അത്രിഗോത്രൻ ഗോപവനനോ, സപ്തവധ്രിയോ ഋഷി; ഗായത്രി ഛന്ദസ്സ്; അശ്വികൾ ദേവത. (‘ദ്വാരകാമന്ദിരം’ പോലെ)
വേഗമുള്ള തേരിലൂടെ
നിങ്ങൾ വരിക,ശ്വികളേ.
നില്ക്കു, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!2
ട്ടെ,ങ്ങു പരുന്തുകൾപോലേ
വെക്കം പറക്കുന്നു, നിങ്ങൾ?
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!4
മെപ്പോഴുതായാലും നിങ്ങൾ
കേൾക്കുകീ,യെങ്ങൾതൻ വിളി.
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!5
നൊത്തൊരില്ലമശ്വികളേ,
നിർമ്മിച്ചേകിയല്ലോ, നിങ്ങൾ;
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!7
ചൊല്ലുമത്രിയ്ക്കുടൻ നിങ്ങൾ
അഗ്നിച്ചൂടു നീക്കിയല്ലോ.
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!8
വന്നെത്തുവിനി,ങ്ങു നിങ്ങൾ;
കേൾക്കുവിനീ,യെന്റെ വിളി.
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!10
നൂറുനൂറുഗോക്കളോടും
നിങ്ങൾ വത്തെത്തുകെ,ങ്ങളിൽ.
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!14
വൃക്ഷത്തെപ്പോല,ത്യുജ്ജ്വലൻ
ഒക്കെ വെട്ടിമുറിയ്ക്കുന്നു.
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!17
പ്പെട്ട ഭവാൻ, പുരിപോലെ
ഒക്കെത്തല്ലിപ്പൊളിച്ചാലും.
നില്ക്ക, ഭവദ്രക്ഷ ചാരേ!18
[1] യജ്ഞോൽക്കുന്നു – യാഗേച്ഛുവായ എനിയ്ക്കു്. ഭവദ്രക്ഷ = നിങ്ങളുടെ രക്ഷ. ചാരേ നില്ക്ക – ഞങ്ങളുടെ അരികിൽ നില്ക്കുമാറാകട്ടെ.
[3] അത്രിയ്ക്കായിട്ടു് – അസുരന്മാരാൽ തിയ്യിലടപ്പെട്ട അത്രിമഹർഷിയെ രക്ഷിപ്പാൻ.
[4] നിങ്ങൾ എവിടെയാണെന്ന് എനിയ്ക്കറിഞ്ഞുകൂടാ; സദയം ഇങ്ങോട്ടു വരുവിൻ.
[6] തന്മൈത്രി = അവരുടെ ബന്ധുത്വം.
[9] ക്നുപ്തം = ചെയ്യപ്പെട്ട. നുതി – അശ്വിസ്തുതി. ഉൾക്കൊള്ളിച്ചുറക്കി – പെട്ടിയിലാക്കി, കെടുത്തു. ഇക്കഥ അഞ്ചാംമണ്ഡലത്തിലുണ്ടു്.
[11] ചെര = ജര. എത്ര വിളിച്ചാലും വരില്ലല്ലോ കിഴവന്മാർ.
[12] ഇണങ്ങനും, ചാർച്ചക്കാരനും, ഒന്നു(ഞാൻ)തന്നെ!
[13] ആ തേരിലൂടെ വെക്കം വരുവിൻ.
[15] വിലക്കൊല്ല – തരാതിരുയ്ക്കരുതു്.
[16] ശുദ്ധം = സ്വച്ഛം. പുലർകാലത്താണല്ലോ, അശ്വികളെ യജിയ്ക്കുക.
[17] അത്യുജ്ജ്വലൻ – സൂര്യനോ, അഗ്നിയോ. ഒക്കെ – ഇരുട്ടിനെയെല്ലാം.
[18] ഋഷി, തന്നോടുതന്നെ പറയുന്നു: ധൃഷ്ട – ധർഷകനായ സപ്തവധ്രേ, ഒരു ശത്രുപുരി തല്ലിപ്പൊളിയ്ക്കുന്നതുപോലെ, നീ കരിംപെട്ടിയിൽ നിന്നു് പുറത്തുപോന്നു്, അതൊക്കെത്തല്ലിപ്പൊളിച്ചാലും.