അരു​വി​യിൽ നി​ന്നു വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കു​ന്ന ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​യെ ചെ​ന്നാ​യ് കണ്ടു. ‘നീ​യാ​ണു് ഇതിലെ വെ​ള്ള​മാ​കെ കല​ക്കി​യ​തു കഴി​ഞ്ഞ​വർ​ഷം’ എന്നു് അവൻ അവ​ളോ​ടു പറ​ഞ്ഞു. ‘അതു​കൊ​ണ്ടു് എനി​ക്കു നല്ല വെളളം കു​ടി​ക്കാൻ സാ​ധി​ച്ചി​ല്ല. ഈ ദ്രോ​ഹം ആവർ​ത്തി​ക്ക​രു​തെ​ന്നു് ഞാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. നി​ന്നെ ഞാൻ കൊ​ല്ലാൻ പോ​കു​ന്നു’ എന്നും ചെ​ന്നാ​യ് അറി​യി​ച്ച​പ്പോൾ ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി പറ​ഞ്ഞു. ‘ഞാൻ കഴി​ഞ്ഞ​വർ​ഷം ജനി​ച്ചി​ട്ടേ​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​നാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല വെളളം കല​ക്കി​യ​തു്’ ചെ​ന്നാ​യ് അതു​കേ​ട്ടു വേറെ പല വാ​ദ​ങ്ങ​ളും കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി എന്തു​കൊ​ണ്ടു മരി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു തെ​ളി​യി​ക്കാ​നാ​യി. ഓരോ വാ​ദ​വും തെ​റ്റാ​ണെ​ന്നു് അപ​രാ​ധം ചെ​യ്യാ​ത്ത ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി സ്പ​ഷ്ട​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. ‘ശരി. ശരി വാ​ദ​ങ്ങൾ മതി. നീ പറ​ഞ്ഞ​തു ശരി​യാ​യി​രി​ക്കാം. ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു തെ​റ്റും. പക്ഷേ, എനി​ക്കു വി​ശ​പ്പു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ നി​ന്നെ തി​ന്നാൻ പോ​കു​ന്നു’ എന്നു ചെ​ന്നാ​യ്. ‘നി​റു​ത്തു്’ എന്ന മനു​ഷ്യ​ശ​ബ്ദം. മല​യി​ടു​ക്കി​ന്റെ ചരി​വി​ലൂ​ടെ ഒരാ​ളെ​ത്തി. ‘എടാ ഉപ​ദ്ര​വ​കാ​രി, ഭം​ഗി​യു​ള്ള, അപ​രാ​ധം ചെ​യ്യാ​ത്ത ഈ ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​യെ നീ കൊ​ല്ല​രു​തു്. ഞാൻ ഇതിനെ രക്ഷി​ക്കും’ എന്നു വന്ന​യാൾ പറ​ഞ്ഞു. ചെ​ന്നാ​യ് നി​ഷ്ക്ര​മി​ച്ചു. നമ്മു​ടെ ധീ​ര​നായ മനു​ഷ്യൻ തു​ടർ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു. ‘പാ​വ​പ്പെ​ട്ട കൊ​ച്ചാ​ട്ടിൻ​കു​ട്ടീ, മനോ​ഹ​ര​വും മൃ​ദു​ല​വു​മായ കു​ഞ്ഞേ. ഞാൻ വന്ന​തു് എത്ര നന്നാ​യി. നി​ന്നെ അവൻ പേ​ടി​പ്പി​ച്ച​തു് ഓർ​ക്കു​മ്പോൾ എന്റെ ചോര തി​ള​യ്ക്കു​ന്നു. എന്നോ​ടു​കൂ​ടി​പോ​രു. പു​തു​താ​യി കി​ട്ടിയ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് കളി​ച്ചു് ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി ആഹ്ലാ​ദ​ത്തി​മിർ​പ്പി​ലാ​യി. സത്യ​സ​ന്ധ​ത​യു​ള്ള കോ​പ​ത്തോ​ടെ നമ്മു​ടെ നേ​താ​വു വി​ചാ​രി​ച്ചു ദു​ഷ്ട​ത​യു​ള്ള ചെ​ന്നാ​യ്ക്ക​ളെ ആ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു നി​ശ്ശേ​ഷം നശി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു. ആ പുൽ​ത്ത​കി​ടി​കൾ ഷീ​പോ​ക്ര​സി​ക്കു​വേ​ണ്ടി (ഡെ​മോ​ക്ര​സി പോലെ ഷീ​പോ​ക്ര​സി—ആടു​ക​ളു​ടെ ഭരണം) സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു്. ക്രൂ​ര​ത​യു​ള്ള ചെ​ന്നാ​യെ കടു​ത്ത വാ​ക്കു​കൾ കെ​ണ്ടു ശകാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​യു​ടെ കഴു​ത്തു മൃ​ദു​ല​മാ​യി മു​റി​ച്ചു. കാ​രു​ണ്യ​ത്തോ​ടെ പാചകം ചെ​യ്തു. സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ മസാ​ല​ക്കൂ​ട്ടു് ചേർ​ത്തു. ആർ​ദ്ര​ത​യോ​ടെ അവളെ ഉള​ളി​ലാ​ക്കി. ഭക്തി​യോ​ടെ ഈശ്വ​ര​നു നന്ദി പറ​ഞ്ഞു. ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം അയാൾ പൈ​പ്പ് വലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ചെ​ന്നാ​യ്ക്ക​ളു​ടെ ക്രൂ​ര​ത​യെ​പ്പ​റ്റി വി​ചാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഇരു​ന്നു. പാ​വ​പ്പെ​ട്ട, നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​രായ ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​ക​ളെ ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കാൻ അനു​മ​തി നല്കു​ന്ന ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ നീ​തി​യി​ല്ലാ​യ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും ആലോ​ചി​ച്ചു. പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ഈ ദു​ഷ്ട​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എഴു​തി​യാ​ലെ​ന്തു് എന്നും അയാൾ വി​ചി​രി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇതൊ​ഴി​വാ​ക്കാൻ എന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്തു​കൂ​ടേ എന്നാ​യി അയാ​ളു​ടെ ചിന്ത.

ഡൻ മർ​ക്വ​സ് (Don Marquis, 1878–1937) എന്ന അമേ​രി​ക്കൻ ഹാ​സ്യ​ക​വി​യു​ടെ ഒരു കവി​ത​യു​ടെ ദുർ​ബ്ബ​ല​മായ ഭാ​ഷാ​ന്ത​രീ​ക​ര​ണ​മാ​ണി​തു്. ഇം​ഗ്ല​ണ്ടി​ലെ Faber and Faber പ്ര​സാ​ധ​കർ 1998-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ “the archy and mehitabel omnibus” എന്ന മർ​ക്വ​സ് കവി​ത​ക​ളിൽ ഒന്നാ​ണ​തു്. ആർചീ[1] എന്ന പാറ്റ രചി​ച്ച​താ​ണി​തു് എന്ന​ത്രേ കവി സങ്ക​ല്പം. ആർ​ച്ചീ എങ്ങ​നെ കവി​ത​യെ​ഴു​തി എന്ന​തി​ന്റെ വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണ​മു​ണ്ടു് ആമു​ഖ​ത്തിൽ. മർ​ക്വ​സ് ഒരു ദിവസം നേരം നന്നേ വെ​ളു​ക്കു​ന്ന​തി​നു് മുൻ​പു് മു​റി​യി​ലേ​ക്കു ചെ​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു വലിയ പാറ്റ. റ്റൈ​പ് റൈ​റ്റി​ന്റെ കട്ട​ക​ളിൽ മാറി മാറി ചാ​ടു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടു. പാറ്റ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കണ്ടി​ല്ല. അതു് മെ​ഷ്യ​നിൽ കയറി തല​താ​ഴ്ത്തി ശക്തി​യോ​ടെ ചാടും. ശക്തി വള​രെ​കൂ​ടു​ത​ലാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് കട്ട താഴും. അതിൽ വച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന കട​ലാ​സ്സിൽ അക്ഷ​രം പതി​യും. കാ​പ്പി​റ്റൽ അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളോ കോമ, ഫുൾ​സ്റ്റാ​പ് ഇവയോ കട​ലാ​സ്സിൽ വീ​ഴ്ത്താൻ പാ​റ്റ​യ്ക്കു കഴി​യു​ക​യി​ല്ല. ഒരു മണി​ക്കൂർ നേ​ര​ത്തെ ഈ പരി​ശ്ര​മ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം പാറ്റ വി​യർ​ത്തു്. തളർ​ന്നു താഴെ വീഴും. ഒരു ദിവസം കണ്ട കവിത ഇങ്ങ​നെ: “ആവി​ഷ്കാ​രം എന്റെ ആത്മാ​വി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​ക​ത​യാ​ണു്. ഞാൻ ഒരി​ക്കൽ കവി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ മരി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം ഒരു പാ​റ്റ​യു​ടെ ശരീ​ര​ത്തിൽ കട​ന്നു. അതു് ജീ​വി​ത​ത്തെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് എനി​ക്കു നൂതന ദർശനം നല്കി.”

പു​സ്ത​ക​ത്തി​നു രണ്ടു ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തു് മഹി​ത​ബെൽ (Mehitabel) എന്ന പൂ​ച്ച​യെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള​താ​ണു് (പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ പേ​രാ​ണു് മഹി​ത​ബെൽ എന്ന​തു്). മഹി​ത​ബെൽ പൂ​ച്ച​യാ​കു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് ക്ലീ​യ​പ​ട്ര​യും അവ​ളെ​പ്പോ​ലെ മറ്റു പല സ്ത്രീ​ക​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. പൂ​ച്ച​യ്ക്കു റ്റൈ​പ് റൈ​റ്റർ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാൻ അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. അതു​കൊ​ണ്ടു് ആർചീ എന്ന പാ​റ്റ​യാ​ണു് അവ​ളു​ടെ റി​പോർ​ടർ. ഈ റി​പോർ​ടു​ക​ളും അത്യ​ന്തം രസ​ക​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

കോ​മി​ക് ജീ​നി​യ​സ്സാ​ണു് മർ​ക്വ​സ്. മനു​ഷ്യ​ന്റെ തി​ന്മ​ക​ളും ദൗർ​ബ​ല്യ​ങ്ങ​ളും സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആകെ​യു​ള്ള മാ​ലി​ന്യ​ങ്ങ​ളും പരി​ഹാ​സ​ക​വി​ത​ക​ളി​ലൂ​ടെ മർ​ക്വ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ ആകർ​ഷ​ക​മാ​യി പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ച മറ്റു​ക​വി​ക​ളെ എനി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ലെ ഓരോ കവി​ത​യും ഹർ​ഷോ​ദ്രേ​കം നൽകും വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു്. ആർ​ചി​യു​ടെ ചില അനി​യ​മി​ത​ചി​ന്ത​കൾ എടു​ത്തെ​ഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഞാ​നി​തു് അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാം.

(ആർചി കോമ, പൂർ​ണ്ണ​വി​രാ​മം ഇവ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു് ചി​ന്താ​ക്കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​കാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​യി ഞാനവ ഇട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, പാറ്റ കാ​പി​റ്റൽ അക്ഷ​ര​ങ്ങൾ റ്റൈ​പ് ചെ​യ്യാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ ഞാനും അവ എഴു​തി​യി​ട്ടി​ല്ല. എല്ലാം കൊ​ച്ച​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ. ഇപ്പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്റെ വില GBP 6.99. പു​റ​ങ്ങൾ 311.)

‘ആര്യേ, ഒരു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കിൽ ഇങ്ങോ​ട്ടു​വ​രൂ’ എന്നു ‘ശാ​കു​ന്ത​ളം’ നാ​ട​ക​ത്തി​ലെ സൂ​ത്ര​ധാ​രൻ നടി​യോ​ടു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അയാൾ​ക്ക​റി​യാം അവൾ​ക്കു് ഒരു​ങ്ങാൻ അപ​രി​മി​ത​മായ സമയം വേ​ണ​മെ​ന്നു്. കാ​ളി​ദാ​സ​ന്റെ കാ​ല​ത്തെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു​ക്ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എനി​ക്കൊ​ന്നു​മ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു​ക്ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ലേ​ശ​മ​റി​യാം. കു​ളി​ക​ഴി​ഞ്ഞു​വ​ന്നു് തല തോർ​ത്തി​യി​ട്ടു് ഫാ​നി​ന്റെ താഴെ നിൽ​ക്കു​ന്നു കു​റ​ച്ചു നേരം. അതു മു​ടി​നാ​രു​കൾ പാ​റി​പ്പ​റ​ക്കാ​നാ​ണു്. പി​ന്നെ വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണം. ചു​രീ​ദാർ എന്ന കാ​ലു​റ​യും കണ​ങ്കാൽ വരെ​യെ​ത്തു​ന്ന കു​പ്പാ​യ​വു​മാ​ണെ​ങ്കിൽ രണ്ടും മാ​ച്ച് ചെ​യ്യു​ന്ന വി​ധ​ത്തിൽ ആവണം. അവ ധരി​ച്ചി​ട്ടു് സൗ​ന്ദ​ര്യം വന്നി​ല്ലെ​ന്നു​തോ​ന്നി​യാൽ വേറെ രണ്ടെ​ണ്ണം ധരി​ക്കു​ക​യാ​യി. പി​ന്നെ​യും ഉണ്ടാ​കും മാ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ക്കൽ. തൃ​പ്തി​യ​ട​ഞ്ഞാൽ വല​ത്തോ​ട്ടു് തി​രി​ഞ്ഞു് ഇട​തു​വ​ശം നി​ല​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​യിൽ പ്ര​തി​ഫ​ലി​പ്പി​ച്ചു നോ​ക്കും. ഇട​ത്തോ​ട്ടു് തി​രി​ഞ്ഞു വല​തു​വ​ശ​ത്തെ പ്ര​തി​ഫ​ല​നം നോ​ക്കും. പൊ​ട്ടു​കൾ മാ​റി​മാ​റി ഒട്ടി​ച്ചു​നോ​ക്കും. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ക്ഷ​മ​കെ​ട്ട ഭർ​ത്താ​വു് ‘ആര്യേ. ഒരു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ ഇങ്ങോ​ട്ടു​വ​രൂ’ എന്ന​ല്ല പറയുക. അതു സം​സ്കാ​ര​ഭ​ദ്ര​മായ അപേ​ക്ഷ​യാ​ണ​ല്ലോ. ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ ഭർ​ത്താ​വു് പറ​യു​ന്ന​തെ​ന്തെ​ന്നു് അച്ച​ടി​ക്കാൻ വയ്യ. അതു ഞാൻ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ ഭാ​വ​ന​യ്ക്കു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ ഒരു​ങ്ങു​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി സ്വതേ സു​ന്ദ​രി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ ഒരു​ക്ക​ത്തി​നു ശേഷം കൂ​ടു​തൽ സു​ന്ദ​രി​യാ​കും. പക്ഷേ, ദൗ​ഭാ​ഗ്യം കൊ​ണ്ടു പല സ്ത്രീ​കൾ​ക്കും സൗ​ന്ദ​ര്യ​മി​ല്ല. ഭം​ഗി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും മു​ക​ളി​ലെ​ഴു​തിയ മട്ടിൽ ഒരു​ങ്ങും. അതു​ക​ഴി​ഞ്ഞു് ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ അടു​ത്തെ​ത്തു​മ്പോൾ വൈ​രൂ​പ്യം ഇര​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കും. എന്റെ ഹത​വി​ധി എന്നു മന​സ്സിൽ പറ​ഞ്ഞു് അയാൾ അവ​ളെ​യും കൂ​ട്ടി റോ​ഡി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങും. ഭാര്യ സു​ന്ദ​രി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ കുറെ ദൂ​ര​മെ​ങ്കി​ലും അവ​ളെ​യും കൊ​ണ്ടു് ഭർ​ത്താ​വു് നട​ക്കും. നാ​ലു​പേർ അവളെ കാ​ണ​ട്ടെ എന്നാ​വും അയാ​ളു​ടെ വി​ചാ​രം. പെ​ണ്ണു് വൈ​രൂ​പ്യ​ത്തി​നു് ആസ്പ​ദ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ നട​ത്ത​മി​ല്ല. റോ​ഡി​ലി​റ​ങ്ങി റ്റാ​ക്സി വര​ട്ടെ​യെ​ന്ന മട്ടിൽ ‘നെ​ടു​നെ​ടാ’ നിൽ​ക്കും. ആദ്യം കി​ട്ടു​ന്ന റ്റാ​ക്സി​ക്കാ​റി​ലോ ഓട്ടൊ​റി​ക്ഷ​യി​ലോ അവളെ തള്ളി​ക്ക​യ​റ്റി ഒറ്റ​പ്പോ​ക്കാ​ണു്.

നമ്മു​ടെ ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ സു​ന്ദ​രി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു്, വൈ​രൂ​പ്യ​മു​ള്ള​വ​രെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു്. ആഖ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ ചു​രീ​ദാ​റും സ്വ​ഭാവ ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ റ്റോ​പ്പും അന്ത​രീ​ക്ഷ സൃ​ഷ്ടി​യു​ടെ സു​ന്ദ​ര​വ​ദ​ന​വു​മാ​യി ‘വാ​ട​ക​വീ​ടു​കൾ’ എന്ന കഥാ​ന​ടി സൂ​ത്ര​ധാ​ര​നായ ഉറൂ​ബി​ന്റെ മുൻ​പി​ലെ​ത്തു​ന്നു. ഇതൊ​ക്കെ ഇന്ദു​ചൂ​ഡ​ന്റെ (കി​ഴ​ക്കേ​ടം) ‘പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ചി​ത്ര​ങ്ങൾ’ എന്ന കഥാ​ദുർ​ദർ​ശ​ന​യ്ക്കു​മു​ണ്ടു്. ഒരു​ത്ത​നും ഒരു​ത്തി​യും ഒരു വേ​ല​പ്പ​നും മു​ള്ളു​വ​ള്ളി​യിൽ വരു​ന്നു. തി​രി​ച്ചു പോ​കു​ന്നു. ഇതി​നി​ട​യിൽ എന്തൊ​ക്കെ​യോ പറ​ഞ്ഞു് ആഖ്യാ​നം നിർ​വ​ഹി​ക്കു​ന്നു. ആ ഒരു​ത്തി​യു​ടെ സങ്ക​ട​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പറ​ഞ്ഞു് സ്വ​ഭാവ ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാം അനു​ഭൂ​തി​ര​ഹി​തം വാ​ചി​ക​ത​ല​ത്തിൽ നിൽ​ക്കു​ന്നു ഓരോ​ന്നും. കല​യെ​യും ഭാ​ഷ​യെ​യും എത്ര​ത്തോ​ളം അക​റ്റാ​മോ അത്ര​ത്തോ​ളം അക​റ്റു​ന്നു, ഇവിടെ. മാ​തൃ​ഭൂ​മി എന്ന വാ​രി​ക​യു​ടെ നാ​ട​ക​വേ​ദി​യി​ലേ​ക്കു വരാൻ കണ്ണാ​ടി​യു​ടെ മുൻ​പിൽ​നി​ന്നു് മു​തു​കും ചന്തി​യും നോ​ക്കു​ന്ന ബീ​ഭ​ത്സ സത്വ​ത്തോ​ടു് സൂ​ത്ര​ധാ​ര​നായ ഇന്ദു​ചൂ​ഡ​നെ തട്ടി​മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ പറ​യു​ന്നു: ‘വൈ​രൂ​പ്യ​ത്തി​നു ഇരി​പ്പി​ട​മേ. അണി​യ​റ​യിൽ​ത്ത​ന്നെ നി​ന്നു​കൊ​ള്ളൂ. ഒരു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കിൽ. ഇങ്ങോ​ട്ടു് വര​രു​തേ’.

ഉത്ക​ട​വി​കാ​ര​ങ്ങൾ കാലം കഴി​യു​ന്തോ​റും കു​റ​ഞ്ഞു കു​റ​ഞ്ഞു വരും. കാമം, സ്നേ​ഹം, കാ​രു​ണ്യം ഈ വി​കാ​ര​ങ്ങൾ യൗ​വ​നാ​വ​സ്ഥ​യിൽ പ്ര​ബ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​വേ​ണ്ട വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ. ഇവയിൽ കാ​രു​ണ്യ​വി​കാ​രം പാ​രു​ഷ്യ​മാ​യി മാറാൻ ദി​വ​സ​ങ്ങൾ വേണ്ട. മണി​ക്കൂ​റു​കൾ മാ​ത്രം മതി. യാ​ച​ക​ന്റെ പി​ച്ച​ച്ച​ട്ടി​യിൽ നല്ല സംഖ്യ ആദ്യ​ത്തെ ദിവസം ഇട്ടി​ട്ടു പോ​കു​ന്ന ആൾ അടു​ത്ത ദിവസം ഒന്നും കൊ​ടു​ക്കാ​തെ പോ​കു​മെ​ന്നും അതി​ന​ടു​ത്ത ദിവസം അയാളെ പോ​ലീ​സിൽ ഏല്പി​ക്കു​മെ​ന്നും ബ്ര​ഹ്റ്റ് തന്റെ ‘ത്രീ​പെ​നി ഓപ്റ’ എന്ന നോ​വ​ലിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് ഞാൻ മുൻ​പു് എടു​ത്തെ​ഴു​തി​യി​രു​ന്നു. വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈ ക്ര​മാ​നു​ഗ​ത​മായ ലോപം സർ​വ​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും എന്റെ ഗു​രു​നാ​ഥ​നായ ഡോ​ക്ടർ കെ. ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​യോ​ടു് എനി​ക്കു് അമ്പ​ത്തി​യേ​ഴു വർഷം മുൻ​പു് തോ​ന്നിയ സ്നേ​ഹാ​ദ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു് ഇന്നും കു​റ​വി​ല്ല. പ്ര​ഗൽ​ഭ​നായ അധ്യാ​പ​കൻ. കവി. ഇം​ഗ്ലീ​ഷ്, സം​സ്കൃ​തം, മല​യാ​ളം ഈ ഭാ​ഷ​ക​ളിൽ പാ​ണ്ഡി​ത്യ​മു​ള്ള​യാൾ. കാ​രു​ണ്യ​ശാ​ലി. ശി​ഷ്യ​സ്നേ​ഹ​പ​ര​ത​ന്ത്രൻ. ശു​ദ്ധ​മ​ന​സ്കൻ. ഇവ​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ഗു​രു​നാ​ഥൻ. ചി​കി​ത്സ​യു​ടെ പി​ഴ​വു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം അകാ​ല​ച​ര​മം പ്രാ​പി​ച്ച​തു്. കാ​ലാ​വ​സ്ഥ മാ​റു​മ്പോൾ സാ​റി​ന്റെ തൊ​ലി​പ്പു​റ​ത്തു് ഒരു​ത​രം ‘ഫങ്ഗ​സ്’ വരു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏതാ​നും ആഴ്ച​കൾ കഴി​യു​മ്പോൾ അതു് വന്ന​പോ​ലെ പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, അതു ചി​കി​ത്സി​ച്ചു മാ​റ്റ​ണ​മെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ആഗ്ര​ഹം. ഒരു വൈ​ദ്യൻ ചി​കി​ത്സ തു​ട​ങ്ങി. ചി​കി​ത്സ കൊ​ണ്ടു സാ​റി​ന്റെ ശരീ​ര​മാ​കെ നീരു വന്നു. അദ്ദേ​ഹം മരി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മൂ​ന്നു​ദി​വ​സം മുൻ​പു് ഞാനും കെ. രാ​മ​ച​ന്ദ്രൻ നാ​യ​രും (ഡോ​ക്ടർ. കെ. രാ​മ​ച​ന്ദ്രൻ നായർ) അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാണാൻ ചെ​ന്നു. നീരു വന്നു ഭയ​ജ​ന​ക​മായ രീ​തി​യിൽ കി​ട​ന്ന അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു് ഉത്ക​ണ്ഠ മറ​ച്ചു് വി​ന​യ​പൂർ​വം ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു: “സാർ ചി​കി​ത്സ മാ​റ്റ​ണ്ടേ?” സാറ് പറ​ഞ്ഞു: “വേണ്ട. ഉള്ളിൽ​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന മാ​ലി​ന്യ​മെ​ല്ലാം പു​റ​ത്തേ​ക്കു് പോ​രു​ക​യാ​ണു്. അതാ​ണു് ഈ നീരു്”. ഞങ്ങൾ യാത്ര പറ​ഞ്ഞു. സാറ്: “കാ​പ്പി​കു​ടി​ക്കാ​തെ പോ​കു​ക​യാ​ണോ?” അദ്ദേ​ഹം—72മണി​ക്കൂർ കഴി​ഞ്ഞാൽ എല്ലാ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു​മാ​യി ഇവിടം വി​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന അദ്ദേ​ഹം—വീ​ട്ടു​കാ​രെ വി​ളി​ച്ചു. “രണ്ടു​പേർ​ക്കും കാ​പ്പി​കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​ക്കൂ” എന്നു പറ​ഞ്ഞു. കാ​പ്പി​കു​ടി​ച്ചി​ട്ടു് ഞങ്ങൾ പോയി. അതാ​യി​രു​ന്നു അവ​സാ​ന​ത്തെ സന്ദർ​ശ​നം. ഇതെ​ഴു​തു​മ്പോ​ഴും എനി​ക്കു സാ​റി​ന്റെ വി​യോ​ഗ​മോർ​ത്തു​ള്ള ദുഃ​ഖ​വും യാ​ത​ന​യും. എന്റെ ആ ഗു​രു​നാ​ഥ​ന്റെ മകൾ ശ്രീ​മ​തി. സു​ജാ​ത​യ്ക്കു കോ​മൺ​വെൽ​ത്തു് പു​ര​സ്കാ​രം കി​ട്ടി​യെ​ന്നു് ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ എനി​ക്കു് അത്യ​ധി​കം സന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​യി. ശ്രീ​മ​തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ശ്രീ. ജോണി, എം. എൽ. മല​യാ​ളം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ ലേഖനം എനി​ക്കു ആഹ്ലാ​ദം ജനി​പ്പി​ച്ചു. സമ്മാ​ന​ത്തി​നു അർ​ഹ​മായ കഥ എനി​ക്കി​തു​വ​രെ വാ​യി​ക്കാൻ കി​ട്ടി​യി​ല്ല. വൈ​കാ​തെ അതു കി​ട്ടു​മെ​ന്നു കരു​തു​ന്നു. ഗോ​ദ​വർ​മ്മ സാ​റി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ ദുഃഖം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മകൾ​ക്കു് പു​ര​സ്കാ​രം ലഭി​ച്ച​തിൽ ഹർഷം. ഈ സമ്മി​ശ്ര​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി ഞാൻ ഈ ചിന്ത അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ.

ധി​ഷ​ണ​യു​ടെ സ്ഫു​ലിം​ഗ​മു​ള്ള ഒരു വാ​ക്യം ആരോ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അതു​കേ​ട്ട ഓസ്കാർ വൈൽഡ് പറ​ഞ്ഞു: “ഇതു് എനി​ക്കു പറയാൻ കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നാ​ണു് എന്റെ ആഗ്ര​ഹം” എന്നു്. അതു കേ​ട്ട​യു​ട​നെ വാ​ക്യം പറ​ഞ്ഞ​യാൾ വൈൽ​ഡി​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു: “നി​ങ്ങ​ളി​തു് പറയും. പറയും”. വൈൽ​ഡി​ന്റെ ആശ​യ​ചോ​ര​ണ​ത്തെ ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​യാ​യി​രു​ന്നു അയാ​ളു​ടെ പരി​ഹാ​സം. എങ്കി​ലും ഇതി​ലൊ​രു സാ​ഹി​ത്യ​ത​ത്ത്വം ഒളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. അന്ത​രം​ഗ​സ്പർ​ശി​യായ ഒരു കഥ വാ​യി​ച്ചാൽ ‘ഇതെ​നി​ക്കു് എഴു​താൻ കഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കിൽ’ എന്നു് സഹൃ​ദ​യ​നു് തോ​ന്നാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. ഈ തോ​ന്ന​ലു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലാ​ണു് കലാ​സൃ​ഷ്ടി​യു​ടെ മഹ​നീ​യ​ത​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ശ്രീ. പി. എം. നാ​രാ​യ​ണൻ ടോൾ​സ്റ്റോ​യി​യു​ടെ ‘ഇവാൻ ഇലീ​ച്ചി​ന്റെ മരണം’ എന്ന കഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് മല​യാ​ളം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇക്ക​ഥ​യു​ടെ മഹ​ത്വ​മെ​വി​ടെ എന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ ഞാൻ അതി​ന്റെ അന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ലേ​ക്കു് അനാ​യാ​സ​മാ​യി പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ക​യും ഇതു് എന്റെ കഥ തന്നെ​യെ​ന്നു് അറി​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു എന്നാ​ണു് ഉത്ത​രം. ഇതിനു കഴി​യാ​ത്ത കഥ ആ പേ​രി​നു് അർ​ഹ​മാ​യി​രി​ക്കാം.

പക്ഷേ, അതു മഹ​നീ​യ​മായ കഥ​യ​ല്ല. ഇതു തന്നെ​യാ​ണു് ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യി​ലെ ‘നായിക’ എന്ന കഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും പറ​യാ​നു​ള്ള​തു് (സുനിൽ ഗം​ഗോ​പാ​ദ്ധ്യായ എഴു​തി​യ​തു്. തർ​ജ്ജമ ശ്രീ. നസീർ ഹു​സ്സൈ​ന്റെ​തു്). ഒരു പു​രു​ഷ​ന്റെ​യും സ്ത്രീ​യു​ടെ​യും ജീ​വി​ത​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് വേ​റൊ​രു​ത്ത​നു ജി​ജ്ഞാ​സ​യു​ണ്ടാ​വു​ന്നു. ആ ജി​ജ്ഞാസ തെ​റ്റാ​യി​പ്പോ​യി​യെ​ന്നു് അയാൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. പശ്ചാ​ത്ത​പി​ക്കു​ന്നു. ഇതു​പോ​ലെ​യു​ള്ള ‘ശരാ​ശ​രി’ക്ക​ഥ​കൾ എത്ര​യെ​ത്ര? പി​ന്നെ​യെ​ന്തി​നാ​ണു് ബം​ഗാ​ളി​യിൽ നി​ന്നു് ഇതിനെ മല​യാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​തു? മര​ങ്ങ​ളും ചെ​ടി​ക​ളും സ്വാ​ഭാ​വി​ക​ത​യോ​ടെ വളർ​ന്നു നിൽ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് കാണാൻ ഭംഗി. സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യേ​റ്റ് കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ മുൻ​പിൽ അവയെ കൊ​ക്കാ​യും തീ​വി​ഴു​ങ്ങി​പ്പ​ക്ഷി​യാ​യും താ​റാ​വാ​യും മാ​റ്റി സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​മ്പോൾ എന്നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള​വർ​ക്കു് അസ്വ​സ്ഥ​ത​യേ​യു​ണ്ടാ​കൂ. സുനിൽ ഗം​ഗോ​പാ​ദ്ധ്യായ അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ​ക്കു സ്വാ​ഭാ​വി​ക​രൂ​പം നൽ​കാ​തെ ഉദ്യാ​ന​പാ​ല​ക​നെ​പ്പോ​ലെ കത്രി​ക​യു​മാ​യി നട​ക്കു​ന്നു. അവ​യ്ക്കു മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും പക്ഷി​ക​ളു​ടെ​യും രൂ​പ​ങ്ങൾ വരു​ത്താൻ.

ഫ്ര​ഞ്ച് ജന്തു​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ ലാ​മാർ​ക്കി ന്റെ​യും (Lamarck, 1744–1829) റഷ്യൻ ഉദ്യാ​ന​നിർ​മ്മി​തി കലാ​കാ​ര​നായ മൈ​ചുർ​യി ന്റെ​യും (Mirchurin, 1855–1935) സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ അവ​ലം​ബി​ച്ചു് ജനി​ത​ക​വി​ജ്ഞാ​നം രൂ​പ​വ​ത്ക​രി​ച്ച സോ​വി​യ​റ്റ് ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​ണു് ലി​സ​ങ്ക (Lysenko, 1898–1976). അദ്ദേ​ഹം സ്യൂ​ഡോ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് പലരും പറയുക. അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി റഷ്യൻ ജനി​ത​ക​ശാ​സ്ത്രം വള​രെ​ക്കാ​ലം സോ​വി​യ​റ്റ് യൂ​ണി​യ​നിൽ സ്വാ​ധീ​നത ചെ​ലു​ത്തി​യി​രു​ന്നു​പോ​ലും. അതു​പോ​ലെ ഹി​റ്റ്ല​റു​ടെ കാ​ല​ത്തു് ‘ജർ​മ്മൻ ഫി​സി​ക്സ്’ എന്നൊ​രു ശാ​സ്ത്ര​പ​ദ്ധ​തി​യും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഐൻ​സ്റ്റൈ​ന്റെ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങൾ പച്ച​ക്ക​ള്ള​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഈ ജർ​മ്മൻ ഫി​സി​സ്റ്റു​ക​ളു​ടെ വാദം. ഇവരിൽ നി​ന്നു് വി​ഭി​ന്ന​നാ​യി​രു​ന്നു 1932-ൽ ഫി​സി​ക്സി​നു നോബൽ സമ്മാ​നം നേടിയ ജർ​മ്മൻ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ ഹൈ​സൻ​ബെർ​ക് (Heisenberg, 1901–1976). ഡാ​നി​ഷ് ഫി​സി​സ്റ്റ് നീൽ ബോ​റി​ന്റെ (Neil Bohr, 1885–1962) ശി​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹം. ഐൻ​സ്റ്റൈ​ന്റെ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്വാ​സ​മർ​പ്പി​ച്ച ഹൈ​സൻ​ബെർ​ക് ഏതു സമ​യ​ത്തും നാ​ത്സി​ക​ളാൽ വധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹം മറ്റു ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​രെ​പ്പോ​ലെ ജർ​മ്മ​നി​യിൽ നി​ന്നു പാ​ലാ​യ​നം ചെ​യ്തി​ല്ല. ഒരാ​ന്തര പ്ര​വാ​സി​യാ​യി​രു​ന്നു (inner exile) ഹൈ​സൻ​ബെർ​ക്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആന്ത​ര​വും ബാ​ഹ്യ​വു​മായ സം​ഘ​ട്ട​ന​ങ്ങ​ളെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന നല്ല പു​സ്ത​ക​മാ​ണു് Elizabeth Werner Heisenberg എന്ന​തു് (Translated by S. Cappellari and C. Morris, Birkhauser, Boston, pp. 170, Price Rs 295).

അമേ​രി​ക്കൻ സി​ഗ​ര​റ്റ് വലി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലും മര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​ചെ​ല്ലു​മാ​യി​രു​ന്നു ഹൈ​സൻ​ബെർ​കി​നെ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാര്യ പറ​യു​ന്ന​തു കേൾ​ക്കുക:

Heisenberg pulled a pack of American Cigarettes he had acquired by chance the previous day out of his pocket and offered them to the SS man with the words: ‘I’m sure you haven’t smoked a good cigarette in quite a while here, take there!’ The man did, indeed, take the cigarettes and let Heisenberg continue on his way. (The consequences, had he not been a smoker, would have been too terrible to imagine.)

സാ​ത്ത്വി​ക​ശോഭ ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ലാ​കെ​യു​ണ്ടു്. ഹൈ​സൻ​ബെർ​കി​ന്റെ പല ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളും ഇപ്പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലു​ണ്ടു്. ആ മുഖം നോ​ക്കൂ. എന്തൊ​രു സാ​ത്ത്വി​ക​വി​ശു​ദ്ധി!

പണ്ടൊ​ക്കെ പു​രു​ഷ​ന്മാർ താ​ടി​രോ​മം വളർ​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തു് ഭാ​ര്യ​മാർ ഗർ​ഭി​ണി​ക​ളാ​കു​മ്പോ​ഴാ​ണു്. അച്ഛൻ മരി​ച്ചാൽ ഒരു കൊ​ല്ല​ത്തേ​ക്കു് ഷേവു് ചെ​യ്യാ​തെ നട​ക്കു​ന്ന ഏർ​പ്പാ​ടു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇവ രണ്ടു​മ​ല്ലാ​തെ താ​ടി​രോ​മ​ങ്ങൾ നെ​ഞ്ചു​വ​രെ നീ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു വേറെ ചിലർ. എന്റെ ഒര​ധ്യാ​പ​കൻ—കൊ​ട്ടാ​ര​ക്കര ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് ഹൈ​സ്ക്കൂ​ളി​ലെ അധ്യാ​പ​കൻ—മു​ഖ​ജ​രോ​മ​ങ്ങൾ​ക്കു് വി​സ്തൃ​തി​യും ആയാ​മ​വും വരു​ത്തി​യ​തു് താ​ടി​യി​ലെ ‘ല്യൂ​ക്കോ​ഡേ​മി​ക് സ്പോ​ട്സി’നു മറ​വു​വ​രു​ത്താ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശത്രു​ക്ക​ളായ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളായ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് പല​പ്പോ​ഴും പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ല്യൂ​ക്കോ​ഡേ​മി​ക് സ്പോ​ട്സ​ല്ല സി​ഫി​ലി​റ്റി​ക് സ്പോ​ട്സാ​ണെ​ന്നു കടു​ത്ത ശത്രു​ക്ക​ളും പറ​ഞ്ഞു ഞങ്ങ​ളോ​ടു്.

ഇപ്പോൾ ഭാര്യ ഗർ​ഭി​ണി​യാ​യാൽ പു​രു​ഷൻ താടി വളർ​ത്താ​റി​ല്ല. അച്ഛൻ മരി​ച്ചാൽ മകൻ ക്ലീൻ ഷേവ് ചെ​യ്തു നട​ക്കും. ഉഷ്ണ​പ്പു​ണ്ണോ ത്വ​ക്രോ​ഗ​മോ വന്നാൽ അതു രോ​മ​ദൈർ​ഘ്യം കൊ​ണ്ടു പ്ര​ച്ഛ​ന്ന​മാ​ക്കാ​റി​ല്ല ആരും. എങ്കി​ലും ചിലർ താടി വളർ​ത്തു​ന്നു. അവർ​ക്കു് അതു് ധൈ​ഷ​ണിക മു​ഖ​ഭാ​വം നൽകും. ജന്മ​നാ ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​ക​ളാ​യ​വർ താ​ടി​രോ​മ​ങ്ങൾ​ക്കു ദീർഘത വരു​ത്തു​മ്പോൾ അതും മേ​ന്മ​യാ​യേ വരൂ. മറ്റു ചിലർ സ്വ​ന്തം അപ്ര​ഗ​ത്ഭത മറ​യ്ക്കാ​നാ​ണു് രോ​മാ​യാ​മം ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തു്. ചല​ച്ചി​ത്ര സം​വി​ധാ​യ​ക​രും ചി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാ​രും താ​ടി​വ​ളർ​ത്തി​ക്ക​ണ്ടാൽ അതു് അവ​രു​ടെ കഴി​വു​കേ​ടി​ന്റെ ലക്ഷ​ണ​മാ​യി കരു​താ​വു​ന്ന​താ​ണു്.

ദീർഘത പല​പ്പോ​ഴും വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​മി​ല്ലാ​യ്മ​യു​ടെ അട​യാ​ള​മാ​യി വരും. ഒന്നര മണി​ക്കൂർ നേരം പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു് ശ്രോ​താ​ക്ക​ളെ തളർ​ത്തു​ന്ന​വൻ, കാ​ള​മൂ​ത്രം പോലെ ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​തു​ന്ന​വൻ ഇവ​രെ​ല്ലം അവി​ദ​ഗ്ദ്ധ​രാ​ണു് എന്ന​തിൽ എനി​ക്കു സം​ശ​യ​മേ​യി​ല്ല. രോ​മ​ത്തി​ന്റെ​യും വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​യും ദീർഘത എവി​ടെ​ക്ക​ണ്ടാ​ലും നമ്മൾ സം​ശ​യാ​ലു​ക്ക​ളാ​വ​ണം. കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ വേ​ണു​ഗോ​പാൽ ശാ​ലീ​ന​യു​ടെ ‘പ്ര​വാ​സം’ എന്ന നീളം കൂടിയ കഥ എഴു​തി​ക്ക​ണ്ട​പ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ വി​ചാ​രി​ച്ചു വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നെ കൊ​ല്ലു​ന്ന രച​ന​യാ​ണു് അതെ​ന്നു്. തല​വേ​ദന വരാ​തി​രി​ക്കാൻ രണ്ടു് ആസ്പി​രിൻ ഗുളിക വി​ഴു​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു ഞാനതു വാ​യി​ച്ചു തീർ​ത്തു. ദൈർ​ഘ്യം കഴി​വി​ല്ലാ​യ്മ​യു​ടെ സന്ത​തി​യാ​ണെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. കഥ​യെ​ന്താ​ണെ​ന്നും മറ്റും ഞാൻ എഴു​തു​ന്നി​ല്ല. ഇതു് ‘ശു​ദ്ധ​മായ’ അല​വ​ലാ​തി വർ​ത്ത​മാ​ന​മാ​ണു്. കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യു​ടെ വില പി​ടി​ച്ച അഞ്ചു പു​റ​ങ്ങ​ളോ​ളം നി​റ​ഞ്ഞു കി​ട​ക്കു​ന്ന ഈ മു​ഖ​ജ​രോ​മ​ദീർ​ഘത അറ​പ്പും വെ​റു​പ്പും ജനി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

സീ​ദോ​നീ ഗേ​ബ്രി​യൽ കൊലത് (Sidonie Gabrielle Collette, 1873–1954) മഹാ​യ​ശ​സ്വി​നി​യായ ഫ്ര​ഞ്ചെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യാ​ണു്. അവ​രു​ടെ ആദ്യ​ത്തെ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ആദ്യ​ത്തെ ജോലി അവരെ മു​റി​യിൽ പൂ​ട്ടി​യി​ടുക എന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അവർ അവി​ടെ​യി​രു​ന്നു നോ​വ​ലെ​ഴു​തി​ക്കൊ​ള്ള​ണം. അങ്ങ​നെ നാലു നോ​വ​ലു​കൾ അവ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു് എഴു​തി​ച്ചു് അവ ‘വി​ല്ലി’ എന്ന തൂ​ലി​കാ​നാ​മ​ത്തിൽ ഭർ​ത്താ​വെ​ന്ന നരാ​ധ​മൻ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി, പണം വാ​രു​ക​യും ചെ​യ്തു. വാ​യ​ന​ക്കാർ സം​ശ​യി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​യി നോ​വ​ലി​ന്റെ ആമു​ഖ​ത്തിൽ അയാ​ളെ​ഴു​തും—നോവൽ രച​ന​യിൽ ചെറിയ സഹായം ഭാര്യ നൽ​കി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു്. ബഹു​ജ​നം അതു വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ഭർ​ത്താ​വെ​ന്ന ഒഴിയാ ബാധയെ കൊ​ല്ലാ​തെ ഒഴി​വാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ മാ​ത്ര​മേ സത്യ​മെ​ന്തെ​ന്നു് ജന​ങ്ങൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യു​ള്ളൂ.

കേ​ര​ള​ത്തിൽ ഭാ​ര്യ​മാ​രെ മു​റി​ക്ക​ക​ത്തു് പൂ​ട്ടി​യി​ട്ടു് ഓഫീ​സിൽ പോ​കു​ന്ന മൃ​ഗ​സ​ദൃ​ശ്യർ ഉണ്ടു്. പക്ഷേ, ആ സ്ത്രീ​കൾ നോ​വ​ലെ​ഴു​തു​ന്ന​വ​ര​ല്ല. എഴു​തി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവ​ന്മാർ​ക്കു് പണവും സമ്പാ​ദി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു! പണ്ടു് മല​യാ​ള​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ പേ​രെ​ടു​ത്ത രണ്ടു് എഴു​ത്തു​കാ​രി​കൾ​ക്കു് അക്ഷ​രം പോ​ലു​മ​റി​യാൻ പാ​ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും യശ​സ്സാർ​ജ്ജി​ച്ച ഒരു കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാ​നാ​ണു് അവർ​ക്കു് എല്ലാം എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​തെ​ന്നും ചിലർ പറ​യു​ന്നു. സത്യം ആർ​ക്ക​റി​യാം?