[1] വിശ്വരക്ഷയുമായ് – എല്ലാ രക്ഷകളോടുംകൂടി. ഹേമത്തേർ = സ്വർണ്ണരഥം. സോമത്തേൻ – മധുരരായ സോമം.

[2] സൂര്യാർച്ചിസ്സ് = സൂര്യന്നൊത്ത തേജസ്സുള്ളതു്. ഉണ്മാരേ – ഹവിസ്സശിയ്ക്കുന്നവരേ.

[3] വാഴ്ത്തലാൽ – ഞങ്ങളുടെ സ്തുതിയാൽ.

[4] വാന് – അന്തരിക്ഷം. നൂത്യുൽക്കർ = സ്തൃതിപ്രിയർ.

[5] ആഗമിയ്ക്കുവിൻ = വരുവിൻ. സ്തോതൃകർമ്മവദ്വർദ്ധകർ = സ്തോതാക്കളെയും, കർമ്മവാന്മാരെയും (യഷ്ടാക്കളെയും) വളർത്തുന്നവർ.

[6] അവനാർത്ഥം = രക്ഷയ്ക്കായി. മുമ്പർ – നേതാക്കൾ. മൽസ്തോത്രം = എന്റെ സ്തുതി.

[7] സ്വർവ്യോമങ്ങളിൽ നിന്നു് = സ്വർഗ്ഗത്തിൽനിന്നും അന്തരിക്ഷത്തിൽനിന്നും. ഇവ്വിളിനുതി – ഈ വിളിയും സ്തുതിയും. ധീയോടും ഞങ്ങൾക്കു തരാൻ ബുദ്ധിയുമെടുത്തു്.

[8] ഞങ്ങൾ – കണ്വഗോത്രക്കാരല്ലാതെ, അന്യർ അശ്വികളെ സ്തുതിപ്പാൻ ശക്തരാകില്ല. വർണ്ണിച്ചു വായ്പിച്ചല്ലോ = സ്തുതിച്ചു വളർത്തിയല്ലോ.

[9] ധീമാൻ – സ്തോതാവു്. വൃത്രഘ്നതമർ = ഏറ്റവും ശത്രുഹന്താക്കൾ.

[10] പെൺതയ്യാൾ – സൂര്യ. ക്രത്വംശധനർ = യാഗഭാഗമാകുന്ന ധനത്തോടുകൂടിയവർ.

[11] അങ്ങുനിന്നു് – നിങ്ങൾ എവിടെ വസിയ്ക്കുന്നുവോ, അവിടെനിന്നു് തേൻമൊഴി – മധുരസ്തോത്രം. തുംഗധീ = ഉയർന്ന ബുദ്ധിയുള്ളവൻ. കവീനന്ദനൻ – കവി എന്ന ഋഷിയുടെ പുത്രൻ.

[12] മത്ത് – സോമലഹരി. ധർത്താക്കൾ – ഉലകെല്ലാം താങ്ങുന്നവൻ.

[13] നാണിയ്ക്കേണ്ടത്ത – അന്യായാർജ്ജിതം ലജ്ജാകരമാണല്ലോ. ഋത്വർഹക്രിയർ – ഋതുകാലത്തു വേണ്ടുന്ന ക്രിയയോടു, പ്രജോൽപാദനത്തോടു, കൂടിയവർ. നിന്ദാകൃത്ത് – നിന്ദകൻ.

[15] സ്തുത്യാ = സ്തുതികൊണ്ടു്.

[16] ഓർത്തു് – ഇച്ഛിച്ചു്.

[17] ധ്വസ്തഹംസ്രർ – ഹിംസകരെ നശിപ്പിയ്ക്കുന്നവർ. വൻഭോക്താക്കൾ – ഹവിസ്സു വളരെ ഭുജിയ്ക്കുന്നവർ. പുഷ്ടാർത്ഥർ – അർത്ഥം (ധനം) വർദ്ധിച്ചവർ. ഇവ – ഈ ഭൗമധനങ്ങൾ. മുമ്പരേ – നേതാക്കളേ.

[18] മേധം = യാഗം. പ്രിയമേധന്മാർ – പ്രിയമേധരെന്ന ഋഷിമാർ.

[19] സ്തുത്യർ നിങ്ങളെ – സ്തുത്യരായ നിങ്ങളെ.

[20] ദശവ്രജൻ – ദശവ്രജദേശക്കാരൻ(?)

[21] സ്വത്തോർക്കും-ധനകാംക്ഷിയായ: ത്രണയുക്തനാക്കിയപോലവേ – രക്ഷിച്ചതുപോലെ. അന്നത്തിന്നു് – അന്നലബ്ധിയ്ക്കു്.

[22] മംഗളോക്തി – നല്ല സ്തോത്രം. ഭൂമികാമ്യരാക – ഏറ്റവും സ്പൃഹണീയരാകുവിൻ. ഭൂരിപാലകർ – ബഹുജനരക്ഷകർ.

[23] മൂവുരുൾ – തേരിന്റെ മൂന്നു ചക്രം. അശ്വിരഥം ത്രിചക്രോപേരുമാണെന്നു, നാലാംമണ്ഡലത്തിലും മറ്റും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു്. അത്തോദയത്താൽ – ആ ജലപ്രദമായ തേരിലൂടെ. ദ്രഷ്ടാക്കൾ – ക്രാന്തദർശികൾ. ഇജ്ജീവരിൽ – ഞങ്ങളുടെ അടുക്കൽ.