കസീദി ഋഷി; ഗായത്രി ഛന്ദസ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.
വൃത്രഹന്താവേ, അവിടുന്നു യജ്ഞത്തിലെ സോമത്തിന്നു, ദൂരത്തുനിന്നോ ചാരത്തുനിന്നോ പാഞ്ഞുവന്നാലും!1
വരിക: മത്തുപിടിപ്പിയ്ക്കുന്ന കടുംസോമം പിഴിഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു; കല്പിച്ചു നുകർന്നാലും. മിടുക്കോടെ എടുക്കാറുണ്ടല്ലോ, അവിടുന്ന്!2
ഇന്ദ്ര, ഭവാൻ അന്നംകൊണ്ടാഹ്ലാദിച്ചാലും: അപ്പോളടങ്ങും, അങ്ങയുടെ മികച്ച അരിശം; തിരുമനസ്സിൽ സുഖം ഉളവാകട്ടെ!3
നിസ്സപത്ന, ഭവാൻ സ്വർഗ്ഗത്തിൽനിന്നു വെക്കം വന്നാലും: അങ്ങയെ തിളങ്ങുന്ന യജ്ഞത്തിലെ ഉക്ഥങ്ങൾക്കു വിളിയ്ക്കുന്നുണ്ടു്!4
ഇന്ദ്ര, ഇതാ, അമ്മികൊണ്ടു പിഴിഞ്ഞു ഗവ്യം പകർന്നു സോമം അങ്ങയുടെ മത്തിന്നായി സുഖേന ഹോമിയ്ക്കപ്പെടുന്നു. 5
ഇന്ദ്ര, അവിടുന്നു് എന്റെ വിളി നന്നായി കേൾക്കുക: ഞങ്ങൾ പിഴിഞ്ഞു ഗവ്യം ചേർത്തതു മതിയാവോളം കുടിച്ചാലും!6
ഇന്ദ്ര, ഇതാ, അങ്ങയ്ക്കായി ചമസങ്ങളിലും ചമൂക്കളിലുമെല്ലാം പിഴിഞ്ഞുവെച്ചിരിയ്ക്കുന്നു: ഈ സോമം കുടിച്ചാലും; അവിടുന്നാണല്ലോ, ഇതിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ!7
യാതൊന്നു, ചന്ദ്രൻ വെള്ളത്തിലെന്നപോലെ ചമൂവിൽ കാണപ്പെടുന്നുവോ; ആ സോമം കുടിച്ചാലും; അവിടുന്നാണല്ലോ, ഇതിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ!8
ശത്രുക്കൾ തീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത യാതൊന്നിനെ, പരുന്തു് അങ്ങയ്ക്കായി ആൾക്കാരെ തട്ടിനീക്കി റാഞ്ചി ക്കൊണ്ടുപോന്നുവോ; അതു കുടിച്ചാലും. അവിടുന്നാണല്ലോ, ഇതിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ!9
[2] എടുക്കാറുണ്ടുല്ലോ—സോമം.
[3] അന്നം – സോമം. ഉളവാകട്ടേ – സോമപാനത്താൽ.
[4] ഉക്ഥങ്ങൾക്കു – ശസ്ത്രസ്തോത്രങ്ങൾ കേൾപ്പാൻ വിളിയ്ക്കുന്നുണ്ടു് – സ്തോതാക്കൾ.
[6] ചേർത്തതു – ചേർത്ത സോമം.
[7] ചമൂക്കൾ – പാത്രവിശേഷങ്ങൾ.
[9] ആൾക്കാരെ – കാവല്ക്കാരായ ഗന്ധർവന്മാരെ. പരുന്തിന്റെ സോമാഹരണം മുമ്പു പ്രതിപാദിയ്ക്കുപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടു്. പക്ഷിരൂപംധരിച്ച ഗായത്രിയത്രേ, ഈ പരുന്തു്.