ഉജ്ജ്വ​ല​വർ​ണ്ണ​നാ​ത്മ​ക​ങ്ങ​ളായ കഥകൾ—കാ​ദം​ബ​രി തു​ട​ങ്ങി​യവ—സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കി​ലും നോ​വൽ​പ്ര​സ്ഥാ​നം ഭാ​ഷ​യി​ലേ​ക്കു സം​ക്ര​മി​ച്ച​തു് ആം​ഗ​ല​ഭാ​ഷ​യിൽ​നി​ന്നാ​ണെ​ന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. നോ​വൽ​പ്ര​സ്ഥാ​നം ശുദ്ധ പാ​ശ്ചാ​ത്യ​മാ​ണോ? അല്ലെ​ന്നു കാ​ണി​പ്പാൻ വേ​ണ്ടി, അതി​ന്റെ വി​കാ​സ​ത്തെ ചുവടേ സം​ക്ഷേ​പി​ച്ചു ചേർ​ക്കു​ന്നു.

നോവൽ എന്ന പേരു്, ബൊ​ക്കാ​ക്സി​യൻ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തെ അനു​ക​രി​ച്ചു് കഥകൾ രചി​ച്ച എലി​സ​ബ​ത്തി​യൻ​ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്മാ​രാ​ണു് ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ച​തു്. ഇപ്പോ​ഴാ​ക​ട്ടേ, ക്ലി​പ്ത​ദൈർ​ഘ്യ​വും ഏറെ​ക്കു​റെ ജടി​ല​മായ കഥാ​ബ​ന്ധ​വും ഇല്ലാ​ത്ത കഥ​കൾ​ക്കു് നോവൽ എന്ന പേർ നല്കാ​റി​ല്ല. എന്നാൽ നോ​വ​ലെ​ഴു​ത്തു​കാർ പ്ര​തി​പാ​ദ്യ​വി​ഷ​യ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം സീമകൾ കല്പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല താനും. ചരി​ത്രം, സാ​മു​ദാ​യി​ക​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ, ധർ​മ്മം (മതം), ആധു​നി​ക​ശാ​സ്ത്രം, വി​ക്ര​മം, രാ​ജ്യ​നീ​തി, ധന​ശാ​സ്ത്രം എന്നു​വേ​ണ്ട ഭൂ​മി​ശാ​സ്ത്ര​പ​ഠ​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​പ്പോ​ലും നോ​വ​ലു​കൾ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ നോ​വ​ലി​ന്റെ യഥാർ​ത്ഥ​മായ ധർ​മ്മം സമു​ദാ​യാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളേ​യും ജീ​വി​ത​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളേ​യും ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്ക​യാ​ണു്.

ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ നോവൽ എന്നും ‘റോ​മാൻ​സ്’ എന്നും കഥകളെ രണ്ടാ​യി ചിലർ വി​ഭ​ജി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ആ വി​ഭ​ജ​നം അനു​സ​രി​ച്ചു് നമ്മു​ടെ ചില വി​മർ​ശ​ക​ന്മാ​രും അവയെ നോവൽ എന്നും ആഖ്യാ​യിക എന്നും രണ്ടാ​യി വേർ​തി​രി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു. ഈ വി​ഭ​ജ​നം നി​ഷ്കൃ​ഷ്ട​മ​ല്ലെ​ന്നു പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അല​ക്സാ​ണ്ഡർ, ചാർ​ലി​മെ​യിൻ, ആർതർ തു​ട​ങ്ങിയ മഹാ​ര​ഥ​ന്മാ​രു​ടെ അപ​ദാ​ന​ങ്ങ​ളെ വർ​ണ്ണി​ച്ചു് മാ​തൃ​ഭാ​ഷ​യിൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള കഥ​ക​ളാ​ണു് വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ റോ​മാൻ​സ്.

ഗ്രീ​സിൽ പ്ര​സ്തുത വകു​പ്പിൽ ചേർ​ക്കാ​വു​ന്ന കഥ ആദ്യ​മാ​യി രചി​ച്ച​തു് സെ​നോ​ഫൺ ആയി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം വി​ദ്യാ​പ്ര​ച​ര​ണ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു തനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തെ ഉദാ​ഹ​രി​ക്കാ​നാ​യി രചി​ച്ച ‘സൈ​ക്ലോ​പ്പീ​ഡിയ’ ആയി​രു​ന്നു ആദ്യ​ത്തെ ഗ്ര​ന്ഥം. പി​ന്നീ​ടാ​യി​രു​ന്നു പ്ലേ​റ്റോ​വി​ന്റെ അറ്റ്ലാ​ന്റി​സ് റോ​മാൻ​സി​ന്റെ ആവിർ​ഭാ​വം. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ബേ​ക്ക​ന്റെ ന്യൂ അറ്റ്ലാ​ന്റി​സ്, സർ തോമസ് മൂ​റി​ന്റെ ‘ഉറ്റോ​പ്പിയ’, കമ്പാ​നെ​ല്ലാ​വി​ന്റെ ‘സൂ​ര്യ​ന​ഗ​രി’ ഇവ​യു​ടെ പി​താ​മ​ഹൻ പ്ലേ​റ്റോ​വാ​യി​രു​ന്നു.

പി​ന്നീ​ടു് മൈ​ലേ​ഷ്യൻ സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തി​ലു​ള്ള ഫലി​ത​മ​യ​വും ഉച്ഛൃം​ഖ​ല​വു​മായ കഥാ​രീ​തി നട​പ്പിൽ​വ​ന്നു. അതിൽ നി​ന്നാ​ണു് ഇറ്റാ​ലി​യൻ നോ​വ​ലി​ന്റെ ഉല്പ​ത്തി. എന്നാൽ ഉത്ത​ര​പ്ര​ബോ​ധ​ന​ക​ല്പ​ത്തി​ലെ (Later Renaisance Period) ആഖ്യാ​യി​കാ​കാ​ര​ന്മാ​രിൽ വലു​തായ ശക്തി പ്ര​യോ​ഗി​ച്ച​തു് അല​ക്സാൺ​ഡ്രി​യൻ​ദ​ശ​യി​ലെ കഥാ​കാ​ര​ന്മാ​രാ​ണു്. അന്ന​ത്തേ ലത്തീൻ​ക​ഥ​ക​ളിൽ പലതും യവ​ന​ഭാ​ഷ​യിൽ​നി​ന്നു​ള്ള തർ​ജ്ജ​മ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു​ത​ന്നെ പറയാം.

ബൈ​സാ​ന്റ​യിൻ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ ക്രൈ​സ്ത​വ​ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്മാർ ധർ​മ്മ​പ്ര​ച​ര​ണാർ​ത്ഥം ദാർ​ഷ്ടാ​ന്തി​ക​ങ്ങ​ളും അർ​ത്ഥ​വാ​ദാ​ത്മ​ക​ങ്ങ​ളു​മായ കഥകൾ എഴു​താൻ തു​ട​ങ്ങി എന്നു​ള്ള​തും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്.

റോ​മാ​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അധഃ​പ​ത​നാ​ന​ന്ത​രം മധ്യ​കാ​ലം സമാ​രം​ഭി​ച്ച​പ്പോ​ഴേ​ക്കും യവ​ന​സാ​ഹി​ത്യം കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു് വി​സ്മൃ​തി​യിൽ ആണ്ടു. അന്നു് പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ലോ​ക​ത്തി​നു സാ​ഹി​ത്യോ​ന്മേ​ഷം ലഭി​ച്ച​തു് പൗ​ര​സ്ത്യ​ലോ​ക​ത്തു നി​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നു. സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു​ള്ള അനു​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും തർ​ജ്ജ​മ​ക​ളു​മായ ‘കലീ​ലാ​ഹും’ ദി മ്‍നാ​ഹു്, സപ്ത​ഗു​രു​ക്ക​ന്മാർ, ജസ്റ്റാ​റോ മാ​നോ​റം ഇത്യാ​ദി​കൾ പൗ​ര​സ്ത്യ​ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്നു് അറ​ബി​കൾ വഴി റോ​മാ​ക്കാർ​ക്കു ലഭി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ജന​കീ​യ​ക​ഥ​ക​ളാ​കു​ന്നു. ബോ​ക്കാക്‍സി​യൻ​ക​ഥ​ക​ളിൽ​ത​ന്നെ​യും പലതും ഇങ്ങ​നെ പൗ​ര​സ്ത്യ​ദേ​ശ​ത്തു് ഉത്ഭ​വി​ച്ച​താ​ണു്. ഗദ്യ​രൂ​പ​ത്തിൽ കഥ പറ​യു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യം ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാർ​ക്കു ലഭി​ച്ച​തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്നു മുൻ​പു് പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. അതി​നാൽ നോ​വൽ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് ഭാ​ര​ത​ഖ​ണ്ഡ​വു​മാ​യി ഒരു വി​ദൂ​ര​സം​ബ​ന്ധ​മെ​ങ്കി​ലും ഉണ്ടെ​ന്നു​ള​ള​തു് വി​സ്മ​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല.

ഇനി അതു് ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ എങ്ങ​നെ​യാ​ണു് വി​കാ​സ​ദ​ശ​യെ പ്രാ​പി​ച്ച​തെ​ന്നു നോ​ക്കാം. ‘റോ​മൻ​സ്’ എന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന കഥകൾ പതി​ന​ഞ്ചാം ശത​ക​ത്തി​ലേ ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ ആവർ​ഭ​വി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അവ ഏറെ​ക്കു​റെ നമ്മു​ടെ വി​ക്ര​മാ​ദി​ത്യൻ കഥകൾ പോലെ ആണി​രു​ന്ന​തു്. സേർ​വാ​ന്റീ​സി​ന്റെ ‘ഡാൺ ക്വി​ക്സോ​ട്ടു്’ എന്ന ഗ്ര​ന്ഥം അത്ത​രം കൃ​തി​ക​ളെ യു​റോ​പ്പിൽ നി​ന്നു നി​ഷ്കാ​സ​നം ചെ​യ്തു​ക​ള​ഞ്ഞു. സെർ​വാ​ന്റീ​സു് തൽ​സ്ഥാ​ന​ത്തു് ഗാ​ന​ങ്ങൾ ഇട​ക​ലർ​ന്ന അജ​പാ​ല​പ്രേ​മ​ക​ഥ​കൾ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ചു. സർ. ഫി​ലി​പ്പ്സി​ഡ്നി​യു​ടെ ‘ആർ​ക്കേ​ഡിയ’ അത്ത​രം ഒരു വി​ശി​ഷ്ട കൃ​തി​യാ​ണു്. ക്ര​മേണ ആ രീ​തി​യും അസ്ത​മി​ച്ചു. അജ​പാ​ല​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ ഉല്പ​ത്തി സ്പെ​യി​നി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ വീ​ര​ക​ഥാ​ക​ലി​ത​മായ പ്രേ​മ​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ ഉത്ഭ​വം ഫ്രാൻ​സി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഉജ്ജ്വ​ല​വും ദീ​പ്ര​വു​മായ ഭാഷ, ദി​വ്യ​ശ​ക്തി​യു​ടെ അത്ഭു​ത​ക​ര​മായ ഇട​പെ​ട​ലു​കൾ, അസം​ഭാ​വ്യ​മായ സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ ഇവ​യാ​യി​രു​ന്നു ഇത്ത​രം കഥ​ക​ളു​ടെ പ്ര​ധാന ലക്ഷ​ണം. അവ അന്ന​ത്തെ പ്ര​ഭു​കു​ല​ത്തി​ന്റെ ഏതാ​ണ്ടൊ​രു മങ്ങിയ പ്ര​തി​ച്ഛാ​യ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം. ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ ആ രീതി അനു​സ​രി​ച്ചു​ണ്ടായ കൃ​തി​കൾ, റോജർ ബോ​യി​ന്റെ ‘പാർ​ത്തേ​നി​സ്സാ’, സർ ജാർ​ജ്ജു​മ​ക്കേൻ​സി​യു​ടെ ‘അരേ​റ്റി​നാ’, ജാൺ ക്രൗ​ണി​ന്റെ ‘പാർ​ഡി​യൺ’, കാൺ​ഗ്രേ​വി​ന്റെ ‘ഇൻ കാ​ഗ്നി​റ്റോ’ ഇവ​യാ​കു​ന്നു.

ഈ രീ​തി​യും അചി​രേണ അസ്ത​മി​ച്ചു. അതി​ന്റെ സ്ഥാ​നം സ്പെ​യി​നിൽ ആവിർ​ഭ​വി​ച്ച ‘തോ​ന്ന്യാ​സി​ക്കഥ’ അപ​ഹ​രി​ച്ചു. ആ പ്ര​സ്ഥാ​നം ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ ഡീഫോ, സ്മോ​ള​റ്റ് ഇവരിൽ തു​ട​ങ്ങി താ​ക്ക​രേ​യു​ടെ ‘ബാ​രി​ലിൻഡ’ന്റെ ആവിർ​ഭാ​വം​വ​രെ നി​ല​നി​ന്നു.

അതി​നു​ശേ​ഷം പലേ പ്രേ​രക ശക്തി​കൾ​ക്കു വഴി​പ്പെ​ട്ടു് നോ​വൽ​പ്ര​സ്ഥാ​നം വിവിധ രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ അവ​ലം​ബി​ച്ചു. സാ​മു​വൽ റി​ച്ചേ​ഡ്സൺ ‘ഗാർ​ഹ്യ​നോ​വൽ’ രീ​തി​യും, ഹോ​റേ​സ് വാൽ​പോൾ തു​ട​ങ്ങി​യ​വർ ഭീ​ക​ര​ക​ഥാ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​വും, സർ വാൾ​ട്ടർ​സ്കാ​ട്ടു് ചരി​ത്രാ​ഖ്യാ​യി​ക​യും, ജെയിൻ ആസ്റ്റിൻ ഫലിതം കലർ​ന്ന സാ​മു​ദാ​യി​കാ​ഖ്യാ​യി​ക​യും സമാ​രം​ഭി​ച്ചു. ഈ ഓരോ ശാ​ഖ​യും ക്ര​മേണ പു​ഷ്ക​ല​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. ഈ കഴി​ഞ്ഞ ഒരു ശത​ക​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ഫ്രാൻ​സിൽ, വി​ക്റ്റർ ഹൂഗോ, ജാർ​ജ്ജു് സാൻ​ഡു്, ബാൽ​സാ​ക്കു്, ഡ്യൂ​മാ​സ്, പ്രാ​സ്പർ മെ​രി​മി ഇവരും ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ താ​ക്ക​രേ, ഡി​ക്കൻ​സ്, ജാർ​ജു് എലി​യ​ട്ട്, വി​ല്ക്കി കൊ​ള്ളിൻ​സ്, ട്രോ​ലോ​പ്പ്, കിം​ഗ്സ്ലി, സ്റ്റീ​വൻ​സൻ, താമസ് ഹാർഡി, റു​ഡ്യാ​ഡ് ക്ലി​പ്ലി​ങ്ങു് ഇവരും റഷ്യ​യിൽ ടർ​ജ​നീ​ഫ്, ടാൾ​സ്റ്റോ​യി, മാ​ക്സിം ഗോർ​ക്കി ഇവരും നോ​വൽ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് അത്യു​ന്ന​ത​മായ സ്ഥാ​നം സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

ഈ കഴി​ഞ്ഞ രണ്ടു യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫല​മാ​യി നോ​വൽ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ വേ​റെ​യും ചില വ്യ​തി​യാ​ന​ങ്ങൾ സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. സാ​ങ്കേ​തിക മാർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ലും പ്ര​തി​പാ​ദന രീ​തി​യി​ലും വലു​തായ മാ​റ്റ​ങ്ങൾ വന്നു​ചേർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മനോ​വി​ജ്ഞാ​നാ​ത്മ​ക​നോ​വൽ ഈ ഘട്ട​ത്തിൽ ആണു് ഉദയം ചെ​യ്ത​തു്. ഡാ​സ്റ്റോ​വ്സ്കി​യു​ടെ കു​റ്റ​വും ശി​ക്ഷ​യും എന്ന വി​ശി​ഷ്ട​ഗ്ര​ന്ഥം ആ ഇന​ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

പ്ര​തി​പാ​ദ്യ​വി​ഷ​യ​ത്തെ അനു​സ​രി​ച്ചു് നോ​വ​ലു​ക​ളെ സം​ഭ​വ​ചി​ത്രാ​ത്മ​കം, സമു​ദായ ചി​ത്രാ​ത്മ​കം, മനോ​വി​ജ്ഞാ​നാ​ത്മ​കം എന്നു മൂ​ന്നാ​യി വേർ​തി​രി​ക്കാം. സംഭവ ചി​ത്രാ​ത്മ​ക​നോ​വ​ലു​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ പ്രേ​മ​ക​ഥ​കൾ അഥവാ ശൃം​ഗാ​ര​ര​സ​പ്ര​ധാ​ന​മായ കഥകൾ, അപ​സർ​പ്പക കഥകൾ, വി​ക്ര​മ​ക​ഥ​കൾ ഇവ​യെ​ല്ലാം ഉൾ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഇന്ദു​ലേഖ, ഭാ​സ്ക​ര​മേ​നോൻ, വി​രു​തൻ ശങ്കു ഇവയെ മു​റ​യ്ക്കു് ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യെ​ടു​ക്കാം. അപ്ഫ​ന്റെ മകൾ, ശാരദ ഇവ സമു​ദായ ചി​ത്രാ​ത്മ​ക​വും എന്റെ ഗീത മനോ​വി​ജ്ഞാ​നാ​ത്മ​ക​വും ആണു്.

ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​ന്റെ വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ടി അനു​സ​രി​ച്ചു് കാ​ല്പ​നി​കം, വാ​സ്ത​വി​കം, പു​രോ​ഗ​മ​നാ​ത്മ​കം എന്നു മൂ​ന്നാ​യി അവയെ വേർ​തി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്.

നോ​വ​ലി​ന്റെ പ്ര​ധാന അം​ശ​ങ്ങൾ പ്ലാ​ട്ടു് (കഥാ​ബ​ന്ധം) പാ​ത്ര​ങ്ങൾ, വർ​ണ്ണന, സം​ഭാ​ഷ​ണം ഇവ​യാ​കു​ന്നു. ഭാ​വാ​ത്മക നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ ആദ്യം പ്ലാ​ട്ടു നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​ട്ടു് അതിനു യോ​ജി​ച്ച പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ നി​ശ്ച​യി​ക്കു​ന്നു. പ്ലാ​ട്ടു് മാർ​ത്താ​ണ്ഡ​വർ​മ്മ​യി​ലെ​പ്പോ​ലെ ജടി​ല​മാ​യോ ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യി​ലെ​പ്പോ​ലെ സര​ള​മാ​യോ ഇരി​ക്കും. സം​ഭ​വ​ബ​ഹുല കഥ​ക​ളിൽ വർ​ണ്ണ​ന​കൾ കൂ​ടി​യി​രി​ക്കും. സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ​ക്കു സ്ഥ​ല​കാ​ല​ങ്ങൾ ഒരു​ക്കു​ന്ന​തി​നും ചി​ല​പ്പോൾ വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നും ആയി​ട്ട​ല്ലാ​തെ കേവലം വർ​ണ്ണ​ന​കൾ​ക്കാ​യി​ട്ടു മാ​ത്രം വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന​തു് നീ​ര​സ​ജ​ന​ക​മാ​ണു്. കഥാ​കൃ​ത്തു​ക​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി പതി​യേ​ണ്ട​തു് പാ​ത്ര​സൃ​ഷ്ടി​യി​ലാ​കു​ന്നു. ഓരോ പാ​ത്ര​വും തന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​ഗ​തി​യെ​വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു് ചേ​ഷ്ടി​ത​ങ്ങൾ വഴി​ക്കോ സം​ഭാ​ഷ​ണം വഴി​ക്കോ ആയി​രി​ക്കു​മ​ല്ലോ. അതി​നാൽ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ നേ​രി​ട്ടു സ്വ​ഭാ​വ​വർ​ണ്ണ​നം ചെ​യ്യാ​തെ ചേ​ഷ്ടാ​സം​ഭാ​ഷ​ണാ​ദി​കൾ മുഖേന അതിനെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​താ​ണു് ഉചിതം. ഇതിനു ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​നു് വി​പു​ല​മായ മനു​ഷ്യ​ഹൃ​ദ​യ​ജ്ഞാ​നം അത്യ​ന്താ​പേ​ക്ഷി​ത​മാ​കു​ന്നു. ഒരു മനു​ഷ്യൻ ഓരോ അവ​സ്ഥ​യി​ലും വി​കാ​രാ​ധീ​ന​നാ​യി​ത്തീ​രു​മ്പോൾ ഇന്ന​തേ പറയൂ, ഇന്ന​തേ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കൂ എന്നു് അയാൾ അറിഞ്ഞിരിക്ക​ണം. അതാതു ഭാ​വ​ങ്ങൾ​ക്കു യേ​ാ​ജി​ച്ച ഭാ​ഷ​യും പ്ര​യോ​ഗി​ക്ക​ണം. ദീർ​ഘ​ദീർ​ഘ​ങ്ങ​ളായ പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ, തത്വോ​പ​ദേ​ശ​ങ്ങൾ ഇവ​യെ​ല്ലാം നീ​ര​സ​പ്ര​ദ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. ഇന്ദു​ലേ​ഖ​യി​ലെ പതി​നെ​ട്ടാം അദ്ധ്യാ​യം പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ. നി​ല​ത്തു പാ​കു​ന്ന വി​ത്തു് കു​രു​ത്തു​വ​ളർ​ന്നു് വൃ​ക്ഷ​മാ​യി ഫലോ​ന്മു​ഖ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കഥാ​ബി​ജം അനു​ക്ര​മം സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി വി​ക​സി​ച്ചു് പരി​ണാ​മ​ദ​ശ​യെ പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യിൽ ആയി​രി​ക്ക​ണം കഥോ​പ​ച​യം. ചി​ല​പ്പോൾ ആഖ്യാ​യി​കാ​കാ​ര​ന്മാർ അവാ​ന്ത​ര​ക​ഥ​ക​ളെ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചു് അവയെ പര​സ്പ​രം കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കു​ന്ന​താ​യും കാണാം.

മല​യാ​ള​ത്തിൽ സ്വ​ത​ന്ത്രാ​ഖ്യാ​യി​ക​കൾ ഇപ്പോൾ വി​ര​ള​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളു. ചരി​ത്രാ​ഖ്യാ​യി​ക​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ സി. വി. യുടെ കൃ​തി​ക​ളാ​ണു് ഉത്ത​മ​ങ്ങൾ. അവയെ ഒഴി​ച്ചാൽ അപ്പൻ​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ഭൂ​ത​രാ​യർ, നമ്പീ​ശ​ന്റെ കേ​ര​ളേ​ശ്വ​രൻ, നാ​രാ​യ​ണ​പ്പു​തു​വാ​ളി​ന്റെ കേ​ര​ള​പു​ത്രൻ, എൻ. കെ. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ വീ​ര​മാർ​ത്താ​ണ്ഡൻ, കെ. എം. പണി​ക്ക​രു​ടെ പറ​ങ്കി​പ്പ​ട​യാ​ളി, പു​ണർ​കോ​ട്ടു​സ്വ​രൂ​പം, ധൂ​മ​കേ​തു, കേ​ര​ള​സിം​ഹം ഇവയും, ഡി. പത്മ​നാ​ഭൻ ഉണ്ണി​യു​ടെ പ്ര​താ​പ​സിം​ഹൻ, റാണി ഗം​ഗാ​ധ​ര​ല​ക്ഷ്മി, കു​ഞ്ചു​ത്ത​മ്പി​മാർ, കു​റു​പ്പം​വീ​ട്ടിൽ കെ. എൻ. ഗോ​പാ​ല​പി​ള്ള​യു​ടെ ‘പോർ​ക്ക​ള​ത്തി​നു പി​ന്നിൽ’ ഇങ്ങ​നെ ഏതാ​നും കൃ​തി​കൾ പ്ര​ശ​സ്ത​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

സാ​മു​ദാ​യി​ക​നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ ഇന്ദു​ലേഖ, ശാരദ, പ്രേ​മാ​മൃ​തം, അപ്ഫ​ന്റെ മകൾ ഇവ പ്രാ​ധാ​ന്യം വഹി​ക്കു​ന്നു. എൻ. കെ. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ കന​ക​മം​ഗ​ലം, ബി. കല്യാ​ണി അമ്മ​യു​ടെ കർ​മ്മ​ഫ​ലം, നീ​ലം​പേ​രൂർ എൻ. പി. പണി​ക്ക​രു​ടെ ലോ​ലി​ത​യും വി​ച്ഛി​ന്ന​ഹാ​ര​വും, ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യു​ടെ കളി​ത്തോ​ഴി, റ്റി. എൻ. ഗോ​പി​നാ​ഥൻ​നാ​യ​രു​ടെ സുധ, സി. മാ​ധ​വൻ​പി​ള്ള​യു​ടെ ദേ​ശ​സേ​വി​നി, ജ്ഞാ​നാം​ബിക, ആന​ന്ദ​സാ​ഗ​രം, സി. എസ്. നാ​യ​രു​ടെ ‘പന​യ്ക്കൽ മാദു’ ഇവയും പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്. എൻ. കെ. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു​ള്ള തൊ​ഴി​ലി​ല്ലാ​യ്മ സര​സ​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. എൻ. പി. പണി​ക്കർ ഉൽ​കൃ​ഷ്ട നാ​യർ​കു​ടും​ബ​ത്തിൽ ജനി​ച്ച ഒരു യു​വാ​വാ​ണു്. ക്ഷേ​ത്ര​പ്ര​വേ​ശ​ന​വി​ളം​ബ​രം വരു​ന്ന​തി​നു് അനേ​ക​വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മു​മ്പിൽ എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട ലോലിത എന്ന കൃ​തി​വ​ഴി​ക്കു്, പതി​ത​ജ​ന​ത​യോ​ടു് സവർ​ണ്ണർ അനു​വർ​ത്തി​ച്ചു​വ​ന്ന ദുർ​ന്ന​യ​ത്തി​ന്റെ കാ​ഠി​ന്യ​ത്തേ​യും അനാ​ശാ​സ്യ​ത​യേ​യും ഹൃ​ദ​യ​സ്പർ​ശ​ക​മാ​വും​വ​ണ്ണം അദ്ദേ​ഹം ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. നാ​യി​കാ​നാ​യ​ക​ന്മാർ തന്നെ​യും ഈഴ​വ​ജാ​തീ​യ​രാ​ണു്. കഥ​യ്ക്കു സ്ഥൗ​ല്യം കു​റ​ച്ചു കു​റ​യ്ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. വി​ച്ഛി​ന്ന​ഹാ​ര​വും നാ​ട​ക​ക്കാ​രി​യും വാ​യി​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന മറ്റു കഥ​ക​ളാ​ണു്.

ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ നില അതല്ല. ആ ശാഖ ഏറെ​ക്കു​റെ പു​ഷ്ക​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു കഥ കേൾ​പ്പാ​നു​ള്ള കൗ​തു​കം മനു​ഷ്യ​നു സഹ​ജ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്. ശി​ശു​വാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ​ത​ന്നെ നാം കഥാ​ശ്ര​വ​ണ​കൗ​തു​കം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങു​ന്നു. ശി​ശു​ക്കൾ​ക്കു് ബാ​ഹ്യ​ലോ​കം ഒരു അത്ഭു​ത​വ​സ്തു​വാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, അത്ഭു​ത​ക​ഥ​കൾ കേൾ​പ്പാ​നാ​ണു് അധികം ആഗ്ര​ഹം. വി​ദ്യാ​ല​യ​ജീ​വി​ത​കാ​ല​ത്തു് നാം സ്വ​പ്ന​ലോ​ക​ത്തിൽ ജീ​വി​ക്കു​ന്നു. കാ​ണു​ന്ന​തെ​ല്ലാം പൊ​ന്നാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് നമ്മു​ടെ മോഹം. ആ ഘട്ട​ത്തിൽ ആദർ​ശ​ജീ​വി​ത​ത്തെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന കഥകൾ നമു​ക്കു കൂ​ടു​തൽ രസി​ക്കും. ദു​ര​ന്ത​ക​ഥ​കൾ കേൾ​പ്പാൻ​പോ​ലും നാം ഇഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല. ജീ​വി​ത​യ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു മല്ലി​ട്ടു തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണു് നമ്മു​ടെ സങ്ക​ല്പ​സൗ​ധം ഇടി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​തു്. അപ്പോൾ വാ​സ്ത​വിക കഥകൾ നമു​ക്കു് അത്യ​ന്തം രസി​ക്കു​ന്നു. വാർ​ദ്ധ​ക്യ​ത്തി​ലാ​ക​ട്ടെ ചി​ന്താ​മ​ധു​ര​ങ്ങ​ളായ കഥ​കൾ​മാ​ത്ര​മേ നമ്മെ ആകർ​ഷി​ക്കൂ. വ്യ​ക്തി​കൾ​ക്കെ​ന്ന​പോ​ലെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​നും ശൈ​ശ​വാ​ദ്യ​വ​സ്ഥ​ക​ളു​ണ്ടു്. വി​ക്ര​മാ​ദി​ത്യൻ കഥകൾ, മദ​ന​കാ​മ​രാ​ജൻ​ക​ഥ​കൾ, ശു​ക​സ​പ്ത​തി മു​ത​ലാ​യ​വ​യെ​ല്ലാം അക്കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യ​വ​യാ​ണു്. പി​ന്നീ​ടു് ഒടു​വി​ലി​ന്റെ നാലു കഥ​ക​ളു​ടെ മട്ടി​ലു​ള്ള കഥകൾ നട​പ്പിൽ വന്നു. ഒടു​വിൽ കു​ഞ്ഞി​ക്കൃ​ഷ്ണ​മേ​നോ​ന്റെ കഥകൾ ചെറിയ ഉപാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളോ ചെ​റു​നോ​വ​ലു​ക​ളോ ആണെ​ന്നു പറയാം. ഒരു സം​ഭ​വ​ത്തേ​യോ, വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യേ​യോ, ദൃ​ശ്യ​ത്തേ​യോ, മനോ​ഭാ​വ​ത്തേ​യോ സ്ഥ​ല​കാ​ല​ക്രി​യൈ​ക്യ​ദീ​ക്ഷ​യോ​ടും മനോ​നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തോ​ടും കൂടി അന​തി​വി​സ്ത​ര​മാ​യി, ലളി​ത​വും ഹൃ​ദ​യ​സ്പർ​ശ​ക​വും ആയ ഭാ​ഷ​യിൽ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​യാ​ണു് ചെ​റു​ക​ഥ​യെ​ന്നു് നാം ഇപ്പോൾ വ്യ​വ​ഹ​രി​ച്ചു പോ​രു​ന്ന​തു്. ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളിൽ വലിയ വർ​ണ്ണ​ന​ക​ളോ പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ വൈ​വി​ധ്യ​മോ ജടി​ല​മായ പ്ലാ​ട്ടോ ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല. നോ​വ​ലി​ന്റെ ഘട​കാം​ശ​ങ്ങ​ളായ പ്ലാ​ട്ടു്, പാ​ത്രം, വർ​ണ്ണന, സം​ഭാ​ഷ​ണം ഇവ നാലും ചെ​റു​ക​ഥ​യി​ലും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും അവ​യ്ക്കു് നോ​വ​ലി​ന്റേ​തിൽ നി​ന്നു വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ഈ മാ​തി​രി​യു​ള്ള ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ ഭാ​ഷ​യിൽ ആദ്യ​മാ​യി പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ച​വർ സി. ഗോ​പാ​ല​പ്പ​ണി​ക്ക​രും കെ. സു​കു​മാ​ര​നും ഏ. നാ​രാ​യ​ണ​പ്പു​തു​വാ​ളു​മാ​ണു്. എന്നാൽ അവ​രു​ടെ എല്ലാ കഥ​ക​ളി​ലും സ്ഥ​ല​കാ​ലൈ​ക്യ​ദീ​ക്ഷ​യി​ല്ലെ​ന്നു് ഒരു ദോഷം പറയാം.

സി. കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ മേനോൻ എം. ആർ. കെ. സി.) മറ്റൊ​രു പ്ര​സി​ദ്ധ കാ​ഥി​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. ഈ കാ​ഥി​ക​ന്മാ​രിൽ എം. ആർ. കെ. സി-​യും, നാ​രാ​യ​ണ​പ്പു​തു​വാ​ളും ചരി​ത്ര​ക​ഥ​കൾ രചി​ച്ചു്, കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ദേ​ശീ​യാ​ഭി​മാ​ന​ത്തെ പു​ലർ​ത്താ​നാ​ണു നോ​ക്കി​യ​തു്. ചി​ലർ​ക്കു് അത്ത​രം കഥകൾ രസി​ക്കാ​തെ വന്നേ​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും, മനു​ഷ്യർ പ്ര​ത്യേക ജന​ത​ക​ളാ​യി പി​രി​ഞ്ഞു്, തങ്ങ​ളു​ടെ സ്വാ​ധീ​ന​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​നു വ്യാ​പ്തി വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും പ്രാ​ബ​ല്യം വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം കാലം അവ വാ​യി​ച്ചു രസി​ക്കാൻ ആളു​ക​ളും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. സ്വ​ത​ന്ത്ര​രാ​ഷ്ട്ര​ങ്ങൾ പര​സ്പ​രം മത്സ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അടി​മ​ത്വ​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഇനി​യും വി​മു​ക്ത​രാ​യി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത നാം സർ​വ​ലോ​ക​മൈ​ത്രി​ക്കും ‘വസു​ധൈവ കു​ടും​ബ​ത്വ’ത്തി​നും ആയി നി​ല​കൊ​ള്ളു​ന്നു എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ അപ​ഹാ​സ്യ​രാ​വു​ക​യേ​യു​ള്ളു.

ഞാൻ പഠി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് സു​കു​മാ​ര​ന്റെ കഥകൾ അധികം വാ​യി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹം നമു​ക്കു് നി​ത്യ​പ​രി​ചി​ത​ങ്ങ​ളായ തി​ര്യ​ക്കു​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഫലി​ത​മ​യ​ങ്ങ​ളും വി​ജ്ഞാ​ന​പ്ര​ദ​ങ്ങ​ളു​മായ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം തേ​ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു വാ​യി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അത്ര​യ്ക്കു രസ​ക​ര​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടാ​ണു് അവ എനി​ക്കു തോ​ന്നി​യി​രു​ന്ന​തു്. വള​രെ​ക്കാ​ല​ങ്ങൾ​ക്കു ശേഷം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ സമാ​ഹാ​രം (രണ്ടു ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ) എന്റെ കൈവശം വന്നു​ചേർ​ന്നു ഫലി​ത​ത്തി​നു് ഒരു കു​റ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഓരോ വരി​യി​ലും ഫലിതം നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. എന്നാൽ കഥ​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം വ്യാ​പി​ച്ചി​രു​ന്ന അസ​ഭ്യത എന്നെ വല്ലാ​തെ മു​ഷി​പ്പി​ച്ചു എന്നു പറ​യാ​തി​രി​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല. ബാൾ​സാ​ക്കി​ന്റെ ‘Droll Stories’ എന്നൊ​രു കൃതി ഞാൻ പണ്ടു വാ​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. പാ​ശ്ചാ​ത്യർ​ക്കും പച്ച​ത്തെ​റി പറവാൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു് വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ അന്നാ​ണു് എനി​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യ​തു്. എച്ചു്. സി. ബാൾ​സാ​ക് (1799–1850) പത്തൊൻ​പ​താം ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​ന്റെ പൂർ​വാർ​ദ്ധ​ത്തിൽ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു സരസ കാ​ഥി​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം പല​പ്പോ​ഴും സഭ്യ​ത​യു​ടെ സീമയെ ഉല്ലം​ഘി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അന്ന​ത്തെ ഫ്ര​ഞ്ചു​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​യും ആചാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും സൂ​ക്ഷ്മ​നി​രീ​ക്ഷ​ക​ന്മാ​രിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നും മനു​ഷ്യ​സ്വ​ഭാവ വ്യ​വ​ച്ഛേ​ദ​ന​ത്തി​ലും ചരി​ത്ര ചി​ത്ര​ണ​ത്തി​ലും അതി​വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നും വാ​സ്ത​വി​കാ​ഖ്യാ​യി​ക​യു​ടെ സ്ഥാ​പ​ക​നും ആയി​രു​ന്നു. വി​ശ്വ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ മു​ന്ന​ണി​യിൽ അദ്ദേ​ഹം ഒരു മഹനീയ സ്ഥാ​ന​വും സമ്പാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. സു​കു​മാ​ര​നിൽ ഇതൊ​ന്നും ഇല്ല. അദ്ദേ​ഹം ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒരു ദു​ഷി​ച്ച വശം മാ​ത്ര​മേ കണ്ടി​രു​ന്നു​ള്ളു. മകാ​ര​ത്ര​യ​ത്തി​ന്റെ പി​ടി​യിൽ അക​പ്പെ​ട്ട ഒരു ചാർ​വാ​ക​നേ​യാ​ണു് നാം ഈ കഥ​ക​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥകൾ ആറു ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി ഇപ്പോൾ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​മാ​ണു് ചെ​റു​ക​ഥ​യെ വാ​സ്ത​വി​ക​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു കട​ത്തി​വി​ട്ട​തെ​ന്നു പറയാം. മി: ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ യു​ക്തി അനു​സ​രി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ മഹാ​ക​വി​യാ​യും കല്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​തു​മാ​ണു്.

പി​ന്നീ​ടു് നമ്മു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ​പ്പെ​ടു​ന്ന പ്ര​ധാന കാ​ഥി​കൻ ഈ. വി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യാ​ണു്. കേ​ളീ​സൗ​ധം (4 ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ) ഈ. വി.-യെ അന്ന​ത്തെ കാ​ഥി​ക​ന്മാ​രു​ടെ മു​ന്ന​ണി​യിൽ എത്തി​ച്ചു. ഈ. വി കഥ​ക​ളിൽ മി​ക്ക​തി​ലും കു​ഞ്ചൻ​ന​മ്പ്യാ​രു​ടെ മനോ​ഭാ​വ​മാ​ണു മു​ന്നി​ട്ടു നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്. ചി​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഒരു ഉപാ​ധി​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് കഥ. ഈ. വി​യു​ടെ ജീ​വി​തം തന്നെ​യും ഒരു നാ​ട​ക​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ.–ഒരു ദി​വ​സ​മേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും സു​ഖ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം എന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആദർശം. എന്നി​ട്ടും അദ്ദേ​ഹം ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ദുഃ​ഖ​വ​ശം കാ​ണാ​തി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദുഃ​ഖ​പ​ര്യ​വ​സാ​യി​ക​ളായ ചില കഥ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളെ നോ​വ​ലി​ന്റെ രീ​തി​യിൽ പ്ലാ​ട്ടു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു വി​ക​സി​പ്പി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തു യു​ക്ത​മ​ല്ല. കഥ വാ​യി​ച്ചു തീ​രു​മ്പോൾ നമ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യാ​ങ്ക​ണ​ത്തിൽ അതു മു​ദ്രി​ത​മാ​ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, ഒരു അവ​സ്ഥി​തി​യേ​യോ രം​ഗ​ത്തേ​യോ ഭാ​വ​ത്തേ​യോ ഏകാ​ഗ്ര​ത​യോ​ടു​കൂ​ടി വർ​ണ്ണി​ക്കു​ക​യാ​ണു വേ​ണ്ട​തു്. ഓരോ പദവും സ്ഥാ​ന​സ്ഥി​ത​വും കഥാ​ഗ​തി​യെ ത്വ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പര്യാ​പ്ത​വു​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അനാ​വ​ശ്യ​ക​മായ പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടേ​യോ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യോ സന്നി​വേ​ശം കഥ​യു​ടെ ഏകാ​ഗ്ര​ത​യെ ഭഞ്ജി​ച്ചു് ‘മു​ദ്ര​ണൈ​ക്യം’ എന്ന ഗു​ണ​ത്തെ ധ്വം​സി​ച്ചു​ക​ള​യും. ഈ സം​ഗ​തി​ക​ളി​ലൊ​ന്നും ഈ. വി-​യ്ക്കു ദൃ​ഷ്ടി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

വേ​റെ​യും പലേ കഥ എഴു​ത്തു​കാർ അക്കാ​ല​ത്തു് നമ്മു​ടെ ഇടയിൽ ഉണ്ടാ​യി എങ്കി​ലും അവ​രു​ടെ കഥ​ക​ളിൽ ഏറി​യ​കൂ​റും അനു​വാ​ദ​ങ്ങ​ളോ അനു​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളോ ചോ​ര​ണ​ങ്ങ​ളോ ആയി​രു​ന്നു. അധു​നാ​ത​ന​ന്മാ​രായ പ്ര​ധാന കാ​ഥി​ക​ന്മാ​രിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളു​ടെ ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം ആദ്യ​മാ​യി മോ​പ്പ​സാ​ങ്ങി​ന്റേ​യും മറ്റും കഥകൾ കേ​സ​രി​പ​ത്രം വഴി​ക്കു് പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​യും ഒരു പുതിയ സാ​ഹി​ത്യാ​ന്ത​രീ​ക്ഷം സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന​തി​ലേ​യ്ക്കു നി​ര​ന്ത​രം പ്ര​യ​ത്നി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു. ആ പ്രേ​ര​ണാ​വ​ല​യ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട അധു​നാ​തന കാ​ഥി​ക​ന്മാർ തകഴി ശി​വ​ശ​ങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള, കേ​ശ​വ​ദേ​വു്, പൊ​റ്റ​ക്കാ​ടു്, പൊൻ​കു​ന്നം വർ​ക്കി, പു​ളി​മാന പര​മേ​ശ്വ​രൻ​പി​ള്ള ഇവ​രാ​ണു്. തക​ഴി​ക്കു് കഥ പറയാൻ അറി​യാം. മി​ത​മാ​യും ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു പാ​ഞ്ഞു​കേ​റ​ത്ത​ക്ക വണ്ണം ആർ​ജ്ജ​വ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യും പദ​ങ്ങൾ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കും. പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ താ​ല്ക്കാ​ലി​ക​മ​നോ​ഭാ​വ​ത്തെ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്റെ വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​ത്തോ​ടു വ്യ​വ​ച്ഛേ​ദി​ച്ചു ചി​ത്ര​ണം ചെ​യ്യു; പക്ഷേ അതി​നോ​ടു തെ​ല്ലു​പോ​ലും അനു​ക​മ്പ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും എന്നു സം​ശ​യി​ക്ക​യേ വേണ്ട. മന​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്റെ വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ടി​യി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ലോ​ക​ത്തെ വീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഒരു കണ്ണീർ​ക്ക​ണം ഹൃ​ദ​യാ​ലു​വായ ഒരു സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യ​നേ​യും ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നേ​യും രണ്ടു വി​ധ​ത്തി​ലാ​ണ​ല്ലോ ബാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തു്. സാ​ധാ​ര​ണ​ന്റെ ഹൃദയം അലി​യും; ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നു് അതിനെ അപ​ഗ്ര​ഥി​ച്ചു് പാ​ക്യ​ജ​ന​കാ​ദി എന്തെ​ല്ലാം ഘട​ക​പ​ദാർ​ത്ഥ​ങ്ങൾ അതിൽ അട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​നാ​യി​രി​ക്കും അധികം കൗ​തു​കം.

തക​ഴി​യു​ടെ ഒട്ടു​വ​ള​രെ കഥകൾ സാ​ഹി​ത്യ​ലോ​ക​ത്തിൽ ചി​ര​കാ​ലം ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു്. ഇന്ന​ത്തെ കാ​ഥി​ക​ന്മാ​രു​ടെ മു​ന്ന​ണി​യിൽ അദ്ദേ​ഹം നി​ല്ക്കു​ന്നു. ഭാ​വ​ദീ​പ്തി​ക്കു സർവഥാ യോ​ജി​ക്കു​ന്ന അന്ത​രീ​ക്ഷ​സൃ​ഷ്ടി​യി​ലും മനു​ഷ്യ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ന്റെ ഇരു​ള​ട​ഞ്ഞ കോ​ണു​ക​ളിൽ പ്ര​കാ​ശം ചൊ​രി​യു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും കലാ​പാ​ട​വ​ത്തി​ലും അദ്ദേ​ഹം അദ്വി​തീ​യ​നാ​ണു്. എന്നാൽ ചില കഥ​ക​ളിൽ സഭ്യ​ത​യു​ടെ സീ​മ​ക​ളെ എല്ലാം ഉല്ലം​ഘി​ച്ചു കാ​ണു​ന്ന​തിൽ വ്യ​സ​നി​ക്ക​യേ നി​വൃ​ത്തി​യു​ള്ളു. അദ്ദേ​ഹം ധീ​ര​നാ​ണു്. കൂ​സ​ലി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​ണു്. പക്ഷേ അതി​ന്റെ ഫലം സ്വ​സ​മു​ദാ​യം അനു​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​തു് കഷ്ട​മാ​കു​ന്നു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​വ​ച്ചു നടന്ന രണ്ടാ​മ​ത്തെ സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ഷ​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് ശാ​കു​ന്ത​ള​ത്തി​ലെ സു​പ്ര​സി​ദ്ധ ചതുഃ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നു് ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​ട്ടു് ഇതെ​ഴു​തിയ ആളും ഒരു മഹാ​ക​വി​യാ​ണ​ത്രേ എന്നു പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞ ആൾ​ക്കു് ധൈ​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്നു് ആരു പറയും? കാ​ളി​ദാ​സൻ മരി​ച്ചി​ട്ടു് എത്ര​യോ കാലം കഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു; എന്തെ​ല്ലാം പരി​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ ലോ​ക​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി. എന്നി​ട്ടും അദ്ദേ​ഹം ഒരു കവി​യ​ല്ലെ​ന്നു പറവാൻ ആർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും ധൈ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? ആരു് എന്തൊ​ക്കെ പറ​ഞ്ഞാ​ലും തക​ഴി​ക്കു കൂ​സ​ലി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​തും പര​മാർ​ത്ഥ​മാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ആരോ​ടും വി​രോ​ധ​വു​മി​ല്ല. ഇതൊ​ക്കെ നല്ല ഗു​ണ​ങ്ങൾ​ത​ന്നെ. എല്ലാം തു​റ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലേ മനു​ഷ്യ​നു പു​രോ​ഗ​തി​യു​ണ്ടാ​വു​ക​യു​ള്ളു എന്നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സി​ദ്ധാ​ന്തം. മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാർ തങ്ങ​ളു​ടെ പു​ത്രി​യെ അരി​കിൽ വി​ളി​ച്ചു് “കു​ഞ്ഞേ! നീ എങ്ങ​നെ ഉണ്ടാ​യ​താ​ണെ​ന്നു് നി​ന​ക്ക​റി​യാ​മോ? ഞങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഗ​മ​വേ​ള​യിൽ ഉണ്ടായ നി​ര​തി​ശ​യാ​ന​ന്ദ​ത്തി​ന്റെ ഫല​മാ​ണു് നീ” എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നു് ഒരി​ക്കൽ അദ്ദേ​ഹം എന്നോ​ടു പറ​യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർകൾ ഇങ്ങ​നെ ഏതാ​ണ്ടൊ​ക്കെ അക്കാ​ല​ത്തു് കേസരി പത്ര​പം​ക്തി​ക​ളിൽ നി​യ​മേന പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​താ​യും ഓർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ലൈം​ഗി​ക​ബ​ന്ധം ഇല്ലാ​ത്ത ഒരു പേജും അന്നു് ആ പത്ര​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ബാൾ​സാ​ക്കും ഫ്ളാ​ബർ​ട്ടും മാ​പ്പ​സാ​ങ്ങും ആയി​രു​ന്നു സാ​ഹി​ത്യാ​ചാ​ര്യ​ന്മാർ. മനഃ​ശാ​സ്ത്ര​ഗു​രു ഫ്രാ​യി​ഡും. ബാൾ​സാ​ക്കു് തെ​റി​പ​റ​യു​ന്ന​തിൽ അഗ്ര​ഗ​ണ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു മു​മ്പു പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. കഥാ​കാ​ര​ന്റെ സാ​മ​ഗ്രി​ക​ളായ ബാ​ഹ്യ​വ​സ്തു​ക്കൾ–മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ വി​കാ​ര​ങ്ങൾ ഉൾ​പ്പെ​ടെ​യു​ള്ള സക​ല​തും–ആശ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഏതോ പ്ലേ​റ്റോ​ണി​യൻ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു് പ്ര​കാ​ശ​പാ​ര​മ്യം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്നു. എന്നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സി​ദ്ധാ​ന്തം. അതി​നാൽ ബാ​ഹ്യ​വ​സ്തു​ക്ക​ളിൽ നി​ന്നു​ള്ള മനോ​മു​ദ്ര​ക​ളെ (Impressions) അഭ്യു​പ​ഗ​മി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള സൂ​ക്ഷ്മോ​പ​ക​ര​ണ​മാ​യി സ്വയം പരി​ണ​മി​ച്ചു് ആ മാ​ന​സിക മു​ദ്ര​ക​ളെ ഏറ്റ​വും സമു​ചി​ത​മായ ഭാ​ഷ​യിൽ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കാൻ കഴി​വു​ള്ള​വ​ന​ത്രേ മഹാ​ക​വി. ഇങ്ങ​നെ കവി​യു​ടെ ഭാ​വ​ന​യി​ലൂ​ടെ പ്ര​കാ​ശ​ദ​ശ​യെ പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന ബഹിർ​വ​സ്തു സർ​വ​സാ​ധാ​ര​ണ​മോ ഗ്രാ​മ്യ​മോ ആയി​പ്പോ​യെ​ന്നു വച്ചു് ഒന്നും വരാ​നി​ല്ല. സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ഗ്രാ​മ്യാ​ഗ്രാ​മ്യ​വ​സ്തു​വി​വേ​കം ഇല്ല​ത്രേ. അതു​പോ​ലെ വർ​ണ്ണ്യ​വ​സ്തു ചരി​ത്ര​വി​ഷ​യ​ക​വും വി​ദൂ​ര​സ്ഥ​വും ആയി​പ്പോ​യെ​ന്നു​വ​ച്ചും കു​റ്റം പറ​യാ​നി​ല്ല. ഇതാ​ണു് സാ​ഹി​ത്യ​വി​ഷ​യ​ക​മാ​യി ഫ്ളാ​ബർ​ട്ടി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ സം​ക്ഷേ​പം. 1880-ൽ ഫ്ളാ​ബർ​ട്ടു് മരി​ച്ചു അതു​വ​രെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശി​ഷ്യ​ത്വം വഹി​ച്ചു്, ഏക​ദേ​ശം നി​ത്യ​സ​ഹ​ചാ​രി എന്ന​പോ​ലെ ജീ​വി​ച്ച ആളാ​യി​രു​ന്നു മോ​പ്പ​സാ​ങ്ങു്. ഇങ്ങ​നെ സോ​ളാ​ക്ക​മ്പ​നി​യിൽ​പ്പെ​ട്ട ഏതാ​നും പേർ മാ​ത്ര​മേ ഫ്ര​ഞ്ചു​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലു​ള്ളു​വെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ല്പ​രം അബ​ദ്ധം മറ്റൊ​ന്നു​ണ്ടോ? അവർ തു​ട​ങ്ങി​യ​തും ഏറെ​ക്കു​റെ പു​ഷ്ക​ല​മാ​ക്കി​ത്തീർ​ത്ത​തു​മായ വാ​സ്ത​വി​ക​പ്ര​സ്ഥാ​നം ഇന്നും ഫ്രാൻ​സിൽ അക്ഷ​യ​ഭാ​സ്സോ​ടെ അജ​യ്യ​മാ​യി നി​ല​കൊ​ള്ളു​ന്നു എന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാൻ തര​മി​ല്ല. അതു് ഫ്ര​ഞ്ചു​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ ഒരു പ്ര​ത്യേക സ്ക്കൂൾ മാ​ത്രം. അതൊ​ന്നു​മാ​ത്ര​മേ നമ്മു​ടെ ചില കാ​ഥി​ക​ന്മാർ​ക്കു് അനു​ക​ര​ണ​യോ​ഗ്യ​മാ​യി കാ​ണ്മാൻ സാ​ധി​ച്ചു​ള്ളു എന്നു വന്ന​തു് മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ദൗർ​ഭാ​ഗ്യം തന്നെ.

മന​ശ്ശാ​സ്ത്ര​ത്തിൽ ഈ സ്ക്കൂ​ളു​കാ​രു​ടെ ഗുരു ഫ്രാ​യി​ഡാ​ണു്. ഈ ഫ്രാ​യി​ഡ് ആരു്? സദാ​ചാ​ര​ബോ​ധം പാടെ ക്ഷ​യി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ വി​ഷ​യ​ലോ​ലു​പ​ന്മാ​രായ ജന​ങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു നി​ബി​ഡ​മാ​യി​രു​ന്ന വി​യ​ന്നാ​ന​ഗ​ര​ത്തിൽ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു ഡാ​ക്ടർ. ചി​കി​ത്സ​യ്ക്കാ​യി തന്റെ സമീ​പ​ത്തു വരാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ്ത്രീ​ക​ളെ​ല്ലാം മേ​ഹ​ബാ​ധി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. അവ​രു​ടെ അനു​ഭൂ​തി​ക​ളിൽ​ക്കൂ​ടി നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ മനു​ഷ്യ​ചേ​ത​ന​യു​ടെ ഉമ്മ​റ​പ്പ​ടി​ക്കു കീ​ഴു​ള്ള​ഭാ​ഗം തമോ​ഗു​ണ​മ​യ​മാ​ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം അഭ്യൂ​ഹി​ച്ചു സഭ്യ​ജ​ന​ത​യു​ടെ ചേ​ത​ന​യ്ക്കു കീ​ഴി​ലും മലി​ന​ങ്ങ​ളായ ആശ​യ​ങ്ങൾ പലതും തങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വാം അതിനെ ആരും വി​വ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അവയെ ദമ​ന​ശ​മ​ന​വി​ധി​ക​ളാൽ ചേ​ത​നാ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​നു താ​ഴെ​ത്ത​ന്നെ വച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണു് സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ശ്രമം. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ ലക്ഷ്യ​വും അതു​ത​ന്നെ. നേ​രേ​മ​റി​ച്ചു് അവയെ വെ​ളി​ച്ച​ത്തു കൊ​ണ്ടു വന്നു കു​ട​ഞ്ഞി​ടു​ന്ന​തു് പൊ​തു​ജ​ന​ദ്രോ​ഹ​മാ​കു​ന്നു. Sir John Adams പറ​യു​ന്ന​തു നോ​ക്കുക:

“Nothing could alarm society more than the discovery of a method by which the full content of the unc could be accurately laid bore.”

ഫ്രാ​യി​ഡി​ന്റെ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം മന​ശ്ശാ​സ്ത്രം ഇതേ​വ​രെ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല​താ​നും. എല്ലാ​റ്റി​നും പുറമേ കാ​ഥി​ക​നു് മന​ശ്ശാ​സ്ത്രാ​ന്വേ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി എന്തു ബന്ധം? ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്റേ​യും കല്കാ​കാ​ര​ന്റേ​യും വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ടി​കൾ ഭി​ന്ന​ങ്ങ​ള​ല്ലേ? ഫ്ളാ​ബർ​ട്ടി​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യം സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​പ​ക്ഷം കഥ​കൾ​ക്കു് തന്റെ ചു​റ്റും നട​ക്കു​ന്ന​തോ, പണ്ടു നട​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​തോ ആയ ഏതു സം​ഭ​വ​വും വി​ഷ​യ​മാ​ക്കാം. അനു​ഭൂ​തി​യാ​യി​രി​ക്ക​ണം അയാ​ളു​ടെ പ്ര​ധാന കരു എന്നേ​യു​ള്ളു.

ശ്രീ ഗു​പ്തൻ​നാ​യർ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു​പോ​ലെ “എല്ലു മു​റി​യെ പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന പു​ല​യ​രു​ടേ​യും നെ​ല്ലു വി​ള​ഞ്ഞു പര​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന കു​ട്ട​നാ​ടൻ​പാ​ട​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും പ്ര​തി​നി​ധി”യാ​യി​ട്ട​ല്ല നാം തക​ഴി​യെ കാ​ണു​ന്ന​തു്. അങ്ങ​നെ ആയി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ എത്ര നന്നാ​യി​രു​ന്നു. ബാൽ​സാ​ക്കി​ന്റെ ‘Dooll Stories’ അന്ന​ത്തെ ഫ്ര​ഞ്ചു​സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ സാ​ന്മാർ​ഗ്ഗി​ക​മായ അധഃ​പ​ത​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി എന്തൊ​രു ബോ​ധ​മാ​ണോ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ മന​സ്സിൽ ഉദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് അതേ ബോധം തന്നെ തകഴി കു​ട്ട​നാ​ടൻ​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തി​ലെ ‘അഴി​ഞ്ഞ നില’യെ​പ്പ​റ്റി​യും അങ്കു​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥ​ക​ളിൽ മനു​ഷ്യ​ചി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ പ്ര​വ​ണ​ത​ക​ളെ അതി​സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി ചി​ത്ര​ണം​ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള വസ്തുത സർ​വ്വാ​ത്മ​നാ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി, ‘ഇത്ര​യ്ക്കു വേ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു’ എന്നു​കൂ​ടി പറ​യാ​തി​രി​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല. ‘ചങ്ങാ​തി’ എന്ന കഥാ​സ​മാ​ഹാ​ര​ത്തി​ലെ ‘സാ​ഹോ​ദ​ര്യം’ എന്ന കഥ വാ​യി​ച്ചു നോ​ക്കുക. ആ നി​ല​യിൽ ഉള്ള മധ്യ​വ​യ​സ്ക​നും കു​ട്ട​നും തമ്മിൽ ആ മാ​തി​രി​യു​ള്ള ‘ഒരു സാ​ഹോ​ദ​ര്യം’ അതി​വി​ചി​ത്ര​മായ ‘ഒരു സഹോ​ദ​ര​ബ​ന്ധം’ ഉണ്ടാ​യേ​ക്കാ​വു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ. പക്ഷേ അതു വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ​തു കൊ​ണ്ടു​ള്ള പ്ര​യോ​ജ​നം? ആവോ ആർ​ക്ക​റി​യാം? ഫ്രാ​യി​ഡി​നു് അറി​യാ​മാ​യി​രി​ക്കാം. ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർ​കൾ​ക്കും അറി​യാ​മാ​യി​രി​ക്കാം—തക​ഴി​ക്കും അറി​യാ​മാ​യി​രി​ക്കാം—സാ​ധാ​രണ ജന​ത​യ്ക്കു നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ല. ചങ്ങാ​തി​കൾ, പു​തു​മ​ലർ, അടി​യൊ​ഴു​ക്കു​കൾ, പര​മാർ​ത്ഥ​ങ്ങൾ, നി​ത്യ​ക​ന്യക—ഇങ്ങ​നെ പലേ കഥാ​സ​മാ​ഹാ​ര​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം കൈ​ര​ളി​ക്കു നൽ​കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

മറ്റൊ​രു സര​സ​കാ​ഥി​ക​നാ​ണു് കേ​ശ​വ​ദേ​വ്, ജാ​തി​വ്യ​ത്യാ​സം, സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മായ അസ​മ​ത്വം, രാ​ഷ്ട്രീ​യ​മായ അടി​മ​ത്തം എന്നി​ങ്ങ​നെ കേ​ര​ളീ​യ​രെ വ്യ​ഥി​ത​രാ​ക്കു​ന്ന പല സം​ഗ​തി​ക​ളും കേ​ര​ള​ത്തി​ലു​ണ്ടു്. അവയിൽ ആദ്യ​ത്തെ രണ്ടു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​മാ​ണു് കേ​ശ​വ​ദേ​വി​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി സ്പർ​ശി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു്. നാ​യ​രാ​യി ജനി​ച്ചു; എന്നാൽ ആ പേരു പോലും പറവാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നി​ഷ്ട​മി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ജാതി എന്തെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ ‘മനു​ഷ്യ​ജാ​തി’ എന്നാ​യി​രി​ക്കും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മറു​പ​ടി. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളു​ടെ സം​ഘ​ത്തിൽ ഒരാ​ള​ല്ല അദ്ദേ​ഹം; എന്നാ​ലും അവ​രു​ടെ യാ​ത​ന​കൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന​റി​യാ​വു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം മറ്റാ​രും അറി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് സം​ഘ​ത്തി​ലെ അം​ഗ​മാ​ണെ​ന്നും തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ്കാ​രെ​ന്നു് അഭി​മാ​നി​ക്കു​ന്ന പല​രേ​യും​കാൾ മാർ​ഷ്യൻ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹം വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഉന്ന​ത​വി​ദ്യാ​ഭ്യ​സം ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​ന്മാർ​ക്കു പലർ​ക്കും കാ​ണ്മാ​നി​ല്ലാ​ത്ത ഭാ​ഷാ​പ​രി​ച​യ​വും വാ​ഗ്മി​ത​യും നാം അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ കാ​ണു​ന്നു. ഭം​ഗി​യാ​യി സം​സാ​രി​ക്കും; വി​കാ​രാ​വേ​ശ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി സം​സാ​രി​ക്കും. പ്ര​തി​പ​ക്ഷ​ബ​ഹു​മാ​നം​പോ​ലും ചി​ല​പ്പോൾ വി​കാ​രാ​വേ​ശ​ത്തിൽ ഒഴു​കി​പ്പോ​യെ​ന്നു​വ​രാം. എന്നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ആരോ​ടും വി​രോ​ധ​മി​ല്ല. അസ​മ​ത്വം, ദാ​രി​ദ്ര്യം, ദാ​സ്യം ഇവ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നി​താ​ന്ത​ശ​ത്രു​ക്കൾ. അവ​യോ​ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പോ​രാ​ട്ടം.

കലാ​സൗ​ന്ദ​ര്യം നശി​പ്പി​ക്കാ​തെ, സഭ്യ​ത​യു​ടെ സീമയെ ഉല്ലം​ഘി​ക്കാ​തെ, കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സാ​മ്പ​ത്തി​ക​ദു​ര​വ​സ്ഥ​ക​ളേ​യും കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തേ​യും ചി​ത്ര​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ പരി​സ്ഫു​ട​മാ​യി കാ​ണി​ച്ചു​ത​രു​ന്ന ഒരു വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​ശി​ല്പി​യാ​ണു് കേ​ശ​വ​ദേ​വ്. സാ​ധാ​ര​ണ​ജീ​വി​ക്കും ഹൃ​ദ​യ​മു​ണ്ടു്; അവ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും സൗ​ന്ദ​ര്യ​മു​ണ്ടു് എന്നു​ള്ള ബോധം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥകൾ വാ​യി​ക്കു​ന്ന ഏവനും ഉണ്ടാ​കാ​തി​രി​ക്ക​യി​ല്ല. വൈ​രൂ​പ്യ​ത്തി​ലും സൗ​ന്ദ​ര്യം കാ​ണ്മാൻ—ഒരു സം​ഗീ​താ​ത്മ​ക​മായ പ്ര​തിഭ കാ​ണ്മാൻ—അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഴി​വു​ണ്ടു്. അതാ​ണു് ഒരു കലാ​കാ​ര​നു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട പ്ര​ധാന ഗുണം. ആത്മാർ​ത്ഥത, വി​ശാ​ല​മായ സഹാ​നു​ഭൂ​തി, സൗ​ന്ദ​ര്യാ​വ​ബോ​ധം, വാക്‍ചി​ത്ര​നിർ​മ്മാ​ണ​ചാ​തു​രി, നി​യ​ന്ത്ര​ണാ​ധീ​ന​മായ ഭാവന ഇത്യാ​ദി സകല ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും കേ​ശ​വ​ദേ​വി​ന്റെ കഥ​കൾ​ക്കു​ണ്ടു്. അന്ന​ത്തെ നാടകം, നാ​ട​ക​കൃ​ത്തു്, നടി, പ്ര​വാ​ഹം, ഓട​യിൽ​നി​ന്നു്, ജീ​വി​ത​ച​ക്രം, ദീ​നാ​മ്മ ഇവ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ധാന കൃ​തി​കൾ.

ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം നമ്മു​ടെ സാ​ഹി​ത്യം ശോ​ഭ​ന​മായ നി​ല​യിൽ എത്തീ​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, നാ​ട​ക​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള അവസ്ഥ നേരെ വി​പ​രീ​ത​മാ​ണു്. നാ​ട​ക​ക്ക​മ്പ​നി​ക്കാ​രു​ടെ സംഖ്യ വർ​ദ്ധി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടോ എന്തോ? നാടകം എന്ന പേരിൽ തെ​രു​തെ​രെ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ ഇറ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അവയിൽ ലക്ഷ​ണ​മൊ​ത്ത​തു് ഒന്നോ രണ്ടോ എങ്കി​ലും ഉണ്ടോ? ഇല്ലെ​ന്നാ​ണു തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. പ്രാ​ചീ​ന​രീ​തി അവ​ലം​ബി​ച്ചു് പര​മേ​ശ്വ​ര​യ്യ​രു​ടെ ‘അംബാ’, ഡാ​ക്ടർ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​യു​ടെ ‘കാ​ദം​ബ​രി’ എന്ന രണ്ടു സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൃ​തി​കൾ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവ വാ​യി​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ. ഇന്ന​ത്തെ രു​ചി​ക്കു് അഭി​ന​യ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. ആധു​നിക സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തി​ലു​ള്ള നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ആണു് നമ്മു​ടെ ഇന്ന​ത്തെ ആവ​ശ്യം. പാ​ശ്ചാ​ത്യ നാ​ട്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ മീ​റ്റർ ലിംക്, ഇബ്സൻ, ചെ​ക്കോ​വു്, സ്റ്റി​റിൻ​ഡ് ബർ​ഗ്ഗ്, ബർ​ണാ​ഡ്ഷാ എന്നി​ങ്ങ​നെ പലേ പ്ര​സി​ദ്ധ നാ​മ​ങ്ങൾ പറ​വാ​നു​ണ്ടു്. ഭാ​ര​തീ​യ​രിൽ ഡി. എൽ. റായി, ഘോഷ്, ശര​ച്ച​ന്ദ്രൻ, രവീ​ന്ദ്ര​നാ​ഥ​ടാ​ഗൂർ എന്നി​വർ പ്ര​സി​ദ്ധ​ന്മാ​രാ​ണു്.

പാ​ശ്ചാ​ത്യ മത​പ്ര​കാ​രം ആധു​നിക നാ​ട​ക​ങ്ങൾ​ക്കു് അവ​ശ്യം ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട ഗു​ണ​ങ്ങൾ ചുവടേ ചേർ​ക്കു​ന്നു. [1]

1. “നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ വിഷയം നമ്മു​ടെ ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നും കാ​ല​ത്തു​നി​ന്നും വി​ദൂ​ര​സ്ഥ​മാ​യി​രി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല.” പ്ര​ഖ്യാത വി​ഷ​യ​ങ്ങൾ​ക്കു ഇനി സ്ഥാ​ന​മി​ല്ലെ​ന്നു് അർ​ത്ഥം. ഭാ​ര​തീ​യർ ഇപ്പോൾ ആ നി​ല​യിൽ എത്തീ​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നമു​ക്കു് ചരി​ത്ര​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടു​ള്ള ബഹു​മാ​നം ഇനി​യും നശി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. രാമൻ, കൃ​ഷ്ണൻ മു​ത​ലായ ഐതി​ഹാ​സിക പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അവർ നമു​ക്കു പ്രാ​തി​രൂ​പ​സ​ത്ത​ക​ളാ​യി ഇന്നും ജീ​വി​ക്കു​ന്നു.
2. നി​ത്യ​ദൈ​ന​ന്ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ നി​ന്നേ ഇതി​വൃ​ത്ത​ങ്ങൾ എടു​ക്കാ​വൂ എന്നു വന്ന​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി, കായിക ക്രി​യാം​ശ​ത്തി​നെ​ക്കാൾ മാ​ന​സിക പ്ര​യ​ത്ന​ങ്ങൾ​ക്കു​പ്രാ​ധാ​ന്യം സി​ദ്ധി​ച്ചു. അതാ​യ​തു് പു​രാ​ത​ന​നാ​ട​ക​ങ്ങൾ കാ​യി​ക​യ​ത്ന​ങ്ങ​ളെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ ആധു​നിക നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ആശ​യ​ങ്ങ​ളെ അഥവാ ചി​ന്ത​ക​ളെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.
3. ഈ ആശ​യ​ങ്ങൾ മാ​മൂ​ലു​ക​ളു​ടേ​യും ആചാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും സാ​ധു​ത്വ​ത്തെ പ്ര​ശ്നം ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​യാ​യി ഭവി​ച്ചു. അങ്ങ​നെ മു​മ്പു വർ​ജ്ജ്യ​മാ​യി ഗണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന സം​ഗ​തി​കൾ ഇപ്പോൾ പ്ര​യോ​ഗ​യോ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളാ​യി ഗണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.
4. പഴയ നാടകം ചല​നാ​ത്മ​ക​മാ​ണെ​ങ്കിൽ ആധു​നിക നാടകം ചല​ന​ര​ഹി​ത​മാ​ണു്. സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം ആശ​യ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു നി​മി​ത്ത​മാ​ണു് ഈ വ്യ​ത്യാ​സം വന്നു​ചേർ​ന്ന​തു്. ഇത്ത​രം നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ഇന്ന​ത്തെ മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് രു​ചി​ക്കാ​തെ വരു​ന്ന​തി​നു​ള്ള കാ​ര​ണ​വും അതു​ത​ന്നെ.
5. മാ​ന​സിക വ്യാ​പാ​ര​ങ്ങ​ളേ​യും മാ​ന​സിക ദ്വ​ന്ദ്വ​ത്തേ​യും സാ​ധാ​രണ വാ​ക്കു​കൾ കൊ​ണ്ടു് പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കാൻ നിർ​വാ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ പ്ര​തി​രൂ​പ​ങ്ങൾ നട​പ്പിൽ വന്നു. ഇങ്ങ​നെ ചി​ഹ്ന​രൂ​പ​മായ പ്ര​തി​പാ​ദ​നം ക്ര​മേണ ഭാ​വാ​വി​ഷ്ക​ര​ണാ​ത്മ​ക​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു വഴി തെ​ളി​ച്ചു.
6. മാ​ന​സിക വ്യാ​പാ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു പ്രാ​ധാ​ന്യം സി​ദ്ധി​ച്ച​പ്പോൾ, നാ​ട​കീയ വ്യ​ക്തി​ക​ളു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു് പു​രു​ഷൻ സ്ത്രീ എന്നീ പേ​രു​കൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി. അദൃ​ശ്യ​ശ​ക്തി​ക​ളേ​യും നാ​ട​ക​കർ​ത്താ​ക്കൾ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​ത്തു​ട​ങ്ങി.
7. നാ​ട​ക​ര​ച​ന​യിൽ പുതിയ സാ​ങ്കേ​തിക മാർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു.

ഈ വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങൾ എല്ലാം വരു​ത്തി ഒരു നാടകം നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന പക്ഷം മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ഇന്ന​ത്തെ നി​ല​യ്ക്കു പ്ര​ചാ​രം സി​ദ്ധി​ക്കു​മോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. ക്ര​മി​ക​മായ വ്യ​തി​യാ​ന​മാ​ണു് ഉത്ത​മ​മെ​ന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നു.

ഭാ​വാ​വി​ഷ്ക​ര​ണ​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളിൽ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ നഗ്ന​യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് നാ​ട​ക​നിർ​മ്മി​തി​ക്കു​ള്ള അസം​സ്കൃ​ത​സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ. എന്നാൽ നാ​ട്യ​കാ​ര​ന്മാർ അവയെ അപ്പാ​ടെ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​തെ,അവയെ അപ്പാ​ടെ മഥി​ച്ചു് അന്ത​സ്സാ​ര​ന​വ​നീ​ത​ത്തെ മാ​ത്രം എടു​ക്കു​ന്നു. അങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നാൽ നാടകം ഒരു നാ​ട്ടി​നേ​യോ കാ​ല​ത്തേ​യോ ജന​ത​യേ​യോ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കാ​തെ മനു​ഷ്യ​ലോ​ക​ത്തെ ചി​ത്ര​ണം​ചെ​യ്യു​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം. സർ​വ്വ​ലോ​ക​സാ​ധാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളായ സ്ഥാ​യീ​ഭാ​വ​ങ്ങൾ​ക്കു് കാ​ല​ദേ​ശാ​ദി​പ​രി​മി​തി​ക​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ല​ല്ലോ. ഭാ​വ​പ്ര​ധാ​ന​ങ്ങ​ളാ​യ​തി​നാൽ ദു​ഷ്യ​ന്ത​നും ശകു​ന്ത​ള​യും ഒന്നു​മാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല. പാ​ത്ര​ങ്ങൾ—അവ വ്യ​ക്തി​ക​ളു​ടെ​യ​ല്ല, വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ പ്രാ​തി​നി​ധ്യ​മാ​ണു് വഹി​ക്കു​ന്ന​തു്. പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ക്രി​യ​കൾ അവ​യു​ടെ മാ​ന​സി​ക​ദ​ശ​ക​ളെ പരി​സ്ഫു​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള പശ്ചാ​ത്ത​ലം മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കും. ശി​ഥി​ല​വും ക്ര​മ​ര​ഹി​ത​വു​മാ​യി​രി​ക്കും ഭാഷണം. ഈ മാ​തി​രി നാടകം കാ​ണു​മ്പോൾ നാം യഥാർ​ത്ഥ​ലോ​ക​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഏതോ ഒരു അഭൗ​മ​ലോ​ക​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു താനെ ഉയ​രു​ന്നു.

ഭാ​വാ​വി​ഷ്ക​ര​ണാ​ത്മ​ക​നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ആവിർ​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് നാം ഇനി​യും ഒട്ടു വള​രെ​ക്കാ​ലം കാ​ത്തി​രി​ക്കാ​തെ തര​മി​ല്ല. പുതിയ സാ​ങ്കേ​തി​ക​മാർ​ഗ്ഗ​ത്തെ അവ​ലം​ബി​ച്ചു് സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ ജീ​വൽ​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന നാ​ട​ക​ങ്ങൾ നിർ​മ്മി​ക്ക​യാ​ണു് നാം ആദ്യ​മാ​യി ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു്. മുഖം, പ്ര​തി​മു​ഖം, ഗർഭം, വി​മർ​ശം, നിർ​വ്വ​ഹ​ണം എന്നി​ങ്ങ​നെ അഞ്ചു സന്ധി​കൾ പ്രാ​ചീന സം​സ്കൃ​ത​നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളിൽ കാണാം. പാ​ശ്ചാ​ത്യർ വി​വൃ​തി, സന്ദേ​ഹം, നിർ​വ​ഹ​ണം എന്നി​ങ്ങ​നെ മൂ​ന്നെ​ണ്ണ​മേ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​റു​ള്ളു. ഹൈ​ന്ദ​വ​നാ​ട്യ​കാ​ര​ന്മാർ യവ​ന​രു​ടെ സ്ഥ​ല​കാ​ല​ക്രി​യൈ​ക്യ​ങ്ങ​ളിൽ ക്രി​യൈ​ക്യം മാ​ത്ര​മേ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു. എന്നാൽ ഒരു അങ്ക​ത്തിൽ ഒരു ദിവസം ഒരേ സ്ഥ​ല​ത്തു​വ​ച്ചു നടന്ന സം​ഭ​വ​മേ വർ​ണ്ണി​ക്കാ​വൂ എന്നു നിർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഭാസനെ ഒഴി​ച്ചു് മറ്റാ​രും ദുഃ​ഖ​പ​ര്യ​വ​സാ​യി​ക​ളായ കഥകൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​മി​ല്ല. ഇതി​വൃ​ത്തം ഖ്യാ​ത​മോ സങ്ക​ല്പി​ത​മോ ആകാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ നാ​യി​കാ​നാ​യ​ക​ന്മാർ​ക്കു് ഇന്നി​ന്ന വി​ശി​ഷ്ട​ല​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും നിർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പാ​ശ്ചാ​ത്യ​നാ​ട്യ​കാ​രൻ ഇക്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ പൗ​ര​സ്ത്യ​രിൽ​നി​ന്നു വ്യ​ത്യ​സ്ത​മായ ഒരു മാർ​ഗ്ഗ​മാ​ണു സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്.

നാ​ട്യ​ക​ര​ച​ന​യു​ടെ സാ​ങ്കേ​തി​കാം​ശ​ത്തി​നു വലു​തായ മാ​റ്റ​ങ്ങൾ ആദ്യ​മാ​യി വരു​ത്തി​യ​തു് ഇബ്സൻ ആയി​രു​ന്നു. വി​വൃ​തി​സ​ന്ധി​യിൽ, പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥി​തി​യെ വി​വ​രി​ക്കുക, സന്ദേ​ഹ​സ​ന്ധി​യിൽ ആ സ്ഥി​തി​യിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​വു​ന്ന സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ വർ​ണ്ണി​ക്കുക, നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​ത്തിൽ പ്ര​സ്തുത സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ പരി​ണ​തി വർ​ണ്ണി​ക്കുക ഇതാ​യി​രു​ന്നു പഴയ ചട​ങ്ങു്. ഇബ്സ​നാ​ക​ട്ടെ സന്ദേ​ഹ​സ​ന്ധി​യു​ടെ അവ​സാ​ന​ത്തി​ലോ, നിർ​വ​ഹ​ണ​സ​ന്ധി​യു​ടെ ആരം​ഭ​ത്തി​ലോ കഥ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു് അതീ​ത​സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളേ​യും ചരി​ത്ര​ത്തേ​യും സം​ഭാ​ഷ​ണം മുഖേന പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന യവ​ന​രീ​തി നട​പ്പിൽ വരു​ത്തി. ആത്മ​ഗ​ത​ങ്ങൾ, സ്വ​ഗ​ത​ങ്ങൾ ഇവയെ അദ്ദേ​ഹം നി​ശ്ശേ​ഷം ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു. ഈ പരി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങൾ നമു​ക്കും സ്വാ​ഗ​താർ​ഹ​മാ​ണു്.

നമ്മു​ടെ നാ​ട്യ​കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു് അങ്ക​വി​ഭാ​ഗം ചെ​യ്‍വാൻ പോലും പരി​ച​യ​മി​ല്ല. നാ​ട്യം ഒരു കല​യാ​ണു്. ഓരോ കല​യ്ക്കും ഓരോ സാ​ങ്കേ​തി​ക​മാർ​ഗ്ഗം ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. അതു നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ലാ​തെ കുറെ രം​ഗ​ങ്ങ​ളും സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളും എഴു​തി​ക്കൂ​ട്ടി​യാൽ നാ​ട​ക​മാ​യെ​ന്നാ​ണു് മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ധാരണ. ഇപ്പോൾ നല്ല നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ചി​ല​തു​ള്ള​തു് തർ​ജ്ജ​മ​ക​ളാ​ണു്. ഡി. എൽ. റാ​യി​യു​ടെ മിക്ക നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഘോ​ഷി​ന്റെ ഒന്നു രണ്ടു കൃ​തി​കൾ​ക്കു മാ​ത്ര​മേ തർ​ജ്ജമ കണ്ടി​ട്ടു​ള്ളു. ശര​ച്ച​ന്ദ്ര​ന്റെ രമ മല​യാ​ള​ത്തിൽ വന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. പാ​ശ്ചാ​ത്യ​കൃ​തി​ക​ളിൽ നാ​ല​ഞ്ചു നല്ല നാ​ട​ക​ങ്ങൾ തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ തന്നെ​ഷി​ല്ല​രു​ടേ​യും ലേ​സിം​ഗി​ന്റേ​യും ഓരോ കൃ​തി​ക​ളും മീ​റ്റർ ലി​ങ്കി​ന്റെ ബീ​യാ​റ്റ്റീ​സും ഇബ്സ​ന്റെ സമു​ദാ​യ​സ്തം​ഭ​ങ്ങ​ളും ഭാ​ഷ​യി​ലേ​യ്ക്കു് പരി​വർ​ത്ത​നം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. മി. ഏ. കെ. ഗോ​പാ​ല​പി​ള്ള​യും മി. ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യും ചേർ​ന്നെ​ഴു​തിയ ‘പ്രേ​ത​ങ്ങ​ളും’ സി. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളു​ടെ ‘മു​ല്ല​യ്ക്കൽ ഭവ​ന​വും’ ഇബ്സ​ന്റെ തർ​ജ്ജ​മ​ക​ളാ​കു​ന്നു. എൻ. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള അവർ​ക​ളു​ടെ ഭഗ്ന​ഭ​വ​ന​വും ‘കന്യക’യും ഇബ്സ​ന്റെ സാ​ങ്കേ​തി​ക​മാർ​ഗ്ഗം അവ​ലം​ബി​ച്ചു രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൃ​തി​ക​ളാ​ണു്.

ഇപ്പോൾ പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന മറ്റു നാ​ട്യ​പ്ര​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ ഈ. വി-​യുടെ രാ​ജാ​കേ​ശ​വ​ദാ​സൻ, വി​സ്മൃ​തി, ഇര​വി​ക്കു​ട്ടി​പ്പി​ള്ള, ബി. ഏ, മാ​യാ​വി, മാ​യാ​മാ​നു​ഷൻ ഇവയും എൻ. പി. ചെ​ല്ല​പ്പൻ​നാ​യ​രു​ടെ കർ​ണ്ണൻ, പ്രേ​മ​വൈ​ചി​ത്ര്യം, ശശികല, ലഫ്ട​ന​ന്റു നാണി ഇവയും, വി. നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ഇര​വി​ക്കു​ട്ടി​പ്പി​ള്ള, വേ​ലു​ത്ത​മ്പി​ദ​ള​വാ ഇവയും കൈ​നി​ക്കര പത്മ​നാ​ഭ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ വേ​ലു​ത്ത​മ്പി ദള​വ​യും, കൈ​നി​ക്കര കു​മാ​ര​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ മോ​ഹ​വും മു​ക്തി​യും, സി. മാ​ധ​വൻ​പി​ള്ള​യു​ടെ യാ​ച​ക​മോ​ഹി​നി, സ്ത്രീ​ധർ​മ്മം ഇവയും, റ്റി. എൻ. ഗോ​പി​നാ​ഥൻ​നാ​യ​രു​ടെ നി​ലാ​വും നി​ഴ​ലും, പൂ​ക്കാ​രി, തകർ​ന്ന മുരളി ഇത്യാ​ദി​യും, കെ. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ നി​ഴ​ലു​ക​ളും, വേ​ലു​പ്പി​ള്ള​ശാ​സ്ത്രി​യു​ടെ വി​ലാ​സ​ലീ​ല​യും, മുൻഷി പര​മു​പി​ള്ള​യു​ടെ രണ്ടു​മൂ​ന്നു നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളു​മാ​ണു്. ഡാ​ക്ടർ സി. അച്യു​ത​മേ​നേ​ാൻ ഭാഷയെ നി​ര​ന്ത​രം പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു പ്ര​ശ​സ്ത പണ്ഡി​ത​നാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​വും പു​ത്തി​രി​യ​ങ്കം, കോ​മൻ​നാ​യർ, തച്ചോ​ളി ചന്തു, പു​ഞ്ചി​രി മു​ത​ലായ മനോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളായ പ്ര​ഹ​സ​ന​ങ്ങൾ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ‘കാ​ളീ​പൂജ’ ‘വട​ക്കൻ പാ​ട്ടു​കൾ’ ഇവയേ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തീ​ട്ടു​ള്ള വിപുല ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​ത്തി​നും ഗവേ​ഷ​ണ​പാ​ട​വ​ത്തി​നും നി​ക​ഷോ​പ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി വി​ള​ങ്ങു​ന്നു. കൂ​ടു​തൽ വി​വ​ര​ങ്ങൾ താ​മ​സി​യാ​തെ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന അനു​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ ചേർ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്.

അടു​ത്ത കാ​ലം​വ​രെ നി​രൂ​പ​ണം എന്നു​വ​ച്ചാൽ കൃ​തി​ക​ളി​ലേ വാ​ക്യ​ശു​ദ്ധി, ആശ​യ​ശു​ദ്ധി, അല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഔചി​ത്യം ഇവ​യു​ടെ പരി​ശോ​ധ​ന​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​സി​ദ്ധ​നി​രൂ​പ​ക​ന്മാ​രായ കെ. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, പി. കെ. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള മു​ത​ലാ​യ​വ​രെ​ല്ലാം നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്തു​വ​ന്ന​തു് ആ രീ​തി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ഗ്ര​ന്ഥം വാ​യി​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​താ​ണോ അല്ല​യോ എന്നു് മധ്യ​സ്ഥ​ന്റെ നി​ല​യിൽ നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു ചെ​യ്യു​ന്ന വി​മർ​ശ​മാ​ണു് നമു​ക്കു വേ​ണ്ട​തു്. ഒരു ഗ്ര​ന്ഥം വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു മാ​തൃ​കാ സഹൃ​ദ​യ​നു് എന്ത​ഭി​പ്രാ​യ​മാ​ണു് ഉണ്ടാ​വു​ന്ന​തെ​ന്നു് വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ ധരി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​രി​ക്ക​ണം സമാ​ലോ​ച​ക​ന്റെ യത്നം. അങ്ങ​നെ വരു​മ്പോൾ, സ്വാ​ഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ചി​ല​തി​നെ അയാൾ​ക്കു് അട​ക്കി നിർ​ത്തേ​ണ്ട​താ​യി വരും. അതി​നു​ള്ള ശക്തി ആരി​ലാ​ണോ സമ​ഗ്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് അയാ​ളാ​ണു് ഉത്തമ നി​രൂ​പ​കൻ.

ഒരു ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തെ രണ്ടു വി​ധ​ത്തിൽ വി​മർ​ശി​ക്കാം. ഒരു നാ​ട​ക​മാ​ണു് വി​മർ​ശ​ന​ത്തി​നു വി​ഷ​യ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കുക. പ്രാ​ചീ​നാ​ചാ​ര്യ​ന്മാർ ഒരു നാ​ട​ക​ത്തി​നു് ഇന്നി​ന്ന ലക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ വേ​ണ​മെ​ന്നു നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ആ ലക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ അതിനു യോ​ജി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നു നോ​ക്കുക. അതാ​യി​രു​ന്നു അടു​ത്ത​കാ​ലം​വ​രെ നമ്മു​ടെ നാ​ട്ടിൽ നട​പ്പിൽ ഇരു​ന്ന നി​രൂ​പ​ണ​രീ​തി. അതു് ഇപ്പോൾ ആരും സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​റി​ല്ല. വി​മർ​ശ​ന​ത്തി​നു വി​ധേ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേ​ശ​മെ​ന്തു്? ആ ഉദ്ദേ​ശം സാ​ധു​വോ അസാ​ധു​വോ? ഉദ്ദേ​ശ​നിർ​വ​ഹ​ണാർ​ത്ഥം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള രച​നാ​പ്ര​ണാ​ളി, ഫലാ​യ​ത്ത​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ എത്ര​ത്തോ​ളം? രച​നാ​പ്ര​ണാ​ളി കല​യു​ടെ മൗലിക നി​യ​മ​ങ്ങൾ​ക്കു് അനു​രൂ​പ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നോ? ഇത്യാ​ദി പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഇപ്പോൾ വി​മർ​ശ​ക​ന്റെ മന​സ്സിൽ ഉദി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഉത്തമ നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങൾ ഇനി​യും ഭാ​ഷ​യിൽ ഉണ്ടാ​കേ​ണ്ട​താ​യി​ട്ടാ​ണി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. വ്യ​ക്തി​പ​ര​മായ നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഇപ്പോൾ അധി​ക​വും. ഇന്ന​ത്തേ വി​മർ​ശ​ക​ന്മാ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ‘സ്നേ​ഹ​പ്ര​വാ​ഹ​കാ​ലു​ഷ്യം’ തു​ട​ങ്ങിയ ആഖ്യാ​യി​ക​ക​ളു​ടേ​യും, നി​ര​വ​ധി വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും കർ​ത്താ​വായ കെ. ശങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള, ശങ്കു​ണ്ണി​നാ​യർ, കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​മാ​രാർ, മു​ണ്ട​ശ്ശേ​രി, എം. പി. പാൾ, ഡി. പത്മ​നാ​ഭ​നു​ണ്ണി, സി. ഐ. രാ​മൻ​നാ​യർ, ഡാ​ക്ടർ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ, ശങ്ക​രൻ​ന​മ്പ്യാർ, ശൂ​ര​നാ​ട്ടു കു​ഞ്ഞൻ​പി​ള്ള, വേ​ലു​പ്പി​ള്ള​ശാ​സ്ത്രി, ഈ. വി. രാ​മൻ​ന​മ്പൂ​രി (ജ്യോ​തീ​ര​ഥ​ത്തി​ന്റേ​യും മറ്റും കർ​ത്താ​വു്) ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ഇവ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ പ്ര​ത്യേ​കം പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​കു​ന്നു. ശങ്കു​ണ്ണി​നാ​യ​രും കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​മാ​രാ​രും പല​പ്പോ​ഴാ​യി വി​ജ്ഞാ​ന​പ്ര​ദ​ങ്ങ​ളായ വി​മർ​ശ​ന​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. പി. ശങ്ക​രൻ​ന​മ്പ്യാർ ഭാ​ഷാ​ത്ര​യ​പ​ണ്ഡി​ത​നാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹം പലേ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ വഴി​ക്കും സാ​ഹി​ത്യ​ച​രി​ത്ര സം​ഗ്ര​ഹം വഴി​ക്കും തന്റെ വി​മർ​ശ​ന​പാ​ട​വം സവി​ശേ​ഷം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പ്രാ​ചീന ചമ്പു​ക്ക​ളോ​ടു​ള്ള പക്ഷ​പാ​ത​ത്തി​നൊ​പ്പം പു​രോ​ഗ​മന പ്ര​തി​പ​ത്തി​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ ഒരേ സമ​യ​ത്തു കാ​ണു​ന്നു; പ്രാ​ചീന രീ​തി​യും ശൈ​ലി​യും വി​ടാ​തെ പാർ​വ്വ​തീ​പ​രി​ണ​യം എന്നൊ​രു ചമ്പു​വും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി ഓർ​ക്കു​ന്നു.

ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​നിർ​മ്മാ​ണം ഇപ്പോൾ ഒരു ‘കല’യുടെ രൂപം അവ​ലം​ബി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മൂ​ന്നു വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​ങ്ങൾ ഇപ്പോൾ നട​പ്പി​ലു​ണ്ടു്.