കണ്വഗോത്രൻ വത്സൻ ഋഷി; പ്രതിഷ്ഠയും വർദ്ധമാനയും ഗായത്രിയും തൃഷ്ടുപ്പും ഛന്ദസ്സുകൾ; അഗ്നി ദേവത.
അതിനാൽദ്ദേവ, യജ്ഞത്തിൽ സ്തുതിയോഗ്യനുമാണു്, നീ!1
രചിപ്പൂ, ജാതവേദസ്സേ, വളരെ സ്തുതിഗാഥകൾ.5
സ്തോത്രം ചൊല്ലിവിളിയ്ക്കുന്നൂ, രക്ഷയ്ക്കും തർപ്പണത്തിനും.6
ഹോതാവുമായി വാഴ്‌വിതു പണ്ടുമിന്നും;
അഗ്നേ, തടിപ്പിയ്ക്ക, നിജാംഗവും നീ; –
യെങ്ങൾക്കു സൗഭാഗ്യവുമേകിയാലും!10
[2] കീഴമർപ്പോനാം – ശത്രുക്കളെ കീഴമർത്തുന്ന അഗ്നേ, നീ അധ്വരങ്ങളിൽ നുത്യർഹ(സ്തുത്യ)നാകുന്നു.
[3] പകയോർ = ശത്രുക്കൾ. അദേവസൈന്യങ്ങൾ = അസുരപ്പടകൾ.
[4] അരിമർത്ത്യന്റെ – ഞങ്ങളുടെ ശത്രുവായ മനുഷ്യന്റെ നിയതം = തീർച്ചയായും.
[6] രക്ഷയ്ക്കും – ഞങ്ങളെ രക്ഷിപ്പാനും. തർപ്പണത്തിനും – ഞങ്ങൾക്ക് അഗ്നിദേവനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താനും.
[7] മികച്ച പാർപ്പിടം – സ്വർഗ്ഗം. സാമാകർഷിയ്ക്കുന്നു – ഇങ്ങോട്ടു വലിയ്ക്കുന്നു. വത്സൻ – ഞാൻ ത്വൽപരവാക്കിനാൽ ഭവാനെ ഇച്ഛിയ്ക്കുന്ന സ്തുതികൊണ്ടു്.
[8] ബഹുത്ര – വളരെയിടങ്ങളിൽ, സമദൃക്ക് = സമദർശി. അത്തിരുമേനിയെ = അങ്ങനെയുള്ള അങ്ങയെ.
[9] സംഗരങ്ങളിലാരാധ്യസമ്പത്തിയലും—യുദ്ധങ്ങളിൽ ശത്രുക്കളെ ജയിച്ചടക്കിയ ആരാധ്യസമ്പത്തോടുകൂടിയ.
[10] ഈഡ്യൻ = സ്തുത്യൻ. സവനം = യാഗം. തടിപ്പിയ്ക്ക – ഹവിർഭുക്തിയാൽ.