വസിഷ്ഠൻ ഋഷി; ത്രിഷ്ടുപ്പ് ഛന്ദസ്സ്; മിത്രവരുണർ ദേവത.
മിത്രാവരുണദേവന്മാരേ, നിങ്ങളുടെ അഴകൊത്ത തേജസ്സിനെ പരത്തിക്കൊണ്ടാണ്, സൂര്യൻ ഉദിയ്ക്കുന്നത്: ഉലകെല്ലാം തൃക്കൺപാർക്കുന്ന തന്തിരുവടി മനുഷ്യരുടെ കർമ്മം മനസ്സിലാക്കും!1
മിത്രാവരുണന്മാരേ, സുകർമ്മാക്കളേ, നിങ്ങൾ ആരുടെ സ്തോത്രങ്ങൾ രക്ഷിയ്ക്കുന്നുവോ, ആരുടെ കർമ്മം ആണ്ടുകളായി നിറവേറ്റിപ്പോരുന്നുവോ, ആ നെടുനാൾ കേട്ട യജ്ഞവാനായ മേധാവി നിങ്ങൾക്കു സ്തവങ്ങൾ അയയ്ക്കുന്നു.2
ശോഭനദാനരായ മിത്രാവരുണന്മാരേ, പരന്ന പാരിനെയും പെരുതും വലുതുമായ വിണ്ണിനെയും കവിച്ചവരാണ്, നിങ്ങൾ. നേർവഴിയിൽ നടക്കുന്നവരെ സദാ രക്ഷിച്ചുകൊണ്ടു, നിങ്ങൾ ഓഷധികളിലും പ്രജകളിലും രൂപം നിർത്തുന്നു!3
എവരുടെ ബലം മഹത്വത്താൽ വാനൂഴികളെ വേർതിരിച്ചുവോ, ആ മിത്രവരുണന്മാരുടെ തേജസ്സിനെ ഭവാൻ തേജസ്സിനെ ഭവാൻ സ്തുതിയ്ക്കുക: അയജ്വാവിന്നു മാസങ്ങൾ പുത്രനില്ലാതെ കഴിഞ്ഞുപോകട്ടെ; യജ്ഞനിരതനോ, കെല്പു വർദ്ധിപ്പിയ്ക്കട്ടെ!4
വിജ്ഞരേ, വിഭൂക്കളേ, വൃക്ഷാക്കളേ, ഇതാ, നിങ്ങൾക്ക്: ഇതിൽ ആശ്ചര്യമൊന്നും കാണില്ല, മേന്മയും കാണില്ല. ആളുകളുടെ നുണകൾ ദുഷ്ടരേ കേൾക്കു. നിങ്ങൾക്കുള്ളവ നിഗൂഢങ്ങളായാലും അറിയപ്പെടാതിരിയ്ക്കില്ല!5
മിത്രാവരുണന്മാരേ, ഞാൻ നിങ്ങൾക്കുള്ള യജ്ഞത്തെ നമസ്കാരങ്ങൾകൊണ്ടു പൂജിയ്ക്കുന്നു. – പൂഡിതനായ ഞാൻ നിങ്ങളെ വിളിയ്ക്കുന്നു. നിങ്ങളെ സേവിപ്പാൻ പുതിയ സ്തോത്രങ്ങൾക്കു കഴിവുണ്ടാകട്ടെ – ഈ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട മേത്തരം സ്തവങ്ങൾ (നിങ്ങളെ) പ്രീതിപ്പെടുത്തട്ടെ!6
മിത്രാവരുണദേവന്മാരേ, ഇതാ നിങ്ങൾ യജ്ഞത്തിൽ പുരസ്കരിയ്ക്കപ്പെട്ടു: ആപത്തെല്ലാം തട്ടിനീക്കി ഞങ്ങളെ മടുകരയിലെത്തിയ്ക്കുവിൻ; നിങ്ങൾ ‘സ്വസ്തിയാൽപ്പാലിപ്പിനെ,പ്പോഴുമെങ്ങളെ!’7
[2] കേട്ട – പഠിച്ച എന്നർത്ഥം. മേധാവി – വസിഷ്ഠൻ.
[3] പെരുത് – ഗുണങ്ങൾകൊണ്ട്. മഹത്ത് രൂപം നിർത്തുന്നു – ഓരോ രൂപവും നിലനിർത്തുന്നതു നിങ്ങളാണ്.
[4] സ്തോതാവിനോട്:
[5] ഇതാ – സ്തോത്രം. ഇതിൽ – ഞങ്ങളുടെ സ്തോത്രത്തിൽ. നുണകൾ – അസ്തുത്യരെക്കുറിച്ചുള്ള സ്തുതികൾ. കേൾക്കൂ – ശിഷ്യർ കേൾക്കില്ല. നിങ്ങൾക്കുള്ളവ – നിങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള സ്തോത്രങ്ങൾ.