SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/swadeshabhimani-vp-cover.png
The Flower Seller, an oil on canvas painting by Diego Rivera (1886–1957).
ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​നം—ഒന്നു്

വൃ​ത്താ​ന്ത​സൂ​ച​ന​കൾ കു​റി​ച്ചെ​ടു​ത്താൽ മാ​ത്രം പോരാ; അവയെ പത്ര​ത്തിൽ വി​ള​മ്പു​ന്ന​തി​നു തക്ക​വ​ണ്ണം ‘പാക’പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം. ഇതു റി​പ്പോർ​ട്ടർ​മാ​രൊ​ക്കെ അവ​ശ്യം ചെ​യ്തേ കഴിയൂ. ഏതു​ത​രം റി​പ്പോർ​ട്ട​രും തന്റെ കൈ​ക്ക​ലു​ള്ള വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ ചെറിയ ‘ഖണ്ഡി​ക​കൾ’ ആക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തു പത്ര​ന​ട​ത്തിൽ​പ്പിൽ ഒരു പ്ര​ധാന കാ​ര്യ​മാ​ണു്. ഈ ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ ആണു് പത്ര​ത്തി​ന്റെ അം​ഗ​ങ്ങൾ. ഒരു ചുമരു കെ​ട്ടു​ന്ന​തി​നു് ഇഷ്ടി​ക​കൾ എങ്ങ​നെ​യോ, ഒരു പത്രം സജ്ജീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഖണ്ഡി​ക​കൾ അതേ​പ്ര​കാ​രം പ്ര​മാ​ണ​ഘ​ട​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വൃ​ത്താ​ന്ത​ങ്ങൾ ശേ​ഖ​രി​ക്കു​ന്ന റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ പക്കൽ​നി​ന്നു​ചെ​ല്ലു​ന്ന വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ​ക്കു പുറമേ, മറ്റൊ​രു വിധം ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ കൂടി പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ; ഇവയെ പത്രാ​ധി​പ​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ഈ രണ്ടു​ത​രം ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളും സ്വ​ഭാ​വ​തഃ ഭി​ന്ന​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നു ധരി​ക്കേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു: രണ്ടും ചെറിയ കു​റി​പ്പു​കൾ ആയി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന ഒരു സം​ഗ​തി​യെ അവ​യ്ക്കു സമാ​ന​ധർ​മ്മ​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു; മറ്റു സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ അവ ഭിന്ന ധർ​മ്മ​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​യാ​കു​ന്നു. റി​പ്പോർ​ട്ടർ പാ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി വി​ള​മ്പു​ന്ന ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ വെറും വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങൾ അട​ങ്ങി​യ​വ​യാ​ണു്; പത്രാ​ധി​പ​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ ആയു​ള്ള ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ പല​പ്പോ​ഴും വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള വി​മർ​ശ​ന​ങ്ങ​ളോ, ചി​ല​പ്പോൾ രാ​ജ്യ​ഭ​ര​ണ​സം​ബ​ന്ധ​മായ ഏതാൻ കണ​ക്കു​കൾ മാ​ത്ര​മോ, ചി​ല​പ്പോൾ അന്യ​ത്ര ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ സമാ​ഹ​രി​ച്ചു് വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യെ ക്ഷ​ണി​ക്കു​ന്ന ജ്ഞാ​പ​ക​ങ്ങ​ളോ ആയി​രി​ക്കും. ഈ വി​ധ​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ ഇല്ലാ​തെ ഒരു പത്ര​വും നട​ന്നു കാ​ണു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു പറയാം.

ചെറിയ ചെറിയ വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ​കൊ​ണ്ടു വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യെ ആകർ​ഷി​ക്കുക എന്ന​തു സാ​ധാ​ര​ണ​പ​ത്ര​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ, വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് പ്ര​തി​വാ​ര​പ​ത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു, കർ​ത്ത​വ്യ​മാ​യി​ട്ടു​കൂ​ടെ തീർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. സര​സ​മാ​യും, സാ​ര​വ​ത്താ​യും, സം​ക്ഷി​പ്ത​മാ​യും ഉള്ള വർ​ത്ത​മാന ഖണ്ഡ​ങ്ങൾ നി​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു വൃ​ത്താ​ന്ത​പ​ത്ര​ത്തോ​ളം, തദ്ദേ​ശ​വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ സം​തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​ന്നും, മറ്റൊ​രു​ത​രം പത്ര​ത്തി​നും ശക്തി​യി​ല്ലാ. സരസം, സാ​ര​വ​ത്തു് എന്ന വി​ശേ​ഷ​ണ​ങ്ങൾ; ചില പത്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ റി​പ്പോർ​ട്ടർ​മാർ സഭാ​യോ​ഗ​ന​ട​പ​ടി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി എഴു​തു​മ്പോൾ ഓരോരോ പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ചെ​യ്യു​മാ​റു​ള്ള വെറും വി​ശേ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ, വി​ചാ​രി​ച്ചു​പോ​ക​രു​തു്. ആ വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ, വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ സര​സ​വും, സാ​ര​വ​ത്തും ആയി​രി​ക്ക​ണം. വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങൾ എന്തൊ​ക്കെ​യാ​വാം? ബഹു​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു വി​നോ​ദ​മോ വി​ജ്ഞാ​ന​മോ നൽ​കു​ന്ന​തായ ഏതൊരു വർ​ത്ത​മാ​ന​വും സത്യാ​നു​രോ​ധേ​ന​യും സഭ്യ​മ​ര്യാ​ദ​യെ അനു​സ​രി​ച്ചും പ്ര​തി​വാ​ദി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. ആൾ തി​ങ്ങി​ന​ട​ക്കു​ന്ന ഒരു തെ​രു​വിൽ ഒരു കാളയോ കു​തി​ര​യോ വി​ര​ണ്ടോ​ടി​യ​താ​ക​ട്ടെ, ഒരു പു​ര​യ്ക്കു തീ കത്തി​യ​താ​ക​ട്ടെ, ഒരു ആക​സ്മി​ക​മ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യ​താ​ക​ട്ടെ, ഒരു നാ​ട​ക​മോ പന്തു​ക​ളി​യോ നട​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ, ഒരു​വ​നു ഒരു പ്ര​ശം​സാ​പ​ത്രം ലഭി​ച്ച​താ​ക​ട്ടെ—ഇങ്ങ​നെ പല സം​ഗ​തി​ക​ളും വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ​ക്കു വി​ഷ​യ​മാ​കാം. ഇവയെ എഴുതി ഫലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ ആശ്ര​യി​ച്ചി​രി​ക്കും. ഒരു പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു ഒന്നി​ല​ധി​കം പത്ര​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നാൽ, ഇവ​ത​മ്മിൽ വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങൾ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ എപ്പോ​ഴും മത്സ​ര​മു​ണ്ടാ​യി എന്നു വരാം. മറ്റു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ സാ​ധാ​രണ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന മത്സ​രം റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യെ അത്ര​ത്തോ​ളം അർ​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പത്ര​വാ​യ​ന​ക്കാർ പത്രം വി​ടുർ​ത്താൽ ആദ്യ​മാ​യി കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കു​ന്ന ‘സ്വ​ദേ​ശ​വാർ​ത്ത’ പം​ക്തി കു​റു​കി​യി​രു​ന്നാൽ അതൃ​പ്തി​യും; എത്ര​യും നീ​ണ്ടി​രി​ക്ക​ന്ന​താ​യി കണ്ടാൽ അന​ല്പ​മായ സന്തോ​ഷ​വും ഉണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ടു്. ഈ സ്ഥി​തി​ക്കു, റി​പ്പോർ​ട്ടർ​മാർ സ്വ​ന്തം പത്ര​ത്തി​ന്റെ അഭ്യു​ദ​യ​ത്തി​ലും സ്വ​ന്തം അഭി​വൃ​ദ്ധി​യി​ങ്ക​ലും താ​ല്പ​ര്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ന്നി​രി​ക്കിൽ, അവർ​ക്കു വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങൾ ശേ​ഖ​രി​ച്ചു് വാ​യ​ന​ക്ക​രെ ആകർ​ഷി​ക്കാൻ തക്ക രീ​തി​യിൽ എഴുതി ഫലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു എത്ര വളരെ ശ്ര​ദ്ധ​വെ​ച്ചാ​ലും അതു അധി​ക​മാ​യി​പ്പോ​യി എന്നു ആക്ഷേ​പം വരു​ക​യി​ല്ല. മത്സ​ര​മു​ള്ള​പ്പോൾ പത്രാ​ധി​പ​ന്മാർ റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളെ എത്ര​യോ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യും നി​ഷ്കർ​ഷ​മാ​യും പരി​ശോ​ധി​പ്പാ​നും, അവ മറ്റു പത്ര​ങ്ങ​ളോ​ടു കി​ട​നിൽ​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവർ​ക്കു റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അഭി​മാ​നം കു​റ​വാ​നും ഇട​യാ​കു​ന്ന​താ​കു​ന്നു.

ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കു് ആവ​ശ്യ​മാ​യു​ള്ള​തു് അതിൽ അട​ക്കേ​ണ്ട​തായ ‘വക’കൾ ആകു​ന്നു. ഈ ‘വക’കൾ എവി​ടെ​നി​ന്നാ​ണു് ലഭി​ക്കുക? പത്ര​ക്കാ​രൻ തന്റെ മനോ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു വി​ടു​ന്ന​വ​യാ​ണോ? അവൻ എങ്ങ​നെ​യാ​ണു് എല്ലാ സം​ഗ​തി​ക​ളെ​യും അറി​യു​ന്ന​തു്? പത്ര​റി​പ്പോർ​ട്ടർ​മാർ സർ​വ്വ​ജ്ഞ​ന്മാ​രും സർ​വ്വ​സാ​ക്ഷി​ക​ളും ആകു​ന്നു​വെ​ന്നു് ചി​ലർ​ക്കു തോ​ന്നി​പ്പോ​യേ​ക്കാം. വാ​സ്ത​വം അങ്ങ​നെ​യ​ല്ല. പത്ര​ത്തിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ക്കു​ന്ന വാർ​ത്ത​കൾ എല്ലാം റി​പ്പോർ​ട്ടർ സ്വ​ന്തം കണ്ണാ​ലേ കണ്ടവ ആയി​രി​ക്ക​യി​ല്ല; പലേ സം​ഗ​തി​ക​ളി​ലും അവ​ന്നു അറിവു കി​ട്ടു​ന്ന​തു അന്യ​ന്മാർ വഴി​യാ​യി​ട്ടാ​ണു്. എന്നാൽ ഇപ്ര​കാ​രം ലഭി​ക്കു​ന്ന അറി​വു​ക​ളെ ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിൽ അവൻ നല്ല മുൻ​ക​രു​തൽ വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നാൽ, എല്ലാ വാർ​ത്ത​ക​ളും അവൻ​ത​ന്നെ കണ്ണാ​ലെ കണ്ടു് കഥി​ച്ച​തു​പോല വി​ചാ​രി​ക്കാം. ഒരു സം​ഗ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി റി​പ്പോർ​ട്ടർ​ക്കു അനു​ഭ​വ​ത്താൽ അറി​വി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, അതു കണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​വ​നെ​യോ, അതു സം​ബ​ന്ധ​മായ വാ​സ്ത​വ​വി​വ​ര​ങ്ങൾ കൈ​വ​ശ​മു​ള്ള​വ​നെ​യോ തി​ര​ഞ്ഞു​പി​ടി​ച്ചു്, ആ വഴി​ക്കു വേണ്ട വി​വ​ര​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഗ്ര​ഹി​പ്പാൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. അതതു സം​ഗ​തി​യു​ടെ സാ​ര​ഭാ​ഗ​ത്തെ ഗ്ര​ഹി​പ്പാൻ തക്ക സാ​മർ​ത്ഥ്യം അവ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം; അന്യ​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നു ലഭി​ക്കു​ന്ന അറി​വു​ക​ളിൽ അനാ​വ​ശ്യ​മായ പലതും കലർ​ന്നി​രി​ക്കാം; ഇവയെ തള്ളി​ക്ക​ള​യാ​നും വേ​ണ്ട​തു​മാ​ത്രം ഏടു​പ്പാ​നും, പക്ഷ​പാ​തം കൂ​ടാ​തെ​യി​രി​പ്പാ​നും അവൻ ശ്ര​ദ്ധ​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാൽ, തന്റെ വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി പത്രാ​ധി​പർ​ക്കോ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കോ വെ​റു​പ്പു തോ​ന്നാൻ കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല. ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു വകകൾ സം​ഭ​രി​പ്പാൻ, റി​പ്പോർ​ട്ടർ​ക്കു്, സർ​ക്കാർ ജീ​വ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി നി​ശ്ച​യ​മാ​യും പരി​ച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. പോ​ലീ​സ് ജീ​വ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി വി​ശേ​ഷി​ച്ചും ഇട​പ​ഴ​ക​ണം. പൊ​തു​വിൽ സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ആരു​ടെ​യൊ​ക്കെ പക്കൽ​നി​ന്നു് അറി​യാൻ കഴി​യു​മോ, അവ​രെ​യൊ​ക്കെ ദി​വ​സം​തോ​റും കണ്ടു് പ്ര​ശ്നം ചെ​യ്യ​ണം. പോ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷൻ, മജി​സ്ട്രേ​റ്റ് കോടതി, റവ​ന്യൂ​ക​ച്ചേ​രി, ആശു​പ​ത്രി, തീ​വ​ണ്ടി ആപ്പീ​സ്, മറ്റു പൊ​തു​വക സ്ഥ​പ​ന​ങ്ങൾ—ഇങ്ങ​നെ നാ​നാ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും ചെ​ന്നു്, അവ​യി​ലെ ജീ​വ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി സം​ഭാ​ഷ​ണം ചെ​യ്തു്, പുതിയ വാർ​ത്ത​കൾ ഗ്ര​ഹി​പ്പാൻ എപ്പോ​ഴും താ​ല്പ​ര്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യി​രി​ക്ക​ണം. ആ ജീ​വ​ന​ക്കാ​രെ അവ​രു​ടെ ആപ്പീ​സു​ക​ളിൽ ചെ​ന്നു കാ​ണു​ന്ന​തു യു​ക്തം അല്ലെ​ന്നി​രി​ക്കു​മ്പോൾ, അവ​രു​ടെ ഗൃ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ പോയി അവ​രു​ടെ അവസരം നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ടു സം​സാ​രി​ക്ക​ണം. ചിലർ യാ​തൊ​രു ഭയവും കൂ​ടാ​തെ, വാർ​ത്ത​കൾ പറ​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും; ചിലർ ഭയ​ശീ​ല​ന്മാ​രാ​യി​ട്ടു തു​റ​ന്നു പറ​ക​യി​ല്ല. മറ്റു​ചി​ലർ വാ​സ്ത​വ​ത്തെ മറ​ച്ചു​വെ​യ്ക്കും; വേറെ ചിലർ മനഃ​പൂർ​വ്വം വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ന്നു വി​പ​രീ​ത​മാ​യി പറയും; ഇനി​യും ചിലർ കേൾ​വി​യെ മാ​ത്രം അധി​ഷ്ഠാ​ന​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് അവ്യ​ക്ത​മാ​യി വല്ല​തും പറയും. ഇത്ത​ര​ത്തിൽ പല മാ​തി​രി ആളു​ക​ളോ​ടൊ​ക്കെ സം​സാ​രി​ച്ചു​വേ​ണം വാ​സ്ത​വം ഇത്ര, അവാ​സ്ത​വം ഇത്ര, എന്നു വി​വേ​ചി​പ്പാൻ തക്ക ബു​ദ്ധി​കൗ​ശ​ലം റി​പ്പോർ​ട്ടർ​ക്കു ഇല്ലെ​ന്നി​രി​ക്കിൽ, അവനും പത്ര​വും എത്ര എളു​പ്പ​ത്തിൽ അബ​ദ്ധ​ക്കു​ണ്ടിൽ പതി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്! ആളു​ക​ളു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നു​ള്ള ബു​ദ്ധി​ചാ​തു​ര്യം റി​പ്പോർ​ട്ടർ​ക്കു് ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നാൽ, അബ​ദ്ധ​ത്തിൽ ചെ​ന്നു ചാ​ടു​ക​യി​ല്ല. വാ​സ്ത​വം പറ​യു​ന്ന ശീ​ല​മു​ള്ള​വ​രോ​ടു പ്ര​ശ്നം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ ഉടൻ മറു​പ​ടി കി​ട്ടു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടാം; സന്ദേ​ഹ​പ്പെ​ടാൻ ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല. തു​റ​ന്നു​പ​റ​യാൻ മടി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടു കു​റേ​ക്കൂ​ടെ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ ചെ​യ്തു് വാ​സ്ത​വ​ങ്ങൾ ഒക്കെ പുറമെ വരു​ത്താം. ചി​ല​രോ​ടു കുറെ അധികം സം​സാ​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നേ​ക്കും ഒരു സം​ഗ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി അല്പ​സ്വ​ല്പം വല്ല അറി​വും കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നാൽ മു​ഴു​വൻ അറി​വാ​നും വാ​സ്ത​വ​നിർ​ണ്ണ​യം ചെ​യ്യാ​നും, ചില തര​ക്കാ​രോ​ടു താൻ കേ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​തി​ന്നു് നേരെ വി​പ​രീ​ത​മായ ഒരു സം​ഭ​വ​ത്തെ സം​ഭാ​വ​നം ചെ​യ്തും​കൊ​ണ്ടു പ്ര​ശ്നം ചെ​യ്യേ​ണ്ട​താ​യി​രി​ക്കും. ചി​ല​രോ​ടു ഇല്ലാ​ത്ത സം​ഗ​തി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോൾ അവർ ആ അവാ​സ്തവ സംഗതി പത്ര​ത്തിൽ കാ​ണ​രു​ത​ല്ലോ എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു, വാ​സ്ത​വം കൊ​ണ്ടു അവാ​സ്ത​വ​ത്തെ നി​ഷേ​ധി​ക്കും. ചി​ല​രോ​ടു സ്വ​കാ​ര്യ​സം​ഗ​തി​ക​ളേ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ക്കാൻ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു് ക്ര​മേണ സർ​ക്കാർ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ കട​ന്നു​കൂ​ടാം. ഇങ്ങ​നെ പല​മാ​തി​രി പ്ര​കൃ​തി​ക്കാ​രോ​ടും പെ​രു​മാ​റേ​ണ്ട സമ്പ്ര​ദാ​യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ശീ​ലി​ച്ച​വ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന പക്ഷം, റി​പ്പോർ​ട്ടർ​ക്കു് തന്റെ പ്ര​വൃ​ത്തി​യിൽ വിജയം ലഭി​ക്കു​വാൻ പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ല. ഇതി​ലേ​ക്കു് സാ​മർ​ത്ഥ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു്, വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങൾ ശേ​ഖ​രി​പ്പാൻ കൊ​ള്ളു​ക​യി​ല്ല; വെറും സ്വ​ന​ഗ്രാ​ഹി​യ​ന്ത്ര​ത്തി​ന്നൊ​പ്പം, സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ തു​ട​ങ്ങിയ നട​പ​ടി​ക​ളെ പ്ര​തി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കാ​നേ കൊ​ള്ളൂ. ഏതു​വി​ധ​ത്തി​ലാ​യാ​ലും, വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ​ക്കു​ള്ള ‘വക’കൾ ശേ​ഖ​രി​ക്കു​മ്പോൾ, കാ​ര്യ​സാ​ര​ത്തിൽ കട​ന്നു ചെ​ല്ലു​വാ​നു​ള്ള സാ​മർ​ത്ഥ്യം റി​പ്പോ​ട്ടർ​ക്കു പഴ​മ​പ​രി​ച​യ​ത്താൽ സി​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. അതു ഗ്ര​ഹി​പ്പാൻ കഴി​യാ​തെ, സ്വ​കാ​ര്യ​ത​ല്പ​ര​ന്മാ​രായ ആളു​ക​ളു​ടെ കു​ടു​ക്കിൽ പെ​ടു​വാ​നി​ട​വ​രു​ന്ന​തു ആശം​സ്യ​മ​ല്ല. ജന​ശ്രു​തി​ക​ളെ നി​ശ്ച​യ​ഗർ​ഭ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ക്കു​ക​യോ; നി​ശ്ച​യ​മായ സം​ഗ​തി​ക​ളെ ജന​ശ്രു​തി​യാ​യി പറകയോ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു യു​ക്ത​മ​ല്ല​താ​നും. ചി​ല​പ്പോൾ സം​ശ​യ​ഗ്ര​സ്ത​മായ സം​ഗ​തി​ക​ളെ കേൾ​വി​ക​ളാ​യി പ്ര​സ്താ​വി​ക്കു​ന്ന​തും തീരെ അവി​ഹി​ത​മായ സമ്പ്ര​ദാ​യ​മാ​ണു്. “രാ​മ​മേ​നോൻ മരി​ച്ചു​പോ​യ​താ​യി കേൾ​ക്കു​ന്നു”—എന്നൊ​രു വാർ​ത്ത വാ​സ്ത​വാ​നു​രോ​ധേന ഉള്ള​താ​യി​രു​ന്നാൽ, ‘കേൾ​ക്കു​ന്നു’വി​ന്നു ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല; സം​ശ​യ​ഗ്ര​സ്ത​മാ​ണെ​ങ്കിൽ ഇത്ര ഗൗ​ര​വ​പ്പെ​ട്ട ഒരു സം​ഗ​തി​യെ സം​ശ​യ​നി​വാ​ര​ണം വരു​ത്തി​യ​തി​നു​മേൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചാൽ​മ​തി​യാ​കും. അല്ലാ​തെ ആ വാർ​ത്ത​യു​ടെ വാ​സ്ത​വാ​വ​സ്ഥ​യെ ഭാ​ഗ്യ​പ​രി​ക്ഷ​യ്ക്കു അധീ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു ഒരി​ക്ക​ലും യു​ക്ത​മ​ല്ല; ന്യാ​യ​വു​മ​ല്ല.

വൃ​ത്താ​ന്ത​ഖ​ണ്ഡി​ക​കൾ അല്ലെ​ങ്കിൽ, വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ എഴു​തു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കു​ള്ള വകകൾ ശേ​ഖ​രി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ പി​ന്നീ​ടു ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു്, വർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തെ ഒരു ഉചി​ത​മായ രൂ​പ​ത്തിൽ പ്ര​തി​ബിം​ബി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. സം​ഗ​തി​ക​ളൊ​ക്കെ, നട​ന്ന​ക്ര​മ​ത്തിൽ വി​വ​രി​ക്ക​ണം. പറ​യേ​ണ്ട​തൊ​ക്കെ അന്യൂ​ന​മാ​യി വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​വാൻ കഴി​യു​ന്ന വാ​ക്യ​ങ്ങൾ ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​ണം. വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ സം​ക്ഷി​പ്ത​സാ​ര​മാ​യും രമ​ണീ​യ​മാ​യും ഇരി​ക്ക​ണം. ഖണ്ഡി​ക​യ്ക്കു ചേർ​ന്ന​തായ ഒരു തല​വാ​ച​ക​വും ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​ണം. ഈ തല​വാ​ച​കം വരി​യു​ടെ നടു​വി​ല​ല്ലാ നാ​ട്ടേ​ണ്ട​തു്; വരി​യു​ടെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ ഇട​ത്ത​റ്റ​ത്തു എഴുതി, ഒരു രോ​ധി​നി​ചി​ഹ്ന​മായ ചെറിയ വര​യി​ട്ടു് അതിനെ തു​ടർ​ന്നു് വർ​ത്ത​മാ​നം എഴു​തു​ക​യാ​ണു് സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യം. തല​വാ​ച​കം, വർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം.ഇന്ന​താ​ണെ​ന്നു പ്ര​ഥ​മ​തഃ തോ​ന്നി​ക്കു​മാ​റോ അല്ലെ​ങ്കിൽ വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ അതി​ലേ​ക്കു ആകർ​ഷി​ക്കു​മാ​റോ ആയി​രി​ക്ക​ണം. ഒരുവൻ വെ​ള്ള​ത്തിൽ​വീ​ണു് മു​ങ്ങി​മ​രി​ച്ചു എന്ന സം​ഭ​വ​ത്തെ കഥി​ക്കു​ന്ന​താ​ണെ​ങ്കിൽ, അതിനു ‘മു​ങ്ങി​മ​ര​ണം’ എന്ന രീ​തി​യിൽ തല​വാ​ച​കം എഴു​തു​ക​യ​ല്ലാ​തെ, ‘ഒരു വി​ശേ​ഷം’ എന്നോ ‘ജല​ക്രീഡ’ എന്നോ മറ്റൊ അസം​ബ​ന്ധ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള തല​വാ​ച​കം വയ്ക്ക​രു​തു്. ‘എന്നാൽ’ എങ്കി​ലും ‘വീ​ണ്ടും’ മു​ത​ലായ പദ​ങ്ങൾ വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​മ്പിൽ​വെ​ച്ചു തൊ​ടു​ത്തു​കെ​ട്ടി വർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തെ ദുർ​ഗ്ര​ഹ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ വള​ച്ചു​പൊ​ള​ച്ചു പറ​യു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യം തീരെ വർ​ജ്ജ്യ​മാ​ണു്. സ്വ​ഭാ​ഷാ​പ​ദ​ങ്ങൾ യഥേ​ച്ഛം ലഭി​ക്കു​ന്നെ​ട​ത്തു അന്യ​ഭാ​ഷാ​പ​ദ​ങ്ങ​ളെ കു​ത്തി​ച്ചെ​ലു​ത്തി​യും ഭം​ഗി​ക്കു​വേ​ണ്ടി അനാ​വ​ശ്യ​മായ പഴ​മൊ​ഴി​കൾ നി​റ​ച്ചും വർ​ത്ത​മാ​ന​മെ​ഴു​തു​ന്ന​തു തീരെ അക്ഷേ​പ​യോ​ഗ്യ​മാ​കു​ന്നു. ഇതാ പകർ​ക്കു​ന്ന വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ളെ നോ​ക്കുക:

ശ്രീ​വർ​ദ്ധ​ന​പു​രം

കാ​ലാ​വ​സ്ഥ

“വേ​ന​ലി​ന്റെ കാ​ഠി​ന്യം പരി​ത​പ്ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ ദേ​ഹ​സൗ​ഖ്യം അത്ര സു​ഗ​മ​മ​ല്ല. കൂ​പ​ത​ടാ​ക​ങ്ങ​ളിൽ ജലം കർ​ദ്ദ​മ​സ​മ്മി​ളി​ത​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. തേങ്ങ അനേ​ക​ദുർ​ല്ല​ഭ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. തന്നി​മി​ത്തം വെ​ളി​ച്ചെ​ണ്ണാ​ദി​കൾ​ക്കും വി​ല​കൂ​ടു​ത​ലാ​ണു്. ആടു​മാ​ടു​ക​ളും അഹാ​ര​പ​ത്ര​ങ്ങൾ കി​ട്ടാ​തെ ശബ്ദോൽ​പാ​ദ​ന​ത്തി​ന്നു പോലും ശക്തി​യെ​ന്നി​യെ ഉറ​ക്കം തൂ​ങ്ങു​ന്നു…”

(‘സു​ജ​നാ​ന​ന്ദി​നി’, 1906 ഫെ. 2-നു)

എറ​ണാ​കു​ളം

“പ്രി​യ​പ​ത്രാ​ധി​പ​സ്സാ​റെ, നമ്മു​ടെ മാ​രു​ത​ഭ​ഗ​വാ​ന്റെ ഉപ​ദ്ര​വം ഈയിടെ ഇവിടെ കുറെ കല​ശ​ലു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. ഇദ്ദേ​ഹം അധി​ക​മാ​യി ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കു​ന്ന​തു് ഡർബാർ റോ​ഡി​ന്ന​രു​കിൽ പടി​ഞ്ഞാ​റോ​ട്ട​ഭി​മു​ഖ​മാ​യി ഇരി​ക്കു​ന്ന ഷാ​പ്പു​കാ​രെ​യും മറ്റു​മാ​ണു്, കാരണം എന്താ​ണെ​ന്നു് സാ​റ​റി​ഞ്ഞു​വോ? മി​സ്റ്റർ വാ​യു​വി​ന്റെ ശക്തി തടു​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി നിന്ന തെ​ങ്ങു​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം ഉന്മൂ​ല​നാ​ശം ചെ​യ്തി​ല്ലേ? പി​ന്നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ തു​ള്ള​രു​തെ? കാ​ളെ​ജു കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ളു​ടെ പഴയ ഓടുകൾ താൻ കുറെ അധികം പു​തു​താ​ക്കി​ച്ചു. മഴയും ഒട്ടും കു​റ​വ​ല്ല.”

(‘കേ​ര​ള​താ​രക’, 1911 ജൂൺ 30-നു)

അമ്പ​ല​പ്പുഴ

“മഴ​യു​ടെ ഉപ​ദ്ര​വ​ത്താൽ വളരെ നഷ്ട​ങ്ങൾ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. തണു​പ്പോ അസ​ഹ​നീ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇപ്പോ​ഴും വെ​ള്ളം പൊ​ങ്ങി​വ​രു​ന്ന​തു പാ​ത്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നും അടു​പ്പിൽ എന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തി​ലാ​ണു് കലാ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്…”

(‘മല​യാ​ളി’, 1911 ജൂലൈ 26-നു)

ഇക്കാ​ണി​ച്ച​വ​യിൽ, ഒന്നാ​മ​ത്തേ​തു, തൽ​ക്കർ​ത്താ​വി​നു സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​ങ്കൽ ‘മോഹം’ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു് പദാർ​ത്ഥ​ജ്ഞാ​നം ഇല്ലാ​തെ, വാ​ച​ക​പു​ഷ്ടി​ക്കു​വേ​ണ്ടി സം​സ്കൃ​ത​പ​ദ​ങ്ങൾ നി​റ​ച്ചു് പണ്ഡി​ത​മാ​നി​ത​യെ കാ​ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ലേ​ഖ​ന​മാ​ണു്. രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തിൽ, തൽ​ക്കർ​ത്താ​വു ഫലി​ത​മാ​യി എഴു​തു​ന്നു എന്നു ഭ്ര​മി​ച്ചു്, ചില ഗോ​ഷ്ടി​കൾ കാ​ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മൂ​ന്നാ​മ​ത്തേ​തിൽ, ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലെ ഒരു പഴ​മൊ​ഴി​യെ മല​യാ​ള​ത്തിൽ തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്തു്, വാ​ച​ക​ഭം​ഗി​ക്കു ഉത​കു​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു്, അസം​ബ​ന്ധ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു; ഇതി​ന്റെ അർ​ത്ഥം വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു് സു​ഗ്ര​ഹ​വു​മ​ല്ല. ‘സാറെ’, ‘പത്രാ​ധ​പ​ച്ചേ​ട്ടാ’, ‘അനിയ’, ഹേ​ഹേ​പ​ത്രാ​ധി​പർ​സ്സാ​റേ, ‘ഓഹോ പൊ​ന്നു​ചേ​ട്ടാ’, ‘കേ​ട്ടി​ല്ലേ സാറെ’, ‘എന്താ​ണെ​ന്ന​ല്ലെ സാറെ’, എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ‘പാ​യ്യാര’വാ​ക്കു​ക​ളെ ചേർ​ത്തു് വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ രചി​ക്കു​ന്ന​തും, അവയെ അതേ​വി​ധം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തും, പത്ര​ത്തിൽ സാ​ഹി​ത്യ​ര​സി​ക​ത​യെ പോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല; സാ​ഹി​ത്യ​ദൂ​ഷ​ക​മാ​യി​രി​ക്കും താനും.

ഒരു വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു് ഏതു രീ​തി​യി​ലെ​ങ്കി​ലും എഴു​തി​ത്ത​ള്ളി​യാൽ മതി​യെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്ക​രു​തു്; ഒരു ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തെ എത്ര വി​ചി​ത്ര​മായ രീ​തി​യിൽ രചി​ക്കേ​ണ​മെ​ന്നു് നി​ഷ്കർ​ഷ​യു​ണ്ടോ, അതി​ന്മ​ണ്ണം തന്നെ, ഒരു ചെറിയ വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പും വി​ചി​ത്ര​ബ​ന്ധ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തു​ര​വി​വർ​മ്മ​ത്ത​മ്പു​രാ​ന്റെ ചി​ത്ര​പ​ട​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​മ്പോൾ മന​സ്സി​നു് എന്തൊ​രു ആഹ്ലാ​ദം, ഉണ്ടാ​കു​ന്നു​വോ അതേ​പ്ര​കാ​രം ഉള്ള ഒരു ആഹ്ലാ​ദം, ഒരു നല്ല ഉപ​ന്യാ​സം വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ഴും, ഉണ്ടാ​കേ​ണ്ട​താ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തു് വി​ദ്യാ​നൈ​പു​ണ്യ​ത്തി​നൊ​പ്പം, ഉപ​ന്യാ​സ​കർ​ത്താ​വി​ന്നു ഗദ്യ​ര​ച​നാ​നൈ​പു​ണ്യം ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അദ്ദേ​ഹം ഒരു ചി​ത്ര​പ​ട​ത്തിൽ ഒര​റ്റ​ത്തു ഒരു ചെറിയ താ​മ​ര​പ്പൂ​വോ ലതയോ വര​ച്ചാൽ അതു​കൂ​ടി മനോ​ജ്ഞ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, പത്ര​ത്തി​ലെ ഒരു വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പി​നേ​യും മനോ​ജ്ഞം ആക്കു​വാൻ കഴി​യു​ന്ന​താ​ണു്. ചി​ത്ര​ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നൊ​പ്പം​ത​ന്നെ പത്ര​ലേ​ഖ​ന​വും ഒരു കലാ​വി​ദ്യ​യാ​ണെ​ന്നു ധരി​ക്കേ​ണ്ട​തും, ആ വി​ദ്യ​യു​ടെ പ്ര​ഖ്യാ​തി​ക്കു​ത​ന്നെ പത്ര​ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ ശ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ട​തും ആകു​ന്നു. ചി​ത്ര​ലേ​ഖ​കൻ ഒരാ​ളു​ടെ സ്വ​രൂ​പം വര​ക്കു​മ്പോൾ, കണ്ണു്, മൂ​ക്കു്, ചെവി മു​ത​ലായ അം​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു ഉചി​ത​മായ പരി​മാ​ണ​ങ്ങ​ളെ നി​ശ്ച​യി​ക്കു​ന്നു; അതി​ന്മ​ണ്ണം, പത്ര​ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രും തങ്ങ​ളു​ടെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളി​ലെ വി​ഷ​യ​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു തമ്മിൽ ചേർ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​യി​രി​പ്പാൻ ശ്ര​ദ്ധ​വെ​ക്ക​ണം. ചി​ത്ര​ലേ​ഖ​കൻ ഒരു സ്വ​രൂ​പ​ത്തി​ന്നു കയ്യോ, കാലോ, കണ്ണോ, മൂ​ക്കോ, മറ്റു ഏതെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു അംഗമോ ഇല്ലാ​തെ വര​ച്ചു​വെ​ച്ചാൽ അതു എത്ര ദുർ​ദ്ദർ​ശ​ന​മാ​യി കാ​ണു​മോ, അതി​ന്മ​ണ്ണം​ത​ന്നെ ഒരു പത്ര​ലേ​ഖ​കൻ തന്റെ ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തെ വി​ഷ​യ​പ​രി​പൂർ​ത്തി​വ​രു​ത്താ​തെ എഴു​തി​യാൽ, അതു വാ​യി​പ്പാൻ കൊ​ള്ള​രു​താ​ത്ത​താ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. പി​ന്നെ​യും ഒരു ചി​ത്ര​ലേ​ഖ​കൻ തന്റെ വർ​ണ്ണ​ങ്ങ​ളെ ചേ​രും​പ​ടി ചേർ​ത്തി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ആ ചി​ത്രം വാ​സ്ത​വ​ത്തെ പ്ര​തി​ബിം​ബി​ക്കാ​ത്ത​താ​യോ, മറ്റൊ​ന്നി​നെ ആശ​ങ്കി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യോ വരാ​വു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ഒരു പത്ര​ലേ​ഖ​കൻ തന്റെ വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഉചി​ത​പ​ദ​ങ്ങ​ളെ​യ​ല്ലാ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ, വർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം മാ​റി​യോ മറി​ഞ്ഞോ അർ​ത്ഥ​മാ​യേ​ക്കു​മെ​ന്നും ഓർ​മ്മ​വെ​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. മാ​തൃ​ക​യായ ഒരു ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ, പറ​യേ​ണ്ട സം​ഗ​തി​ക​ളെ​യൊ​ക്കെ, സം​ഭ​വ​ക്ര​മ​ത്തിൽ, ഉചി​ത​പ​ദ​ങ്ങ​ളാൽ, പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്ക​ണം; വാ​ക്യ​ങ്ങൾ സം​ക്ഷി​പ്ത​ങ്ങ​ളാ​യു​മി​രി​ക്ക​ണം; വാ​ക്കു​ക​ളെ ചു​രു​ക്കുക നി​മി​ത്തം അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു യാ​തൊ​രു ഹാ​നി​യും വന്നി​രി​ക്ക​രു​തു്; പരി​വാ​ഹി​ത്വ​ദോ​ഷ​ത്തെ ഉല്പാ​ദി​ക്കു​മാ​റു​ള്ള അനാ​വ​ശ്യ​പ​ദ​ങ്ങ​ളോ വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളോ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തി​രി​ക്ക​യു​മ​രു​തു്. കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​കൾ ആളാ​ന​പൂ​ച്ച​ക​ളു​ടെ രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ ചു​മ​രിൽ വര​യ്ക്കു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യം ഇതി​ലേ​ക്കു പറ്റു​ക​യി​ല്ല; ചി​ത്ര​മെ​ഴു​ത്തു​വി​ദ്യ​യു​ടെ പ്ര​മാ​ണ​ത​ത്വ​ങ്ങ​ളെ പഠി​ച്ചു​ശീ​ലി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​രു​ടെ സമ്പ്ര​ദാ​യ​മാ​ണു് ആവ​ശ്യം; അതി​ന്നു സാ​ഹി​ത്യ​ശാ​സ്ത്ര​ത​ത്വ​ങ്ങ​ളു​ടെ അറി​വും, എഴു​തി​ശ്ശീ​ല​വും ഉണ്ടാ​യാ​ലേ, സാ​ധ്യ​മാ​വൂ.

വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ എഴു​തു​ന്ന റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ പരീ​ക്ഷി​പ്പാൻ ഉത്ത​മ​മായ മാർ​ഗ്ഗം, ചി​ല​പ്പോൾ അക​സ്മാൽ സം​ഭ​വി​ക്കാ​റു​ള്ള കു​തി​ര​പ്പി​ണ​ക്കം, വണ്ടി​മ​റി​ഞ്ഞ​പ​ക​ടം മു​ത​ലായ ആപ​ത്തു​ക​ളെ വി​വ​രി​ച്ചെ​ഴു​തു​ക​യാ​ണു്. ഈവക അപ​ക​ട​ങ്ങൾ നഗ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി സം​ഭ​വി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. റി​പ്പോർ​ട്ടർ ഈ അപ​ക​ട​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ശരി​യായ അറി​വു​ക​ളൊ​ക്കെ ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നും, അതിലെ മു​ഖ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ഇന്ന​വ​യെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നും, അവ വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ ആകർ​ഷി​ക്ക​ത്ത​ക്ക രീ​തി​യിൽ എഴു​തീ​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നും, ലേഖനം വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ ആ അപകടം വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ കൺ​മു​മ്പിൽ സം​ഭ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ അവനു അർ​ത്ഥ​ഗ്ര​ഹം ഉണ്ടാ​കു​മോ എന്നും വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൊ​ണ്ടു നിർ​ണ്ണ​യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​വു​ന്ന​താ​ണു്. താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്ന ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​നം നോ​ക്കുക:

“വീണു ഞെ​രി​ഞ്ഞു—ചൊ​വ്വാ​ഴ്ച വൈ​കി​യ​തിൽ പി​ന്നെ പു​ത്തൻ​ക​ച്ചേ​രി​ക്കു സമീ​പ​മു​ള്ള പഴയ റോ​ട്ടി​ന്റെ തി​രി​വിൽ​വെ​ച്ചു ഒരു അപകടം സം​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. നേരം ഇരു​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, അപകടം കുറെ ഭയ​ങ്ക​ര​മാ​യി​ട്ടു​ത​ന്നെ തീർ​ന്നി​രു​ന്നു. അതിൽ​പെ​ട്ട​വർ​ക്കു ഏറെ കഷ്ട​പ്പാ​ടി​നും കാ​ര​ണ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അപകടം പറ്റി​യ​തു് മി​സ്റ്റർ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ, മി​സ്റ്റർ പിള്ള കച്ചേ​രി വി​ട്ടു മട​ങ്ങി​പ്പോ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു; മേ​ല്പ​റ​ഞ്ഞ പഴയ റോ​ട്ടി​ന്റെ തി​രി​വിൽ എത്തി​യ​പ്പോൾ, മി​സ്റ്റർ പി​ള്ള​യു​ടെ വണ്ടി​യിൽ പൂ​ട്ടി​യി​രു​ന്ന കുതിര ആ തി​രി​വിൽ നാ​ട്ടീ​ട്ടു​ള്ള വഴി​കാ​ട്ടി​സ്തം​ഭം കണ്ടു് പെ​ട്ട​ന്നു പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചു വി​ര​ണ്ടോ​ടി അടു​ത്തൊ​രു കയ്യാ​ല​യിൽ ചെ​ന്നു കയറി വണ്ടി​യും കൊ​ണ്ടു മറി​യു​ക​യും വണ്ടി​ക്ക​ക​ത്തി​രു​ന്ന മി​സ്റ്റർ പിള്ള ഊക്കോ​ടെ താ​ഴ​ത്തു​വീ​ഴു​ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നി​ട്ടും, കുതിര പി​ടി​ച്ച​ടി​ച്ചു എഴു​ന്നേ​റ്റു തകർ​ന്ന വണ്ടി​യും വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഓടി വീ​ണ്ടും തട്ടി​മു​ട്ടി വീണു. രണ്ടാ​മ​തു വീണതു ഒരു പി​ലാ​മ​ര​ത്തിൽ​ച്ചെ​ന്നു മു​ട്ടി​യ​തു​നി​മി​ത്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇതോ​ടു​കൂ​ടി വണ്ടി തവി​ടു​പൊ​ടി​യാ​യി. ഇതി​നി​ട​യ്ക്കു, വേ​റൊ​രു വണ്ടി പിറകെ വന്നു​ചേർ​ന്നു. അതിലെ വണ്ടി​ക്കാ​രൻ ശങ്കു എന്ന​വൻ റോ​ട്ടിൽ മി​സ്റ്റർ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടു്, മി​സ്റ്റർ പി​ള്ള​യെ താ​ങ്ങി​യെ​ടു​ത്തു്, തന്റെ വണ്ടി​ക്ക​ക​ത്തു കി​ട​ത്തി. മി​സ്റ്റർ പി​ള്ള​യു​ടെ വീടു് മേ​ക്കേ​പ​ട്ട​ത്തു വി​ശ്വ​നാ​ഥ​പു​ര​ത്തു് ആണു്; മൂ​ന്നു​നാ​ഴിക ദൂ​ര​മു​ണ്ടു്. മി​സ്റ്റർ പി​ള്ള​യെ ഡാ​ക്ടർ വന്നു​ക​ണ്ടു് വളരെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു് ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു പരി​ശോ​ധി​ച്ചു് ചി​കി​ത്സി​ക്കു​ന്നു. പരി​ശോ​ധ​ന​യിൽ, മി​സ്റ്റർ പി​ള്ള​യ്ക്കു വളരെ കഠി​ന​മായ മു​റി​വു​കൾ തല​യി​ലും പു​റ​ത്തും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് ഡാ​ക്ടർ കണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.”

ഇത്ത​രം വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ പല​പ്പോ​ഴും പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണാ​റു​ണ്ടു്. ഇതി​ന്റെ ന്യൂ​ന​ത​ക​ളെ പരി​ഹ​രി​ച്ചു് തി​രു​ത്തി എഴു​തും​മു​മ്പാ​യി ചില ആക്ഷേ​പ​ങ്ങൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാം. വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ എഴു​തു​മ്പോൾ ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ ഒന്നാ​മ​താ​യി ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ ആകർ​ഷി​ക്കു​വാൻ തക്ക​തും വി​ഷ​യ​ത്തി​നു ചേർ​ന്ന​തു​മായ ഒരു തല​വാ​ച​കം വെ​യ്ക്കു​ക​യാ​ണു് എന്നു് മു​മ്പു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. ഇവിടെ കാ​ണി​ച്ച​തായ ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ തല​വാ​ച​കം “വീ​ണു​ഞെ​രി​ഞ്ഞു” എന്നാ​ണു്. ഇതു വാ​യി​ച്ചാൽ, അപകടം സം​ഭ​വി​ച്ച ആളുടെ പേരിൽ അനു​ക​മ്പ ഉദി​ക്കു​ന്ന​തി​ല​ധി​കം ഹാ​സ്യ​ര​സം തോ​ന്നു​വാ​നാ​ണു് എളു​പ്പ​മു​ള്ള​തു്. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യ്ക്കു പറ്റിയ ആപ​ത്താ​ണു് ഇവിടെ മു​ഖ്യ​സം​ഗ​തി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്; അതു തല​വാ​ച​ക​ത്താൽ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. പി​ന്നെ വണ്ടി​ത​കർ​ന്ന​തു് ഞെ​ര​ച്ച​ലാ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​പ്പാ​നും ന്യാ​യ​മി​ല്ല. “വൈ​കി​യ​തി​ല്പി​ന്നെ” ആണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള സ്ഥി​തി​ക്കു്, “നേരം ഇരു​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​തി​നാൽ” എന്നു് പു​ന​രു​ക്തം ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അപ​ക​ടം​പ​റ്റിയ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യെ ആദ്യ​വാ​ച​ക​ത്തിൽ തന്നെ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു; ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള ആരാ​ണെ​ന്നും എവിടെ പാർ​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണെ​ന്നും ആദ്യ​മേ അറി​യി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. വാ​സ​സ്ഥ​ലം ഒടു​വി​ലാ​ണു് പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. “അപ്പോൾ” മു​ത​ലാ​യി ചില അനാ​വ​ശ്യ​പ​ദ​ങ്ങ​ളും, നി​രർ​ത്ഥ​വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളും ലേ​ഖ​ന​ത്തെ വീർ​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. “പെ​ട്ടെ​ന്നു പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചു” വി​ര​ണ്ടോ​ടി എന്നു വർ​ണ്ണി​ക്കേ​ണ്ട വി​ശേ​ഷാ​വ​ശ്യ​മെ​ന്തു്? വി​ര​ണ്ടോ​ടു​ന്ന​തു പെ​ട്ടെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ ക്ര​മേണ ആണോ? വി​ര​ളു​ന്ന​തു പരി​ഭ്ര​മ​ത്താ​ലു​മാ​ണ​ല്ലോ? ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള താ​ഴ​ത്തു വീ​ണ​തി​ന്റെ ശേഷം അയാ​ളു​ടെ അവസ്ഥ എന്താ​യി​രു​ന്നു എന്നു അറി​വാൻ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ത്തിൽ പോ​കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നു; അതി​നി​ട​യിൽ കു​തി​ര​യു​ടെ​യും വണ്ടി​യു​ടെ​യും പി​ന്നാ​ലെ​യാ​ണു് വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നെ ഓടി​ക്കു​ന്ന​തു്. കുതിര ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യെ താ​ഴ​ത്തു് തള്ളി​ക്ക​ള​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഓടിയ വഴി​ക്കു് മറ്റു വല്ല ആളേ​യും അപ​ക​ട​ത്തിൽ പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള​യെ വി​ട്ടു് ആ ആളുടെ അപ​ക​ട​ത്തെ അറി​വാ​നാ​യി വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​തു യു​ക്ത​മാ​യി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഡാ​ക്ടർ “വളരെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു” പരി​ശോ​ധി​ച്ചു എന്നു വി​ശേ​ഷ​ണം ചെ​യ്യേ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല​യി​രു​ന്നു; പരി​ശോ​ധന സൂ​ക്ഷി​ച്ചും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചും ചെ​യ്യു​ന്ന കൃ​ത്യ​മാ​ണ​ല്ലോ. മു​റി​വു​കൾ ‘ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്’ എന്നു വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്നെ​ട​ത്തു “ഉണ്ടാ​വുക”യെ​ക്കാൾ ഉചി​ത​ത​ര​മായ പദം “പറ്റുക”യോ, “പെടുക”യോ “ഏൽ​ക്കുക”യോ ആകു​ന്നു. ഈ ഖണ്ഡി​ക​യെ അടി​ച്ചു​ട​ച്ചു വാർ​ക്കാം.

“ഭയ​ങ്ക​ര​മായ ആപ​ത്തു്—ഇക്ക​ഴി​ഞ്ഞ ചൊ​വ്വാ​ഴ്ച സാ​യ​ങ്കാ​ല​ത്തു, മേ​ക്കേ​പ​ട്ടം വി​ശ്വ​നാ​ഥ​പു​ര​ത്തെ മി​സ്റ്റർ ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പിള കച്ചേ​രി​യിൽ​നി​ന്നു മട​ങ്ങി​പൊ​യ്ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു അപകടം നേ​രി​ട്ടു. പു​ത്തൻ​ക​ച്ചേ​രി​ക്കു സമീ​പ​ത്തു​ള്ള പഴയ റോ​ട്ടി​ന്റെ തി​രി​വിൽ എത്തി​യ​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹം കയ​റി​യ​പ്പോ​യി​രു​ന്ന വണ്ടി​യി​ലെ കുതിര ഒരു വഴി​കാ​ട്ടി​സ്തം​ഭം കണ്ടു് വി​ര​ണ്ടോ​ടി അടു​ത്തൊ​രു കയ്യാ​ല​യിൽ ചെ​ന്നു​മു​ട്ടി, വണ്ടി​യോ​ടു​കൂ​ടെ മറി​ഞ്ഞു. അദ്ദേ​ഹം റോ​ട്ടിൽ വീ​ണു​പോ​യി. പിറകെ വന്നി​രു​ന്ന ഒരു വണ്ടി​യി​ലെ (ശങ്കു എന്ന) വണ്ടി​ക്കാ​രൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണു​ക​യും, എട​ത്തു തന്റെ വണ്ടി​യി​ലാ​ക്കി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​യും ചെ​യ്തു. ഡാ​ക്ട​റെ വരു​ത്തി നോ​ക്കി​ച്ച​തിൽ മി​സ്റ്റർ പി​ള്ള​യ്ക്കു തലയും പു​റ​വും കഠി​ന​മാ​യി മു​റി​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. വി​ര​ണ്ടോ​ടി​വീണ കു​തി​ര​യോ, പി​ട​ച്ച​ടി​ച്ചെ​ണീ​റ്റു വീ​ണ്ടും വണ്ടി​യും വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഓടി ഒരു പി​ലാ​മ​ര​ത്തിൽ മു​ട്ടി; വണ്ടി തീരെ തകർ​ന്നു​പോ​ക​യും ചെ​യ്തു.”

ഇത്ര​യും കൊ​ണ്ടു സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ സം​ക്ഷി​പ്ത​മായ വി​വ​ര​ണം ആയി​ട്ടു​ണ്ടു്. മേ​പ്പ​ടി ആപ​ത്തി​ലെ പ്ര​ധാന സം​ഗ​തി​കൾ ഒക്കെ ഇതിൽ അട​ക്കീ​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. സംഭവം നടന്ന കാലം, ആൾ, അപകടം, സന്ദർ​ഭം, കാരണം പരി​ണാ​മം—എന്നി​തു​കൾ ഓരോ​ന്നും സം​ഭ​വി​ച്ച ക്ര​മ​ത്തിൽ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. പത്ര​ത്തിൽ എഴുതി പഴ​മ​പ​രി​ച​യം വന്നി​ട്ടു​ള്ള ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ, മു​മ്പു കാ​ണി​ച്ച മാ​തി​രി ആക്ഷേ​പാർ​ഹ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ സം​ഭ​വ​ക​ഥ​നം ചെ​യ്ക​യി​ല്ല എന്നു സമാ​ധാ​ന​പ്പെ​ടാം; കു​ട്ടി​ത്ത​ര​ക്കാർ​ക്കാ​ണു് വീ​ഴ്ച​വ​രാ​റു്.

വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ വി​ഷ​യ​മാ​ക്കി ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തു​ന്ന​തു എത്ര​മാ​ത്രം നീളാം? ഇതിനു നി​ശ്ചി​ത​മായ വ്യ​വ​സ്ഥ​യൊ​ന്നും കല്പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ. വിഷയം നാ​നാ​മു​ഖ​മാ​യി പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​ത​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ചെറിയ അക്ഷ​ര​ത്തിൽ മു​പ്പ​തു നാ​ല്പ​തു വരി​വ​രെ നീ​ളു​ന്ന​തിൽ തര​ക്കേ​ടി​ല്ല. എന്നാൽ, അതി​ല​ധി​കം നീ​ണ്ടാൽ തല​വാ​ച​കം നടു​വിൽ നാ​ട്ടി, ഒരു ചെറിയ ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ രീ​തി​യിൽ നി​റു​ത്താം. വിഷയം നാ​നാ​മു​ഖ​മാ​യി​രി​ക്ക​യും ഒന്നി​ല​ധി​കം ഖണ്ഡി​ക​കൾ ആയി പി​രി​ച്ചെ​ഴു​തേ​ണ്ടി​വ​രു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​താ​യാൽ, തല​വാ​ച​കം നട​നാ​ട്ടി, ഓരോ ഖണ്ഡി​ക​യ്ക്കും വെ​വ്വേ​റെ തല​വാ​ച​ക​ങ്ങൾ വെ​ച്ചോ വെ​യ്ക്കാ​തെ​യോ, വർ​ണ്ണി​ക്കുക യു​ക്ത​മാ​യി​രി​ക്കും. അഗ്നി​ബാധ, തി​വ​ണ്ടി അപകടം, ലഹള മു​ത​ലായ പലേ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും സവി​സ്ത​രം വി​വ​രി​ക്കേ​ണ്ട​വ​യാ​യി​രി​ക്കും; ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള വർ​ണ്ണ​ന​കൾ ദീർ​ഘ​ലേ​ഖ​ന​മാ​യു​മി​രി​ക്കും.

ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​തു​ന്ന​തു സര​സ​മാ​ക്കാ​നാ​ണു് റി​പ്പോർ​ട്ടർ​മാർ ശ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. എന്നാൽ നേ​ര​മ്പോ​ക്കി​ല്ലാ​ത്തെ​ട​ത്തു നേ​ര​മ്പോ​ക്കു വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വെ​യ്ക്ക​രു​തു്. ഫലിതം സന്ദർ​ഭോ​ചി​ത​വും ലേ​ഖ​ന​ത്തെ അധികം ആസ്വാ​ദ്യ​മാ​ക്കു​ന്ന​തും ആയി​രി​ക്ക​ണം. ലേഖനം വാ​യി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു അവ​സ​ര​ത്തി​നു് അനു​ചി​ത​മാ​യും ഫലിതം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചാൽ അതു കാതിൽ തരിവള കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം നീ​ര​സ​കാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​താ​ണു്, എന്നു ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ ഓർ​മ്മ​വെ​യ്ക്കേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു. പക്ഷെ, ഫലി​ത​മാ​യി എഴു​താൻ എല്ലാ​വർ​ക്കും പ്രാ​പ്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല; അതി​ലേ​ക്കു സ്വ​ഭാ​വേന തന്നെ ഒരു ‘വാസന’യും രസി​ക​ത​യും ലേ​ഖ​ക​ന്നു ഉണ്ട​യി​രി​ക്ക​ണം. ഫലി​ത​മാ​യി എഴു​തു​മ്പോൾ, ലേ​ഖ​ന​കർ​ത്താ​വു മു​മ്പിൽ ചാടി നി​ല്ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്ക​രു​തു്. ലേ​ഖ​ന​വി​ഷ​യ​ത്തെ മു​മ്പോ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് അധികം ശോ​ഭി​ക്കാ​നാ​ണു് ഉത്സാ​ഹി​ക്കേ​ണ്ട​തു്.

ആളു​ക​ളു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ​ന​ട​ത്ത​യെ​യോ ആകാ​ര​വി​ശേ​ഷ​ത്തെ​യോ ദു​ഷി​ച്ചു എഴു​താൻ സാ​ധാ​രണ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാർ​ക്കു പ്ര​ലോ​ഭ​നം ഉണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ടു്. ഇങ്ങ​നെ എഴു​തു​ന്ന​തി​നാൽ അന്യ​ന്മാ​രെ അപ​കീർ​ത്തി​പ്പെ​ടു​ത്തുക എന്ന അപ​രാ​ധം ലേ​ഖ​ന​കർ​ത്താ​വി​ന്റെ മേൽ കയറും. ഒരാ​ളു​ടെ നട​ത്ത​യിൽ ഏതാ​ണു് സ്വ​കാ​ര്യ​മാ​യു​ള്ള​തു്, ഏതാ​ണു്, പത്ര​ക്കാ​ര​ന്റെ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു വി​ഷ​യ​മാ​ക്കാൻ തക്ക​വ​ണ്ണം പൊ​തു​ജ​ന​ബാ​ധ​ക​മാ​യു​ള്ള​തു്, എന്നു് പരി​ച്ഛേ​ദി​പ്പാൻ പ്ര​യാ​സ​മു​ണ്ടെ​ന്നു സമ്മ​തി​ച്ചേ തീരൂ. പൊ​തു​ജന ബാ​ധ​ക​മാ​യു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു നല്ല​വ​ണ്ണം ബോ​ധ്യം ആയാൽ, അത്ത​രം പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾ, ഒരുവൻ സ്വ​കാ​ര്യ​ത്തിൽ ചെ​യ്ത​വ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും എഴു​തു​ന്ന​തു് അകർ​ത്ത​വ്യ​മോ അയു​ക്ത​മോ ആയി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. എന്നാൽ അങ്ങി​നെ നല്ല ബോ​ധ്യം ആവാ​ത്തി​ട​ത്തു, ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ പത്രാ​ധി​പ​രെ അറി​യി​ച്ചു് പത്രാ​ധി​പ​രു​ടെ യു​ക്തം​പോ​ലെ ചെ​യ്യാൻ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഉത്ത​മം. ഇതു ഒരു സ്വ​കാ​ര്യ​പു​രു​ഷ​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം നിർ​ബ​ന്ധി​ത​ന​യ​മാ​യു​മി​രി​ക്ക​ണം. പൊ​തു​ജ​ന​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടു് ജന​ത​യു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​ക്കു വി​ഷ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു​വ​ന്റെ സ്വ​കാ​ര്യ​ന​ട​ത്ത, പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ ബാ​ധി​ക്കു​ന്ന തര​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കിൽ, അതി​നെ​പ്പ​റ്റി പത്ര​ത്തിൽ ആക്ഷേ​പം പറ​യേ​ണ്ട​തു ജന​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ക്ഷേ​മ​ത്തി​ന്നു് അധി​ഷ്ഠാ​ന​മായ ധർ​മ്മ​ത്തെ രക്ഷി​പ്പാൻ ആവ​ശ്യ​ക​മാ​ണെ​ന്ന സി​ദ്ധാ​ന്തം, ശ്രേ​ഷ്ഠ​ന്മാ​രായ പലേ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്മാർ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു നട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്, നട​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. ഈ സ്ഥി​തി​ക്കു്, അത്ത​രം നട​ത്ത​യെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു പത്ര​മ​ര്യാ​ദ​യെ ലം​ഘി​ക്കു​ന്ന പ്ര​വൃ​ത്തി​യ​ല്ല. സ്വ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ പൊ​ലീ​സ​ധി​കൃ​ത​ന്മാ​രു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യെ അർ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലോ, അവയെ പ്ര​സ്താ​വി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അധർ​മ്മ​ശ​ങ്ക​യേ വേ​ണ്ടാ.

Colophon

Title: Vṛttānthapatṛapṛvaṛttanam (ml: വൃ​ത്താ​ന്ത​പ​ത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​നം).

Author(s): Swadeshabhimani Ramakrishna Pillai.

First publication details: Swadeshibhimani; Trivandrum, Kerala; 1912.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Articles, Swadeshabhimani Ramakrishna Pillai, സ്വ​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള, വൃ​ത്താ​ന്ത​പ​ത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​നം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: March 16, 2022.

Credits: The text of the original item is in the public domain. The text encoding and editorial notes, if any, were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Flower Seller, an oil on canvas painting by Diego Rivera (1886–1957). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Shaji Arikkad; Typesetter: CVR; Digitizer: Shaji Arikkad; Proof read by: Shaji Arikkad, KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.