ഋഷിച്ഛന്ദോദേവതകൾ മുമ്പേത്തവ. (കാകളി)
തണ്ണീർ പൊഴിയ്ക്കും ഗണത്തെപ്പുകഴ്ത്തുവിൻ:
ദ്യാവോവികളെച്ചതയ്ക്കും, പെരുമയാൽ;
ദ്യോവിലെത്തും, നഭോഭൂക്കളിൽനിന്നിവർ!1
ത്തുക്കളേ, രുദ്രങ്കൽനിന്നാം, ഭവജ്ജനി:
പ്രൗഢതേജോബലർ നിങ്ങൾ നടക്കവേ
പേടിയ്ക്കു,മർക്കനെക്കാണുവോരൊക്കയും!2
ഭവ്യമാമെങ്ങൾതൻ സ്തോത്രം ശ്രവിയ്ക്കുവിൻ!
വാട്ടാ, മരുത്തുക്കൾ പോം വഴി ജീവരെ:
വായ്പിയ്ക്കു,മാശാസ്യരക്ഷയാൽ നമ്മെയും.3
നിങ്ങൾ കാത്തോൻ ചെന്നമർത്തു സഹസ്രിയാം;
നിങ്ങൾ കാത്തോൻ പെരുമാളാം, രിപുഘ്നനാം;
ഞങ്ങൾതൻ സ്വത്തു വായ്ക്കട്ടെ, ധൂന്വാനരേ!4
പേർത്തുപേർത്തീക്ഷിയ്ക്ക, നമ്മെ മരുത്തുകൾ;
ക്ഷിപ്രർക്കു രോഷം വരുമാറനുഷ്ഠിച്ച
വിസ്പഷ്ടഗൂഢപ്പിഴകൾ കെടുക്ക, നാം!5
സ്സൂക്തി കേൾക്കട്ടേ, ധനാഢ്യാർ മരുത്തുക്കൾ;
ശത്രുവെപ്പോക്കുവിൻ, നിങ്ങൾ വൃക്ഷാക്കളേ;
‘സ്വസ്തിയാൽപ്പാലിപ്പിനെ,പ്പൊഴുമെങ്ങളെ.’6
[1] ഗണം – മരുസംഘം. ദ്യാവോർവികൾ = ദ്യാവാപൃഥിവികൾ. പെരുമ = മഹത്ത്വം. ദ്യോവ് = സ്വർഗ്ഗം. നഭോഭൂക്കൾ = അന്തരിക്ഷവും ഭൂമിയും.
[2] ഉഗ്രർ = ഘോരർ. ഗന്താക്കൾ ഗമനശീലർ. ഭവജ്ജനീ = നിങ്ങളുടെ ജനനം. അർക്കനെക്കാണുവോർ – ജീവികൾ.
[3] ഭവ്യം = ശോഭനം. മരുത്തുക്കൾ പോം (സഞ്ചരിയ്ക്കുന്ന) വഴി ജീവിയെ (പ്രാണിവർഗ്ഗത്തെ) വാട്ടാ; നേരെമറിച്ചു, വൃഷ്ടിജലംകൊണ്ടു തഴപ്പിയ്ക്കും.
[4] നിങ്ങൾ കാത്ത = ഭവദ്രക്ഷിതനായ. കവി – സ്തോതാവ്. അമർത്തു – ശത്രുക്കളെ കീഴമർത്ത്. സഹസ്രിയാം – സഹസ്രധനവാനായിത്തീരും ധുന്വാനർ – വൃക്ഷാദികളെ കുലുക്കുന്നവർ.
[5] വൃഷരുദ്രാത്മജരിൽ, വൃഷാക്കളായ (അഭീഷ്ടവർഷിണികളായ) രുദ്രപുത്രരിൽ (മരുത്തുക്കളിൽ) ഞാൻ ആസ്ഥ (ആദരം, ഭക്തി) വെപ്പൻ; പരിചരിയ്ക്കാമെന്നർത്ഥം. നമ്മെ ഈക്ഷിയ്ക്കു – നമ്മളിൽ അഭിമുഖരായിത്തീരട്ടെ. ക്ഷിപ്രർ – വേഗവാന്മാർ, മരുത്തുക്കൾ. അനുഷ്ഠിച്ച = ചെയ്തുപോയ. വിസ്പഷ്ടഗൂഢപ്പിഴകൾ = വെളിവിലും ഒളിവിലുമുള്ള അപരാധം. കെടുക്കു – മരുൽസ്തുതിയാൽ പരിഹരിയ്ക്കുക.
[6] കീർത്തിച്ചു – ഞങ്ങൾ ചൊല്ലി. സൂക്തി – സ്തുതി. ഉത്തരാർദ്ധം പ്രത്യക്ഷകഥനം: ശത്രുവെ ഞങ്ങളുടെ വൈരികളെ.