SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/e-hari-dk-cover.jpg
A statue of military official and horse around tomb of Seongjong at Seolleung, photograph by National Research Institute of Cultural Heritage, Korea .
സ്ത്രീ​ഗ​ന്ധ​മു​ള്ള ഒരു മുറി

സു​നി​ത​യു​ടെ ഫ്ളാ​റ്റി​ന്റെ വാതിൽ സ്വൽ​പം തു​റ​ന്നാ​ണി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഒരി​ഞ്ചു വിടവു മാ​ത്രം. പരി​ച​യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലേ അതു കാണാൻ പറ്റൂ. അതി​നർ​ത്ഥം ഇട​ത്തു വശ​ത്തു​ള്ള, നേരിയ വല​യി​ട്ട ജന​ലി​ലൂ​ടെ അവൾ തന്നെ നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു്. പു​റ​ത്തെ പകൽ വെ​ളി​ച്ചം കാരണം കമ്പി​വ​ല​യ്ക്കു പി​ന്നിൽ ആരെ​ങ്കി​ലും നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അറി​യി​ല്ല. സുനിത ഓഫീ​സിൽ നി​ന്നു് വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു് അയാൾ ആശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി.

അയാൾ അക​ത്തു കട​ന്നു്, വാതിൽ ശബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ അട​ച്ചു കു​റ്റി​യി​ട്ടു. സുനിത അടു​ത്തു​ത​ന്നെ നി​ന്നി​രു​ന്നു. താൻ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത പു​തി​യൊ​രു ഓറ​ഞ്ചു സാ​രി​യാ​ണു​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഓറ​ഞ്ച് ബ്ലൗ​സും. ഓഫീ​സിൽ​നി​ന്നു വന്ന​ശേ​ഷം അവൾ മാ​റ്റി​യ​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. പുതിയ സാരി അവൾ​ക്കു നന്നാ​യി യോ​ജി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു് പറയാൻ അയാൾ ഓങ്ങി. പി​ന്നെ വേ​ണ്ടെ​ന്നു വെ​ച്ചു. ഒരു മാ​സ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഇവിടെ വരു​ന്ന​തു് സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​ണു്, സം​സാ​രി​ക്കാൻ മാ​ത്രം.

അയാൾ പറയാൻ ഉദ്ദേ​ശി​ച്ച​തും പറ​യാ​തി​രു​ന്ന​തും എന്താ​ണെ​ന്നും സു​നി​ത​യ്ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ അതു് അറി​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ന്നു നടി​ച്ച​തു് അയാൾ കണ്ടു. മു​മ്പെ​ല്ലാം വാതിൽ അട​യ്ക്കാൻ കൂടി താ​മ​സ​മി​ല്ലാ​തെ അവർ ആലിം​ഗ​ന​ത്തിൽ അമ​രാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അന്ന​വർ പ്ര​ണ​യി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നു് വെറും സ്നേ​ഹി​തർ മാ​ത്രം. ആ അറി​വിൽ അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സു് ഇടി​ഞ്ഞു. അയാൾ സോ​ഫ​യിൽ പോ​യി​രു​ന്നു. സുനിത അയാൾ​ക്കെ​തി​രെ​യു​ള്ള കയ്യു​ള്ള കസേ​ര​യിൽ ഇരു​ന്നു. അവ​ളു​ടെ വെ​ളു​ത്ത വയറും മട​ക്കു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത മി​നു​ത്ത അര​ക്കെ​ട്ടും കണ്ട​പ്പോൾ, ആ ദേഹം തനി​ക്കു് എന്നേ​യ്ക്കു​മാ​യി നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്ന ഓർമ്മ അയാ​ളി​ലു​ണ്ടാ​യി. അയാൾ ദുഃ​ഖി​ത​നാ​യി.

“മോഹൻ പറയു, എന്താ​ണു് സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​ള്ള​തു്?”

അയാൾ നി​വർ​ന്നി​രു​ന്നു.

“ഒരു ഗ്ലാ​സ് വെ​ള്ളം തന്നാൽ നി​ന​ക്കു് എന്നോ​ടു് വീ​ണ്ടും പ്രേ​മം അങ്കു​രി​ക്കു​മെ​ന്ന ഭയ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ കു​റ​ച്ചു് വെ​ള്ളം കി​ട്ടി​യാൽ കൊ​ള്ളാ​മാ​യി​രു​ന്നു.”

“ഓ, സോറി ഞാൻ ആതി​ഥ്യ​മ​ര്യാ​ദ​ക​ളൊ​ക്കെ മറ​ന്നു തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”

അവൾ എഴു​ന്നേ​റ്റു അടു​ക്ക​ള​യിൽ പോയി സ്ക്വാ​ഷ് കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വന്നു.

ചി​ത്ര​പ്പ​ണി​ക​ളു​ള്ള നീണ്ട ഗ്ലാ​സ് അവ​ളു​ടെ കയ്യിൽ നി​ന്നു വാ​ങ്ങി അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“നന്ദി.”

“ഇനി പറയൂ. എന്താ​ണു് സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​ള്ള​തു്?”

“എന്നെ വീ​ണ്ടും സ്നേ​ഹി​ക്കു.”

“ഞാൻ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലൊ മോഹൻ; ഞാൻ എപ്പോ​ഴും പറ​യാ​റി​ല്ലെ, എന്നെ ഒരു നല്ല സ്നേ​ഹി​ത​യാ​യി കാണു എന്നു്.”

“അത്ത​രം സ്നേ​ഹ​മ​ല്ല എനി​ക്കാ​വ​ശ്യം.” മോഹനൻ പറ​ഞ്ഞു. “നാം മു​മ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പോലെ തു​ടർ​ന്നു​കൂ​ടെ?”

“ഇതാണോ മോ​ഹ​ന​നു് സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു്?”

“അതെ.”

“എനി​ക്ക​തി​നു കഴി​യി​ല്ല മോഹൻ. ഒന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു. എനി​ക്കെ​ന്റെ ഭർ​ത്താ​വി​നെ ഇനി​യും വഞ്ചി​ച്ചു് ജീ​വി​ക്കാൻ കഴി​യി​ല്ല. ഞാ​ന​യാ​ളെ അത്ര​യ​ധി​കം സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്.”

“നീ നി​ന്റെ ഭർ​ത്താ​വി​നെ പണ്ടും സ്നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു.”

“അതല്ല. ഞാൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് തെ​റ്റാ​ണെ​ന്ന ബോധം എന്നെ ഇപ്പോൾ വല്ലാ​തെ അല​ട്ടാൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നി​തീ​ഷ് എന്നെ വള​രെ​യ​ധി​കം സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. പകൽ നി​ന്റെ കര​വ​ല​യ​ത്തിൽ സം​തൃ​പ്തി നേടി വൈ​കു​ന്നേ​രം ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ​യും മക​ളു​ടെ​യും മു​മ്പിൽ ഒരു സ്നേ​ഹ​നി​ധി​യായ ഭാ​ര്യ​യും അമ്മ​യു​മാ​യി അഭി​ന​യി​ക്കാൻ എനി​യ്ക്കു കഴി​യാ​താ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നി​ന​ക്ക​തു മന​സ്സി​ലാ​വി​ല്ല മോഹൻ. വൈ​കു​ന്നേ​ര​ങ്ങ​ളിൽ നി​തീ​ഷ് സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ, നി​തീ​ഷും ഞാനും മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളു ഈ ലോ​ക​ത്തിൽ എന്ന മട്ടിൽ വല്ല​തും പറ​യു​മ്പോൾ, ഞാൻ വേ​റൊ​രാ​ളു​ടേ​തു കൂ​ടി​യാ​ണെ​ന്നു്, പകൽ വേ​റൊ​രാ​ളു​ടെ ആലിം​ഗ​ന​ത്തിൽ കി​ട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു് ഓർമ്മ വരു​ന്ന​തു് വേ​ദ​നാ​ജ​ന​ക​മാ​ണു്.”

“ഞാൻ നി​ന്നെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലെ?”

“ഇല്ലെ​ന്നു ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലൊ. പക്ഷെ, അതു് എന്നും തു​ട​രാൻ പറ്റി​ല്ലെ​ന്നു് മോഹൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്ക​ണ്ടെ?”

“നി​ന​ക്കു തോ​ന്നു​ന്ന കാലം വരെ അതു തു​ടർ​ന്നു. അപ്പോൾ എന്റെ ആവ​ശ്യ​വും നോ​ക്കേ​ണ്ട ധാർ​മ്മി​ക​മായ ബാ​ദ്ധ്യ​ത​യെ​ങ്കി​ലു​മി​ല്ലെ നി​ന​ക്കു്?”

സുനിത ചി​രി​ച്ചു. മോ​ഹ​ന​ന്റെ ആവ​ശ്യം എന്താ​ണെ​ന്ന​വൾ ഓർ​ത്തു. അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“മോഹൻ നീ പോയി കല്യാ​ണം കഴി​ക്കു.”

“കല്യാ​ണം കഴി​ക്കാൻ എനി​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ലെ​ന്നു് സു​നി​ക്ക​റി​യാം. സ്ത്രീ ഒരു പു​രു​ഷ​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ ഭവ്യ​ത​യോ​ടെ നട​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണു​മ്പോൾ എനി​യ്ക്കു് വല്ലാ​യ്മ​യാ​ണു​ണ്ടാ​വാ​റു്. എനി​യ്ക്കു് അങ്ങ​നെ ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ ഒപ്പം കി​ട​ക്കാൻ പറ്റു​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.”

“ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ നി​ന​ക്കു് വൈ​കൃ​ത​മാ​യൊ​രു ബന്ധ​മാ​ണു് ആവ​ശ്യം.”

“വൈ​കൃ​ത​മോ? ഇതെ​ത്ര മനോ​ഹ​ര​മാ​ണെ​ന്നു നോ​ക്കു. നമ്മൾ അന്യോ​ന്യം സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അതു് പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. അതു് എത്ര മനോ​ഹ​ര​മാ​ണു്!.”

“അടു​ത്ത കാ​ല​ത്താ​യി നമ്മൾ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് വളരെ അധാർ​മ്മി​ക​മായ ഒന്നാ​ണെ​ന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശരി​ക്കു പറ​ഞ്ഞാൽ ഇതൊ​രു​ത​രം വ്യ​ഭി​ചാ​ര​മ​ല്ലേ എന്ന ബോധം.”

“സ്നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്ത ലൈം​ഗി​ക​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ​ക്കാ​ണു് വ്യ​ഭി​ചാ​ര​മെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്. പണ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ഒരു സ്ത്രീ പു​രു​ഷ​നു കി​ട​ന്നു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്. സ്നേ​ഹ​മു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം ഏതു ലൈം​ഗി​ക​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും കാ​മി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. മറി​ച്ചു് സ്നേ​ഹ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഏതു ബന്ധ​വും, ഭാ​ര്യ​യും ഭർ​ത്താ​വും കൂ​ടി​യു​ള്ള​തു​കൂ​ടി, വ്യ​ഭി​ചാ​ര​മാ​ണു്. ഉടനെ നിർ​ത്തേ​ണ്ട​താ​ണു്. നി​ന​ക്കെ​ന്നെ ഇപ്പോ​ഴും സ്നേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യാം. സുനി, കേൾ​ക്കു, നമു​ക്കു് ഇനി​യും സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ജീ​വി​ക്കാം.”

സുനിത ഒന്നും പറ​യാ​തെ മുഖം കു​നി​ച്ചി​രു​ന്നു.

“സുനി, നീ​യി​ല്ലാ​തെ എനി​ക്കു വളരെ ഏകാ​ന്തത തോ​ന്നു​ന്നു. കഴി​ഞ്ഞ ഒരു മാസം ഞാൻ എങ്ങി​നെ കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​യെ​ന്ന​റി​യാ​മോ?”

“എനി​ക്ക​റി​യാം. ഓരോ പ്രാ​വ​ശ്യ​വും ഫോണിൽ, ഞാൻ നി​ന്നെ കാ​ണി​ല്ലെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം നീ വീ​ട്ടിൽ​പോ​യി കര​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.”

“നീ പി​ന്നെ എന്തി​നാ​ണു് എന്നെ കാ​ണാ​മെ​ന്നു സമ്മ​തി​ച്ച​തു്?”

“നി​ന​ക്ക​റി​യാം അതു്.”

തന്നെ പി​റ്റേ​ന്നു് കാണാൻ സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, കാ​ണു​ന്ന​വ​രെ ഭക്ഷ​ണ​മൊ​ന്നും കഴി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു് അയാൾ ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

സുനിത അടു​ത്തു​ള്ള ടീ​പോ​യി​മേൽ വെച്ച പാ​വ​ക്കു​ട്ടി​യെ​ടു​ത്തു് അതി​ന്റെ സ്ഥാ​നം തെ​റ്റിയ ഉടു​പ്പു​കൾ ശരി​യാ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ പെ​ട്ടെ​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു് അക​ത്തു​പോ​യി സൂ​ചി​യും നൂ​ലു​മാ​യി വന്നു് പാ​വ​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ തു​ന്നൽ വിട്ട ഉടു​പ്പു് തു​ന്നാൻ തു​ട​ങ്ങി.

“നീ എനി​യ്ക്കു നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ കര​ഞ്ഞു. എന്റെ രാ​ത്രി​കൾ ഉറ​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​യാ​യി. ഞാൻ വെ​റു​തെ തെ​രു​വു​ക​ളിൽ അല​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്നു. എനി​ക്കു് എല്ലാം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​പോ​ലെ തോ​ന്നി. നീ എനി​യ്ക്കു തന്ന ഓരോ ചും​ബ​ന​ങ്ങ​ളും, നീ​യു​മാ​യി കഴി​ഞ്ഞ ഓരോ നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളും ഞാൻ ഓർ​ത്തു. നീ എനി​ക്കു് എത്ര പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നു് എനി​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​യി.”

സുനിത മു​ഖ​ത്തു് യാ​തൊ​രു ഭാ​വ​ഭേ​ദ​വു​മി​ല്ലാ​തെ പാ​വ​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ ഉടു​പ്പു് തു​ന്നു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“നീ ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തൊ​ന്നും കേൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ല.”

“ഞാൻ കേൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്.”

“നീ തു​ന്നു​ക​യാ​ണു്.”

“ഞാൻ ചെ​വി​കൊ​ണ്ടാ​ണു് കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു്.” സുനിത തല​യു​യർ​ത്തി പറ​ഞ്ഞു “കൈ കൊ​ണ്ട​ല്ല.”

“മു​ഖ​ത്തു നോ​ക്കാ​തെ ഒരാ​ളോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കുക വിഷമം തന്നെ​യാ​ണു്. ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തി​ന്നു് എന്തു് പ്ര​തി​ക​ര​ണ​മാ​ണു​ണ്ടാ​വു​ന്ന​തെ​ന്ന​റി​യാ​തെ സം​സാ​രം തു​ട​രു​ന്ന​തു് ഇരു​ട്ടിൽ അറി​യാ​ത്ത വഴി​യിൽ​ക്കൂ​ടി നട​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണു്. തട​ഞ്ഞു വീ​ഴു​ന്ന​തെ​നി​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ല.”

സുനിത തു​ന്നൽ കഴി​ഞ്ഞു, നൂലും സൂ​ചി​യും മാ​റ്റി വെ​ച്ചു.

“മോഹൻ, ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തു കേൾ​ക്കു. എനി​ക്കു് നീ​യു​മാ​യി ഈ വി​ധ​ത്തിൽ ഒരു ബന്ധം തു​ട​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്ന ഉദ്ദേ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഞാൻ വളരെ സാ​വ​ധാ​ന​ത്തിൽ നി​ന്നി​ലേ​ക്കു് ആകർ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തു്. നീ വളരെ സു​മു​ഖ​നാ​ണു്. പക്ഷെ, അതി​നേ​ക്കാൾ കൂ​ടു​തൽ ഞാൻ ആകർ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു് നി​ന്റെ സം​സാ​രം കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നി​ന്നോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കുക ഒര​നു​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്തു വി​ഷ​യ​മാ​യാ​ലും നി​ന​ക്കു് അതി​നെ​പ്പ​റ്റി എന്തെ​ങ്കി​ലും പറ​യാ​നു​ണ്ടാ​വും. മി​ക്ക​വാ​റും എല്ലാം വളരെ ആധി​കാ​രി​ക​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ. അതു് ദൈ​വ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യാ​യാ​ലും, അമേ​രി​ക്കൻ സ്പേ​സ് പ്രോ​ഗ്രാ​മി​നെ​പ്പ​റ്റി​യാ​യാ​ലും, റോ​ക്കു് മ്യൂ​സി​ക്കി​നെ​പ്പ​റ്റി​യാ​യാ​ലും നി​ന​ക്കു് എന്തെ​ങ്കി​ലും പറ​യാ​നു​ണ്ടാ​വും. ഞാൻ നി​ന്റെ അടു​ത്തു നി​ന്നു് വള​രെ​യ​ധി​കം പഠി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. നി​ന്നോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കുക വളരെ എളു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്ര​മേണ എന്റെ ഭർ​ത്താ​വി​നോ​ടു് പറയാൻ വി​ഷ​മ​മായ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ​കൂ​ടി നി​ന്നോ​ടു് പറയാൻ മാ​ത്രം വി​ശ്വാ​സം എനി​യ്ക്കു വന്നു. അതൊരു വളരെ വി​ശു​ദ്ധ​മായ സ്നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. എനി​ക്കു വളരെ ഇഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷെ, നീ ആ ബന്ധ​ത്തി​നു് മറ്റൊ​രു രൂപം നൽകി. ആദ്യ​ത്തെ പ്രാ​വ​ശ്യം നീ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ വള​രെ​യേ​റെ ചെ​റു​ത്തു. ഓർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ, അവ​സാ​നം നി​ന്റെ നിർ​ബ്ബ​ന്ധം സഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​താ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണു് ഞാൻ വഴ​ങ്ങി​യ​തു്.”

അയാൾ ഓർ​ത്തു. ഒരു ദിവസം സു​നി​ത​യു​ടെ ഫോ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒന്നു് ഓഫീ​സിൽ വരെ വരാമോ? എനി​യ്ക്കു വീ​ട്ടിൽ പോകണം സു​ഖ​മി​ല്ല. സാ​ര​മി​ല്ല ഒരു തല​ചു​റ്റൽ മാ​ത്രം. ഞാൻ നി​തീ​ഷി​നു് ഫോൺ ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. മൂ​പ്പർ ഓഫീ​സി​ലി​ല്ല. ഒറ്റ​ക്കു് പോകാൻ പേടി. വഴി​യി​ലെ​ങ്ങാ​നും തല ചു​റ്റി വീ​ണാ​ലോ.

അയാൾ സു​നി​ത​യു​ടെ ഓഫീ​സി​ലേ​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. ഓഫീസ് കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ താ​ഴ​ത്തു​ത​ന്നെ അവൾ കാ​ത്തു നി​ന്നി​രു​ന്നു. അവ​ളു​ടെ മുഖം വി​ള​റി​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ടാ​ക്സി വി​ളി​ക്കാൻ ഭാ​വി​ച്ച​പ്പോൾ അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“നമു​ക്കു് ബസ്സിൽ പോകാം. എനി​ക്കി​പ്പോൾ കു​ഴ​പ്പ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല.”

അയാൾ സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല. ടാ​ക്സി​യിൽ​ത്ത​ന്നെ അവർ പോയി.

“നീ വളരെ വി​ള​റി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ല്ലൊ.” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

അവൾ ചി​രി​ച്ചു. “എനി​ക്കി​പ്പോൾ കു​ഴ​പ്പ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല.”

മോഹനൻ അവ​ളു​ടെ കൈ പി​ടി​ച്ച​മർ​ത്തി പറ​ഞ്ഞു. “പാവം.”

അവൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു കൈ പിൻ​വ​ലി​ച്ചു.

അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. “സോറി.”

പി​ന്നെ അയാ​ളു​ടെ മുഖം ഇരു​ണ്ട​പ്പോൾ താൻ ചെ​യ്ത​തു തെ​റ്റാ​യി​പ്പോ​യെ​ന്ന വി​ചാ​ര​ത്തിൽ അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“സോറി മോഹൻ.”

അയാൾ ഒന്നും പറ​ഞ്ഞി​ല്ല.

അവളും നി​ശ്ശ​ബ്ദ​യാ​യി തല കു​നി​ച്ചി​രു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു നേരം കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾ തല​യു​യർ​ത്തി അയാളെ നോ​ക്കി. അവ​ളു​ടെ കണ്ണു​കൾ കല​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“ഞാ​നൊ​രു മഠ​യി​യാ​ണു്. അനാ​വ​ശ്യ​മാ​യി മോ​ഹ​ന​നെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ചു. എനി​ക്കു മാ​പ്പു തരു.”

അവൾ മോ​ഹ​ന​ന്റെ കൈ പി​ടി​ച്ചു. അയാൾ അവ​ളു​ടെ കൈ അമർ​ത്തി. തല താ​ഴ്ത്തി ഡ്രൈ​വർ കാ​ണാ​തെ ചും​ബി​ച്ചു. അതിനു ശേഷം അവൾ വളരെ സന്തോ​ഷ​വ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു.

അവ​ളു​ടെ വീ​ടി​ന്റെ മു​മ്പിൽ ടാ​ക്സി നിർ​ത്തി​യ​പ്പോൾ സുനിത പറ​ഞ്ഞു.

“വരു​ന്നോ, ചായ കു​ടി​ച്ചി​ട്ടു പോകാം.”

“ചാ​യ​യു​ടെ ഒപ്പം എന്തു തരും?”

“സ്നേ​ഹം.”

“ശരി, വരാം.” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

സുനിത ഒരു തമാ​ശ​യാ​യി പറ​ഞ്ഞ​തു് അയാൾ കാ​ര്യ​മാ​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു്, ചാ​യ​യു​മാ​യി അവൾ വന്ന​പ്പോൾ മോഹനൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“എവിടെ സ്നേ​ഹം?”

അവൾ ചി​രി​ച്ചു. പക്ഷെ, അയാൾ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ച്ചു. അപ്പോ​ഴാ​ണു് അയാൾ കാ​ര്യ​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് പറ​യു​ന്ന​തെ​ന്നു് സു​നി​ത​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യ​തു്. അങ്ങി​നെ ഒരു കാ​ര്യം അവൾ ആലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അവൾ ഒന്നും പറ​യാ​തി​രു​ന്നു.

“നീ എനി​യ്ക്കു് ആദ്യം വളരെ പ്ര​തീ​ക്ഷ​കൾ നൽകി.” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. “എന്നെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​തു്.”

അവൾ കു​ഴ​ങ്ങി. അയാൾ അധി​ക​മൊ​ന്നും ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട​രു​തെ എന്നു് പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു കൊ​ണ്ട​വൾ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞാ​നെ​ന്താ​ണു് ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു്?”

അയാൾ അവ​ളു​ടെ അടു​ത്തു് ചെ​ന്നു. കഴു​ത്തി​ലൂ​ടെ കൈ​ക​ളി​ട്ടു് അടു​പ്പി​ച്ചു് ചു​ണ്ടിൽ ചും​ബി​ച്ചു. സുനിത കൈകൾ കൊ​ണ്ട​യാ​ളെ പതു​ക്കെ മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു. “മതി.”

പക്ഷെ, മോഹനൻ അവി​ടം​കൊ​ണ്ടു നിർ​ത്താൻ തയ്യാ​റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ മു​ന്നേ​റ്റം തടയാൻ അവൾ ആവും വിധം ശ്ര​മി​ച്ചു. അവൾ കെ​ഞ്ചി നോ​ക്കി. പല ഒഴി​വു​ക​ഴി​വു​കൾ പറ​ഞ്ഞു. അവ​സാ​നം മന​സ്സി​ല്ലാ​മ​ന​സ്സോ​ടെ അവൾ​ക്കു വഴ​ങ്ങേ​ണ്ടി വന്നു.

“ആ ദി​വ​സ​ത്തെ സ്നേ​ഹം പകരൽ എനി​ക്കു് ഒരു ചു​ണ്ടൽ മാ​തി​രി​യാ​യി​രു​ന്നു.” സുനിത പറ​ഞ്ഞു. “അന്നെ​നി​ക്കു് സെ​ക്സി​ന്റെ ഒരു പുതിയ മാനം കി​ട്ടി. നീ ലൗവ് മേ​ക്കിം​ഗിൽ വളരെ സമർ​ത്ഥ​നാ​ണു്. ആ ദിവസം ആവർ​ത്തി​ച്ചു. വീ​ണ്ടും, വീ​ണ്ടും അതെ​ന്റെ ഒരു സ്വ​ഭാ​വ​മാ​യി. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഭാ​ഗ​മാ​യി മാറി. പി​ന്നെ ഓരോ പ്രാ​വ​ശ്യ​വും ഞാൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് തെ​റ്റാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി നി​ന്നിൽ നി​ന്നു കു​ത​റി​യോ​ടാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം നി​ന്റെ വാ​ക്കു​കൾ എന്നെ തി​രി​ച്ചു വി​ളി​ച്ചു. നി​ന്റെ വാ​ക്കു​കൾ എപ്പോ​ഴും ഒരു മായിക വലയം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. എനി​ക്കൊ​ന്നും വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാണാൻ വയ്യാ​താ​യി. ഞാൻ വ്യ​ക്ത​മാ​യാ​ണു് കാ​ണു​ന്ന​തെ​ന്ന മി​ഥ്യാ​ബോ​ധം സൃ​ഷ്ടി​ക്കുക മാ​ത്രം ചെ​യ്തു.

“ഞാൻ നി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളെ ഭയ​പ്പെ​ടു​ന്നു. നി​ന്റെ നോ​ട്ട​ത്തെ, നി​ന്റെ സ്പർ​ശ​ത്തെ. അവ എന്നെ വീ​ണ്ടും പഴയ പാ​ത​യി​ലേ​ക്കു നയി​ക്കും. അതാ​ണു് ഞാൻ നി​ന്നെ കാണാൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ച​തു്. മോഹൻ എന്നെ ഒന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു. നമു​ക്കു് ഈ ബന്ധം തു​ട​രാൻ പറ്റി​ല്ല. വെറും സ്നേ​ഹി​ത​രാ​യി തു​ട​രാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷെ, നീ​യു​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കാൻ എനി​ക്കു ഭയ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നി​ന്റെ വാ​ക്കു​കൾ, അവ​യെ​ന്നെ ഒരു നീ​രാ​ളി​യു​ടെ ആയിരം കൈകൾ പോലെ പി​ടി​ച്ചു താ​ഴ്ത്തു​ന്നു. ദയ​വു​ചെ​യ്തു് മോഹൻ പോകൂ.”

“നോ​ക്കു സുനി, നമ്മൾ വളരെ സന്തു​ഷ്ട​രാ​യി​രു​ന്നു. അല്ലെ? അതൊരു നല്ല അറേ​യ്ഞ്ച്മെ​ന്റാ​യി​രു​ന്നു. ആരേ​യും ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കാ​ത്ത ഒരു അറേ​യ്ഞ്ച്മെ​ന്റ്. എന്തി​ന​തു നിർ​ത്തു​ന്നു?”

സുനിത സം​സാ​രി​ക്കാ​തെ ഇരി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

മോഹനൻ അവ​ളു​ടെ മു​ഖ​ഭാ​വം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. അതിൽ മയ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന എന്തോ ഒന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ കൈ​ക​ളിൽ സം​തൃ​പ്ത​യാ​യി കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ അയാൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​റു​ള്ള ഭാവം. പരി​പൂർ​ണ്ണ​മായ വഴ​ങ്ങൽ. അവൾ തീ​രു​മാ​നം പു​നഃ​പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന തോ​ന്നൽ. അയാൾ ആശാ​പൂർ​വ്വം അവളെ നോ​ക്കി.

“എന്താ​ണു് ഒന്നും മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്?”

“ഞാൻ തീർ​ച്ച​യാ​ക്കി.” അവൾ പറ​ഞ്ഞു. “ഞാൻ എന്റെ ഭർ​ത്താ​വി​നെ​യ​ല്ലാ​തെ വേ​റൊ​രാ​ളെ സ്വീ​ക​രി​ക്കി​ല്ല. എന്നെ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ക്ക​രു​തു്.”

ആശകൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു് നി​ല​ത്തു​വീ​ണു​ട​യു​ന്ന​തു് അയാൾ കണ്ടു. ഇരു​ണ്ട ഒരു ലോ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കു് തള്ള​പ്പെ​ട്ട പോലെ അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി. അതിൽ ഏതോ ഒരു കോണിൽ അയാൾ​ക്കു് ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ ഗന്ധം അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു. സു​നി​ത​യെ അവ​ളു​ടെ ഗന്ധം​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ​ക്കു് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ കണ്ണ​ട​ച്ചു് ആ ഗന്ധം ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. ആ മാ​ദ​ക​ഗ​ന്ധ​വും ശ്വ​സി​ച്ചു് അയാൾ അവളെ തഴു​കി​ക്കി​ട​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. പി​ന്നെ മണി​ക്കൂ​റു​കൾ​ക്കു​ശേ​ഷം കി​ട​പ്പു​മു​റി​യു​ടെ ജന​ലി​ലൂ​ടെ സൂ​ര്യ​ര​ശ്മി​കൾ നീ​ണ്ടു​വ​രു​മ്പോൾ അയാൾ​ക്കു് പോ​കേ​ണ്ട സമ​യ​മാ​യാൽ അവൾ പറയും.

“നമു​ക്കെ​ത്ര കു​റ​ച്ചു സമ​യ​മാ​ണു് ഒന്നി​ച്ചു കി​ട്ടു​ന്ന​തു്?” മോഹനൻ കണ്ണ​ട​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ആലോ​ചി​ച്ചു. എവി​ടെ​യാ​ണു് കു​ഴ​പ്പം പറ്റി​യ​തു്? താ​നെ​ന്തു തെ​റ്റാ​ണു് ചെ​യ്ത​തു്? അയാൾ ആശ തീരെ കൈ​വി​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ല. അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തൊ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു.”

“പ്ലീ​സ് എന്നെ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ക്കാ​തി​രി​ക്കൂ.”

“നീ ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു കൂ​ടി​യി​ല്ല.”

“ഞാ​നൊ​രു കു​ട്ടി​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല മോഹൻ. എന്തി​നാ​ണു് എന്നെ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന​തു്? എന്റെ ഭർ​ത്താ​വു് എന്നെ ഒരു കാ​ര്യ​ത്തി​ലും നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ക്കാ​റി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം എത്ര നല്ല മനു​ഷ്യ​നാ​ണെ​ന്നു് ഞാൻ ഇപ്പോൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു.”

താൻ തീരെ പരാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്ന​യാൾ​ക്കു് ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ട്ടു. സുനിത തനി​യ്ക്കു് തീരെ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നു് അയാൾ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​യി. അവ​ളു​ടെ മി​നു​ത്ത ദേ​ഹ​വും, അവ​ളു​ടെ മാ​ദ​ക​ഗ​ന്ധ​വും തനി​ക്കി​നി കി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന​യാൾ​ക്കു ഉറ​പ്പാ​യി. നിരാശ പെ​ട്ടെ​ന്നു് രോ​ഷ​മാ​യി മാറി. അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“നി​ന്റെ സ്നേ​ഹം ഇത്ര​യും വറ്റി വര​ണ്ടു​വെ​ന്നു് ഞാൻ അറി​ഞ്ഞി​ല്ല.”

അയാൾ​ക്കു് ഒരു തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തന്റെ ജീ​വി​തം തു​ല​യ്ക്കാൻ ആരേ​യും അനു​വ​ദി​ക്കാൻ അയാൾ തയ്യാ​റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. “ഞാൻ നി​ന്നെ ഇപ്പോൾ ബലാൽ​സം​ഗം ചെ​യ്താൽ നി​ന​ക്കു് എന്തു ചെ​യ്യാൻ പറ്റും?”

അവൾ അത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ അയാളെ നോ​ക്കി.

“നീ അതു ചെ​യ്യി​ല്ലെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടു് എനി​ക്കു്.”

“ആ വി​ശ്വാ​സ​മെ​ല്ലാം സ്നേ​ഹം നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ള​മേ വേ​ണ്ടു. സ്നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്തി​ട​ത്തു് വി​ശ്വാ​സ​മെ​വി​ടെ? ഞാൻ നി​ന​ക്കു് എന്റെ സ്നേ​ഹം മു​ഴു​വൻ തന്നു. നീ തി​രി​ച്ചു് നി​ന്റെ സ്നേ​ഹം തരു​മെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​ത്തിൽ. പക്ഷെ, എന്റെ സ്നേ​ഹം നീ ഒരു പു​ഴു​വെ​പ്പോ​ലെ ചവി​ട്ടി​യ​ര​ച്ചു.”

അയാൾ കു​നി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു് ഷൂ​സ​ഴി​ച്ചു മാ​റ്റി. ഷർ​ട്ടി​ന്റെ ബട്ടൻ അഴി​ച്ചു മാ​റ്റു​ന്ന​തു് കു​റ​ച്ചൊ​രു പരി​ഭ്ര​മ​ത്തോ​ടെ സുനിത നോ​ക്കി. ഷർ​ട്ട് അഴി​ച്ചു മാ​റ്റി പാ​ന്റി​ന്റെ ബെൽ​ട്ടൂ​രി പാ​ന്റ്സ് അഴി​ച്ചു മാ​റ്റു​മ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു് അവൾ ശരി​ക്കും ഭയ​ന്നി​രു​ന്നു. അവൾ എഴു​ന്നേ​റ്റു​കൊ​ണ്ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“ഇല്ല മോഹൻ നീ അതു ചെ​യ്യി​ല്ല.”

“അത്ര ഉറ​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട.”

അയാ​ളു​ടെ കണ്ണു​ക​ളിൽ വെ​റു​പ്പു് അല​യ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത​വൾ കണ്ടു. അവ​ളു​ടെ നേരെ നീ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു് അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“ഞാൻ നി​ന്നെ വെ​റു​ക്കു​ന്നു.”

അവൾ ഒഴി​ഞ്ഞു​മാ​റാൻ വി​ഫ​ല​ശ്ര​മം നട​ത്തി. അയാൾ അവളെ ചേർ​ത്തു പി​ടി​ച്ചു. അവൾ കു​ത​റി​യ​പ്പോൾ അവ​ളു​ടെ ബ്ലൗ​സ് അയാൾ വലി​ച്ചു കീറി. സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​ക​പ്പെ​ട്ട അവ​ളു​ടെ നഗ്ന​ത​യിൽ അയാൾ മു​ഖ​മ​മർ​ത്തി. മറ്റു​ള്ള വസ്ത്ര​ങ്ങ​ളും അഴി​ച്ചു മാ​റ്റി​യ​പ്പോൾ അയാൾ അവളെ രണ്ടു കയ്യി​ലും കോ​രി​യെ​ടു​ത്തു. സുനിത അപ്പോ​ഴും കു​ത​റു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“നീ എന്താ​ണു് ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് മോഹൻ? എന്നെ വിടു.”

അയാൾ അവളെ കി​ട​പ്പ​റ​യി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കി​ട​ക്ക​യിൽ കി​ട​ത്തി. അയാ​ളു​ടെ കരു​ത്തു​റ്റ കൈ​ക​ളിൽ അവൾ നി​സ്സ​ഹാ​യ​യാ​യി കുതറി. ക്ര​മേണ അവ​ളു​ടെ എതിർ​പ്പു് കു​റ​ഞ്ഞു വരു​ന്ന​തും, മാറിൽ കൂ​ട്ടി​വെ​ച്ച കൈകൾ അയാ​ളു​ടെ കഴു​ത്തി​ലൂ​ടെ വന്നു് അയാളെ അടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും അയാൾ അറി​ഞ്ഞു. അവ​സാ​ന​ത്തിൽ അവ​ളു​ടെ ചു​ണ്ടു​കൾ അയാ​ളു​ടെ ചു​ണ്ടു​ക​ളെ തേ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അയാൾ എഴു​ന്നേൽ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​പ്പോൾ അവൾ തട​ഞ്ഞു.

“നീ വളരെ കരു​ത്ത​നാ​ണു് മോഹൻ.” അവൾ പറ​ഞ്ഞു. “നീ​യി​ല്ലാ​തെ എനി​ക്കു് ജീ​വി​ക്കാൻ പറ്റി​ല്ല. നീ​യെ​ന്നെ ഒര​ടി​മ​യാ​ക്കു​ന്നു.”

ഇതൊരു കളി​യാ​ണു്. മോഹൻ ഓർ​ത്തു. എന്റെ ജീ​വി​തം പന്താ​ടി​കൊ​ണ്ടു​ള്ള കളി. അയാ​ളിൽ വെ​റു​പ്പു് അപ്പോ​ഴും കെ​ടാ​തെ നി​ന്നി​രു​ന്നു. അവളെ തട്ടി​മാ​റ്റി അയാൾ എഴു​ന്നേ​റ്റു.

ഷർ​ട്ടും പാ​ന്റ​സും ഇട്ടു് സോ​ഫ​യിൽ ഇരു​ന്നു് ഷൂ​സി​ടു​മ്പോൾ സുനിത എത്തി. അവൾ പാവാട മാ​ത്ര​മെ ഇട്ടി​രു​ന്നു​ള്ളു. മാ​റി​ടം നഗ്നം. അവൾ അടു​ത്തു് വന്നി​രു​ന്നു് അയാ​ളു​ടെ ചു​മ​ലിൽ താ​ടി​വെ​ച്ച​മർ​ത്തി. അവ​ളു​ടെ മാ​റി​ടം അയാ​ളു​ടെ കയ്യി​ന്മേൽ അമ​രു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ കൈ വലി​ച്ചു് എഴു​ന്നേ​റ്റു. പി​ന്നെ വാതിൽ തു​റ​ന്നു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പു് തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു് അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“ഞാൻ നി​ന്നെ വെ​റു​ക്കു​ന്നു.”

Colophon

Title: Dinosarinte kutty (ml: ദി​നോ​സ​റി​ന്റെ കു​ട്ടി).

Author(s): E Harikumar.

First publication details: DC Books, Kottayam and Poorna Publications; Kottayam and Kozhikode, Kerala; 1987.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short stories, E Harikumar, Dinosarinte kutty, ഇ ഹരി​കു​മാർ, ദി​നോ​സ​റി​ന്റെ കു​ട്ടി, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: January 8, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to Lalitha Harikumar. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the copyright holder and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: A statue of military official and horse around tomb of Seongjong at Seolleung, photograph by National Research Institute of Cultural Heritage, Korea . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: E Harikumar; Proofing: KB Sujith; Typesetter: Sayahna Foundation; Editor: PK Ashok; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.