പത്ര​ക്കാ​ര​ന്മാ​രൊ​ക്കെ അവ​ശ്യം പരി​ച​യി​ച്ചി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തായ മറ്റൊ​രു കാ​ര്യം, അച്ച​ടി​സം​ബ​ന്ധ​മായ വി​വ​ര​ങ്ങൾ ഏതാ​നു​മെ​ങ്കി​ലും അറി​ഞ്ഞു നട​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഇതു പത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തു​ന്ന​വർ​ക്കു എത്ര​ക​ണ്ടു തൊ​ഴി​ലിൽ സഹാ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​മോ; അച്ചു​കൂ​ട​ത്തി​ലേ​ക്കു കൈ​യെ​ഴു​ത്തു പകർ​പ്പു് തയ്യാ​റാ​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കൊ​ക്കെ, ഏക​ദേ​ശം അത്ര​ത്തോ​ളം പ്ര​യോ​ജ​ന​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന റി​പ്പോർ​ട്ടർ​മാർ ഈ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടേ കഴിയൂ; അക​ലെ​യി​രു​ന്നു ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ എഴുതി അയ​ക്കു​ന്ന​വർ ഈ വി​വ​ര​ങ്ങൾ അറി​യാ​ഞ്ഞു പല​പ്പോ​ഴും പത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും തങ്ങ​ളെ​ത്ത​ന്നെ​യും അബ​ദ്ധ​ക്കു​ണ്ടിൽ ചാ​ടി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ചി​ല​പ്പോൾ ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ​ക്കു ഇച്ഛാ​ഭം​ഗ​ത്തി​ന്നും സം​ഗ​തി​യാ​കു​ന്നു. ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യും വൃ​ത്തി​യാ​യും കട​ലാ​സി​ന്റെ ഒരു വശ​ത്തു മാ​ത്രം എഴുതി അയ​യ്ക്ക​ണം. കറു​ത്ത മഷി​യിൽ എഴു​തി​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു. “വരി അക​റ്റി എഴു​ത​ണം” എന്നു പത്രാ​ധി​പ​ന്മാർ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു് ‘അറി​യി​പ്പു​കൾ’ കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്നാൽ​കൂ​ടി, അതു അർ​ത്ഥ​മി​ല്ലാ​ത്ത വി​ജ്ഞാ​പ​ന​മാ​ണെ​ന്നു തള്ളി​ക്ക​ള​യു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടു്. അച്ച​ടി സം​ബ​ന്ധി​ച്ച വി​വ​ര​ങ്ങൾ അറി​ഞ്ഞി​രു​ന്നാൽ ഇങ്ങ​നെ ഉപേ​ക്ഷ വി​ചാ​രി​ക്ക​യി​ല്ല. ഈ അറി​വി​ല്ലാ​യ്മ നി​മി​ത്തം, ചി​ല​പ്പോൾ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ മു​ഴു​വൻ നി​ര​സി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു എന്നും, മറ്റു ചി​ല​പ്പോൾ വി​ചാ​രി​ച്ചി​രി​ക്കാ​ത്ത വി​ധ​ത്തിൽ തെ​റ്റാ​യി അച്ച​ടി​ച്ചു പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു എന്നും വരാ​റു​ണ്ടു്. പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തി​ലി​രു​ന്നു് പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഇച്ഛാ​ഭം​ഗ​മോ, അതൃ​പ്തി​യോ ഉണ്ടാ​വാ​നി​ല്ല​താ​നും.

പത്ര​ക്കാ​ര​നു ഈ അച്ച​ടി​ക്കാ​ര്യ​ജ്ഞാ​നം കൂ​ടാ​തെ കഴി​ക്ക​രു​തോ? അച്ചു​കൂ​ട​ങ്ങൾ പത്ര​ക്കാ​ര​ന്റെ സൗ​ക​ര്യ​വും ആവ​ശ്യ​വു​മ​നു​സ​രി​ച്ചു പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കേ​ണ്ട​ത​ല്ലാ​തെ, പത്ര​ക്കാ​രൻ അച്ചു​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ സൗ​ക​ര്യ​വും ആവ​ശ്യ​വും അറി​ഞ്ഞു നട​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്നു ചി​ലർ​ക്കു തോ​ന്നി​യേ​ക്കാം. അച്ചു​കൂ​ട​വും പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യ​വും ഒന്നാ​യി​ച്ചേർ​ത്തു നട​ത്തു​ന്ന​വർ​ക്കു അവ​രു​ടെ സൗ​ക​ര്യ​വും ആവ​ശ്യ​വും അച്ചു​കൂ​ട​ക്കാർ അറി​ഞ്ഞു നട​ന്നു​കൊ​ള്ളേ​ണ​മെ​ന്നു പറവാൻ സാ​ധി​ച്ചേ​ക്കു​മാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ പല പത്ര​ങ്ങ​ളും അവ​രു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്മാ​രു​ടെ സ്വ​ന്ത​മായ അച്ചു​കൂ​ട​ത്തി​ല​ല്ല അച്ച​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്; അച്ചു​കൂ​ട​വും പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യ​വും ഒരേ കെ​ട്ടി​ട​ത്തിൽ ആയി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മി​ല്ല. അച്ചു​കൂ​ടം പത്ര​ക്കാ​ര​ന്നു അധീ​ന​മാ​യി​രു​ന്നാൽ കൂടി, അവ​ന്നു അച്ച​ടി​സം​ബ​ന്ധ​മായ വി​വ​ര​ങ്ങൾ പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് തൊ​ഴി​ലിൽ വളരെ ഉപ​കാ​ര​പ്പെ​ടും. അച്ച​ടി​പ്പ​ണി​ക്കാ​രു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി ലഘു​പ്പെ​ടു​ത്തു​വാൻ തക്ക വി​ധ​ത്തിൽ കൈ​യെ​ഴു​ത്തു​പ​കർ​പ്പു തയ്യാ​റാ​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു ഒട്ടേ​റെ ക്ലേ​ശ​ങ്ങൾ ഇരു​കൂ​ട്ടർ​ക്കും ഉണ്ടാ​വാ​തെ കഴി​യു​ന്ന​തു​മാ​ണു്.

പത്ര​ക്കാ​ര​ന്മാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും അച്ച​ടി​വി​ദ്യ ശീ​ലി​ച്ചി​രി​ക്കേ​ണ​മെ​ന്നു നിർ​ബ​ന്ധ​മി​ല്ലാ; അതു സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു ചില അവ​ശ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ അറി​ഞ്ഞു നട​ക്കേ​ണ​മെ​ന്നേ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ള്ളു. അച്ച​ടി​വി​ദ്യ​യു​ടെ നാ​നാ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നാൽ, പത്ര​ക്കാ​ര​ന്റെ യോ​ഗ്യ​ത​യ്ക്കു കു​റേ​ക്കൂ​ടെ തി​ക​വു​ണ്ടാ​യി എന്നു അഭി​ന​ന്ദി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. റി​പ്പോർ​ട്ട​റാ​യോ മറ്റോ പത്ര​പ്ര​വൃ​ത്തി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്ന ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്നു, തന്റെ പത്ര​ത്തിൽ ഇത്ര പം​ക്തി നി​റ​വാൻ ഇത്ര​ഭാ​ഗം കൈ​യ്യെ​ഴു​ത്തു​പ​കർ​പ്പു തയ്യാ​റാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കും എന്നു നി​ശ്ച​യം ഉണ്ടാ​കേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ, ഒരു ‘പം​ക്തി​യിൽ’ എത്ര ‘വരി’കൾ അട​ങ്ങു​മെ​ന്നും; ഒരു വരി​യിൽ എത്ര ‘അക്ഷര’ങ്ങൾ നിൽ​ക്കു​മെ​ന്നും; വരി​യു​ടെ നീളം എത്ര ‘എമ്’ ആണെ​ന്നും; തന്റെ കൈ​യെ​ഴു​ത്തു​പ​കർ​പ്പി​ലെ എത്ര വരികൾ ചേർ​ന്നാൽ അച്ച​ടി​യിൽ ഒരു ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ അട​ങ്ങു​മെ​ന്നും, മറ്റു​മു​ള്ള വി​വ​ര​ങ്ങൾ പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു് ആവ​ശ്യ​മാ​ണു്. അച്ചു​കൂ​ട​ത്തോ​ടു ചേർ​ന്നു പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യം വെ​ച്ചു നട​ത്തു​ന്ന പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്മാർ​ക്കു​കൂ​ടി​യും, പല​പ്പോ​ഴും ഫോർ​മാൻ വന്നി​ട്ടു്, ‘മാ​റ്റർ’ തി​ക​ഞ്ഞി​ല്ല, ഇനി രണ്ടു ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ എഴു​തി​ക്കി​ട്ട​ണം, വർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് നാലു ‘വരി’ കു​റ​ച്ചാൽ ആ ‘കോളം’ (പം​ക്തി) മു​ട്ടി​നിൽ​ക്കും, എന്നോ​രോ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു കേൾ​ക്കാം. പത്രാ​ധി​പർ അതി​ന്നു തക്ക​വ​ണ്ണം വ്യ​വ​സ്ഥ ചെ​യ്യ​ണം. രണ്ടു സ്റ്റി​ക്ക്’ എഴു​തി​ക്കി​ട്ട​ണ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ, അത്ര​യ്ക്കു​മാ​ത്രം എഴു​തു​വാൻ എങ്ങ​നെ​യാ​ണു് വശ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്? ഒന്നോ രണ്ടോ വരി അധി​ക​മാ​യാ​ലോ; അഥവാ, ഒന്നു​ര​ണ്ടു വരി പോ​രാ​തെ വന്നാ​ലോ—എന്നൊ​ക്കെ എഴു​ത്തു​കാ​ര​ന്റെ ഉള്ളിൽ ശങ്ക തോ​ന്നാ​തെ സൂ​ക്ഷ്മം രണ്ടു ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​പ്പാൻ പരി​ച​യ​ത്താ​ലേ സാ​ധി​ക്കൂ. ഒച്ചി​ഴ​ഞ്ഞു് അക്ഷ​ര​മെ​ഴു​തു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ഭാ​ഗ്യ​വ​ശാൽ രണ്ടു ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ തി​ക​ഞ്ഞി​രു​ന്നു എന്നു വന്നേ​ക്കാം; ഇങ്ങ​നെ ഭാ​ഗ്യം പരീ​ക്ഷി​ക്കാൻ പത്ര​ക്കാ​ര​ന്നു് അവ​കാ​ശ​മി​ല്ല; പത്രം പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു് അല്പ​നേ​ര​മെ കഴി​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു; ആ സമ​യ​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട​ത്തോ​ളം എഴു​തി​കൊ​ടു​ക്കാൻ, ഒരു മനോ​നി​ശ്ച​യം വന്നി​രി​ക്ക​ണം. അച്ചു നി​ര​ത്തു​മ്പോൾ ഒന്നു​ര​ണ്ടു വരി അധി​ക​മാ​യി​പ്പോ​യാൽ, എന്തു ചെ​യ്യും? ആ പം​ക്തി​യു​ടെ നീളം അധി​ക​മാ​ക്കാ​മോ? അച്ച​ടി​പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള​വർ ഇങ്ങ​നെ​യൊ​രു കാ​ര്യ​മേ സ്മ​രി​ക്ക​യി​ല്ല. ഒരു പം​ക്തി​ക്കു് 18 അം​ഗു​ലം നീ​ള​വും, അടു​ത്ത പം​ക്തി​ക്കു 19 അം​ഗു​ലം നീ​ള​വും ആയി ‘ഫോറം’ തയ്യാ​റാ​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല. ഒന്നു രണ്ടു​വ​രി കു​റ​വാ​യി​ക്ക​ണ്ടാൽ ‘ലെഡ്’ ഇട്ടു് ‘അക​റ്റി’ ‘കോളം’ തി​ക​യ്ക്കു​വാൻ പറയാം. അതി​നാൽ ഇത്ര ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ എന്നു നി​ശ്ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി ‘പകർ​പ്പു്’ അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘താ​യേ​ടു്’ കൊ​ടു​പ്പാൻ എഴു​ത്തു​കാ​രൻ തന്റെ കയ്യെ​ഴു​ത്തു പകർ​പ്പി​ന്റെ വ്യാ​പ്തി എത്ര​ത്തോ​ളം വരു​മെ​ന്നു പരി​ച​യ​ത്താൽ അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു. ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലാ​യി​രു​ന്നാൽ പലേ വാ​ക്കു​കൾ നീ​ട്ടി​യെ​ഴു​താ​തെ സങ്കേ​ത​ങ്ങ​ളാൽ കാ​ണി​ക്കാം; ഇങ്ങ​നെ സം​ക്ഷേ​പി​ച്ചു കാ​ണി​ക്കാ​വു​ന്ന പലേ പദ​ങ്ങൾ​ക്കും പട്ടി​ക​യും തയ്യാ​റാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടു്. മല​യാ​ള​ത്തിൽ, സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി, നീ​ട്ടി​യെ​ഴു​തു​ക​ത​ന്നെ വേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു; ചില സം​ക്ഷേ​പ​ങ്ങൾ ഇല്ലെ​ന്നു​മി​ല്ല. ‘മേ​ല്പ​ടി’ക്കു ടി എന്നും മുൻ​സി​പ്പു​കോ​ട​തി വക്കീൽ എന്ന​തി​നു് മു.കൊ.വ. എന്നും മജി​സ്ട്രേ​റ്റി​നു മജി. എന്നും ‘ബഹു​മാ​ന​പ്പെ​ട്ട’ ബഹു. എന്നും; മറ്റും പല പദ​ങ്ങ​ളേ​യും സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു കാ​ണി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ഇവ അച്ച​ടി​യിൽ പൂർ​ണ്ണ​രൂ​പ​ത്തിൽ​ത​ന്നെ അച്ചു​നി​ര​ത്തി​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു​മാ​ണു്. പദ​ങ്ങ​ളെ സം​ക്ഷേ​പി​ച്ചെ​ഴു​തി​യി​രു​ന്നാൽ, അച്ചു നി​ര​ത്തു​മ്പോൾ എത്ര വരി​യു​ണ്ടാ​വും എന്നു നി​ശ്ച​യം വരാൻ സാ​ധാ​രണ വേ​ണ്ട​തി​ല​ധി​കം പരി​ച​യ​വും നോ​ട്ട​വും ആവ​ശ്യ​മാ​ണു്.

റി​പ്പോർ​ട്ടർ തന്റെ വർ​ത്ത​മാ​ന​സൂ​ച​ന​ക​ളെ പാ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി ഖണ്ഡ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളാ​ക്കി തന്റെ മേ​ലാ​വി​നെ ഏല്പി​ക്കു​ന്നു എന്നു വി​ചാ​രി​ക്കുക. മേ​ലാ​വു്, പത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രിൽ​വെ​ച്ചു് ‘ചീഫ് റി​പ്പോർ​ട്ട’റോ; ഉപ​പ​ത്രാ​ധി​പ​രോ; പ്ര​ധാ​ന​പ​ത്രാ​ധി​പ​രോ, ആയി​രി​ക്കാം. മേ​ലാ​വു് ലേഖനം പരി​ശോ​ധി​ച്ചു്, അച്ചു നി​ര​ത്തു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കാ​യി, അച്ചു​കൂ​ട​ത്തി​ലേ​യ്ക്ക​യ​ക്കു​ന്നു. അവിടെ അതു് ‘കമ്പോ​സി​റ്റർ’മാർ എന്നു ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ പേരു പറ​യു​ന്ന ‘അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രൻ’മാ​രു​ടെ കൈയിൽ ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ന്നു. ഈ നി​ല​യിൽ, ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ ‘കോ​പ്പി’ എന്നും മല​യാ​ള​ത്തിൽ ‘താ​യേ​ടു’ അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘പകർ​പ്പു്’ എന്നും പേ​രാ​കു​ന്നു. ഏതു​ത​രം ലേ​ഖ​ന​മാ​യാ​ലും ശരി; പത്രാ​ധി​പ​പ്ര​സം​ഗ​മോ, പത്രാ​ധി​പ​ക്കു​റി​പ്പോ, പര​സ്യ​മോ, വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കു​റി​പ്പോ, പത്ര​സം​വാ​ദ​ലേ​ഖ​ന​മോ ആയി​രു​ന്നോ​ട്ടെ; ഇവ​യൊ​ക്കെ, അച്ചു നി​ര​ത്തു​ന്ന​തി​ന്നു കി​ട്ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ, ‘കോ​പ്പി’ ആയി. ഇതു്, അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രൻ തന്റെ പണി നട​ത്തു​ന്ന ‘കേസ്’ എന്ന ‘പെ​ട്ടി’യുടെ മീതെ, തന്റെ കണ്ണി​നു​മു​മ്പാ​കെ, വയ്ക്കു​ന്നു. ‘കേസ്’ എന്ന​തു്, അച്ചാ​ണി​കൾ ഇനം​തി​രി​ച്ചു് വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന വലിയ അറ​പ്പെ​ട്ടി​യാ​ണു്. മല​യാ​ള​ത്തിൽ സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി രണ്ടു പെ​ട്ടി​കൾ കൂ​ട്ടീ​ട്ടു് ഒരു മു​ഴു​പ്പെ​ട്ടി ആകു​ന്നു; ഇവ ഒന്നു് കീ​ഴ​ത്തെ പെ​ട്ടി​യും, മറ്റൊ​ന്നു് മേ​ല​ത്തെ പെ​ട്ടി​യും ആണു്. ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലും ഈ വിധം വി​ഭാ​ഗം ഉണ്ടു്. അച്ചു നി​ര​ത്തു​മ്പോൾ അധികം ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും നി​ര​ന്ത​രം എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു​മായ അച്ചാ​ണി​കൾ കീ​ഴ​ത്തെ പെ​ട്ടി​യിൽ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. അപൂർ​വ്വ​മാ​യി മാ​ത്രം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന അച്ചാ​ണി​ക​ളെ മേ​ല​ത്തെ പെ​ട്ടി​യിൽ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. മല​യാ​ള​ത്തിൽ കൂ​ട്ട​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ ഏറി​യ​കൂ​റും മേ​ല​ത്തേ​തി​ലാ​ണു്; വള്ളി, പു​ള്ളി, മീ​ത്തൽ, അകാ​രാ​ദി സ്വ​ര​വ്യ​ഞ്ജ​ന​ങ്ങൾ മി​ക്ക​വ​യും കീ​ഴ​ത്തേ​തി​ലു​മാ​ണു്. ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ, ‘ക്യാ​പ്പി​റ്റൽ’ എന്നു പറ​യു​ന്ന വലിയ ലി​പി​ക​ളു​ടെ തന്നെ ‘ലാർജ്’ (വലിയ) എന്നും, ‘സ്മാൾ’ (ചെറിയ) എന്നും ഉള്ള ഇന​ങ്ങ​ളും, അക്ക​ങ്ങൾ മു​ത​ലായ പലതും മേ​ല​ത്തേ​തി​ലും; സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി വാ​ക്കു​കൾ എഴു​തു​ന്ന ‘സ്മാൾ’ എന്ന ചെറിയ ലി​പി​ക​ളും വി​രാ​മാ​ദി ചി​ഹ്ന​ങ്ങ​ളും ചില കൂ​ട്ട​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളും കീ​ഴ​ത്തേ​തി​ലും സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. ഈ അച്ചാ​ണി​കൾ ഇനം​തി​രി​ച്ചു്, ഓരോ ‘അറ’കളിൽ (അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘കള്ളി’ കളിൽ) ഇട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, പകർ​പ്പി​ലെ ഒര​ക്ഷ​ര​ത്തി​ന്നു പകരം പെ​ട്ടി​യി​ലെ ഒര​റ​യിൽ​നി​ന്നു് ആ അക്ഷ​രം പതി​ക്കു​ന്ന അച്ചാ​ണി പെ​റു​ക്കി എടു​ക്കാൻ എളു​പ്പ​മു​ണ്ടു്. അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രൻ, തന്റെ കൈയിൽ എത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ‘പകർ​പ്പു്’ (കോ​പ്പി) തന്റെ മു​മ്പാ​കെ മേ​ല​ത്തെ പെ​ട്ടി​ക്കു മീ​തെ​യോ, തന്റെ സ്റ്റി​ക്കിൽ​കൂ​ടെ ‘കോ​പ്പി​ക്ലി​പ്പ്’ (‘പി​ടി​ച്ചു​മു​റു​ക്കി’) എന്ന ഉപ​ക​ര​ണ​ത്തി​ലോ വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്, അതു വാ​യി​ച്ചു്, അറ​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് ഓരോരോ അച്ചാ​ണി​കൾ പെ​റു​ക്കി എടു​ത്തു തന്റെ കൈ​യി​ലു​ള്ള ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ എന്ന ഉപ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ നി​ര​ത്തു​ന്നു. സ്റ്റി​ക്കു് എന്ന​തു് അച്ചാ​ണി​ക​ളെ അടു​ക്കി നി​റ​യ്ക്കാ​നു​ള്ള ഒരു ചെറിയ ലോ​ഹ​പ്പെ​ട്ടി​യാ​ണു്; ഇതി​ന്നു് മേൽ​മൂ​ടി​യി​ല്ല; നാ​ലു​വ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു മാ​ത്രം തു​റ​ന്നി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്; കൈയിൽ പി​ടി​ച്ചു​വെ​ച്ചു​കൊൾ​വാൻ വേ​ണ്ടി​യും, ആവ​ശ്യം​പോ​ലെ നീളം കൂ​ട്ടു​ന്ന​തി​ന്നാ​യും, അടി​ത്ത​ട്ടും ഒരു വശവും നീ​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു അച്ചു നി​ര​ത്തു​മ്പോൾ, സ്റ്റി​ക്കു് പെ​ട്ടി​യു​ടെ നീളം പത്ര​പം​ക്തി​യു​ടെ വീ​തി​ക്കു സമ​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കും. ഇതി​ന്നു​ള്ളിൽ, സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി, പത്തു പന്ത്ര​ണ്ടു വരി അച്ചാ​ണി​കൾ നി​ര​ത്താം. പകർ​പ്പി​ലെ ഓരോ അക്ഷ​ര​ത്തി​നും പകരം ഓരോ അച്ചാ​ണി എടു​ത്തു നി​ര​ത്തു​ക​യും, ക്ര​മേണ ഓരോ വാ​ക്കു​കൾ തി​ക​യു​ക​യും, സ്റ്റി​ക്കു് നി​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ഈ അച്ചു​നി​ര​ത്തു പണി​ക്കു ഇപ്പോൾ പരി​ഷ്കൃ​ത​യ​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളും ഏർ​പ്പാ​ടിൽ ആയി​ട്ടു​ണ്ടു്; ഇതു്, വളരെ മൂ​ല​ധ​ന​ശ​ക്തി​യു​ള്ള പത്ര​ങ്ങൾ അച്ച​ടി​ക്കു​ന്ന അച്ചു​കൂ​ട​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. ‘സ്റ്റി​ക്ക്’ നി​റ​ഞ്ഞു കഴി​ഞ്ഞാൽ, അത്ര​യും അച്ചാ​ണി​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നു് ‘മാ​റ്റർ’ എന്നു പേരു പറ​യു​ന്നു; ഇതു് സ്റ്റി​ക്കിൽ​നി​ന്നു് ഇള​ക്കി, ഒരു ‘ഗാലി’യിൽ ‘ഇറ​ക്കു​ന്നു’. ‘ഗാലി’ എന്ന​തു്, നീ​ണ്ടു് വീതി ചു​രു​ങ്ങിയ ഒരു ചതു​ര​ശ്ര​മായ പാ​ത്ര​മാ​ണു്; ഇതു്, മര​പ്പ​ല​ക​യാ​ലോ, പി​ത്തള തു​ട​ങ്ങിയ ചില ലോ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ ഉള്ള തകി​ടി​നാ​ലോ നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. അടി​ത്ത​ട്ടും, രണ്ടു നീണ്ട വശ​ങ്ങ​ളി​ലും ഒരു കു​റു​കിയ വശ​ത്തി​ലും മര​ച്ച​ട്ട​ങ്ങ​ളും, വെ​ച്ചു​മു​റു​ക്കിയ പാ​ത്ര​മാ​ണി​തു്. ചട്ട​ങ്ങൾ​ക്കു് അച്ചാ​ണി​യു​ടെ മു​ക്കാ​ലോ​ളം എകരമേ ആകാവൂ. ഈ പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ വീതി പല​ത​ര​ത്തി​ലാ​ണു്: പത്ര​പം​ക്തി​യു​ടെ വീ​തി​യിൽ അല്പം കു​റ​ഞ്ഞോ ചി​ല​തു് ഇര​ട്ടി​ച്ചോ ഇരി​ക്കാം. മേൽ​വി​വ​രി​ച്ച പ്ര​കാ​രം, അച്ചു​നി​ര​ത്തി, ‘ഫോറം’ ആയി. ഇതു​ത​ന്നെ​യോ; ഇതി​ന്റെ​മേൽ ചില പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ ചെ​യ്തു സ്റ്റീ​രി​യോ ടൈ​പ്പ്’ ഉണ്ടാ​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു ‘സ്റ്റീ​രി​യോ’വി​നേ​യോ അച്ച​ടി​യ​ന്ത്ര​ത്തിൽ കയ​റ്റി അച്ച​ടി​ക്കു​ന്നു. ‘സ്റ്റീ​രി​യോ’ എന്ന​തു് ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​താ​യാൽ, മു​മ്പു് നി​ര​ത്തി​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള അച്ചാ​ണി​കൾ, അച്ച​ടി​യ​ന്ത്ര​ത്തിൽ വെ​ച്ചു് അടി​പെ​ടാ​തെ, പൊ​ളി​ച്ചെ​ടു​ത്തു​കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. മു​റു​ക്കിയ ഫോറം തന്നെ അച്ച​ടി​ക്കു​ന്ന​താ​യാൽ, അച്ചാ​ണി​കൾ​ക്കു ക്ര​മേണ തേ​യ്മാ​നം വരും. ചി​ല​പ്പോൾ, അച്ച​ടി നട​ക്കു​മ്പോ​ഴോ, പൊ​ളി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ഴോ, അച്ചാ​ണി​കൾ ഉട​ഞ്ഞു വീ​ണു​പോ​യേ​ക്കാം. ഇങ്ങ​നെ വീ​ണു​പോ​കു​ന്ന അച്ചാ​ണി​കൾ​ക്കു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ “പൈ” എന്നു പേരു പറ​യു​ന്നു. ‘പൈ’ വീ​ഴു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം അച്ച​ടി​പ്പ​ണി​ക്കാർ​ക്കു ക്ലേ​ശ​ക​ര​മായ സംഭവം മറ്റൊ​ന്നി​ല്ല; അതു ‘തി​രി​വാൻ’ വളരെ സങ്ക​ട​മു​ള്ള കാ​ര്യ​മാ​ണു്.

കൈ​യെ​ഴു​ത്തു പകർ​പ്പു് അച്ചു നി​ര​ത്തു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കാ​യി ഏല്പി​ക്കു​ന്ന​തു തു​ട​ങ്ങി, അച്ച​ടി​ച്ചു പുറമെ അയ​യ്ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ, അച്ചു​കൂ​ട​ത്തിൽ എന്തൊ​ക്കെ ചട​ങ്ങു​കൾ അനു​ഷ്ഠി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു മേ​ലെ​ഴു​തിയ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളാൽ സ്പ​ഷ്ട​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. ഇവയിൽ എന്തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു വീഴ്ച കണ്ടാൽ, അതു് ഇന്ന കാ​ര​ണ​ത്താ​ലു​ണ്ടാ​യ​താ​ണെ​ന്നു ഉടനടി നിർ​ണ്ണ​യി​പ്പാ​നും, അതിനു പരി​ഹാ​രം കല്പി​പ്പാ​നും, ഈ ചട​ങ്ങു​ക​ളു​മാ​യി പരി​ച​യം വേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നും വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, ഈവക നോ​ട്ട​ങ്ങൾ, അച്ചു​കൂ​ട​പ്പ​ണി​ക​ളിൽ മേൽ​വി​ചാ​രം ചെ​യ്യു​ന്ന ആളോ, ഉപ​പ​ത്രാ​ധി​പ​രോ, പ്രൂ​ഫ് തി​രു​ത്തു​കാ​ര​നോ നട​ത്തി​ക്കൊ​ള്ളു​മാ​യി​രി​ക്കും; എന്നി​രു​ന്നാ​ലും, റി​പ്പോർ​ട്ടർ കൂടെ അവിടെ പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ആളാ​ണെ​ങ്കിൽ, തന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രൂ​ഫ് നോ​ക്കി ശരി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കു​ന്ന ചുമതല റി​പ്പോ​ട്ടർ തന്നെ വഹി​ക്കു​ന്ന​തു മേലിൽ ഗു​ണ​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. അവ​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്നു പ്രൂ​ഫ് എടു​ത്തു കി​ട്ടു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു, പലേ വീ​ഴ്ച​കൾ ഉണ്ടാ​യി​പ്പോ​യി​രി​ക്കാം. അവൻ തന്നെ എഴു​തിയ പകർ​പ്പിൽ ബദ്ധ​പ്പാ​ടു​നി​മി​ത്തം വല്ല പി​ഴ​ക​ളും വരു​ത്തി​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രൻ ശബ്ദ​നി​ശ്ച​യം ഇല്ലാ​തെ ഒന്നി​നൊ​ന്നു ധരി​ച്ചു ഭേ​ദ​ഗ​തി​ചെ​യ്തു ചേർ​ത്തി​രി​ക്കാം; അറ​ക​ളിൽ അച്ചാ​ണി​കൾ ഇനം​മാ​റി കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന​തു​നി​മി​ത്തം, അക്ഷ​ര​മാ​റ്റ​ങ്ങൾ വന്നി​രി​ക്കാം; പ്രൂ​ഫ് എടു​ക്ക​വേ വല്ല അച്ചാ​ണി​യും ഊർ​ന്നു പോ​യി​രി​ക്കാം. പകർ​പ്പു​വാ​യി​ച്ചു​കേൾ​പ്പി​ക്കു​ന്ന ആൾ തെ​റ്റി​ദ്ധാ​രണ നി​മി​ത്തം വല്ല പദവും മറ്റൊ​രു​വി​ധം വാ​യി​ച്ചി​രി​ക്കാം. ഇപ്ര​കാ​രം പലേ വീ​ഴ്ച​കൾ പ്രൂ​ഫ് തി​രു​ത്തി​ക്ക​ഴി​യു​ന്ന​തി​നി​ട​യ്ക്കു്, കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്ന​താ​ണു്. ചി​ല​പ്പോൾ, പ്രൂ​ഫ് നോ​ക്കു​ന്ന സമയം കാ​ണു​ന്ന ചില പിഴകൾ അസാ​മാ​ന്യ​മായ ക്ലേ​ശ​ത്തി​നു കാ​ര​ണ​മാ​കും; അവയെ ഏറിയ പ്ര​യ​ത്നം കൂ​ടാ​തെ തി​രു​ത്തി​ച്ചേർ​പ്പാൻ റി​പ്പോർ​ട്ടർ ബു​ദ്ധി​കൗ​ശ​ലം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യും വരും. സന്ദർ​ഭൗ​ചി​ത്യം അനു​സ​രി​ച്ചു് ഒരു പദ​ത്തി​നു പകരം മറ്റൊ​രു പദം വെ​യ്ക്ക​യോ, ഒരു ചെറിയ വാ​ക്കി​നു പകരം വലിയ വാ​ക്കു് ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു് മറ്റു ചില പദ​ങ്ങൾ നീ​ക്കി​ക്ക​ള​ക​യോ, മറ്റോ ചെ​യ്യേ​ണ്ടി വന്നേ​ക്കും. ഇതൊ​ക്കെ, റി​പ്പോർ​ട്ട​റു​ടെ നോ​ട്ട​ത്തി​ങ്കീ​ഴി​ലാ​യാൽ, അധികം എളു​പ്പ​ത്തിൽ നട​ന്നേ​ക്കും.

കാ​ര്യ​വി​വ​ര​വും പഠി​പ്പു​മു​ള്ള​വ​നാ​ണു് അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​ര​നെ​ങ്കിൽ, പ്രൂ​ഫിൽ ഏറെ പിഴകൾ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ല; തീരെ അക്ഷ​ര​ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രെ​കൊ​ണ്ടു് ഉണ്ടാ​കാ​വു​ന്ന ക്ലേ​ശ​ങ്ങൾ, പത്ര​ക്കാർ​ക്കു്, നൂ​റി​ര​ട്ടി​ച്ചു കാണും. പകർ​പ്പു നി​ശ്ശേ​ഷം ശു​ദ്ധ​മാ​യും വൃ​ത്തി​യാ​യും വ്യ​ക്ത​മാ​യും എഴു​തി​യി​രു​ന്നാൽ, പ്രൂ​ഫിൽ തെ​റ്റു​കൾ ചു​രു​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു ആശി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്; എന്നാൽ, ‘മര​ത്തല’കളായ അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാർ​ക്കു്, എല്ലാം ഒപ്പം​ത​ന്നെ​യാ​ണു്; അവർ അറ​പ്പെ​ട്ടി​ക​ളിൽ അച്ചാ​ണി​കൾ ഇനം മാറി തി​രി​ഞ്ഞി​ടു​ക​നി​മി​ത്തം പ്രൂ​ഫ് ഒട്ടേ​റെ, കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കും. പ്രൂ​ഫ് തി​രു​ത്ത​ലിൽ കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​വു​ന്ന പിഴകൾ പല​മാ​തി​രി​യു​ണ്ടു്. ചിലതു, അറ​മാ​റി​പ്പോ​ക​യാൽ വരു​ന്ന അക്ഷ​ര​മാ​റ്റ​മാ​യി​രി​ക്കും. ‘അവൻ ഇരു​ളിൽ മറ​ഞ്ഞു’—എന്ന​തി​ന്നു്, ‘അവൾ ഇരു​ളിൽ പറ​ഞ്ഞു’—എന്നു നി​ര​ത്തി​യി​രി​ക്കാം. ചി​ല​പ്പോൾ അച്ചാ​ണി​കൾ തമ്മിൽ അല്പ​മാ​യു​ള്ള ഭേ​ദ​ത്തെ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി കണ്ട​റി​യാ​തെ വരു​ത്തു​ന്ന തെ​റ്റാ​വാം. “അന്യാ​യ​ക്കാ​രൻ കു​ള​ത്തിൽ കു​ളി​ച്ചു​നി​ന്നി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണു് പ്രതി തല്ലി​യ​തു്.”—എന്ന​തി​നെ “…കള​ത്തിൽ കളി​ച്ചു നി​ന്നി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണു്…” എന്നു ചേർ​ത്തി​രി​ക്കാം. ചി​ല​പ്പോൾ, അച്ചാ​ണി തി​രി​ഞ്ഞോ മറി​ഞ്ഞോ ഇരി​ക്കും. ‘രാമൻ’ എന്ന​തു് “origin=c]180രമാൻ” എന്നാ​യി​പ്പോ​യി​രി​ക്കും. ചില സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ, വി​രാ​മാ​ദി​ചി​ഹ്ന​ങ്ങൾ ഒന്നി​നൊ​ന്നു് മാ​റി​പ്പോ​യി​രി​ക്കും; ചില പദ​ങ്ങൾ തെ​റ്റാ​യി വാ​യി​ച്ചു​പോ​യി​രി​ക്കും; ‘വി​ഷ​ണ്ണൻ’ ‘വി​ഷ​ണ്ഡൻ’ ആയി​പ്പോ​യി​രി​ക്കും; ചി​ല​പ്പോൾ, വാ​ക്കു​കൾ വി​ട്ടു​പോ​യി​രി​ക്കാം; മറ്റു ചില സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ, അടു​ത്ത​ടു​ത്ത​വ​രി​കൾ ഒരേ പദം കൊ​ണ്ടു ആരം​ഭി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​യി​രു​ന്നാൽ, വരി​പി​ണ​ങ്ങി വീ​ഴ്ച​വ​രാം. ചി​ല​പ്പോൾ, അച്ചു​കൾ തരം മാ​റി​വ​ന്നി​രി​ക്കാം; പൈ​ക്ക​യ്ക്കു പകരം ഗ്രേ​റ്റ് പ്രൈ​മ​റോ, സ്മാൾ​പൈ​ക്ക​യോ കു​ടു​ങ്ങി​യി​രി​ക്കും. ചി​ല​പ്പോൾ, ഇട വേ​ണ്ട​ട​ത്തു ഇല്ലാ​തെ​യും; വേ​ണ്ടാ​ത്തി​ട​ത്തു ഉണ്ടാ​യും ഇരി​ക്കാം. “രാമൻ മേ​ന​വ​ന്റെ​കൈ​യ്യി​ലു​ള്ള​പു​സ്ത​ക​ത്തെ”—ഇപ്ര​കാ​രം വന്നി​രി​ക്കാം. ചി​ലെ​ട​ത്തു്, ഖണ്ഡിക വെ​വ്വേ​റെ തി​രി​ക്കേ​ണ്ട ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തു് നി​ര​ത്തി​യി​രി​ക്കാം; നേ​രെ​മ​റി​ച്ചു്, തു​ടർ​ന്നു​പോ​കേ​ണ്ട ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ വെ​വ്വേ​റെ ഖണ്ഡി​ക​ക​ളാ​ക്കി​യി​രി​ക്കാം. ഇത്ത​രം പലേ മാ​തി​രി പി​ഴ​ക​ളും പ്ര​ത്യേ​കം ഓരോരോ സങ്കേ​ത​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടാ​ണു് തി​രു​ത്തി​ക്കാ​ണി​ക്കാ​റു​ള്ള​തു്. ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലു​ള്ള സങ്കേ​ത​ങ്ങൾ​ത​ന്നെ​യാ​ണു് മല​യാ​ള​ത്തി​ലും ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തു്. അച്ചു​കൂ​ട​ത്തിൽ അയ​ച്ചു് അച്ചു​നി​ര​ത്തേ​ണ്ട​തി​ന്നാ​യി പകർ​പ്പു​കൾ എഴു​തു​ന്ന​വ​രൊ​ക്കെ, ഈ സങ്കേ​ത​ങ്ങ​ളെ പരി​ച​യി​ച്ചി​രു​ന്നാൽ, തങ്ങ​ളു​ടെ പകർ​പ്പിൽ​ത​ന്നെ​യും തി​രു​ത്തേ​ണ്ട ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളെ മേ​ല്പ​ടി സങ്കേ​ത​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു് തി​രു​ത്തി​ക്കാ​ണി​പ്പാൻ കഴി​യു​ന്ന​തും, ശു​ദ്ധ​മായ വേറെ പകർ​പ്പു് എഴു​താ​തെ​കൂ​ടി​യും ആവ​ശ്യം സാ​ധി​ക്കാ​വു​ന്ന​തും ആകു​ന്നു. ഇവയിൽ ചില സങ്കേ​ത​ങ്ങൾ വി​ശേ​ഷി​ച്ചു പല​പ്പോ​ഴും ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​യാ​ണു്.

അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രും പകർ​പ്പു​വാ​യി​ക്കു​ന്ന ‘ഒത്തു​നോ​ക്കു’കാരും മറ്റും കൂ​ടി​ച്ചേർ​ന്നു്, സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി, എന്തു​മാ​ത്രം തെ​റ്റു​കൾ വരു​ത്തി​ക്കൂ​ട്ടു​മാ​റു​ണ്ടെ​ന്നു് പത്ര​വാ​യ​ന​ക്കാർ അറി​യാ​റി​ല്ല. പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന ഒന്നോ​ര​ണ്ടോ അക്ഷ​ര​വീ​ഴ്ച​കൾ മാ​ത്രം വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു്, അച്ചു​കൂ​ട​പ്പ​ണി​ക്കാ​രൊ​ക്കെ ഏറെ​ക്കു​റെ സമർ​ത്ഥ​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു് വാ​യ​ന​ക്കാർ വി​ചാ​രി​ച്ചു​പോ​യേ​ക്കാം. അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രു​ടെ “പൈ​ത്തി​യാ​റ​ത്തന”ങ്ങൾ പ്രൂ​ഫ് തി​രു​ത്തു​കാ​ര​നും പത്രാ​ധി​പ​രും കാ​ണു​മ്പോ​ലെ മറ്റു​ള്ള​വർ കാ​ണാ​റി​ല്ല; ചില തെ​റ്റു​കൾ മാ​ത്രം ബീ​ഭ​ത്സ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ​പെ​ടു​ന്ന​തി​നി​ടാ​യാ​യേ​ക്കും. ഈ തെ​റ്റു​ക​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യവ (1) ഒരു വാ​ക്കി​ലെ അക്ഷ​രം ഒന്നി​നൊ​ന്നു തെ​റ്റി​വാ​യി​ച്ചു നി​ര​ത്തു​ക​യാ​ലും, (2) ഒരു പദ​ത്തി​നു പകരം മറ്റൊ​ന്നു തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ക്ക​യാ​ലും, (3) ഒരു വലിയ വാ​ക്യ​ത്തി​ലെ അന്തർ​ഗ്ഗ​ത​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളെ തി​രി​ച്ചു​കാ​ണി​പ്പാ​നാ​യി ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ചി​ഹ്ന​ങ്ങ​ളെ വി​ട്ടു​ക​ള​ക​യോ ഒന്നി​നൊ​ന്നാ​യി​ട്ടോ, വേ​ണ്ടാ​ത്തെ​ട​ത്തോ വെ​യ്ക്കു​യോ ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നാ​ലും ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​വ​യാ​കു​ന്നു. ചി​ല​പ്പോൾ, പ്രൂ​ഫിൽ തി​രു​ത്തൽ ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​ര​ന്നു വല്ല ജ്ഞാ​പ​ക​മോ ശാ​സ​ന​യോ കു​റി​ച്ചി​രു​ന്നാൽ, അതും​കൂ​ടി തി​രു​ത്ത​ലിൽ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്തി അച്ച​ടി​ച്ചു വി​ടാ​റു​ണ്ടു്. ഇവയിൽ 1-ഉം 2-ഉം, കൈ​യെ​ഴു​ത്തു പകർ​പ്പി​ലെ ന്യൂ​ന​ത​നി​മി​ത്തം ഉണ്ടാ​കു​ന്ന പ്ര​മാ​ദ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. മല​യാ​ള​ത്തിൽ കൈ​യെ​ഴു​ട​ത്തു് എപ്പോ​ഴും ശു​ദ്ധ​മാ​യി​രി​ക്കാ​റി​ല്ല. ചില സമ​യ​ങ്ങ​ളിൽ, പ, വ; ന, ഹ; ത, ന; റ, ഠ; ഇ, ള; തി, ത്ര; വി, ഹ; സ, ഡ; ത്ത, ആ; ഇങ്ങ​നെ പല അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളും തമ്മിൽ മാ​റി​ത്തോ​ന്നി​യേ​ക്കും. ആ സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാർ, ‘മു​ഖ​വുര’യെ ‘മു​ഖ​പുര’യാ​ക്കി​യും; ‘അവ ഇരി​ക്ക​ട്ടെ’യെ ‘അവ​ളി​രി​ക്ക​ട്ടെ’യാ​ക്കി​യും; ‘ഹവിൽ​ദാർ’ ‘വി​വി​ദൻ’ ആക്കി​യും; ‘ഡാറ’യെ ‘ ‘സാറ’യാ​ക്കി​യും മറ്റും കൂ​ത്തു​കൾ കാ​ട്ടു​ന്ന​തു്. മൂ​ന്നാ​മ​ത്തേ​തു്, മി​ക്ക​വാ​റും, ലേ​ഖ​ക​ന്റെ അശ്ര​ദ്ധ​യാൽ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​താ​ണെ​ന്നു പറയാം. വലിയ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ എഴു​തു​മ്പോൾ, ഇട​വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളി​ലെ ഒരു വാ​ക്കി​നെ അങ്ങോ​ട്ടോ ഇങ്ങോ​ട്ടോ ചേർ​ത്തു​വാ​യി​ക്കാൻ സൗ​ക​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യാൽ, ഇത്ത​രം തെ​റ്റു​കൾ വരാ​വു​ന്ന​താ​ണു്; ഇട​യ്ക്കു തോ​ട്ടി പോലെ അർ​ത്ഥ​ത്തെ പി​ടി​ച്ചു നിർ​ത്തു​വാൻ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന അങ്കു​ശ​ചി​ഹ്നം വി​ട്ടു​പോ​യാൽ, പദം ഇളകി, അർ​ത്ഥം, തോ​ന്നി​യ​വ​ഴി​ക്കു പോ​യേ​ക്കും. അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​ര​നു നൽ​കു​ന്ന സൂ​ച​ന​ക​ളെ​ക്കൂ​ടെ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ചേർ​ത്തു അച്ച​ടി​ക്കാ​നി​ട​യാ​കു​ന്ന​തു്, മു​ഖ്യ​മാ​യും, അവ​ന്റെ ഭോ​ഷ​ത്ത​ത്തി​ന്റെ ഫല​മാ​ണു്. അച്ച​ടി​യിൽ ഇന്ന​ത​രം അക്ഷ​രം ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​ണം എന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു് “ചെ​റു​ക​രു​ക്കൾ ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​ണം” എന്നു ഒരു കു​റി​പ്പു് പകർ​പ്പിൽ എഴു​തി​യി​രു​ന്ന​തു​കൂ​ടി ഒരു തല​വാ​ച​ക​മാ​യി ചേർ​ത്തു് അച്ച​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു ഉദാ​ഹ​ര​ണം ഈയിടെ ഒരു പത്ര​ത്തിൽ കാ​ണു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എന്നാൽ, ഈ വക പ്ര​മാ​ദ​ങ്ങൾ​ക്കു് ഒക്കെ​യും, അവയെ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി​ത്തി​രു​ത്തി അച്ച​ടി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ട്ട​വർ അപ​രാ​ധി​ക​ളാ​ണു്. അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​രൻ, തന്റെ ബദ്ധ​പ്പാ​ടിൽ, വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ അർ​ത്ഥ​മെ​ന്തെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട​ല്ലാ അച്ചു​നി​ര​ത്തു​ന്ന​തു്; അവ​ന്റെ പ്ര​ഥ​മ​നോ​ട്ട​ത്തി​നു എങ്ങ​നെ തോ​ന്നു​ന്നു​വോ അതിൻ​മ​ണ്ണം അച്ചു​പെ​റു​ക്കി നി​ര​ത്തു​ന്നു. വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ അർ​ത്ഥം​കൂ​ടി നോ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ അർ​ത്ഥ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി അവ​ന്നു യാ​തൊ​രു ബോ​ധ​വു​മു​ണ്ടാ​കു​ന്നി​ല്ല​തെ​ന്നെ. അവൻ, മര​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കി നോ​ക്കി​പ്പോ​ക​നി​മി​ത്തം വന​ത്തെ കാ​ണു​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ, അക്ഷ​ര​ങ്ങൾ മാ​ത്രം നോ​ക്കുക ഹേ​തു​വാ​യി വാ​ക്കു​ക​ളോ അർ​ത്ഥ​മോ ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.

പിഴ പോ​ക്കി​വേ​ണം അച്ച​ടി​ച്ചു പുറമേ വി​ടു​വാൻ, എന്നു നിർ​ബ​ന്ധം വെ​യ്ക്കു​ന്ന​തു ആവ​ശ്യ​മാ​ണു്. അതി​ലേ​ക്കു, ഏതു ലേ​ഖ​ന​വും, അതി​ന്റെ കർ​ത്താ​വായ റി​പ്പോർ​ട്ട​റോ, ചു​മ​ത​ല​ക്കാ​ര​നായ പത്രാ​ധി​പ​രോ സമ്മ​തി​ച്ച ശേഷമേ അച്ച​ടി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങാ​വൂ എന്നു നി​ബ​ന്ധ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ഇങ്ങ​നെ​യി​രു​ന്നാ​ലും, പത്രം പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കാൻ സമയം വൈ​കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാർ​ക്കു ദു​ഷ്ക​ര​മായ വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള തി​രു​ത്ത​ലു​കൾ എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ക്ക​രു​തു്. ഈ തി​രു​ത്തൽ പക്ഷേ, ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നു ഭംഗി കൂ​ട്ടു​മാ​യി​രി​ക്കാം; എന്നാ​ലും, പത്രം പു​റ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട സമ​യ​മാ​യി എന്നി​രി​ക്കിൽ ഈ പരി​ഷ്കാ​രം കൂ​ടാ​തെ കഴി​ക​യാ​ണു് ഉത്ത​മം. പരി​ഷ്കാ​രം ചെ​യ്യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ ആദ്യ​മേ പകർ​പ്പിൽ​ത​ന്നെ ആകാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അച്ച​ടി​ക്കാൻ കാ​ല​മാ​കു​മ്പോൾ, ഒരു വരി ഇട​യ്ക്കു തള്ളി​ക്ക​ള​യ​ണ​മെ​ന്നോ, ചില വാ​ക്കു​കൾ ഇട​യ്ക്കു കു​ത്തി​ത്തി​രു​ക​ണ​മെ​ന്നോ; രണ്ടു ഖണ്ഡി​ക​കൾ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തു് ഒന്നാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നോ, ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടാൽ, എളു​പ്പം സാ​ധി​ക്ക​യ​ല്ല. ഗാ​ലി​യിൽ ഇരി​ക്ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ​കൂ​ടി, ‘മാ​റ്റർ’ ഇട​യ്ക്കു വി​ടർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു് “കട​ത്തു”ക വേ​ണ്ടി​വ​ന്നേ​ക്കും; അച്ച​ടി​യ​ന്ത്ര​ത്തിൽ കയ​റ്റി​യ​ശേ​ഷം, അതു ദു​ഷ്ക​ര​വും, സാ​മാ​ന്യ​ത്തിൽ പത്തി​ര​ട്ടി സമയം വേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​തും ആകു​ന്നു. ഇത്ത​രം സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ, റി​പ്പോർ​ട്ട​റോ, പത്രാ​ധി​പ​രോ അച്ചു​നി​ര​ത്തു​കാ​ര​നെ ക്ലേ​ശി​പ്പി​ക്കാ​തെ​യും, പത്രം അച്ച​ടി​പ്പാൻ കാലം അതി​ക്ര​മി​ക്കാ​തെ​യും ഇരി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം ബു​ദ്ധി​കൗ​ശ​ലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു്, എളു​പ്പ​മായ മറ്റൊ​രു​വി​ധം തി​രു​ത്തൽ ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണു് യു​ക്തം.

“…ലോ​ക​ത്തിൽ നട​ക്കു​ന്ന സം​ഗ​തി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു യാ​തൊ​രു അനു​ഭ​വ​ജ്ഞാ​ന​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത തത്വ​ജ്ഞാ​നി​യെ​ന്നാ​ണർ​ത്ഥം.

മേൽ പറ​യ​പ്പെ​ട്ട അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഒരു വി​മർ​ശ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ന്നു മു​മ്പാ​യി ദാ​രി​ദ്ര്യം എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു എന്താ​ണെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”

ഈ കാ​ണി​ച്ച രണ്ടു ഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളേ​യും ഒന്നാ​ക്കു​ക​യും, ഒരു വരി കു​റ​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കുക. അച്ചു​കൂ​ട​പ്പ​ണി​ക്കാ​ര​നു ക്ലേ​ശം തട്ടാ​തെ​യും, അച്ച​ടി​പ്പാൻ കാലം വൈ​കി​ക്കാ​തെ​യും, അർ​ത്ഥ​ത്തി​ന്നു ഹാനി പറ്റാ​തെ​യും, ഇതു എങ്ങ​നെ സാ​ധി​ക്കാം? രണ്ടാം ഖണ്ഡി​ക​യി​ലെ “മേൽ​പ​റ​യ​പ്പെ​ട്ട” എടു​ത്തു കള​ഞ്ഞു് പകരം, “ഈ” വെ​യ്ക്കു​ക​യും, അടു​ത്ത വരി​യി​ലെ ആരം​ഭ​ത്തി​ലു​ള്ള “റ്റി”യെ മുൻ വരി​യു​ടെ ഒടു​വി​ലേ​ക്കു ‘കട​ത്തു’കയും ചെ​യ്തു് ഒന്നാം ഖണ്ഡി​ക​യു​ടെ അവ​സാ​ന​വ​രി​യി​ലു​ള്ള ഒഴി​ഞ്ഞ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കു് കയ​റ്റി​യാൽ, രണ്ടു ഖണ്ഡി​ക​ക​ളും ഒന്നാ​യി​ച്ചേർ​ത്തു കഴി​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ, “ഒരു വമർ​ശ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ന്നു മു​മ്പാ​യി ദാ​രി​ദ്ര്യം എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് എന്താ​ണെ​ന്നു്” “ഒരു”, “എന്ന​തി​നു്”, “ആയി”, “എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്”—ഇവയെ വി​ട്ടു കള​ഞ്ഞു്, “വി​മർ​ശ​നം ചെ​യ്യും​മു​മ്പു്, ദാ​രി​ദ്ര്യം എന്താ​ണെ​ന്നു്”—എന്നു സം​ക്ഷേ​പി​ച്ചാൽ, ഒരു വരി കു​റ​യു​ക​യും ആയി. ഇങ്ങ​നെ ഒരു ഭേ​ദ​ഗ​തി ചെ​യ്യു​വാൻ, പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ല; അച്ചാ​ണി​കൾ എടു​ത്തു​ക​ള​വാ​നാ​ണു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്, ഇട​യ്ക്കു കു​ത്തി​ത്തി​രു​കു​വാ​ന​ല്ല. ഈ വിധം ചെ​യ്യാ​തെ രണ്ടു ഖണ്ഡി​ക​ക​ളേ​യും കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, രണ്ടാം ഖണ്ഡി​ക​യി​ലെ വരി​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം കട​ത്തി​ക്കോ​ണ്ടു​പോ​ക​യും, ഒടു​വിൽ വരി കു​റ​യ്ക്കാൻ ക്ലേ​ശ​പ്പെ​ടു​ക​യും, ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​വ​രും. ഇത്ത​രം പലേ വി​ഷ​മ​ഘ​ട്ട​ങ്ങൾ പല​പ്പോ​ഴും എനി​ക്കു് അനു​ഭ​വ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ചി​ല​പ്പോൾ രണ്ട​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ മാ​ത്രം ഒരു വരി​യിൽ അവ​സാ​നി​ക്ക​യും, ആവ​ശ്യ​ത്തിൽ കവി​ഞ്ഞു ഒരു വരി ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യും ചെ​യ്യും. മുൻ​വ​രി​ക​ളി​ലെ​വാ​ക്കു​കൾ യാ​തൊ​ന്നും നീ​ക്കു​വാ​നും നി​വൃ​ത്തി​കാ​ണു​ക​യി​ല്ല. അപ്പോൾ “സ്പേ​സ്” (ഇട) എടു​ത്തു​ക​ള​ക​യോ ചു​രു​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ട്ടോ, മുൻ വാ​ക്കു​ക​ളിൽ നി​ന്നു അർ​ത്ഥ​ത്തി​ന്നു ഭേദം വരു​ത്താ​തെ ചില അക്ഷ​ര​ങ്ങൾ തട്ടി​ക്ക​ള​ഞ്ഞി​ട്ടോ കാ​ര്യം സാ​ധി​ക്കാം. ഇതി​നെ​ക്കാൾ വി​ഷ​മ​മാ​ണു് ഒരു ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ ഇട​യ്ക്കു​ള്ള ഖണ്ഡം, “കോളം” ആക്കു​മ്പോൾ, പ്ര​മാ​ദ​ത്താൽ മറ്റൊ​രു ഭാ​ഗ​ത്തു അസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ എടു​ത്തു​വെ​ച്ചു മു​റു​ക്കി​യി​രു​ന്നാൽ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന ക്ലേ​ശം. ഈ പ്ര​മാ​ദം, ‘മാ​റ്റർ’ ഗാ​ലി​യിൽ തന്നെ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഉണ്ടാ​യ​താ​യി​രു​ന്നാൽ ഗാ​ലി​യിൽ വെ​ച്ചു​ത​ന്നെ ശരി​പ്പെ​ടു​ത്താം. എന്നാൽ അച്ച​ടി​പ്പാ​നാ​യി “ഫോറം” മു​റു​ക്കി, അച്ച​ടി​യ​ന്ത്ര​ത്തിൽ കയ​റ്റി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് കാ​ണു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ, എന്താ​ണു് ചെയ്ക? ചില സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ, ഫോറം താ​ഴ​ത്തി​റ​ക്കേ​ണ്ടി വന്നേ​ക്കും. ചി​ല​പ്പോൾ, ബു​ദ്ധി​കൗ​ശ​ലം ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ സമ​യോ​ചി​തം​പോ​ലെ ഉപായം തോ​ന്നും. എന്റെ അനു​ഭ​വ​ത്തിൽ പെ​ട്ടി​രു​ന്ന വി​ഷ​മ​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു് താഴെ പറയും പ്ര​കാ​രം ചാ​ടി​ക്ക​ട​ന്ന​താ​യി ഞാൻ ഓർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. രണ്ടേ​മു​ക്കാൽ “കോ​ള​ങ്ങൾ” വരു​ന്ന ഒരു ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ, ഒന്നാം ‘കോള’ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ 4-ആം വകു​പ്പിൽ ചേർ​ന്നു നി​ല്ക്കേ​ണ്ട​തായ ഉദ്ദേ​ശം കാലേ അര​യ്ക്കാൽ “കോളം” വക “മാ​റ്റർ”, ഫോർ​മാ​ന്റെ പ്ര​മാ​ദ​ത്താൽ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ത്തിൽ 10-ആം വകു​പ്പി​നോ​ടു ചേർ​ത്തു മു​റു​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഇതു, പത്രം അച്ച​ടി​ച്ചു് പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കും മു​മ്പു​ള്ള “പ്രെ​സ് പ്രൂ​ഫ്” വന്ന​പ്പോ​ളാ​ണു കണ്ട​തു്. ഫോറം ഇറ​ക്കി പൊ​ളി​ച്ചെ​ടു​ത്തു് ശരി​യാ​ക്കുക എന്നാൽ, ഒരു മണി​ക്കൂ​റോ​ളം സമയം വൈ​കു​ക​യും പത്രം അന്നു പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കാൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ പോ​ക​യും ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഫോർ​മാൻ വി​ഷ​ണ്ണ​നാ​യി ഫോറം ഇറ​ക്കാൻ ഭാ​വി​ച്ചു. ആ സമയം എനി​ക്കു തോ​ന്നിയ ഉപായം ഇതാ​യി​രു​ന്നു. അസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ വന്ന ഭാ​ഗ​ത്തെ “4-ആം വകു​പ്പിൽ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​പ്പാൻ” എന്ന ഒരു തല​വാ​ച​കം നട​നാ​ട്ടി വേ​റാ​ക്കി​ക്കാ​ണി​ച്ചു. ലേഖനം ഒരു റെ​ഗു​ലേ​ഷ​ന്റെ നഖൽ ആയി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ഈ അന്ത്യ​ഘ​ട്ടം ആ നഖലിൽ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​പ്പാ​നാ​യി പി​ന്നാ​ലെ എഴു​തി​ച്ചേർ​ത്ത ഒരു പരി​ഷ്ക്കാ​ര​മാ​ണെ​ന്നു വാ​യ​ന​ക്കാർ ധരി​പ്പാ​നും, ആ വി​ധ​ത്തിൽ അതിലെ സന്ദർ​ഭ​വൈ​ഷ​മ്യം നീ​ങ്ങാ​നും സം​ഗ​തി​യാ​യി.