വസിഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രിഷ്ടുപ്പ് ഛന്ദസ്സ്; സവിതാവ് ദേവത. (കാകളി)
യാതൊരു ഭുതിമാൻ രത്നങ്ങളേകിടും;
അദ്ദേവനായ സവിതാവുയർത്തുന്നു,
പൊൽത്തെളിവാർന്നതാം തന്നുടെ കാന്തിയെ!1
ഹേ സുവർണ്ണകര, യജ്ഞം നടത്തുവാൻ:
പാരിച്ച കാന്തി പരക്കെ വീശുന്നു നീ;
സൂരികൾക്കേകുന്നു, മർത്ത്യഭോഗ്യങ്ങളെ!2
ദേവൻ സവിതാവു കേൾക്കട്ടെ, സൂക്തികൾ:
അന്നമസ്മൽസ്തുതിയ്ക്കേകട്ടെ,യാ വന്ദ്യ –
നന്യൂനരക്ഷയാൽക്കാക്കട്ടെ, സൂരിയെ!3
ദേവിയദിതിയനുജ്ഞ ലഭിയ്ക്കുവാൻ;
വൻപെരുമാക്കൾ വരുണാദ്യരും സമ –
മൻപാർന്നു വാഴ്ത്തുന്നു, മിത്രാര്യമാദ്യരു!4
വാനൂഴിബന്ധുവിന്നായ്പ്പരിചര്യകൾ;
കേൾക്കട്ടെ, നമ്മുടെ ഗീരഹിബുധ്ന്യനും;
കാക്കട്ടെ, വാഗ്ദേവിയുത്തമഗോക്കളാൽ!5
കൈവരുത്തട്ടെ, യാ രത്നം പ്രജാധിപൻ:
പോന്നോൻ വിളിപ്പൂ, ഭഗനെ സ്വരക്ഷയ്ക്കു;
താന്നോൻ ഭഗനോടിരക്കുന്നു, നൽദ്ധനം!6
പോകൽ ചുരുങ്ങും ശുഭാന്നരാം വാജികൾ:
തട്ടിപ്പറിപ്പോന, രക്കനിവറ്റിനെ –
ത്തട്ടി, പ്പുരാതനർ പോക്കട്ടെ, രോഗവും!7
സ്സത്യജ്ഞർ മേധാഢ്യർ നിങ്ങൾ വാജികകളേ;
ഇത്തേൻ കുടിയ്ക്കുവിൻ, മത്താടുവിൻ; സുര –
വർത്മാവിലൂടെ പോയ്ക്കൊൾവിൻ, സുതൃപ്തരായ്8
[1] ഭൂതിമാൻ = വളരെസ്സമ്പത്തുള്ളവൻ. ഏകിടും – സ്തോതാക്കൾക്കു കൊടുക്കും. പൊൽത്തെളിവ് – സ്വർണ്ണത്തിന്റെ സ്വച്ഛത.
[2] എഴുന്നേല്ക = ഉദ്ഗമിച്ചാലും. ഇതു – ഞങ്ങളുടെ സ്തോത്രം. സൂരികൾ – സ്തോതാക്കൾ.
[3] സൂക്തികൾ – സ്തുതികൾ. അസ്മൽസ്തുതിയ്ക്ക് – നമ്മുടെ സ്തുതിയ്ക്കു പ്രതിഫലമായി. സൂരിയെ – സ്തോതാക്കളെ.
[4] സമം = ഒരേമട്ടിൽ അൻപ് = പ്രീതി.
[5] ദാനസ്ഥർ – ദാനശീലർ എന്നർത്ഥം. ആര്യർ – യജമാനൻ. വാനൂഴി ബന്ധു – ദ്യാവാപൃഥിവികളുടെ ബന്ധുവായ സവിതാവ്. ഉത്തമഗോക്കളാൽ – മികച്ച ഗോക്കളെത്തന്ന്.
[6] ആ രത്നം – പ്രസിദ്ധമായ തന്റെ രമണീയധനം. പോന്നോൻ – ത്രാണിയുള്ളവനും, താന്നവനും – രണ്ടുകൂട്ടരും – ഭഗനെ, ഭജനീയനായ സവിതാവിനെ ആശ്രയിയ്ക്കുന്നു.
[7] പോകൽ ചുരുങ്ങും – ഏറെസ്സഞ്ചരിയ്ക്കാത്ത. വാജികൾ – ഒരുകൂട്ടം ദേവകൾ. തട്ടി – അകറ്റി.
[8] സ്വത്തിനായ് – ശത്രുധനപ്രാപ്തിയ്ക്കുതക്കവണ്ണം. തേൻ – മധുരസോമം. സുതൃപ്തരായ് (വയർ നിറച്ച്), സുരവർത്മാവിലൂടെ (ദേവകളുടെ വഴികളിലൂടെ) പൊയ്ക്കൊൾവിൻ, തിരിയെ.