SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/kpn-bharatham-xml-cover.jpg
The Pandavas in King Drupad’s Court, a watercolor painting on gold paper from Kangra by anonymous (na)
ഭാഗം ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു്

“അർ​ദ്ധ​സ​ത്യം എന്ന വാ​ക്കി​നൊ​രു ‘കോ​മ​ള​ശ​രീ​രം’ കി​ട്ടി​യ​പോ​ലെ തോ​ന്നു​ന്ന​ല്ലോ, നേരിൽ നി​ങ്ങ​ളെ അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന​നാ​യി കാ​ണു​മ്പൊൾ! എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കും അപ​കീർ​ത്തി​പ​ര​മായ ഇത്ത​രം കൗ​ര​വ​ആ​രോ​പ​ണം, ഇനി​യും കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ ഉയർ​ന്നാൽ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആരോ​പ​ണ​മാ​ണോ? അസ​ഹി​ഷ്ണുത തോ​ന്നേ​ണ്ട​തി​ല്ലാ​ത്ത അഭി​പ്രാ​യ​മ​ല്ലേ? അപ​കീർ​ത്തി​പ​ര​മാ​ണോ? ഒര​പ​നിർ​മ്മി​തി മാ​ത്ര​മ​ല്ലേ? ‘അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​വാൻ’ സൈനിക അം​ഗീ​കാ​ര​മാ​യി കാ​ണേ​ണ്ടേ? ‘അർ​ദ്ധ​സ​ത്യം’, ഞാ​നു​ച്ച​രി​ച്ച​തെ​ന്താ, ധ്യാ​നം ചെ​യ്യു​മ്പോ​ഴാ​ണോ? അതോ, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ കൈ​മെ​യ്മ​റ​ന്നു ശത്രു​സൈ​നി​ക​മേ​ധാ​വി ദ്രോ​ണ​രെ ഗു​രു​നി​ന്ദ​നോ​ക്കാ​തെ വള​ഞ്ഞി​ട്ടു​കൊ​ല്ലു​മ്പോ​ഴോ? പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​ന്നി​ട​ക്കു് വ്യാ​ജ​ആ​ശം​സ​യർ​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ, മറി​ച്ചു, ശത്രു​വി​നെ നി​രാ​യു​ധ​നാ​ക്കു​ന്ന​തി​നൊ​രു വാ​മൊ​ഴി ‘പൊ​ടി​ക്കൈ’ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. അതു​ച്ച​രി​ക്കു​മ്പോൾ കൗ​ര​വ​രും പാ​ണ്ഡ​വ​രും ഔദ്യോ​ഗി​ക​പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം പോലെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​കേ​ട്ടു. യു​ദ്ധം ഞാൻ ജയി​ക്കാ​നു​ള്ള ആദ്യ​പ​ടി. ചെ​റി​യൊ​രു പടി. എന്നാൽ അത​വി​ടെ​വേ​ണം, യു​ദ്ധ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ന്റെ പ്രേ​രണ!” കൗ​ര​വ​സർ​വ്വ സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നാ​യി​രു​ന്ന ദ്രോ​ണാ​ചാ​ര്യ​രു​ടെ ശവ​സം​സ്കാ​ര​ത്തിൽ പങ്കു​കൊ​ണ്ട യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വൈകിയ രാ​ത്രി​യിൽ മു​ങ്ങി​ക്കു​ളി​ക്കാൻ പു​ഴ​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​ക​യി​രു​ന്നു.

2024-06-02

“വെ​ഞ്ചാ​മ​ര​വും ആല​വ​ട്ട​വു​മാ​യി കൊ​മ്പ​നാ​ന​പ്പു​റ​ത്തു കു​ലു​ങ്ങി​ക്കു​ലു​ങ്ങി​വ​ന്നു, ദു​ര്യോ​ധ​നാ​നു​മാ​യി ചൂ​താ​ടി, സ്ഥാ​വ​ര​ജം​ഗമ സ്വ​ത്തും പെ​ണ്ണും നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു, ഉടു​തു​ണി​ക്കു് മറു​തു​ണി​യി​ല്ലാ​തെ നി​സ്വ​നാ​യി ആറം​ഗ​സം​ഘം വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ല​വ​ന​വാ​സ​ത്തി​നു മന്ദം​മ​ന്ദം വഴി​ന​ട​ന്നു പോ​വു​ന്നു. അല്ലേ!”, ചാർ​വാ​കൻ കപ​ട​മായ അനു​ക​മ്പ​യോ​ടെ ഭീ​മ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഈ നാ​ടി​ന്റെ നന്മ​ക്കാ​യി അങ്ങ​നെ​യാ​ണു് പാ​ണ്ഡ​വർ വേഷം കെ​ട്ടേ​ണ്ട​തു് എങ്കിൽ, കാ​ട്ടി​ലും പോവും. ഞങ്ങൾ, നീ ഒന്നോർ​ക്ക, ജനി​ച്ച​തും കൗ​മാ​രം​വ​രെ കഴി​ഞ്ഞ​തും കാ​ട്ടിൽ. എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ, നഗ​ര​വാ​സി​ക​ളെ​പോ​ലെ, ‘പു​ലി​വ​രു​ന്നേ പാ​മ്പു് ഫണം ഉയർ​ത്തു​ന്നേ’ എന്നു് വി​റ​ച്ചു​പേ​ടി​ച്ചു കു​ലു​ങ്ങു​ക​യൊ​ന്നും ഇല്ല. വന​ദേ​വത ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം! കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രായ ഞങ്ങൾ, വേ​റെ​ത​ര​മി​ല്ലാ​തെ, ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥം തീ​യി​ട്ട​പ്പോൾ, നി​ങ്ങൾ അറി​യ​ണം, വന​ദേ​വത പി​ണ​ങ്ങി​യി​ല്ല, അതാ​കു​ന്നു ധർ​മ്മ​പു​ത്രർ എന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ പ്ര​കൃ​തി​യു​മാ​യു​ള്ള ആത്മ​ബ​ന്ധം. ഇനി​യും അതൊ​ക്കെ വരും​ദ​ശ​ക​ത്തിൽ നേ​രി​ട്ടു് കാണാൻ അവ​സ​ര​മു​ണ്ടാ​വ​ട്ടെ. യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നി​ങ്ങ​ളെ​പോ​ലെ ‘മനു​ഷ്യ​പു​ത്ര’നല്ല, മര​ണ​ദേ​വ​ത​യായ കാ​ല​ന്റെ മക​നാ​ണു്. കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ ഭയ​മാ​കു​ന്നു അല്ലേ പറ​ഞ്ഞു​പ​റ​ഞ്ഞു ഭീമൻ ഏങ്ങ​ല​ടി​ച്ചു ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തു​നി​ന്നും സവാരി ചെ​യ്തു​വ​ന്ന ആന അയാൾ​ക്കു​നേ​രെ നോ​ക്കി. പാ​ഞ്ചാ​ലി വാ​പൊ​ത്തി.”

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ മയൂ​ര​സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ, ഒരു ദശാ​ബ്ദ​ത്തോ​ളം ഇരു​ന്നു​പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള ആള​ല്ലേ, പി​ന്നെ എന്താ ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജ​പ​ദ​വി​ക്കാ​യി പട്ടാ​ഭി​ഷേ​കം സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ, ജ്യേ​ഷ്ഠ​നി​പ്പോൾ വല്ലാ​ത്തൊ​രു പന്തി​കേ​ടു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നി​ലേ​ക്കു അനു​ജ​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യാ​കർ​ഷി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്ത​ര​ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന ആദ്യ​ദി​ന​ചു​മ​തല വഹി​ക്കു​ന്ന നകുലൻ സ്വൽ​പ്പം മാറി നി​ന്നു.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​ടെ പൗ​രാ​ണി​ക​ത്വ​വും ചരി​ത്ര​വും വലി​പ്പ​വും ജന​സം​ഖ്യ​യും വേറെ, എന്നാൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം? കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കിയ ഒരു പു​ഴ​യോര കൊ​ച്ചു​പ​ട്ട​ണം! യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അക്കാ​ല​ത്തു ചക്ര​വർ​ത്തി​യും ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ സാ​മ​ന്ത​രാ​ജാ​വു​മാ​ണെ​ങ്കിൽ വി​രു​ന്നു​വ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ശ്രേ​ഷ്ഠ​നെ ചതി​യിൽ കളി​പ്പി​ച്ചു കു​രു​ക്കിൽ വീ​ഴ്ത്തു​മോ?, അപ്പോൾ പു​രോ​ഹി​തർ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​ത്ത പന്തി​യി​ല്ലാ​യ്മ ഈ പട്ടാ​ഭി​ഷേ​ക​ത്തി​നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, അതൊ​ക്കെ പരി​ഹ​രി​ക്കാ​നും പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്ക​റി​യാം. ചട​ങ്ങു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ കോ​ഴി​യി​റ​ച്ചി​യും അപ്പ​വും കഴി​ക്കാൻ എനി​ക്കു് കൂ​ട്ടു​ത​ര​ണം, നാൽ​ക്കാ​ലി​കൾ കൗരവർ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ അറ​ത്തു പൊ​രി​ച്ചു തി​ന്നു.”

“പൊ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്ര പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സം യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു​മാ​യി പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു​ണ്ടോ? ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ ആണി​ക്ക​ല്ലു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വാർ​ധ​ക്യ​ത്തിൽ ഇള​കു​ന്നു എന്ന ദ്രൗ​പ​ദീ​നി​രീ​ക്ഷ​ണം, ഇള​മു​റ​ക്കാ​ര​നായ നി​ങ്ങൾ എളു​പ്പം വക​വ​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര പാ​ണ്ഡവ ജീ​വി​തം.

“പ്രാ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച​വൾ വല്ലാ​തെ ആധി​പ്പെ​ടു​ന്ന സന്ദർ​ഭ​ങ്ങൾ ഞാൻ അസ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ ഓർ​ക്കു​ന്നു. പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട ഉടൻ അവൾ ചോ​ദി​ച്ച​തു്,” “നാലാം ഭർ​ത്താ​വായ നീ എന്നെ​ക്കാൾ നന്നേ​ചെ​റു​പ്പ​മാ​ണ​ല്ലോ, അതോ, തോ​ന്നു​ന്ന​തോ?”.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ നീ പി​താ​വി​ന്റെ സ്ഥാ​ന​ത്താ​ണു് കാ​ണു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ രാ​ജ​സൂ​യ​യാ​ഗ​വേ​ദി​യിൽ നീ എന്തി​ന​യാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ സ്ഥാ​ന​ത്തു് ഇരു​ന്നു? ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി അർ​ജ്ജു​ന​ഭാ​ര്യ, ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി എന്ന പദ​വി​ക്കാ​യി നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഔദ്യോ​ഗി​ക​വ​ധു​വേ​ഷം​കെ​ട്ടി യാ​ഗ​ശാ​ല​യിൽ ഇരി​ക്കാൻ വയ്യ” എന്ന പര​സ്യ​നി​ല​പാ​ടി​നു​പ​ക​രം, യാഗം പൂർ​ത്തി​യാ​യാൽ ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ആവാ​മെ​ന്ന മോ​ഹ​ത്തിൽ മൂ​ന്നു​ദി​വ​സം തീ​യും​പു​ക​യും ശ്വ​സി​ച്ചു പല അവ​മ​തി​ക്കും കൂ​ട്ടു​നി​ന്നു. ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ എല്ലാം പോയി പാ​ണ്ഡ​വർ വന​വാ​സ​ത്തി​ലാ​യ​പ്പോൾ അവൾ​ക്കു തോ​ന്നി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ശരി​ക്കും ആളൊരു വൃ​ദ്ധൻ! വയോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ആരോ​ഗ്യ​വും മാ​ന​സി​ക​വു​മായ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ സങ്ക​ടം പറ​യു​മ്പോൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി അതിനു ചെവി കൊ​ടു​ക്കാ​തെ മാ​റി​പ്പോ​വു​ന്ന​തു ഞങ്ങ​ളെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ചു. യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ​യും ഭീ​മ​ന്റെ​യും സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ അര​ക്കെ​ട്ടിൽ കൈ ചേർ​ത്തു് എന്നെ കി​ട​പ്പ​റ​യി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​പോ​വു​ന്നു. യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വീ​ണ്ടും​രാ​ജാ​വാ​യ​പ്പോൾ, പാ​ഞ്ചാ​ലി വി​ഷാ​ദ​രോ​ഗി​യാ​യി. പകി​ട്ടു​ള്ള ആഭ​ര​ണ​മാ​ണു് ചെ​ങ്കോൽ എന്ന ധാ​ര​ണ​മാ​റി, നീ​റു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളോ​ടു​ള്ള ഓർ​മ്മ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലാ​ണു് കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ അധി​കാ​ര​ദ​ണ്ഡു് എന്ന​റി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ, ബന്ധം പി​ന്നെ​യും അക​ന്നു. എല്ലാം കണ്ടി​ട്ടും കേ​ട്ടി​ട്ടും ഇര​ട്ട​സ​ഹോ​ദ​ര​നായ സഹ​ദേ​വൻ, ‘ഇതാ​ണു് ജീ​വി​താ​വ​സ്ഥ’ എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വിൽ നെ​റ്റി​ചു​ളി​ക്കാ​തെ ഇതു​വ​രെ​യും പഴ​യ​പോ​ലെ കാ​ണു​ന്നു!”

“അര​മ​ന​യിൽ ബന്ദി​യാ​ക്കി​യോ കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി​മാ​ത്ര​മായ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ!”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വർ ഭാ​ഗ്യാ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് ‘വെ​ട്ടു​ക​ത്തി​യും മണ്ണി​ള​ക്കി’യു​മാ​യി കു​ടി​യേ​റിയ സം​ഘർ​ഷ​കാ​ലം.

“കി​ട​പ്പു​രോ​ഗി​പാ​ണ്ഡു​വി​നു് അന്നം​കൊ​ടു​ത്ത മാ​ദ്രി, മാ​തൃ​ത്വ​ത്തി​നാ​യി പൂ​ചൂ​ടി ആൺ​വേ​ട്ട​ക്കു് പോവാൻ തു​ട​ങ്ങി. പരി​ച​രി​ക്കാൻ മൂ​ന്നു കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​കൾ എനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും, രോഗീ ശു​ശ്രൂഷ ചെ​യ്തു പ്ര​ശം​സ​നേ​ടി​യി​ല്ലേ ഞാൻ? ഇരട്ട‘ദേവ’ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നും ഗർ​ഭി​ണി​യാ​യി മാ​ദ്രി, നവ​ജാ​ത​ശി​ശു പരി​ച​രണ ഇടവേള കഴി​ഞ്ഞു ഭർ​ത്തൃ​ശു​ശ്രൂഷ ഏറ്റെ​ടു​ത്ത കാ​ല​ത്ത​ല്ലേ, അവ​ളു​ടെ മടി​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു ‘അഭി​ശ​പ്ത’ പാ​ണ്ഡു മരി​ച്ച​തു്? അയൽ​പ​ക്ക സന്യ​സ്തർ വന്നു ജഡം കണ്ട​പ്പോൾ, “സ്വ​വ​സ​തി​യിൽ കി​ട​ന്നു മരി​ക്കാൻ അവസരം കി​ട്ടിയ ഭാ​ഗ്യ​ജ​ന്മം” എന്ന​നു​സ്മ​രി​ച്ചു ചി​ത​യൊ​രു​ക്കാൻ സഹാ​യി​ച്ചു. ചി​ത​യിൽ​ചാ​ടി സതി​യ​നു​ഷ്ഠി​ക്കാൻ മാ​ദ്രി​യെ ഞാൻ കൊ​ണ്ടു പോ​വു​മ്പോൾ, അവൾ നി​ല​വി​ളി​ച്ച​തു പ്ര​തി​ഷേ​ധം കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ദേ​ഹ​വി​യോ​ഗ​ത്തിൽ ദുഃഖം അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​ളു​ടെ നി​സ്സ​ഹാ​യത കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ? ചി​ത​യി​ലേ​ക്കു് വഴി​ന​യി​ക്കു​ന്ന എന്റെ സദു​ദ്ദേ​ശ്യ​പ്ര​ചോ​ദി​ത​മായ പ്ര​വർ​ത്തി​യിൽ, മലി​ന​മ​ന​സ്സോ​ടെ നി​ങ്ങൾ കൊ​ല​പാ​തക ശ്രമം കാ​ണു​ന്ന​തു് പോലെ, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കാ​ണു​മെ​ന്നെ​നി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. അവൻ നീ​തി​മാൻ, പ്രി​യ​ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വി​ധി​പ​റ​യും: “പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ കൽ​പ്പന സൗ​മ​ന​സ്യ​ത്തോ​ടെ നീ നിർ​വ്വ​ഹി​ച്ചു!””

2024-06-03

“കഴി​ഞ്ഞു സൗ​വ്വർ​ണ്ണ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ക്കാ​ലം! വീ​ണ്ടും ഇരുൾ​മൂ​ടിയ വന​യാ​ത്ര അല്ലേ!” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കരു​ത​ലോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു. ആറം​ഗ​പാ​ണ്ഡ​വ​സം​ഘം പന്ത്ര​ണ്ടു​വർഷ നര​ക​ജീ​വി​ത​ത്തി​നാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി നഗ​രാ​തിർ​ത്തി കട​ക്കു​ന്ന നേരം.

“പക്ഷി​കൾ​ക്കു് ദേ​ശാ​ട​നം ആവാ​മെ​ങ്കിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് കമനീയ വന​ത്തിൽ പൊ​റു​ത്തു​കൂ​ടെ? കാ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു​വ​ളർ​ന്നു അഭ​യാർ​ഥി​ക​ളാ​യും വി​നോ​ദ​സ​ഞ്ചാ​രി​ക​ളാ​യും ‘കൊ​ല​പ്പു​ള്ളി’കളാ​യും പ്ര​കൃ​തി ഉപാ​സ​ന​ക്കാ​യി സമർ​പ്പി​ച്ച​വ​ര​ല്ലേ ഞങ്ങൾ, അല്ലാ​തെ ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ​പ്പോ​ലെ കോ​ട്ട​കൊ​ത്ത​ള​ങ്ങ​ളിൽ ഇള​വെ​യി​ലും നി​ലാ​വു​മാ​യി പി​ശാ​ചി​ന്റെ പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ങ്ങൾ അല്ല​ല്ലോ. പാ​ണ്ഡ​വർ ഞങ്ങൾ കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തു കാ​ട്ടിൽ​ക​ണ്ടു മതി​പ്പു​തോ​ന്നിയ ദേ​ശാ​ട​ന​പ​ക്ഷി​ക​ളെ​പോ​ലെ​യാ​ണു്. എവിടെ കൂ​ടു​കെ​ട്ടു​ന്നു​വോ അവി​ട​മാ​ണു് ‘ആധ്യാ​ത്മ വി​ദ്യാ​ല​യം’ അഥവാ ജന്മ​നാ​ടു്. പെ​ണ്ണ​ശു​ദ്ധി പരി​ക്കേൽ​പ്പി​ച്ച ഉട​ലു​മാ​യി പാ​ഞ്ചാ​ലി മുഖം താ​ഴ്ത്തി എന്ന​തൊ​ക്കെ പാ​ണ്ഡവ ദേ​ശാ​ട​ന​വു​മാ​യി കൂ​ട്ടി​ക്കെ​ട്ടേ​ണ്ട. ശി​ക്ഷാ​കാ​ലാ​വ​ധി ശി​ക്ഷ​ണ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കും. അതി​നി​ട​യിൽ അതി​മാ​നു​ഷ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ ‘ചു​വ​രു​കൾ’ ഒഴി​ച്ചി​ടുക–ദി​വ്യാ​ത്ഭു​ത​ങ്ങൾ വാർ​ത്ത​യാ​ക്കാൻ ഭാ​ഗ്യം നി​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി​രി​ക്കു​മോ!”

2024-06-04

“അനീതി ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​ന്റെ കഴു​ത്തി​ലേ​ക്കു് വാ​രി​ക്കു​ന്ത​മെ​റി​യു​ന്ന​വ​നെ​ന്താ​ണു് കന്നു​പൂ​ട്ടി വി​ത്തെ​റി​യേ​ണ്ട കൃ​ഷി​ഭൂ​മി​യിൽ കാ​ര്യം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഗം​ഗ​യാ​റിൻ കൈ​വ​ഴി​ക​ളി​ലൊ​ന്നിൽ, സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യോ​ടെ നീ​രൊ​ഴു​ക്കു് തട​സ്സം​നീ​ക്കി, ഗ്രാ​മീ​ണർ​ക്കു് വേ​ന​ലിൽ കു​ടി​നീർ​ല​ഭ്യത എളു​പ്പ​മാ​ക്കു​ക​യി​രു​ന്നു, ഉച്ച​വെ​യി​ലിൽ ഒരു സംഘം കൗരവർ.

“തൂമ്പ മാ​ര​കാ​യു​ധ​മാ​ക്കിയ കൊ​ല​യാ​ളി​ക​ളാ​ണോ ഞങ്ങൾ! ഇല​പ്പ​ച്ച​ക​ളു​ടെ ഉൾ​ത്തു​ടി​പ്പാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ കൊ​ച്ചു​നാൾ​മു​തൽ ഞങ്ങ​ളു​ടെ കരൾ​നി​റ​യെ! ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥ​മെ​ന്ന അതി​ലോ​ല​ആ​വാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ പാ​ണ്ഡ​വർ കത്തി​ച്ചാ​മ്പ​ലാ​ക്കി​യെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, വെ​ന്തു​ന​ശി​ച്ച ആ ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി ബലി​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ഞങ്ങൾ ജല​പ്ര​തി​ജ്ഞ​യു​മെ​ടു​ത്തു. ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജ​വ​സ​തി​ക്കു പി​ന്നി​ലെ സം​ര​ക്ഷി​ത​വ​ന​ത്തിൽ ചു​റ്റി​ക്ക​റ​ങ്ങി​യാൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കി​ന്നും കാണാം, ഓരോ കൗ​ര​വ​വ​ധു​വും സ്വ​ന്തം നാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നും വേ​രു​മു​റി​യാ​തെ പറി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു നട്ടു​പ​രി​പാ​ലി​ച്ചു വളർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത ഫല​വൃ​ക്ഷ​ങ്ങൾ. ഹസ്തി​ന​പു​രി അരമന അന്തേ​വാ​സി​കൾ ഊട്ടു​പുര ഭക്ഷ​ണ​നിർ​മ്മി​തി​യിൽ എക്കാ​ല​വും സ്വാ​ശ്ര​യ​ശീ​ലർ. അതാ​ണു് പെ​രു​മ​നി​റ​ഞ്ഞ ഗാ​ന്ധാ​ര​സ്വാ​ധീ​ന​ത്തിൽ തെ​ളി​ഞ്ഞ കു​രു​വം​ശ​ത്ത​നിമ! പടർ​ന്നു​വേ​രോ​ടിയ പച്ചി​ല​പ്പ​ടർ​പ്പു​ക​ളു​ടെ രോ​ഗ​ശാ​ന്തി ശു​ശ്രൂ​ഷ​യി​ലാ​ണു് കൗരവർ കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം​മു​തൽ കരു​ത്തു​നേ​ടി​യ​തു്. ‘നീ, നീ​യാ​ണു് മക്ക​ളെ വി​ശ്വ​പ്ര​കൃ​തി’ എന്നു് ഗാ​ന്ധാ​രി ഞങ്ങൾ​ക്കു മു​മ്പിൽ വി​കാ​രാ​ധീ​ന​യാ​യി ഗാ​ന്ധാര മല​ഞ്ചെ​രു​വു​ക​ളിൽ പറ​യു​മ്പോൾ, അതൊരു സാം​സ്കാ​രിക ചു​മ​ത​ല​യാ​ണെ​ന്നു കരുതി കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തൊ​ക്കെ മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യിൽ വി​രു​ന്നു​പോ​വാൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു് ഉൾ​ഭീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. അക്ഷ​രാ​ഭ്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യ​പ്പോൾ അതി​ന്റെ​യൊ​ക്കെ അന്തഃ​സ​ത്ത വ്യ​ക്ത​മാ​യി, അമ്മ പറ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ അകം​പൊ​രുൾ ആയി​രു​ന്നു അതു്. കാ​ട്ടിൽ​പി​റ​ന്ന കൗ​ന്തേ​യർ വന്യ​പ്ര​കൃ​തി​യോ​ടു് മാ​ന്യത കാ​ണി​ച്ചു​വോ എന്നു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം തു​ടർ​ന്നും നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് പറ​യ​ട്ടെ!”

“കള്ള​ച്ചൂ​താ​ട്ട​വി​ദ​ഗ്ദ​രോ​ടേ​റ്റു​മു​ട്ടാൻ, അര​മ​ന​യി​ലെ​ത്തിയ ധർ​മ്മ​പു​ത്രർ, കണ്മു​ന്നിൽ വന്ന ഓരോ​കൗ​ര​വ​നെ​യും, ഔപ​ചാ​രി​ക​മാ​യി ഹസ്ത​ദാ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു​പ​ക​രം, കൈ​ചേർ​ത്തു പു​റം​ത​ലോ​ടു​ന്ന പു​തു​ആ​ശം​സാ​രീ​തി താ​ങ്ക​ളു​ടെ കഴു​കൻ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ പെ​ട്ടി​രു​ന്നോ? പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു​പോ​ലും ഔപ​ചാ​രി​ക​ത​യു​ടെ ആൾ​രൂ​പ​മായ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം​ച​ക്ര​വർ​ത്തി, പെ​ട്ടെ​ന്നു് കു​ടി​ല​കൗ​ര​വർ​ക്കൊ​രു ജ്യേ​ഷ്ട​സ​ഹോ​ദ​ര​നു​മാ​യോ? എന്താ ഈ മറി​മാ​യം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാർ​വാ​ക​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കി ആശീർ​വ​ദി​ക്കാൻ​പ​റ്റിയ കൗരവർ ആരും ഇല്ലെ​ന്നു ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​ക്കു് പൊ​ടു​ന്ന​നെ തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും? അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘നാളെ സന്ധ്യ​ക്കു് ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ എന്നെ കബ​ളി​പ്പി​ച്ചു പരി​പൂർ​ണ്ണ​നി​സ്വ​നാ​ക്കാൻ, അവി​ശു​ദ്ധ​കൂ​ട്ടു​കെ​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ കൗ​ര​വ​നൂ​റ്റു​വർ” എന്നു് തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​മോ? പു​റം​ത​ലോ​ടു​ന്ന​തിൽ കവി​ഞ്ഞേ​തു് കൗ​ര​വാ​വ​യ​ത്തെ തലോ​ടി​യാ​ലും, ചു​ഴി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങു​ന്ന കൗ​ര​വ​ക്ക​ണ്ണി​ലേ​ക്കു​മാ​ത്രം എന്റെ കണ്ണു് നോ​ക്ക​രു​തേ എന്ന​കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടി​ലെ​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. ഇന്നു​വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​ണ​ല്ലോ ചൂ​താ​ട്ടം. അർ​ധ​രാ​ത്രി​യോ​ടെ ഫലം അറി​യാ​മെ​ന്നാ​ണു് പ്ര​തീ​ക്ഷ!”, ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ‘പരാ​ദ​ങ്ങൾ’ സൗ​ജ​ന്യ​പ്രാ​തൽ കഴി​ക്കാൻ അക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന നേരം.

“തു​ട​ങ്ങി​യോ വാ​ക്കു​തർ​ക്കം? ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​കാ​ര​നാ​വാൻ നി​യോ​ഗം​കി​ട്ടിയ ദാർ​ശ​നി​ക​ക​വി​യ​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതു് തന്നെ​യാ​ണു് പറ​ഞ്ഞു​തീർ​ക്കാ​നു​ണ്ടായ തർ​ക്കം. ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങൾ നീണ്ട തന്റെ സഹ​ന​ജീ​വി​തം ഒരു സാം​സ്കാ​രി​ക​പ​ഠ​നം എന്ന നി​ല​യിൽ​വേ​ണം വ്യാ​സൻ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കാൻ എന്നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ല​പാ​ടു് കന​പ്പി​ച്ചു. ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വം എന്ന നി​ല​യി​ലു​ള്ള വ്യാ​സ​ര​ച​നാ​രീ​തി അസ്വീ​കാ​ര്യ​മെ​ന്നും. വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തിൽ ‘ഊരി’പ്പോ​കു​ന്ന​ത​ല്ല പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ രണോർ​ജ്ജം എന്നു​മ​വൾ പറ​ഞ്ഞു. വ്യാ​സൻ എഴു​നേ​റ്റു​നി​ന്നാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു് ചെ​വി​കൊ​ടു​ത്ത​തും, തലയിൽ കൈ​വ​ച്ച​നു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തും.,” എല്ലാ ഗു​രു​കു​ല​ങ്ങ​ളും ഹരി​ത​ച​ട്ടം പാ​ലി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ഭര​ണ​കൂ​ട​ആ​ജ്ഞ​യു​മാ​യി ഓടി​ന​ട​ക്കു​ക​യാ​ണു്, പരി​ക്കു​കൾ പൂർ​ണ​മാ​യി മാ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ശരീ​ര​വു​മാ​യി ഇള​മു​റ​പാ​ണ്ഡ​വൻ നകുലൻ.

2024-06-05

“മറ്റെ​ല്ലാ കൗ​ര​വ​രും ക്ഷീ​ണി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ മാ​ത്രം ഒളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ചാ​ര​പ്പ​ണി​യോ!” ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധം​തു​ട​ങ്ങാൻ ഒരു ദിവസം ബാ​ക്കി. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര അടി​സ്ഥാ​ന​പാ​ള​യ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ കാണാൻ നേ​ര​ത്തെ എത്തിയ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേ​ഖ​ക​നു​മൊ​ത്തു വനി​താ​പ്ര​വർ​ത്തക.

“പാ​ണ്ഡ​വ​സ​ഖ്യ കക്ഷി​യാ​വാൻ വട​ക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റൻ മാ​ദ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നും വലി​യൊ​രു സൈ​ന്യ​വു​മാ​യി​വ​ന്ന ശല്യ​രാ​ജാ​വി​നെ, താ​നാ​ണു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇളയ സഹോ​ദ​രി മാ​ദ്രി​യു​ടെ മകൻ എന്നു് കബ​ളി​പ്പി​ച്ചു, കൂടെ നിർ​ത്തി​യി​രി​ക്ക​യാ​ണു്, പ്രേ​മ​ത്തി​ലും സ്വാർ​ത്ഥ​ത​യി​ലും കവി​ഞ്ഞ ധാർ​മ്മി​കത യു​ദ്ധ​ത്തി​ലി​ല്ലെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​നൻ. എന്നാൽ, ശല്യൻ വസ്തുത മന​സ്സി​ലാ​ക്കി പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കൊ​പ്പം ഐക്യം​പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു​പോ​വു​മോ എന്ന ഭീ​തി​യു​ണ്ടു്. മുൻ​ക​രു​തൽ എന്ന നി​ല​യിൽ ശല്യ​നും സൈ​ന്യ​വും പാർ​ക്കു​ന്ന പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കൊ​രു ചാ​ര​ക്ക​ണ്ണു—അത്ര​മാ​ത്രം!”

“ഭീ​തി​യു​ണർ​ത്തു​ന്ന നി​ശാ​കാ​മി​നി​യാ​ണോ നവ​വ​ധു​ദ്രൗ​പ​ദി എന്ന സംശയം എപ്പോ​ഴാ​ണു് നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ തോ​ന്നി​യ​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. പത്തു​പാ​ണ്ഡ​വ​ക്ക​ണ്ണു​കൾ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ ഇട​വ​ഴി​യി​ലേ​ക്കു് നീ​ങ്ങി. താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ലെ ജലാ​ശ​യ​ത്തിൽ നി​ന്നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി കു​ളി​ക​ഴി​ഞ്ഞു എത്താ​റാ​യി​ട്ടി​ല്ല എന്നു നിഴൽ നോ​ക്കി ഉറ​പ്പു​വ​രു​ത്തി.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​മൊ​ത്തു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഞങ്ങൾ എത്തു​മ്പോൾ, കാ​മ​ന​യെ​ക്കാൾ പേ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. അര​ക്കി​ല്ലം കത്തി​ച്ചു പൊ​തു​മു​തൽ നശി​പ്പി​ച്ച​തി​നു് ‘പി​ടി​കി​ട്ടാ​പ്പു​ള്ളി​കൾ’ എന്നു് വഴി​യ​മ്പ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​ക​ളി​ലും ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ചു​വ​രെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​സ്യ​ങ്ങൾ കൊ​ടു​ത്ത​ത​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ഒരു​നോ​ക്കു​ക​ണ്ട കൗരവർ, അതി​ഥി​മ​ന്ദി​രം ഉടൻ​വി​ട്ടു​ത​ന്നു. അന്നു് രാ​ത്രി ആറു​പേ​രും (കു​ന്തി​യെ വി​ദു​രർ സ്വ​ന്തം വസ​തി​യി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി) സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പന്തം​കെ​ടു​ത്തി, ഇരു​ട്ടിൽ മു​ഖം​കാ​ണാ​തെ പര​സ്പ​രം ഇരി​പ്പി​ടം​മാ​റാൻ മറ്റു​നാ​ലു​പേ​രോ​ടു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ വന്നു പാ​ഞ്ചാ​ലി ആരെ ആദ്യം​തൊ​ടു​ന്നു​വോ, അയാൾ അതി​ഥി​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​ലെ ആഡം​ബ​ര​കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ അവളെ ഇന്നു സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കാം. നിർ​ദ്ദേ​ശം കേൾ​ക്കേ​ണ്ട താമസം, നവവധു ഇടി​ച്ചു​ക​യ​റി ശബ്ദ​മു​യർ​ത്തി. നി​ങ്ങൾ കു​റ​ച്ചു​പേ​രു​ടെ സൗ​ജ​ന്യ​ത്തി​ലും പര​സ്പ​ര്യ​ത്തി​ലും അനു​വ​ദി​ച്ചു​കി​ട്ടേ​ണ്ട ഒന്ന​ല്ല എനി​ക്കു് ആൺ​പെൺ​ര​തി. ബഹു​ഭർ​തൃ​ത്വ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ ചു​ക്കാൻ​പി​ടി​ക്കു​ന്ന എനി​ക്കു്, നീ​തി​പൂർ​വ്വം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​വു​ന്ന വ്യ​ക്തി​ഗത, ശാ​രീ​രിക, ആസ്വാ​ദ​ന​സേ​വ​ന​മെ​ന്ന നി​ല​യിൽ, രതി നി​ങ്ങൾ മത്സ​ര​ത്തി​നും പര​സ്യ​ചർ​ച്ച​ക്കും വി​ഷ​യ​മാ​ക്ക​രു​തു്. അവി​വേ​ക​മാ​യി ഇക്കാ​ര്യം നിർ​ദേ​ശി​ച്ച മു​തിർ​ന്ന​പാ​ണ്ഡ​വൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഒരു​വി​ധ​ത്തി​ലും ഇന്നു് എനി​ക്കു് പാ​യ​പ​ങ്കി​ടാ​നു​ള്ള കൂ​ട്ടാ​ളി​യാ​വി​ല്ല.”

“കാ​റൊ​ഴി​ഞ്ഞ മാനം, കു​ളി​രു​ള്ള പ്ര​ഭാ​തം. കു​രു​വം​ശ​ആ​സ്ഥാ​നം. പകൽ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തിൽ, പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ ഇരു​ന്നു​ള്ള സമാ​ലോ​ച​ന​യ​ല്ല, പടു​തി​രി​ക​ത്തു​ന്ന ഭൂ​ഗർ​ഭ​അ​റ​യിൽ രണ്ടു​മൂ​ന്നു​പേർ അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി കറു​ത്ത ആലോചന. തേ​ച്ചു​മു​ന​കൂ​ട്ടിയ ആയു​ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും, അവ​സ​രോ​ചി​ത​മായ കു​ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും പി​ശാ​ചി​ന്റെ പരീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യാ​ണു് ഓരോ കൗ​ര​വ​ഹൃ​ദ​യ​വും. ഇന്നു് വി​രാ​ട​യിൽ​നി​ന്നും താ​ര​പ​ദ​വി​യു​ള്ളൊ​രു പാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​തി​നി​ധി, യു​ദ്ധം ഒഴി​വാ​ക്കാ​നു​ള്ള നയ​ത​ന്ത്ര​നാ​ട​ക​ത്തി​ലെ അവസാന ഇനമായ ‘വി​ശ്വ​രൂപ പ്ര​ദർ​ശന’സാ​ധ്യ​ത​യു​മാ​യി എത്തും എന്നു് ഞങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി മാ​ധ്യ​മ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ, അതി​വേ​ഗം മി​ടി​ക്കു​ന്ന ഹൃ​ദ​യ​താ​ള​ത്തിൽ, ആശ​ങ്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടു്. ചു​വ​രെ​ഴു​ത്തു​പ​തി​പ്പിൽ എന്താ​യി​രി​ക്ക​ണം തല​ക്കെ​ട്ടെ​ന്നു ഒരു​നി​മി​ഷം ധ്യാ​ന​ത്തിൽ പോ​ക​ട്ടെ ഞാനും!”

“ഒന്നും ചെ​യ്യാൻ ഇല്ലെ​ങ്കിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ ഒരു കാടു് കത്തി​ക്കും!” ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥം എന്ന അതി​ലോല ആവാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ തീ​യി​ട്ട വാർ​ത്ത അറി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ കർ​ണ്ണൻ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ!

“പ്രാ​യ​പ​രി​ഗ​ണ​നാ വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ​വ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ നി​ങ്ങൾ​ക​ണ്ട വ്യ​ക്തി​ത്വ​പ​രി​മി​തി​ക​ളും പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ന്യൂ​ന​ത​ക​ളും എന്തൊ​ക്കെ​യാ​ണു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. മഹാ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു​മു​മ്പു​ള്ള ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തിൽ പ്ര​ക​ട​മായ സം​ഘർ​ഷ​ദി​ന​ങ്ങൾ.

“അവ​ര​ഞ്ചു​പേ​രും കി​ട​മ​ത്സ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്, പ്രാ​യം​മു​പ്പ​തു​ക​ളിൽ ഓടു​ന്ന കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നോ​ടാ​ണു്! അഭി​മ​ന്യു​പു​ത്ര​നായ പരീ​ക്ഷി​ത്ത് നാലു പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്ക​ഭി​മ​ത​ന​ല്ല എന്ന​റി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ ‘അമ്മ ഉത്ത​ര​യു​ടെ മകൻ’ എന്ന​വർ പരി​ഹാ​സ​ത്തോ​ടെ പരാ​മർ​ശി​ക്കാൻ​തു​ട​ങ്ങി. ചെ​ങ്കോ​ലി​നാ​യി അക്ഷ​മ​കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ഈ ഏക​കു​രു​വം​ശ​കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി​യെ അവർ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ കണ്ടാൽ​പോ​ലും ‘സു​ഖ​മ​ല്ലേ?’ എന്നു് മി​ണ്ടാ​താ​യി. പരീ​ക്ഷി​ത്ത് പതി​വാ​യി കാ​ണു​ന്ന​വ​രെ​യൊ​ക്കെ നകുല ചാ​ര​ക്ക​ണ്ണു​ക​ളു​ടെ ഒളി​നോ​ട്ട​പ​രി​ധി​യിൽ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഗം​ഗാ​ത​ട​സം​സ്കാ​ര​ത്തെ മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്താൻ തു​നി​യു​ന്ന ദു​ര​ധി​കാ​ര​മോ​ഹി​യെ​ന്ന​വ​രിൽ ചിലർ തു​റ​ന്നു​വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. പരീ​ക്ഷി​ത്തി​ന്റെ നവ​വ​ധു​ക്ക​ളെ പാ​ണ്ഡ​വർ ‘അനു​ഗ്ര​ഹാ​ശി​സ്സു​കൾ’ക്കെ​ന്ന​പോ​ലെ ‘സ്പർ​ശ​ചി​കി​ത്സ’ക്കു് വി​ധേ​യ​രാ​ക്കി. പിൻ​വ​ലി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ‘ഇതി​ഹാ​സ​നാ​യ​ക​ന്മാ​രായ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ’ അധി​ക്ഷേ​പം ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണെ​ന്ന​വർ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ചു. ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​കു​ടുംബ നേ​തൃ​ത്വം വഹി​ക്കു​ന്ന മഹാ​റാ​ണി എന്ന നി​ല​യിൽ അഞ്ചു പേർ​ക്കും ഞാൻ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു് കൊ​ടു​ത്തു. “പാ​ദ​ര​ക്ഷ​യും തി​രു​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും ഊരി നി​ങ്ങൾ മഹാ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു പടി​യി​റ​ങ്ങേ​ണ്ട നേ​ര​മാ​യി. രാ​ജ​ഭ​ര​ണം പരീ​ക്ഷി​ത്തു​മാ​യി ഞാൻ പങ്കി​ട്ടു​കൊ​ള്ളാം” അപ്പോൾ മു​ങ്ങി​യ​താ​ണ​വർ, പി​ന്നെ പൊ​ങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ല!”

2024-06-06

“ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ​ക​യ​റി തി​ര​ക്കൊ​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല ‘ഭൂ​ഗർ​ഭ​അറ’ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ല്ലോ. എന്ത​ന്വേ​ഷി​ക്കും, മഹാ​രാ​ജാ​വു്, ഭീ​ഷ്മ​രിൽ​നി​ന്നും, ‘അമൂ​ല്യ​ബോ​ധ​നം’ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ”, കൊ​ട്ടാര ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ‘കറ​തീർ​ന്ന’ ചാ​ര​സം​വി​ധാ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നും പഠി​ക്ക​ണം! അര​മ​ന​അ​ന്തേ​വാ​സി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ശേ​ഖ​രി​ച്ച രഹ​സ്യ​ങ്ങൾ ഉള്ള​തു​പോ​ലെ തന്നെ, പാ​ണ്ഡ​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു ‘രഹ​സ്യ​രേഖ’കളും കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം, അവ​രു​മൊ​ത്തു അധി​കാ​രം​പ​ങ്കി​ടു​മ്പോൾ അന്യായ ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ തടയാൻ. സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ കണ്ണു​വെ​ക്കു​ന്ന ഭീമൻ, അർ​ജ്ജു​നൻ എന്നി​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു ‘സ്വർ​ഗീയ’ദു​ര്യോ​ധ​നൻ സം​ഭ​രി​ച്ച ‘കറു​ത്ത രഹ​സ്യ​ങ്ങൾ’ കയ്യെ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്ക​ണം. സ്വ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ ഒതു​ക്കാൻ ആവ​ശ്യ​ത്തി​നു് കി​ട്ട​ണം. ഇങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ നി​ങ്ങൾ ‘ഇള​കി​യാ​ടു’ന്ന​തു്?”

“വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു കൗരവ‘അടിമ’പദ​വി​യാ​യി​രു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ, നേരിയ പരി​ഹാ​സ​ത്തി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ​പോ​ലും ‘മഹാ​രാ​ജാ​വേ’ എന്നു് അഭി​സം​ബോ​ധന ചെ​യ്തി​രു​ന്ന ഭീ​മ​നും അർ​ജ്ജു​ന​നും, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​പ​ട്ടാ​ഭി​ഷേ​ക​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ആളും തരവും മാ​റി​യ​ല്ലോ. മഹാ​രാ​ജാ​വു​മി​ല്ല അടി​യ​നു​മി​ല്ല അതെ​ന്താ അനു​ജ​ന്മാ​രു​ടെ പെ​രു​മാ​റ്റ​ച്ച​ട്ട​ത്തിൽ വീഴ്ച?”, കൊ​ട്ടാര ലേഖിക ചാർ​വ​ക​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. കൗ​ര​വ​വി​ധ​വ​ക​ളെ പു​ന​ര​ധി​വാ​സ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തിൽ​ക​ണ്ടു സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ധർ​മ്മ​പു​ത്രർ എന്ന​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ‘കാല’പു​ത്രൻ.

“വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു അഞ്ചു​പേ​രും ദുഃ​ഖി​തർ! പു​ക​ഴ്ത്തി​യും കു​ടി​ലി​ലെ ചൂ​താ​ട്ട​പ​രി​ശീ​ല​ന​ത്തിൽ വി​ജ​യി​പ്പി​ച്ചും അനു​ജ​ന്മാർ രസി​ച്ചു. അർ​ദ്ധ​സ​ത്യം പറ​ഞ്ഞു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയ​റി​യ​പ്പോൾ ദി​വ്യ​പ​രി​വേ​ഷം ഉട​ഞ്ഞു. അപ്പോൾ പരി​ഗ​ണ​നാ വിഷയം യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു​ശേ​ഷം ആർ? ഭീ​മ​ന്റെ മാ​ന​സി​കാ​രോ​ഗ്യം സം​ശ​യ​ക​ര​മെ​ന്നു അർ​ജ്ജു​ന​നും, അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ പര​സ്ത്രീ ആഭി​മു​ഖ്യം കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളി​ലേ​ക്കു നീ​ളു​ന്ന​ല്ലോ എന്നു് ഭീ​മ​നും ആശ​ങ്ക​നിർ​മ്മി​തി പതി​വാ​യി. ഇരു​വ​രും അധി​കാ​ര​ത്തി​ലി​രി​ക്കാൻ കൊ​ള്ള​രു​താ​ത്ത​വർ എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ പര​സ്പ​രം ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തും. കു​ന്തി​പെ​റ്റ മൂ​ന്നും ‘കെ​ട്ട​വി​ത്തു​കൾ’! മാ​ദ്രി​യു​ടെ രണ്ടു​പു​ത്ര​ന്മാർ​ക്കൊ​പ്പം​മാ​ത്രം ഞാൻ കി​ട​ക്ക​പ​ങ്കി​ടും എന്നു് ദ്രൗ​പ​ദി​യും നി​ല​പാ​ടു് മാ​റ്റി. അഭ​യാർ​ഥി​ക​ളാ​യി​വ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​കു​ട്ടി​കൾ അവ​രി​ലു​ണ്ടു് സാ​ഹ​ച​ര്യം തു​ണ​ച്ച​പ്പോൾ അധി​കാര അഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങൾ വർ​ധി​ച്ചു.”

“ സാ​മൂ​ഹ്യ​ന​ന്മ​യു​ള്ളൊ​രു ഓർ​മ്മ​പ​ങ്കി​ടാ​മോ ആദ്യ​ച​ര​മ​ദി​ന​ത്തിൽ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. അരികെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ രാ​ജ​ദ​മ്പ​തി​കൾ​ക്കു​ചു​റ്റും കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി​നി​ന്ന പു​ന​ര​ധി​വാ​സ​കേ​ന്ദ്രം.

“ഉൾ​നാ​ടു​ക​ളിൽ വര​ണ്ടു​കി​ട​ന്ന കു​ള​ങ്ങ​ളും കി​ണ​റു​ക​ളും വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി ശു​ദ്ധ​ജ​ല​സം​ഭ​ര​ണി തയ്യാ​റാ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കൗ​മാ​രം മുതൽ വേ​നൽ​ക്കാ​ല​വി​നോ​ദം. കി​ള​ക്കാ​നും ചളി​കോ​രി നീ​ക്കാ​നും അറി​യാ​ത്ത​വ​ന്റെ​ക​യ്യിൽ ചെ​ങ്കോൽ കൊ​ടു​ക്ക​രു​തേ എന്ന​വൻ​താ​ക്കീ​തു​ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. യു​ദ്ധ​ത്ത​ലേ​ന്നു് കൊ​ട്ടാ​രം​വക കൃ​ഷി​യി​ട​ത്തിൽ ജല​സേ​ച​നം ചെ​യ്തു പ്ര​കൃ​തി​യോ​ടു യാ​ചി​ച്ചാ​ണ​വൻ, സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം പരി​ര​ക്ഷി​ക്കാൻ, രണാ​ങ്ക​ണ​ത്തിൽ ഇറ​ങ്ങി​യ​തു്. ഭീ​മ​ഗ​ദ​ക്കു മു​മ്പിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, തടാ​ക​തീ​ര​ത്താ​യി​രു​ന്നു എന്നോർ​ക്ക​ണം. നി​ണ​മ​ണി​ഞ്ഞ ഭൌ​തി​കാ​വ​ശി​ഷ്ടം ജല​ത്തെ മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​തു്, അതു കൊ​ണ്ടു് മു​ടി​യിൽ​വ​ലി​ച്ചു കര​ക​യ​റ്റി തു​ട​യിൽ അടി​ച്ചു, വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ അധാർ​മ്മി​ക​മാ​യി​പോ​ലും, കൊ​ല​ചെ​യ്യൂ എന്നു് പി​തൃ​സ​ഹോ​ദ​ര​പു​ത്രൻ ഞങ്ങ​ളെ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു” ഓർ​മ്മ​യു​ടെ ദുഃഖം തട​യ​ണ​പൊ​ട്ടി.

2024-06-07

“വി​ദേ​ശ​പ​ഠ​ന​സം​ഘം അരു​താ​ത്ത​തെ​ന്തോ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞെ​ന്ന​പ​രാ​തി​യിൽ, സഞ്ചാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം മര​വി​പ്പി​ച്ചു എന്നു​കേ​ട്ട​ല്ലോ. ആഗോ​ള​ത​ല​അം​ഗീ​കാ​ര​മു​ള്ള വി​ശ്വ​വി​ദ്യാ​ല​യ​മ​ല്ലേ തക്ഷ​ശില? പി​ണ​ക്കി​യാൽ!”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​വർ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ പരീ​ക്ഷി​ത്ത് ‘തി​രു​വ​സ്ത്ര’ത്തി​നാ​യി തി​ര​ക്കു​കൂ​ട്ടു​ന്ന ദി​ന​ങ്ങൾ.

“അങ്ങ​നെ​യാ​ണോ പ്ര​സ്താ​വ​ന​യെ ലഘൂ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു? വി​മർ​ശ​ന​വി​ല​ക്കി​ല്ല, എന്നാൽ, പ്രാ​യം​പ​രാ​മർ​ശി​ച്ച ‘പ്രാ​ക്കു്’ പൊ​റു​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല. അര​മ​ന​യിൽ​നി​ന്നും ഞങ്ങൾ ആറു​പേ​രു​ടെ സാ​യാ​ഹ്ന​യാ​ത്ര ജന​ങ്ങൾ​ക്കൊ​രു പു​തു​കാ​ഴ്ച​യൊ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മട്ടു​പ്പാ​വിൽ​നി​ന്നും പൂ​ക്കൾ​എ​റി​യും. പെ​ട്ടെ​ന്നാ​രോ ‘വൈ​ദേ​ശിക’ ഉച്ചാ​ര​ണ​ത്തോ​ടെ മന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ, “കോ​മ​ള​രൂ​പി​യായ റാ​ണി​യൊ​ഴി​കെ, കൂ​ടെ​ന​ട​ക്കു​ന്ന ബാ​ക്കി​യ​ഞ്ചു​ആ​ണു​ങ്ങ​ളും, ‘ആധു​നിക’ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കാ​ല​ഹ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ട​വർ!” രാ​ജാ​വി​നെ സ്ഥാ​ന​ഭൃ​ഷ്ട​നാ​ക്കാൻ ക്ഷു​ദ്ര​ശ​ക്തി​ക​ളു​മാ​യി മൈ​ത്രി​പു​ലർ​ത്തു​ന്ന കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി​പ​രീ​ക്ഷി​ത്തി​നു്, എന്തു​വേ​ണം ‘കൗരവ’ പ്ര​ക്ഷോ​ഭം നയി​ക്കാൻ! നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മാ​യ​ല്ല, രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ‘അഖ​ണ്ഡത’ക്കു​നേ​രെ സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യു​ടെ ഇട​പെ​ട​ലാ​യി​രു​ന്നു. സന്ദർ​ഭം​സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു. അർഥം വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട പണി നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വാർ​ത്താ​കാ​ര്യാ​ല​യം ഏറ്റെ​ടു​ക്ക​ട്ടെ!”

“അഞ്ചു ഗ്രാ​മ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു, സൂ​ചി​കു​ത്താൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഭൂ​മി​പ​തി​ച്ചു നല്കി​ല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പി​ച്ചു. ഇത്ര​യു​മാ​യാൽ ‘നിസ്വ’ പാ​ണ്ഡ​വർ അടി​യ​റ​വു തയ്യാ​റാ​ണ​ല്ലോ, പരി​ഗ​ണി​ച്ചു​കൂ​ടേ? ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം, ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥം​പോ​ലെ, സം​ര​ക്ഷി​ത​വ​ന​മേ​ഖല! പാ​ണ്ഡ​വ​കു​ടും​ബം എവിടെ പൊ​റു​ക്കും”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. വി​രാ​ട​യി​ലെ ഒളി​ച്ചു​താ​മ​സം കാ​ലാ​വ​ധി​തീ​രും​മു​മ്പു് കള്ളി​വെ​ളി​ച്ച​ത്താ​യ​തോ​ടെ, അഹിം​സ​യി​ലൂ​ന്നിയ സമ​വാ​യ​ത്തി​നു് ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ.

“പാ​ണ്ഡ​വ​ഉ​ന്മൂ​ല​ന​ത്തി​നു​താ​ഴെ, ലക്ഷ്യം വേ​റെ​യി​ല്ല. ഒന്നു​ര​ണ്ടു​ദി​വ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങൾ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കും അതി​നി​ട​യിൽ അവർ ‘ജല​സ​മാ​ധി’ ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ സമാ​ധാ​ന​ത്തി​നു​ള്ള സം​ഭ​വ​ന​യെ​ന്നു രാ​ഷ്ട്രം അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ തയ്യാർ!”

2024-06-08

“എന്താ​ണു് ശ്മ​ശാ​ന​മൂ​കത?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മന്ത്രി​ച്ചു. പാ​റാ​വു​കാ​രും കു​തി​ര​പ്പ​ട്ടാ​ള​വും തല​കു​നി​ച്ചു. അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയറിയ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ മുൻ​നി​ര​യിൽ കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“ആയു​ധ​മ​ത്സ​ര​വും പോർ​വി​ളി​ക​ളു​മി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു നവ​ലോ​ക​ക്ര​മ​ത്തി​നാ​യി കൂ​ട്ട​പ്രാർ​ത്ഥന എന്ന ആശയം മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ​താ​ണു്. അതു​ക​ഴി​ഞ്ഞേ ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു കു​തി​ക്കാ​നാ​വൂ. കൗ​ര​വ​രാ​ജ​ക്കു​ട്ടി​കൾ ഒളി​പ്പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​നു ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു എന്ന​റി​ഞ്ഞ പാ​ണ്ഡ​വർ, ലോ​ക​സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​നു് ചെ​യ്യു​ന്നൊ​രു മാതൃക എന്നു് ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിൽ കൊ​ടു​ക്കു​മ​ല്ലോ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ കി​ട്ടും ഇരി​പ്പി​ടം!”

2024-06-09

“കാ​മ​ന​യോ​ടെ പെ​ണ്ണു​ട​ലിൽ തൊ​ട്ടാൽ, തല പൊ​ട്ടി​പ്പോ​ട്ടെ എന്ന രതി​വി​രു​ദ്ധ​ശാ​പം എറ്റേ​ണ്ടി​വ​ന്ന ഷണ്ഡൻ ആയി​രു​ന്ന​ല്ലോ പരേ​ത​ഭർ​ത്താ​വു് പാ​ണ്ഡു. “നി​ങ്ങൾ രാ​ജ്യം ഭരി​ക്കൂ, ഞാനും മാ​ദ്രി​യും പു​നർ​വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്തു എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും തൊഴിൽ ചെ​യ്തു ജീ​വി​ക്കാം” എന്നു് പറ​ഞ്ഞു അയാൾ​ക്കൊ​പ്പ​മു​ള്ള വന വാ​സ​ത്തിൽ​നി​ന്നും പി​ന്തി​രി​യു​ക​യ​ല്ലേ സാ​മാ​ന്യ​ബു​ദ്ധി​ക്കു് ഖ്യാ​തി കേട്ട നി​ങ്ങൾ ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​ന്തി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഗാ​ന്ധാ​രി വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു, പി​ന്തു​ടർ​ച്ച​ക്കാ​യി നൂ​റോ​ളം സന്ത​തി​ക​ളെ ഒരു​മി​ച്ചു ഉൽ​പ്പാ​ദി​പ്പി​ക്കാ​ന​വൾ ആഞ്ഞു​പ​രി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന നാ​ളു​കൾ. പ്ര​ജ​ന​ന​മ​ത്സ​രം​തോ​റ്റു​കൊ​ടു​ക്കാൻ മന​സ്സു​വ​ന്നി​ല്ല. പാ​ണ്ഡു ഷണ്ഡ​നെ​ന്ന​തൊ​രു അര​മ​ന​ര​ഹ​സ്യ​മൊ​ന്നും അല്ല. പര​പു​രുഷ പ്രീ​ണ​നം തു​ട​ങ്ങി. വി​ശ്വ​സി​ച്ചു സ്വ​യം​സ​മർ​പ്പി​ക്കാൻ കണ്ട ഏക​വ്യ​ക്തി മന്ത്രി​വി​ദു​രർ! വ്യാ​സൻ​ത​ന്നെ അയാൾ​ക്കും പി​തൃ​ത്വം, എന്നാൽ ജാ​തി​യിൽ സൂ​ത​നും. സദാ​ചാ​ര​സം​ര​ക്ഷ​ക​നായ വി​ദു​ര​രിൽ​നി​ന്നും ഞാൻ ഗർ​ഭ​ധാ​ര​ണം പരി​ശ്ര​മി​ച്ചു​നേ​ടി. മാ​സ​മു​റ​തെ​റ്റിയ വേ​ള​യിൽ ഞാൻ പാ​ണ്ഡു​വി​നെ​വി​ട്ടെ​ങ്ങ​നെ പു​നർ​വി​വാ​ഹം ചെ​യ്യും? പി​ന്തു​ടർ​ച്ച​യോ​ഗ്യത നേ​ട​ണ​മെ​ങ്കിൽ പാ​ണ്ഡ​വ​കു​ടും​ബ​നാ​മം ഔദ്യോ​ഗിക അം​ഗീ​കാ​ര​മു​ള്ള പാ​രി​തോ​ഷി​ക​മാ​യി പാ​ണ്ഡു എനി​ക്കു് നൽകി, വി​ശ്വാ​സ്യ​ത​യു​ള്ള സാ​ക്ഷി​മൊ​ഴി പന​യോ​ല​ക​ളിൽ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം. വി​ദു​രർ ബീ​ജ​ദാ​താ​വാ​യി ഞാൻ പ്ര​സ​വി​ച്ച​മ​കൻ തന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും, ഗാ​ന്ധാ​രി കൗ​ര​വർ​ക്കു ജന്മം​നൽ​കും മു​മ്പു​ത​ന്നെ യോ​ഗ്യ​ത​നേ​ടുക എന്നു് ഉറ​പ്പു​വ​രു​ത്തി, പി​ന്തു​ടർ​ച്ച​തീർ​പ്പു​ണ്ടാ​യി. ഞാനും മാ​ദ്രി​യും വന​വാ​സ​ത്തി​നു പാ​ണ്ഡു​വു​മൊ​ത്തു പോയി.” ഭൂ​ത​കാ​ല​ക്കു​ളി​രിൽ മുഖം തി​ള​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ജീവിത സാ​യാ​ഹ്ന​ത്തി​ലും ആകർ​ഷ​ക​ത്വം അസാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“എന്തു് പാ​ഠം​പ​ഠി​ച്ചു പതി​നെ​ട്ടു​നാൾ ചത്തും​കൊ​ന്നും? വി​ശ്വ​ശാ​ന്തി​ക്കു് നയ​ത​ന്ത്രം ഫലി​ച്ചി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ചാ​വ​ലും കൊ​ല്ല​ലും പതി​വ​ല്ലേ? ‘ചത്തും കൊ​ന്നും’ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളാൽ നി​ങ്ങൾ കള​ങ്ക​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​തേ. ആൾ​നാ​ശം ചു​രു​ക്കി! ശത്രു​ന​ഷ്ട​ങ്ങൾ അത്യു​ക്തി​യിൽ! പ്ര​തി​കാ​ര​കൊ​ല​യും പോ​രാ​ട്ട വധവും കൂ​ട്ടി​ക്കു​ഴ​ക്ക​രു​തു്. പക​യു​ടെ സ്വ​ര​ത്തി​ല​ല്ല പോർ​ക്ക​ള​ത്തിൽ സം​സാ​രി​ക്കുക. കർ​ണ്ണൻ മരി​ക്കു​ന്ന അന്നു്, ഞാനും അവനും കൂ​ടി​യാ​ണു് കാളയെ വെ​ട്ടി​മു​റി​ച്ചു തോലും കു​ട​ലും നീ​ക്കി കഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി കഴുകി ഉപ്പും മു​ള​കും തേ​ച്ചു എണ്ണ​യിൽ പൊ​രി​ച്ചു ഒരൊ​റ്റ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് തി​ന്ന​തു്.!”

“ഇന്നു് ഗാ​ണ്ഡീ​വം നി​ന്റെ നെ​ഞ്ചിൽ തറ​ക്കും കേ​ട്ടോ കർ​ണ്ണാ” എന്നൊ​ക്കെ ഭീമൻ പറ​യു​മ്പോൾ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കും. യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യി​ലെ പ്ര​ശ​സ്ത വധ​ങ്ങൾ മനു​ഷ്യ​നിർ​മ്മി​ത​മ​ല്ല ‘അതീ​ത​ശ​ക്തി’കളുടെ കൈ​ക​ട​ത്ത​ലു​കൾ ഉണ്ടു്. ഞങ്ങൾ​ക്കു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ ഉണ്ടായ കു​ട്ടി​കൾ കൗ​മാ​ര​സ​ഹ​ജ​മായ പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ​യാ​ണു് ജേ​താ​ക്ക​ളാ​യി മട​ക്ക​യാ​ത്ര​ക്കു തയ്യാ​റാ​യ​തു്. പക്ഷേ, പാ​തി​രാ മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വു് അവരെ ചവി​ട്ടി​ക്കൊ​ന്നു. അതി​നു​ടൻ പ്ര​തി​കാ​രം ചെ​യ്യാൻ ഞങ്ങൾ വാ​ളെ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ പാർ​ത്ഥ​സാ​ര​ഥി പറ​ഞ്ഞു, “ഇതിൽ വ്യ​ക്തി​പ്ര​തി​കാ​ര​മി​ല്ല”. കൗ​ര​വ​രെ കൊ​ന്നു കരൾ​പ​റി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു് കൊ​ടു​ത്ത​തു്? അതു് കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്ത കഥ, ഇപ്പോൾ ‘പ്ര​ക്ഷി​പ്തം’. ഓരോ കൗ​ര​വ​നെ​യും പെ​രു​മാ​റ്റ​മു​റ​യോ​ടെ​യാ​ണു് ഭീമൻ ഗദാ​പ്ര​ഹ​ര​ത്തോ​ടെ യാ​ത്ര​യ​യ​ച്ച​തു് എന്നു് വേണം വ്യാ​സൻ എഴു​താൻ. ജേ​താ​ക്ക​ളാ​ണു് ചരി​ത്രം എഴു​തുക, വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ പി​ന്നീ​ടു് തി​രു​ത്തുക എന്ന തത്വം അലം​ഘ​നീയ ആചാ​ര​മാ​യി തു​ടർ​ന്നും നി​ല​നിർ​ത്ത​ണം!”

“നഗ​ര​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഭൗ​തി​ക​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളും, പെ​ണ്ണു​ട​ലി​ന്റെ ആസ്വാ​ദ്യ​ത​യും തി​ര​സ്ക​രി​ച്ചു, വന​മേ​ഖ​ല​യിൽ ഇലയും ഫലവും കഴി​ച്ചു, പ്ര​പ​ഞ്ച​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ​തേ​ടി ധ്യാ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​വർ​ക്കു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടാ​തെ തന്നെ, സേവനം നൽ​ക​ണ​മെ​ന്ന ഉപാ​ധി​വെ​ച്ചാ​ണു് കൗരവർ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വന​വാ​സ​ശി​ക്ഷ തന്ന​തു്. അല്ലെ​ങ്കിൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം പഴയ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​മാ​ക്കി പരി​വർ​ത്ത​നം ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ജോലി നി​ങ്ങൾ​ക്കേൽ​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം പരി​ഗ​ണി​ച്ചു മുൻ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം​ച​ക്ര​വർ​ത്തി ഏതു​വി​ധ​ത്തി​ലാ​ണു് ഇവി​ടെ​യു​ള്ള സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ അന്തേ​വാ​സി​ക​ളോ​ടു് വി​ധേ​യ​പ്പെ​ട്ട​തു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ നൈ​പു​ണ്യ​വി​ക​സ​നം നേ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. എന്നാൽ നകുലൻ ഓരോ ആശ്ര​മ​ത്തി​ലും​ചെ​ന്നു് ഒന്നൊ​ന്നാ​യി കണ്ടു​പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടു. സന്ദർ​ശ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ പു​ത്ത​നു​ത്സാ​ഹം പോ​വും​മു​മ്പ​വൻ സന്യ​സ്ത​ന്റെ പൂർ​വ്വാ​ശ്ര​മം തി​ര​ക്കും. അതോടെ, ആജീ​വ​നാ​ന്ത​പ​രി​ത്യാ​ഗി​ക​ളിൽ, മനു​ഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ, മദ​മാ​ത്സ​ര്യം പു​ക​യും!”

“പത്തു​പാ​ണ്ഡ​വ​ക്ക​ണ്ണു​കൾ തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്ന​തു പാ​ഞ്ചാ​ലി ഓർ​ത്തെ​ടു​ത്തു. ‘കാമ’ക്ക​ണ്ണു​കൾ! ശരി​ക്കും ‘ഭാര’മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ പാ​ണ്ഡ​വർ ചൊ​രി​ഞ്ഞ​തു്? ലജ്ജാ​ക​ര​മ​ല്ലേ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ അടി​ച്ചേൽ​പ്പി​ച്ച ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. കു​ന്തി​യു​ടെ ജീ​വി​ത​സാ​യാ​ഹ്നം.

“വി​വാ​ഹ​പൂർ​വ്വ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അവി​ഹി​ത​ര​തി​യും, അനാ​വ​ശ്യ ഗർ​ഭ​ധാ​ര​ണ​വും, നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​വി​നെ പു​ഴ​യി​ലൊ​ഴു​ക്ക​ലും, കു​റ്റ​ബോ​ധ​ത്താൽ​നീ​റു​ന്ന മനസും ഉള്ള​പ്പോ​ഴും, ഒരു കാ​ര്യ​ത്തിൽ എനി​ക്കു് മതി​പ്പു​തോ​ന്നി. ഞാൻ വന്ധ്യ​യ​ല്ല. പാ​ണ്ഡു​വി​നു പി​ന്തു​ടർ​ച്ച​നേ​ടാ​നു​ള്ള കാ​യി​ക​ക്ഷ​മ​ത​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, എനി​ക്കു വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു​മു​മ്പു​ത​ന്നെ ‘തെ​ളി​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട മാ​തൃ​ത്വ​ശേ​ഷി’യു​ണ്ടു്. മക്കൾ എന്ന ലക്ഷ്യം​തേ​ടി ഞാൻ പര​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ക്കാൻ പൂ​ചൂ​ടി പടി​യി​റ​ങ്ങിയ ദയ​നീ​യ​മായ ജീ​വി​താ​വ​സ്ഥ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു​ണ്ടാ​വാ​തി​രി​ക്കാൻ, അഞ്ചു​പു​ത്ര​ന്മാ​രെ ‘പായിൽ കി​ട​ത്തി’യ എന്റെ ചേ​തോ​വി​കാ​രം കൃ​ത​ജ്ഞ​ത​യോ​ടെ പാ​ഞ്ചാ​ലി തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ആ ‘കഠി​ന​ഹൃ​ദയ’യെ പ്ര​കൃ​തി ഒരു പാഠം പഠി​പ്പി​ച്ചു എന്ന​തി​ന്റെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​തെ​ളി​വ​ല്ലേ അവൾ പെറ്റ അഞ്ചു മക്ക​ളും ജീ​വി​ച്ചി​രി​പ്പി​ല്ല എന്ന​തു് ? ഞാൻ വളർ​ത്തിയ അഞ്ചു​മ​ക്ക​ളും ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു് എന്ന​തെ​ന്റെ തീ​രു​മാ​ന​ത്തെ സാ​ധൂ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ?”

2024-06-10

“കൗ​ര​വ​ചാ​ര​ന്മാർ എന്നു സം​ശ​യി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന സന്യ​സ്ത​രെ ‘തൊ​ട്ട​യൽ​പ്പ​ക്ക’മെന്ന പരി​ഗ​ണ​ന​യിൽ ചെ​ന്നു​ക​ണ്ട​പ്പോൾ എന്താ​യി​രു​ന്നു നി​ങ്ങ​ളോ​ട​വ​രു​ടെ ആദ്യ​പ്ര​തി​ക​ര​ണം? പെ​ട്ടെ​ന്നു് തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​വോ? അതോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു, വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തി​ന്റെ ആദ്യ​ദി​ന​ങ്ങൾ.

“രാ​ക്ഷ​സ​രിൽ നി​ന്ന​വർ​ക്കു് സു​ര​ക്ഷ ഉറ​പ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു് പുറമെ, ആശ്ര​മ​വാ​സി​കൾ​ക്കു വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​ന​വും നൽ​ക​ണ​മെ​ന്നു് ‘ഉടയോൻ’ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ചൂ​താ​ട്ട​ശി​ക്ഷ നി​ബ​ന്ധ​ന​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​ല്ലോ. എന്റേ​തു് സൗ​ഹൃ​ദ​സ​ന്ദർ​ശ​ന​മ​ല്ല, നി​യോ​ഗ​മാ​യി. എന്തെ​ല്ലാം വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​ന​ങ്ങൾ ആവ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്ന അന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നും കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നേ​രി​ട്ടു് ചെ​ല്ലാ​തെ, എന്നെ അയ​ച്ച​തു്. കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​ത​ക്കു പേ​രു​കേ​ട്ട ആശ്ര​മ​സ​മു​ച്ച​യ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യ​ദർ​ശി​യെ കണ്ടു. മുൻ ‘ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം​ച​ക്ര​വർ​ത്തി’യുടെ ഊഷ്മള അഭി​വാ​ദ്യം അർ​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ, സന്യ​സ്തൻ, പകരം, ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു, ‘കേ​ട്ട​തു് കെ​ട്ടു​പൊ​ട്ടി​ച്ചോ​ടാൻ കെൽ​പ്പു​ള്ള വേ​ട്ട​പ്പ​ട്ടി, കാ​ണു​മ്പൊ​ഴോ ഒരോ​മ​ന​വ​ളർ​ത്തു​മൃ​ഗ​ത്തെ പോ​ലു​ണ്ട​ല്ലോ നീ!’. ആദ്യ​സ​ന്ദർ​ശ​നം അങ്ങ​നെ ‘അവി​സ്മ​ര​ണീയ’മായി. മു​തിർ​ന്ന സന്യ​സ്തർ ചേർ​ന്ന​തോ​ടെ ‘സേ​വ​ന​മാ​തൃ​ക​യു​ടെ അട​രു​കൾ’ വി​സ്ത​രി​ച്ചു. പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ലം ആശ്ര​മ​സ​മു​ച്ചയ അന്തേ​വാ​സി​കൾ ഉൽ​പ്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യ​ത്തി​ന്റെ നീ​ക്കം ‘കു​റു​മ്പി പെ​ണ്ണെ’ന്ന പരി​ഗ​ണ​ന​യിൽ ‘ദ്രൗ​പ​ദി സ്വയം ചെ​യ്യ​ട്ടെ’ എന്ന സന്യ​സ്ത​വി​ധി സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തു. മാ​ലി​ന്യ സം​സ്ക​രണ കു​ഴി​കു​ത്തു​ന്ന ദേ​ഹ​ണ്ഡം ഞങ്ങൾ അഞ്ചു​പേർ വീ​തി​ച്ചെ​ടു​ക്കും. കൗ​ര​വ​മി​ത്ര​ങ്ങ​ളായ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് നി​ങ്ങൾ ഓമന മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യും, എന്നാൽ ഒളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന കൗ​ര​വ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളോ​ടു് വേ​ട്ട​പ്പ​ട്ടി​ക​ളാ​യും വന​വാ​സ​ക്കാ​ലം നിർ​ഭ​യം നീ ജീ​വി​ക്ക എന്ന ദു​സ്സൂ​ച​ന​നി​റ​ഞ്ഞ ‘ആശീർ​വാദ’ത്തോ​ടെ പോകാൻ അനു​മ​തി​ത​ന്നു.”

““പ്രിയ മാം​സ​ക​ലാ​കാ​രാ സ്വ​സ്തി!”, ഊണു​ക​ഴി​ക്കാൻ വരു​ന്ന പോ​രാ​ളി, ആശം​സ​യർ​പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഭക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യിൽ ആരെ​യും കാണാൻ എനി​ക്ക​ധി​കാ​ര​മി​ല്ല. എന്നാൽ ഞാൻ അറ​ക്കു​ന്ന മാ​ടു​കൾ, പൊ​രി​ച്ച ഇറ​ച്ചി​യാ​യി ചെ​ല്ലു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യാം. വരു​ന്ന​വർ ‘സമാ​ധാ​നം പു​ലർ​ത്താ​നാ​യി യു​ദ്ധം ചെ​യ്യുക’യാ​ണെ​ന്നു് പ്ര​ബോ​ധ​നം ചെയ്ത കൃ​പാ​ചാ​ര്യർ​ക്കു സ്തു​തി. അതി​നി​ട​യി​ലൊ​രി​ക്കൽ ദീർ​ഘ​കാ​യ​നായ സൈ​നി​കൻ തോ​ളിൽ​ത​ട്ടി ശി​ശു​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു, ‘ഒറ്റ​വെ​ട്ടി​നു മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ കഴു​ത്തു​പി​ളർ​ക്കു​ന്ന കലാ​വി​രു​തു് എന്നെ​യു​മൊ​ന്നു പഠി​പ്പി​ക്കൂ. നൂ​റോ​ളം കൗ​ര​വ​രെ പച്ച​ക്കു​കൊ​ന്നു കൊ​ല​വി​ളി​ക്കാ​നൊ​രു നി​യോ​ഗ​വു​മാ​യി കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ ഇറ​ങ്ങി​യി​രി​ക്ക​യാ​ണു്. ദൗ​ത്യം​പി​ഴ​ച്ചാൽ പ്ര​ണ​യി​നി എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി തി​ര​സ്ക​രി​ക്കും. പതി​മൂ​ന്നു വർ​ഷ​മാ​യി അഴി​ച്ചി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മുടി എന്നെ കാ​ണു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ധാർ​ഷ്ട്യ​ത്തിൽ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക്കും.’ വ്യ​ക്തി​വൈ​രാ​ഗ്യ​ത്താൽ വാ​ളെ​ടു​ക്കു​ന്ന ആ മനോ​രോ​ഗി ശരി​ക്കും​ആ​രാ?”

2024-06-11

“കള്ള​ച്ചൂ​തെ​ങ്കിൽ അങ്ങ​നെ, സ്ഥാ​ന​ഭൃ​ഷ്ട​നാ​ക്കി നി​ങ്ങ​ളെ​യും മറ്റ​ഞ്ചു​പേ​രെ​യും കാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ച​ശേ​ഷം, തരം​കി​ട്ടു​മ്പോ​ളൊ​ക്കെ ‘വനം കത്തി​ച്ച തസ്ക​രൻ’ എന്നു പര​സ്യ​വേ​ദി​യിൽ പഴി​പ​റ​യു​ന്ന​തൊ​രു പതി​വാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ! അതി​ലോല ഖാ​ണ്ഡവ വനം വള​ഞ്ഞു തീ​യി​ട്ട​ത്തൊ​രു മഹാ​പ​രാ​ധ​മാ​യി എന്നെ​ങ്കി​ലും ഒറ്റ​ക്കി​രു​ന്നു ഭൂ​ത​കാ​ലം അയ​വി​റ​ക്കു​മ്പോൾ തോ​ന്നാ​റി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. കാ​ട്ടിൽ കെ​ട്ടി​യി​രു​ന്ന കുടിൽ പൊ​ളി​ച്ചു​നീ​ക്കി കൂ​റേ​ക്കൂ​ടി സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു് കൂടി, നിർ​മ്മാ​ണ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ആറംഗ പാ​ണ്ഡ​വ​കു​ടും​ബം.

“അതൊരു ആവാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ മനു​ഷ്യ​വം​ശ​ത്തി​നു നി​ല​നിൽ​ക്കാൻ പ്ര​കൃ​തി എന്തി​നു പി​ന്നെ അനു​മ​തി തന്നു? അന്നും ഞങ്ങ​ളെ നി​രീ​ക്ഷി​ക്കാൻ ചു​റ്റും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ വന​ദേ​വ​ത​യു​ടെ നി​രീ​ക്ഷണ സാ​ന്നി​ധ്യം? മഴു വെ​ക്കു​മ്പോൾ മര​ത്തി​നു​ഞ​ങ്ങ​ളും അനു​മ​തി ചോ​ദി​ച്ച​ല്ലോ, വന നശീ​ക​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു മറി​ച്ചൊ​രു നി​ല​പാ​ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ വന​ദേ​വത ഞങ്ങ​ളെ തട​യി​ല്ലേ, പകരം എന്താ ഞങ്ങൾ കണ്ട​തു്, പ്രോ​ത്സാ​ഹ​നം! കത്തി​ക്കൂ, കു​ടി​യേ​റ്റ​ത്തി​ന​ല്ലേ വന്ന​തു്, വെ​ട്ടു​ക​ത്തി​യു​മാ​യി കു​ടി​യേ​റുക എന്നാ​ണ​നു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തു്. മനു​ഷ്യ​കു​ല​ത്തിൽ പി​റ​ന്ന കൗ​ര​വർ​ക്കെ​ന്ത​റി​യാൻ, പ്ര​പ​ഞ്ച പരി​പാ​ല​ക​രു​മാ​യി പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ പി​ടി​പാ​ടു്.”

“മഴ​മേ​ഘ​ങ്ങൾ നി​റ​ഞ്ഞ മാ​ന​വും, കല​ങ്ങി​മ​റി​ഞ്ഞ മന​സ്സു​മാ​യി ഇങ്ങ​നെ കൂ​നി​പ്പി​ടി​ച്ചു കു​ടി​ലിൽ ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ, പകൽ​ക്കി​നാ​വു് കാ​ണാ​റു​ണ്ടോ? എന്താ​യി​രി​ക്കും എന്നാൽ, ആ മോ​ഹ​ന​ദൃ​ശ്യം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അർ​ജ്ജു​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ആലിൻ​ചു​വ​ട്ടി​ലെ ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് തോ​റ്റു, മറ്റു​മൂ​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ ഒറ്റ​പ്പെ​ട്ട ദിനം വന​വാ​സ​ക്കാ​ലം.

“പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു ആഘോ​ഷ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു സായുധ സഞ്ചാ​രി കു​ടി​ലിൽ​ക​യ​റി ഉപ​ചാ​ര​മർ​പ്പി​ച്ചു പറ​യു​ന്നു, പാ​ഞ്ചാല സൈ​ന്യ​ത്തിൽ പ്ര​ത്യേ​ക​പ​രി​ശീ​ല​നം നേടിയ ഭീ​ക​ര​വി​രു​ദ്ധ പോ​രാ​ളി​കൾ ഞങ്ങൾ. ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ പാ​തി​രാ​വിൽ ഇടി​ച്ചു​ക​യ​റി ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രെ​യും ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ​യും ബന്ദി​ക​ളാ​യി പി​ടി​കൂ​ടി രഹസ്യ സങ്കേ​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കീ​ഴ​ട​ങ്ങി “പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ​യും അർ​ജ്ജു​ന​നെ​യും മാ​ത്രം വി​ട്ട​യ​ക്കുക കൂ​ട്ടിൽ​നി​ന്നും” എന്നു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നും മറ്റു​മൂ​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വ​രും ശി​ക്ഷാ​കാ​ലാ​വ​ധി കാ​ട്ടിൽ പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി മാ​ത്രം സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം നേടും. ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പ വരിക!;;

“സത്യ​വ​തി ‘എന്റെ അമ്മ’ എന്ന പ്ര​ത്യേ​ക​സ്നേഹ പരി​ച​ര​ണ​ത്തി​ലാ​ണോ, വി​വാ​ഹ​പൂർ​വ​പു​ത്ര​നായ വ്യാ​സൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉടൽ സവി​ശേ​ഷ​മാ​യൊ​ര​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്താൽ സു​ഗ​ന്ധി​യാ​ക്കി​മാ​റ്റി​യ​തു്?,അതോ, വരം നേ​രി​ട്ടു് ചെ​യ്യാ​തെ, ഋഷി​യായ അച്ഛ​ന്റെ പാ​രി​തോ​ഷി​ക​മാ​യി വക​മാ​റ്റി​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, പുതിയ മഹാ​റാ​ണി​സ​ത്യ​വ​തി​യോ​ടു് അനു​ന​യ​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ചു. ആദ്യ​ഭാ​ര്യ ഗം​ഗ​യാൽ തി​ര​സ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വൃദ്ധ രാ​ജാ​വു് ശന്ത​നു, പി​ന്നീ​ട​വ​ളു​ടെ പ്ര​ണ​യ​ബ​ന്ദി​യാ​യി സത്യ​വ​തി​യെ​ന്ന കീ​ഴാ​ള​മീൻ​കാ​രി​യെ, മു​മ്പു് കേ​ട്ടു​കേൾ​വി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വി​ധം പരി​ണ​യം ചെയ്ത കാലം.

“അത്ത​രം ശാ​രീ​രി​ക​സൗ​ജ​ന്യ​ങ്ങൾ തന്നാ​ലൊ​ന്നും ഞാൻ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന​റി​യു​ന്ന ബീ​ജ​ദാ​നി​പ​രാ​ശ​ര​നും, വി​വാ​ഹ​പൂർ​വ​സ​ന്താ​ന​മായ വ്യാ​സ​നും കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കിയ ഐതി​ഹ്യ​ത്തിൽ കവി​ഞ്ഞെ​ന്തു അരമന വാർ​ത്താ പ്രാ​ധാ​ന്യ​മാ​ണു് മു​ല്ല​പ്പൂ​സു​ഗ​ന്ധ​പ്പെ​രു​മ​യിൽ? മീൻ​മ​ണ​മു​ള്ള ഉടൽ​ക​ണ്ടു ഭ്ര​മി​ച്ചാ​ണ​ല്ലോ, ദേവ സു​ന്ദ​രി​ഗം​ഗ​യു​ടെ മുൻ​പാ​യ​ക്കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നായ ശന്ത​നു, എന്നെ മു​ക്കു​വ​ക്കു​ടി​ലിൽ നി​ന്നും കു​രു​വം​ശ​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു പു​ന​ര​ധി​വാ​സം ചെ​യ്ത​തു്. ഗം​ഗ​യാ​റൊ​ഴു​കു​ന്ന മണ്ണി​ന്റെ മണ​മി​ല്ലാ​ത്ത രാ​ജാ​വി​നു് മീൻ​മ​ണ​മു​ള്ള ഭാര്യ ഭാ​വി​യിൽ ഒരു പ്രാ​യോ​ഗിക ജീ​വി​ത​പാ​ഠ​മാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. തോ​ണി​തു​ഴ​ഞ്ഞും വല​യെ​റി​ഞ്ഞും അന്തി​യാ​വും​വ​രെ യമു​ന​യിൽ പണി​യെ​ടു​ത്തു ഞാൻ, അച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ​ക്കു് അന്നം സമ്പാ​ദി​ച്ചു. കഥയിൽ വല​യെ​റി​യു​ന്ന​വ​ളു​ടെ വള​കി​ലു​ങ്ങി, ശന്ത​നു​വി​ന്റെ കരൾ, സത്യ​വ​തി​യു​ടെ വലയിൽ കു​രു​ങ്ങി!”

“തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​ഒ​മ്പ​തു് കൗ​ര​വ​വി​ധ​വ​കൾ​ക്കും ‘ചട്ടി​യും കല’വു​മെ​ടു​ത്തു കു​ടി​യൊ​ഴി​യാ​മെ​ങ്കിൽ, നി​ങ്ങൾ​ക്കു് മാ​ത്ര​മെ​ന്താ ഇറ​ങ്ങി​പ്പോ​വാൻ പ്ര​യാ​സം?”, ഹസ്തി​ന​പു​രി അന്തഃ​പുര ഉദ്യാ​ന​ത്തിൽ അതി​ക്ര​മി​ച്ചു കയറി കൈ​കൾ​വി​ടർ​ത്തി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഉച്ച​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​രണ കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ആദ്യ​ഔ​ദ്യോ​ഗിക നട​പ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു, കൗ​ര​വ​വി​ധ​വ​ക​ളെ മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കുക. ഒരു വിധവ ഇറ​ങ്ങി​പ്പോ​വാ​തെ മൂ​ല​യിൽ ഒതു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടി​യ​തു​ക​ണ്ടു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കോ​പ​ത്താൽ ജ്വ​ലി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ന്താ കാഴ്ച കു​റ​ഞ്ഞു​വോ?”, മഹാ​റാ​ണി പാ​ഞ്ചാ​ലി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു​നേ​രെ ആക്ഷേ​പ​സ്വ​ര​ത്തിൽ വി​രൽ​ചൂ​ണ്ടി.

“ആ വൃദ്ധ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​യാ​ണോ? ചൂ​താ​ടാൻ നി​ങ്ങൾ ഇവിടെ പതി​മൂ​ന്നു​വർ​ഷം മു​മ്പു് വന്ന​പ്പോൾ ഒരു​നോ​ക്കു​ക​ണ്ട ഓർ​മ്മ​ശ​രി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അതു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പെ​റ്റ​ത​ള്ള​യോ?”

“പരു​ക്കൻ​കൗ​ര​വ​രൊ​ഴി​കെ, ബാ​ക്കി​യു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം പരി​ലാ​ള​ന​യോ​ടെ തരം​കി​ട്ടു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ സ്പർ​ശി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു നി​ങ്ങ​ളൊ​രി​ക്കൽ പറ​ഞ്ഞു. എങ്ങ​നെ ഇത്ര വലിയൊ‘രാൾ​ക്കൂ​ട്ട’ത്തെ, മു​ള്ളി​നും ഇല​ക്കും കേ​ടി​ല്ലാ​തെ, കൈ​കാ​ര്യം​ചെ​യ്തു? എന്ന​താ​ണെ​ന്റെ വി​സ്മ​യം”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“രതി​കേ​ന്ദ്രി​ത​ആ​രാ​ധ​ന​യെ നി​രു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്താ​തെ, ‘അരുതു’കളുടെ പട്ടിക പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാൻ തട​സ്സ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. നവ​വ​ധു​വാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ​വ​ന്നു ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രാ​യി​പോ​വും​മു​മ്പു​ള്ള ഇട​വേ​ള​യി​ലാ​ണ​വ​രു​മാ​യി ഞാൻ കൈ​കോർ​ത്ത​തെ​ങ്കി​ലും, പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യാ​യി കഴി​യു​മ്പോ​ഴും, വേ​ഷം​മാ​റി ദേ​ശാ​ന്തര കച്ച​വ​ട​സം​ഘ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം സു​ഗ​ന്ധ​തൈ​ല​ങ്ങൾ സമ്മാ​നി​ച്ച ആ കാലം! എങ്ങ​നെ മറ​ക്കും പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​വ​രേ!”

2024-06-12

“ഐതി​ഹാ​സിക ഗദ ഞെ​ണു​ങ്ങി​യ​ല്ലോ!”, കൊ​ട്ടാര ലേഖിക അനു​ത​പി​ച്ചു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തു​ട​യെ​ല്ലു പൊ​ട്ടി​വീ​ണ​പ്പോൾ വി​ജ​യോ​ന്മാ​ദ​ത്തിൽ ആയു​ധം​കു​ലു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഐതി​ഹാ​സി​ക​ഭീ​മൻ.

“പോ​രാ​ട്ട​വി​ജ​യ​ത്തിൽ​പോ​ലും പ്ര​ശം​സ​നീ​യ​മായ എളി​മ​കാ​ട്ടു​ന്ന പ്രി​യ​മാ​ര​കാ​യു​ധം, ജേ​താ​ക്കൾ​ക്കു പെ​രു​മാ​റ്റ​മാ​തൃ​ക​യാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ”, പെ​ട്ടെ​ന്നി​ട​പെ​ട്ടു പാ​ഞ്ചാ​ലി, കൊ​ട്ടാര ലേ​ഖി​ക​യെ കൂ​ടു​തൽ അഭി​മു​ഖം ഒഴി​വാ​ക്കാൻ പി​ന്നി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.

“വി​ധ​വ​കൾ​ക്കും, വയോ​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കും മൂ​ന്നു​നേ​രം സൗ​ജ​ന്യ ഭക്ഷ​ണം, അത​ല്ലേ യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ആദ്യ​പ​രി​ഗ​ണന?” മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റ മു​മ്പിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​ട്ടു​കു​ത്തി.

“അടി​മ​ത്ത നിർ​മാർ​ജ്ജ​നം—അതാ​ണു് മുൻ​ഗ​ണന. വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല വന​ജീ​വി​തം അതെ​ന്തെ​ന്നു പഠി​പ്പി​ച്ചു. ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഇനി​യ​തു​ണ്ടാ​വ​രു​തു്. ഭൂ​താ​തു​ര​ത​യു​മാ​യി അഭി​ര​മി​ക്കാൻ വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ങ്ങൾ പണി​യും. ആടി​യും പാ​ടി​യും ജീവിത സാ​യാ​ഹ്ന​ത്തി​ലെ ഓരോ നാളും കഴി​ക്കും” രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര വി​ധ​വ​ക​ളെ ‘നേരിയ ബലം’ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കർ​മ​പ​രി​പാ​ടി തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു നന്നേ രാ​വി​ലെ പുതിയ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യും കൂ​ട്ടാ​ളി ഭീ​മ​നും.

“കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു കഥാ​വ​ശേ​ഷ​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ മറ​വു​ചെ​യ്ത ഞാൻ ഇതാ, നി​ങ്ങ​ളെ കണ്ടു​മു​ട്ടി! എങ്ങ​നെ ഓർ​ക്കു​ന്നു ആ ‘വി​ചി​ത്ര​സ്ത്രീ’യെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആക​സ്മി​ക​മാ​യി വന്നു​പെ​ട്ടു എന്ന​താ​ണു് ശരി. നീ​ണ്ട​കാല ദു​ര​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​ദാ​മ്പ​ത്യം കട​ന്നു​പോ​യി എന്ന വസ്തുത മാ​റ്റി​വ​ച്ചാൽ, ആ സ്ത്രീ​യു​ടെ ജന്മാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളെ കു​റി​ച്ചെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പറയാൻ ഞാൻ അശ​ക്തൻ. തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്. മല​മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു​ള്ള വഴി​യിൽ നോ​ക്കാ​നാ​ളി​ല്ലാ​തെ കൊ​ഴി​ഞ്ഞു പോ​വേ​ണ്ട​വർ ഞങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വർ, വിട!” കൂ​ട്ടു​നായ വാ​ലാ​ട്ടി.

2024-06-13

“ചും​ബി​ക്കു​ന്ന​തു് കണ്ടു എന്നാ​ണ​ല്ലോ നി​ങ്ങൾ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ ഇന്ന​ലെ പറ​ഞ്ഞു​നിർ​ത്തി​യ​തു്. ഒന്നോർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​മോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രാ​ജ​ദാ​സ​നെ​ന്ന​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന സഞ്ജ​യ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​ത്തും ചവി​ട്ടു​മേ​റ്റു് അവ​ശ​നാ​യി​രു​ന്ന അഭി​മ​ന്യു നി​ല​ത്തു വീ​ണ​പ്പോൾ കഴു​ത്തിൽ ആഞ്ഞു​ച​വു​ട്ടി കർണൻ വി​ര​ല​ട​യാ​ള​ത്താൽ ശത്രു കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട വിവരം ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ ഉടനടി അറി​യി​ച്ച​ത​ല്ലേ? അം​ഗ​രാ​ജാ​വാ​ണെ​ങ്കി​ലും ആജ്ഞാ​നു​വർ​ത്തി​യ​ല്ലേ. തീ​പാ​റു​ന്ന അഭി​മ​ന്യു​മ​ര​ണം രഹ​സ്യ​മാ​ക്കി​യൊ​തു​ക്കാൻ ആവുമോ, വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തു് കർ​ത്ത​വ്യ​മ​ല്ലേ! ചു​രു​ക്കി​ക്കാ​ണ​രു​തു്. പോ​രാ​ട്ടം തത്സ​മ​യം ഹസ്തി​ന​പു​രി അര​മ​ന​യിൽ കണ്ട ഞാൻ രാ​ജാ​വി​നെ അറി​യി​ച്ച​പ്പോൾ, ആഹ്ലാ​ദം കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ അടു​ത്തി​രു​ന്ന ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ വലി​ച്ച​ടു​പ്പി​ച്ചു തി​രു​വാ​യിൽ തി​രു​വാ ചേർ​ക്കു​ന്ന കാഴ്ച, അതാണോ കു​ത്തി​ക്കു​ത്തി ഇന്ന​ലെ​യും ഇന്നു​മാ​യി പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്?” ഇതി​ഹാ​സ​ര​ച​ന​ക്കു് ഒരു പന​യോ​ല​ക്കെ​ട്ടു​മാ​യി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ തമ്പ​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന വ്യാ​സ​നു​മ​ഹാ​ഭാ​രത കഥ കണ്ട​തും കേ​ട്ട​തും പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കാൻ ഇട​യ്ക്കി​ടെ ഇരു​ചെ​ന്നി​ക​ളി​ലും മു​ഷ്ടി ഇടി​ച്ചു ഓർ​മ​പ്പേ​ട​കം തു​റ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു സഞ്ജ​യൻ.

“കൊ​ഴു​പ്പു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും കാ​രു​ണ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വൻ എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നി​ങ്ങ​ളെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ രോ​ഷ​മു​ണ്ടോ? അഥവാ, പറ​യു​ന്ന​തിൽ കാ​ര്യ​മു​ണ്ടോ?”, രൗ​ദ്ര​ഭീ​മ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“നയ​ത​ന്ത്ര​ചാ​തു​രി പ്ര​കൃ​തി​യെ​ന്നിൽ ചൊ​രി​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ന്ന​തു് ആരും കാ​ര്യ​മാ​യെ​ടു​ത്തി​ട്ടി​ല്ല കാരണം, ദൗ​ത്യം കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​നെ ധീരൻ എന്നാ​ദ്യം വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തു് പെ​റ്റ​ത​ള്ള! അതാ​ണെ​നി​ക്കു് കാ​ര്യം. പാ​ണ്ഡു​ചി​ത​യിൽ മാ​ദ്രി​വേ​ണം സതി ചെ​യ്യാ​നെ​ന്ന കു​ന്തി​യു​ടെ ആജ്ഞ, മാ​ദ്രി​യിൽ ബലം​പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു ചെ​യ്തു കാ​ണി​ച്ച​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​ശംസ. ”അന്നു് ഞാൻ കു​ട്ടി​ഭീ​മൻ, തു​ട​യി​ലും അര​ക്കെ​ട്ടി​ലും ദുർ​മേ​ദ​സ്സു​ള്ള​വൻ.

“ജീ​വി​ക്ക​ണം എനി​ക്കി​നി പു​തു​ജീ​വി​തം!”, എന്നു് വാ​വി​ട്ടു നി​ല​വി​ളി​ച്ച മാ​ദ്രി കത്തി​ക്ക​രി​ക്ക​ട്ട​യാ​വും​വ​രെ ചി​ത​ക്ക​രി​കെ ഉണ​ക്ക​വി​റ​കു​മാ​യി ഞാൻ നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടു മാ​ദ്രി​മ​ക്കൾ നകു​ല​നും സഹ​ദേ​വ​നും ഭയ​ന്നു​വി​റ​ച്ചു ഓടി​പ്പോ​യി. ക്ഷാ​ത്ര​വീ​ര്യം അട​ങ്ങി​യി​ല്ല. ഇന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പതി​നേ​ഴാം​ദി​വ​സം കർ​ണ്ണ​നെ അർ​ജ്ജു​നൻ ‘ചു​രു​ട്ടി​ക്കൂ​ട്ടി’. എപ്പോ​ഴാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ അതു​പോ​ലെ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യാൻ കി​ട്ടുക എന്നു് തരം​നോ​ക്കി നട​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഞാൻ. കി​ട്ടി​യാൽ അവൻ തി​രി​ച്ച​റി​യും, രൗ​ദ്ര​ഭീ​മ​ന്റെ കണ്ണിൽ കന​ലു​ള്ള തീ​യാ​ണോ പു​ക​യാ​ണോ, ഗദ​ക്കു മാരക പ്ര​ഹ​ര​ശേ​ഷി​യു​ണ്ടോ!”, കൊ​ന്നു​കൂ​ട്ടിയ കൗ​ര​വ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യെ പോലെ തെ​റ്റി​പ്പ​റ​ഞ്ഞും സ്വ​യം​തി​രു​ത്തി​യും പോ​രാ​ട്ട​തി​മിർ​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു പാളയ ഭീമൻ.

“ഊതി​വീർ​പ്പി​ച്ചു​വോ, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ കൗരവ പാ​ണ്ഡവ സൈ​ന്യ​സം​ഖ്യ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു “മൊ​ത്തം നാൽ​പ്പ​തു​ല​ക്ഷം സൈ​നി​കർ ഇരു​പ​ക്ഷ​ത്തു​മാ​യു​ണ്ടു് എന്ന​തൊ​ക്കെ ശു​ദ്ധ​ത​ട്ടി​പ്പെ​ന്നു ‘ഏകാംഗ പ്ര​തി​പ​ക്ഷം’ ചാർ​വാ​കൻ!”

“ആദ്യ​ദി​വ​സം​ത​ന്നെ എല്ലാ സൈ​നി​ക​രെ​യും സേ​നാ​നാ​യ​കൻ പോർ​ക്ക​ള​ത്തിൽ ഇറ​ക്കു​മോ, പ്രിയ ചാർ​വാ​കൻ? പോ​രാ​ളി​ക​ളെ മാ​ത്ര​മേ ‘സൈ​നി​കർ’ എന്ന വകു​പ്പിൽ ചേർ​ക്കൂ എന്നു​ണ്ടോ? ഒരു പോർ​ക്ക​ള​പോ​രാ​ളി​ക്കു് തന്നെ വേ​ണ്ടേ പിൻ​സേ​വ​ന​ദാ​താ​ക്ക​ളാ​യി രണ്ടു​പേർ? ഊട്ടു​പുര, സൈ​നി​ക​രു​ടെ തൊഴിൽ വസ്ത്ര​ങ്ങൾ കഴു​കി​യു​ണ​ക്ക​ലും ഉല്ലാസ ഉറ​ക്കറ ഒരു​ക്കു​ലും–സൈ​നി​കർ എന്ന വി​ഭാ​ഗം അല്ലാ​തെ ചാർ​വാ​കൻ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ന്ന പൊ​തു​സ​മൂ​ഹം അം​ഗ​സം​ഖ്യ തി​ക​ക്കു​മോ? രാ​ത്രി​പോ​രാ​ളി​കൾ​ക്കും വേ​ണ്ടേ ആസ്വാ​ദ​ന​ര​തി​ക്കു പാ​യ​ക്കൂ​ട്ടു്? ശ്ലോ​കം​ചെ​ല്ലി​ക്കി​ട​ന്നാൽ കി​ട്ടു​മോ സു​ഖ​നി​ദ്ര? കു​ല​സ്ത്രീ​കൾ സേ​വ​ന​ദാ​താ​ക്കൾ എന്ന മു​ദ്ര​ചാർ​ത്തി മി​ക​വു് തെ​ളി​യി​ച്ച സൈ​നി​ക​രിൽ​നി​ന്നും ഗർ​ഭ​ധാ​ര​ണ​ത്തി​നു പാ​ള​യ​ങ്ങ​ളിൽ സ്വ​ന്തം ചെ​ല​വിൽ സാ​ന്നി​ധ്യ​മു​റ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവ​രെ​യൊ​ക്കെ ഞങ്ങൾ പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​റി​യ​ണോ? കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലെ ജീ​വ​ഹാ​നി​ക്കു് പക​രം​വ​ക്കാൻ, ജന​സം​ഖ്യ​യിൽ യു​ദ്ധാ​സൂ​ത്ര​കർ, വർ​ധ​ന​വു​ണ്ടാ​ക്ക​ണ്ടേ? ചാർ​വാ​ക​നു് ഉറ​പ്പു​ത​രു​ന്നു അവ​രു​ടെ നി​സ്വാർ​ത്ഥ​നി​ശാ​സേ​വ​നം യു​ദ്ധ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ തങ്ക​ലി​പി​ക​ളിൽ എഴു​ത​പ്പെ​ടും. ചാർ​വാ​കൻ ചവ​റ്റു​കൊ​ട്ട​യി​ലും!”

“ഒളി​പ്പോ​രാ​ളി​ക​ളായ പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ​നി​ന്നു സം​ഘ​ടി​ത​ആ​ക്ര​മ​ണം ചെ​റു​ക്കാൻ കൗ​ര​വ​സൈ​ന്യം പതി​മൂ​ന്നു​വ​യ​സ്സു് കഴി​ഞ്ഞ ആൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ സൈ​നി​ക​ബാ​ല​വേ​ല​ക്കു നി​യ​മി​ക്കും എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വി​ജ്ഞാ​പ​ന​ത്തിൽ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടും, എന്തി​നാ​ണു് ശത്രു​ക്കൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി കൗ​ര​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തെ പരീ​ക്ഷ​ണ​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ വി​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്?” കോ​ട്ട​വാ​തി​ലി​നു​മു​മ്പി​ലു​ള്ള പ്ര​തി​ഷേ​ധ​വേ​ദി​യിൽ നി​രാ​ഹാ​ര​സ​മ​രം ചെ​യ്യു​ന്ന ചാർ​വാ​ക​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“പതി​മൂ​ന്നു എന്നൊ​ക്കെ പൊ​തു​സ​മ്മ​തി​ക്കു​വേ​ണ്ടി അയാൾ പറ​യു​ന്ന​ത​ല്ലേ? ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി എന്റെ രണ്ടു​കു​ട്ടി​ക​ളെ ഒരു കൗ​ര​വ​സം​ഘം തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​തു് അത്താ​ഴം​കൊ​ടു​ത്തു ഉറ​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു്. ഒന്നി​നു് എട്ടും, ഒന്നി​നു് പത്തും.! കു​ട്ടി​ക​ളെ അങ്ങ​നെ നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കാ​മോ എന്നു് അമ്മ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ, അവ​ളു​ടെ കവി​ളിൽ വി​രൽ​കു​ത്തി അവർ പറ​ഞ്ഞു, ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​യോ​ദ്ധാ​ക്ക​ളു​ടെ ഭൃ​ത്യ​ന്മാ​രാ​യി മാ​ത്ര​മേ ഈ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​നം വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കൂ. നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യി​ല്ലേ? ദ്രോ​ണർ കൃപർ അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വ് പേ​രു​ക​ളും പു​റ​ത്തു​വി​ട്ടു. ഇതു് ചാർ​വാ​ക​ന്റെ​യോ ദ്രോ​ണാ​ദി​ക​ളു​ടെ​യോ മാ​ത്രം പ്ര​ശ്ന​മാ​യി പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ ചു​രു​ക്കി​ക്കാ​ണ​രു​തു്. ഇതു് ബാ​ല​വേ​ല​ക്കെ​തി​രെ അന്താ​രാ​ഷ്ട്ര മനു​ഷ്യ​മ​ന​സാ​ക്ഷി​യെ ഒന്നു​ണർ​ത്താ​നു​ള്ള നി​രാ​ഹാ​ര​മാ​ണു്” പറ​ഞ്ഞു​തീ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും, ‘രാ​ജ്യ​വി​രോ​ധി രാ​വി​ലെ തു​ട​ങ്ങി​യോ കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ നി​ന്നു് പൊ​രി​ച്ച മു​യ​ലി​റ​ച്ചി​യും​തി​ന്നു, നി​റ​ഞ്ഞ​വ​യ​റു​മാ​യി കപ​ട​നി​രാ​ഹാ​രം?’ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു അശ്വാ​രൂ​ഢ​നായ ദു​ര്യോ​ധ​ന​പു​ത്രൻ, ചാർ​വാ​ക​നെ കു​രു​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു അര​യിൽ​കു​ടു​ക്കി, കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തി​ട്ടു.

“ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ ഹസ്തി​ന​പു​രി​കോ​ട്ട പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ മാ​റി​നി​ന്നു ആസൂ​ത്ര​ണം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, നി​ങ്ങൾ, നി​ങ്ങൾ​മാ​ത്രം, ഭീ​മ​ഗ​ദാ​പ്ര​ഹ​ര​ത്തിൽ തു​ട​യെ​ല്ലു് തകർ​ന്നു​കി​ട​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് മൃ​ദു​വാ​യി എന്തോ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ എനി​ക്കു് തോ​ന്നി”, പാ​ഞ്ചാ​ലി യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ അല​യു​ന്ന​തു് കണ്ടെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​ര​ലേ​ഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ, നി​ങ്ങൾ തന്നെ​യ​ല്ലേ ജീ​വ​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ എന്നെ തു​ണി​യു​ടി​പ്പി​ച്ചും അഴി​ച്ചും വേ​ട്ട​യാ​ടിയ ശത്രു, എന്നു് ഞാൻ വി​രൽ​ചൂ​ണ്ടി ചോ​ദി​ച്ചു. ഇരു​കൈ​ക​ളും നീ​ട്ടി ‘പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​വ​ളേ എന്നും ഞാൻ നി​ന്റെ ആരാ​ധ​കൻ’ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട​വൻ കു​ടി​നീ​രി​നു യാ​ചി​ച്ച​പ്പോൾ, മേൽ​വ​സ്ത്രം​നീ​ക്കി മു​ല​പ്പാൽ ഇറ്റി​റ്റാ​യി​ചു​ണ്ടിൽ ഒഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. വി​റ​യ്ക്കു​ന്ന ചു​ണ്ടു​ക​ളോ​ടെ നു​ണ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട​വൻ ശാ​ന്ത​നാ​യി. അത്ര​യും ചെ​യ്യാൻ എനി​ക്ക​വ​നോ​ടു് ബാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ടു്.”

2024-06-14

“പത്തു​പ​തി​മൂ​ന്നു​വർ​ഷം മു​മ്പു് ചൂ​താ​ട്ട​സ​ഭ​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്ന സ്ത്രീ​ക്കു് പ്ര​വേ​ശ​നം നി​ഷേ​ധി​ച്ച ദു​ര​നു​ഭ​വ​ത്തിൽ​നി​ന്നും കാലം മു​ന്നോ​ട്ടു​കു​തി​ച്ചു എന്നാ​ണോ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തു്?”കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ണ്ഡവ സൈ​നി​ക​വ​ക്താ​വായ നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഒരി​ല​യിൽ​നി​ന്നും ചൂ​ടു​ള്ള അപ്പം പങ്കി​ട്ടെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ഇരു​വ​രും.

“മൂ​ന്നാം​ലിം​ഗ​ക്കാ​രി​യെ​ന്നു ആക്ഷേ​പ​സ്വ​ര​ത്തിൽ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന യു​വ​ശി​ഖ​ണ്ഡി, വൃ​ദ്ധ​ഭീ​ഷ്മ​രെ വധി​ക്കാൻ പോർ​ക്ക​ള​ത്തിൽ ഇറ​ങ്ങി​യ​താ​ണോ കാ​ര്യം? പ്ര​വേ​ശ​നം നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ ശി​ഖ​ണ്ഡി ചൂ​താ​ട്ട​ക്കാ​രി​യ​ല്ല. ഗാ​ന്ധാ​ര​യിൽ ഉന്ന​ത​പ​രി​ശീ​ല​നം നേടിയ പോ​രാ​ളി​യ​ല്ലേ! ഒന്നു​കൂ​ടി, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ​യും പാ​ണ്ഡ​വ​സേ​നാ നായകൻ ധൃ​ഷ്ട​ധ്യു​മ്ന​ന്റെ​യും സഹോ​ദ​രി​കൂ​ടി​യാ​ണു്. അവൾ​ക്കു പോർ​ക്ക​ള​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശ​നം നി​ഷേ​ധി​ക്കാൻ ആണ​ധി​കാ​രി ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് സാ​ധ്യ​മ​ല്ല, കാരണം കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര നി​ഷ്പ​ക്ഷ യു​ദ്ധ​നി​ര്വ​ഹ​ണ​സ​മി​തി​യു​ടെ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ലു​മാ​ണു്. ഭീ​ഷ്മർ ശി​ഖ​ണ്ഡി​ക്കു അടി​യ​റ​വു​പ​റ​ഞ്ഞു​വോ എന്നു​പോ​യി നമു​ക്കു് നോ​ക്കാം, അല്ലെ​ങ്കിൽ ഒറ്റ​ക്കു​പോ​വൂ, ഭീ​ഷ്മ​രെ അർ​ജ്ജു​നൻ കൊ​ല​ചെ​യ്യു​ന്ന​തു കാണാൻ എനി​ക്കു് ഇപ്പോൾ മന​സ്സി​ല്ല.”

2024-06-15

“പാ​ണ്ഡ​വർ നാ​യാ​ട്ടി​നു​പോയ തക്കം​നോ​ക്കി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ലൈം​ഗി​കാ​ക്ര​മ​ണം ചെ​യ്യാൻ മാ​ത്രം മന്ദ​ബു​ദ്ധി​യാ​ണോ നി​ങ്ങൾ?”, കൗ​ര​വ​സ​ഹോ​ദ​രി ദു​ശ്ശ​ള​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വും സൈ​ന്ധവ നാ​ടു​വാ​ഴി​യു​മായ ജയ​ദ്ര​ഥ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. വന​വാ​സ​ക്കാ​ലം.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി നീ​തി​പ​തി​യു​ടെ ദൗ​ത്യ​വു​മാ​യാ​ണു് ഏക​നാ​യി ഞാൻ കാ​ട്ടിൽ​പോ​യ​തു. സന്മ​ന​സ്സോ​ടെ അത്ത​രം ദൗ​ത്യം ഏറ്റെ​ടു​ക്കുക പൊ​തു​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അസാ​ധാ​ര​ണ​മ​ല്ല. വി​ചാ​ര​ണ​യിൽ സത്യം കണ്ടെ​ത്താ​നൊ​ര​വ​സാ​ന​ശ്ര​മ​മെ​ന്ന നി​ല​യിൽ, നീ​തി​പ​തി പറ​ഞ്ഞു, സൈ​ന്ധവ രാ​ജാ​വാ​ണ​ല്ലോ നി​ങ്ങൾ. പാ​ണ്ഡ​വ​ആ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ദ്രൗ​പ​ദീ​വ​സ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം ‘ലൈം​ഗി​കാ​ക്ര​മ​ണം’ സൂ​ക്ഷ്മാം​ശ​ങ്ങ​ളിൽ പു​നഃ​സൃ​ഷ്ടി​ക്കാ​മോ? പ്ര​യോ​ഗിക വി​ധി​തീർ​പ്പി​നാ​യി​രു​ന്നു നിർ​ദേ​ശം. വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം ഇര​യു​ടെ സഹ​ക​ര​ണ​മി​ല്ലാ​തെ അസാ​ധ്യ​മെ​ന്ന വാദം ദു​ശ്ശാ​സ​ന​നു വേ​ണ്ടി കർ​ണ്ണൻ ഉന്ന​യി​ച്ച​തി​നൊ​രു യു​ക്തി​സഹ സമാ​പ്തി വരു​ത്ത​ണം. കർ​ത്ത​വ്യ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ ഞാൻ ദ്രൗ​പ​ദി​യു​ടെ വസ​തി​യിൽ​ചെ​ന്നു് തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​വാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​പ്പോൾ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു​വ​ന്ന ഭീ​മ​നു​മു​മ്പിൽ ഞാ​നൊ​രു ‘ലൈം​ഗി​കാ​ക്ര​മി’യായി. അവ​നെ​ന്നെ രാ​ജ​ര​ഥ​ത്തിൽ​നി​ന്നും വീ​ഴ്ത്തി, കെ​ട്ടി​യി​ട്ടു. ചോ​ര​പൊ​ടി​യു​ന്ന​വി​ധം മു​ണ്ഡ​നം ചെ​യ്തു. കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ത്തി തി​രി​ച്ച​യ​ച്ചു. രാ​ജ​ര​ഥ​വും മി​ക​ച്ച ഭൗ​തി​ക​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളും തീ​വ​ച്ചു. കു​തി​ര​ക​ളെ കണ്ടു​കെ​ട്ടി. മന​സ്താ​പ​ത്തോ​ടെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ​ത്തിയ ഞാൻ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാ​തെ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ നിയമ വി​രു​ദ്ധ​ന​ട​പ​ടി, നീ​തി​പീ​ഠ​ത്തിൽ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കും. പാ​ണ്ഡ​വ​രും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും പൗ​രാ​വ​കാ​ശ​ങ്ങൾ നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അടി​മ​കൾ ആണെ​ന്ന വസ്തുത അവരെ നീ​തി​പീ​ഠം​ത​ന്നെ ഓർ​മ്മി​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ!” സ്വയം സാ​ന്ത്വ​ന​സ്പർ​ശം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന ജയ​ദ്ര​ഥ​നെ ശാ​സ​നാ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ, കൗ​ര​വ​സ​ഹോ​ദ​രി​യും ഭാ​ര്യ​യു​മായ ദു​ശ്ശള കൈ​മാ​ടി​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കണ്ടി​ല്ലെ​ന്നു നടി​ച്ചു.

“സൗ​ന്ദ​ര്യാ​രാ​ധ​ക​നു​മാ​ണ​ല്ലേ? സ്വ​യം​വ​ര​ത്തിൽ കണ്ട​ല്ലോ മുൻ​നി​ര​യിൽ മത്സ​രാർ​ത്ഥി​യാ​യി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കർ​ണ്ണ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ​ശ​രി​ക്കും ഒരു ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു്! വര​ണാ​വ​തം സു​ഖ​വാസ മന്ദി​രം തീ​യി​ട്ടു് ഒളി​വിൽ​പോയ കു​റ്റ​വാ​ളി​പാ​ണ്ഡ​വ​രെ കയ്യോ​ടെ പി​ടി​കൂ​ടാ​നു​ള്ള കെ​ണി​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ? പാ​ണ്ഡ​വർ മരി​ച്ചെ​ന്നു കരുതി, കൗരവർ ശ്രാ​ദ്ധം​ചെ​യ്ത​ത​ല്ലേ. അന്നം​ചോ​ദി​ച്ചു​വ​ന്ന ആറംഗ ആദി​വാ​സി​കു​ടും​ബ​ത്തെ ഇര​ക​ളാ​ക്കി ഭൂ​ഗർ​ഭ​പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ആ ‘പാപി’കൾ പി​ന്നെ പൊ​ങ്ങി​യ​തു് ഏക​ച്ച​ക്ര ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, പര​സ്യ​മാ​യി​ത​ന്നെ​വേ​ണം പൊ​ളി​ച്ച​ടു​ക്കാ​നെ​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വാ​ശി​യോ​ടെ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ പാ​ഞ്ചാല ചൂ​ണ്ട​വേ​ദി​യാ​ക്കി. വ്യാ​സ​നെ കണ്ടു പാ​ണ്ഡ​വ​രെ സ്വ​യം​വ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു പോവാൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. കന​ത്തു​ദു​ര്യോ​ധ​ന​സ്വ​രം എന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ദൗ​ത്യം ഏറ്റെ​ടു​ത്തു. കു​റ​ച്ചു​കാ​ല​മാ​യു​ള്ള വേ​ഷം​കെ​ട്ടും ജീ​വി​ത​രീ​തി​യും പാ​ണ്ഡ​വ​രെ തു​ണ​ച്ചി​ല്ല. ‘തസ്ക​ര​ന്മാ’രെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. കള്ളി മന​സ്സി​ലാ​യെ​ന്ന​വ​രു​ടെ ശരീ​ര​ഭാഷ തെ​ളി​ഞ്ഞു. മത്സ​ര​ത്തിൽ ഞാൻ നാ​മ​മാ​ത്ര​മാ​യി പങ്കെ​ടു​ത്ത​തു്, പരി​ഷ്കൃത വനി​ത​യെ​ന്നു പേ​രെ​ടു​ത്ത പാ​ഞ്ചാ​ലി അവർ​ണ്ണ​കർ​ണ്ണ​നോ​ടെ​ങ്ങ​നെ സ്വ​യം​വര നി​ല​പാ​ടെ​ടു​ക്കു​മെ​ന്ന​റി​യാ​നു​ള്ള അവ​സ​ര​മാ​യി. ജാ​തി​ഭ്രാ​ന്തിൽ ആളു​മോ​ശ​മ​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി.”

“വി​വാ​ഹ​പൂർ​വ്വ രതി​സാ​ഹ​സ​ത്തിൽ, കു​ട്ടി​യു​ണ്ടായ രഹ​സ്യം ഒളി​പ്പി​ച്ചു​വ​ച്ചാ​ണു് പാ​ണ്ഡു​വി​നെ സ്വീ​ക​രി​ച്ച​തെ​ന്ന കൊ​ട്ടാര രഹ​സ്യം അങ്ങാ​ടി​പ്പാ​ട്ടാ​ക്കു​മെ​ന്നു ഗാ​ന്ധാ​രി പേ​ടി​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ മഹാ​രാ​ജ​പ​ദ​വി ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു പാ​ണ്ഡു​വി​നെ നി​ങ്ങൾ സമ്മർ​ദം ചെ​ലു​ത്തി കാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ചെ​ന്ന വാർ​ത്ത കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​ക​ളിൽ പു​ക​ഞ്ഞു​പ്ര​ച​രി​ക്കു​ന്ന​ല്ലോ. എങ്ങ​നെ​വേ​ണം ഹസ്തി​ന​പു​രി പൊ​തു​സ​മൂ​ഹം അനാ​ഥ​ഗർ​ഭ​ങ്ങ​ളെ കാണാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​ന്തി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡു​വി​ധ​വ​യും കു​ട്ടി​ക​ളും അഭ​യാർ​ഥി​ക​ളാ​യി വി​ദു​ര​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ കഴി​യു​ന്ന ഇടവേള.

“വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു​മു​മ്പു് പാ​ണ്ഡു​വി​ന്റെ രതി​യ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആൾ​വി​വ​ര​പ്പ​ട്ടിക തന്നാൽ​മാ​ത്ര​മേ കൈ​പി​ടി​ക്കൂ എന്ന നി​ബ​ന്ധന ഞാൻ വച്ചി​രു​ന്നു​വോ? ഭാ​ര്യ​യു​ടെ അവി​ഹിത സന്ത​തി​യെ കു​റി​ച്ചി​ത്ര മുൻ​വി​ധി​യു​ള്ള പാ​ണ്ഡു​വി​നു, സ്വ​ന്തം ഷണ്ഡ​ത്വ​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് വാ​തു​റ​ക്കാ​നെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു മടി? കായിക ക്ഷ​മ​ത​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കും രാ​ജാ​വെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യിൽ, മകളെ പാ​ണ്ഡു​വി​നു് ‘കന്യാ​ദാ​നം’ ചെയ്ത മാ​ദ്ര​രാ​ജാ​വു് അർ​പ്പി​ച്ച വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ തകർ​ക്കാൻ വൈ​മ​ന​സ്യം പാ​ണ്ഡു കാ​ണി​ച്ചു​വോ? രതി​യ​നു​ഭ​വം നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു് മു​നി​ശാ​പം കൊ​ണ്ടെ​ന്ന കെ​ട്ടു കഥ തെ​രു​വു​പാ​ട്ടു​കാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു് പാ​ടി​പ്പി​ച്ച​ല്ലേ വന​വാ​സ​ത്തി​നു ഞങ്ങ​ളെ​യും​കൂ​ട്ടി ഒരു​പോ​ക്കു പോ​യ​തു്? വം​ശം​നി​ല​നിർ​ത്താൻ ‘പ്രാ​യോ​ഗി​ക​പ്ര​തി​വി​ധി’ തേ​ടു​മെ​ന്ന പാ​ണ്ഡു​നിർ​ദ്ദേ​ശം എന്തു് ‘വഴി’യാണു് എനി​ക്കും മാ​ദ്രി​ക്കും തു​റ​ന്നി​ട്ട​തെ​ന്നു കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​യിൽ കേ​ട്ടു​വോ? കു​ട്ടി​കൾ അഞ്ചു​തി​ക​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ‘ബലേ​ഭേ​ഷ്’ എന്നു് പറ​ഞ്ഞ​ല്ലേ ആ കി​ട​പ്പു​രോ​ഗി കഥാ​വ​ശേ​ഷ​നാ​യ​തു്? പ്ര​കോ​പി​പ്പി​ച്ചാൽ ‘വി​ഴു​പ്പു​കെ​ട്ടു’ പു​റ​ത്തെ​ടു​ക്കാൻ കു​രു​വം​ശ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നെ​നി​ക്കു​കി​ട്ടും. റാ​ണി​യാ​യി ഞാ​നി​വി​ടെ കഴി​യു​മ്പോൾ ഗാ​ന്ധാ​രി എവിടെ ആയി​രു​ന്നു? ഇപ്പോൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നി​ല്ല”!

“പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​ഴി​യാ​ണു് ‘കാ​രു​ണ്യ’കൗരവർ ‘ഹീന’പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ആക്ര​മ​ണ​വാ​സ​ന​ക്കു പക​ര​മാ​യി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ജീ​വ​നോ​പാ​ധി​യെ​ങ്കിൽ, എന്തി​നി​ത്ര ചെ​ല​വേ​റ്റെ​ടു​ത്തു കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ പോ​രാ​ട്ട​വേ​ദി​യൊ​രു​ക്കാൻ? ഹസ്തി​ന​പു​രി കോ​ട്ട​യു​ടെ വി​ള്ള​ല​ട​ച്ചു കാ​ത്തി​രി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ പാ​തി​രാ മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​നു വരു​ന്ന അർ​ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​രെ പി​ടി​കൂ​ടാൻ?” നടു​വൊ​ടി​ഞ്ഞു ചതു​പ്പു​നി​ല​ത്തിൽ മര​ണം​കാ​ത്തു് തളർ​ന്നു​കി​ട​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൂ​ടെ​കി​ട​ക്കു​ന്ന പെ​ണ്ണി​നെ പണ​യം​വ​ച്ചു് ചൂ​താ​ടു​ന്ന ‘പതി​ത​പാ​ണ്ഡവ’രെ പോ​ലെ​യാ​ണോ അഭി​മാ​നി​കൗ​ര​വർ രാ​ജ​സ്ത്രീ​ക​ളെ പരി​ച​രി​ച്ച​തു? പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​ഴി​യി​ലെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും വീ​ഴ്ച​പ​റ്റി പാ​പി​പാ​ണ്ഡ​വർ ഇടി​ച്ചു​ക​യ​റി കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​ക​ളെ വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​നു ശ്ര​മി​ച്ചാൽ കൗ​ര​വ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ വനി​ത​ക​ളും കൂ​ട്ട​ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യു​മെ​ന്നു് എന്റെ ഭാര്യ താ​ക്കീ​തു ചെ​യ്തു. അതോടെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര അക്ഷ​രാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി! സ്ത്രീ​കൾ ഭയ​മി​ല്ലാ​തെ കി​ട​ക്കാൻ, ഞങ്ങൾ കു​റ്റി​ക്കാ​ടു് വെ​ട്ടി​നി​ര​പ്പാ​ക്കി ശത്രു​ക്കൾ​ക്കു അനി​ശ്ചി​ത​കാ​ലം കഴി​യാൻ പാളയം പണിതു” ഭീ​ഷ​ണ​നോ​ട്ട​ത്തോ​ടെ കഴു​ക​ന്മാർ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ചു​റ്റും ചി​റ​ക​ടി​ച്ചു​ഒ​ച്ച​വ​ച്ചു.

“സ്മൃ​തി​നാ​ശം വന്ന കു​ന്തി​യെ നി​ങ്ങൾ, ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കൊ​പ്പം കാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ചു എന്നാ​ണു കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ താ​ടി​ക്കു​കൈ​വ​ച്ചു പരി​ത​പി​ക്കു​ന്ന​തു്. കഴ​മ്പു​ണ്ടോ പു​രോ​ഹി​ത​ന്റെ ആരോ​പ​ണ​ത്തിൽ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​ന്തി​യു​ടെ സ്മൃ​തി​നാ​ശം ഞങ്ങൾ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​ടി​യേ​റും​മു​മ്പു് തന്നെ കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​ന​ട​ക്കം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ എല്ലാ​വർ​ക്കും സം​ശ​യ​മു​ണ്ടാ​യു​ന്ന​ല്ലോ. “ഞങ്ങ​ളു​ടെ കൂടെ വരൂ അമ്മാ” ഞാൻ എന്നു് കു​ന്തി​യെ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം ക്ഷ​ണി​ച്ച​പ്പോൾ, “നീ എപ്പോ​ഴാ​ണു് എന്റെ മക​നാ​യ​തു്, എനി​ക്കൊ​രു മക​നേ​യു​ള്ളൂ തേ​ജ​സ്വി​യായ സൂ​ര്യ​പു​ത്രൻ” എന്നാ​ണ​വർ മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ സാ​നി​ധ്യ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു്.”, വയോ​ജ​ന​ന​ങ്ങൾ​ക്കും​വേ​ണം അന്ത്യ​ദി​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഹി​മാ​ല​യ​വി​ശ്ര​മം എന്ന ഗു​രു​കു​ല​സം​വാ​ദ​ത്തി​ലേ​ക്കു് പോവാൻ തേരിൽ കയ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, മി​ക്ക​വാ​റും ആയിരം പൂർ​ണ​ച​ന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ട ഇള​മു​റ​പാ​ണ്ഡ​വൻ!

2024-06-17

“മനു​ഷ്യാ​വ​സ്ഥ​യെ കു​റി​ച്ചെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ദാർ​ശ​നിക വെ​ളി​പാ​ടു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്രാ​നു​ഭ​വം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഹസ്തി​ന​പു​രി.

“യു​ദ്ധാ​വ​സാ​ന​ദി​നം അഞ്ചു​മ​ക്കൾ അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വി​ന്റെ പാ​തി​രാ മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ടുക, പാ​ണ്ഡ​വർ പോ​റ​ലേൽ​ക്കാ​തെ പു​റ​ത്തു​ചാ​ടുക, മറി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ യു​ദ്ധ​ഫ​ലം! ആ മാ​തൃ​മോ​ഹം പൂ​വ​ണി​ഞ്ഞാൽ ‘ഈ പ്ര​പ​ഞ്ചം ഒരു ദൈ​വ​സൃ​ഷ്ടി’ എന്നു് ഞാൻ ആകാ​ശ​ത്തേ​ക്കു് നോ​ക്കി മഹ​ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഇന്നു് ഞാൻ? ആൺ​വേ​ദി​യിൽ ഉടു​തു​ണി​വ​ലി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട പെൺ​അ​ടിമ, പെ​റ്റ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ ശവ​മ​ട​ക്കി​നു സാ​ക്ഷി​യാ​വേ​ണ്ടി വന്ന ദുഖിത, അഞ്ചു പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ ഭാ​രം​ചു​മ​ക്കേ​ണ്ടി വരു​ന്ന പതിത. സ്വ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ എന്തു​കൊ​ണ്ടി​നി​യും കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു കരു​തു​ന്ന പെൺ​പോ​രിമ!”

“വേ​ദി​യി​ലി​പ്പോൾ പൊ​രി​ഞ്ഞ​പോ​രാ​ട്ട​മെ​ന്നു​ക​രു​തി ആദ്യാ​വ​സാ​നം​കാ​ണാൻ ഓടി​ക്കി​ത​ച്ചു​വ​ന്ന​പ്പോൾ! ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കാഴ്ച—സം​ഹാ​ര​താ​ണ്ഡ​വ​മാ​ടേ​ണ്ട ഇരു​ഭാ​ഗ​സൈ​നി​കർ താ​ടി​ക്കു​കൈ​വ​ച്ചു! ഒരു കാ​ലിൽ​നി​ന്നും മറ്റേ​തി​ലേ​ക്കു ഊന്ന​ലു​മാ​യി. അല്ല, എന്തു​സം​ഭ​വി​ച്ചു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ദ്ധ​നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​സ​മി​തി​യു​ടെ കാ​ര്യ​ദർ​ശി​യായ പ്രാ​ദേ​ശി​ക​ഭ​രണ കർ​ത്താ​വി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഗോ​പു​ര​വാ​തി​ലി​നു​മേ​ലെ രഹ​സ്യ​മാ​യി ഒരു​ക്കിയ നി​രീ​ക്ഷ​ണ​മു​റി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​ത്യേ​ക​വേ​ഷം​ധ​രി​ച്ച ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥർ.

“ഒന്നാ​ദ്യം ഞങ്ങൾ അന്തം​വി​ട്ടു. കൗ​ശ​ല​ത്തിൽ ആളെ​വി​ട്ടു് കാ​ര്യ​മ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, വി​ചി​ത്ര​മെ​ന്നു തോ​ന്നും​വി​ധം, തേ​രാ​ളി​യും യോ​ദ്ധാ​വും തമ്മി​ലാ​ണു്, മന്ത്രോ​ച്ചാ​ര​ണം​പോ​ലു​ള്ള വാ​മൊ​ഴി. എന്തൊ​ക്കെ​യോ ഉള്ളിൽ​ഉ​ള്ള​തു്. സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു തേ​രാ​ളി!, മന​സ്സി​നു് വയ്യെ​ന്ന ശരീ​ര​ഭാ​ഷാ സൂചന നൽ​കു​ന്ന​തോ യോ​ദ്ധാ​വു്. എന്തു് കട​പ്പാ​ടാ​ണു് അയാ​ളോ​ടു് യോ​ദ്ധാ​വി​നു​ള്ള​തു് എന്ന​റി​യു​ന്നി​ല്ല. വി​ഘ​ട​ന​വാ​ദി​കൾ എന്ന​നി​ല​യിൽ ഹസ്തിന പു​രി​യിൽ​വ​ന്നു കൗ​ര​വ​രു​മാ​യി കള്ള​ച്ചൂ​തു കളി​ച്ച​പ്പോൾ, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പി​ടി​കൂ​ടി. ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ മാ​തൃ​കാ​പ​ര​മാ​യി ശി​ക്ഷി​ച്ചു. വന​വാ​സം കഴി​ഞ്ഞ​തേ ഉള്ളു. യു​ദ്ധ​നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​ത്തി​ന്റെ അഭി​മാ​ന​ക​രാർ ഞങ്ങൾ​ക്കു് തന്ന കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ, പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​വ​രിൽ തേ​രാ​ളി​യും വി​ഷാ​ദ​രോ​ഗി​യും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അന്വേ​ഷി​ച്ചു വിവരം അറി​യി​ക്കാം. ഞങ്ങ​ളും നി​രാ​ശ​യി​ലാ​ണു്. പോ​രാ​ട്ട​പ്ര​ക​ട​നം കാ​ഴ്ച​വെ​ക്കാൻ കൗ​ര​വർ​ക്കാ​വു​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അപ​ശ​കു​നം പോ​ലൊ​രു വി​ഷാ​ദ​രോ​ഗി എല്ലാ പ്രേ​ക്ഷ​ക​പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളും തകർ​ക്കു​മോ!”

“ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഡ​ന​മാ​രോ​പി​ച്ചു ഭർ​ത്തൃ​മാ​താ​വു് കു​ന്തി​ക്കെ​തി​രെ നീ​തി​പീ​ഠ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി പരാ​തി​കൊ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ വി​ചാ​ര​ണ​ക്കു​ശേ​ഷം അവൾ​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി അന്തി​മ​വി​ധി പറഞ്ഞ വനി​താ​വ​കാ​ശ​സ​മി​തി അധ്യ​ക്ഷ​യ​ല്ലേ സൈ​ന്ധ​വ​റാ​ണി ദു​ശ്ശള? എന്നി​ട്ടി​പ്പോൾ അവ​ളു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു ജയ​ദ്ര​ഥ​നെ ഭീമൻ അപ​മാ​നി​ച്ചു​വി​ട്ട​പ്പോൾ ആഹ്ലാ​ദി​ക്കു​ന്നു​വോ പാ​ഞ്ചാ​ലി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. വന​വാ​സ​ക്കാ​ലം.

“കട​പ്പാ​ടൊ​ന്നു​മി​ല്ല. സൗ​മ​ന​സ്യ​ത്തോ​ടെ ഓർ​ത്തു​വെ​ക്കാൻ എന്തു​ണ്ട​തിൽ? നവ​വ​ധു​വാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ വന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു് കൗ​ര​വ​വ​ധു​ക്ക​ളിൽ​നി​ന്നും അവ​മ​തി​യു​ണ്ടാ​യി. ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വം അചി​ന്ത്യം എന്ന​വർ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കെ​തി​രെ അന്തഃ​പുര ഏകാ​ങ്ക​ത്തിൽ പരി​ഹ​സി​ച്ച​പ്പോൾ മനം​നൊ​ന്ത നവവധു, കു​ന്തി​യെ പ്ര​തി​സ്ഥാ​ന​ത്തു​നിർ​ത്തി എന്ന​തൊ​രു ധാ​ര​ണാ​പി​ശ​കെ​ന്നു ബോ​ധ്യം പി​ന്നീ​ടു് വരു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ദു​ശ്ശ​ള​വി​ധി വന്നി​രു​ന്നു. ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വം അത്ര​മോ​ശ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ന്ന​വൾ എന്നോ​ടു് മന​സ്സു​തു​റ​ക്ക​യും ചെ​യ്തു വി​ര​സ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ഥ​മ​കാ​ര​ണം പാ​യ​ക്കൂ​ട്ടി​നു വൈ​വി​ധ്യത ഇല്ലെ​ന്ന​വൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി എന്ന​താ​ണു് കാ​ര്യം. എന്നാൽ ദു​ശ്ശ​ള​ഭർ​ത്താ​വു ജയ​ദ്ര​ഥ​മ​ഹാ​രാ​ജാ​വു് ചെ​യ്ത​തു് കാ​പ​ട്യ​മാ​യി​രു​ന്നു ‘പ്ര​ണ​യ​പാ​ശ​ത്താൽ ഞാൻ നി​നോ​ടു് ബന്ധി​തൻ’ എന്നു​തു​റ​ന്നു​പ​റ​യു​ന്ന ആർ​ജ്ജ​വം അവ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കൗ​ര​വ​സ​ഹോ​ദ​രി​യാ​ണു് ദു​ശ്ശള എന്ന​തൊ​രു ബഹു​മ​തി​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല.”

2024-06-18

“നി​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധ​ത്തി​നു പാ​ണ്ഡ​വ​ത​ന്ത്രം ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ അതാ, ഭീമൻ കർ​മ്മ​കാ​ണ്ഡ​ത്തിൽ! അതെ​ന്താ അങ്ങ​നെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. വിരാട സൈനിക പാളയം.

“ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, പെ​ട്ടെ​ന്നു് ചാ​ടി​യെ​ണീ​റ്റു. “കൈകൾ കൗ​ര​വ​ചോ​ര​ക്കാ​യി തരി​ക്കു​ന്നു”. അതോടെ ഒരു വാളും കൊ​ണ്ട​വൻ, പട​നി​ലം സങ്കൽ​പ്പി​ച്ചു. വളർ​ത്തു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ കഴു​ത്തിൽ വെ​ട്ടി, വീ​ഴ്ത്താൻ തു​ട​ങ്ങി. അല​മു​റ​യി​ടു​മ്പോൾ കൗ​ര​വ​പേ​രു​കൾ വി​ളി​ക്കും. ലഘു​വ്യാ​യാ​മ​ത്തിൽ ക്രൂ​രത കാ​ണ​രു​തേ!”

“നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​മ​ര​ണം!—ചേ​രി​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തെ കു​ടി​ലി​ല​ല്ല, ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ. അന്തഃ​പുര വേ​ല​ക്കാ​രു​ടെ വസ​തി​യി​ല​ല്ല, മഹാ​റാ​ണി ഗം​ഗ​യു​ടെ പ്ര​സ​വ​ത്തിൽ—ഏഴാ​മ​ത്തെ കു​ഞ്ഞും ശ്വാ​സം മു​ട്ടി മരി​ച്ചു. ദു​രൂ​ഹ​ത​യൊ​ന്നും തോ​ന്നി​യി​ല്ലേ?”, മഹാ​രാ​ജാ​വു് ശന്ത​നു​വി​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ചോ​ദി​ച്ചു.

“കണ്ണു​തു​റ​ന്നു നോ​ക്കി​യാൽ കാ​ണു​ന്ന ഈ പാ​രാ​വാ​ര​ത്തിൽ എന്തെ​ങ്കി​ലും ദു​രൂ​ഹ​മ​ല്ലാ​തു​ണ്ടോ? തെ​രു​വായ തെ​രു​വെ​ല്ലാം ഓടി​ന​ട​ന്നു ഇല്ലാ​ത്ത കഥകൾ നെ​യ്യു​ന്ന നി​ങ്ങൾ നാളെ ഇതേ സമ​യ​ത്തു ഒരു പിടി ചാ​ര​മാ​യി മാ​റി​യാൽ ദു​രൂ​ഹ​മാ​വു​മോ? ‘ഗർ​ഭ​ശ്രീ​മാ’നാ​യി​രു​ന്ന കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി ഇപ്പോൾ നദി​യൊ​ഴു​ക്കി​ലെ​വി​ടെ​യോ പൊ​ങ്ങിയ കു​ഞ്ഞു​ജ​ഡ​മാ​യ​തിൽ ദു​രൂ​ഹ​ത​യി​ല്ലേ? ഉണ്ട​ല്ലോ. ദു​രൂ​ഹ​മ​ല്ലേ പു​ലർ​ച്ച​ക്കു ചോ​ര​ക്കു​ഞ്ഞി​നെ പു​ഴ​യിൽ ‘കഴു​കി​യെ​ടു’ക്കും മു​മ്പു് കൈ​വി​ര​ലു​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ഒഴു​ക്കിൽ വീ​ണു​പോയ കു​ഞ്ഞി​നെ പ്ര​സ​വി​ച്ച ഗംഗ, കൊ​ട്ടാ​ര​ഉ​ദ്യാ​ന​ത്തിൽ ഊഞ്ഞാ​ലാ​ടു​ന്ന​തു നോ​ക്കൂ. ഇന്നു് രാ​ത്രി സു​ഗ​ന്ധി​യാ​യി കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ വീ​ണ്ടു​മൊ​രു ഗർഭം ധരി​ക്കാൻ ശാ​രീ​രി​ക​ക്ഷ​മ​ത​യു​ണ്ടാ​വും. നാ​ളെ​യ​വൾ ഗർ​ഭ​വ​തി​യാ​കും. മറ്റ​ന്നാൾ വീ​ണ്ടും, പെ​റ്റ​കു​ഞ്ഞു പു​ഴ​വെ​ള്ള​ത്തിൽ മു​ങ്ങി മരി​ക്കും—ഒന്നും ഈ ലോ​ക​ത്തിൽ ദു​രൂ​ഹ​മ​ല്ല. എന്തു് ഹീ​ന​പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കും വാ​തു​റ​ന്നു ലളി​ത​മാ​യി വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​വും. ദു​രൂ​ഹ​ത​യ​ക​റ്റു​ന്ന ‘പി​ന്നാ​മ്പുറ കഥ’ക്കു ചെ​വി​കൊ​ടു​ക്കാ​തെ നി​ങ്ങൾ ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ച​തിൽ അഭം​ഗി​യു​ണ്ടു്. കൊ​ച്ചു​സ​ഹോ​ദ​രീ, ദൈ​വ​മാ​ണു് സൃ​ഷ്ടി​ക്കു പി​ന്നി​ലെ​ന്ന ലളിത വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ പ്ര​പ​ഞ്ച ദു​രൂ​ഹത പൂർ​വ്വി​കർ മാ​റ്റി​യി​ട്ടും, ദൈ​വാ​സ്തി​ത്വം ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യു​ന്ന ചാർ​വാ​ക​നെ പോ​ലെ​യാ​ണോ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രും?”

“രക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു​വോ പീ​ഡ​ക​ദു​ശ്ശാ​സ​നൻ? രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ പ്ര​സ്താ​വന കണ്ടി​ല്ല!?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വർ വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോയ കാലം.

“അതി​ജീ​വി​ത​യു​ടെ അസാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തി​ലും, പരാതി പരി​ശോ​ധി​ച്ചു. പ്ര​തി​യെ​യും സാ​ക്ഷി​ക​ളെ​യും വി​സ്ത​രി​ച്ചു വസ്തുത തേടി. നീ​തി​ദേ​വ​ത​യു​ടെ നി​ര​ന്തര സാ​ന്നി​ധ്യം വി​ചാ​ര​ണ​യിൽ അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു. ഇര​യു​ടെ അടി​വ​സ്ത്ര​ത്തിൽ പ്രതി കൈ​വ​ച്ച​തു കൊ​ണ്ടു സ്ത്രീ​ത്വ​ത്തി​ന്നെ​തി​രായ ലൈം​ഗിക അതി​ക്ര​മം ഉണ്ടാ​യി എന്ന നി​ഗ​മ​ന​ത്തി​നു സാ​ധു​ത​യി​ല്ലെ​ന്നു തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. ആണു​ങ്ങൾ​ക്കു് ഇരി​പ്പി​ടാ​നു​മ​തി​യു​ള്ള ചൂ​താ​ട്ട​സ​ഭ​യിൽ, അല്പ​വ​സ്ത്ര​യാ​യി വന്ന ഇര, ചൂ​താ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ഏകാ​ഗ്ര​ത​യിൽ അയവു വരു​ത്തു​വാൻ ഇട​വ​ര​രു​തെ​ന്നു പ്രതി അപേ​ക്ഷി​ച്ച​പ്പോൾ, കെ​ട്ടു​വി​ട്ടു ഇര​യു​ടെ ഉട​ലിൽ​നി​ന്നു ഉടു​തു​ണി വേർ​പെ​ടുക മാ​ത്ര​മാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തെ​ന്ന പ്ര​തി​വാ​ദ​ത്തിൽ നീ​തി​പീ​ഠം കഴ​മ്പു കണ്ടു. ഇര​യു​ടെ മാനം തകർ​ക്കു​ക​യെ​ന്ന ഉദ്ദേ​ശ്യം പ്ര​തി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും ന്യാ​യാ​ധി​പ​നു് ബോ​ധ്യ​മാ​യി. പ്ര​തി​യെ വെ​റു​തെ വി​ട്ടു. കൗ​ര​വ​കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശ​ത്തി​നു രണ്ടാ​മ​നായ പ്ര​തി​യെ സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മു​മ്പിൽ താ​ഴ്ത്തി​ക്കെ​ട്ടാൻ ഇര​നെ​യ്ത വ്യാ​ജ​പ​രാ​തി​യാ​ണി​തെ​ന്ന ന്യാ​യാ​ധി​പ​ക​ണ്ടെ​ത്ത​ലിൽ പരാ​തി​ക്കാ​രി​ക്കു് സന്യ​സ്ഥ ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ മാ​ലി​ന്യം സം​സ്ക​രി​ക്കാ​നു​ള്ള ദൗ​ത്യം ഏൽ​പ്പി​ച്ചു​ത്ത​ര​വാ​യി.”

2024-06-19

“ഇതി​ഹാ​സ​സ​മാ​ന​മായ ഒരു​ത്ത​മ​ക​ഥാ​പാ​ത്ര​മാ​യി ഭാ​വി​ക്കു് സമർ​പ്പി​ക്കാൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും, അതി​നു​യോ​ജി​ച്ച ‘അഭി​ജാത സാ​ഹി​ത്യ​ഭാഷ’ നി​ത്യ​വ്യ​വ​ഹാ​ര​ത്തിൽ പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു് ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മഹാ​റാ​ണി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ധി​ഷ്ഠിര ഭര​ണ​ത്തി​ന്റെ അവസാന വർ​ഷ​ങ്ങൾ.

“ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പരു​ക്കൻ ദൈ​നം​ദിന വ്യ​വ​ഹാ​ര​ഭാ​ഷ​യിൽ നി​ന്നും മോ​ചി​പ്പി​ച്ചു ദ്രൗ​പ​ദി​യെ ഇതി​ഹാ​സ​ത്തിൽ മഹ​ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നി​ട​യു​ണ്ടെ​ന്ന മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു് തന്ന​തു് കവി​യു​ടെ പു​തു​ത​ല​മുറ ശി​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. കവി​ക്കു് നേ​രി​ട്ട​റി​വി​ല്ലാ​ത്ത പാ​ണ്ഡ​വ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ലെ തൊ​ഴു​ത്തിൽ​കു​ത്തു പര​വ​താ​നി​ക്ക​ടി​യിൽ ഒളി​പ്പി​ച്ചു ‘അവതാര’ സാ​ന്നി​ധ്യം എന്നി​ലാ​രോ​പി​ച്ചു, വള​ച്ചു​കെ​ട്ടു​മൊ​ഴി പറ​യി​ക്കാൻ ഉദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, വേ​ണ്ടെ​ന്നു നേ​രി​ട്ട​റി​യി​ച്ചു. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലൂ​ടെ “ധർമ്മ സം​സ്ഥാ​പന”മാണു് പ്ര​കൃ​തി ഉദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന​വർ ‘ആധി​കാ​രിക’ ശബ്ദ​ത്തിൽ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ, വഴി​ത്താ​ര​യി​ലെ ഓരോ ‘കല്ലും മു​ള്ളും’ പാ​ണ്ഡ​വ​നിർ​മ്മി​ത​മാ​ണെ​ന്നും, അതു മറ​ച്ചു​വ​ച്ചെ​ഴു​താ​നാ​ണു് കവി​ശ്ര​മ​മെ​ങ്കിൽ, ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യുടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​മാ​യു​ള്ള മുൻ​കാ​ല​അ​ഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ ‘ദ്രൗ​പ​ദി​യു​ടെ ഔദ്യോ​ഗിക ജീ​വ​ച​രി​ത്ര’മായി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​മെ​ന്നു വി​രൽ​ചൂ​ണ്ടി, സന്ദർ​ശ​നം അവ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു. വി​ശു​ദ്ധ​ക​വി​ക്കു​നേ​രെ വി​രൽ​ചൂ​ണ്ട​രു​തെ​ന്നോ? പെ​ണ്ണ​വ​കാ​ശ​ത്തെ​ച്ചൊ​ല്ലി തർ​ക്ക​ങ്ങൾ അങ്ങ​നെ​യ​ല്ലേ അപൂർ​ണ്ണ​മാ​യ​വ​സാ​നി​ക്കുക? വഴി​ന​ട​ക്കു​മ്പോൾ കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു ചില നീ​ണ്ട​ജീ​വി​ത​ങ്ങൾ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ!”

“മഹാ​പ്ര​സ്ഥാ​നം” പാ​ഞ്ചാ​ലി പരി​ഗ​ണി​ക്കു​ന്ന കാലം.

2024-06-20

“എന്തി​നാ​ണൊ​രു തെ​രു​വു​പ​ട്ടി?” മഹാ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മൊ​ത്തു നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി വഴി​ന​ട​ക്കു​മ്പോൾ മുൻ​മ​ഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“have a very old and very faithful attachment for dogs. I like them because they always forgive”, കവി പാടി. “വാ​ക്കു മൃ​ദു​ല​മെ​ങ്കി​ലും, നാവിൽ കാ​പ​ട്യ​മു​ള്ള അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​വാൻ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച പാ​പ​ബോ​ധം ഇല്ലാ​തെ പെ​രു​മാ​റാൻ വി​ശ്വ​സ്ത​കൂ​ട്ടു്.

“ഇങ്ങ​നെ കഴി​യേ​ണ്ട​താ​ണോ ജീ​വി​ത​സാ​യാ​ഹ്നം?”, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ, ഗാ​ന്ധാ​രി വി​ദു​രർ എന്നി​വർ​ക്കൊ​പ്പം നാ​ളെ​ണ്ണി​ക്ക​ഴി​യു​ന്ന വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, മനഃ​സാ​ന്നി​ധ്യ​മു​ള്ള കു​ന്തി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഭൗ​തി​ക​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ ത്യ​ജി​ച്ചു മരി​ക്കാൻ വന്ന​താ​യി​രു​ന്നു നാൽവർ സംഘം.

“എല്ലും​തൊ​ലി​യു​മായ ശരീ​ര​ങ്ങൾ കണ്ടു മാം​സ​ഭോ​ജി മട​ങ്ങു​ന്നു. കൊ​ത്തി​ത്തി​ന്നാൻ കഴു​ക​നു വേ​ണ്ടാ​ത്ത അസ്തി​ത്വ പ്ര​തി​സ​ന്ധി നേ​രി​ടു​ക​യാ​ണി​പ്പോൾ. ജീ​വ​നൊ​ടു​ക്കാൻ ആഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടു് പര​സ്പ​രം വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ല്ലാൻ ആയു​ധ​മോ കരു​ത്തോ ഇല്ല. നേ​രം​പു​ല​രു​മ്പോൾ പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ ഉറ്റു നോ​ക്കും–കാ​ട്ടു​തീ, അതി​നാ​ണു് പ്രാർ​ത്ഥി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഞങ്ങ​ളെ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന ആദി​വാ​സി​കൾ കു​ടി​നീ​രും പഴ​ങ്ങ​ളും ഇവിടെ വച്ചു​പോ​വും. ഇന്നു​രാ​ത്രി ഉറ​ങ്ങു​ന്ന നേ​ര​ത്തു മനു​ഷ്യ​നിർ​മ്മി​ത​മെ​ങ്കി​ലു​മായ അഗ്നി​ബാധ! അതു് വിശ്വ പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ‘ദാന’മായി തന്നെ കാണും! വിട!”

2024-06-21

“പതി​മൂ​ന്നു​കൊ​ല്ല​മാ​യി അഴി​ച്ചി​ട്ട മു​ടി​യിൽ​തേ​ക്കാൻ, ഇതാ, പാ​ഞ്ചാ​ലീ, ചു​ടു​കൗ​ര​വ​ചോര”, കൈ​ക്കു​മ്പി​ളിൽ ‘ദ്രാ​വക’വു​മാ​യി, കി​ത​ച്ചോ​ടി പാ​ണ്ഡ​വ​പാ​ള​യ​ത്തിൽ പ്ര​ണ​യി​നി​യു​ടെ​മു​മ്പിൽ കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യെ​പോ​ലെ അഭി​ന​ന്ദ​ന​ത്തി​നാ​യി ഭീമൻ കൈ​നീ​ട്ടി “ആല​ങ്കാ​രി​ക​മാ​യി ഞാ​നെ​ന്നോ എവി​ടെ​യോ ചെയ്ത ഒരു​ചോ​ര​ക്കാ​ര്യം ഇത്ര​യും​കാ​ലം അക്ഷ​രാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ ഓർ​മ​യിൽ​വ​ച്ചു്, അർ​ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്റെ കരൾ​തു​ര​ന്നു ചോ​ര​കോ​രി​വ​രു​ന്ന ആളെ​ത്ര മന്ദൻ! നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാ​മോ മനു​ഷ്യാ, ആരാ​ധ​ക​രാ​യി​രു​ന്നു, കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട ധീ​ര​കൌ​ര​വർ!” നി​ന്ദ​യോ​ടെ ഭർ​ത്താ​വി​നെ നോ​ക്കി, മു​ടി​കെ​ട്ടി, കൂ​ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് കയറി പാ​ഞ്ചാ​ലി വാ​തി​ല​ട​ച്ചു.

“അഭ​യാർ​ത്ഥി​ക​ളോ​ടെ​ന്താ വെ​റു​പ്പു്? നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അച്ഛ​ന്റെ അനു​ജ​ന​ല്ലേ കു​ന്തി​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു്? പാ​ണ്ഡു, ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്നു എന്നും, മു​നി​ശാ​പം കി​ട്ടി മതി​ഭ്ര​മ​ത്തിൽ ചെ​ങ്കോൽ ജ്യേ​ഷ്ട​നു​നേ​രെ വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു, പരി​ത്യാ​ഗി​യാ​യി കാ​ട്ടിൽ പോ​യ​താ​ണെ​ന്നും കേ​ട്ടി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. അഞ്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും കൂ​ട്ടി പാ​ണ്ഡു​വി​ധവ ഒര​ന്തി​ക്കൂ​ര​ക്കാ​യി കോ​ട്ട​വാ​തി​ലിൽ മു​ട്ടു​മ്പോൾ, ‘കട​ക്കു പു​റ​ത്തു’ പറ​യു​ന്ന​താ​ണോ കു​രു​വം​ശ​സം​സ്കാ​രം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അന​ധി​കൃ​ത​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കഴി​യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട​ല്ല കു​ന്തി​കു​ടും​ബ​ത്തെ പാ​റാ​വു​കാർ വി​ര​ട്ടി​യ​തു. തി​രി​ച്ച​റി​യൽ രേഖയോ സാ​ക്ഷി​മൊ​ഴി​യോ മറ്റു ഔദ്യോ​ഗി​ക​പിൻ​ബ​ല​മോ ഇല്ലാ​തെ കാ​ഴ്ച​പ​രി​മി​തി​യു​ള്ള ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രോ​ടു്, “ഞാൻ കു​ന്തി, ഇവർ അഞ്ചു​പേർ പാ​ണ്ഡ​വർ” എന്നു് ബഹ​ളം​വ​ച്ചാൽ, വക​വ​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​മോ കൗരവർ? പര​പു​രു​ഷാ​തി​ക്ര​മ​ത്തി​നു ഇര​യാ​യി കു​ന്തി മൂ​ന്നും, മാ​ദ്രി രണ്ടും പ്ര​സ​വി​ച്ച കു​ട്ടി​ക​ളെ പാ​ണ്ഡു ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു എന്നു് കു​ന്തി പറ​ഞ്ഞാൽ കു​രു​വം​ശീ​യ​പി​ന്തു​ടർ​ച്ച കു​രു​ക്ക​ഴി​യു​മോ? ‘പാ​ണ്ഡു​വി​ധവ’ എന്ന തർ​ക്ക​പ​ദ​വി​ക്കു് ഏക​പ​രി​ഹാ​രം ഹസ്തി​ന​പു​രി നീ​തി​പീ​ഠ​ത്തി​നു് മു​മ്പിൽ തെ​ളി​വു് നി​ര​ത്ത​ലാ​ണു്. ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രും ഗാ​ന്ധാ​രി​യും രണ്ടു ദശാ​ബ്ദം മു​മ്പു് കു​ന്തി​യെ വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യി അറി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു എന്ന പരി​ച​യം​മാ​ത്രം മതിയോ, പി​ന്തു​ടർ​ച്ച പതി​ച്ചു​നൽ​കാൻ? അഭ​യാർ​ത്ഥി​കൾ എന്ന​ല്ല, ‘അഭി​ജാത’ പി​തൃ​ത്വ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രോ​ടും കൗരവർ കരു​ണ​കാ​ണി​ക്കു​മെ​ന്ന​തി​നു സാ​ക്ഷ്യ​മ​ല്ലേ, കർണനു ദാനം ചെയ്ത അം​ഗ​രാ​ജ​പ​ദ​വി? സൂ​ത​പു​ത്ര​നെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ കു​ല​ത്തൊ​ഴി​ലാ​യി രഥ​മോ​ടി​ക്കേ​ണ്ട​വൻ നവ​ര​ത്നം​പ​തി​ച്ച കി​രീ​ടം വച്ച​ല്ലേ എന്റെ മു​മ്പിൽ നട​ക്കു​ന്ന​തു്? രണ്ടു ഇള​മു​റ​കൗ​ന്തേ​യ​രെ ശി​ശു​കേ​ന്ദ്ര​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ ബലം​പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു മാ​റ്റി​പ്പാർ​പ്പി​ച്ചു എന്ന കു​ന്തി​യു​ടെ ആരോ​പ​ണ​വും വസ്തു​ത​യു​ടെ ബല​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത​ല്ലേ. ഇര​ട്ട​ക​ളു​ടെ അമ്മ​യെ പാ​ണ്ഡു​ചി​ത​യി​ലേ​ക്കു കു​ന്തി കു​റ്റ​ക​ര​മായ ലക്ഷ്യ​ത്തോ​ടെ തള്ളി​യി​ട്ടു​കൊ​ന്നു എന്ന ആരോ​പ​ണം വ്യ​വ​സ്ഥാ​പിത ഭര​ണ​കൂ​ടം അന്വേ​ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു് സം​ര​ക്ഷ​ണം കൊ​ടു​ത്ത​താ​ണോ ഞങ്ങ​ളു​ടെ അപ​രാ​ധം? കൊ​ടും​കു​റ്റ​വാ​ളി​ക്കു പര​വ​താ​നി വി​രി​ച്ചാ​ണു് സ്വീ​ക​ര​ണം കൊ​ടു​ത്ത​തെ​ന്നു് നി​ങ്ങൾ തന്നെ ചു​വ​രെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ നാളെ കരി​വാ​രി എഴു​തി​ല്ലേ?” ഗംഗാ യമുനാ നദി​ക​ളിൽ നീ​രോ​ട്ടം ഉയർ​ന്ന​തോ​ടെ ഇരു​വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും കഴി​യു​ന്ന​വ​രു​ടെ കൃ​ഷി​സ്ഥ​ല​ങ്ങൾ സന്ദർ​ശി​ക്കു​വാൻ ഊർ​ജ്ജ​സ്വ​ല​രായ ഇള​മു​റ​കൗ​ര​വ​രു​മാ​യി ഇറ​ങ്ങാൻ ഒരു​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു,കൗ​മാ​രം വി​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത കൗ​ര​വ​രാ​ജ​കു​മാ​രൻ.

“കൊ​ള്ളി​വാ​ക്കു​പ​റ​ഞ്ഞു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കുക, മേ​നി​യിൽ പു​ര​ട്ടാൻ സു​ഗ​ന്ധ തൈ​ല​ങ്ങൾ സമ്മാ​നി​ക്കു​ന്ന പര​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ പ്ര​ശം​സി​ക്കുക ദു​ഷ്പ്ര​വ​ണത ജനിതക വൈ​ക​ല്യ​മാ​ണോ?, അതോ, അവി​ശ്വ​സ്ഥ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​നു വള​ക്കൂ​റു പാ​ഞ്ചാ​ല​യോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. വന​വാ​സ​ക്കാ​ലം.

“എനി​ക്കെ​ങ്ങ​നെ മനു​ഷ്യ​ജ​ന്മ​ത്തി​നു​ള്ള ജനി​ത​കം അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ടാ​നാ​വും? കണ്ണു​തു​റ​ന്നു ചു​റ്റും​ന​ട​ന്നു പു​റം​ലോ​കം പരി​ച​യ​പ്പെ​ടും​മു​മ്പു് സ്വ​യം​വ​രം കഴി​ഞ്ഞ എനി​ക്കെ​ങ്ങ​നെ പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ ‘പ്രാ​യോ​ഗി​ക​പാ​ഠം’ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​വും? പെ​ണ്ണി​നി​ത്തി​രി സ്വ​കാ​ര്യത കൊ​തി​ക്കു​ന്ന നേ​ര​ത്തു, കി​ട​പ്പ​റ​യി​ലും കു​ളി​മു​റി​യി​ലും വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം ചെ​യ്യു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ ചെ​റു​ക്കാൻ പെ​ണ്ണു​ട​ലി​നാ​വേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ? വാ​ക്കിൽ മു​ള്ളു​ണ്ടെ​ന്ന​വർ വി​ല​പി​ക്കുക സ്വാ​ഭാ​വി​കം. കരുണ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന കൗ​ര​വ​രെ പാ​ണ്ഡ​വർ ഇക​ഴ്ത്തു​ന്നു. ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടു് മു​ള്ളു​വാ​ക്കു പറ​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ആരാ​ധ​കർ എന്ന പദ​ത്തി​നെ​ന്തർ​ത്ഥം? നി​ശാ​ജീ​വി​തം അഞ്ചു​ലൈം​ഗിക ഉപ​ഭോ​ക്താ​ക്കൾ ഒരേ​സ​മ​യം കയ്യ​ട​ക്കി​യി​ട്ടു കാ​ല​മെ​ത്ര​യാ​യി. കി​ട​പ്പ​റ​ക്കു​വെ​ളി​യിൽ ഒഴിവു കാ​ത്തു​കാ​ത്തു​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യെ​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ വി​ല​പി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ഊഴം​വ​ച്ചു് അച്ച​ട​ക്ക​ത്തോ​ടെ കി​ട​പ്പ​റ​ക്കു​മു​മ്പിൽ കാ​ത്തി​രി​ക്കും എന്നു് പറ​യു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ, പക്ഷേ, പറ​യാ​ത്ത കാ​ര്യം ഇതാ: മു​ള്ളു​വാ​ക്കു പറ​യു​ന്ന ഞാൻ വേണം ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ വൈ​വി​ധ്യ​ത്തി​ലും, ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ത്തോ​ടെ ഓരോ​രു​ത്ത​രെ​യും ക്ഷ​ണി​ച്ചു അക​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു മടി​യിൽ​കി​ട​ത്തി പരി​ച​രി​ച്ചും ലാ​ളി​ച്ചും ഊർ​ജ്ജ​സ്വ​ല​രാ​ക്കാൻ. പര​സ്ത്രീ​കൾ പരി​ത്യ​ജി​ച്ചു​വോ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ? പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ഭയ​പെ​ടു​ന്നു​വോ പര​സ്ത്രീ?”

“ആദ്യ​വാർ​ഷി​കം ആഘോ​ഷി​ക്കു​മ്പോൾ, വീഴ്ച പറ്റി​യോ? ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം​വ​രെ പോയി എന്തു​ണ്ട​വി​ടെ വി​ശേ​ഷം? ഇതു് വരെ തി​ര​ക്കി​യി​ല്ലേ?”, വേ​ദി​യിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി രഥ​ത്തിൽ കയ​റു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഉപ​ചാ​ര​ത്തോ​ടെ തട​ഞ്ഞു.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം? അതൊ​ന്നും നി​ങ്ങൾ ഇനി​യും മറ​ന്നി​ല്ലേ? കാ​ലി​ക​പ്ര​സ​ക്തി​മാ​ത്ര​മു​ള്ള മയൻ​നിർ​മി​തി​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ, വി​രു​ന്നു​വ​ന്ന​വ​രെ വഴു​ക്കി​വീ​ഴ്ത്തു​ന്ന കൊ​ട്ടാ​ര​സ​മു​ച്ച​യം? ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ‘ആല​ങ്കാ​രിക’പദ​വി​യും. ആ ശപി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട യമു​ന​തീ​ര​ന​ഗ​രി​യിൽ, കഴി​ഞ്ഞ പത്തു​പ​തി​നാ​ലു വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ വളർ​ന്ന കു​റ്റി​ക്കാ​ടു​കൾ​വെ​ട്ടി നി​ര​പ്പാ​ക്കാ​നും, ജൈവ വൈ​വി​ധ്യ​ങ്ങൾ നശി​പ്പി​ക്കാ​നും ഇനി സമ്മ​തി​ക്കി​ല്ല. അത്ര​യും പാ​രി​സ്ഥി​തി​ക​പ്ര​തി​ബ​ദ്ധത ഹസ്തി​ന​പു​രി പൊ​തു​സ​മൂ​ഹം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു!”

2024-06-22

“ആരാ​ധ്യ​പാ​ഞ്ചാ​ലി ആഗോ​ള​ശ്ര​ദ്ധ നേ​ര​ത്തേ​നേ​ടി! മറ്റൊ​രു നിർ​ഭാ​ഗ്യ​വ​തി, പാ​ഞ്ചാല‘പു​ത്രി’യെന്ന നി​ല​യിൽ നി​ങ്ങൾ, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ പരി​ഹാ​സ്യ കഥാ​പാ​ത്ര​മാ​വും എന്ന പേ​ടി​യു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പത്താം​ദി​വ​സം. പെ​ണ്ണൊ​രു​മ്പെ​ട്ടാൽ താൻ ആയുധം താ​ഴെ​യി​ടു​മെ​ന്നു ഭീ​ഷ്മ​പി​താ​മ​ഹൻ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച​തു പോർ​ക്ക​ള​ത്തിൽ പര​പ​ര​പ്പു​ണ്ടാ​യി.

“കാ​ശി​രാ​ജ​കു​മാ​രി അംബയെ ഭീ​ഷ്മർ തി​രി​ച്ച​റി​യു​മെ​ന്ന തോ​ന്നൽ സാർ​വ്വർ​ത്രി​ക​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി ഞാൻ പാ​ടു​പെ​ട്ടു സൈ​നി​ക​ത​യ്യാ​റെ​ടു​ത്ത​തൊ​ക്കെ പാ​ഴാ​യി​പ്പോ​വു​മെ​ന്ന പേടി? ഭീ​ഷ്മ​വ​ധ​ത്തി​നു പ്ര​തി​കാ​രം വീ​ട്ടാൻ ഏത​റ്റ​വും ഞാ​നി​ന്നു​പോ​വും. ബലം​പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു തട്ടി​യെ​ടു​ത്തു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു അം​ബി​ക​യും അം​ബാ​ലി​ക​യു​മൊ​ത്തു പാഞ്ഞ ‘പി​താ​മഹ’നൊരു ‘കൊ​ട്ടു’ കൊ​ടു​ക്കാ​തെ തീ​രു​മോ നിർ​ഭാ​ഗ്യ​വ​തി അം​ബ​യു​ടെ പ്ര​തി​കാ​ര​ദാ​ഹം? ആൺപെൺ ലക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന സൂ​ക്ഷ്മ​ഗ്ര​ന്ഥി സ്രാ​വ​ങ്ങൾ രക്ത​ത്തിൽ കല​രു​മ്പോൾ എന്തൊ​ക്കെ സം​ഭ​വി​ക്കാ​മോ, പ്ര​കൃ​തി പരീ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വാം, ഞാൻ സ്ത്രൈ​ണ​ല​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ​കാ​ണി​ക്കു​ന്ന പു​രു​ഷ​നെ​ന്നു, ഇത്ത​രം​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഗ്രാ​ഹ്യ​മു​ള്ള സഹ​ദേ​വൻ പറ​ഞ്ഞു കഴി​ഞ്ഞു. ഭീ​ഷ്മ​വ​ധ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം വീ​ണ്ടും കാണാം, കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പു​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന അം​ബി​ക​യും അം​ബാ​ലി​ക​യും ജന്മം കൊ​ടു​ത്ത ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ​യും പാ​ണ്ഡു​വി​ന്റെ​യും മക്കൾ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​സ്വ​ത്തു തർ​ക്കം എങ്ങ​നെ തീർ​ക്കു​മെ​ന്ന​റി​യാൻ എനി​ക്കു​മു​ണ്ടു് കൗ​തു​കം. കാരണം, വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാ​ത​സ​ഹോ​ദ​രി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ധേ​യ​വും നിർ​ണ്ണ​യി​ക്ക​പ്പെ​ടുക ഈ യു​ദ്ധ​ത്തി​ലാ​ണ​ല്ലോ.”

“കൗ​ര​വ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ‘സു​ര​ക്ഷി​ത​വ​നം​പ​ദ​വി’ കൊ​ടു​ത്തു ‘പരി​പാ​ലി​ച്ച’ ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥം, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ ജന്മ​അ​വ​കാ​ശം കു​ടും​ബ​ഓ​ഹ​രി​യാ​യി നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ഴു​തി തരു​മ്പോൾ, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ സ്ഥ​ല​ത്തി​ല്ല. വിവരം അറി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ കേ​ട്ടു, നി​ങ്ങൾ ആ അതി​ലോല ആവാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ തീ​യി​ട്ടു! ചോര തി​ള​ച്ചു ഭീ​ഷ​ണി​മു​ഴ​ക്കു​ന്ന​ല്ലോ കൗരവർ?” കൊ​ട്ടാര ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. കു​ടി​യേ​റ്റ​ത്തി​നു​വ​ന്ന ആറംഗ പാ​ണ്ഡ​വ​സം​ഘം മര​ക്കു​ടി​ലു​കൾ നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന ആദ്യ​ദി​ന​ങ്ങൾ.

“കു​ടും​ബ​ഓ​ഹ​രി തരാമോ എന്നു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​മോ, കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി​പോ​ലു​മാ​യി പട്ടാ​ഭി​ഷേ​ക​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​മോ? എങ്കിൽ സഭ​കൂ​ടി ‘രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹി​യെ’ നാ​ടു​ക​ട​ത്തു​മോ? ഇതൊരു മുൻ​കൂർ തയ്യാ​റാ​ക്കിയ ‘കു​രു​വം​ശ​പ്ര​ഹ​സന’മോ? തി​ര​ക്കു​ണ്ടു് സഹോ​ദ​രി, അന്തി​ക്കൂ​ര​യാ​ണു് പണി​യു​ന്ന​തു്. ദു​ര്യോ​ധ​ര​നെ ‘ക്ഷ​ണി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി’ ‘സൽ​ക്ക​രി​ക്കാൻ’ ഞങ്ങൾ വഴി​ക​ണ്ടോ​ളാം.”

“പോ​റ​ലി​ല്ലാ​തെ പോർ​ക്ക​ള​ത്തിൽ​നി​ന്നു് തി​രി​ച്ചെ​ത്തിയ ഏക കൗ​ര​വ​സൈ​നി​കൻ നി​ങ്ങൾ​മാ​ത്രം അല്ലെ?”, കൊ​ട്ടാ​ര​ഗു​രു​വും കൗ​ര​വ​പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ആദ്യാ​ക്ഷ​ര​അ​ധ്യാ​പ​ക​നു​മായ കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു, “തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ എങ്ങ​നെ വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്നു കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലെ ധാർ​മ്മി​ക​അ​പ​ച​യം?”;;

“ചൂ​താ​ട്ട​സ​ഭ​യിൽ ഒന്നു​ര​ണ്ടു കൗരവർ ചെയ്ത കളവും നെ​റി​കേ​ടു​മൊ​ക്കെ എത്ര ലളിതം, യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ പര​സ്യ​മാ​യി ചെ​യ്തു​കൂ​ട്ടിയ പരാ​ക്ര​മ​ങ്ങൾ നോ​ക്കു​മ്പോൾ. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യു​ടെ തി​രു​വ​സ്ത്ര​മ​ഴി​ഞ്ഞ​താ​ണു് വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​മെ​ന്ന നി​ല​യിൽ ചൂ​താ​ട്ട​സഭ പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു കു​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യ​തെ​ങ്കിൽ, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ (പേ​രെ​ടു​ടു​ത്തു പറ​യു​ന്നി​ല്ല) ചെയ്ത ഓരോ കൗ​ര​വ​വ​ധ​വും കണ്ണിൽ ചോ​ര​യി​ല്ലാ​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നു. അഭി​മ​ന്യു​ഭാ​ര്യ ഉത്ത​ര​യു​ടെ ഗർ​ഭ​സ്ഥ​ശി​ശു​വി​നു നേരെ, ദ്രോ​ണ​പു​ത്ര​നും ചി​ര​ഞ്ജീ​വി​യും കൗ​ര​വ​രു​ടെ അവസാന സർ​വ്വ​സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നു​മായ അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വ് ബ്ര​ഹ്മാ​സ്ത്രം തൊ​ടു​ക്കു​മെ​ന്നൊ​ന്നു വെ​റും​വാ​ക്കു പറ​ഞ്ഞ​തെ ഉള്ളൂ, എന്താ​യി​രു​ന്നു അയാൾ​ക്കു​നേ​രെ യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ പ്ര​കൃ​ത്യാ​തീ​ത​ശ​ക്തി​ക​ളു​ടെ പ്ര​തി​കാ​ര​പ്ര​തി​ക​ര​ണം! ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ തോ​റ്റ​വർ​ക്കു് വന​വാ​സ​ത്തിൽ അടി​മ​പ്പ​ണി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്ത​വർ​ക്കു്, മേലെ നീ​ലാ​കാ​ശം കഴി​ഞ്ഞാൽ, സ്വർ​ഗ്ഗ പ്ര​വേ​ശ​നം സു​ഗ​മ​മാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ജീ​വ​ഹാ​നി​യി​ല്ലാ​തെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ​ത്തിയ എനി​ക്കു ബോ​ധ്യ​മാ​യി, ഈ കാ​ണു​ന്ന പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തിൽ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടു് ചോ​ദി​ക്കാ​നും പറ​യാ​നും ആകാ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ആളു​ണ്ടു്.”

2024-06-23

“ജന്മ​നാ അന്ധ​നാ​യി​രു​ന്നു​വോ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ? അതോ, അധി​കാര കി​ട​മ​ത്സ​ര​ത്തിൽ ഇര​യാ​യോ?”, വി​ദു​ര​രോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​ര​ലേ​ഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. വ്യാ​സ​ന്റെ മക്ക​ളിൽ ഒരാ​ളെ​ന്നു സം​ശ​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വി​ദു​രർ, ‘വി​വേ​ക​വ​ചന’ങ്ങ​ളു​ടെ അക​ത്തു​ക​യെ​ന്നു ചാർ​വാ​കൻ സ്തു​തി​ചെ​യ്ത സു​വർ​ണ്ണ​കാ​ല​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ.

“കൊ​ട്ടാ​ര​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ഴു​പ്പു​കെ​ട്ടി​ലാ​ണു് കൈ​വ​ച്ച​തു. വി​ചി​ത്ര​വീ​ര്യ​വി​ധ​വ​ക​ളും വ്യാ​സ​നും സത്യ​വ​തി​യു​ടെ അന്തർ നാ​ട​ക​ത്തിൽ ‘സമ്മേ​ളി​ച്ച’പ്പോൾ ജനി​ച്ച അസാ​ധാ​രണ ജന്മ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രും പാ​ണ്ഡു​വും. അവ​രു​ടെ ശാ​രീ​രിക പരി​മി​തി​കൾ ഇന്നു് കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​ക​ളിൽ കു​പ്ര​സി​ദ്ധം. ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ കാ​ഴ്ച​പ​രി​മി​തി പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ശാ​പ​മാ​ണോ? ദു​ര​ധി​കാ​ര​കേ​ന്ദ്രി​ത​മായ മനു​ഷ്യ​നിർ​മ്മി​തി​യാ​ണോ? നേർ​സാ​ക്ഷി​യ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും എല്ലാം കൂ​ട്ടി​വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തെ​ന്നു വേണം വി​ചാ​രി​ക്കാൻ. എന്നാൽ ആരാ​ണു് കൃ​ത്യം ചെ​യ്ത​തു് എന്നു് ചോ​ദി​ച്ചാൽ, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ നിർ​മ്മി​ത​അ​ന്ധത ആർ​ക്കു പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു പ്ര​യോ​ജ​നം ചെ​യ്തു എന്ന​ന്വേ​ഷി​ക്കാൻ നാം ചു​ഴി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​ക​യൊ​ന്നും വേണ്ട. ന്യാ​യ​മാ​യും നി​ങ്ങൾ കണ​ക്കു​കൂ​ട്ടി പറയും ഇള​യ​അ​നു​ജൻ പാ​ണ്ഡു​വി​നു്. കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ആരു​ചെ​യ്തു കൊ​ടു​ത്തു കാ​യി​ക​സ​ഹാ​യം? അവി​ടെ​യാ​ണു്, വി​ശ്വാ​സ്യ​യോ​ഗ്യ​മായ തെ​ളി​വി​ന്റെ അസാ​ന്നി​ധ്യം. ഒരോ​ല​യിൽ ആരോ കു​റി​ച്ചു​വ​ച്ച ദു​ര​ന്ത​സ​ന്ദേ​ശം വാ​യി​ച്ച ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്. രാ​ജ​വം​ശ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും ഹസ്തി​ന​പു​രി​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ സാ​ക്ഷ​രത പരി​മി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. എഴു​ത​പ്പെ​ട്ട​തൊ​ക്കെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ വന്ന​തു് ഔദ്യോ​ഗി​ക​ജോ​ലി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യും. ജോ​ലി​യെ​ന്തെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ കു​ഴ​ങ്ങും: മന്ത്രി എന്നൊ​ക്കെ കൊ​ട്ടാ​രം രേ​ഖ​ക​ളിൽ., ആജ്ഞാ​നു​വർ​ത്തി. പാ​ണ്ഡു അധി​കാ​ര​മോ​ഹി​യെ​ന്നു വാ​ദി​ച്ചാ​ലും, മദ​യാ​ന​യു​ടെ കരു​ത്തു​ള്ള ജ്യേ​ഷ്ഠ​നെ പി​ടി​ച്ചു മലർ​ത്തി​ക്കി​ട​ത്തി, ഇരു​കാ​ലു​ക​ളും വി​ടർ​ത്തി നെ​ഞ്ചിൽ​ക​യ​റി​യി​രു​ന്നു, കണ്ണു​ര​ണ്ടും കു​ത്തി​പ്പൊ​ട്ടി​ച്ചു,

“‘ഇനി നീ അന്ധൻ, രാ​ജാ​വാ​കാൻ അയോ​ഗ്യൻ’ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു, കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ആളെ​ക്കൂ​ട്ടാൻ പറ്റിയ കളി​ക്കാ​ര​നാ​ണോ നിർ​ജ്ജീ​വ​പാ​ണ്ഡു? അവി​ടെ​യാ​ണു് അട്ടി​മ​റി ആരോ​പ​ണം വി​ഴു​പ്പു കെ​ട്ടാ​യി​മാ​റു​ന്ന​തു്. സം​ശ​യ​ത്തി​ന്റെ തീ​കെ​ടാ​തെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ നി​ങ്ങൾ ആവർ​ത്തി​ക്കൂ. എന്റെ ജനി​ത​ക​ഭീ​രു​ത്വം മാ​റി​ക്കി​ട്ടി​യാൽ അഴി​ച്ചു​ത​രാം അപൂർ​വ്വ​യി​നം അര​മ​ന​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ!”

“തല​ചാ​യ്ക്കാൻ വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​നം​തേ​ടി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ വേ​നൽ​ക്കാ​ല​വ​സ​തി​ക്കു​മു​മ്പിൽ, കു​ടി​യൊ​ഴി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ വെ​റും​നി​ല​ത്തു കി​ട​ന്നു മര​ണം​വ​രെ ഉപ​വ​സി​ക്കു​മെ​ന്നു ഭീഷണി മു​ഴ​ക്കി​യ​ല്ലോ ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ. വാ​സ്ത​വം പറ​യാ​മോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“പുതിയ ഭര​ണ​ക്ര​മ​ത്തിൽ രാ​പ്പ​കൽ സു​ര​ക്ഷ​ക്കു് കൂ​ട്ടു് കൗ​ര​വ​കാ​ല​ക​രി​മ്പൂ​ച്ച​കൾ അല്ല, പാ​ണ്ഡവ വേ​ട്ട​പ്പ​ട്ടി​കൾ! പൊ​ള്ള​ഭീ​ഷ​ണി​യ​ല്ല, കു​റ​ച്ചു​വാ​ക്കു​ക​ളിൽ ഔദ്യോ​ഗിക അറി​യി​പ്പു്” പുതിയ മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്കു പര​സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ പി​ടി​ച്ചു​ക​യ​റു​ന്ന​തു തേ​രാ​ളി കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി.

“ഭീ​മ​ന്റെ നിർ​മ്മി​ത​ആ​ഖ്യാ​നം കേ​ട്ടു് തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ച്ച മറ്റു നാ​ലു​പേർ, നട​ന്ന​കഥ പി​ന്നീ​ടു് നി​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നും മന​സ്സി​ലാ​യ​പ്പോൾ പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു ആശ്വാ​സം എന്നാ​ണ​ല്ലോ ഭീമൻ ഇപ്പോൾ സ്വയം തി​രു​ത്തി​യ​തു്. ലൈം​ഗി​ക​അ​ക്ര​മി ജയ​ദ്ര​ഥ​നെ നി​ങ്ങൾ ഒറ്റ​യ്ക്കു് കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്തു എന്നാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​നു ചു​റ്റും നി​രീ​ക്ഷണ ഗോ​പു​ര​ങ്ങൾ പണിതു അന്തേ​വാ​സി​ക​ളു​ടെ സു​ര​ക്ഷ ഉറ​പ്പു​വ​രു​ത്താൻ അഞ്ചാ​ണു​ങ്ങ​ളും തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്ന നേരം.

“സമാ​ഗ​മം എനി​ക്കു് പീ​ഡാ​നു​ഭ​വം? ചിലർ അടഞ്ഞ മന​സ്സോ​ടെ അങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞെ​ന്നി​രി​ക്കും. ‘വന​മ​ഹോ​ത്സ​വം’ എന്നാ​ണെ​നി​ക്കു തോ​ന്നി​യ​തു്. മു​ട്ടു​കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി​യു​ള്ള സ്വ​യം​പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലും, പി​രി​യു​മ്പോൾ ഉപ​ചാ​രം ചൊ​ല്ല​ലും! എത്ര കു​ലീ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു പെ​രു​മാ​റ്റ​മെ​ന്നോ! ബലാൽ​ക്കാ​ര​ശ്ര​മ​ത്തിൽ​പോ​ലും കാ​ണാ​മാ​യി, സൈ​ന്ധവ വൈ​കാ​രി​കത. ആതി​ഥ്യ​മ​ര്യാ​ദ​യോ​ടെ ഞാൻ പായിൽ ഇരു​ത്തി സൽ​ക്ക​രി​ച്ച​ശേ​ഷം പെ​ട്ടെ​ന്നു​ണ്ടായ ‘കാ​യി​ക​ക​ട​ന്നു​ക​യ​റ്റം’ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചൊ​രു പരി​ഭ്ര​മ​വും​കൂ​ടാ​തെ ചെ​റു​ത്തു തോൽ​പ്പി​ച്ചു എന്ന വസ്തുത അയാൾ​ക്കെ​തി​രാ​യി ഒന്നും തെ​ളി​യി​ക്കാ​ന​ല്ല. ചെ​യ്തു​എ​ന്നു് പറ​യാ​നാ​ണു്. ഏതു​വി​ധം നോ​ക്കു​മ്പോ​ഴും ജയ​ദ്ര​ഥൻ പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടി​ല​ല്ല. വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ‘ആന​ന്ദ​മാർഗ’ത്തി​ലൂ​ടെ എനി​ക്ക​യാ​ളെ ബന്ദി​യാ​ക്കി, അര​യിൽ​കു​ടു​ക്കി​ട്ടു മര​യ​ഴി​ക്കൂ​ടിൽ കു​ന്തി​ച്ചി​രു​ത്തി, ഭാ​ര്യാ​സ​ഹോ​ദ​ര​നായ ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് വി​ല​പേ​ശി വന​വാ​സ​ത്തിൽ ഇള​വു​നേ​ടാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ? അതൊ​ന്നും ഞാൻ ചെ​യ്തി​ല്ല, പാ​ണ്ഡ​വർ അങ്ങ​നെ സു​ഖി​ക്കേ​ണ്ട എന്നു​തോ​ന്നി. ഭാ​ര്യ​യെ പണ​യം​വ​ച്ചു് കളി​ച്ചു​തോ​റ്റ, കൊ​ള്ള​രു​താ​ത്ത ഭർ​ത്താ​വും കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​രും, കൊ​ടും​കാ​ട്ടിൽ കഴി​യ​ട്ടെ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ലം എന്നെ​നി​ക്ക​പ്പോൾ തോ​ന്നി​യാൽ, എന്നെ​യും കയ​റ്റു​മോ നി​ങ്ങൾ ജയ​ദ്ര​ഥ​നൊ​പ്പം പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടിൽ?”

“കഴു​ത്തിൽ​ക​ടി​ച്ചു​മു​റി​ച്ചു ചു​ടു​ചോര ഊറ്റി​ക്കു​ടി​ച്ച നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ, പി​ട​ച്ചിൽ​തീ​രാ​ത്ത കു​ഞ്ഞാ​ടി​നെ കഴു​ക​നു് വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ​തു്? തൊ​ലി​വ​ലി​ച്ചു​നീ​ക്കി ഉടൽ​പൊ​ളി​ച്ചു മു​ള​കു​ചേർ​ത്തു എണ്ണ​യിൽ പൊ​രി​ച്ചു കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി മറ്റു​പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കൊ​പ്പം യു​ദ്ധ​വി​ജ​യം ആർ മാ​ദി​ച്ചു​കൂ​ടെ?”, ദു​ര്യോ​ധ​ന​വ​ധ​ത്തി​നു ശേഷം ജേ​താ​ക്ക​ളെ അഭി​ന​ന്ദി​ക്കാൻ​വ​ന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭീ​മ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഘാതകർ എന്നു പാ​ണ്ഡ​വ​രെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തു പോ​രാ​തെ​യാ​ണോ, മാം​സ​ഭോ​ജി എന്ന​വ​മ​തി​ക്കാൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന​തു്?”

2024-06-24

“അര​ക്കി​ല്ല​ത്തി​ലെ പാ​തി​രാ അഗ്നി​ബാ​ധ​യിൽ ‘വെ​ന്തു​മ​രി​ച്ച’ കു​ന്തി​യു​ടെ​യും പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ​യും കത്തി​ക്ക​രി​ഞ്ഞ ഭൗ​തി​കാ​വ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങൾ ഔദ്യോ​ഗി​ക​ബ​ഹു​മ​തി​ക​ളോ​ടെ യമു​നാ​തീ​ര​ത്തു സം​സ്ക​രി​ക്കു​ന്ന​നേ​ര​ത്തു, പരേ​ത​രോ​ടു് ‘രക്ത​ബ​ന്ധ’മുള്ള വേറെ ആരെ​ങ്കി​ലും കൗ​ര​വ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളിൽ ഉണ്ടോ എന്ന മഹാ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്റെ മു​ന​വ​ച്ച ചോ​ദ്യം, സാ​മാ​ന്യ​മ​ര്യാ​ദ​യു​ടെ സീ​മ​ലം​ഘി​ച്ച​താ​യി നി​ങ്ങൾ​ക്കും തോ​ന്നി​യോ?”, ചര​മ​ശു​ശ്രൂഷ കഴി​ഞ്ഞു​തി​രി​ച്ചു എല്ലാ​വ​രും കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു നട​ക്കു​മ്പോൾ വി​ഷ​ണ്ണ​നാ​യി കണ്ട കർ​ണ്ണ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കത്തി​ക്ക​രി​ഞ്ഞ​ജ​ഡ​ങ്ങൾ ആരു​ടെ​യെ​ന്നു പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും തി​രി​ച്ച​റി​യും​മു​മ്പു്, കൗ​ര​വർ​ക്കു​പു​റ​മെ രക്ത​ബ​ന്ധു​ക്കൾ വേ​റെ​യു​മു​ണ്ടോ എന്നു് അത്യു​ക്തി നി​റ​ഞ്ഞ ശരീ​ര​ഭാ​ഷ​യിൽ ചോ​ദി​ക്കാൻ കൃ​പാ​ചാ​ര്യർ മു​തിർ​ന്ന​തു് എന്റെ ജനി​ത​ക​ധാ​ര​യെ കു​റി​ച്ച​യാൾ​ക്കെ​ന്തോ അര​മ​ന​വി​ഴു​പ്പു് നേ​ര​ത്തേ​കി​ട്ടി എന്ന വി​പൽ​സൂ​ച​ന​യാ​യി​രി​ക്കു​മോ? കു​രു​വംശ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ തല​മു​റ​ക​ളാ​യു​ള്ള പി​തൃ​ശൂ​ന്യ​സ​ന്ത​തി​കൾ ആരൊ​ക്കെ​യെ​ന്നു് ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യെ​ക്കാൾ ഇഴ​കീ​റി പരി​ശോ​ധി​ച്ച വേറെ ആരു​ണ്ടു് ‘ഷണ്ഡ’നഗ​ര​ത്തിൽ?”

“സാ​മ​ന്ത​രാ​ജ്യ​മായ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു പെ​രു​മാ​റ്റ​ച്ച​ട്ടം തെ​റ്റി​ച്ചു ചൂ​താ​ട്ട​ത്തി​നു ഓടി​ക്കി​ത​ച്ചു ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം​ച​ക്ര​വർ​ത്തി വരു​മ്പോൾ, രാ​ജ​മു​ദ്ര കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ല്ലേ? കള്ള​ച്ചൂ​തു് കളി​ച്ച കൗ​ര​വ​രു​ടെ പൗ​രാ​വ​കാ​ശ​ങ്ങൾ ഇനി​യൊ​ര​റി​യി​പ്പു​ണ്ടാ​വും​വ​രെ നി​ഷേ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നൊ​രു രാ​ജ​കൽ​പ്പന, തരം​നോ​ക്കി പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അതി​ജീ​വി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ, വന​വാ​സ​വും അടി​മ​ത്ത​വും?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. പദ​യാ​ത്ര​ക്കി​ടെ നഗ​രാ​തിർ​ത്തി​യിൽ പാ​ണ്ഡ​വ​സം​ഘ​ത്തെ ദേ​ഹ​പ​രി​ശോ​ധന ചെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കൗ​ര​വ​സൈ​നി​കർ.

“വേ​ണ്ട​തൊ​ന്നും ചൂ​താ​ട്ട​സ​ഭ​യി​ലെ ആട്ട​ഭ്ര​മ​ത്തിൽ തോ​ന്നി​യി​ല്ല. വി​പ​ണി​മൂ​ല്യ​മു​ള്ള രത്ന​മാ​ല​കൾ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മടി​നി​റ​യെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. അല​ട്ടു​ന്ന​തു് അടി​മ​ത്ത​മ​ല്ല രാ​ജ​മാ​താ കു​ന്തി​യു​ടെ നി​ഷ്പ​ക്ഷ​ത​യാ​ണു്. ഐശ്വ​ര്യ​ത്തിൽ​ക​ഴി​ഞ്ഞ അഞ്ചു​മ​ക്കൾ ഒരൊ​റ്റ​സ​ന്ധ്യ​യിൽ ഒന്നു​മ​ല്ലാ​താ​വു​ന്ന​തൊ​ക്കെ കണ്ടി​ട്ടും സാ​ന്ത്വ​ന​സ്പർ​ശി​യായ ഒര​ക്ഷ​രം മി​ണ്ടാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​വർ​ക്കു കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ഞങ്ങൾ ഓർ​ത്തു, നി​ഷ്പ​ക്ഷത മനഃ​ശ​ക്തി​യ​ല്ല മു​ഖം​മൂ​ടി​യാ​ണു്!”

“അല്ല സു​ഹൃ​ത്തേ, എപ്പോ​ളാ​ണു് നി​ങ്ങൾ സു​കു​മാ​ര​ക​ല​ക​ളിൽ സു​ന്ദ​രി​കൾ​ക്കു് അധ്യാ​പ​ക​നാ​വാൻ വേണ്ട വി​ദ​ഗ്ധ​പ​രി​ശീ​ല​നം നേ​ടി​യ​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ബൃ​ഹ​ന്നള എന്ന അർ​ജ്ജു​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. രാ​ജ​കു​മാ​രി​ക്കു് നൃ​ത്തം ശാ​സ്ത്രീയ സം​ഗീ​തം ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തു സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ച​യം ഇവയിൽ പകൽ മു​ഴു​വൻ മണ്ഡ​പ​ത്തിൽ ഗു​രു​ച​മ​ഞ്ഞു കബ​ളി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു മൂ​ന്നാം പാ​ണ്ഡ​വൻ.

“വി​രാ​ട​രാ​ജാ​വു് ഇനി​യും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ നൈ​പു​ണ്യ​വി​ക​സ​നം സാ​ധ്യ​മാ​ക്കു​ന്നൊ​രു അഞ്ജാ​ത​വാ​സ​ത്തി​ലാ​ണു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ? പരു​ക്കൻ രീ​തി​യിൽ കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാല മാം​സ​പാ​ച​കം ചെയ്ത ഊട്ടു​പു​ര​പ​രി​ശീ​ല​നം കൊ​ണ്ട​ല്ലേ ഭീമൻ അര​മ​ന​യി​ലെ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥർ​ക്കു് രു​ചി​ഭ​ക്ഷ​ണം വി​ള​മ്പു​ന്ന​തു്. സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഗോ​സ​മ്പ​ത്തോ കു​തി​ര​ക​ളോ ഇല്ലാ​ത്ത നകുല സഹ​ദേ​വ​ന്മാർ ആദ്യ​ദി​വ​സം മുതൽ മൃ​ഗ​പ​രി​പാ​ല​ന​ത്തിൽ വി​ദ​ഗ്ധ​രാ​യി! അതാ​ണു് അറി​വു​ള്ള​വർ നേ​ര​ത്തേ പറ​ഞ്ഞു വച്ച​തു, ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അടി​യ​ന്ത​ര​രാ​വ​സ്ഥ വന്നാൽ സന്ദർ​ഭ​ത്തി​നൊ​ത്തു വി​ഷ​യ​വി​ദ​ഗ്ദ​രാ​വും, സു​ഖി​യ​ന്മാ​രായ മാ​ധ്യമ പ്ര​വർ​ത്ത​കർ ചി​കി​ത്സ​ക​രാ​വു​ന്ന​തു പോലെ!”

2024-06-25

“വൈ​കാ​രി​ക​പ​രി​സ​ര​മു​ള്ള ഈ ‘പ്ര​ഹ​സ​നം’ വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​മ്പു് തന്നെ താ​ങ്കൾ ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ പരി​ശീ​ലി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നാ​ണോ സൂ​ച​ന​ക​ളിൽ​നി​ന്നും ഞങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാർ​ഥ​സാ​ര​ഥി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. നൂ​റു​മ​ക്ക​ളു​ടെ​യും നെ​ഞ്ചു് വെ​ട്ടി​പ്പൊ​ളി​ച്ച ജഡ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ചു​റ്റും ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ ഗാ​ന്ധാ​രി, വീ​ണ്ടും കൺ​കെ​ട്ടു് കെ​ട്ടി പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു ഒച്ച​വെ​ച്ചു, ശപി​ച്ച ‘വിലാപ’ത്തിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ പക​ച്ചു​പോയ നേരം.

“യു​ദ്ധ​മേ​ഘ​ങ്ങൾ കറു​ത്ത ഒരു സന്ധ്യ, പി​തൃ​സ​ഹോ​ദ​രി കു​ന്തി​യെ കണ്ട ശേഷം, ഞാൻ പു​റ​ത്തു കട​ക്കു​മ്പോൾ വി​ദു​രർ അറി​യി​ച്ചു ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കെ​ന്നെ ഒന്നു് കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു്. അങ്ങ​നെ പോ​യി​ക​ണ്ടു, സം​സാ​രി​ച്ചു. “അവി​ശ്വ​സ​നീ​യ​മെ​ന്നി​പ്പോൾ കരു​താ​വു​ന്ന പലതും നാളെ സം​ഭ​വി​ക്കാ​മെ​ന്നും, പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ മക്ക​ളെ പി​ന്തി​രി​യി​പ്പി​ക്കാൻ കൺ​കെ​ട്ട​ഴി​ച്ചു​ണർ​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, പി​ന്നീ​ടു് വി​ല​പി​ക്കേ​ണ്ടി വരു​മെ​ന്നും” ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ മൃ​ദു​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളാൽ ഓർ​മ്മി​പ്പി​ച്ചു. മാ​തൃ​പ്രേ​ര​ണ​ക്കു വഴ​ങ്ങു​ന്ന​വ​ര​ല്ല കൗരവർ എന്നു ആ വ്യ​ഥിത പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ‘കൗ​ര​വ​വം​ശ​ഹ​ത്യ ഭാ​വി​യി​ലു​ണ്ടാ​യാൽ, എന്നെ​പ്ര​തി​സ്ഥാ​ന​ത്തു​നിർ​ത്തി പര​സ്യ​മാ​യി ശപി​ക്കാ​നാ​യി ഒരു വി​ലാ​പ​ഗീ​തം രഹ​സ്യ​മാ​യി പഠി​പ്പി​ച്ചു​ത​രാ’മെ​ന്നു വൃണിത മാ​തൃ​മ​ന​സ്സി​നെ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ശോ​ക​മു​ഹൂർ​ത്ത​ത്തിൽ, കൃ​ത്യ​മാ​യി ഓർ​മ്മി​ക്കാൻ, നി​ത്യ​വും നാ​മ​ജ​പ​ത്തി​നൊ​പ്പം ഇതും ചൊ​ല്ല​ണം എന്നു​പ​ദേ​ശി​ച്ച​ത​വർ ചെ​യ്തു എന്നു് വേണം ഇപ്പോൾ നാം കാണാൻ. ഗാ​ന്ധാ​രി ‘ശപി​ച്ച’പ്പോൾ, ഒന്നേ തി​രി​ച്ചു പറ​യേ​ണ്ടി വന്നു​ള്ളൂ.”

“അമ്മാ, പണ്ടു് ചൊ​ല്ലി​ത്ത​ന്ന​തെ​ല്ലാം, ഒരു വാ​ക്കു പോലും തെ​റ്റാ​തെ, പിൽ​ക്കാ​ല​ത്ത​റി​യ​പ്പെ​ടാ​വു​ന്ന​താ​യി നി​ങ്ങ​ളി​പ്പോൾ ഉച്ച​രി​ച്ച​തു! അതിനു നന്ദി. ഈ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ വൈ​കാ​രിക കെ​ട്ടു​പാ​ടു​ക​ളിൽ നി​ന്നു് വി​ട്ടു​മാ​റാൻ അതു് വൈ​കാ​തെ തു​ണ​ക്ക​ട്ടെ!”

“സ്ത്രീ​ത്വ​ത്തെ മനഃ​പൂർ​വ്വം അപ​മാ​നി​ച്ച നീ​തി​വി​ചാ​ര​ണ​യിൽ, മുൻ​ഇ​ന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യു​ടെ കാ​ലു​പി​ടി​ച്ചാ​ണു് മേൽ നട​പ​ടി​യൂ​രി​യ​തെ​ന്നു ചാർ​വാ​കൻ കണ്ടെ​ത്തി​യ​ല്ലോ. പാ​ണ്ഡവ പൗ​രാ​വ​കാ​ശ​ങ്ങൾ മര​വി​പ്പി​ക്കാ​തെ​യും പാ​ണ്ഡ​വ​സാ​മ​ന്തൻ എന്ന നി​ല​യിൽ, ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ശി​ക്ഷ​കാ​ലാ​വ​ധി​കൈ​വ​ശം​വ​ച്ചും, പാ​ണ്ഡവ ഉത്ത​മ​താ​ല്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പരി​പാ​ല​നം ഏറ്റെ​ടു​ത്തു​മാ​ണു് ‘വി​ചാ​ര​ണ​വി​മു​ക്തി’ നേ​ടി​യ​തെ​ന്ന നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ കാ​ര്യ​മു​ണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“തടി​യൂ​രൽ? വി​വാ​ദ​ര​ഹ​സ്യ​മൊ​ഴി പാ​ഞ്ചാ​ലി വി​ദു​രർ​വ​ഴി പിൻ​വ​ലി​ച്ച​ല്ലോ. പരാതി ഇല്ല എന്ന​പ്പോൾ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്തു​കൂ​ടെ? ഒത്തു തീർ​പ്പു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​തു് വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​കെ​ട്ടു​ക​ഥ​യു​ടെ പേ​രി​ലാ​ണോ? അതോ, ചൂ​താ​ട്ട​ന​ഷ്ട​ങ്ങൾ നി​ക​ത്താ​നാ​ണോ? ഭീ​ഷ്മ​ര​ല്ലേ പര​മോ​ന്ന​ത​നീ​തി​പ​തി? എന്നോ​ടു് കാ​ര​ണ​വർ​ക്കു് വാ​ത്സ​ല്യ​മു​ണ്ടു് എന്നൊ​ന്നും പറ​യി​ല്ല​ല്ലോ. പാ​ണ്ഡ​വർ ഹി​മാ​ല​യ​കു​ളി​രി​നു പോ​വു​മ്പോൾ, കൗ​ര​വ​രു​ടെ വേ​നൽ​ക്കാ​ല​വ​സ​തി​യ​വർ​ക്കു വനവാസ ശി​ക്ഷാ​ക്കാ​ല​ത്തു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്ത​താ​ണോ ഇത്ര​വ​ലിയ പ്ര​ശ്നം? അയൽ​ക്കാ​രായ സന്യ​സ്ഥ​രിൽ​നി​ന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു ആത്മീയ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളിൽ ഉൾ​ക്കാ​ഴ്ച കി​ട്ട​ണം എന്നു​ണ്ടു് എന്നു് പറ​ഞ്ഞ​തിൽ, ഞങ്ങൾ സൗ​ക​ര്യം​ചെ​യ്തു. പ്ര​ത്യു​പ​കാ​ര​മാ​യി മാ​ലി​ന്യ സം​സ്ക​ര​ണം ഏറ്റെ​ടു​ത്ത യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ നി​യോ​ഗി​ച്ചു എന്ന​ത​വ​രു​ടെ ആഭ്യ​ന്ത​ര​പ്ര​ശ്ന​മ​ല്ലേ? ഇതൊ​ക്കെ പൊതു മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ​മാ​ത്രം വലിയ കാ​ര്യ​മാ​ണോ? കൗ​ര​വ​രും പാ​ണ്ഡ​വ​രും ‘സഹോദര’രല്ലെ? അറി​യാ​മോ, ഇപ്പോൾ ഞാൻ പോ​വു​ന്ന​തു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണു്. ഹരിത ചട്ട​മ​നു​സ​രി​ച്ചു മയൻ​നിർ​മ്മി​ത​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ അടി​ഞ്ഞു​കൂ​ടിയ മാ​യി​ക​മാ​ലി​ന്യം ഇനി​യ​വി​ടെ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​ക​ളെ വഴു​ക്കി​വീ​ഴ്ത്താൻ കണ്ടു​കൂ​ടാ!”

“വാ​ര​ണാ​വ​തം അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ​നി​ന്നും വി​ര​ണ്ടോ​ടി ഏക​ച്ച​ക്ര​യി​ലെ​ത്തി തല​മു​ണ്ഡ​നം ചെ​യ്തു പൂ​ണൂ​ലി​ട്ടു ഭി​ക്ഷ​യാ​ചി​ച്ചും ഇച്ചി​ലു​ണ്ടും ഏച്ചു​കെ​ട്ടി​യിൽ ഒളി​ഞ്ഞു​ക​ഴി​യു​മ്പോ​ളാ​ണു്, പെറ്റ തള്ള​യോ​ടു പറ​യാ​തെ മത്സ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കാൻ പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ! ദു​ര്യോ​ധ​ന​നും കർ​ണ്ണ​നും ഒറ്റ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ അവരെ അറി​ഞ്ഞു. ദരി​ദ്ര​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​വേ​ഷ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ പരി​ണ​യം ചെയ്ത നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ത്ര​നാൾ കഴി​യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു സു​ന്ദ​രി​യെ നെ​ഞ്ചോ​ടൊ​ന്നു ചേർ​ക്കാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ രാ​ത്രി, ആദ്യ​ത്തെ രണ്ടു പാ​ണ്ഡ​വർ അവ​ളു​ടെ ഉടൽ എനി​ക്കു് എറി​ഞ്ഞു​ത​രു​മ്പോൾ, ‘പി​ച്ചി​ച്ചീ​ന്ത’പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അത്ര​യും അവളെ അവ​ശ​യാ​ക്കിയ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ കശാ​പ്പു ചെ​യ്യാൻ കൈ​ത്ര​സി​ച്ചു. പക്ഷേ, നി​സ്സ​ഹാ​യ​നാ​യി. ഇരു​ണ്ട രാ​ത്രി​യിൽ ആകെ പ്ര​കാ​ശി​ച്ച കരി​ന്തി​രി​യിൽ അനു​താ​പ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി. ‘ചെ​ന്നായ’കളാൽ ആക്ര​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി വി​റ​ച്ചു​വി​റ​ച്ചു കൈ​കൂ​പ്പു​ന്ന​പോ​ലെ. സാ​ന്ത്വ​ന​സ്പർ​ശ​ത്തോ​ടെ മടി​യിൽ​കി​ട​ത്തി ചു​വർ​ചാ​രി​യി​രു​ന്നു. ഉറ​ങ്ങും​മു​മ്പു് പ്ര​തി​കാ​രം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പരു​ഷ​പ​ദ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഞാ​നു​ച്ച​രി​ച്ച​തു. രണ്ടു രാ​ത്രി​ക​ളിൽ ലൈം​ഗി​കാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​നു ഇര​യാ​ക്കി​യ​വ​രെ ഇനി​യൊ​ര​വ​സ​രം കി​ട്ടി​യാൽ എന്തു് മാ​ന​സി​ക​ശി​ക്ഷ​ക്കും പൂർ​ണ്ണ പി​ന്തുണ എന്നിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​വും. ആ ദാ​മ്പ​ത്യ​ദൗ​ത്യം അവൾ അഹിം​സാ​ത്മ​ക​മാ​യി പാ​ലി​ച്ചു എന്ന​ല്ലേ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്ന​റി​യു​ന്ന​തു?”

2024-06-26

“വേ​ട്ട​യാ​ടി തി​ന്നും, തറയിൽ ഉറ​ങ്ങി​യും കൗ​മാ​രം​വ​രെ നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ ‘കാരണവ’രായി കഴി​ഞ്ഞ യു​ധി​ഷ്ഠിര പ്ര​കൃ​ത​ത്തിൽ എങ്ങ​നെ പെ​രു​മാ​റ്റ​കാ​പ​ട്യം മാ​യാ​ത്ത മു​ഖ​മു​ദ്ര​യാ​യി?”, ഭീമ ഗദാ​പ്ര​ഹ​ര​ത്തിൽ തു​ട​യോ​ടി​ഞ്ഞു ചളി​യിൽ വീണ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ അടു​ത്തേ​ക്കു് “എന്തു് പറ്റി ഉണ്ണീ” എന്നു് വി​ല​പി​ച്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​മു​ഖ്യ​നെ കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കാ​പ​ട്യ​ത്തെ ‘കാ​ര​ണ​വർ’ കണ്ട​തു് ജനിതക വൈ​ക​ല്യ​മാ​യ​ല്ല, ജന്മ​സൗ​ഭാ​ഗ്യ​മാ​യാ​ണു്. വേ​ട്ട​മൃ​ഗ​മാം​സം ആരോ​രു​മ​റി​യാ​തെ പൊ​രി​ച്ചു​തി​ന്നു ചി​റി​ക​ഴു​കി, ‘ഞാൻ തീർ​ത്തും സസ്യാ​ഹാ​രി’ എന്നു മേ​നി​പ​റ​യു​ന്ന കൗ​മാ​ര​കാല യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ ഞാൻ എളു​പ്പം ഓർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്നു.!”

“പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ അവ​ഹേ​ളി​ച്ച​തി​നു പുറമെ കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​യാ​ക്കി കാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ചു എന്ന സ്തോ​ഭ​ജ​ന​ക​വാർ​ത്ത പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ എത്തി​യി​ട്ടും, അവ​ളു​ടെ ക്ഷേ​മം​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു വന്നി​ല്ലേ? ഓടി​വ​രേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ സഹോ​ദ​രൻ ധൃ​ധ്യു​മ്ന​നും അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രും?ഷ്ട” കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​പാ​ള​യ​ത്തിൽ എത്തിയ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ധൃ​ഷ്ട​ധ്യു​മ്ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“എന്ത​ച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ! പെ​റ്റ​ത​ള്ള​യു​ണ്ടോ? ബാ​ല്യ​കൗ​മാ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടോ? സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടോ? മക്ക​ളു​ണ്ടാ​വാൻ യാഗം ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു, കേ​ട്ട​പാ​തി കേൾ​ക്കാ​ത്ത​പാ​തി യാ​ഗം​ചെ​യ്തു, കാഴ്ച കണ്ടു ഞെ​ട്ടി: യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ​നി​ന്നു​യ​രു​ന്നു ഇരു​ണ്ട നി​റ​മു​ള്ള, ഉരു​പ്പ​ടി! ബാ​ല്യം ഇല്ലാ​ത്ത കു​ട്ടി​യെ​ങ്ങ​നെ സ്നേ​ഹ​വാ​ത്സ​ല്യ​ങ്ങൾ​ക്കു​ടമ? ഒന്നേ പി​ന്നെ ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു​ള്ളു സ്വ​യം​വ​രം അതിനു പറ്റിയ അസാ​ധ്യ അസ്ത്ര​വി​ദ്യാ​വെ​ല്ലു​വി​ളി. വമ്പി​ച്ച ആഘോ​ഷ​മാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ കു​റെ​പേർ കൗ​തു​ക​ത്തിൽ വന്നു പക്ഷേ, വരി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തു് ‘അവ​ശ​ബ്രാ​ഹ്മണ’നെ! നി​ബ​ന്ധ​ന​കൾ നേ​ര​ത്തെ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കുക ആദ്യ​ഘ​ട്ട യോ​ഗ്യ​താ​പ​രീ​ക്ഷ​ക്കു ശേഷം സാ​യു​ധ​പ​രീ​ക്ഷ നൽകുക, ഇതൊ​ന്നും ഇല്ലാ​തെ ഏതു ‘അണ്ട​നും അട​കോ​ട​നും’ പങ്കെ​ടു​ക്കാം എന്നു​വ​ന്ന​പ്പോൾ, ‘സർ​വ്വാ​ണി’ ഉണ്ണാൻ​വ​ന്ന ‘ദരി​ദ്ര​വാ​സി’ സ്വ​യം​വ​ര​പ​ന്ത​ലിൽ കട​ക്കാ​നാ​യി. അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ വന്ന ആദി​വാ​സി കു​ടും​ബ​ത്തെ കൊ​ല​ചെ​യ്ത സം​ഭ​വ​ത്തിൽ പി​ടി​കി​ട്ടാ​പു​ള്ളി​ക​ളാ​യി കൗരവ ഭര​ണ​കൂ​ടം പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച​വ​രെ ചാ​രി​യാൽ, ചാ​രി​യ​വൻ നാ​റു​മെ​ന്നു മന്ത്രി പറ​ഞ്ഞ​താ​യി കാ​ര്യം. കൈ​വി​ട്ടു ഇപ്പോൾ ബന്ധം പു​തു​ക്കി: ദ്രോ​ണ​രെ കണ്ടെ​ത്ത​ണം, ഞങ്ങൾ​ക്ക​വ​നെ വേണം!”

“അഴി​മ​തി നീ​ക്കു​മെ​ന്നു അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​ല്ലോ. എന്താ​യി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. കാ​യി​ക​ക്ഷ​മ​ത​യു​ള്ള ആണു​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

“ഭര​ണ​കൂ​ടം എന്നു​റ​പ്പി​ച്ചു​പ​റ​യാൻ നാ​ല​ഞ്ചു് പാ​ണ്ഡ​വർ മാ​ത്ര​മ​ല്ലേ! സിം​ഹാ​സ​നം ‘പൊ​ടി​ത​ട്ടി’ വൃ​ത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തു് ഞങ്ങ​ളാ​ണു്. പതി​മൂ​ന്നു​വ​യ​സ്സി​നു​മേ​ലെ ഉള്ള​വ​രെ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ബലി കൊ​ടു​ത്തി​ല്ലേ? താ​ഴെ​യു​ള്ള ജന​സം​ഖ്യ​യി​ലാ​ണു് ഭാവി തൊ​ഴി​ലാ​ളി​മ​ണ്ഡ​ലം! ഞങ്ങൾ​ക്കു പ്രാ​യ​പ്ര​ശ്ന​മു​ണ്ട​ല്ലോ. ആരോ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​കാ​ല​ത്തു അല​ഞ്ഞു ജീ​വി​ച്ച​തൊ​ക്കെ നി​ങ്ങ​ളും വാ​യി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. ആയു​സ്സി​ന്റെ ബല​ത്താൽ ‘നട​ന്നു’വന്നു. ചെ​ങ്കോൽ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴി​ഞ്ഞ​താ​ണെ​ന്റെ നയ​ത​ന്ത്ര​നേ​ട്ടം. പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ ജയി​ക്കാൻ​പെ​ട്ട പാ​ടൊ​ന്നും ഹസ്തി​ന​പു​രി​കോ​ട്ട പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ല്ല. ‘ഞങ്ങ​ളെ കൊ​ല്ല​രു​തു്, പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ എന്തു് ദാ​സ്യ​വൃ​ത്തി​ക്കും തയ്യാർ’ എന്നു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​ന​ദാ​താ​ക്കൾ ഇരുകൈ മലർ​ത്തി പറ​ഞ്ഞ​തു് അര​മ​ന​യു​ടെ അനു​മ​തി​യാ​യി. നി​ല​വിൽ നേ​രി​ടു​ന്ന വെ​ല്ലു​വി​ളി ഭാ​ര്യ​യു​ടേ​താ​ണു്. കു​ന്തി​യെ​യും ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ​യും വന​വാ​സ​ത്തി​ന​യ​ച്ചു​വേ​ണം രാ​ജ​മാ​താ​പ​ദ​വി ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടാൻ. അഭി​മ​ന്യു​വി​ധവ എത്തി​യ​താ​ണു് കഷ്ടം. പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നെ കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി​യാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു​വേ​ണം ഉത്ത​ര​ക്കു് കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ കാ​ലു​കു​ത്താൻ. ‘വെ​ള്ളി​വെ​ളി​ച്ചം’ എന്താ​ണെ​ന്നു​വ​ച്ചാൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അഞ്ചു​മ​ക്കൾ മരി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു, ഭാ​വി​യിൽ പരീ​ക്ഷി​ത്തും തമ്മിൽ സം​ഘ​ട്ട​ന​സാ​ധ്യത ഒഴി​ഞ്ഞു. ഒരാ​ലോ​ച​ന​യു​മി​ല്ലാ​തെ​യ​ല്ലേ ഭീ​ഷ്മർ കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ! ഇനി ശര​ശ​യ്യ​യിൽ ചെ​ന്നു​ക​ണ്ടു രാജ ഭരണ ‘ബാ​ല​പാ​ഠ​ങ്ങൾ’ ഭി​ഷ്മ​മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നു ‘നേ​രി​ടണ’മെ​ന്നു കൃ​പാ​ചാ​ര്യർ!” യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ട​ല്ല സം​സാ​രി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തു്. ചെ​ന്നി​യിൽ തല്ലി​യും, കാ​ലു​കൾ മു​ന്നോ​ട്ടും പി​ന്നോ​ട്ടും ചലി​പ്പി​ച്ചും, സ്വയം! ജാ​ല​ക​ത്തി​ന്ന​പ്പു​റ​ത്തു അയാ​ളു​ടെ ‘ചേ​ഷ്ട​കൾ’ മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വർ നീ​ര​സ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി, പാ​ഞ്ചാ​ലി അനി​ഷ്ട​ത്തോ​ടെ മു​ഖം​തി​രി​ച്ചു.

“വല്ലാ​ത്ത ഒരു കാഴ്ച! നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് മൃ​ദു​വാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ പി​ന്നിൽ​നി​ന്നു, പാ​ഞ്ചാ​ലി നകു​ല​നോ​ടെ​ന്തോ രഹ​സ്യ​സ​ന്ദേ​ശം ‘വി​നി​മ​യം’ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട​ല്ലോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, ഭാ​വി​പ്ര​വ​ചി​ക്കു​ന്ന​വൻ എന്ന ഖ്യാ​തി​നേ​ടിയ സഹ​ദേ​വ​നോ​ടു് മന്ത്രി​ച്ചു. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ക്കാ​ലം.

“ജൈ​വി​ക​പി​താ​വായ ഇന്ദ്ര​ന്റെ അതി​ഥി​യാ​യി വി​രു​ന്നി​നു​പോയ അർ​ജ്ജു​നൻ, മറ്റു​പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു് ‘ആകാ​ശ​യാ​ത്രാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങൾ’ വർ​ണ്ണി​ക്കു​മ്പോൾ, പാ​ഞ്ചാ​ലി, ‘ആം​ഗ്യം​കാ​ണി​ച്ച’താണോ അരോ​ച​ക​മാ​യ​തു്? വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കാം അർ​ത്ഥ​വും ദു​രർ​ത്ഥ​വും നി​ങ്ങൾ കണ്ടെ​ത്തി​യാൽ​മ​തി. ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ വിവാഹ ബാ​ഹ്യ​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ ഇഷ്ട​പ്പെ​ടാ​ത്ത പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ഇട​ഞ്ഞു അർ​ജ്ജു​നൻ അല​ഞ്ഞു​തി​രി​ഞ്ഞു, തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നു ‘മതി​ഭ്ര​മം’ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു! ഉടൻ ചി​കിൽ​സി​ക്ക​ണം! എത്ര​വർ​ഷം കാ​ത്തി​രി​ക്ക​ണം ദു​ര​നു​ഭ​വ​മായ ‘ഉർ​വ്വ​ശീ​ശാ​പം’ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലൊ​രി​ക്കൽ ഉപ​കാ​ര​മാ​യി മാ​റാ​നും, അതെ​ങ്ങ​നെ എന്ന​റി​യാ​നും!”

“ആദ്യ​രാ​ത്രി കു​ന്തി​യു​ടെ പ്രേ​ര​ണ​യിൽ പാ​യ​ക്കൂ​ട്ടി​നെ​ത്തിയ ‘ഒന്നാം​ഊ​ഴ​ക്കാര’നെ എങ്ങ​നെ, സേ​വ​ന​ദാ​താ​വെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ നേ​രി​ട്ടു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. അടി​ച്ചേ​ല്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ബഹു ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ല​പു​ത്രി പതി​ത്വം നേ​രി​ടു​ന്ന ദി​ന​ങ്ങൾ. കൊ​ട്ടാ​ര​അ​തി​ഥി​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ ഇടവേള.

“അനു​ജ​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ തട്ടി​യെ​ടു​ത്ത യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എന്നോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യ​പ്പോൾ ന്യാ​യീ​ക​ര​ണ​വാ​ദി! ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച​യാ​ളു​ടെ പു​ത്ത​നാ​ഖ്യാ​നം കേ​ട്ട​പ്പോൾ, ചോ​ദി​ച്ചു, “ആദ്യ​വി​വാ​ഹ​മാ​ണോ?”. അല്ലെ​ന്ന​യാൾ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, “വി​വാ​ഹ​മോ​ചി​ത​നാ​ണോ?, അതോ വി​ഭാ​ര്യ​നോ?”. വാ​മൊ​ഴി​നിർ​ത്തി രണ്ടു​മ​ല്ലെ​ന്ന​യാൾ ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു, “നി​ങ്ങ​ളെ അവൾ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​യോ, അതോ നി​ങ്ങൾ അവളെ വഴി​യിൽ തള്ളി​യോ?”. പൂ​ക്കാ​ര​ത്തെ​രു​വിൽ മാ​ല​കെ​ട്ടി അന്ന​ന്ന​ത്തെ ധാ​ന്യം വാ​ങ്ങു​ന്ന, അനാ​ഥ​ത​ന്നെ​യാ​ണോ ആദ്യ​ഭാ​ര്യ?”,

“‘അര​മ​ന​വി​ഴു​പ്പു്’ അവ​സാ​നം പു​റ​ത്തി​ട്ട​പ്പോൾ, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മു​ട്ടു​കു​ത്തി. “അരുതേ, ഭവതീ! ഈ പ്രാ​യ​ത്തിൽ അതൊ​ന്നും ഓർ​മ്മി​പ്പി​ക്ക​രു​തേ. നി​ന​ക്കു ഞാ​നൊ​രു വി​ശ്വ​സ്ത​വി​ധേയ! മൂ​പ്പി​ള​മ​തർ​ക്കം​നീ​ങ്ങി രാ​ജ​പ​ദ​വി​നേ​ടി​യാൽ നീ ഏക​റാ​ണി”. വി​ള​ക്കൂ​തി, മൃ​ദു​വാ​യി കൈ​കൊ​ടു​ത്തു കർ​മ്മ​നി​ര​ത​നാ​ക്കാൻ എഴു​ന്നേൽ​പ്പി​ച്ച​തോർ​മ്മ. മടി​ക്കു​ത്തിൽ പി​ടി​ച്ചു വി​വ​സ്ത്ര​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം, പു​റ​ത്തു​പോ​വു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടു സമാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടെ ഉറ​ങ്ങി. ഉണർ​ന്ന​പ്പോൾ, അതാ! പാ​യ​വി​രി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്നു ആദ്യ​രാ​ത്രി​യിൽ വി​ധേ​യ​വി​ശ്വ​സ്ത ഭാ​വി​രാ​ജാ​വു്!” പത്തു​പാ​ണ്ഡ​വ​ക്ക​ണ്ണു​കൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ തു​റി​ച്ചു നോ​ക്കി.

2024-06-27

“‘സ്ഥി​ത​പ്ര​ജ്ഞ’നെ​ന്നു് നാം കണ്ട ‘പി​താ​മഹ’നു മാ​ന​സി​ക​പ്ര​ശ്നം വല്ല​തു​മു​ണ്ടോ? ‘ഭീ​ഷ്മ​ആ​ത്മ​ഭാ​ഷ​ണം’ നേരിൽ കണ്ടു ഞാൻ പതറി. ഏങ്ങ​ല​ടി​ച്ചു കൈ​വീ​ശി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാർ​വാ​ക​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധ​മേ​ഘ​ങ്ങൾ തി​ങ്ങു​ന്ന സാ​യാ​ഹ്നം.

“അവി​വാ​ഹി​ത​വൃ​ദ്ധ​ന്റെ നേ​ര​നു​ഭ​വം ‘അമി​ത​ഭാ​വാ​ഭി​നയ’മായി വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്തു​വോ! സ്നേ​ഹ​വാ​ത്സ​ല്യ​ങ്ങൾ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന പു​ത്രൻ പെ​റ്റ​ത​ള്ള​യോ​ടു് ഹൃദയം തു​റ​ന്നു മി​ണ്ടി​പ്പ​റ​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എട്ടു​വ​യ​സ്സു​വ​രെ സ്വർ​ഗ്ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ വളർ​ത്തിയ ശേ​ഷ​മ​ല്ലേ കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി​യാ​വാൻ ദേ​വ​വ്ര​ത​നെ​ന്ന ബാലനെ ഗം​ഗാ​ദേ​വി ഏൽ​പ്പി​ച്ച​തു്. ഞാനും കണ്ടു ‘മാ​തൃ​പു​ത്ര സമാ​ഗ​മം’ നേരിൽ. കാ​ര്യം ചോ​ദി​ക്കാ​നു​ള്ള ലഹ​രി​യ​പ്പോൾ ഉള്ളി​ലു​ണ്ടാ​യി. അപ്പോൾ ദേ​വ​വ്ര​തൻ എന്ന പിൽ​ക്കാല പി​താ​മ​ഹൻ പറ​ഞ്ഞു: “ഭൂ​വാ​സി യു​ക്തി​വാ​ദി​ക്കു പി​ടി​കി​ട്ടാ​ത്തൊ​ര​തീത ലോ​ക​ത്തിൽ നി​ന്നാ​ണു് വരു​ന്ന​തു് ഞാൻ! അമ്മ​യെ കാണാൻ പു​ഴ​ങ്ക​ര​യിൽ കാ​ത്തു​നിൽ​ക്കും. ഭഗീരഥ കരാർ അനു​സ​രി​ച്ചു ഭൂ​മി​യിൽ ഗംഗ വരും. നീ​രൊ​ഴു​ക്കി​ന്റെ തി​ര​ക്കൊ​ഴി​ഞ്ഞാൽ എന്നെ കാണാൻ സാ​വ​കാ​ശം കണ്ടെ​ത്തും. ഞാൻ അപ്പോൾ അവ​ളു​ടെ ആ പഴയ എട്ടു​വ​യ​സ്സു​കാ​ര​നാ​വും. ഹി​മാ​ല​യ​മ​ഞ്ഞു​മല ഉരുകി ഗം​ഗാ​ന​ദി​യിൽ ജല​പാ​തം വർ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ശക്തി​ക​ളെ ചെ​റു​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഗം​ഗ​മ​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ, എട്ടു​വ​യ​സു​കാ​രൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു ഹൃ​ദ​യ​ഭാ​ര​ത്തോ​ടെ തി​രി​ച്ചു​വ​രും. സമ​യ​മെ​ടു​ക്കും ‘താ​ടി​യും തലയും നരച്ച ഈ പി​താ​മ​ഹ​വേ​ഷ​പ്പ​കർ​ച്ച’ പൂർ​ത്തി​യാ​വാൻ! ഭൂ​മി​യിൽ ചില ദ്വി​മാ​ന​ജ​ന്മ​ങ്ങൾ നമ്മെ പോ​ലെ​യ​ല്ല എന്നു് മാ​ത്രം നി​ങ്ങൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യാൽ മതി.”

“ബലം​പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു ദ്വാ​ര​ക​യിൽ​നി​ന്നും തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വന്ന യാ​ദ​വ​സ്ത്രീ​സു​ഭ​ദ്ര​യിൽ പി​റ​ന്ന അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ, പൊ​ന്നു പോലെ പരി​പാ​ലി​ച്ച അർ​ജ്ജു​നൻ പക്ഷേ, ഔദ്യോ​ഗി​ക​ഭാ​ര്യ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ പി​റ​ന്ന മക​നെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നും നേ​രിൽ​ക​ണ്ട യു​ദ്ധ​കാ​ല​ത്തു അഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു നാം കേ​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ അതെ​ന്താ ശി​ശു​ക്ക​ളോ​ടും വം​ശീ​യ​വി​വേ​ച​നം?”, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ക​ഴി​ഞ്ഞു തൊ​ഴിൽ​ര​ഹി​ത​നാ​യി മാറിയ മുൻ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​ക​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. അഭി​മ​ന്യു വധ​ത്തി​ന്റെ ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന സ്മ​ര​ണ​യിൽ കു​ടും​ബം പ്രാർ​ത്ഥ​നാ​നി​ര​ത​രായ ദിവസം.

“സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മ​ല്ലേ വി​വേ​ച​നം, അങ്ങ​നെ ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ! പതി​വ്രത സു​ഭ​ദ്ര​യിൽ വി​ത​ച്ച വി​ത്തി​ന്റെ ഉട​മ​സ്ഥത പങ്കി​ടാൻ വേറെ ആരു​മ​ല്ലെ​ന്ന​റി​യാ​വു​ന്ന പാർ​ത്ഥൻ, ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ ദാ​മ്പ​ത്യം പാ​ലി​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ പി​റ​ന്ന അഞ്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളിൽ ആരി​ലാ​ണു് അർ​ജ്ജു​ന​ബീ​ജം എന്ന​റി​യാ​തെ എങ്ങ​നെ കൃ​ത്യ​മാ​യി ജനിതക പി​ന്തു​ടർ​ച്ച നി​ക്ഷേ​പി​ക്കും? അതു് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ത്ത നി​ങ്ങ​ളാ​ണോ മഹാ​ഭാ​രത പു​ന​രാ​ഖ്യാ​ന​ത്തി​നു കോ​പ്പു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​തു!” ഇള​മു​റ​പ​ത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക്കു​കീ​ഴിൽ ഉപ​ദേ​ശ​ക​പ​ദ​വി വഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന മുൻ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ, കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ഇരി​പ്പി​ട​ത്തി​നാ​യി കണ്ണോ​ടി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

2024-06-28

“ബലി​ദാ​നി​ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് പു​ഴ​യോ​ര​സ്മാ​ര​ക​മാ​യി പണിത പൂർ​ണ്ണ​കായ പ്ര​തി​മ​ക്കി​പ്പോൾ തല കാ​ണു​ന്നി​ല്ല, കരു​തി​ക്കൂ​ട്ടി പാ​ണ്ഡ​വർ അപ​മാ​നി​ച്ചു എന്ന പ്ര​തി​ഷേ​ധ​ത്തിൽ കൗ​ര​വ​രാജ വി​ധ​വ​കൾ സമ​ര​മു​ഖ​ത്താ​ണ​ല്ലോ. എന്തു​ണ്ടു് പ്ര​തി​ക​രി​ക്കാൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഔദ്യോ​ഗിക വക്താ​വി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു് അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​നാ​ണു്, വി​ധ​വ​ക്കു മുൻ​ഭാ​ഗി​ക​ഭർ​ത്താ​വും. പഞ്ച​ലോ​ഹ​പ്ര​തിമ നിർ​മ്മി​ക്കാം എന്നു വാ​ക്കു ഞങ്ങൾ കൊ​ടു​ത്തു. ‘വേണ്ട ഭര​ണ​കൂട സൗ​ജ​ന്യം’ എന്നാ​ക്ഷേ​പി​ച്ചു അവർ പ്ര​തി​മ​ക്കു് തയ്യാ​റെ​ടു​ത്തു. ഞങ്ങൾ അനാ​ച്ഛാ​ദ​ന​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ അവർ രഹ​സ്യ​മാ​യി പ്ര​തിമ സ്ഥാ​പി​ച്ചു. എന്തു​ചെ​യ്യാം ഈ വർ​ഷ​ത്തെ വേ​നൽ​ചൂ​ടു്! തല ആദ്യം ഉരു​കി​യൊ​ലി​ച്ചു. ഉടൽ അർ​ധ​ദ്ര​വാ​വ​സ്ഥ​യിൽ. ദു​ര്യോ​ധ​ന​ലോ​ഹ​പ്ര​തിമ ഉടൻ തയ്യാ​റാ​ക്കും. സന്മ​ന​സ്സു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കാം അല്ലെ​ങ്കിൽ ബഹി​ഷ്ക​രി​ക്കാം ഇന്നു് സൗ​ജ​ന്യ​ധാ​ന്യ​വും തു​ണി​യു​മാ​യി പു​ന​ര​ധി​വാ​സ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തിൽ പോ​വു​മ്പോൾ പറയും, “ധൈ​ര്യ​മാ​യി​രി​ക്കൂ പരേ​താ​ത്മാ​വി​ന​റി​യാം എന്താ​ണു് മെ​ഴു​കു! വര​ണാ​വ​തം മെ​ഴു​കു​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ ഞങ്ങ​ളെ പാർ​പ്പി​ച്ച​തു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ! പരേ​ത​ലോ​ക​ത്തി​ലും മറ​ക്കു​മോ, മഹാ​ഭാ​ര​ത​മു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം കാലം!”

2024-06-29

“നി​യു​ക്ത​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് അപ​മ​ര്യാ​ദ​യാ​യി പെ​രു​മാ​റി എന്ന ഗു​രു​തര പരാതി ഉയർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. മാ​ധ്യമ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ക്കു് പെ​രു​മാ​റ്റ​ച്ച​ട്ട​മൊ​ന്നും ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ലെ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി മു​ന​വ​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു.

“വന​വാ​സ​ക്കാല പാ​ണ്ഡവ‘മുഖ്യ’നെ അഭി​മു​ഖം ചെയ്ത പരി​ച​യ​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ചു, ദശാ​ബ്ദ​ക്കാ​ലം ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ നേടിയ ഭര​ണ​പ​രി​ച​യം പോ​രാ​തെ തോ​ന്നി​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണോ, ഒരി​ക്ക​ലും ചെ​ങ്കോൽ പി​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഭീ​ഷ്മ​രെ ശര​ശ​യ്യ​യിൽ ചെ​ന്നു് കണ്ടു ‘രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ബാ​ല​പാ​ഠ​ങ്ങൾ’ പഠി​ക്കാൻ നി​ങ്ങൾ, ആനയും അമ്പാ​രി​യു​മാ​യി പോ​വു​ന്ന​തു്?”. ശരി, ‘പെ​രു​മാ​റ്റ ലംഘനം’ ചെ​യ്തെ​ങ്കിൽ മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കി അപ്പോൾ​ത​ന്നെ പറ​ഞ്ഞാൽ പോരെ, “ആള​റി​ഞ്ഞു വേണം നി​യു​ക്ത​രാ​ജാ​വി​നോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കാൻ?, ഒന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ന​ന​വാ​സ​ത്തി​ലും നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്കു് ആളും അർ​ത്ഥ​വും സം​ഭ​രി​ച്ചു കൗരവ ഉൻ​മൂ​ല​നം ചെ​യ്തു ഹസ്തി​ന​പു​രി പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത ‘ധർ​മ്മ​പു​ത്ര’രാണു് എന്ന യാ​ഥാർ​ഥ്യം ആരും മറ​ക്ക​രു​തു്, “പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് സ്ത്രീ​കൾ”, എന്നൊ​ക്കെ മറ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു് പരി​ഭ​വി​ക്ക​ണോ?”

“ധർ​മ്മ​പു​ത്ര​രെ ഇത്ര​മാ​ത്രം പ്ര​കോ​പി​പ്പി​ക്കാൻ?” “മാ​ധ്യ​മ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ക്കു് മാ​റ്റി​മ​റി​ക്കാ​നു​ള്ള​ത​ല്ല ഹസ്തി​ന​പു​രി എന്ന കു​രു​വം​ശ​മുൻ​വി​ധി​യെ എന്നോ മറി​ക​ട​ന്ന​വ​ളാ​ണു് ഞാൻ, എന്നു് പ്ര​തി​ക​രി​ച്ചു. ആചാ​രം​പാ​ലി​ച്ചു മു​ട്ടു​കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി. പ്ര​സ​ന്ന​മു​ഖ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണ​ല്ലോ ‘കപ​ട​നാ​വി​ന്നു​ടമ’ യാ​ത്ര​യാ​ക്കി​യ​തു!”

2024-06-30

“സു​വർ​ണ്ണാ​വ​സ​രം കി​ട്ടി​യ​വ​രി​ലൊ​രാൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​മൊ​ത്തു പാ​യ​പ​ങ്കി​ടാൻ വരു​മ്പോൾ, മറ്റു​നാ​ലു പാ​ണ്ഡ​വർ രതി​സ്വ​കാ​ര്യത മാ​നി​ച്ചു മു​റി​യിൽ​നി​ന്നു് പു​റ​ത്തു​പോ​വ​ണം എന്ന​ത​ല്ലേ ബഹു​ഭർ​തൃ​ത്വ ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ പെ​രു​മാ​റ്റ​ച്ച​ട്ടം? അതോ, അത്ത​രം പരി​ഷ്കൃ​ത​ധാ​രണ പരു​ക്കൻ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“എന്തൊ​ക്കെ താ​റു​മാ​റാ​ക്കി​യാൽ ആൺപെൺ ശാ​രീ​രി​ക​ത​യു​ടെ പവി​ത്ര​ഇ​ടം ഈവിധം മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​മോ, അതൊ​ക്കെ നാ​ലു​പേ​രും ഒളി​ഞ്ഞും തെ​ളി​ഞ്ഞും ചെ​യ്യും. പാ​യ​ക്കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നും ഞാനും ഉടു​തു​ണി​വ​ലി​ച്ചു​ടു​ത്തു മു​ഖ​മ​മർ​ത്തി കമ​ഴ്‌​ന്നു​കി​ട​ക്കും. അസ്ത്രം കട്ടി​ലി​ന​ടി​യിൽ മറ​ന്നു​വ​ച്ച​തെ​ടു​ക്കാൻ വന്ന​താ​ണു് എന്ന വി​ചി​ത്ര​വാ​ദ​വു​മാ​യി പാ​ണ്ഡ​വ​രി​ലൊ​രാൾ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ ഇടി​ച്ചു​ക​യ​റി​യ​തും കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മറ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.”

“പാ​രി​തോ​ഷി​ക​മാ​യി എഴു​ത്താ​ണി​ക​ളൊ​ന്നും ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നു, ദു​രൂ​ഹ​സൂ​ച​ന​യോ​ടെ, കവി ആവർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ. എന്താ​ണ​തി​ന്റെ ഉള്ളറ രഹ​സ്യം? ഇപ്പോൾ കവി എഴു​തു​ന്ന​തു് കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​നീ​ണ്ട ചരി​ത്ര​വും, അതിൽ​ത്ത​ന്നെ നാലിൽ ഒരു ഭാഗം, മഹാ​ഭാ​ര​ത​യു​ദ്ധ​വു​മ​ല്ലേ. എഴു​ത്താ​ണി ഒന്നു മതിയോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാർ​വ​ക​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. മല​യ​ടി​വാ​ര​ത്തിൽ, ആശ്ര​മം സന്ദർ​ശി​ച്ചു മട​ങ്ങി​വ​രി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഇരു​വ​രും. ശി​ഷ്യ​ന്മാർ, വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കാ​തെ അവ​രേ​റ്റെ​ടു​ത്ത ജോലി തു​ട​രു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“യു​ദ്ധം​ക​ഴി​ഞ്ഞു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കു​രു​വം​ശീ​യ​ഭ​ര​ണം കൗ​ര​വ​രിൽ​നി​ന്നും പാ​ണ്ഡ​വ​രി​ലേ​ക്കു മാ​റി​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ ചരി​ത്ര രച​ന​യിൽ നേ​രി​ടാ​വു​ന്ന പാ​ണ്ഡവ ഇട​പെ​ട​ലു​കൾ എന്തൊ​ക്കെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ചർ​ച്ച​ചെ​യ്തു. കി​ട്ടിയ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​യി​രു​ന്നു കവി ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന എഴു​ത്താ​ണി​യു​ടെ സവി​ശേ​ഷ​പിൻ​ബ​ലം ഇനി​യും കി​ട്ടേ​ണ്ടി​വ​രും പു​തു​ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം, കവി​യു​ടെ കു​രു​വംശ ആഖ്യാ​ന​ത്തിൽ പാ​ണ്ഡ​വാ​ഭി​മു​ഖ്യം ശക്തി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യി​ലൂ​ടെ നേരിയ സമ്മർ​ദ്ദം ചെ​ലു​ത്തു​മ്പോൾ, വാ​ക്കു​ക​ളും ഖണ്ഡി​ക​ക​ളും, എന്തി​നു, മൊ​ത്തം ആഖ്യാ​ന​രീ​തി തന്നെ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് അനു​കൂ​ല​മാ​യി മാ​റ്റേ​ണ്ടി​വ​രും എന്നാ​ണു് ഞങ്ങൾ സം​ശ​യി​ക്കു​ന്ന​തു്. നി​ല​വിൽ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന മയൻ നിർ​മ്മിത എഴു​ത്താ​ണി​ക്കൊ​രു സാ​ങ്കേ​തി​ക​മി​ക​വു് നേ​ര​ത്തേ ഉണ്ട​ല്ലോ. എഴു​തിയ ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ, പാ​ണ്ഡ​വ​സ​മ്മർ​ദ്ദ​ത്തിൽ മാ​റ്റാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന നേരം, ഇതി​ഹാ​സ​ത്തി​ന്റെ എടു​ത്താൽ ഓല​ക്കെ​ട്ടു മു​ഴു​വൻ നശി​പ്പി​ക്കാ​തെ​ത​ന്നെ, വി​വാ​ദ​ഭാ​ഗം​മാ​ത്രം കണ്ടെ​ത്തി മാ​യ്ച്ചു​ക​ള​യാൻ, സാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ടെ​ന്ന​താ​ണു് മയൻ​നിർ​മ്മിത എഴു​ത്താ​ണി​യു​ടെ സവി​ശേ​ഷത. വരും​കാ​ല​ത്തിൽ, നി​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലു​ള്ള മാ​ധ്യ​മ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ​ക്കും വേ​ണ്ടി​വ​രും, പുതു ആഖ്യാ​ന​നിർ​മ്മി​തി എളു​പ്പ​മാ​ക്കാൻ തു​ണ​ക്കു​ന്നൊ​രു എഴു​ത്താ​ണി—മയൻ നിർ​മ്മി​ച്ചാ​ലും മനു​ഷ്യൻ നിർ​മ്മി​ച്ചാ​ലും, പു​തു​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ങ്ങ​ളെ പേ​ടി​ക്കു​മ്പോൾ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും!”

Colophon

Title: Koṭṭāram lēkhikayuṭe abhimukhaṇgaḷ (ml: കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ).

Author(s): K P Nirmalkumar.

First publication details: Facebook as daily posts; Internet; 2024.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Mahabharata retold, K P Nirmalkumar, Kottaram lekhikayude abhimughangal, കെ പി നിർ​മ്മൽ​കു​മാർ, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: January 6, 2025.

Credits: The text of the original item is copyrighted to K P Nirmalkumar. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the copyright holder and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Pandavas in King Drupad’s Court, a watercolor painting on gold paper from Kangra by anonymous (na) The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: K P Nirmalkumar; Proofing: JN Jamuna; Typesetter: Sayahna Foundation; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.