കണ്വഗോത്രൻ ഇരിംമ്പിഠി ഋഷി; ഗായത്രി ഛന്ദസ്സ്; ഇന്ദ്രൻ ദേവത.
സ്തുതിപ്പിൻ, കീഴമർപ്പോനെ, നേതാവിനെ, വദാന്യനെ!1
അന്നങ്ങളും, സമുദ്രത്തിൽത്തണ്ണീരലകൾപോലവേ.2
പോരിൽ വൻതൊഴിൽ ചെയ്വോനെ, ബ്ബലവാനെദ്ധനത്തിനായ്.3
യുദ്ധത്തിലിമ്പമുള്ളൊന്നുമല്ലോ, തന്റെ മദോദയം!4
വിളിച്ചു, കൂട്ടിപ്പറയാ; – നാരിലിന്ദ്ര,നവൻ ജയി!5
മേലാളാക്കുന്നു, മനുജ; – രവിടുന്നേകമേ ധനം!6
തുലോം വിളിയ്ക്കപ്പെടുവോൻ; മഹാകർമ്മങ്ങളാൽ മഹാൻ!7
തളർത്തുവോൻ, ഭൂരികർമ്മാ, – വൊറ്റയ്ക്കേ കീഴമർപ്പവൻ!8
അവനെപ്പല ഗായത്രത്താലുയർത്തുന്നു, സൂരികൾ!9
പോരാടിപ്പറ്റലർകളെക്കീഴടക്കും ശരിയ്ക്കവൻ.10
തോണികൊണ്ടു കടത്തട്ടേ, നമ്മെ മാറ്റാരെയൊക്കെയും!11
കാംക്ഷിയ്ക്കു, വഴി കാട്ടാനു; – മെത്തിയ്ക്ക, സുഖമെങ്ങളിൽ!12
[1] സ്തോതാക്കളോടു്: കീഴമർപ്പോനെ – ശത്രുക്കളെ.
[2] ശസ്ത്രങ്ങൾ – ഉക്ഥങ്ങൾ.
[3] വൻതൊഴിൽ – വൃത്രവധവും മറ്റും. ധനത്തിനായ് – ധനം കിട്ടാൻ.
[4] താരകം – ശത്രുക്കളെ പിന്നിടുവിയ്ക്കുന്നതു്. തന്റെ – ഇന്ദ്രന്റെ. മദോദയം – സോമപാനലഹരി.
[5] സ്വത്തു് – ശത്രുധനം. കൂട്ടിപ്പറയാൻ – കവിഞ്ഞ പ്രശംസയ്ക്കു്. ആരിൽ – ആരുടെ പങ്കിൽ, ജയി – ജയവാനാകും, ജയിയ്ക്കും.
[6] ഏകമേ – സ്തോതാക്കൾക്കു്.
[7] ഋഷി – വിശ്വദർശി. അനേകർ – വളരെയാളുകൾ.
[8] തളർത്തുവോൻ, കീഴമർപ്പവൻ – ശത്രുക്കളെ.
[9] യജുർഗ്ഗീരാൽ – യജുർമ്മന്ത്രംകൊണ്ടു്, ഗായത്രം – ഗായത്രീഛന്ദസ്സിലുള്ള മന്ത്രം.
[10] വെളിച്ചം – ജയമെന്നർത്ഥം.
[11] തോണി – തുണ.
[12] കല്പിച്ചുതരിക – ധനം.