വി​ഷ​യ​വി​ശേ​ഷം​കൊ​ണ്ടും പ്ര​തി​പാ​ദ​ന​രീ​തി​കൊ​ണ്ടും ജന​സാ​മാ​ന്യ​ത്തി​നു രോ​ച​ക​മാ​യും രൂ​പ​വി​ശി​ഷ്ടത, തജ്ജ​ന്യ​മായ ആഹ്ലാ​ദ​ജ​ന​ക​ത്വം എന്നീ ധർ​മ്മ​ങ്ങ​ളോ​ടു കൂ​ടി​യ​താ​യും ഇരി​ക്കു​ന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ മാ​ത്ര​മേ സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ള്ളു. സാ​ഹി​ത്യം മനു​ഷ്യാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ചരി​ത്ര​മാ​ണു്. ഒരു ഉത്തമ സാ​ഹി​ത്യ​ഗ്ര​ന്ഥം മനു​ഷ്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ നി​ന്നും നേരേ അങ്കു​രി​ക്കു​ന്നു. അതു വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നമു​ക്കു് ജീ​വി​ത​ത്തോ​ടു വി​ശാ​ല​വും, ദൃ​ഢ​വും, നവ്യ​വു​മായ വേ​ഴ്ച​യു​ണ്ടാ​കു​ന്നു. മനു​ഷ്യർ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ എന്തെ​ല്ലാം കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ, എന്തെ​ല്ലാം അനു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ, പൊ​തു​വെ നമു​ക്കെ​ല്ലാം സ്ഥാ​യി​യായ ഒരു രസം തോ​ന്ന​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണ​മു​ള്ള അതി​ന്റെ അവ​സ്ഥാ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി എന്തെ​ല്ലാം ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ, അവ​യു​ടെ ഒക്കെ സജീ​വ​മായ ഒരു രേ​ഖാ​പ്ര​മാ​ണ​മാ​ണു് സാ​ഹി​ത്യം.

1. ആത്മാ​വി​ഷ്ക​ര​ണേ​ച്ഛ: ഇതിൽ നി​ന്നാ​ണു് ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്റെ ചി​ന്ത​ക​ളേ​യും വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളേ​യും നേരെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഖണ്ഡ​കാ​വ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉല്പ​ത്തി. സ്വ​സ്വ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളേ​യും വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളേ​യും ഉള്ളിൽ ഒതു​ക്കി​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് മനു​ഷ്യർ സ്വ​ഭാ​വേന അസ​മർ​ത്ഥ​ന്മാ​രാ​കു​ന്നു. ആ സ്ഥി​തി​ക്കു് ബൗ​ദ്ധ​മാ​യും മാ​ന​സി​ക​മാ​യും ഉള്ള വി​ശി​ഷ്ടാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥി​തി പറ​വാ​നു​ണ്ടോ?
2. ജന​ങ്ങ​ളി​ലും അവ​രു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളി​ലും നമു​ക്കു സഹ​ജ​മാ​യു​ള്ള കൗ​തു​കം: സ്ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രി​ലും, അവ​രു​ടെ കാ​യി​ക​മാ​യും മാ​ന​സി​ക​മാ​യും ഉള്ള വ്യാ​പാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും, അവർ തമ്മി​ലു​ള്ള വിവിധ വേ​ഴ്ച​ക​ളി​ലും നാം പ്ര​കൃ​ത്യാ കു​തു​കി​ക​ളാ​ണു്. ആ കൗ​തു​ക​ത്തി​ന്റെ ഫല​മാ​ണു് മനു​ഷ്യ​ജീ​വി​ത​മാ​കു​ന്ന—മഹാ​നാ​ട​ക​ത്തേ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആവിർ​ഭാ​വം.
3. നാം അധി​വ​സി​ക്കു​ന്ന വാ​സ്ത​വി​ക​ലോ​ക​ത്തി​ലും മന​സ്സൃ​ഷ്ട​മായ സങ്ക​ല്പ​ലോ​ക​ത്തി​ലും നമു​ക്കു​ള്ള കൗ​തു​കം: നാം മാം​സ​ച​ക്ഷു​സ്സു​കൊ​ണ്ടോ സങ്ക​ല്പ​ദൃ​ഷ്ടി​കൊ​ണ്ടോ കണ്ടി​ട്ടു​ള്ള വസ്തു​ക്ക​ളേ​പ്പ​റ്റി അന്യ​ന്മാ​രോ​ടു പറ​യു​ന്ന​തി​നു് സ്വയം പ്രേ​രി​ത​രാ​യി ഭവി​ക്കു​ന്നു. ആ പ്രേ​ര​ണ​യിൽ​നി​ന്നാ​ണു് വർ​ണ്ണ​നാ​പ​ര​ങ്ങ​ളായ സാ​ഹി​ത്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ ഉത്ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്.
4. രൂ​പ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ നമു​ക്കു​ള്ള പ്ര​തി​പ​ത്തി: രാ​മ​ണീ​യ​ക​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​ക്ക​ണ്ടു് ആസ്വ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശക്തി​യു​ള്ള​വർ തങ്ങ​ളു​ടെ ആശ​യ​ങ്ങൾ​ക്കു് ചമൽ​ക്കാ​ര​കാ​ര​ക​മാ​കും​വ​ണ്ണം വി​ചി​ത്ര​വേ​ഷ​ങ്ങൾ നൽ​കു​ന്ന​തി​നു പ്രേ​രി​ത​രാ​യി ഭവി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് സാ​ഹി​ത്യം ഒരു കല​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്.

ഒന്നാ​മ​താ​യി സാ​ഹി​ത്യം സു​കു​മാ​ര​ക​ല​ക​ളിൽ​വെ​ച്ചു് ഏറ്റ​വും ഉൽ​കൃ​ഷ്ട​മാ​കു​ന്നു. കേവലം ലൗ​കി​ക​മെ​ങ്കി​ലും, ശീ​ഘ്ര​ഗ്രാ​ഹി​യായ ഒരു​വ​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യ്ക്കു വി​ഷ​യീ​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ മറ​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ഏതെ​ങ്കി​ലും പര​മാർ​ത്ഥ തത്വ​ത്തി​ന്റേ​യും രാ​മ​ണീ​യ​ക​വി​ശേ​ഷ​ത്തി​ന്റേ​യും പ്ര​തി​ഫ​ല​ന​ത്തേ​യാ​ണു് നാം കവിത എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്. കൊ​യ്ത്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞു പാ​ട​ത്തു​നി​ന്നു ചേ​റു​പു​ര​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന കൃ​ഷി​വ​ല​ക​ന്യ​ക​യെ എത്ര​യോ​പേർ കണ്ടി​രി​ക്കും. പക്ഷേ, കവി​യും ചി​ത്ര​കാ​ര​നും മാ​ത്ര​മേ ആ വി​കൃ​ത​രൂ​പ​ത്തിൽ മറ​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന രാ​മ​ണീ​യ​ക​വി​ശേ​ഷ​ത്തേ​യും സത്യ​ത്തേ​യും കാ​ണു​ന്നു​ള്ളു. കവി​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ ആ കന്യക എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ഫ​ലി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു നോ​ക്കുക.

ആയി​ര​ത്തിൽ ഒരാൾ എങ്കി​ലും ആ സാ​ധു​സ്ത്രീ​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ നി​ഷ്ക​പ​ട​മായ അദ്ധ്വാ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും, ആ വഴി​ക്കു ലഭി​ച്ച ജീ​വി​തോ​പാ​യ​ത്തി​ന്റേ​യും ഫല​മാ​യി അങ്കു​രി​ച്ച അലം​ഭാ​വ​ത്തേ​യോ, ആന​ന്ദ​ത്തേ​യോ, അവളിൽ നി​ന്നു സ്ഫു​രി​ക്കു​ന്ന നിർ​വ്യാ​ജ​മായ അദ്ധ്വാ​ന​മ​ഹി​മ​യേ​യോ കണ്ടി​രി​ക്കു​മോ?

സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ രണ്ടാ​മ​ത്തേ​ഗു​ണം അതി​ന്റെ വ്യ​ഞ്ജ​ക​ത്വം ആകു​ന്നു. “ഇവ​ളാ​ണോ ആ കണ്വ​പു​ത്രി​യായ ശകു​ന്തള?” കാ​ളി​ദാ​സൻ ഈ ചൂർ​ണ്ണി​ക​യാൽ നമ്മു​ടെ കല്പ​നാ​ശ​ക്തി​ക്കു പു​തു​തായ ഒരു ലോ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കു പ്ര​വേ​ശി​പ്പാ​നു​ള്ള ഒരു കവാടം തു​റ​ന്നു​ത​രു​ന്നു.

സാർ​വ​കാ​ലി​ക​ത്വ​മാ​ണു് സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ഗുണം. മനു​ഷ്യർ ജീ​വി​ത​മ​ത്സ​ര​ത്തിൽ കു​ടു​ങ്ങി, ഭൗ​തി​ക​സു​ഖോ​പ​ക​രണ സമ്പാ​ദ​ന​ശ്ര​മ​ത്തിൽ എത്ര​ത​ന്നെ മു​ഴു​കി​യി​രു​ന്നാ​ലും രമ​ണീ​യ​മായ വസ്തു​ക്ക​ളേ നശി​ച്ചു​പോ​വാൻ ഒരു കാ​ല​ത്തും സമ്മ​തി​ക്ക​യി​ല്ല. ഓരോ ഭാ​ഷ​യിൽ അസം​ഖ്യം പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും മാ​സി​ക​ക​ളും അനു​ക്ഷ​ണം ഉണ്ടാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. അവയിൽ സൗ​ന്ദ​ര്യാ​വ​ബോ​ധ​ത്തി​നു് ഉത​കു​ന്ന ഉത്ത​മ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളോ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളോ നശി​ച്ചു​പോ​കു​ന്ന​താ​യി കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ കൂ​ല​ങ്ങൾ കു​ത്തി​മ​റി​യു​ന്ന ഒരു നദി​യി​ലെ ജല​ത്തോ​ടു താ​ര​ത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താം. ഒഴു​ക്കി​നു ശക്തി​യു​ള്ള​പ്പോൾ ജലം കല​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും, അല്പ​കാ​ല​ത്തി​നു​ള്ളിൽ മാ​ലി​ന്യം നി​ശ്ശേ​ഷം നീ​ങ്ങി, വീ​ണ്ടും അച്ഛ​സ്ഫ​ടി​ക​സ​ങ്കാ​ശ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. അന്ത​സ്സാ​ര​വി​ഹീ​ന​മായ ക്ഷു​ദ്ര​വ​സ്തു​ക്കൾ ഏതാ​നും ദി​വ​സ​ത്തേ​യ്ക്ക് പൊ​ന്തി​ക്കി​ട​ന്ന​ശേ​ഷം എവി​ട​യോ ചെ​ന്നു് അടി​യു​ന്നു. ചെളി അടി​യിൽ ചെ​ന്നു് ഉറ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ നാ​ലാ​മ​ത്തെ ഗുണം സാർ​വ്വ​ജ​നീ​ന​ത്വ​മാ​ണു്. നാം സം​സ്കൃ​ത​സാ​ഹി​ത്യം, തമിൾ​സാ​ഹി​ത്യം എന്നി​ങ്ങ​നെ വേർ​തി​രി​ച്ചു പറ​യാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും നല്ല സാ​ഹി​ത്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ​ക്കു് എല്ലാ ദേ​ശ​ക്കാ​രു​ടെ​യും ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ ആവർ​ജ്ജി​ക്കാ​നു​ള്ള ശക്തി​യു​ണ്ടു്. ഉത്ത​മ​സാ​ഹി​ത്യം നാലു എലു​ക​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ഒതു​ങ്ങി​രി​ക്ക​യി​ല്ല; അതി​നു് ജാ​തി​ഭേ​ദ​മോ വർ​ഗ്ഗ​ഭേ​ദ​മോ ഇല്ല. അത് സർ​വ്വ​ലോ​ക​സാ​ധാ​ര​ണ​മായ രതി, ഉത്സാ​ഹം, ശോകം ഇത്യാ​ദി ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ഉപ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ സർ​വ്വ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ അതിനു പ്ര​വേ​ശ​മു​ണ്ടു്.

സാ​ഹി​ത്യം സു​കു​ു​മാ​ര​ക​ല​യാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടു തന്നേ അതി​ന്റെ പര​മ​മായ പ്ര​യോ​ജ​നം ഹൃ​ദ​യോ​ല്ലാ​സ​മാ​ണെ​ന്നു് ഊഹി​ക്കാം. സൗ​ന്ദ​ര്യാ​വ​ബോ​ധ​ത്തെ ഉത്തേ​ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന സകല വസ്തു​ക്ക​ളും ഹൃ​ദ​യാ​ന​ന്ദ​ക​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു്. സാ​ഹി​ത്യം നമ്മേ പു​തു​തായ ഒരു ലോ​ക​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചു് സങ്ക​ല്പ​ശ​ക്തി​ക്കു് ഉന്മേ​ഷം നൽ​കു​ന്ന​തി​നാൽ അതി​നു് സം​സ്കാ​ര​കാ​ര​ക​ത്വം എന്നൊ​രു പ്ര​യോ​ജ​നം കൂ​ടി​യു​ണ്ടു്. കാ​ന്താ​സ​മ്മി​ത​ത്വേന ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു് അതു നമു​ക്കു ധർ​മ്മാ​ധർ​മ്മ​വി​വേ​ക​വും നൽ​കു​ന്നു. അതി​നും​പു​റ​മേ സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലാ​ണു് ഒരു ജന​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ന്റെ ആദർ​ശ​ങ്ങ​ളേ​യും ചി​ന്താ​വി​കാ​രാ​ദി​ക​ളേ​യും സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കാ​ണു​ന്ന​തു്. ചരി​ത്ര​ത്തിൽ അവ​രു​ടെ ബാ​ഹ്യ​വ്യാ​പാ​ര​ങ്ങ​ളെ മാ​ത്ര​മേ വി​വ​രി​ച്ചു​കാ​ണു​ക​യു​ള്ളു. കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ആദി​മ​ച​രി​ത്രം വാ​യി​ച്ചാൽ അവർ പര​സ്പ​രം മത്സ​രി​ച്ചു് സ്വാ​ധി​കാ​ര​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​നാ​യി ശണ്ഠ കൂടിക്കൊ​ണ്ടിരുന്ന ഒരു​കൂ​ട്ടം സ്വാർ​ത്ഥ​പ​ര​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു മാ​ത്രം മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം. അവ​രെ​പ്പ​റ്റി യഥാർ​ത്ഥ വി​വ​ര​ങ്ങൾ അറി​യേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ വട​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളോ, നമ്പ്യാ​രു​ടെ കൃ​തി​ക​ളോ വാ​യി​ക്ക​ണം. അവയിൽ കേ​ര​ളീ​യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ നാ​നാ​മു​ഖ​ങ്ങ​ളും വി​ശ​ദ​മാ​യി പ്ര​തി​ഫ​ലി​ച്ചു​കാ​ണും. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് സാ​ഹി​ത്യം ചരി​ത്ര​ത്തേ​ക്കാൾ ഗൗ​ര​വ​മു​ള്ള​തും വി​ജ്ഞാ​ന​പ്ര​ദ​വു​മാ​ണെ​ന്നു് “അരി​സ്റ്റോ​ട്ടൽ” എന്ന മഹാൻ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

എന്നി​ങ്ങ​നെ മമ്മ​ടാ​ചാ​ര്യർ കാ​വ്യ​പ്ര​യോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളേ വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു. ഇവയിൽ യശ​സ്സും അർ​ത്ഥ​വും കാ​വ്യ​കൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ശി​വേ​ത​ര​ക്ഷ​തി വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കും ഉണ്ടാ​കാ​വു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ. എന്നാൽ ലോ​ക​വ്യ​വ​ഹാ​ര​ജ്ഞാ​ന​വും, പര​നിർ​വൃ​തി​യും, ചി​ത്ത​സം​സ്കാ​ര​വും ആണു് വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു​ള്ള പ്ര​ധാന പ്ര​യോ​ജ​ന​ങ്ങൾ. ആചാ​ര്യർ​ത​ന്നെ മു​ക​ളിൽ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള പദ്യ​ത്തി​ന്റെ വൃ​ത്തി​യിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു്. ‘സകല പ്ര​യോ​ജന മൗ​ലി​ഭൂ​ദം സമ​ന​ന്ത​ര​മേവ രസാ​സ്വാ​ദ​ന​സ​മുൽ​ഭൂ​തം വി​ഗ​ളിത വേ​ദ്യാ​ന​ന്ത​ര​മാ​ന​ന്ദം…’

ഇതിൽ​നി​ന്നും, കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ പര​മ​മായ പ്ര​യോ​ജ​നം തഛ്ശ്ര​വ​ണാ​ന​ന്ത​ര​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന പര​മാ​ന​ന്ദ​മാ​ണെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നു.

സാ​ഹി​ത്യ​വി​ഭാ​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പാ​യി അതി​ന്റെ വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി അല്പം പ്ര​സ്താ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

1. വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​മായ അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ:അതാ​യ​തു് ഒരു​വ​ന്റെ ആന്ത​ര​വും ബാ​ഹ്യ​വും ആയ ജീ​വി​ത​വൃ​ത്തി​ക​ളു​ടെ സമ​വാ​യം.
2. മനു​ഷ്യൻ എന്ന നി​ല​യിൽ മനു​ഷ്യ​ന്നു​ണ്ടാ​കു​ന്ന അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ:അതാ​യ​തു് ജന​ന​മ​ര​ണാ​ദി​കൾ, സു​കൃ​ത​ദു​ഷ്കൃ​ങ്ങൾ, വി​ധി​നി​ശ്ച​യ​ങ്ങൾ, ഈശ്വ​രൻ, ഈശ്വ​ര​നു​മാ​യു​ള്ള ബന്ധം, ഇത്യാ​ദി വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളേ സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന മഹ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളായ പ്ര​മേ​യ​ങ്ങൾ.
3. മനു​ഷ്യ​ന്റെ സാ​മു​ദാ​യി​ക​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ:സമു​ദാ​യാം​ഗ​മെ​ന്നു​ള്ള നി​ല​യിൽ ചെ​യ്യു​ന്ന കർ​മ്മ​ങ്ങൾ മു​ത​ലാ​യവ.
4. ബഹിർ​ല്ലോ​ക​വും മനു​ഷ്യ​നു് അതി​നോ​ടു​ള്ള ബന്ധ​വും.
5. കലാ​നിർ​മ്മാ​ണ​ത്തി​നാ​യി മനു​ഷ്യൻ ചെ​യ്യു​ന്ന പ്ര​യ​ത്ന​ങ്ങൾ. ഇവ​യ​ഞ്ചു​മാ​ണു് സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ധാ​ന​വി​ഷ​യ​ങ്ങൾ.

സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ രൂ​പ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് ഗദ്യം, പദ്യം, മി​ശ്രം എന്നു് പൊ​തു​വേ മൂ​ന്നാ​യി വി​ഭ​ജി​ക്കാം. ഛന്ദോ​നി​ബ​ദ്ധ​വും ചമ​ല്ക്കാ​ര​കാ​ര​ക​വു​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു് പദ്യ​സാ​ഹി​ത്യം.

ഛന്ദോ​ര​ഹി​ത​വും ചമൽ​ക്കാ​ര​കാ​ര​ക​വു​മായ സാ​ഹി​ത്യം ഗദ്യ​സാ​ഹി​ത്യം.

ഇതു രണ്ടും കലർ​ന്ന​തു് മി​ശ്രം.

1. ആത്മാ​വി​ഷ്കാ​ര​ക​മായ സാ​ഹി​ത്യം: ഗാ​നാ​ത്മ​ക​ഖ​ണ്ഡ​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ (Lyrics), വി​ലാ​പ​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ (Elegies), ഉപ​ന്യാ​സ​ങ്ങൾ, കലാ​നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങൾ ഇവ​യിൽ​നി​ന്നാ​ണു് ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്റെ സ്വാ​ഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളും വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളും തെ​ളി​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്ന​തു്. അതാ​യ​തു് അയാൾ ഇത്ത​രം കൃ​തി​ക​ളിൽ ഏറെ​ക്കു​റെ അന്തർ​മ്മു​ഖ​നാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്നു.
2. ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ അന്തർ​മു​ഖ​നാ​വാ​തെ ബാ​ഹ്യ​മായ മനു​ഷ്യ​ലോ​ക​ത്തേ​ക്കു് മന​സ്സി​നെ വ്യാ​പ​രി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ ഉണ്ടാ​വു​ന്ന സാ​ഹി​ത്യം: ചരി​ത്രം, ജീ​വ​ന​വൃ​ത്താ​ന്തം, ഉപാ​ഖ്യാ​നം, ഇതി​ഹാ​സം, ആഖ്യാ​യി​ക​കൾ മു​ത​ലാ​യവ ഈ ഇന​ത്തിൽ​പ്പെ​ടു​ന്നു.
3. വർ​ണ്ണ​നാ​പ​ര​മായ സാ​ഹി​ത്യം.

1. ബൗ​ദ്ധാം​ശം (ഒരു വി​ഷ​യ​ത്തെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ ചെ​യ്യു​ന്ന വി​മർ​ശ​ന​ങ്ങൾ)
2. ഭാ​വ​വി​ശി​ഷ്ട​മായ അംശം. ഇതാ​ണു് രസ​രൂ​പ​ത്തിൽ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു് അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. കവി സമാ​ധി​യിൽ ഉദ്ദീ​പ്ത​മാ​കു​ന്ന രതി​ശോ​കാ​ദി​ഭാ​വ​ങ്ങ​ള​ത്രേ വാ​ങ്മു​ഖേന ബഹിർ​ഗ്ഗ​മി​ച്ചു് ശ്രോ​താ​ക്ക​ളു​ടേ​യോ പാ​ഠ​ക​ന്മാ​രു​ടേ​യോ ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ ശൃം​ഗാ​രാ​ദി​ര​സ​ങ്ങ​ളാ​യി അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്.
3. സാ​ങ്ക​ല്പി​കം: ഇതി​നേ​യാ​ണു് നാം ഭാ​വ​നാ​ശ​ക്തി​യെ​ന്നു വ്യ​വ​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.
4. സാ​ങ്കേ​തി​കം: രച​നാ​സാ​മർ​ത്ഥ്യം, രീതി, ഗുണം ഇവ​യെ​ല്ലാം സാ​ങ്കേ​തി​കാം​ശ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. സാ​ങ്കേ​തി​കാം​ശ​ത്തിൽ ന്യൂ​നത വന്നാൽ കാ​വ്യ​ത്തി​നു് ദോഷം സം​ഭ​വി​ക്കും. സന്ദേ​ശ​കാ​വ്യ​ത്തി​നു് മന്ദാ​ക്രാ​ന്ത​വൃ​ത്തം തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത കവി, ശാ​കു​ന്ത​ള​ത്തിൽ, ദു​ഷ്യ​ന്തൻ ആശ്ര​മ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേർ​ക്കു ശരം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ തട​യാ​നാ​യി വന്ന ഋഷി​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു പറ​യി​ക്കു​ന്ന​തു് “നഖലു നഖലു” ഇത്യാ​ദി ദ്രു​ത​ഗ​തി​യായ ഒരു വൃ​ത്ത​ത്തി​ലാ​ണു്. അതിനെ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് “അതി​ക്രൂ​രം ബാണം” എന്നി​ങ്ങ​നെ ഇഴ​ഞ്ഞ​വൃ​ത്ത​ത്തിൽ തർ​ജ്ജി​മ​ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​തു് അനു​ചി​ത​മാ​യി​പ്പോ​യി എന്നു് ചിലർ ആക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്ന​തും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മ​ത്രേ.

മമ്മ​ടാ​ചാ​ര്യർ കവി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട ഗു​ണ​ങ്ങ​ളെ ഇപ്ര​കാ​രം പരി​ഗ​ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ശക്തി, ലോ​ക​ശാ​സ്ത്ര​കാ​വ്യാ​ദി​ക​ളു​ടെ അവേ​ക്ഷ​ണം​കൊ​ണ്ടു സി​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന നി​പു​ണത, കാ​വ്യ​ജ്ഞ​ന്മാ​രു​ടെ ഉപ​ദേ​ശ​ത്താ​ലു​ണ്ടാ​വു​ന്ന അഭ്യാ​സം ഇവ മൂ​ന്നും കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉല്പ​ത്തി​ക്കു​ള്ള ഹേ​തു​ക്ക​ളാ​ണു്. ഇതിൽ ശക്തി​യെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് പ്ര​തി​ഭാ വി​ലാ​സ​ത്തെ​യാ​കു​ന്നു. ലോ​ച​ന​കാ​രൻ പ്ര​തി​ഭ​യേ,

“പ്ര​തി​ഭാ അപൂർ​വ​വ​സ്തു​നിർ​മ്മാ​ണ​ക്ഷ​മാ പ്ര​ജ്ഞ” എന്നു നിർ​വ്വ​ചി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ നോ​ക്കി​യാൽ കാ​വ്യ​കാ​ര​നു് വാ​സ​നാ​രൂ​പ​മായ ശക്തി​യും വ്യു​ല്പ​ത്തി​ദാർ​ഢ്യ​വും അവ​ശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. ബൗ​ദ്ധ​വും സാ​ങ്കേ​തി​ക​വും ആയ അം​ശ​ങ്ങൾ വ്യു​ല്പ​ത്തി​യു​ടെ ഫല​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. ബാ​ക്കി​യു​ള്ളവ ശക്തി​ജ​ന്യ​ങ്ങ​ള​ത്രേ. സർ വി​ല്യം ടെ​മ്പിൾ ഇപ്ര​കാ​രം പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു:

“കാ​വ്യം പ്ര​തി​ഭാ​ശ​ക്തി​യു​ടെ സന്താ​ന​മാ​ണെ​ന്നു​വ​രി​കി​ലും, അതി​നു് പരി​പു​ഷ്ടി​യും അവ​യ​വ​സ​ന്നി​വേ​ശ​ത്താ​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്ന സൗ​ന്ദ​ര്യ​വും വരേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ അഭ്യാ​സ​ത്താൽ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​തെ തര​മി​ല്ല.”

നാം ഒരു പു​സ്ത​കം എടു​ത്താൽ, അതി​ന്റെ ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ​വി​നെ​പ്പ​റ്റി ചി​ന്തി​ക്കുക സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണ​ല്ലോ. അതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ ഒരു ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചി​ന്തി​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മു​ടെ വി​ചാ​ര​ഗ​തി അയാൾ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കും, അയാൾ ഉൾ​പ്പെ​ട്ട ജന​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കും കട​ക്കു​ന്നു. ഏതെ​ങ്കി​ലും ഒരു ഭാ​ഷ​യി​ലെ സാ​ഹി​ത്യ​മെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്, അതു സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന ജന​ത​യു​ടെ മനോ​ഗ​തി​ക​ളു​ടേ​യും സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ന്റേ​യും കാ​ല​ന്തോ​റും ഉത്ത​രോ​ത്ത​രം ഉണ്ടാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ആവി​ഷ്ക്ക​ര​ണ​ത്തേ​യാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് സാ​ഹി​ത്യ​പ​ഠ​നം ഒരു​മാ​തി​രി ലോ​ക​സ​ഞ്ചാ​ര​മാ​ണെ​ന്നു​പ​റ​യാം. അതു ഭി​ന്ന​ജ​ന​ത​ക​ളു​ടെ മന​സ്സ​ഞ്ച​യ​ങ്ങ​ളിൽ​ക്കൂ​ടി യഥേ​ച്ഛം സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നമ്മെ സമർ​ത്ഥ​ന്മാ​രാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു് സാ​ഹി​ത്യം ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഒരു അനു​ബ​ന്ധ​വും വ്യാ​ഖ്യാ​ന​വു​മാ​ണെ​ന്നു സി​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു.