പരുന്ത്
പകൽ, ഒച്ചവറ്റിയ പാടം, കാറ്റു
കേണുറങ്ങിയ മരച്ചില്ലകൾ, വെയിൽ
താണിറങ്ങിയുലയൂതും നേരം,
എനിക്കു താഴെത്താണു പതുങ്ങും
പരുന്തായെൻ നരച്ച നിഴൽ
നഖം മടക്കിയിരിപ്പായി.
കേണുറങ്ങിയ മരച്ചില്ലകൾ, വെയിൽ
താണിറങ്ങിയുലയൂതും നേരം,
എനിക്കു താഴെത്താണു പതുങ്ങും
പരുന്തായെൻ നരച്ച നിഴൽ
നഖം മടക്കിയിരിപ്പായി.
മഞ്ഞുവീഴുമ്പോൾ, പുഴ
കാതോർത്തു ചിരിക്കുമ്പോൾ,
രാത്രിമുല്ല തൻ കുഞ്ഞി-
ക്കൈവിരൽ നിവർത്തുമ്പോൾ,
പൂമണം കക്കാൻ പാത്തു
പാതിരാക്കാറ്റെത്തുമ്പോൾ,
ഒരു രാവിതൾ കൂടിയടരുന്നതും നോക്കി
വെറുതേ വിരക്തനായുണർന്നുകിടപ്പു ഞാൻ.
കാതോർത്തു ചിരിക്കുമ്പോൾ,
രാത്രിമുല്ല തൻ കുഞ്ഞി-
ക്കൈവിരൽ നിവർത്തുമ്പോൾ,
പൂമണം കക്കാൻ പാത്തു
പാതിരാക്കാറ്റെത്തുമ്പോൾ,
ഒരു രാവിതൾ കൂടിയടരുന്നതും നോക്കി
വെറുതേ വിരക്തനായുണർന്നുകിടപ്പു ഞാൻ.
വേനലിൽ വിഷക്കാറ്റിൽ
ചിറകാഞ്ഞുലച്ചുകൊ-
ണ്ടെന്റെ ചുറ്റിലും പൊങ്ങി
ത്താഴുമീ പരുന്തിനെ,
തുടുത്തവട്ടക്കണ്ണിൽ
കാളിടും നിരാശയോ-
ടൊടുവിൽ മടിച്ചു പിൻ-
വാങ്ങുമീ പരുന്തിനെ,
എത്രമേൽ ധ്യാനിച്ചാർത്തുകരഞ്ഞൂ
വ്യഥപൂണ്ടു പിടയ്ക്കും മമ ജീവൻ
വിളിച്ചൂ വിരുന്നുണ്ണാൻ.
ചിറകാഞ്ഞുലച്ചുകൊ-
ണ്ടെന്റെ ചുറ്റിലും പൊങ്ങി
ത്താഴുമീ പരുന്തിനെ,
തുടുത്തവട്ടക്കണ്ണിൽ
കാളിടും നിരാശയോ-
ടൊടുവിൽ മടിച്ചു പിൻ-
വാങ്ങുമീ പരുന്തിനെ,
എത്രമേൽ ധ്യാനിച്ചാർത്തുകരഞ്ഞൂ
വ്യഥപൂണ്ടു പിടയ്ക്കും മമ ജീവൻ
വിളിച്ചൂ വിരുന്നുണ്ണാൻ.
നിനക്കു നല്കാനൊറ്റ
ഭോജനം മാത്രം സഖേ!
എന്റെ മാളികവീട്ടിൽ
നാക്കില വിരിച്ചു ഞാൻ
കാത്തിരിക്കുന്നു നിത്യം;
നിനക്കായ് തുറന്നിട്ട വാതിലിൽ കാലം
നീട്ടിമുറുക്കിത്തുപ്പിപ്പല-
വട്ടവും കടന്നുപോയ്!
ഭോജനം മാത്രം സഖേ!
എന്റെ മാളികവീട്ടിൽ
നാക്കില വിരിച്ചു ഞാൻ
കാത്തിരിക്കുന്നു നിത്യം;
നിനക്കായ് തുറന്നിട്ട വാതിലിൽ കാലം
നീട്ടിമുറുക്കിത്തുപ്പിപ്പല-
വട്ടവും കടന്നുപോയ്!
പൂവൊഴിഞ്ഞൊരീ നെടും
മാഞ്ചോട്ടിലിരുന്നെന്റെ
വെള്ളികെട്ടിയ ചാരു-
ചിന്തകളടുക്കിയിട്ടുണരാതുറങ്ങുവാൻ
ഇടവേളയും കാത്തുനില്ക്കവേ
പിടിച്ചിട്ടു മഞ്ചലിൽ കാലത്തിന്റെ
ഹാസ്യകല്പനയെന്നെ.
മാഞ്ചോട്ടിലിരുന്നെന്റെ
വെള്ളികെട്ടിയ ചാരു-
ചിന്തകളടുക്കിയിട്ടുണരാതുറങ്ങുവാൻ
ഇടവേളയും കാത്തുനില്ക്കവേ
പിടിച്ചിട്ടു മഞ്ചലിൽ കാലത്തിന്റെ
ഹാസ്യകല്പനയെന്നെ.
താരാട്ടുപാട്ടിൽ തളർ-
ന്നുറങ്ങും കുഞ്ഞാകുവാൻ,
നരച്ചസ്വപ്നങ്ങൾക്ക്
കറുത്ത കസവിടാൻ,
കണ്ണിലെ വിളക്കൂതിക്കെടുത്തി
കുനിഞ്ഞിരുന്നെണ്ണിയ ജപമാല
വീണ്ടുമെണ്ണുവാൻ വിധി
നീട്ടിയുത്തരവിട്ടൂ…
ന്നുറങ്ങും കുഞ്ഞാകുവാൻ,
നരച്ചസ്വപ്നങ്ങൾക്ക്
കറുത്ത കസവിടാൻ,
കണ്ണിലെ വിളക്കൂതിക്കെടുത്തി
കുനിഞ്ഞിരുന്നെണ്ണിയ ജപമാല
വീണ്ടുമെണ്ണുവാൻ വിധി
നീട്ടിയുത്തരവിട്ടൂ…
എന്റെ വാക്കുകൾ, മുഖം
കൂർത്ത പാറകൾ, ഇന്നു
പതിരായ് ചവിട്ടേറ്റു
പാഴ് മണ്ണിലടിയുന്നൂ,
എന്റെ സ്വപ്നത്തിൻ വില-
യിടിഞ്ഞൂ നിശ്വാസത്തി
നഗ്നിയും തണുത്തുപോ-
യിനി ഞാൻ വെറും പൂജ്യം.
കൂർത്ത പാറകൾ, ഇന്നു
പതിരായ് ചവിട്ടേറ്റു
പാഴ് മണ്ണിലടിയുന്നൂ,
എന്റെ സ്വപ്നത്തിൻ വില-
യിടിഞ്ഞൂ നിശ്വാസത്തി
നഗ്നിയും തണുത്തുപോ-
യിനി ഞാൻ വെറും പൂജ്യം.
ദിഗ്ജയം നടത്തിയ ഞാനിന്നു
മഹാതിക്തം സേവിച്ചു
വാനപ്രസ്ഥം പൂർത്തിയാക്കുകയല്ലോ,
എനിക്കു കാടായ് തീർന്ന-
തെൻ കാടുകയറിയ മനസ്സോ?
മരവിച്ചകാലമോ? മനുഷ്യരോ?
മഹാതിക്തം സേവിച്ചു
വാനപ്രസ്ഥം പൂർത്തിയാക്കുകയല്ലോ,
എനിക്കു കാടായ് തീർന്ന-
തെൻ കാടുകയറിയ മനസ്സോ?
മരവിച്ചകാലമോ? മനുഷ്യരോ?
എനിക്കു കൂട്ടായെന്റെ
പിറകേ പദം വെച്ചു
വിറയ്ക്കും വിരൽ തന്നു
കൂടെവന്നവൾ നില്പൂ,
വിളക്കായ് തറവാട്ടി-
ലാളിനിന്നവൾ, തന്റെ
പതിയിൽ പുരാനെയും
പ്രണമിച്ചവൾ നില്പൂ.
പിറകേ പദം വെച്ചു
വിറയ്ക്കും വിരൽ തന്നു
കൂടെവന്നവൾ നില്പൂ,
വിളക്കായ് തറവാട്ടി-
ലാളിനിന്നവൾ, തന്റെ
പതിയിൽ പുരാനെയും
പ്രണമിച്ചവൾ നില്പൂ.
വളർന്നൂ മക്കൾ, നമ്മൾ
നെഞ്ചുപൊട്ടിയ കായ്കൾ,
വരളും താരാട്ടിന്റെ
കൊച്ചുകൈത്താളം
ശവക്കച്ചയിൽ പൊതിഞ്ഞിനി
യാത്രയാവണം വേഗം.
നെഞ്ചുപൊട്ടിയ കായ്കൾ,
വരളും താരാട്ടിന്റെ
കൊച്ചുകൈത്താളം
ശവക്കച്ചയിൽ പൊതിഞ്ഞിനി
യാത്രയാവണം വേഗം.
സുഖദുഃഖങ്ങൾതൊട്ടു
വിളിച്ചാലിളകാത്ത
തനുവും മനസ്സുമായ്
മരവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ,
ഇനിയും സംവത്സരം
ജീവിതമാശംസിച്ചു
വന്നുപോകുന്നൂ വെറും
വാക്കുമായ് നിഴലുകൾ.
വിളിച്ചാലിളകാത്ത
തനുവും മനസ്സുമായ്
മരവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ,
ഇനിയും സംവത്സരം
ജീവിതമാശംസിച്ചു
വന്നുപോകുന്നൂ വെറും
വാക്കുമായ് നിഴലുകൾ.
സാന്ധ്യരശ്മികൾവന്നു
ജാലകപ്പടിയേറി
സാന്ത്വനം ചൊല്ലിപ്പോക-
ലെനിക്കുപരിചയം,
മേനിയിൽ പേനുംചിക്കി-
യിളകാതിരിക്കുമീ
കരുത്തൻ പരുന്തിനോ-
ടെനിക്കു പരിഭവം!
ജാലകപ്പടിയേറി
സാന്ത്വനം ചൊല്ലിപ്പോക-
ലെനിക്കുപരിചയം,
മേനിയിൽ പേനുംചിക്കി-
യിളകാതിരിക്കുമീ
കരുത്തൻ പരുന്തിനോ-
ടെനിക്കു പരിഭവം!
(1980)