പ്രഗാഥൻ ഋഷി; അനുഷ്ടുപ്പും ഗായത്രിയും ത്രിഷ്ടുപ്പും ഛന്ദസ്സുകൾ; ഇന്ദ്രനും ദേവന്മാരും ദേവത. (‘ദ്വാരകമന്ദിരം’പോലെ)
ന്മാരിലച്ഛൻ ചെയ്തൂ, യജ്ഞം;
അമ്മഹാനിങ്ങാര്യരുടെ
കർമ്മം കാംക്ഷിച്ചെഴുന്നള്ളും!1
വല്ലി ചതയ്ക്കുമമ്മികൾ
തള്ളിക്കൂടാ: സ്തോത്രങ്ങളും
ചൊല്ലിടേണ,മുക്ഥങ്ങളും!2
ത്തൻനയത്താൽഗ്ഗോയൂഥത്തെ
പേർത്തും വെളിയ്ക്കാക്കിയല്ലോ!
വാഴ്ത്തുന്നേ,നത്തദ്വീര്യം ഞാൻ.3
കാരർക്കു താങ്ങിന്ദ്രൻ, ശിവൻ
മുന്മട്ടിൽത്താൻ വന്നെത്തട്ടേ,
നമ്മെക്കാക്കാനന്നഹോമേ!4
ലിന്നു ശീഘ്രം പുകഴ്ത്തുന്നു,
സ്വാഹാധീശാർച്ചകർ നുതി –
വ്യൂഹക്കാരൻ ധനാപ്തിയ്ക്കായ്!5
കൈവന്നവർ ജീവിതത്തിൽ
കാലു വെയ്ക്കും; യവം ഗോക്കൾ –
പോലെ ഭുജിയ്ക്കുകയുംചെയ്യും!9
സ്സാളും നിന്നെയൃക്കാൽശ്ശൂര,
നേരായ് വാഴ്ത്തുമെങ്ങൾ ജയം
നേടുകിന്ദ്ര, നിൻതുണയാൽ!11
സത്വരനാ;മായിന്ദ്രനും,
വൃതവധപ്പോർവിളിയി –
ലൊത്തുചേർന്ന ദേവന്മാരും,
രുദ്രർ, മഴക്കാറുകളു –
മത്ര രക്ഷിയ്ക്കട്ടെ, നമ്മെ!12
[1] ദേവന്മാരിൽ – ദേവന്മാരുടെയിടയിൽ. അച്ഛൻ – രക്ഷിതാവു്; മനുവിന്റെ വിശേഷണം. അമ്മഹാൻ – ഇന്ദ്രൻ, ആര്യർ – യഷ്ടാക്കൾ.
[2] സ്വർല്ലോകം നിർമ്മിച്ച ഇന്ദ്രന്നായി സോമം പിഴിയുകയും സ്തുതിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുക അത്യാവശ്യം.
[3] തദ്വീര്യം = അവന്റെ വീര്യം.
[4] സൂരിപ്രവർദ്ധകൻ = സ്തോതാക്കളെ വർദ്ധിപ്പിയ്ക്കുന്നവൻ. ശിവൻ = സുഖകരൻ. മുന്മട്ടിൽത്താൻ – പതിവുപോലെ അന്നഹോമേ – സോമം ഹോമിയ്ക്കുന്ന അവസരത്തിൽ.
[5] സ്വാഹാധീശാർച്ചകർ = സ്വാഹാഭർത്താവിനെ, അഗ്നിയെ, യജിയ്ക്കുന്നവർ, നുതിവ്യൂഹകാരർ = സ്തോത്രഗണം നിർമ്മിയ്ക്കുന്നവർ, സ്തോതാക്കൾ.
[6] കരുത്തു് – ത്രാണി.
[7] കൊല്ലും – ശത്രുക്കളെ. താനേ – പരസഹായ്യം കൂടാതെ.
[8] കാത്തുവല്ലോ – ഞങ്ങളുടെ യജ്ഞത്തിൽ വരാൻ, തേർവഴിയിൽ രാക്ഷസബാധയില്ലാതാക്കിയല്ലോ.
[10] ഋത്വിക്കുകളോടു്: ഇതു – സ്തോത്രം.
[11] കാലേ – യാഗകാലത്തു്. ഋക് – മന്ത്രം, നേടുക – നേടാവൂ.
[12] സത്വരനാം – അഭീഷ്ടം കൊടുപ്പാൻ വെമ്പൽകൊള്ളും.