കൃഷ്ണപുത്രൻ വിശ്വകനോ, കൃഷ്ണൻതന്നെയോ ഋഷി; ജഗതി ഛന്ദസ്സ്; അശ്വികൾ ദേവത.
ദസ്രരേ, സുഖമുളവാക്കുന്ന വൈദ്യന്മാരായ നിങ്ങളിരുവരും ദക്ഷന്റെ സ്തുതിയിൽ സംബന്ധിച്ചുവല്ലോ; ആ നിങ്ങളെ വിശ്വകൻ പുത്രലാഭത്തിനായി വിളിയ്ക്കുന്നു. നമ്മുടെ സഖ്യം നിങ്ങൾ വിടുർത്തരുതു് (കടിഞാണ)ഴയ്ക്കുവിൻ!1
എങ്ങനെയായിരിയ്ക്കാം, നിങ്ങളെ പണ്ടു വിമനസ്സു സ്തുതിച്ചതു് ? മികച്ച ധനം നേടാൻ ബുദ്ധികൊടുത്തുവല്ലോ, നിങ്ങൾ. ആ നിങ്ങളെ വിശ്വകൻ പുത്രലാഭത്തിന്നായി വിളിയ്ക്കുന്നു. നമ്മുടെ സഖ്യം നിങ്ങൾ വിടുർത്തരുതു്; കടിഞാണഴയ്ക്കുവിൻ!2
വളരെയാളുകളെ ഊട്ടുന്നവരേ, നിങ്ങൾതന്നെയാണല്ലോ, വിഷ്ണാപൂവിന്നു മികച്ച ധനം നേടാൻ ഈ വളർച്ചയുണ്ടാക്കിയതു്; ആ നിങ്ങളെ വിശ്വകൻ പുത്രലാഭത്തിന്നായി വിളിയ്ക്കുന്നു. നമ്മുടെ സഖ്യം നിങ്ങൾ വിടുർത്തരുതു്; കടിഞാണഴയ്ക്കുവിൻ!3
ആ ദൂരത്തുതന്നെ മേവുന്ന വീരനെ, സമാർജ്ജതധനനെ, ഋജീഷിയെ ഞങ്ങൾ രക്ഷയ്ക്കായി വിളിയ്ക്കുന്നു: അവന്റെ നല്ല സ്തുതി, അച്ഛന്റേതുപോലെ മധുരതരമാണല്ലോ. നമ്മുടെ സഖ്യം നിങ്ങൾ വിടുർത്തരുതു്; കടിഞാണഴയ്ക്കുവിൻ!4
സവിതാവായ ദേവൻ സത്യകൊണ്ടടങ്ങുന്ന; സത്യത്തിന്റെ കൊടുമുടിയെ വിശാലമാംവണ്ണം പരത്തുന്നു. യുദ്ധോദ്യതന്റെ കനത്ത ബലത്തെയും സത്യം കീഴമർത്തുന്നു. നമ്മുടെ സഖ്യം നിങ്ങൾ വിടുർത്തരുതു്; കടിഞാണഴയ്ക്കുവിൻ!5
[1] ദക്ഷൻ – ദക്ഷപ്രജാപതി. സഖ്യം – സേവ്യസേവകത്വജനിയമായ മൈത്രി. കടിഞാണഴയ്ക്കുവിൻ – ഇങ്ങോട്ടു പോരാൻ തേരിൽക്കേറി, കുതിരകളുടെ കടിഞ്ഞാൺ (അവ വേഗത്തിലോടാൻ) അഴച്ചുപിടിയ്ക്കുവിൻ.
[2] വിമനസ്സ് – ഒഋഷി. കൊടുത്തുവല്ലോ – വിമനസ്സിന്ന്.
[3] വിഷ്ണാപൂവ് – വിശ്വകന്റെ പുത്രൻ.
[4] വീരനെ—വിഷ്ണാപൂവിനെ.
[5] അടങ്ങുന്നു – സായംകാലത്തു ശാന്തകിരണനായിത്തീരുന്നു. പരത്തുന്നു – പ്രാതഃകാലത്തു് ഇത്ര മഹത്തായ സത്യത്തെ നിങ്ങളും അനുവർത്തിയ്ക്കണം – സേവ്യൻ സേവകന്റെ സഖാവായിനില്ക്കണം.