സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നു ഭാ​ഷ​യോ​ടും അതു സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന ജന​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തോ​ടും അഭേ​ദ്യ​മായ ഒരു സം​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടെ​ന്നു് ഒന്നാം അദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു വി​ശ​ദ​മാ​കു​ന്നു. ആ സ്ഥി​തി​ക്കു് കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റേ​യും കൈ​ര​ളി​യു​ടേ​യും ചരി​ത്ര​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും ഇവിടെ അല്പം പ്ര​സ്താ​വി​ക്കാ​തെ തര​മി​ല്ല.

‘കേരള’ശബ്ദ​ത്തെ കേരളൻ എന്ന ചേ​ര​രാ​ജാ​വി​ന്റെ പേ​രിൽ​നി​ന്നു ചിലർ വ്യു​ല്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. പ്രാ​ചീ​ന​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ പേ​രു​ചൊ​ല്ലി രാ​ജാ​വി​നെ വി​ളി​ക്കുക പതി​വാ​യി​രു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ [1] മറി​ച്ചു​ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് ഈ വ്യു​ല്പ​ത്തി ശരി​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. കേ​ര​വൃ​ക്ഷം ധാ​രാ​ളം ഉള്ള ദേ​ശ​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് കേ​ര​ള​മെ​ന്നു​പേർ സി​ദ്ധി​ച്ചു​വെ​ന്നാ​ണു് ചില പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​ടെ മതം.

ഏതു ശബ്ദ​ത്തേ​യും സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു് വ്യു​ല്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അവർ​ക്കു പൊ​തു​വേ ഒരു പ്ര​വ​ണ​ത​യു​ള്ള സ്ഥി​തി​ക്കു് ഇതി​നെ​പ്പ​റ്റി അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല. പക്ഷേ, ചരി​ത്രം ഈ വ്യു​ല്പ​ത്തി​യെ ലേ​ശം​പോ​ലും അനു​കൂ​ലി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​സ​ന​പൂർ​വ്വം പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കേ​ര​വൃ​ക്ഷം ഇവിടെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​തു് ഈഴ​വ​രാ​ണെ​ന്നാ​ണു് ഐതി​ഹ്യം. അവർ കേ​ര​ള​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച​തു് ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം ഒന്നാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​നും ആറാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​നും ഇട​യ്ക്കാ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മതി​യായ ലക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. അവർ​ക്കു് തീ​യ്യർ, ഈഴവർ, ചോവർ എന്നു പലേ പേ​രു​കൾ കാ​ണു​ന്നു. അവയിൽ ‘ഈഴവ’ശബ്ദം ‘സിംഹള’പദ​ത്തി​ന്റെ, തത്ഭ​വ​മാ​ണെ​ന്നു് എല്ലാ​വ​രും സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. തീ​യ​ശ​ബ്ദം ‘ദ്വീ​പർ’ എന്ന​തി​ന്റെ തത്ഭ​വ​മാ​ണെ​ന്നു ചിലർ പറ​യു​ന്നു. ഈ വ്യു​ല്പ​ത്തി ശരി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, രണ്ടു ശബ്ദ​ങ്ങ​ളും സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു നേരെ വന്ന​താ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ പാ​ലി​യിൽ​ക്കൂ​ടി കട​ന്നു​വ​ന്ന​താ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് അധികം യു​ക്തി​യു​ക്ത​മെ​ന്നു​തോ​ന്നു​ന്നു. ഈഴവർ ആദ്യ​കാ​ല​ത്തു് ബു​ദ്ധ​മ​താ​നു​യാ​യി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് ഊഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ‘ചോവ’ ശബ്ദം​ത​ന്നെ ആ ഊഹ​ത്തെ ബല​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ചോവൻ (ചേവൻ) എന്ന​തു് സേവകൻ എന്ന പദ​ത്തിൽ​നി​ന്നും ഉത്ഭ​വി​ച്ച​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. എങ്ങ​നെ ആയാ​ലും, ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം ഒന്നാം​നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ കേ​ര​ള​ത്തിൽ കേ​ര​വൃ​ക്ഷ​ങ്ങൾ കണി​കാ​ണ്മാൻ​പോ​ലും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അക്കാ​ല​ത്ത് ഗ്രീ​ക്കു​ഭാ​ഷ​യിൽ എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട ‘പെ​രി​പ്ല​സ്’ എന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ കേ​ര​ള​ത്തെ​പ്പ​റ്റി പലേ വി​വ​ര​ങ്ങൾ ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഈ നാ​ട്ടി​ലെ ‘കല്പ​വൃ​ക്ഷ’മെ​ന്നു സു​വി​ഖ്യാ​ത​മായ (?) ‘കേ​ര​ള​ത്തെ’പ്പ​റ്റി​മാ​ത്രം ഒന്നും പറ​ഞ്ഞു​കാ​ണാ​ത്ത​തു് എന്തു​കൊ​ണ്ടു്? ഇതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ മറ്റു​ചില പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ഭൂ​സ​ഞ്ചാ​രി​ക​ളും കേ​ര​ള​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒന്നും മി​ണ്ടീ​ട്ടി​ല്ല. ആറാം​ശ​ത​വർ​ഷ​ത്തിൽ കേരളം സന്ദർ​ശി​ച്ച ഒരു സഞ്ചാ​രി അതിനെ ‘ആർ​ശി​ല്യ’എന്ന​പേ​രിൽ ഭം​ഗി​യാ​യി വി​വ​രി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. കേ​ര​ളോ​ല്പ​ത്തി​യിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന കഥ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​മെ​ങ്കിൽ ഭാ​സ്ക​ര​ര​വി​വർ​മ്മ​പ്പെ​രു​മാ​ളു​ടെ കാ​ല​ത്താ​യി​രി​ക്ക​ണം ഈഴവർ കേ​ര​ള​ത്തിൽ കട​ന്നു​കൂ​ടി​യ​തു്. പക്ഷേ സ്ഥാ​ണു​ര​വി​ഗു​പ്ത​പ്പെ​രു​മാ​ളു​ടെ ഒരു താ​മ്ര​ശാ​സ​ന​ത്തിൽ ഈഴ​വ​രു​ടെ ഒരു യോ​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും അവ​രു​ടെ ചില അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി​യും പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു്, അക്കാ​ല​ത്തി​നു​മു​മ്പു​ത​ന്നെ അവർ​ക്കു പറ​യ​ത്ത​ക്ക പ്രാ​ബ​ല്യം കേ​ര​ള​ത്തെ​പ്പ​റ്റി (???) അശോ​ക​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ മു​ത​ലാ​യ​വ​യി​ലും പ്ര​സ്താ​വ​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്ന​സ്ഥി​തി​ക്കു് കേ​ര​ശ​ബ്ദ​ത്തേ​ക്കാൾ കേ​ര​ള​ശ​ബ്ദ​ത്തി​നു പഴ​ക്ക​മു​ണ്ടെ​ന്നു നി​ശ്ശം​ശ​യം പറയാം. കേ​ര​ത്തി​നു ചേ​ര​രാ​ജ്യ​ത്തെ മര​മെ​ന്നേ അർ​ത്ഥ​മു​ള്ളു. ഈ ആഗ​മ​ത്തെ ചെ​ര​ട്ട, കരി​ക്കു്, ചകിരി ഇത്യാ​ദി കേ​ര​സം​ബ​ന്ധ​മായ പദ​ങ്ങൾ അനു​കൂ​ലി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ചകാരം കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തി​ലും വി​ര​ള​മാ​യി തമി​ഴി​ലും ‘ക’ കാ​ര​രൂ​പ​ത്തിൽ കാ​ണാ​റു​മു​ണ്ടു്. ചീര, കീര; ചില, കെലവു; ചെറു, കെറു ഇത്യാ​ദി ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ കാണുക. ഇങ്ങ​നെ നോ​ക്കി​യാൽ ചേ​ര​ക്കാ​യു്, കരി​ക്കാ​യും; ചേ​ര​ച്ച​ട്ട, ചെ​ര​ട്ട​യാ​യും; ചേരി ചകി​രി​യാ​യും പി​ന്നീ​ടു കയ​റാ​യും പരി​ണ​മി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അസാം​ഗ​ത്യ​മി​ല്ല. തേങ്ങ എന്ന പദ​ത്തി​നു തെൻ​കാ​യു് എന്നാ​ണർ​ത്ഥം. പ്ര​സ്തു​ത​പ​ദം തെ​ങ്ങി​ന്റെ ഉല്പ​ത്തി​സ്ഥാ​ന​ത്തേ​യാ​ണു കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലും അശോ​ക​ന്റെ ശാ​സ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും മറ്റും കേ​ര​ള​ശ​ബ്ദം കണ്ടു​വ​രാ​റു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടും ഈ നാ​ടി​നെ സ്ഥാ​ണു​ര​വി​ഗു​പ്ത​പ്പെ​രു​മാ​ളി​ന്റെ കാ​ലം​വ​രെ ‘അള​തേ​യം’ എന്നു​വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ചേ​ര​ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ അളം എന്നു് ഈ പദ​ത്തെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് യു​ക്തം. അളം എന്നാൽ അനൂ​പ​പ്ര​ദേ​ശം എന്ന​ത്രേ അർ​ത്ഥം. ഗു​ണ്ടർ​ട്ടു​സാ​യ്പു് ചേരളം എന്നൊ​രു​പ​ദം തന്റെ അകാ​രാ​ദി​യിൽ​ചേർ​ത്തി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. ചോ​ള​രാ​ജാ​വായ രാ​ജ​കേ​സ​രി​വർ​മ്മൻ ‘വീ​ര​പാ​ണ്ഡ്യ ചേരള ചോള ലങ്കാ’ദി ദേ​ശ​ങ്ങ​ളെ പി​ടി​ച്ച​ട​ക്കി​യ​താ​യി തഞ്ചാ​വൂർ ജി​ല്ല​യിൽ​നി​ന്നും കി​ട്ടിയ ഒരു താ​മ്ര​ശാ​സ​ന​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

കേരളം പര​ശു​രാ​മ​നിർ​മ്മി​ത​മാ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന ഐതി​ഹ്യ​ത്തിൽ വല്ല സത്യ​വും ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ അതു് ഇത്ര​മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ. അദ്ദേ​ഹം ആയി​രി​ക്കാം കേ​ര​ള​ത്തിൽ ആര്യ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ച്ച​തു്. അദ്ദേ​ഹം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ നാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ക്ക​ണ്ടു തി​രി​ച്ചു​പോ​യെ​ന്നും, പി​ന്നീ​ടു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​വ​രും ഓടി​ക്ക​ള​യാ​തി​രി​പ്പാ​നാ​യി അവർ​ക്കു മുൻ​കു​ടു​മ​വെ​ച്ചു​വെ​ന്നും ഒരു ഐതി​ഹ്യ​മു​ണ്ടു്. നാ​ഗ​ങ്ങൾ ഇന്ത്യ​യു​ടെ എല്ലാ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് ആര്യ​ന്മാ​രു​ടെ ആദ്യ​നി​വേ​ശ​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​സ്ഥി​തി​ക്കു് അവർ പാ​മ്പു​ക​ളെ​ക്ക​ണ്ടു് ഭയ​പ​ര​വ​ശ​രാ​യി​ച്ച​മ​ഞ്ഞു​വെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ അക്കാ​ല​ത്തെ നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ളും, (???) പ്ര​ബ​ല​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്ന നാ​യ​ന്മാ​രെ​പേ​ടി​ച്ചു് ഓടി​പ്പോ​യ​താ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​താ​ണു് യു​ക്തി​ക്കു് അധി​കം​യോ​ജി​ച്ച​തു്. അല്ലാ​ത്ത​പ​ക്ഷം മുൻ​കു​ടു​മ​വെ​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം അവർ​ക്കു തി​രി​ച്ചു​പോ​കാൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ വന്നു എന്നു​വ​ര​ണം. വീ​ണ്ടും മുൻ​കു​ടു​മ​മാ​റ്റി പിൻ​കു​ടു​മ​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു സാ​ധി​ക്കാ​ത്ത​വ​ണ്ണം അത്ര ബാ​ലി​ശ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് നമ്പൂ​തി​രി​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രെ​പ്പ​റ്റി അറി​വു​ള്ള​വ​രാ​രും സമ്മ​തി​ക്ക​യി​ല്ല. ഇന്നും അവ​രു​ടെ ബു​ദ്ധി​ശ​ക്തി​യെ കേ​ര​ളീ​യർ വാ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ഇരി​ക്കു​ന്നു. സം​ഖ്യാ​ബ​ലം ഇല്ലാ​തി​രു​ന്ന മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ ഇന്നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ വേ​ഷ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും ആചാ​ര​ങ്ങ​ളും സ്വീ​ക​രി​ച്ച​തു മു​തൽ​ക്കു് അവർ​ക്കു് ഇവിടെ താമസം സു​ക​ര​മാ​യെ​ന്നു​മാ​ത്ര​മെ ആ ‘കു​ടു​മ​മാ​റ്റ’ക്ക​ഥ​കൊ​ണ്ടു മന​സ്സി​ലാ​ക്കേ​ണ്ട​താ​യു​ള്ളു.

നാ​യ​ന്മാ​രെ പൂർ​വ്വ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ നാ​ഗ​ന്മാ​രെ​ന്നു വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്നു​വെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും ചില ലക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. തെ​ക്കൻ​ദി​ക്കു​ക​ളിൽ പ്ര​ചാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ചില പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ ‘നാ​ക​ന്മാ’രുടെ രൂപം, വേഷം, ആചാ​ര​മ​ര്യാ​ദ​കൾ മു​ത​ലാ​യ​വ​യെ​പ്പ​റ്റി വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

അതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ ഒരു പഴയ വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടിൽ,

പക്ഷേ, ഈ നാ​ഗ​ന്മാർ ഉത്ത​ര​ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഉപ​നി​വേ​ശി​ച്ച​വ​രോ, അതോ അവ​രു​ടെ വീ​ര്യ​പ​രാ​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളോർ​ത്തു് നാ​ഗ​ന്മാ​രെ​ന്ന​പേ​രു നമ്പൂ​തി​രി​മാർ നൽ​കി​യ​തോ എന്നു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു് ഇപ്പോൾ വി​ഷ​മ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതിൽ രണ്ടാ​മ​ത്തെ ഊഹ​മാ​ണ് കു​റെ​ക്കൂ​ടെ സം​ഗ​ത​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്.

കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ എലു​ക​ക​ളേ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചും പലേ അഭി​പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്. ഒരു കേ​ര​ളോൽ​പ​ത്തി​യിൽ ഇപ്ര​കാ​ര​മാ​ണു് പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്:

“കന്യാ​കു​മാ​രി ഗോ​കർ​ണ്ണ​ത്തി​നിട നൂ​റ്റി​അ​റു​പ​തു​കാ​തം വഴി മല​യാ​ളം എന്ന ഭൂമി ചമ​ച്ചു. അതു നാലു ഖണ്ഡ​മാ​ക്കി. അതിൽ ഗോ​കർ​ണ്ണ​ത്തിൽ​നി​ന്നു തു​ട​ങ്ങി തു​ളു​നാ​ട്ടു പെ​രു​മ്പു​ഴ​യോ​ളം തു​ളു​രാ​ജ്യം; തു​ളു​നാ​ട്ടു​പെ​രു​മ്പു​ഴ​യ്ക്കു തെ​ക്കു് പു​തു​പ്പ​ട്ട​ണ​ത്തോ​ളം കൂ​പ​ദേ​ശം; പു​തു​പ്പ​ട്ട​ണ​ത്തി​നു​തെ​ക്കു് കനാ​റ്റി​പ്പാ​ല​ത്തോ​ളം കേരളം; കന്ന​റ്റി​യി​ന്നു തെ​ക്കു് കന്യാ​കു​മാ​രി​യോ​ളം മൂ​ഷി​ക​ദേ​ശ​മെ​ന്നും ചൊ​ല്ലു​ന്നു.” കാ​ളി​ദാ​സൻ വേ​ത്ര​വ​തി, ശരാ​വ​തി, കാ​ളി​ന​ദി എന്നീ മൂ​ന്നു​ന​ദി​കൾ കേ​ര​ള​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​യി വർ​ണ്ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാ​ല​ത്തു് കേ​ര​ള​ത്തിൽ തെ​ക്കെ കന്ന​ട​യും മല​യാ​ള​ജി​ല്ല​യിൽ ഒരം​ശ​വും ഉൾ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്ക​ണം. മഹാ​കൂ​ട​ശി​ലാ​ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ, കേ​ര​ള​ത്തെ മൂ​ഷി​ക​ദേ​ശ​ത്തിൽ​നി​ന്നു വേർ​തി​രി​ച്ചും പറ​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്നു. കൈ​വ​ല്യ​ന​വ​നീ​തം എന്ന പഴ​യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ മാ​ത്രം ഗോ​കർ​ണ്ണം മുതൽ കന്യാ​കു​മാ​രി​വ​രെ​യു​ള്ള പ്ര​ദേ​ശ​ത്തി​നു് കേരളം എന്ന പേർ നൽ​കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഈ അർ​ത്ഥ​ത്തി​ലാ​ണു് ഇപ്പോൾ ഈ പദ​ത്തെ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാ​റു​ള്ള​തും.

ആദി​മ​കേ​ര​ളീ​യർ ദക്ഷിണ പഥ​ത്തിൽ​നി​ന്നും കേ​ര​ള​ത്തി​ലി​റ​ങ്ങി കു​ടി​പാർ​ത്ത​വ​രാ​ണ് എന്നാ​ണു കരു​തു​ന്ന​തു്. ‘നായർ’ ശബ്ദ​ത്തെ ‘നാഗ’ ശബ്ദ​ത്തിൽ​നി​ന്നോ ‘നായക’ ശബ്ദ​ത്തിൽ​നി​ന്നോ വ്യു​ല്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് ശരി​യാ​യി​രി​ക്കു​മോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. ‘നായർ’ ശബ്ദ​ത്തി​നു് ‘എജ​മാ​നൻ’ എന്നർ​ത്ഥ​മേ ഉള്ളു. ഏതാ​ണ്ടു് ഇതേ അർ​ത്ഥം തന്നെ​യാ​ണു് തമിൾ നാ​ടു​ക​ളി​ലേ ‘നാ​യ്ക്ക​നും’ തെ​ലു​ങ്കു​ദേ​ശ​ത്തി​ലെ ‘നാ​യി​ഡു’വിനും ഉള്ള​തു്. ആര്യോ​പ​നി​വേ​ശ​ത്തി​നു​മു​മ്പു് നാ​ടു​വാ​ണി​രു​ന്ന​തു് ഇവരായിരുന്നതുകൊ​​ണ്ടു് ഈ പേർ സി​ദ്ധി​ച്ച​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. പേരിൽ കാ​ണു​ന്ന ഈ സാ​ദൃ​ശ്യം അവർ ഒരു​കാ​ല​ത്തു് ഒരേ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഇതി​നും പുറമേ മല​യാ​ളി​കൾ ‘കീഴു്’ ‘മേ​ക്കു്’ എന്നീ പദ​ങ്ങൾ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തു​നോ​ക്കി​യാൽ, അവർ സഹ്യാ​ദ്രി​ക്കു അപ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു വന്ന​വ​രാ​ണെ​ന്നു കാണാം. ഇതി​നും പുറമേ വേ​റൊ​രു ലക്ഷ്യ​മു​ള്ള​തും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്. ആര്യ​ന്മാർ ‘അസു​ര​ന്മാ​രെ​ന്നു’ ഗണി​ച്ചു വന്ന​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ദ്രാ​വി​ഡ​രും ഉൾ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു് ആധു​നി​ക​ച​രി​ത്ര​ക​ന്മാർ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ദ്രാ​വി​ഡ​രിൽ പലരും അസു​ര​രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ സ്വീ​ക​രി​ച്ചു​വ​രാ​റു​ള്ള​തും, കേ​ര​ള​ത്തിൽ ‘മഹാ​ബ​ലി’ യെ ആരാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തും ഈ ഊഹ​ത്തി​നു് അവ​ഷ്ടാ​ഭ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. കേ​ര​ളീ​യ​രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ മഹാ​ബ​ലി വം​ശ​ക്കാ​രെ​ന്നും ബാ​ണ​വം​ശ​ക്കാ​രെ​ന്നും രണ്ടു​ത​ര​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും. മഹാബലിയേ-​സത്യസന്ധത, ദാ​തൃ​ത്വം ഈ സൽ​ഗു​ണ​ങ്ങൾ​ക്കു് വി​ള​നി​ല​മാ​യി​രു​ന്ന മഹാബലിയേ-​ ആര്യ​ന്മാർ വഞ്ചി​ച്ച് ഓടി​ച്ച​തി​ന്റെ ശേഷം കേ​ര​ള​ത്തിൽ വന്ന പു​ണ്യ​ദി​ന​ത്തി​ന്റെ സ്മാ​ര​ക​മ​ല്ല​യോ ചി​ങ്ങ​മാ​സ​ത്തിൽ തി​രു​വോ​ണം എന്നു ശങ്കി​പ്പാ​നും വഴി​യു​ണ്ടു്. മഹാ​ബ​ലി ഉത്രാ​ടം​നാൾ രാ​ത്രി​യിൽ വരു​മെ​ന്നാ​ണു് എല്ലാ പഴ​മ​ക്കാ​രായ മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടേ​യും വി​ശ്വാ​സം. അതി​നാ​യി അവർ തൂ​ത്തു​ത​ളി​ച്ചു് ഗൃഹം ശു​ചി​യാ​ക്കി​വെ​യ്ക്കു​ന്ന​തു് ഇന്നും നട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​താ​ണ​ല്ലോ.

കേ​ര​ള​ത്തി​നു് മല​യാ​ളം എന്ന പേ​രാ​ണു് ഇന്നു​ള്ള​വർ​ക്കു് അധി​കം​പ​ത്ഥ്യ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്. അവ​രു​ടെ ഭാ​ഷ​യ്ക്കു് മല​യാ​യ്മ, മല​യാർമ, മല​യാ​ണ്മ എന്നി​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ പേ​രു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.‘മല​നാ​ട്ടി​നെ ആളു​ന്ന’വരുടെ ഭാ​ഷ​യാ​യ​തി​നാൽ ഈ പേരു് വന്നു​കൂ​ടി​യ​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. ഇപ്പോൾ ‘പ്രാ​ചീന’ഭാ​ഷ​യെ​ക്കു​റി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മാ​ത്ര​മേ ‘മല​യാ​ണ്മ’ എന്ന പേരു്, അറ​ബി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു സി​ദ്ധി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നാ​ണു് കാൽ​ഡ്വൽ സാ​യ്പി​ന്റെ മതം.

‘മല​യാ​ള​ഭാഷ’യുടെ ഉൽ​പ​ത്തി​യെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണു് ഇനി ചി​ന്തി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. കോ​വു​ണ്ണി​നെ​ടു​ങ്ങാ​ടി കേ​ര​ള​കൗ​മു​ദി​യി​ലെ മം​ഗ​ള​പ​ദ്യ​ത്തിൽ,

എന്നു പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു: ഈ പദ്യ​ത്തി​നെ അദ്ദേ​ഹം ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു് വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കു​ന്ന​തു്:

“സാ​ക്ഷാൽ സം​സ്കൃ​ത​മാ​കു​ന്നൊ​രു ഹി​മ​വാ​ങ്കൽ​നി​ന്നു് പു​റ​പ്പെ​ട്ടും, ദ്രാ​വി​ഡ​വാ​ണി (എന്നാൽ, തമി​ഴു്, തെ​ലു​ങ്കു്, കന്ന​ടം,തുളു, മഹാ​രാ​ഷ്ട്രാ ഈ പഞ്ച​ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മായ തമി​ഴു്) ആകു​ന്ന കാ​ളി​ന്ദി​യോ​ടും വാ​ണി​യാ​കു​ന്ന വാണി എന്നു് അന്തർ​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ അന്തർ​വാ​ഹി​നി​യാ​യി മറ്റൊ​രു ദ്രാ​വി​ഡ​മാ​കു​ന്ന സര​സ്വ​തീ​ന​ദി​യോ​ടും ചേർ​ന്നു ഇരി​ക്കു​ന്ന മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യാ​കു​ന്നൊ​രു ഗംഗ എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​മാ​കു​ന്ന സമു​ദ്ര​ത്തിൽ നി​ര​ന്ത​രം പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു​വി​ള​യാ​ട​ണം എന്നർ​ത്ഥം.”

വീ​ണ്ടും—

എന്നു ഭാ​ഷാ​ഗ​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒരു പദ്യം ചേർ​ത്തി​ട്ടു് ഇങ്ങ​നെ വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

“ആര്യ​വ്യ​വ​ഹാ​ര​മെ​ന്ന സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ന്റേ​യും ദ്രാ​വി​ഡ​വാ​ക്കെ​ന്ന തമി​ഴി​ന്റേ​യും കലർ​പ്പിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടായ ഈ ദ്രാ​വി​ഡ​വാ​ക്കെ​ന്ന തമി​ഴി​ന്റേ​യും കലർ​പ്പിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടായ ഈ കേ​ര​ള​ഭാ​ഷ​യാ​കു​ന്ന കന്യക ഈ വ്യാ​ക​ര​ണ​മാ​കു​ന്നൊ​രു നേ​താ​വി​നോ​ടു​ചേർ​ന്നു് പ്രൗ​ഢ​യാ​യി മേലാൽ വി​ദ്വാ​ന്മാ​രു​ടെ സന്തോ​ഷ​മാ​കു​ന്നൊ​രു സന്ത​തി​യെ പ്ര​സ​വി​ക്കേ​ണ​മേ എന്നു താ​ല്പ​ര്യം.

ഇങ്ങ​നെ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യു​ടെ പി​തൃ​ഭാ​വം സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​നും, മാ​തൃ​ഭാ​വം ദ്ര​മി​ള​ത്തി​നും അദ്ദേ​ഹം നൽ​കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ അഭി​പ്രാ​യം മണി​പ്ര​വാ​ള​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ശരി​യാ​ണെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ ഭാ​ഷ​യു​ടെ ഉൽ​പ്പ​ത്തി​യെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് പര്യാ​പ്ത​മ​ല്ല. ഗു​ണ്ടർ​ട്ടു​സാ​യ്പു മല​യാ​ള​ഭാ​ഷാ​വ്യാ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​വു​ര​യിൽ ഇങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

“മല​യാ​ള​ഭാഷ ദ്ര​മി​ളം എന്നു​ള്ള തമി​ഴി​ന്റെ ഒരു ശാ​ഖ​യാ​കു​ന്നു. അതു് തെ​ലു​ങ്കു്, കർ​ണ്ണാ​ട​കം, തുളു, കു​ട​കു് മു​ത​ലായ ശാ​ഖ​ക​ളേ​ക്കാൾ അധികം തമി​ഴ​രു​ടെ സൂ​ത്ര​ങ്ങ​ളോ​ടു് ഒത്തു​വ​രി​ക​യാൽ ഉപ​ഭാ​ഷ​യ​ത്രേ.” ഏക​ദേ​ശം ഈ മത​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ ഭാ​ഷാ​പ​രി​കർ​ത്താ​വും സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

മല​യാ​ളം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്ന് ഉത്ഭ​വി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വർ ഇന്നു് അപൂർ​വ്വ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അങ്ങ​നെ​യും ചി​ല​രു​ണ്ടെ​ന്നു പറ​യാ​തെ തര​മി​ല്ല. രണ്ടു​ഭാ​ഷ​ക​ളു​ടെ ജന്യ​ജ​ന​ക​ഭാ​വം നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഭാ​ഷാ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഏതു തോ​തു​കൾ​വെ​ച്ചു നോ​ക്കി​യാ​ലും ഈ വാദം നി​ല്ക്ക​യി​ല്ല. “ആദി​യിൽ വാ​ക്കു​മു​ണ്ടാ​യി (പ്രണവ)” എന്നി​ങ്ങ​നെ ക്രൈ​സ്ത​വ​വേ​ദ​പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ കാ​ണും​പോ​ലെ ‘ആദി​യിൽ സം​സ്കൃ​ത​മു​ണ്ടാ​യി’ എന്നി​ങ്ങ​നെ ഒരു ചൂർ​ണ്ണിക എല്ലാ ഭാ​ഷ​ക​ളു​ടേ​യും ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ആദി​യിൽ ചേർ​ത്തു​കാ​ണാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന ഗീർ​വാ​ണീ​ഭ​ക്ത​ന്മാ​രിൽ യു​ക്തി​യേ​ക്കാൾ ഭക്തി​യാ​ണു് പ്ര​ബ​ല​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​തു്.

1. ശരീ​രാ​വ​യ​വ​ങ്ങ​ളേ​യും, അവ​യു​ടെ വ്യാ​പാ​ര​ങ്ങ​ളേ​യും കു​റി​ക്കു​ന്ന പദ​ങ്ങൾ (കണ്ണു, ചെവി, നാ​ക്കു്, മൂ​ക്കു്, കാണുക, കേൾ​ക്കു, തി​ന്നുക, മണ​ക്കുക, ഇത്യാ​ദി).
2. നമ്മു​ടെ ജീ​വി​തോ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ക്കു​ന്ന പദ​ങ്ങൾ (വീടു്, മു​റ്റം, പുര, തീയു്, അരി, ചോറു്, നെ​ല്ലു്, ഇത്യാ​ദി).
3. നി​ത്യോ​പ​യോ​ഗ​മു​ള്ള ജന്തു​ക്ക​ളു​ടെ പേ​രു​കൾ (നായ, ആടു്, മാടു്, കാള, കുതിര ഇത്യാ​ദി).
4. ബന്ധു​നാ​മ​ങ്ങൾ (അമ്മ, മകൾ, തന്ത ഇത്യാ​ദി).
5. സർ​വ്വ​നാ​മ​ങ്ങ​ളും അക്ക​ങ്ങ​ളും.
6. സാ​ധാ​രണ ക്രി​യ​ക​ളെ കു​റി​ക്കു​ന്ന ശബ്ദ​ങ്ങൾ.

ഇവ​യെ​ല്ലാം ദ്രാ​വിഡ സാ​ധാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

വ്യാ​ക​ര​ണ​സം​ബ​ന്ധ​മാ​യി നോ​ക്കി​യാ​ലും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​നും മല​യാ​ള​ത്തി​നും തമ്മി​ലു​ള്ള വ്യ​ത്യാ​സം പ്ര​ക​ട​മാ​കു​ന്നു.

1. മല​യാ​ള​ത്തിൽ ലിം​ഗ​ഭേ​ദം അർ​ത്ഥാ​നു​രൂ​പ​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ അങ്ങ​നെ​യ​ല്ല. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ ‘അസി’ശബ്ദാ​പു​ല്ലിം​ഗം. മല​യാ​ള​ത്തി​ലൊ ‘വാൾ’ നപും​സ​ക​മാ​ണു്. ‘ദാരാഃ’ എന്ന ശബ്ദം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ പു​ല്ലിം​ഗ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും ‘ഭാര്യ’ എന്നാ​ണർ​ത്ഥം. അതേ അർ​ത്ഥ​ത്തി​ലു​ള്ള കള​ത്രം നപും​സ​ക​വു​മാ​ണു്.
2. സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലെ​പ്പോ​ലെ മല​യാ​ള​ത്തിൽ ദ്വി​വ​ച​നം ഇല്ല.
3. മല​യാ​ള​ത്തിൽ വി​ശേ​ഷ​ണ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു് സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലെ​പ്പോ​ലെ ലിം​ഗ​വി​വേ​ച​ന​പ്പൊ​രു​ത്ത​മി​ല്ല.

‘സത്യ​വാൻ​ബാ​ല​കഃ; സത്യ​വ​തി​ബാ​ലി​കഃ; സത്യ​വ​സ​ന്തഃ ബാ​ല​കാഃ’ ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു് സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ. മല​യാ​ള​ത്തി​ലോ ‘നേ​രു​ള്ള കു​ട്ടി, നേ​രു​ള്ള പെ​ണ്ണു് ഇങ്ങ​നെ മതി’.

പക്ഷേ, ക്രി​യ​യോ​ടു് ലിം​ഗ​പ്ര​ത്യ​യം ചേർ​ക്കു​ന്ന പതി​വു് സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മല​യാ​ള​ത്തി​ലു​ണ്ടു്.

‘അറി​വേ​ന​ഹ​മാർ​ഷ​മാം പ്ര​ഭാ​വം’ ഇത്യാ​ദി ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ നോ​ക്കുക.

1. മല​യാ​ള​ത്തിൽ, ക്രി​യാ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങൾ​ക്കു സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലു​ള്ള പദ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യി​ല്ല.
2. ധാ​തു​വി​നോ​ടു് പ്ര​ത്യ​യം ചേർ​ക്കു​മ്പോൾ വി​ക​ര​ണം ചേർ​ക്കു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യ​വും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലേ ഉള്ളു.
3. ഭാ​ഷ​യിൽ കർ​മ്മ​ണി​പ്ര​യോ​ഗ​വും ഭാ​വേ​പ്ര​യോ​ഗ​വും ഇല്ല.
4. വ്യ​പേ​ക്ഷ​ക​സർ​വ്വ​നാ​മ​ങ്ങ​ളും ആര്യ​ഭാ​ഷ​യി​ലേ കാ​ണ്മാ​നു​ള്ളു. ഇങ്ങ​നെ നോ​ക്കി​യാൽ മല​യാ​ളം സം​സ്കൃ​ത​ഭാ​ഷ​യിൽ​നി​ന്നു് ഉത്ഭ​വി​ച്ച​ത​ല്ലെ​ന്നു കാണാം.

ഇനി ആലോ​ചി​ക്കാ​നു​ള്ള​തു് അതി​നു് ചെ​ന്ത​മി​ഴു​മാ​യു​ള്ള വേഴ്ച ഏതു തര​ത്തി​ലാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​താ​ണു്.

ആദ്യ​മാ​യി ചെ​ന്ത​മി​ഴി​നു മാ​തൃ​സ്ഥാ​നം കല്പി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ യു​ക്തി​യേ​പ്പ​റ്റി ചി​ന്തി​ക്കാം. (ഒന്നാ​മ​താ​യി മല​യാ​ള​ത്തി​നു സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഒരു വ്യാ​ക​ര​ണ​മി​ല്ലെ​ന്നു പറ​യു​ന്നു. അതാ​യ​ത് മല​യാ​ള​ത്തി​ന്റെ​യും ചെ​ന്ത​മി​ഴി​ന്റെ​യും വ്യാ​ക​ര​ണ​നി​യ​മ​ങ്ങൾ ഒന്നുതന്നെയാ​ണെന്നർത്ഥം.) രണ്ടാ​മ​താ​യി മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ രൂ​ഢി​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ചെ​ന്ത​മി​ഴി​ലു​ള്ള​വ​ത​ന്നെ.

ഈ രണ്ടു​യു​ക്തി​ക​ളും സാ​ധു​വ​ല്ല. വ്യാ​ക​ര​ണ​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം മല​യാ​ള​ത്തി​നു് ചെ​ന്ത​മി​ഴി​നോ​ടു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, കർ​ണ്ണാ​ട​കം തു​ട​ങ്ങിയ മറ്റു ഭാ​ഷ​ക​ളോ​ടും സാ​ദൃ​ശ്യ​മു​ണ്ടു്. നോ​ക്കുക.

കർ​ണ്ണാ​ട​കം.

സിം​ഹ​വു മൃ​ഗ​രാ​ജ​നൊ​ദു കര​യ​ല്പ​ടു​ത്ത​ദെ. പൂർ​വ്വ​കാ​ല​ദ​ല്ലി അനേ​ക​ദേ​ശ​ഗ​ള​ല്ലി സിം​ഹ​ഹ​ളു ഇദ്ദ​വു.

മല​യാ​ളം.

സിംഹം മൃ​ഗ​രാ​ജ​നെ​ന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. പൂർ​വ്വ​കാ​ല​ത്തിൽ അനേ​ക​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ സിം​ഹ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ രണ്ടു​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളെ പരി​ശോ​ധി​ച്ചാൽ കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ​യും മല​യാ​ള​ത്തി​ന്റെ​യും വാ​ക്യ​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ​ക്കും പ്ര​ത്യ​യ​ങ്ങൾ​ക്കും ധാ​തു​ക്കൾ​ക്കും അത്യ​ന്തം സാ​ദൃ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു കാണാം. ചെ​ന്ത​മി​ഴിൽ ‘എൻറു’ കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തിൽ ‘എംദു’ മല​യാ​ള​ത്തിൽ ‘എന്നു’.

‘കര’ ധാതു എല്ലാ ദ്രാ​വി​ഡ​ഭാ​ഷ​കൾ​ക്കും സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണു്. പക്ഷേ മല​യാ​ള​ത്തിൽ അല്പം അർ​ത്ഥം ഭേ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​മാ​ത്ര​മേ വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ള്ളു. ‘പെടു’ ധാ​തു​വി​ന്റെ രൂ​പ​ങ്ങൾ ചേർ​ത്താ​ണ് മല​യാ​ള​ത്തി​ലും കണ്ണാ​ട​ക​ത്തി​ലും കർ​മ്മ​ണി​പ്ര​യോ​ഗം സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തും.

കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തിൽ ‘പടു’ തമി​ഴിൽ ‘പടു’ മല​യാ​ള​ത്തിൽ ‘പെടു’. വർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ല​ത്തെ കു​റി​ക്കു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യ​വും ഈ ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ തു​ല്യ​മാ​ണു്.

ഉദാ: (ക) ‘നാനു ഹോ​ഗു​ത്തേ​നേ’. (ത) നാൻ പോ​കി​ന്റേൻ. (മ) ഞാൻ പോ​കു​ന്നേൻ. സപ്ത​മീ​വി​ഭ​ക്തി​യു​ടെ പ്ര​ത്യ​യം നോ​ക്കുക.

കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തിൽ ‘അല്ലി’ മല​യാ​ള​ത്തിൽ ‘ഇൽ’.

ഇനി ഹി​ന്ദി​ഭാ​ഷ​യോ​ടോ, മഹാ​രാ​ഷ്ട്ര​ഭാ​ഷ​യോ​ടോ, വം​ഗ​ഭാ​ഷ​യോ​ടോ ഒന്നു സാ​ദൃ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി നോ​ക്കുക. ആ ഭാ​ഷ​കൾ​ക്കു​ത​മ്മിൽ സാ​ദൃ​ശ്യം കാ​ണു​മെ​ങ്കി​ലും അവ​യ്ക്കു മല​യാ​ള​ത്തി​നോ​ടോ കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തി​നോ​ടോ ലേ​ശം​പോ​ലും സാ​മ്യം കാ​ണു​ക​യി​ല്ല. നോ​ക്കുക:

മറാ​ട്ടി

ശിഷ്യ:

മഹാ​രാജ, ഹേ ആപ്മി തയാർ അഹോംത.

കശ്യപ:

ആപ​ല്യാ ബഹിണീ ലാ മാർ​ഗ്ഗ​ദാ​ഖ്വാ.

ഹി​ന്ദി

ശിഷ്യ:

മഹാ​രാജ! ഹം തയ്യാർ ഹൈ്ം.

കശ്യപ:

അപനി ബഹൻകോ മാർ​ഗ്ഗ​ദി​ഖാ​വോ.

മല​യാ​ളം

ശി​ഷ്യൻ:

ഗുരോ, ഞങ്ങൾ തയ്യാ​റാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

കശ്യ​പൻ:

നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സഹോ​ദ​രി​ക്കു വഴി കാ​ണി​ക്കു.

മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യി​ലു​ള്ള രൂ​ഢ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ചെ​ന്ത​മി​ഴാ​ണെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തും ശരി​യ​ല്ല. അവ ചെ​ന്ത​മി​ഴാ​യി​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം കർ​ണ്ണാ​ട​ക​വും തെ​ലു​ങ്കു​മാ​ണെ​ന്നും പറയാം. ലീ​ലാ​തി​ല​ക​ത്തി​ന്റെ വൃ​ത്തി​കാ​രൻ മല​യാ​ളം ചെ​ന്ത​മി​ഴി​ന്റെ സന്ത​തി​യാ​ണെ​ന്നു​ള്ള മത​ത്തെ നി​ശ്ശേ​ഷം ഖണ്ഡി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

“മൂ​ന്നാ​മ​താ​യി സം​സ്കൃ​ത​സ​മ്പർ​ക്കം ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഭാഷാ കൃ​തി​കൾ എല്ലാം തമി​ഴിൽ​നി​ന്നു ഭി​ന്ന​മ​ല്ല.”

“നാ​ലാ​മ​താ​യി മല​യാ​ള​ത്തി​നു് തമിൾ എന്നു​കൂ​ടി പേർ പറ​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്നു. തമി​ഴു് രാ​മാ​യ​ണം, തമി​ഴു് ഭാരതം ഇത്യാ​ദി നോ​ക്കുക.”

ഈ യു​ക്തി​ക​ളും നിൽ​ക്കു​ക​യി​ല്ല. രാ​മ​ച​രി​തം മു​ത​ലായ കൃ​തി​ക​ളി​ലേ​യും പട്ട​യ​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന ഭാ​ഷ​യേ​യും അടി​സ്ഥാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാ​ണു് ഇങ്ങ​നെ ഒരു അഭി​പ്രാ​യം പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ന്ന​തു്. സം​സ്കൃ​ത​സ​മ്പർ​ക്കം ഭാഷയെ തമി​ഴിൽ​നി​ന്നും പൂർ​വ്വാ​ധി​കം അക​റ്റു​ന്ന​തി​നു സഹാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു സമ്മ​തി​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും അതി​നു​മു​മ്പു​ത​ന്നെ മല​യാ​ളം ഒരു സ്വ​ത​ന്ത്ര​ഭാ​ഷ​യാ​യി തീർ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പര്യാ​പ്ത​മായ ലക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ആധാ​ര​ങ്ങൾ, പട്ട​യ​ങ്ങൾ മു​ത​ലായ പ്രാ​ചീ​ന​രേ​ഖ​കൾ ചെ​ന്ത​മി​ഴിൽ ആയി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് പ്ര​ത്യേക കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടു്. ഒന്നാ​മ​താ​യി ചെ​ന്ത​മി​ഴു് അക്കാ​ല​ത്തെ വി​ദ്വ​ജ്ജ​ന​ഭാ​ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇതി​നും പുറമേ ചോ​ള​പാ​ണ്ഡ്യ​രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ പല​പ്പോ​ഴും കേ​ര​ള​ത്തെ ആക്ര​മി​ച്ചു കീ​ഴ​ട​ക്കി​യ​ശേ​ഷം രക്ഷാ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ നി​യ​മി​ച്ചി​ട്ടു് മട​ങ്ങി​പ്പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. എഴു​ത്തു​കു​ത്തു​ക​ളെ​ല്ലാം ചെ​ന്ത​മി​ഴിൽ ആയി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അവർ വ്യ​വ​സ്ഥ​ചെ​യ്തും കാണണം. മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രു​ടെ പ്രാ​ബ​ല്യ​കാ​ല​ത്തും പെ​രു​മാ​ക്ക​ന്മാ​രാ​യി വാ​ഴി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വർ പര​ദേ​ശി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ചെ​ന്ത​മി​ഴി​ന്റെ പ്രാ​ബ​ല്യം കു​റ​യാൻ ഇട​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. മൂ​വ​ര​ശ​രു​ടെ വാഴ്ച അസ്ത​മി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷ​മേ കേ​ര​ള​ത്തി​നു പറ​യ​ത്ത​ക്ക പാർ​ത്ഥ​ക്യം സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളു. അതി​നു​മു​മ്പു് വി​വാ​ഹം, യു​ദ്ധം മു​ത​ലായ പല കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാൽ കേ​ര​ള​ത്തി​നും ചോ​ള​പാ​ണ്ഡ്യ​ദേ​ശ​ങ്ങൾ​ക്കും തമ്മിൽ പല​പ്പോ​ഴും അടു​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. രാ​മ​ച​രി​ത​ത്തിൽ കാ​ണു​ന്ന​ഭാഷ മല​യാ​ള​വും ചെ​ന്ത​മി​ഴും കലർ​ന്ന ഒരു​ത​രം മണി​പ്ര​വാ​ള​മാ​ണു്. അതി​ന്റെ ഉല്പ​ത്തി​സ്ഥാ​നം തമി​ഴു് ദേ​ശ​ങ്ങ​ളോ​ടു് വളരെ അടു​ത്തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അതിൽ ചെ​ന്ത​മി​ഴു് പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ വളരെ അധി​ക​മാ​യി കട​ന്നു​കൂ​ടി​യ​താ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാ​നേ മാർ​ഗ്ഗ​മു​ള്ളു.

‘തമി​ഴു്’ ശബ്ദ​ത്തി​ന്റെ വ്യാ​പ​ക​മായ അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ മല​യാ​ള​വും കർ​ണ്ണാ​ട​ക​വും തമി​ഴു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലെ ദ്രാ​വി​ഡ​ശ​ബ്ദം ‘തമി​ഴു്’ എന്ന​തി​ന്റെ തത്ഭ​വ​മാ​കു​ന്നു. അതി​നു് ‘ഭാഷാ’ എന്നേ അർ​ത്ഥ​മു​ള്ളു. ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ സാ​ഹി​ത്യ​ഭാ​ഷ​യായ ചെ​ന്ത​മി​ഴു് ചോ​ള​നാ​ട്ടു​ത​മി​ഴി​ന്റെ സം​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട രൂ​പ​മാ​ണു്. ‘ചൊ’ ധാ​തു​വി​നു് നന്നാ​ക്കുക, പരി​ഷ്ക​രി​ക്കുക എന്ന​ത്രേ അർ​ത്ഥം. ‘ചെ​മ്മേ’ എന്ന ഭാ​ഷാ​പ​ദ​ത്തിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു് ആ ‘ചെം’ എന്ന ധാ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് ചെ​ന്ത​മി​ഴി​നെ സം​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഭാഷ എന്നർ​ത്ഥം വന്നു​കൂ​ടു​ന്നു. സം​സ്കൃ​ത​ശ​ബ്ദ​ത്തി​നും അതു​ത​ന്നെ അർ​ത്ഥം. സം​സ്കൃ​തം സം​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ആര്യ​ഭാഷ; ചെ​ന്ത​മി​ഴു് സം​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട തമി​ഴു​ഭാഷ. ഇതാ​ണു് അവ​ത​മ്മി​ലു​ള്ള വ്യ​ത്യാ​സം. ഈ ആദി​മ​ദ്രാ​വി​ഡ​ത്തിൽ​നി​ന്നും തെ​ലു​ങ്കു​ഭാഷ വളരെ നേ​ര​ത്തെ പി​രി​ഞ്ഞു​പോ​യ​തി​നാൽ അതിനു മറ്റു ദ്രാ​വി​ഡ​ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ​നി​ന്നു കൂ​ടു​തൽ അകൽ​ച്ച കാ​ണു​ന്നു. കരി​നാ​ട്ടു​ത​മി​ഴു് കർ​ണ്ണാ​ട​ക​മാ​യും മലൈ​നാ​ട്ടു​ത​മി​ഴു് മല​യാ​ള​മാ​യും വേർ​പി​രി​ഞ്ഞ​തു് ചെ​ന്ത​മി​ഴു​ഭാഷ സ്വ​രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു വളരെ മു​മ്പു​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു് കാൽ​ഡ്വെൽ​സാ​യ്പും കേ​ര​ള​പാ​ണി​നി​യും ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇപ്ര​കാ​രം പാർ​ത്ഥ​ക്യം സമ്പാ​ദി​ച്ച മറ്റു തമി​ഴു​ക​ളെ, ചെ​ന്ത​മി​ഴ് വൈ​യ്യാ​ക​ര​ണ​ന്മാർ ‘കൊ​ടു​ന്ത​മി​ഴ്’ ശബ്ദ​ത്താൽ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ച​തു്, അവ മു​ത്ത​മി​ഴ്ശാ​ഖ​ക​ളാ​ണെ​ന്നു​ള്ള സൂ​ക്ഷ്മ​ബോ​ധം​കൊ​ണ്ടോ അഥവാ സ്വ​ഭാ​ഷാ​ഭി​മാ​ന​വി​ജൃം​ഭ​ണ​ത്താ​ലോ ആയി​രി​ക്കാം. പ്രാ​കൃ​തി​ക​ളും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ങ്ങ​ളു​മായ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാൽ ദ്രാ​വി​ഡ​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു പര​സ്പ​ര​സ​ഹ​വാ​സ​ത്തി​നു​ള്ള സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ നശി​ച്ചു​പോ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണു് അവ​രു​ടെ ഭാ​ഷ​കൾ​ക്കു് ഈ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം പ്ര​ക​ട​മാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്.

ലീ​ലാ​തി​ല​ക​ത്തി​ന്റെ വൃ​ത്തി​കാ​രൻ ആരാ​യി​രു​ന്നാ​ലും അദ്ദേ​ഹം ദ്രാ​വി​ഡ​ഭാ​ഷാ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​ണെ​ന്നും കേ​ര​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ അക്കാ​ലം​വ​രെ​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളെ പരി​ശോ​ധി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​നാ​ണെ​ന്നും വ്യ​ക്ത​മാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം കേ​ര​ള​ഭാ​ഷ​യു​ടെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നി​ല​യെ​പ്പ​റ്റി ദീർ​ഘ​മാ​യി ഉപ​ന്യ​സി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തി​നു പുറമേ ഇങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു. പഴയതോ പു​തി​യ​തോ നി​ങ്ങൾ​ത​ന്നെ ഉണ്ടാ​ക്കി​യ​തോ ആയ മണി​പ്ര​വാ​ള​ത്തിൽ ഏതെ​ങ്കി​ലും ‘വന്താൻ’ ‘ഇരു​ന്താൻ’ എന്നാ​ണോ കണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​തു്? ‘വന്നാൻ’ ‘ഇരു​ന്നാൻ’ എന്ന​ല്ലേ? തേങ്ക, മാങ്ക, കഞ്ചി, പഞ്ചി എന്നൊ​ക്കെ​യോ കണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്? അതോ തേങ്ങ, മാങ്ങ, കഞ്ഞി, പഞ്ഞി എന്നൊ​ക്കെ​യോ? ‘യാൻ’ ‘ആന’ എന്നോ ‘ഞാൻ’ ‘യാനൈ’ എന്നോ? അതനൈ, ഇതിനൈ… എന്നോ?… അതിനെ, ഇതിനേ… എന്നോ? ഉണ്ട​നർ, നി​ന്റ​നർ എന്നോ?… ഉണ്ടാർ, നി​ന്നാർ എന്നെ​ല്ലാ​മോ? ഇതിൽ​നി​ന്നു് ഒരു സംഗതി വെ​ളി​വാ​കു​ന്നു​ണ്ടു്.

ലീ​ലാ​തി​ല​ക​വൃ​ത്ത​കാ​ര​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​നു വളരെ മു​മ്പു​ത​ന്നെ കേ​ര​ള​ഭാഷ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടും കണ്ണ​ശ്ശ​കൃ​തി​ക​ളിൽ ചോ​ള​ഭാ​ഷാ​രൂ​പ​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്ന​തു് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ചെ​ന്ത​മി​ഴു് ഭാ​ഷ​വ​ഴി​ക്കാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും ആ ഭാ​ഷ​യോ​ടു​ള്ള പക്ഷ​പാ​താ​തി​രേ​കം​കൊ​ണ്ടു​മാ​ണെ​ന്നോ ഊഹി​പ്പാൻ വഴി​കാ​ണു​ന്നു​ള്ളു. ചോ​ള​ന്മാർ, കേ​ര​ള​ന്മാർ, പാ​ണ്ടി​ക്കാർ ഇവ​രെ​ല്ലാം ദ്രാ​വി​ഡ​രാ​ക​യാൽ തമി​ഴ​രാ​യി​രി​ക്കാ​മെ​ന്നും, കർ​ണ്ണാ​ട​ക​രും തെ​ലു​ങ്ക​രും ദ്രാ​വി​ഡ​വേ​ദ​ത്തിൽ പെ​ട്ട​വ​ര​ല്ലെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ മല​യാ​ള​ത്തി​നു് ചോ​ള​ത്ത​മി​ഴി​നോ​ടു കർ​ണ്ണാ​ട​ക​ത്തേ​ക്കാ​ളും തെ​ലു​ങ്കി​നെ​ക്കാ​ളും അടു​പ്പം അക്കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാം. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ തെ​ലു​ങ്കും പി​ന്നീ​ടു് കർ​ണ്ണാ​ട​ക​വും ദ്രാ​വി​ഡ​ജ​ന​നി​യിൽ നി​ന്നു വേർ​പി​രി​ഞ്ഞ​ശേ​ഷ​വും മല​യാ​ളം പല കാ​ര​ണ​ത്താൽ ചോ​ള​ത്ത​മി​ഴി​നോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു് തമി​ഴെ​ന്ന​പേ​രും അതിനു കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു​കൂ​ടി നി​ല​നി​ന്ന​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. പക്ഷേ “സം​സ്കൃ​ത​മാ​കിന ചെ​ങ്ങ​ഴി​നീ​രും നറ്റ​മി​ഴാ​കിന പി​ച്ച​ക​മ​ല​രും” ഇത്യാ​ദി പദ്യ​ത്തി​ലും, “തമി​ഴാ​യി​ക്കൊ​ണ്ട​റി​യി​ക്കി​ന്നേൻ” എന്ന സ്ഥ​ല​ത്തും തമിൾ​ശ​ബ്ദ​ത്തി​നു് ശു​ദ്ധ​ഭാഷ എന്ന​ല്ലാ​തെ വേ​റൊ​രർ​ത്ഥ​വും വി​വ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​തു സം​ശ​യ​മ​റ്റ സം​ഗ​തി​യാ​കു​ന്നു. ചോ​ള​ത്ത​മി​ഴി​നെ ആ നാ​ട്ടു​കാർ എന്ന​പോ​ലെ, മലൈ​നാ​ട്ടു​ത​മി​ഴി​നെ ഇന്നാ​ട്ടു​കാ​രും നറ്റ​മി​ഴാ​യി വി​ചാ​രി​ച്ചു വന്നി​രി​ക്കാം. രണ്ടും ഒരേ മൂ​ല​ഭാ​ഷ​യു​ടെ ശാ​ഖ​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഇരു​കൂ​ട്ടർ​ക്കും ആ അഭി​മാ​ന​ത്തി​നു വഴി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും. ഇനി കു​റേ​ക്കൂ​ടി പു​റ​കോ​ട്ടു കട​ന്നു​നോ​ക്കാം. രാ​മ​ച​രി​തം വളരെ പു​രാ​ത​ന​മായ ഒരു ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണെ​ന്നു് എല്ലാ​വ​രും സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ. അതു വെറും തമി​ഴു് ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണെ​ന്നു് മി​സ്റ്റർ ഗോ​പി​നാ​ഥ​റാ​വു തു​ട​ങ്ങിയ ചില തമിഴർ ശഠി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അതിൽ ചെ​ന്ത​മി​ഴു​രൂ​പ​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. മല​യാ​ളി​ക​ളിൽ ചി​ല​രാ​ക​ട്ടെ, അതിൽ കാ​ണു​ന്ന ഭാഷ കൈ​ര​ളി​യു​ടെ പൂർ​വ്വ​രൂ​പ​മാ​ണെ​ന്നും വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. ഏതെ​ങ്കി​ലും ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ തമി​ഴി​ന്റെ കലർ​പ്പു് അധി​കം​ക​ണ്ടാൽ, ആ ഗ്ര​ന്ഥം അതി​പ്രാ​ചീ​ന​മാ​ണെ​ന്നാ​ണു് ഇക്കൂ​ട്ട​രു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം. പര​മാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ രാ​മ​ച​രി​തം മല​യാ​ള​ഗ്ര​ന്ഥം​ത​ന്നെ​യെ​ന്നു് അതിൽ​കാ​ണു​ന്ന നി​ര​വ​ധി മല​യാ​ള​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​യാൽ അറി​യാം. എന്നാൽ മല​യാ​ള​ത്തി​ന്റെ പൂർ​വ്വ​രൂ​പം അതിൽ കാ​ണു​ന്ന ഭാ​ഷ​ത​ന്നെ​യോ എന്നു വളരെ ആലോ​ചി​ച്ചേ തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സാ​ധി​ക്ക​യു​ള്ളു. എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​ന​പ്പു​റം ദക്ഷി​ണ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള കൃ​തി​ക​ളിൽ​പേ​ാ​ലും ചെ​ന്ത​മി​ഴു​രൂ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രാ​ചു​ര്യം കാ​ണ്മാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു് കു​ഞ്ചു​ത്ത​മ്പി​ക്കഥ മു​ത​ലായ പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ നി​ന്നു​കാ​ണാം. അങ്ങി​നെ വന്നു​ചേ​രാ​നു​ള്ള ഹേതു ദക്ഷി​ണ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നു് തമി​ഴ്‌​നാ​ട്ടു​ക​ളോ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സാ​മീ​പ്യം മാ​ത്ര​മാ​ണു്. കൊ​ല്ല​ത്തി​നു തെ​ക്കു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ തമി​ഴ​രു​ടെ ആക്ര​മ​ണം കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള സം​ഗ​തി​യും തമിഴ് പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​നെ സഹാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. കൊ​ല്ല​ത്തി​നു തെ​ക്കു​മു​ത​ല്ക്കു് കന്യാ​കു​മാ​രി​ക്കി​പ്പു​റം പാ​ണ്ടി​ക്ക​ര​യിൽ ‘കോൾ​ക്ക’ എന്ന ദി​ക്കു​വ​രെ​യു​ള്ള ദേ​ശ​ത്തി​നു പേർ ‘പറേ​യില’ എന്നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും ആ ദേശം പാ​ണ്ഡ്യ​രാ​ജാ​വി​നു് അധീ​ന​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും ടോ​ള​മി​യും പെ​രി​പ്ല​സ് എന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ കർ​ത്താ​വും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. കൊ​ല്ല​വർ​ഷാ​രം​ഭ​ത്തി​നു​മു​മ്പു് മാരൻ ചടയൻ എന്ന പാ​ണ്ഡ്യ​രാ​ജാ​വി​നാൽ തോ​ല്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കരു​ന​ന്ദ​നെ​ന്ന യദു​വംശ രാ​ജാ​വാ​ണു് ആദ്യ​മാ​യി വി​ഴി​ഞ്ഞ​ത്തു വന്നു് യദു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാ​നം ഉറ​പ്പി​ച്ച​തു്. ഇതും ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം എട്ടാം​ശ​ത​ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം പത്താം​ശ​ത​ക​ത്തി​ന്റെ അന്ത്യ​ത്തിൽ, രണ്ടാം​പ​രാ​ന്ത​ക​ച​ട​യൻ തെ​ക്കൻ​തി​രു​വി​താം​കൂർ മു​ഴു​വ​നും കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി, യദു​വം​ശ​രാ​ജാ​വി​നെ വി​ഴി​ഞ്ഞ​ത്തു​നി​ന്നു് ഓടി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ വി​ഴി​ഞ്ഞ​ത്തു​നി​ന്നും ഓടി​പ്പോ​വാ​നി​ട​വ​ന്ന യദു​വം​ശ​രാ​ജാ​വാ​ണു് ചി​റ​വാ​യു് സ്വ​രൂ​പം സ്ഥാ​പി​ച്ച​തു്. അക്കാ​ല​ത്തും പി​ന്നീ​ടും കൊ​ല്ലം രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കു പാ​ണ്ഡ്യ​രാ​ജ​വം​ശ​ത്തോ​ടു വേൾ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു കാ​ണു​ന്നു. ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം പതി​ന്നാ​ലാം ശത​ക​ത്തി​ന്റെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ, കൊ​ല്ലം ചക്ര​വർ​ത്തി​യായ രവി​വർ​മ്മ പാ​ണ്ഡ്യ​ചോ​ള​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ ജയി​ച്ചു് പാ​ണ്ഡ്യ​പു​ത്രി​യെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്തു​വെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ശാ​സ​ന​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്.

ഈ രവി​വർ​മ്മ​യു​ടെ കി​രീ​ട​ധാ​ര​ണം ക്രി​സ്തു​വർ​ഷം 1313-ൽ ആയി​രു​ന്നെ​ന്നു്

എന്ന കാ​ഞ്ചീ​പു​ര​ശാ​സ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഖണ്ഡി​ത​മാ​യി നമു​ക്കു് അറി​യാം. പന്ത​ളം രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ആവിർ​ഭാ​വ​വും തമി​ഴി​ന്റെ പ്രാ​ബ​ല്യ​ത്തി​നു കാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. അവർ തമി​ഴ്ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു വന്ന​വ​രാ​ണെ​ന്നു ചരി​ത്ര​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ. വട​ക്കൻ​ദി​ക്കു​ക​ളി​ലും തമി​ഴു് രാ​ജ​ഭാ​ഷ​യാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. പെ​രു​മാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​ല്ലാ​രും ചോ​ള​പാ​ണ്ഡ്യാ​ദി​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു വന്ന​വ​രാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടും, പെ​രു​മാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ വാഴ്ച അവ​സാ​നി​ച്ച​ശേ​ഷ​വും, ചില രാ​ജ​കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ​ക്കു പാ​ണ്ഡ്യ​രാ​ജ​കു​ടും​ബ​വു​മാ​യി വേ​ഴ്ച​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും തമിഴ് സാ​ഹി​ത്യം ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു് ഒരു ഉത്ത​മ​സാ​ഹി​ത്യ​ഭാ​ഷ​യാ​യി പരി​ണ​മി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും, ചെ​ന്ത​മി​ഴി​നു് ഇങ്ങ​നെ​യൊ​രു മാ​ന്യ​പ​ദ​വി ലഭി​ച്ച​തിൽ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല. ഉദ്ദ​ണ്ഡ​ശാ​സ്ത്രി​ക​ളു​ടെ കോ​കി​ല​സ​ന്ദേ​ശം എന്ന കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ 46-ാം ശ്ലോ​ക​ത്തെ വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തു് വ്യാ​ഖ്യാ​താ​വു് ഇങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

“അവർ മക്ക​ത്താ​യാ​വ​ലം​ബി​ക​ളാ​യി കു​റെ​ക്കാ​ലം ഇരു​ന്നി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഏറി​യ​കാ​ല​മാ​യി അവർ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തെ പി​ന്തു​ട​രു​ന്നു. കോ​ട്ട​യം രാ​ജ​വം​ശ​ത്തി​ലേ​ക്കു് തൃ​പ്പൂ​ണി​ത്തു​റ​യിൽ​നി​ന്നു് ദത്തെ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടു്…

… പണ്ടു് ആ സ്വ​രൂ​പ​ത്തി​ലു​ള്ള​വർ പര​ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നാ​ണു് വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്.”

ഇങ്ങ​നെ [3] രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വും സാ​മു​ദാ​യി​ക​വു​മായ പല സം​ഗ​തി​കൾ ഒന്നി​ച്ചു് ഒരേ കാ​ല​ത്തു പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച​തി​നാൽ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യി​ലേ​ക്കു ചെ​ന്ത​മി​ഴ് രൂ​പ​ങ്ങൾ തെ​രു​തെ​രെ​ക്ക​ട​ന്നു​കൂ​ടാൻ ഇട​യാ​യി. ചമ്പൂ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ ഭാ​ഷ​ക​ണ്ടു് ചില പണ്ഡി​ത​ന്മാർ മല​യാ​ളം സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ നി​ന്നു​ത്ഭ​വി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നു സി​ദ്ധി​ച്ച​തു​പോ​ലെ രാ​മ​ച​രി​താ​ദി ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളി​ലും പല ശാ​സ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും ചെ​ന്ത​മി​ഴ് പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രാ​ചു​ര്യം കണ്ടു്, ചിലർ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യു​ടെ ജന​യി​ത്രി​പ​ദം തമി​ഴി​നു നൽകാൻ പ്രേ​രി​ത​രാ​യെ​ന്നേ ഉള്ളു. പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ നി​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ പൂർ​വ്വ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ, അതാ​യ​തു് ചെ​ന്ത​മി​ഴ് രാ​ജ​ഭാ​ഷ​യാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ, ചെ​ന്ത​മി​ഴിൽ നി​ന്നു് പദ​ങ്ങ​ളേ​യും ക്രി​യാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളേ​യും തത്തൽ​ഭാ​ഷാ​പ​ക്ഷ​പാ​തി​കൾ മല​യാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്കു് കട​ത്തി​വി​ട്ടു​കാ​ണ​ണം. ലീ​ലാ​തി​ല​ക​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഈ സംഗതി വ്യ​ക്ത​മാ​യി ഗ്ര​ഹി​ക്കാം. പാ​ട്ടി​ന്റെ ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി.

ഇത്യാ​ദി പാ​ട്ടി​നെ ചേർ​ത്തി​ട്ടു്, വൃ​ത്തി​കാ​രൻ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക.

“ഓ,ഉ എന്ന​തു രണ്ടും ഓഷ്ഠ്യ​മാ​ക​കൊ​ണ്ടു് അവ​യ്ക്കു സാ​മ്യ​മു​ണ്ടു്. ചി,തി ഇതു​കൾ​ക്കു സാ​മ്യം അനു​ഭ​വ​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്. തര,താനവ, താമ, ഉരക, ചായീ, ആനന്ത ഇവ പാ​ണ്ഡ്യ​സം​സർ​ഗ്ഗം​കൊ​ണ്ടു് ദു​ഷി​ച്ച സം​സ്കൃ​ത​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു.

ഈ കാ​ണി​ച്ച പാ​ട്ടിൽ മി​ക്ക​തും സം​സർ​ഗ്ഗം​കൊ​ണ്ടു് പാ​ണ്ഡ്യ​ഭാ​ഷ​യോ​ടു തു​ല്യ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന കേ​ര​ള​ഭാ​ഷ​യാ​ണു്. അതാ​ണു് ‘അളന്ന’ ‘വി​ള​ഞ്ഞ’ എന്ന​ല്ലാ​തെ ‘അളന്ത’ ‘വി​ള​ന്ത’ എന്നൊ​ക്കെ കാ​ണു​ന്ന​തു്.”

ഈ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാൽ രാ​മ​ച​രി​ത​ത്തി​ലും മറ്റും കാ​ണു​ന്ന​ഭാഷ അന്ന​ത്തെ കേ​ര​ള​ഭാ​ഷ​യാ​ണെ​ന്നു പറ​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല. അതി​പു​രാ​ത​ന​കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ നല്ല ഭാ​ഷാ​ഗ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും പദ്യ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു് പല ലക്ഷ്യ​ങ്ങൾ ഉണ്ടു്. ഭാ​സ്ക​ര​ര​വി​പ്പെ​രു​മാ​ളി​ന്റെ ദാ​സ​നാ​യി​രു​ന്ന തോ​ല​ക​വി​യും യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യ​കർ​ത്താ​വാ​യി​രു​ന്ന പട്ട​ത്തു വാ​സു​ദേ​വൻ നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടും നല്ല മല​യാ​ള​ത്തിൽ പല പദ്യ​ങ്ങൾ രചി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി ഇപ്പോൾ തെ​ളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. പു​രാ​തന ശാ​സ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​ത​ന്നെ ചി​ല​തു് നല്ല ഭാ​ഷ​യി​ലാ​ണു് കാ​ണു​ന്ന​തു്.

എന്നി​ങ്ങ​നെ ലീ​ലാ​തി​ല​ക​ത്തിൽ ഉദ്ധ​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള പദ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പലതും ശു​ദ്ധ​കേ​ര​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ എഴു​ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​വ​യാ​ണു്.

“കൊ​ല്ലം 565-ാമതു മീ​ന​ഞാ​യ​റ്റിൽ എഴു​തിയ വപ്പ​നോ​ല​ക്ക​ര​ണ​മാ​വി​തു്. ചെ​ങ്ങ​നാ​ഴി നാരണി ചങ്ക​ര​നും തമ്പി​മാ​രും കയ്യാൽ ആറ അച്ചു​കൊ​ണ്ട മണി​മ​യി​ലി​ര​വി​ക്കു​മ​ര​നും തമ്പി​മാ​രും കൊ​ണ്ടാർ​കൊ​ണ്ട പരി​ചാ​വി​തു്. ഇക്കൊ​ണ്ട അച്ച​ആ​റി​നും കാ​രി​യം തന്റെ വെ​ങ്ങി​ലി​ച്ചേ​രി തേ​ച​ത്തു മട​പ്പാട എന്ന പറമ്പ. അതിലെ മേ​പ്പ​ല​വും കീൾ​പ്പ​ല​വും കൂടി ആറു അച്ചും കൊ​ടു​ത്തു വെ​യ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാൻ. ചെ​ങ്ങ​നാ​ഴി നാരണി ചങ്ക​ര​നും തമ്പി​മാ​രും അമ്മാ​ക്ക​മേ. ഇത​റി​യും താ​ക്കി മണി​മ​ലേ വി​ള​ഞ്ഞൂ​ര​ച​ക്കൻ പൊ​ന്ന​ന​റിക.”

ഈ പു​രാ​ത​ന​ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ലും ചെ​ന്ത​മിൾ അധി​ക​മാ​യി കലർ​ന്നു​കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. ഭാ​ഷാ​രീ​തി കാ​ല​ന്തോ​റും മാ​റി​മാ​റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും, പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഒരു രീതി മറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് അതി​ന്റെ സ്ഥാ​ന​ത്തു മറ്റൊ​ന്നു ആവിർ​ഭ​വി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നു ഭാ​ഷാ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും സമ്മ​തി​ക്കും. കണ്ണ​ശ്ശ​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​നി​പ്പു​റം​വ​രെ, എന്നു​വേ​ണ്ട, എട്ടാം​ശ​ത​ക​ത്തിൽ പോലും ചോ​ള​ഭാ​ഷാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു് മല​യാ​ളം നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന സ്ഥി​തി​ക്കു് ചെ​റി​ശ്ശേ​രി നമ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ കൃതി ശു​ദ്ധ​മ​ല​യാ​ള​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു് എങ്ങ​നെ? അദ്ദേ​ഹം പു​തു​താ​യി ഒരു മല​യാ​ളം കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച​താ​യി വരാൻ തര​മി​ല്ല​ല്ലോ. ഭാ​ഷാ​ഭി​മാ​നി​യാ​യി​രു​ന്ന ചെ​റു​ശ്ശേ​രി അന്ന​ത്തെ മല​യാ​ള​ത്തി​ലും, കണ്ണ​ശ്ശ​ന്മാ​രും മറ്റും ചോ​ള​ഭാ​ഷാ​സ​ങ്ക​ലി​ത​മായ തെ​ക്കൻ​ഭാ​ഷ​യി​ലും അവ​രു​ടെ കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ച​താ​യി​രി​ക്കാ​നേ തര​മു​ള്ളു. പ്രാ​ചീ​ന​ത​മിൾ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്മാ​രും ഏറെ​ക്കു​റെ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യു​ടെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നി​ല​യെ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. തൊൽ​കാ​പ്പി​യ​മു​നി മല​നാ​ടായ കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ഭാഷ ചെ​ന്ത​മി​ഴിൽ നി​ന്നു് വ്യ​തി​രി​ക്ത​മായ ഒരു ദ്ര​മി​ള​ശാ​ഖാ​ഭാ​ഷ​യാ​ണെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ചെ​ന്ത​മിൾ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ളെ ഇയർ​ച്ചൊൽ (ശുദ്ധ ചെ​ന്ത​മിൾ പദ​ങ്ങൾ) തി​രി​ച്ചൊൽ, (പര്യാ​യ​പ​ദ​ങ്ങ​ളും നാ​നാർ​ത്ഥ​പ​ദ​ങ്ങ​ളും) വടചൊൽ, (ആര്യ​ഭാ​ഷാ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങൾ) തി​ലൈ​ച്ചൊൽ (കൊ​ടു​ന്ത​മിൾ നാ​ടു​ക​ളിൽ മാ​ത്രം പ്ര​ചാ​ര​മു​ള്ള പദ​ങ്ങൾ) എന്നു് നാ​ലാ​യി വി​ഭ​ജി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. കൊ​ടു​ന്ത​മിൾ നാ​ടു​ക​ളേ​തെ​ല്ലാ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു [4] കേ​ര​ളീ​യ​നാ​യി​രു​ന്ന ചി​ല​പ്പ​തി​കാ​ര​കർ​ത്താ​വു്,

എന്നി​ങ്ങ​നെ കന്യാ​കു​മാ​രി, വെ​ങ്ക​ടം, പൂർ​വ​പ​ശ്ചി​മ​സ​മു​ദ്ര​ങ്ങൾ, ഈ നാലു എലു​ക​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലു​ള്ള ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ, ചെ​ന്ത​മിൾ, കൊ​ടു​ന്ത​മിൾ എന്നു രണ്ടു ദ്രാ​വി​ഡ​ഭാ​ഷ​കൾ സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​താ​യി പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇവിടെ കാ​ണു​ന്ന തമിൾ ശബ്ദം കൊ​ണ്ടു് സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യെ ആയി​രി​ക്കാ​നേ തര​മു​ള്ളു. ശരി. അങ്ങ​നെ ആയാ​ലും മല​യാ​ളം തമി​ഴിൽ​നി​ന്നു് ഉണ്ടാ​യ​തു​ത​ന്നെ ആയി​രി​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ എന്നു ചിലർ വാ​ദി​ച്ചേ​ക്കാം. അതി​നും സമാ​ധാ​ന​മു​ണ്ടു്. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ കന്ന​ടം, തെ​ലു​ങ്കു്, ചെ​ന്ത​മിൾ, മല​യാ​ളം ഇവ​യൊ​ക്കെ മൂ​ല​ദ്രാ​വി​ഡ​മായ തമി​ഴി​ന്റെ ശാ​ഖ​ക​ളെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ, മല​യാ​ളം ചെ​ന്ത​മി​ഴിൽ​നി​ന്നു് ഉണ്ടാ​യ​താ​യി വരു​ന്നി​ല്ല. കരി​നാ​ട്ടു​ത​മിൾ കർ​ണ്ണാ​ട​ക​മാ​യും ആന്ധ്ര​ദേ​ശ​ത്ത​മിൾ തെ​ലു​ങ്കാ​യും പരി​ണ​മി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, മല​നാ​ട്ടു​ത​മിൾ മല​യാ​ള​മാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നേ ഉള്ളു. തമിൾ വ്യാ​ക​ര​ണ​ന്മാർ ചെ​ന്ത​മിൾ സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന ദേ​ശ​ങ്ങ​ളെ ചെ​ന്ത​മിൾ​നാ​ടാ​യും മൂ​ല​ദ്രാ​വി​ഡ​ശാ​ഖ​ക​ളായ കന്ന​ടം, മല​യാ​ളം, തെ​ലു​ങ്കു് മു​ത​ലായ ഭാഷകൾ സം​സാ​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന ദി​ക്കു​ക​ളെ കൊ​ടു​ന്ത​മിൾ​നാ​ടു​ക​ളാ​യും പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ചെ​ന്ത​മി​ഴു് വ്യാ​ക​ര​ണം വ്യ​വ​സ്ഥ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പു​ത​ന്നെ തെ​ലു​ങ്കു്, കർ​ണ്ണാ​ട​കം, മല​യാ​ളം മു​ത​ലാ​യവ സ്വ​ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്തീർ​ന്നു കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും മു​മ്പു​ദ്ധ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള സൂ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം. ഒരു നി​ല​യിൽ നോ​ക്കി​യാൽ ചെ​ന്ത​മി​ഴി​ന്റെ ജന​നി​സ്ഥാ​നം പോലും കൊ​ടു​ന്ത​മി​ഴു​കൾ​ക്കാ​ണു്. ചെ​മ്മാ​ക്കിയ (സം​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട) കൊ​ടു​ന്ത​മിൾ തന്നെ​യാ​ണ​ല്ലോ ചെ​ന്ത​മിൾ.

ഇത്ര​യും പറ​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടു് മല​യാ​ളം മൂ​ല​ദ്രാ​വി​ഡ​ത്തി​ന്റെ ഒരു സ്വ​ത​ന്ത്ര​ശാ​ഖ​യും കന്ന​ടം, ചെ​ന്ത​മിൾ, തെ​ലു​ങ്കു തു​ട​ങ്ങിയ ഭാ​ഷ​ക​ളു​ടെ സഹോ​ദ​രി​യും ആണെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ പ്ര​സ്തുത വാ​ദ​ത്തി​നു് ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ല​ല്ലാ​തെ സാ​ഹി​ത്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ, ഇതിൽ​കൂ​ടു​ത​ലാ​യി ഒന്നും പറ​യ​ണ​മെ​ന്നു് ഉദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.