SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/e-hari-dk-cover.jpg
A statue of military official and horse around tomb of Seongjong at Seolleung, photograph by National Research Institute of Cultural Heritage, Korea .
വളരെ പഴകിയ ഒരു പാവ

എല്ലാ തീ​വ​ണ്ടി​യാ​ത്ര​യി​ലും ഒരു കദ​ന​ത്തി​ന്റെ കഥ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്രാ​വ​ശ്യം അതൊരു കി​ഴ​വ​ന്റേ​താ​യി​രു​ന്നു. വളരെ വയ​സ്സായ ഒരാൾ. മു​ഖ​ത്തെ ആയിരം ചു​ളി​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​യ്ക്കു സം​ശ​യി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്ന ഓജ​സ്സ​റ്റ കണ്ണു​കൾ. വെ​ള്ളി ഫ്രെ​യ്മു​ള്ള കട്ടി​യു​ള്ള കണ്ണട കി​ഴ​വ​ന്റെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യ്ക്കൊ​രു ഭൂ​ത​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​പോ​ലെ തോ​ന്നി​ച്ചു. വി​സ്താ​ര​മേ​റിയ കു​പ്പാ​യ​ക്കൈ​ക​ളി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്കു നീ​ളു​ന്ന മെ​ലി​ഞ്ഞ, നിറയെ ചു​ളി​വു​ക​ളു​ള്ള കൈകൾ. വീതി കു​റ​ഞ്ഞ ബെൽ​ട്ടി​ട്ടു മു​റു​ക്കിയ പാ​ന്റ് അര​ക്കെ​ട്ടിൽ നിറയെ മട​ക്കു​ക​ളാ​യി തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. അതു് വളരെ പൗ​രാ​ണി​ക​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം.

അയാൾ സീ​റ്റിൽ ജന​ലി​ന്ന​രു​കിൽ വളരെ ഒതു​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. പു​റ​ത്തു് പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മിൽ ജന​ലി​ന്റെ കമ്പി​പി​ടി​ച്ചു് ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ നി​ന്നി​രു​ന്നു. കി​ഴ​വ​ന്റെ പു​ത്ര​നാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ഞാൻ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. ഒരൊ​റ്റ വാ​ക്കു​പോ​ലും രണ്ടു​പേ​രു​ടെ​യും വായിൽ നി​ന്നു വീ​ണി​ല്ല.

ഞങ്ങൾ ഇരി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തേ​ക്കു് പെ​ട്ടെ​ന്നു് തി​ര​ക്കു​വ​ന്നു. ധാ​രാ​ളം വിദേശ നിർ​മ്മി​ത​മായ സൂ​ട്ട്കേ​സു​കൾ, പല നി​റ​ത്തിൽ. പി​ന്നിൽ ഉറ​ക്കെ ശബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ഉട​മ​സ്ഥ​രും.

“ഇതാ, ഇതു​ത​ന്നെ നമ്മ​ടെ സീ​റ്റ്. അഞ്ചു്, ആറു്, ഏഴു്. ഒരേ നി​ര​യിൽ തന്ന്യാ​ണു്.”

“രാ​മ​കൃ​ഷ്ണാ, സാ​ധാ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​ല്യേ​ന്നു് നോ​ക്കീ​ട്ടു് പോർ​ട്ടർ​ക്കു് കൂലി കൊ​ടു​ത്താൽ മതി.”

“ഒക്കെ ശര്യാ​ണു്. അഞ്ച് സാ​ധാ​ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ഓനെ ഒഴി​വാ​ക്കു്.”

പോർ​ട്ട​റു​മാ​യി തർ​ക്കം. എത്ര ഉറ​ക്കെ​യാ​ണു് അവർ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

കിഴവൻ അപ്പോ​ഴും പു​റ​ത്തേ​യ്ക്കു് ശൂ​ന്യ​മാ​യി നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​ണു്.

കമ്പാർ​ട്ടു​മെ​ന്റിൽ ചൂ​ടാ​യി​രു​ന്നു. പങ്ക​കൾ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മറ്റു സീ​റ്റിൽ ഉള്ള ചെ​റു​പ്പ​ക്കാർ സ്വി​ച്ചു് താ​ഴ്ത്തു​ക​യും ഉയർ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു.

“ഇതെ​ന്തു് ഹലാ​ക്കി​ന്റെ പങ്ക​യാ​ണെ​ടാ, തി​രീ​ണി​ല്യ.”

“ബണ്ടി പോകാൻ കാ​ല​ത്തു് തി​രി​യും. ഇപ്പോ എഞ്ചിൻ കൊ​ണ്ട​ന്ന്ട്ട്ണ്ടാ​വി​ല്ല.”

“നമു​ക്കു് പ്ലെ​യി​നിൽ​ത്ത​ന്നെ പോയാ മത്യാ​യി​രു​ന്നു.”

“അതി​നു് ഇജ്ജ​ന്ന്യ​ല്ലെ ബേ​ണ്ടാ​ച്ച​തു്.”

“പി​ന്ന​ല്ലാ ഇരു​ന്നൂ​റു റു​പ്പിക ബ്ലാ​ക്കിൽ കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു് ടി​ക്ക​റ്റ് വാ​ങ്ങ്വേ? ഈ അറ​നൂ​റു​റു​പ്പിക ഭാ​ര്യ​യ്ക്കു് കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​ത്താൽ ഓളു്…”

അയാൾ ശബ്ദം കു​റ​ച്ച​തു കാരണം പി​ന്നെ എന്തു​പ​റ​ഞ്ഞു​വെ​ന്നു് കേ​ട്ടി​ല്ല. അവർ കൂ​ട്ട​മാ​യി ചി​രി​ച്ചു.

പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഫാ​നു​കൾ തി​രി​യാൻ തു​ട​ങ്ങി.

“ബന്ന്!” എല്ലാ​വ​രും കൂടി ആർ​ത്തു വി​ളി​ച്ചു. എനി​യ്ക്കു ചി​രി​വ​ന്നു. അവ​രു​ടെ പെ​രു​മാ​റ്റം വളരെ അകൃ​ത്രി​മ​വും കു​റെ​യേ​റെ പ്രാ​കൃ​ത​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവ​രു​ടെ ടെ​റി​ലിൻ വസ്ത്ര​ങ്ങ​ളും പെ​രു​മാ​റ്റ​വും തമ്മിൽ യാ​തൊ​രു പൊ​രു​ത്ത​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

വണ്ടി ഇള​കു​ക​യും യാ​തൊ​രു ഉപ​ചാ​ര​വും കൂ​ടാ​തെ നീ​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്തു. പു​റ​ത്തു നിന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ നീ​ങ്ങി നി​ന്നു് കി​ഴ​വ​നെ നോ​ക്കി കൈ വീശി. അയാ​ളാ​ക​ട്ടെ അപ്പോ​ഴും അന​ങ്ങാ​തെ ശൂ​ന്യ​മാ​യി, നിർ​ജ്ജീ​വ​മാ​യി പു​റ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ വല്ല​തും കാ​ണു​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു തന്നെ ഞാൻ സം​ശ​യി​ച്ചു.

വെയിൽ കൈയിൽ വീ​ണ​പ്പോൾ അയാൾ നി​വർ​ന്നി​രു​ന്നു. സാ​വ​ധാ​ന​ത്തിൽ അയാ​ളു​ടെ മുഖം ഇരു​ണ്ടു. നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ കണ്ണിൽ നി​ന്നു് ഒരു തു​ള്ളി വെ​ള്ളം പു​റ​ത്തേ​ക്കു ചാടി. പി​ന്നെ തു​ടർ​ച്ച​യായ ഒരു നീ​രു​റ​വു്. കണ്ണീർ വീണു് അയാ​ളു​ടെ വെള്ള ഷർ​ട്ടി​ന്റെ മുൻ​ഭാ​ഗം നന​യു​ന്ന​തു് തെ​ല്ലൊ​ര​സു​ഖ​ത്തോ​ടെ ഞാൻ നോ​ക്കി.

ക്ര​മേണ കണ്ണീർ ഉറവ നി​ന്നു. സാ​വ​ധാ​ന​ത്തിൽ ഷർ​ട്ടി​ന്റെ നനവു് കാ​റ്റു് ഒപ്പി​യെ​ടു​ത്തു.

ടി​ക്ക​റ്റ് എക്സാ​മി​നർ വന്നു് ടി​ക്ക​റ്റി​നു കൈ നീ​ട്ടി അപ്പോൾ കിഴവൻ ഞെ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു. വി​റ​യ്ക്കു​ന്ന കൈ കൊ​ണ്ടു് കു​പ്പാ​യ​ക്കീ​ശ​യിൽ നി​ന്നു് ടി​ക്ക​റ്റെ​ടു​ത്തു നീ​ട്ടി.

മറു​പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന​വർ മസ്ക​റ്റിൽ നി​ന്നാ​ണു് വരു​ന്ന​തെ​ന്നു് സം​സാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി. അവർ​ക്കു സം​സാ​രി​ക്കാൻ കൂ​ട്ടു​കാ​രെ കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. എല്ലാ​വർ​ക്കും പേർ​ഷ്യൻ വി​ശേ​ഷ​ങ്ങൾ അറി​യ​ണം. അവി​ടെ​യെ​ങ്ങ​ന്യാ ജോ​ലി​യൊ​ക്കെ കി​ട്ടാൻ വി​ഷ​മ​മു​ണ്ടോ? എങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും അവിടെ കട​ന്നു കി​ട്ടി​യാൽ വല്ല രക്ഷ​യും ഉണ്ടോ?

പേർ​ഷ്യ​ക്കാർ​ക്കു് കുറെ നേരം സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​ള്ള വക​യാ​യി. അവർ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യും ഒന്നാ​യും അന്യോ​ന്യം അനു​ബ​ന്ധ​മാ​യും വാ തോ​രാ​തെ സം​സാ​രി​ച്ചു.

വണ്ടി ഒരു കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു പോലെ പരി​ച​യ​മു​ള്ള സ്റ്റേ​ഷ​നു​കൾ തരണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് ഞാൻ ജന​ലി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കി.

അപ്പോ​ഴാ​ണു് കി​ഴ​വ​നോ​ടു് ലോ​ഹ്യം കൂ​ടി​യാ​ലോ എന്നു് ഞാൻ ആലോ​ചി​ച്ച​തു്. മറു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള സം​സാ​രം അധി​ക​നേ​രം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാൻ എനി​ക്കു കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അവർ പറ​യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം അറി​യാ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. പറ​യു​ന്ന​വർ​ക്കു​ള്ള​ത്ര അത്ഭു​തം​പോ​ലും എനി​ക്കു​ണ്ടാ​വു​ന്നി​ല്ല. മറി​ച്ചു് കിഴവൻ എന്തു​കൊ​ണ്ടോ എന്നെ ആകർ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ കണ്ണീ​രി​ന്റെ കാ​ര​ണ​മ​റി​ഞ്ഞാ​ലേ എനി​യ്ക്കു് സമാ​ധാ​ന​മാ​വു​ക​യു​ള്ളു എന്നു് തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അയാ​ളു​ടെ നേരെ തി​രി​ഞ്ഞു.

“എങ്ങോ​ട്ടാ​ണു്?”

കിഴവൻ കണ്ണ​ട​യി​ലൂ​ടെ എന്നെ നോ​ക്കി, പതു​ക്കെ തല​യാ​ട്ടി. എവിടെ പോ​യാ​ലെ​ന്താ, എല്ലാം ഒരു​പോ​ലെ എന്ന മട്ടിൽ. അയാ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തി​ന്റെ അസ്ഥി​ര​ത​യിൽ നി​ന്നു്. എന്തോ തപ്പി​യെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള വെ​മ്പ​ലിൽ നി​ന്നു് അയാൾ​ക്കു് എന്തോ പറ​യാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു് എനി​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യി. ഞാൻ കാ​ത്തു.

മറു​വ​ശ​ത്തു് ഇപ്പോൾ കൂ​ടു​തൽ ശ്രോ​താ​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവിടെ മണ​ലാ​ര​ണ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ ജീ​വി​ത​ക​ഥ​കൾ ഓരോ​ന്നോ​രോ​ന്നാ​യി പു​റ​ത്തേ​ക്കു വരി​ക​യാ​ണു്. വീ​ര​സാ​ഹ​സ​ക​ഥ​കൾ കേൾ​ക്കാൻ രസ​മു​ള്ള​വ​ത​ന്നെ. പക്ഷെ, പൗ​രാ​ണിക നാ​വി​ക​നെ​പ്പോ​ലെ ഈ കിഴവൻ എന്നെ ആകർ​ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

“എനി​ക്കു് വളരെ ചീ​ത്ത​ക്കാ​ല​മാ​ണു്.” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. അയാ​ളു​ടെ ശബ്ദം വളരെ താ​ഴ്‌​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. നല്ല​വ​ണ്ണം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ കേൾ​ക്കി​ല്ല.

“എന്റെ മക​ളു​ടെ മകൾ മരി​ച്ചു. ആത്മ​ഹ​ത്യ​യാ​ണ​ത്രെ.”

ഞാൻ വ്യ​സ​നി​ക്കു​ന്നു എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ ഒരു ശബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി. “എന്താ​ണു് കാരണം?”

അയാൾ കീ​ഴ്ചു​ണ്ടു പു​റ​ത്തേ​ക്കു നീ​ട്ടി. ആർ​ക്ക​റി​യാം എന്ന ഭാ​വ​ത്തിൽ ചു​മൽ​കു​ലു​ക്കി. അവൾ​ക്കു് എത്ര വയ​സ്സാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. എന്നു ഞാൻ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു.

“കോ​ളേ​ജ് ലാ​ബിൽ​നി​ന്നു് എന്തോ മരു​ന്നു എടു​ത്തു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കഴി​ച്ച​താ​ണ​ത്രെ.”

പേർ​ഷ്യ​ക്കാ​രിൽ ഒരാൾ സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

“മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് പൊ​ങ്ങ​ച്ചം പറ​യ​ലു് സ്വ​ത​വെ കു​റ​ച്ചു കൂ​ടു​ത​ലാ​ണു്. നാ​ട്ടിൽ​പ്പോ​യി​ട്ടു് ആരെ​ങ്കി​ലും എന്താ​ണു് ജോലി എന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ പറയും കാൾ​ട്ടൻ കമ്പ​നീ​ലാ​ണു് ജോ​ലീ​ന്നു്. കാൾ​ട്ടൻ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് ഹോ​ട്ട​ലാ​ണ്ന്നു് അവർ​ക്കു​ണ്ടോ അറി​യു​ന്നു?”

കിഴവൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി​യി​രി​ക്ക​യാ​ണു്. ഞാൻ തീ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ സം​ഗീ​ത​ത്തിൽ ലയി​ച്ചി​രു​ന്നു. എവി​ടെ​യോ, ഏതോ നഗ​ര​ത്തിൽ ഒരു പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ ശരീരം തണു​ത്തു കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും. എന്തി​നാ​യി​രി​ക്കും അവൾ ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്ത​തു്?

“ആറു​മാ​സം മു​മ്പു് എനി​യ്ക്കു് ഭാര്യ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു.” കിഴവൻ തു​ടർ​ന്നു. “വേ​ദ​ന​യൊ​ക്കെ തോ​ന്നി. പക്ഷെ, അതിൽ സങ്ക​ട​പ്പെ​ടാ​നൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അവൾ അവ​ളു​ടെ അറു​പ​തു​കൊ​ല്ലം മു​ഴു​വ​നും ശരി​ക്കും ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാ​വർ​ക്കും ഒരു ദിവസം പോ​ണ്ടെ? പക്ഷെ, ജീ​വി​തം തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടും കൂ​ടി​യി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു കു​ട്ടി​യു​ടെ കഥയോ?”

“അതെ​ല്ലാം ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു്”, കിഴവൻ സം​സാ​രി​ച്ചു. “ആറു​മാ​സം പ്രാ​യ​മു​ള്ള ഒരു കു​ട്ടി നി​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​മ്പോ​ഴേ​യ്ക്കു് അമ്മ​യു​ടെ ഒക്ക​ത്തു​നി​ന്നു ചാ​ടു​ന്നു. പല്ലി​ല്ലാ​ത്ത ചിരി സമ്മാ​നി​ക്കു​ന്നു. കു​ഞ്ഞി​ക്കൈ​കൾ​കൊ​ണ്ടു് തല​മു​ടി പി​ടി​ച്ചു് കവി​ളിൽ ഉമ്മ​വെ​ക്കു​ന്നു. അല്ല, കപ്പു​ന്നു. അപ്പോൾ​ത്തൊ​ട്ടു് ആ കു​ട്ടി നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വ​ന്തം സ്വ​ത്താ​ണു്. പി​ന്നെ അവൾ വളർ​ന്നു് വലു​താ​വു​മ്പോ​ഴും നി​ങ്ങ​ളെ വി​ട്ടു് വേറെ ദേ​ശ​ത്തു് പോ​കു​മ്പോ​ഴും നി​ങ്ങൾ​ക്ക​വ​ളെ നഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല; അവ​സാ​നം ഒരു ദിവസം ഒരു ശപ്ത​മായ കമ്പി കി​ട്ടു​ന്ന​തു​വ​രെ.”

കി​ഴ​വ​ന്റെ സം​സാ​രം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാൻ വളരെ ക്ലേ​ശി​ക്ക​ണം. പതു​ക്കെ​യാ​ണു് എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഒരി​ക്കൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് പി​ന്നെ ആവർ​ത്തി​ക്ക​ലു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. മനഃ​പ്പൂർ​വ്വ​മ​ല്ല അതു്. ഇട​യ്ക്കു കയറി ചോ​ദി​ച്ചാൽ സം​സാ​ര​ത്തി​ന്റെ ചരടു് നഷ്ട​പ്പെ​ടും. കി​ഴ​വ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തെ ചോ​ദ്യ​ഭാ​വ​ത്തിൽ നി​ന്ന​ത​റി​യാം. പി​ന്നെ വേറെ വല്ല​തു​മാ​യി​രി​ക്കും പറയുക. നല്ല​വ​ണ്ണം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വാ​ക്കു​കൾ മണലിൽ പൂ​ണ്ടു​പോയ സൂ​ചി​പോ​ലെ നഷ്ട​പ്പെ​ടും.

കി​ഴ​വ​ന്റെ കഥ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​ന്നി​ട​യിൽ തീ​വ​ണ്ടി ചുരം കയറി മറ​ഞ്ഞ​തും, തു​ര​ങ്ക​ങ്ങൾ പി​ന്നി​ട്ട​തും ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. അതു പോലെ സൂ​ര്യൻ പർ​വ്വ​ത​നി​ര​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലെ​വി​ടെ​യൊ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തും. പകൽ രാ​ത്രി​യി​ലേ​യ്ക്കു് യാ​ത്ര​യാ​യ​തും. എന്റെ മന​സ്സിൽ ഒരു റി​ട്ട​യാർ​ഡ് ഹൈ​ക്കോർ​ട്ട് രജി​സ്റ്റ്രാ​റും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേ​ര​ക്കു​ട്ടി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ സ്റ്റേ​ഷ​നെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു. “ഊണു വേ​ണ്ടെ?”

വേ​ണ്ട​ന്ന​യാൾ തല​യാ​ട്ടി.

ഊണു കഴി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ വീ​ണ്ടും പേർ​ഷ്യ​ക്കാ​രെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. അവ​രു​ടെ അടു​ത്തു തന്നെ കള്ളി​മു​ണ്ടു​ടു​ത്തു് ഇരി​ക്കു​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നെ ഞാൻ ഇതു​വ​രെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇപ്പോൾ അയാ​ളാ​യി​രു​ന്നു സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. അയാൾ ബോം​ബെ​യിൽ ജോ​ലി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണു്. പേർ​ഷ്യ​ക്കാർ ഇന്ത്യ​യ്ക്കു പു​റ​ത്തു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും ബോം​ബെ​യെ​പ്പോ​ലെ ഒരു വൻ​ന​ഗ​ര​ത്തിൽ താ​മ​സി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും തൻ​മൂ​ലം ലോ​ക​പ​രി​ച​യം തന്റെ അത്ര​ക്കൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നും അയാൾ മറ്റു​ള്ള​വ​രെ പറ​ഞ്ഞു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി.

അതു​കൊ​ണ്ടു തന്നെ പി​ന്നീ​ടു്, ഊണു കഴി​ഞ്ഞു് കി​ട​ക്കാ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​ങ്ങൾ നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ, പേർ​ഷ്യ​ക്കാർ അവ​രു​ടെ സൂ​ട്ട് കേ​സു​ക​ളു​ടെ​യും അതി​ന​ക​ത്തു​ള്ള വില പി​ടി​ച്ച സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി സംശയം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ഈ കേ​ശ​വ​നെ വി​ശ്വ​സി​ക്കാം. കേശവൻ ഈ സീ​റ്റിൽ കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു മനു​ഷ്യ​ക്കു​ട്ടി​ക്കു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ തൊടാൻ പറ്റി​ല്ല. പോരെ?”

“അല്ലാ, ഓരോ സൂ​ട്ട്കേ​സി​ലും ചു​രു​ങ്ങി​യ​തു് നാ​ലാ​യി​ര​ത്തി​ന്റെ മൊ​ത​ലു് കാണും.”

“നി​ങ്ങ​ളു് യാ​തൊ​ന്നും പേ​ടി​ക്കാ​ണ്ടെ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി​ക്കോ​ളിൻ. ഞാൻ ഇതിനു മു​മ്പും വലിയ കള്ള​ന്മാ​രെ പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണു്. ഒരി​ക്കൽ ഒരു വലിയ കത്തി​യു​മാ​യാ​ണു് വന്ന​തു്. നോ​ക്കിൻ എനി​ക്കു കി​ട്ടിയ മു​റി​വി​ന്റെ പാടു്.”

അയാൾ ബനിയൻ ഉയർ​ത്തി​ക്കാ​ണി​ച്ചു. വയ​റി​നു തൊ​ട്ടു​മു​ക​ളിൽ ഇട​തു​വ​ശ​ത്തു് രണ്ടി​ഞ്ചു വരു​ന്ന പാടു്.

കേ​ശ​വ​ന്റെ സം​സാ​ര​ത്തിൽ വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കു​ന്ന എന്തോ ഉണ്ടാ​വ​ണം. മറ്റു​ള്ള​വർ സം​തൃ​പ്ത​രാ​യി​രു​ന്നു.

ഉറ​ക്കം എല്ലാ പെ​രു​മ്പ​റ​ക​ളേ​യും നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​ക്കി. എല്ലാ കാ​ഹ​ള​ങ്ങ​ളും കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി. തീ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ അവി​രാ​മ​മായ താ​രാ​ട്ടു​മാ​ത്രം. മറു​വ​ശ​ത്തു് വി​ല​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള സീ​റ്റിൽ കേശവൻ കി​ട​ക്കു​ന്നു. വായ സ്വ​ല്പം തു​റ​ന്നാ​ണി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. വേ​റൊ​രു കള്ളി​മു​ണ്ടു കൊ​ണ്ടു് അയാൾ ചെ​വി​യ​ട​ച്ചു തല​ക്കെ​ട്ടു കെ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. പേർ​ഷ്യ​ക്കാ​രും ഉറ​ക്ക​മാ​യി.

ഞാൻ വീ​ണ്ടും, എവി​ടെ​യോ, ഏതോ ഒരു നഗ​ര​ത്തിൽ തണു​ത്തു​വി​റ​ങ്ങ​ലി​ച്ച ഒരു ഇളം ശരീരം ഓർ​ത്തു. ഒരു മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ​യും അമ്മ​യു​ടെ​യും അച്ഛ​ന്റെ​യും സ്നേ​ഹ​ത്തി​നു പി​ടി​ച്ചു നി​റു​ത്താൻ കഴി​വി​ല്ലാ​ത്ത വി​ധ​ത്തിൽ എന്തൊ​രു ശക്തി​യാ​ണു് അവളെ ആത്മ​ഹ​ത്യ​യി​ലേ​യ്ക്കു് നയി​ച്ച​തു്?

ഉറ​ക്കം പി​ടി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ തീ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ വേ​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ബോ​ധ​വാ​നാ​യി​രു​ന്നു. അതു് ഒരു കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു​പോ​ലെ ഇരു​ട്ടി​ലൂ​ടെ കു​തി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

ഒരു ബഹളം കേ​ട്ടു് എഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോൾ കണ്ട​തു് കേശവൻ ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേൽ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ചു​വ​ട്ടിൽ കിഴവൻ എന്തോ തപ്പു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു നി​മി​ഷം കേശവൻ കി​ഴ​വ​ന്റെ മേൽ ചാടി വീ​ഴു​ക​യും അയാ​ളു​ടെ പഴ​ഞ്ചൻ കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ന്റെ കോളർ പി​ടി​ച്ചു​യർ​ത്തി ചെ​കി​ട്ട​ത്തു് അടി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

“പി​ടി​ച്ചു ഞാൻ.” കേശവൻ ആക്രോ​ശി​ച്ചു. “കള്ള​നെ പി​ടി​ച്ചു.”

കിഴവൻ പെ​ട്ടെ​ന്നു​ള്ള ഈ ആക്ര​മ​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും അടി​യു​ടെ​യും ആഘാ​ത​ത്തിൽ സ്തം​ഭി​ച്ചു നി​ന്നു. അയാൾ​ക്കു് ഒന്നും പറയാൻ വാ​ക്കു​കൾ കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല.

വീ​ണ്ടും അടി. കിഴവൻ ആകെ​യു​ല​ഞ്ഞു. കൈകൾ രണ്ടും ഉയർ​ത്തി അടി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ടു​വാൻ അയാൾ വി​ഫ​ല​മാ​യി ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

പെ​ട്ടെ​ന്നു് എന്റെ ഉറ​ക്ക​ച്ച​ട​വു മാറി. ഉറ​ക്ക​മു​ണർ​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു സ്വ​പ്നം പോലെ തോ​ന്നി​യി​രു​ന്ന ഈ സംഭവം യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​മാ​ണെ​ന്നും ഞാൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. അയാൾ അതി​നി​ട​യ്ക്കു് വി​ക്കി വി​ക്കി പറ​ഞ്ഞു.

“എന്റെ കണ്ണട.”

കി​ഴ​വ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു് കണ്ണ​ട​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഉറ​ങ്ങാൻ കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ കണ്ണട ഊരി​വെ​ക്കു​ന്ന​തു് ഞാൻ കണ്ടി​രു​ന്നു.

ഞാൻ ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു് കേ​ശ​വ​നെ പി​ടി​ച്ചു.

“എന്ത​ക്ര​മ​മാ​ണു് ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്?”

“നി​ങ്ങൾ വിടിൻ.” കേശവൻ എന്നെ തട്ടി​മാ​റ്റി. “എനി​ക്ക​റി​യാം എന്താ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്ന്നു്. കി​ട​ക്കാൻ പോ​വു​മ്പോ​ത്ത​ന്നെ എനി​ക്കു് കെ​ള​വ​നെ സം​ശ​യ​ണ്ടാ​യി​ര്ന്നു. കേ​ശ​വ​നു് ഒരു കള്ള​നെ ഒരു നാഴിക ദൂരെ വച്ചു കണ്ടാൽ അറി​യാം.”

കി​ഴ​വ​നെ കള്ള​നാ​യി കണ​ക്കാ​ക്കു​ന്ന​തു് ലോ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കു വെ​ച്ചു് ഏറ്റ​വും യു​ക്തി​ഹീ​ന​മായ ഒരു കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു പറ​ഞ്ഞു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഞാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. പക്ഷെ, എനി​ക്കു് നേ​രി​ടേ​ണ്ടി വന്ന​തു് ഒന്നോ രണ്ടോ ആളു​ക​ളെ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

“നി​ങ്ങ​ക്കു് അങ്ങ​നെ പറയാം. മൊ​ത​ലു് പോ​ണ​തു് നമ്മ​ന്റെ അല്ലെ.”

“കക്കാ​ന​ല്ല ഉദ്ദേ​ശം​ച്ചാ​ലു് നമ്മു​ടെ സൂ​ട്ട്കേ​സി​ന്റെ അവിടെ തപ്പ​ണ്ട വല്ല ആവ​ശ്യം ഉണ്ടോ? പൂ​ട്ടി​ന്റെ മേൽ കൈ വെ​ക്കു​ന്ന​തു് ഞാൻ കണ്ണു​കൊ​ണ്ടു് കണ്ട​താ.”

ഞാൻ കേ​ശ​വ​ന്റെ കൈ വി​ടു​വി​ച്ചു് കി​ഴ​വ​നെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ക്കി. അയാ​ളു​ടെ കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ന്റെ മുൻ​വ​ശം കീ​റി​യി​രു​ന്നു. കീറിയ ഭാഗം വി​റ​ക്കു​ന്ന കൈ​കൊ​ണ്ടു് കൂ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു് അയാൾ സീ​റ്റിൽ പോ​യി​രു​ന്നു. അയാ​ളു​ടെ നരച്ച തല​മു​ടി ഉല​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

അടു​ത്ത പടി കി​ഴ​വ​ന്റെ പെ​ട്ടി പരി​ശോ​ധി​ക്ക​ലാ​യി​രു​ന്നു. നിർ​ദ്ദേ​ശം കൊ​ടു​ത്ത​തും പെ​ട്ടി സീ​റ്റി​ന്ന​ടി​യിൽ നി​ന്നു് വലി​ച്ചെ​ടു​ത്തു തു​റ​ന്ന​തും കേശവൻ തന്നെ ആയി​രു​ന്നു.

“കെളവൻ നമ്മൾ എണീ​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പു് വല്ല​തും പൂ​ഴ്ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ​ന്നു് നോ​ക്കാം.”

അയാൾ സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ ഓരോ​ന്നോ​രോ​ന്നാ​യി പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ത്തി​ട്ടു. രണ്ടു പഴയ വെള്ള ഷർ​ട്ട്, രണ്ടു മു​ണ്ടു്, ഒരു തു​ണി​സ​ഞ്ചി​യിൽ ഷേവു ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള സാ​മ​ഗ്രി​കൾ. പി​ന്നെ പഴകിയ, വളരെ പഴകിയ ഒരു കൈ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട നിറം മങ്ങിയ പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് പാ​വ​ക്കു​ട്ടി.

കേശവൻ അതെ​ല്ലാം പു​റ​ത്തു​ത​ന്നെ ഇട്ടു് അയാ​ളു​ടെ സീ​റ്റിൽ പോ​യി​രു​ന്നു. ആ സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ തി​രി​ച്ചു പെ​ട്ടി​യി​ലി​ടാ​നു​ള്ള സന്മ​ന​സ്സെ​ങ്കി​ലും അയാൾ​ക്കു​ണ്ടാ​വേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു. കിഴവൻ ചു​റ്റും നോ​ക്കി. ഇനി​യും അക്ര​മ​ണ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നി​യി​രി​ക്ക​ണം. അയാൾ സീ​റ്റിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി പെ​ട്ടി​യു​ടെ അടു​ത്തു് കു​ന്തി​ച്ചി​രു​ന്നു് സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ ഓരോ​ന്നാ​യി തി​രി​ച്ചു് പെ​ട്ടി​യിൽ​വെ​ച്ചു. കു​പ്പാ​യ​ങ്ങൾ, മു​ണ്ടു​കൾ, ഷേ​വിം​ഗ് സാ​മ​ഗ്രി​കൾ വെച്ച തുണി സഞ്ചി, അവ​സാ​നം ഒരു കൈ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പാ​വ​ക്കു​ട്ടി. പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഓർ​മ്മ​കൾ കി​ഴ​വ​നെ ഗ്ര​സി​ച്ചു​വെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നു. അയാൾ ആ പാ​വ​ക്കു​ട്ടി​യും പി​ടി​ച്ചു് കുറെ നേരം ഇരു​ന്നു. കണ്ണീർ ധാ​ര​യാ​യി ഒഴുകി. തേ​ങ്ങൽ അയാ​ളു​ടെ ദുർ​ബ്ബ​ല​മായ ദേ​ഹ​ത്തെ പി​ടി​ച്ചു കു​ലു​ക്കി.

അയാൾ പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ട്ടു് എഴു​ന്നേ​റ്റു. പെ​ട്ടി അട​യ്ക്കാൻ മി​ന​ക്കെ​ടാ​തെ അയാൾ നട​ന്നു. കിഴവൻ വേ​ച്ചു വേ​ച്ചു് ടോ​യ്ല​റ്റി​നു നേരെ നട​ക്കു​ന്ന​തു് ഞാൻ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. മുഖം കഴു​കാ​നാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഞാൻ കരുതി. പക്ഷെ, വാ​ഷ്ബേ​സി​ന്റെ നേർ​ക്കു് പോ​കു​ന്ന​തി​നു പകരം അയാൾ ഇട​തു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള വാതിൽ തു​റ​ക്കു​ക​യും എനി​ക്കു് എന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യാൻ കഴി​യു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു് ചാ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു.

തീ​വ​ണ്ടി ഒരു കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു​പോ​ലെ, കൊ​ളു​ത്തി വിട്ട വാ​ണം​പോ​ലെ കു​തി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഞാൻ തരി​ച്ചു നി​ന്നു.

കു​റ​ച്ചു നേ​ര​ത്തേ​യ്ക്കു് പരി​പൂർ​ണ്ണ നി​ശ്ശ​ബ്ദത. പി​ന്നെ സം​സാ​രി​ച്ച​തു് കേശവൻ തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

“കണ്ടി​ല്ലെ, കെളവൻ പഠി​ച്ച കള്ള​നാ​ണു്. പി​ടി​കൊ​ടു​ക്കാ​തെ പോയതു കണ്ടി​ല്ലെ? ഈ സമ​യ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ചു​രു​ങ്ങി​യ​തു് രണ്ടു കമ്പാർ​ട്ടു​മെ​ന്റി​ന്റെ അപ്പു​റ​ത്തെ​ങ്കി​ലും എത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. ട്രെ​യി​നി​ന്റെ പു​റ​ത്തു തൂ​ങ്ങി സഞ്ച​രി​ക്കാ​നൊ​ക്കെ ഇവർ എക്സ്പെർ​ട്ടു​ക​ളാ​ണു്.”

കിഴവൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കു ചാ​ടു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തെ​ന്നു് വളരെ വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു.

“എന്താ​യാ​ലും നമ്മു​ടെ മൊ​ത​ലു് പോ​യി​ല്യ​ല്ലൊ. ഭാ​ഗ്യം.”

അപ്പോ​ഴാ​ണു് ഞാൻ അതു കണ്ട​തു്. കി​ഴ​വ​ന്റെ കണ്ണട! അതു മറു​ഭാ​ഗ​ത്തെ സീ​റ്റി​ന്ന​ടി​യിൽ രണ്ടു സൂ​ട്ട്കേ​സു​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ വീണു കി​ട​ക്കു​ന്നു—നി​ല​ത്തു് വീണു പരന്ന രണ്ടു കണ്ണു​നീർ തു​ള്ളി​കൾ പോലെ. ഈ രണ്ടു കണ്ണു​നീർ തു​ള്ളി​കൾ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലൊ​രി​ക്ക​ലും മാ​യ്ച്ചു കളയാൻ പറ്റാ​ത്ത അപ​രാ​ധ​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ കറ എന്റെ മന​സ്സിൽ ഉണ്ടാ​ക്കി​യ​തു് ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞു.

Colophon

Title: Dinosarinte kutty (ml: ദി​നോ​സ​റി​ന്റെ കു​ട്ടി).

Author(s): E Harikumar.

First publication details: DC Books, Kottayam and Poorna Publications; Kottayam and Kozhikode, Kerala; 1987.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short stories, E Harikumar, Dinosarinte kutty, ഇ ഹരി​കു​മാർ, ദി​നോ​സ​റി​ന്റെ കു​ട്ടി, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: January 8, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to Lalitha Harikumar. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the copyright holder and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: A statue of military official and horse around tomb of Seongjong at Seolleung, photograph by National Research Institute of Cultural Heritage, Korea . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: E Harikumar; Proofing: KB Sujith; Typesetter: Sayahna Foundation; Editor: PK Ashok; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.