.jpg){kind=link}
2
രൂപാന്തരം
ഴാൻ ക്ലോദ് റെനാർ (JEAN-CLAUDE RENARD, 1922-2002)
പ്രേയാന്റെ, പ്രേയസിയുടെ, സാമീപ്യത്തിൽ, സമ്പർക്കത്തിൽ മനസ്സിനുണ്ടാകുന്ന മായികാനുഭൂതി ഈ നിത്യനൂതനതയെ ഴാൻ ക്ലോദ് റെനാർ തനതായ മാനങ്ങളിലൂടെ ആവിഷ്കരിക്കുന്നു. യുദ്ധാനന്തര ഫ്രാൻസിലെ കലങ്ങിമറിഞ്ഞ അന്തരീക്ഷത്തിൽ കവിതയ്ക്ക് ഒരു ആത്മീയ മാനം നൽകിയ കവിയാണു് ഴാൻ ക്ലോദ് റെനാർ.
നിൻവിരൽ സ്പർശത്തിൽ
എന്റെ മിഴിയിണ
പൊൻമയം പുത്തനാം
കാഴ്ച കാൺമൂ.
എന്റെ മിഴിയിണ
പൊൻമയം പുത്തനാം
കാഴ്ച കാൺമൂ.
നിൻവിരൽ സ്പർശത്തിൽ
എൻ വദനത്തിൽ നി-
ന്നുദ്ഭവിക്കുന്നൊരു
നവ്യഭാഷ.
എൻ വദനത്തിൽ നി-
ന്നുദ്ഭവിക്കുന്നൊരു
നവ്യഭാഷ.
നിൻവിരൽ സ്പർശത്തിൽ
എന്റെ ചെവിയിണ
പുതിയ സംവേദനം
പൂണ്ടിടുന്നു.
എന്റെ ചെവിയിണ
പുതിയ സംവേദനം
പൂണ്ടിടുന്നു.
നിൻവിരൽ സ്പർശനം
എൻകൈകളേലവേ
എന്നുടൽ പുത്തനായ്
ത്തീർന്നിടുന്നു.
എൻകൈകളേലവേ
എന്നുടൽ പുത്തനായ്
ത്തീർന്നിടുന്നു.
നിൻവിരൽ സ്പർശത്തിൽ
എൻ മൂക്കറിഞ്ഞിടു-
ന്നൊരുനവസൗരഭ-
പൂരമെങ്ങും.
വീക്ഷണം, ഭാഷ, സംവേദനം, മെയ്യു്, സൗ-
രഭ്യം എല്ലാറ്റിലും പൂർണ്ണ രൂപാന്തരം. [1]
എൻ മൂക്കറിഞ്ഞിടു-
ന്നൊരുനവസൗരഭ-
പൂരമെങ്ങും.
വീക്ഷണം, ഭാഷ, സംവേദനം, മെയ്യു്, സൗ-
രഭ്യം എല്ലാറ്റിലും പൂർണ്ണ രൂപാന്തരം. [1]
Transmutation
കുറിപ്പുകൾ
[1]
നീലാപാംഗി, ജഗത്തു നീളെനവമായ്-
ത്തോന്നുന്നു നിൻചേർച്ചയാൽ.
(വള്ളത്തോൾ — വിലാസലതിക)
ത്തോന്നുന്നു നിൻചേർച്ചയാൽ.
(വള്ളത്തോൾ — വിലാസലതിക)
നേരു കഥിക്കണമങ്ങു വിളിക്കെയെൻ
പേരു മധുരമായ്ത്തീരുന്നതെങ്ങിനെ?
നേരു കഥിക്കണമങ്ങുതൊടുമ്പൊൾ ഞാൻ
താരുപോലെ മൃദുവാകുന്നതെങ്ങിനെ?
പാരിന്റെ മാദകസൗഖ്യങ്ങളൊക്കെയി-
ച്ചോരിവായിങ്കലൊതുങ്ങിയതെങ്ങിനെ?
(ജി. — നേരു പറയണം)
പേരു മധുരമായ്ത്തീരുന്നതെങ്ങിനെ?
നേരു കഥിക്കണമങ്ങുതൊടുമ്പൊൾ ഞാൻ
താരുപോലെ മൃദുവാകുന്നതെങ്ങിനെ?
പാരിന്റെ മാദകസൗഖ്യങ്ങളൊക്കെയി-
ച്ചോരിവായിങ്കലൊതുങ്ങിയതെങ്ങിനെ?
(ജി. — നേരു പറയണം)
ഒത്തുചേർന്നെരിവെയ്ലും ഇളവെയ്ലാക്കീലേ നീ
കൊയ്തത്തുപാടത്തെക്കൊച്ചുകോമളപ്പച്ചക്കിളി!
(വൈലോപ്പിള്ളി — കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞു)
കൊയ്തത്തുപാടത്തെക്കൊച്ചുകോമളപ്പച്ചക്കിളി!
(വൈലോപ്പിള്ളി — കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞു)
എന്തേ നിനച്ചിരിക്കാതെ, പ്രിയതമ,
നിൻകയ്യണയ്ക്കുന്നിതാശ്ശേഷം,
എന്റെ രക്തത്തിലെന്നെല്ലിലെൻ മജ്ജയിൽ
എങ്ങു മനശ്വരസൗരഭ്യം!…
എന്റെ കിനാവിലുണർവ്വിലുറക്കത്തിൽ
എങ്ങുമവികല കൈവല്യം!…
എൻനിടിലത്തിലെൻ നെഞ്ചിലെൻ പ്രാണനിൽ
എന്നുമാനന്ദരാഗാലാപം!
(വിഷ്ണുനാരായണൻ നമ്പൂതിരി — നിനച്ചിരിക്കാതെ)
നിൻകയ്യണയ്ക്കുന്നിതാശ്ശേഷം,
എന്റെ രക്തത്തിലെന്നെല്ലിലെൻ മജ്ജയിൽ
എങ്ങു മനശ്വരസൗരഭ്യം!…
എന്റെ കിനാവിലുണർവ്വിലുറക്കത്തിൽ
എങ്ങുമവികല കൈവല്യം!…
എൻനിടിലത്തിലെൻ നെഞ്ചിലെൻ പ്രാണനിൽ
എന്നുമാനന്ദരാഗാലാപം!
(വിഷ്ണുനാരായണൻ നമ്പൂതിരി — നിനച്ചിരിക്കാതെ)
വിസ്മയം തോന്നുമാറെൻ വീക്ഷണത്തിനീ
വിശ്വം മുഴുവൻ പുതുമപുരട്ടി നീ,
വിസ്മയം തോന്നുമാറെൻ കൗതുകത്തിനീ
വിശ്വം മുഴുവൻ കവിതകൊളുത്തി നീ!
(ചങ്ങമ്പുഴ — ദേവി)
വിശ്വം മുഴുവൻ പുതുമപുരട്ടി നീ,
വിസ്മയം തോന്നുമാറെൻ കൗതുകത്തിനീ
വിശ്വം മുഴുവൻ കവിതകൊളുത്തി നീ!
(ചങ്ങമ്പുഴ — ദേവി)
കുഗ്രാമ പാർശ്വം വലംവെയ്ക്കുമീ നദി
പുണ്യയമുനയാരാധികയുള്ളനാൾ.
(പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ — സൗന്ദര്യദേവത)
പുണ്യയമുനയാരാധികയുള്ളനാൾ.
(പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ — സൗന്ദര്യദേവത)
അനുരാഗമെന്തെന്നറിയില്ല ഞാനെ-
ന്നനുഭവം മാത്രം പറഞ്ഞിടാം തോഴി
പടികടന്നവനടുത്തിടുന്നേരം
പകലിനു തെളിവധികം കാണ്മു ഞാൻ.
(എം. ആർ. നായർ (സഞ്ജയൻ) — രാധ തോഴിയോടു്)
ന്നനുഭവം മാത്രം പറഞ്ഞിടാം തോഴി
പടികടന്നവനടുത്തിടുന്നേരം
പകലിനു തെളിവധികം കാണ്മു ഞാൻ.
(എം. ആർ. നായർ (സഞ്ജയൻ) — രാധ തോഴിയോടു്)
ഉമ്മ വെയ്ക്കേ ഹൃദയം തൊടുന്നു നാം
നാമുറങ്ങും വെറുംനിലം മേഘമായ്
നാം പകുക്കെ വെറും ജലം വീഞ്ഞായി
കണ്ണുനീരിൻ പുഴയിറവെള്ളമായ്
എല്ലുകുന്നുപ്പുകല്ലായ് വിരഹാർദ്ര-
മൗനവും വീണമീട്ടി മഹാജ്ജ്വര-
ശയ്യ മാന്ത്രിക കംബളമായ് സഖീ.
(സച്ചിദാനന്ദൻ — ഏകാകിയുടെ മരണം)
നാമുറങ്ങും വെറുംനിലം മേഘമായ്
നാം പകുക്കെ വെറും ജലം വീഞ്ഞായി
കണ്ണുനീരിൻ പുഴയിറവെള്ളമായ്
എല്ലുകുന്നുപ്പുകല്ലായ് വിരഹാർദ്ര-
മൗനവും വീണമീട്ടി മഹാജ്ജ്വര-
ശയ്യ മാന്ത്രിക കംബളമായ് സഖീ.
(സച്ചിദാനന്ദൻ — ഏകാകിയുടെ മരണം)
പിന്നെ നാം കരംകോർത്തുവെറുതേ ചിരിച്ചും കൊ-
ണ്ടങ്ങിനെയോടിപ്പോയി പൂത്തൊരക്കുന്നിൻ ചോട്ടിൽ.
നമുക്കായ് വരണ്ടതൻമാർത്തട്ടിൽ വൃന്ദാവന-
മൊരുക്കീ വീണ്ടും സ്നേഹാലമ്മയാമിളാദേവി,
നമുക്കായ്ക്ക് മരമൊക്കെപ്പൂചൂടി കാറ്റത്താടി,
നമുക്കായ്ക്ക് മാത്രം പ്രേമയമുനയോളം തല്ലീ…
(സുഗതകുമാരി — അത്രമേൽ സ്നേഹിക്കയാൽ)
ണ്ടങ്ങിനെയോടിപ്പോയി പൂത്തൊരക്കുന്നിൻ ചോട്ടിൽ.
നമുക്കായ് വരണ്ടതൻമാർത്തട്ടിൽ വൃന്ദാവന-
മൊരുക്കീ വീണ്ടും സ്നേഹാലമ്മയാമിളാദേവി,
നമുക്കായ്ക്ക് മരമൊക്കെപ്പൂചൂടി കാറ്റത്താടി,
നമുക്കായ്ക്ക് മാത്രം പ്രേമയമുനയോളം തല്ലീ…
(സുഗതകുമാരി — അത്രമേൽ സ്നേഹിക്കയാൽ)
പ്രണയമിങ്ങനെ, കളിന്ദജാനദീ-
തടങ്ങളിൽ തളിർവസന്തരാത്രിയിൽ
നനുത്ത കോലരക്കണിഞ്ഞ കൈവിരൽ
തൊടുമ്പൊഴേ പൂത്ത കദംബ കാനനം.
തൊടുന്നു പൂവുകൾ കിനാക്കളെക്കിനാ
ക്കുഴൽ വിളിപ്പാട്ടു തൊടുന്നു ജീവനെ.
വസനമാം ജീർണ്ണാവരണമില്ലാതെ
തൊടുന്നു ജീവിതം ചിദംബരങ്ങളെ,
(ആലങ്കോട് ലീലാകൃഷ്ണൻ — പ്രണയമിങ്ങനെ)
തടങ്ങളിൽ തളിർവസന്തരാത്രിയിൽ
നനുത്ത കോലരക്കണിഞ്ഞ കൈവിരൽ
തൊടുമ്പൊഴേ പൂത്ത കദംബ കാനനം.
തൊടുന്നു പൂവുകൾ കിനാക്കളെക്കിനാ
ക്കുഴൽ വിളിപ്പാട്ടു തൊടുന്നു ജീവനെ.
വസനമാം ജീർണ്ണാവരണമില്ലാതെ
തൊടുന്നു ജീവിതം ചിദംബരങ്ങളെ,
(ആലങ്കോട് ലീലാകൃഷ്ണൻ — പ്രണയമിങ്ങനെ)
… കിലുങ്ങുന്നു, ബോധച്ചെരിവിലൂടെ നാം
വിരൽ വിരലിന്മേൽക്കൊരുത്തു നീങ്ങവേ
അകലെയുള്ളിന്റെയകലെയെങ്ങെങ്ങോ
അമരഗീതമൊന്നുറവപൊട്ടുന്നു
അഴകേഴും മഞ്ഞായ്പ്പൊഴിയുന്നു, വിശ്വ-
മൊരു മരച്ചോടായ് വളരുന്നു. കാല-
മൊരു നിമിഷമായ് സഫലമാവുന്നു.
(പ്രമീളാദേവി — മല കയറുമ്പോൾ)
വിരൽ വിരലിന്മേൽക്കൊരുത്തു നീങ്ങവേ
അകലെയുള്ളിന്റെയകലെയെങ്ങെങ്ങോ
അമരഗീതമൊന്നുറവപൊട്ടുന്നു
അഴകേഴും മഞ്ഞായ്പ്പൊഴിയുന്നു, വിശ്വ-
മൊരു മരച്ചോടായ് വളരുന്നു. കാല-
മൊരു നിമിഷമായ് സഫലമാവുന്നു.
(പ്രമീളാദേവി — മല കയറുമ്പോൾ)
ഈ മിഴിചെന്നാമിഴിയിലെത്തി
ജീവിതമുത്സവമേളയായി
ഉൾക്കളമാകെ വസന്തമായി
ദിക്കുകളെല്ലാം നിലാവുമായി.
(ഒ. വി. ഉഷ — കല്യാണം)
ജീവിതമുത്സവമേളയായി
ഉൾക്കളമാകെ വസന്തമായി
ദിക്കുകളെല്ലാം നിലാവുമായി.
(ഒ. വി. ഉഷ — കല്യാണം)
കൂട്ടിന്നു നീയൊരാളുണ്ടെന്നറിഞ്ഞെന്റെ
പാട്ടും മധുരമായിത്തീർന്നു.
(ശ്രീധരനുണ്ണി — കടംകഥ)
പാട്ടും മധുരമായിത്തീർന്നു.
(ശ്രീധരനുണ്ണി — കടംകഥ)
To whom I owe the leaping delight
That quickens my senses in our waking time
And the rhythm that governs the repose of our sleeping time.
(T. S. Eliot — A Dedication to my Wife)
That quickens my senses in our waking time
And the rhythm that governs the repose of our sleeping time.
(T. S. Eliot — A Dedication to my Wife)