SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-puthiya-thettu-cover.jpg
Woman Walking in an Exotic Forest, an oil on canvas painting by Henri Rousseau (1844–1910).
രംഗം 1

യവനിക നീ​ങ്ങു​മ്പോൾ സാ​മാ​ന്യം ഭേ​ദ​പ്പെ​ട്ടൊ​രു വീ​ട്ടി​ലെ സ്വീ​ക​ര​ണ​മു​റി​യാ​ണു് പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. നല്ല വി​രി​യി​ട്ടൊ​രു​ക്കിയ ഒരു വട്ട​മേശ നടു​വിൽ; ചു​റ്റും സോ​ഫാ​സെ​റ്റു​കൾ. മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു് ചി​ല്ല​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി പൊ​ട്ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത ചു​ക​ന്ന പനി​നീർ​പ്പൂ​ക്കൾ കു​ത്തി​നിർ​ത്തിയ ഫ്ള​വർ​വേ​സിൽ. അതി​നു് ചു​റ്റും എതാ​നും കളി​ക്കോ​പ്പു​കൾ.

മധു, സോ​ഫ​യിൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്നു് ഏതോ പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അസ്പ​ഷ്ട​മായ മൂളൽ മാ​ത്ര​മേ കേൾ​ക്കാ​നു​ള്ളൂ. വായന ഒരു പ്ര​ത്യേക സ്ഥ​ല​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ അല്പം ആവേശം കയ​റു​ന്നു. പു​സ്ത​കം ഇട​തു​കൈ​യിൽ മാ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു് വി​ദു​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കി അല്പ​സ​മ​യം നി​ശ്ച​ല​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പാതി പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ നോ​ക്കി​യും പാതി നോ​ക്കാ​തെ​യും ഒരു ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ണ്ടു് എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു. ശ്ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പൊരുൾ തി​ക​ച്ചും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് മു​ഖ​ത്തു് അനു​രൂ​പ​മായ ഭാ​വ​ങ്ങൾ സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ക​യും, കൈ​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​സ​ക്ത​മായ ചില അഭി​ന​യ​ങ്ങൾ കാ​ണി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ശ്ലോ​കം പി​ന്നേ​യും പി​ന്നേ​യും ആവർ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് മുൻ​പോ​ട്ടു​വ​രു​ന്നു.

അറി​യി​ല്ല​നു​രാ​ഗ​മേ​റെ​യാൾ
അറി​വോർ തെ​റ്റി​ടു;മൊ​ക്കെ​യൊ​ക്കു​കിൽ
നി​റ​വേ​റു​ക​യി​ല്ല കാ​മി​തം;
കു​റ​യും; ഹാ സഖി! ഭാ​ഗ്യ​ശാ​ലി​കൾ…

ഒടു​വി​ല​ത്തെ പാദം ആവർ​ത്തി​ച്ചു് ചൊ​ല്ലു​മ്പോൾ മു​ഖ​ത്തു് വി​ഷാ​ദം പര​ക്കു​ന്നു… മുഖം താ​ഴ്ത്തി മി​ണ്ടാ​തെ നട​ക്കു​ന്നു. തെ​ല്ലിട കഴി​ഞ്ഞു് തന്ന​ത്താൻ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പറ​യു​ന്നു…

മധു:
ഭാ​ഗ്യ​ശാ​ലി​കൾ കു​റ​യു​മെ​ന്ന​ല്ലേ പറ​യു​ന്ന​തു്! ആ കു​റ​ഞ്ഞ​വ​രു​ടെ പട്ടി​ക​യിൽ ഇന്ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ നാളെ എന്റെ പേരും ഉൾ​പ്പെ​ടും… മീനു, നീ പരു​റാ​തെ നി​ന്നാൽ മതി… പണ്ടു് പൃ​ഥ്വി​രാ​ജ് ചെ​യ്ത​പോ​ലെ; വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തു് കേ​റ്റി നി​ന്നെ ഞാൻ കൊ​ണ്ടൂ​പോ​രും.

മധു സോ​ഫ​യിൽ​നി​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു് മുൻ​പോ​ട്ടു് നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ പി​റ​കി​ലു​ള്ള വാ​തി​ലി​ന്ന​ടു​ത്തു് ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു് വന്നു​നി​ല്ക്കു​ന്നു. മധു​വി​ന്റെ ശ്ലോ​ക​വും അതു കഴി​ഞ്ഞു​ള്ള സം​ഭാ​ഷ​ണ​വും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് മുൻ​പോ​ട്ടു് വരു​ന്നു. മധു ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പി​നെ കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു് വട്ട​മേ​ശ​യ്ക്ക​ടു​ത്തു് വന്നു​നി​ന്നു് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള കളി​ക്കോ​പ്പു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് വൈ​ന്റ് ചെ​യ്തു് ഓടി​ക്കു​ന്ന ഒരു മോ​ട്ടോർ കാർ കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കു​ന്നു. ആവു​ന്ന​തും ശബ്ദം ചു​രു​ക്കി അതു് വൈ​ന്റ് ചെ​യ്യു​ന്നു.

മധു ചി​ന്താ​മ​ഗ്ന​നാ​യി അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. എന്തോ പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രാ​ശ​യം കി​ട്ടി​യ​പോ​ലെ തല നി​വർ​ത്തി അക​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി പി​ന്നേ​യും ശ്ലോ​കം​ചൊ​ല്ലു​ന്നു:

മധു:
അറി​യി​ല്ല​ന്നു​രാ​ഗ​മോ​റെ​യാൾ… (നി​ഷേ​ധ​ഭാ​വ​ത്തിൽ തല​യാ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് നട​ക്കു​ന്നു.) അറി​വോർ തെ​റ്റി​ടും. (കൈ​ക​ളു​യർ​ത്തി അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്നു.) ഒക്കെ​യൊ​ക്കു​കിൽ നി​റ​വേ​റു​ക​യി​ല്ല കാ​മി​തം, (ശബ്ദം ഒതു​ക്കി ശോ​ക​ര​സം സ്ഫു​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അവ​സാ​നം മു​ഴു​മി​ക്കു​ന്നു.) കു​റ​യും, ഹാ!സഖി! ഭാ​ഗ്യ​ശാ​ലി​കൾ!
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(വൈ​ന്റ് പൂർ​ത്തി​യായ മോ​ട്ടോർ​കാർ നി​ല​ത്തു​വെ​ച്ചു് ഓടി​ക്കു​ന്നു.)
മധു:
(കാ​റി​ന്റെ ശബ്ദം കേ​ട്ടു് ഞെ​ട്ടി തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(മധു​വി​നെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ, ഓടു​ന്ന മോ​ട്ടോർ​കാർ നോ​ക്കി കു​ലു​ങ്ങി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഓട്ടം നി​ല​ച്ച​പ്പോൾ ആ ചി​രി​യോ​ടു​കൂ​ടി​ത്ത​ന്നെ മധു​വി​നെ നോ​ക്കു​ന്നു.)
മധു:
(എന്താ​ണു് പറ​യേ​ണ്ട​തെ​ന്ന​റി​യാ​തെ കു​ഴ​ങ്ങു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​പ്പു്:
(സാ​വ​കാ​ശം സോ​ഫ​യിൽ ചെ​ന്നി​രു​ന്നു് മകനെ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) മധൂ.
മധു:
അച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ആ മോ​ട്ടോർ​കാർ ഇങ്ങെ​ടു​ക്കൂ.
മധു:
(മോ​ട്ടോർ​കാർ എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് അച്ഛ​നു് കൊ​ടു​ക്കാൻ ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
വേണ്ട;നീ​ത​ന്നെ വെ​ച്ചാൽ മതി. അതൊ​ന്നു വൈ​ന്റ് ചെ​യ്യൂ.
മധു:
(വൈ​ന്റു ചെ​യ്യു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നല്ല​പോ​ലെ മു​റു​കി​യോ?
മധു:
മു​റു​കി.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഇനി വയ്യാ?
മധു:
വയ്യ! ഇനി മു​റു​ക്കി​യാൽ പൊ​ട്ടും.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
പൊ​ട്ടി​ക്ക​രു​തു്. ഇനിയാ നി​ല​ത്തു​വെ​ച്ചു് അതോ​ടി​ക്കൂ.
മധു:
(നി​ല​ത്തു​വെ​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഉം എണ്ണി​ക്കോ​ളു. എത എണ്ണു​ന്ന​തു​വ​രെ അതോ​ടു​മോ​ന്നു് നോ​ക്ക​ണം.
മധു:
(നി​ല​ത്തു​വെ​ച്ചു് മോ​ട്ടോർ​കാർ ഓടു​മ്പോൾ എണ്ണാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(അല്പ​മൊ​രു ചി​രി​യോ​ടെ തന്ന​ത്താൻ പറ​യു​ന്നു) തു​ട​ക്കും കണ്ടാൽ ഈ ഭുമി മു​ഴു​വൻ ഒരു നി​മി​ഷം​കൊ​ണ്ടു് ചു​റ്റി വരു​മെ​ന്നു് തോ​ന്നും. (ചി​രി​ക്കു​ന്നു) അതാ, തളർ​ന്നു് വേഗത കു​റ​ഞ്ഞു് (പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു) നി​ല്ക്കാ​റാ​യി! കഴി​ഞ്ഞു! കഴി​ഞ്ഞു… (ചി​രി​ക്കു​ന്നു) നി​ന്നു​പോ​യി​ല്ലേ മധു!
മധു:
(ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​തെ മൂ​ളു​ന്നു) ഉം.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എത്ര എണ്ണു​ന്ന​വ​രെ ഓടി?
മധു:
ഇരു​പ​ത്തി​യ​ഞ്ചു്.
ഇവിടെ രം​ഗ​ത്തു​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന വസ്തു എത്ര​നേ​രം ഓടു​ന്നു​വോ അത്ര കണ​ക്കാ​ക്കീ​ട്ടാ​ണു് എണ്ണം പറ​യേ​ണ്ട​തു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചെ​ണ്ണം​വ​രെ, ഇല്ലെ? അതി​ന്റെ തു​ട​ക്കം കണ്ട​പ്പോൾ ഈ യു​ഗ​ത്തി​ല​തു് നി​ല്ക്കി​ല്ലെ​ന്നു് ഞാൻ വി​ചാ​രി​ച്ചു. (ചെ​ന്നു് ആ കളി​ക്കോ​പ്പെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു് വന്നു് സോ​ഫ​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു് വീ​ണ്ടും വൈ​ന്റ് ചെ​യ്യാൻ ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു.) (പതു​ക്കെ പോകാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി) നീ​യെ​ങ്ങ​ട്ടാ പോ​ണ​തു്?
മധു:
അക​ത്തേ​ക്കു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഉം? എന്താ?
മധു:
എനി​ക്കു് നല്ല സു​ഖ​മി​ല്ല​ച്ഛാ. ഒരു സ്ഥ​ല​ത്തു് മി​ണ്ടാ​തെ കി​ട​ക്കാൻ തോ​ന്നു​ന്നു.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എന്താ സു​ഖ​ക്കു​റ​വു്?
മധു:
തല​വേ​ദന!
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഓഹൊ സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണം.
മധു:
ഇതത്ര സാ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. ഇന്ന​ലെ വൈ​കി​ട്ടാ​ഹാ​രം കഴി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​വും.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
അതതെ, ദഹനം കു​റ​ഞ്ഞാൽ തല​വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടാ​വും; ശരി​യാ​ണു്! ദഹ​ന​ക്കു​റ​വു് വയ​റ്റിൽ​ത്ത​ന്നെ വേ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല; മന​സ്സി​ലാ​യാ​ലും മതി.
മധു:
(പരു​ങ്ങു​ന്നു.) എന്ത​ച്ഛാ?
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ദഹി​ക്കാ​തെ വല്ല​തും മന​സ്സി​ലു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അതു​കൊ​ണ്ടും തല​വേ​ദന വരും… പി​ന്നെ, മധു!
മധു:
എന്താ​ണ​ച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന​ക്കി​പ്പ​ഴെ​ത്ര വയ​സ്സാ​യി?
മധു:
ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(തന്ന​ത്താ​നെ​ന്ന​പോ​ലെ) ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടു്! ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടു്… (മു​ഖ​ത്തു് കൃ​ത്രി​മ​മായ പരി​ഭ്ര​മം കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) അതെ; മധു! ഈ വയ​സ്സി​ലാ​ണു് ഇരു​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സി​ലാ​ണു് ഏട്ട​നും സു​ഖ​ക്കോ​ടു് തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്.
മധു:
(ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​തെ) എന്തു സു​ഖ​ക്കേ​ട​ച്ഛാ?
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
തല​വേ​ദന! ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ അവ​നൊ​രു തല​വേ​ദന തു​ട​ങ്ങി. എപ്പ​ഴു് നോ​ക്കി​യാ​ലും മൗനം, ആരോ​ടും മി​ണ്ടി​ല്ല. ചി​രി​ക്കി​ല്ല. ആഹാ​ര​ത്തി​നു് രു​ചി​യി​ല്ല; തല​വേ​ദ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു അവനു്. കല​ശ​ലായ തല​വേ​ദന. എന്നി​ട്ടെ​ന്താ ചെ​യ്ത​തെ​ന്നു് നീ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ട്ടു​ണ്ടോ?
മധു:
ഇല്ല​ച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
രക്തം പരി​ശോ​ധി​പ്പി​ച്ചു.
മധു:
എന്നി​ട്ടു്?
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഒന്നു​മി​ല്ല തല​യോ​ട്ടി​ന്റെ എക്സ​റെ എടു​പ്പി​ച്ചു ഇ. എൻ. ടി സ്പെ​ഷ​ലി​സ്റ്റി​നെ​ക്കാ​ട്ടി.
മധു:
എന്നി​ട്ടോ അച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എണ്ണ കാ​ച്ചി തേ​ച്ചു, മൂർ​ധാ​വിൽ മരു​ന്നി​ട്ടു് നസ്യം​ചെ​യ്തു; അങ്ങ​നെ പലതും ചെ​യ്തു… വല്ല സു​ഖ​വും കി​ട്ടി​യോ? ഇല്ല. (എഴു​ന്നേ​റ്റു് അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴും കൈയിൽ മോ​ട്ടോർ​കാ​റു​ണ്ടു്. അതു് പതു​ക്കെ, വൈ​ന്റു ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണു്. വല്ലാ​ത്ത ഒര​സു​ഖം ഭാ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) ഹായ്! ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സി​ലെ തല​വേ​ദന! ഭയ​ങ്ക​രം, ഭയ​ങ്ക​രം! ഡോ​ക്ടർ​മാർ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​വി​ല്ല. വൈ​ദ്യൻ​മാർ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​വി​ല്ല. ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ എല്ലാ ശാ​സ്ത്ര​വും ആ തല​വേ​ദ​ന​യോ​ടു തോ​റ്റു… (നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​യി തെ​ല്ലിട നട​ക്കു​ന്നു. തി​രി​ഞ്ഞു നി​ല്ക്കു​ന്നു) മധു…
മധു:
അച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
അത്ര ഭയ​ങ്ക​ര​മാ​ണു് ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സി​ലെ തല​വേ​ദന; മന​സ്സി​ലാ​യോ?
മധു:
(മി​ണ്ടാ​തെ നി​ല്ക്കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നീ​യെ​ന്താ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്? ഒടു​വിൽ ഡോ​ക്ടർ​മാർ തീർ​ത്തു പറ​ഞ്ഞു, പാ​ര​മ്പ​ര്യ​മാ​യി​തി​ക്കു​മെ​ന്നു്; അങ്ങ​നെ​വ​രാൻ ഒരു വഴീം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അമ്മ​യ്ക്കു് ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ തല​ലേ​ദ​ന​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എനി​ക്കും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല: പി​ന്നെ എങ്ങ​നെ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​മാ​വും?
മധു:
ഇത​ത്ര​യ്ക്കൊ​ന്നും വലിയ തലേ​ദ​ന​യ​ല്ല​ച്ഛാ (പോകാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എവി​ടേ​യ്ക്കാ നീ പോ​ണ​തു്? ഇങ്ങ​ട്ടു് വരൂ. നി​ന്റെ ഏട്ട​ന്റെ തല​വേ​ദന ഞങ്ങ​ളെ വളരെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ച്ചു; ഒടു​വി​ല​ല്ലേ മന​സ്സി​ലാ​വു​ന്ന​തു്, അനു​രാ​ഗ​മാ​ണെ​ന്നു്… (മധു​വി​നെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കി​നി​ല്ക്കു​ന്നു.)
മധു:
(തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നു് ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​തെ നി​ല്ക്കു​ന്നു. അനു​രാ​ഗ​മെ​ന്ന വാ​ക്കു കേ​ട്ട​പ്പോൾ മു​ഖ​ത്തു​ണ്ടായ അമ്പ​ര​പ്പു് മറ​യ്ക്കാൻ തല കു​നി​ക്കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഹൗ! ഇരു​പ​ത്തി​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ വയ​സ്സി​ലെ തല​വേ​ദന… നി​ന​ക്കും അതാ​രം​ഭി​ച്ചോ മധു? തു​റ​ന്നു പറ​ഞ്ഞോ​ളൂ. മടി​ക്കേ​ണ്ട. കൈ​യി​ലു​ള്ള കാ​ശ​ത്ര​യും ഡോ​ക്ടർ​മാർ​ക്കു് കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​വേ​ണോ അവ​ന​വ​ന്റെ മന​സ്സി​ലെ ദഹ​ന​ക്കേ​ടു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ? വേണോ മധു? (മോ​ട്ടോർ​കാർ തി​ര​ക്കിൽ വൈ​ന്റു​ചെ​യ്തു് നി​ല​ത്തു​വി​ടു​ന്നു.) നോ​ക്കൂ, നോ​ക്കൂ, നി​ന്റെ ഏട്ട​ന്റെ അനു​രാ​ഗം ഇതാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​ത്തെ ആവേ​ശ​ത്തി​നു് ഒരോ​ട്ടം. അതു തീർ​ന്നു, നി​ന്നു… (ചി​രി​ക്കു​ന്നു.) അല്ലെ​ങ്കിൽ എന്തി​നു് അവനെ മാ​ത്രം പറ​യു​ന്നു! എല്ലാ അനു​രാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ തു​ട​ക്ക​വും ഇതു​പോ​ലെ​യാ​ണു് ബഹു​ശ​ക്തി​യിൽ… അവ​സാ​ന​മോ? (മധു​വി​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കു​ന്നു.) എന്താ നീ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്… ഏ? (ഈ ഘട്ട​ത്തിൽ മധു​വി​ന്റെ ഏട്ടൻ രഘു എന്തോ അന്വേ​ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ ആ മു​റി​യി​ലേ​ക്കു കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. ഒരു കൈയിൽ ചെ​റി​യൊ​രു സഞ്ചി, മറ്റേ കൈയിൽ കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു​ള്ള ചില കളി​ക്കോ​പ്പു​കൾ എന്നി​വ​യു​മു​ണ്ടു്. അശ്ര​ദ്ധ​മായ വേഷം, അവ​ശ​മായ നോ​ട്ടം. വേ​ദ​ന​യു​ടെ കരി​നി​ഴൽ തട്ടിയ മുഖം. മു​റി​യിൽ കട​ന്നു​വ​ന്നു് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തും മേ​ശ​യ്ക്ക​ടി​യി​ലും ബദ്ധ​പ്പെ​ട്ടു് തി​ര​യു​ന്നു. ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു് അല്പ​നേ​രം രഘു​വി​നെ നോ​ക്കി​നി​ല്ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടു് വീ​ണ്ടും മോ​ട്ടോർ​കാർ കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു് സോ​ഫ​യിൽ ചെ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മധു അച്ഛ​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ​പ്പെ​ടാ​തെ സൂ​ത്ര​ത്തിൽ അക​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നീ​യെ​ന്താ രഘു അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്?
രഘു:
ഒരു കളി​മ​ക്കാ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഇവിടെ. (അവി​ടേ​യും ഇവി​ടേ​യും നോ​ക്കു​ന്നു.) ഒരു ചെറിയ മോ​ട്ടോർ​കാർ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) ഇതാണോ?
രഘു:
(ബദ്ധ​പ്പെ​ട്ടു് അടു​ത്തു​ചെ​ന്നു്) അതേ. (അച്ഛ​ന്റെ കൈയിൽ നി​ന്നു് വാ​ങ്ങു​ന്നു. കളി​ക്കോ​പ്പു​കൾ എല്ലാം മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു് കൊ​ണ്ടു​ചെ​ന്നു വെ​ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടു് ഓരോ​ന്നാ​യി സഞ്ചി​യിൽ അട​ക്കം​ചെ​യ്യാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഇതു​കൊ​ണ്ടെ​ന്താ നീ കാ​ണി​ക്കാ​നു​ദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്?
രഘു:
ഇതൊ​ക്കെ ഒന്നാ​യി ഈ സഞ്ചി​യിൽ ഇട്ടു​വെ​ക്കു​ട്ടെ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
അതു് മന​സ്സി​ലാ​യി. എന്നി​ട്ടെ​ന്തു് ചെ​യ്യാ​നാ​ണു് ഭാവം?
രഘു:
ഒന്നും ചെ​യ്യാൻ ഭാ​വ​മി​ല്ല.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന്നോ​ടു് ഞാൻ അതൊ​ക്കെ എടു​ത്ത് ആ കു​ട്ടി​ക്കെ​ത്തി​ച്ചു് കൊ​ടു​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ?
രഘു:
ഞാൻ കൊ​ടു​ക്കി​ല്ല.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എന്തു്?
രഘു:
ഞാൻ കൊ​ടു​ക്കി​ല്ല​ച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ശരി! സന്തോ​ഷം! നി​ന​ക്കു് ബു​ദ്ധി​വെ​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി ഇല്ലേ?
രഘു:
(മന​സ്സി​ലാ​വാ​തെ മു​ഖ​ത്തു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഈ കളി​ക്കോ​പ്പു​ക​ളൊ​ക്കെ നി​ന​ക്കാ​ണാ​വ​ശ്യം അതെ. പ്രാ​യ​പൂർ​ത്തി വന്ന​തു​കൊ​ണ്ടോ മീശ മു​ള​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടോ കു​ട്ടി​പ്രാ​യം വി​ടി​ല്ല. നീ​യി​ന്നും മു​പ്പ​തു് വയ​സ്സാ​യൊ​രു പി​ഞ്ചു​കു​ട്ടി​യാ​ണു്. ആ ബൊ​മ്മ​യും മോ​ട്ടോർ​കാ​റു​മൊ​ക്കെ നി​ന​ക്കാ​ണു് ചേർ​ന്ന​തു്! ഉം! കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കളി​ച്ചോ​ളൂ.
രഘു:
അച്ഛൻ കാ​ര്യം മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​തെ​യാ​ണു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തും അങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്നു് പറയൂ. പക്ഷേ, രഘു, നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ പി​ഴ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. കാ​ര്യം വേ​ണ്ട​പേ​ലെ മന​സ്സി​ലാ​ക്കീ​ട്ടാ​ണു് ഞാ​നി​തൊ​ക്കെ ചെ​യ്ത​തും ചെ​യ്യു​ന്ന​തും. അതു നീ ധരി​ച്ചി​ല്ല​ല്ലോ. ഞാൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​യൊ​ക്കെ അച്ഛ​നാ​ണു്; ജയിൽ വാർ​ഡ​ന​ല്ല. അങ്ങ​നെ ആവാൻ എനി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കു​ടാ. ഇനി ആയാൽ​ത്ത​ന്നെ ഇത​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​രു പ്ര​ശ്നം ഈ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടാ​വും. എനി​ക്കു പറ്റിയ തെ​റ്റു് അവി​ടെ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. പി​ന്നെ​യെ​വി​ടെ​യാ​ണു്? (രഘു​വി​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു.) നീ​യെ​ന്താ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്?
രഘു:
എനി​ക്കൊ​ന്നും അറി​യാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(വേദന കലർ​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ) ഒര​ച്ഛ​നാ​യ​താ​ണു് എന്റെ തെ​റ്റു്. (ഒര​ല്പം സ്വ​ര​മു​യർ​ത്തി) മന​സ്സി​ലാ​യോ?
രഘു:
(മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നീ നി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു; കു​ട്ടി​യെ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു.
രഘു:
ഇല്ല; അവനെ ഞാ​നു​പേ​ക്ഷി​ക്കി​ല്ല, അവ​നെ​ന്റെ മക​നാ​ണു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
അനു​ഭ​വം വെ​ച്ചു പറയൂ. നി​ന്റെ മക​നാ​ണെ​ങ്കിൽ അവൻ നി​ന്റെ അരി​ക​ത്തു​ണ്ടാ​വേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ?
രഘു:
അതു ഞാൻ കാ​ട്ടി​ത്ത​രാം.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(പി​ന്നെ​യും വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്ന സ്വരം) ഈ കളി​ക്കോ​പ്പൊ​ക്കെ ആ കു​ട്ടി​യു​ടേ​താ​ണു്. അതെ​ല്ലാം അങ്ങ​ട്ട​യ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കൂ. അവൻ കളി​ക്ക​ട്ടെ പാവം! നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈ വഴ​ക്കി​ലൊ​ന്നും അവനു പങ്കി​ല്ല​ല്ലോ. (മി​ണ്ടാ​തെ അല്പ​നേ​രം രഘു​വി​നെ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.) എന്താ, അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കി​ല്ലേ
രഘു:
ഇല്ല​ച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(കല​ശ​ലായ അസ്വാ​സ്ഥ്യം) നി​ന​ക്കു് ഹൃ​ദ​യ​മെ​ന്നൊ​ന്നി​ല്ലേ? ഈ കളി​ക്കോ​പ്പൊ​ക്കെ ഇവി​ടെ​യി​ങ്ങ​നെ കാ​ണു​മ്പോൾ എന്തൊ​ര​സ്വാ​സ്ഥ്യ​മാ​ണു്. പാവം! അവൻ പോ​യ​തോ​ടെ ഈ വീ​ട്ടി​ലെ വി​ള​ക്കു് കെ​ട്ടു. എന്തി​നു് ആ സ്മ​ര​ണ​കൊ​ണ്ടു് എന്നെ നീ വി​ഷ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു?
രഘു:
(കളി​ക്കോ​പ്പു​ക​ളൊ​ക്കെ സഞ്ചി​യിൽ നി​റ​ച്ചു് തൂ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു് അക​ത്തേ​ക്കു് പോകാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.) ആരെ​ന്തു് പറ​ഞ്ഞാ​ലും ഞാ​നി​ത​യ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കി​ല്ല… എന്ന​ല്ല, ഞാ​നെ​ന്താ​ണു് ചെ​യ്യാൻ പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്നു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് കാ​ട്ടി​ത്ത​രാം. (അക​ത്തേ​ക്കു ധൃ​തി​യിൽ പോ​കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(രഘു പോയ വഴി​യി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കി) ശരീ​ര​ത്തി​നൊ​പ്പം മന​സ്സും വള​രാ​ഞ്ഞാ​ലു​ള്ള കു​ഴ​പ്പം! ഇതൊ​ക്കെ എന്തി​നു​ള്ള കളി​യാ​ണെ​ന്നാ​രു് കണ്ടു? (അസ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു.)
രഘു:
(ഒരു കു​ട​യും എടു​ത്തു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു് വരു​ന്നു. വേഷം പഴ​യ​തു​ത​ന്നെ)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നീ​യെ​ങ്ങ​ട്ടാ പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തു്? നി​ന​ക്കു് ഭ്രാ​ന്തു​ണ്ടോ രഘു?
രഘു:
ഉണ്ട​ച്ഛാ, എനി​ക്കൊ​രു​ത​രം ഭ്രാ​ന്തു​ണ്ടു്. അതു് മാ​റ്റാ​നാ​ണു് ഞാൻ പോ​കു​ന്ന​തു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നീ​യെ​ങ്ങ​ട്ടാ പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്നു്?
രഘു:
എനി​ക്കെ​ന്റെ കു​ട്ടി​യെ വേണം.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(അമ്പ​ര​ന്നു്) എന്തു്?
രഘു:
കു​ട്ടി​ക്കു പകരം കളി​ക്കോ​പ്പും താ​ലോ​ലി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാൻ ഞാൻ ഒരു​ക്ക​മി​ല്ല.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന്റെ ഉദ്ദേ​ശ​മെ​ന്തെ​ന്നു് പറയൂ!
രഘു:
ഞാൻ ചെ​ന്നു് എന്റെ കു​ട്ടി​യെ എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രും.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(ബദ്ധ​പ്പെ​ട്ടു്) എന്തു്?
രഘു:
എന്റെ കു​ട്ടി​യെ കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്താ​ണെ​ന്നു്. (മുൻ​പോ​ട്ടു് നട​ക്കു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ല്ക്ക​വി​ടെ (അല്പം ശു​ണ്ഠി)
രഘു:
(നി​ല്ക്കു​ന്നു)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന​ക്കു് ഭ്രാ​ന്താ​ണു്; മു​റു​കിയ ഭ്രാ​ന്തു്. ഈ കു​ഴ​പ്പ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും മതി​യാ​യി​ട്ടി​ല്ലേ നി​ന​ക്കു്?
രഘു:
അച്ഛാ, അവ​രെ​ന്നെ അപ​മാ​നി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന​ക്ക​തിൽ വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടോ? (ദുഃഖം പു​ര​ണ്ട ചിരി) ഉണ്ടോ രഘു?
രഘു:
ഉണ്ട​ച്ഛാ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ നീ​യി​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല.
രഘു:
അച്ഛാ, ഇതി​ങ്ങ​നെ വി​ട്ടാൽ പറ്റി​ല്ല. ഇതി​നൊ​ര​വ​സാ​നം കണ്ടെ​ത്ത​ണം. ആ നാ​രാ​യ​ണാ​മേ​നോൻ എന്നെ കോടതി കേ​റ്റാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എന്തി​നു്?
രഘു:
വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധം വേർ​പെ​ടു​ത്താൻ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന​ക്കു വേ​ണ്ടാ​ത്ത വി​വാ​ഹം വേർ​പെ​ടു​ത്തി​യാ​ലെ​ന്തു്?
രഘു:
അല്ലെ​ങ്കിൽ​ത്ത​ന്നെ ജനാ​പ​വാ​ദം​കൊ​ണ്ടു് ഇരി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​യി​ല്ല.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
അതി​ലൊ​ക്കെ നി​ന​ക്കു​ണ്ടോ ഭയം? ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ കാ​ര്യം ഇവി​ടെ​യൊ​ന്നും എത്തി​ച്ചേ​രി​ല്ല​ല്ലൊ. ആട്ടെ, നീ​യെ​ന്താ​ണി​പ്പോൾ ചെ​യ്യാൻ ഭാ​വി​ച്ച​തു്?
രഘു:
ഭാ​ര്യ​യെ വേ​ണ്ടെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ കു​ട്ടി​യെ വേ​ണ്ടെ​ന്നു് ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
ഭേഷ്! ബു​ദ്ധി​മാൻ, ഹൃ​ദ​യാ​ലു…
രഘു:
അതു​കൊ​ണ്ടു് ഞാ​ന​വി​ടെ​ച്ചെ​ന്നു് എന്റെ കു​ട്ടി​യെ എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രും.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(ഉള്ളിൽ​ത്ത​ട്ടി) രഘു…
രഘു:
ഇല്ല, എന്നെ ആരും ഇതിൽ​നി​ന്നു് തട​യ​രു​തു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എടാ, നി​ന്റെ ബു​ദ്ധി​ശു​ന്യ​ത​കൊ​ണ്ടു് രണ്ടു് കു​ടും​ബം ഒന്നി​ച്ചു് നശി​ക്കാൻ പോ​വു​ക​യാ​ണു്. നിർ​ദോ​ഷി​യായ ആ ഓമനയെ ഒരു പൂ​നു​ള്ളി​യെ​ടു​ക്കും​പോ​ലെ നു​ള്ളി​യെ​ടു​ത്തു് നീ നശി​പ്പി​ക്ക​രു​തു്.
രഘു:
അച്ഛ​നെ​ന്നെ വി​ല​ക്ക​രു​തെ​ന്നു് ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നി​ന്റെ പ്ര​വ്യ​ത്തി മു​ഴു​വ​നി​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു്. അനു​രാ​ഗം വന്നു; എന്തൊ​രാ​വേ​ശം! പി​ന്നെ ഇരി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​യി​ല്ല ഗു​ണ​ദോ​ഷം കേൾ​ക്കാ​നി​ട​യി​ല്ല. ഈ അവി​വേ​കം കാ​ണി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴും അതേ ആവേ​ശ​മാ​ണു് നി​ന​ക്കു​ള്ള​തു്. ഇതി​ന്റെ ഫല​മെ​ന്താ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് നീ മന​സ്സി​ലാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടോ?
രഘു:
എല്ലാം അറി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ച്ഛാ ഞാൻ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
നീയാ കു​ട്ടി​യെ നശി​പ്പി​ക്കും. നി​ന്നെ നശി​പ്പി​ക്കും. രണ്ടു് കു​ടും​ബ​തെ​മ​യും നശി​പ്പി​ക്കും.
രഘു:
എന്നെ അപ​മാ​നി​ച്ചി​ട്ടു് പി​ന്നെ​യും എന്റെ കു​ട്ടി​യെ അവിടെ വെ​ച്ചി​രി​ക്കാൻ ഞാൻ സമ്മ​തി​ക്കി​ല്ല.
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
എടാ, എതിർ​ക്കാ​നും നി​ഷേ​ധി​ക്കാ​നും കഴി​യാ​ത്ത ഒര​ച്ഛ​നാ​യ​ല്ലേ ഞാൻ. നീ സൂ​ക്ഷി​ച്ചോ​ളു, ഈ പ്ര​വൃ​ത്തി നി​ന്നെ കണ്ണീ​രു് കു​ടി​പ്പി​ക്കും.
രഘു:
ഞാ​ന​തു് സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടു​കു​ടി കു​ടി​ക്കു​മ​ച്ഛാ. എന്റെ കു​ട്ടി​യെ ഞാ​നാ​ണു് വളർ​ത്തേ​ണ്ട​തു്. അതി​നു​ള്ള ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടൊ​ക്കെ ഞാൻ സഹി​ക്കും. (ബദ്ധ​പ്പെ​ട്ടു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു പോ​വു​ന്നു.)
ശങ്ക​ര​ക്കു​റു​പ്പു്:
(പി​ടി​ച്ചു​നിർ​ത്താ​നെ​ന്ന​പോ​ലെ മുൻ​പോ​ട്ടു് നട​ന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) രഘു! രഘു… (രഘു അകു​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തു നോ​ക്കി ദേ​ഷ്യ​വും വേ​ദ​ന​യും കലർ​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ) എടാ, ഇതി​ലും നീ ആവേശം കാ​ട്ടു​ന്നു. ഈ ആവേശം തി​ന്നെ എവി​ടെ​യെ​ത്തി​ക്കു​മെ​ന്നു് നീ മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നി​ല്ല… (ഉഗ്ര​സ്വ​ര​ത്തിൽ പി​ന്നെ​യും വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) രഘു! രഘു! (രണ്ട​ടി മുൻ​പോ​ട്ടു് നീ​ങ്ങു​ന്നു.)

—യവനിക—

Colophon

Title: Puthiya thettu (ml: പുതിയ തെ​റ്റു്).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Mathrubhumi Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2011.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Play, Thikkodiyan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, പുതിയ തെ​റ്റു്, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 13, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author/inheritors. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Woman Walking in an Exotic Forest, an oil on canvas painting by Henri Rousseau (1844–1910). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.