ഋഷിച്ഛന്ദോദേവതകൾ മുമ്പേത്തവ.
യജനീയനും സഹസ്രധനനും വർഷകനുമായ ഈ മഹാനെ ആർ നമുക്കഭിമുഖനാക്കിന്നുവോ; ആ വൃഷ്ടാവായ വരുണന്നു പ്രിയതരമായ ഒരു പരിശുദ്ധസ്തോത്രം വസിഷ്ഠ, നീ അയച്ചാലും!1
ഇപ്പോൾ ഈ വരുണന്റെ ദർശനം ലഭിപ്പാൻ ഞാൻ അഗ്നിയുടെ സൈന്യത്തെ സ്തുതിയ്ക്കാം: അവിടുന്ന് അമ്മിമേലുള്ള സുഖകരമായ അന്നും പെരികെ പാനംചെയ്യുമ്പോൾ, തിരുവുടൽ എനിയ്ക്കു കാണുമാറാക്കുമല്ലോ!2
വരുണനും ഞാനും ഒരു തോണിയിൽ കേറും; സമുദ്രമധ്യത്തിലെയ്ക്കു തുഴയും; വെള്ളത്തിന്നുമീതെ വള്ളങ്ങളിൽ സഞ്ചരിയ്ക്കും. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അഴകിന്നായി ഊഞ്ഞാലാടുകയാവും!3
വരുണൻ വസിഷ്ഠനെ തോണിയിൽ കേറ്റി; ഋഷിയെ തേജസ്സുകൊണ്ടു സുകർമ്മാവാക്കി; പോകുന്ന പകലുകളെയും പോകുന്ന രാത്രികളെയും പരത്തുന്ന മേധാവി സുദിനലബ്ധിയ്ക്കു സ്തോതാവുമാക്കി!4
വരുണ, നമ്മുടെ സംഖ്യം എവിടെപ്പോയി? നാം പണ്ടേത്തെ അഹിംസ്യമായ അതിനോടു ചേരുക. അന്നയുക്ത, ഞാൻ വലുതും കണക്കുവെച്ചിട്ടുള്ളതും ഒരായിരം വാതിലുള്ളതുമായ അങ്ങയുടെ ഗൃഹമണയട്ടെ!5
വരുണ, എന്നെന്നും ബന്ധുവായ യാവനൊരുത്തൻ പ്രിയവനായിരിയ്ക്കെ, അങ്ങയ്ക്കു് അപരാധം ചെയ്തുപോയോ, അവൻ സഖാവായിത്തീരട്ടെ: യജനീയ, അങ്ങയുടെ ഞങ്ങൾ പാപസഹിതരായി (ഭോഗം) ഭുജിയ്ക്കരുത്. മേധാവിയായ സ്തോതാവിന്നു നല്ല ഗൃഹം തന്നാലും!6
ഈ സ്ഥിരഭൂമികളിൽ നിവസിയ്ക്കുന്ന ഞങ്ങൾ അങ്ങയെ (സ്തുതിയ്ക്കുന്നു): വരുണൻ ഞങ്ങളിൽനിന്നു കയർ അഴിച്ചുകളയും; അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഭൂമിയുടെ മടിയിൽ നിന്നു രക്ഷണം നേടട്ടെ. നിങ്ങൾ ‘സ്വസ്തിയാൽപ്പാലിപ്പിനെ,പ്പൊഴുമെങ്ങളെ!’7
[1] ഋഷി തന്നോടുതന്നെ പറയുന്നു: ഈ മഹാനെ – സൂര്യനെ.
[2] സൈന്യം – ജ്വാലാസംഘം. അവിടുന്ന് – വരുണൻ. അന്നം – സോമരസം. കാണുമാറാക്കുമല്ലോ – അഗ്നിജ്വാലകളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ.
[3] വരുണൻ പ്രസാദിച്ചാൽ: ഊഞ്ഞാലാടുകയാവും – നിമ്നോന്നതങ്ങളായ തിരകളാൽ.
[4] വരുണൻ പ്രസാദിച്ചു: പരത്തുന്ന മേധാവി – സൂര്യരൂപനായ വരുണൻ. സ്തോതാവുമാക്കി – വരുണനെ സ്തുതിയ്ക്കുന്നവന്നു ദിവസങ്ങൾ സുദിനങ്ങളാവും.
[5] അതിനോടു – സഖ്യത്തോടു. കണക്കു – പ്രാണികളുടെയെല്ലാം.
[6] ബന്ധു ഔരസപുത്രൻ. അവൻ – വസിഷ്ഠൻ. സഖാവായിത്തീരട്ടെ – എന്റെ അപരാധം അങ്ങ് ക്ഷമിച്ചാലുമെന്നു ധ്വനി. സ്തോതാവിനു – എനിയ്ക്ക്.
[7] ഈ ഋക്ക് ബന്ധുമുക്തികരമത്രേ; ഇതു രാത്രിയിൽ ജപിയ്ക്കുന്നവന്നു പിശാചുബാധയുണ്ടാകില്ല.