകങ്ങൾ = നക്ഷത്രങ്ങൾ.
[3] ഭൂരികാമ്യങ്ങൾ – സ്പൃഹണീയാങ്ങളായ ബഹുധനങ്ങൾ. അധ്വരി = യജമാന** ദ്രുതർ – ക്ഷിപ്രകാരികൾ.
[4] ഉദാര = ഗാനശീല. ഞങ്ങൾ തേ(ഭവതിയ്ക്കു), പുത്രർ അമ്മയ്ക്കെന്ന പോലെ അരുമപ്പെട്ടവരായിത്തീരട്ടെ.
[6] പാർപ്പിന്ന് = വാസത്തിന്ന്, പൊറുപ്പിന്ന്. ഉത്തരാർദ്ധം പരോക്ഷോക്തി: ***കൾ = യഷ്ടാക്കൾ. സുനൃതോപേത = പ്രിയസത്യവാക്കുകളൊടുകൂടിയവൾ.