SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/Starry_Night_Over_the_Rhone.jpg
Starry Night Over the Rhone, A photograph by Vincent van Gogh (1853–1890).

ഈലം (Elam) എന്ന സ്ഥ­ല­ത്താ­ണു് ലോക നാ­ഗ­രി­ക­ത­യു­ടെ ഉ­റ­വി­ടം. ടൈ­ഗ്ര­സ് ന­ദി­യു­ടെ കരയിൽ സ്ഥി­തി ചെ­യ്യു­ന്ന സുസ (Susa) ആ­യി­രു­ന്നു ഈ­ല­ത്തി­ന്റെ ത­ല­സ്ഥാ­നം.

images/elam-4-t.png

സം­സ്ക്കാ­രം ഉ­റ­ങ്ങു­ക­യോ ഉ­റ­ങ്ങാ­തി­രി­ക്കു­ക­യോ ചെ­യ്യു­ന്ന ന­ദീ­ത­ട­ത്തി­ലാ­ണു് ന­ക്ഷ­ത്ര­ബാർ സ്ഥി­തി ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. കാൽ­പാ­ദം നനയാൻ മാ­ത്രം വെ­ള്ള­മു­ള്ള നദി ക­ട­ന്നു വരും പോ­ലെ­യാ­യി­രു­ന്നു പു­രി­കം നരച്ച അ­തി­കാ­യൻ ബാ­റി­ലേ­ക്കു് ക­യ­റി­യ­തു്. ഗോ­ത്ര­ത്ത­ല­വൻ ആ­ലിം­ഗ­നം ചെയ്ത പു­രാ­ത­ന മ­ര­ത്തി­ന്റെ താ­ഴ്ത്ത­ടി കൊ­ണ്ടു് നിർ­മ്മി­ച്ച ഫർ­ണ്ണീ­ച്ച­റു­ക­ളാ­യി­രു­ന്നു ആ ബാറിൽ നിറയെ. വൃ­ദ്ധൻ അതിൽ ഒ­ന്നിൽ പോയി ഇ­രു­ന്നു. പ­തി­വാ­യി ഇ­രി­ക്കാ­റു­ള്ള വ­ട്ട­മേ­ശ­ക്ക­രു­കിൽ. ഹാ­പ്പി ഹവർ ആ­യി­രു­ന്ന­തി­നാൽ ബാറിൽ വലിയ തി­ര­ക്കു് ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. ഒരു പറ്റം ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രു­ടെ ആ­ഹ്ലാ­ദ സം­സാ­ര­ത്തിൽ അ­ലോ­സ­ര­പ്പെ­ടാ­തെ തന്റെ നിഴൽ നോ­ക്കി­യി­രു­ന്നു് മ­ദ്യ­പി­ക്കു­ന്ന ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­നെ ക­ണ്ട­പ്പോൾ വൃ­ദ്ധ­നു് മ­ന­സു­ഖം തോ­ന്നി. അയാൾ ക­സേ­ര­യിൽ ഒ­ന്ന­മർ­ന്നി­രു­ന്നു. വെ­യി­റ്റർ ജൈ­വീ­ക­മ­ല്ലാ­ത്ത പു­ഞ്ചി­രി തൂകി അയാളെ വ­ര­വേ­റ്റു. “

രണ്ടു മെ­ക്സി­ക്കൻ ബിയർ എ­ടു­ത്തോ… ചിൽഡ് മതി”

വെ­യ്റ്റർ എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും ചോ­ദി­ക്കു­ന്ന­തി­നു മു­ന്നേ വൃ­ദ്ധൻ ഭാവ വ്യ­താ­സ­മി­ല്ലാ­തെ പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

സർ ക­ഴി­ക്കാൻ മ­റ്റേ­തെ­ങ്കി­ലും വേണോ?’ ‘

മീൻ ഐറ്റം എ­ന്താ­ണു­ള്ള­തു്…?’ ‘

ചെ­മ്പ­ല്ലി­യു­ണ്ടു് സർ.’ ‘

വ­ലു­താ­ണോ?’ അ­യാ­ളു­ടെ മു­ഖ­മൊ­ന്നു വി­ടർ­ന്നു. ‘

രണ്ടു കി­ലോ­ക്കു് അ­ടു­ത്തു് കാണും’. ‘

എ­ങ്കിൽ വ­ലു­തു് നോ­ക്കി ഒ­രെ­ണ്ണം എ­ടു­ത്തോ.’

വെ­യ്റ്റർ ഉടനെ പോയി ബി­യ­റു­മാ­യി വന്നു. വലിയ ഗ്ലാ­സിൽ ഒ­ഴി­ച്ചു് കൊ­ടു­ത്തു. വൃ­ദ്ധൻ പത പൊ­ന്തു­ന്ന­തു് നോ­ക്കി­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. ക­ഴി­ഞ്ഞ ആഴ്ച ചെ­മ്പ­ല്ലി തി­ന്നു­മ്പോൾ അ­തി­ന്റെ ഉ­ള്ളിൽ നി­ന്നു് ഒരു വെ­ടി­യു­ണ്ട ല­ഭി­ച്ചി­രു­ന്നു. ആ ഓർ­മ്മ­യിൽ അയാൾ ബിയർ മു­ത്തി. അ­ന്നു് ല­ഭി­ച്ച വെ­ടി­യു­ണ്ട ഒരു മ­ദ്യ­കു­പ്പി­യിൽ അ­ട­ച്ചു വെ­ച്ചു് അ­ല­മാ­ര­യിൽ സൂ­ക്ഷി­ച്ചി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. വൃ­ദ്ധൻ ആ­ന­ന്ദ­ത്തോ­ടെ ത­ണു­ത്ത ബിയർ ഗ്ലാ­സ് ഒ­ന്ന­മർ­ത്തി പി­ടി­ച്ചു.

വെ­യ്റ്റർ ഒരു വലിയ നാ­ക്കി­ല അ­യാ­ളു­ടെ ടേ­ബി­ളിൽ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു വി­രി­ച്ചു. അ­തി­നി­ട­യിൽ ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ഒരു ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നും അ­വ­ന്റെ സു­ഹൃ­ത്തും ബാ­റി­ലേ­ക്കു് കയറി വ­ന്നു് അ­ധി­കാ­ര­ഭാ­വ­ത്തോ­ടെ വൃ­ദ്ധ­നു് മു­ന്നി­ലാ­യി ഒ­രി­ട­ത്തു് സ്ഥാ­നം പി­ടി­ച്ചി­രു­ന്നു. ബാ­റി­ലെ നേർ­ത്ത സം­ഗീ­തം ആ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രു­ടെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യ­ത്തി­നു് വളരെ ചേ­രു­ന്ന­താ­യി വൃ­ദ്ധ­നു് തോ­ന്നി.

വെ­യ്റ്റർ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രു­ടെ ഓർഡർ എ­ടു­ത്തു അ­ക­ത്തേ­ക്കു് പോയി. മാ­നേ­ജർ ക­സ്റ്റ­മേ­ഴ്സി­ന്റെ ഇ­ട­യി­ലൂ­ടെ പു­ഞ്ചി­രി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് ഒരു റൌ­ണ്ട് നടന്ന ശേഷം കൗ­ണ്ട­റിൽ പോയി നി­ന്നു. അ­ണി­ഞ്ഞ കോ­ട്ടു് അ­യാൾ­ക്കു് ഒ­ട്ടും ചേ­രു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. ഇ­റ­ക്കു­മ­തി ചെയ്ത പലതരം പ­ച്ച­ക്ക­റി­കൾ ഒരേ വ­ലു­പ്പ­ത്തിൽ നു­റു­ക്കി­യ­തു­മാ­യി വന്ന വെ­യ്റ്റർ അതു് നാ­ക്കി­ല­യിൽ, ചോറു് വി­ള­മ്പും പോലെ വി­ള­മ്പി. വെ­യ്റ്റർ പോ­യ­തും ചെ­റു­നാ­ര­ങ്ങ ക­ഷ്ണ­ങ്ങൾ എ­ടു­ത്തു വൃ­ദ്ധൻ സ­ലാ­ഡിൽ പി­ഴി­ഞ്ഞു ര­സി­ച്ചി­രു­ന്നു. ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ഇട്ട ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നു് മദ്യം കൊ­ടു­ത്ത ശേഷം വെ­യി­റ്റർ ആവി പ­റ­ക്കു­ന്ന ചെ­മ്പ­ല്ലി­യു­മാ­യി വന്നു. നാടൻ മസാല മ­ണ­ത്തോ­ടെ സ­ലാ­ഡു­കൾ­ക്കി­ട­യിൽ ചെ­മ്പ­ല്ലി കി­ട­ന്നു. വൃ­ദ്ധ­നു് സ­ന്തോ­ഷ­മാ­യി. ആവി പ­റ­ക്കു­ന്ന ചെ­മ്പ­ല്ലി­യു­ടെ ക­ണ്ണു­ക­ളി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കി അയാൾ ബിയർ ഒറ്റ വ­ലി­ക്കു് കു­ടി­ച്ചു. ചു­ണ്ടു തു­ട­ച്ച ശേഷം ചൂടു് വക വെ­ക്കാ­തെ വി­ര­ലു­കൾ കൊ­ണ്ടു് ചെ­മ്പ­ല്ലി­യു­ടെ വയർ പൊ­ളി­ച്ചു ഒരു കഷ്ണം അ­ക­ത്താ­ക്കി.

images/elam-3.jpg

മാ­നേ­ജർ വലിയ സ്ക്രീ­നി­ലെ ചാനൽ മാ­റ്റി. ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ സ്ക്രീ­നി­ലേ­ക്കു് അ­ശ്ര­ദ്ധ­മാ­യി നോ­ക്കി­യ ശേഷം അ­ടു­ത്ത­തും ഒ­ഴി­ച്ചു് കു­ടി­ച്ചു. വൃ­ദ്ധൻ അ­യാ­ളെ­ത്ത­ന്നെ നോ­ക്കി ഇ­രി­ക്കു­ന്ന­തി­നാ­ലാ­വാം ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­നും വൃ­ദ്ധ­നെ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു. വെ­യ്റ്റർ വ­ന്നു് വൃ­ദ്ധ­നു് ര­ണ്ടാ­മ­ത്തെ ബി­യ­റും പൊ­ട്ടി­ച്ചു കൊ­ടു­ത്തു. ‘

ഞാൻ ഒ­ഴി­ച്ചോ­ളാം…’ അയാൾ ക­ട്ടി­യു­ള്ള ശ­ബ്ദ­ത്തിൽ പ­റ­ഞ്ഞു. വൃ­ദ്ധ­ന്റെ വ­ണ്ണ­മു­ള്ള കൈ­ത്ത­ണ്ട­യി­ലെ ചു­രു­ണ്ട രോ­മ­ങ്ങൾ മു­ഴു­വ­നും ന­ര­ച്ചി­രു­ന്നു. വെ­യ്റ്റർ കൈ ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചി­ട്ടു് അയാൾ കർ­ക്ക­ശ­ക്കാ­ര­നാ­ണെ­ന്നു് ഊ­ഹി­ച്ചു. ബാറിൽ വ­രു­ന്ന­വ­രെ നി­രീ­ക്ഷി­ച്ചു ഓ­രോ­ന്നു് നെ­യ്തെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു് വെ­യ്റ്റ­റു­ടെ ജോ­ലി­സ­മ­യ വി­നോ­ദ­മാ­യി­രു­ന്നു.

വൃ­ദ്ധൻ ബിയർ ഗ്ലാ­സ്സി­ലേ­ക്കു ഒ­ഴി­ച്ചു. അതിലെ പത പൊ­ന്തു­ന്ന­തു് അയാളെ കടൽ തിര നു­ര­യു­ന്ന­തി­ന്റെ ഓർ­മ്മ­ക­ളി­ലേ­ക്കു് കൂ­ട്ടി കൊ­ണ്ടു് പോയി. ഒരു പ്രൈ­വ­റ്റ് ബീ­ച്ച് ആ­യി­രു­ന്നു അതു്. അവളെ കെ­ട്ടി­പി­ടി­ച്ചു നി­ന്ന­പ്പോൾ തിര വ­ന്നു് കാൽ ന­ന­ച്ച­തു്, തിര നുര അ­വ­ളു­ടെ കാലിൽ പൊ­തി­യു­ന്ന­തു് നോ­ക്കി നി­ന്ന­തു്, നി­ലാ­വിൽ കടൽ കാ­റ്റേ­റ്റു് കൈ കോർ­ത്തു ന­ട­ന്ന­തു്… അ­വ­ളു­ടെ വി­യർ­പ്പി­ന്റെ കൂടെ ശ­രീ­ര­ത്തിൽ പ­റ്റി­യ മ­ണ­ലി­ന്റെ അ­വ­ശി­ഷ്ടം അയാളെ തൽ­ക്ഷ­ണം ഒരു ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നാ­ക്കി.

ജ­യ­ശ്രീ ബറുവ!

അവൾ അ­യാ­ളി­ലേ­ക്കും അയാൾ അ­വ­ളി­ലേ­ക്കും വിനോദ യാത്ര പോയി.

ബിയർ നി­റ­ഞ്ഞു തൂ­കി­യ­പ്പോ­ഴാ­ണു് അ­യാൾ­ക്കു് പരിസര ബോധം വീ­ണ്ടു കി­ട്ടി­യ­തു്. അ­കാ­ര­ണ­മാ­യി അ­യാ­ളു­ടെ ക­ണ്ണു­കൾ നി­റ­ഞ്ഞു.

ജീ­വി­ത­ത്തിൽ ഒ­രി­ക്കൽ സം­ഭ­വി­ച്ച­തു് ര­ണ്ടാ­മ­തൊ­ന്നു് ഓർ­ക്കു­ന്ന­തു് അ­യാ­ളു­ടെ ശീ­ല­മ­ല്ല. ഇ­ന്നു് പലതും തി­ക­ട്ടി വ­രു­ന്നു. ഇതൊരു ദുഃ­സൂ­ച­ന­യാ­ണോ…? രോഗം വ­രു­മ്പോ­ഴും മരണം വ­രു­മ്പോ­ഴും ദുർ­ബ­ല­നാ­വു­ന്ന മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ ഉ­ള്ളി­ലാ­ണു് ഭൂ­ത­കാ­ലം സ­ങ്ക­ട­മാ­യി പെ­രു­കു­ന്ന­തു്. പ­തി­വു് വേ­ഗ­ത്തേ­ക്കാൾ വേ­ഗ­ത്തിൽ ബിയർ അ­ക­ത്താ­ക്കി കൊ­ണ്ടു് അയാൾ തന്റെ വി­ശ്വാ­സ­ത്തിൽ നി­ന്നു് പു­റ­ത്തു ക­ട­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ച്ചു. ചിന്ത ദൂ­രീ­ക­രി­ക്കാ­നാ­യി ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­നെ നോ­ക്കി­യ­പ്പോൾ അയാൾ തന്നെ നോ­ക്കി­യി­രി­ക്കു­ന്ന­താ­ണു് വൃ­ദ്ധൻ ക­ണ്ട­തു്. ഇ­രു­വ­രു­ടെ­യും ക­ണ്ണു­കൾ ത­മ്മിൽ ഉ­ട­ക്കി­യ­പ്പോൾ വൃ­ദ്ധൻ തന്റെ നോ­ട്ടം ഒരു അ­പ­രാ­ധി­യെ പോലെ പിൻ­വ­ലി­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് ചെ­മ്പ­ല്ലി മ­റി­ച്ചി­ട്ടു് മ­റു­ഭാ­ഗം തി­ന്നാൻ തു­ട­ങ്ങി.

ഈ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­നെ താൻ ജീ­വി­ത­ത്തി­ലെ­വി­ടെ­യോ വെ­ച്ചു് ക­ണ്ടു­മു­ട്ടി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. തർ­ക്കി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്… ചു­ണ്ടോ­ട­ടു­പ്പി­ച്ച ഗ്ലാ­സ് താഴെ വെ­ച്ചി­ട്ടു് തത്ത ചീ­ട്ടു് എ­ടു­ക്കും പോലെ അയാൾ ആ ഓർ­മ്മ­യെ വ­ലി­ച്ചു പു­റ­ത്തി­ട്ടു. എ­ന്നി­ട്ടു് ആ ചീ­ട്ടു് വ്യാ­ഖ്യാ­നി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി.

images/elam-2.jpg

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ഒരു ബ്രോ­ക്ക­റാ­ണു്. അ­യാൾ­ക്ക­ന്നു് കുറെ കൂടി മുടി ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. പെ­ങ്ങ­ളു­ടെ പേ­രി­ലു­ള്ള റോഡ് സൈ­ഡി­ലെ ക­ണ്ണാ­യ സ്ഥലം വിൽ­പ്പി­ക്കാ­നാ­യി അയാൾ കുറെ ശ്ര­മി­ച്ച­താ­ണു്. നി­ത്യ­വും വ­ന്നു് മോ­ഹ­വി­ല പ­റ­ഞ്ഞു പ്ര­ലോ­ഭി­പ്പി­ക്കും. അ­വ­സാ­നം ശല്യം സ­ഹി­ക്കാ­നാ­വാ­തെ “ഈ സ്ഥലം വിൽ­ക്കാ­നു­ള്ള­ത­ല്ല” എ­ന്നു് വലിയ ബോർഡ് പ­റ­മ്പിൽ സ്ഥാ­പി­ക്കേ­ണ്ടി വന്നു. വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു മു­മ്പു് ഇ­തി­ന്റെ പേരിൽ ഞാൻ ഇ­യാ­ളു­മാ­യി വാ­ക്കു­തർ­ക്കം ന­ട­ന്നി­രു­ന്നു. പെ­ങ്ങൾ പി­ടി­ച്ചു മാ­റ്റി­യ­തി­നാ­ലാ­ണു് അ­ന്നു് അവിടെ ഒരു ചോ­ര­ക്ക­ളി ന­ട­ക്കാ­തി­രു­ന്ന­തു്. അതെ, ഇയാൾ ഒരു ന­ശി­ച്ച ഭൂമി ബ്രോ­ക്കർ ആണു്. ഇ­വ­നൊ­ക്കെ ചാ­കു­മ്പോൾ കു­ഴി­ച്ചി­ടാൻ മ­ണ്ണു് കാ­ണി­ല്ല!! ‘

ചെ­മ്പ­ല്ലി എ­ങ്ങി­നെ­യു­ണ്ടു് സർ?’ വെ­യ്റ്റർ വൃ­ദ്ധ­ന്റെ മു­ന്നിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പെ­ട്ടു. ‘

അ­ന്നു് ക­ഴി­ച്ച­തി­നേ­ക്കാൾ രു­ചി­യു­ണ്ടു്.’ ആ­ന­ന്ദം കി­ട്ടാ­നെ­ന്നോ­ണം വൃ­ദ്ധൻ വെ­റു­തെ നുണ പ­റ­ഞ്ഞു.

അ­പ്പോൾ വെ­യ്റ്റ­റു­ടെ ക­വി­ളിൽ ഒരു നു­ണ­ക്കു­ഴി തെ­ളി­ഞ്ഞു വന്നു. വെ­യ്റ്റർ­ക്കു് ഒരു ഗോ­ത്ര­ത്ത­ല­വ­ന്റെ തൂ­വൽ­കി­രീ­ടം വെ­ച്ചു് കൊ­ടു­ക്കാ­നാ­ണു് അ­പ്പോൾ വൃ­ദ്ധ­നു് തോ­ന്നി­യ­തു്. അയാൾ ആ തമാശ പറയാൻ തു­നി­ഞ്ഞെ­ങ്കി­ലും വെ­യ്റ്റർ മ­റ്റൊ­രു ടേ­ബി­ളി­ലേ­ക്കു ഓർഡർ എ­ടു­ക്കാൻ ന­ട­ന്നു ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു. വൃ­ദ്ധൻ ചെ­മ്പ­ല്ലി­യു­ടെ വലിയ ക­ണ്ണു­കൾ ചൂ­ഴ്‌­ന്നെ­ടു­ത്തു് വാ­യി­ലി­ട്ടു ച­വ­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി.

ബാറിൽ ഏ­റ്റ­വും ആദ്യം വന്ന ഏഴു ചെ­റു­പ്പ­കാ­രു­ടെ കൂ­ട്ടം പോ­കാ­നു­ള്ള ഒ­രു­ക്ക­ത്തി­ലാ­യി­രു­ന്നു. പക്ഷേ, മദ്യം തീർ­ന്നി­ട്ടും അവർ സം­സാ­രം നിർ­ത്തു­ന്ന മ­ട്ടി­ല്ല. സു­ഹൃ­ത്തു് വി­വാ­ഹ­മോ­ച­നം നേ­ടി­യ­തി­ന്റെ പാർ­ട്ടി­യാ­ണ­തെ­ന്നു് അ­വ­രു­ടെ സം­സാ­ര­ത്തിൽ നി­ന്നു് വൃ­ദ്ധൻ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യി­രു­ന്നു. അയാൾ കാലി ഗ്ലാ­സ് ഉ­യർ­ത്തി­പ്പി­ടി­ച്ചു അ­വ­രു­ടെ സ­ന്തോ­ഷ­ത്തി­നു് ചി­യേർ­സ് പ­റ­ഞ്ഞു.

മദ്യം അ­ക­ത്തു ചെ­ല്ലും­തോ­റും വൃ­ദ്ധ­നു് ചു­റ്റും ഒരു പ്ര­ഭാ­വ­ല­യം തെ­ളി­ഞ്ഞു വ­രു­ന്നു­ണ്ടോ­യെ­ന്നു് മാ­നേ­ജർ­ക്കു് സംശയം തോ­ന്നി. അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­ക്കാ­ല­ത്തു് യു­വാ­ക്ക­ളാ­യ മ­നു­ഷ്യ­സ്നേ­ഹി­ക­ളെ ഉ­രു­ട്ടി­ക്കൊ­ന്ന പോ­ലീ­സ് മേ­ധാ­വി­യാ­ണു് ഇയാൾ. ദുരൂഹ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തിൽ കാ­ണാ­താ­യ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രു­ടെ ശവം പോലും ഈ അ­തി­കാ­യൻ പു­റം­ലോ­കം കാ­ണി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. ആ­വു­ന്ന കാ­ല­ത്തു് ഇയാൾ മ­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ ആ­ത്മാ­വാ­യി­രു­ന്നു. വാർ­ദ്ധ­ക്യം അയാളെ മാ­പ്പി­നർ­ഹ­നാ­ക്കു­ന്നി­ല്ല! മാ­നേ­ജർ ഇ­ങ്ങ­നെ ഓ­രോ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ക്കു­ന്ന­തി­നാ­ലാ­വ­ണം വൃ­ദ്ധ­നു് ചെ­മ്പ­ല്ലി­യു­ടെ എ­രി­വു് നെ­റു­ക­യിൽ കയറി. അയാൾ നിർ­ത്താ­തെ തു­മ്മാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോൾ ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രൻ തി­രി­ഞ്ഞൊ­ന്നു നോ­ക്കി. തലയിൽ കൈ വെ­ച്ചു് തു­മ്മു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ വൃ­ദ്ധൻ അ­വ­ന്റെ ക­ണ്ണു­കൾ ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചു. തി­ള­ക്ക­മു­ള്ള ചർ­മ്മം ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചു. ചെറി ചു­വ­പ്പു­ള്ള ത­ടി­ച്ച ചു­ണ്ടു­ക­ളു­ടെ അ­ഴ­ക­ള­വിൽ ല­യി­ച്ച­തി­നാ­ലാ­വ­ണം അ­യാ­ളു­ടെ തു­മ്മൽ നി­ല­ച്ചു പോ­യ­തു്!

ബ­ന്ധു­വി­ന്റെ മ­ര­ണ­വീ­ട്ടിൽ തന്റെ അ­ടു­ത്തു് കി­ട­ന്ന ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നെ അ­പ്പോൾ അ­യാൾ­ക്കു് ഓർമ്മ വന്നു. അ­യാ­ളു­ടെ കാ­ലി­ടു­ക്കിൽ ഒരു ഹൃ­ദ­യ­മി­ടി­പ്പു­ണ്ടാ­യി!! ബാ­ക്കി വന്ന സലാഡ് എ­ടു­ത്തു അയാൾ സാ­വ­ധാ­നം ക­ഴി­ച്ചു. ഇലയിൽ കി­ട­ന്ന മീ­നി­ന്റെ മുൾ­രൂ­പം ഒ­ന്നു് പി­ട­ഞ്ഞു. വൃ­ദ്ധൻ ക­ണ്ണ­ട­ച്ചി­രു­ന്നു. ചെ­മ്പ­ല്ലി ചിറകു വി­രി­ച്ചു വാ­യു­വി­ലേ­ക്കു­യർ­ന്നു് ജ­ല­ത്തി­ലെ­ന്ന പോലെ നീ­ന്താൻ തു­ട­ങ്ങി. കൗ­തു­ക­മു­ണർ­ത്തു­ന്ന ഒരു വാ­ല­ന­ക്ക­മാ­യി­രു­ന്നു അ­തി­ന്റേ­തു്. നീ­ന്തു­ന്നി­തി­നി­ട­യിൽ ചെ­മ്പ­ല്ലി ഉ­ന്മാ­ദ­ത്തി­ന്റെ കു­മി­ള­കൾ വി­ടു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. അ­തി­മ­നോ­ഹ­ര­മാ­യി വ­ള­ഞ്ഞും പു­ള­ഞ്ഞും നീ­ന്തി­യ ചെ­മ്പ­ല്ലി ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­ന്റെ ത­ല­ക്കു ചു­റ്റും വലം വെച്ച ശേഷം അ­വ­ന്റെ ചു­ണ്ടിൽ മു­ത്ത­മി­ട്ടു. വൃ­ദ്ധൻ ക­ണ്ണു് തു­റ­ന്നു് ശെ­രി­ക്കും നോ­ക്കി. ചെ­മ്പ­ല്ലി അ­വ­ന്റെ ചു­ണ്ടിൽ ഫ്ര­ഞ്ച് ചും­ബ­നം നൽ­കു­ക­യാ­ണു് !! ചു­ണ്ടു­കൾ നു­ണ­ഞ്ഞ­തി­നു ശേഷം പോ­യ­തി­നേ­ക്കാൾ വേ­ഗ­ത്തിൽ മ­ട­ങ്ങി വന്ന ചെ­മ്പ­ല്ലി ഇലയിൽ ഒരു മുൾ­രൂ­പ­മാ­യി കി­ട­ന്നു.

ആനന്ദ ല­ഹ­രി­യി­ലാ­യി­രു­ന്നു വൃ­ദ്ധൻ ബിയർ ഗ്ലാ­സ് ഉ­യർ­ത്താൻ ശ്ര­മി­ച്ചു. അ­പ്പോൾ ബാ­റി­ന്റെ ചി­ല്ലു­വാ­തിൽ ആരോ തു­റ­ന്ന­തി­നാൽ, ന­ദി­യു­ടെ ആ­ത്മാ­വ് കാ­റ്റി­നൊ­പ്പം അ­ക­ത്തേ­ക്കു് ക­ട­ന്നു. ബിയർ വ­ലി­ച്ചു കു­ടി­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ടെ വൃ­ദ്ധ­ന്റെ പ്രാ­ണൻ പോയി. പൊ­ടു­ന്ന­നെ, മ­രി­ച്ച വീ­ട്ടി­ലേ­തു­പോ­ലു­ള്ള ഒരു അ­ന്ത­രീ­ക്ഷം ബാറിൽ നി­റ­ഞ്ഞു.

ഒരു പ്ര­തി­മ പോലെ ഗ്ലാ­സ് കൈ­യ്യിൽ തന്നെ ഏറെ നേരം ഇ­രി­ക്കു­ന്ന­തു് ക­ണ്ട­പ്പോ­ഴാ­ണു് വെ­യ്റ്റർ വൃ­ദ്ധ­നെ പോയി തട്ടി നോ­ക്കി­യ­തു്. ഉടൻ മ­രി­ച്ചു പോയ ഒരു പ്രാ­ണ­നെ അയാൾ ആ­ദ്യ­മാ­യാ­ണു് തൊ­ടു­ന്ന­തു്!

വൃ­ദ്ധ­ന്റെ മരണം സ്ഥി­രീ­ക­രി­ക്കാ­നെ­ന്നോ­ണം അവസാന നെ­ടു­വീർ­പ്പി­നൊ­പ്പം പു­റ­ത്തു വന്ന അ­ധോ­വാ­യു അ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­ത്തിൽ മ­ണ­ത്തു. ശ­വ­ത്തി­ന്റെ പോ­ക്ക­റ്റിൽ കി­ട­ന്നു് മൊബൈൽ അ­ടി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി. വെ­യ്റ്റർ എ­ന്തു് ചെ­യ്യ­ണ­മെ­ന്ന­റി­യാ­തെ മാ­നേ­ജ­രെ വി­ളി­ച്ചു. തന്റെ ഇ­രു­പ­തു വർ­ഷ­ത്തെ ക­രി­യ­റിൽ ബാറിൽ വെ­ച്ചു് ഇ­ങ്ങി­നെ­യൊ­രു സംഭവം ഉ­ണ്ടാ­യി­ട്ടി­ല്ല. മാ­നേ­ജർ പക്ഷേ, മരണ വിവരം അ­റി­ഞ്ഞ ഞെ­ട്ട­ലൊ­ന്നും കാ­ണി­ച്ച­തേ­യി­ല്ല. ‘

താൻ ഈ വിവരം ഇ­പ്പോൾ ആ­രോ­ടും പ­റ­യേ­ണ്ട. ഞാൻ സാ­റി­നെ വി­ളി­ച്ചൊ­ന്നു ചോ­ദി­ക്ക­ട്ടെ’.

സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ വി­ല­യും നി­ല­യു­മു­ള്ള ആളുകൾ മാ­ത്രം മ­ദ്യ­പി­ക്കാൻ വ­രു­ന്ന ബാ­റാ­ണി­തു്. യാ­തൊ­രു ചീ­ത്ത­പ്പേ­രും ഉ­ണ്ടാ­വാൻ ന­മ്മ­ളാ­യി­ട്ടു് ഇ­ട­വ­രു­ത്ത­രു­തു്. മാ­നേ­ജർ ടൈ മു­റു­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

ഇയാൾ ആ­രാ­യി­രി­ക്കും?’ വെ­യ്റ്റർ വൃ­ദ്ധ­നെ പറ്റി ചി­ന്തി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി. എ­ന്നി­ട്ടു് ശ­വ­ത്തി­ന്റെ മു­ഖ­ത്തേ­ക്കു് നോ­ക്കാ­തെ ജീ­വ­നു­ള്ള­പ്പോൾ അയാൾ കു­ടി­ച്ചു വ­റ്റി­ച്ച ബി­യ­റി­ന്റെ കു­പ്പി­കൾ എ­ടു­ത്തു മാ­റ്റി. സെർവ് ചെ­യ്യു­ന്ന­തു് പോലെ വെ­യ്റ്റർ അ­ഭി­ന­യി­ക്കു­ന്ന­തു് ക­ണ്ടു്, മാ­നേ­ജർ ഇ­ന്ന­വ­നു് പ­തി­വി­ല­ധി­കം ടി­പ്സ് കി­ട്ട­ട്ടെ­യെ­ന്നു ആ­ത്മാർ­ത്ഥ­മാ­യി ആ­ഗ്ര­ഹി­ച്ചു.

ബാ­റി­ലേ­ക്കു് പി­ന്നെ­യൊ­രാ­ളും കയറി വ­ന്നി­ല്ല. ശ­വ­ത്തി­ന്റെ ടേ­ബി­ളി­നു് എ­തിർ­വ­ശ­ത്തു് ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് അ­ണി­ഞ്ഞ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നും സു­ഹൃ­ത്തും റ­മ്മിൽ ബിയർ ഒ­ഴി­ച്ചു് കു­ടി­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നാ­ണു് ഊർ­ജ്ജ­സ്വ­ല­നാ­യി കാ­ണ­പ്പെ­ട്ട­തു്. വെ­യ്റ്റർ അ­വർ­ക്കു് ആവി പ­റ­ക്കു­ന്ന ചീ­ന­ച­ട്ടി­യിൽ ബീഫ് ഉ­ലർ­ത്തി­യ­തു് കൊ­ണ്ടു് പോയി വെ­ച്ചു. ചെ­റു­പ്പ­ക്കാർ പ­തി­ഞ്ഞ സ്വ­ര­ത്തിൽ രാ­ഷ്ട്രീ­യം പ­റ­ഞ്ഞു തു­ട­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു. മരണം നടന്ന വിവരം ഇ­പ്പോൾ വെ­യി­റ്റർ­ക്കും മാ­നേ­ജർ­ക്കും മാ­ത്ര­മേ അ­റി­യു­ക­യു­ള്ളൂ. മൊ­ബൈ­ലിൽ ആരോടോ സം­സാ­രി­ച്ചു ക­ഴി­ഞ്ഞ ശേഷം മാ­നേ­ജർ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ അ­രി­കിൽ വന്നു നി­ന്നു് ആരും ശ്ര­ദ്ധി­ക്കു­ന്നി­ല്ലെ­ന്നു് ഉ­റ­പ്പു വ­രു­ത്തി­യ ശേഷം ശ­വ­ത്തി­ന്റെ ഒരു ഫോ­ട്ടോ എ­ടു­ത്തു. അതു് ആർ­ക്കോ വാ­ട്സ് ആപ്പ് ചെ­യ്തു കൊ­ടു­ത്തു.

വെ­യ്റ്റർ വൃ­ദ്ധ­നു് സെർവ് ചെ­യ്യു­ന്ന­തു് കു­ടി­ച്ചു പി­മ്പി­രി­യാ­യ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. വൃ­ദ്ധൻ ബിയർ ഗ്ലാ­സ് താഴെ വെ­ക്കാ­തെ അ­ന­ങ്ങാ­തി­രി­ക്കു­ന്ന­തു് തന്റെ തോ­ന്ന­ലാ­ണെ­ന്നു് സ­മാ­ധാ­നി­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ച്ചെ­ങ്കി­ലും അതു് അയാളെ കൂ­ടു­തൽ അ­സ്വ­സ്ഥ­നാ­ക്കി­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. ഗ്രീൻ സ­ലാ­ഡി­ലെ എ­രി­വു­ള്ള നീണ്ട മു­ള­കു് ക­ടി­ച്ചു­കൊ­ണ്ട­യാൾ തന്റെ ശ്ര­ദ്ധ മാ­റ്റാൻ ശ്ര­മി­ച്ചെ­ങ്കി­ലും അതൊരു പാഴ് ശ്ര­മ­മാ­യി ക­ലാ­ശി­ച്ചു. മാ­നേ­ജർ ബാ­റി­ലു­ള്ള­വ­രെ മു­ഴു­വൻ നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. അയാൾ ബാ­റി­ലെ സി സി ക്യാ­മ­റ ഓഫ് ആ­ക്ക­ണോ­യെ­ന്നു് ഒരു നി­മി­ഷം ശ­ങ്കി­ച്ചു. പി­ന്നെ ആരെയോ ഫോൺ ചെ­യ്തു് ഒരു തീ­രു­മാ­ന­ത്തിൽ എ­ത്തി­യ­തു­പോ­ലെ കൗ­ണ്ട­റി­ന­രി­കിൽ ചാരി നി­ന്നു. ‘

ഗുഡ് ഈ­വ­നിം­ഗ്.’ ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ചെയ്ത ഒരു മ­ധ്യ­വ­യ­സ്ക മാ­നേ­ജ­രു­ടെ അ­ടു­ത്തു് വന്നു. മാ­നേ­ജ­രും പ്ര­ത്യ­ഭി­വാ­ദ്യം ചെ­യ്തു. ‘

സർ വ­ന്നി­രു­ന്നോ?’ അവർ ചോ­ദി­ച്ചു. ‘

ഇല്ല.’ മാ­നേ­ജർ മു­ഖ­ത്തു് ചിരി വ­രു­ത്തി. അവർ നെ­റ്റി­യി­ലേ­ക്കു് വീണ മുടി ആ­കർ­ഷ­ക­മാ­യ ഒരു ചേ­ഷ്ട­യോ­ടെ ഒ­തു­ക്കി കൊ­ണ്ടു് ഒ­ഴി­ഞ്ഞ ഒരു ടേ­ബി­ളി­ന­രി­കിൽ പോയി ഇ­രു­ന്നു.

ജനകീയ നേ­താ­വാ­ണു് പോലും. ആ തെ­ണ്ടി പാ­വ­പ്പെ­ട്ട­വ­രെ­ക്കു­റി­ച്ചാ­ണു് എ­പ്പോ­ഴും വേ­വ­ലാ­തി അ­ഭി­ന­യി­ക്കു­ന്ന­തു്. ര­ണ്ടാ­ഴ്ച കൂ­ടു­മ്പോൾ അവനു ഗോൾഡൻ ഫേ­ഷ്യൽ ചെ­യ്യാൻ തന്നെ അ­യ്യാ­യി­രം രൂപ വേണം. ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രൻ ശബ്ദം നി­യ­ന്ത്രി­ക്കാ­നാ­വാ­തെ പ­റ­ഞ്ഞു. വെ­യ്റ്റർ അ­വർ­ക്ക­രു­കിൽ വ­ന്നു് മ­റ്റെ­ന്തെ­ങ്കി­ലും വേ­ണോ­യെ­ന്നു ചോ­ദി­ച്ചു. അവർ അതു് കേ­ട്ട­താ­യി ഭാ­വി­ച്ച­തേ­യി­ല്ല. സം­സാ­ര­ത്തി­നി­ട­യിൽ ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­ന്റെ കൂ­ട്ടു­കാ­രൻ ഇ­ട­യ്ക്കി­ട­യ്ക്കു് വൃ­ദ്ധ­നെ സം­ശ­യ­ത്തോ­ടെ നോ­ക്കു­ന്നു­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. മാ­നേ­ജർ ബി­ല്ലിം­ഗ് സെ­ക്ഷ­നിൽ പോയി പഴയ ഒരു ബിൽ സം­ഘ­ടി­പ്പി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നി­ട്ടു് വെ­യി­റ്റ­റെ ഏൽ­പ്പി­ച്ചു. അതിലെ സമയം രണ്ടു മ­ണി­ക്കൂർ മു­മ്പു­ള്ള­താ­യി­രു­ന്നു. ‘

ഈ ബിൽ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ പോ­ക്ക­റ്റിൽ കൊ­ണ്ടു­പോ­യി തി­രു­കി വെ­ക്കൂ’.

വെ­യ്റ്റർ ആദ്യം ഒ­ന്നു് പ­രി­ഭ്ര­മി­ച്ചെ­ങ്കി­ലും മു­ത­ലാ­ളി­യു­ടെ ഗു­ഡ്ബു­ക്കിൽ കയറി കൂ­ടി­യാൽ ല­ഭി­ക്കു­ന്ന അധിക സം­ര­ക്ഷ­ണ­ത്തെ പറ്റി ഓർ­ത്ത­പ്പോൾ ഉ­ത്സാ­ഹ­വാ­നാ­യി. അയാൾ അ­ടു­ക്ക­ള­യിൽ ചെ­ന്നു് ഒരു കൊഴുവ ഫ്രൈ എ­ടു­ത്തു ശ­വ­ത്തി­ന്റെ ടേ­ബി­ളിൽ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു വെ­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് വെ­റു­തെ, ഇ­നി­യെ­ന്തെ­ങ്കി­ലും വേണോ സർ എ­ന്നു് സാ­മാ­ന്യം ഉ­റ­ക്കെ ചോ­ദി­ച്ചു. ശവം അ­ന­ങ്ങി­യി­ല്ല. അയാൾ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ പോ­ക്ക­റ്റിൽ ബി­ല്ല് തി­രു­കി വെ­ക്കു­മ്പോൾ മാ­നേ­ജർ, മ­റ്റാ­രും അതു് കാ­ണാ­ത്ത വിധം അവിടെ ഒരു മ­റ­യാ­യി നി­ന്നു് ഫോൺ ചെ­യ്യു­ന്ന­താ­യി അ­ഭി­ന­യി­ച്ചു. ‘

ശബാഷ്.’ മാ­നേ­ജർ കോം­മ്പ്ലി­മെ­ന്റ് നൽ­കു­ന്ന­തിൽ മി­ടു­ക്ക­നാ­ണു്. അയാൾ ചി­രി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് മു­മ്പു് വന്ന സ്ത്രീ­യു­ടെ അ­ടു­ക്ക­ലേ­ക്കു് ന­ട­ന്നു. ‘

മാഡം ക­ഴി­ക്കാൻ ഒ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞി­ല്ല.’ പ്ര­ത്യേ­ക പ­രി­ഗ­ണ­ന നൽ­കു­ക­യാ­ണെ­ന്ന തോ­ന്നൽ ഉ­ണ്ടാ­ക്കാ­നാ­യി അയാൾ ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ഉള്ള സ്ത്രീ­യോ­ടു് ചോ­ദി­ച്ചു. ‘

ജാക് ഡാ­നി­യേൽ മതി.’

വെ­യ്റ്റർ അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും ഓടി വന്നു. അ­യാൾ­ക്കു് ആ പ­തി­വു­കാ­രി­യു­ടെ ഇ­ഷ്ടാ­നി­ഷ്ട­ങ്ങൾ ന­ന്നാ­യി അ­റി­യാ­മാ­യി­രു­ന്നു. ‘

ക്ലബ് സോഡാ പോരെ മാഡം?’ ‘

വേണ്ട. വെ­ള്ളം മതി. ഇ­ന്നൊ­രു ചേ­ഞ്ച് ആ­യി­ക്കോ­ട്ടെ.’ വെ­യ്റ്റർ കാ­ര്യ­ങ്ങൾ ഏ­റ്റെ­ടു­ത്ത­പ്പോൾ മാ­നേ­ജർ അ­വർ­ക്കൊ­രു പു­ഞ്ചി­രി സ­മ്മാ­നി­ച്ചു് പിൻ­വാ­ങ്ങി. ‘

സർ ഇ­നി­യെ­ന്താ­ണു് പ്ലാൻ?’ വെ­യ്റ്റർ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­ന്റെ ടേ­ബി­ളിൽ നി­ന്നു് മ­റ്റൊ­രു ഓർഡർ സ്വീ­ക­രി­ച്ചു മ­ട­ങ്ങു­ന്ന വഴി മാ­നേ­ജ­രോ­ടു് ചോ­ദി­ച്ചു. ‘

ഫോൺ വരാൻ കാ­ത്തി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. ഞാൻ പറയാം.’

വെ­യ്റ്റർ അ­ടു­ക്ക­ള­വാ­തിൽ തു­റ­ന്ന­പ്പോൾ മീൻ വ­റു­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ മണം ചെ­റു­താ­യി ബാ­റി­ലേ­ക്കു് വന്നു. എ സി ത­ണു­പ്പിൽ ശവം സു­ര­ക്ഷി­ത­മാ­യി ഇ­രി­പ്പാ­ണു്. ഒരു വലിയ ടേ­ബി­ളി­നു ചു­റ്റും ഇ­രു­ന്ന ഏഴു പേ­രു­ടെ സംഘം ബി­ല്ല­ട­ച്ചു് എ­ഴു­ന്നേ­റ്റ­പ്പോൾ മാ­നേ­ജർ­ക്കു് വലിയ സ­ന്തോ­ഷം തോ­ന്നി. ഇനി ബാറിൽ ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ചെയ്ത മാ­ഡ­വും ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­നും രണ്ടു ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രും മാ­ത്ര­മേ ഉള്ളൂ.

ഏ­ഴു­പേ­രിൽ ഒരാൾ മൂ­ത്ര­മൊ­ഴി­ക്കാ­നാ­യി വൃ­ദ്ധ­ന്റെ അ­രി­കി­ലൂ­ടെ ബാത് റൂ­മി­ലേ­ക്കു് പോ­യ­പ്പോൾ മാ­നേ­ജർ ഓ­ടി­വ­ന്നു് ശ­വ­ത്തി­നു കാവൽ നി­ന്നു. ആ­രെ­ങ്കി­ലും കാൽ തെ­റ്റി ശ­വ­ത്തി­നു മു­ക­ളി­ലേ­ക്കു് വീ­ഴാ­തി­രി­ക്കാൻ അയാൾ ജാ­ഗ്ര­ത പാ­ലി­ച്ചു.

ബാ­ത്റൂ­മിൽ ഫ്ലെ­ഷ് ചെ­യ്യു­ന്ന­തി­ന്റെ ശബ്ദം പു­റ­ത്തേ­ക്കു വ­രു­ന്ന­തും കാ­തോർ­ത്തു അ­തിർ­ത്തി ഭ­ട­ന്റെ ജാ­ഗ്ര­ത­യോ­ടെ മാ­നേ­ജർ അവിടെ നി­ന്നു. അ­യാ­ളു­ടെ നിൽ­പ്പു് ക­ണ്ടു് ശ­വ­ത്തി­നു തന്നെ ചിരി വന്നു കാണും.

ബാ­ത്റൂ­മിൽ നി­ന്നു വന്ന കക്ഷി ശ­വ­ത്തി­ന്റെ അ­രി­കിൽ നില തെ­റ്റി നി­ന്നു. എ­ന്നി­ട്ട് പാ­ന്റ്സ് വ­ലി­ച്ചു കേ­റ്റി വൃ­ദ്ധ­നെ നോ­ക്കി, പ­രി­ഹാ­സം ക­ലർ­ന്ന സ്വ­ര­ത്തിൽ മാ­നേ­ജ­രു­ടെ ചെ­വി­യിൽ സ്വ­കാ­ര്യം പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

കിളവൻ നല്ല ടാ­ങ്ക് ആ­ണ­ല്ലേ?’

അയാൾ അവിടെ വീ­ഴു­മെ­ന്നു തോ­ന്നി­ച്ചെ­ങ്കി­ലും അ­തു­ണ്ടാ­യി­ല്ല. അ­ത്ഭു­ത­ക­ര­മാ­യി ബാ­ലൻ­സ് തി­രി­ച്ചു പി­ടി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് അയാൾ കൂ­ട്ടു­കാർ­ക്കൊ­പ്പം ബാറിൽ നി­ന്നി­റ­ങ്ങി. മാ­നേ­ജർ വെ­യി­റ്റ­റെ വി­ളി­പ്പി­ച്ചി­ട്ടു് ഇനി ആ­രെ­യും ബാ­റി­ലേ­ക്കു് ക­യ­റ്റി വി­ടേ­ണ്ട­യെ­ന്നു് ചട്ടം കെ­ട്ടി. പു­തി­യ­താ­യി വ­രു­ന്ന­വ­രോ­ടു് റൂ­ഫ്ടോ­പ്പിൽ മാ­ത്ര­മേ സർ­വീ­സ് ഉ­ള്ളു­യെ­ന്നു് പറയാൻ കാ­വൽ­ക്കാ­ര­നെ­യും ഏൽ­പ്പി­ച്ചു.

ഗ്ലാ­സ്സു­കൾ കൂ­ട്ടി­മു­ട്ടു­ന്ന­തി­ന്റെ ഒച്ച ബാ­റി­ലെ നേർ­ത്ത സം­ഗീ­ത­ത്തി­നി­ട­യി­ലും വ്യ­ക്ത­മാ­യി കേൾ­ക്കാ­മാ­യി­രു­ന്നു.

മ­ദ്യ­പാ­നി­ക­ളു­ടെ ശ്ര­ദ്ധ ശ­വ­ത്തി­ലേ­ക്കു് തി­രി­യാ­തി­രി­ക്കാ­നാ­യി ബാ­റി­ലെ വലിയ സ്ക്രീ­നി­ലെ വോ­ളി­യം മാ­നേ­ജർ കൂ­ട്ടി­വെ­ച്ചു. അതിൽ നി­ന്നു് 13 എ ഡി ബാൻ­ഡി­ന്റെ സം­ഗീ­തം പു­റ­ത്തേ­ക്കു് വന്നു.

ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ക­ട്ടു­ള്ള സ്ത്രീ അൽ­പ്പ­നേ­രം സ്ക്രീ­നിൽ നോ­ക്കി­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. രണ്ടു പെഗ് അവർ അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും തീർ­ത്തു ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു. ‘

സർ ഇ­നി­യെ­ന്താ­ണു് ചെ­യ്യേ­ണ്ട­തു്?’ വെ­യ്റ്റർ പ­തി­ഞ്ഞ സ്വ­ര­ത്തിൽ മാ­നേ­ജ­രോ­ടു് ചോ­ദി­ച്ചു. ‘

ധൃതി വെ­ക്കാ­തെ… ഞാൻ പറയാം. സാ­റി­പ്പോൾ തി­രി­ച്ചു വി­ളി­ക്കും.’

മാ­നേ­ജർ കൗ­ണ്ട­റിൽ ഇ­രു­ന്നു് ഒരു പെഗ് അ­ക­ത്താ­ക്കി. ഡ്യൂ­ട്ടി ടൈമിൽ അ­യാൾ­ക്കു് മാ­ത്ര­മേ മ­ദ്യ­പി­ക്കാ­നു­ള്ള അ­നു­വാ­ദ­മു­ള്ളൂ. എത്ര കു­ടി­ച്ചാ­ലും പ­രി­സ­ര­ബോ­ധം മ­റ­ക്കാ­ത്ത ഒരു ജ­ന്മ­മാ­യി­രു­ന്നു മാ­നേ­ജ­രു­ടേ­തു്. അയാൾ ഈ ഭൂ­മി­യി­ലെ ഏ­റ്റ­വും നല്ല ബാർ സൂ­ക്ഷി­പ്പു­കാ­ര­നാ­ണു്. നല്ല സ­മ­രി­യ­ക്കാ­രൻ…!

ബാ­റി­ന്റെ ആറാം നമ്പർ ടേ­ബി­ളിൽ ഏ­ഴു­പേർ ക­ഴി­ച്ചൊ­ഴു­വാ­ക്കി­യ കു­പ്പി­ക­ളും എ­ച്ചിൽ പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളും വെ­യ്റ്റർ എ­ടു­ത്തു മാ­റ്റി കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന­പ്പോൾ മേ­ശ­യു­ടെ താഴെ നി­ന്നു് ഒരു പേ­ഴ്സ് കി­ട്ടി. തു­ക­ലി­ന്റെ ബ്രാൻ­ഡ് പേ­ഴ്സ് ആ­യി­രു­ന്നു അതു്. അ­യാ­ള­തു് മേ­നേ­ജ­രെ ഏൽ­പ്പി­ച്ചു. സമയം പോ­കാ­നാ­യി മാ­നേ­ജർ അതു് തു­റ­ന്നു നോ­ക്കി. അതിൽ ഖനനം ചെ­യ്തെ­ടു­ത്ത, കൃ­ത്രി­മ ക­ണ്ണു് വെച്ച ഒരു ത­ല­യോ­ട്ടി­യു­ടെ ഫോ­ട്ടോ ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. കൂ­ടു­തൽ ഒ­ന്നും നോ­ക്കാ­തെ മാ­നേ­ജർ പേ­ഴ്സ് വ­ലി­പ്പിൽ നീ­ര­സ­ത്തോ­ടെ എ­ടു­ത്തു വെ­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് ബാ­ക്കി വന്ന മദ്യം ധൃ­തി­യിൽ ഒറ്റ വ­ലി­ക്കു് അ­ക­ത്താ­ക്കി. ടി­ഷ്യു പേ­പ്പർ കൊ­ണ്ടു് മുഖം ഒപ്പി.

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ മേ­നേ­ജ­രെ പൊ­തു­മ­ര്യാ­ദ ലം­ഘി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് വി­സി­ല­ടി­ച്ചു വി­ളി­ച്ചു. ഉ­ന്ന­ത­ങ്ങ­ളിൽ സ്വാ­ധീ­ന­മു­ള്ള ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­ന്റെ പെ­രു­മാ­റ്റം മേ­നേ­ജർ­ക്കു ഒ­ട്ടും ഇ­ഷ്ട­മാ­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും അയാൾ പു­ഞ്ചി­രി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് അ­ടു­ത്തേ­ക്കു് ചെ­ന്നു. ‘

എ­ന്താ­ണു് സർ?’ ‘

ആ കിളവൻ ത­ട്ടി­പ്പോ­യോ?’

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­ന്റെ ചോ­ദ്യം കേ­ട്ടു് മാ­നേ­ജർ തെ­ല്ലൊ­ന്നു പ­ക­ച്ചു പോയി. ‘

ഞാൻ ചോ­ദി­ച്ചെ­ന്നേ­യു­ള്ളൂ.’ അയാൾ ഇ­റ­ച്ചി ച­വ­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോൾ മാ­നേ­ജർ ശ്വാ­സം വി­ട്ടു. ‘

ഫി­റ്റാ­ണു് പഹയൻ.’ ‘

സർ നമ്മൾ ജീ­വി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്ന ഒരാളെ പറ്റി ഇ­ങ്ങി­നെ­യൊ­ക്കെ പ­റ­യു­ന്ന­തു് മോ­ശ­മ­ല്ലേ?’

മാ­നേ­ജർ പ്ര­യാ­സ­പ്പെ­ട്ടു് ചോ­ദി­ച്ചു. ‘

ബാറിൽ നേരം ചെ­ല­വി­ടു­ന്ന­വ­രൊ­ക്കെ എന്നേ മ­രി­ച്ച­വ­രാ­ടോ’.

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ഗൗ­ര­വ­ക്കാ­ര­നെ പോലെ അ­ഭി­ന­യി­ക്കു­ന്ന­താ­യി മാ­നേ­ജർ­ക്കു് തോ­ന്നി. ‘

ഓ കെ സർ.’

മാ­നേ­ജർ­ക്കു് അ­പ്പോൾ ഒരു കാൾ വന്നു. അയാൾ ധൃ­തി­യിൽ ന­ട­ന്നു് കൗ­ണ്ട­റിൽ കയറി കൈ പൊ­ത്തി പി­ടി­ച്ചു സം­സാ­രി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി.

ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ക­ട്ടു­ള്ള സ്ത്രീ വെ­യി­റ്റ­റെ ആം­ഗ്യം കാ­ണി­ച്ചു വി­ളി­ച്ചു. എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും ഓർഡർ പ­റ­യാ­നാ­കു­മെ­ന്നാ­ണു് വെ­യ്റ്റർ ക­രു­തി­യ­തു്. ‘

ഇ­രി­ക്കൂ…’ അവർ അ­യാ­ളോ­ടു് പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

ഇല്ല മാഡം… ക­സ്റ്റ­മ­റു­ടെ അ­ടു­ത്തി­രി­ക്കാൻ ഞ­ങ്ങൾ­ക്കു് അ­നു­വാ­ദ­മി­ല്ല.’ ‘

അവിടെ ഇ­രി­ക്കു­ന്ന വൃ­ദ്ധ­നെ എ­നി­ക്കു് നല്ല പ­രി­ച­യം തോ­ന്നു­ന്നു. പക്ഷേ, ആ­രാ­ണെ­ന്നു് ഒരു പി­ടി­യും കി­ട്ടു­ന്നി­ല്ല… ആ­രാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹം?’

വെ­യ്റ്റർ പ­രി­ഭ്ര­മി­ച്ചു പോയി. ‘

അതു് എ­നി­ക്ക­റി­യി­ല്ല മാഡം… ഇവിടെ നി­ത്യ­വും വ­രാ­റു­ണ്ടു്.’ ‘

ആ…’ ‘

എ­നി­ക്കൊ­രു റാ­ബി­റ്റ് ഫ്രൈ എ­ടു­ത്തോ­ളൂ…’ അവർ താൻ കു­ടി­ച്ചു പ­കു­തി­യാ­ക്കി­യ ഗ്ലാ­സ് ഇ­ട­ത്തെ കൈ കൊ­ണ്ടു് നീ­ക്കി വെ­ച്ചു.

മാ­നേ­ജ­രെ അ­സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യി നോ­ക്കി­കൊ­ണ്ടു് വെ­യ്റ്റർ അ­ടു­ക്ക­ള­യി­ലേ­ക്കു് ന­ട­ന്നു. മാ­നേ­ജർ ഫോൺ സം­സാ­രം നിർ­ത്തു­ന്ന മ­ട്ടി­ല്ല.

ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ഉള്ള സ്ത്രീ ആ വൃ­ദ്ധ­നെ പറ്റി ഓ­രോ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി. തന്റെ ഇ­രു­പ­താം വ­യ­സ്സിൽ ക­ടൽ­ക്ക­ര­യി­ലെ ഫ്ലാ­റ്റിൽ താ­മ­സി­ക്കു­ന്ന കാ­ല­ത്തു്, ഒരു ന­ട്ടു­ച്ച നേ­ര­ത്തു് ക­ത­കി­നു് മു­ട്ടി­യ മ­നു­ഷ്യ­നു് ഇ­യാ­ളു­ടെ മു­ഖ­ച്ഛാ­യ ആ­യി­രു­ന്നു. അ­ന്നു്… ഓ… അതു് ഓർ­ക്കു­മ്പോൾ ഇ­ന്നും കാ­ലി­ടു­ക്കിൽ വലിയ നീ­റ്റ­ലാ­ണു്. ചു­ണ്ടു പൊ­ട്ടി­യ വേ­ദ­ന­യാ­ണു്. എത്ര ക്രൂ­ര­മാ­യാ­ണു്, യാ­തൊ­രു മ­യ­വു­മി­ല്ലാ­തെ… എന്നെ… അതെ ഇയാൾ അയാൾ ത­ന്നെ­യാ­ണു്. അവർ ഗ്ലാ­സി­ലെ മദ്യം വളരെ സാ­വ­ധാ­നം നു­ണ­ഞ്ഞു. മ­റ്റൊ­ന്നു് ഒ­ഴി­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് അതും തീർ­ത്തു.

അവർ എല്ലാ ആഴ്ച അ­വ­സാ­ന­വും ബാറിൽ വരും. ഒരു ഫുൾ ജെ ഡി പറയും. അതു് തീർ­ത്തി­ട്ടേ അവർ പോ­കാ­റു­ള്ളൂ. മി­ക്ക­പ്പോ­ഴും സാ­റി­നൊ­പ്പ­മാ­ണു് ബാറിൽ നി­ന്നു് രാ­ത്രി­യി­ലേ­ക്കു് ഇ­റ­ങ്ങു­ന്ന­തു്.

images/elam-1.jpg

അവർ വൃ­ദ്ധ­നെ നോ­ക്കി­കൊ­ണ്ടു് തന്റെ തു­ട­യി­ടു­ക്കിൽ വെ­റു­തെ കൈ വെ­ച്ചു. അ­സ്വ­സ്ഥ­യാ­യ അവർ ഉടനെ ക­ര­യു­മെ­ന്നു് തോ­ന്നി. അ­ന്നേ­രം കുറെ ഓ­മ­ന­ത്ത­മു­ള്ള വെ­ളു­ത്ത മു­യ­ലു­കൾ അ­വ­രു­ടെ കാ­ലി­ടു­ക്കിൽ നി­ന്നും പു­റ­ത്തേ­ക്കി­റ­ങ്ങി ബാറിൽ മേയാൻ തു­ട­ങ്ങി. അ­തി­ലൊ­ന്നി­നെ മ­ടി­യി­ലെ­ടു­ത്തു വെ­ച്ച­തും അതു് അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യി. അ­വ­രു­ടെ ക­ണ്ണു് നി­റ­ഞ്ഞു. ബാ­റി­ലെ സ്ക്രീൻ ഒരു നി­മി­ഷ­നേ­ര­ത്തേ­ക്കു് ഓഫ് ആ­യി­പോ­യി. അതിൽ ഇ­രു­ട്ടു് പ­ര­ന്നു. “ദൈ­വ­മ­ല്ല അ­പ­രി­ചി­ത­രാ­ണു് ഒ­രാ­ളു­ടെ ജീ­വി­തം ട്യൂൺ ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്”. അവർ അ­ടു­ത്ത ഗ്ലാ­സ് നി­റ­ച്ചു. അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും ടേ­ബി­ളിൽ മു­യ­ലി­റ­ച്ചി വ­ര­ട്ടി­യ­തു് എത്തി. ‘

ന­ന്നാ­യി പെ­പ്പർ ഇ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു് അല്ലേ… ഫൈൻ.’ തന്റെ മ­നോ­ഹ­ര­മാ­യ മുടി ഉ­ഴി­ഞ്ഞു കൊ­ണ്ടു് അവർ പ­റ­ഞ്ഞു.

വെ­യ്റ്റർ ആ­ത്മാ­ഭി­മാ­ന­ത്തോ­ടെ അ­വ­രു­ടെ മു­ന്നിൽ നി­ന്നു. ‘

അ­പ്പോൾ ആ വൃ­ദ്ധ­നെ പറ്റി നി­ങ്ങൾ­ക്കു് യാ­തൊ­ന്നും അ­റി­യി­ല്ല?’ അവർ വീ­ണ്ടും സം­ശ­യാ­ലു­വാ­യി. ‘

ഇല്ല മാഡം… മാ­സ­ങ്ങ­ളാ­യി മാ­ഡ­വും ഈ ബാറിൽ വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. പക്ഷേ, മാഡം ആ­രാ­ണെ­ന്നോ എ­ന്തു് ചെ­യ്യു­ന്നു­വെ­ന്നോ എവിടെ താ­മ­സി­ക്കു­ന്നു­യെ­ന്നോ എ­നി­ക്ക­റി­യി­ല്ല­ല്ലോ. ബാറിൽ വ­രു­ന്ന പ­തി­വു­കാ­രു­ടെ അ­ഭി­രു­ചി­കൾ മാ­ത്ര­മേ ഞ­ങ്ങൾ­ക്കു് അറിയൂ.’ പല ജാതി മ­നു­ഷ്യ­രോ­ടു് ഇ­ട­പ­ഴ­കി ശീ­ലി­ച്ച ചാ­തു­ര്യ­ത്തോ­ടെ വെ­യ്റ്റർ ശാ­ന്ത­സ്വ­ര­ത്തിൽ പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

ഐ ആം ലേഡി മാ­ക്ബ­ത്ത്…’ അവർ സാ­മാ­ന്യം ഉ­റ­ക്കെ നീ­ണ്ടു­നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരു ചിരി പ്ര­സ­രി­പ്പി­ച്ചു.

വെ­യ്റ്റർ ആ സ്ത്രീ­യു­മാ­യി കുറെ നേരം സം­സാ­രി­ക്കു­ന്ന­തിൽ മാ­നേ­ജർ­ക്കു് നീരസം തോ­ന്നി. ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ഉള്ള സ്ത്രീ ഗ്ലാ­സിൽ ഒ­ഴി­ച്ച­തു് ഓൺ ദി റോ­ക്ക്സ് ആയി അ­ടി­ച്ചു കൊ­ണ്ടേ ഇ­രു­ന്നു.

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­നു് ഇതു് ക­ണ്ടു് ഉ­ള്ളിൽ ചിരി പൊ­ട്ടി. അയാൾ ഇ­റ­ച്ചി ച­വ­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് ഏ­റെ­നേ­രം അ­വ­രെ­ത്ത­ന്നെ നോ­ക്കി­യി­രു­ന്നു.

മാ­നേ­ജ­രു­ടെ നിർ­ദ്ദേ­ശ­പ്ര­കാ­രം വെ­യ്റ്റർ അ­സ്വ­സ്ഥ­ത­യോ­ടെ, തേ­ക്കു് തടി കൊ­ണ്ടു് നിർ­മ്മി­ച്ച കൗ­ണ്ട­റി­ലെ റാ­ക്കിൽ പുതിയ ഇനം ബ്രാൻ­ഡു­കൾ അ­ടു­ക്കി­വെ­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി. ഇ­ന്നു് താൻ മാ­ത്ര­മേ സെർവ് ചെ­യ്യാൻ ഉള്ളൂ. ബി­ല്ലിം­ഗ് സെ­ക്ഷ­നി­ലും ആ­ളി­ല്ല. വ­ല്ലാ­ത്ത ഒരു ദി­വ­സ­മാ­ണി­ന്നു്. അയാൾ റൂ­ഫ്ടോ­പ്പി­ലെ ഡ്യൂ­ട്ടി ഒ­ഴി­വാ­ക്കി­യ­തിൽ ഖേ­ദി­ച്ചു. വമ്പൻ ടി­പ്സ് കി­ട്ടു­മ­ല്ലോ­യെ­ന്നു നി­ന­ച്ചാ­ണു് ഈ എ­ക്സ്ട്രാ ഡ്യൂ­ട്ടി ചോ­ദി­ച്ചു വാ­ങ്ങി­യ­തു്. അതു് അ­ബ­ദ്ധ­മാ­യോ…? അ­സ്വ­സ്ഥ വി­ചാ­ര­ങ്ങൾ­ക്കി­ട­യിൽ കു­പ്പി­കൾ കൂ­ട്ടി­മു­ട്ടി. അ­യാ­ളു­ടെ ഉ­ള്ളൊ­ന്നു കാളി. വീണു പൊ­ട്ടി­യാൽ ആ ബ്രാൻ­ഡി­ന്റെ കാശ് ശ­മ്പ­ള­ത്തിൽ നി­ന്നു പോകും. ‘സാറേ ഇ­തി­പ്പോ കുറെ നേ­ര­മാ­യി… ഇ­നി­യും വൈ­കി­യാൽ ശ­വ­ത്തെ കി­ട­ത്ത­ണ­മെ­ങ്കിൽ എ­ല്ലൊ­ക്കെ തല്ലി പൊ­ട്ടി­ച്ചു നി­വർ­ത്തേ­ണ്ടി­വ­രും… ശ­രീ­ര­ത്തി­ന്റെ ചൂ­ടാ­റും മു­മ്പേ ശ­വ­ത്തെ കി­ട­ത്തേ­ണ്ടേ?’

അയാൾ തന്റെ അ­സ്വ­സ്ഥ­ത മാ­നേ­ജർ­ക്കു് പ­കർ­ന്നു കൊ­ടു­ത്തു. ‘

സാ­റി­പ്പോൾ ഇ­ങ്ങോ­ട്ടു വ­രാ­മെ­ന്നു പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടു്. താൻ എന്നെ കൂടി ടെൻഷൻ ആ­ക്ക­ല്ലേ.’ മാ­നേ­ജർ കൗ­ണ്ട­റി­ലെ ഉ­യർ­ന്ന ക­സേ­ര­യിൽ പ്ര­യാ­സ­പ്പെ­ട്ടി­രു­ന്നു. മദ്യം തീർ­ന്ന­പ്പോൾ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാർ രാ­ഷ്ട്രീ­യം പ­റ­ച്ചിൽ നിർ­ത്തി. ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രൻ ബാ­ത്റൂ­മി­ലേ­ക്കു പോ­യ­പ്പോൾ സ­ഹ­മ­ദ്യ­പൻ വൃ­ദ്ധ­നെ തന്നെ നോ­ക്കി­യി­രു­ന്നു. ജീ­വി­ത­ത്തിൽ എ­വി­ടെ­യോ വെ­ച്ചു് ഞാൻ ഇയാളെ ക­ണ്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഒ­ന്ന­ല്ല പ­ല­വ­ട്ടം. പക്ഷേ, അതു് എവിടെ വെ­ച്ചാ­ണു്? നല്ല പ­രി­ച­യ­മു­ള്ള ഒരാളെ പെ­ട്ട­ന്നു് മ­റ­ന്നു പോ­യാ­ലു­ള്ള ഒരു തരം നീ­റ്റൽ അ­പ്പോൾ ആ ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നെ പിടി കൂടി. അവൻ അ­ച്ചാർ തൊ­ട്ടു നക്കി. വീ­ണ്ടും ഓർ­മ്മ­ക­ളിൽ പരതി. അ­സ്വ­സ്ഥ­നാ­യി. ‘

ഇതു് ആ ചെ­കു­ത്താൻ ഡോ­ക്ടർ തന്നെ. അയാൾ ഇത്ര പെ­ട്ട­ന്നു് വൃ­ദ്ധ­നാ­യി പോയോ…? പക്ഷേ, ആ ഹെയർ സ്റ്റൈ­ലി­നു് യാ­തൊ­രു മാ­റ്റ­വും ഇല്ല. അതെ… ഇതു് അയാൾ ത­ന്നെ­യാ­ണു്. ചെ­കു­ത്താൻ ഡോ­ക്ടർ…!

വ­ല്യ­പ്പ­ച്ച­ന്റെ കാലു് മു­റി­ച്ച പന്നി…’

പ­തി­ന­ഞ്ചു വർഷം മു­മ്പാ­ണു് സംഭവം. വ­ല്യ­പ്പ­ച്ചൻ നല്ല പു­ക­വ­ലി­ക്കാ­രൻ ആ­യി­രു­ന്നു. തെ­ര­പ്പു ബീ­ഡി­യാ­ണു് മൂ­പ്പ­രു­ടെ മെയിൻ ഐറ്റം. വെ­ള്ളം കു­ടി­ക്കാൻ കി­ട്ടി­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും വേ­ണ്ടി­യി­ല്ല ബീഡി വേണം എന്ന അ­വ­സ്ഥ­യാ­യി­രു­ന്നു. അ­ങ്ങി­നെ വർ­ഷ­ങ്ങൾ പുക വ­ലി­ച്ചു വ­ലി­ച്ചു കാ­ലി­ലെ ഞെ­ര­മ്പു­ക­ളിൽ നി­ക്കോ­ട്ടിൻ അ­ടി­ഞ്ഞു കൂടി വേ­ദ­ന­യൊ­ന്നും അ­റി­യാ­തെ­യാ­യി. എ­വി­ടെ­യോ തട്ടി പ­ഴു­ത്ത­തൊ­ന്നും പു­ള്ളി അ­റി­ഞ്ഞി­ല്ല. പ­ഴു­പ്പു് മ­ണ­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോ­ഴാ­ണു് ആ­ശു­പ­ത്രി­യിൽ എ­ത്തി­യ­തു്. ഈ ചെ­കു­ത്താൻ ഡോ­ക്ടർ ആ­യി­രു­ന്നു നോ­ക്കി­യി­രു­ന്ന­തു്. ഡോ­ക്ടർ മു­ട്ടി­നു താഴെ കാലു് മു­റി­ക്കാൻ നിർ­ദ്ദേ­ശി­ച്ചു. അതു് ചെ­യ്തു. പക്ഷേ, പ്ര­ശ്നം അവിടം കൊ­ണ്ടൊ­ന്നും അ­വ­സാ­നി­ച്ചി­ല്ല. ചെ­കു­ത്താൻ ഡോ­ക്ട­റു­ടെ ആ­ശു­പ­ത്രി­യിൽ നി­ന്നു് കാലു് രോഗി തന്നെ കൊ­ണ്ടു­പോ­ക­ണ­മെ­ന്നു് പ­റ­ഞ്ഞു. അ­വർ­ക്കു് അതു് ഡി­സ്പോ­സ് ചെ­യ്യാ­നു­ള്ള സം­വി­ധാ­നം ഇ­ല്ല­ത്രെ. നി­യ­മ­വും അ­നു­വ­ദി­ക്കു­ന്നി­ല്ലാ­യെ­ന്നാ­ണു് അ­ന്നു് ഡോ­ക്ടർ പ­റ­ഞ്ഞ­തു്. വീ­ട്ടു­കാർ കു­ടു­ങ്ങി. ഇനി കാലു് എ­ന്തു് ചെ­യ്യും. വീ­ട്ടു പ­റ­മ്പി­ലൊ­ന്നും കു­ഴി­ച്ചി­ടാൻ സ്ഥ­ല­മി­ല്ല. അ­വ­സാ­നം പ­ള്ളി­ല­ച്ച­ന്റെ അ­ടു­ത്തു് പോയി സം­സാ­രി­ച്ചു. സെ­മി­ത്തേ­രി­യിൽ ഒ­രി­ട­ത്തു കു­ഴി­ച്ചി­ടാ­നു­ള്ള അ­നു­വാ­ദം കി­ട്ടി. വ­ല്യ­പ്പ­ച്ചൻ പെ­ട്ടി­യി­ലാ­കും മു­മ്പു് വ­ല്യ­പ്പ­ച്ച­ന്റെ കാലു് സെ­മി­ത്തേ­രി­യിൽ വി­ശ്ര­മി­ച്ചു. ഉ­യിർ­ത്തെ­ഴു­ന്നേ­റ്റു…!

തന്റെ കാലു് കു­റു­ക്ക­ന്മാർ മാ­ന്തി പു­റ­ത്തി­ടു­മെ­ന്നു് ദു­സ്വ­പ്നം ക­ണ്ടു് ആധി പി­ടി­ച്ചാ­ണു് അ­വ­സാ­നം വ­ല്യ­പ്പ­ച്ചൻ പോ­യ­തു്. ‘

നീ ധ്യാ­ന­ത്തി­ലി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണോ?’ തലയിൽ രണ്ടു കൈയും വെ­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്ന കൂ­ട്ടു­കാ­ര­നോ­ടു് ചു­വ­ന്ന ടി ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രൻ ചോ­ദി­ച്ചു. ‘

ഫി­റ്റാ­യാൽ ഞാൻ നി­ന്നെ പോലെ അ­ല്ലെ­ടാ… എ­നി­ക്കു് പഴയ കാ­ര്യ­ങ്ങൾ തി­ക­ട്ടി വരും.’ അവൻ ബാ­ത്റൂ­മി­ലേ­ക്കു് ന­ട­ന്നു. മ­ന­സ്സു് മു­ഴു­വൻ ആ വൃ­ദ്ധ­നെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള വി­ചാ­ര­ങ്ങ­ളാ­ണു്. മൂ­ത്ര­ത്തോ­ടൊ­പ്പം അ­വ­ന്റെ അ­സ്വ­സ്ഥ­ത ഒ­ലി­ച്ചു പോയി. അ­തി­നാൽ വൃ­ദ്ധ­നോ­ടു് പോയി സം­സാ­രി­ക്ക­ണ­മെ­ന്ന തീ­രു­മാ­നം അ­വ­നു­പേ­ക്ഷി­ച്ചു. ഭാ­ര­മൊ­ഴി­ഞ്ഞ മ­ന­സ്സു­മാ­യാ­ണു് അവൻ ക­സേ­ര­യിൽ വ­ന്നി­രു­ന്ന­തു്. ‘

ന­മു­ക്കു് ഓ­രോ­ന്നു് കൂടി പറയാം അല്ലേ?’ കൂ­ട്ടു­കാ­രൻ പ­റ­ഞ്ഞ­തി­നോ­ടു് അവൻ ത­ല­യാ­ട്ടി. അവർ ഓർഡർ പ­റ­ഞ്ഞു. ‘ര­ണ്ടു് ലാർജ് റി­പീ­റ്റ്… ഒരു ബി­യ­റും.’ ‘

എടോ നീ ആ കി­ഴ­വ­നെ ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചോ?’ ‘

നമ്മൾ ക­ഴി­ഞ്ഞ ആഴ്ച വ­ന്ന­പ്പോ­ഴും അയാൾ അതേ ടേ­ബി­ളി­ലി­രു­ന്നു് കു­ടി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യ­നാ­യാൽ വാർ­ദ്ധ­ക്യം ഇ­ങ്ങി­നെ ആ­ഘോ­ഷി­ക്ക­ണം… ഹി ഈസ് എ ബോൾഡ് മാൻ… അ­യാ­ളു­ടെ സ്റ്റാ­ലി­ന്റേ­തു പോ­ലു­ള്ള മീശ കണ്ടോ?’ ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട്കാ­രൻ കു­ലു­ങ്ങി ചി­രി­ച്ചു. കൂ­ട്ടു­കാ­ര­നും ചി­രി­ച്ചു. അവൻ തന്റെ വി­ചാ­ര­ങ്ങ­ളിൽ ന­ട­ക്കു­ന്ന ഒ­റ്റ­കാ­ലി­നെ മ­ണ്ണി­ട്ടു് മൂടി. ‘

സ­മ­യ­മാം ര­ഥ­ത്തിൽ നാം സ്വർ­ഗ്ഗ­യാ­ത്ര ചെ­യ്യു­ന്നു…’ ബാ­റി­ലെ സ്ഥി­ര­ത­യെ ഹ­നി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­ന്റെ പാ­ട്ടു് ഉ­ച്ച­ത്തിൽ മു­ഴ­ങ്ങി. മാ­നേ­ജർ­ക്കു് ഇതു് കേ­ട്ടു് ശ­രി­ക്കും ക­ലി­യി­ള­കി. അയാൾ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­ര­ന്റെ അ­ടു­ത്തു് ചെ­ന്നു് ‘സർ മ­റ്റു­ള്ള­വർ­ക്കു് ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടാ­കും’ എ­ന്നു് പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

ഓക്കേ… ഓക്കേ…’

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ഒരു കൊ­ച്ചു കു­ഞ്ഞി­നെ പോലെ ക്ഷമ യാ­ചി­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് തന്റെ തന്നെ നി­ഴ­ലി­നെ നോ­ക്കി­യി­രു­ന്നു. ഈ ലോ­ക­ത്തു അ­യാൾ­ക്കു് ഏ­റ്റ­വും സ­മാ­ധാ­നം ല­ഭി­ക്കു­ന്ന കാ­ര്യം അ­താ­ണെ­ന്ന പോലെ.

ബാറിൽ ന­ട­ക്കു­ന്ന കാ­ര്യ­ങ്ങൾ­ക്കൊ­ന്നും അധികം ശ്ര­ദ്ധ കൊ­ടു­ക്കാ­തെ ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ഉള്ള സ്ത്രീ കു­പ്പി­യി­ലു­ള്ള­തു് പ­കു­തി­യാ­ക്കി­യി­രു­ന്നു. മു­മ്പു് കണ്ട പ്ര­സ­രി­പ്പൊ­ന്നും ഇ­പ്പോൾ അ­വ­രു­ടെ മു­ഖ­ത്തി­ല്ല.

അവർ ഒരു ലാർജ് കൂടി ഒ­ഴി­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് തന്റെ മ­നോ­ഹ­ര­മാ­യ ചു­വ­ന്ന നെയിൽ പോ­ളി­ഷ് ചെയ്ത വിരൽ ഗ്ലാ­സിൽ മു­ക്കി, അ­തി­ന്റെ ഭംഗി നോ­ക്കി­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ ഫോണിൽ ആ ചി­ത്രം പ­കർ­ത്തി എ­ഡി­റ്റ് ചെയ്ത ശേഷം ഇൻ­സ്റ്റാ­ഗ്രാ­മിൽ പോ­സ്റ്റ് ചെ­യ്തു.

ശ­വ­ത്തി­ന്റെ പോ­ക്ക­റ്റിൽ കി­ട­ന്ന മൊബൈൽ വീ­ണ്ടും അ­ടി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി. വെ­യ്റ്റർ ഒരു ബി­യ­റു­മാ­യി ശ­വ­ത്തി­ന്റെ അ­രി­കി­ലേ­ക്കെ­ത്തി­യ­തും റി­ങ്ങ് നി­ല­ച്ചു. റേ­ഞ്ചു പോ­യ­തു് കൊ­ണ്ടാ­ണോ ചാർജ് തീർ­ന്ന­തു് കൊ­ണ്ടാ­ണോ അതോ ആരും വി­ളി­ക്കാ­ത്ത­തു കൊ­ണ്ടാ­ണോ എ­ന്ന­റി­യി­ല്ല പി­ന്നീ­ടു് ഫോൺ ശ­ബ്ദി­ച്ച­തേ­യി­ല്ല.

വെ­യി­റ്റർ­ക്കു് ഈ കളി മ­ടു­ത്തു തു­ട­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു. ഇതു് പു­ലി­വാ­ലാ­കും. ഇ­വ­രൊ­ക്കെ വലിയ ആ­ളു­ക­ളാ­ണു്. സ്വാ­ധീ­ന­മു­ള്ള­വ­രാ­ണു്. തന്റെ ചെറിയ ജീ­വി­തം ഈ അരണ്ട വെ­ളി­ച്ച­ത്തിൽ ഒ­ടു­ങ്ങി പോ­കു­മോ എ­ന്ന­യാൾ ഭ­യ­ന്നു. അ­പ്പോൾ അയാൾ ഒ­രാ­ഴ്ച മു­മ്പു് വ­ഴ­ക്കി­ട്ടു് പോയ ഭാ­ര്യ­യെ ഓർ­ത്തു. അവൾ ഉ­ണ്ടാ­ക്കാ­റു­ള്ള മീൻ­ക­റി നാവിൽ രു­ചി­ച്ച­പ്പോൾ അ­യാൾ­ക്കു് ക­ര­ച്ചിൽ വന്നു. കു­ടി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­മ്പോൾ വൃ­ദ്ധൻ മ­രി­ച്ചു­പോ­യി­യെ­ന്നു് ഉ­റ­ക്കെ വി­ളി­ച്ചു പറയാൻ തോ­ന്നി.

അ­ന്നേ­രം ആരോ അ­യാ­ളു­ടെ തോളിൽ കൈ വെ­ച്ചു. മാ­നേ­ജർ ആണു്. “ഇ­പ്പോൾ സാറ് വി­ളി­ച്ചി­രു­ന്നു. കസേര സഹിതം ശ­വ­ത്തെ സർ­വീ­സ് ലി­ഫ്റ്റ് വഴി താ­ഴേ­ക്കി­റ­ക്കാ­നാ­ണു് നിർ­ദ്ദേ­ശി­ച്ച­തു്.”

മ­ര­ണ­ശേ­ഷ­മു­ള്ള ദുർ­വി­ധി­യെ പറ്റി മാ­നേ­ജർ­ക്കു് അ­പ്പോൾ തെ­ല്ലു സ­ങ്ക­ട­മു­ണ്ടാ­യി. അയാൾ ഉടനെ ചെ­ന്നു് സം­ഗീ­ത­ത്തി­ന്റെ വോ­ളി­യം കു­റ­ച്ചു. ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ഇട്ട ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രൻ വെ­യി­റ്റ­റെ വി­ളി­ച്ചു. കൈ­യ്യി­ലു­ള്ള ബിയർ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ ടേ­ബി­ളിൽ വെ­ക്ക­ണോ അതോ തി­രി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു­പോ­ക­ണോ എന്ന സ­ന്ദേ­ഹം അ­പ്പോ­ഴാ­ണു് വെ­യി­റ്റർ­ക്കു് മാ­റി­യ­തു്. അയാൾ ബി­യ­റു­മാ­യി ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രു­ടെ ടേ­ബി­ളി­ന­രി­കിൽ സ­ന്തോ­ഷം വ­രു­ത്തി നി­ന്നു. ‘

ഇനി ഒ­ന്നും വേണ്ട… ബി­ല്ല് എ­ടു­ത്തോ­ളൂ.’

ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ധ­രി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­രൻ ഇതു് പ­റ­യു­മ്പോൾ അ­വ­ന്റെ കൂ­ട്ടു­കാ­രൻ തല ഉ­യർ­ത്താ­തെ തന്റെ നീല ബ്രാൻ­ഡ­ഡ് ബോ­ട്ട് ഷൂ­വി­ലേ­ക്കും നോ­ക്കി­യി­രി­പ്പാ­യി­രു­ന്നു.

ഒരു ഫുൾ ബോ­ട്ടിൽ പ­കു­തി­യി­ല­ധി­കം തീർ­ത്തി­ട്ടും ഷോർ­ട്ട് ഹെ­യ­റു­ള്ള സ്ത്രീ­ക്കു് യാ­തൊ­രു ഭാ­വ­വ്യ­ത്യാ­സ­വും ഉ­ണ്ടാ­യി­ല്ല. അവർ ഒ­ന്നു് എ­ഴു­നേ­റ്റു നി­ന്നു് പാ­ന്റ്സി­ന്റെ മുൻ­പോ­ക്ക­റ്റിൽ നി­ന്നു് മൊബൈൽ എ­ടു­ത്തു ടേ­ബി­ളിൽ വെ­ച്ചു. പ്ര­യാ­സ­പ്പെ­ട്ടു് നമ്പർ ഡയല് ചെ­യ്യാൻ ശ്ര­മി­ച്ചെ­ങ്കി­ലും സാ­ധി­ച്ചി­ല്ല. പി­ന്നെ ചു­റ്റി­ലും നോ­ക്കി­യ­പ്പോൾ മു­യ­ലു­കൾ ഓടി ക­ളി­ക്കു­ന്ന­താ­യി അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ട്ടു. വ­ല്ലാ­തെ പേടി തോ­ന്നി­യ­തി­നാൽ അവർ ര­ണ്ടു് കൈ­പ്പ­ത്തി കൊ­ണ്ടും തു­ട­യി­ടു­ക്കിൽ പൊ­ത്തി­പ്പി­ടി­ച്ചു വി­തു­മ്പി. ബാർ ഇ­തൊ­ന്നും അ­റി­ഞ്ഞ­തേ­യി­ല്ല. ശവം ഒ­ന്നും കാ­ണാ­ത്ത­തു പോലെ ക­ണ്ണ­ട­ച്ചി­രു­ന്നു.

ബി­ല്ല് വ­ന്ന­പ്പോൾ അ­റ്റു­പോ­യ ഒരു കാലു് ബാ­റി­ലൂ­ടെ ന­ട­ക്കു­ന്ന­താ­യി കൂ­ട്ടു­കാ­രൻ ചു­വ­ന്ന ടീ­ഷർ­ട്ട് ഇട്ട ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­നോ­ടു് ഭയം പ­റ­ഞ്ഞു. ‘

നീ ഫി­റ്റ് ആയാൽ എ­പ്പോ­ഴും ഒരു മാ­ന്ത്രി­കൻ ആണു്.’ ‘

എടാ ആ കിഴവൻ ഒരു പി­ശാ­ചാ­ണു്…’ ‘

പോടോ… പു­റ­ത്തു പോയി വാളു് വെ­ച്ചാൽ നി­ന്റെ പ്ര­ശ്നം മാ­റി­ക്കൊ­ള്ളും.’ അവർ ടി­പ്സ് കൊ­ടു­ത്തു ബാ­റി­ന്റെ പിൻ­വാ­തി­ലി­ലൂ­ടെ പു­റ­ത്തേ­ക്കി­റ­ങ്ങി.

ശവം ഭാ­ഗ്യം കൊ­ണ്ടു് വ­ന്നി­രി­ക്കു­ന്നു. അ­വ­ന്മാർ അ­ഞ്ഞൂ­റു് രൂ­പ­യാ­ണു് ടി­പ്സ് വെ­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. വെ­യി­റ്റർ­ക്കു അ­തി­യാ­യ സ­ന്തോ­ഷം തോ­ന്നി. അയാൾ ശാ­പ­വാ­ക്കു­കൾ പ­റ­യാ­തെ അ­വ­രു­ടെ എ­ച്ചിൽ പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളെ­ടു­ത്തു കൊ­ണ്ടു് പോയി.

ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ബാ­ത്റൂ­മി­ലേ­ക്കു പോ­കു­ന്ന വഴി കൗ­ണ്ട­റിൽ ര­ണ്ടു് കൈയും കു­ത്തി നി­ന്നു. മാ­നേ­ജർ അയാളെ വിനയം അ­ഭി­ന­യി­ച്ചു കൊ­ണ്ടാ­ണു് നേ­രി­ട്ട­തു്. ‘

ആ വൃ­ദ്ധ­നെ എ­നി­ക്ക­റി­യാം…’ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ പ­റ­ഞ്ഞു.

അയാൾ ഒരു നല്ല മ­നു­ഷ്യ­നാ­ണു്. ഞാൻ കു­ട്ടി­യാ­യി­രി­ക്കു­മ്പോൾ ആ­ദ്യ­മാ­യി എന്നെ കടൽ കാ­ണി­ക്കാൻ കൊ­ണ്ടു­പോ­യ അ­യൽ­വാ­സി­യു­ടെ മു­ഖ­മാ­ണു് അ­യാൾ­ക്കു്. ‘

ഇയാൾ ത­ല­വേ­ദ­ന­യാ­കു­ന്ന ല­ക്ഷ­ണ­മാ­ണ­ല്ലോ…’ മാ­നേ­ജർ ചി­രി­ച്ചു…

തി­രി­ച്ചു ചി­രി­ക്കാ­തെ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ബാ­ത്റൂ­മി­ലേ­ക്കു് ന­ട­ന്നു.

ശ­വ­ത്തി­ന­രി­കി­ലേ­ക്കു അയാൾ ചെ­ന്ന­തേ­യി­ല്ല. മാ­നേ­ജ­രും വെ­യി­റ്റ­റും വലിയ സ്ക്രീ­നിൽ പ­തി­മൂ­ന്നു എ ഡി ബാൻ­ഡി­ന്റെ സം­ഗീ­തം ആ­സ്വ­ദി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് നി­ന്നു. ഒരു നി­മി­ഷം അവർ ശ­വ­ത്തെ പറ്റി മാ­ത്രം മ­റ­ന്നു പോ­യി­രു­ന്നു. ബാ­ത്റൂ­മിൽ നി­ന്നു ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ വരാൻ വൈ­കു­ന്ന­തു് ക­ണ്ടു് മാ­നേ­ജർ വെ­യി­റ്റ­റോ­ടു് ക­ണ്ണു് കൊ­ണ്ടു് എന്തോ ആം­ഗ്യം കാ­ണി­ച്ചു. വെ­യ്റ്റർ ശവം ഇ­രു­ന്ന കസേര വ­ലി­ച്ചു അ­രി­കി­ലേ­ക്കു് നീ­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ച്ചു. കസേര നീ­ക്കു­ന്ന ഒച്ച കേ­ട്ടു് ഷോർ­ട്ട് ഹെയർ ഉള്ള സ്ത്രീ തല ഉ­യർ­ത്തി നോ­ക്കി. വെ­യ്റ്റർ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ കൈ­യ്യിൽ നി­ന്നു് ബിയർ ഗ്ലാ­സ് വി­ടു­വി­ച്ചു. അ­പ്പോൾ ശവം ഇ­വ­രെ­ല്ലാം തന്നെ പറ്റി എ­ന്തെ­ല്ലാ­മാ­ണു് ചി­ന്തി­ച്ചു കൂ­ട്ടു­ന്ന­തെ­ന്നു് വ്യ­സ­ന­ഭാ­വം വ­രു­ത്തി അ­ന­ങ്ങാ­തി­രു­ന്നു. ഇ­പ്പോ­ഴാ­ണു് വെ­യ്റ്റ­റും ശ­വ­ത്തി­ന്റെ മുഖം ശ്ര­ദ്ധി­ച്ച­തു്. ക­ണ്ടാൽ മ­രി­ച്ച ഒ­രാ­ളാ­ണെ­ന്നു് തോ­ന്നു­ക­യേ ഇല്ല.

ജീ­വി­ത­ത്തിൽ എ­പ്പോ­ഴോ അ­ടു­ത്തി­ട­പ­ഴ­കി­യ, കേ­ട്ട­റി­ഞ്ഞ ഒരാളെ പോലെ തോ­ന്നി­യെ­ങ്കി­ലും ശ­വ­ത്തെ വെ­യി­റ്റർ­ക്കു കൃ­ത്യ­മാ­യി നിർ­വ­ചി­ക്കാ­നാ­യി­ല്ല. ഒരാൾ ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ച മൊബൈൽ ഫോൺ മ­ര­ണ­ശേ­ഷം അയാളെ കൂ­ടു­തൽ വെ­ളി­പ്പെ­ടു­ത്തു­മെ­ന്നു് വെ­യ്റ്റർ­ക്കു മ­ന­സ്സി­ലാ­യി. ശ­വ­ത്തി­ന്റെ കീ­ശ­യി­ലെ മൊബൈൽ ഫോൺ ഒ­ന്നു് റിങ് ചെ­യ്യാൻ വേ­ണ്ടി അയാൾ ആ­ത്മാർ­ത്ഥ­മാ­യി ആ­ഗ്ര­ഹി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു.

താൽ­ക്കാ­ലി­ക നിരാശ ബാ­ധി­ച്ച ഒരു കു­ട്ടി­യെ പോലെ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ വാ­ഷ്റൂ­മിൽ നി­ന്നു ഇ­രി­പ്പി­ട­ത്തിൽ വ­ന്നി­രു­ന്നു തന്റെ മ­ന­സ്സി­നോ­ടു­പോ­ലും സം­സാ­രി­ക്കാ­തെ ബാ­റ­ട­ക്കു­ന്ന­തു വരെ അവിടെ ത­ട­വി­ലെ­ന്ന പോലെ ഇ­രി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നു് അ­യാൾ­ക്കു­ണ്ടാ­യി. ബാ­റി­ലെ അരണ്ട വെ­ളി­ച്ച­മോ സം­ഗീ­ത­മോ പെൺ സാ­ന്നി­ധ്യ­മോ തന്നെ പറ്റി ഓർ­ക്കു­ന്ന­വ­രു­ടെ ദു­ഷി­ച്ച മ­ന­സ്സോ അ­പ്പോൾ അയാളെ ബാ­ധി­ച്ച­തേ­യി­ല്ല.

ബാർ മാ­നേ­ജർ വെ­യ്റ്റ­റെ സ്നേ­ഹ­പൂർ­വ്വം വി­ളി­ച്ചി­ട്ടു് ഒരു ലാർജ് ഒ­ഴി­ച്ചു് കൊ­ടു­ത്തു. ‘

വേണ്ട സർ… ഡ്യൂ­ട്ടി­ക്കി­ട­യിൽ…’ ‘

ഇ­ന്നു് ന­മു­ക്കു് സ്പെ­ഷ്യൽ ഡ്യൂ­ട്ടി ഉ­ള്ള­ത­ല്ലേ…’ അയാൾ നിർ­ബ­ന്ധി­ച്ച­പ്പോൾ വെ­യ്റ്റർ വി­ല­പി­ടി­പ്പു­ള്ള മദ്യം ക­ണ്ണ­ട­ച്ചു് കു­ടി­ച്ചു.

തന്നെ അ­ലോ­സ­ര­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തെ­ന്തോ ഈ ബാ­റി­നു­ള്ളിൽ ന­ട­ക്കു­ന്ന­താ­യി ഷോർ­ട്ട് ഹെ­യ­റു­ള്ള സ്ത്രീ­ക്കു് തോ­ന്നി­യി­രു­ന്നു­വെ­ങ്കി­ലും അതു് എ­ന്താ­ണെ­ന്നു­ള്ള ബോധം അ­വർ­ക്കു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. ത­നി­ക്കു് ഏറെ ഇ­ഷ്ട­പെ­ട്ട മു­യ­ലി­റ­ച്ചി ഫ്രൈ അവർ ഒ­ന്നു് രു­ചി­ച്ചു പോലും നോ­ക്കി­യി­ല്ല. ബാർ ഒരു മ­ര­ണ­വീ­ടു­പോ­ലെ ശാ­ന്ത­മൂ­ക­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തിൽ അ­വർ­ക്കു് അ­ത്ഭു­തം തോ­ന്നി. ഇ­ന്ന­ത്തെ മാ­ന­സി­കാ­വ­സ്ഥ­യിൽ ജെ ഡി മു­ഴു­വൻ തീർ­ക്കാ­നാ­വി­ല്ല­യെ­ന്നു അ­വ­രു­ടെ മ­ന­സ്സു് പ­റ­ഞ്ഞു. ത­ന്നി­ലൂ­ടെ ക­ട­ന്നു പോയ ഒരാൾ മ­രി­ച്ച­തു് പോലെ ഒരു സ­ങ്ക­ടം അവരെ പി­ടി­കൂ­ടി. ആരോ വ­രാ­നാ­യി കാ­ത്തി­രി­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ അവർ വെ­യ്റ്റ­റെ വി­ളി­ച്ചു ബിൽ സെ­റ്റിൽ ചെ­യ്തു. എ­ന്നി­ട്ടു് ഒ­ഴി­ഞ്ഞു കി­ട­ക്കു­ന്ന ക­സേ­ര­ക­ളി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കി ഇ­രു­ന്നു മ­ടു­ത്ത­തും അവർ ഉ­റ­ങ്ങി­പ്പോ­യി.

സ്വ­പ്ന­ങ്ങൾ മ­രി­ച്ച രണ്ടു ശ­രീ­ര­ങ്ങൾ ബാറിൽ സ്വയം ന­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്ന തക്കം നോ­ക്കി വെ­യ്റ്റ­റും മാ­നേ­ജ­രും കൂടി ശ­വ­ത്തെ ക­സേ­ര­യോ­ടെ പൊ­ക്കി­യെ­ടു­ത്തു ലി­ഫ്റ്റിൽ ക­യ­റ്റി. അ­സ്വ­സ്ഥ­നാ­യി കാ­ണ­പ്പെ­ട്ട മാ­നേ­ജർ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ ക­ണ്ണു­കൾ ഒ­ന്നു­കൂ­ടി തി­രു­മ്മി­യ­ട­ച്ചു.

ഇയാൾ ആ­രാ­യി­രി­ക്കും…? വെ­യ്റ്റർ ശ­വ­ത്തെ നോ­ക്കി ആ­ലോ­ചി­ക്കു­ന്ന­തു് മാ­നേ­ജർ പി­ടി­ച്ചെ­ടു­ത്തു. ‘നീ കാടു് ക­യ­റു­ക­യൊ­ന്നും വേണ്ട. പോ­യ­തു് പോയി.’ ശ­വ­ത്തി­ന്റ അ­രി­കിൽ നി­ന്നു് പെ­ട്ട­ന്നു് മാറി നിന്ന ശേഷം, ഇ­ന്നു് രാ­ത്രി തന്നെ ഭാ­ര്യ­യെ പോയി കാ­ണ­ണ­മെ­ന്നു് വെ­യ്റ്റർ ആ­രോ­ടെ­ന്നി­ല്ലാ­തെ പ­റ­ഞ്ഞു. അ­പ്പോൾ മാ­നേ­ജർ തന്റെ വ­ല­ത്തേ കൈ­യ്യിൽ കെ­ട്ടി­യ ചു­വ­ന്ന ചരടു് അ­മർ­ത്തി പി­ടി­ച്ചു മി­ണ്ടാ­തെ നി­ന്നു.

ലി­ഫ്റ്റ് അ­തി­വേ­ഗം താ­ഴേ­ക്കു പോ­കു­ന്ന­തി­ന്റെ ക­മ്പ­നം ഇ­രു­വ­രു­ടെ­യും ഹൃ­ദ­യ­ത്തെ ബാ­ധി­ച്ചു. ശവം ഒരു സു­ഹൃ­ത്തി­നെ പോലെ അ­വ­രു­ടെ മ­ന­സ്സി­നി­ട­യിൽ കു­ടു­ങ്ങി ശ്വാ­സ­മെ­ടു­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ച്ചു.

ലി­ഫ്റ്റ് താ­ഴേ­ക്കു കു­തി­ക്കും­തോ­റും ശ­വ­ത്തി­നു പ്രാ­യം കു­റ­ഞ്ഞു­വ­രു­ന്ന­താ­യി മാ­നേ­ജർ­ക്കു് തോ­ന്നി. പ­ണ്ടു്… വളരെ പ­ണ്ടു് താൻ കു­ട്ടി­യാ­യി­രി­ക്കു­മ്പോൾ ഒരു മ­ര­ണ­വീ­ട്ടിൽ വെ­ച്ചു് തന്നെ ഭോ­ഗി­ച്ച ചെ­റു­പ്പ­ക്കാ­ര­ന്റെ മുഖം പോലെ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ മുഖം പ­രി­ണ­മി­ക്കു­ന്ന­താ­യി മാ­നേ­ജർ പേ­ടി­ച്ചു പോയി.

ലി­ഫ്റ്റ് ഇ­രു­പ­താം നി­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഗ്രൗ­ണ്ട് ഫ്ലോ­റിൽ വ­ന്നു­നി­ന്നു. അവർ ബാ­റി­നു് പി­ന്നി­ലു­ള്ള ന­ദി­ക്ക­ര­യി­ലെ ഇ­രു­ട്ടിൽ ശ­വ­ത്തെ കൊ­ണ്ടു­പോ­യി ഉ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു് യാ­തൊ­ന്നും സം­ഭ­വി­ക്കാ­ത്ത­തു് പോലെ ഒ­ഴി­ഞ്ഞ കാ­സേ­ര­യു­മാ­യി ലി­ഫ്റ്റ് കയറി. ‘

എ­നി­ക്കൊ­രു പെഗ് കൂടി വേണം സർ.’ സ­മ്മർ­ദ്ദം സ­ഹി­ക്കാ­നാ­വാ­ത്ത­തു പോലെ വെ­യ്റ്റർ മാ­നേ­ജ­രെ നോ­ക്കി. ‘ഇല്ല… ഡ്യൂ­ട്ടി സ­മ­യ­ത്തു മ­ദ്യ­പി­ക്കാൻ ഞാൻ അ­നു­വ­ദി­ക്കി­ല്ല.’ മാ­നേ­ജർ ടൈ മു­റു­ക്കി­കൊ­ണ്ടു് തല വെ­ട്ടി­ച്ചു.

ഷട്ടർ ഉ­യർ­ത്തു­ന്ന­തി­ന്റെ ശബ്ദം ബാ­റി­ലെ സം­ഗീ­ത­ത്തെ­യും അ­തി­ക്ര­മി­ച്ചു ഉ­ള്ളി­ലേ­ക്കു് വന്നു. ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ ഒരു സ്വ­പ്നം ക­ണ്ടു് എ­ഴു­ന്നേ­റ്റ പോലെ ക­ണ്ണു് തു­റ­ന്നു. ബി­ല്ല­ട­ച്ചു പോ­കാ­നൊ­രു­മ്പോൾ തന്റെ ന­വ­ര­ത്ന മോ­തി­രം കൈ­വി­ര­ലു­ക­ളിൽ ഉ­ണ്ടെ­ന്നു് അയാൾ ഉ­റ­പ്പു വ­രു­ത്തി. ‘

പൂ­ച്ച­കു­ട്ടി­ക­ളെ ചാ­ക്കിൽ കെ­ട്ടി നാടു് ക­ട­ത്തി­യ ബാ­ല്യം നി­ന­ക്കു­മി­ല്ലേ­ടോ?’ വെ­യ്റ്റർ­ക്കു പു­ഞ്ചി­രി­ക്കൊ­പ്പം ചു­രു­ട്ടി പി­ടി­ച്ച നോ­ട്ടു­കൾ നൽ­കു­മ്പോൾ ക­ഷ­ണ്ടി­ക്കാ­രൻ കാതിൽ പ­റ­ഞ്ഞു.

ഒ­ന്നും മ­ന­സ്സി­ലാ­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും വെ­യ്റ്റർ­ക്കു അ­പ്പോൾ വ­ല്ലാ­തെ നെ­ഞ്ചു് വേ­ദ­നി­ച്ചു. വാ­ഷ്റൂ­മിൽ പോയി അനേകം തവണ മുഖം ക­ഴു­കി­യി­ട്ടും അ­യാൾ­ക്കു് സ്വ­സ്ഥ­ത ല­ഭി­ച്ചി­ല്ല. മാ­നേ­ജർ അ­റി­യാ­തെ അയാൾ സർ­വീ­സ് ലി­ഫ്റ്റി­റ­ങ്ങി ന­ദീ­ത­ട­ത്തി­ലെ ഇ­രു­ട്ടിൽ ശ­വ­ത്തെ ചെ­ന്നു് നോ­ക്കി. കു­ളി­പ്പി­ച്ചു് ഭസ്മം തൊ­ട്ട­തു പോലെ ശ­വ­ത്തി­ന്റെ നെ­റ്റി­യിൽ ഒരു ബാർ­കോ­ഡ് തെ­ളി­ഞ്ഞു കി­ട­പ്പു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു.

നദീ ത­ട­ത്തി­ലെ മാ­ള­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു് ഞ­ണ്ടു­കൾ കൂ­ട്ട­ത്തോ­ടെ പു­റ­ത്തി­റ­ങ്ങാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോൾ വെ­യ്റ്റർ അ­തി­വേ­ഗം അവിടെ നി­ന്നു് പിൻ­വാ­ങ്ങി. അയാൾ കി­ത­ച്ചു കൊ­ണ്ടു് ബാ­റി­ന­ക­ത്തു ക­ട­ന്ന­പ്പോൾ എല്ലാ ടേ­ബി­ളി­ലും മ­ദ്യ­പി­ക്കാൻ വ­ന്ന­വ­രു­ടെ ആ­ഹ്ലാ­ദം മെനു നോ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു.

ഓർ­ഡ­റെ­ടു­ത്തു ഓടി ന­ട­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ വെ­യ്റ്റർ എ സി ത­ണു­പ്പിൽ വി­യർ­ക്കാ­തെ കി­ത­ച്ചു. മ­ദ്യ­പാ­നി­കൾ നല്ല മൂ­ഡി­ലാ­യ­പ്പോൾ, വൃ­ദ്ധൻ ഇ­രു­ന്നു മ­രി­ച്ച ക­സേ­ര­യിൽ വെ­യ്റ്റർ അൽ­പ­നേ­രം വി­ശ്ര­മി­ച്ചു ന­ന്നാ­യി ശ്വാ­സ­മെ­ടു­ത്തു. അ­ന്നേ­രം ഒരു വലിയ നി­ഴ­ലി­നൊ­പ്പം ബാർ­കോ­ഡ് സ്കാ­ന­റി­ന്റെ ബീ­പ്പ് ബീ­പ്പ് ശബ്ദം അയാളെ വന്നു പൊ­തി­ഞ്ഞു.

വി­നോ­ദ് കൃഷ്ണ
images/vinod-krishna.jpg

ബി­ഹാ­റിൽ ജനനം. പാ­റ്റ്ന­യി­ലും കോ­ഴി­ക്കോ­ടു­മാ­യി വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം. ആദ്യ കഥ പാ­മ്പും കോ­ണി­യും ചില്ല മാ­സി­ക­യിൽ 2000-​ത്തിൽ പ്ര­സി­ദ്ധി­ക­രി­ച്ചു. ക­ണ്ണു് സൂ­ത്രം ആദ്യ ക­ഥാ­സ­മാ­ഹാ­രം ഗ്രീൻ പെ­പ്പർ പ­ബ്ലി­ക്ക 2016-ൽ പ്ര­സി­ദ്ധി­ക­രി­ച്ചു. ലോ­ഗോ­സ് പ്ര­സി­ദ്ധി­ക­രി­ച്ച ഉ­റു­മ്പു് ദേശം ആണു് പുതിയ കഥാ സ­മാ­ഹാ­രം.

ഈലം എന്ന ചെ­റു­ക­ഥ­യെ ആ­സ്പ­ദ­മാ­ക്കി സം­വി­ധാ­നം ചെയ്ത ചി­ത്രം, ഹോ­ളി­വു­ഡി­ലെ പ്ര­ശ­സ്ത­മാ­യ ചൈ­നീ­സ് തി­യേ­റ്റ­റിൽ വെ­ച്ചു് നടന്ന ഗോൾഡൻ സ്റ്റേ­റ്റ് ഇ­ന്റർ­നാ­ഷ­ണൽ ഫിലിം ഫെ­സ്റ്റി­വ­ലിൽ ബെ­സ്റ്റ് ഇ­ന്റർ­നാ­ഷ­ണൽ ഫീ­ച്ചർ ഫിലിം അ­വാർ­ഡ് നേടി. പോർ­ട്ടോ­റി­ക്കോ­യി­ലെ ബ­യ­മ­റോൺ അ­ന്താ­രാ­ഷ്ട്ര ച­ല­ച്ചി­ത്രോ­ത്സ­വ­ത്തിൽ മി­ക­ച്ച പ­രീ­ക്ഷ­ണ ചി­ത്ര­ത്തി­നു­ള്ള ജൂറി പ്രൈ­സ് നേടി. റോം ഫിലിം അ­വാർ­ഡ്, ഇ­റ്റ­ലി­യിൽ നി­ന്നു­ള്ള പ്രി­സ്മ ഫിലിം അ­വാർ­ഡ് (സം­വി­ധാ­നം), എ­ന്നി­വ­യ­ട­ക്കം 14 അ­ന്താ­രാ­ഷ്ട്ര പു­ര­സ്കാ­ര­ങ്ങൾ ഈ­ല­ത്തി­നു ല­ഭി­ച്ചു.

2003-ൽ ക­ഥ­യെ­ഴു­തി സം­വി­ധാ­നം ചെയ്ത ഡോ­ക്യു ഫി­ക്ഷൻ വേൾഡ് സോ­ഷ്യൽ ഫോറം ഫിലിം & വാ­ട്ടർ ഇ­വ­ന്റ് (മെ­ക്സി­ക്കോ), വേൾഡ് സോ­ഷ്യൽ ഫോറം മുംബൈ, ടോ­റോ­ന്റോ ആ­ക്ടി­വി­സ്റ്റ് ഫിലിം ഫെ­സ്റ്റി­വൽ എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ ഒ­ഫി­ഷ്യൽ എൻ­ട്രി.

16 വർഷം, ഡൽഹി പ്ര­സ്സ് മാ­ഗ­സിൻ ഗ്രൂ­പ്പിൽ എ­ഡി­റ്റോ­റി­യൽ ഇൻ ചാർജ് ആ­യി­രു­ന്നു.

പോ­യ­ട്രി ഇൻ­സ്റ്റാ­ലേ­ഷൻ എന്ന ക­ലാ­രൂ­പ­ത്തി­ന്റെ ഉ­പ­ജ്ഞാ­താ­വു്. 2015-ൽ ലോ­ക­ത്തി­ലെ ആദ്യ 3D പോ­യ­ട്രി ഇൻ­സ്റ്റ­ലേ­ഷൻ കൊ­ച്ചി ദർബാർ ഹാളിൽ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ച്ച­പ്പോൾ ഉ­ത്ഘ­ട­നം ചെയ്ത മ­ല്ലി­ക സാ­രാ­ഭാ­യ് cross polination of Art എന്നു വി­ശേ­ഷി­പ്പി­ച്ചു. പോ­യ­ട്രി ഇൻ­സ്റ്റ­ലേ­ഷൻ ലിംകാ ബു­ക്ക് ഓഫ് റെ­ക്കോർ­ഡ്സിൽ ഇടം നേടി. പി­ന്നീ­ടു് 2016, 2017, 2018 വർ­ഷ­ങ്ങ­ളിൽ ഡാർ­വി­ഷ് മു­ഹ­മ്മ­ദ്, തെൻ­സി­ന് സി­ന്ദു, അമൃത പ്രീ­തം, സ­ച്ചി­ദാ­ന­ന്ദൻ, നെരൂദ, ജോയ് മാ­ത്യു, എ­ന്നി­വ­രു­ടെ ക­വി­ത­ക­ളു­ടെ 10 ഇൻ­സ്റ്റ­ലേ­ഷൻ ചെ­യ്തു.

ക­ലി­ഗ്ര­ഫി: എൻ. ഭ­ട്ട­തി­രി

ചി­ത്രീ­ക­ര­ണം: വി. പി. സു­നിൽ­കു­മാർ

Colophon

Title: Ilam (ml: ഈലം).

Author(s): Vinod Krishna.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2021-07-03.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short Story, Vinod Krishna, Ilam, വി­നോ­ദ് കൃഷ്ണ, ഈലം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: December 19, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Starry Night Over the Rhone, A photograph by Vincent van Gogh (1853–1890). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: LJ Anjana; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.