നൂതനതാരുണ്യത്തിൻ
സൗന്ദര്യനികേതമായ്
ഞാനൊരു കവയിത്രി–
യായ ബാലയാണെങ്കിൽ
പാടുവാൻ പ്രവാചക–
വേദിയൊന്നിനേക്കാളും
കൂടിതനെലിക്കിഷ്ട–
മൊരു പൈങ്കിളിക്കൂടാം. [1]
ഏതു കാറ്റുലകിനെ
മുന്നോട്ടു തള്ളുന്നെന്നും
ഏതു സിംഹാസനത്തി–
ന്നുലച്ചിൽ തട്ടുന്നെന്നും
അറിയാൻ മിനക്കെടു–
കില്ലഞാ,നെന്നാലോരോ
നറുപൂവിനോടും ഞാൻ
നർമ്മസല്ലാപം ചെയ്യും! [2]
[3] കേൾക്കില്ല ഞാനാപ്പുത്ത–
നപ്പസ്തോലന്മാർ ചൊൽവ,–
തിക്കൂട്ടർ വെറുക്കുന്ന–
തൊക്കെ ഞാനിഷ്ടപ്പെടും.
പക്ഷികൾ പരസ്പരം
ചൊല്ലുന്ന രഹസ്യങ്ങൾ
പച്ചിലക്കാട്ടിൽ ഞാൻ ചെ–
ന്നൊളിഞ്ഞു ചെവിക്കൊള്ളും.
പാട്ടുകൾ പാടിപ്പാറി–
ത്തത്തുന്ന കിളികൾ തൻ
കൂട്ടത്തിലൊരു സഹ–
ജാതയെപ്പോലേ ഞാനും
വന്ദനം ചെയ്യാൻ ചെല്ലും
വാനിങ്കലൊളിതൂകി
വന്നണയുമാ നവ്യ–
പ്പൊൽപുലർകാലങ്ങളെ!
വിശ്വാസരഹസ്യങ്ങ–
ളോരുവാൻ തിടുക്കാതെ
സംശയാലുത്വത്തിന്നു
തരിമ്പും വഴങ്ങാതെ,
പാടിയും ചിരിച്ചുമേ
പായുന്ന ചോലയ്ക്കൊപ്പ–
മാടലറ്റൊഴുകിപ്പോ–
മെൻവഴിയൂടേ ഞാനും.
ഇന്നത്തെ നൂറ്റാണ്ടേറ്റം
നീറിടും പ്രശ്നങ്ങളാൽ
നിർന്നിദ്രനിശകളിൽ
നൊമ്പരം കൊള്ളുന്നെങ്കിൽ,
വമ്പിച്ച തമസ്സിങ്കൽ
മാർഗ്ഗദർശക ദീപ–
സ്തംഭമൊന്നെവിടെയും
മിന്നിടുന്നില്ലെന്നാകിൽ
[4] ഞാനതു ഗണിയ്ക്കില്ലാ,
തൂവെള്ളിവെളിച്ചത്തി–
ന്നാകമ്രകിരണങ്ങ–
ളെങ്ങുമേ ദർശിച്ചീടും!
പാടത്തെയിളം കാറ്റു
വന്നെന്നെത്തലോടുമ്പോ–
ളെന്മനം മുഴുകീടും
പൊന്നോമൽക്കിനാക്കളിൽ,
ഞാൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചീടും,
നർത്തനം മുതിർത്തീടും,
ജീവിതാഹ്ലാദമെന്നിൽ
നിറഞ്ഞു വഴിഞ്ഞീടും
പാടുവാൻ പുംസ്കോകിലം
മാത്രമെൻ ഗുരുവാകും,
പട്ടിളം പുൽത്തട്ടുകൾ
മാത്രമെൻ ഗ്രന്ഥങ്ങളാം. [5]
ഒരു മഞ്ചുഷയിൽ നി–
ന്നെന്നപോലീ രംഗത്തീ–
ന്നനുരൂപമായതു
ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തീടും
പൂത്തപാദപങ്ങൾതൻ–
തണലിൽക്കൂടിപ്പോകേ
പൂക്കളാലലങ്കാരം
ചാർത്തുമെൻ വീണയ്ക്കു ഞാൻ!
കനകക്കതിരേന്തും
ഗോതമ്പച്ചെടികൾക്കു
നുകരാൻ വാനമ്പാടി
തൂകുന്നു ഗാനാമൃതം;
കാർവണ്ടു കാക്കപ്പൂവിൻ
കർണ്ണത്തിൽ മന്ത്രിയ്ക്കുന്നു, [6]
ചീവീടു പരിസര–
പ്രേമിയായ് പാടീടുന്നു!
ഏതിനും തുളുമ്പുന്നു
ഹൃദയം, മനീഷികൾ
ഓതുവതേറ്റോതുന്ന
മാറ്റൊലിയായീടാതെ,
ഞാനിങ്ങു കുടുംബത്തിൻ
നാദമായുയരും, മ–
ത്സോദരീജനങ്ങൾ തൻ
സ്വപ്നങ്ങൾ ഗാനം ചെയ്യും!
അക്ഷയനിധിയുണ്ടു
രണ്ടെണ്ണമനർഘങ്ങൾ
ഇച്ഛപോലഖിലർക്കും
ഉൽഖനനത്തിന്നായി,
സാഹിതി സമസ്തവും
ഊർന്നൊഴുകീടുന്നതാം
വാഹിനി രണ്ടുണ്ടതി–
പാവനമനിരുദ്ധം,
ഗാനസങ്കുലമാകും
രണ്ടു ദിവ്യാരണ്യമു–
ണ്ടാരമ്യ പ്രകൃതിയും
മാനവഹൃദയവും!
ഞാനെന്റെ ഗാനത്തിനെ
ത്തേടിടുമിവയിങ്കൽ
ഞാനതു കണ്ടെത്തീടും
ആയാസവിഹീനമായ്.
എങ്കിലും, പ്രതിഷ്ഠിത–
മാകുമെൻ പ്രശസ്തിയെ
എൻകളഗാനം കേൾക്കാൻ
വെമ്പിടും ലോകത്തിനെ,
ഒക്കെയും നിസ്സന്ദേഹം
ഞാൻ പരിത്യജിച്ചിടും
എന്മനോരമണൻത–
ന്നൊറ്റ വാക്കിനുവേണ്ടി!
നൂനമെൻ ഗാനങ്ങളി–
ലേറ്റവും മധുരമാം
ഗാനമജ്ജീവന്നായ് ഞാൻ
കരുതിസ്സൂക്ഷിച്ചീടും: [7]
പോര,യെൻ വിപഞ്ചിയെ–
ത്തന്നെ ഞാൻ വെടിഞ്ഞീടും
സ്വൈരമായവിരാമം
തൽക്കരം ഗ്രഹിക്കുവാൻ! [8]
കാമ്യം താൻ കവിത്വ മെ–
ന്നാകിലുമേറെക്കാമ്യം
പ്രേമമാണെനിയ്ക്കു ഞാ–
നൊരു ബാലികയെങ്കിൽ. [9]