വീണ്ടും കണ്ടപ്പോൾ
അമ്പലനടയിലെ അരയാൽത്തറയിൽ
ഒരുപിടിമുല്ലപ്പൂക്കൾ കിടന്നൂ…
ഒരുപിടിമുല്ലപ്പൂക്കൾ കിടന്നൂ…
അനുപമസുന്ദരധവളിമതൂകീ
മൃഗ്ധമനോഹരമന്ദസ്മിതമായ്
വെൺമുകിൽ തന്നുടെ വെള്ളിയലുക്കുകൾ
പൊട്ടിച്ചർച്ചന ചെയ്തതുപോലെ!
മൃഗ്ധമനോഹരമന്ദസ്മിതമായ്
വെൺമുകിൽ തന്നുടെ വെള്ളിയലുക്കുകൾ
പൊട്ടിച്ചർച്ചന ചെയ്തതുപോലെ!
വാടിയതാണോ? കവിളിൽ കുങ്കുമ-
സന്ധ്യകളൊന്നായണയുകയാണോ?
പരിഭവമാണോ? പ്രിയഭഗവാനുടെ
സ്മരണയിലുണരും ശോണിമയാണോ?
സന്ധ്യകളൊന്നായണയുകയാണോ?
പരിഭവമാണോ? പ്രിയഭഗവാനുടെ
സ്മരണയിലുണരും ശോണിമയാണോ?
മകരക്കുളിരായിന്നെൻ നെറ്റിയിൽ
ചന്ദനമിട്ടു ചിരിച്ചവൾ തന്നെ
കൃഷ്ണൻ കോവിലിലർച്ചനചെയ്തൊരു
മൗക്തികമാല്യമതാണോ നിങ്ങൾ?
ചന്ദനമിട്ടു ചിരിച്ചവൾ തന്നെ
കൃഷ്ണൻ കോവിലിലർച്ചനചെയ്തൊരു
മൗക്തികമാല്യമതാണോ നിങ്ങൾ?
പുലരിയിലെന്നുടെ മുറ്റത്തെക്കുട
മുല്ലത്തുമ്പിലുണർന്ന കിനാക്കൾ
ഹൃദയത്തിന്നിരുൾ മൂലയിലെല്ലാം
വെള്ളിവിളക്കു കൊളുത്തിയതില്ലേ?
മുല്ലത്തുമ്പിലുണർന്ന കിനാക്കൾ
ഹൃദയത്തിന്നിരുൾ മൂലയിലെല്ലാം
വെള്ളിവിളക്കു കൊളുത്തിയതില്ലേ?
എപ്പൊഴുതാണവർ വന്നതു്? മുന്നം
കണ്ടിട്ടില്ലാ മാധവിയെന്നും
ഉരിയാടാത്തവൾ, കരപുടമൊന്നു
നിവർത്തിക്കാട്ടാൻ നാണിക്കുന്നോൾ!
കണ്ടിട്ടില്ലാ മാധവിയെന്നും
ഉരിയാടാത്തവൾ, കരപുടമൊന്നു
നിവർത്തിക്കാട്ടാൻ നാണിക്കുന്നോൾ!
നീണ്ടനിശീഥിനി മുഴുവനുമംബര-
വീഥിയിലെത്തിച്ചന്ദ്രികയൊഴുകിയ
മണ്ണിനെനോക്കീ രാഗംപൂണ്ടൊരു
വിണ്ണിലെയപ്സരകന്യകളെല്ലാം
വീഥിയിലെത്തിച്ചന്ദ്രികയൊഴുകിയ
മണ്ണിനെനോക്കീ രാഗംപൂണ്ടൊരു
വിണ്ണിലെയപ്സരകന്യകളെല്ലാം
വെൺമേഘപ്പത പൂശിയൊരുങ്ങീ,
പുലരിപ്പൊന്നൊളിനൂലിലിറങ്ങീ,
ബാല്യത്തിൻ നറുമന്ദസ്മിതമായ്
മുല്ലച്ചൊടിയിൽ വന്നു വിരിഞ്ഞോ?
പുലരിപ്പൊന്നൊളിനൂലിലിറങ്ങീ,
ബാല്യത്തിൻ നറുമന്ദസ്മിതമായ്
മുല്ലച്ചൊടിയിൽ വന്നു വിരിഞ്ഞോ?
തളിരിളവെയിലിൽ മിന്നുംപോലെ
നീളുന്നു നീൾവിരലുകൾ വിരവിൽ,
ഞെട്ടിയുണർന്നുവിലക്കീഞാ,‘നവ
നുള്ളീടല്ലേ! നോവുകയില്ലേ?’
നീളുന്നു നീൾവിരലുകൾ വിരവിൽ,
ഞെട്ടിയുണർന്നുവിലക്കീഞാ,‘നവ
നുള്ളീടല്ലേ! നോവുകയില്ലേ?’
ഒട്ടുപകച്ചു, തിരിഞ്ഞവളാകെ-
ത്തട്ടിയുടച്ചു പളുങ്കിൻപാത്രം!
‘എന്താണെൻ കവി പുഷ്പരഥത്തിൽ
പാഞ്ഞുമറഞ്ഞോ? ഭൂവിതിലല്ലേ?’
ത്തട്ടിയുടച്ചു പളുങ്കിൻപാത്രം!
‘എന്താണെൻ കവി പുഷ്പരഥത്തിൽ
പാഞ്ഞുമറഞ്ഞോ? ഭൂവിതിലല്ലേ?’
മങ്ങിയ മന്ദസ്മേരവുമായ്
ഞെട്ടുകൾ ഞെരിയും മുല്ലപ്പൂവിൽ
കരളുപറിഞ്ഞെൻ പാതിവിടർന്നൊരു
കവിതയിരുന്നു വിതുമ്പീടുമ്പോൾ,
ആരും കാണാതൊരുഞൊടിയിടയിൽ
മിഴിമുനകൊണ്ടുവിളിച്ചുപറഞ്ഞോ?
സന്ധ്യയിലമ്പലനടയിൽ വരുമ്പോൾ
കാണാമെന്നെൻ ദേവതമാരേ?
ഞെട്ടുകൾ ഞെരിയും മുല്ലപ്പൂവിൽ
കരളുപറിഞ്ഞെൻ പാതിവിടർന്നൊരു
കവിതയിരുന്നു വിതുമ്പീടുമ്പോൾ,
ആരും കാണാതൊരുഞൊടിയിടയിൽ
മിഴിമുനകൊണ്ടുവിളിച്ചുപറഞ്ഞോ?
സന്ധ്യയിലമ്പലനടയിൽ വരുമ്പോൾ
കാണാമെന്നെൻ ദേവതമാരേ?
(1967)